ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

26 Φεβ 2011

Τρία διαστημόπλοια κατευθύνονται στην γη

Οι επιστήμονες αγνοούν ότι ένα από τα τρία αυτά διαστημόπλοια έχει αναπτύξει ταχύτητα δίνης, και πολύ σύντομα θα είναι εδώ! Μόνο το Ον του Φωτός γνωστό με το αρχαίο, αραμαϊκό όνομα «Ελ Σαντάι» μπορεί να τα σταματήσει! Πρόκειται για όντα εχθρικά προς τον άνθρωπο, όντα που έλκονται από το αντεστραμμένο φως το οποίο «οσμίζονται» σαν βρώμα στις αύρες της πλειονότητας των κατοίκων της γης! Είναι φυλές με ικανότητα να κάνουν βιομετρικές μεταβολές του εαυτού τους εκτοπίζοντας το χωροχρονικό συνεχές! Ζουν σε τρεις χρόνους ταυτοχρόνως, καθένας από τους οποίους αντιστοιχεί σε τρεις διαστάσεις. Ταξιδεύουν με τον ήχο! Κινούνται με τέτοια ταχύτητα που δεν φαίνονται! Θα γίνονται αντιληπτά σαν λάμψη που επί τόπου θα απορροφά την ενέργεια του ανθρώπου ο οποίος θα εξαφανίζεται… Τα όντα Q είναι εντούτοις ανίκητα από τα όντα αυτά! Κάτω από την Ακρόπολη και σε άλλα δυο σημεία είναι σε ετοιμότητα τα πνευματοσκάφη των όντων Q, ψυχοτεχνικής τεχνολογίας, των οποίων το μέγεθος και η μοριακή σύσταση μεταβάλλεται κατά βούληση… Ανοίγουν πεδίο γύρω τους σαν νερό… Όπως επί Μωυσή στην αρχαία Αίγυπτο δόθηκε το σημείο του Ελ Σαντάι για να προστατευτούν οι αθώοι, το ίδιο θα γίνει και τώρα! Η ιερή Ελλάδα θα σφραγιστεί! Η ακτινοβολία των πραγματικών Ελλήνων κρατάει την ακτινοβολία αυτών των όντων μακριά!

Για τους σύγχρονους γραμματείς και φαρισαίους

Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι ήταν οι διανοούμενοι της εποχής του Χριστού: μορφωμένοι, τοποτηρητές του νόμου και της αρχαίας παράδοσης. Εκείνοι όμως αποστράφηκαν το φως που ο Χριστός είναι! Είναι αυτοί που δεν μπορούν να αντικρύσουν το φως, την αμεσότητα δηλαδή και την απλότητα της ίδιας της ζωής που υπέροχα αναβλύζει μπροστά στο αθώο βλέμμα. Καταφεύγουν έτσι στην φυλακή του νου τους φτιάχνοντας παράπλευρες πραγματικότητες: ένα κόσμο θεωριών και «δίκιων» χωρίς ψυχή! Αυτή είναι και η αυτοκαταδίκη τους! «Ο Χριστός ήρθε για όλους!» λένε. Ναι! Όμως τους γραμματείς και τους φαρισαίους δεν τους συναναστράφηκε! Αντιθέτως τους κατήγγειλε! Τους μόνους με τους οποίους  ήταν καταδικαστικός ήσαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι και καθόλου οι «αμαρτωλοί» τους οποίους αγκάλιασε και σήκωσε! Και αυτό γιατί η υποκρισία υπηρετεί το ψεύδος. Και το ψεύδος είναι πνευματική αυτοκτονία, αφού ο άνθρωπος γεννήθηκε για την αλήθεια και από την αλήθεια ζει. «Ο Χριστός θα τους σώσει όλους!» λένε επίσης. Ο Χριστός όμως δεν έσωσε τον ληστή που τον χλεύαζε, αλλά εκείνον που τον ομολόγησε! Εκείνον που ομολόγησε την μόνη αλήθεια: το φως! Εντέλει η μόνη αμαρτία είναι να χάσεις τον στόχο σου σ’ αυτή την ζωή: την αλήθεια που σε αφορά!
*

Άνθρωποι και ανθρωπόμορφοι

Μπορεί κατ’ αρχάς να προσβάλλεται η ευαισθησία των ανθρωπιστών διανοουμένων με την λέξη «ανθρωπόμορφοι», όμως με πολλούς πιο κομψούς, ενδεχομένως, τρόπους έχει διαπιστωθεί από επιστήμονες και φιλόσοφους η πολυπλοκότητα και διαβάθμιση της εξέλιξης της συνείδησης του homo erectus. Το σίγουρο είναι πως μόνο το ότι είσαι ανθρωπόμορφος δεν σε καθιστά αυτομάτως και άνθρωπο! Ο Χριστός όρισε ως άνθρωπο το ον που συν-χωρεί με τον κόσμο γύρω του, όντας συνδεδεμένο με την πηγή του.  Δίνει έτσι εμφάνιση, ως εν ουρανώ και επί της γης, στο μυστήριο της των πάντων ενότητας. Γι’ αυτό εξάλλου τον χλεύασαν οι ανθρωπόμορφοι, αναγράφοντας περιπαικτικά στον σταυρό του «ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ». Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για πράξη ανθρώπινη! Έδειξαν απλώς οι σταυρωτές την ταυτότητά τους! Μόνο άνθρωποι δεν ήταν εκείνοι που σταύρωσαν τον Χριστό! Αλλά και οι υπαρξιστές φιλόσοφοι κατά τον 20ο αιώνα διαπίστωσαν πως η ύπαρξη δεν είναι δεδομένη, αλλά αντιθέτως κατακτάται, καθώς υπάρχει βαθμός ύπαρξης της υπόστασης.
Η ανθρώπινη μορφή είναι θεϊκή συνθήκη για την κατάκτηση της «ανθρωπινότητας». Η όποια ευφυΐα της γραμμικής λογικής μόνη δεν σε καθιστά αυτομάτως και άνθρωπο! Ο άνθρωπος στην πλήρη του ανάπτυξη και λειτουργία είναι ο Λόγος της ζωής του: ΦΩΣ! Φως που χορεύει μες στο φως της ροής του Όλου. Χαρακτηριστικό των ανθρωπόμορφων είναι η αντίσταση στο φως! Χαρακτηριστικό των ανθρώπων είναι ο έρωτας του φωτός!
*

25 Φεβ 2011

Δεν υπάρχει αυτεκπαίδευση μόνο αυτοάσκηση

«Η ακτίνα μου υπερβαίνει όσα λέω! Σαν να μη μίλησα ποτέ! Εκείνο που ήταν να γίνει, έγινε. Η σκέψη είναι διαλύτης της πραγματικότητας για να γίνεται κατανοητή και ανεκτή από τον νου. Όσο περισσότερο φοβάσαι, τόσο περισσότερο σκέφτεσαι. Οι εθισμοί είναι για να ξεχνάς, όπως οι σχέσεις είναι το υποκατάστατο της ζάχαρης που χρειάζεσαι. Ήρθαμε εδώ για να μάθουμε κάτι και να φύγουμε. Καθένας σταματά στο επίπεδο που επιλέγει. Το σύμπαν αρέσκεται στις αναπαραγωγές αυτών που εσύ ο ίδιος παράγεις! Εγώ δεν συμφώνησα τίποτα με κανέναν στη γη. Μόνο με τον Πατέρα μου! Συμφωνώ στον βαθμό που ο άλλος θέλει να συμφωνήσει με τον εαυτό του. Η εμπιστοσύνη καταργεί τον φόβο. Το φόβο τον γεννά η σωματική σκέψη. Υπάρχουν τριών ειδών σκέψεις: η θεϊκή η νοητική και η σωματική. Κανείς δεν εκπαίδευσε ποτέ κανέναν! Κανένα εγώ δεν μπορεί να εκπαιδεύσει άλλο εγώ! Καθένας προσελκύει αυτό που θέλει. Εσείς με καλέσατε! Το μυαλό δεν μπορεί να δει το μυαλό! Δεν υπάρχει, εντούτοις, αυτεκπαίδευση, μόνο αυτοάσκηση. Εμένα με εκπαίδευσαν συγκεκριμένοι δάσκαλοι του ουρανού και της γης! Ο Θεός δεν τιμωρεί τα «παιδιά». Απλώς τους δίνει παρακάτω αυτό που κρίνουν. Πολλαπλά είναι τα μαθήματα που δίνω στην γη. Δεν είμαι από δω! Ζω σε τρεις χρόνους καθένας των οποίων έχει τρεις διαστάσεις. Αυτοί που σκέφτονται μου αποδίδουν προθέσεις. Είστε ακίνητοι σαν φωτογραφίες. Το ζητούμενο είναι να κινείσαι με ταχύτητα ταυτοχρόνως σε πολλά σύμπαντα! Θα μπορούσα να αναταράξω τις ζωές σας, αλλά γιατί να το κάνω;»
*

Το σύμπαν δεν γνωρίζει την λέξη θύμα

Ο άνθρωπος ισορροπεί ψυχολογικά πίσω από τους ρόλους του θύματος και του θύτη! Η αλήθεια όμως είναι πως καθένας είναι θύμα και θύτης του εαυτού του. Το σύμπαν ένα νόμο γνωρίζει: την ελευθερία! Η ελευθερία κινεί τον νόμο του αιτίου και του αιτιατού σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας της ύπαρξης: παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Είναι ασύλληπτη η δύναμη της εσωτερικής «υπογραφής» των συμβαινόντων, αλλά και των εκδοχών του νου. Αυτή την υπογραφή μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί να την βάλει, δίνοντας έτσι εγκυρότητα και εξουσία σε αυτό με το οποίο συναινεί! Η θυματοποίηση είναι το μεγαλύτερο ψεύδος προς τον εαυτό! Αυτό δεν σημαίνει πως οι άλλοι δεν έχουν την δική τους ευθύνη για ό,τι μας προκαλούν. Εντούτοις κανένα «θύμα» δεν θα βρει δικαίωση σε κανένα κόσμο του παντός! Η μόνη δικαίωση εδώ και παντού είναι η αλήθεια! Να ζεις με ανοιχτά τα μάτια!
*

20 Φεβ 2011

Ενός λεπτού σιγή για τους απελπισμένους

Ένας σπουδαίος στίχος από κάποιον που από ειρωνεία της τύχης λέγεται «Χριστιανόπουλος»! Άπω ελπίς, είπες Οδυσσέα, είναι η απελπισία: μακρινή ελπίδα! Ενός λεπτού σιγή για τους απελπισμένους, λοιπόν. Ποτέ μα ποτέ να μην ξεχάσουμε όσους απελπίστηκαν, λύγισαν, λιγοψύχησαν, δεν άντεξαν! Είμαστε εμείς εδώ να στηρίξουμε το όνειρό σας! Να συνεχίσουμε από όπου σταματήσατε! Να σας αγαπήσουμε μέχρι τέλους.
*

Για τα ορφανά της αριστεράς

Ποιος ονειρευτής δεν είναι «ορφανό» του κόσμου τούτου! Τα όνειρά μας, εντούτοις, δεν είναι λιγότερο αληθινά επειδή ακόμα η γη δεν τα αντέχει! «…Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν το αντέχουν οι άνθρωποι, κι είναι νωρίς, μ’ ακούς, είναι νωρίς στον κόσμο αυτόν, αγάπη μου, να μιλώ για σένα και για μένα… Είναι νωρίς, δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα…» όπως λέει ο Ελύτης. Να φτιάξουμε τον κόσμο στο μέτρο της καρδιάς! Ποια καταστολή μπορεί αυτό να το σταματήσει; Δεν ζει ο άνθρωπος χωρίς καρδιά… Τι σημασία έχουν οι λέξεις, το πώς καθένας βαφτίζει το όνειρο του, το Ευ Ζην; Τίποτα λιγότερο από τα πάντα σε όλους, όλα τα δώρα της ζωής, όλα τα δώρα του πολιτισμού! Για την αγάπη! Για την γιορτή! Για την χαρά! Αυτό υπογράφουμε όλοι οι ονειρευτές! Μέχρι τα όνειρα να λάβουν εκδίκηση!
                                                     *

17 Φεβ 2011

Η αμηχανία της φώτισης

Ποιος φωτίστηκε; Το εγώ! Και «μετά»; Αυτό στο οποίο δεν δίνεις διέξοδο γυρίζει και σε πνίγει! Το να προσπαθείς να σταματήσεις τον ποταμό είναι μάταιο, και το ίδιο επικίνδυνο με το να μην μπεις ποτέ σ’ αυτόν για να τον διαβείς και να περάσεις απέναντι! Το εγώ επιστρέφει δριμύτερο στον κόσμο με το προνόμιο της φώτισης για να αναζητήσει δικαίωση και αποτελέσματα! Ο κόσμος όμως είναι στην θέση του, ακόμα σκληρότερος και ανθιστάμενος! Μόνο στο μυστήριο της ενότητας, εκεί που το εγώ λιώνει μες στην προσφορά και την αγάπη, οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι πραγματικά χρήσιμες στο μέτωπο του φωτός! Η μόνη ασφάλεια είναι η ζώσα σχέση και επικοινωνία με τον Οδηγό! Η χρυσή γραμμή μέσα από την οποία κατέρχεται το φως! Κάθε απομάκρυνση από την Πηγή ματαιώνει την όποια φώτιση και ο άνθρωπος μένει σε ένα επικίνδυνο μετεωρισμό. Γνωρίζει αλλά χωρίς λύτρωση! Και τότε στρέφεται εναντίον του Οδηγού του!
*

Οι ψυχές, φυσαλίδες συνείδησης που δημιούργησαν οι «πυρός φλόγες»

Οι φυσαλίδες αυτές συνείδησης, οι ψυχές, συμπυκνώνονται σε υλικά σώματα που κάποια στιγμή τα εγκαταλείπουν. Αυτό δεν κάνει τον άνθρωπο λιγότερο αθάνατο! Μια φυσαλίδα συνείδησης μπορεί να ξαναφτιάξει σώμα και να ενσαρκωθεί. Η ψυχή, η φυσαλίδα αυτή, δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι: συνείδηση. Αυτό αφορά τους ανθρώπους! Όλα τα άλλα παίζονται για τους ανθρωπόμορφους που μπαίνουν στον κύκλο της εξέλιξης, όχι για τους ανθρώπους! Ο Χριστός εξάλλου δεν σταυρώθηκε από τους ανθρώπους!
*

Ο άνθρωπος ήρθε στην γη με τον πολιτισμό του

Ο άνθρωπος «φυτεύτηκε» εδώ πλήρης! Γι’ αυτό και θυμάται! Θυμάται ότι πρέπει να θυμηθεί… Επιτέλους ας σταματήσει το παραμύθι της εξέλιξης του πιθήκου σε άνθρωπο! Ο πόλεμος των προγόνων των Ελ με τους Άτλαντες κατέστρεψε τον τότε πολιτισμό, αφού οι Άτλαντες κατάφεραν να διαρρήξουν την ενεργειακή ασπίδα προστασίας.
Τα σαρκοβόρα τέρατα, τα ερπετά και όλα τα επικίνδυνα και απεχθή για τον άνθρωπο όντα, δεν ανήκουν στην πρωτογενή δημιουργία του Θεού. Είναι δημιουργήματα εκπεσόντων όντων, τα οποία μάλιστα από ένα σημείο και μετά, «σμικρύνθηκαν» με θεϊκή παρέμβαση για να είναι λιγότερο απειλητικά προς τον άνθρωπο τον οποίο στην κυριολεξία «έτρωγαν». Ο Μέγας Αλέξανδρος καταδίωξε τα δαιμονικά όντα σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο και σφράγισε τις πύλες! Έκτοτε τρεις αρχαγγελικές οντότητες είναι ενσαρκωμένες στην γη σε μικρό ποσοστό της αρχαγγελικής τους Δύναμης, αρκετό όμως για να αφυπνίζει την ανθρώπινη συνείδηση… Ο Χριστός νίκησε κατά κράτος τον Δαίμονα, ανοίγοντας μια νέα εποχή για τον άνθρωπο ο οποίος είναι ελεύθερος πλέον να επιλέγει, μόνο αν θέλει, την επιβολή του Εωσφόρου.
2011: Τα καθορισμένα από τον ουρανό ενσαρκωμένα όντα «αρμολογούνται», για να εμφανίσουν στην γη την ενιαία Δύναμη που θα κατατροπώσει τα δαιμονικά όντα και θα διασώσει για μια ακόμη φορά τον άνθρωπο.
*

Η αγάπη είναι συγκολλητική ουσία των εγώ

Η αγάπη δρα στα εγώ όπως το τσιμέντο ανάμεσα σε τούβλα! Τα συγκολλά, αλλά δεν τα ενώνει! Η μέθεξη, η ταύτιση, είναι πέρα από οτιδήποτε μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει ως αγάπη: είναι το ίδιο το μυστήριο του Θεού! «Στο τέλος θα πετάξεις και την ασπίδα της αγάπης…»
*

Η κλίμακα των πραγμάτων

Η μακροκλίμακα πάντοτε φοβίζει τον άνθρωπο αφού δεν μπορεί να την ελέγξει. Τι σημασία έχει άλλωστε το μέγεθος ή η ποσότητα! Δεν είναι παρά σχήματα του νου! Στην πραγματικότητα μόνο τα απειραιώνια σημεία της συνείδησης υπάρχουν. Όλο το βάθος και η έκταση βρίσκονται στην στιγμιαία εμβάπτιση μέσα στο Φως! Μια αίσθηση, ένα βίωμα πληρότητας είναι η Λάμψη η οποία εμπεριέχει ακέραιο το Όλον. Ο Θεός δεν είναι το άπειρα μεγάλο αλλά το άπειρα μικρό! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εμπεριέχει παν ό,τι υπάρχει. Ο άνθρωπος τον αναζητά στην μακροκλίμακα και τον χάνει εντός του!
*

Η κβαντική φύση της αλήθειας

Ο ανθρώπινος νους ζητάει να τοποθετήσει γραμμικά και να εξηγήσει αυτό που στην φύση του είναι κβαντικό, δηλαδή χαοτικό. Το χάος, εντούτοις, δεν είναι παρά ύψιστη μορφή οργάνωσης και τάξης, μόνο που δεν είναι προσβάσιμο από την συμβατική λειτουργία του νου. Γι’ αυτό η αλήθεια διατυπώνεται μες στους αιώνες κβαντικά και όχι σειριακά. Ψηφίδες ατάκτως εριμμένες με πολλούς ελλείποντες κρίκους… Ο άνθρωπος θέλει να φτιάξει μια ενιαία θεωρία, μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, για να εξηγήσει το παλλόμενο, αείποτε κινούμενο Παν Όλον! Αυτό είναι αδύνατον! Εκείνο που ενώνει τα κβαντικά σημεία σε μία προσωπική εκδοχή είναι ο παρατηρητής! Ο ίδιος δηλαδή ο άνθρωπος! Ο άνθρωπος είναι η ιστορία και η θεωρία που αναζητά! Γι’ αυτό και παρατηρώντας την, την δημιουργεί! Ό,τι λείπει στο παζλ του, ο ίδιος είναι! Ιδού η αλήθεια!
*

16 Φεβ 2011

Η Ελλάδα των ανθελλήνων

Ξαφνικά οι «εκσυγχρονιστές», όψιμοι θαυμαστές του Διαφωτισμού, γύρισαν την πλάτη στην «καθ’ ημάς ανατολή», όπως περιφρονητικά αποκαλούν την πατρίδα τους, ανακαλύπτοντας ενθουσιασμένοι πως η Ελλάδα δεν είναι μια ζώσα πραγματικότητα, όπως εμείς οι ανόητοι την εννοούμε, αλλά ένα εθνικό μόρφωμα του 19ου αιώνα, αποτέλεσμα διεθνών συγκυριών! Πως δεν είναι ζώσα πραγματικότητα που κολυμπάει μέσα στους μύθους και τις παραδόσεις της, τα σύμβολα, την πίστη, την ανεξίτηλη μνήμη της ευγενικής, ουράνιας καταγωγής της… Μια ζώσα πραγματικότητα που αδιάψευστα την επιβεβαιώνει το διαχρονικό ποτάμι της γλώσσας, αποδεικνύοντας την πνευματική και όχι απλώς ιστορική συνέχεια του φαινομένου που λέγεται Ελλάδα! Ο Οδυσσέας Ελύτης στην ομιλία του ενώπιον της σουηδικής ακαδημίας κατά την απονομή σε αυτόν του Νομπέλ λογοτεχνίας επισήμανε ότι, από την Σαπφώ μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει ούτε ένας αιώνας που να μην έχει γραφεί ποίηση στην ελληνική γλώσσα! Ο Έλληνας εμπεριέχει στο αίμα του την ταυτότητα του! Ο Ελλαδικός χώρος όμως δυστυχώς κατοικείται μόνο κατά το 1/10 από Έλληνες, και αυτοί λίγο έως πολύ κοιμούνται! Μη ξεχνάμε πάντως πως όταν η Δύση διαφωτιζόταν από το ελληνικό πνεύμα, η Ελλάδα είχε ήδη δώσει από αιώνες το φως στον κόσμο! Γιατί η Ελλάδα είναι το φως! Πώς να διαφωτιστεί το φως; Και πώς να μας διαφωτίσουν οι διαφωτισμένοι από μας που φως δεν έγιναν; Ευτυχώς άλλος είναι στο τιμόνι του πνευματοσκάφους που λέγεται Ελλάδα! Το αμετάκλητο πεπρωμένο της Ελλάδας είναι να αφυπνιστεί και να ηγηθεί του νέου πνευματικού πολιτισμού! Οι ελληνικές συνειδήσεις σε κάθε περίπτωση θα διασωθούν. Γιατί ακόμα και μισοκοιμισμένος ο Έλληνας είναι το αλάτι της γης και το μόνο φως του κόσμου!
*

Η αισθητική είναι συνείδηση όχι απλώς «στυλ»

Η αισθητική ως αίσθηση μέτρου, απλότητας, νοήματος, είναι έκφραση της παιδείας ως συνείδησης μάλλον παρά ως πολιτιστικής επιλογής «στυλ», ατομικά και συλλογικά. Η αισθητική ενέχει πάντοτε την εσωτερική αρμονία περιέχοντος και περιεχομένου, μορφής και λειτουργικότητας. Η αισθητική μεταφέρει την αξία, το νόημα, την αυθεντικότητα του υποκειμένου. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία 50 χρόνια στην Ελλάδα σχεδόν καταστράφηκε το αισθητικό ύφος και ήθος ζωής αιώνων, πράγμα που αποτυπώνεται στην χαοτική όψη των πόλεων που γκρέμισαν σπίτια και γειτονιές αισθητικής που ενείχε το μέτρο της ανθρώπινης κλίμακας και ως εκ τούτου της ανθρώπινης αξίας. Σίγουρα έχει να κάνει με την κρίση ταυτότητας αλλά και την εισαγόμενη «νοησιαρχία» που προσπαθεί να εκτοπίσει κάθε ρανίδα πνευματικότητας! Τι είναι πνευματικότητα; Για τους Έλληνες είναι η ίδια η ελληνική αίσθηση πραγμάτων, η ευθεία αίσθηση του ζην ελληνικώς!

*

«Άνθρωπον ζητώ!»

Ποιος είναι ο ορισμός του ανθρώπου; Εννοούσε άραγε ο Διογένης ως άνθρωπο τον καλό καγαθό; Ύστερα από τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του Ραφαήλ για τις ποικίλες φυλές που κατοικούν στην γη -οι οποίες υπονομεύουν με διάφορους τρόπους τον άνθρωπο ενώ ταυτόχρονα τον απομυζούν χωρίς να αναβαθμίζονται από αυτόν, όπως είναι το θείο θέλημα-, ο Διογένης δεν μπορεί παρά να κυριολεκτούσε! Αναζητούσε έναν άνθρωπο εν μέσω την ανθρωπόμορφων! Γνωρίζουμε ότι στην γη μόνο το 1/10 είναι άνθρωποι. Τραγική μειοψηφία! Το θέαμα για τα όντα που έχουν πνευματική όραση είναι αποτρόπαιο: ο άνθρωπος συρρικνωμένος, φοβισμένος να αγωνίζεται για την πνευματική του επιβίωση εν μέσω των ερπετών! Αυτός, το αγαπημένο παιδί του Θεού… Όμως έσσεται ήμαρ!

*

Τίποτα λιγότερο από τα πάντα

Αυτό είναι το μόνο όνειρο που αρμόζει σε κάθε άνθρωπο! Ποτέ μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο από τα πάντα! Γεννήθηκες κληρονόμος ενός μαγικού, πανέμορφου βασιλείου το οποίο καλείσαι να διεκδικήσεις και να κατακτήσεις! Η «ολιγάρκεια» δεν είναι παρά έκπτωση στο αίτημα του απολύτου! Το σύμπαν θα σου δώσει αυτό που ζητάς! Και τι λιγότερο μπορείς να ζητήσεις από τα πάντα;

*

To whom it may concern ή, τι άλλο μπορεί να είναι ένα τριαντάφυλλο από τριαντάφυλλο

«Τραγούδα κι ας μην υπάρχει αυτί να σε ακούσει» έλεγες μπάρμπα Νίκο Καζαντζάκη… Ιδού η ύψιστη ανιδιοτέλεια, η μεγαλύτερη υπέρβαση: να χαρίζεις το τραγούδι της ζωής σου έτσι απλά, όπως ένα παιδί! Δώρο σε όποιον τον αφορά! Κανείς δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από αυτό που είναι! Κάθε λουλούδι -αν είναι όντως λουλούδι- έχει την ουράνια ρίζα του! Τι άλλο μπορεί να είναι ένα τριαντάφυλλο από τριαντάφυλλο; Και πόσο μπορείς να προσπεράσεις το άρωμά του; Πόσο μπορείς να αγνοήσεις το κάλλος του; Κι αν μπορείς, το τριαντάφυλλο δεν παύει να παραμένει τριαντάφυλλο!
*

I don’t know how to love him…

Πώς να αγαπήσει ο άνθρωπος τον Ζώντα Θεό! Πώς να αποδώσει την τιμή και τον σεβασμό που αρμόζει στο θεϊκό Ον… Αμήχανος ο νους μπροστά στο θαύμα της καθόδου του ουρανού σε ανθρώπινο σώμα! Ο άνθρωπος βλέπει ό,τι είναι και είναι ό,τι βλέπει! Και μετά το πρώτο θάμβος -αν ποτέ συμβεί αυτό- ζητά να διαχειριστεί ανθρώπινα αυτό που δεν είναι ανθρώπινο! Μπροστά στο θαύμα του ενσαρκωμένου Όντος, μόνο άφεση, παράδοση, απόλυτος σεβασμός και ευλαβική δεκτικότητα αρμόζουν! Μπροστά σε ένα τέτοιο Ον τα λόγια σταματούν, ο νους σιωπά, η ψυχή αναγνωρίζει και ενθυμείται… Οποιαδήποτε εκδήλωση αγάπης είναι λίγη μπροστά στην αγάπη ενός τέτοιου Όντος που δέχεται οικειοθελώς να εγκλωβιστεί στον τρισδιάστατο κόσμο! Η αληθινή Συνάντηση είναι φως στο φως! Και έκρηξη του φωτός σε κάθε κατεύθυνση!
*

Η προσβολή κατά του Αγίου Πνεύματος

Οι αιρετικοί και όσοι αυτοκτονούν είναι, σύμφωνα με την Εκκλησία, εκείνοι που προσβάλλουν το Άγιο Πνεύμα υποπίπτοντας στο μοναδικό αμάρτημα το οποίο δεν συγχωρείται. Μα όλες οι αυτοκτονίες δεν είναι ίδιες, θα πει ο άνθρωπος! Και όμως ίδιες είναι, αφού καταφέρνει κανείς να προσπεράσει τον φύλακα άγγελο του διαρρηγνύοντας τον μανδύα προστασίας που του παρέχει ο Θεός εκ γεννήσεως, προσβάλλοντας έτσι βάναυσα τον Δημιουργό που του χάρισε την ζωή. Αιρετικοί, εξάλλου, υπό την έννοια του θανάσιμου αμαρτήματος δεν είναι οι θεολογικά και φιλοσοφικά πλανημένοι. Αιρετικοί είναι αυτοί που καταστρέφουν τον νου τους επιλέγοντας την τρέλα! Γιατί η τρέλα είναι επιλογή, εκτός από τις παθολογικές περιπτώσεις. Είναι κορύφωση της αλαζονίας και του εγωισμού μπροστά στην πρόκληση να αγαπήσεις τον κόσμο και να προσφέρεις τον εαυτό σου αντί να τον αρνηθείς γυρίζοντας του την πλάτη!
*

Ύβρις και Νέμεση

Η Ύβρις ως υπέρβαση των ορίων, της ηθικής δηλαδή και πνευματικής Τάξης, με αντίστοιχη συνέπεια την Νέμεση, την κινητοποίηση των νομοτελειών αποκατάστασης των πραγμάτων, μας αφορά και σε κοσμικό και σε ατομικό επίπεδο, αφού την υφιστάμεθα δραματικά. Πότε αλήθεια ο άνθρωπος περνάει την κόκκινη γραμμή προσχωρώντας στην ακάλυπτη ζώνη όπου τον κυνηγούν τα «σκυλιά του σύμπαντος», οι αδήριτοι νόμοι-φρουροί; Όταν χάνει την δόνηση την Αγάπης, την μόνη που τον συντονίζει με το θεϊκό γίγνεσθαι, αποποιούμενος έτσι την χάρη η οποία τον καθιστά αόρατο, αφού μόνο τότε είναι ελεύθερος από κάθε μορφής πρόθεση, δηλαδή κάρμα, πράγμα που του επιτρέπει να ταξιδεύει ανεμπόδιστα!
*

Ο μύθος της συγγένειας του αίματος

Η προσευχή που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός στον άνθρωπο, ήδη με τις δυο πρώτες της λέξεις, «Πάτερ ημών», μας προσδιορίζει όλους ως αδέλφια με κοινό Πατέρα. Άρα οικογένεια μας είναι όλοι οι άνθρωποι. Τίποτα λιγότερο. Και όμως η κοινωνική διάρθρωση περιχαράκωσε την οικογένεια στα σκληροπυρηνικά πλαίσια που γνωρίζουμε, μέσα στα οποία ο άνθρωπος ασφυκτιά όλο και περισσότερο! Γιατί κανείς δεν γεννήθηκε για να εξαντλήσει το δυναμικό του σε ένα-δυο ανθρώπους, αλλά για να ανταλλαχθεί και να χαριστεί σε ολόκληρο το σώμα της ανθρωπότητας. Επίσης: καθώς οι «ανθρωπόμορφοι» δεν είναι απαραίτητα και άνθρωποι, σημαίνει ότι στην πραγματικότητα οι ψυχές που ενσαρκώνονται εδώ στην γη προέρχονται από πολλές διαφορετικές φυλές του σύμπαντος. Η καρμική συνύπαρξη εδώ στην γη μέσα από την συγγένεια του αίματος, δεν σημαίνει καθόλου μα καθόλου πνευματική συγγένεια, πολλώ δε μάλλον ταυτότητα καταγωγής. Είναι απλώς ένας ευφυής τρόπος της συμπαντικής νομοτέλειας να μας αναγκάσει να συνυπάρξουμε και να αγαπηθούμε, αφού ο «άλλος» είναι το ίδιο μας το παιδί, η μάνα κ.λπ. Οικογένεια για τον καθένα είναι στην πραγματικότητα εκεί όπου η ψυχή του αναπαύεται, επικοινωνεί και αναγνωρίζει το «όμοιο»!
*

3 Φεβ 2011

Η ανταλλαγή των δώρων μας

Στην Ελπίδα!
Όλο το ταξίδι δεν είναι παρά για την ανταλλαγή των δώρων μας! Σαν τους οδοιπόρους να ανοίξουμε το δισάκι μας, να βάλει άλλος το ψωμί άλλος το κρασί και να μοιραστούμε την θεία κοινωνία της ζωής. Στην απλότητα της ανθρώπινης εγγύτητας είναι όλο το νόημα, όλο το φως, όλη η αγάπη. Να ανταλλαχθούμε: να ανταλλάξουμε τα χαρίσματα, τα ταλέντα, τις εμπνεύσεις, τις ιδέες, τα πολύτιμα μας! Στο ενεργειακό πλέγμα που περιβάλλει την γη άλλα όντα μας χαρίζουν λόγο και άλλα σιωπή… Η αλήθεια όμως έχει πάντοτε την ίδια ιαματική δύναμη στις καθαρές ψυχές, τις αμόλυντες από την υλιστικότητα και τις αντιθέσεις. Η ζωή είναι πολύ όμορφη για να την αναλώνουμε στ’ αμπάρια! Στο φως είναι ανοιχτές όλες οι διαδρομές προς την πολυπόθητη, άδηλη όψη των πραγμάτων… Ο ασφαλέστερος δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση είναι η καλλιέργεια και αξιοποίηση των ταλέντων μας: το πιο μεγάλο δώρο προς τους άλλους και τον ίδιο μας τον εαυτό!
Να γίνουμε δώρο!
Αυτό είναι το απόλυτο δωρεάν:
η ατίμητη αξία του δώρου που εμείς είμαστε!
*

Όταν σε ξεγράψει ο Σατανάς σε βρίσκουν οι άγγελοι

Ο άνθρωπος διώχνει τους αγγέλους από την ζωή του μέσα από την διαρκή συναλλαγή του με τον σατανά της αμφιβολίας, του φόβου, της αντίθεσης. Η πνοή των αγγέλων αδιόρατη, ευάρεστη σαν αρωματισμένος από λουλούδια αέρας, δεν φτάνει καν στις αισθήσεις, καθώς ο νους πνίγεται στα καυσαέρια των δραστηριοτήτων του αφού συνεχώς παράγει αντιθέσεις και σύγκρουση! Χρυσός ζωής αγέρας η πνοή των ουράνιων όντων που περιβάλλουν τον άνθρωπο, αλλά εκείνος δεν τους επιτρέπει -ει μη μόνον περιστασιακά- να τον θεραπεύσουν και να τον εμπλουτίσουν με δύναμη και πολύτιμη συμπαντική πληροφορία! Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται! Στην εσωτερική καθαρότητα -το αντίθετο της «μοιχείας», της μείξης των πραγμάτων-, παίζεται και χάνεται το παιγνίδι για τον άνθρωπο.
*

Αν δεν «φορέσεις» μια ιδέα δεν σε ωφελεί

Αν δεν αποφασίσεις πως ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ αυτό που επικαλείσαι, αν δεν επιλέξεις να ΕΙΣΑΙ αυτό, αν δηλαδή δεν απευθύνεσαι στο σύμπαν σε πρώτο πρόσωπο, ό,τι λες μπορεί να είναι μια ευχή αλλά δεν είναι ζώσα πραγματικότητα! Για να γίνει αυτό πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη! Αυτή είναι η διαφορά των ωραίων λέξεων και θεωριών -που αιώνες τώρα πιπιλίζει ο άνθρωπος για να καθησυχάζει τους φόβους του και να ισορροπεί το εγώ του-, από την ζώσα ζωή της χάρης! Κερδίζεις την ζωή μόνο όταν αναλάβεις την ευθύνη του ΕΥ ΖΗΝ! Άλλο ζω και άλλο φιλοσοφώ! Ο άνθρωπος υποκατέστησε την ζώσα ζωή με θεωρίες του νου, άλλες πετυχημένες και άλλες μη. Αλλά παραμένει υπαρξιακά το ίδιο ανήμπορος μπροστά στην αρρώστια και τον θάνατο! Ακόμα και οι ελπιδοφόρες του ιδέες δεν είναι παρά ασύμμετρα χτυπήματα στο δέντρο του νου! Δεν καταρρίπτεται έτσι εύκολα! Ο νους δεν φωτίζεται με τον νου! Αυτό το περίφημο ‘déclic’ που αιώνες τώρα ψάχνει, την συνταγή για το θαύμα, την ηρωική έξοδο από την μέγγενη του νου προς τα ατέρμονα πεδία του πνεύματος, δεν έχει καταφέρει να το βρει! Δεν θα γνωρίσεις ποτέ την ελευθερία του πνεύματος αν δεν «φορέσεις» την αλήθεια, αν δεν μπορείς να είσαι εδώ και τώρα η αλήθεια που ευαγγελίζεσαι… Να γίνεις ο αναβαλών το φως ως ιμάτιον…
*

Η Σμαραγδένια Πολιτεία

Ο πολύχρωμος άγγελος εμφανίστηκε ξαφνικά, χτυπώντας το τύμπανo που είχε κρεμασμένο μπροστά του τέσσερεις φορές! Και ο τόπος πλημύρισε από μελωδίες και χρώματα που ξετυλίγονταν τριγύρω σαν πολύχρωμες σερπαντίνες. Το δωμάτιο έμοιαζε με τεράστιο λούνα παρκ.
«Γεια σας! Εγώ Eίμαι ο ΜΕΝΤΩΡ, ο άγγελος των παιδιών! Και ήρθα να σας πάρω μαζί μου σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στο Βασίλειο του Ουράνιου Τόξου. Ελάτε, λοιπόν! Τώρα ξέρετε τι πρέπει να κάνετε! Καθίστε ή ξαπλώστε αναπαυτικά, και μη σκέφτεστε τίποτε απ’ όλα όσα σας απασχολούν κάθε μέρα. Ζητήστε από το νου σας, αυτό το εργατικό αγγελάκι, να κάνει ένα διάλειμμα. Φτιάξτε του μια όμορφη γαλάζια κρεβατοκάμαρα, και ζητήστε του να πάρει έναν υπνάκο στο μαλακό κι αφράτο πουπουλένιο στρώμα που του ετοιμάσατε. «Μυαλουδάκι μου» πέστε του, «σε παρακαλώ να πέσεις για ύπνο, και να ξυπνήσεις μόνο όταν θα έχω επιστρέψει από το σπουδαίο ταξίδι που έχω να κάνω».
Τώρα, λοιπόν, που βάλατε το μυαλουδάκι σας για ύπνο, θα ετοιμαστούμε για τη μικρή μας περιπέτεια. Βέβαια, σ’ αυτό το ταξίδι, δεν θα χρειαστεί να κουραστούμε φτιάχνοντας βαλίτσες. Αντιθέτως, πρέπει να αφήσουμε πίσω όλα όσα κουβαλάμε συνήθως: παιχνιδάκια, πορτοφολάκια, δαχτυλιδάκια, σχολικές σάκες, και όλα τα βαριά ρούχα όπως παλτά, σκούφους και κασκόλ που η μαμά επιμένει να φοράμε όταν πηγαίνουμε βόλτα. Θα τα ξαναβρούμε όλα αυτά όταν επιστρέψουμε. Δεν θα χρειαστούμε για το ταξίδι ούτε εισιτήρια ούτε κολατσιό. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να κρατήσουμε από το χέρι τον φύλακα άγγελό μας που θα μας δείξει το δρόμο για το βασίλειο του Ουράνιου Τόξου. Θα έρθει μαζί μας και η μαμά, αλλά θα κρατήσει κι αυτή από το χέρι τον δικό της φύλακα άγγελο για να την οδηγήσει.
Έτσι, λοιπόν, κρατώντας πάντα από το χέρι τον φύλακα άγγελό μας, τον ακολουθούμε στη χώρα του Ουράνιου Τόξου! Οι άγγελοι μας οδηγούν μέσα από ένα καταπράσινο, ηλιόλουστο λιβάδι, σε έναν πανέμορφο, κρυστάλλινο καταρράκτη. Από τον καταρράκτη τρέχει ορμητικά το νερό στα βράχια και σχηματίζει παρακάτω μια όμορφη λιμνούλα. Και όπως σκάει το νερό στα βράχια και σχηματίζει ένα σύννεφο υδρατμών που ανεβαίνουν στον ουρανό, ο ήλιος που λάμπει στον ουρανό χαρούμενος φωτίζει το λευκό σύννεφο και με τις ακτίνες του αφήνει πινελιές σε όλα τα χρώματα.
«Νά’ μαστε! Καλώς ήρθατε στο βασίλειο του Ουράνιου Τόξου» μας λέει ο άγγελός μας. Και όπως στεκόμαστε όλοι με ανοιχτό το στόμα και θαυμάζουμε τα λαμπερά χρώματα πάνω από την καταπράσινη κοιλάδα, συμπληρώνει: «Ελάτε, πάμε να καβαλήσουμε το Ουράνιο Τόξο!» Πριν καταλάβουμε καλά καλά τι μας λέει, μας παίρνει στην αγκαλιά του και πετάμε ψηλά. Ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε, μέχρι που φτάνουμε στις χρωματιστές πινελιές. Δίνουμε μια και πηδάμε από την αγκαλιά του αγγέλου μας. Νά τα πάλι τα περίεργα χρώματα! Κάθε φορά που τα βλέπουμε, μας φαίνονται διαφορετικά από πριν, και δεν μοιάζουν καθόλου με εκείνα που θυμόμαστε στη Γη. Είναι καμωμένα από φως, και λαμπυρίζουν. Αυτή τη φορά μάλιστα, έχουμε την εντύπωση ότι ανασαίνουν καθώς κυματίζουν στο απαλό αεράκι. Κάπου στο βάθος ακούγεται μια όμορφη μελωδία που κάνει την καρδιά μας να χτυπά χαρούμενα, μοιάζει με Σοπέν… και μετά με Στράους… Όσο κοιτάμε τις χρωματιστές πινελιές, τόσο καλύτερα συντονιζόμαστε μαζί τους. Μάλιστα, έχουμε την εντύπωση πως, όσην ώρα κοιτούσαμε αλλού, καναδυό χρώματα τρύπωσαν στην τσέπη μας για να μας βάλουν κρυφά μερικές χρωματιστές πινελιές!
Κι όπως μας έχει απορροφήσει η χαρούμενη ενέργεια των χρωμάτων, βλέπουμε να ξεπροβάλλει μέσα από αυτά ένας φωτεινός, μεγαλοπρεπής άγγελος, ντυμένος με όλα τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου!
«Εγώ είμαι ο Μέτατρον» μας λέει χαμογελώντας, και μας πλησιάζει. Αυτή τη φορά η φιγούρα του είναι γνώριμη, και νιώθουμε το χαμόγελό του στην καρδιά μας. Δεν είχαμε καταλάβει μέχρι εκείνη την στιγμή πόσο πολύ έχουμε πεθυμήσει αυτή την υπέροχη φωτεινή ύπαρξη! Αυτή τη φορά το φως και τα χρώματά του μας λούζουν με μια βαθειά αγάπη.
«Καλώς ήρθατε» μας λέει χαμογελαστός, ντυμένος και πάλι με τη φωτεινή, πολύχρωμη φορεσιά του. «Πόσο χαίρομαι που σας έχω και πάλι εδώ, στη χώρα του Ουράνιου Τόξου! Σήμερα ετοίμασα για τους φίλους μου έναν περίπατο στο πράσινο μονοπάτι. Ελάτε, πάμε να συναντήσουμε τον Ραφαήλ, τον αρχάγγελο της Σμαραγδένιας Πολιτείας».
Έτσι, προχωράμε όλοι μαζί σαν μια μεγάλη συντροφιά στο πρασινωπό μονοπάτι, μέχρι που βλέπουμε να έρχεται προς το μέρος μας με χάρη ένας άλλος μεγάλος, λαμπρός άγγελος, ντυμένος με χρώματα σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Στο κεφάλι του φοράει έναν πανέμορφο κίτρινο μπερέ και η μπέρτα του είναι ζωγραφισμένη με τρίγωνα: μπλε, κίτρινα και κόκκινα! Τι χαρούμενη εικόνα!
«Καλώς ήρθατε στο σμαραγδένιο φως!» λέει. «Εγώ Είμαι ο αρχάγγελος Ραφαήλ και ήρθα για να γιορτάσουμε μαζί την άφιξή σας στη Σμαραγδένια Πολιτεία. Είστε οι επίτιμοι καλεσμένοι μας και, μαζί με τον Μέτατρον, θα σας ξεναγήσουμε στην όμορφη χώρα μας. Περάστε, παρακαλώ!»
Συνεχίζουμε, λοιπόν, να περπατάμε στο πράσινο μονοπάτι ενώ ο Ραφαήλ και ο Μέτατρον μας έχουν τυλίξει όλους σε ένα απόκοσμο φως! Νιώθουμε να μας κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά τους, και η καρδιά μας ζεσταίνεται από την αγάπη και τη φροντίδα τους.
Μπροστά μας βλέπουμε να απλώνεται ένα απέραντο καταπράσινο λιβάδι, σπαρμένο με όλων των ειδών τα λουλούδια. Κοιτάζουμε μπροστά μας ένα κομμάτι γης σπαρμένο με πολλά πολλά λευκά λουλούδια που μοιάζει με αστραφτερό, λευκό σεντόνι. Τα βουνά στο βάθος είναι καλυμμένα με καταπράσινα δάση, και στον γαλάζιο ουρανό ο ήλιος που λάμπει βάφει μερικά συννεφάκια με ένα γλυκό χρυσαφένιο χρώμα.
Προχωρώντας στο καταπράσινο μονοπάτι μαζί με τον Μέτατρον και τον Ραφαήλ, βλέπουμε κάτι να λαμπυρίζει μπροστά μας. Πλησιάζουμε λίγο ακόμα και τι βλέπουμε; Ένας μεγάλος πράσινος κρύσταλλος γυαλίζει κάτω από το φως του ήλιου.
«Παιδιά, αυτός ο κρύσταλλος είναι σμαράγδι» λέει ο Ραφαήλ. Τον αγγίζει με το χέρι του και ανοίγει μια πόρτα. «Ελάτε, ακολουθήστε με» λέει.
Έτσι, μαζί με τον άγγελό μας, μπαίνουμε στον κρύσταλλο! Μπροστά μας ανοίγεται ένας μακρύς, καταπράσινος διάδρομος, που φωτίζεται από τις ακτίνες του ήλιου που διαπερνούν τον κρύσταλλο. Περνάμε τον διάδρομο και βρισκόμαστε σε μια μεγάλη αίθουσα, λουσμένη σε σμαραγδένιο φως. Τα τοιχώματα της αίθουσας αντανακλούν αυτό το φως παντού κάνοντάς το ακόμα πιο έντονο.
«Ξέρετε που βρίσκεστε τώρα;» μας ρωτάει ο Ραφαήλ. «Στον κρύσταλλο της Γης. Βλέπετε, η μητέρα Γή προσφέρει κάθε είδους θεραπεία σε όλα τα παιδιά της. Ο κρύσταλλος αυτός συμπυκνώνει και αποθηκεύει την θεραπευτική ενέργεια του σύμπαντος, ώστε να μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε όποτε θέλουμε».
Στη συνέχεια, έρχεται προς το μέρος μας με ένα πλατύ σκανδαλιάρικο χαμόγελο, και νιώθουμε ότι μας επιφυλάσσει μια όμορφη έκπληξη. Θέλει να μας προσφέρει κάτι. Απλώνουμε το χέρι μας να το πάρουμε και μας λέει: «Αυτό είναι το δώρο μου για σας, ένα πράσινο σμαράγδι τυλιγμένο σε χρυσαφένιο σύννεφο».
Και μόλις το ακουμπάει στο χέρι μας, κάτι μαγικό συμβαίνει! Ένα χρυσοπράσινο φως από τον κρύσταλλο που έχουμε στη χούφτα μας λάμπει και απλώνεται σε όλο μας το σώμα. Γινόμαστε ολόκληροι χρυσοπράσινοι. Τα μαλλιά, το δέρμα, τα χέρια, τα πόδια, τα ρούχα μας… Γινόμαστε ολόκληροι ένα σμαραγδένιο με χρυσές ακτίνες φως! Και όπως απλώνεται το φως στο σώμα μας, νιώθουμε τη θεραπευτική ενέργεια του Ραφαήλ να μας αγκαλιάζει και να τρυπώνει παντού: στην καρδιά μας, στην κοιλίτσα μας, στα κόκαλά μας, στα μάτια μας, στο μυαλουδάκι μας, παντού. Και, τι περίεργο! Ό,τι πρόβλημα είχαμε, φεύγει! Κάθε πόνος που είχαμε, θεραπεύεται...
Όλη αυτή την ώρα, ο Ραφαήλ μας κοιτάζει γλυκά: «Σας αγαπώ τόσο πολύ!» λέει. «Τώρα που λουστήκατε με τη θεραπευτική ενέργεια, φυλάξτε αυτόν τον κρύσταλλο στο μαγικό χρυσό κουτάκι της καρδιάς σας. Θα τον έχετε πάντοτε μαζί σας για να τον χρησιμοποιείτε κάθε φορά που το χρειάζεστε.
Όμως θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι ακόμα. Πριν φύγετε από τον σμαραγδένιο κρύσταλλο και το πράσινο βασίλειο, να κάνετε ένα δώρο στη Μητέρα Γη.
Επειδή ήμαστε μαζί εδώ και πολύ καιρό, και ξέρω πολύ καλά τι έχετε στο μαγικό, χρυσό σας κουτάκι, θα ήθελα να βρείτε εκεί το δώρο που είχατε ετοιμάσει να της δώσετε, όσο ήσασταν ακόμα άγγελοι μαζί μου στον ουρανό.
Θα βρείτε, λοιπόν, μέσα στο μαγικό χρυσό κουτάκι σας, μια μπάλα φτιαγμένη με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μέσα σ’ αυτήν έχετε κρύψει το δωράκι σας. Χαχαχά! Έχετε στ’ αλήθεια βρει πολύ ωραίο περιτύλιγμα!
Κοιτάξτε τη Μητέρα Γη που έρχεται από εκείνο το διάδρομο αριστερά σας! Δεν είναι πανέμορφη με τα μακριά της πέπλα; Τώρα λοιπόν, βγάλτε το δώρο σας να της το προσφέρετε!»
Και όπως αφήνουμε το δώρο μας στα χέρια της Μητέρας Γης, το χαμόγελό της ζεσταίνει την καρδιά μας. Εδώ είναι το σπίτι μας, σκεφτόμαστε. Εδώ είναι το σπίτι μας.
«Ναι, έτσι είναι!» λέει ο Ραφαήλ. «Καλοί μου άγγελοι, ξέρετε τι ήταν το δώρο που προσφέρατε στη Μητέρα Γη; Ξέρετε τι είχατε τυλίξει τόσο όμορφα με τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου; Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω. Σήμερα χαρίσατε στη Γαία όλα όσα ετοιμάσατε γι’ αυτήν όσο ήσασταν μαζί μου στον ουρανό. Όλα τα ταλέντα και τα όνειρά σας, όλα όσα έχετε σχεδιάσει να κάνετε σαν γήινοι άγγελοι. Γιατί ο Δημιουργός σας προίκισε όλους με απέραντες δυνατότητες κι εσείς περάσατε πολύ καιρό εδώ μαζί μου, προσπαθώντας να διαλέξετε το δώρο που θα φέρετε στη Γαία όταν θα ερχόσασταν να την επισκεφτείτε και να ξετυλίξετε πάνω της τις ικανότητές σας. Της δώσατε τον εαυτό σας ως επιστήμονα, εργάτη, θεραπευτή, δάσκαλο, καλλιτέχνη… Όλα όσα πρόκειται να γίνετε. Όλα τα παιχνίδια που θα παίξετε μαζί της!»
Ο Ραφαήλ, ο Μέτατρον και η Γαία μας κοιτούν με τόση αγάπη! Αρχίζουν να κουνούν το χέρι και να μας χαιρετούν.
«Ξέρετε» λέει ο Ραφαήλ, «σ’ αυτόν τον κρύσταλλο μπορείτε να μπείτε και να βγείτε από όλα τα μέρη της Γης. Περιμένουμε να ξανάρθετε σύντομα. Σας αγαπούμε πολύ!»
Και ο σμαραγδένιος κρύσταλλος σιγά σιγά γίνεται αόρατος, και εμείς βρισκόμαστε και πάλι στο δωμάτιό μας μαζί με τη μαμά, τους φίλους και τα παιχνίδια μας. Κι αυτή τη φορά, από το μισάνοιχτο, μαγικό, χρυσό κουτάκι μας, ξεπηδούν βιολετί και σμαραγδένιες, παιχνιδιάρικες ακτίνες, έτοιμες να τρυπώσουν παντού και να βάψουν όλο τον κόσμο με το γλυκό τους φως!
*

1 Φεβ 2011

Ο Παρατηρητής

«Ήρθα στην γη για να παρατηρήσω! Έδωσα τα αυτιά και τα μάτια μου στον Ραφαήλ. Εγώ δεν υπάρχω! Ήρθα για να κοιτώ! Είμαι Παρατηρητής! Δεν ήρθα για να πω ή να γράψω διδασκαλίες. Αυτό το κάνει άλλο ον. Εκείνη θέλησε να κατεβάσει τον στροβιλισμό σε λόγο. Εκείνη εφέλκυσε την διδασκαλία… Η δική μου δουλειά είναι να παρατηρώ! Δεν ήρθα να διδάξω, αλλά να παρακολουθήσω τα ανθρώπινα δρώμενα! Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο ον από τον Παρατηρητή. Είναι ο «κοριός» του Θεού… Είμαι εδώ για να κοιτώ! Ο άνθρωπος δεν ξέρει τι θα κάνει κάθε φορά ο ουρανός την πληροφορία που μεταφέρει ο Παρατηρητής. Χρειάζεται άραγε ο Ραφαήλ παρατηρητές; Ασφαλώς όχι! Όντας όμως στην γη ο Παρατηρητής ταυτόχρονα παρατηρείται από τους ανθρώπους! Οι ψυχές αισθάνονται την παρατήρηση και συμμορφώνονται. Ταυτόχρονα μέσα από την παρατήρηση ο Θεός θεραπεύει. Είμαι Παρατηρητής του Παρατηρητή! Δημιουργώ αναδράσεις και αντιδράσεις μέσα από το πρόσωπο που έχω. Με χρησιμοποιεί ο Ραφαήλ. Είμαι αναδραστικός Παρατηρητής! Ποτέ δεν λέω όχι στον άνθρωπο. Στη συνέχεια όμως κοιτάζω τι κάνει. Παίρνει τον Θεό μαζί του σ’ αυτό που επιλέγει; Μένει σ’ αυτό που του λέω; Οι διδασκαλίες και τα θαύματα ακολουθούν. Το έργο μου είναι να κοιτώ! Κοιτώντας τον άνθρωπο μπορεί να συνέλθει! Αν έρθω μαζί σου, ο Θεός θα σε προφυλάξει. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η τελική σου κίνηση, ενόσω είμαι μαζί σου! Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς κινείται ένας Παρατηρητής. Στον καθέναν εμφανίζομαι αλλιώς, ανάλογα με το ισοδύναμο που έχει, δηλαδή την αγάπη του. Εγώ το μόνο που κάνω είναι απλώς να παρατηρώ!»
*

Εσύ ποια εκδοχή υπογράφεις;

Σε δεκαοκτώ μήνες υπάρχει η εκδοχή να ανοίξουν οι πύλες που θα αναιρέσουν από την γη κάθε μορφή ηλεκτρισμού. Η γη θα βυθιστεί στο σκοτάδι! Θα επιστρέψει σε πρωτόγονη κατάσταση. Η Ελλάδα θα σφραγιστεί! Ασπίδα φωτός θα την περιβάλει με ταλαντώσεις υπερόντων… Τρεις ουράνιες οντότητες θα κατέλθουν στην γη: Ο Ελ, ο Ελ Σαντάι και ο Ελ Γκιμπόρ! Οι απεσταλμένοι με επικεφαλής συγκεκριμένα από τον ουρανό όντα θα ανασυστήσουν επί της γης τον Ελ Ελιόρ, τον θρυλικό Πολέμαρχο του Θεού! Κώνος διπλής ενέργειας που ίσταται απέναντι από τον λόφο της Ακρόπολης (λόφο του Αστεροσκοπείου) και αντανακλάται στην Ακρόπολη δημιουργώντας εκεί κωνωειδή σφαίρα φωτός, θα ταλαντώνεται αλλάζοντας χρώματα προστατεύοντας την ιερή Μητρόπολη. Η Ελλάδα θα πλημυρίσει έτσι από την ενέργεια «Κέρας της Αμάλθειας», η οποία και θα της εξασφαλίσει κάθε μορφής ευημερία. Από τους Δελφούς θα διαχυθεί το Ελλάνιο φως! Μη Έλληνες στην συνείδηση, με ασύμβατες δονήσεις, δεν θα μπορούν να παραμείνουν στον Ελληνικό χώρο. Αν όσοι βρίσκονται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ αποδείξουν στον Θεό την συνανθρωπία τους, ο Ελ Σαντάι θα κρατήσει σφραγισμένες τις πύλες! Οι δυνάμεις των Ελλήνων θα αφυπνιστούν! Εντούτοις ο κομήτης έρχεται!
Περπατήστε ανάμεσα στους ανθρώπους χαμογελώντας!
Γίνετε ζώντα φώτα! ΤΩΡΑ!
*