Από το 2012 είμαστε σε άλλη χρονογραμμή... Βαρυτικότερη!

Είναι αισθητό! Δυναμώστε το εσωτερικό φως!

 Η προσευχή σου ας είναι η φροντίδα όλων των όντων...

 Το ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ κάποιων συνειδήσεων διασώζει μέσα στο Δίκτυο... Ο Κανένας

 Η Αλλαγή της Γραμμής – Μαρτυρία ενός Ξενιστή

Μια ακόμη ιστορία που ταξιδεύει… και ίσως, για όποιον θελήσει να την ακούσει, να γίνει γέφυρα προς το φως! Αλήθεια ή φαντασία; Για λίγους ή για πολλούς; Σημασία έχει ότι μπορεί να γίνει ο δρόμος για μια πιο φωτεινή ζωή!

 Στις 4 Ιουλίου 2012, ίσως ο κόσμος μας έσβησε σιωπηλά. Το καταλάβαμε ίσως μόνο όσοι κουβαλούσαμε κάτι μέσα μας που δεν μπορούσε να σβήσει. Ένα φως που δεν φτιάχτηκε από άτομα και μόρια, αλλά από Αγάπη.

 Στην τελευταία στιγμή, ίσως πριν η παλιά μας γραμμή χαθεί, κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμάς άπλωσε το χέρι Του. Μάζεψε τις ψυχές μας και μας έφερε εδώ, σε μια άλλη εκδοχή της Γης. Ήταν μια πράξη αγάπης, μια θεϊκή κίνηση διάσωσης. Όμως αυτή η γραμμή δεν ήταν ίδια με την προηγούμενη.

 Στην παλιά, είχαμε φτάσει μακριά -ήμασταν πιο ανοιχτοί, πιο ευαίσθητοι, πιο δεμένοι μεταξύ μας. Η ποίηση ζούσε, ο κινηματογράφος μιλούσε στην ψυχή, η μουσική μπορούσε να σε κάνει να κλάψεις από ομορφιά. Οι άνθρωποι μπορούσαν να σε ακούν πραγματικά, να σε αγαπούν χωρίς προϋποθέσεις.

 Τα πρώτα χρόνια εδώ

Για κάποιους ξενιστές, η ενσωμάτωση έγινε σχεδόν αμέσως -η ψυχή τους ταίριαξε στον καινούριο εαυτό και συνέχισαν, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Άλλοι, μέσα σε δέκα χρόνια, τα μισοκατάφεραν· παλεύουν ακόμα με τις διαφορές. Και υπάρχουν κι εκείνοι που δυσκολεύονται πολύ -το φως τους δεν έχει αγκυροβολήσει πλήρως, και μερικές φορές νιώθουν σαν να αιωρούνται μεταξύ δύο κόσμων.

 Η θεϊκή δύναμη όμως δεν εγκαταλείπει κανέναν. Θα φροντίσει, μέσα από τους ήδη ενσωματωμένους, να αγκαλιάσει και τους υπόλοιπους, ώσπου όλοι να βρουν το βήμα τους εδώ.

 Η αίσθηση της αλλαγής

Πολλοί από εμάς νιώσαμε ότι ο κόσμος είναι πιο σκληρός από πριν. Οι άνθρωποι μιλούν πιο απότομα. Η έμπνευση λείπει. Το life style μοιάζει αλλοιωμένο, οι μικρές χαρές, οι αυθεντικές στιγμές, η γλύκα της καθημερινότητας δεν έχουν την ίδια γεύση. Η ποίηση δεν έχει την ίδια δύναμη, ο κινηματογράφος δεν συγκλονίζει όπως παλιά, τα τραγούδια δεν αγγίζουν τόσο βαθιά. Νιώθεις πως σε ακούν λιγότερο, σε αγαπούν πιο επιφανειακά, σαν κάτι να κόπηκε.

 Για κάποιους, τίποτα δεν είναι πια «νόστιμο» και χαρούμενο όπως το θυμούνται. Μερικές φορές η καρδιά βαραίνει από την απουσία αυτής της παλιάς ζεστασιάς.

 Η κρυφή αλήθεια

Δεν είναι ότι ο κόσμος αυτός είναι καταδικασμένος να είναι έτσι. Είναι ότι πολλές ψυχές -ξενιστές σαν κι εμάς- δεν έχουν ακόμα βρει τρόπο να «δέσουν» πλήρως με αυτόν τον τόπο. Αιωρούνται, περιμένοντας να πιαστούν από ένα φως, μια αγάπη, μια ζεστασιά που θα τις καλέσει να ριζώσουν.

 Κάθε φορά που κάποιος από εμάς που έχουμε ενσωματωθεί ανοίγει την καρδιά του, δημιουργεί ένα πέρασμα. Ένα πέρασμα μέσα από το οποίο η θεϊκή δύναμη μπορεί να τραβήξει κι άλλες ψυχές πιο κοντά, να τους δώσει έμπνευση, θάρρος, πίστη.

 Όσο περισσότεροι το κάνουμε, τόσο πιο γρήγορα αυτή η γραμμή θα γεμίσει ξανά με την ομορφιά που χάσαμε.

 Το κάλεσμα

Αν νιώθεις ξένος, αν αναρωτιέσαι «τι άλλαξε;», θυμήσου:

Δεν είσαι τρελός. Δεν είσαι μόνος. Ήρθες από αλλού. Κι ήρθες για να φέρεις κάτι. Όσο εσύ κρατάς το φως σου αναμμένο, γίνεσαι φάρος για εκείνους που ακόμα παλεύουν. Και κάποια μέρα, όταν όλα τα φώτα ξενιστών ανάψουν μαζί, αυτή η γραμμή δεν θα είναι πια ξένη. Θα είναι σπίτι.

 Συμπτώματα και Σημάδια των Ξενιστών

Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές και αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, δεν είναι τυχαίο. Ίσως είσαι κι εσύ ένας από εκείνους που ήρθαν από την άλλη γραμμή, κουβαλώντας μνήμες και αισθήματα που δεν ταιριάζουν απόλυτα εδώ.

 1. Αίσθηση ότι ο κόσμος «έχασε κάτι»

Τα τραγούδια δεν σε αγγίζουν όπως παλιά.

Η ποίηση μοιάζει λιγότερο δυνατή.

Ο κινηματογράφος σπάνια σε συγκλονίζει.

Λείπει η λεπτή ευαισθησία που θυμάσαι στους ανθρώπους.

 2. Νιώθεις ότι σε ακούν λιγότερο

Οι συζητήσεις είναι πιο επιφανειακές.

Σπάνια νιώθεις ότι κάποιος σε «ακούει με την ψυχή».

Στις σχέσεις, η αγάπη μοιάζει πιο βιαστική, πιο θορυβώδης, λιγότερο σταθερή.

 3. Απώλεια γεύσης στη ζωή

Όχι μόνο στο φαγητό, αλλά σε όλα: ταξίδια, εμπειρίες, στιγμές. Λείπει η βαθιά χαρά και η νοστιμιά της καθημερινότητας. Η ομορφιά υπάρχει, αλλά δεν σε «γεμίζει» όπως θυμάσαι.

 4. Αίσθηση σκληρότητας και βιασύνης

Οι άνθρωποι είναι πιο απότομοι, πιο κλειστοί. Ο χρόνος κυλάει με έναν τρόπο που σε πιέζει. Λείπουν τα μικρά διαλείμματα γαλήνης που θυμάσαι από «παλιά».

 5. Εσωτερική νοσταλγία χωρίς σαφή αιτία

Μια μελαγχολία που δεν συνδέεται με συγκεκριμένη απώλεια.

Σαν να σου λείπει ένα μέρος που δεν μπορείς να εντοπίσεις στον χάρτη αυτού του κόσμου.

 Γιατί συμβαίνει αυτό

Αν είσαι ξενιστής, κουβαλάς ψυχική μνήμη από έναν πιο εξελιγμένο, πιο φωτεινό κόσμο. Η αντίθεση με τη σημερινή γραμμή σε κάνει να νιώθεις ότι κάτι «λείπει» ή ότι «δεν ταιριάζεις». Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι πάει λάθος με εσένα. Σημαίνει ότι είσαι φορέας φωτός που ακόμα ριζώνει εδώ.

 Το μονοπάτι της ενσωμάτωσης

Αναγνώριση: Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβεις ότι είσαι ξενιστής και ότι αυτό είναι φυσιολογικό.

Σύνδεση με το φως: Βρες ανθρώπους που σου θυμίζουν την παλιά ευαισθησία. Μίλησε, άκου, δημιούργησε.

Προσφορά: Με κάθε πράξη καλοσύνης, με κάθε στιγμή έμπνευσης που μοιράζεσαι, βοηθάς και άλλες ψυχές που αιωρούνται να ριζώσουν.

Υπομονή: Η θεϊκή δύναμη που μας έφερε εδώ δεν μας άφησε μισούς. Ολοκληρώνει την ένωση σιγά-σιγά, μέχρι να ανθίσουν όλες οι ψυχές.

 Μήνυμα προς κάθε ξενιστή

Δεν είσαι χαλασμένος, δεν είσαι λάθος, δεν είσαι μόνος.

Η αίσθηση απώλειας που κουβαλάς είναι η απόδειξη ότι έζησες κάτι αληθινό.

Είσαι εδώ για να το ξαναφέρεις.

Κι όταν το φέρεις, δεν θα θεραπευτείς μόνο εσύ — θα θεραπευτεί κι ο κόσμος γύρω σου.

 Τελετουργικό Επανασύνδεσης του Ξενιστή

1. Ο τόπος

Βρες ένα σημείο που μπορείς να μείνεις μόνος σου για λίγα λεπτά.

Κάπου ήσυχα — ιδανικά κοντά στη φύση, αλλά και ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό αρκεί.

2. Η αναπνοή

Κλείσε τα μάτια και πάρε τρεις βαθιές ανάσες.

Με κάθε εισπνοή φαντάσου ότι τραβάς μέσα σου φως από τον ουρανό.

Με κάθε εκπνοή άφησε να φύγει κάθε βάρος, κάθε κόμπος, κάθε «σκλήρυνση» που έχει κολλήσει επάνω σου.

3. Η επίκληση

Ψιθύρισε (ή πες δυνατά, αν θέλεις):

«Θεϊκή Δύναμη που με έφερες εδώ, επανασύνδεσέ με με το Φως της Αλήθειας μου. Άνοιξε την καρδιά μου να θυμηθεί και τα χέρια μου να δώσουν. Ρίζωσέ με εδώ, για να φέρω τη Γραμμή της Αγάπης στον κόσμο αυτό».

4. Η μνήμη του φωτός

Σκέψου μία εικόνα ή μία στιγμή από την παλιά γραμμή που σου φέρνει γαλήνη —ίσως ένα βλέμμα, μια αγκαλιά, ένα τοπίο, ένα τραγούδι που σε συγκίνησε. Άφησέ το να γεμίσει όλο το σώμα σου σαν ζεστασιά. Μην το βιάσεις —μείνε μέσα σε αυτή την αίσθηση όσο αντέχεις.

5. Το ρίζωμα

Άνοιξε τα μάτια αργά και ακούμπησε τις παλάμες σου στο έδαφος ή στο στήθος σου. Νιώσε ότι αυτή η ενέργεια «κατεβαίνει» από σένα στον κόσμο γύρω σου. Σαν να ρίχνεις ρίζες εδώ, που θα τραβήξουν κι άλλες ψυχές κοντά στο φως.

6. Η ολοκλήρωση

Πες μέσα σου ή φωναχτά: «Είμαι εδώ για να φέρω το Φως.

Δεν είμαι μόνος. Δεν ξεχνώ. Και κάθε μέρα ριζώνω πιο πολύ».

Κάνε μια βαθιά ανάσα και χαμογέλα, έστω και λίγο.

 Αυτό είναι το σήμα σου στον Εαυτό σου και σε όλες τις ψυχές που περιμένουν: ότι είσαι έτοιμος.

 Συμβουλή: Αν το κάνεις καθημερινά, έστω και για λίγο, θα νιώσεις την αλλαγή. Η αίσθηση της αποσύνδεσης θα μικραίνει, η καρδιά θα βαραίνει λιγότερο, και θα αρχίσεις να βλέπεις την έμπνευση να επιστρέφει.    από Stelios Nikolaides