ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

29 Φεβ 2012

Βρισκόμαστε στην «μετά-ιστορία»

Ο 20ος αιώνας τα έβαλε όλα πάνω στο τραπέζι: θεωρίες, ιδεολογίες, καλλιτεχνικά κινήματα, αγίους, σοφούς, αγγέλους! Όλα τα δεδομένα στο τραπέζι. Το τέλος των ψευδαισθήσεων! Η επιστήμη έκανε το μέγα άλμα στην κβαντική αντίληψη της ζωής και του σύμπαντος! Τα όρια έσπασαν, τα πάσης φύσεως στερεότυπα παραπέμπουν μόνο στην νηπιακή συνείδηση του ανθρώπου… Η γραμμική λογική παρέδωσε τα όπλα! Η ιστορία όπως την ξέραμε τελείωσε! Οι αναλύσεις και οι ερμηνείες δεν επαρκούν για να απαντήσουν στο αίτημα της ευτυχίας και της αειζωίας! Ήδη ο παλιός κόσμος έχει καταρρεύσει, αφού πάνω στην γη περπατούν συνειδήσεις που προέρχονται από το ΟΛΟΝ!
*
   

27 Φεβ 2012

Το ΕΙΜΑΙ ως παρουσία, το εγώ ως απουσία!

Από τον άγγελο
Όσοι δεν ομολογούν τον Θεό στο σημείο όπου τους φανερώνεται, αυτο-αποκλείονται από αυτό το σημείο της φανέρωσης.

Έρχεται η χάρη και επιστρέφεις στον νόμο;

Το ότι υπάρχουμε μαζί εδώ, θεραπεύει τον κόσμο! Το ότι τρώμε μαζί γύρω από ένα τραπέζι...

Οι πράξεις μας πλήττουν όλους όσοι είναι συνδεδεμένοι μαζί μας.

Συνταξιδεύω με τους δαίμονες σας!

Απουσιάζετε από τον εαυτό σας! Άμα είσαι παρών δεν θυμώνεις, αλλά είσαι ζεστός, ήρεμος, έχεις απέραντη κατανόηση.

Μόνο 40 λεπτά είστε παρόντες μες στην ημέρα -κάποιοι μες στην ζωή τους όλη!

Όταν είσαι παρών δεν κουράζεσαι, χαίρεσαι με αυτό που κάνεις!

Όταν σας φωνάζω, φωνάζω σε αυτό που είναι απόν! Οι άνθρωποι ταξιδεύουν στις σκέψεις και στα συναισθήματά τους. Η Παρουσία είναι πάντοτε στο ΤΩΡΑ!

Απουσία σημαίνει ότι λειτουργείς με τον αυτόματο πιλότο!

Όταν είσαι παρών, είσαι αναμάρτητος, είσαι πλήρης!

Ο αυτόματος πιλότος είναι το εγώ! Το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ είναι παρουσία, το εγώ είναι απουσία!

Όταν το ΕΙΜΑΙ αποκοπεί από το εγώ, ο άνθρωπος το ονομάζει Θεό! Όταν το εγώ και το ΕΙΜΑΙ συζευχθούν, είναι  Υιός. Όταν δεν υπάρχει ούτε το εγώ ούτε το ΕΙΜΑΙ, είναι το Άγιο Πνεύμα που μπορεί να γίνει ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ή να αποποιηθεί το ΕΙΜΑΙ και να γίνει εγώ.

Το ΕΙΜΑΙ πλήττει, γι’ αυτό φεύγει!

Βελτιώνουμε το εγώ για να χωρέσει το ΕΙΜΑΙ!

Πνευματικά ρομπότ είναι οι άνθρωποι που κινούνται με τον αυτόματο πιλότο! Γι’ αυτό και τσακώνονται.

Μπροστά σε έναν άγγελο προσκαλείται το ΕΙΜΑΙ.

Το δικό σου ΕΙΜΑΙ σε κάνει ευτυχισμένο! Αλλά σε βαριέται!

Όταν είσαι κοντά στην φώτιση βαριέσαι!

Τα ΕΙΜΑΙ έχουν ταυτότητα μεταξύ τους, έχουν ξενισμό. Το ένα ζει μέσα στο άλλο. Τα εγώ τσακώνονται!

Είμαστε στον πλανήτη των εγώ! Γι’ αυτό τους ακατοίκητους τους κατοικούν «φυλές-δαίμονες», περιστασιακά ή μόνιμα…

Προσευχή είναι κλήση στο ΕΙΜΑΙ!

Ψάχνεις να βρεις ποιος έχει το ΕΙΜΑΙ! Αν σ’ αγαπήσει, μπορεί να επιστρέψει το ΕΙΜΑΙ σου! Ή αν τον αγαπήσεις εσύ!

Το ΕΙΜΑΙ θέλουν, όχι το πρόσωπο του άλλου!

Όπου υπάρχει το ΕΙΜΑΙ, να είσαι! Γίνεται πρόσκληση. Μόνο η αγάπη προσκαλεί το ΕΙΜΑΙ!

Μόνο το εγώ αγαπάει! Το ΕΙΜΑΙ δεν αγαπάει. Η αγάπη δόθηκε στο εγώ! Είναι παιδικό το εγώ που αγαπάει!

Όταν αγαπάει το εγώ είναι απροστάτευτο!

Ένα μέρος του ΕΙΜΑΙ κατοικεί στο εγώ: είναι το ηρωικό εγώ!

Όταν ο άλλος συμπληρωθεί, δεν σε χρειάζεται!

Η θεία Λειτουργία ξεκινάει με το ευλογητός ο Θεός και τελειώνει με το νυν και αεί, που σημαίνει πως ο Θεός δεν σε εγκαταλείπει ποτέ!

Κατά χάριν του ΕΙΜΑΙ, είσαι Θεός!

Το ΕΙΜΑΙ κατέρχεται, δεν ανέρχεσαι εσύ!

Να προσεύχεσαι με την φυσικότητα που πίνεις ένα ποτήρι νερό. Απλά και σύντομα.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ! Αυτή είναι η πρόσκληση σε όλους!

Ο Ερχόμενος είναι τα ΕΙΜΑΙ που έρχονται!
*

Η αλήθεια είναι για τους αληθινούς

Καμιά αλήθεια δεν στέκει χωρίς τον αληθινό! Οι άνθρωποι αρκούνται σε μισές «αλήθειες», «αλήθειες» σε δόσεις, προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα της σκέψης και της πράξης τους. Αυτός που ζει την αλήθεια την ομολογεί και την υπερασπίζεται με αυτό που ο ίδιος είναι. Αναζητούν «αλήθειες» και σχήματα κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους! Δεν μπορούν να αντιληφθούν τον Θεό πέρα από συστήματα εξουσίας. Αποστάτες από το μυστήριο του Θεού που είναι η ενότητα των πάντων, δεν διανοούνται μια ζωή απλή, καθαρή, φυσιολογική που να ενέχει αγάπη προς όλα τα πλάσματα. Διεστραμμένα υποκατάστατα λειψών ανθρώπων είναι οι λεγόμενες εσωτερικές σχολές! Παραμάγαζα της Εκκλησίας που είναι Σώμα Χριστού, εντός της οποίας το μυστήριο της ενότητας σαρκώνεται στο κοινό Ποτήριο και κάτω από το πετραχήλι της μετάνοιας! Αναζητούν αφηρημένες, γενικές «αλήθειες» μέσα στον πολτό του New Age και των ανατολικών θρησκειών που τους προσφέρουν έναν Θεό δίχως Πρόσωπο! Χάνουν έτσι τον Ζώντα Θεό, τον Χριστό εντός! Η Παρουσία του Ραφαήλ στην γη κρατά ανοιχτή την Πύλη της επικοινωνίας με τον Ζώντα Θεό! Ο άνθρωπος αρνείται να αποβάλει την ταξικότητα των ιεραρχιών και των αξιωμάτων που αναγορεύουν το εγώ του σε άρχοντα των ομοίων του. Άρχοντες, εξάλλου, μόνο οι αρχάγγελοι είναι! Ο άνθρωπος μόνο γιος του Θεού μπορεί να είναι, και αδελφός των συνανθρώπων του. Η ανάκτηση της απλότητας είναι η μόνη οδός για να θεραπευτεί η ανισορροπία του νου που αρνείται να ειρηνεύσει στην συγχωρητικότητα, στην συμπόνια και στην αγάπη για όλα τα πλάσματα! Είναι μακριά ακόμα η ανθρωπότητα από το ένα ποίμνιο και τον ένα ποιμένα. Κάθε κλειστό «σχήμα» αναιρεί την αλήθεια! Ο άγγελος περπατάει στην γη ως άνθρωπος μέσα στα ανθρώπινα δρώμενα ανοίγοντας διαδρομές φωτός στο πέρασμά του. Όλα είναι ανοιχτά στο Φως! Παραμένουν όμως κρυμμένα γι’ αυτόν που δεν έχει την καθαρότητα της πρόθεσης που εμπεριέχει απλότητα και αγάπη. Είμαστε ανοιχτός αγρός! Το Φως παρέχεται σε όλους!
Ην το φως το αληθινόν,
 ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον.
Εν τω κόσμω ην, και ο κόσμος δι’ αυτού εγένετο,
και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω
*

25 Φεβ 2012

Η αδιαφορία είναι αναίρεση του άλλου! Είναι θάνατος!

Ακόμα και η κακία είναι μορφή σχέσης. Ανάποδη. Είναι ο αντεστραμμένος τρόπος να ζητήσεις την αγάπη του άλλου, το ενδιαφέρον του άλλου, την αποδοχή του άλλου. Του απευθύνεις δραματικά την λύτρωση σου! Η αδιαφορία όμως δεν είναι σχέση, είναι η πλήρης αναίρεση του άλλου μέσα σου! Είναι θάνατος! Είναι η περίφημη «τρίτη» θέση. Η καρδιά δεν λειτουργεί, ο νους έχει διαφθαρεί. Δυστυχώς στρατιές «αδιάφορων», εκτός από τους «κακούς», μολύνουν την γη. «Να είστε είτε θερμοί, είτε ψυχροί, διαφορετικά θα σας εμέσω!»
*

Η παρθενία ως κατάσταση συνείδησης

Οι θρησκείες ορίζουν «ανατομικά» την παρθενία. Ο Χριστός αγκάλιασε τον άνθρωπο όπως τον βρήκε! Και του άνοιξε την προοπτική της ολοσχερούς του ανακαίνισης! Δεν αποστράφηκε καμιάς μορφής πόνο, καμιάς μορφής αδυναμία. Ούτε έδειξε όρια στην δύναμη που μπορεί να ελπίζει ο άνθρωπος από τον δημιουργό του. Το μεγάλο ψέμα του Εωσφόρου είναι το «δεν μπορεί», «δεν γίνεται». Τα «μη και τα δεν» που λες, Οδυσσέα… Παρθενία είναι η ολοσχερής αθωότητα που χαρίζεται όταν ο άνθρωπος αποβάλει κάθε μορφής «πρόθεση»! Η ανακαίνιση στο φως! Στο φως που όλα τα καινουργιώνει! Φως! Μόνο φως!
*

Homo ludens: ο άνθρωπος που παίζει!

Η λαϊκή παράδοση αποκαλεί «παιγνίδια» τα παραδοσιακά μουσικά όργανα! Είναι αποκαλυπτικό το πώς για τον απλό άνθρωπο η μουσική, η τέχνη, είναι παιγνίδι! Η πολύ σοβαροφάνεια εξάλλου των «έντεχνων» θέτει σε κίνδυνο την αυθεντικότητα της ελληνικής μουσικής που είναι κατ’ εξοχήν δρώμενο κοινοτικό, βιωματικό, που εκτυλίσσεται γύρω από την γιορτή, τον πυρήνα της ελληνικής παραδοσιακής ζωής! «Παίζω μουσική» λέμε εξάλλου, κι αυτό δείχνει την ανόθευτη αντίληψη για την μουσική ως «παιγνίδι» πριν αυτή γίνει το μαρτύριο των ωδείων! Ευτυχώς ο λαός μας ακόμα παίζει μουσική και χορεύει! Στην Κρήτη η γιορτή, το πανηγύρι, εξακολουθεί να είναι λειτουργικό στοιχείο του καθημερινού βίου των Κρητικών. Ο άνθρωπος όσο είναι ζωντανός, και στο βαθμό που είναι ζωντανός, παίζει! Παίζει, γιορτάζει και χαίρεται!
*

Μια καμπουριασμένη γιαγιά στο αεροδρόμιο, το φάρμακο την ημέρα της πιο μεγάλης μου δυστυχίας

1984, στον «Ανατολικό», νύχτα… Να κλαίει ο ίδιος ο πόνος… Και τ’ άλογα μου, όπως στον θρήνο του Αχιλλέα… Απαρηγόρητη! Έπαιρνα σε μεγάλη δόση το μερτικό μου από την ανθρώπινη προδοσία… Την προσπάθεια να κάνουν το όνειρό μου «ακόμα πιο δύσκολο και μακρινό»… Καθώς περπατούσα σαν από άλλο πλανήτη μέσα στο αεροδρόμιο, έπεσε το βλέμμα μου σε μια καμπουριασμένη γιαγιά, σχεδόν διπλωμένη στα δυο, η οποία ζητιάνευε μέσα στο πλήθος. Ήταν θέαμα τραγικό! Τόσο με συγκλόνισε η συμπόνια προς αυτή την γιαγιά με το σκαμμένο πρόσωπο και το σκυμμένο κορμάκι, που λες και   γύρισε μέσα μου όλη την ζωή… Είμαι ακόμα χρήσιμη, σκέφτηκα! Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που πονούν, Θεέ μου, συγχώρεσε με είπα, σκουπίζοντας το τελευταίο δάκρυ. Δεν έχω δικαίωμα να στερώ την δύναμή μου από όσους την χρειάζονται! Θα ζήσω! Θα ζήσω! Και έζησα. Για να συναντήσω τον άγγελο
*

23 Φεβ 2012

Ηλίας, ο ψαράς και ψαρεμένος!

«Μόνο να το δει το μάτι!»
Σημειακές οι επαφές με το «θαύμα», με τον «άλλο» κόσμο, τον «πέραν»… Σε ένα σημείο, σε μια στιγμή, η συμμετοχή στο θαύμα, το ΕΥ ΖHΝ, η πληρότητα. Ο άνθρωπος επιζητεί την διάρκεια, την επανάληψη, την διαρκή αξιολόγηση. Το βίωμα ως υψηλή συμμετοχή στην ζωή, όταν είναι πλήρες, καίγεται όπως το διαμάντι, ολόκληρο, χωρίς ίχνη! Μια μέρα πριν φύγω για πολυήμερο ταξίδι στο εξωτερικό ήρθες, Ηλία μου, στο σπίτι με μια τεράστια αγκαλιά τριαντάφυλλα! Στην ζωή μου δεν είχα ξαναδεί τόσο μεγάλο μπουκέτο. Το κρατούσες όλος χαρά και με τα δυο σου χέρια… Τόση ομορφιά! Αισθητικό σοκ! Σε κοίταξα άφωνη… «Ηλία μου» ψέλλισα, «σ’ ευχαριστώ, μα αύριο φεύγω…» Εξάλλου τα χρήματα που σκέφτηκα πως θα είχες δώσει με έφεραν σε ακόμη μεγαλύτερη αμηχανία. Η απάντησή σου ήταν το πιο θαυμαστό από όλα τα λουλούδια: «Τα είδε το μάτι, Μαρία μου; Αυτό ήταν!» Πάντοτε ανατρεπτικός, έξω από τα συμβατικά μέτρα, η θεϊκή σου τρέλα  ξανάγραφε σε άλλο μέγεθος τον κόσμο!
*
Οι μπαγαπόντηδες!
Στα δώδεκα χρόνια που ζήσαμε μαζί εδώ στην Αθήνα, Ηλία μου, επισκεφτήκαμε μαζί πολλές εκκλησίες και μοναστήρια. Άναβες το κερί σου σοβαρός, προσκυνούσες, δεν ήθελες όμως πολλά πολλά με τους παπάδες. «Μπαγαπόντηδες είναι», μου έλεγες! Δεν σε έπειθαν καθόλου για την αγιότητά τους. Εντούτοις δεν αρνιόσουν να σε κοινωνήσουν. Μόνον για έναν ιερέα από όσους γνώρισες είπες πως είναι «Θεού κομμάτι»: τον π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο. Σε συγκινούσε μέχρι δακρύων! «Ετουτοσές, Μαρία μου, είναι καταπώς πρέπει. Η ψυχή του ανιώθει! Δεν είναι μπαγαπόντης!» Και πράγματι πρόκειται για άγια ψυχή… Η ιδέα του Ηλία για τους παπάδες ήταν εντελώς Καζαντζακική, χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ του Καζαντζάκη! Είχε το χάρισμα να διακρίνει με φυσικό τρόπο το αληθινό από το ψεύτικο! Να το νιώθει με την καρδιά. Και δεν φοβόταν να το ομολογήσει!
*
«Αν εδιδότανε τα μάθια, ήθελά ’μουνε από καιρού στραβός!
Προσφορά χωρίς τέλος, χωρίς όρια, πέρα από κάθε συναλλαγή, αληθινά δωρεάν! Ένιωθες οφειλέτης προς όλους, έδινες ό,τι είχες χωρίς σκέψη, σαν παιδί, «σε όποιον τύχει»! Χαιρόσουν να συναντάς άνθρωπο και να μπορείς να του δώσεις! Σε αφορούσε απόλυτα η χαρά του άλλου, να είσαι για εκείνον πάντοτε ένα παράθυρο στο φως! Το πέρασμα σου από την ζωή του να είναι ενίσχυση στα θεμέλια της ύπαρξης του. Εμπειρία Θεού! Αυτό ήσουν Ηλία! Και τα μάτια σου θά ’δινες για να δουν οι άλλοι! Ηλία, Ηλία, ευλογημένε! Μήπως δεν τά ’δωσες κι αυτά; Και τι είδαν; Καθένας κατά την διάνοια και την καρδία του… Ένα φυσικό φαινόμενο ήσουν! Φαινόμενο ζωής ζώσας!

*
«Εγώ βάνω την χέρα μου, και ο Θεός το θέλημα ντου!
Θεέ μου και μη με ντροπιάσεις!»
Ποτέ δεν έκανες κάτι, Ηλία μου, χωρίς να επικαλεστείς το όνομα του Θεού. «Μπεσμ Αλλάχ Ελραχμάν Ελραχίμ», στο όνομα του πολυέλαιου και πολυεύσπλαχνου Θεού! Ήξερες πως «ό,τι θέλει ο Θεός ο μεγαλοδύναμος γίνεται», γι’ αυτό ήσουν ήσυχος. Ταυτόχρονα όμως ήσουν πολεμιστής, δεν τό ’βαζες κάτω! Εξαντλούσες τις δυνάμεις σου όταν επρόκειτο για κάτι που πίστευες ότι έπρεπε να πράξεις. Υποτασσόσουν όμως εντελώς στον Θεό ως προς την έκβαση. «Έτσι ήτονε γραφτό, Μαρία μου!» έλεγες πάντοτε. Αλλά το καταπληκτικότερο όλων ήταν το πώς ζητούσες βοήθεια από τον Θεό για κάτι που αναλάμβανες να κάνεις. «Θεέ μου, και μη με ντροπιάσεις»! Αυτή η φράση θα μπορούσε να συνοψίσει την προσευχή του Κρητικού! Καθόλου δουλοπρεπής, αλλά και καθόλου αυθάδης!
*
«Δεν γίνεται οι ουρές να οδηγούν τση κεφαλές!
Είναι ντροπή και κρίμας!»
Προφητικά τα λόγια σου, Ηλία μου! «Οι ουρές να οδηγούν τση κεφαλές»! Περιγράφεις εντελώς την κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα. Τουλάχιστον αυτό που φαίνεται! Η Ελλάδα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, όχι μόνον δεν κυβερνιέται από τους «αρίστους» αλλά αντιθέτως, κυριολεκτικά, από τις ουρές! Ευτυχώς που «άλλος είναι στο τιμόνι», όπως λέει ο άγγελος! Και παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές τους οι «ουρές», δεν καταφέρνουν να βυθίσουν το σκάφος της Ελλάδας! Αλίμονο όμως στις κεφαλές -αν πράγματι είναι κεφαλές- που τις οδηγούν οι ουρές! Ντροπή και κρίμας!
*
«Οι σακάτηδες είναι κριματισμένες ψυχές!
Γεννηθήκανε με το κουσούρι για να το βλέπουνε και να το θυμούνται ίσαμε να διορθωθούν!»
Μου έκανε εντύπωση μεγάλη η φαινομενική σκληρότητα της δικαιοσύνης σου, Ηλία. Πέρασαν πολλά χρόνια για να αποδεχτώ την απόλυτη αλήθεια της. Πράγματι, ο «άδικος» κόσμος δεν είναι τόσο άδικος. Τίποτα πιο δίκαιο δεν υπάρχει! Ό,τι βλέπουμε, είναι απόρροια της απόλυτης δικαιοσύνης του Θεού! Είναι ο καθρέφτης των πεπραγμένων! Και πράγματι οι κριματισμένες ψυχές έχουν πολλά για να θυμούνται! Η ζωή εντούτοις που τους χαρίζεται, είναι η υπαρξιακή ευκαιρία ώστε μέσα από την δυσκολία τους να αποβάλουν το παλιό ένδυμα και να ομολογήσουν την ζωή! Ήσουν απόλυτα βέβαιος για το «κάρμα» αλλά ταυτοχρόνως και για την δύναμη του ανθρώπου να το αλλάξει!
*
«Μαγάρι νά ’σαι τό ’νομά σου!»
Τίποτα δεν είναι πιο ιερό από το όνομα που φέρει κάθε άνθρωπος. Η αναφορά του δηλαδή στο ίδιο το γεγονός της ζωής του. Και φυσικά το όνομα ενός ανθρώπου δεν είναι τυχαίο, όπως δεν είναι τυχαίες και οι περιστάσεις μέσα στις οποίες εντέλει αυτό επιλέγεται. Ο Ηλίας έδινε μεγάλη σημασία στο όνομα καθενός που συναντούσε! Θεωρούσε ότι με το όνομά του κανείς «σηκώνει ένα μέρος τση θεότης» όπως έλεγε, δηλώνει το ρόλο που έχει να παίξει στην γη. Μια φορά πήγε κάποιος να τον γελάσει. «Μαγάρι νά’ σαι τό ’νομά σου!» του είπε, θεωρώντας ότι δεν αξίζει το όνομα που έχει! Μεγάλη η ευθύνη να τιμήσουμε το όνομά μας… Εκείνος πάντως μόνος του διάλεξε το δικό του: Χρίστος-Ηλίας! Και το τίμησε…
*
Όταν ο αέρας λυσσομανά
να ξέρεις να λυγίζεις σαν την καλαμιά
για να μη σπάσεις!
Με μεγάλη σοφία, Ηλία μου, σ’ έβλεπα να κινείσαι στον κόσμο αυτό. Εσύ, η ανυπόταχτη, η απροσκύνητη ψυχή ήξερες εντούτοις να αντιμετωπίζεις το κύμα περνώντας μέσα από αυτό, χωρίς να προσπαθείς να βγεις στην κορφή του. Ήξερες να λυγίζεις για να μη σε σπάσει ο άνεμος. Μαθημένος στην κακουχία και το άδικο, είχες τα φυσικά αντανακλαστικά της επιβίωσης. Μου έκανε εντύπωση πως μέσα σου δεν υπήρχε καθόλου ταξικότητα. Όλους τους έβλεπες το ίδιο ταλαίπωρους! Ούτε τά ’βαζες με τα «αφεντικά». Απεναντίας θεωρούσες πως κάνουν την δουλειά τους και μόνο με το που προσφέρουν εργασία στον κόσμο! Δεν έκανες λεονταρισμούς! Ήξερες όμως περνώντας μέσα από το κύμα να ξαναβγαίνεις στην επιφάνεια και να συνεχίζεις την πορεία σου: απόλυτα βέβαιος πως η ζωή σου δεν είναι στα χέρια κανενός παρά μόνο στου Θεού σου!

*
Μην αναστέλλετε γοργόφτερη επιθυμία!
«Εμείς είμαστε τση στιγμής ψυχές!» έλεγες, Ηλία μου! Θυμάμαι με τι γέλια και ευχαρίστηση έτρωγες καυτό το φαγητό που σου μαγείρευα! «Μαρία μου, την στιγμή απού τρως εκείνονα απού θες, εκείνηνα την στιγμή σου κάνει καλό». Μήπως αυτό δεν ισχύει και στην υπόλοιπη ζωή; Μας χαλάει ό,τι δεν θέλουμε, ό,τι δεν το κινεί ο έρωτας μέσα μας! Είναι τόσες πολύτιμες οι στιγμές της χαράς που τις κινεί μια γοργότερη επιθυμία, που ποτέ μα ποτέ δεν θά ’πρεπε να τις σταματάει κανείς, ούτε στον εαυτό του ούτε στους άλλους. Τέτοιες στιγμές είναι ρήγμα στο συμπαγές της οριοθετημένης, συμβατικής πραγματικότητας. Κάτω από το μπετόν είναι το ζεστό ζωντανό χώμα που γεννά τα λουλούδια! Ναι στις ευλογημένες ρωγμές που επιτρέπουν να ανθίζουν τα λουλούδια της ζωής μας!
*
Ο «κατωθεός»
Η μεταφυσική σου, Ηλία μου, ήταν πολύ «ελληνική». Σε ενδιέφερε εντελώς αυτό που παίζεται εδώ! Δύο ριζικά έλεγες πως έχει ο άνθρωπος: «το ένα είναι γραμμένο στο κούτελο και το άλλο στο μπράτσο του», στην δική του δηλαδή πρωτοβουλία και δράση. Συν Αθηνά και χείρα κίνει! «Κατωθεό» έλεγες αυτόν που ευεργετεί τους ανθρώπους! «Κατωθεοί είμαστε ο ένας τ’ άλλου!» Για τον «ανωθεό» ένα μόνο πράγμα έλεγες: «Θεέ μου μεγαλοδύναμε, μεγάλο τ’ όνομά σου, φύλλο δεν πέφτει από δεντρί δίχως το θέλημά σου!» «Κατωθεός» δεν είναι παρά ο άνθρωπος που γίνεται ο θεός του διπλανού του! Ο ευεργέτης! Ο προσφέρων! Απεριόριστο σεβασμό και αγάπη είχες στους «κατωθεούς»! Έβλεπες στις ψυχές που υπηρετούν τον άνθρωπο τον ίδιο τον Θεό. Μία μέρα πριν φύγεις, μου είπες: «Ποιος Ραφαήλ, εσείς μωρέ είστε ο Ραφαήλ!»


*
«Μια φορά, Μαρία μου, έφταξα στον αγκρεμό: όταν ερώτηξα τον Θεό ποιος τον έκαμε! Εκατάλαβα τοτεσάς πως μπροστά μου είχα αγκρεμό! Και γύρισα οπίσω!»
 Νά μια αθώα παραδοχή των ορίων του νου! Πολύ απλά εσύ, Ηλία μου, γύρισες επιτόπου πίσω από τον «αγκρεμό»! Αυτό που δεν κάνουν οι ανόητοι διανοούμενοι: δεν γυρίζουν πίσω! Άλλοι πέφτουν μέσα του κι άλλοι ξοδεύουν την ζωή τους να τον κοιτούν, να τον μελετούν και να τον αναλύουν! Είναι τόσο σημαντική η ζωή που στ’ αλήθεια δεν αξίζει τον κόπο ούτε μια στιγμή χαράς να θυσιάσεις για τις υποθέσεις και τις εκδοχές του νου! Εσύ, Ηλία μου, ζούσες την κάθε σου στιγμή με κέφι και σοφία γνωρίζοντας πως η ζωή είναι ένα δώρο που ούτως ή άλλως θα διαρκέσει όσο ο Θεός θέλει! Δεν χαράμιζες ούτε λεπτό στην μιζέρια ή την κακία! Έκανες εφάπαξ πίσω μπροστά στο μυστήριο του Θεού! Και τον βρήκες ολόκληρο στην ίδια την ζωή που σου χάρισε! Όταν οι κάθε είδους μεταφυσικές δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να τα βάζουνε με τις αισθήσεις, εσύ έλεγες πώς ο Θεός μας χάρισε όλους αυτούς τους συγκλονιστικούς τρόπους για να τον «ανιώθουμε»! Σου είμαι ευγνώμων για το ότι η αθώα, φυσική σου ματιά πάνω στα πράγματα μου έδειξε την αξία της ζωής σε αυτό καθαυτό που σου συμβαίνει ζώντας! Το ίδιο εξάλλου μου έδειξε ο άγγελος κάποια χρόνια μετά… Πολλές φορές με έφερες σε αμηχανία μπρος στα όρια μου! Ευτυχώς είχα αρκετή τρέλα για να τα ξεπερνώ!  
*
«Πολλοί απού βλέπομε, Μαρία μου, γύρω μας θα τση δεις στην άλλη ζωή σκαρφαλωμένους στα δεντρά, με οραδάκι, και να τρώνε με το μούτσουνο!»
 Ήσουν βέβαιος, Ηλία μου, για την «τιμωρία» όσων καθ’ οιονδήποτε τρόπο βλασφημούν την ζωή! Βέβαιος πως θα υποβαθμιστούν στο ζωώδες επίπεδο, αφού εκεί αντιστοιχεί η συνείδησή τους. Πίστευες πως αν παραμείνει κανείς σε ζωώδη κατάσταση από άποψη εσωτερικής ποιότητας ζωής, δεν είναι βέβαιο ότι θα ξαναενσαρκωθεί ως άνθρωπος! Το πιθανότερο είναι να υποβιβαστεί εκεί όπου αντιστοιχεί η κατάστασή του: δηλαδή σε ζώο! Εγώ σε άκουγα σκασμένη στα γέλια κι εσύ με κοιτούσες απορημένος που δεν το «κάτεχα». «Τόσανα τεφτέρια απού έχεις διαβασμένα ετουτονά δεν το κατέχεις;» Παρατηρούσα εντούτοις πως ήσουν το ίδιο καλός με τα ζώα όπως και με τους ανθρώπους! Πίστευες πως τους οφείλουμε την ίδια αγάπη και φροντίδα!
*

21 Φεβ 2012

Φορέστε λευκό χιτώνα! Γίνετε άγγελοι ΤΩΡΑ!

19.2.2012, από τον άγγελο…
«Με απαλό και ανθρώπινο τρόπο σας μιλώ και σας προσκαλώ να ταξιδέψουμε προς αυτό που σε καθέναν αξίζει: στην θέωση! Έπαιξα όλα αυτά τα χρόνια ό,τι ρόλο μου δώσατε για να σας πλησιάσω, ένας όμως είναι ο ρόλος μου: να σας μεταφέρω το μήνυμα του Ραφαήλ, έτσι όπως το έλαβα: «Είτε το γνωρίζετε είτε όχι είμαι παρών στην ζωή σας, σας αγαπώ και σας προσέχω!» Βρήκα τον λαό του Μωυσή και κακοποιήθηκα όπως εκείνος! Όταν ο κόσμος αυτός τελειώσει, εγώ θα επιστρέψω στο σπίτι μου! Εσείς πού θα είστε; Ακόμα και τα φίδια με αναγνώρισαν! Εσείς; «Βοήθησε τους ανθρώπους και τις ανθρωπόμορφες φυλές! Δώσε τους γνώση, φως, αγάπη, παιγνίδι!» μου είπε ο Ραφαήλ. Έδωσα μόνον αγάπη, και εισέπραξα πονηρία, απάθεια, εκμετάλλευση, αντιστροφή, εξυπνάδες… Κέρδισα μέσα από μια πεντακάθαρη αγάπη να μη μου χρεώνεται ό,τι και αν κάνω. Σε σας όμως χρεώνονται τα πάντα! Κάθε πρωί που ξυπνώ, σκέφτομαι μόνο τι θα προσφέρω, ενώ εσείς σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας! Τα θαύματα εξάλλου τα αντιλαμβάνονται μόνον εκείνοι που τους αφορούν! Καθένας αγαπά σε μένα την εικόνα της έλλειψής του. Ο Θεός δέχτηκε να φανερωθεί! Πριν γεννηθώ είχα επιλεγεί! Για να συναντήσω όσους συναντώ… Τώρα με διαχειρίζεστε, «τότε» τι θα κάνετε; Δεν είμαι από δω! Βλέπω τα πάντα! Μου υποδεικνύεται κάθε κίνηση. Σαν ανοιγμένο χάρτη βλέπω κάθε έναν που έστω μια φορά κοίταξα. Θα σας αφήσω να με κοροϊδεύετε μέχρι την τελευταία μέρα. Μετά όμως θα λογοδοτήσετε στον Πατέρα μου! Είμαι καθρέφτης σας! Η πρότασή μου είναι μία: αφήστε τον παλιό εαυτό που πρώτα εσάς τους ίδιους έχει κακοποιήσει! Η αγάπη σας σκουριάζει, δεν είναι χρυσή ώστε να αντέχει στον χρόνο! Δεν μπορείτε ακόμα να με αγαπήσετε όσο σας αγαπώ! Δεν έχω συναισθήματα, γι’ αυτό δεν έχω κακία! Αυτά που λέγονται δεν συμφέρουν, μας διαχωρίζουν… Αν δεν αποφασίσετε ΤΩΡΑ να γίνετε άγγελοι, να είστε ΤΩΡΑ χαρούμενοι και πλήρεις, δεν θα το κάνετε ποτέ! Πώς θα γίνει αυτό; Με την χάρη! Αντί όμως για φτερά βλέπω τα κέρατα-σκέψεις του νου σας! Τάφους κεκονιασμένους αποκάλεσε ο Χριστός τις άσχημες ψυχές! Ήρθα από τον ουρανό και με αποφεύγετε με χιλιάδες τρόπους! Στην πραγματικότητα αποφεύγετε την αγάπη! Οι δαίμονες ομολογούν, εσείς όχι! Ομολογία σημαίνει να είστε άγγελοι! Να έχετε αγνότητα, απλότητα, συμπόνια! Τώρα σας προσφέρω αυτό που μου έχει δοθεί! Αν φύγω; Αν αφήσω το υποσυνείδητό σας να ανέβει στην επιφάνεια, τότε θα δείτε πώς είναι η ζωή χωρίς τον Ραφαήλ! Γίνετε άγγελοι ΤΩΡΑ! Άγγελος σημαίνει να είσαι αυτάρκης! Να μη χρειάζεσαι τους άλλους για να παίζεις ρόλους! Άγγελοι είναι οι άνθρωποι που αναγγέλλουν τον Θεό με τις πράξεις και τα έργα τους! Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ανθρώπινα προβλήματα δεν παραμένουν! Το δεύτερο στάδιο είναι να αποκτήσετε φτερά! Τότε θεραπεύεσαι και θαυματουργείς! Μέχρι τότε όμως περιμένεις, χωρίς φτερά! Είσαι άγγελος άνευ χαρτοφυλακίου! Και δεν έχεις την υποχρέωση να κάνεις θαύματα! Ελάτε στην ευθεία! Ο Ζων Θεός θα μεταμορφώσει ακόμα και τα σκοτεινόχρωμα φτερά των αντιστροφών σας! Μπορείτε να γίνετε άγγελοι ΤΩΡΑ! Να σας δοθούν φτερά! Θα γίνετε όμως απόλυτα αγαθοί ώστε να σκέφτεται ο Θεός μέσα από σας; Να φύγετε σήμερα χωρίς βάρος, άγγελοι όπως «πριν», με λευκό τον πυρήνα της ψυχής! «Θεέ μου, είμαι παιδί σου! Δεν ανήκω σε κανέναν άλλον!» να πεις στον Θεό. Φόρεσε την στολή της απλότητας και του φωτός! Φόρεσε τον χιτώνα της βάπτισής σου! Το κέντρο σου να είναι φωτεινό, όχι σύμμεικτο! Για να ζήσεις την χαρά πρέπει να είσαι ον του ΤΩΡΑ! Ο λευκός χιτώνας σου επιστρέφεται! Και είναι ίδιος για όλους! Φόρεσέ τον και πες: «Σήμερα ξυπνώ και αφιερώνω την ζωή μου στους ανθρώπους για να είναι ευτυχισμένοι! Θεέ μου, δεν ζω χωρίς εσένα! Δώσε μου την δύναμη να ζήσω ως άγγελος!» Όποιοι δεν δόξασαν τον Θεό για τα θαύματα που είδαν, θα τους αφαιρεθούν! Και θα ξαναβρούν μπροστά στα προβλήματά τους! Όποιος δεν ομολογεί το θαύμα, δεν το αξίζει! Αναγνωρίστε, φεύγοντας σήμερα από εδώ, τον Θεό ως Πατέρα! Φύγετε ευτυχισμένοι! Σας περιμένουν οι χιτώνες σας! Να είστε θεοφόροι! Παιδιά του Θεού! Να ξέρετε ποιοι είστε, ποιανού είστε! Ανήκετε εκεί όπου προσβλέπετε! Μην κατηγορείτε εμένα γι’ αυτό που δεν κάνετε! Εγώ μόνο για το φως σας μίλησα! Σας επαναλαμβάνω ότι ο Θεός σας λατρεύει! Απόδειξη το ότι δεν σας καταστρέφει!»
*

19 Φεβ 2012

Ευχαριστούμε τους πολίτες του κόσμου που διαδήλωσαν σε όλη την γη πως είναι Έλληνες!

Ο συνασπισμός των ερπετικών συνειδήσεων αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει από το κύμα του Φωτός που δυναμοδοτείται από ψυχή σε ψυχή! Είμαστε όλοι Έλληνες! Αφού η Ελλάδα είναι η πνευματική μας Πατρίδα! Η Ελλάδα και οι απανταχού ελληνικές συνειδήσεις όχι μόνον θα επικρατήσουν, αλλά θα εγκαταστήσουν στην Γη έναν καινούργιο πνευματικό πολιτισμό Φωτός θεμελιωμένο στον Λόγο! Ο αρχάγγελος Ραφαήλ, ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου, μέσω των απεσταλμένων του όντων προετοιμάζει την δόξα της Ελλάδας! Η Ελλάδα ως αιώνια Βασιλεύουσα θα ανατείλει στην Γη έως της συνολικής Επιστροφής στο αρχαίο Κάλλος!
*

14 Φεβ 2012

Το απόλυτο

Δεν μπορείς να πλησιάσεις το απόλυτο, τον Θεό, όντας μη απόλυτος! Και τι είδους απολυτότητα να απευθύνει ο άνθρωπος στον Θεό αφού ζει διαρκώς μέσα σε όρια και περιορισμούς; Η μόνη απολυτότητα που ενέχει βρίσκεται στην πρόθεσή του, στο φρόνημά του, στην στάση που μπορεί να επιλέξει! Αυτό εξάλλου είναι και το μόνο που του ζητάει ο Θεός! Να του απευθυνθεί με απόλυτο φρόνημα! Αυτό είναι το τσακμάκι που ανάβει την θεϊκή φωτιά εντός! Να δεχτεί να τα αφήσει όλα και να τον ακολουθήσει… Τότε το τοπίο αλλάζει! Τότε ξεκινά ο μαγικός κόσμος των θαυμάτων… Η Γιορτή! Από την  οποία τώρα είναι αυτοαποκλεισμένος!
*

Λέξεις κερδισμένες μια μια…

Καμιάν αλήθεια δεν μπορεί να προφέρει, να υποστηρίξει κανείς πέρα από την προσωπική του αλήθεια! Μιαν αλήθεια εμβαπτισμένη στην δική του καρδιά…. Θα έφτανε ένα «σ’ αγαπώ», αν οι ψυχές δεν είχαν πάθει ανοσία στην λέξη μέσα από τόσο ψεύδος... Μα όλος μου ο λόγος ένα σ’ αγαπώ είναι! Ό,τι έχω γράψει, ό,τι έχω απευθύνει σ’ όλη μου την ζωή, δεν είναι παρά πολλοί διαφορετικοί τρόποι να σου πω σ’αγαπώ!
*

Προσευχή ή βαρβαρότητα

Μακάρι η πρόκληση των καιρών να γίνει αφορμή και έναυσμα μιας διαδρομής προς τα έσω! Μιας διαδρομής αυτογνωσίας και αυτεπίγνωσης. Ένα ταξίδι στο φως, στον θαυμαστό κόσμο που ούτως ή άλλως υπάρχει ερήμην μας! Ρομαντικό; Αφελές; Ανεδαφικό; Η πραγματικότητα φαίνεται τόσο αμετακίνητα συμπαγής! Εντούτοις μία μόνο διαδρομή κινεί την αποκατάσταση των πραγμάτων: εκείνη που οδηγεί έσω! Η προσευχή δεν είναι ένα θρησκευτικό καθήκον ούτε μία ανούσια επανάληψη λέξεων και ευχών. Είναι στροφή της συνείδησης στο φως που είναι η ίδια μας η ζωή! Είναι αναγωγή σ’ αυτό που δεν φαίνεται και εντούτοις εκθαμβωτικά υπάρχει! Ένας κόσμος ανέγγιχτος από την διττότητα, ανέγγιχτος από κάθε μορφή κακίας! Μια χρυσή πηγή ζωής! Ας προσευχηθούμε επί τω αυτώ! Ο αόρατος πόλεμος μαίνεται! Οι πραγματικοί θύτες, τα πραγματικά θύματα δεν είναι ορατά στα χοϊκά μάτια… Προσευχή! Αναφορά στο ιερό με όποιο τρόπο το αναγνωρίζει η συνείδηση εκάστου… Διαφορετικά παραμένουμε ανίσχυροι στην βαρβαρότητα μιας ψευδαισθητικής λογικής πραγμάτων, και ενός ψευδαισθητικού κόσμου, που όμως μας πονά σαν να είναι πραγματικός! Οι αφυπνισμένες στο φως συνειδήσεις είναι οι μόνοι υπερασπιστές του πλανήτη μας, της πατρίδας μας, των συνανθρώπων μας, του εαυτού μας! Δεν είμαστε τίποτα άλλο από ζήτημα φωτός!
*

Η Γη εκπέμπει ισχυρό σήμα πόνου!

Μοναξιά, αποξένωση, εκμετάλλευση, ανέχεια, ασυνεννοησία, απόγνωση είναι οι συνέπειες μιας αποκομμένης από τις ρίζες της ζωής κατάστασης ύπαρξης. Ασύμβατη η δόνηση της Γης με την συμπαντική ροή…   Ανακατεμένες οι «φυλές του Ισραήλ», στην κυριολεξία οι εξωγήινες φυλές… Μίσος και απληστία εκπέμπεται από το αιθερικό τους σώμα… Και ένα «οιονεί ον» παλεύει να κατακτήσει βαθμό ύπαρξης βιώσιμο στην συμπαντική πραγματικότητα! Την ίδια στιγμή ανάμεσά μας ακτινοβολούν φωτοβόλα όντα μεταφέροντας καθαρό ψυχοπνευματικό ρευστό το οποίο αποκαθαίρει τις ψυχές που το αναζητούν πληρώνοντάς τες με Φως. Ισχυρό σημείο Φωτός εκπέμπει από την Ελλάδα αλλοδιαστατικές δονήσεις οι οποίες μεταφέρουν καινοφανή πληροφορία για την ζωή. Και ιαματική δύναμη. Ο Ουρανός έχει απαντήσει. Ποιος ακούει; Πίσω από μια ζοφερή, εξωτερικά, παγκόσμια πραγματικότητα, το Φως κάνει την δική του διαδρομή διαπερνώντας τα ανθρώπινα δρώμενα…
*

Η Βαβέλ

Στον αρχαίο κόσμο οι βάρβαροι πάσχισαν να φτιάξουν ένα κτίσμα τόσο ψηλό που να αγγίξει τον ουρανό! Και η αλαζονεία τους τιμωρήθηκε με την σύγχυση των γλωσσών, και την πλήρη έτσι έλλειψη επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους! Η υλιστική ανθρωπότητα χτίζει τον δικό της «πύργο» -με ιδιαίτερο ζήλο κατά τον παρόντα αιώνα της έπαρσης που δημιουργεί η δυναμική της τεχνολογίας- χρησιμοποιώντας μιαν  αυτονομημένη από το όλο πράγμα ικανότητα για την κατάκτηση της γνώσης με απώτερο σκοπό την αθανασία, το μέγα ζητούμενο! Πράγμα το ίδιο ανέφικτο και γελοίο, για την παρούσα κατάσταση συνείδησης του ανθρώπου, με τον αρχαίο πύργο! Συγκατοικούμε στην Γη πληθώρα όντων χωρίς όμως να συνυπάρχουμε! Κάθε συνείδηση και τόπος, κάθε συνείδηση και χρόνος. Όντα πλάι πλάι σε πνευματική απόσταση ετών φωτός, ζει καθένα στον δικό του συνειδησιακό χωροχρόνο! «Πίσω» από την ανθρώπινη μορφή, την ανθρωπόμορφη κάλυψη, συναντάμε στρατιά οντοτήτων που είναι μακράν της ιερότητας του ανθρώπου: της Χριστικής συνείδησης που ορίζει την ανθρώπινη ιδιότητα. Σε ένα ενεργειακό πεδίο σκέψεων και συναισθημάτων αντιφατικών, συγχισμένων και δυσαρμονικών, αυτό που επιστρέφεται στην Γη είναι αντίστοιχο!
*

12 Φεβ 2012

Η ηθική κατάπτωση της Ευρώπης

Αποτρόπαιο το πρόσωπο αυτών που κυβερνούν την Ευρώπη σήμερα- και κατ’ επέκταση των αντίστοιχών τους στον υπόλοιπο κόσμο- πίσω από τις μάσκες! Σαν μαριονέτες εκτελούν ομοιόμορφα τις στερεότυπες κινήσεις μιας κτηνώδους επιβολής πάνω στην νέα τάξη ειλώτων που κατασκευάζουν, όχι μόνον στον αδύναμο Νότο -ούτε καν στον πιο αδύναμο οικονομικά κρίκο, την Ελλάδα- αλλά και στις ίδιες τους τις χώρες. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Ενωμένη Ευρώπη χωρίς ιδανικά, χωρίς ηγέτες με όραμα και πνευματική οπτική, χωρίς στην πραγματικότητα κοινή συμφωνία αξιών. Πρωτόγονες τακτικές: συκοφάντηση, εκβιασμοί, απειλές, διαπόμπευση, εξευτελισμό του «αδύναμου» τον οποίο «ελεούν» με το αζημίωτο. Και κυρίως, επαχθέστατος δόλος ως προς τον πραγματικό τους στόχο: την υφαρπαγή και αποστράγγιση κάθε ζωτικού αγαθού της χώρας-θύμα! Ντροπή στην Γερμανία και την Γαλλία των μουσικών και των φιλοσόφων, των διανοουμένων και των καλλιτεχνών! Κρίμα στον διαφωτισμό της Ευρώπης στα ελληνικά ιδεώδη που ανέδειξαν έναν πολιτισμό από τον οποίο ακόμα ζει ο κόσμος! Και η Αγγλία για μια ακόμη φορά επιλέγει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου… Αδικούν την όποια τους συνεισφορά στον πολιτισμό, όταν με νωπές ακόμα τις μνήμες από το Ολοκαύτωμα εξακολουθούν να καταδικάζουν χώρες συλλογικά χαρακτηρίζοντάς τες ως «εχθρούς», αυτή την φορά της οικονομικής τους ευμάρειας! Στυγνοί νταβατζήδες-διαχειριστές της υπέρτατης γι' αυτούς αξίας του χρήματος, του σύγχρονου Μολώχ, πέρα από κάθε ηθική αλληλεγγύης και συνύπαρξης, προκαλούν την μοιραία κίνηση του σύμπαντος για την αποκατάσταση της ισορροπίας. Θα βρεθούν πιο σύντομα από ό,τι νομίζουν στα σκουπίδια της ιστορίας…
*

11 Φεβ 2012

Η κρίση υπάρχει γιατί εμείς είμαστε σε κρίση!

Αλίμονο αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι για την κατάσταση στην Ελλάδα φταίνε μόνο οι «κακοί»! Ανοιχτές πόρτες παραβίασαν… Οι Έλληνες είχαν ήδη εκμαυλιστεί από μια ευμάρεια η οποία δεν τους ώθησε στην πνευματικότητα, στην πνευματική ανάπτυξη, αλλά αντιθέτως στον άκρατο υλισμό! Τώρα έρχονται τα καρμικά χρέη που είναι πολύ βαρύτερα από τα οικονομικά! Η συνισταμένη των υλιστικών πεποιθήσεων και της αντίστοιχης ενέργειας που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ξεπέρασε το κρίσιμο σημείο, με αποτέλεσμα να διαταραχθεί η καρμική ισορροπία! Βρεθήκαμε οφειλέτες! Όχι στους ληστές που υποδύονται τους δανειστές μας, αλλά στον ίδιο μας τον συλλογικό, εθνικό εαυτό! Η Ελλάδα θα διασωθεί γιατί έτσι το θέλει ο καλός Θεός της Ελλάδας! Πρώτα όμως θα πάρουμε κι εμείς το μάθημα που μας αναλογεί! Το «αμάρτημα» μας για το οποίο κόπτεται η κ. Μέρκελ, δεν είναι έναντι κανενός άλλου -πολλώ δε μάλλον έναντι μιας υποκριτικής και άγριας παγκόσμιας διακυβέρνησης συγκεκριμένων άνομων συμφερόντων- παρά μόνον έναντι του εαυτού μας! Η συλλογική συνείδηση εντούτοις συνίσταται από τις επί μέρους ατομικές συνειδήσεις. Που σημαίνει ότι κάθε ένας από μας ευθύνεται για το κλίμα της αυξανόμενης ηττοπάθειας, του φόβου και της μιζέριας! Ας ανορθωθούμε ψυχικά και πνευματικά, άμεσα: εδώ και τώρα! Να επαναπροσδιορίσουμε εσωτερικά την ταυτότητά μας, την ευθύνη που συνεπάγεται το ότι είμαστε Έλληνες! Ας απευθύνουμε δυναμικά ένα εσωτερικό μήνυμα ισχύος και βεβαιότητας για την τύχη μας! Και η τύχη μας ήταν πάντοτε στην κατίσχυση του πνεύματος έναντι της βαρβαρότητας! Ουδεμία εξουσία έχουν πάνω μας και μέσα μας τα θλιβερά όντα που κυβερνούν το σκιάχτρο της Ευρώπης! Μιαν Ευρώπη χωρίς αξίες, χωρίς πυξίδα και χωρίς σκοπό πέρα από τα διεθνή χρηματιστηριακά παιγνίδια του μεγάλου κεφαλαίου και των σκοτεινών κέντρων που το διαχειρίζεται. Η ατομική μας αφύπνιση και ανόρθωση θα συνεισφέρει τα μέγιστα στην συλλογικότητα! Ας ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τα προσωπικά μας καρμικά χρέη! Ας διορθώσουμε την ύβρη μέσα μας! Μία φωτεινή συνείδηση μπορεί να αλλάξει τον ρου των γεγονότων! Δεν ζούμε παρά τα αποτελέσματα αόρατων αιτίων! Ας θεραπεύσουμε λοιπόν ατομικά την αιτία της ύβρεως! Για να αρθεί η νέμεση! Πρόσω ολοταχώς στο Φως!    
*


Ντροπή στους ανθρώπους του πλούτου που βλέπουν απαθείς την Ελλάδα να βυθίζεται οικονομικά!

Όταν φτάσαμε στο σημείο να περικόπτονται επικουρικές συντάξεις των 300 ευρώ για την υποτιθέμενη σωτηρία της χώρας, είναι ντροπή οι πλούσιοι να αρνούνται ακόμα και τώρα να αποδώσουν τους φόρους που τους αναλογούν! Είναι ντροπή να βγάζουν τα χρήματα τους έξω από την πατρίδα τους! Είναι ντροπή να μην κάνουν μία κίνηση αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους τους που πένονται! Και είναι ντροπή για τους εφοπλιστές και τους κατέχοντες τον μεγάλο πλούτο να μην μπουν μπροστά και να αλαφρύνουν οικονομικά την κατάσταση στην πατρίδα τους! Όταν το χρέος ήταν ακόμη διαχειρίσιμο μπορούσαν να επέμβουν και να βρουν λύσεις, ακόμα και να το πάρουν πάνω τους! Η ντροπή αυτή θα τους συνοδεύει και στις επερχόμενες γενιές! Και η τιμωρία τους θα είναι ότι σε λίγο δεν θα μπορούν να απολαμβάνουν την χλιδή τους, δημόσια τουλάχιστον, εν μέσω της αγανάκτησης εκατομμυρίων συνανθρώπων τους!
*

8 Φεβ 2012

Οι επιτηρητές

Μία χώρα που μέσα σε έναν αιώνα έζησε δυο παγκόσμιους πολέμους -πάντοτε με το μέρος των "καλών"- έναν εμφύλιο (χάρις στην αισχρή πολιτική των Άγγλων) τέσερις δικτατορίες, την αμερικανική κατοχή μέσω των στρατιωτικών βάσεων με αποκορύφωμα το πράσινο φως στους Τούρκους για την εισβολή στην Κύπρο, μία χώρα που εξαναγκάζεται να πληρώνει υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, είναι να απορεί κανείς που απορούν οι φίλοι μας γιατί το ελληνικό κράτος δεν έχει «εξορθολογιστεί»! Είδαμε και πάθαμε να απαλλαγούμε από την ξενόφερτη βασιλεία, και θυμήθηκε τώρα η διεθνής κουστωδία να μας «επιτηρήσει» απροκάλυπτα, ασκώντας χυδαίο οικονομικό έλεγχο, αφού φρόντισαν να μάς εξαθλιώσουν ποικιλοτρόπως και να μάς παγιδεύσουν στην «φιλανθρωπία» των ληστρικών τους δανείων. Αθλιότητες αθλίων… Ευτυχώς άλλες είναι οι βουλές του Κυρίου… Ευτυχώς! Ο πολέμαρχος γαρ εγγύς!
*

6 Φεβ 2012

«Ο ανθός τση θεότης είναι η αγάπη! Ο ανθός τση αγάπης είναι ο έρωντας!»

«Ο έρωντας είναι φως στο φως ! Το ένα φως σμίγει με τ’ άλλο και γίνουνται ένα!» Όλα τα κάτεχες, Ηλία μου, τα κρυφά και τα φανερά… Σωστά κατάλαβες πως ο έρωτας είναι κορυφαία θεϊκή κατάσταση. Η αγάπη για τον άνθρωπο είναι φυσική επιλογή, ο έρωτας είναι θαύμα! Είναι ο σπινθήρας του θαύματος! Ο έρωτας είναι παράδοξος, αφ’ ορισμού υπερβατικός όντας απόλυτος. Έρωτας είναι αυτό από το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις «χωρίς». Ζωτική υπαρξιακή ανάγκη! Ο έρωτας προς τον Θεό είναι εξευγενισμένη εκδοχή του ενστίκτου της ζωής! Είναι ζωτικό, απόλυτο ένστικτο! Απόλυτη εξάρτηση του Ζην από τον Αγαπημένο, πιο σωστά απόλυτη συνάρτηση. Ο έρωτας είναι μέθεξη. Ταύτιση!
*

Ο Θεός ένα πράγμα ζητά από τον άνθρωπο, ό,τι πιο πολύτιμο έχει: τον έρωτά του!

Από τον άγγελο
Ένα μόνο πράγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος στον Θεό και να είναι αποδεκτό και ευάρεστο σε εκείνον: τον έρωτά του! Ο έρωτας του είναι ό,τι πιο πολύτιμο, απόλυτη επιλογή! Όλα τα άλλα είναι του Θεού, δικά του από τα δικά του… Αν δεν δώσεις ό,τι πολυτιμότερο έχεις στον Θεό, θαύμα δεν γίνεται! Μόνον ο ερωτευμένος μπορεί να φτάσει στην ταύτιση! Ο Θεός δεν είναι ζων μέσα στον άνθρωπο πριν αυτός τον ερωτευτεί! Ούτε ο άνθρωπος φυσικά ζει, αν δεν ερωτευτεί τον Θεό! Απλώς δεν ζει! Ο ερωτευμένος αναζητά κάθε τρόπο για να επικοινωνήσει μαζί του! Ό,τι και να γίνεται γύρω του, δεν τον νοιάζει! Ο ερωτευμένος μπορεί να κάνει τα πάντα! Ο ερωτευμένος πιστεύει κάθε λόγο του αγαπημένου... Του λέει ο Θεός πως είναι καλά και το πιστεύει! Τον σκέφτεται συνέχεια! Και βρίσκει τον ήχο της ψυχής που ζωντανεύει τον αέρα! Και το φως έρχεται και τον αγκαλιάζει! Ο Θεός δεν σε θέλει αν δεν τον θες! Το μόνο φυσικό πράγμα είναι να είσαι ερωτευμένος με τον Θεό! Τα θαύματα γίνονται μόνο στους ερωτευμένους! Τότε ο Θεός έρχεται όπου πας! Αν περάσεις τους δώδεκα φρουρούς, ο Θεός αφήνεται στον έρωτα σου σαν μωρό. Εσύ, πού θα τον πας;  Εκείνος δεν έχει άποψη. Έχει αφήσει το σύμπαν στις επιθυμίες όλων! Ο Θεός δεν είναι άβουλος, είναι ευγενής! Σου δίνει χώρο για να υπάρξεις! Εξαφανίζεται για να νομίζεις ότι υπάρχεις μόνον εσύ! Είναι ένα με σένα, αλλά εσύ νομίζεις ότι δεν υπάρχει! Γιατί δεν δοκιμάζετε να κάνετε τον αέρα να λάμψει; Ο αέρας λάμπει από το φως όπου υπάρχει χαρά! Αν δεν ζήσεις τον Θεό-εραστή δεν θα τον ζήσεις ποτέ ως Πατέρα. Τι ζητάς, τον παντοδύναμο Θεό ή τον Θεό-εραστή που σε ακολουθεί… Δεν υπάρχει Πατέρας αν δεν υπάρχει Υιός. Ούτε Άγιο Πνεύμα! Μια φορά να ζήσεις τον Θεό, πλημυρίζεις από αγάπη! Μόνον ο ερωτευμένος μπορεί να δει τον Θεό! Ο Θεός αγαπά τόσο τον άνθρωπο, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνεται! Και στέλνει τους αγγέλους του στην Γη… Ο άγγελος υψώνει τα χέρια του, τα χτυπά στον αέρα, και ο Θεός πυροδοτείται μέσα σε όλους! Αλλά σε περιβάλλον placebo, αφού οι άνθρωποι δεν αγαπούν τον Θεό… Κρίνουν τους αγγέλους του και προσπαθούν να τους καταρρίψουν, βλέποντας μόνο την ανθρώπινη φύση που λαμβάνουν ενσαρκούμενοι…  Το μόνο που κάνουν έτσι είναι να ζημιώνουν τον εαυτό τους! Αυτός που πιστεύει ότι δεν μπορεί να μιλήσει με τον Θεό, είναι διάβολος! Μόνο στους δαίμονες απαγορεύεται η επικοινωνία με τον Θεό! Εντούτοις οι δαίμονες πιστεύουν  στον Θεό γιατί γνωρίζουν την ύπαρξή του, ενώ οι άνθρωποι δεν πιστεύουν! Ο έρωτας παρ' όλα αυτά δεν περιγράφεται, απλώς σου συμβαίνει! Σκεφτείτε να ξυπνήσετε μια μέρα και ο αέρας να λάμπει! Ο άγγελος είναι εδώ…
*

5 Φεβ 2012

«Σαν» να είσαι αυτό που πράγματι είσαι!

Δεν θα καλύψεις απολύτως καμία σου ανάγκη αν ξεκινάς με έλλειψη! Κανένα σου δίκιο, καμία σου διεκδίκηση δεν θα ευοδωθεί μέσα από την αίσθηση ότι δεν είσαι πλήρης! Παράξενα λειτουργεί το σύμπαν! Πρώτα το αποτέλεσμα και μετά το αίτιο. Χωρίς βεβαιότητα δεν νικιέται καμία αμφιβολία! Χωρίς πληρότητα δεν καλύπτεται καμία έλλειψη! Παράδοξος ο Θεός! Σε δημιουργεί τέλειο αλλά για να γίνεις πρέπει να αποδεχτείς ότι είσαι! Το ίδιο συμβαίνει με την αθανασία. Αν δεν την αποδεχτείς, το δώρο μένει χωρίς αποδέκτη! Είσαι ό,τι αναγνωρίζει η συνείδησή σου ότι είσαι! Έχεις ό,τι η συνείδησή σου αναγνωρίζει ότι εμπεριέχει! Και μέσα στην αναγνώριση της Υιότητας τι άλλο από φως μπορείς να είσαι;
*

Ελευθερία από τον νου σημαίνει ελευθερία από το αποτέλεσμα. Μη πρόθεση!

Ο νους διαρκώς ζυγίζει, μετρά, συγκρίνει, ερευνά, αναλύει, ταξινομεί, και κυρίως αξιολογεί. Μολύνει έτσι διαρκώς την φωτεινή σφαίρα μέσα στην οποία δόθηκε στον άνθρωπο να υπάρχει. Και η οποία απλώς του επιστρέφει ό,τι της εκπέμπεται. Από πού λοιπόν ξεκινάει η αληθινή ιστορία; Από την μη πρόθεση! Από έναν νου άδειο, καθαρό, που να μπορεί το πνεύμα να χρησιμοποιήσει. Ο έλεγχος του «αποτελέσματος» κάθε πράξης είναι η μεγαλύτερη παγίδευση. Ανελευθερία του νου! Το μόνο που μπορεί ο νους να «κοιτάξει» είναι τις σειριακές του ψευδαισθήσεις που συμπαντικά είναι ανύπαρκτες! Διερωτάσαι τι εντέλει να κάνεις; Απλώς αυτό που εμπνέεσαι, αφήνοντάς το χωρίς να το αγγίζεις με τον νου, με την βεβαιότητα της εν Θεώ δράσης σου, η οποία εξασφαλίζει το πώς θα ταξιδέψει στον χωροχρόνο επιφέροντας θετικά και μόνον αποτελέσματα! Και πράγματι μια τέτοια βεβαιότητα ευλογείται από τον Θεό και κατευθύνει κάθε σου πράξη προς καλόν. Την ιστορία του κόσμου την γράφουν, καθώς αυτή αποτυπώνεται στο Αιθερικό, οι καθαροί, θεοφόροι νόες που μεταφέρουν την Πνοή του θεϊκού Όλου…
*

Μια προσευχή!

Ένα λεπτό να βρισκόμασταν επί τω αυτώ οι αγανακτισμένοι με την ανθρώπινη άγνοια και βλακεία, ενάντια στο κακό που χορεύει κάτω από χιλιάδες διαφορετικά προσωπεία, θα ήταν αρκετό! Τόσο δύσκολο το αυτονόητο: μια προσευχή! Μια προσευχή που να έλξει το βλέμμα του Θεού πάνω μας, πάνω στην Ελλάδα μας, πάνω στην Γη μας που τόσο άγρια απειλούνται… Η «κρίση» είναι πρόοδος, λέει ο Γιουνγκ. Ο άνθρωπος όμως ακόμα και στην κρίση αντιστέκεται στο αυτονόητο: στο να στραφεί στην ρίζα της ζωής μέσα του! Στον Θεό! Στον ομφάλιο λώρο επικοινωνίας μαζί του που είναι η προσευχή! Με το ξύπνημα από την νύχτα, ας γίνεται το πρώτο φως που πέφτει στα μάτια μας προσευχή! Απλή, αυθόρμητη, φυσική, αληθινή. Δόξα στο φως! Ευλογία στον κόσμο μας! Αυτή η προσευχή κινεί βουνά!
*

1 Φεβ 2012

Οι άστεγοι περιμένουν στον δρόμο τον Χριστό! Οι «χριστιανοί» δεν επαρκούν!

Ανεξάρτητα από το αν το κράτος, οι πολυάριθμες οργανώσεις αλληλεγγύης ή οι εύποροι συνάνθρωποι μας θα κάνουν ή όχι ποτέ το αυτονόητο, δηλαδή να ενοικιάσουν εγκαταλειμμένα ξενοδοχεία και να μεταφέρουν εκεί τους άστεγους, αυτές τις μέρες του ακραίου ψύχους είναι να διερωτάσαι γιατί ο αρχιεπίσκοπος δεν ανοίγει τις εκκλησίες να τους βάλει μέσα! Όλοι θα είμαστε μαζί του! Τολμά να γίνει Χριστός; Αναρωτιέται άραγε ο Χριστός τι θα έκανε; Ο Χριστός ήταν ανατρεπτικός! Έζησε και έδρασε ως χάκερ των θεσμών και των συστημάτων της εποχής του! Οι πολυτελείς και μη ναοί μέσα στους οποίους τον τιμούμε, θα είχαν έτσι την βέλτιστη χρήση τους, αφού δεν υπάρχει υψηλότερη προσευχή από την έμπρακτη βοήθεια στην ανάγκη του πλησίον! Ο Χριστός δεν θα άνοιγε όλους τους ναούς που έχτισαν στο όνομά του για να περιθάλψει τον άνθρωπο;
*