Ο ποιήσας τα αμφότερα Εν!

Ο ποιήσας τα αμφότερα Εν!

Ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω διαβάσει από τον απόστολο Παύλο! Δείχνει όλο το βάθος της προσέγγισής του! Ο Παύλος είναι παρεξηγημένος για τους κανόνες που βάζει κ.λπ. Βλέπει κανείς το αποστολικό ον που είναι σε άμεση επαφή με τον Χριστό και την αλήθεια που δίνει στον κόσμο! Λέει κάτι συνταρακτικό για τον Χριστό: «Ο ποιήσας τα αμφότερα εν!» Αυτός που έκανε, όχι τα δύο, τα αμφότερα, δηλαδή τα δύο μέρη διαφορετικά, ένα! Έκανε τα δύο μέρη ένα! Αυτός είναι ο Χριστός! Θαυμάζουμε την ελληνική γλώσσα της εποχής εκείνης, πόσο καίρια, εν συντομία, εκφράζει ύψιστα νοήματα. «Ο ποιήσας τα αμφότερα εν!» Ο Χριστός είναι η ειρήνη μας, λέει! Και στην συνέχεια πως ήρθε για να μεταφέρει το χαρμόσυνο άγγελμα της ειρήνης! Την ειρήνη έφερε! Γι’ αυτό πάντοτε έλεγε: «Ειρήνη υμίν!» Έλεγε «Χαίρειν» και «Ειρήνη υμίν!» Να έχετε χαρά και να έχετε ειρήνη! Γιατί η ειρήνη είναι το τέλος του πολέμου! Το τέλος του πολέμου σημαίνει τέλος στο κακό! Δεν υπάρχει πλέον διαμάχη! Είναι η επιστροφή στο Μυστήριο της Ενότητας! Πλήρης Επάνοδος!

Κατέρριψε ο Χριστός τον μεσότοιχο του φράγματος

Κατέρριψε ο Χριστός τον μεσότοιχο του φράγματος ανάμεσα στα δύο μέρη. Τα ένωσε! Ένωσε τα αμφότερα! Ποιο ήταν το φράγμα; Η έχθρα! Αυτό που ακόμα μέχρι σήμερα νιώθει κανείς ως αντιπάθεια, αποστροφή, απόρριψη, περιφρόνηση, μίσος. Και μπορεί ως εγώ να έχει χίλια δίκια! Εξάλλου το εγώ, ούτως ή άλλως, έχει δίκιο! Είναι η σκοπιά η ατομιστική, της ατομικής έλλειψης, της ανάγκης, του ατομικού συμφέροντος. Έχει δίκιο το εγώ ό,τι κι αν πει! Δεν συζητάμε για το δίκιο του εγώ! Ούτε υπάρχει ελπίδα και λύση μέσα από το δίκιο του εγώ! Δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο άνθρωπος με το δίκιο του εγώ. Ο Χριστός ήρθε και επανένωσε αυτόν τον κόσμο τον διαχωρισμένο! Το «πώς» είναι συνταρακτικό! Κατέρριψε, λέει ο Παύλος, τον μεσότοιχο, το φράγμα που είναι η έχθρα: οπότε δεν υπάρχουν πλέον εχθροί! Πώς το έκανε όμως αυτό; Κατάργησε μέσα στην σάρκα του, ως άνθρωπος -λαμβάνοντας δηλαδή ανθρώπινη φύση- τον νόμο! Τον νόμο ως δογματικές εντολές, διαταγές.

Ο Χριστός έκτισε μέσα στον εαυτό του τον καινούργιο άνθρωπο!

Μια και πορευόμαστε στα Χριστούγεννα, ας συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει Χριστός: καινούργιος κόσμος! Είναι ο παλιός κόσμος πριν τον Χριστό και ο καινούργιος κόσμος με την έλευσή του! Η Παλαιά και η καινούργια Διαθήκη. Ο Χριστός σηματοδοτεί μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων: τον καινούργιο  άνθρωπο τον οποίο τον έκτισε εκείνος μέσα του καθώς γεννήθηκε ως άνθρωπος. Ναι, κατέρριψε τον μεσότοιχο του φράγματος: την έχθρα! Έκτισε από τα «αμφότερα», από τα δύο μέρη, τον καινούργιο άνθρωπο! Πώς; Φέρνοντας ειρήνη! Κατήργησε την έχθρα και έφερε Ειρήνη!

Ο Χριστός μετάλλαξε τα δύο μέρη σε ένα σώμα! Εν πνεύματι, ενώπιον του Θεού

Πώς το πέτυχε αυτό; Μέσω του Σταυρού! Μέσω του Σταυρού θανάτωσε την έχθρα! Πολλές φορές οι άνθρωποι αναφέρονται στον Σταυρό σαν σύμβολο μαρτυρίου… Για τον Σταυρό μόνον ο Χριστός μπορεί να μιλήσει. Μόνον εκείνος τον σήκωσε! Άπαξ! Υπέρ του ανθρώπου. Δέχτηκε να υποστεί την συνολική επίθεση του Εωσφόρου. Ανελέητα! Δεν υπήρξε τίποτα να μην του το κάνει! Τον πόνεσε, τον δοκίμασε στο σώμα στην ψυχή και στο πνεύμα Του! Τον πείραξε σε όλα τα επίπεδα! Και ο Χριστός τον νίκησε! Τον νίκησε καθ’ ολοκληρίαν! Αυτός ο θρίαμβος της νίκης του Χριστού πάνω στον Εωσφόρο δημιούργησε μια καινούργια κατάσταση για τον άνθρωπο! Μιλάμε για τον μετά Χριστόν άνθρωπο, ο οποίος θεμελιώνεται πάνω στην νίκη του Ιησού Χριστού ως ενσαρκωμένου όντος στην Γη. Έλαβε σάρκα και έσπασε το φράγμα! Το κατήργησε! Νίκησε τον ίδιο τον θάνατο! Αναστήθηκε! Αυτή την κληρονομιά της Ανάστασης μας παραδίδει! Γι’ αυτό για τους χριστιανούς τα Χριστούγεννα και η Ανάσταση είναι πάντα μαζί: Χριστανάσταση! Κάθε μέρα Χριστανάσταση! Η λέξη «χριστιανός» προσωπικά δεν μου αρέσει γιατί παραπέμπει σε θρησκεία. Και ο Χριστός δεν είναι παρά ο Εαυτός μας! Δεν είμαστε οπαδοί μιας θρησκείας! Τι είμαστε τότε; Εκείνος μας αποκάλεσε «φίλους»! Διάλεξε την πιο όμορφη λέξη του κόσμου! Αφού έχουμε τέτοιο φίλο, μη φοβάστε! Έχουμε ένα φίλο που καθάρισε για μας εφάπαξ!

Εσχατολογικά κερδήθηκε το παιγνίδι! Ο Εωσφόρος έχει νικηθεί!

Καλούμαστε ως εγώ να δεχτούμε να δράσει μέσα μας αγιοπνευματικά ο Χριστός! Να γίνει η αγιοπνευματική μετάλλαξη! Πρόκειται για ένα μυστήριο στο οποίο δεν μπορεί να εισχωρήσει με το νου του ο άνθρωπος, ούτε με τις καλές του προθέσεις, ούτε με ασκήσεις, ούτε με κάποιας μορφής συνταγή. Είναι η μετάλλαξη μέσω της αγιοπνευματικής χάριτος που επιτρέπει ο Χριστός όταν ο άνθρωπος το ζητήσει! Είναι όμως πλέον ελεύθερος, ΑΝ ΘΕΛΕΙ. Μέσα, λοιπόν, από τον Σταυρό, ο Χριστός θανάτωσε την έχθρα! Τον θάνατο! Τον «εχθρό»! Ο μετά Χριστόν άνθρωπος δεν έχει εχθρούς! Αν έχει νόημα η λέξη «χριστιανός» είναι ακριβώς ο άνθρωπος που δεν έχει εχθρούς!

Ο Χριστός κατήργησε την έννοια του εχθρού

Ο Χριστός κατήργησε κάθε διαχωρισμό, κάθε όριο. Έδειξε τον μόνο εχθρό, τον σατανά, τον οποίο εκείνος νίκησε υπέρ του ανθρώπου! Δεν είμαστε εμείς ο εχθρός ο ένας του άλλου! Όσο απειλητικοί, αντιπαθητικοί, βασανιστικοί κι αν γίνουμε! Κάτι άλλο είναι αυτό που χτυπά και εμάς και τους συνανθρώπους μας! Άρα δεν είναι εχθροί μας οι άνθρωποι, αλλά αυτό μέσα μας που μπορεί να ανιχνεύει το «κακό»! Γιατί για να το ανιχνεύουμε, σημαίνει ότι το εμπεριέχουμε! Το ενάντιο, το αντίλογο, το αντεστραμμένο! Υπάρχουν βεβαίως και όντα που το ανιχνεύουν για να το θεραπεύσουν! Αυτά έχουν άλλη ευθύνη! Είναι τα απεσταλμένα όντα. Ό,τι επιτρέπει ο Θεός να δουν, είναι για να το αποκαταστήσουν! Αυτό καλούμαστε ούτως ή άλλως όλοι να κάνουμε! Ο άνθρωπος, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να μην κρίνει, να έχει ανοχή, συγχωρητικότητα, επιείκεια, έλεος, όπως μας είπε ο Χριστός. Και να γνωρίζει πως Εκείνος νίκησε τον εχθρό μας! Αυτό να το θυμόμαστε! Έφερε, λοιπόν, λέει ο Παύλος, το χαρμόσυνο άγγελμα της ειρήνης! Τελείωσε ο πόλεμος! Σε όσους είναι μακριά και σε όσους είναι κοντά! Και έχουμε πλέον μέσω του Χριστού πρόσβαση στον Πατέρα, ως Ένα! Αφού τα αμφότερα έγιναν ένα μέσα στον Χριστό! Εκείνος το έκανε αυτό! Το έκανε μέσα του, μέσα στον εαυτό του! Έκτισε μέσα στον εαυτό του τον καινούργιο άνθρωπο!

Δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού

Τι όμορφη λέξη «οικείοι»! «Έχετε πλέον οικοδομηθεί πάνω στο θεμέλιο που είναι οι απόστολοι και οι προφήτες! Και σ’ αυτό το θεμέλιο ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Χριστός! Πάνω στον Χριστό συναρμολογείται όλο το οικοδόμημα στο οποίο είστε συνοικοδόμοι! Αυτό το οικοδόμημα είναι ο Ναός του Θεού!» Και η Αποκάλυψη μιλάει γι’ αυτόν τον Ναό τον άγιο που συντίθεται εκ των κάτω προς τα άνω! Σ’ αυτόν τον Ναό είμαστε συνοικοδόμοι, ώστε να γίνει κατοικητήριο του Θεού εν Πνεύματι! Αυτόν τον Άγιο Ναό συγκροτούμε πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός! Πάνω εκεί οικοδομούμαστε ως μια ενιαία ανθρωπότητα χωρίς φράγματα, χωρίς έχθρα, χωρίς πόλεμο, χωρίς «αντί»! Αυτός είναι ο κόσμος του Χριστού! Ένας καινούργιος κόσμος! Ένας κόσμο που εκείνος άνοιξε και δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι γνώριζε η ανθρωπότητα μέχρι τότε!

Ο Χριστός, η οντολογική πραγματικότητα που άλλαξε τον κόσμο!

Είναι αξιοσημείωτο το πώς μιλάει ο Παύλος για τον νόμο! Πόσο ο νόμος που ορίζει εντολές, κανόνες και δόγματα είναι πρωτόγονος! Γιατί είναι κάτι εξωτερικό στο οποίο καλείται ο άνθρωπος να συμμορφωθεί! Ενώ αυτό που συντελέστηκε με τον Χριστό, το Μυστήριο της Θεανθρώπισης, το ότι ο ίδιος ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα και νίκησε τον Εωσφόρο, αυτό ακριβώς ένωσε τα το πριν διεστώτα! Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς! Η ενσάρκωση του Θείου Λόγου  είναι ένα οντολογικό γεγονός που αφορά τον άνθρωπο επί της Γης ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή πώς θρησκεύεται κ.λπ. Δεν έχει να κάνει με μια θρησκεία ή ένα δόγμα! Είναι η οντολογική πραγματικότητα που άλλαξε τον κόσμο! Πλέον είμαστε συμπολίτες των αγίων, και οικείοι του Θεού! Συνταρακτικό!

Όλα τα λιώνει η φωτιά της αγάπης

Αυτό που έκανε ο Χριστός, ο ποιήσας τα αμφότερα εν, καλούμαστε κι εμείς να κάνουμε για λογαριασμό μας! Κάτι που ο Χριστός έχει ήδη κάνει μέσα μας! Αλλά εμείς καλούμαστε να το «υπογράψουμε»! Καλούμαστε να υπογράψουμε το τέλος της έχθρας, το τέλος του πολέμου, το τέλος των «αμφότερων»! Όλα λιώνουν μες στο Μυστήριο της αγάπης, στο Μυστήριο της ενότητας. Όλα τα λιώνει η φωτιά της αγάπης, όσο ετερόκλητα κι αν είναι! Όλα γίνονται φλόγα! Όπως έλεγε ο Νίτσε, ό,τι κι αν δεχτεί η φλόγα το κάνει φλόγα! Αυτό είναι το Μυστήριο του Ζώντος Θεού, του Χριστού! Δεν είναι ένα συναίσθημα η αγάπη! Ούτε μια ηθική δεοντολογία! Είναι μια υπαρξιακή πραγματικότητα η οποία αλλάζει εντελώς το τοπίο της Γης! Είναι ένας άλλος τρόπος να ζεις! Αυτό τον τρόπο, τον χαρμόσυνο, έφερε ο Χριστός στον κόσμο!

Οι Έλληνες έδειξαν εσαεί τι είναι η σοφιστεία!

Στους αιώνες έδειξαν οι Έλληνες ότι ο νους με την ίδια ευκολία μπορεί να υποστηρίξει τα αντίθετα! Δεν ασχολούμαστε εδώ με τις διαδρομές και τις σοφιστείες του νου! Τα αμφότερα γίνονται ένα εν Μυστηρίω! Είναι το Μυστήριο του Ζώντος Θεού! Εξάλλου, ο Ραφαήλ όλα αυτά τα χρόνια μας όπλισε με τεράστιες γνώσεις του νοητικού κουνγκ φου ώστε να μην μπορούν να μας επιβληθούν οι σοφιστείες του κόσμου! Εδώ μιλάμε για το Μυστήριο του Ζώντος Θεού! Μπροστά στο Μυστήριο αυτό τα λόγια τελειώνουν, οι ερωτήσεις, τα επιχειρήματα, τα γιατί, οι αντιρρήσεις, ο αντίλογος. Αν ο άνθρωπος ζει αντιθέσεις, είναι σε μια διαδρομή που ακόμα χρειάζεται να ψαχτεί με όποιο τρόπο τού είναι πρόσφορος! Δόξα τω Θεώ υπάρχει απεριόριστη πρόσβαση στην πληροφορία!

Όταν μιλάμε για το Μυστήριο του Ζώντος Θεού τα λόγια τελειώνουν!

Όταν ο άνθρωπος διερωτάται και ζει στην «έχθρα» των αντιθέσεων των «αμφότερων», είναι σε άλλη διαδρομή. Ας ψάξει φιλοσοφίες, θεωρίες να ικανοποιήσει τον νου του. Μιλάμε για άμεσο άνοιγμα στο Όλον! Αυτό δεν σημαίνει ότι τα βάζουμε με τον νου! Δεν μας φταίει ο νους, αλλά ο τρόπος που τον χρησιμοποιούμε. Είναι είτε υπηρέτης μας για να μας εξυπηρετεί στην διαχείριση της πραγματικότητας, είτε σφετεριστής της νοημοσύνης μας!

Ο Χριστός είναι το πέραν από τις αντιθέσεις

Ο Χριστός ήρθε και έσπασε το φράγμα! Έφερε ενότητα! Ο Χριστός είναι το πέραν από τις αντιθέσεις, από τις εναντιότητες, από οτιδήποτε αντίλογο προς την ενότητα! Όλα αυτά τα διαλεκτικά σχήματα είναι νηπιώδη σχήματα του νου! Αφορούν και περιγράφουν τοπία που ο νους ακόμα αγωνίζεται στοιχειωδώς να εξισορροπήσει για να μην τρελαθεί. Να μπορεί να αντέχει, να υπάρχει! Όσο υπάρχει! Ο Χριστός έφερε το απόλυτο άνοιγμα! Αυτό εξάλλου συμβολίζει ο Σταυρός για τον άνθρωπο! Το άνοιγμα στα 4 σημεία! Και δεν είναι καθόλου σύμβολο θυσίας ή μαρτυρίου! Η Χριστότητα είναι το άνοιγμα στο Όλον! Ας μην μικραίνουμε την θυσία του Χριστού με τις ανθρώπινες ιστορίες μας. Αυτό το μυστήριο της εξαγοράς του ανθρώπου με λύτρο τον Ιησού Χριστό έγινε άπαξ! Εξαγοράστηκε η ελευθερία του και το άνοιγμά του στο ΌΛΟΝ! Αποδεσμεύθηκε εσχατολογικά από την καθήλωση του στα βαρυτικά πεδία της ύλης όπου ο Εωσφόρος είναι άρχων -και παραμένει, για τις συνειδήσεις που το επιλέγουν! Είναι όμως ελεύθερος πλέον ο άνθρωπος να επιλέξει! Το συνταρακτικό είναι ότι ενώ ζούμε στην υλική πραγματικότητα, και ενώ έχει εξουσία πάνω μας, εντούτοις εδώ, σ’ αυτή την πραγματικότητα άλλοι ζουν παράδεισο και άλλοι κόλαση! Άλλοι ζουν -εσωτερικά- ελευθερία, και άλλοι πόνο! Η κόλαση είναι η «έχθρα», ο πόλεμος! Ο Χριστός έσπασε τις πύλες του Άδη, θανάτωσε τον Θάνατο! Άνοιξε ένα καινούργιο τοπίο, μυστηριακά, για τον άνθρωπο, μέσα στο οποίο μπορεί να ζήσει την θεϊκή του φύση, τον Πατέρα του! Μας συνέδεσε με το Όλο πράγμα! Και είναι πλέον ο κυρίαρχος του παιγνιδιού! Με την συνήχηση των συνειδήσεων εν Χριστώ μπορεί να σταματήσει η «τιμωρία». Πιο σωστά οι συνέπειες της πτώσης που είναι η αποστασία από το μυστήριο της ενότητας. Ως «πτώση» πάντοτε -τότε, τώρα, ατομικά, συλλογικά- θεωρείται αυτή ακριβώς η αποστασία. Δεν υπάρχει άλλη πτώση! Αυτήν αναπαράγουμε!

Επικέντρωση!

Έτσι όπως ζει ο άνθρωπος, είναι στην εξωτερικότητα, στο Matrix, με κάποια διαλλείματα -αν τα έχει κι αυτά, και στην συχνότητα που τα έχει- όταν προσευχηθεί ή αναλογιστεί ότι υπάρχει Θεός πάνω από το κεφάλι του, ότι είναι μέρος ενός όλου και έχει ευθύνη γι’ αυτό. Μάλιστα αυτό το έζησα με αφορμή το αγγελικό Ρολόι το οποίο μας δείχνει πως όλοι οι κύκλοι του χρόνου είναι μέσα στον Θεό, αφού κάθε στιγμή ένας άγγελος επιστατεί! Δεν υπάρχει σημείο του χρόνου που δεν περιπολεί ένας άγγελος! Εμείς μπορεί να κοιμόμαστε, να απουσιάζουμε από τον εαυτό μας κ.λπ. αλλά ένας άγγελος πάντοτε περιπολεί! Κινείται συνέχεια στον χωροχρόνο μας! Μόνο αυτό να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος και δεν θα νιώθει ποτέ μόνος! Αφού πάντα είναι κάποιος μαζί του! Δεν μιλάμε για τον φύλακα άγγελο που συνοδεύει κάθε άνθρωπο ή άλλες οντότητες που μπορεί να τον περιβάλλουν κατά περίπτωση. Μιλάμε για την ανθρωπότητα γενικώς, πως ένας άγγελος κόβει βόλτα στον χωροχρόνο αδιαλείπτως! Δεν είμαστε μόνοι!

Να εντάξουμε τον χωροχρόνο μας μέσα στον θεϊκό κύκλο

Το αγγελικό Ρολόι μάς δείχνει πως αν συνταχθούμε μέσα σ’ αυτό, αν εντάξουμε τον χωροχρόνο μας μέσα στον θεϊκό κύκλο, τότε είμαστε μέσα στον Θεό, και συνειδητά κάνουμε τις κινήσεις αποκατάστασης της εξωτερικότητας που είναι το Matrix. Αντιστρέφεται εντελώς αυτό που συμβαίνει τώρα που ζούμε στην εξωτερικότητα, και έχουμε κάποια διαλλείματα επαφής με την εσωτερικότητα! Για τον Θεό δεν έγινε ποτέ τίποτα, γιατί την ίδια στιγμή αποκαταστάθηκαν όλα! Εμείς ζούμε τα χωροχρονικά καρέ της αποκατάστασης! Γι’ αυτό πονάμε, αγωνιούμε κ.λπ. Μέσα από αυτή μας την στάση, αφήνουμε κενά από τα οποία εισχωρεί η φθορά, η αρρώστια και ο θάνατος! Ακόμα και αν δεν είναι μια ευθεία άρνηση από μέρους του ανθρώπου, το ότι δεν ορθωνόμαστε εσωτερικά με έναν δυναμικό τρόπο ώστε να σταματήσουμε το κακό, όπως ο αρχάγγελος Μιχαήλ με το περίφημο «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», είναι στάση που συντηρεί το κακό. Τα υπόλοιπα τα κάνει ο Θεός! Δεν μπορούμε να μπούμε με την λογική σ’ αυτό που είναι να γίνει σε κάθε ψυχή για την επανένταξή της στο Μυστήριο της Ενότητας! Τουλάχιστον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που έχουμε δει δια της εις άτοπον απαγωγής ότι οι δρόμοι του κόσμου δεν μας πάνε πουθενά! Εν πάσει περιπτώσει είναι σημαντικό σ’ αυτά που κάνουμε, στις πάσης φύσεως δραστηριότητές μας -επαγγελματικές και άλλες- να μην χάνουμε την επικέντρωσή μας σ’ αυτό που στην πραγματικότητα παίζεται! Να είναι ο Θεός πάντα στην πρώτη θέση!

Να είμαστε στο κέντρο μας! Στην Χριστότητα του εαυτού!

Εκεί που είναι η καρδιά μας είναι ο θησαυρός μας! Να είναι με τον Χριστό! Να έχουμε συναίσθηση πως απλώς  παίζουμε ρόλους για να υπηρετούμε παντού και πάντοτε το καλό, να είμαστε χρήσιμοι στον εαυτό μας και στον κόσμο! Από κει και πέρα το νόημα το περίφημο είναι στην σχέση μας με το Όλο πράγμα! Και όχι στις σχέσεις που αναπτύσσουμε στην οριζόντια διάσταση. Ταυτοχρόνως να συνειδητοποιούμε ότι όντες εδώ, είμαστε φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε με το Όλο πράγμα! Είναι κρίμα να αυτοπεριοριζόμαστε τόσο πολύ!

Τον φόβο τον χωρίζει από τον Φοίβο, το Φως, ένα Ιώτα!

Ο φόβος είναι ένα τρομερό πράγμα μέσα από το οποίο ο άνθρωπος ζει την ανάσχεση της δημιουργικής του δύναμης. Είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση! Να σας θυμίσω μόνο τι έγιναν όλοι οι τρομεροί φόβοι που έχουμε ζήσει από την μέρα που γεννηθήκαμε! Δεν θα έπρεπε να υπάρχουμε σήμερα! Πού πήγαν όλοι αυτοί οι φόβοι, τόσα απειλητικά πράγματα ότι θα πεθάνουμε, ότι είμαστε ήδη αποτυχημένοι κ.λπ! Και όμως ζούμε! Τι μεγάλη ψευδαίσθηση είναι ο φόβος! Και εν πάσει περιπτώσει είμαστε εφοδιασμένοι έτσι ώστε να μπορούμε να τον νικήσουμε! Τον φόβο τον χωρίζει από τον Φοίβο, το Φως, ένα Ιώτα! Αυτός ο άξονας είναι ο Χριστός, ο οποίος μετατρέπει σε Φως το μέρος εκείνο που δεν αντέχει να αναμετρηθεί με το άγνωστο, και γίνεται φόβος! Στην πραγματικότητα ο φόβος έχει να κάνει πάντοτε με το άγνωστο. Και ο Χριστός ήρθε να κάνει ακριβώς αυτό: να κάνει στον άνθρωπο γνωστό τον Θεό, τον Πατέρα -δι’ αυτού! Να κάνει γνωστή την καταγωγή του και την ενότητά του με τον Πατέρα.

Αυτό που φέρουμε και εκφράζουμε στην Γη είναι χαρά και έλεος!

Μέσα στο Μυστήριο της Ενότητας, εφόσον υπάρχει έστω ένα ον που αγαπά, έχει δηλαδή σπάσει τον μεσότοιχο της έχθρας, τότε τους συνέχει όλους! Και μέσα στο Μυστήριο της Ενότητας που είναι η αγάπη, είμαστε μαζί! Όλοι! Και μοιραζόμαστε τα δώρα! Αυτό που φέρουμε και εκφράζουμε στην Γη είναι χαρά και έλεος! Και επειδή προέρχεται από όντα που είναι φτιαγμένα από αυτά τα υλικά, γι’ αυτό και μπορούν να σηκώσουν αντίστοιχα τον άνθρωπο! Και να τον εντάξουν μέσα σ’ αυτό: μέσα στην χαρά και μέσα στο έλεος! Εκεί υπάρχει όλη η ιαματική δύναμη του Θεού καθώς και οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά. Η αγάπη μάς συνέχει όλους, και μέσα στο Μυστήριο της αγάπης μοιραζόμαστε όλα τα δώρα! Ένα δώρο να δοθεί σε έναν, το μοιραζόμαστε όλοι! Κανείς δεν εξαιρείται από την αγάπη, εκτός αν ο ίδιος θέλει να αυτοεξαιρεθεί! Αυτό το τραγικό δικαίωμα το έχει ο άνθρωπος μέχρι τέλους. Αν δεν κάνει χρήση όμως αυτού του δικαιώματος, απλώς είμαστε μαζί! Και μέσα σ’ αυτό το «μαζί» είναι όλη η ευλογία του Θεού!

Καθώς πορευόμαστε στα Χριστούγεννα, ας αναμετρηθούμε με το απόλυτο!

Να ελέγχουμε την εγρήγορσή μας! Να δούμε πού είναι το κέντρο βάρους της συνείδησής μας. Είμαστε έξω και κοιτάζουμε μέσα πότε πότε ή αποφασίζουμε άπαξ δια παντός να μπούμε μέσα; Συνεχίζοντας βεβαίως τους ρόλους μας επί της διαχείρισης της πραγματικότητας! Εκεί είναι όλο το ζητούμενο. Καθώς πορευόμαστε στα Χριστούγεννα, ας αναμετρηθούμε με το απόλυτο! Όταν λέμε Χριστός, Ζων Θεός, είναι ακριβώς η διάσταση του απολύτου με την οποία κάποια στιγμή ο άνθρωπος πρέπει να αναμετρηθεί οριστικά! Και όχι με όρους, με προϋποθέσεις κ.λπ. Πρέπει να αποφασίσουμε να κάνουμε την βουτιά και να μπούμε μέσα στην αγκαλιά του Χριστού! Σε ποια άλλη αγκαλιά να μπούμε, εξάλλου! «Κλείνω τα μάτια και σ’ ακολουθώ!» Τι άλλο έχει να κάνει ο άνθρωπος! Και τι να εμπιστευτεί! Τις δυνάμεις του; Την νοημοσύνη του; Παντού είναι όρια, εμπόδια, δυσκολίες, πόνος! Όποια πόρτα κι αν χτυπήσει! Όσο κι αν νομίζει ότι ελέγχει τα πράγματα δεν ελέγχει τίποτα! Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε -και προκαλεί τρόμο στο εγώ γιατί το καταργεί- είναι να δεχτούμε να λιώσουμε μέσα στο Μυστήριο της αγάπης που είναι ο Ζων Θεός! Και πλέον δεν μιλάμε απλώς για ένα «εμείς». Είναι μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων, ένας καινούργιος άνθρωπος αυτός που έκτισε μέσα του ο Χριστός, όπως μας είπε ο απόστολος Παύλος. Τότε τα «αμφότερα» που εμπεριέχουμε και ατομικά γίνονται ένα! Ρίχνουμε τον μεσότοιχο του φράγματος που είναι η έχθρα! Αυτό είναι η Χριστότητα: ο καινούργιος άνθρωπος εν Αγίω Πνεύματι! Γι’ αυτό το σκοπό ήρθε ο Χριστός εδώ. Τελεία και παύλα.

Μην αλλάξεις τίποτα! Έλα όπως είσαι! Σταμάτα να πολεμάς με τις δεοντολογίες και τις τελειοθηρίες σου τον εαυτό σου και τους άλλους!

Ό,τι κι αν κάνουμε είναι πάρεργο, και κάνει ό,τι κάνει ο καθένας μας, γιατί κάτι πρέπει να κάνουμε! Γι’ αυτό δεν έχει σημασία τόσο να αλλάξουμε αυτά που κάνουμε. Ας μην αλλάξουμε τίποτα! Ο καλός Ραφαήλ μάς λέει να μην αλλάξουμε ούτε πάνω μας τίποτα! Ούτε τα ελαττώματά μας τον ενοχλούν ούτε οι αμαρτίες μας! Μην αλλάξεις τίποτα! Έλα όπως είσαι! Σταμάτα να πολεμάς με τις δεοντολογίες και τις τελειοθηρίες σου τον εαυτό σου και τους άλλους! Το μόνο που παίζεται είναι το αν θα κάνουμε, και πότε, αυτή την κίνηση προς το απόλυτο! Να αποφασίσουμε να επιλέξουμε το απόλυτο! Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στην ζωή καθενός από μας. Και να θυμόμαστε ότι κάθε φορά που φοβόμαστε, εμπιστευόμαστε το κακό πιο πολύ από τον Θεό! Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι αυτό που τον απειλεί είναι ισχυρότερο -όχι από το Όλο πράγμα, γιατί τότε θα ήμασταν εντελώς ανόητοι- από αυτόν τον άγγελο που κόβει βόλτες συνέχεια στα δευτερόλεπτα του χρόνου μας! Και υπάρχει πάντα!

Ο χρόνος μας επιστατείται!

Δεν υπάρχει κλάσμα κλάσματος δευτερολέπτου που να μην επιστατείται από τον Θεό! Που να μην κόβει βόλτα ένας άγγελος! Δεν είμαστε ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ψευδαίσθηση από αυτή που έπεισε ο σατανάς τον άνθρωπο: πως είναι μόνος! Βασικά ο άνθρωπος αυτό φοβάται: την μοναξιά! Μόνον ο Εωσφόρος είναι μόνος! Γιατί το επέλεξε! Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μόνος! Η κατάθλιψη προέρχεται από τον φόβο της μοναξιάς. Και είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση! Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μα ποτέ μόνος! Απλώς δεν φαίνονται πάντοτε οι φίλοι μας! Είναι αόρατοι! Αλλά αν τους επικαλούμαστε, απαντούν! Κι αν πιάσουμε κουβέντα μαζί τους ακόμα καλύτερα! Κι όσο περισσότερο ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους τόσο βεβαιωνόμαστε για την ύπαρξή τους! Άρα καλούμαστε να συνομιλήσουμε ενεργητικά με το Αόρατο!

Να επανεκπαιδεύσουμε την όρασή μας ώστε να εστιάζεται μόνο στο καλό

Να επικεντρωνόμαστε μόνο στο καλό! Ας την κάνουμε αυτή την άσκηση! Και θα τα πούμε τον καινούργιο χρόνο!  Όχι πως το κακό δεν υπάρχει ή δεν μας ενοχλεί. Μην ασχολείστε με αυτό! Να κοιτάζεις κάποιον και να μην θυμάσαι τίποτα κακό. Μόνο το καλό! Κάποιες συνειδήσεις δεν το βλέπουν το κακό! Μπορούμε να επανεκπαιδεύσουμε την όρασή μας ώστε να εστιάζεται μόνο στο καλό αντί στο κακό; Να επιλέγουμε τι βλέπουμε! Να επιλέγουμε να βλέπουμε μόνο το καλό! Ας την κάνουμε αυτή την άσκηση όσες μέρες έμειναν αυτό το μήνα! Θα δείτε πώς αλλάζει εντελώς το τοπίο! Γιατί αυτό που βλέπουμε, μεγεθύνεται! Όπου στρέφεις την προσοχή σου είναι σαν να ποτίζεις αυτό που βλέπεις. Αν στρέφεσαι στο φως, αυτό μεγεθύνεται! Αν στρέφεσαι στον φόβο, αυτός γιγαντώνεται! Αν στρέψεις την προσοχή σου στην αρρώστια, μεγαλώνει! Αν αντιπαθείς κάποιον, όσο τον αντιπαθείς και τον βλέπεις έτσι, τόσο πιο αντιπαθητικός γίνεται ως προς εσένα! Σε ενοχλεί μια κατάσταση; Θα την βρίσκεις συνεχώς μπροστά σου! Έτσι λειτουργεί το σύμπαν! Ανταποκριτικά! Δεν μιλάμε για θεωρίες! Γι’ αυτό η υψηλότερη θεουργία -και τα όντα που την μετέρχονται  γνωρίζουν- είναι να θεωρείς ότι ήδη είσαι πλήρης αφού είσαι Υιός Θεού! Αυτό το δίδαξε ισχυρά ο Έμετ Φοξ. Εάν δεν κάνεις αυτή την ομολογία, αυτή την παραδοχή ότι είσαι παιδί του Θεού και σ’ αυτό είναι η αξία σου -δεν χρειάζεται να την αναζητάς αλλού, ούτε να αποδείξεις τίποτα σε κανένα- δεν θα είσαι ποτέ πλήρης!

Ας κάνουμε μια ενεργητική δήλωση ότι νοιαζόμαστε!

Ο Θεός, ούτως ή άλλως έχει προικίσει τον καθένα μας με ό,τι τον έχει προικίσει, και του ζητά ό,τι του ζητά! Δικοί του είμαστε, ό,τι θέλει μας κάνει! Αλλά η αξία μας είναι στο ότι είμαστε παιδιά του, δηλαδή μέλη του, είμαστε κομμάτια του! Αυτή είναι η αξία του εαυτού μας και του συνανθρώπου μας! Γιατί αυτός όπως και εμείς είναι εικόνα και ομοίωση Θεού! Αυτό μας βγάζει από την ψευδαισθητική αλλά και τόσο «υπαρκτή» οπτική της χωριστικότητας! Ας εστιαστούμε στο καλό! Στην Ελλάδα συμβαίνουν τόσο δύσκολα πράγματα, αλλά συμβαίνουν και καλά! Ας εστιαστούμε στα καλά! Στην αλληλεγγύη, στην επίγνωση, στην επανόρθωση! Ας κάνει καθένας μας ό,τι καλό μπορεί! Θα σας θυμίσω τον λόγο του Ηλία μας: «Το τίποτα είναι πιο λίγο!» Πάντοτε δηλαδή μπορείς να δώσεις κάτι! Φτάνει να μην μένεις απαθής! Να υπενθυμίσω την πράξη της συνανθρωπίας. Δεν έχει σημασία το ποσόν. Ας είναι 5 λεπτά! Σημασία έχει να βγαίνει από προσευχή και αγάπη! Κι αυτό  κινεί το ντόμινο. Αυτό το ντόμινο ευεργετεί όλες τις ψυχές! Και σ’ αυτό συμμετέχουμε κι εμείς δηλώνοντας την παρουσία μας: είμαστε εδώ, είμαστε παρόντες ακόμα κι αν δεν μπορούμε -όσοι δεν μπορούμε- να δώσουμε περισσότερα. Είναι μια δήλωση ότι νοιαζόμαστε! Κι αυτό ο Θεός το ευλογεί! Όπως ευλόγησε ο Χριστός το δίλεπτο της χήρας!

Δεν έχει σημασία τι θα προσφέρεις, αλλά ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που κάνεις την κίνηση της συνανθρωπίας

Το εγώ αντιλαμβάνεται τα πράγματα ποσοτικά! Όλα πρέπει να είναι τεράστια! Στην πραγματικότητα στο έλασσον, στο ελάχιστο παίζονται τα πράγματα! Η υψηλότερη θεουργία είναι όταν το ελάχιστο προέρχεται από το κέντρο! Την καρδιά! Αν ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει δεν είναι επειδή δεν υπάρχουν φιλανθρωπικές, ανθρωπιστικές οργανώσεις κ.λπ., αλλά γιατί δεν αγγίζει αυτό το σημείο της αγιότητας! Το σημείο της καρδιάς! Δεν έχει σημασία τι θα προσφέρεις, αλλά ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που κάνεις την κίνηση της συνανθρωπίας. Αν η κίνησή σου δεν εκπορεύεται από το Χριστικό σου σημείο, τότε δεν έχει ισχύ να αλλάξει τα πράγματα. Μπορεί εξωτερικά να ωφελεί, και μακάρι να δίνουν όλοι πράγματα! Μιλώ για την κίνηση που θα αποκαταστήσει την ανθρωπότητα! Που θα φέρει το τέλος του πόνου! Την κίνηση που θα κλείσει το τραγικό αστείο της πτώσης που κατάντησε τον άνθρωπο, από βασιλόπαις που είναι, να βρίσκεται σε ζωώδη κατάσταση! Και ο σατανάς να τον τραβάει με λουρί! Μιλάμε για κινήσεις που θεραπεύουν την αόρατη πληγή του κόσμου! Αυτές οι κινήσεις, οι καρδιακές, μόνον από το Χριστικό μας κέντρο μπορούν να δυναμοδοτηθούν! Κι ας είναι το ελάχιστο! Μη φοβούμαστε τα μεγέθη. «Μα δεν έχω χρήματα, δεν έχω χρόνο, δεν έχω δυνάμεις, δεν, δεν!» Κάτι όμως μπορείς! Το ελάχιστο! Δώσε το! Να είσαι παρών! Να δίνεις το παρών στην συμπόνια! Και τότε είναι ευλογημένο ό,τι δίνεις! Αυτό το ελάχιστο το ευλογεί ο Θεός! Αυτό είναι το Μυστήριο της αγιοπνευματικής χάριτος! Αν σε αγγίξει, όλα τα αλλάζει! Το προζύμι γίνεται άρτος! Και μοιράζεται σε όλους!

Η συγκύπτουσα ή η σκυφτή ανθρωπότητα

Είδε την συγκύπτουσα ο Χριστός και έβαλε τα χέρια Του πάνω της! Και την ελευθέρωσε από την ασθένεια! Ανορθώθηκε! Εκείνη δόξασε τον Θεό και ο αρχισυνάγωγος αγανάκτησε γιατί ήταν Σάββατο!

*