ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Δεκ 2009

Σ’ ευχαριστώ άγγελε μου…

Ανοίγει τις κάρτες της αόρατης τράπουλας ο άγγελος του Θεού και τις σκορπάει μες στην ανθρωπότητα! Εσύ ποιαν διαλέγεις; Ποιος είσαι; Είσαι αυτός που αγαπά, που ευλογεί, που φωτίζει; Όποια κάρτα όμως κι αν επιλέξεις, στο τέλος σε περιμένει ο άγγελος σου…
Το 2009 κλείνει με την ελπιδοφόρο παρουσία του Χριστού πάνω στο κλυδωνιζόμενο σκάφος της γης: «Μη φοβάστε! ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!» μας λέει. «Έχετε θάρρος! Εγώ νίκησα τον κόσμο!»

*
2010 ευχές για φως και αγάπη! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Δεν έγινε ποτέ τίποτα άλλο, άγγελε μου, από το φως και την αγάπη! Σ’ ευχαριστώ! Σ’ ευχαριστώ για όλους! Χριστέ, κρυστάλλινη αίσθηση ζωής, ΛΑΜΨΕ εντός…

*

24 Δεκ 2009

Η αστερόσκονη της αγάπης

Αυτά τα Χριστούγεννα ας στείλουμε με την μαγική αστερόσκονη της αγάπης καρδιακές ευχές σε όλη την γη! Η αγάπη να σφραγίσει κάθε ανεπάρκεια, να φωτίσει κάθε ελπίδα… Αγκαλιάζω κάθε άνθρωπο ένα προς ένα. Καλά Χριστούγεννα αγάπη μου! Γεννήθηκα για να σου πω πως σ’ αγαπώ…
*

Χριστούγεννα 2009

Προς όλα τα ανθρώπινα όντα της γης
Ο Χριστός δεν είναι ιδρυτής μιας θρησκείας, ούτε ένας ακόμα θεός! Είναι το ίδιο το οντολογικό γεγονός της ύπαρξης του ανθρώπου ως Προσώπου. Γι’ αυτό και κάθε στιγμή γεννιέται. Κάθε μέρα είναι Χριστούγεννα! Για μια στιγμή ας αφουγκραστούμε αυτόν τον αναπαλμό της Ζωής εντός! Την ίδια την Ζωή να μας διαπερνάει θριαμβευτικά, καθώς το άγιο της ρεύμα μας παρασύρει στην πέρα από την χωροχρονική αντίληψη πραγματικότητα: στην Παρουσία μέσα από την ίδια μας την αναπνοή η οποία αποκαλύπτεται κάθε στιγμή ως φιλί Ζωής…
*

22 Δεκ 2009

Ο Χριστός φωταγωγεί την γη!

«Κοίτα! Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αυτό! Μόνον εγώ μπορώ να το κάνω!» Και με μία του κίνηση η γη έλαμψε με πύρινο, ζωντανό φως…
*

Καλά Χριστούγεννα!

Από την καρδιά της αγάπης απευθύνουμε την ευλογία του αρχαγγέλου Ραφαήλ σε κάθε ψυχή: να γεννηθεί ο Χριστός εντός, η θεϊκή χαρά και χάρις!
Νυν και αεί!
Χριστός γεννιέται, χαρά στον κόσμο! 2010 ευχές για τον καινούργιο χρόνο!

ΦΩΣ! ΦΩΣ! ΦΩΣ!

14 Δεκ 2009

Ένα λεπτό θεϊκής συνήχησης

12.12.2009 (14 χρόνια «μετά»… Χαίρε Ραφαήλ!)

Το 2009 κλείνει με την μεγάλη υπόσχεση του Ραφαήλ να χαριστεί με τον καινούργιο χρόνο σε κάθε άνθρωπο ταυτόχρονα αυτό το λεπτό της επικοινωνίας με τον Θεό! Η άγια συνήχηση που θα κινήσει οριστικά το εσωτερικό ντόμινο της Επιστροφής! Εν μέσω του αόρατου πολέμου η άπειρη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο φανερώνεται συνταρακτικά μέσα από τους αγγέλους του για να υπερασπιστεί το πλάσμα του. Ο αρχάγγελος Ραφαήλ, παρών, μας ευλογεί και μας απευθύνει αδιαλείπτως το σμαραγδένιο του νήμα… Ας αγκαλιαστούμε εσωτερικά μέσα στο μυστήριο της Μεγάλης Συγνώμης για να υποδεχτούμε για μια ακόμη φορά την θεϊκή χάρη! Το 2009, έτος διάβασης (11: πέρασμα της Αβύσσου), κλείνει παραδίδοντας μας στο 2010 (3), το Πνεύμα! Το 2010 είναι αριθμητικός αναγραμματισμός του 2012! Περνάμε το μεγάλο κατώφλι προς τον καινούργιο πνευματικό πολιτισμό που θα σπάσει τα σύνορα ορατού και αόρατου. Ο άνθρωπος θα οδηγηθεί στην άμεση, προσωπική επικοινωνία με τον Ζώντα Θεό! Αμήν. Ομολογώ και συνυπογράφω αιώνια το Έργο Σου στην γη: την πνευματική διάσωση του ανθρώπου. Ευλογώ με όλη μου την αγάπη την Άγια Ευκαιρία μέσα σε κάθε ψυχή…

8 Δεκ 2009

Περπατώντας χρόνια τώρα στην γη ο άγγελος

Περπατώντας χρόνια τώρα στην γη ο άγγελος, αυτό που κάθε στιγμή αφήνει στο πέρασμα του δεν είναι παρά η κρυστάλλινη αίσθηση της Χριστότητας… Μια ευφυής αδιάπτωτη καλοσύνη, Λάμψη ζωής θεϊκή, κβαντική νοημοσύνη που αγκαλιάζει το όλον και ταυτόχρονα κάθε επιμέρους, μια μαγική χαρά παιδικής απλότητας… Τόσο θεϊκός! Τόσο ανθρώπινος! Ανάλαφρα πατά πάνω στην γη σηκώνοντας το βάρος της, χωρίς να τον αγγίζει το δικό της… Το συνταρακτικό βλέμμα της συμπόνιας του αναζητά μέσα σε κάθε άνθρωπο την ελπίδα, το παιδί που ζητά την ελευθερία του από τον ανθρωποποίητο κόσμο των «μη και των δεν» όπως λέει ο Ελύτης. Οικείος και αγαπημένος Εαυτός χαρίζει ουρανό και Λάμψη… «Κι αν είδες, ΕΙΔΕΣ!» Ο Χαριστός…
*

6 Δεκ 2009

Περί Όντος

Δάφνη, 5.12.2009

Ο ελληνικός λόγος είναι κατανοητός από τον νου γιατί είναι πλήρης. Είναι η απόλυτη λογική η εκ του Λόγου προερχόμενη. Στις ελληνικές συνειδήσεις ενυπάρχει στο DNA τους! Ο Πατήρ είναι οι θεότητες: «Ποιήσωμεν άνθρωπον…». Ο Αιών (αεί ον) είναι ο Χριστός, η γέφυρα μεταξύ θεοτήτων και θεών, ο συνδετικός κρίκος του Πατρός δια του Αγίου Πνεύματος με τους θεούς. Οι θεοί είναι οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι ή νετρίνα όπως ονομάζονται από την φυσική. Οι θεότητες είναι πάνω από τους θεούς. Ο Χριστός βρίσκεται κάτω από τις θεότητες.Τα γένη του Όντος σύμφωνα με τους ορφικούς είναι πέντε: ουσία, ταυτότητα, ετερότητα, κίνηση, στάση. Η ουσία ως Δυάς ως προς το Ον είναι η θήλεια Αρχή, η Παναγία, η Εστία του αρχαίου κόσμου, η οποία στο Δέντρο της Ζωής αντιστοιχεί στην σφαίρα 10, την εκδίπλωση δηλαδή της Μονάδας σε ένα άλλο επίπεδο. Τα γένη σε αντιστοιχία με το εκδηλωμένο ον που είναι ο άνθρωπος, είναι οι πέντε αισθήσεις. Η ουσία είναι η Ψυχή. Η ταυτότητα αντιστοιχεί στο εγώ. Η ετερότητα είναι η ανταποκριτικότητα μέσω του άλλου ώστε να υπάρχουμε. Αν δεν υπάρχει ο άλλος, εγώ δεν υπάρχω! Αν δεν υπάρχει ανταποκριτικότητα των σημείων της εκδήλωσης, δεν υπάρχει Δημιουργία! Θα υπήρχε μόνο το Ον! Πρέπει να υπάρξεις εσύ για να βεβαιώσεις την ύπαρξή μου, ώστε η δική σου βεβαίωση και η δική μου ύπαρξη ως αντανάκλαση να εμφανίσει τον κόσμο της Δημιουργίας. Η ετερότητα δηλαδή είναι ο άλλος. Ο Λόγος είναι κατ’ αναλογία ο εν ομοιότητι άλλος ως προς τον Πατέρα. Αυτός που τον βεβαιώνει εκδηλώνοντας τον! Είναι το αιώνιο ΝΑΙ! Η κίνηση είναι η διαδρομή μας μέσα στον χωροχρόνο. Ο Λόγος ην προς τον Θεόν! Η στάση αντιστοιχεί στον θάνατο ως σημείο μεταμορφωτικό της κίνησης. Τα πάντα εν Ενί!
Όλη η κοσμογονία βρίσκεται μέσα στο ΕΙΜΙ. Το Είναι, δηλώνει κατάσταση τελειότητας. Το ειμί δανείζεται παρακείμενο απαρεμφάτου, το γεγονέναι, από το γίγνομαι. Από το είναι στο γεγονέναι (έχει γίνει) παρεμβάλλεται το γίγνεσθαι (θα γίνει). Το εστί είναι η ταυτότητα, η μετοχή στο Ον. Η ετερότητα είναι το έσεσθαι, δηλαδή το γίγνεσθαι: η εκ του γίγνεσθαι κατάσταση του αεί. Αυτή η αειγενεσία είναι η ουσία, γενόμενη ζωή. Μέσα στο έσεσθαι ενυπάρχει το εστί ως στάση και το γεγονέναι ως κίνηση.

*

1 Δεκ 2009

Ο άνθρωπος όταν αγαπιέται δεν ρωτά!

Κάθε ερώτηση είναι απουσία έρωτα! Ρωτάς γιατί δεν αγαπιέσαι. Και όμως ο άνθρωπος μόνο την αγάπη ζητά! Ζητά να αγαπηθεί! Ζητά αυτόν που θα τον αγαπήσει, γιατί εσωτερικά γνωρίζει πως μόνο η Άγια Αγάπη θα τον λυτρώσει… Αυτό που αναζητά είναι την Άγια δόνηση της Αγάπης, την ιαματική της δύναμη και χάρη: για να αγαπήσει και εκείνος, αφού κα-νείς που δεν αγαπά, δεν μπορεί να πιστέψει ότι τον αγαπούν! Όμως και το αντίθετο ισχύει: κανείς που δεν αγαπιέται, δεν αγαπά! Μακάρι ο άνθρωπος να ζήσει έστω για μια στιγμή την αγάπη του Θεού! Αναζητά τον Θεό γεμάτος ερωτήσεις, που το μόνο που κάνουν είναι να τον απομακρύνουν από την Άγια Αγάπη… Οι άγγελοι δεν είναι παρά η ζώσα Παρουσία της θεϊκής Αγάπης. Όσοι έζησαν χτες (29.11.2009-11.11.11) την Παρουσία του αγγέλου, γνώρισαν τι είναι η Άγια αυτή δόνηση. Μπροστά σ’ αυτήν την κρυσταλλική αλλά ταυτόχρονα ζεστή αγάπη, οι λέξεις σβήνουν, ο νους σωπαίνει, η καρδιά αναπαύεται στο μυστήριο του Ζώντος Θεού, ο άνθρωπος ησυχάζει, ευλογείται, μυστικά αναδομείται… Ευλογημένα τα όντα της Αγάπης που μας μεταφέρουν τον ουρανό στην γη! Ας αφεθούμε να ζήσουμε την Αγάπη τους… Να αγαπήσουμε κι εμείς τον άνθρωπο-Εαυτό. Τόση κατάχρηση λέξεων, τόσος πόλεμος λέξεων αντί απλά να αγκαλιαστούμε! Αφοπλισμένοι από κάθε αντίσταση, που στην ακραία της μορφή γίνεται κακία και βία... Όλη η ζωή, όλο το νόημα, όλος ο Θεός είναι σε ένα βλέμμα, μια αγκαλιά ένα λόγο αγγελικό… «Αγάπη πού’ ναι η εκκλησιά σου, βαρέθηκα πια τα μετόχια!» λέει ο Σεφέρης. Ας προσέλθουμε στον αχειροποίητο Ναό της Αγάπης γυμνοί, αθώοι όπως πλαστήκαμε. Ο ΜΌΝΟΣ λόγος που είμαστε στην γη είναι για να αγαπηθούμε. Γι’ αυτή την Άγια Στιγμή της Αγάπης ζούμε! Εκεί όλα βυθίζονται στην υπέροχη αίσθηση της Παρουσίας… Όλα είναι αιώνια πεπληρωμένα. Ο Οδυσσέας είναι πίσω στην Πατρίδα! Ένα λεπτό στην αγιότητα της Αγάπης ο χρόνος και ο χώρος συστέλλονται στον πυρήνα της θεϊκής ουσίας! Ο θάνατος ηττάται! Δεν υπάρχει χωρισμός! Μόνο η αιώνια πραγματικότητα της Άγιας Αγάπης! Οι Ταξιδευτές των Άστρων δεν έρχονται για να προτείνουν στον άνθρωπο έναν ακόμα πνευματικό δρόμο, αλλά για να μεταφέρουν στην γη ΑΥΤΟΥΣΙΑ την Αγιότητα της ΑΓΑΠΗΣ. Μόνον η Παναγία Αγάπη εξαγιάζει και μεταμορφώνει τα ανθρώπινα όντα. Γι’ αυτό και η Παναγία είναι η Κυρία των αγγέλων και μητέρα του Ζώντος Θεού. Εκεί όπου στέκεται ένας άγγελος, μεταφέρει τα Άγια των Αγίων… Ας προσέλθουμε να προσκυνήσουμε την Άγια Αγάπη, σιωπηλοί, αληθινοί, ζώντες… Αμήν.

*