Η σημασία της παρουσίας των πρωτογενών Όντων

Υπήρχαν και υπάρχουν πάντοτε στην Γη άγιοι, σοφοί, δάσκαλοι, κάθε λογής πνευματικοί οδηγοί. Από την δέηση τους, εξάλλου, στέκει ο κόσμος! Η παρουσία, εντούτοις, πρωτογενών όντων είναι σπάνια και συμβαίνει σε κομβικά σημεία του χρόνου: σε περιόδους «μετάβασης», ανύψωσης της ανθρωπότητας. Πάντοτε η παρουσία αυτή συνοδεύεται από κορύφωση της «πόλωσης»! Η παρουσία τους προκαλεί σθεναρή αντίσταση στο φως! Ταυτοχρόνως όμως τα όντα αυτά κατεβάζουν κάθε φορά τόσο ουρανό που καμιά αντίσταση δεν μπορεί να εμποδίσει! Είναι οι ευεργέτες της Γης! Όντα λαμπρά προερχόμενα από το πρωτογενές φως που δέχονται να θυσιαστούν ενσαρκούμενα στην ασφυκτική τρισδιάστατη γήινη πραγματικότητα, προκειμένου να ανυψώσουν την ανθρωπότητα σε συμβατή προς το Όλον δόνηση. Για να ζήσει ο κόσμος!

*

Η διάσταση του ιερού

Κάτι που χαρακτηρίζει τον πολιτισμό των δύο τελευταίων αιώνων, του 20^ου και του 21,^ου είναι η προσπάθεια της εκτόπισης της διάστασης του ιερού από την ζωή του ανθρώπου. Μέσα στην διεκδίκηση της ελευθερίας και της αυτονόμησης του από θεσμούς και αυθεντίες, όπως η Εκκλησία κ.α., έχασε την ουσία! Την πεμπτουσία! Σε εξωτερικό επίπεδο κατέρριψε μαζί με το περιτύλιγμα την όποια ουσία και το όποιο περιεχόμενο οι θεσμοί διαφυλάσσουν, περισσότερο ή λιγότερο. Διεκδίκησε μιαν ελευθερία την οποία δεν ήταν έτοιμος να διαχειριστεί, υποκύπτοντας ολοταχώς στην αυθαιρεσία του εαυτού του! Την πιο βαριά και αλύτρωτη, αφού δεν την βλέπει καν! Απομακρύνθηκε από την παραμυθία της παράδοσης -θύραθεν και θρησκευτικής- αλλά και από το όλο φάσμα του πολιτισμού του ιερού. Δεν είναι τυχαίο που ο δυτικός άνθρωπος γοητεύτηκε τόσο από το «εξωτικό», την «ανατολή», ρίχνοντας την ίδια ώρα τόσο τα κυβικά του καθώς αναμοχλεύει -αυτός, ο homo sapiens(!)- το χυλό του New Age και «εσωτερικών» δοξασιών όχι υπέρλογων αλλά παράλογων, που προσβάλλουν την νοημοσύνη του και το ίδιο το ταξίδι στο Μέγα Άγνωστο. Υποκατέστησε τον ιερέα με τον ψυχαναλυτή και με κάθε λογής ύποπτης, κατά κανόνα, ταυτότητας «γκουρού»! Γιατί απλώς δεν αντέχει τόση εκλογίκευση του μυστηρίου που είναι η ζωή! Είτε τρελαίνεται -εξ ου και η αύξηση των ψυχασθενειών και ιδίως της κατάθλιψης-,είτε παραδίδεται στο παράλογο με «λογικούς», συμβατούς δηλαδή με την κοινωνία τρόπους!

Ο κυνισμός με τον οποίο διεκδικεί ο άνθρωπος της εποχής μας την Γνώση και την Δύναμη, δηλαδή χωρίς Θεό, τον έχει οδηγήσει σε ψυχικό μαρασμό! Χωρίς ηθική πυξίδα, χωρίς αγάπη για τον άνθρωπο, ονειρεύεται τον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» ως Οργουελικό εφιάλτη. Βλέπουμε στις μέρες μας να λυγίζουν ακόμα και οι κατακτήσεις του ανθρωπιστικού πολιτισμού που η αναγέννηση -η πρόσληψη δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού έστω στον ελάσσονα βαθμό- κόμισε στην Δύση. Είναι αισθητό ότι οι κοινωνίες τείνουν να επιστρέψουν βάρβαρα σε έναν απολυταρχισμό: στην απόλυτη αυθαιρεσία της οικονομικής ολιγαρχίας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις εργασιακές κατακτήσεις, τον ελεύθερο χρόνο και την ποιότητα εν γένει της ζωής. Πίσω από τους δεινόσαυρους των trusts και των Τραπεζών κρύβεται το πιο απεχθές πρόσωπο του τέρατος που η υπανάπτυκτη συνείδηση της ανθρωπότητας συντηρεί και κρύβει πίσω από το παραπέτασμα της «εκλογικευμένης» ζωής. Το τέρας τρίζει τα δόντια του! Η αληθινή θρησκευτικότητα κρατά το χρυσό νήμα για τους αληθινούς, όπως αντίστοιχα η αληθινή τέχνη, η αληθινή επιστήμη, η αληθινή πνευματική αναζήτηση που εμπεριέχει το θάμβος της ψυχής μπρος στην υπέρτατη νοημοσύνη του Δημιουργού! Η διάσταση του ιερού δεν μονοπωλείται από μια θρησκεία, ή σέκτα. Η διάσταση του ιερού είναι ο ίδιος ο πυρήνας της ζωής μας. Θα πρέπει να μπαζώσει κανείς την ψυχή του για να μην ακούει τις μυστικές της ψαλμωδίες προς το Υπέροχο! Η διάσταση του ιερού εντός, είναι τρόπος να ζεις και να βιώνεις το θαύμα της ζωής. Να είσαι ικανός να ζεις το θαύμα! Αλλιώς πετρώνεις στην νομοτελειακή γραμμικότητα στην οποία εσύ ο ίδιος δίνεις υπόσταση και εξουσία μέσα σου αλλά και έξω από σένα, καθώς παραμένεις συνδημιουργός της τραγικής πραγματικότητας του πόνου! Η διάσταση του ιερού είναι πνοή! Αίσθηση! Ελιξίριο ζωής! Δόνηση ουρανού! Κοίταγμα ιαματικό, λυτρωτικό του ενσαρκωμένου εαυτού και του κόσμου! Με λόγο ή σιωπή… Αυτό τον πολιτισμό του ιερού ήρθε στην Γη το εντεταλμένο από τον ουρανό ον να καθιερώσει και να εμπλουτίσει με καινούργιο, πρωτόγνωρο φως! Να αποτιμηθούν και να περισυλλεχθούν τα πολύτιμα, ταυτόχρονα με το άνοιγμα προς μια καινούργια μορφή νοήμονος πρόσληψης του θαύματος, του Μέγα Άγνωστου!

*

Αρχήν βάλλω

Ένας αγαπημένος μοναχός στους Αγίους Τόπους, ο Νάρκισσος, μου είπε κάποτε σε δύο λέξεις ποια είναι η επιτομή του μοναχισμού: ΑΡΧΗΝ ΒΑΛΛΩ! Ο καλύτερος των ανθρώπων, δηλαδή, ο αφιερωμένος, ζει κάθε στιγμή κάνοντας αρχή! Θα περίμενε κανείς κάτι άλλο νά είναι το κεντρικό σημείο του μοναχικού πνευματικού βίου, αφού η επιλογή του μοναχισμού προϋποθέτει ακριβώς την εφάπαξ απάρνηση του παρελθόντος. Και όμως όλη η σοφία της πνευματικής ζωής είναι ακριβώς σε αυτήν την πράξη: κάθε στιγμή να κάνεις αρχή! Κάθε στιγμή να ξεκινάς απ’ την αρχή! Εν αρχή ην ο Λόγος… Η αρχή είναι πάντοτε ο Θεός… Όλα στην αρχή είναι καινούργια, φρέσκα, ελπιδοφόρα. Κάθε στιγμή είναι μια λευκή σελίδα για να γράψουμε μιαν όμορφη καινούργια ιστορία! Για όσο ζούμε, όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί στην σκηνή σαν ροκ συγκρότημα… Η αρχή είναι πάντοτε στον αυτοεντοπισμό σου στο αληθινό σημείο του εαυτού σου! Εκεί είναι και η δύναμή σου! Εκεί όπου γεννιέται ο Λόγος μέσα σου, καθιστώντάς σε πνευματικό γεννήτορα του εαυτού σου. Ο Λόγος σου δεν είναι παρά η αλήθεια σου, το αληθινό σου μήνυμα, το σημείο όπου στέκεσαι ισχυρός και πλήρης. Αυτή σου την αλήθεια -αυτό που η δική σου συνείδηση αναγνωρίζει και αποδέχεται- οφείλεις να την υπερασπίζεσαι έως τέλους. Αυτή την αλήθεια την «χρεώνεσαι»… Your loyalty is not to me but to the stars above, όπως τραγούδησε ο Μπομπ Ντύλαν…
Η Πύλη που ανοίγει την πνευματική τεχνολογία προς το υπάρχον άγνωστο, είναι σημείο δίνης. Η κάθε αναπνοή μέσα από την οποία συνδεόμαστε με το ρεύμα της ζωής, είναι σημείο δίνης. Κάθε αναπνοή είναι αυτόνομη -αφού κάθε εκπνοή είναι μορφή θανάτου! Και είναι σημείο δίνης. Όπως και κάθε καρέ που ο φακός των ματιών αποτυπώνει -και ο εγκέφαλος μαθαίνει να συνδέει με τα υπόλοιπα, ώστε να δημιουργεί την αίσθηση της συνέχειας. Κάθε στιγμή που αρχήν βάλλεις, είναι σημείο δίνης. Επιτρέπεις να ανοίγεται μπρος σου το πανόραμα των πνευματικών δυνατοτήτων που ο γραμμικός νους αγνοεί, αλλά και φοβάται! Τολμάς να εκτίθεσαι στο άγνωστο, το μέγα Άγνωστο! Αυτό που τρέμει το εγώ! Αυτό που αναιρεί τον Εωσφόρο, αφού μόνο μέσα από τον φόβο μπορεί να μας χειρίζεται και έτσι να μας το στερεί! Το σημείο δίνης της αρχής, είναι η μεγάλη ανατροπή. Αρχή σημαίνει ότι είσαι μπροστά σε καινούργια δεδομένα, σε άλλη δυναμική. Στο μυστηριακό σημείο της αρχής ο Εωσφόρος μπερδεύεται, αποσυντονίζεται, δεν έχει τόπο να σταθεί. Η δύναμη του πάνω μας είναι μόνο μέσα από το παρελθόν! Στην δισκέτα του παρελθόντος που ψυχαναγκαστικά μας βάζει να ακούμε κάθε μέρα! Δεν αντέχει στο άγιο δυναμικό της κενής από τα σκουπίδια του νου ΑΡΧΗΣ! Μας τρομοκρατεί με το μοιραίο των λαθών μας. Ένας σοφός δάσκαλος, ο Κωνσταντίνος Χαλιώτης, είπε κάποτε: «Να είστε σαν το πολεμικό άτι που όταν πέφτει στην μάχη, δεν γυρίζει να δει γιατί έπεσε, αλλά αυτομάτως εκτινάζεται μεγαλόπρεπα και ξαναρίχνεται ακάθεκτο στην μάχη!»
Κάθε Αρχή εμπεριέχει το Όλον, σύμφωνα με το ολογραμμικό πρότυπο της Δημιουργίας. Κάθε Αρχή είναι ελευθερία από το παρελθόν! Η στιγμή που ο Λόγος γεννιέται μέσα σου, είναι η στιγμή που εσύ και η αλήθεια σου είστε ένα! Να σεβαστούμε την ζωή. Να βαθύνουμε την σχέση μας με την ζωή. Να εμπιστευτούμε την ιερή, μεταμορφωτική δύναμη της ζωής! Να υπερασπιστούμε την καλοσύνη μέσα μας, την μόνη αδιάψευστη σφραγίδα του πνευματικού μας πολιτισμού! Να συγχωρήσουμε! Ο Χριστός δέχτηκε την άκρα ταπείνωση! Δεν τον ντράπηκε ο Εωσφόρος! Δεν του χαρίστηκαν ειδικές συνθήκες, όπως αυτές που εμείς διαρκώς διεκδικούμε για τον εαυτό μας. Ευτυχώς όμως δεν είμαστε μόνοι! Είμαστε μαζί! Κι αυτό το μαζί είναι ο χάρος του Εωσφόρου! Η παρουσία του αρχάγγελου Ραφαήλ στην Γη επιτρέπει την επίσπευση των πνευματικών αλλαγών. Ζούμε πολλές ζωές σε μία! Ο χρόνος επιταχύνεται… Βρισκόμαστε συλλογικά μπροστά σε μεγάλο κατώφλι αλλαγής συνειδητότητας! Ο κομήτης έρχεται, και επίκειται στις 21 Δεκεμβρίου η ευθυγράμμιση του ηλιακού μας συστήματος προς το κέντρο του γαλαξία με απρόβλεπτες επιπτώσεις… Ο αρχάγγελος Ραφαήλ εντούτοις μας λέει να συνεχίσουμε την απλή φωτεινή μας καθημερινότητα χωρίς να τρομοκρατούμαστε. Ούτε καν από τις λυσσαλέες προσπάθειες των ερπετών -εντός και εκτός Ελλάδας- να βυθίσουν το σκάφος της Ελλάδας… Ένα ευλογημένο μαζί ίσως να γίνει το ανάχωμα να διασωθεί η ανθρωπότητα! Ποτέ εξάλλου η σωτηρία του κόσμου δεν ήταν στα χέρια των πολλών, αφού όπως ο Χριστός είπε: «΄Οπου δύο ή τρεις συνηγμένοι στο όνομα μου και εγώ εν μέσω αυτών…» Αμήν.

*

Ο Ζων Θεός ανήκει στους ζώντες, όχι στους απόντες

"Κανείς δεν αγαπά τον εαυτό του ώστε να τον θεραπεύσει! Κανείς δεν είπε ποτέ «συγγνώμη». Δεν δεχόμαστε να τσαλακωθεί η εικόνα μας! Τόσο «εγώ» δεν μπορεί παρά να σε αρρωσταίνει! Πιάνει πάνω του πνευματικά «μικρόβια»… Θα είσαι με τον Ζώντα Θεό όταν μηδενίσεις το εγώ σου! Να γονατίσεις και να ευχαριστήσεις τον Θεό! Ο Ζων Θεός ανήκει στους ζώντες. Εμείς είμαστε απόντες! Να είναι ο Θεός το πρώτο και τελευταίο μέλημα της ζωής σου! Αν είσαι με τον Ζώντα Θεό, είσαι επικίνδυνος για τον κόσμο! Μόνος μου μιλώ σε έναν κόσμο που υπάρχει ανύπαρκτα… Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος κρατά το κεφάλι του στα χέρια του! Έχει αποκόψει την σκέψη! Ο άνθρωπος επαναλαμβάνει τον εαυτό του! Ακόμα και όταν κοιμάται βλέπει τα ίδια όνειρα! Οι αντιστάσεις είναι τεράστιες… Οι αλλαγές πολύ αργές… Ζήστε τον Ζώντα Θεό! Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ… Ο Θεός είναι στο μαζί σε ένα ευχαριστώ! Σε ένα αληθινό ευχαριστώ μπορεί να σειστεί ο ουρανός και να πει ο Θεός: «Τώρα θα περπατάμε μαζί!» Μόνον αυτός που περπατά με τον Θεό ζει. Οι άλλοι εξατμίζονται! Ο τύπος συνείδησης που έχετε δεν θα υπάρχει «μετά». Για σας η ζωή θα τελειώσει εδώ! Ο δρόμος της ασέβειας έχει τέλος! Αυτό που νομίζεις ότι είσαι, είναι κλοπιμαίο! Και η ενέργεια που χάνεται πάει στον Εωσφόρο! Θα είστε πλέον σαν ελεύθερο μόριο… Ανόρθωσε τον εαυτό σου! Δεν είσαι στην πρίζα του Θεού! Πες ΗΜΑΡΤΟΝ και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Έτσι όπως είστε, θα πάτε αδικοχαμένοι! Ούτε τα απωθημένα σας τολμάτε να ζήσετε ούτε στον Θεό πάτε! Αφού ούτως ή άλλως η ζωή σας θα τελειώσει εδώ, κάντε τουλάχιστον αυτό που θέλετε! Βγείτε από τις συμβάσεις και τις συμβατικότητες! Κοιμάστε και ξυπνάτε με τον φόβο του θανάτου! Αυτό είναι δαιμονικό! Ο Θεός έτσι όπως είστε δεν σας κάθεται και ούτε θα σας κάτσει ποτέ! Εκτός ΕΑΝ! Εάν σας χτυπήσει την πόρτα! Παίρνετε τον Θεό με δόσεις! Ποτέ δεν φύγατε από δω πλήρεις, ώστε να δείτε τον Θεό καταπρόσωπο! Αυτό που περιέχετε το ντύσατε και το ονομάσατε «εγώ»! Μείνετε στο μαζί! Στο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και το ΗΜΑΡΤΟΝ. Αν είσαι με τον Ζώντα Θεό κάνεις θαύματα! Εδώ μια Κιβωτός είναι. Πάρτε την απόφαση. Εσείς πού είστε; Δεν έχουμε χρόνο! Ή με τον Θεό είσαι ή με τον Μαμωνά! Μπορεί ο Θεός για τον έναν που κέρδισε το πρώτο πνευματικό λαχείο να τους σώσει όλους! Όσοι μείνουμε μαζί ίσως στο μαζί ο Θεός δώσει την αθανασία! Για να μη βλάπτετε τον εαυτό σας, παραδώστε τον στον Θεό! Ή κάνε αυτό που θέλεις ή άσε τον Θεό να σε κάνει αυτό που θέλει εκείνος!  Το μόνο που θα σε ρωτήσει ο Θεός είναι αν χάρηκες την ζωή σου, το δώρο αυτό που σου έδωσε να υπάρχεις ως μοναδική συνείδηση στο σύμπαν! Η χειρότερη απιστία είναι να απιστείς μέσω της «πίστης». Όσοι ζήσουν θα γίνουν κατά χάριν θεοί! Θα απορροφηθούν στον θεϊκό πυρήνα και θα υπάρχουν κατά χάριν στον σύνολο Θεό!
Περνάμε από τον κόσμο αφήνοντας χρυσά νήματα ζωής… Ελεύθεροι συνεχίζουμε την θεϊκή μας διαδρομή… "

*

Η αρχή εμπεριέχει το τέλος - «Και Θεός ην ο Λόγος» - Όλα έχουν ήδη συντελεστεί

Εν αρχή ην ο Λόγος: το Θείον εκδηλώνεται. Και ο Λόγος ην προς τον Θεόν: η απάντηση στην εκδηλωμένη Δημιουργία. Ταυτόχρονα ένα ΝΑΙ (Χριστός) και ένα ΟΧΙ (Εωσφόρος). Παιδί του Ναι και του Όχι ο άνθρωπος, καλείται σε συνθήκες «Πτώσης», στα διιστικά δηλαδή πεδία (Ναι-Όχι) να επιστρέψει, ως τρίτος παράγων, ένα καθαρό ΝΑΙ. «Και Θεός ην ο Λόγος»: ο Θεός-Πατέρας αγκαλιάζει τον Υιό. Αγκαλιάζει το Ταξίδι. Ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από Φως! Το τέλος ενώνεται με την αρχή! Εκδήλωση-Δημιουργία-Επάνοδος.

*

Κρυστάλλινη αίσθηση ζωής

Γνώριζα εκ γεννήσεως την μωβ αγάπη, την μωβ πνευματική ενέργεια ζωής… Στο Ταξίδι χάρηκα και έζησα το λευκό και το μπλε της ελληνικής αίσθησης ζωής… Και ακόμα το χαίρομαι. Αναπαύτηκα με το πορτοκαλί… Και πάντοτε με αναπαύει. Στην συνάντηση με τον άγγελο γνώρισα το σμαραγδένιο πράσινο, ως συμπληρωματικό της μωβ ακτινοβολίας, σε ένα χορό μαζί απίστευτης ομορφιάς… Μα αυτό που είναι πέρα από κάθε αναγνώσιμη πνευματική ακτινοβολία είναι το μοναδικό δώρο της κρυστάλλινης αίσθησης, το κρυστάλλινο «χρώμα», η κρυστάλλινη καθαρότητα μιας ενέργειας που φτάνει ως την Γη, μέσα μας, με την παρουσία του αρχάγγελου Ραφαήλ. Γνωρίζοντας το φως από τα ταξίδια μου στην Γη, δεν θα το παρομοίαζα με το ζεστό ελληνικό φως, ούτε καν στην εξαϋλωτική, θερινή του ένταση. Το ελληνικό φως, το χρώμα της ζωής, του Λόγου, της ζωής το φως το ξανθό, σαν νά ’ναι η κάθαρση, η μεταμόρφωση, η μεγάλη Πύλη που σε εισάγει στην κρυστάλλινη αίσθηση! Η κρυστάλλινη αίσθηση ως αισθητοποιημένο φως ομοιάζει περισσότερο με το φως του Βόρειου Πόλου που αντίκρισα μαγεμένη σε ένα ταξίδι μου εκεί… Το φως του υπερβόρειου Απόλλωνα! Απόκοσμο, χρώμα του πάγου, σχεδόν «μεταλλικό», πεντακάθαρο, χρώμα της Σιωπής… Αίσθηση του κόσμου «πέραν», μιας άλλης παντελώς άγνωστης πνευματικής πραγματικότητας, «αλλού». Άλλη όψη… Ο  Απόλλων, ο θεός του Φωτός,  μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στους Δελφούς και τον υπερβόρειο τόπο! Εδώ και «αλλού»...

*

Οι άλλοι σε χειρίζονται μέσα από τα αδύναμα σου σημεία

«Μην έχεις σημεία θανάτου» έλεγε ο Δον Χουάν, ο δάσκαλος του Καστανέντα στον μαθητή του. Το θύμα κάθε λογής έλκει πάντοτε τον κάθε λογής θύτη του! Οι βασικοί ψυχολογικοί τύποι του τρομοκράτη, του ανακριτή, του απόμακρου και του θύματος, είναι βέβαιο πως έχουν τους αποδέκτες τους. Αυτούς που «τσιμπάνε», που ανταποκρίνονται στα βέλη. Αν κόψεις τα νήματα του χειρισμού σου από τους άλλους, ελευθερώνεις την δεσμευμένη σου ενέργεια. Αλλάζει μεμιάς η ισορροπία των σχέσεων σου! Οι διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις λύνονται, γιατί πλέον είναι ορατές, αφού το παιγνίδι αυτό των ψυχολογικών χειρισμών παίζεται στο υποσυνείδητο! Ελευθερώνοντας τον εαυτό σου ελευθερώνεις και τους άλλους. Ελευθερώνεις τον κόσμο γύρω σου!

*

Ο «Ουρανός» και το Μάτριξ, δυο κόσμοι που δεν μείγνυνται

Ο «Ουρανός» και το Μάτριξ είναι μέσα σου! Ανεξάρτητες πολιτείες! Εσύ πού είσαι; Πού κατοικεί η συνείδησή σου; Στην αλήθεια ή στην ψευδαίσθηση; Πού δονείται η ύπαρξή σου; Στην ζωή ή στον θάνατο; Στο Μάτριξ είσαι υποτελής. Στον «Ουρανό» είσαι ελεύθερος. Ο «Ουρανός» είναι τρόπος όχι τόπος. Είναι περιοχή συνείδησης. Εκεί σε περιμένουν σταθερά άγγελοι. Στο Μάτριξ σε περιμένουν σταθερά δαίμονες. Στην πραγματικότητα πηγαινοέρχεσαι, κάθε φορά κομίζοντας ανάλογη εμπειρία. Ο «Ουρανός» είναι πάντοτε «Ουρανός» είτε η συνείδηση σου είναι εκεί είτε όχι. Εσύ επιλέγεις να ζεις στην εικονική πραγματικότητα της ψευδαίσθησης που όμως εμπεριέχει πόνο και θάνατο. Αποφάσισε πού θέλεις να ζήσεις; Πού ανήκεις; Ο «Ουρανός» είναι ΕΔΩ, ΤΩΡΑ, ΠΑΝΤΑ. Ακέραιος, πλήρης φωτός, χαράς και ευλογίας! Εσύ πού συντονίζεσαι;

*

Το μυστικό είναι ότι δεν υπάρχει μυστικό!

Αιώνες τώρα οι αναζητητές ψάχνουν να βρουν το μυστικό των μυστικών που θα τους απαντήσει όλα τους τα ερωτήματα και θα τους καταστήσει ικανούς να ζήσουν βίο πλήρη και ευτυχή. Τόση αναζήτηση! Ιδέες, θεωρίες, πρακτικές, ασκήσεις, συστήματα: φιλοσοφικά, θρησκευτικά, πολιτικά, κοινωνικά… Πάντοτε αναζητούμε έξω από μας το μεγάλο μυστικό που θα αλλάξει τον κόσμο! Το μυστικό είναι ότι δεν υπάρχει μυστικό! Αυτά είναι τα τελευταία νέα του Ουρανού, όπως μας διαφωτίζει ο Ραφαήλ.

Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον!

Ο Θεός εξαρχής φανέρωσε τον εαυτό του!

Δεν υπάρχει συνταγή στο θαύμα! Το θαύμα είναι το ότι ζεις!

Δεν υπάρχουν μυστικά!

Η Πύλη δεν ήταν ποτέ κλειστή! Αλλά μόνο ως παιδί, δηλα-δή με αθώα πρόθεση, μπορείς να την περάσεις. Με εμπι-στοσύνη και άφεση. Την κλειδωμένη πόρτα την ορθώνει ο νους καθώς αυτοπροσδιορίζεται στα γραμμικά του όρια.

Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα! Ο Θεός σε καλεί εδώ και τώρα όπως είσαι! Δεν υπάρχει παρελθόν! Μόνο η παρούσα στιγμή του ΝΑΙ… Είναι σημείο δίνης…

Ο Θεός σε αποδέχεται όπως είσαι, όχι επειδή είσαι άψογος, αλλά επειδή είσαι παιδί του!

Έχεις πρόσβαση ως μέρος του Όλου στο Όλον, αφού είναι ολογραμμικό το φαινόμενο της ζωής: το μέρος έχει όλη την πληροφορία του όλου. Την πρόσβαση αυτή την έχεις λόγω του θεϊκού σπινθήρα της ζωής εντός, και σου την διασφαλίζουν τα ενσαρκωμένα όντα του φωτός, οι Χριστικές συνειδήσεις.

Το εγώ αναζητά την τελειότητα, το «άψογο». Αμαθές καθώς είναι, δεν ζει την πληρότητα. Μόνον η καρδιακή νοημοσύνη μπορεί να μεθέξει στην εμπειρία του Θεού. Για τον άνθρωπο ο Θεός είναι η καρδιά του! Στο καρδιακό μέγεθος της ζωής είναι όλες οι απαντήσεις, είναι όλα συντελεσμένα.

Εσύ βάζεις προϋποθέσεις, εσύ κρίνεις τον εαυτό σου και τους άλλους, εσύ αυτοαπορρίπτεσαι, εσύ θεωρείς ότι απέτυχες, εσύ νιώθεις ενοχή μεταμφιεσμένη σ’ όλα τα κακά με τα οποία αυτοβασανίζεσαι και την οποία προβάλλεις γύρω σου.

Το εγώ παράγει ενοχή. Παντού βλέπει ενόχους. Η αγιοπνευ-ματική κατάσταση εντός, παράγει αθωότητα! Οι ένοχοι ζητούν τιμωρία, οι αθώοι έλεος!

Αδύνατον να διανοηθεί το εγώ πως η έξοδος είναι κάθε στιγμή μπροστά του. Αναζητά πολύπλοκες, «μεταφυσικές» λύσεις και απαντήσεις σε μυστικά για ολίγους εκλεκτούς…

Ήρθαμε για να τα φέρουμε όλα στο φως! Δεν θα αφήσουμε στον Εωσφόρο γωνιά για να κρυφτεί! Μόνο η αλήθεια ελευθερώνει!

Μην κρίνεις ό,τι δεν είσαι διατεθειμένος να διορθώσεις! Οι κακοί Τρίτωνες εντοπίζουν τα αδύναμα σημεία, το «κακό», για να σε χτυπήσουν και για να προβάλουν σε εσένα τον αλύ-τρωτο εαυτό τους (βλέπε τον φαρμακό, τον αποδιοπομπαίο τράγο, τον τρελό του χωριού κ.λπ). Χαλαρώνει έτσι μέσα τους η δική τους δυσβάσταχτη εσωτερική πίεση. Οι καλοί Τρίτωνες αντιθέτως θεραπεύουν και αποκαθιστούν ό,τι εντοπίζουν, εμφανώς και αφανώς…

Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ενοχή, το όχι στο εν! Αυτοκα-ταδικάζεσαι αρνούμενος την αθωότητά σου! Η ενοχή δείχνει έλλειψη. Είσαι εκτός κέντρου. Και την προβάλλεις στους άλλους ως κριτική και κατάκριση.

Συγχώρεσε! Όλους, χωρίς καμία εξαίρεση. Στην συγχωρη-τικότητα και την αγάπη προς όλα τα όντα, τα οποία θέλεις μόνον να σωθούν και να ζήσουν στο φως, είναι η Πύλη-Χριστός. Δεν πρόκειται για ηθική εντολή αλλά για αλλαγή υπαρξιακής πραγματικότητας. Τότε είσαι ελεύθερος! Αν η κρίσιμη μάζα της ανθρωπότητας συγχωρέσει και αγαπήσει με αυτό τον τρόπο, ανατρέπεται το καθεστώς του πόνου! Πάντοτε βεβαίως διατηρείς το δικαίωμα να επιλέγεις την συναναστροφή σου με συγγενικά προς την ψυχή σου όντα.

Σε κάθε δυσκολία είναι διαφορετικό το τοπίο με Θεό και διαφορετικό χωρίς Θεό! Δεν υπάρχει τίποτα πιο «μεταφυσικό», πιο αυθαίρετο και ανόητο, από το να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει Θεός, ενώ ζεις!

Το αντιληπτικό φάσμα του ανθρώπου μέσω των αισθήσεών του είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Αυτό εντούτοις σταθεροποιεί αυτή την πραγματικότητα έτσι όπως την βλέπουμε. Κι αυτή δώρο είναι! Είναι γνωστό στην επιστήμη το φάσμα της ανθρώπινης ακοής, όρασης κ.λπ. Το υπόλοιπο δεν υπάρχει επειδή δεν υποπίπτει στις αισθήσεις μας;

Η χάρις σε βρίσκει στο σημείο της μη σκέψης. Στην παιδική εμπιστοσύνη στην Ζωή που είναι ταυτόσημη με τον Θεό. Μην πολεμάς εντούτοις τον νου. Άφησέ τον ήσυχο να διεκπε-ραιώνει την καθημερινότητα.

Δεν σου ζητιέται τίποτα άλλο από μια απλή, φυσιολογική, «καθημερινή» ζωή με καθαρή καρδιά. Μια ζωή χρήσιμη στον εαυτό σου και στους άλλους!

Άφησε τις πνευματικές σου κεραίες να λειτουργήσουν! Να γίνεσαι δέκτης αλλά και πομπός πνευματικών πραγματικο-τήτων!

Να μην παίρνεις τίποτα στα σοβαρά! Μόνο την καρδιά σου! Η καρδιά μόνο μπορεί να ζήσει το μυστήριο της ενότητας! Όχι μέσα από μεταβαλλόμενα συναισθήματα αλλά από τον παλμό της αγάπης.

Να μπορείς να τσαλακώνεις την εικόνα σου! Να είσαι ελεύθερος από αυτήν! Να γελάς! Όλα περνούν!

Όλη η σοφία είναι στην ανάκτηση του φυσικού. Όχι πίεση! Ροή!

Δες τι σε ωφελεί και τι σε βλάπτει και προσάρμοσε την ζωή σου αναλόγως. Να μάθεις να δουλεύεις υπέρ του εαυτού σου! Να επιλέγεις πράγματα που σου δίνουν χαρά!

Ακόμα και τα έργα της καλοσύνης του νου είναι εφήμερα και ανατρεπόμενα. Μόνον η σύνδεση με τα βάθη του εαυτού επιτρέπουν την θεϊκή ροή που δρα θεραπευτικά για τον κόσμο.

Μια πράξη είναι αποτελεσματική όταν είναι πλήρης από την αρχή ώς το τέλος. Όταν είναι δηλαδή καθαρή από την πρόθεση ως τον τρόπο και το αποτέλεσμα. Ο κόσμος δεν αλλάζει επειδή χρειάζεται πλήρεις πράξεις! Ο Θεός δεν χρειάζεται τις φιλανθρωπίες σου -έχει εκείνος άπειρους τρόπους παρέμβασης- αλλά την αλλαγή σου. Την επιστροφή στον Εαυτό σου!

Μπορείς να δεις ότι όλα είναι στην θέση τους; Χρειάζεται μόνο μια στιγμή εγρήγορσης! Να πεις: ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!

Η Πύλη Άλματος είναι όπου είναι ο Αθώος! Ευεργετείσαι από την αύρα του καθώς ανυψώνονται οι δονήσεις σου, και η εκπομπή του σε θέτει σε ανάλογη λειτουργία!

Ο Ραφαήλ είναι ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου! Όχι μέσα από την λογική όπως την γνωρίζουμε, αλλά ως Λάμψη η οποία βάζει τον άνθρωπο σε άλλη κατάσταση νοημοσύνης. Γίνεται αντιληπτή ως έμπνευση, ως πληρότητα, ως γονιμοποίηση του εαυτού. Γνωρίζεις χωρίς να γνωρίζεις! Γνωρίζεις ό,τι θέλεις να γνωρίζεις, καθώς η Λάμψη ως προβολέας φωτίζει όπου την στρέφεις…

Να βρεθεί ο καθένας μας στο πιο αληθινό σημείο του εαυτού του, ώστε από εκείνο το σημείο να μάς ανυψώσει ο Ραφαήλ!

Η Πύλη για μας είναι ΕΔΩ και έχει όνομα: Ραφαήλ! Όπου είναι παρών ο άγγελος είναι παρούσα και η Πύλη. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες! Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. Να μείνουμε κοντά του με απλότητα. Μας προστατεύει και μας αναπτύσσει αδιάλλειπτα…

Όλη η ευλογία είναι στην Παρουσία. Έχουμε το προνόμιο της Παρουσίας!

*

Το παζλ της πνευματικής σου εκπαίδευσης θα το δεις ολοκληρωμένο μεμιάς, από τον Θεό

Μην ανοίγεις διαρκώς το καπάκι της κατσαρόλας για να ελέγχεις αν το φαγητό έχει ψηθεί… Άσε το να ψηθεί στον χρόνο που ο Θεός ορίζει. Άπαξ και έλξεις το βλέμμα του Θεού πάνω σου με το κάλεσμά σου, ο χρόνος, όπως και ο χώρος και ο τρόπος της πραγμάτωσης είναι στα δικά του χέρια. Και έρχεται ως κλέπτης! Εσύ που ζεις τα χωροχρονικά καρέ και βλέπεις τα λάθη και τις πτώσεις σου, απελπίζεσαι, απογοητεύεσαι, αμφιβάλλεις. Όμως ο Θεός γνωρίζει μόνο την βεβαιότητα της Επιστροφής σου!

*

«Ο κόσμος όλος είναι εναντίον μου!»

Αυτή η ψυχολογική στάση δηλώνει φόβο! Είναι έλλειψη δύναμης, γενναιότητας να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα όπως κάθε φορά αυτή σου εμφανίζεται. Είναι αδυναμία δική σου χειρισμού προσώπων και καταστάσεων. Με τέτοια αμυντική στάση χρειάζεσαι διαρκώς ενίσχυση, ενθάρρυνση, στήριξη, αφού δεν είσαι ικανός να δρας πνευματικά, αλλά απλώς αντιδράς στην ανάδραση που εισπράττεις από τους άλλους. Χρειάζεσαι να σ’ αγαπούν, να σε επιδοκιμάζουν, να σε ενθαρρύνουν για να λειτουργείς. Είναι η στάση του παιδιού! Ο κόσμος όμως αυτός δεν είναι καθόλου παιδικός. Ούτε μπορείς να ζητάς να βρίσκεται πίσω σου διαρκώς ένας άγιος για να σε ισορροπεί! Η αποστολή της αγάπης είναι ακριβώς στο να διαλύει τα συναισθήματα -δικά σου και των άλλων- του φόβου, της ανεπάρκειας, της ανασφάλειας, της έλλειψης. Η ισχύς σου είναι στην βεβαιότητα της αγάπης και του φωτός. Στην απόλυτη αφοσίωση στην γραμμή της αγάπης και του φωτός. Τους άλλους, δηλαδή, δεν τους κερδίζεις ούτε μπορείς να τους αλλάξεις ως εγώ, όσο χαρισματικός και να είσαι, αλλά μόνο η αγάπη και το φως που μεταφέρεις. Το ότι ο κόσμος είναι εναντίον των απεσταλμένων είναι μια άλλη πραγματικότητα για την οποία είναι φύσει οπλισμένοι και την χειρίζονται κατ’ έμπνευση. Τότε η απουσία, η σιωπή, η αυστηρότητα ή η απομάκρυνση, δεν σημαίνει φόβο ή αδυναμία, πολλώ δε μάλλον αδιαφορία. Το απεσταλμένο ον είναι πλήρες από την σχέση του με τον Θεό, από τον οποίο και κινείται προς την αποστολή του: την αποκατάσταση και την θεραπεία του κόσμου. Δεν ασχολείται με το αποτέλεσμα αφού γνωρίζει πως άλλος είναι ο σπείρων και άλλος ο θερίζων.

*

Αυθεντικότητα σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου χωρίς αυτό να το εξαρτάς από τα μάτια των άλλων

Ας αναλογιστούμε ότι για τον Χριστό είπαν πως είναι ο Διάβολος, αφού έχει εξουσία πάνω στα δαιμόνια! Αν αυτό αποδόθηκε στον Χριστό, δεν θα κρίνουν, δεν θα αμφισβητήσουν, δεν θα αδικήσουν, δεν θα συκοφαντήσουν εσένα; Ο Χριστός δεν σταμάτησε τους Φαρισαίους ούτε κανέναν άλλον από το να τον πολεμούν! Ούτε όμως και ο ίδιος σταμάτησε να είναι αυτό που είναι και να κάνει το έργο του, ανεξαρτήτως αν ήταν αρεστός ή αποδεκτός. Διατήρησε το δικαίωμα να λέει την αλήθεια, το δικαίωμα να ΕΙΝΑΙ η αλήθεια των λόγων του, έως τέλους. Η ανάστασή του σφράγισε την αλήθεια του, όπως ο δικός τους θάνατος σφράγισε το δικό τους ψεύδος. Δεν υπάρχει πιο ύπουλη απεμπόληση της ελευθερίας σου από το να εξαρτάς τις επιλογές και την έκφραση της αλήθειάς σου από την επιδοκιμασία ή την αποδοχή των άλλων. Από το να μπεις στην διαδικασία να δεις τον εαυτό σου με τα μάτια των άλλων, δίνοντάς τους έτσι την εξουσία να έχουν λόγο πάνω στην αλήθεια σου. Τότε, αν η αλήθεια σου δεν είναι ισχυρή, αν δεν την υποστηρίζει η δύναμη του Θεού, θα εκπέσει σε απλό ιδεολόγημα προσαρμόσιμο στο χειροκρότημα των άλλων! Έτσι όμως αλλοιώνεις τον εαυτό σου. Αλλοτριούσαι του χαρίσματος. Αυθεντικότητα σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου και να χαρίζεις την αλήθειά σου κάτω από όλες τις περιστάσεις! Τότε, στην πραγματικότητα, δεν έχεις εαυτό αλλά σε «χρησιμοποιεί» η αλήθεια! Αλίμονο αν το κριτήριο για την εκδήλωση σου είναι το πώς σε βλέπουν οι άλλοι! Η αλήθεια ίσα ίσα έρχεται για να καθαρίσει την όραση του κόσμου τούτου και όχι για να υποκύψει σε αυτόν!

*

Τα «15 λεπτά της δημοσιότητας» αντιστοιχούν στην θέση του επίκεντρου που λαμβάνει κάθε ενθυμητής

Εκείνος που έχει το προνόμιο να γίνει αποδεκτός από αυθεντικό Οδηγό στον πνευματικό δρόμο, γίνεται -για όσο χρονικό διάστημα κρίνει ο Οδηγός του- βασιλιάς! Κάθεται στον θρόνο, στο κέντρο του Παντός, γίνεται το προνομιούχο ον που το Παν παρακολουθεί και φροντίζει, περιμένοντας από αυτό να δει το θαύμα! Αυτό δηλαδή που θα φανερώσει και θα τολμήσει να πράξει με την φώτισή του! Όσο η εκπαίδευση της ενθύμησης διαρκεί, η αίσθηση αυτή της αποκλειστικότητας, ως απόλυτα χαριστικής στάσης, δεν τον εγκαταλείπει. Του χαρίζεται όλο το παρελθόν και ευλογείται το αιώνιο παρόν του. Όταν όμως έρθει η ώρα, όταν είναι πλέον αρκετά δυνατός, τότε σηκώνεται από τον βασιλικό θρόνο, ενδύεται τον απλό χιτώνα του περιπατητή και βγαίνει στον κόσμο άγνωστος, απλός, «καθημερινός», για να αποδείξει με την ζωή του και τις πράξεις του αυτό που έλαβε. Έως ότου θελήσει ο Θεός να τον χαριτοδοτήσει πάλι με νέες δυνάμεις, καινούργια χαρά, καινούργια δώρα, καινούργια αποστολή… Θα πρέπει, εντούτοις, το ίδιο γενναία να αντέχει και την τιμή και την αφάνεια! Και κυρίως να έχει την γενναιοδωρία να τιμά εξίσου κάθε νέο «εκλεκτό»!

*

Εν αρχή ην ο Λόγος

Από τον Ιωάννη τον ηγαπημένο
Μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση των πρώτων προτάσεων του ευαγγελίου του

Εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν. Εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. Και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβε.

1. Εν αρχή ην ο λόγος

2. Και ο λόγος ην προς τον Θεόν

3. Και Θεός ην ο λόγος

Ας κοιτάξουμε τις τρεις αυτές συγκλονιστικές προτάσεις του Ιωάννη από την οπτική της γέννησης του Λόγου εντός του ανθρώπου…

1. Εν αρχή ην ο λόγος

Η δική σου αρχή είναι όταν εσύ γίνεις  Λόγος, ο λόγος της ζωής σου!* Τότε αρχίζεις να ζεις! Ο Λόγος είναι βεβαίωση, ομολογία ζώσας ζωής. Γίνεσαι αυτό που είσαι ανακτώντας τα δικαιώματα της Υιότητας. Χριστοποιείσαι. Ο εν δυνάμει πυρήνας του εντός Λόγου, ως μαγνήτης ενώνει τα ρινίσματα της ανακτημένης αλήθειας σου (αποκρυσταλλωμένη Προσωπικότητα, Πρόσωπο), τα ενοποιεί. Είναι η κατάσταση της ενιαίας συνείδησης, η δεύτερη, εν πνεύματι γέννηση. Ο Λόγος είναι η ταυτότητά σου: Υιός, Χριστός. Γίνεσαι «πατέρας» του εαυτού σου.

 Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς.

2. Και ο λόγος ην προς τον Θεόν
Ο Λόγος σου απευθύνεται στον Θεό. Είναι το δικό σου, πρωτότυπο τραγούδι! Η δική σου μοναδική και ανεπανάληπτη δημιουργική σφραγίδα στον εμπλουτισμό του Όντος μέσα από την νικηφόρα εμπειρία στο πτωτικό (διιστικό) περιβάλλον της Γης. Η κίνηση του Λόγου προς τον Θεό αντιστοιχεί στην αναστάσιμη άνοδο του Χριστού, η οποία συντελείται με την ανατίναξη του Άδη! Μία άνοδος που είναι «κάθοδος», όπως συμβολίζει η ανάβαση στην μεγάλη Πυραμίδα. Κατεβαίνεις για να ανέβεις! Η άνοδος του Λόγου γκρεμίζει το βασίλειο του θανάτου! Καθώς ανέρχεται μεταμορφώνει και αποκαθιστά τους κόσμους από τους οποίους διέρχεται! Η ζώσα Αγάπη προελαύνει νικηφόρα! Η νίκη είναι για όλους!

Αγιασθήτω το όνομά σου

Ελθέτω η βασιλεία σου

Γεννηθήτω το θέλημά σου

Αγιάζεται στην Γη το όνομα του Θεού όταν κάθε άνθρωπος γινόμενος Λόγος, αγιάζει το δικό του όνομα! Τότε έρχεται η βασιλεία του Θεού στην Γη και γίνεται το θέλημά του. Τότε το  έργο στην Γη έχει συντελεστεί. Οι τρεις αυτές προτάσεις ξεκινούν με τα γράμματα Α,Ε,Γ, τα οποία αντιστοιχούν -αφού στο ελληνικό αλφάβητο τα γράμματα είναι  αριθμοί-  στον αριθμό 153, τον κρυπτικό αριθμό της Αγίας Γραφής. Λέει ο Ιωάννης πως ο Χριστός εμφανίζεται για τρίτη φορά μετά την ανάστασή του στους μαθητές του, στην λίμνη Γενησαρέτ -τον αναγνωρίζει μόνον ο Ιωάννης-, και τους υποδεικνύει να ρίξουν τα δίχτυα από την δεξιά πλευρά (το δεξί μέρος αντιστοιχεί στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, αυτό της γραμμικής λογικής! ) Το δίχτυ γεμίζει με 153 ιχθείς! Ο αριθμός αυτός δίνει τον αριθμό 9 (333) ο οποίος στο Δέντρο της Ζωής -τις δέκα Διαμαντένιες Σφαίρες του Πυθαγόρα-, αντιστοιχεί στην ένατη σφαίρα, την σφαίρα του υποσυνειδήτου. Το υπό την συνείδηση, αγιάζεται! Τότε ο Χριστός δειπνεί μαζί σου…

3. Και Θεός ην ο λόγος

Ο Θεός κατέρχεται και σε ευλογεί, ενώνεται μαζί σου. Γίνεται ταύτιση. Θέωση. Ο Θεός που ομολογείς, σε ομολογεί. Ο Θεός που βεβαιώνεις, σε βεβαιώνει. Βεβαιώνει την ταυτότητα του Πατέρα με τον Υιό. «Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν», λέει ο Χριστός.

Ως εν ουρανώ και επί της γης

Στο Δέντρο της Ζωής, το δεκαδικό σύστημα του Πυθαγόρα, οι τρεις πρώτες προτάσεις του κατά Ιωάννην ευαγγελίου συνδέονται αντίστοιχα με τις σφαίρες του κεντρικού του άξονα:

1

(11-Άβυσσος)

6

9

1(0)

Οι σφαίρες 6 και 9 βρίσκονται ανάμεσα στις μονάδες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία σφαίρα (6+9=15, 1+5=6, δηλαδή 33, ο αριθμός του Λόγου). Οι αριθμοί 6 και 9 σχηματικά ενωμένοι δίνουν τον αριθμό 8, ο οποίος αποδίδει και το σύμβολο του απείρου (∞). Παράλληλα τοποθετημένοι απεικονίζουν το Ζώδιο των Ιχθύων (Ιχθύς, σύμβολο του Χριστού). Ο Λόγος, ο Υιός,  έχει την κατερχόμενη του όψη (Χριστός, σφαίρα έξι) -όπως η φορά του κύκλου δείχνει στον αριθμό έξι (6)- και την ανερχόμενη (Μαγδαληνή, σφαίρα εννέα) -όπως η φορά του κύκλου δείχνει στον αριθμό εννέα (9). Την υπέρτατη συνείδηση και την υποσυνείδηση, την οποία ανυψώνει, δια-φωτίζει, παραδίδοντας έτσι στο ΦΩΣ την εμπειρία της ενσάρκωσης (σφαίρα 10). Η δέκατη σφαίρα αντιστοιχεί στην Παναγία. Εδώ, μέσα από την Παναγία Αγάπη, γεννιέται ο Λόγος, ανερχόμενος προς το Εν: εν αρχή ην ο Λόγος, και ο λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο λόγος (σφαίρες 10, 6+9, 1). Η άβυσσος, ως διπλή παρουσία της Μονάδας (σφαίρα 11) της αρχής και του τέλους, είναι η Πύλη για την τελική ενοποίηση, την θέωση. 

Ο Ιωάννης συνεχίζει:

4. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν

Αιωνίως, πάντοτε η αρχή -ως μυστηριακό σημείο- είναι προς το πέρα από κάθε αρχή και τέλος: τον Θεό!

5. Πάντα δι’ αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν

Ως Λόγος γίνεσαι, μαζί με άλλα αντίστοιχα Χριστικά σημεία-Υιούς, συνδημιουργός πραγματικοτήτων! Το πανόραμα της Δημιουργίας ξεκινά! Καθίστασαι δηλαδή όχι μόνον δημιουργός του εαυτού σου, της πραγματικότητάς σου, αλλά δημιουργός του Παντός!

6. Εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. Και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβε.

Ο Λόγος ζει! Είσαι πλέον ΖΩΝ. Η ζωή ταυτίζεται με το Φως! Και το φως δεν το κατέλαβε το σκότος! Η Πτώση νικήθηκε! Γιατί ο Λόγος είναι το Φως!

Ο άνθρωπος γίνεται Λόγος, γίνεται Χριστός.

Ο Υιός επιστρέφει στον Πατέρα.

Ο Πατέρας ενώνεται μαζί του.

Οι τρεις εποχές, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος έχουν συντελεστεί.

*Η λέξη «λόγος» στην ελληνική γλώσσα έχει πολυσήμαντη ερμηνεία. Λόγος είναι η λογική (ορθός λόγος), η σχέση, η αιτία, η αναλογία, η ομιλία, η ικανότητα του ομιλείν, ο ενδιάμεσος όρος, κ.λπ. Φαίνεται από την ίδια την λέξη η έννοια του Μεσσία ως μεσάζοντος μεταξύ Θεού και ανθρώπων!

*

Ο δρόμος της προστασίας δεν σώζει τον άνθρωπο

Ο άνθρωπος επιδιώκει την ελευθερία από το βάρος της ζωής του και κυρίως την άρση των δυσμενών συνεπειών από τις πράξεις του. Θέλει να μην πονά! Και προσφεύγει όπου νομίζει πως θα λάβει βοήθεια, ίαση, ενδυνάμωση. Σπάνια εντούτοις αξιοποιεί τα δώρα που του προσφέρονται στον πνευματικό δρόμο. Συνήθως τα καταναλώνει την ίδια στιγμή για να νιώσει καλύτερα, ξοδεύοντας έτσι πολύτιμο φως για την ανάπτυξή του. Όσοι βρίσκονται γύρω από έναν πνευματικό οδηγό είναι βέβαιο πως ευεργετούνται, και μόνον από την αύρα του. Η ίδια η παρουσία του -κατά την πνευματική του ταυτότητα- είναι ιαματική και ελπιδοφόρα. Αυτό που συμβαίνει είναι να βολεύονται κάτω από την προστασία του. Και να μην αξιοποιείται ο χρόνος ούτε το δυναμικό που χαρίζεται, σε υπηρεσία προς τους άλλους, αλλά να κατακρατείται προς ίδια ανακούφιση και ευημερία. Τότε η χάρις μοιραία αποσύρεται. Η ανθρωπότητα ακόμα χρειάζεται μαθήματα: την οδό των παθημάτων! Τα δώρα του φωτός χαρίζονται. Πρέπει όμως να τα ανοίξει κανείς με σεβασμό, αγάπη, συναίσθηση ευθύνης και αποστολής. Ό,τι λαμβάνεις οφείλεις να το αποδίδεις. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού! Ό,τι έχεις να το μοιράζεσαι με όλους! Να κυκλοφορούν τα αγαθά του πνεύματος! Πολλώ δε μάλλον να μην κατακρατείς τα χαρίσματα. Γιατί τότε θα στραφούν εναντίον σου και θα σε χτυπήσουν. Όσο γρηγορότερα πάρεις τα μαθήματα, τόσο γρηγορότερα θα επιστρέψεις στην χάρη!

*

Όλη μου η ζωή διαφορετικοί τρόποι για να πω στον άνθρωπο «σ’ αγαπώ»

Μια ζωή σίγουρα ενδιαφέρουσα. Με ταξίδια, γνώση, τέχνη, Συναντήσεις, έρωτα ζωής! Να αναζητώ τα ίχνη στην γη -των πολύτιμων-, σαν τον Κοντορεβιθούλη… Για να τα χαρίσω! Ως απόδειξη του ουράνιου ανάλογου! Για το ως εν Ουρανώ και επί της Γης…  Ως ένα «σ’ αγαπώ!» Για την χαρά! Για το μαζί! Για την δημιουργική έκφραση! Για την ανθοφορία! Για το τέλος του πόνου! Ένα σ’ αγαπώ με άπειρους τρόπους, σε άπειρες περιστάσεις… Πολλές φορές αδέξιο… Μα πάντα «σ’ αγαπώ!»  Δεν κατάφερε κανείς να με κάνει να το πάρω πίσω. Ακόμα λέω στον άνθρωπο: «Είμαι εδώ και σ’ αγαπώ! Πάρε τα δώρα που έχω για σένα!»

*

«Φεύγα και σώζου»

Άγια συμβουλή αγίων της αγιορείτικης μας παράδοσης. Φεύγα και σώζου! «Μη αντιστήναι τω πονηρώ…» είπε ο Χριστός! Να φεύγεις δηλαδή από το κακό, να απομακρύνεσαι από αυτό! Όχι ως λιποτάκτης. Αντιθέτως. Ο πολεμιστής του Φωτός εξάλλου γνωρίζει πότε να δίνει τις μάχες. Και ποτέ μόνος! Ενημερώνεται εσωτερικά, και τότε στρατιές αγγέλων προσέρχονται προς βοήθειά του. Φεύγα και σώζου από την αμαρτία, από πτωτικά περιβάλλοντα, συνθήκες και περιστάσεις. Οφείλεις να διασώζεις την ψυχή σου και να την κρατάς καθαρή! Μέσω της δικής σου σύνδεσης με τον Θεό θεραπεύεις και αποκαθιστάς τον κόσμο γύρω σου. Πράττοντας πάντοτε ό,τι εκείνος σε εμπνέει. Πολύτιμη η συμβουλή! Για τις άχρηστες μάχες! Τις συναισθηματικές προσκολλήσεις και τις εμμονές του νου που μας κρατούν δέσμιους σε θνησιγενή πράγματα από τα οποία μόνον κινδυνεύουμε, καθώς παγιδεύεται η συμπόνια μας! Είναι συμπόνια να φεύγεις από το κακό!

*

Η ξεχασμένη γλώσσα ή πώς να μιλάς στον Θεό

Πώς ξέχασε ο άνθρωπος να μιλά στον Θεό; Πώς μέσα στην τόση γνώση, την τόση του σοφία για την οποία είναι τόσο περήφανος, διακόπτει ο ίδιος το νήμα της ζωής του; Δεν υπάρχει Ζωή Ζώσα χωρίς επαφή με την ρίζα της ύπαρξης. Αλλιώς το Δέντρο της Ζωής σου θα μαραθεί… Τόλμησε την επανάσταση του προφανούς! Χρησιμοποίησε την ξεχασμένη γλώσσα της αθωότητας… Την γλώσσα του παιδιού! Μίλησε στον Θεό! Σαν παιδί! Μίλησέ του! Εδώ και τώρα! Σε ακούει! Βρες τις δικές σου λέξεις για να «το» πεις!

*

«Την αγάπη σου την πρώτην αφήκας…» ή ο έρωτας του απολύτου

Αφιερωμένο στους αναζητητές

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο πρώτος και ο έσχατος, ο ζων εις τους αιώνες των αιώνων, αυτός που κρατεί τις κλείδες του θανάτου και του Άδη, ο όμοιος με υιό ανθρώπου, ελέγχει τις επτά εκκλησίες. Απευθυνόμενος στον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου επαινεί τον κόπο και την υπομονή του. Συνεχίζει όμως λέγοντας: «Αλλά έχω κατά σού, ότι την αγάπην την πρώτην αφήκας. Μνημόνευε ουν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον… Τω νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής, ό έστιν εν τω παραδείσω του Θεού μου…» Την αγάπη την πρώτη άφησες! Ο συγκλονιστικός λόγος του Χριστού μας επαναφέρει ισχυρά στο κέντρο Δεν έχεις πια τον πρώτο ζήλο, τον έρωτα για τον Θεό! Δεν είσαι κακός, προσπαθείς, κοπιάζεις, έχεις υπομονή, πράττεις καλά έργα. Δεν νιώθεις όμως την πρώτη αγάπη! «Μετανόησε!» λέει ο Χριστός, «και πράξε τα πρώτα έργα» όπως τότε που σε κινούσε ο πρώτος έρωτας. «Ει δε μη, έρχομαι σοι ταχύ και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσεις!» Μετανόησε γιατί θα σου αφαιρεθεί το φως! Συνταρακτικός λόγος. Κάποιους άλλους τους επιτιμά επειδή δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε θερμοί αλλά χλιαροί… Δεν αρκεί στον Χριστό η χλιαρότητα της τοποθέτησής μας ούτε τα μέτρια αισθήματα και έργα μας. Δεν ζητά τίποτα λιγότερο από τον έρωτά μας! Την εσωτερική αυτή δύναμη που μας κινητοποιεί απόλυτα! Ζητά από μας το απόλυτο! Τον έρωτα του απολύτου! «Άφησε τα όλα και ακολούθησέ με!» Αυτός ο έρωτας είναι η ουσία της ύπαρξής μας! Ό,τι πιο πολύτιμο, ό,τι πιο άγιο… Ζητά το έως τέλους, το ολοκληρωτικό δόσιμο της ψυχής στον Νυμφίο… Έχουμε ευθύνη να κρατάμε τον έρωτά μας ζωντανό! Είναι εξάλλου η μόνη μας επιλογή. Η μόνη της ζωής μας πράξη. Να κρατάμε αναμμένο το φως του θεϊκού έρωτα! Όλα τα άλλα τα κάνει ο Θεός δι’ ημών. Εμείς μόνο τον έρωτά μας έχουμε να του προσφέρουμε. Τον ανθό της ζωής μας! Την απόλυτη βούληση και δύναμη μας. Πριν ο χρόνος τελειώσει, πριν ακουστεί ο ήχος του γκόνγκ, ας αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας! Δες πόθεν πέπτωκας. Γιατί χωρίς τον έρωτά μας ζωντανό θα μας αφαιρεθεί το φως! Η πράξη αυτή της αναζωπύρωσης είναι μυστική, εσωτερική, σιωπηλή. Γένοιτο! Ο Χριστός μας καλεί να νικήσουμε1 Να νικήσουμε την χλιαρότητα, τον συμβιβασμό με την πραγματικότητα του κόσμου τούτου, το δυσίν κυρίοις δουλεύειν, το λιγότερο από αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε! Μόνον τότε θα μας δώσει να φάμε από το Δέντρο της Ζωής που είναι στον παράδεισο! Τότε θα ζήσουμε!

*

Και η θεία Λειτουργία κάθε φορά ίδια είναι χωρίς όμως ποτέ να είναι ίδια

Το πρόβλημα του ανθρώπου είναι ότι συνεχώς βαριέται και αναζητά το «καινούργιο»! Ο νους καταναλώνει κάθε είδους πληροφορία θεωρώντας τάχιστα ότι την κατέχει, και συνεχίζει ακάθεκτος! Άπειροι τόμοι βιβλίων έχουν γραφεί στους αιώνες πάνω στα πνευματικά θέματα. Δάσκαλοι μεγάλοι, οδηγοί, απεσταλμένοι, άγιοι, άγγελοι, ο ίδιος ο Χριστός άφησαν πίσω ύψιστες αλήθειες! Τι αφομοίωσε όμως από όλο αυτόν τον πακτωλό ιδεών και λόγου ο άνθρωπος; Τι από όλα αυτά του έδωσε χαρά, ίαση, πληρότητα; Νομίζει ο νους πως μπορεί να καταναλώσει την αλήθεια! Δεν γίνεται. Καταγραφέας είναι φιλοσοφικών ιδεών και μόνον. Ο  ιερός λόγος δεν είναι φιλοσοφία! Ακόμα και αν είναι ύψιστη φιλοσοφία και θεολογία! Ο ιερός λόγος είναι Ζώσα Ζωή, είναι Πύλη για να βρεθείς εκεί όπου ο λόγος γίνεται καθαρό φως! Ο ιερός λόγος είναι δόνηση ενθύμησης, δόνηση ιερού φωτός… Μην υποτιμούμε τον ιερό λόγο! Μην θεωρήσουμε ποτέ ότι τον γνωρίζουμε. Ο νους πλήττει γιατί δεν γνωρίζει! Είναι εκτός τοπίου. Θεατής στο πνεύμα! Η αλήθεια αείποτε παρθένος εστί! Ποτέ δεν επαναλαμβάνει τον εαυτό της! Η αλήθεια των αληθινών, η αλήθεια του ιερού λόγου. Ο ασεβής νους βαριέται ακόμα και από αυτό που νομίζει πως είναι η αλήθεια. Και αφού δεν την (ανα) γνωρίζει, δεν μπορεί και να λυτρωθεί!

*

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσευχή από το να ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί

9.6.1996, έξι μήνες μετά την συνταρακτική Παρουσία του Ραφαήλ στο σπίτι μου! Να πάλλεται ο αέρας σε μια ευλογημένη δόνηση Φωτός και Παρουσίας… Με πήρε και με σήκωσε  κυριολεκτικά ο χρυσός ζωής αέρας… Έξι μήνες μετά βρέθηκα μπροστά στα μάτια Σου. Το γνώριμο, λατρευτό βλέμμα της αγάπης, της απόλυτης συμπόνιας! Το βλέμμα μέσα από το οποίο δεν είδα τέλος! Μονάχα μιαν ισχυρή αίσθηση Εαυτού! Ταυτότητας. Κάθε Σου λέξη βρήκε τον στόχο της στο κέντρο του είναι μου. Αναγνώριση. Πατρίδα. Πάντα μαζί. Αποστολή. Μια Σου πρόταση ήταν αρκετή για να καθαρίσει όλη την σκόνη του κόσμου: «Η μεγαλύτερη προσευχή είναι να ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί…» Το είδα όλο! Και το πιο ευγενές ιδεολόγημα κατέρρευσε! Μέχρι σήμερα έχω την ευτυχία να αναζώ καρέ καρέ την υπέροχη, αρχετυπική ιστορία αυτού του ΜΑΖΙ.

*

Χαρά εναντίον σκέψης

από τον άγγελο

Αυτή είναι η ταινία που παίζεται καθημερινά. Η σκέψη υποδύεται ακόμα και την χαρά για να σε λυπήσει! Πότε απογοητεύεσαι; Όταν σκέφτεσαι. Πότε στενοχωριέσαι; Όταν σκέφτεσαι. Πότε εκνευρίζεσαι; Όταν σκέφτεσαι. Πότε θίγεσαι; Όταν σκέφτεσαι. Πότε αγωνιάς; Όταν σκέφτεσαι. Όλη μας η ζωή είναι τοποθετημένη μέσα στην σκέψη, ό,τι μας συμβαίνει συμβαίνει εξ αιτίας της σκέψης. Ο τόσο σοφός άνθρωπος αποδεικνύει ότι δεν γνωρίζει να πράξει το καλύτερο για τον εαυτό του: να διαλέξει την χαρά αντί για την σκέψη. Μη σκέφτεσαι! Είμαστε από τον Ουρανό. Έχουμε άλλη πατρίδα, μας δίδαξαν λάθος, μας μεγάλωσαν λάθος. Μπορούμε να υπάρξουμε και χωρίς την σκέψη! Να την χρησιμοποιούμε μόνο για τα πρακτικά πράγματα. Όλες οι άλλες μας σκέψεις να είναι ελευθερία, αγάπη και δύναμη. Τι σημαίνει ελευθερία; Τίποτα! Τι σημαίνει αγάπη; Τίποτα! Τι σημαίνει δύναμη; Τίποτα! Ο Θεός γνωρίζει τι σημαίνουν. Τι σημαίνει Θεός; Τίποτα! Γνόφος αγνωσίας.

*

Σύντομος οδηγός ενθύμησης

Πώς να αλλάξω;

Η ερώτηση εμπεριέχει την απάντηση! Δεν θα ακεραίωνες μιαν ερώτηση αν δεν ήσουν ενήμερος για την απάντηση, παρόλο που η απάντηση είναι πάντοτε υποσύνολο της ερώτησης. Γι’ αυτό και στην πραγματικότητα δεν ακούς την απάντηση. Έχεις ήδη άποψη για το πώς έχουν τα πράγματα. Απλώς θέλεις να δοκιμάσεις αυτόν στον οποίο την απευθύνεις. Περιμένεις να ακούσεις είτε ότι αυτό το οποίο έχεις ήδη αποφασίσει ισχύει - για επιβεβαίωση του εαυτού σου- είτε κάτι άλλο που όμως έχεις εκ των προτέρων απορρίψει! Οι απαντήσεις που ζητά ο νους είναι ασπιρίνες για να χαλαρώνει ο πόνος. Στην πραγματικότητα συνεχώς σαμποτάρει την ίασή του! Αυτός τον οποίο δεν ακούς δεν είναι απλώς ο οποιοσδήποτε άλλος, αλλά ο εαυτός σου που γνωρίζει! Γεννήθηκες γνωρίζοντας! Είσαι μέρος του ολογραμμικού Παντός! Εμπεριέχεις όλη την κοσμική πληροφορία. Απλώς ο νους δημιουργεί παράσιτα στο ήδη ασθενές σήμα της γης. Ο άνθρωπος ζει μια υποβαθμισμένη πραγματικότητα, μέσα στην οποία ασφυκτιά, στην οποία ο ίδιος περιέπεσε καθώς συντηρεί την αποστασία του από το μυστήριο της ενότητας! Η καρδιά του δεν λειτουργεί! Δεν λειτουργεί η καρδιά του κόσμου! Ενώ ο άνθρωπος είναι γέννημα της αγάπης! Δεν υπάρχει ερώτημα που να μην το απαντά η αγάπη! Η αγάπη υπάρχει μέσα μας όταν της το επιτρέπουμε, ως αδιάλειπτο ισοκράτημα στην διαρκώς μεταβαλλόμενη εξωτερική πραγματικότητα των αντιθέσεων. Ως διαρκής ευλογία του εαυτού και του κόσμου. Αυτή η αγάπη είναι ταυτόσημη με την χαρά, την ευχαριστιακή και δοξαστική κατάσταση ύπαρξης μπροστά στο δώρο της ζωής! Αφού, λοιπόν, ο άνθρωπος γεννήθηκε γνωρίζοντας την αγάπη, εμπεριέχοντας όλη την γνώση, πώς είναι τόσο δυστυχής και ανολοκλήρωτος; Πώς είναι δυνατόν να υπόκειται τόσο δραματικά στην εντροπία, δηλαδή στην φθορά και τον θάνατο; Ο άνθρωπος ζητά να πλησιάσει το απόλυτο μέγεθος του Θεού χωρίς να ανταποκρίνεται ο ίδιος στο αίτημά του. Χωρίς δηλαδή να προσέρχεται απόλυτα! Απόλυτο σημαίνει άφεση, εμπιστοσύνη, χωρίς τους όρους και τις διαπραγματεύσεις του νου. Η Ορθοδοξία το αποκαλεί αποκοπή θελήματος! Παραδίδεσαι στο θέλημα του Θεού. Δεν έχεις πλέον δική σου θέληση. Απόλυτο σημαίνει ανατροπή! Είναι κατάθεση του 100% του εαυτού σου στην ΖΩΗ, που είναι ταυτόσημη με την λέξη «Θεός». Μόνον η ανατροπή κάνει τον άνθρωπο άγγελο! Ο πολιτισμός της «μετασκέψης» που η παρουσία του Ραφαήλ εγκαθιστά στην γη, είναι θεμελιωμένος στο απόλυτο μέγεθος του Θεού! Ο νους κενώνεται! Στην θέση των σκέψεων εγκαθίσταται η χαρά που μόνο η χάρις χαρίζει. Εμφανίζεται νέο είδος ανθρώπου: ο άνθρωπος με φτερά! Ο άγγελος που πετά χωρίς το βάρος της σκέψης! Η παρουσία του Ραφαήλ στην Γη γεννά τον καινούργιο άνθρωπο! Στην ιστορία του κόσμου θα καταγραφεί η προ Ραφαήλ και η μετά Ραφαήλ εποχή! Ο Όσσο προετοίμασε τον άνθρωπο για αυτόν τον πολιτισμό της μετασκέψης! Αποκάλυψε όλες τις προσφιλείς ψευδαισθήσεις του νου μέχρι την Νιρβάνα, τον τελευταίο εφιάλτη… Υπήρξε ο συγκλονιστικότερος πνευματικός χάκερ του 20ου αιώνα! Κατέδειξε το Μάτριξ! Ξεμπρόστιασε τις φωλεές του σατανά -του συλλογικού αρνητικού εγρηγορότος- πίσω από την πολιτική και την θρησκευτική εξουσία. Γι’ αυτό και τον δολοφόνησαν! Το δώρο της αειζωίας ήδη δόθηκε από τον Ραφαήλ. Το τέλος της αρρώστιας και του θανάτου. Θα αξιωθεί ο άνθρωπος να το ανοίξει; Μια τέτοια μετατόπιση της συνείδησης του ανθρώπου προς το χαμένο κέντρο θα σηματοδοτήσει και την λύτρωση όλης της γνωστής δημιουργίας που δεν είναι παρά συμφώνημα, σταθεροποίηση της «πτωτικής» -σε σχέση με την κβαντική της δυνατότητα- συνείδησης του ανθρώπου. Είναι το τέλος της βίας! Η μεταμόρφωση επισυμβαίνει πλέον όχι βίαια αλλά αρμονικά! Η Γη επιτέλους αποκαθιστά επαφή με το Όλον. Συλλειτουργεί με όλες τις διαπερατές δημιουργίες και τα σύμπαντα! Ο πολιτισμός της τεχνολογίας που στηρίχτηκε στον ηλεκτρισμό, φαντάζει ασήμαντο παιγνιδάκι του νου μπροστά στην πνευματική τεχνολογία δίνης: αυτό που ανοίγεται στην πύλη του αιώνιου ΠΑΡΟΝΤΟΣ και φανερώνει άλλο τοπίο ύπαρξης: Ζώσα Ζωή και συλλειτουργία με το όλο πράγμα. Η επιστήμη ήδη άνοιξε το καπάκι της υποατομικής ύλης ανιχνεύοντας σωματίδια ών ουκ έστιν αριθμός  χωρίς «ύλη» που εντοπίζονται μόνο από την δράση τους, η οποία μάλιστα δεν είναι καθόλου προβλεπόμενη, αλλά επηρεάζεται από την ίδια την παρουσία του παρατηρητή. Ανοίγονται τα κοσμικά ταξίδια όχι μόνον με το Αστρόπλοιο που το Στάρτρεκ προτύπωσε, αλλά με τον ίδιο τον Νου! Θα υπογράψει την εκδοχή αυτή, που ήδη μας χαρίστηκε, η παρούσα ανθρωπότητα; Είμαστε μπροστά στο μεγάλο κατώφλι. Μπροστά στην Πύλη Άλματος, ατομικά και συλλογικά! Δεν έχει όρια η κβαντική δυνατότητα του νου που αδειάζει από τα σκουπίδια της σκέψης! Πολίτης των κόσμων σημαίνει ανάληψη της ευθύνης που απορρέει από την συνείδηση πως είσαι συντελεστής, διαμορφωτής φωτεινών πραγματικοτήτων και εκδοχών καθώς ρέεις ανεμπόδιστα στο Φως, με άμεση δυνατότητα επιδιόρθωσης των σημείων στα οποία βρίσκεσαι!

Μα εγώ πώς θα αλλάξω στην καθημερινότητά μου;

Ο νους αντιλαμβάνεται ποσοτικά τα πράγματα, γι’ αυτό και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την πνευματική τεχνολογία δίνης η οποία είναι μπροστά του! Την Πύλη της παρούσας στιγμής η οποία δεν ενέχει σκέψη, γι’ αυτό και αν την περάσεις, θα βγεις ΑΛΛΟΥ. Κάθε σκέψη του ανθρώπου είναι κρίση. Κάθε κρίση είναι ενοχή. Κάθε ενοχή είναι φόβος. Κάθε φόβος είναι απουσία αγάπης, διαχωρισμός από το Όλον, το οποίο καταχωρείται από τον νου ως απειλητικό «άγνωστο». Ο νους σε αρρωσταίνει! Συνεχώς αντιδρά, δεν δρα πρωτότυπα, θεϊκά! Είναι ενάντια στην χαρά! Ο νους παράγει διαρκώς ενοχή! Είναι υπεύθυνος για την πραγματικότητά του! Αντιθέτως η αγιοπνευματική παρουσία εντός παράγει φως! Δεν μπορείς εντούτοις με τον νου να βγεις από τον νου! Με καμιά του συνταγή, τεχνική, άσκηση ή ιδιοφυές ιδεολόγημα. Δεν υπάρχει συνταγή για το θαύμα! Όλα αυτά παραμένουν ασπιρίνες… Πώς να σε θεραπεύσει ο νους αφού αυτός σε αρρωσταίνει; Η ασθένεια του σύγχρονου ανθρώπου είναι η κατάθλιψη! Ακραία επιλογή του νου για να αποφύγει την παραδοχή του αδιέξοδου. Βγαίνει «εκτός» για να αποφύγει την ηρωική του έξοδο από την επαναληπτικότητα του «γνωστού»! Δεν αντέχει ο άνθρωπος τόση κακοποίηση από τον νου του, τέτοια όρια! Το σώμα του εντέλει αντέχει περισσότερο από την ψυχή του, αφού παρ' όλα τα δηλητήρια των ερπετών μακροβιοί. Δεν αντέχει όμως ο άνθρωπος να ζει χωρίς φως, χωρίς αγάπη! Δεν είναι φτιαγμένος για τέτοια μίζερη και γκρίζα ζωή! Του λείπει κάτι θεμελιώδες: εμπειρία της αγάπης του Θεού. Είναι ανίκανος να δει και να ζήσει την αγάπη του Θεού! Κανείς εξάλλου που δεν αγαπά δεν πιστεύει πως αγαπιέται! Ο άνθρωπος νιώθει ορφανός και ξένος ενώ έχει Πατέρα, έχει Οικογένεια. Ζητιανεύει ή απαιτεί ή νομίζει πως υφαρπάζει από τους άλλους αυτό που μόνον ο Πατέρας του μπορεί να του δώσει. Απευθύνει το αίτημά του, την ανάγκη του, τον έρωτα του στον άλλον και όχι στον Δημιουργό του! Φτιάχνει διαρκώς υποκατάστατα για να μην αντιμετωπίσει την μία, την μοναδική σχέση της ζωής του: αυτή με τον Πατέρα και Δημιουργό του. Ζητά γνώση, ευτυχία, «αγάπη» χωρίς Θεό! Και η αστοχία του τον εκδικείται: παραμένει ένα κλειδωμένο ως προς τις δυνατότητές του ον, δυστυχές και ανικανοποίητο!

Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;

Ναι! Εσύ! Άσε το θάρρος σου να αλλάξει τον κόσμο! Απευθύνσου στον Θεό προσωπικά! Όχι ως «ενήλικος» που διαπραγματεύεται, αλλά ως παιδί! Μίλησε στον Πατέρα σου! Ακούει! Συγκαταβαίνει ατέλειωτα στα ανθρώπινα δρώμενα! Συνομίλησε μαζί του! Απευθύνσου στην πνευματική σου οικογένεια, όπως έλεγε ο ενδελεχειακός Δώρος. Όχι ως ζητιάνος, αλλά ως το παιδί που του ανήκει το Βασίλειο… Ο Ραφαήλ δεν μας ζητά τίποτα. Δεν βάζει καμία προϋπόθεση. Μόνο την κατάθεση μιας στιγμής ολοσχερούς αθωότητας! Όσοι βρισκόμαστε γύρω από το φαινόμενο Ραφαήλ ζούμε ένα θαύμα… Αέρα ευλογίας και ιάσεως. Χωρίς λόγια. Το «μεταφυσικό», φυσικά! Για όποιον βλέπει… Κάτι αδιανόητο ακόμα και για τις υψηλότερες καλοσύνες και θεωρίες των ανθρώπων. Χώρος χωρίς συναλλαγή! Δωρεάν! Παροχή όχι ως ψευτοελεημοσύνη ή από πρόθεση κάθε λογής, αλλά ως αδιάλειπτο φως προς θεραπεία κάθε μορφής πόνου… Η παρουσία του αρχαγγέλου ως αέρας θεραπεύει, αποκαθιστά, εμπνέει, γονιμοποιεί καθέναν κατά την πρόθεσή του… Ο Ραφαήλ δεν ζητά να αλλάξεις τίποτα! Έλα αθώα, παιδικά… Φτάνει η αναπνοή και η εκπνοή σου στην ατμόσφαιρα του ενεργειακού πλέγματος να είναι καθαρή… Αγνή πρόσληψη, αγνή απόδοση φωτός.

Συμβουλές επί του καθημερινού πρακτέου

Να σηκώνεσαι με την ανατολή του ήλιου! Να βγαίνεις στο φως, να αναπνέεις φως! Να είναι η μετάβασή σου από τον ύπνο στον ξύπνιο χωρίς σκέψη… Με προσευχή! Την δική σου προσευχή… Το μωρό δεν ρωτά να μάθει πώς θα βρει το βυζί της μάνας του… Γνωρίζεις τις λέξεις… Είναι πολύτιμα τα πρώτα λεπτά που ξυπνάς για να τα ξοδεύεις βάζοντας αυτομάτως μπρος την «δισκέτα». Είναι θεμελιώδες το πώς ανοίγεις και κλείνεις την ημέρα σου! Αν ο άνθρωπος θέλει να είναι υγιής, να πετάξει τα σκουπίδια της ζωής του! Να μάθει να αποκαθαίρεται στις αγνές ενέργειες της φύσης και στην αύρα αγνών όντων. Επιτέλους ας συγχωρήσει, να μη χρωστά! Να είναι κάθε μέρα φρέσκος, καινούργιος. Ας τολμήσει να πετάξει την «δισκέτα» του παρελθόντος! Τότε μπορεί να έλξει πάνω του την χάρη που θα τον μεταμορφώσει σε άγγελο! Η αδιάλειπτη προσευχή είναι η χαρά! Ο Θεός ποτέ δεν σε πονά! Δες ποιος είναι ο βασανιστής σου! Φύγε από αυτό που σε πονά! ΤΩΡΑ! Αναρωτήθηκε κανείς τι είναι το «βουνό» της πνευματικής απόσυρσης; Άλλη κατάσταση ύπαρξης, αδιανόητη για την παρούσα πραγματικότητα του ανθρώπου.

*