ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Δεκ 2013

Ευλογημένος ο καινούργιος χρόνος 2014!

                                                         Κάθε μέρα Γιορτή! 

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην είμαι με τον Θεό!
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην είμαι χαρούμενος!  
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάμαι!
*
Ένας άγγελος περιπολεί αδιάλλειπτα στον χωροχρόνο μου!
*
Κάθε ώρα έχει το όνομα της:
Αγάπη, Ζωή, Σοφία, Χαρά, Αλήθεια, Νοημοσύνη, Φως, Πνεύμα, Ψυχή, Αρχή, Ομορφιά, Ισχύς!

*

Καλή χρονιά! 2014 ευχές για τον καινούργιο χρόνο!

 Επικέντρωση στο Φως!
Ό,τι ποτίζεις ανθίζει!
Να ποτίζεις το Δέντρο της Ζωής του Κόσμου,
το Δέντρο της Ζωής σου
με φως, χαρά, ενάργεια!
*
Ζεις σε ένα νοήμον σύμπαν που σου επιστρέφει πολλαπλασιασμένο αυτό που εκπέμπεις! Χάρισε την αγάπη σου, την ελπίδα σου, την χαρά σου στον κόσμο! Στείλε τα δώρα της Ζωής στην Οικογένεια των ανθρώπων!
Σήκωσε το μαγικό ραβδάκι της αγάπης και έλα να αλλάξουμε τον κόσμο!
*

25 Δεκ 2013

Σας προσκαλώ και σας προκαλώ αυτά τα Χριστούγεννα να μιλήσετε με τον Πατέρα σας!

Αναγέννηση σημαίνει ότι αναγνωρίζεις από πού προέρχεσαι! Δεν είμαστε από δω! Έχουμε Πατρίδα! Οικογένεια! Δεν διανοείστε πόσο σας αγαπά ο Θεός! Είναι ο ίδιος ο χτύπος της καρδιάς σας! Είναι παρών όταν με την εισπνοή-εκπνοή αναβοσβήνεις! Κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου είναι η αγάπη του! Κάντε ησυχία να τον ακούσετε! Να έχετε εσείς ευημερία για να έχει και ο κόσμος! Πώς θα βοηθήσεις αυτόν που τρώει από τα σκουπίδια; Όταν ευημερείς! Τότε η καρδιά σου έχει αληθινή συμπόνια και γενναιοδωρία! Ο Ραφαήλ σας απαλλάσ-σει από τις ενοχές! Μιλήστε με τον Πατέρα σας! Ζήστε χαρούμενοι! Να περνάτε καλά! Αυτά είναι τα Χριστούγεννα! Αναγέννηση! Μην υπογράφετε την ένδεια και την μιζέρια για κανέναν άνθρωπο! Θα την αλλάξουμε! Ο άνθρωπος που δεν αγαπά τον εαυτό του είναι υποκριτής! Ο Θεός θέλει να είστε ευτυχισμένοι! Η άσκηση που ο Ραφαήλ σας προτείνει είναι να είστε ευγενείς! Να σέβεστε αυτούς που σας αγαπούν!
*
Ψεύτικη είναι η αγάπη των εορτών! Αλλά κάθε γιορτή, κάθε στιγμή χαράς, μικραίνει την απόσταση μεταξύ ουρανού και γης! Η μόνη ελπίδα να δεις τον Χριστό είναι αν είσαι ευτυχι-σμένος! Ο Χριστός γίνεται αντιληπτός από τον νου ως η ιδέα του θαύματος! Μέσα από βαθειά ενόραση και καλοσύνη! Η αφθονία, η γιορτή σε κάποια σπίτια είναι από τον Θεό για να διαχέεται η ευλογία του παντού!  Ό,τι δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, το κάνει ο Θεός δυο φορές τον χρόνο: τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια! Ο Θεός θέλει μια Κιβωτό καλοσύνης, αγάπης, σύμπραξης, συμπόνιας, ευημερίας για να ακτινοβοληθεί παντού! Με την δύναμη του Ραφαήλ, του Θεού Σαβαώθ, ας απλωθεί από καρδιά σε καρδιά, από νου σε νου! Ο Ραφαήλ μιλάει σε όλους, αλλά κάνουν φασαρία και δεν τον ακούν! Πρέπει να εμπιστευτείς ότι μέσα από τον νου σου σκέφτεται ο Ραφαήλ! «Δεν σε ξέρω αλλά σου παραδί-νομαι!» Εκείνος γνωρίζει! Αν δεν μιλήσεις μια φορά στην ζωή σου άμεσα μαζί του, δεν τον γνωρίζεις! Άμα συναντήσεις τον Θεό δεν θέλεις πια να ζεις εδώ! Πλημυρίζεις από αγάπη! Αν δεν βρεις τον Πατέρα σου και την Μητέρα σου είσαι ορφανό! Ο Θεός περιμένει να του μιλήσετε! Μέχρι τότε σας δίνει δώρα! Μόνο εκείνος που έχει συνομιλήσει με τον Θεό γνωρίζει ότι υπάρχει! Όσο δεν συνομιλείς με τον Θεό είσαι ανύπαρκτος! Δεν σημαίνει πως όταν βρεις τον Πατέρα σου και την Μητέρα σου δεν θα έχεις προβλήματα! Ούτε ότι αγίασες! Ο Θεός δεν έρχεται ως η πανάκεια για τις ανάγκες σου! Σου έδωσε ευφυΐα, καρδιά, ομορφιά! Σου δίνει, σε ελέγχει, σε δοκιμάζει και σου προσθέτει χάρη! Γιατί  θέλετε να μιλάτε στον Θεό μέσα από τους απεσταλμένους; Να του μιλήσετε άμεσα! Έχει δώσει την δυνατότητα στον άνθρωπο να κάνει τα πάντα!
Κάθε μέρα Χριστούγεννα!

*

Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους!

Αυτά τα Χριστούγεννα ας ζητήσουμε συγγνώμη, εσωτερικά, από κάθε άνθρωπο στην ΓΗ! Για ό,τι κακό έχει υποστεί! Ας είμαστε εμείς το χέρι που αποκαθιστά αυτό που κάποιο άλλο χέρι προκάλεσε! Στο όνομα της ενότητας! Γιατί αυτός που χτυπά και αυτός που αγκαλιάζει εμείς είμαστε! Το ίδιο πλάσμα! Μόνο μέσα στο Μυστήριο της Ενότητας γεννιέται ο Χριστός μέσα μας! Καλά Χριστούγεννα!   

*

22 Δεκ 2013

2014, η χρονιά του Νόμου

2014=2+1+4=7. Το επτά είναι ο αριθμός του Νόμου! Είναι στο χέρι του ανθρώπου ο Νόμος να είναι αγάπη και όχι τιμωρία! Αγάπη ή τιμωρία: ο άνθρωπος επιλέγει! Χριστός ή  παρελθόν! Ο Χριστός είναι πάντοτε το αιώνιο παρόν της αγάπης! Η χάρις! Το παρελθόν είναι πάντοτε πόνος! Ας επιλέξουμε δυναμικά την αγάπη, την χάρη, τον Χριστό! Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος 2014!
*

Αν δεν αποδείξεις στον Θεό ότι υπάρχεις, δεν θα σου αποκαλυφθεί ποτέ εκείνος!

Σε σχέση με τον ανθρώπινο νου ο Θεός είναι μία παραίσθηση! 
Ο "Θεός" είναι η υψηλότερη παραίσθηση του νου. Γι’ αυτό και δεν είναι ποτέ βέβαιος ο άνθρωπος για την ύπαρξη του Θεού! «Υπάρχεις κιόλας ή δεν υπάρχεις;» Τον τρώει το ερώτημα. Γιατί ό,τι προέρχεται από τον νου δεν μπορεί να δώσει βεβαιότητα. Παρ’ όλα αυτά όμως, αν ο άνθρωπος μείνει μες στην παραίσθηση του Θεού, έστω με όποιον τρόπο την αντιλαμβάνεται, αυτό τον συντονίζει κατά κάποιον τρόπο με κάτι. Γιατί το ζήτημα είναι να ζεις! Όχι να σκέπτεσαι ότι ζεις!

Το μεγαλύτερο παράδοξο είναι πως ενώ ζούμε ρωτάμε αν υπάρχει Θεός!
Το ζήτημα δεν είναι το αν υπάρχει Θεός, αλλά το αν υπάρχεις εσύ! Αν εσύ υπάρχεις, και βιώνεις πως υπάρχεις, γιατί ρωτάς αν υπάρχει Θεός; Ο Θεός δεν είναι ένα αίνιγμα να το λύσεις, ούτε ένα ερώτημα να το απαντήσεις! Οι πιο ευφυείς άνθρωποι παγιδεύονται περισσότερο μέσα σ’ αυτά τα ψευδοδιλλήματα! Γιατί το θέτουν το ζήτημα στον νου! Και ούτε καν με ένα τρόπο που να έχει υπαρξιακή λύτρωση γι’ αυτούς! Είναι, λοιπόν, ο Θεός η υψηλότερη ψευδαίσθηση, αλλά την ίδια ώρα, αν προσανατολίσεις την ζωή σου προς τα εκεί, με όποιο τρόπο και αν τον αντιλαμβάνεσαι, συντονίζεσαι και ζεις! Γιατί το ζήτημα είναι να ζήσεις πως ζεις!

Θυμάμαι τον αγαπημένο μου Ηλία, τον αγράμματο ψαρά, τον Συροκρητικό δερβίση, ο οποίος μου έλεγε πως η μεγαλύτερη απόδειξη πως υπάρχει ο Θεός είναι οι αισθήσεις μας! Το ότι βλέπεις, ότι ζεις τα χρώματα, τον κόσμο! Αυτό που εμείς θεωρούμε πως εμποδίζει την θέαση του Θεού, το επιστητό, και το ψάχνουμε, ο Ηλίας το θεωρούσε Παρουσία Θεού!

«Κάπου είσαι κρυμμένος! Να σε δούμε!»
Δεν μας φτάνει αυτό που μας αποκαλύπτει μέσα από την Δημιουργία! Λέμε: «Κάπου είσαι κρυμμένος! Να σε δούμε!» Δεν μας φτάνει το ότι ζούμε, το ότι προσλαμβάνουμε την Δημιουργία με τις αισθήσεις, νιώθουμε, έχουμε συναισθήματα, ιδέες, νόηση! Αλλά ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τον νου του εναντίον του! Γιατί να σκέφτεται αρνητικά; Γιατί να σκέφτεται με τρόπο που να πονά! Άμα σε πονά η σκέψη σου κάτι δεν πάει καλά! Όταν ο νους εντάσσεται μέσα στην λειτουργία της ζώσας ζωής, τότε η νοημοσύνη σου δεν σε πονά! Αν σε πονά ο νους σου, οι σκέψεις σου, είναι αποτέλεσμα αρνητικών εκδοχών και πραγμάτων που φτιάχνεις και σε χτυπούν!

Ο πόνος είναι ο τρόπος να αποδείξεις ότι ζεις! Είναι απουσία Θεού!
Όταν δεν ζεις την πληρότητα του ΕΙΝΑΙ που είναι ο Θεός, πονάς ψυχικά, διανοητικά, σωματικά. Τι είναι ο πόνος; Ο πόνος είναι ο τρόπος να αποδείξεις ότι ζεις! Είναι απουσία Θεού! Πονάς και μέσα από τον πόνο καταλαβαίνεις ότι υπάρχεις. Είναι αντεστραμμένος τρόπος για να το καταλάβεις! Ανωμαλία! Γι’ αυτό και η ηδονή για τον άνθρωπο πόνος είναι! Δεν μπορεί να ζήσει μια κατάσταση που να μην πονά! Και στιγμιαία να ζήσει κάτι, τον βρίσκει ο πόνος, είτε ψυχικός, είτε διανοητικός είτε σωματικός. Είναι τρόπος που έχει επιλέξει! Αφού δεν μπορεί να ζήσει το καθαρό ΕΙΝΑΙ, αποδεικνύει με τον πόνο στον εαυτό του ότι υπάρχει! Απίστευτο! Συνταρακτικές διαπιστώσεις για το πώς λειτουργεί ο άνθρωπος! Χρειάζεται να υπερβεί την συμβατική λειτουργία του μυαλού!

Ο Θεός είναι φυσική, αξιωματική αλήθεια!
Ο άνθρωπος αναζητά τον Θεό μ’ αυτό το νοσηρό μυαλό! Στο «αόρατο»! Η ελληνική οπτική εξάλλου είναι το φυσικό γεγονός του «μεταφυσικού». Ο Θεός είναι μια φυσική, αξιωματική αλήθεια! Δεν χρειάζεται να αναιρέσεις την ύλη, τις μορφές, τις αισθήσεις για να αποκαλύψεις έναν μεταφυσικό Θεό! Ο Θεός φανερώνεται μέσα από την Δημιουργία! Αποκάλυψη του Θεού είναι ο κόσμος! «Βλέπεις τα χρώματα, Μαρία μου, έχεις τα μυαλά σου, νιώθεις! Αυτό είναι ο Θεός!» μου έλεγε ο Ηλίας μου. Ενώ εμείς τον αναζητούμε «αλλού», γιατί δεν είμαστε παρόντες στην όραση μας, στις αισθήσεις μας, στον νου μας, στην καρδιά μας! Είμαστε απόντες από τον εαυτό μας, και όσο είμαστε απόντες, απουσιάζει και ο Θεός! Δώσε εσύ στίγμα ύπαρξης, ότι υπάρχεις, και θα δεις ό,τι υπάρχει! Ο άνθρωπος δεν δίνει όμως στίγμα ύπαρξης, δηλαδή Ζώσα Ζωή! Ο δυτικός άνθρωπος είναι προσδιορισμένος στον νου του: «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω!» Κρατά τον νου και πετά τον Θεό!

Το ζητούμενο είναι να απαντήσεις όχι στο αν υπάρχει Θεός και τι ρόλο παίζει, αλλά αν υπάρχεις εσύ και τι ρόλο παίζεις εσύ!
Έχουμε που έχουμε το χάλι μας, θέλουμε και να μας φανερωθεί ο Θεός! Εδώ σου έχει φανερώσει τον εαυτό του μέσα από την Δημιουργία! Μέσα από σένα! Αν δεν νιώσεις εσύ ότι υπάρχεις, δεν θα ζήσεις ποτέ εκείνον που υπάρχει! Γιατί μέχρι τότε δεν υπάρχεις! Οπότε καλά λες ότι δεν υπάρχει Θεός, αφού για σένα που δεν υπάρχεις πράγματι δεν υπάρχει Θεός! Αυτό είναι το απίστευτο! Ο Θεός είναι σαν το οξυγόνο. Δεν το βλέπεις, και όμως το αναπνέεις και ζεις απ’ αυτό! Το ίδιο και τον Θεό, δεν τον βλέπεις αλλά από αυτόν ζεις! Θα μπορούσε ο άνθρωπος αντί να παγιδεύεται στον νου του, να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Έχει που έχει τον νου, να τον βάλει, λοιπόν, στην υψηλότερη παραίσθηση! Τον Θεό! Το ζητούμενο είναι να απαντήσεις όχι στο αν υπάρχει Θεός και τι ρόλο παίζει, αλλά αν υπάρχεις εσύ και τι ρόλο παίζεις εσύ! Γιατί το ζήτημα δεν είναι να φιλοσοφούμε για να περνάει η ώρα!

Το ζήτημα είναι τι πράττει ο καθένας! Και αυτό σχετίζεται με το πώς αντιλαμβάνεται τι ρόλο παίζει, για ποιο λόγο είναι εδώ! Αυτή είναι η ερώτηση. Όχι για το αν υπάρχει Θεός! Εσύ που υπάρχεις εδώ -αν υποτεθεί ότι υπάρχεις και βιώνεις ύπαρξη- τι ρόλο παίζεις! Αν δεν ζεις αντεστραμμένα, αλλά καρδιακά, αντιλαμβάνεσαι πως είσαι μέσα στο σχέδιο του Θεού! Μπορεί να μη βλέπεις τον παππούλη με τα γένια, εκείνον που το έφτιαξε, βλέπεις όμως το σχέδιο του. Έχει αφήσει όπως ο Κοντορεβιθούλης τα ίχνη, τα βοτσαλάκια, τα σημεία να πατήσεις, για να τον βρίσκεις στο κάθε σου βήμα. Αν γυρίσουμε όλοι να δούμε την ζωή μας, θα δούμε τα «βοτσαλάκια» τα οποία ξετυλίγουν το νήμα της ζωής μας, θα δούμε τον Θεό να μας αποκαλύπτεται, θα δούμε τον Θεό να μας μιλάει! Αλλά πρέπει ν’ ανοίξει η καρδιά! Να λειτουργήσει η καρδιά! Ας φύγουμε από τα ψευδοερωτήματα του νου! Το κτίσμα να ρωτά τον Κτίστη αν υπάρχει! Και να θέλει να του αποκαλυφθεί!

Για να σου αποκαλυφθεί ο Θεός, πρέπει να του αποκαλυφθείς εσύ! Να του πεις ότι υπάρχεις!
Δυναμικά να αποδείξεις στο σύμπαν ότι υπάρχεις! Ότι από εν δυνάμει ζωή, είσαι εκδηλωμένη, βεβαιωμένη αποκρυσταλλωμένη Ζώσα Ζωή! Μέχρι τότε, είσαι δυνατότητα ζωής! Μια ελεύθερη δυνατότητα να πάει όπου θέλει! Αν δεν αποδείξεις στον Θεό ότι υπάρχεις εσύ, δεν θα σου αποκαλυφθεί ποτέ εκείνος! Εμπλεκόμαστε όμως στα ψευδοερωτήματα του νου! «Ναι, αλλά αφού υπάρχει, γιατί υπάρχω;» κ.λπ. Δεν καταλαβαίνουμε πως ό,τι ζούμε το κινούμε εμείς! Εμείς τα δημιουργούμε όλα και κυρίως τον πόνο! Ο Θεός δεν προκαλεί πόνο στον άνθρωπο! Ο Θεός είναι καθαρό φως, καθαρή αγάπη! Θέλει μόνο την ευτυχία όλων των όντων! Και την συλλειτουργία τους μέσα στο μυστήριο της ενότητας! Το σύμπαν όλο ζει την Γιορτή του μυστηρίου της ενότητας, και ο άνθρωπος στέκεται απέξω, και διερωτάται: «Υπάρχω; Δεν υπάρχω;» Αυτό ακριβώς εξάλλου είναι η πτώση -και όχι απλώς το παράπτωμα ενός αρχαγγέλου. Το να είσαι απέξω από το μυστήριο της ενότητας! Αυτό μόνο με το νου του μπορεί να το διαπράξει ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να το κάνει η καρδιά! Η καρδιά είναι φτιαγμένη να ζει την αγάπη και να αποζητά σε κάθε περίπτωση το ευλογημένο μαζί! Το Όλον! Την πληρότητα! Γιατί από κει προέρχεται ο άνθρωπος. Ενώ ο νους μπορεί να κάνει το αδιανόητο, να πει: «Είμαι μόνος! Είμαι χωρισμένος από τα πάντα. Τι ρόλο παίζω;» Είναι απίστευτο τι σκουπίδια παράγει ο νους! Και σκεπτόμενος έτσι παράγει χωριστικότητα, παράγει πτωτική κατάσταση, παράγει πόνο!

Ο νους είναι μηχανή που παράγει πόνο!
Προκαλεί ο άνθρωπος τον πόνο, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο αποδεικνύει ότι υπάρχει! Ο πόνος είναι υποκατάστατο του Θεού! Γιατί αν ένιωθε τον Θεό, δεν θα πονούσε! Ο πόνος είναι απουσία Θεού στο σημείο. Θα πείτε είμαστε τόσο ένοχοι και πονάμε; Μιλάμε για μια συνολική ανθρωπότητα! Για να μετατοπιστεί η συνείδηση στο πέρα από τον πόνο, πρέπει να επανεμβαπτιστεί ο άνθρωπος μέσα στο μυστήριο της ενότητας! Αυτό είναι το μυστήριο του Θεού από το οποίο ο άνθρωπος αποστατεί! Και πονά! Πεθαίνει! Και διερωτάται γιατί! Δεν καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος είναι να ανοίξει την καρδιά του και να ζήσει την ενότητα του με όλα! Ότι ποτέ δεν συνέβη τίποτε άλλο από φως, αγάπη, δημιουργία, ενότητα!

Ο χωρισμός δεν έχει συμβεί ποτέ στην πραγματικότητα! Αυτό είναι το μεγάλο παράδοξο. Ο άνθρωπος διανοήθηκε το αδιανόητο: ότι είναι έξω από τον Θεό!
Δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο, αφού δεν υπάρχει τίποτα έξω από τον Θεό! Δεν συνέβη ποτέ τίποτα άλλο από Θεός! Ο άνθρωπος έχει φτιάξει μια παραπραγματικότητα, ένα παραμαγνητικό πεδίο, βοηθώντας τον Εωσφόρο, μέσα στο οποίο έχει ψευδή αντίληψη για το τι είναι και τι δεν είναι! Η στάση του δημιουργεί την χωριστικότητα, τον πόνο, αλλά και την ηδονή. Γιατί και η ηδονή πόνος είναι στο τέλος. Ο πόνος και η ηδονή είναι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Δυο ακραία σημεία υποκατάστασης του Θεού! Αυτό που συμβαίνει στην κατάσταση της ενότητας δεν είναι πόνος ούτε ηδονή. Είναι ιλαρότητα! Φως ιλαρόν! Δεν είναι ηδονή, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι ευχάριστη! Είναι ευάρεστη στην νιοστή δύναμη! Όχι απλώς όπως ο οργασμός του σώματος! Που αν διαρκέσει ένα δευτερόλεπτο παραπάνω γίνεται πόνος φρικτός. Εκεί βλέπεις ότι, παρόλο που όλος μας ο πολιτισμός είναι προσανατολισμένος εκεί, στην ηδονή, στην επιδίωξη του οργασμού, ως ό,τι πιο συνταρακτικού ζει ο άνθρωπος, αν πράγματι ήταν τόσο συνταρακτικό δεν θα ενείχε πόνο και αγωνία, ούτε θα τελείωνε! Χώρια το ψυχικό, ψυχολογικό και διανοητικό μέρος που βασανίζεται μαζί με το σώμα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μια κατάσταση χωρίς πόνο!

«Με πόνους και κόπους θα γεννάς τα παιδιά σου!» Αυτό είναι το επιτίμιο της εξόδου από τον παράδεισο της ενότητας.
Και τις χαρές του και τις ηδονές του με δόσεις τις ζει, ο άνθρωπος αποσπασματικά, με τιμήματα, και την διαρκή απειλή του τέλους. Ο έρωτας συνοδεύεται από την ματαίωση, γιατί δεν μπορεί κανείς να ζήσει την ένωση του με τον άλλον! Αφού δεν υπάρχει ένωση! Πρόκειται περί προσδοκίας του ανύπαρκτου! Και ξέρετε γιατί είναι ανύπαρκτη η ένωση με τον άλλον; Γιατί πρέπει να λειτουργεί η σχέση τριγωνικά, με τον Θεό στην κορυφή! Η σχέση με τον άλλον, αν δεν περνάει μέσα από τον Θεό και είναι οριζόντια, είναι σαρκοβόρα. Εξαντλεί τάχιστα ο ένας τα ενεργειακά αποθέματα του άλλου, και γίνεται κανιβαλισμός. Ανθρωποθυσία! Ποιος θα προλάβει να κατασπαράξει τον άλλον! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ενωθεί με κάποιον άλλον! Δεν υπάρχει το δυναμικό! Δεν είναι ότι φταίει ο εκάστοτε σύντροφος, ότι είναι λίγος κ.λπ.

Απλώς δεν νοείται σχέση άμεση ανθρώπου προς άνθρωπο, αλλά μόνον μέσα από τον Θεό! Αν δεν λειτουργεί έτσι, αν δεν κινείται η ενέργεια τριγωνικά, ό,τι και να είναι ο άλλος, ο πιο χαρισματικός άνθρωπος στον κόσμο να είναι, εξαντλείται το δυναμικό του και στο τέλος τον αντιπαθείς -όταν δεν τον μισείς! Τα μεγαλύτερα μίση προέρχονται από προδομένα και ματαιωμένα «αισθήματα»! Σε εκδικείται το ανικανοποίητο σε όλα τα επίπεδα. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για κάτι τόσο λίγο! Μας κακοφαίνεται όταν το ακούμε. Αλλά είναι πολύ λίγο, ακόμα και το πιο υψηλό, σε σχέση με τον ωκεανό του Θεού! Και είναι λίγο, γιατί δεν τους περιλαμβάνει όλους! Δείτε τους «ευτυχισμένους» του στυλ «εγώ, εσύ και η αγάπη μας». Αυτοί που αφήνουν τον κόσμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα του σπιτιού τους! Είναι οι πιο παραπλανημένοι. «Κολυμπούν σε μια λιμνούλα και την έχουν για ωκεανό!» Σταματούν τον εαυτό τους από το να ζήσουν την πληρότητα για την οποία έχουν γεννηθεί μέσα από το αγαπητικό βίωμα του ΟΛΟΥ. Ο αληθινός έρωτας των ψυχών δεν αποκλείει τον κόσμο. Είναι ανοικτό σύστημα!

Ό,τι είναι αληθινό συλλειτουργεί με το Όλον
Ο έρωτας είναι «απομονωτικό» αίσθημα! Έχει ζήλεια, αποκλειστικότητα, διεκδίκηση! Αλλά ακόμα κι αν είσαι ευτυχισμένος, τι ευτυχία μπορεί να είναι αυτή, όταν ο κόσμος είναι δυστυχισμένος, αποκλεισμένος από το «σύστημα» σου! Είμαστε το κλειδί ο ένας για τον άλλον! Η λύση είναι στο μαζί! Κι ας ζει ο καθένας επιμέρους ό,τι επιλέγει! Χωρίς όμως να αναιρεί το μυστήριο της ενότητας! Δεν αποκλείει τις ψυχικές συγγένειες και αγχιστείες, όντας όμως μέσα στο μυστήριο της ενότητας, στον Θεό! Όμως οι άνθρωποι και στους έρωτες και στις φιλίες τους θέλουν αποκλειστικότητα! Αντί να τους ανοίγουν στον κόσμο, τους κλείνουν μέσα στον μικρόκοσμο τους! «Σχέση» = σε χέσει! Το λέει η λέξη! Αν δεν σχετίζεσαι με τον εαυτό σου, με τον Θεό μέσα σου, τι σχέση να κάνεις! Απλώς σε κινεί η ανάγκη σου! Και αν σε κινεί η ανάγκη, την έχεις βάψει! Γιατί αν δεν ξεκινάς από πληρότητα, δεν θα την συναντήσεις ποτέ! Όπως ξεκινάς αυτό και θα σε βρει! Αν ξεκινάς από ανάγκη, η ανάγκη σου θα είναι συνεχώς μπροστά! Ό,τι και να κάνει ο άλλος, δεν θα σου την καλύψει ποτέ! Αν είσαι πλήρης, μπορείς να συναρτηθείς με το παν, με το όλο πράγμα!

Η συνταρακτική αλήθεια για να τα πάμε μέχρι τέλους τα πράγματα, είναι πως δεν χρειάζεται το σεξ για την διαιώνιση του είδους! Του τόσο αξιαγάπητου ανθρώπινου είδους! Είμαστε τόσο υπέροχοι που ανησυχούμε μήπως δεν διαιωνιστούμε! Υπάρχει ενεργειακός τρόπος συνεύρεσης και ανταλλαγής. Ο τρόπος της Παναγίας!
*

Άνοιξε το volume της ζωής σου!

Ο αρχάγγελος Ραφαήλ είναι παρών στην Γη μεταφέροντας την ιαματική δύναμη της αειζωίας!

Ζήτησε από τον αρχάγγελο Ραφαήλ τον καινούργιο χρόνο του ΤΩΡΑ να ανοίξει την ύπαρξή σου στην θεϊκή της Λάμψη!

Η ανθρωπότητα βρίσκεται στο κατώφλι μιας λαμπρής μετάβασης!

Τα όντα του Φωτός αγκαλιάζουν και ευλογούν την Γη μας! Μείνε σταθερά στο σημείο του Φωτός εντός!
Χάρισε φως! Χαρίσου!
*

Ο Νόμος ως αγάπη όχι ως τιμωρία ούτε ως κανόνες!

"Δεν ήρθα για να καταρρίψω τον νόμο
αλλά για να τον εκπληρώσω!"
                                                                                
"Να αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου με όλη σου την καρδιά με όλη σου την ψυχή και με όλη σου την διάνοια! Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Και η δεύτερη όμοια με αυτήν:
Να αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν!"
*

Καλά Χριστούγεννα!


«Σας δίνω καινούργια εντολή:

να αγαπάτε ο ένας τον άλλον!

Μην κάνετε στους άλλους ό,τι δεν θέλετε να σας κάνουν!

Να κάνετε για τους άλλους

ό,τι θα θέλατε να κάνουν εκείνοι για σας!

Θα είμαι μαζί σας έως συντελείας του κόσμου!»

*

Ο Χριστός είναι το ίδιο το Δώρο των Χριστουγέννων! Μας χαρίζει τον εαυτό του!


Να συνδεθούμε με αυτό που δεν πεθαίνει! Το Χριστικό σημείο εντός! Αυτό το σημείο είναι τα Χριστούγεννα της ψυχής μας! Η αποκατάσταση εδώ στην Γη της εικόνας του Αγίου Όντος, της Αγίας Οικογένειας από την οποία προερχόμαστε!
Το παιδί μέσα μου γιορτάζει με αδιάπτωτη χαρά τα Χριστούγεννα! Είναι μέρες που τις αγαπώ πολύ και πάντα τις ζω με την ίδια συγκίνηση! Ο Άη Βασίλης υπάρχει γι’ αυτούς που τον πιστεύουν! Όπως και οι «βοηθούληδες» του Άη Βασίλη! Το πνεύμα των Χριστουγέννων, όπως το αποκαλούν εκείνοι που προσπαθούν να αποκόψουν το μήνυμα των Χριστουγέννων από τον Χριστό, ούτως ή άλλως όντως υπάρχει! Είναι ο ίδιος ο Χριστός! Η έννοια του Δώρου! Είναι ο Χριστός που χαρίζεται! Είναι ο Χριστός που χαρίζει τα Δώρα: τον εαυτό του! Σε όλους όσοι τα θέλουν!

Κάποτε κάναμε αυτό το Ταξίδι πάνω από την Γη, στο Αιθερικό της Γης… Και μοιράσαμε τα δώρα σε όλα τα πλάσματα που ήταν ανοιχτά… Όπως όλες οι ιστορίες οι αληθινές κι αυτή γράφτηκε στο πάνω πάτωμα του κόσμου…

Ούτως ή άλλως υπάρχουν επτά Γαίες! Είμαστε τώρα εδώ, αλλά ταυτόχρονα γράφονται επάλληλες ιστορίες πάνω στο Σώμα της Γης, πάνω στο Σώμα του ανθρώπου. Γι’ αυτό τα νέα είναι πάντοτε καλά! Τα νέα είναι πάντοτε καλά στον Ουρανό! Πάντοτε αυτά που συμβαίνουν είναι γιορτινά, γιατί η ίδια η ζωή είναι Γιορτή!

Αυτό που ζει ο άνθρωπος εδώ, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την «υπογραφή» του. Ας δούμε το πώς μπορούμε να ζήσουμε στο πάνω πάτωμα του κόσμου, εκεί που όλα είναι ατραυμάτιστα, όπως λέει ο Ελύτης. Εκεί είναι τα πρωτότυπα! Εδώ ζούμε τα αντίγραφα. Εδώ ζούμε τον κόσμο της ψευδαίσθησης. Μια μακρινή μόνο αντανάκλαση των πρωτοτύπων υλικών της ζωής που αδιάλειπτα μας προσκαλεί, γιατί είναι δική μας, είναι για μας! Καλούμαστε να την προσλάβουμε, να την ζήσουμε και να την μοιραστούμε!

Ο αρχάγγελος Ουριήλ μάς ζήτησε να αφήσουμε χώρο μέσα μας να γεννηθεί ο Χριστός!
Τι μπορεί να σημαίνει για τον καθέναν αυτό; Ας το σκεφτούμε! Να δούμε τι χώρο έχουμε μέσα στην ψυχή μας για τον Χριστό! Ζούμε κατακλυσμένοι από τις σκέψεις μας! Το εγώ έχει γίνει ο σφετεριστής του όντος μας! Αραιά και πού παίρνουμε μηνύματα πέρα από τα ασφυκτικά όρια της ατομικότητας -όπως έχει διαμορφωθεί εδώ στον κόσμο μιας πραγματικότητας η οποία, στον βαθμό που είναι αποκομμένη από την συνείδηση του Όλου, το Μυστήριο της Ενότητας, είναι ψευδαισθητική, είναι ψευδής, είναι το περίφημο Μάτριξ. Εντούτοις η αληθινή ζωή είναι παρούσα, είναι ΕΔΩ! Αυτό είναι και το μεγάλο Μυστήριο. Δεν είναι σε άλλο σημείο, άλλο τόπο, άλλο χρόνο. Όλα όσα παίζονται, ό,τι εννοούμε με την λέξη «Θεός» παίζεται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ! Εδώ και τώρα είναι όλα παρόντα!

Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν!
Όταν λέμε Χριστούγεννα, γέννηση του Χριστού, κάθοδο του Χριστού στην Γη, ανάσταση και νίκη επί του θανάτου, θάνατο του θανάτου, όλα αυτά είναι πνευματικές πραγματικότητες, οι οποίες ισχύουν και παίζουν εδώ και τώρα! Λέμε να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας. Θα διερωτάτο κανείς, μα δεν είμαστε γεννημένοι με τον Χριστό μέσα μας; Τι είναι αυτό που θα γεννηθεί; Πράγματι, είμαστε κατά χάριν θεοί, όπως μας λέει η Ορθοδοξία! Πράγματι είναι ο σπινθήρας του Θείου Λόγου μέσα μας. Εξάλλου, μας λέει ο Ιωάννης πως «Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν!» Έχει σκηνώσει μέσα μας, είμαστε μελισμός του Θείου Λόγου, εμπεριέχουμε σπερματικά την θεϊκή ουσία! Άρα τί είναι αυτό που λείπει, τί είναι να κάνουμε εμείς;

Ομολογία της παρουσίας του Χριστού εντός
Πώς να υποδεχτούμε τον Χριστό; Αυτό που χρειάζεται είναι η υπογραφή μας, η ομολογία μας, η συναίνεσή μας σ’ αυτό που ήδη συμβαίνει! Να το σφραγίσουμε δυναμικά! Στο Τάγμα  αποκαλείται «βεβαίωση του Λόγου» ως η ύψιστη πνευματική μας λειτουργία! Να ομολογήσουμε την παρουσία του Χριστού εντός! Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι την επιλέγουμε! Ότι τον θέλουμε! Ζώντας εδώ ο άνθρωπος υφίσταται ισχυρές επήρειες και σκεπτομορφές του αντίλογου πνεύματος. Καλείται ο ίδιος να ξετυλίξει το χρυσό νήμα που ξεκινάει από την καρδιά του και τον οδηγεί κατ’ ευθείαν στην καρδιά του Όλου πράγματος. Δηλαδή στην καρδιά της αγάπης! Γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο για το οποίο να μιλήσουμε! Όταν λέμε, λοιπόν, να ετοιμάσουμε τον χώρο μέσα μας για να γεννηθεί ο Χριστός, εννοούμε να γεννηθεί η αγάπη!

Η αγάπη που δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, αλλά κατάσταση ύπαρξης που επιλέγουμε συνειδητά! Ενότητα με το Όλον! Εκεί είναι ο παράδεισος της αγάπης του Θεού! Η αγάπη του Θεού είναι η μόνη υπαρκτή αλήθεια! Το μόνο που υπάρχει!     Το μόνο που δεν υπάρχει είναι σημείο ή στιγμή χωρίς την αγάπη του Θεού! Αν τα καταφέρει ο άνθρωπος να ζει μια κατάσταση που δεν βιώνει την αγάπη του Θεού είναι αξιοσημείωτο κατόρθωμα! Πώς μπορεί; Είναι ψευδαίσθηση! Την οποία του υποβάλλει η ενάντια δύναμη, η οποία μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή ώστε να τον εγκλωβίζει κατά καιρούς και να του δημιουργεί την αίσθηση της μοναξιάς, της απομόνωσης! Μόνος είναι μόνον ο Εωσφόρος! Και αυτό το επέλεξε! Ήθελε κι έφυγε από την Γιορτή! Ήθελε κι έφυγε από την παρέα! Κανείς δεν είναι μόνος! Εκτός κι αν το επιλέξει. Αν επιλέξει να μην είναι στο μαζί της αγάπης του Θεού! Μέσα σ’ αυτό το μαζί είναι όλο το Μυστήριο του Θεού.

Ο Θεός συγκαταβαίνει στα καθημερινά μας δρώμενα
Σήμερα, κάποιοι από μας ήμασταν μαζί το μεσημέρι εκεί που τραγουδάει ο Ισίδωρος. Γίναμε μια παρέα με όλο τον κόσμο που ήταν εκεί. Διάφοροι άνθρωποι, παθημένες ψυχές, ταλαίπωρες, που με τον τρόπο τους διασκέδαζαν και εξέφραζαν τον εαυτό τους… Σκεφτόμουν, πως σ’ αυτό τον χώρο που φάγαμε, τραγουδήσαμε, γελάσαμε, ήρθαμε σ’ επαφή με τον κόσμο εκεί, ο Θεός ήταν μαζί μας! Ο Ραφαήλ ήταν εκεί! Συγκατέβαινε μαζί μας! Ο άνθρωπος φαντάζεται τον Θεό κάπου μακριά, κάπου αλλού, σε αποστειρωμένες συνθήκες «αγιότητας», και πως ο άνθρωπος για να συνευρεθεί με τον Θεό πρέπει να είναι άψογος, τέλειος, κορέκτ, να τον αγαπούν όλοι, να τον δοξάζουν όλοι, να τον θαυμάζουν όλοι. Τι τεράστια ψευδαίσθηση!

Αυτό που ο Θεός μας δείχνει, -το έδειξε 2000 χρόνια πριν, και το ξαναδείχνει τώρα με τρόπο συνταρακτικό- είναι το πώς συγκαταβαίνει στα ανθρώπινα με  τρόπο απλό και άμεσο… Σε τέτοιο βαθμό που η ανθρώπινη νοημοσύνη μπορεί να το προσπεράσει, να μην το δει καθόλου! Εντούτοις η δύναμη και η αγάπη του Θεού είναι μαζί μας!

Σκεφτόμουν όλα αυτά τα ελληνικά τραγούδια που τραγουδάμε, την Αγία Γραφή των ελληνικών τραγουδιών που τα έχουν πει όλα! Έχουν περιγράψει όλο το τοπίο της ανθρώπινης ψυχής: τους καημούς, τον έρωτα, την προδοσία, την ορφάνια, την χαρά, την λύπη! Οι Έλληνες τραγουδούν την χαρά και τον πόνο, την ζωή και τον θάνατο! Και τα μεγάλα και τα μικρά! Όλη αυτή η περιήγηση στο ανθρώπινο ψυχικό τοπίο από ένα ον απ’ αλλού φερμένο δεν μπορεί παρά να είναι το κοίταγμα του Αθώου σ’ όλα αυτά τα πάθη του ανθρώπου, το καλό και το κακό του! Ένας εξαγιασμός αυτής της πραγματικότητας! Γιατί αυτός ο κόσμος ο άχαρος, μόνο με την χάρη του Θεού μπορεί να λυτρωθεί! Το μόνο που μπορεί να τον επαναφέρει στο αρχαίο κάλλος είναι αυτό το βλέμμα της αγιότητας που εξαγιάζει την πραγματικότητα. Το βλέμμα που κοιτάζει μέσα από ανθρώπινα μάτια και είναι ΕΔΩ! Λαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση είμαστε εδώ και  ευλογούμε τον κόσμο κάθε στιγμή! Κάθε αναπνοή ευλογία! Μόνο αυτό μπορεί να θεραπεύσει την αόρατη πληγή!

Η καρδιά γνωρίζει τον τρόπο να αποκαθιστά τα πράγματα σιωπηλά, μυστικά, θεϊκά
Ό,τι κι αν πούμε ή κάνουμε σε εξωτερικό επίπεδο, είναι πάντοτε πεπερασμένο και μέσα στα όρια του ανθρώπινου νου. Η καρδιά γνωρίζει τον τρόπο να αποκαθιστά τα πράγματα σιωπηλά, μυστικά, θεϊκά, μεταφέροντας τις θεϊκές δονήσεις που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξαναβρεί τον Χριστό μέσα του και να δεχτεί να γίνει κατοικητήριό του! Ας μην αναζητάμε, λοιπόν, τον Θεό πουθενά αλλού έξω από την αγάπη! Κι ας μην αναζητάμε την αγάπη αλλού από τον Χριστό! Στα συναισθήματα τα τόσο ευμετάβλητα και τρωτά! Αλλά σ’ αυτή την βαθειά αίσθηση της Ενότητας και της πληρότητας του μαζί! Της ασφάλειας που δίνει η παρουσία του Θεού! Να αφήσουμε τον εαυτό μας να ζήσει αυτή την πληρότητα και την ασφάλεια της θεϊκής παρουσίας. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα! Αυτά που ζητάμε από τους άλλους, ας τα δώσουμε εμείς! Να γίνουμε εμείς η Οικογένεια των ανθρώπων.

Είμαστε ένα πρόπλασμα, μια προτύπωση αυτής της Οικογένειας!
Τόσο ετερόκλητοι άνθρωποι, από τόσες διαφορετικές διαδρομές συναντιόμαστε εδώ χωρίς τις προθέσεις του κόσμου: ούτε συμφέρον έχουμε, ούτε κανενός είδους συναλλαγή. Παρά μόνον μια αίσθηση φιλίας! Ίσως και από μέρους όλων κάποιου εσωτερικού βιώματος ως προς την δύναμη του αρχαγγέλου Ραφαήλ, κάποιας εμπειρίας «θαύματος»…

Το θαύμα είναι ο Χριστός! Το θαύμα είναι η αγάπη! Το θαύμα είναι το Δώρο του Χριστού! Το θαύμα είναι η ίδια η Ζωή! Από όπου κι αν μας αγγίζει, όλοι μας έχουμε εμπειρία, έστω σημειακά, του τι είναι Ζώσα Ζωή! Ατραυμάτιστη Ζωή! Αυτή η κατάσταση πραγμάτων που δεν έχει πόνο, αντίθεση, φθορά, θάνατο. Αυτή είναι η αίσθηση του Θεού! Αυτό αφήνει πάντα ο Θεός στο πέρασμά του μέσα από κάθε ψυχή.

Η αίσθηση της Οικογένειας μέσα μας είναι τα Χριστούγεννα!
Ο Χριστός, ο φίλος μας, ο φίλος του ανθρώπου, μας έδειξε την οικογένειά μας! Οικογένειά μας δεν είναι οι φυσικοί μας γονείς, αδέλφια και συγγενείς! Μόνο στον βαθμό που υπάρχει αγάπη! Οικογένειά μας, Γεννήτορές μας είναι ο Χριστός και η Παναγία! Οι αρχάγγελοι, οι άγγελοι, οι απόστολοι, οι απεσταλμένοι, οι άγιοι, είναι οι φίλοι και αδελφοί μας! Δεν μπορεί κανείς να μας τους στερήσει! Ούτε να μας τους πάρει ούτε να μας τους δώσει! Είμαστε ενταγμένοι μέσα σ’ αυτή την οικογένεια, και είναι πραγματικά κρίμα να νιώθει ένας άνθρωπος μόνος όταν έχει τέτοια παρέα!

Ο ουρανός είναι εδώ! Είναι μαζί μας, μαζί με τον άνθρωπο! Δεν τον εγκαταλείπει ποτέ! Από την άλλη καλούμαστε να δώσουμε έκφραση, εμφάνιση, σ’ αυτή την πνευματική πραγματικότητα ΕΔΩ, «ως εν Ουρανώ και επί της Γης»! Να δώσουμε εμφάνιση στο μεγάλο Μυστήριο του «ως εν Ουρανώ και επί Γης!»

Να αποφασίσουμε να είμαστε εμείς η Οικογένεια των ανθρώπων!
Αυτά τα Χριστούγεννα ας τα δούμε από την δική μας την πλευρά ως προς τους άλλους! Όχι από την οπτική του τι δεν μας έδωσαν, τι δεν μας δίνουν, τι δικαιούμαστε, τι μας αρνούνται οι άλλοι! Αλλά εμείς να αποφασίσουμε να είμαστε η Οικογένεια των ανθρώπων! Αυτά που ζητάει η ψυχή μας να τα δώσουμε εμείς! Εξάλλου ο Χριστός στον χρυσό κανόνα που έδωσε για την ευτυχή μας συμβίωση εδώ στην Γη μας είπε να μην κάνουμε ποτέ στους άλλους ό,τι δεν θέλουμε να μας κάνουν. Αντιθέτως, να κάνουμε για τους άλλους ό,τι θα θέλαμε εκείνοι να κάνουν σ’ εμάς!

Ας νιώσουμε εμείς Οικογένεια με τους ανθρώπους! Ας τους νιώσει η ψυχή μας! Μα την Γη την κατοικούν κάθε λογής όντα, θα πείτε. Υπάρχουν αυτοί που τους θεωρούμε -ή και είναι πράγματι- υπεύθυνοι για την δυστυχία και τον πόνο των συνανθρώπων τους. Δεν χρειάζεται να πούμε κοινοτοπίες ή τα προφανή που ο νους γνωρίζει και απαντά με τον δικό του τρόπο. Απλώς ανοίγουμε το παραπέτασμα να δούμε λίγο από πάνω προς τα κάτω, μια άλλη οπτική: τα καλά νέα του ουρανού! Και τα νέα του ουρανού είναι πάντοτε καλά! Η Ζώσα Ζωή είναι πάντοτε λαμπερή και νικηφόρα! Θριαμβευτικά νικηφόρα, απέναντι σε όλα τα ενάντια που μπορεί ο νους να φανταστεί!

Κάτι τόσο μεγάλο έλαβε χώρα με τόσο συνταρακτικά απλό τρόπο. Αυτό το σπήλαιο είναι η ίδια μας η ύπαρξη! Είναι η ψυχή μας! Εκεί στο βάθος της σιωπής του νου που μπορεί ο καθένας από μας να αγγίξει, εκεί γεννιέται κάθε στιγμή ο Χριστός!
Αυτό που είναι να δούμε είναι το βάθος εκείνο στο οποίο συντελείται το Μυστήριο του Ζώντος Θεού! «Μυστήριο κραυγής εν σιωπή συντελεσθέν». Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος του Θεού θέλει σιωπή! Αυτή η γέννηση έλαβε χώρα, συμβολικά, σε ένα σπήλαιο έξω από πολυκοσμία και τον θόρυβο της μικρής πόλης της Βηθλεέμ… Όλο αυτό το σκηνικό που μας παραδίδεται εξωτερικά, δείχνει ότι κάτι τόσο μεγάλο έλαβε χώρα με τόσο συνταρακτικά απλό τρόπο. Αυτό το σπήλαιο είναι η ίδια μας η ύπαρξη! Είναι η ψυχή μας! Εκεί στο βάθος της σιωπής του νου που μπορεί ο καθένας από μας να αγγίξει, εκεί γεννιέται κάθε στιγμή ο Χριστός! Κάθε στιγμή γεννιέται! Κάθε στιγμή είναι καινούργιος! Κάθε στιγμή είναι παρών! Θα ήθελα να μπορούσαμε να μιλήσουμε πιο απροκάλυπτα για το τι συμβαίνει αυτή την εποχή στην Γη! Αλλά ίσως δεν έχει νόημα, αφού ο νους πάντοτε θα ορθώσει αυτό που ξέρει!

Αυτά τα Χριστούγεννα ας αναλογισθούμε την παρουσία του αρχάγγελου Ραφαήλ στην ζωή μας, το χρυσό νήμα που μας δόθηκε.
Ας γυρίσουμε να δούμε τις ευεργεσίες, ας γυρίσουμε να δούμε την ευλογία η οποία κατέρχεται στην Γη! Και μέσα από την απλότητα με την οποία για μια ακόμα φορά ξετυλίγεται το Μυστήριο του Ζώντος Θεού να αποφασίσουμε να συνταχθούμε στο έργο του Φωτός. Ώστε να σταματήσει αυτό το κακό αστείο του διαχωρισμού αλλά και του πνευματικού ύπνου. Γιατί κοιμόμαστε ύπνο βαθύ! Άμα κάποιον τον ξυπνήσεις απότομα θα τρομάξει! Αυτή είναι η αλήθεια. Καθένας από εμάς θα ξυπνήσει όταν θα έχει χορτάσει ύπνο! Αλλά όταν ανάμεσά μας είναι όντα ξύπνια, αυτό είναι μια τεράστια ευκαιρία! Είναι όπως όταν ήμασταν μικρά παιδιά και νυστάζαμε, αλλά ξέραμε πως θα γίνει το ρεβεγιόν και λέγαμε: «Θα κοιμηθώ για λίγο, αλλά ξύπνησέ με μην χάσω την γιορτή!»

Πράγματι μια Γιορτή λαμβάνει χώρα! Είμαστε καλεσμένοι! Και μέσα στην μυστική, εσωτερική συνομιλία που καθένας έχει με τον θεούλη, ας του πούμε πως ακόμα κι αν κοιμηθούμε για λίγο, μη μας αφήσει να χάσουμε την Γιορτή! Ας μας ξυπνήσει εγκαίρως!

Οι καλεσμένοι του Θεού που δεν προσήλθαν, τα πιο τραγικά όντα!
Σήμερα, το Ευαγγέλιο μιλάει για τον οικοδεσπότη εκείνον που προσκάλεσε τους καλεσμένους του, το δείπνο ετοιμάστηκε, και έστειλε τον δούλο του για να το αναγγείλει. Ο ένας όμως αγρόν αγόραζε, ο άλλος ήθελε να φροντίσει τα βόδια του, ο άλλος παντρεύτηκε και έμεινε με την γυναίκα του! Κοντολογίς καθένας είχε τον λόγο του και δεν εμφανίστηκε! Και οργίστηκε, λέει, ο οικοδεσπότης! Είπε του δούλου του να βγει στον δρόμο και να φέρει μέσα όποιον βρει! Κουτσούς, στραβούς, φτωχούς, ανάπηρους! Πήγε και το έκανε. Αλλά υπήρχε κι άλλος χώρος ακόμα! Και του λέει ο οικοδεσπότης: «Ξαναπήγαινε και σπάσε τα φράγματα και ανάγκασέ τους να έρθουν μέχρι να γεμίσει ο οίκος μου!» Πράγματι, αυτό έγινε. Στο τέλος ο οικοδεσπότης είπε: «Εκείνοι που προσκλήθηκαν και δεν προσήλθαν δεν θα γευτούν ποτέ το δείπνο μου!» Είναι τα πιο τραγικά όντα που κατοικούν την Γη και κάποια στιγμή θα απολογηθούν! Από την άλλη, το έλεος και η αγάπη του Θεού, η γενναιοδωρία του Οικοδεσπότη είναι ατελείωτη και απρόβλεπτη.

Ας δει ο καθένας από μας από την ημέρα που γεννηθήκαμε το νήμα που έφερε την ζωή μας εδώ
Φαίνεται κάτι απλό αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου απλό! Τι έχει συμπλακεί για τον καθέναν, μέσα από ποιες συγκυρίες -σε άλλους συνειδητά, σε άλλους ακόμα και από προσευχή τρίτου, ή αγίου ή αγγέλου, ή λόγω πνευματικής αγχιστείας- κάποιοι βρεθήκαμε επί τω αυτώ και σίγουρα δεν είναι τυχαίο! Ας δούμε πώς το αξιολογούμε αυτό υπέρ του εαυτού μας και του κόσμου! Με την έννοια ότι, όπως λέει ο απόστολος Παύλος στο σημερινό εδάφιο, η Ιερή Παρακαταθήκη συνοψίζεται σε δύο λέξεις: ομολογία και αποστολή! Χαρίζεις αυτό που ομολογείς ως αληθές! Την χαρμόσυνη αγγελία του Σωτήρος Θεού υπέρ του κόσμου!

Το κινούν ακίνητο που διαμορφώνει τα γεγονότα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος!
Θα πείτε, ωραία τα λόγια, αλλά καθένας ζει την πραγματικότητα που ζει! Και τα πράγματα για κάποιους είναι δύσκολα. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, εντούτοις αυτό που παίζεται και εκεί συγκλίνουν όλες οι δοξασίες από παντού -δεν προέρχεται από μία μόνο πηγή, αλλά απηχεί μια μεγάλη αλήθεια- είναι πως το κινούν ακίνητο ο άνθρωπος είναι! Όσο κι αν φαίνεται ότι υφίσταται παθητικά τα πράγματα για τα οποία θεωρεί ότι ευθύνονται, κατά κανόνα, οι άλλοι -αλλά και από τα δικά του λάθη- στην πραγματικότητα  είμαστε συνυπεύθυνοι και ταυτόχρονα συλλειτουργοί σ’ αυτό που εξυφαίνεται για την λύση! Είμαστε όλοι και μέρος του προβλήματος και μέρος της λύσης του προβλήματος! Αυτό που πρέπει πιο δυναμικά να αποφασίσουμε, είναι την οριστική σύνταξή μας με τις δυνάμεις της Ζώσας Ζωής οι οποίες αποκαθιστούν στην Ψυχή του Κόσμου την πληγή αυτή του αποχωρισμού -της αποστασίας από το Μυστήριο της Ενότητας. Μα πόσο κοντά είμαστε, πόσο μοιραζόμαστε την καθημερινότητά μας κ.λπ. Στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό που κάνει την φιλία! Όταν ο Χριστός είπε πως είναι φίλος μας, είναι και παραμένει -μαζί με την συνοδεία του- η δύναμη που μας συνέχει και μας συνδέει με την ζωή. Αυτός είναι ο φίλος μας!
Όσο κι αν ως άνθρωποι χρειαζόμαστε την εγγύτητα, αφού έτσι είναι ο κόσμος των αισθήσεων, χρειαζόμαστε αισθητά την παρουσία των αγαπημένων μας, στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι έτσι φτιαγμένος που αν δεν συναντήσει μέσα του τον Εαυτό του, τον Χριστό δηλαδή, δεν θα ικανοποιηθεί και δεν θα πληρωθεί ποτέ! Από καμιά  μορφή εκδήλωσης αισθημάτων! Πάντοτε θα είναι αρεστά, αλλά δεν θα είναι ποτέ αρκετά!

Δεν πρόκειται ποτέ ο άνθρωπος να λυτρωθεί από τα αισθήματα των άλλων! Ούτε από τα δικά του! Εάν δεν συνδεθεί με αυτό που δεν πεθαίνει! Όλα τα άλλα είναι θνησιγενή, έχουν όρια, έχουν την σφραγίδα της εντροπίας!
Αυτό που τόσο σφοδρά αναζητά ο άνθρωπος, την αποκλειστικότητα του έρωτα και της αγάπης, δεν υπάρχει περίπτωση να το λάβει έτσι όπως το ζητάει. Ώστε να λυτρωθεί υπαρξιακά! Είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα τα αισθήματα των άλλων, και ειδικά από εκείνους που καθένας θέλει και επιλέγει να τον αγαπήσουν! Όμως και στην βέλτιστη ακόμα περίπτωση, δεν πρόκειται ποτέ ο άνθρωπος να λυτρωθεί από τα αισθήματα των άλλων! Ούτε από τα δικά του! Εάν δεν συνδεθεί με αυτό που δεν πεθαίνει! Όλα τα άλλα είναι θνησιγενή, έχουν όρια, έχουν την σφραγίδα της εντροπίας! Το μόνο που μπορούμε να εμπιστευτούμε, και στον εαυτό μας και στους άλλους γύρω μας, είναι ακριβώς το Χριστικό σημείο! Εκεί όπου υπάρχει Ζώσα Ζωή! Αυτό το σημείο είναι τα Χριστούγεννα της ψυχής μας! Η σύνδεσή μας δηλαδή με την Ζώσα Ζωή! Και η συνειδητή δική μας διάθεση προς το Ον αυτό του Χριστού για την αποκατάσταση εδώ στην Γη, σ’ αυτά τα βαρυτικά πεδία που βρεθήκαμε, της εικόνας του Θεού ως του Αγίου Όντος, της Αγίας Οικογένειας από την οποία προερχόμαστε!
                                                                                       

18 Δεκ 2013

Όσον αφορά το ύψιστο ζήτημα της Μετάνοιας

Η Μετάνοια είναι Μυστήριο που σε επανεντάσσει στο εξίσου Μυστήριο της Ενότητας! Η αποστασία εξάλλου από το Μυστήριο της Ενότητας είναι η μόνη αμαρτία, αστοχία, πτώση! Δεν μιλάμε για το "καλό" ως συμφώνημα του νου το οποίο αυτομάτως γεννά την αντίθεσή του και συντηρεί την πολικότητα ακόμα και ως ισορροπία! Η ισορροπία αυτή δεν είναι το τέλος του πολέμου γιατί δεν είναι στατική! Είναι η πρόσκαιρη ειρήνη που σου επιτρέπει να κάνεις το ηρωικό άλμα έξω από τον νου όπως τον γνωρίζει η συμβατική νοημοσύνη! 'Ολο το ζητούμενο για τον άνθρωπο είναι προσπερνώντας τις ανελέητες προβολές του Μάτριξ να κάνει βουτιά στο Μυστήριο του Θεού! Ποιο είναι αυτό; Δεν υπάρχουν λόγια! Κάθε ψυχή γνωρίζει αυτό που την αφορά! Καθώς ο Θεός, το καλό, η αλήθεια το φως ή όπως αλλιώς το ονομάσει κανείς, είναι ολογραμμικό φαινόμενο, από όπου κι αν αγγίξεις τον Ζώντα Θεό -και όχι τον "θεό" του νου- είσαι μέσα στο αληθινό τοπίο! Και εμπνέεσαι για το πώς να κινηθείς, και σου δίνεται ό,τι χρειάζεται για το έργο σου στην γη! Η Μετάνοια είναι πάντοτε επιστροφή στην αγάπη! Το Μυστήριο της αγάπης είναι το Μυστήριο του Ζώντος Θεού, του Χριστού! Ο Εωσφόρος, εξάλλου, ο πρώτος διδάξας την αποστασία από το Μυστήριο της Ενότητας, διδάσκει στον άνθρωπο την γνώση χωρίς αγάπη! Γιατί και εκείνος γνωρίζει, ως εκπεσών αρχάγγελος! Αλλά χωρίς αγάπη! Μετάνοια χρειάζεται ο άνθρωπος! Συγχωρητικότητα, συμπόνια, έλεος, ανιδιοτέλεια, καθαρότητα! Αυτά τον επανεντάσσουν στο Μυστήριο της Ενότητας!
                                                                                   *

Θεέ μου, ας δουν τουλάχιστον την ομορφιά...

Η ομορφιά εκδικείται τους χλευαστές της Ζώσας Ζωής!

Η αγάπη καλύπτει την απόσταση ως τον άλλον! Μπορείς να την διανύσεις όλη εσύ! Ή να συναντηθείς με τον άλλον σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου!

Τόσο δύσκολο να επικοινωνήσουμε με τις λέξεις! Για τον καθέναν έχουν το νόημα που εκείνος τους αποδίδει λόγω των προσωπικών του πάσης φύσεως data! Ευτυχώς υπάρχει η καρδιά που έχει τον τρόπο της να ανιχνεύει το καλό, το αγαθό, την αλήθεια! Τα αδέλφια αναγνωρίζονται!
*

14 Δεκ 2013

Ο ποιήσας τα αμφότερα Εν!

Ο ποιήσας τα αμφότερα Εν!
Ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω διαβάσει από τον απόστολο Παύλο! Δείχνει όλο το βάθος της προσέγγισής του! Ο Παύλος είναι παρεξηγημένος για τους κανόνες που βάζει κ.λπ. Βλέπει κανείς το αποστολικό ον που είναι σε άμεση επαφή με τον Χριστό και την αλήθεια που δίνει στον κόσμο! Λέει κάτι συνταρακτικό για τον Χριστό: «Ο ποιήσας τα αμφότερα εν!» Αυτός που έκανε, όχι τα δύο, τα αμφότερα, δηλαδή τα δύο μέρη διαφορετικά, ένα! Έκανε τα δύο μέρη ένα! Αυτός είναι ο Χριστός! Θαυμάζουμε την ελληνική γλώσσα της εποχής εκείνης, πόσο καίρια, εν συντομία, εκφράζει ύψιστα νοήματα. «Ο ποιήσας τα αμφότερα εν!» Ο Χριστός είναι η ειρήνη μας, λέει! Και στην συνέχεια πως ήρθε για να μεταφέρει το χαρμόσυνο άγγελμα της ειρήνης! Την ειρήνη έφερε! Γι’ αυτό πάντοτε έλεγε: «Ειρήνη υμίν!» Έλεγε «Χαίρειν» και «Ειρήνη υμίν!» Να έχετε χαρά και να έχετε ειρήνη! Γιατί η ειρήνη είναι το τέλος του πολέμου! Το τέλος του πολέμου σημαίνει τέλος στο κακό! Δεν υπάρχει πλέον διαμάχη! Είναι η επιστροφή στο Μυστήριο της Ενότητας! Πλήρης Επάνοδος!
Κατέρριψε ο Χριστός τον μεσότοιχο του φράγματος
Κατέρριψε ο Χριστός τον μεσότοιχο του φράγματος ανάμεσα στα δύο μέρη. Τα ένωσε! Ένωσε τα αμφότερα! Ποιο ήταν το φράγμα; Η έχθρα! Αυτό που ακόμα μέχρι σήμερα νιώθει κανείς ως αντιπάθεια, αποστροφή, απόρριψη, περιφρόνηση, μίσος. Και μπορεί ως εγώ να έχει χίλια δίκια! Εξάλλου το εγώ, ούτως ή άλλως, έχει δίκιο! Είναι η σκοπιά η ατομιστική, της ατομικής έλλειψης, της ανάγκης, του ατομικού συμφέροντος. Έχει δίκιο το εγώ ό,τι κι αν πει! Δεν συζητάμε για το δίκιο του εγώ! Ούτε υπάρχει ελπίδα και λύση μέσα από το δίκιο του εγώ! Δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο άνθρωπος με το δίκιο του εγώ. Ο Χριστός ήρθε και επανένωσε αυτόν τον κόσμο τον διαχωρισμένο! Το «πώς» είναι συνταρακτικό! Κατέρριψε, λέει ο Παύλος, τον μεσότοιχο, το φράγμα που είναι η έχθρα: οπότε δεν υπάρχουν πλέον εχθροί! Πώς το έκανε όμως αυτό; Κατάργησε μέσα στην σάρκα του, ως άνθρωπος -λαμβάνοντας δηλαδή ανθρώπινη φύση- τον νόμο! Τον νόμο ως δογματικές εντολές, διαταγές.
Ο Χριστός έκτισε μέσα στον εαυτό του τον καινούργιο άνθρωπο!
Μια και πορευόμαστε στα Χριστούγεννα, ας συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει Χριστός: καινούργιος κόσμος! Είναι ο παλιός κόσμος πριν τον Χριστό και ο καινούργιος κόσμος με την έλευσή του! Η Παλαιά και η καινούργια Διαθήκη. Ο Χριστός σηματοδοτεί μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων: τον καινούργιο  άνθρωπο τον οποίο τον έκτισε εκείνος μέσα του καθώς γεννήθηκε ως άνθρωπος. Ναι, κατέρριψε τον μεσότοιχο του φράγματος: την έχθρα! Έκτισε από τα «αμφότερα», από τα δύο μέρη, τον καινούργιο άνθρωπο! Πώς; Φέρνοντας ειρήνη! Κατήργησε την έχθρα και έφερε Ειρήνη!
Ο Χριστός μετάλλαξε τα δύο μέρη σε ένα σώμα! Εν πνεύματι, ενώπιον του Θεού
Πώς το πέτυχε αυτό; Μέσω του Σταυρού! Μέσω του Σταυρού θανάτωσε την έχθρα! Πολλές φορές οι άνθρωποι αναφέρονται στον Σταυρό σαν σύμβολο μαρτυρίου… Για τον Σταυρό μόνον ο Χριστός μπορεί να μιλήσει. Μόνον εκείνος τον σήκωσε! Άπαξ! Υπέρ του ανθρώπου. Δέχτηκε να υποστεί την συνολική επίθεση του Εωσφόρου. Ανελέητα! Δεν υπήρξε τίποτα να μην του το κάνει! Τον πόνεσε, τον δοκίμασε στο σώμα στην ψυχή και στο πνεύμα Του! Τον πείραξε σε όλα τα επίπεδα! Και ο Χριστός τον νίκησε! Τον νίκησε καθ’ ολοκληρίαν! Αυτός ο θρίαμβος της νίκης του Χριστού πάνω στον Εωσφόρο δημιούργησε μια καινούργια κατάσταση για τον άνθρωπο! Μιλάμε για τον μετά Χριστόν άνθρωπο, ο οποίος θεμελιώνεται πάνω στην νίκη του Ιησού Χριστού ως ενσαρκωμένου όντος στην Γη. Έλαβε σάρκα και έσπασε το φράγμα! Το κατήργησε! Νίκησε τον ίδιο τον θάνατο! Αναστήθηκε! Αυτή την κληρονομιά της Ανάστασης μας παραδίδει! Γι’ αυτό για τους χριστιανούς τα Χριστούγεννα και η Ανάσταση είναι πάντα μαζί: Χριστανάσταση! Κάθε μέρα Χριστανάσταση! Η λέξη «χριστιανός» προσωπικά δεν μου αρέσει γιατί παραπέμπει σε θρησκεία. Και ο Χριστός δεν είναι παρά ο Εαυτός μας! Δεν είμαστε οπαδοί μιας θρησκείας! Τι είμαστε τότε; Εκείνος μας αποκάλεσε «φίλους»! Διάλεξε την πιο όμορφη λέξη του κόσμου! Αφού έχουμε τέτοιο φίλο, μη φοβάστε! Έχουμε ένα φίλο που καθάρισε για μας εφάπαξ!
Εσχατολογικά κερδήθηκε το παιγνίδι! Ο Εωσφόρος έχει νικηθεί!
Καλούμαστε ως εγώ να δεχτούμε να δράσει μέσα μας αγιοπνευματικά ο Χριστός! Να γίνει η αγιοπνευματική μετάλλαξη! Πρόκειται για ένα μυστήριο στο οποίο δεν μπορεί να εισχωρήσει με το νου του ο άνθρωπος, ούτε με τις καλές του προθέσεις, ούτε με ασκήσεις, ούτε με κάποιας μορφής συνταγή. Είναι η μετάλλαξη μέσω της αγιοπνευματικής χάριτος που επιτρέπει ο Χριστός όταν ο άνθρωπος το ζητήσει! Είναι όμως πλέον ελεύθερος, ΑΝ ΘΕΛΕΙ. Μέσα, λοιπόν, από τον Σταυρό, ο Χριστός θανάτωσε την έχθρα! Τον θάνατο! Τον «εχθρό»! Ο μετά Χριστόν άνθρωπος δεν έχει εχθρούς! Αν έχει νόημα η λέξη «χριστιανός» είναι ακριβώς ο άνθρωπος που δεν έχει εχθρούς!
Ο Χριστός κατήργησε την έννοια του εχθρού
Ο Χριστός κατήργησε κάθε διαχωρισμό, κάθε όριο. Έδειξε τον μόνο εχθρό, τον σατανά, τον οποίο εκείνος νίκησε υπέρ του ανθρώπου! Δεν είμαστε εμείς ο εχθρός ο ένας του άλλου! Όσο απειλητικοί, αντιπαθητικοί, βασανιστικοί κι αν γίνουμε! Κάτι άλλο είναι αυτό που χτυπά και εμάς και τους συνανθρώπους μας! Άρα δεν είναι εχθροί μας οι άνθρωποι, αλλά αυτό μέσα μας που μπορεί να ανιχνεύει το «κακό»! Γιατί για να το ανιχνεύουμε, σημαίνει ότι το εμπεριέχουμε! Το ενάντιο, το αντίλογο, το αντεστραμμένο! Υπάρχουν βεβαίως και όντα που το ανιχνεύουν για να το θεραπεύσουν! Αυτά έχουν άλλη ευθύνη! Είναι τα απεσταλμένα όντα. Ό,τι επιτρέπει ο Θεός να δουν, είναι για να το αποκαταστήσουν! Αυτό καλούμαστε ούτως ή άλλως όλοι να κάνουμε! Ο άνθρωπος, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να μην κρίνει, να έχει ανοχή, συγχωρητικότητα, επιείκεια, έλεος, όπως μας είπε ο Χριστός. Και να γνωρίζει πως Εκείνος νίκησε τον εχθρό μας! Αυτό να το θυμόμαστε! Έφερε, λοιπόν, λέει ο Παύλος, το χαρμόσυνο άγγελμα της ειρήνης! Τελείωσε ο πόλεμος! Σε όσους είναι μακριά και σε όσους είναι κοντά! Και έχουμε πλέον μέσω του Χριστού πρόσβαση στον Πατέρα, ως Ένα! Αφού τα αμφότερα έγιναν ένα μέσα στον Χριστό! Εκείνος το έκανε αυτό! Το έκανε μέσα του, μέσα στον εαυτό του! Έκτισε μέσα στον εαυτό του τον καινούργιο άνθρωπο!
Δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού
Τι όμορφη λέξη «οικείοι»! «Έχετε πλέον οικοδομηθεί πάνω στο θεμέλιο που είναι οι απόστολοι και οι προφήτες! Και σ’ αυτό το θεμέλιο ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Χριστός! Πάνω στον Χριστό συναρμολογείται όλο το οικοδόμημα στο οποίο είστε συνοικοδόμοι! Αυτό το οικοδόμημα είναι ο Ναός του Θεού!» Και η Αποκάλυψη μιλάει γι’ αυτόν τον Ναό τον άγιο που συντίθεται εκ των κάτω προς τα άνω! Σ’ αυτόν τον Ναό είμαστε συνοικοδόμοι, ώστε να γίνει κατοικητήριο του Θεού εν Πνεύματι! Αυτόν τον Άγιο Ναό συγκροτούμε πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός! Πάνω εκεί οικοδομούμαστε ως μια ενιαία ανθρωπότητα χωρίς φράγματα, χωρίς έχθρα, χωρίς πόλεμο, χωρίς «αντί»! Αυτός είναι ο κόσμος του Χριστού! Ένας καινούργιος κόσμος! Ένας κόσμο που εκείνος άνοιξε και δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι γνώριζε η ανθρωπότητα μέχρι τότε!
Ο Χριστός, η οντολογική πραγματικότητα που άλλαξε τον κόσμο!
Είναι αξιοσημείωτο το πώς μιλάει ο Παύλος για τον νόμο! Πόσο ο νόμος που ορίζει εντολές, κανόνες και δόγματα είναι πρωτόγονος! Γιατί είναι κάτι εξωτερικό στο οποίο καλείται ο άνθρωπος να συμμορφωθεί! Ενώ αυτό που συντελέστηκε με τον Χριστό, το Μυστήριο της Θεανθρώπισης, το ότι ο ίδιος ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα και νίκησε τον Εωσφόρο, αυτό ακριβώς ένωσε τα το πριν διεστώτα! Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς! Η ενσάρκωση του Θείου Λόγου  είναι ένα οντολογικό γεγονός που αφορά τον άνθρωπο επί της Γης ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή πώς θρησκεύεται κ.λπ. Δεν έχει να κάνει με μια θρησκεία ή ένα δόγμα! Είναι η οντολογική πραγματικότητα που άλλαξε τον κόσμο! Πλέον είμαστε συμπολίτες των αγίων, και οικείοι του Θεού! Συνταρακτικό!
Όλα τα λιώνει η φωτιά της αγάπης
Αυτό που έκανε ο Χριστός, ο ποιήσας τα αμφότερα εν, καλούμαστε κι εμείς να κάνουμε για λογαριασμό μας! Κάτι που ο Χριστός έχει ήδη κάνει μέσα μας! Αλλά εμείς καλούμαστε να το «υπογράψουμε»! Καλούμαστε να υπογράψουμε το τέλος της έχθρας, το τέλος του πολέμου, το τέλος των «αμφότερων»! Όλα λιώνουν μες στο Μυστήριο της αγάπης, στο Μυστήριο της ενότητας. Όλα τα λιώνει η φωτιά της αγάπης, όσο ετερόκλητα κι αν είναι! Όλα γίνονται φλόγα! Όπως έλεγε ο Νίτσε, ό,τι κι αν δεχτεί η φλόγα το κάνει φλόγα! Αυτό είναι το Μυστήριο του Ζώντος Θεού, του Χριστού! Δεν είναι ένα συναίσθημα η αγάπη! Ούτε μια ηθική δεοντολογία! Είναι μια υπαρξιακή πραγματικότητα η οποία αλλάζει εντελώς το τοπίο της Γης! Είναι ένας άλλος τρόπος να ζεις! Αυτό τον τρόπο, τον χαρμόσυνο, έφερε ο Χριστός στον κόσμο!
Οι Έλληνες έδειξαν εσαεί τι είναι η σοφιστεία!
Στους αιώνες έδειξαν οι Έλληνες ότι ο νους με την ίδια ευκολία μπορεί να υποστηρίξει τα αντίθετα! Δεν ασχολούμαστε εδώ με τις διαδρομές και τις σοφιστείες του νου! Τα αμφότερα γίνονται ένα εν Μυστηρίω! Είναι το Μυστήριο του Ζώντος Θεού! Εξάλλου, ο Ραφαήλ όλα αυτά τα χρόνια μας όπλισε με τεράστιες γνώσεις του νοητικού κουνγκ φου ώστε να μην μπορούν να μας επιβληθούν οι σοφιστείες του κόσμου! Εδώ μιλάμε για το Μυστήριο του Ζώντος Θεού! Μπροστά στο Μυστήριο αυτό τα λόγια τελειώνουν, οι ερωτήσεις, τα επιχειρήματα, τα γιατί, οι αντιρρήσεις, ο αντίλογος. Αν ο άνθρωπος ζει αντιθέσεις, είναι σε μια διαδρομή που ακόμα χρειάζεται να ψαχτεί με όποιο τρόπο τού είναι πρόσφορος! Δόξα τω Θεώ υπάρχει απεριόριστη πρόσβαση στην πληροφορία!
Όταν μιλάμε για το Μυστήριο του Ζώντος Θεού τα λόγια τελειώνουν!
Όταν ο άνθρωπος διερωτάται και ζει στην «έχθρα» των αντιθέσεων των «αμφότερων», είναι σε άλλη διαδρομή. Ας ψάξει φιλοσοφίες, θεωρίες να ικανοποιήσει τον νου του. Μιλάμε για άμεσο άνοιγμα στο Όλον! Αυτό δεν σημαίνει ότι τα βάζουμε με τον νου! Δεν μας φταίει ο νους, αλλά ο τρόπος που τον χρησιμοποιούμε. Είναι είτε υπηρέτης μας για να μας εξυπηρετεί στην διαχείριση της πραγματικότητας, είτε σφετεριστής της νοημοσύνης μας!
Ο Χριστός είναι το πέραν από τις αντιθέσεις
Ο Χριστός ήρθε και έσπασε το φράγμα! Έφερε ενότητα! Ο Χριστός είναι το πέραν από τις αντιθέσεις, από τις εναντιότητες, από οτιδήποτε αντίλογο προς την ενότητα! Όλα αυτά τα διαλεκτικά σχήματα είναι νηπιώδη σχήματα του νου! Αφορούν και περιγράφουν τοπία που ο νους ακόμα αγωνίζεται στοιχειωδώς να εξισορροπήσει για να μην τρελαθεί. Να μπορεί να αντέχει, να υπάρχει! Όσο υπάρχει! Ο Χριστός έφερε το απόλυτο άνοιγμα! Αυτό εξάλλου συμβολίζει ο Σταυρός για τον άνθρωπο! Το άνοιγμα στα 4 σημεία! Και δεν είναι καθόλου σύμβολο θυσίας ή μαρτυρίου! Η Χριστότητα είναι το άνοιγμα στο Όλον! Ας μην μικραίνουμε την θυσία του Χριστού με τις ανθρώπινες ιστορίες μας. Αυτό το μυστήριο της εξαγοράς του ανθρώπου με λύτρο τον Ιησού Χριστό έγινε άπαξ! Εξαγοράστηκε η ελευθερία του και το άνοιγμά του στο ΌΛΟΝ! Αποδεσμεύθηκε εσχατολογικά από την καθήλωση του στα βαρυτικά πεδία της ύλης όπου ο Εωσφόρος είναι άρχων -και παραμένει, για τις συνειδήσεις που το επιλέγουν! Είναι όμως ελεύθερος πλέον ο άνθρωπος να επιλέξει! Το συνταρακτικό είναι ότι ενώ ζούμε στην υλική πραγματικότητα, και ενώ έχει εξουσία πάνω μας, εντούτοις εδώ, σ’ αυτή την πραγματικότητα άλλοι ζουν παράδεισο και άλλοι κόλαση! Άλλοι ζουν -εσωτερικά- ελευθερία, και άλλοι πόνο! Η κόλαση είναι η «έχθρα», ο πόλεμος! Ο Χριστός έσπασε τις πύλες του Άδη, θανάτωσε τον Θάνατο! Άνοιξε ένα καινούργιο τοπίο, μυστηριακά, για τον άνθρωπο, μέσα στο οποίο μπορεί να ζήσει την θεϊκή του φύση, τον Πατέρα του! Μας συνέδεσε με το Όλο πράγμα! Και είναι πλέον ο κυρίαρχος του παιγνιδιού! Με την συνήχηση των συνειδήσεων εν Χριστώ μπορεί να σταματήσει η «τιμωρία». Πιο σωστά οι συνέπειες της πτώσης που είναι η αποστασία από το μυστήριο της ενότητας. Ως «πτώση» πάντοτε -τότε, τώρα, ατομικά, συλλογικά- θεωρείται αυτή ακριβώς η αποστασία. Δεν υπάρχει άλλη πτώση! Αυτήν αναπαράγουμε!
Επικέντρωση!
Έτσι όπως ζει ο άνθρωπος, είναι στην εξωτερικότητα, στο Matrix, με κάποια διαλλείματα -αν τα έχει κι αυτά, και στην συχνότητα που τα έχει- όταν προσευχηθεί ή αναλογιστεί ότι υπάρχει Θεός πάνω από το κεφάλι του, ότι είναι μέρος ενός όλου και έχει ευθύνη γι’ αυτό. Μάλιστα αυτό το έζησα με αφορμή το αγγελικό Ρολόι το οποίο μας δείχνει πως όλοι οι κύκλοι του χρόνου είναι μέσα στον Θεό, αφού κάθε στιγμή ένας άγγελος επιστατεί! Δεν υπάρχει σημείο του χρόνου που δεν περιπολεί ένας άγγελος! Εμείς μπορεί να κοιμόμαστε, να απουσιάζουμε από τον εαυτό μας κ.λπ. αλλά ένας άγγελος πάντοτε περιπολεί! Κινείται συνέχεια στον χωροχρόνο μας! Μόνο αυτό να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος και δεν θα νιώθει ποτέ μόνος! Αφού πάντα είναι κάποιος μαζί του! Δεν μιλάμε για τον φύλακα άγγελο που συνοδεύει κάθε άνθρωπο ή άλλες οντότητες που μπορεί να τον περιβάλλουν κατά περίπτωση. Μιλάμε για την ανθρωπότητα γενικώς, πως ένας άγγελος κόβει βόλτα στον χωροχρόνο αδιαλείπτως! Δεν είμαστε μόνοι!
Να εντάξουμε τον χωροχρόνο μας μέσα στον θεϊκό κύκλο
Το αγγελικό Ρολόι μάς δείχνει πως αν συνταχθούμε μέσα σ’ αυτό, αν εντάξουμε τον χωροχρόνο μας μέσα στον θεϊκό κύκλο, τότε είμαστε μέσα στον Θεό, και συνειδητά κάνουμε τις κινήσεις αποκατάστασης της εξωτερικότητας που είναι το Matrix. Αντιστρέφεται εντελώς αυτό που συμβαίνει τώρα που ζούμε στην εξωτερικότητα, και έχουμε κάποια διαλλείματα επαφής με την εσωτερικότητα! Για τον Θεό δεν έγινε ποτέ τίποτα, γιατί την ίδια στιγμή αποκαταστάθηκαν όλα! Εμείς ζούμε τα χωροχρονικά καρέ της αποκατάστασης! Γι’ αυτό πονάμε, αγωνιούμε κ.λπ. Μέσα από αυτή μας την στάση, αφήνουμε κενά από τα οποία εισχωρεί η φθορά, η αρρώστια και ο θάνατος! Ακόμα και αν δεν είναι μια ευθεία άρνηση από μέρους του ανθρώπου, το ότι δεν ορθωνόμαστε εσωτερικά με έναν δυναμικό τρόπο ώστε να σταματήσουμε το κακό, όπως ο αρχάγγελος Μιχαήλ με το περίφημο «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», είναι στάση που συντηρεί το κακό. Τα υπόλοιπα τα κάνει ο Θεός! Δεν μπορούμε να μπούμε με την λογική σ’ αυτό που είναι να γίνει σε κάθε ψυχή για την επανένταξή της στο Μυστήριο της Ενότητας! Τουλάχιστον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που έχουμε δει δια της εις άτοπον απαγωγής ότι οι δρόμοι του κόσμου δεν μας πάνε πουθενά! Εν πάσει περιπτώσει είναι σημαντικό σ’ αυτά που κάνουμε, στις πάσης φύσεως δραστηριότητές μας -επαγγελματικές και άλλες- να μην χάνουμε την επικέντρωσή μας σ’ αυτό που στην πραγματικότητα παίζεται! Να είναι ο Θεός πάντα στην πρώτη θέση!
Να είμαστε στο κέντρο μας! Στην Χριστότητα του εαυτού!
Εκεί που είναι η καρδιά μας είναι ο θησαυρός μας! Να είναι με τον Χριστό! Να έχουμε συναίσθηση πως απλώς  παίζουμε ρόλους για να υπηρετούμε παντού και πάντοτε το καλό, να είμαστε χρήσιμοι στον εαυτό μας και στον κόσμο! Από κει και πέρα το νόημα το περίφημο είναι στην σχέση μας με το Όλο πράγμα! Και όχι στις σχέσεις που αναπτύσσουμε στην οριζόντια διάσταση. Ταυτοχρόνως να συνειδητοποιούμε ότι όντες εδώ, είμαστε φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε με το Όλο πράγμα! Είναι κρίμα να αυτοπεριοριζόμαστε τόσο πολύ!
Τον φόβο τον χωρίζει από τον Φοίβο, το Φως, ένα Ιώτα!
Ο φόβος είναι ένα τρομερό πράγμα μέσα από το οποίο ο άνθρωπος ζει την ανάσχεση της δημιουργικής του δύναμης. Είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση! Να σας θυμίσω μόνο τι έγιναν όλοι οι τρομεροί φόβοι που έχουμε ζήσει από την μέρα που γεννηθήκαμε! Δεν θα έπρεπε να υπάρχουμε σήμερα! Πού πήγαν όλοι αυτοί οι φόβοι, τόσα απειλητικά πράγματα ότι θα πεθάνουμε, ότι είμαστε ήδη αποτυχημένοι κ.λπ! Και όμως ζούμε! Τι μεγάλη ψευδαίσθηση είναι ο φόβος! Και εν πάσει περιπτώσει είμαστε εφοδιασμένοι έτσι ώστε να μπορούμε να τον νικήσουμε! Τον φόβο τον χωρίζει από τον Φοίβο, το Φως, ένα Ιώτα! Αυτός ο άξονας είναι ο Χριστός, ο οποίος μετατρέπει σε Φως το μέρος εκείνο που δεν αντέχει να αναμετρηθεί με το άγνωστο, και γίνεται φόβος! Στην πραγματικότητα ο φόβος έχει να κάνει πάντοτε με το άγνωστο. Και ο Χριστός ήρθε να κάνει ακριβώς αυτό: να κάνει στον άνθρωπο γνωστό τον Θεό, τον Πατέρα -δι’ αυτού! Να κάνει γνωστή την καταγωγή του και την ενότητά του με τον Πατέρα.
Αυτό που φέρουμε και εκφράζουμε στην Γη είναι χαρά και έλεος!
Μέσα στο Μυστήριο της Ενότητας, εφόσον υπάρχει έστω ένα ον που αγαπά, έχει δηλαδή σπάσει τον μεσότοιχο της έχθρας, τότε τους συνέχει όλους! Και μέσα στο Μυστήριο της Ενότητας που είναι η αγάπη, είμαστε μαζί! Όλοι! Και μοιραζόμαστε τα δώρα! Αυτό που φέρουμε και εκφράζουμε στην Γη είναι χαρά και έλεος! Και επειδή προέρχεται από όντα που είναι φτιαγμένα από αυτά τα υλικά, γι’ αυτό και μπορούν να σηκώσουν αντίστοιχα τον άνθρωπο! Και να τον εντάξουν μέσα σ’ αυτό: μέσα στην χαρά και μέσα στο έλεος! Εκεί υπάρχει όλη η ιαματική δύναμη του Θεού καθώς και οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά. Η αγάπη μάς συνέχει όλους, και μέσα στο Μυστήριο της αγάπης μοιραζόμαστε όλα τα δώρα! Ένα δώρο να δοθεί σε έναν, το μοιραζόμαστε όλοι! Κανείς δεν εξαιρείται από την αγάπη, εκτός αν ο ίδιος θέλει να αυτοεξαιρεθεί! Αυτό το τραγικό δικαίωμα το έχει ο άνθρωπος μέχρι τέλους. Αν δεν κάνει χρήση όμως αυτού του δικαιώματος, απλώς είμαστε μαζί! Και μέσα σ’ αυτό το «μαζί» είναι όλη η ευλογία του Θεού!
Καθώς πορευόμαστε στα Χριστούγεννα, ας αναμετρηθούμε με το απόλυτο!
Να ελέγχουμε την εγρήγορσή μας! Να δούμε πού είναι το κέντρο βάρους της συνείδησής μας. Είμαστε έξω και κοιτάζουμε μέσα πότε πότε ή αποφασίζουμε άπαξ δια παντός να μπούμε μέσα; Συνεχίζοντας βεβαίως τους ρόλους μας επί της διαχείρισης της πραγματικότητας! Εκεί είναι όλο το ζητούμενο. Καθώς πορευόμαστε στα Χριστούγεννα, ας αναμετρηθούμε με το απόλυτο! Όταν λέμε Χριστός, Ζων Θεός, είναι ακριβώς η διάσταση του απολύτου με την οποία κάποια στιγμή ο άνθρωπος πρέπει να αναμετρηθεί οριστικά! Και όχι με όρους, με προϋποθέσεις κ.λπ. Πρέπει να αποφασίσουμε να κάνουμε την βουτιά και να μπούμε μέσα στην αγκαλιά του Χριστού! Σε ποια άλλη αγκαλιά να μπούμε, εξάλλου! «Κλείνω τα μάτια και σ’ ακολουθώ!» Τι άλλο έχει να κάνει ο άνθρωπος! Και τι να εμπιστευτεί! Τις δυνάμεις του; Την νοημοσύνη του; Παντού είναι όρια, εμπόδια, δυσκολίες, πόνος! Όποια πόρτα κι αν χτυπήσει! Όσο κι αν νομίζει ότι ελέγχει τα πράγματα δεν ελέγχει τίποτα! Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε -και προκαλεί τρόμο στο εγώ γιατί το καταργεί- είναι να δεχτούμε να λιώσουμε μέσα στο Μυστήριο της αγάπης που είναι ο Ζων Θεός! Και πλέον δεν μιλάμε απλώς για ένα «εμείς». Είναι μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων, ένας καινούργιος άνθρωπος αυτός που έκτισε μέσα του ο Χριστός, όπως μας είπε ο απόστολος Παύλος. Τότε τα «αμφότερα» που εμπεριέχουμε και ατομικά γίνονται ένα! Ρίχνουμε τον μεσότοιχο του φράγματος που είναι η έχθρα! Αυτό είναι η Χριστότητα: ο καινούργιος άνθρωπος εν Αγίω Πνεύματι! Γι’ αυτό το σκοπό ήρθε ο Χριστός εδώ. Τελεία και παύλα.
Μην αλλάξεις τίποτα! Έλα όπως είσαι! Σταμάτα να πολεμάς με τις δεοντολογίες και τις τελειοθηρίες σου τον εαυτό σου και τους άλλους!
Ό,τι κι αν κάνουμε είναι πάρεργο, και κάνει ό,τι κάνει ο καθένας μας, γιατί κάτι πρέπει να κάνουμε! Γι’ αυτό δεν έχει σημασία τόσο να αλλάξουμε αυτά που κάνουμε. Ας μην αλλάξουμε τίποτα! Ο καλός Ραφαήλ μάς λέει να μην αλλάξουμε ούτε πάνω μας τίποτα! Ούτε τα ελαττώματά μας τον ενοχλούν ούτε οι αμαρτίες μας! Μην αλλάξεις τίποτα! Έλα όπως είσαι! Σταμάτα να πολεμάς με τις δεοντολογίες και τις τελειοθηρίες σου τον εαυτό σου και τους άλλους! Το μόνο που παίζεται είναι το αν θα κάνουμε, και πότε, αυτή την κίνηση προς το απόλυτο! Να αποφασίσουμε να επιλέξουμε το απόλυτο! Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στην ζωή καθενός από μας. Και να θυμόμαστε ότι κάθε φορά που φοβόμαστε, εμπιστευόμαστε το κακό πιο πολύ από τον Θεό! Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι αυτό που τον απειλεί είναι ισχυρότερο -όχι από το Όλο πράγμα, γιατί τότε θα ήμασταν εντελώς ανόητοι- από αυτόν τον άγγελο που κόβει βόλτες συνέχεια στα δευτερόλεπτα του χρόνου μας! Και υπάρχει πάντα!
Ο χρόνος μας επιστατείται!
Δεν υπάρχει κλάσμα κλάσματος δευτερολέπτου που να μην επιστατείται από τον Θεό! Που να μην κόβει βόλτα ένας άγγελος! Δεν είμαστε ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ψευδαίσθηση από αυτή που έπεισε ο σατανάς τον άνθρωπο: πως είναι μόνος! Βασικά ο άνθρωπος αυτό φοβάται: την μοναξιά! Μόνον ο Εωσφόρος είναι μόνος! Γιατί το επέλεξε! Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μόνος! Η κατάθλιψη προέρχεται από τον φόβο της μοναξιάς. Και είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση! Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μα ποτέ μόνος! Απλώς δεν φαίνονται πάντοτε οι φίλοι μας! Είναι αόρατοι! Αλλά αν τους επικαλούμαστε, απαντούν! Κι αν πιάσουμε κουβέντα μαζί τους ακόμα καλύτερα! Κι όσο περισσότερο ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους τόσο βεβαιωνόμαστε για την ύπαρξή τους! Άρα καλούμαστε να συνομιλήσουμε ενεργητικά με το Αόρατο!
Να επανεκπαιδεύσουμε την όρασή μας ώστε να εστιάζεται μόνο στο καλό
Να επικεντρωνόμαστε μόνο στο καλό! Ας την κάνουμε αυτή την άσκηση! Και θα τα πούμε τον καινούργιο χρόνο!  Όχι πως το κακό δεν υπάρχει ή δεν μας ενοχλεί. Μην ασχολείστε με αυτό! Να κοιτάζεις κάποιον και να μην θυμάσαι τίποτα κακό. Μόνο το καλό! Κάποιες συνειδήσεις δεν το βλέπουν το κακό! Μπορούμε να επανεκπαιδεύσουμε την όρασή μας ώστε να εστιάζεται μόνο στο καλό αντί στο κακό; Να επιλέγουμε τι βλέπουμε! Να επιλέγουμε να βλέπουμε μόνο το καλό! Ας την κάνουμε αυτή την άσκηση όσες μέρες έμειναν αυτό το μήνα! Θα δείτε πώς αλλάζει εντελώς το τοπίο! Γιατί αυτό που βλέπουμε, μεγεθύνεται! Όπου στρέφεις την προσοχή σου είναι σαν να ποτίζεις αυτό που βλέπεις. Αν στρέφεσαι στο φως, αυτό μεγεθύνεται! Αν στρέφεσαι στον φόβο, αυτός γιγαντώνεται! Αν στρέψεις την προσοχή σου στην αρρώστια, μεγαλώνει! Αν αντιπαθείς κάποιον, όσο τον αντιπαθείς και τον βλέπεις έτσι, τόσο πιο αντιπαθητικός γίνεται ως προς εσένα! Σε ενοχλεί μια κατάσταση; Θα την βρίσκεις συνεχώς μπροστά σου! Έτσι λειτουργεί το σύμπαν! Ανταποκριτικά! Δεν μιλάμε για θεωρίες! Γι’ αυτό η υψηλότερη θεουργία -και τα όντα που την μετέρχονται  γνωρίζουν- είναι να θεωρείς ότι ήδη είσαι πλήρης αφού είσαι Υιός Θεού! Αυτό το δίδαξε ισχυρά ο Έμετ Φοξ. Εάν δεν κάνεις αυτή την ομολογία, αυτή την παραδοχή ότι είσαι παιδί του Θεού και σ’ αυτό είναι η αξία σου -δεν χρειάζεται να την αναζητάς αλλού, ούτε να αποδείξεις τίποτα σε κανένα- δεν θα είσαι ποτέ πλήρης!
Ας κάνουμε μια ενεργητική δήλωση ότι νοιαζόμαστε!
Ο Θεός, ούτως ή άλλως έχει προικίσει τον καθένα μας με ό,τι τον έχει προικίσει, και του ζητά ό,τι του ζητά! Δικοί του είμαστε, ό,τι θέλει μας κάνει! Αλλά η αξία μας είναι στο ότι είμαστε παιδιά του, δηλαδή μέλη του, είμαστε κομμάτια του! Αυτή είναι η αξία του εαυτού μας και του συνανθρώπου μας! Γιατί αυτός όπως και εμείς είναι εικόνα και ομοίωση Θεού! Αυτό μας βγάζει από την ψευδαισθητική αλλά και τόσο «υπαρκτή» οπτική της χωριστικότητας! Ας εστιαστούμε στο καλό! Στην Ελλάδα συμβαίνουν τόσο δύσκολα πράγματα, αλλά συμβαίνουν και καλά! Ας εστιαστούμε στα καλά! Στην αλληλεγγύη, στην επίγνωση, στην επανόρθωση! Ας κάνει καθένας μας ό,τι καλό μπορεί! Θα σας θυμίσω τον λόγο του Ηλία μας: «Το τίποτα είναι πιο λίγο!» Πάντοτε δηλαδή μπορείς να δώσεις κάτι! Φτάνει να μην μένεις απαθής! Να υπενθυμίσω την πράξη της συνανθρωπίας. Δεν έχει σημασία το ποσόν. Ας είναι 5 λεπτά! Σημασία έχει να βγαίνει από προσευχή και αγάπη! Κι αυτό  κινεί το ντόμινο. Αυτό το ντόμινο ευεργετεί όλες τις ψυχές! Και σ’ αυτό συμμετέχουμε κι εμείς δηλώνοντας την παρουσία μας: είμαστε εδώ, είμαστε παρόντες ακόμα κι αν δεν μπορούμε -όσοι δεν μπορούμε- να δώσουμε περισσότερα. Είναι μια δήλωση ότι νοιαζόμαστε! Κι αυτό ο Θεός το ευλογεί! Όπως ευλόγησε ο Χριστός το δίλεπτο της χήρας!
Δεν έχει σημασία τι θα προσφέρεις, αλλά ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που κάνεις την κίνηση της συνανθρωπίας
Το εγώ αντιλαμβάνεται τα πράγματα ποσοτικά! Όλα πρέπει να είναι τεράστια! Στην πραγματικότητα στο έλασσον, στο ελάχιστο παίζονται τα πράγματα! Η υψηλότερη θεουργία είναι όταν το ελάχιστο προέρχεται από το κέντρο! Την καρδιά! Αν ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει δεν είναι επειδή δεν υπάρχουν φιλανθρωπικές, ανθρωπιστικές οργανώσεις κ.λπ., αλλά γιατί δεν αγγίζει αυτό το σημείο της αγιότητας! Το σημείο της καρδιάς! Δεν έχει σημασία τι θα προσφέρεις, αλλά ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που κάνεις την κίνηση της συνανθρωπίας. Αν η κίνησή σου δεν εκπορεύεται από το Χριστικό σου σημείο, τότε δεν έχει ισχύ να αλλάξει τα πράγματα. Μπορεί εξωτερικά να ωφελεί, και μακάρι να δίνουν όλοι πράγματα! Μιλώ για την κίνηση που θα αποκαταστήσει την ανθρωπότητα! Που θα φέρει το τέλος του πόνου! Την κίνηση που θα κλείσει το τραγικό αστείο της πτώσης που κατάντησε τον άνθρωπο, από βασιλόπαις που είναι, να βρίσκεται σε ζωώδη κατάσταση! Και ο σατανάς να τον τραβάει με λουρί! Μιλάμε για κινήσεις που θεραπεύουν την αόρατη πληγή του κόσμου! Αυτές οι κινήσεις, οι καρδιακές, μόνον από το Χριστικό μας κέντρο μπορούν να δυναμοδοτηθούν! Κι ας είναι το ελάχιστο! Μη φοβούμαστε τα μεγέθη. «Μα δεν έχω χρήματα, δεν έχω χρόνο, δεν έχω δυνάμεις, δεν, δεν!» Κάτι όμως μπορείς! Το ελάχιστο! Δώσε το! Να είσαι παρών! Να δίνεις το παρών στην συμπόνια! Και τότε είναι ευλογημένο ό,τι δίνεις! Αυτό το ελάχιστο το ευλογεί ο Θεός! Αυτό είναι το Μυστήριο της αγιοπνευματικής χάριτος! Αν σε αγγίξει, όλα τα αλλάζει! Το προζύμι γίνεται άρτος! Και μοιράζεται σε όλους!
Η συγκύπτουσα ή η σκυφτή ανθρωπότητα
Είδε την συγκύπτουσα ο Χριστός και έβαλε τα χέρια Του πάνω της! Και την ελευθέρωσε από την ασθένεια! Ανορθώθηκε! Εκείνη δόξασε τον Θεό και ο αρχισυνάγωγος αγανάκτησε γιατί ήταν Σάββατο!
*