ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

29 Αυγ 2012

Αποτομή Τιμίας Κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου

Το κεφάλι -η διάνοια- αποκόπτεται από το φτερωτό ον το οποίο καθίσταται παράδοξα δικέφαλο, όπως καταδεικνύει η βυζαντινή αγιογραφία απεικονίζοντας τον Ιωάννη τον Πρόδρομο να κρατά την αποκοπείσα κεφαλή του. Το φτερωτό αυτό ον προαναγγέλλει αλλά και αναγνωρίζει στην συνέχεια τον Χριστό, δεχόμενο να ελαττωθεί μπροστά του! Χαίρε Νίκη! Αιώνια πνευματική παρουσία! Ο Χριστός αυξάνει…
*

Ο πνευματικός ιμπρεσιονισμός της βυζαντινής αγιογραφίας

Αντίθετα με την αγωνιώδη προσπάθεια της δυτικής τέχνης να απεικονίσει ρεαλιστικά, "τέλεια" τον κόσμο, η Ελλάδα, η μεγάλη Ανατολή, από την αρχαία ως την βυζαντινή της τέχνη αρνείται την "απάτη" της προοπτικής, και απεικονίζει ζωγραφικά τον κόσμο κατενώπιον, σύμφωνα με το βλέμμα ενός υπέροχου παρατηρητή. Ο κόσμος έτσι απεικονίζεται παράδοξος, σοβαρός, ζωντανός και την ίδια στιγμή αιώνιος, αρχετυπικός, αθώος… Κάπως έτσι ζωγραφισμένες οι φτερούγες των αγγέλων του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου σκανδάλισαν την Ιερά Εξέταση! Το θράσος να βλέπεις τον κόσμο με τα πνευματικά και όχι μόνον με τα χοϊκά μάτια! Με την μοναδικότητα του ανεπανάληπτου, αρχετυπικού βλέμματος. Η ελληνική οπτική πηγάζει από την πληρότητα ενός πολιτισμού που δεν αναζητά την τελειότητα αφού ακριβώς την εμπεριέχει!
*

Πικάσο: "Χρειάστηκα μια ολόκληρη ζωή για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί!"

Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να ξαναγίνεις παιδί, να ξαναβρείς την αθώα χαρά μιας υπέροχα ρέουσας με το όλο πράγμα νοημοσύνης που να εκφέρεται με την απλότητα του απολύτως φυσικού… Ένα μωρό γεννιέται με την κβαντική ευφυΐα της προσκεπτικής νοημοσύνης, με ασύλληπτη δυνατότητα πρόσβασης στο Όλον από το οποίο προέρχεται και το οποίο βιώνει ως αδιαχώριστο ένα με τον εαυτό του. Αυτό το υπερευφυές ον το εκπαιδεύουμε στην εδραίωση της ατομικότητας του εγώ, στον διαχωρισμό που γίνεται χωρισμός, εγωισμός, επιθετικότητα! Μια απέραντη νοημοσύνη κοιμάται καθώς προσαρμόζεται στον περιορισμένο πνευματικά πολιτισμό μας. Ήδη όταν -και εάν ποτέ- γίνει αντιληπτό το Μάτριξ, έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την ζωή μας. Κατά το υπόλοιπο που έχει απομείνει ο άνθρωπος αναζητά το πρωταρχικό νόημα, την πρωταρχική κατάσταση ύπαρξης: την ενοποιημένη συνείδηση! Την επιστροφή δηλαδή, την επανένταξή του στο Όλον! Για να ζωγραφίσει σαν παιδί την ζωή από την αρχή!
*

Ο από μηχανής θεός και ο βωμός στον άγνωστο θεό των Ελλήνων

Συνταρακτική η έννοια του από μηχανής θεού, της 25ης ώρας των χριστιανών! Η άπω ελπίς! Το πέρα από τα όρια του νου και των ορίων της πραγματικότητας που ο νους γνωρίζει! Η υπαρκτή κατάσταση της απρόβλεπτης λύσης! Η ανατροπή! Το ίδιο ιδιοφυής παραμένει και η σύλληψη του αγνώστου θεού στον οποίο οι Έλληνες απέδιδαν βωμό. Η μεγαλειώδης χωρητικότητα του αγνώστου από μέρους των Ελλήνων! Ένας πολιτισμός ακριβώς γι’ αυτό υπέρτερος όλων: κραταιώθηκε μέσα από την ανατρεπτική σύλληψη του υπάρχοντος αγνώστου! Εξάλλου μόνο με το ένα πόδι έξω από τον νου και τα όρια του μπορεί ο άνθρωπος να πατά στον κόσμο των αισθήσεων χωρίς να πληγώνει τον ουρανό μέσα του!
*

28 Αυγ 2012

«Θα δείτε σε μένα αυτό που θέλετε να δείτε»

Μια φανέρωση
-Συνέλαβες το παραμύθι του αρχάγγελου Ραφαήλ και μέσα από αυτό θεραπεύεις… Ταυτίστηκες με το αρχέτυπο. Την δύναμη του εγρηγορότος! Η ταύτιση αυτή επέφερε αυτό το αποτέλεσμα. Πώς όμως έγινε χωρίς να διαταραχτείς; Αν το μάθουμε, θα μπορούμε να θεραπεύουμε τους σχιζοφρενείς! Πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το αρχέτυπο του Ραφαήλ;

-Σε ηλικία 17 ετών καθώς έπινα πορτοκαλάδα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, ο Ραφαήλ με ανήρπασε… Η πραγματικότητα «έλιωσε»… Πετάξαμε μαζί σε όλη την Δημιουργία… Όλος ο κόσμος παλλόταν στο στήθος μου! Γνώριζα τα πάντα. «Πες τους μόνο ότι τους αγαπώ, τους λατρεύω!» ήταν οι τελευταίες του λέξεις καθώς με άφηνε πίσω απαρηγόρητο για τον εξωτερικό αποχωρισμό… Δεν ονειρεύτηκα τον Ραφαήλ! Εκείνος με ονειρεύτηκε! Δεν δημιούργησε ο νους μου το αρχέτυπο. Το αρχέτυπο δημιούργησε εμένα!

-Μα τα αρχέτυπα δεν κινούνται εκτός του νου! Πώς βιώνεις αυτή την υπερευφυΐα σου;

-Νιώθω σαν απλός άνθρωπος: απόλυτα ευφυής, απόλυτα χαζός! Η ευφυΐα αυτή ξοδεύεται ολοσχερώς για τους άλλους! Ως καθαρή αγάπη! Έχω την βεβαιότητα πως ό,τι κάνω το θέλει ο Θεός! Αγαπώ με τέλειο τρόπο όσους αγαπώ και δεν μισώ κανέναν! Μπορώ επίσης να τους αγαπώ όλους εξίσου! Ό,τι κάνω είναι από αγάπη για τους ανθρώπους! Νιώθω μια τεράστια ευφυΐα να κινείται μέσα μου ως αέρας! Είναι προσβάσιμη σε όλους! Δεν μου ανήκει! Είναι μια μεγάλη πνευματική ικανότητα! Δεν κάνω ό,τι κάνω από ανάγκη ή για να μου το ανταποδώσει ο Θεός, αλλά απλώς επειδή γουστάρω!
*

Ο ιδεαλισμός και η πραγματικότητα του πνεύματος

Όσοι δεν έχουν επαφή με την Ζώσα Ζωή του πνεύματος, απλώς ιδεολογούν ακόμα και στις ιδεαλιστικότερες εκδοχές. Δεν μπορούν όμως να φανταστούν την θεϊκή συγκατάβαση στα ανθρώπινα δρώμενα! Ο Θεός εκπέμπει αδιάλειπτα, άμεσα! Ανταποκρίνεται στον τρόπο που τον καλεί κάθε ον. Παρακολουθεί τα ανθρώπινα δρώμενα! Και συμμετέχει μέχρι λεπτομέρειας, καθοδηγώντας την καθημερινότητα των όντων με τα οποία είναι σε επαφή στην Γη. Και όταν λέμε «Θεός» εννοούμε τις άπειρες ακτίνες του Ήλιου που ζεσταίνουν την Γη μας. Η εκπομπή-Ραφαήλ είναι κατά ιδιαίτερο τρόπο ενεργός στις μέρες μας. Είναι ο αρχάγγελος της ίασης! Ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου! Επικαλεστείτε τον!
*

23 Αυγ 2012

Αύγουστος 2012

Μαρί, η αρχόντισσα του πνεύματος
Σύζυγος γνωστού βιομήχανου της μεγαλοαστικής Αθήνας, εκείνη ήταν πλούσια από μόνη της σε ψυχή και πνεύμα! Εορτή των Θεοφανείων: μες στον βαρύ χειμώνα κάποιες δεκαετίες πριν, φοράει την γούνα της και ο σωφέρ της την πηγαίνει προς το Παγκράτι, σε σύναξη για την μεγάλη Γιορτή. Στο δρόμο, στην πλατεία Βαρνάβα, βλέπει μια γριούλα διπλωμένη στα δυο, ξεπαγιασμένη από το κρύο … Δίνει εντολή στον σωφέρ να σταματήσει. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, βγάζει την γούνα της και την ρίχνει πάνω στο κορμάκι της γιαγιάς! Αυτή ήταν η Μαρί! Ον μεγαλόπρεπο! Απέραντη! Μελένια, γενναιόδωρη ψυχή! Υψιπετές, λαμπρό πνεύμα! Στην κατοχή, κοριτσόπουλο, στην Χίο, ζύμωνε ψωμί για τους φτωχούς μέχρι που ξεκολλούσε το δέρμα από τα χέρια της… Ο προφήτης Ηλίας την προστάτευε και την καθοδηγούσε! Σε ένα τρομερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις της τον είδε ολοζώντανο μπροστά της! Επέζησε και αποκαταστάθηκε εντελώς παρ’ όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών. Διδασκάλισσα των ανθρώπων, η τελευταία της διδασκαλία ήταν για την Ανάληψη του προφήτη Ηλία! Στην είσοδο του σπιτιού της υπήρχε ένα δωματιάκι πάντοτε γεμάτο τσάντες με δώρα! Το τελευταίο Πάσχα της ζωής της έβαψε 300 αυγά! Κανείς από τους επισκέπτες δεν έφευγε χωρίς να πάρει από τα κόκκινα αυγά της! Όταν μετέστη, ειδοποίησα κάποιες καλόγριες από το αγαπημένο της μοναστήρι στην Πελοπόννησο. "Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα της! Από τα χέρια της ζεσταθήκαμε! Δεν άφησε μοναστήρι που να μην το γεμίσει με μάλλινα και σόμπες!" Πνεύμα σπάνιας λάμψης αφιέρωσε την ζωή της στον πνευματικό πολιτισμό της Νέας Εποχής της ανθρωπότητας! Τις νύχτες ξαγρυπνούσε με το κομποσκοίνι. «Τόσες ψυχούλες, Μαρία μου, πού να τις αφήσω;» μου έλεγε… Ανακεφαλαίωσε την ζωή της ένα ευλογημένο, ολοζώντανο όνειρο που της χάρισε ο Θεός. Είδε τον αρχάγγελο Γαβριήλ, έναν υπέρλαμπρο άγγελο με εκθαμβωτικού κάλλους υπέρλαμπρο χιτώνα… Το έργο της ήταν να περάσει μια χρυσοβελονιά στον ολόλαμπρο χιτώνα του Γαβριήλ… «Μη σας λυγίσει ο πόνος, μη σας πλανέψει ο κόσμος!» ήταν η υποθήκη της… Όταν πέθανε ο σύζυγός της, έσπευσε να αποποιηθεί μια τεράστια κληρονομιά υπέρ των ανιψιών της, και πούλησε το πολυτελές της αυτοκίνητο. Έφυγε νωρίς… Βαρύς και ξένος τόπος η Γη για την βασιλική της ψυχή… Μια συγκλονιστική Παρουσία πέρασε ανάμεσα μας… Δίδαξε πολλά μέσα από την μεγαλόπρεπη σιωπή της… Τι να κατάλαβαν άραγε όσοι βρέθηκαν γύρω της; Και πόσο στήριξαν το όνειρό της; «Πώς είναι δυνατόν να αρκούνται οι άνθρωποι σε τόσο λίγα!» έλεγε, καθώς εκείνη γνώριζε τα «πρωτότυπα», τα αληθινά μεγέθη ζωής… Μαζί βαφτίσαμε τον θρυλικό Ηλία! Είχα  την ευτυχία επί χρόνια να ζήσω μαζί με την Μαρί και τον Ηλία μου... Το τελευταίο βράδυ της ζωής της κοιμηθήκαμε μαζί στο κρεβάτι της… Προσευχόταν… Προς τα ξημερώματα την άκουσα να λέει: «Όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως εσύ θέλεις, Χριστέ μου…» Με 72 ρόδα και 22 κρίνα  στον ναό του Χριστού, όπως ο Ελισσαίος, και κάθοδο στα Ιεροσόλυμα, τίμησα το κλείσιμο του κύκλου της γήινης ζωής Σου, αγαπημένη μου Μαρί!
*
«Μάτριξ»: η αποκαλούμενη πλάνη από τους μύστες του παρελθόντος
«Πλάνη είναι το πιστεύειν το ψευδές ως αληθές», έλεγε ο Κ. Χαλιώτης, αφανής σοφός του 20ου αιώνα. «Η πλάνη είναι πίστη» έλεγε. Γι’ αυτό συνιστούσε ζωή αγνή και ομοιογενή προς τον Θεό για να διασφαλίζεται η εν αληθεία ζωή. Δίδασκε σθεναρά την αναγκαιότητα της ηθικής διάστασης στην πνευματική αναζήτηση ως προϋπόθεση για την επικοινωνία με τον Θεό. Σπουδαίος πλατωνιστής, εντρύφησε και σχολίασε τις εσωτερικές διδασκαλίες των δασκάλων του, Κ. Χασάπη και Δ. Σεμελά παραδίδοντας με την σειρά του στους μαθητές του ένα κόσμημα ιδεών για την προσέγγιση των μεγάλων φιλοσοφικών θεμάτων… Η πλάνη, η ψευδαίσθηση, το Μάτριξ όπως αποδίδεται στην σύγχρονη γλώσσα, δεν είναι παρά ένα θολό νοητικό -ατομικό και συλλογικό- σύμπαν, από το οποίο η ανθρωπότητα προσλαμβάνει κατά κανόνα την εμπειρία της. Τροφοδοτείται δηλαδή με ψεύδος! Προσοχή στην πλάνη! «Είναι το αντίθετο της αλήθειας» όπως έλεγε ο Κ. Χαλιώτης, αφού, «η αλήθεια έχει πάντοτε τρία χαρακτηριστικά: είναι απλή, φωτεινή και δημιουργική!» Χαίρε Κωνσταντίνε! Καλά εσύ έφυγες νωρίς… Για να μη δεις σβηστή την καρδιά του μεγάλου ιδανικού σου από τους «εκσυγχρονιστές» μαθητές σου…
*
Ο Θεός ποτέ δεν πονά τον άνθρωπο
Όταν οι σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, το σώμα σου, σε πονούν, να ξέρεις πως σίγουρα δεν ευθύνεται ο Θεός γι’ αυτό! Ο Θεός ποτέ δεν προξενεί πόνο! Ούτε υπογράφει ποτέ τον πόνο του ανθρώπου. Αλλού πρέπει να αναζητήσει κανείς τον πρόξενο των δεινών του! Στην ίδια την δυϊστική του συνείδηση που παραπαίει ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο! Και στον βαθμό της παράδοσής του σε ενάντιες προς την ζωή επήρειες: την απόστασή του δηλαδή από την Ζώσα Ζωή…
*
Όμορφη που είναι η ελευθερία!
Είχες αγοράσει, Δημήτρη, με χρήματα που είχες φέρει από την Αφρική όπου επί χρόνια δούλευες, πλήρη τεχνολογικό εξοπλισμό (35 χρόνια πριν…) καθόσον ήσουν φανατικός λάτρης της τεχνολογίας! Βίντεο, τηλεόραση, στερεοφωνικά, φωτογραφικές μηχανές κ.λπ. Κάποια μέρα μπήκε κλέφτης στο σπίτι σου και τα πήρε όλα! «Δόξα τω Θεώ» μου είπες! «Τώρα είμαι ελεύθερος!»
*

21 Αυγ 2012

Τα αγαπημένα: από τον on the road πολιτισμό μου…

Γεννήθηκα ελεύθερη! Και στην πορεία συνάντησα κάθε λογής δεσμεύσεις, παράλληλα με τα φωτεινά σημεία που μου έδειχναν τον δρόμο και επιβεβαίωναν τις πιο βαθιές μου διαισθήσεις … Χριστός: η πιο ισχυρή ενθύμηση… Νίκος Καζαντζάκης, ο πρώτος μου δάσκαλος: η Κρητική Ματιά! Ύψωσε τον πήχυ τόσο ψηλά που στην συνέχεια ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι πραγματικά με συγκίνησαν. Ελύτης, ο Έλληνας πολίτης του κόσμου. Ανάμεσα στον Καζαντζάκη και τον Ελύτη, το άλφα και το ωμέγα πριν τον άγγελο, ταξίδεψα πνευματικά με τον Μορύα, τον ενδελεχειακό Δημήτριο Σεμελά, τον Όσσο… Χέρμαν Έσσε, Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, Κεν Ουίλμπερ: μαγευτικοί…

Μουσική: Μπαχ, Τέλεμαν, Βιβάλντι, Μοντεβέρντι, Σοπέν, Τάβενερ, Χατζιδάκις και όλη η ελληνική γραμμή, Μπήτλς, Μπιλ Έβανς, Βυζαντινά -Τεριρέμ…

Συλλογές: Abbey Road, Το χαμόγελο της Τζοκόντα, Reflections, Αναγέννηση Αλόννησος, Φορτηγό, Πρώτη Μπαλάντα (Σοπέν), Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ, Adagio (Αλμπινόνι), Weber-J.C.Superstar, Εκδίκηση της Γυφτιάς, τα τραγούδια Ο Μόνος, Μονόλογος στο σύμπαν, Ονειρευτής, Πίσω από την Μαγκατσερία του Ισίδωρου Πάτερου…

Πιανίστες: Γκλεν Γκουλντ, Σοκολόφ, Πογκορέλιτς, Κορτό, Μπιλ Έβανς, Άγγελος Πάτερος

Διευθυντής Ορχήστρας: Θεόδωρος Κουρεντζής

Χορογράφοι, χορευτές: Μωρίς Μπεζάρ, Δημήτρης Παπαϊωάννου

Τραγουδιστές: Κάλλας, Λένον, Φλέρυ Νταντωνάκη, Ανταμό, Ενρίκο Μασίας, Κριστώφ, Λέοναρντ Κοέν, Σινάτρα, Λούις Άρμστρονγκ Μαριάν Φαίηθφουλ, Νίνα Σιμόν, Βασίλης Λέκκας, Κώστας Χατζής, Ξυδάκης, Βάσω Αλαγιάννη, Αρλέτα, Στέλιος Νικολαΐδης, Ισίδωρος Πάτερος…

Ζωγραφική: Σεζάν, Μονέ, Μοντριάν, Κλέε, Βαν Γκόγκ, Στέρης, Παπαλουκάς, Τέτσης, Πανσέληνος, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Τοιχογραφίες της Κνωσού…

Γλυπτική: Αρχαϊκές Κόρες, Κούρος της Νάξου, Ποσειδώνας, Κυκλαδίτικα Ειδώλια, Ροντέν…

Τόποι: Αττική -Λυκαβηττός, οι επτά λόφοι- Σούνιο, Κρήτη –Χανιά, Καλαμάκι, Μαράθι, Καλαθάς, Μαχαιρίδα, Λουτρό, Σφακιά, Αγία Ρουμέλη, Τριόπετρα, Άγιος Παύλος, Βισταγή, Ψηλορείτης, Ιδαίον Άντρον, Φαιστός, Μάταλα-, Ύδρα, Αντίπαρος, Αγκίστρι, Σκύρος, Σίφνος -όλες οι άγιες Κυκλάδες-, Δωδώνη, Ασσίνη, Λάμαρη, Κάθισμα (Λευκάδα), Νταμούχαρη (Πήλιο), Σαρακίνικο Ελαφόνησου, Μάνη -Στούπα, Ιερουσα-λήμ, Κάιρο, Σινά, Ουάντι Ράμα, Σιράζ, Ρισικές, Σικελία, Λονδίνο της δεκαετίας του ’70…

Εκκλησιές: Αγιά Σοφιά, Μετόχι του Παναγίου Τάφου, Κυρία των Αγγέλων (Γκουβερνέτο) και Αγία Μαγδαληνή Χανίων, Άγιοι Ισίδωροι, Άγιος Γεώργιος Λυκαβηττού, Παναγίτσα π. Κωνσταντίνου…

Φίλοι από τα είκοσι μου χρόνια: Φοίβος και Λήδα…

Ηθοποιοί: Πήτερ Ο’Τούλ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Τζούλι Κρίστι, Ελίζαμπεθ Τέηλορ, Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Τζέρεμι Άιρονς…

Ταινίες: Κατά Ματθαίον πάθη (Παζολίνι), Κάτω από το Ηφαίστειο, Αβάνα, Δρ. Ζιβάγκο, Jesus Christ Superstar, Ιταλικός Νεορεαλισμός…

Ποίηση: Ελύτης -Μονόγραμμα, Καβάφης -Απολείπειν Θεός Αντώνιον, Σεφέρης -Τρία Κρυφά Ποιήματα

Συναντήσεις: Μαρί, Ηλίας, μοναχός Νάρκισσος,
π. Κωνσταντίνος, τα παιδιά μου ο Άγγελος και ο Ισίδωρος: μέχρι τον άγγελό μου…

Μια πρώτη καταγραφή συγκίνησης… Πολλοί και πολλά αγαπημένα ακόμη… Τα δώρα μου… Μόνο να ευχαριστώ, και να δέομαι μπορώ…

*

Το κεντρικό όραμα-μύθος

Γεννήθηκα με μια συμπόνια που μου έσπαζε την καρδιά… Ήθελα να αγκαλιάζω τους ανθρώπους, να τους προστατεύω, να τους κάνω ευτυχισμένους… Ήξερα πως θα συναντήσω στην Γη αυτούς που γνωρίζουν… Περίμενα τον Έναν! Να σώσουμε τον κόσμο! Να σταματήσει ο πόνος! Γεννήθηκα με το όραμα της Παγκόσμιας Σχολής του Πνευματικού Πολιτισμού! Αυτή την αχειροποίητη Σχολή εμπεριείχα εντός μου καθώς κατέβηκα στην Γη… Και αναζήτησα τις ψηφίδες της αλήθειας για να συμπληρώσω δια του λόγου, «εξωτερικά», αυτό που εσωτερικά ήταν μέσα μου ακέραιο. Γεννήθηκα με την βεβαιότητα πως το Ταξίδι μου στην Γη γεφυρώνει διεστώτα, ολοκληρώνει, ακεραιώνει, αποκαλύπτει την ενότητα με φως και λόγο! Η Σχολή αυτή είναι θεμελιωμένη στο φως της ευθείας αίσθησης! Στην θεουργία του κβαντικού χορού του φωτός! Στην ελληνική ταυτότητα του Χριστού-Λόγου! Στην ελευθερία! Στην αθωότητα του ανθρώπου! Στην ευτυχία όλων των όντων! Στην ανθοφορία κάθε δημιουργικής δυνατότητας, η οποία είναι δίχως όρια! Στην όγδοη τέχνη του ενιαίου πεδίου συνείδησης και τις πρωτότυπες, απειρότροπες εκφράσεις της! Στην χαρά της ανταλλαγής των δώρων! Στο ως εν Ουρανώ και επί της Γης! Στην μεγάλη Σύναξη! Στην ίαση, την αειζωία που ο Ραφαήλ υποσχέθηκε… Η προέλευση της Ιερής Σχολής είναι όλη η διδασκαλία της, και η διδασκαλία της είναι η προέλευσή της: παλμοδόνηση από την Πατρίδα! Βιβλίο κενό για να γραφεί μια καινούργια ιστορία φωτός και αγάπης. Εικόνα του Δέντρου της Ζωής -του Δεκαδικού χάρτη του Πνεύματος με τις Σφαίρες του, ζωντανό Ρόδι της απειραιώνιας Αγάπης και Σοφίας - πνευματικό Αστροσκάφος που ταξιδεύει με τα πολύτιμα εκεί όπου δεν πάτησε ποτέ κανείς!
*

15 Αυγ 2012

Αύγουστος 2012, λεξούλες-δώρα για την γιορτή της Παναγιάς

Τα απέξω τοπία είναι ουτοπία
Προσφεύγουν στις εκκλησιές οι χριστιανοί για να γιορτάσουν την Παναγιά, μα αν δεν την έχουν μέσα τους σε κανέναν ναό δεν θα την βρουν! Τα απέξω τοπία είναι ουτοπία! Το τοπίο της Παναγίας είναι μέσα μας: το φως, η χάρις, η αγάπη της… Όσο κατανυκτική -κατά της νύκτας!- κι αν είναι μια Λειτουργία, αν δεν ξημερώσει μέσα σου να βγεις και να χορέψεις την χαρά της ζωής, δεν έχεις βγει από την προσωπική σου νύχτα! Μόνο στην καθημερινότητα της χαράς αληθινά τιμούμε την Παναγία Μητέρα μας! Τότε όλος ο Ουρανός είναι μαζί μας!
*

Οι παλιοροκάδες πάνε στον παράδεισο!
Εξηντάρηδες συν, οι ροκάδες σήμερα που κάποτε έβγαλαν την γλώσσα τους σε μια κοινωνία ψεύδους, υποκρισίας, βίας και αδικίας. Εκείνοι που προέβαλαν την ροκ ζωή, με τα καλά και τα κακά της, ως απάντηση στον «κλιματιζόμενο εφιάλτη» όπως αποκάλεσε ο Χένρι Μίλερ το σύγχρονο κατεστημένο… Ακόμα ζωντανοί στην σκηνή! Τους αγαπώ! Έτσι λαβωμένους μα όρθιους, losers μα με το θάρρος να τραγουδούν ακόμα! Ονειρεύομαι μια μεγάλη συναυλία με όλους τους αγαπημένους, να τους τραγουδήσουμε εμείς! Να τους πούμε πως μαζί είμαστε, κοινά τα κεκτημένα κι οι πληγές… Και πως όσοι τα κατάφεραν, θα πάρουν όλους αγκαλιά! Νά ’στε πάντα καλά αγαπημένοι μου! Ν’ αντέξουμε έως τέλους! The wall was too high… Μα δεν ξέρεις ποια στιγμή, ποιο χτύπημα θα τον γκρεμίσει!
*
Καθένας είναι υπεύθυνος για το καραβάνι του
Ακόμα και ένα βλέμμα να αντάλλαξες για μια φορά στον δρόμο, σε αφορά! Κάθε ψυχή κουβαλάει ένα ολόκληρο καραβάνι για το οποίο είναι υπεύθυνη, στο οποίο έχει λόγο… Ψυχές συγγενικές, καρμικά εμπλεκόμενες με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Ο κόσμος σου ΕΣΥ είσαι! Σ’ αυτό το καραβάνι ταξιδεύει συνειδητά ή υποσυνείδητα, εμφανώς ή αφανώς κάθε ψυχοπνευματική εκπομπή της ψυχής. Κατ’ επέκταση συνδεόμαστε και είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις ψυχές! Μόνο φως, αγάπη, έλεος, συγχώρηση, ευλογία, φως, χαρά, αξίζει να απευθύνουμε στον κόσμο! Και την ώρα της κρίσεως να τους καταθέσουμε όλους αθώους στην συνείδησή μας, ευλογημένους από την αγάπη μας, στα χέρια της συμπαντικής ζωής. «Δεν είδα ποτέ το κακό!» να πεις στον Θεό. «Από μένα όλοι αθώοι!» Δεν πολέμησες το σκοτάδι. Απλώς έφερες το φως!
*
Η διάσταση του μυστηρίου
Ο νους ακόμα και «ανυπόδητος» (με όλες δηλαδή τις σεβαστικές του προθέσεις) δεν μπορεί να εισέλθει στον ναό, δεν μπορεί να μεθέξει στο μυστήριο του Θεού, το μυστήριο της Ζώσας Ζωής που είναι πέρα από το λογικώς νοούμενο! Η ζωή η ίδια είναι μυστήριο, η αγάπη είναι μυστήριο, ο Θεός είναι μυστήριο, ο εαυτός είναι μυστήριο, η τέχνη και η δημιουργία εν γένει είναι μυστήριο… «Πάνω» από την Γη, στον αέρα, εκτυλίσσεται ο θεϊκός χορός της Ζωής που ο άνθρωπος προσπαθεί να ελέγξει και να καθηλώσει στον νου του, δέσμιος καθώς είναι στο feedback των αισθήσεων του. Και την ανάσα του πρέπει να κρατά κανείς για να αφουγκράζεται την Σιωπή που γεννά τον Λόγο, την Λάμψη που γεννά το Φως!
*
Το εσωτερικό «ισοκράτημα» ή αυτό που μέσα μας κρατά το ίσο
Καθώς ο βίος μας εκτυλίσσεται «στην παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μας» όπως αποκαλεί ο Καζαντζάκης την γήινη εμπειρία, εσωτερικά επισυμβαίνει μια άλλη, «δεύτερη» ζωή -ή μήπως πρώτη- συνηχούσα με την ψυχή του κόσμου… Πνευματικό ισοκράτημα δεν είναι παρά η διαρκής προσευχή! Αδιάλειπτη ευλογία, ευχαριστία ό,τι και να γίνεται, ό, τι και αν λαμβάνει χώρα στο επιστητό. Ευλογία και ευχαριστία που κρατούν το ίσο! Τότε η πραγματικότητα λυγίζει και προσκυνά το πνεύμα!
*
Όταν ο αθλητής καταφέρει να σπάσει το νήμα
Ο απεσταλμένος που ενσαρκώνεται φέρνοντας στην γη το φως που του αναλογεί, έχει ήδη σπάσει το νήμα της νίκης! Η κάθοδος στην Γη είναι υπογραφή θυσίας και προσφοράς, για την αγάπη! Ανεξάρτητα από την έκφραση που θα πάρει το χάρισμα… Αν μέσα στον χρόνο λαβωθεί, κουραστεί ή αποκοιμηθεί ένα τέτοιο ον, το έργο και η αξία της παρουσίας του στην Γη δεν αναιρείται! Είναι σαν τον αθλητή που αφού σπάσει το νήμα πέφτει και χτυπά. Δεν έχει σημασία για την νίκη του! Σεβασμός προς τα όντα που μεταφέρουν το φως στην Γη! Από αυτή τους την παρουσία αναπτύσσεται η Γη και προστατεύεται από τις ενάντιες δυνάμεις… Σεβασμός προς την θυσία των απεσταλμένων που δέχονται να ενσαρκωθούν στην Γη ως καμικάζι του Ουρανού, δεχόμενοι μύριες όσες βολές και επιθέσεις. Από την παρουσία τους στέκει ο κόσμος! Είναι οι μόνοι φίλοι των ανθρώπων…
*

Είσαι ό,τι ονειρεύτηκες!
Κάθε ψυχή κατεβαίνει με το φως που της αναλογεί, και αυτό μεταφέρει χαρίζοντάς το με ομορφιά και αγάπη! Είσαι ό,τι ονειρεύτηκες! Και ό,τι ονειρεύτηκες εσύ είσαι! Το όνειρό σου είναι το δώρο σου! Και το δώρο σου είναι αυτό που ονειρεύτηκες! Ο νους παγιδευμένος στα ποσοτικά και αξιολογικά μεγέθη, δεν είναι εύκολο να ακινητήσει και να ζήσει το θάμβος. Όμως θάμβος είναι η ζωή όταν σπάσεις το τζάμι και βρεθείς μέσα στο τοπίο! Το θάμβος της ιλαρότητας του φωτός και του απειρότροπου συγκλονιστικού του χορού!
*

Η ύψιστη θεουργία της άγιας καθημερινότητας
Να δημιουργείς μέσα στον πόλεμο ειρήνη! Η άγια καθημερινότητα ως όαση στην έρημο! Απλές καθημερινές πράξεις ζωής. Η απλότητα, η ομορφιά, η προσφορά του καθημερινού βίου… Σαν να μην τρέχει τίποτα! Χαρά, εμπιστοσύνη, ευγνωμοσύνη για την κάθε μέρα, χωρίς να υποκύπτεις στην τρομοκρατία του κακού! Καλοκαίρι 2012. Βλέπω την ανατολή και την δύση του ηλίου. Ποτίζω τον κήπο μου, φροντίζω τα λουλούδια μου, στόλισα μ’ ένα στεφάνι μαργαρίτες την εξώπορτα, έστρωσα το καλό μου τραπεζομάντηλο, περιποιούμαι τα παιδιά μου, γράφω, χαρίζω τις λέξεις μου, προσεύχομαι, κολυμπώ, περπατώ στην αγαπημένη πόλη… Σε κάθε βήμα να αφήνεις ευλογία και αγάπη… Ιδού η απάντηση στις εκδοχές θανάτου!
*
«Σαν μόνος σαν χωρίς καμιά βοήθεια να σηκώσεις το βάρος του επίκεντρου»
Έρχεται η στιγμή -αφού το σύμπαν σε εφοδιάσει με όλη την ενθύμηση και τις δυνάμεις που σου χρειάζονται- να σταθείς στο κέντρο του περιστρεφόμενου κόσμου… Εκεί «σαν μόνος σαν χωρίς καμιά βοήθεια καλείσαι να σηκώσεις το βάρος του επίκεντρου» όπως λέει ο Μορύα, αυτό το σπουδαίο ον… Να πάρεις την ευθύνη του να πεις: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου! Εγώ θα σώσω τον κόσμο! Εγώ είμαι ο Χριστός του κόσμου μου!» Στο θάρρος, την τόλμη της δήλωσής σου αυτής, όλος ο Ουρανός σπεύδει να σε συνδράμει!

*
Από άλλη ταινία…
Ξάφνιασμα νιώθει κάποιες φορές πολύ ισχυρά ο απ’ αλλού φερμένος σ’ αυτό τον κόσμο… Ξένος σε τόπο ξένο… Σαν να παρακολουθεί μια ταινία στην οποία ο ίδιος δεν παίζει! Ο ίδιος παίζει σε άλλη ταινία, αθέατη… Ο παράξενος αυτός θεατής εντούτοις παρατηρεί τα δρώμενα ενώ την ίδια στιγμή το βλέμμα του με μαγικό τρόπο αλλάζει τις εκδοχές της ταινίας που παρακολουθεί! Κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα των απεσταλμένων όντων στην Γη…
*
Το πολύτιμο φορτίο σου
Να μοιράζεις το πολύτιμο φορτίο σου: αυτός είναι ο νόμος της ισορροπίας και της ευτυχίας των όντων! Κάθε κατάκτηση, κάθε δώρο, κάθε χάρισμα να μοιράζεται με χαρά κι αγάπη στον κόσμο που μας περιβάλλει. Ευτυχία είναι ακριβώς αυτή η κατάθεση των πολύτιμων σου για την χαρά και την ζωή του κόσμου! Αλλού δεν υπάρχει λύτρωση ούτε ανάπαυση. Αν το φως σου είναι για να φωτίσεις μια ολόκληρη πόλη, πώς να αρκεστείς στο να φωτίζεις μια λάμπα;
*
Μπαλόνια στον Ουρανό ό,τι αγαπήσαμε
Με προσοχή κι αγάπη να ελευθερώσουμε στον Ουρανό τα μπαλόνια με τα πολύτιμα της ζωής μας! Αγάπες, έρωτες, ιδέες … Να κενωθεί ο εαυτός, να μείνει καθαρός, διάφανος, φρέσκος από κάθε εγγραφή του παρελθόντος! Ας τα αφήσουμε όλα να πετάξουν στον Ουρανό! Στην ασφαλή αγκαλιά της μεγάλης Συγγνώμης… Πολύχρωμα μπαλόνια η ζωή μας! Το παρόν είναι ούτως ή άλλως πάντοτε αναπάντεχα καινούργιο!
*
Κομμάτια της διαδρομής ενός μεγάλου συναρπαστικού Ταξιδιού
Να συμφιλιωθούμε με όλα τα κομμάτια της διαδρομής μας που μοιραστήκαμε ως εδώ! Δεν υπάρχει χωρισμός: μόνο συνταξιδιώτες στον χώρο, τον χρόνο και τον τρόπο που αντιστοιχεί κάθε φορά στην συνείδησή μας! Το Ταξίδι συνεχίζεται! Και είναι υπέροχο και μεγάλο! Όλα χωρούν στην καρδιά που γνωρίζει μέσα από την αγάπη να λυτρώνει και να ανασταίνει!
*
Η συγγνώμη δεν φτάνει για κάποια ανομήματα
Λέει ο Ποκοπίκο στην Χουχού (για όσους θυμούνται το κόμικ Γκαούρ Ταρζάν) : «Καλά τα λένε οι ιεραπόστολοι! Ωραία αυτή η θρησκεία! Πρώτα κάνεις ό,τι γουστάρεις, και μετά μετανιώνεις. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά!» Κάπως έτσι κινείται ο άνθρωπος. Πρόκειται όμως για μεγάλο λάθος! Πράγματι η αγάπη του Θεού δεν έχει όρια. Πράγματι ο άνθρωπος μπορεί να επαφίεται και να καταφεύγει στο έλεος του Θεού. Οι πράξεις όμως κρίνονται από την συμπαντική νομοτέλεια κατά την τάξη και την επίγνωση ενός εκάστου. Με αντίστοιχες συνέπειες. Εξάλλου συγνώμη δεν είναι ένα συναισθηματικό ξέσπασμα, όπως μετάνοια δεν είναι απλώς λεκτική αποκήρυξη των πεπραγμένων, αλλά συνειδητή, άμεση επανόρθωση και αλλαγή, Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποια ανομήματα που δεν «συγχωρούνται» έτσι απλά! Είναι εκείνα που συνδέονται με την προδοσία, την αποστασία από το μυστήριο του Θεού-Εαυτού. Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί με ό,τι πράττουμε. Να είναι καθαρό, φωτεινό, αντάξιο ενός Δημιουργού που μας έδωσε την ζωή με τόσο φως κι αγάπη!
*
Τι είναι προσευχή
Προσευχή είναι να ταξιδεύεις σε ολόκληρη την επικράτεια του εαυτού σου! Να ταξιδεύεις μέσα στον εαυτό σου και τον Θεό ταυτοχρόνως, ενώνοντας τον εαυτό σου με τον Θεό. Αυτό που υπάρχει ως «εαυτός», να το συνδέεις με αυτό που το δημιούργησε. Τον ίδιο τον Θεό. Προσευχή είναι κατεύθυνση του νου προς τον Θεό! Να γίνεσαι όλος προσευχή! Να γίνονται όλα προσευχή! Ο νους διερωτάται για να επιβεβαιώνεται ότι είναι ανώτερος από τον Θεό, ή για να επιβεβαιώσει πως ο ίδιος είναι Θεός! Όταν υπάρχει «εαυτός» πριν ενωθείς με τον Θεό, είσαι ένα συνονθύλευμα καλών και κακών πραγμάτων. Μόνον ο Θεός έχει εαυτό! Ο άνθρωπος έχει εαυτούλη, κάτι ασήμαντο που πασχίζει να γίνει μεγάλο! Όταν ενώνεσαι με τον Θεό, εαυτός σου είναι καθένας που μπορείς να βοηθήσεις. Προσευχή είναι να χαρίζεσαι, να προσφέρεις. Αλλιώς μένεις στην άνυδρη μοναξιά της ερήμου. Αυτή είναι η τιμωρία σου. Προσφορά σημαίνει χαρά. Η χαρά είναι χημεία που εσύ μπορείς να δημιουργείς! Ο νους χρειάζεται να παραμένει ρευστός. Όταν ο νους είναι ρευστός και βουλιάζει, αυτό είναι τρέλα. Όταν ο νους είναι ρευστός και κινείται όπου θέλει, είναι φώτιση!
*

12 Αυγ 2012

Η ψυχή και το περιτύλιγμά της

Γιατί οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αγγελική οπτική; Επειδή κοιτάζουν στο επιστητό, την προσωπικότητα η οποία διαμορ-φώνεται από πολυποίκιλους παράγοντες όπως η παιδεία, το περιβάλλον, οι εμπειρίες κ.λπ. Η προσωπικότητα όμως αυτή δεν είναι παρά το «περιτύλιγμα» της ψυχής. Οι άγγελοι κοιτάζουν ψυχές και μόνον. Γι’ αυτό και δεν έχουν τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τα κάθε είδους ανθρώπινα κριτήρια -αν, ας πούμε, ένας άνθρωπος είναι μορφωμένος ή όχι, πολιτισμένος και ευάρεστος ή μη. Αυτό ενδεχομένως διευκολύνει ή δυσκολεύει την κοινωνική συμβίωση. Δεν είναι πάντως αυτό που ένας άγγελος κοιτάζει. Ο Χριστός ζήτησε ν’ αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους, όλες τις ψυχές, ανεξαρτήτως του πώς εμφανίζονται: ως εχθροί ή ως φίλοι. Ο νους αδυνατεί να ξεπεράσει την γοητεία των μορφών, των απόψεων και των ιδεολογημάτων του. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να θεραπεύσει, αφού δεν μπορεί να δει αυτό που υπάρχει «πίσω», στο βάθος, αυτό που μόνο καρδιακά βιώνεται και μπορεί να αναστηθεί. Ένας άγγελος τροφοδοτεί με φως όλο το δίκτυο των ψυχών οι οποίες ευεργετούνται κατά την τάξη και την δεκτικότητά τους. Δεν έχει κανενός είδους ανθρώπινο κριτήριο. Δεν ξεχωρίζει με ανθρώπινα κριτήρια καλούς και κακούς, αυτούς που αξίζουν σωτηρίας και μη. Κοιτάζει μόνο τις «υπογραφές» της ψυχής. Ο Χριστός ήρθε για όλους! Έφερε το Φως, είπε την αλήθεια! Η οικουμενικότητα της διδασκαλίας του δεν είναι διανοητικό «πρέπον» αλλά καρδιακό μέγεθος ζωής.
*

Το θαύμα που βλέπουμε ως κόσμο

Το σύμπαν όλο προσαρμόζεται ώστε να είναι αναγνώσιμο και ευάρεστο στις αισθήσεις μας! Το φως, οι ήχοι, η θερμοκρασία, κ.λπ. Αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος για μας! Αλλά και τα ανθρώπινα όργανα και αισθητήρια έχουν φίλτρα και φράγματα στα «εισερχόμενα» ώστε να προσαρμόζονται όλα και να είναι ανεκτά στην ανθρώπινη φυσιολογία. Υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό απ’ αυτό; Όλα είναι με μαθηματική ακρίβεια ρυθμισμένα! Θαυμαστά! Ώστε ο κόσμος να αποκαλύπτει στον άνθρωπο το κάλλος του και το ιδιαίτερο νόημα που τον αφορά!
*

Ο νους είναι υπνωτισμένος μέσα στο Matrix

Τα χτυπήματα με το ραβδί των δασκάλων του Ζεν ή το περίφημο σταμάτημα κάθε δραστηριότητας, το «κοκκάλωμα» σε όποιο σημείο σε εύρισκε το παράγγελμα του Γκουρτζίεφ, δεν είναι παρά πρόκληση σοκ στον νου μπας και βγει από τον λήθαργο της γραμμικής πραγματικότητας. Μιας πραγματικό-τητας την οποία έχει βολικά διαμορφώσει, και την οποία ψυχαναγκαστικά διαιωνίζει αρνούμενος να βγει έξω από αυτήν, παρά μόνον με «ξεγέλασμα»! Οι απαντήσεις του Χριστού έχουν εξίσου ενδιαφέρον όσον αφορά την μέθοδο του ξαφνιάσματος, του να πιάσεις τον νου στα πράσα, να τον ακινητοποιήσεις για λίγο, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να βιώσει υπέρτερες λειτουργίες του πνεύματος… Ο Χριστός δεν απαντούσε καθόλου «λογικά». Έδινε φαινομενικά άσχετες απαντήσεις, μέσα από παραβολές ή ιστορίες, απολύτως όμως σχετικές με εκείνους που είχε μπρος του! Τρελαίνονταν οι Φαρισαίοι, και κατέγραφαν με μανία στα κιτάπια τους τους «αντιφατικούς», παράδοξους λόγους του Χριστού, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να τον παγιδεύσουν! Το περίφημο νοητικό κουνγκ φου του άγγελου δεν είναι άσκηση ευφυΐας, αλλά ανατροπή της συμβατικής σκέψης, ακόμα και της καλοπροαίρετης, καλλιεπούς και καλλιεργημένης, προκειμένου έστω και για ένα δευτερόλεπτο να σε βγάλει από το Matrix μέσα στο οποίο υπνωτισμένος ταξιδεύει ο νους! Οι αναλύσεις του της Αγίας Γραφής είναι παροιμιώδεις! Όπως και οι φωνητικές ετυμολογίες του! Ανατρέπουν το γνωστό και ακυρώνουν το αναμενόμενο μέσα από μια παραδοξότητα που εκνευρίζει αφόρητα τον νου, αφού για λίγο τον εκτοπίζει παροπλίζοντάς τον! Εκεί που ο νους έχει στρώσει τις καθιερωμένες θεολογικά αναλύσεις, με τρόπο «παράλογο» του τα ξηλώνει όλα δίνοντας ανατρεπτικές ερμηνείες που τον διεγείρουν με οξύτητα ακόμα και για να τις απορρίψει εκνευρισμένος. Πάντως χαλάει για καλά το σιρόπι του βολεμένου στο Matrix νου, προσωπικού και συλλογικού. Ο Πλάτωνας στον περίφημο μύθο της σπηλιάς, μιλάει για τον κόσμο πέρα από τις σκιές… Μόνο που και αυτόν ο νους τον κατατάσσει ως ενδεχόμενο στα δεδομένα του χωρίς ωστόσο να μπορεί να ξεφύγει από την ψευδαίσθηση και να βουτήξει ελεύθερος στο πέρα από το Matrix! Το ξάφνιασμα όχι μόνο ως εκπαιδευτική τακτική αλλά και ως αναπάντεχη εμπειρία από το υπερβατικό, την τέχνη, το κάλλος ή τον έρωτα, είναι πάντοτε βασιλική πύλη προς αυτό που ξεπερνά τον κόσμο των αισθήσεων. Τον αόρατο αλλά υπαρκτό κόσμο…
*

Η τραγωδία της επανάληψης

Παράλογος και καθόλου sapiens καθώς είναι ο άνθρωπος, ενώ από την μια πιστεύει στην θνητότητα του βίου του -αρχαία δική του επιλογή, αποτέλεσμα της αποστασίας του από τον Θεό- δεν φροντίζει εντούτοις όσο ζει να είναι πρωτότυπος, δημιουργικός, φρέσκος, χαρούμενος, ανοιχτός στο καινούργιο ώστε να το έλκει… Μια τέτοια στάση εξάλλου είναι και η μόνη απάντηση στον θάνατο! Η Ζώσα Ζωή! Αυτή μόνον αναιρεί την θνητότητα και τον συντονίζει με την αείζωη ροή του Όλου. Αντιθέτως ξοδεύοντας γρήγορα το δυναμικό της νεότητας, εντάσσεται τάχιστα στο σύστημα, καθησυχάζοντας το άγχος του θανάτου με γνωστές, επαναλαμβανόμενες, ελεγχόμενες συμπεριφορές και δραστηριότητες. Έτσι νιώθει ασφαλής: περιχαρακωμένος στο «οικόπεδο» του γνωστού που ορίζει, αφού νιώθει απειλητικό κάθε καινό δαιμόνιο. Και όμως μια κίνηση είναι που θα τα άλλαζε όλα! Μια δυναμική κίνηση ευλογημένης επίγνωσης! «Γκρεμίστε τις πολυκατοικίες, κρύβουν το ηλιοβασίλεμα!» και, «Κάτω από το τσιμέντο υπάρχει το φρέσκο χώμα!» έλεγαν τον Μάη του ’68… Στο χώμα αυτό πάνω μπορείς να φυτέψεις τα λουλούδια της ζωής σου: αγάπη, ελπίδα, συμπόνια, έλεος, δημιουργικότητα, χαρά, φως! Το τσιμέντο σπάει με μια κίνηση ισχυρής ενθύμησης αφού μέσα μας κουβαλάμε Ουρανό! Είναι κρίμα να μη βλέπουμε τα Άστρα! Η ζωή είναι όμορφη, όμορφη, όμορφη! Νυν και αεί.
*

6 Αυγ 2012

Η Μεταμόρφωση ως Χριστοποίηση

Ό,τι αγγίζει τον Χριστό, μεταμορφώνεται! Αυτή είναι η Αγία Δύναμή του! Στο όρος Θαβώρ θέλησε να αποκαλυφθεί στους τρεις μαθητές του «καθώς ηδύναντο». Και είδαν την Δόξα του! Ο Μωυσής και ο Ηλίας σηματοδοτούν τις δύο πνευματικές Εποχές, προ και μετά (παραδόξως) Χριστού: του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος. Ο Ηλί(ας) παρών με ιδιαίτερο τρόπο κατά την Παρακλητική Εποχή. Ο Υιός, ο Χριστός, εδώ έως συντελείας… Το μήνυμα της Μεταμόρφωσης είναι η Χριστοποίηση του ανθρώπου, η ιεροποίηση της ζωής του, η μέθεξη με το Άκτιστο Φως: μόνη απάντηση στον θάνατο! Το Χριστικό Φως είναι η μόνη ζωή του ανθρώπου… «Για λίγη Λάμψη όρους Θαβώρ» ζούμε, όπως έλεγε ο Ελύτης!
*

Οι τρεις εκδοχές του μέλλοντός μας

Μέρα της Μεταμόρφωσης έγινε η πυρηνική καταστροφή στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Επέτειος ορόσημο, και δραματική όσο ποτέ υπόμνηση πως η ανθρωπότητα αξίζει καλύτερης τύχης από τον αφανισμό της… Αύγουστος 2012: είμαστε προ των πυλών μεγάλης καταστροφής. Ο κίνδυνος εγγύς. Όλα τα φωτεινά όντα της γης καλούνται σε υψηλή εγρήγορση και προσευχή. Το σενάριο της υποδούλωσης της ανθρωπότητας μέσα από παγκόσμια διακυβέρνηση είναι υπαρκτό. Χαρισματικός ηγέτης υπεράνω πάσης υποψίας θα διευθετήσει τα προβλήματα, θα κάνει άφεση των χρεών κ.λπ. Ευφορία και ευημερία θα επικρατήσει. Θα είμαστε εντούτοις εντελώς ελεγχόμενοι! Θα επιβληθεί το τσιπάκι στο δάκτυλο με το οποίο και μόνο θα γίνεται κάθε συναλλαγή, σύμφωνα με την αρχαία προφητεία… Η δεύτερη εκδοχή είναι να διαταραχθεί το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης με αποτέλεσμα να αναιρεθεί όλη η τεχνολογία η οποία βασίζεται πάνω στον ηλεκτρισμό. Θα βρεθούμε σε κατάσταση μηδενική. Ίσως μέσα από την επώδυνη αυτή επανεκκίνηση, να επιλέξει ο άνθρωπος με κόπο και μόχθο έναν πνευματικότερο πολιτισμό. Ο κομήτης που θα χτυπήσει την Ατλάντα έρχεται! Τρίτη εκδοχή: ο αναμενόμενος, ο Ένας, να έλξει την χάρη της σωτηρίας!
*
Η Γένεση δεν αναφέρεται στο παρελθόν αλλά στο μέλλον! Δεν βγήκαμε ποτέ από τον παράδεισο! Ο παράδεισος είναι εδώ! Απλώς ο άνθρωπος μολύνθηκε από ιό! Η πτώση του είναι το «εγώ». Μόνο με την μετάλλαξη της συνείδησής του μπορεί να ξεφύγει από την εντροπία. Η πνευματική θέση του Ανθρώπου είναι τόσο υψηλή που οι άγγελοι είναι απλοί υπηρέτες του! Όταν γίνει φως θα τρέφεται μόνο με φως!
*

5 Αυγ 2012

Στον άγγελο της Χαράς

Βάζοντας την Λάμψη σε λέξεις
Αθήνα, Μάιος 2009
Ένα παιγνίδι είναι αυτό που παίζεται εδώ στην γη! Ένα σκηνικό όπου καλούμαστε να παίξουμε ρόλους, ο αριθμός και το είδος των οποίων εξαρτώνται από το ίδιο το ον. Ήδη οι αδελφοί μας άνθρωποι παίζουν πλάι μας κάθε δυνατό ρόλο. Μόνο που τον παίρνουν στα σοβαρά, ταυτίζονται μαζί του, τον πιστεύουν όπως και τον ρόλο που οι άλλοι παίζουν, και δεν μπορούν να αποταυτιστούν από αυτόν. Αν βγεις από το παιγνίδι για μια στιγμή (αυτό είναι η φώτιση), γνωρίζεις πλέον ότι αυτό που παίζεται είναι απλώς παιγνίδι. Και δεν παίρνεις στα σοβαρά ούτε την θεατρική σκηνή ούτε τους ρόλους που παίζεις. Γιατί όταν τελειώνει η παράσταση γυρίζεις πίσω στο σπίτι σου: στην Άγια θεϊκή Σιωπή… Η παράσταση αυτή παίζεται κάτω από το βλέμμα του Θεού με τους ευλογημένους συντελεστές του θελήματος του παρόντες. Όπως και στην αληθινή τέχνη το ζητούμενο είναι ένα: μέσα από τα δρώμενα να επέλθει κάθαρση. Και η μόνη κάθαρση που ελευθερώνει την ψυχή είναι η εμβάπτιση στα άγια νερά της Αγάπης που είναι το Χριστικό κέντρο εντός. Ήρθαμε εδώ για να παίξουμε ένα παιγνίδι, και μέσα σ’ αυτό να αγαπηθούμε έως τέλους… Και να χαρούμε για την ζωή που μας χαρίζεται η οποία μας δίνει την ευκαιρία για να παίζουμε, να μαθαίνουμε, να επεκτεινόμαστε προς το υπέροχο θεϊκό Άγνωστο.
Κατά αυτή την πνευματική στιγμή πυροδοτείται από τον Ουρανό ένα πέρασμα πρωτόφαντο στην ιστορία του ανθρώπου. Άλμα συνείδησης, δονήσεων που θα «λιώσει» την ύλη όπως την γνωρίζουμε. Ο νους αποσπάται από την επιβολή της αισθητικής εμπειρίας του κόσμου… Σπάνε τα σύνορα ορατού και αόρατου. Μια κοσμογονία συντελείται. «Μετατροποποιείται» η λειτουργία του νου! Ενσωματώνεται το υποσυνείδητο… Η Άρτεμις-Μαγδαληνή   (σφαίρα 9 του Δέντρου της Ζωής) παρίσταται σε αυτό το πέρασμα! «Δι’ Εσού η Ανάσταση»… Στην συγχώνευση της σφαίρας 9 με την σφαίρα 6 της Χριστικής συνείδησης, η οποία και θα σημάνει την σύμπτυξη ολόκληρης της τέταρτης εκδίπλωσης του Άστρου στο Χριστικό πιλοτήριο. Ο Κυβερνήτης του Αστροσκάφους είναι παρών για να το οδηγήσει σε νέες πνευματικές περιοχές… Ανοίγει η πνευματική δυνατότητα του ανθρώπου στο άπειρο, όπως του είναι άνωθεν γεγραμμένη. Οι δυο αριθμοί, 6 και 9, ενωμένοι, σχηματίζουν το ιδεόγραμμα του απείρου… Η σφαίρα 9, εξάλλου, έχει άμεση σχέση με την Daat, την μυστική σφαίρα 11, στην οποία άνωθεν αναλογεί. Το πέρασμα της Αβύσσου! Η Γνώση κεκαθαρμένη επιστρέφει στο Άγιο Δισκοπότηρο… Και παραδίδεται αυτή την φορά στον Κύριο Του. Όχι με το αίμα Του πλέον αλλά με αυτό που το Αίμα Του μετάλλαξε στην ανθρώπινη συνείδηση: ως καθαρό ΦΩΣ!
……………………………………………
Το πέρασμα αλλάζει τον τρόπο που υπάρχει η σταθεροποιημένη πραγματικότητα. Η ύλη γίνεται λιγότερο «ανθιστάμενη», περισσότερο συμβατή προς το όλο πράγμα. Το υλικό από το οποίο είμαστε κατασκευασμένοι δεν αντέχει την συνέχεια των κόσμων! Γι’ αυτό εφηύρε τον θάνατο. Ανακυκλώνεται και επαναχρησιμοποιείται παρέχοντας νέο όχημα για το Πνεύμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει… Χρειάζεται να τροποποιηθεί. Ο νους έχει το κλειδί, αφού ο νους αποφασίζει πώς σταθεροποιεί την πραγματικότητα. Ο νους-σώμα είναι σκέψη. Γι’ αυτό και  ακτινοβολείται με δονήσεις αναβαθμίζοντας το όχημα του. Δύσκολο όμως οι νόες να ταλαντωθούν στις κοσμικές δίνες κάτω από την εντροπία της ύλης… Ο Χριστός άνοιξε την Πύλη αλλά ο άνθρωπος 2000 χρόνια τώρα δεν μπορεί να περάσει, καθώς αδυνατεί να μετατρέψει δυναμικά τον τρόπο της ύπαρξης του. Η αγάπη, η συγχωρητικότητα, το έλεος, αποτελούν συνήχηση της ανθρώπινης ύπαρξης με τις δονήσεις των λεπτοφυών πεδίων. Η μόνη στολή είναι το ΦΩΣ για το πέρασμα. Ανοίγεται η προοπτική της αειζωίας! Τροποποιείται το ίδιο το γήινο πεδίο. Εκείνος είναι ξανά εδώ παρών για να διασωθεί ο άνθρωπος. Ο Ραφαήλ, ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου, καθιστά δυνατή την αντίληψη του θεϊκού Στροβιλισμού ως Ιερό Λόγο μέσα από τον οποίο ταλαντώνεται ο νους για την δονητική του ανύψωση, ατομική και συλλογική. Ο Στροβιλισμός δεν γίνεται σε ένα σημείο αλλά σε πολλά ταυτόχρονα, καθώς και στο ίδιο σημείο με πολλαπλούς τρόπους. Κάτω από την θεϊκή Λάμψη ο νους λειτουργεί κβαντικά σπάζοντας τα όρια της γραμμικής λογικής και την βεβαιότητα των γνωστών σχημάτων. Ως σιωπή, ως λόγος, ως παρουσία δημιουργεί, ταυτόχρονα και απειρότροπα ανάλογα με την φύση του όντος. Ο νους είναι ένα πνευματικά «αμφίβιο» όργανο. Αντέχει και στους δυο κόσμους αφού είναι φτιαγμένος από το υλικό της αρχεγονικής ενότητας. Πριν τον Κατακλυσμό της Πτώσης που άνοιξε την Άβυσσο ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια-λειτουργίες του εγκεφάλου… Έχει τις προδιαγραφές να ζει και στους δυο κόσμους, ορατό και αόρατο. Και στα δυο βασίλεια, συνειδητό και υποσυνείδητο, στα βασίλεια του ύπνου και του ξύπνιου. Ο παρόν χρόνος είναι η στιγμή! Κάθε στιγμή ανοίγει σύμπαντα. Ο Χριστός, το αιώνιο παρόν του Όντος, αλλάζει το παρελθόν! Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα! Γιατί ο Χριστός είναι η Άγια Στιγμή… Η Χάρις και η Χαρά! Ο Παράδεισος δεν είναι άλλος τόπος αλλά άλλος χρόνος. Είναι η Άγια Στιγμή της Χαράς! Ενώ η Κόλαση είναι πάντοτε παρελθόν! Ο Εωσφόρος είναι παρελθόν αφού εξαιρεί τον εαυτό του από την Άγια Στιγμή της Αγάπης. Δεν έγινε ποτέ τίποτα άλλο από την Αγάπη! Γι’ αυτό και η Αγάπη θα είναι πάντοτε το αδιαπέραστο για τον Εωσφόρο σύνορο. Αμήν.

3 Αυγ 2012

Αύγουστος 2012

Το ιαματικό, ελληνικό καλοκαίρι
Η ιαματική Ελλάδα, ευτυχώς, υπάρχει ακόμα! Παρόλη την ασύστολη εκμετάλλευση της από εχθρούς και φίλους, η Ελλάδα του Φωτός, η Ελλάδα του λευκού και του κυανού που τόσο γενναιόδωρα ο Θεός ξοδεύει στον ουρανό και την θάλασσά της, η Ελλάδα των τζιτζικιών και των αέρηδων, εξακολουθεί να χαρίζει συνταρακτική ίαση και έξαρση ζωής… Αιώνες το ελληνικό καλοκαίρι χαρίζει τις φωτεινές του νύχτες, αλλά και το εκρηκτικό του φως ντάλα μεσημέρι που εξαϋλώνει, θαρρείς, τις μορφές και αφήνει μόνο την αθέατη πλευρά: ό,τι αντέχει στο φως! Το συνταρακτικό ελληνικό φως που σε αποκαθαίρει καθιστώντας σε διάφανο! Υπάρχουν ακόμα νησιά με αρχαϊκά ακρογιάλια που σου χαρίζουν σιωπή και ομορφιά τόση που να αδειάζεις κάθε άλλη αίσθηση η οποία δεν χωρά σ’ ένα ολοδρόσερο βότσαλο…
*
Η θεουργία της θεραπείας
Ο άγγελος δεν βλέπει αρρώστια γι’ αυτό θεραπεύει! Πώς να θεραπεύσει την μη αρρώστια; Αν όμως οι γιατροί βεβαιώσουν στην συνείδησή σου την αρρώστια, πώς του ζητάς να σε θεραπεύσει; Αν πιστεύεις στην αρρώστια αναιρείς την αγγελική θεουργία! Πώς να θεραπευτεί το ψεύδος; Μόνο με αλήθεια!
*
Η φτερωτή Γη
Ενσαρκωθήκαμε στην Γη για να της αποδώσουμε τα φτερά της! Ήρθαμε για να αναστήσουμε τον γαλάζιο πλανήτη που παλεύει με τις βαρυτικές δονήσεις των εξωγήινων εισβολέων! Πανέμορφη η Γη με τα φτερά της! Αναπαλμός του Πρώτου Κάλλους! Αναστάσιμος τόπος για τα όντα που γεννιούνται εδώ με την μοναδική δυνατότητα, την μοναδική ευκαιρία να γίνουν άγγελοι!

*
Η Ελλάδα του 2004
Έλαμψε η Αθήνα, η πνευματική Μητρόπολη του κόσμου, το 2004, κατά την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων! Δυο όντα, χαρμόσυνα προετοίμασαν και επιστάτησαν στο θαύμα, καθαρίζοντας τον δρόμο… Το Φως ταξίδεψε από την αρχαία Ολυμπία σε όλες τις ηπείρους! Το πολύχρωμο πλήθος των αθλητών από όλο τον κόσμο εμβαπτίστηκε στα ύδατα που κάλυπταν το κέντρο του σταδίου, σύμφωνα με την μεγαλοφυή σύλληψη του Δ. Παπαϊωάννου, το οποίο γινόταν πανεπόπτης οφθαλμός του κόσμου… Η Κλεψύδρα του, έδειξε την διαχρονική Λάμψη του ελληνικού πνεύματος: την ομορφιά, το μέτρο, την αρμονία, την υψηλή πνευματικότητα ενός τόπου υπερουράνιου… Ήταν η απάντησή μας στην χλεύη! 2012, Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνου: η απόλυτη πολιτιστική και πνευματική ένδεια! Ο βασιλιάς είναι γυμνός! Οι ισχυροί του κόσμου κωμικοτραγικά παιδάρια! Ας γυρίσουμε να δούμε αυτό που θέλουν να μας δείξουν! Θάνατο, αρρώστια, φαντάσματα, μιζέρια... Και να στραφούμε πρόσσω ολοταχώς να τιμήσουμε, με όποιο τρόπο είναι στον καθέναν πρόσφορος, την Ελλάδα μας! Γιατί το να είσαι Έλληνας είναι τίτλος ευγενείας!

*
Υψηλή εγρήγορση για την μία, την μοναδική στιγμή
Ενόσω ο αόρατος πόλεμος μαίνεται, οι άνθρωποι διερωτώνται τι θα απογίνει ο κόσμος! Πώς μια μειοψηφία -μόλις το 1/10 των κατοίκων της Γης- θα νικήσει δια παντός το θεριό! Και όμως όλο παίζεται στο τελικό χτύπημα που ο πνευματικός Σαολίν θα επιφέρει στο σωρό από τα τούβλα που στήνουν μπρος του, και που μεμιάς θα σπάσουν με μία του κίνηση και θα σωριαστούν ως ασήμαντα θρύψαλα! Η τύχη του κόσμου κρίνεται στους Καπετάνιους! Το αστροσκάφος θα πάει εκεί όπου θέλει ο Κυβερνήτης του και το πλήρωμα! Αν βρίσκονται στην θέση τους, παρόντες, σε υψηλή εγρήγορση την ώρα της Εντολής για εκκίνηση, τότε το σκάφος της Γης θα απογειωθεί! Το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό. Ποτέ στην ιστορία του κόσμου δεν ήταν. Εξάλλου ο Θεός και ένας άνθρωπος αποτελούν πλειοψηφία! Είναι μόνον ζήτημα Φωτός! Η απάντηση βρίσκεται στο μυστήριο της Μονάδας!

*