ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Μαΐ 2013

Η οπτική χωρίς Θεό!

Γνωστή ηθοποιός, πανέμορφη και χαρισματική, υποβλήθηκε σε προληπτική μαστεκτομή γιατί είχε γονιδιακά, όπως είπε, 80% πιθανότητες να πάθει καρκίνο. Και στην συνέχεια για τον ίδιο λόγο θα υποβληθεί σε αφαίρεση ωοθηκών! Πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ηρωική την απόφασή της αυτή καθώς και το θάρρος της να την δημοσιοποιήσει! Βεβαίως το κόστος των εξετάσεων και των εγχειρήσεων αυτών είναι απαγορευτικό για τον περισσότερο κόσμο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία! Ευτυχώς ο Θεός είναι ο γιατρός των φτωχών! Αστειεύομαι… Ούτως ή άλλως καθένας έχει τον γιατρό που αντιστοιχεί στην συνείδησή του! Η πίστη στον ντετερμινισμό της κληρονομικότητας -όπως εξάλλου και σε κάθε άλλον- δεν είναι παρά αποθέωση της άρνησης του πνεύματος ως παράγοντα υπέρτερου της ύλης! Τόσο «ψαγμένη» που είναι η κυρία Τζολί, δεν την δίδαξε κανείς πως όλα αλλάζουν, όλα διαμορφώνονται από την ενσυνείδητη δράση επί του εαυτού -και όχι μόνον!- πολλώ δε μάλλον μια μη εκδηλωμένη αρρώστια;
Υπέγραψε -σταθεροποίησε δηλαδή- η συνείδησή της μια αρρώστια που πιθανολόγησε πως θα της συμβεί στο μέλλον! Και μπήκε στην βίαιη διαδικασία εγχειρίσεων που από μόνες τους σχίζουν την αύρα καθιστώντας την ευάλωτη, καθώς στην συνέχεια χρειάζεται ενεργειακή επούλωση! Με τι ψυχή; Με τι ενέργεια; Με ποια πνευματική δύναμη; Γνωρίζοντας εξάλλου πως ούτε μ’ αυτό τον τρόπο έχει 100% βέβαιο το αποτέλεσμα! Δεν λέω το αυτονόητο, πως εύχομαι από καρδιάς να πάνε όλα καλά και να είναι πάντα καλά η κοπέλα! Απλώς γίνεται αφορμή να δούμε κάποια πράγματα. Κατ’ αρχάς την πλήρη άγνοια για τον τρόπο που λειτουργεί το πνεύμα! Τον γενεσιουργό παράγοντα δηλαδή των πάντων! Για την κληρονομικότητα, εξάλλου, ισχύει ό,τι και για τις αστρολογικές επήρειες: όσο πιο υπανάπτυκτη πνευματικά είναι μια προσωπικότητα -χαμηλής δηλαδή δόνησης- τόσο περισσότερο την επηρεάζουν! Κάποιοι μάλιστα άγονται και φέρονται από αυτές! Είναι «λογικό» να κινείσαι μέσα στα δεδομένα που γνωρίζεις και ελέγχεις -ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις. Όμως δεν είναι ώρα να ξεφύγουμε από την γραμμική λογική και να ελευθερώσουμε την παγιδευμένη δύναμη της κβαντικής μας νοημοσύνης, ώστε να είμαστε ικανοί να δρούμε δυναμικά, ενεργειακά, πάνω στην ύλη; Αφού η ύλη ενέργεια είναι! Η ομοιοπαθητική ιατρική όπως και κάθε ολιστική θεραπεία, γνωρίζει πως η ασθένεια είναι διαταραχή του νου! Στην συνέχεια η διαταραχή αυτή κατεβαίνει στην ψυχή, και στο τέλος σωματοποιείται! Τα συμπεράσματα αυτονόητα! Πάντως τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς την δική μας υπογραφή! Σε όλα τα επίπεδα! Η αρρώστια όπως και ο θάνατος είναι επιλογή! Δεν συμβαίνουν τυχαία! Τίποτα από ό,τι συμβαίνει δεν είναι τυχαίο! Τέλος, θα προσθέσω πως η ζωή και ο θάνατος έχουν διαφορετικό περιεχόμενο για ένα ένθεο άτομο και διαφορετικό για ένα υλόφρον. Δεν τα νικάς απλώς με ακριβοπληρωμένη ιατρική. Καθένας βρίσκεται κάθε στιγμή προ των επιλογών του ούτως ή άλλως! Είναι τραγικό όμως ο μετά Χριστόν άνθρωπος έχοντας ενσωματώσει την εμπειρία της ανάστασης -της ολοσχερούς δηλαδή νίκης επί του θανάτου- αλλά και των ιάσεων που συνεχίζονται στο όνομά του να μην υποψιάζεται πως δεν γεννήθηκε για να μένει παθητικός αποδέκτης συμφορών. Ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει την αρρώστια και τον θάνατο! Μέχρι τότε μπορεί να νικήσει τον φόβο αλλά και την αλαζονεία του πως μπορεί να εξαγοράσει τον θάνατο! Παππούληδες στο Άγιον Όρος προσεύχονται στην Παναγία και τους θεραπεύει! Θεραπεύουν με την δύναμη της προσευχής τους! Και δεν είναι οι μόνοι! Δεν είναι κακό να μην πιστεύεις! Είναι κακό να μην αναζητάς την πνευματική σου αφύπνιση! Αν η κυρία Τζολί έδινε -αφανώς, και χωρίς φοροαπαλλαγή- τα χρήματα που ξόδεψε στους γιατρούς σε αναξιοπαθούντες, είναι βέβαιο πως το σύμπαν θα αντιστάθμιζε το κάρμα της το οποίο τόσο φοβάται! Γιατί το σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε είναι νοήμον! Μακάρι να μην είχε τουλάχιστον πρόθεση αυτοδιαφήμισης. Και ακόμα χειρότερα: πρόθεση προβολής των (πανάκριβων) εξετάσεων και εγχειρήσεων αυτών προκειμένου να πλουτίζουν τα ιατρικά κέντρα! Θυμήθηκα για μια ακόμη φορά τα λόγια ενός σοφού συροκρητικού δερβίση, του Ηλία από το Χαμιντιέ! «Θέ μου μεγαλοδύναμε, μεγάλο είν’ τ’ όνομά σου! Φύλλο δεν πέφτει από δεντρί δίχως το θέλημά σου!» Άλλος είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου! Στον βαθμό που ζούμε τον Θεό, μας επιστρέφεται και η δύναμή μας! Το αν θα ζήσει ή θα πεθάνει -και πότε- καθένας από μας, είναι συνάρτηση της εσωτερικής μας στάσης και υπογραφής αλλά και του τρόπου που ο Θεός συνυπολογίζει παράγοντες μη αντιληπτούς από την ανθρώπινη συνείδηση, προς όφελος πάντοτε της ψυχής!
*

Η εξοικείωση με το ψέμα ως κάλυψη του υπαρξιακού τρόμου!

Από την όλη ιστορία της παραπομπής στην δικαιοσύνη του Άκη Τσοχατζόπουλου και της προφανούς ενοχής του, ένα πράγμα μου κάνει τεράστια, μα τεράστια, εντύπωση: η ασύλληπτη εξοικείωσή του με το ψέμα! Αλλά ταυτοχρόνως και η τεράστια, μα τεράστια, υποκρισία του συστήματος! Οι γνωστοί άγνωστοι συνένοχοι του παραμένουν στο απυρόβλητο! Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να καταγγείλει την διαφθορά του συστήματος ώστε αυτή να ξεθεμελιωθεί! Ο άγραφος νόμος είναι απλός, σαν των σπαρτιατών: κλέβε, φτάνει να μη σε πιάσουμε! Μέχρις εκεί. Και τον Άκη τον έπιασαν! Οι ατιμώρητοι διαχρονικοί συνένοχοι του μπορούν να τον χλευάζουν ανενόχλητοι! Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται! Τραγικός ο Άκης ο ωραίος! Τον γλωσσόφαγαν! Μα και κείνος μόνος του πέρασε στην Ύβρη! Και προκάλεσε την Νέμεση! Με καταπλήσσει, εντούτοις, η δίχως ρωγμή μεταμέλειας περσόνα του! Η μέχρι τέλους υπεράσπιση μιας ψευδούς εικόνας εαυτού, γεγονότων, πραγματικότητας! Οπωσδήποτε ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν μόνον αυτό! Πίστεψε, ονειρεύτηκε, αγάπησε, αγωνίστηκε -στην κλίμακά του! Και ηττήθηκε από τον πιο τρομερό εχθρό: τον εαυτό του! Οπωσδήποτε δεν είναι ο μόνος που τον διέφθειρε η εξουσία! Οπωσδήποτε θα έπρεπε να αποκαλυφθούν όλοι οι συνένοχοι! Αυτό όμως δεν τον δικαιολογεί για την τόση του αλαζονεία! Εξάλλου η ενοχή και οι ευθύνες των άλλων δεν αναιρούν τις δικές του! Η περσόνα που επέλεξε μιλάει από μόνη της! Δεν δείχνει παρά τον υπαρξιακό του τρόμο! Πάση θυσία να σκεπάσει την δυσβάσταχτη πρωτίστως για τον ίδιον αλήθεια! Καθώς ο πολιτισμός είναι η μόνη απάντηση στην βαρβαρότητα, διερωτώμαι πέρα από το Κολοσσαίο στο οποίο εξελίσσεται η κοινωνία μας, δεν υπάρχουν φίλοι, πνευματικοί, άνθρωποι τελοσπάντων του πνεύματος να βοηθήσουν αυτόν τον άνθρωπο; Έτσι παγιδευμένος και εν τέλει τραγικά ανίσχυρος που είναι… Να τον στηρίξουν σε μια επιλογή κάθαρσης! Δεν θα ήταν ο μόνος τρόπος να βοηθήσει τον εαυτό του και την κοινωνία; Μα αφού μόνον η αλήθεια ελευθερώνει! Ο άνθρωπος αυτός έχει να χάσει κάτι πολυτιμότερο από την βίλα του: την ίδια του την ψυχή!

28 Μαΐ 2013

Ο Δώρος

«Είμαι χαρούμενος γιατί είμαστε εδώ για όλους! Και φέραμε την χαρά και την πιο μεγάλη αρετή, την αρετή των αρετών: την γενναιοδωρία! Μέσα στην γενναιοδωρία υπάρχει κάθε αρετή: η αγάπη, η χαρά, η ευλογία, ο σεβασμός, η ευγένεια. Και η θεϊκή ακτίνα προς τον Θεό! Πρέπει να είσαι Γενναίος για να γίνεις  Δώρος για όλους! Πέρα από κάθε σύμβαση του κόσμου! Ο Θεός δίνει! Κάποια στιγμή καθένας θα δει…»

*

27 Μαΐ 2013

Η θαυματουργία του Αγίου Πνεύματος

Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος δόθηκαν στους αποστόλους χαρίσματα ιαμάτων και δυνάμεων όμοια με του Χριστού! Ανάσταιναν νεκρούς! Δεν υπάρχουν όρια στην θαυματουργία του Αγίου Πνεύματος όταν την επικαλείται καθαρή ψυχή! Ο Χριστός ως Σωτήρ θεραπεύει την ασθένεια που εισήχθη με την αποστασία από το μυστήριο της Ενότητας, και επιστρέφει στον άνθρωπο την αθανασία!

*

Ζώσα Ζωή ή ψευδαίσθηση! Χριστός ή «σατανάς»!

Μέσα στην Γιορτή του κόσμου όλα τα δώρα είναι δικά σου! Δεν τα κατακρατείς, αλλά τα ζεις, τα ευλογείς και τα πολλαπλασιάζεις αποδίδοντάς τα στην περαιτέρω ροή της ζωής! Έξω από την Γιορτή του κόσμου προσπαθείς να κλέψεις ό,τι σου χαρίστηκε!
*
Είμαστε ανοιχτός αγρός ατέρμονων διαστάσεων! Χαρά και χάρις. Πάρε ό,τι θέλεις! Και χάρισέ το!
Χάριζε να σου χαρίζει ο Θεός!

*

Άρνηση της Ζώσας Ζωής

Άρνηση της αυθεντικότητας είναι η αλαζονεία! Η αλαζονεία είναι η πιο ύπουλη μορφή αντίστασης στην Ζώσα Ζωή!  Είναι αποστασία από το μυστήριο της Ενότητας. Άρνηση των αληθινών αισθημάτων είναι η ιδιοτέλεια, η «πρόθεση». Η ιδιοτέλεια είναι έλλειψη αυτογενούς γενναιοδωρίας! Άρνηση της αλήθειας είναι η υποκρισία! Να θέτεις δηλαδή υπό την κρίση του εγώ σου την  Ζώσα Ζωή!
*

Ζώσα Ζωή

Ζώσα Ζωή σημαίνει αυθεντικότητα! Αυθεντικότητα σημαίνει να μη χρειάζεσαι προσωπεία! Αυθεντικότητα σημαίνει ζεστασιά και αμεσότητα. Ζώσα Ζωή σημαίνει να έχεις αληθινά συναισθήματα, να λειτουργεί η καρδιά σου! Να έχεις γνήσια συμπόνια και διάθεση να προσφέρεις τα πολύτιμά σου! Ζώσα Ζωή σημαίνει αλήθεια! Αλήθεια σημαίνει Φως!
*

Παρελθόν ή Χριστός!

Αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο να είναι παρών εσωτερικά, είναι η αλαζονεία! Ο άνθρωπος ζητά την αναγνώρισή του πριν την ολοσχερή μετάνοια! Εδώ δεν ήρθαμε για να καταλάβουμε αλλά για να ζήσουμε! «Πτώση» είναι ο τραυματισμός της σχέσης του ανθρώπου με το Όλον!
*
Μεγάλη εορτή των Μυροφόρων! Κάποιες από τις Μυροφόρες είναι γνωστές, οι Μαρίες: η Μαρία του Ιακώβου και του Ιωσή, η Μαρία του Κλωπά, η Μαρία η Μαγδαληνή. Αλλά και η Ιωάννα, η Σωσάνα, η Μάρθα και άλλες γυναίκες οι οποίες περιέβαλαν τον Χριστό κατά την ζωή του και έσπευσαν στον τάφο του για να τον μυράνουν…  

Δεν είναι τυχαία η παρουσία των γυναικών! Ακόμα και όταν οι άρρενες μαθητές φοβήθηκαν να πάνε στην Σταύρωση, οι γυναίκες πήγαν! Επίσης έσπευσαν και στον τάφο του! Κάτι λέει αυτό για την ποιότητα της θήλειας αρχής, δηλαδή για την αγάπη, την εκπεφρασμένη αγάπη μέσα από το θήλυ. Αυτή ακριβώς η αγάπη -με κορύφωσή της την Θεοτόκο Μαρία, την Παναγία, την μητέρα του Χριστού-, ήταν η πιο συμβατή ποιότητα προς τον Χριστό, γι’ αυτό και τον περιέβαλε και τον ακολούθησε.  

Και στην εποχή μας η προσέλευση των θηλέων στον πνευματικό δρόμο είναι μεγαλύτερη από των αρρένων -γενικώς στην πνευματικότητα και τις εσωτερικές σχολές. Υπάρχει αφύπνιση της θήλειας αρχής, γι’ αυτό και πολεμείται εξάλλου η ποιότητα αυτή, με τον υποκινούμενο εκτροχιασμό της γυναίκας σε αντικείμενο χρήσης μέσα από την προσπάθεια του συστήματος να την περιορίσουν στον ρόλο της πόρνης.  

Η γυναίκα εκφράζει στην Γη την Παναγία Αγάπη! Γι’ αυτό σήμερα, αυτή την ημέρα που εορτάζουμε τις Μυροφόρες, ας ευχηθούμε όλες οι γυναίκες να γίνουν Μυροφόρες! Να προσέλθουν, όχι για να θρηνήσουν τον Χριστό, αλλά για να τον τιμήσουν προσφέροντας στον κόσμο μύρα ιάσεως, μύρα ζωής.  

Η Μαρία, ζώντος του Χριστού, άλειψε τα πόδια του με μύρα και τα σφούγγισε με τα μαλλιά της, όπως μας διασώζει το Ευαγγέλιο, ενώ ο Ιούδας την επιτίμησε πως σπαταλά τα χρήματα που προορίζονται για τους πτωχούς! «Τους φτωχούς θα τους έχετε πάντοτε!» είπε ο Χριστός! «Για τον ενταφιασμό μου το κάνει…»  

Τόσο συνταρακτική η αντίθεση ανάμεσα στην αυθόρμητη ζώσα αγάπη, και την «λογική» της υποκρισίας εκείνου που έμελλε να τον προδώσει!  

Γνωρίζουμε πως μπορεί να υπάρξουν μνήμες του όντος. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά ο απεσταλμένος είναι στο ύψος των περιστάσεων. Πάντοτε κινδυνεύει από την λήθη, από το να κοιμηθεί! Φυσικά δεν θα αλλοιωθεί η φύση του, δεν θα γίνει ποτέ άνθρωπος του κακού. Μπορεί όμως να παροπλιστεί, ή να εκπέμπει στην ελάσσονα κλίμακα. Όμως ακόμα και έτσι τα όντα αυτά είναι ευλογία να είναι ανάμεσά μας και να είναι στην Γη.  

Η Μαγδαληνή πρώτη έσπευσε στον τάφο του Χριστού κατ’ αρχάς για να δει πού εναπόθεσε το σώμα του ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, και στην συνέχεια να του αποδώσει τιμές μαζί με τις υπόλοιπες Μυροφόρες. Είναι εκείνη στην οποία πρώτα εμφανίστηκε ο αναστάς Χριστός και εκείνη που διέδωσε το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης.
*
Όσοι εργάζονται με το αγγελικό ρολόι, αυτή την περίοδο, μέχρι την Πεντηκοστή, στον σταυρό των ωρών 12,6,9,3 μπορούμε να βάλουμε το «Χριστός Ανέστη».  

Ό,τι λέγεται ταξιδεύει, ευλογεί, γονιμοποιεί ανθρώπους σε όλη την Γη! Δεν είναι δικά μας αυτά που δίνονται! Πίσω υπάρχει η ευλογία, η επικύρωση και η εντολή του Ραφαήλ! Και κυρίως η χάρη του! Γι’ αυτό και ευεργετούν όχι μόνον τους παρόντες, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. 

Μπορεί να φαίνεται κάτι απλό οι συναντήσεις μας! Είναι όμως αυτό που θέλει ο Θεός αυτή την στιγμή! Να μας δώσει το Χριστικό νήμα μέσα από τον λόγο αυτόν που αφορά την ζωή του τότε, και την παρουσία του τώρα! Μέσα από το νήμα αυτό να συνδεθούμε μαζί με τον Χριστό ώστε να περισωθούμε πνευματικά.
*
Ήρθε ως κλέπτης ο μεγάλος Καλεσμένος! Ήρθε αλλά δεν φανερώθηκε! Δεν μας έδωσε τα δώρα του! Και αυτό όχι για να μας τιμωρήσει, αλλά από συμπόνια! Επειδή δεν ήμασταν παρόντες όλοι οι αναμενόμενοι, δεν ήθελε να αποκλειστούν όσοι απουσίαζαν από αυτό το οποίο διατίθεται να δώσει! Και αυτό δεν είναι τίποτα λιγότερο από την Αειζωία που μας έχει υποσχεθεί ο Ραφαήλ! Όσοι είναι κοντά μας από παλιά το γνωρίζουν μέσα από το βιβλίο «Εμείς οι Αθάνατοι!» το οποίο δόθηκε 36 χρόνια πριν! 

Τότε ζήτησε 12, σήμερα 40!  

Πάντα η εξωτερικότητα μας νικά! Έχουμε πάντοτε δεύτερο λόγο! Δεν είναι τυχαίος ο τόπος που βρεθήκαμε εδώ, ούτε είμαστε μπροστά σε μικρά πράγματα. Αυτά που έχουν ειπωθεί όλα τα χρόνια είναι τεράστια! Είναι πραγματικά μια χρυσή γραμμή από τον ουρανό μέχρι εδώ! Μια γέφυρα για να περάσουμε συλλογικά σε μια άλλη κατάσταση! Αυτό θα γίνει! Γιατί λόγος του Θεού που εκφέρεται δεν γυρίζει πίσω! Ακόμα και ένας να είναι παρών!  

Εκείνος που θα αναγνωρίσει και θα ομολογήσει, αυτός και θα λάβει. Είμαστε προσκεκλημένοι! Ήδη αυτό μας τιμά και μας ευλογεί!
*
Αυτό το οποίο εμποδίζει την εσωτερική μας εγρήγορση, ασχέτως των εξωτερικών γεγονότων που όλο θα παρεμβαίνουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο, είναι κάτι συγκεκριμένο. Δεν το συζητώ σε επίπεδο ανθρώπινο, γιατί ο άνθρωπος έχει χιλιάδες δίκια, ούτως ή άλλως.  

Πόσο με τον νου σταθμίζουμε αυτό το οποίο συμβαίνει! Ο Θεός δεν διαλαλεί τον εαυτό του! Ούτε πιέζει, ούτε προειδοποιεί! Απλώς επισημαίνει την παρουσία του. Έχουμε παραβεί όλους τους κανόνες του ουρανού προκειμένου να το κάνουμε πιο βοηθητικό για τον άνθρωπο! 

Έρχεται ως κλέπτης, είπε ο Χριστός! Αν δεν ερχόταν ως κλέπτης, και ήξεραν οι άνθρωποι ότι θα έρθουν εδώ και θα κερδίσουν την υπόθεση της ζωής τους, ποιός δεν θα ερχόταν! Το ζήτημα είναι να έρθουν με επίγνωση! Αυτό, που εμποδίζει τον άνθρωπο να έχει την εσωτερική εγρήγορση, να είναι παρών στην στιγμή του, είναι κάτι συγκεκριμένο.  

Όλη μας η ζωή είναι δισεκατομμύρια στιγμές τις οποίες μέσα στην γενναιοδωρία του μας έχει χαρίσει ο Θεός, ώστε να μπορέσουμε κάνοντας άπειρες πρόβες ζωής, να καταφέρουμε να είμαστε παρόντες στην μία στιγμή της ζωής μας! Η οποία δεν ξέρουμε πότε θα είναι!  

Αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο να είναι παρών εσωτερικά, είναι η αλαζονεία. Δεν εννοώ ως αλαζονεία αυτή την εμφανή και αντιπαθητική μορφή της υπεροψίας, αλλά εκείνη που τον εμποδίζει να μετανοήσει!  

Και όταν λέμε μετάνοια εννοούμε την ολοσχερή κατάθεση στον Θεό! Την απόταξη κάθε σπατάλης και ασέβειας της ζωής. Το «ποίησόν με κατά το θέλημά σου!»  

Ο άνθρωπος ζητά την αναγνώρισή του πριν μετανοήσει! Ακόμα και από τους απεσταλμένους! Και επειδή δεν του την δίνουν, χολώνεται μαζί τους! Ζητάμε μια αναγνώριση την οποία δικαιούμαστε μόνον την στιγμή της ολοσχερούς μας μετάνοιας! Ολοσχερής μετάνοια σημαίνει «αφήνω τον παλαιό άνθρωπο!»  

Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλη η ιστορία του δράματος συμπυκνώνεται στην φράση: «Παρελθόν ή Χριστός!» Το παρελθόν μας κρατά δέσμιους στο γνωστό, σε ό,τι γνωρίζουμε, σε ό,τι ελέγχουμε, σε ό,τι διαχειριζόμαστε.  

Ο Χριστός είναι το απόλυτο! Από την μια το απόλυτο είναι αυτό που ζητά η ψυχή για να λυτρωθεί, είναι η εκπλήρωση του ονείρου μας, είναι η απάντηση σε κάθε προσευχή, είναι αυτό που ο Χριστός μας χρωστά!  

Από την άλλη για να μπορέσει ο άνθρωπος να έλξει το απόλυτο και να το σηκώσει, πρέπει να είναι άδειος από το εγώ του, από τις σκέψεις του, άδειος από τις θεωρίες, τις απόψεις και τα θέλω του: από το γνωστό μέρος του εαυτού στο οποίο κατά κανόνα είναι δέσμιος! Εξάλλου όλη η ιστορία της Ανάστασης και η ανατροπή που φέρνει στα ανθρώπινα δρώμενα είναι το ότι μας προκαλεί ενάντια στον νου!  

Ο νους φυσικά αδυνατεί να δεχτεί την Ανάσταση, όπως αδυνατεί να δεχτεί και την Αειζωία! Πρόκειται για μεγέθη πέρα από την γραμμική αντίληψη του νου! Μπορεί μόνο να τα ζήσει καρδιακά ή μέσα από την χάρη του Θεού ως Έλλαμψη, ως Φωτισμό.  

Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να ομολογούμε την Ανάσταση, γιατί αυτό ενοχλεί πάρα πολύ τον σατανά. Τον αναιρεί! Χωρίς την Ανάσταση ο κόσμος παραμένει στην τύχη του! Η Ανάσταση του Χριστού ανάστησε και εσχατολογικά τον άνθρωπο!  

Μιλήσαμε για την μετάνοια, και ξέρω πως είναι μια λέξη αντιπαθητική την οποία έχει φορτίσει και η θρησκεία αρνητικά. Φανταζόμαστε τον άνθρωπο ταπεινωμένο και εξευτελισμένο. «Και στο κάτω κάτω τι έχουμε κάνει για να μετανοήσουμε!» λέει ο καθένας. Δεν μιλάμε ούτε για τις αμαρτίες ούτε για τις επιθυμίες! 

Είναι κάτι πολύ βαθύτερο αυτό που μας εμποδίζει να ενωθούμε με το Χριστικό κέντρο μέσα μας. Πολύ βαθύτερο απ’ αυτό που πιστεύουμε! Γι’ αυτό εξάλλου και δεν μετανοούμε! Βρίσκεται στο βάθος εκείνο της υπογραφής μας για την σωτηρία του κόσμου και την σωτηρία του εαυτού, ως όλον όμως! Όχι του εαυτού μας μόνον και όσων αγαπάμε. 

Μιλάμε για το καρδιακό άνοιγμα που δεν αποκλείει κανένα πλάσμα από την ευλογία της ζώσας ζωής και την επανένταξή του στο μυστήριο της ενότητας. Η αλαζονεία είναι πολύ βαρύ πράγμα! Είναι αυτό που δεν φαίνεται. Ίσως να χρεώνουμε στον εαυτό μας άλλες δυσκολίες. Να ξέρετε όμως ότι είναι μόνον αυτή που εμποδίζει καίρια τον άνθρωπο! Και έχει πολλά πρόσωπα, από τα οποία τα πιο αραχνοΰφαντα είναι τα πιο επικίνδυνα!  

Αλαζονεία είναι ο δεύτερος λόγος που έχουμε πάντοτε να ορθώσουμε στον Θεό! Είναι τα «γιατί», τα οποία κανονικά τελειώνουν μπροστά στον Χριστό! Και για να το πούμε αντίστροφα, η απάντηση σε κάθε «γιατί» είναι «Χριστός». Βάλτε απέναντι στα γιατί σας τον Χριστό! «Τα πάντα εν πάσι Χριστός!» Εμείς όμως ψάχνουμε αλλού τις απαντήσεις. 

Ψάχνουμε τρόπους να διαφύγουμε από το κεντρικό σημείο του εαυτού μας, το οποίο είναι η παράδοσή του! Όσο ο άνθρωπος θέλει να έχει τον έλεγχο, είναι μακριά από την εμπειρία του Έρωτα. Οι ερωτευμένοι είναι κοντά στον Θεό γιατί τουλάχιστον όσο είναι ερωτευμένοι έχουν την διάθεση να χαθούν μέσα στο αγαπώμενο πρόσωπο! Και αυτό δεν το θεωρούν καθόλου μειωτικό, ούτε απώλεια! Αντιθέτως, είναι η υψίστη τους θέληση: να χαθούν μέσα στον άλλον!  

Γι’ αυτό και όλος ο μυστικισμός της ανατολής, και ιδιαίτερα η σούφικη παράδοση, υμνεί την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ως σχέση του Εραστή με τον Αγαπημένο! Ο Θεός είναι ο Αγαπημένος!  

Αν δεν ζήσουμε αυτόν τον θεϊκό Έρωτα, την ακατανίκητη έλξη προς τον Ζώντα Θεό που είναι ο Χριστός, δεν θα μπορέσουμε να κινηθούμε συνολικά, έτσι όπως είμαστε διασπασμένοι, σ’ αυτή την ευλογημένη ενότητα! Να λειτουργήσουμε μέσα στο μυστήριο της Ενότητας που είναι ο Θεός! 

Ο Θεός είναι μυστήριο! Η ζωή είναι μυστήριο! Δεν πρόκειται ο άνθρωπος να καταλάβει, ό,τι και να κάνει! Εδώ δεν ήρθαμε για να καταλάβουμε! Ήρθαμε για να ζήσουμε! Να ζήσουμε κάτι που χάσαμε στην διαδρομή ως ανθρωπότητα μέσα από την αποστασία των πρωτοπλάστων και την συντήρηση της αποστασίας αυτής ατομικά από το εγώ που ορθώνουμε! Αυτή η όρθωση του εγώ μπροστά στον Θεό είναι εξάλλου η αλαζονεία! Και είναι αραχνοΰφαντη.  

Γι’ αυτό η ίδια μας η ζωή η οποία είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος, φροντίζει τον καθέναν από μας να τον στριμώξει αγρίως κάποια στιγμή! Ώστε να αναγκαστεί να δει και να ομολογήσει αυτό που δεν αντέχει υπό κανονικές συνθήκες. Αυτό που προβάλλει στους άλλους, όπως εξάλλου και όλες τις δυσκολίες!  

Δεν σημαίνει βεβαίως πως οι άλλοι δεν μας δυσκολεύουν! Φυσικά και μας δυσκολεύουν, και φυσικά θα ήταν πολύ όμορφο να μην μας δυσκόλευαν, να ήταν ευνοϊκοί και να μας βοηθούσαν στην πνευματική μας αφύπνιση και πορεία.  

Αλλά ο εχθρός δεν είναι οι άλλοι! Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι το σημείο που αρνείται να παραδοθεί στον Θεό! Το σημείο που ως Εωσφόροι κι εμείς κατακρατούμε! Γιατί και ο Εωσφόρος αυτό ακριβώς έκανε! Αυτή την κίνηση της κατακράτησης της ζωής! Της διαχείρισής της με τον τρόπο που εκείνος ήθελε! Αυτό έκανε!  

Ζούσε, ήταν θεϊκό ον! Και έκλεψε εκείνο που του χαρίστηκε! Δεν είναι ανάγκη να κλέψουμε την ζωή! Όσο την κατακρατούμε νομίζοντας ότι έτσι θα την ελέγξουμε ή θα την απολαύσουμε ενδεχομένως, τόσο την χάνουμε! Και τόσο πονάμε!  

Είναι σαν να κόβουμε ένα κομμάτι από ένα Όλον! Ο τραυματισμός ακριβώς της σχέσης μας με το Όλον είναι αυτό που ονομάζουμε «πτώση», για την οποία έχουν γραφεί μυριάδες μυριάδων βιβλία! Ο τραυματισμός της σχέσης του ανθρώπου με το Όλον!  

Γι’ αυτό και όλη η ιστορία είναι η επανένταξή μας στο μυστήριο της ενότητας με το Όλο πράγμα. Να καταλάβουμε ότι ως εγώ δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε μεταξύ μας! Βρισκόμαστε ακριβώς στην ίδια μοίρα!  

Όλα τα εγώ, εξάλλου, έχουν δίκιο! Δεν υπάρχει περίπτωση κανέναν άνθρωπο να δεχτείς να τον ακούσεις πραγματικά και να μην δεις το δίκιο του. Πώς γίνεται, λοιπόν, με τόσα δίκια να ζούμε τόσο άδικο! Όλοι έχουν δίκιο! Βαβέλ! Έχουμε δίκιο, αλλά πού θα το βρούμε;  

Το λάθος μας είναι που το απευθύνουμε ο ένας στον άλλον, αντί να το απευθύνουμε στον Θεό! Τα δίκια μας μόνον ο Θεός μπορεί να τα ικανοποιήσει! Και το μόνο δίκιο που έχουμε, είναι να ζητάμε την ζωή!  

Δεν την αφήνουμε όμως απλώς να μας συμβαίνει, αλλά την ζητάμε με τους όρους μας, με τις ιδέες που έχουμε για το τι σημαίνει, με τον τρόπο που θέλουμε να την ζήσουμε! Και κάπου αόριστα υπάρχει μια μεταφυσική ελπίδα ότι κάποια στιγμή κάποιος θα μας λυπηθεί και θα μας διασώσει! Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα!  

Ο άνθρωπος μέσα στο μυστήριο της ελευθερίας που είναι ο πυρήνας της ύπαρξής του εδώ, έχει την απόλυτη ευθύνη για την τύχη του! Γιατί θα σας πω κάτι που είναι ελπιδοφόρο -αν το δούμε από την πλευρά του Θεού, την εσχατολογική πλευρά- όσο και τραγικό, αν το δούμε από την πλευρά του ανθρώπου: ο άνθρωπος έχει νικηθεί από την αγάπη του Θεού!  

Στους αιώνες των αιώνων! Έχει νικηθεί από την αγάπη του Θεού! «Μας τιμώρησε με το πολύ!» όπως λέει ο Ελύτης. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με την αγάπη! Είμαστε όλοι ηττημένοι! Ευτυχώς! Το τραγικό είναι ότι ο άνθρωπος δεν νιώθει την αγάπη του Θεού. Γιατί ποτέ δεν μπορείς να νιώσεις ότι κάποιος σε αγαπά, αν δεν τον αγαπάς εσύ!  

Είναι σαν τον έρωτα! Τι να το κάνεις να σε έχουν ερωτευτεί, αν εσύ δεν είσαι ερωτευμένος! Δεν υπάρχει μέθεξη ούτε κοινωνία. Είμαστε, λοιπόν, στην τραγική κατάσταση όπου ο Θεός εφάπαξ μας αγάπησε και εμείς δεν ζούμε την αγάπη του 

Αυτός εξάλλου είναι ο ορισμός της κόλασης: να μη ζεις την αγάπη του Θεού! Να επιλέγουμε να εκδηλώνουμε στεντορεία τη φωνή τον θάνατό μας! Να σφραγίζουμε την απόσπασή μας από τον Όλον, καταδικάζοντας έτσι τον εαυτό μας σε θάνατο, υλικό και πνευματικό! Έχουμε υπογράψει τον θάνατό μας!  

Κανονικά, αν ο άνθρωπος δεν αποδεχτεί τον θάνατό του δεν πεθαίνει! Δεν μπορεί να πεθάνει! Λογικά κανείς δεν θέλει να πεθάνει! Και όμως, κάθε φορά που φοβόμαστε, υπογράφουμε τον θάνατό μας! Κάθε φορά που ανησυχούμε! Και δεν καταθέτουμε τον φόβο και την ανησυχία μας στον Θεό! Αλλά πάμε χωρίς Θεό να αντιμετωπίσουμε την δυσκολία!  

Δεν είναι ότι ο άνθρωπος κατηγορείται επειδή φοβάται! Πώς να μη φοβάται! Εδώ ζούμε στο βασίλειο του Εωσφόρου! Ποιος δεν φοβάται; Μόνον ο Χριστός! Γιατί μόνον εκείνος τον νίκησε! Ούτε μπορεί ο άνθρωπος να νικήσει τον Εωσφόρο! Δεν του ζητήθηκε κάτι τέτοιο! Του ζητήθηκε όμως να αγαπήσει τον Χριστό, ο οποίος τον αγάπησε προ καταβολής κόσμου.  

Εκείνον που νίκησε ολοσχερώς τον Εωσφόρο και δεν έχει καμία εξουσία επάνω του! Και τον νίκησε εδώ, ενσαρκωμένος ως άνθρωπος, γιατί στον ουρανό ο Εωσφόρος είναι ούτως ή άλλως ηττημένος.  

Τον νίκησε ως άνθρωπος, ολοσχερώς! Γι’ αυτό είναι ο Λυτρωτής! Ο μόνος που μπορεί να λυτρώσει τα κομμάτια αυτά που εμείς είμαστε: ο Ένας Εαυτός, ο Υιός του Ανθρώπου. 

Ο πρωτότοκος των νεκρών ο Χριστός; Πάντοτε με σόκαρε αυτό. Εννοεί τον ενσαρκωμένο εδώ ως άνθρωπο! Ήταν κι αυτός νεκρός αφού ήρθε στο βασίλειο των νεκρών! Ο ίδιος ο Χριστός! Και ήταν ο πρώτος που έζησε! Γι’ αυτό λέμε προ Χριστού και μετά Χριστόν κόσμος.  

Ο Χριστός οριοθέτησε την πνευματική ιστορία του κόσμου! Γιατί νίκησε ολοσχερώς τον σατανά! Ο οποίος του επιτέθηκε με κάθε τρόπο, κάθε μέσο, εξαπολύοντας όλη την σφοδρότητα της κακίας του! Δεν υπήρξε μαρτύριο να μην του το κάνει, σωματικό και ψυχικό. Και ο Χριστός τον νίκησε! Τον νίκησε για όλους εμάς!  

Κανονικά θα έπρεπε να ζούμε, 2.000χρόνια μετά, αναστάσιμα! Να ζούμε παράδεισο! Το έκανε εκείνος για όλους μας! Μας εξαγόρασε η αγάπη του! Δεν μας χρέωσε! «Άφες αυτούς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!» Μας υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί μας έως συντελείας του αιώνος!  

Βλέπουμε τον άνθρωπο 2.000 χρόνια τώρα να ξαναμαζεύει -όπως ο Σίσυφος την πέτρα του- το παρελθόν! Το παρελθόν είναι ο Εωσφόρος! Μην ασχολείσθε με το παρελθόν! Να ξέρετε ότι ο σατανάς μας ελέγχει και μας διαχειρίζεται μέσα από το παρελθόν! Έχει τον τρόπο του να μας τρομοκρατεί μέσα από το παρελθόν! Και να μας το φέρνει μπρος μας! «Δεν μπόρεσες! Δεν μπορείς!» Τα μη και τα δεν που λέει ο Ελύτης. 

Ο τρομοκράτης της ζωής μας είναι ο Εωσφόρος! Συνέχεια ψιθυρίζει τον θάνατο! Και το τραγικό είναι ότι νομίζουμε πως οι σκέψεις αυτές είναι δικές μας! Ενώ δεν είναι καν δικές μας! Είναι εκπομπές σκεπτομορφών που έχουν δύναμη και οντότητα και κατευθύνονται από το κέντρο ενός εκπεσόντος όντος το οποίο μας προβάλλει μια ψευδαισθητική πραγματικότητα!  

Μας περισφίγγει σε μια νοόσφαιρα όπου τα πράγματα είναι εξαιρετικά περιορισμένα μέσα σε όρια μπροστά στα οποία βρισκόμαστε συνέχεια, και από τα οποία συνεχώς ηττώμεθα. Γιατί οι αισθήσεις μας είναι πεπερασμένες, γιατί ο γραμμικός νους είναι πεπερασμένος, γιατί η πραγματικότητα είναι απειλητική.  

Ο άνθρωπος δεν έχει καμιά έξοδο διαφυγής σε οριζόντιο επίπεδο! Καμιά έξοδο διαφυγής! Όλες οι πόρτες είναι κλειστές! Ό,τι και να κάνει, όπου και να πάει είναι εφήμερα τα αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσει! Σε όλα τα επίπεδα, ατομικά και συλλογικά, και σε επίπεδο πολιτισμού και έκφρασης. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να μην κάνει τίποτα! Και αυτό είναι το πιο απειλητικό για το εγώ!  

Γιατί η συμβατική λειτουργία του νου είναι εθισμένη στην μεγαλομανία των απόψεων, σκέψεων και επιλογών για την θεραπεία του, την ευτυχία του, την πόρευσή του, την ζωή του. Ενώ αυτό το οποίο καλούμαστε είναι να σιωπήσουμε εσωτερικά! Να μην κάνουμε τίποτα!  

Το «μην κάνεις τίποτα» είναι ό,τι πιο απειλητικό για το εγώ! Γιατί το εγώ κινεί την ενέργεια μέσα από την αντιστροφή, μέσα από το παιγνίδι σωστού-λάθους, μέσα από την ενέργεια των άλλων κ.λπ.  

«Μην κάνεις τίποτα» σημαίνει ότι παραδίνεσαι στον Θεό! Αφήνεσαι να σε κινήσει αυτός! Είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Έχει τα δίκια του ο άνθρωπος να την φοβάται, γιατί δεν την γνωρίζει! Δεν του την δίδαξαν! Η παιδεία του, ακόμη και η εσωτερική, παραμένει δυϊστική, φοβιστική. Νομίζουμε ότι θα χάσουμε τα κεκτημένα της χαράς μας, των επιλογών μας κ.λπ.  

Ενώ ο Χριστός μας προσκαλεί στην απόλυτη ευτυχία! Είναι πέρα από αυτό που μπορούμε να φανταστούμε! Γιατί αυτό το οποίο μπορεί να ζήσει κανείς με τις αισθήσεις του ή με τον νου του είναι ελάχιστο μπροστά σ’ αυτό που είναι ο πλήρης Άνθρωπος, το Χριστικό Ον.  

Εξάλλου «Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν», ούτως ή άλλως μέσα του αισθανόμαστε και ζούμε και υπάρχουμε! Σκεφτείτε μια καρδιά στην καλή της στιγμή, που είναι ανοιχτή και ελεύθερη και αγαπησιάρα, σκεφτείτε την συντονισμένη με μυριάδες μυριάδων άλλες, αντίστοιχα! Σκεφτείτε τί καρδιά έχει ο σύνολος Άνθρωπος!  

Ή σκεφτείτε έναν νου απλό, χαρούμενο, παιδικό, ελεύθερο, κενό, που να μπορεί να δέχεται την υπέρτατη θεϊκή νοημοσύνη και να ευλογείται από αυτήν, σε συντονισμό με άπειρους τέτοιους νόες! Αυτό το Ον είναι ο Άνθρωπος!  

Και καταφέραμε τον συνάνθρωπο, τον «άλλον», να τον κάνουμε εχθρό! Έναν εχθρό που μας απειλεί και τον απειλούμε! Ανταλλάσσουμε πυρά! Πληγώνουμε ο ένας τον άλλον, αμφισβητούμε ο ένας τον άλλον, ταπεινώνουμε ο ένας τον άλλον, αναιρούμε ο ένας τον άλλον με όποιο τρόπο μπορούμε -συνειδητά ή υποσυνείδητα.  

Και ας αφήσουμε το συνειδητά, γιατί όλοι εμείς εδώ δεν ανήκουμε σ’ αυτή την κατηγορία. Κανείς μας δεν θέλει να προκαλέσει πόνο ή να κάνει το κακό! Υποσυνείδητα όμως παίζεται μια άλλη ιστορία! Γιατί το υποσυνείδητο δεν το ελέγχουμε! Είναι το βασίλειο του Εωσφόρου ως δύναμης αρνητικής και διαχωριστικής. 

Αυτό καλούμαστε να φέρουμε στο Φως! Να αναστηθεί το ον μέσα στο φως. Αλλά αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας! Πολλώ δε μάλλον με τον νου! Είναι περιοχές που δεν αγγίζονται με τον νου! Γι’ αυτό τα περί ψυχαναλύσεων που θεραπεύσουν τραύματα κ.λπ. είναι απλοϊκές ιστορίες!  

Δεν μπορεί ο νους έτσι όπως είναι να θεραπεύσει τίποτα. Μόνον το φως θεραπεύει! Μόνο το φως θεραπεύει τον άνθρωπο! Δεν υπάρχει θεραπεία έξω από το φως! Και όταν λέμε «φως» εννοούμε τον Χριστό! Δεν υπάρχει θεραπεία άλλη. 

Ακόμα και στον γιατρό που πάει κάποιος και να θεραπευτεί, στην πραγματικότητα ο Χριστός τον έχει θεραπεύσει μέσω του δρόμου που ο άνθρωπος επέλεξε. Ο Χριστός θέλει και ζεις! Την ίδια εγχείριση κάνουν χίλιοι και ζει ο ένας, ή μπορεί να μην την κάνεις και να ζήσεις! Μπορεί να κάνεις κάτι άλλο ή να μην κάνεις τίποτα! Να προσευχηθείς!  

Δεν ορίζουμε την ζωή ούτε τον θάνατο! Ούτε από εκεί που αποδίδουμε την πίστη μας για την θεραπεία μας θα θεραπευτούμε, αν έχουμε αποκλείσει τον Θεό! Λέμε ότι αφού μας έδωσε την λογική, θα πάμε στην ιατρική! Να πας στον γιατρό! Εμείς δεν είμαστε σκοταδιστές ούτε γιαχωβάδες! Και η ιατρική από τον Θεό είναι! Και να χρησιμοποιήσεις κάθε τρόπο προκειμένου να γίνεις καλά. Όμως πήγαινε με Θεό!  

Παίρνω τον Θεό μαζί μου όπου πάω! Και ξέρω πως ο Θεός είναι μαζί μου, όποια κίνηση κι αν κάνω! Κι αν δεν κάνω τίποτα και μείνω εδώ και προσευχηθώ, ξέρω πως ο Θεός θα με βοηθήσει.

Ο άνθρωπος όμως λέει: «Πού ξέρω εγώ, αν θα με βοηθήσει ο Θεός! Να κάνω αυτό που ξέρω!» Αυτή είναι μια κίνηση ύψιστης απιστίας και αλαζονείας! Είναι μια «εωσφορική» κίνηση! Και δεν την κάνουμε μόνο στα θέματα της υγείας μας!  

Δεν κρίνουμε τον άνθρωπο! Ο άνθρωπος έχει ούτως ή άλλως δίκιο! Είναι τρομερό όμως να φοβάται και να πονάει! Ο σωματικός πόνος είναι τρομερός! Έχει όλα τα δίκια! Δεν κάνεις αυτή την επιλογή επειδή είσαι «κακός»! Δεν μιλάμε με όρους καλού-κακού! 

Δεν καταλαβαίνουμε τι κάνουμε! Ου γαρ οίδαμεν τι ποιούμεν! Δεν ξέρουμε τι κάνουμε! Και πώς θα μάθουμε; Μας μίλησε ο Χριστός, οι απεσταλμένοι, ύψιστες οντότητες που περνούν από την Γη.  

Κατά τον 20ο αιώνα πολύ μεγάλα όντα δίδαξαν στην Γη -το μέρος της αλήθειας που τους δόθηκε! Ένας αιώνας που θα καταγραφεί στην ιστορία ως πολύ ενδιαφέρων αιώνας. Πραγματικά αποκαλύφθηκαν πολλά στον άνθρωπο! Και τι έγινε; Έπαψε να φοβάται; Είναι περισσότερο ευτυχής;  

Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε πως ενώ είμαστε παιδιά του Θεού, δηλαδή βασιλιάδες, εντούτοις συμπεριφερόμαστε σαν ζητιάνοι. Όπως ο άσωτος στην περιπλάνησή του, τρώμε ξυλοκέρατα κοιτάζοντας πώς θα επιβιώσουμε και θα αποφύγουμε τα χειρότερα που φοβάται ο καθένας. Ενώ μας έχει δοθεί εκ κατασκευής η δύναμη που έχει ο Πατέρας μας!  

Δεν είναι τυχαίο -και θα λογοδοτήσουν όσοι ευθύνονται μέσα στην Εκκλησία γι’ αυτό- που τόσους αιώνες τώρα δείχνουν μια όψη του «χριστιανισμού» χωρίς να δίνουν έμφαση στους λόγους του Χριστού: «Α εγώ ποιώ, τούτων μείζονα υμείς ποιήσετε!». «Εσείς θα κάνετε μεγαλύτερα από αυτά που εγώ κάνω!» Γιατί μπορεί να πει κανείς πως τα θαύματα αφορούν τον Χριστό γιατί εκείνος ήταν ο Υιός του Θεού, ενώ εμείς είμαστε ανίσχυροι άνθρωποι! Όμως το είπε ο ίδιος ο Χριστός! Τότε γιατί μας το κρύβουν; Γιατί να μη στηρίζεται όλη μας η Χριστική παιδεία, από όταν θα γεννηθούμε, πάνω σ’ αυτή την φράση; 

Να πεις αυτό στον άνθρωπο πριν τον φοβερίσεις! Πριν τον απειλήσεις με όλους τους κινδύνους μπροστά στους οποίους το σύστημα καθιστά τον άνθρωπο ανίσχυρο, βάζοντάς τον μέσα στον θάνατο! Ο πολιτισμός που ζούμε είναι θανατόφιλος! 

Είναι απορίας άξιον το πόσο ανθεκτικοί είμαστε! Φοβερά ανθεκτικοί! Το πώς αντέχουμε μέσα σε τόση τρομοκρατία εσωτερική και εξωτερική! Μας ψεκάζουν, μας βάζουν δηλητήρια, χημικά… Το νερό, οι θάλασσες, όλα είναι μολυσμένα. Τα ψάρια, τα κρέατα, τα λαχανικά, όλα είναι μολυσμένα! Και όμως ο άνθρωπος έχει την δύναμη να ευλογεί την ύλη και να την αλλάζει!  

Κάποιοι ασχολούνται με μονομανία για να βρίσκουν καθαρές, υγιεινές τροφές. Τίποτα δεν είναι καθαρό! Το μόνο που μπορεί να είναι καθαρό είσαι εσύ! Εσύ μπορείς να μετατρέψεις και το πιο βρώμικο νερό σε αγίασμα!  

Αξίζει να δείτε τις περίφημες φωτογραφίες με τους κρυστάλλους του νερού πώς μεταβάλλονται ανάλογα με την ενέργεια που τους εκπέμπεται! Ανάλογα με την ενέργεια που ο άνθρωπος εκπέμπει, αν τους μιλά με γλυκόλογα κ.λπ. παίρνουν πανέμορφα σχήματα! Ανταποκρίνεται το νερό!  

Όλα τα στοιχεία είναι ζωντανά και ανταποκρίνονται στον άνθρωπο! Μην υπερεκτιμούμε την «καθαρότητα» εκ των κάτω προς τα πάνω! Ο Θεός μέσα στην υπέρλαμπρη νοημοσύνη του μας έβαλε μέσα σε έναν παράδεισο! Αν δούμε το οικοσύστημα της Γης είναι ασύλληπτη η ποικιλία και η ομορφιά! Και όπως γνωρίζουμε από τον Ιπποκράτη για κάθε ασθένεια υπάρχει στην φύση το αντίδοτο! Η ξεχασμένη γνώση!  

Και όμως καταστρέφουμε την φύση με γοργούς ρυθμούς. Το χάσαμε αυτό το τρένο! Αυτό όμως που δεν μπορούμε να χάσουμε ποτέ, όσο και αν μας τρομοκρατεί ο σατανάς και μας απειλεί, είναι η πνευματική μας δύναμη!  

Είπε ο Χριστός: «Θα πατάτε επί σκορπίων και όφεων και δεν θα σας βλάπτει τίποτα! Θα θεραπεύετε αρρώστους, θα ανασταίνετε νεκρούς!» Αυτό σημαίνει Ζώσα Ζωή! Δεν ειπώθηκαν αυτά για κάποιους εκλεκτούς! Αφορούν εμάς, αφορούν τον άνθρωπο! Όλοι εμείς μπορούμε!  

Να ενεργοποιηθεί η εσωτερική μας δύναμη! Όλο παίζεται στο γιατί δεν μας δίνεται η χάρις αυτή! Θα μπορούσε να μας το χαρίσει ο Θεός! Δεν μας το χαρίζει όμως. Γιατί δεν του έχουμε δώσει ακόμα αυτό που περιμένει για να μπορέσει να μας εμπιστευτεί κάτι τόσο μεγάλο! Αυτό που περιμένει είναι την ολοσχερή μετάνοια! Γι’ αυτό μας δίνει τον χρόνο!  

Καθένας να δει τον εαυτό του και να αντέξει σιγά σιγά να κάνει τις παραδοχές του, την ομολογία του, και να βρει την γενναιοδωρία να συγχωρεί, να κατανοεί, να συντρέχει και να κατατίθεται στον Θεό.  

Μας αφήνει να εκπαιδευτούμε ο καθένας μέχρι να βρεθούμε στο σημείο να είμαστε άξιοι να διαχειριστούμε την Ζώσα Ζωή. Γιατί τότε θα λέμε κάτι, και θα γίνεται! Φανταστείτε η εξουσία αυτή να δοθεί σε όντα που δεν είναι απολύτως καθαρά! Απολύτως αγαθά.  

Εμείς είμαστε με τα φεγγάρια μας! Άμα μας αγαπούν, άμα μας επαινούν, άμα μας αναγνωρίζουν, άμα μας δίνουν αυτό που θέλουμε, όλα καλά. Θα μου πείτε άδικο έχουμε; Καθόλου! Εγώ προσωπικά σας εύχομαι να έχετε όλα τα καλά και να σας τα φέρνει η ζωή όπως ακριβώς θέλετε! Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο! Ούτε αποκλείει το ένα το άλλο: η ευημερία την εγρήγορση.  

Αλλά τί είναι ο καθένας από μας όταν δεν του γίνονται τα κέφια, όταν δεν τον αγαπούν, όταν τον συκοφαντούν, όταν τον αδικούν, όταν του κάνουν κακό, όταν τον απειλούν! Τι γίνεται τότε; Γίνεται τέρας; Ή καταφεύγει στον Θεό και λέει: «Θεέ μου δεν ξέρουν τι κάνουν! Εγώ δεν χρεώνω τίποτα -σαν την βροχή στο τζάμι! Δεν έγινε ποτέ τίποτα!» Σε ανθρώπινο επίπεδο μπορεί να στενοχωρηθείς ή να θυμώσεις. Αλλά πέραν τούτου ουδέν! Κι αν κάτι εισχωρήσει μέσα σου, προσεύχεσαι στον Θεό να σου το πάρει.  

Ας προσέχουμε, λοιπόν, τί υπογράφουμε από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας από τον καταιγισμό των εναντίων εκδοχών! Ειδικά αυτή την εποχή είναι σε έξαρση! Ο σατανάς χορεύει στην Γη! Αν δεν ήταν ο Ραφαήλ στην Γη ο αντίχριστος θα είχε επικρατήσει! Είναι προ των Πυλών! 

Έχει υποδουλώσει μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος κοιμάται, οι φυλές οργιάζουν, και τα φωτεινά όντα αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν αυτό το οποίο συμβαίνει. Φυσικά δεν αντιμετωπίζεται ατομικά! Ούτε μας ζήτησε κανείς να νικήσουμε ατομικά τον Εωσφόρο!  

Αυτό που καλούμαστε να νικήσουμε είναι την αλαζονεία μέσα μας. Αυτή που μας διαχωρίζει από τους άλλους, που θέλει τα δικά μας δίκια πάνω από των άλλων, όπως και τον εαυτό μας που θεωρεί κάτι ανώτερο! Που μπορεί και να είναι. Αλλά όταν αυτό ο άνθρωπος το ζει διαχωριστικά, είναι σε λάθος δρόμο! Αυτό που λέω δεν είναι ισοπεδωτικό. Ο Θεός, ο εκδηλωμένος Θεός, ο Λόγος, είναι ιεραρχημένος στην εκδήλωσή του. Και οι ιεραρχίες που εκδιπλώνονται από κει και κάτω είναι οντότητες ιεραρχημένες.  

Δεν σημαίνει ότι κάθε ον δεν έχει την μοναδικότητά του και δεν ίσταται όπου ίσταται. Κανένα ον όμως ενταγμένο στην θεία ιεραρχία δεν ζει διαχωριστικά την μοναδικότητά του! Αυτό αποδεικνύει και την ταυτότητά του.  

Εμείς φανταζόμαστε ότι μπορούμε να αποδώσουμε τα μέγιστα, να κάνουμε την τιμή στον κόσμο και την χάρη να του δώσουμε το ταλέντο ή το χάρισμά μας, εάν μας προσφέρουν τις συνθήκες, αν μας αναγνωρίσουν κ.λπ. Αυτή είναι η ανθρώπινη θεώρηση.  

Όμως να ξέρετε ότι αυτή τη στιγμή στην Γη υπάρχουν όντα ενσαρκωμένα ως άνθρωποι, μέσα στη συνθήκη «άνθρωπος», δηλαδή μέσα στις δυσκολίες και στους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, είναι διάσπαρτα στην Γη, δεν τα ξέρει κανείς, είναι ανώνυμα, προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις!  

Ένα τέτοιο ον μπορεί να είναι οτιδήποτε, να ανήκει σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη, οποιαδήποτε θρησκεία κ.λπ. Όντα διάσπαρτα που δεν γνωρίζει κανείς, τα οποία ζουν εν πλήρει αφανεία και ταπεινότητι, κανείς δεν τα επαινεί, ούτε τα δοξάζει! Όντα τα οποία σηκώνουν τεράστιους ογκόλιθους από το κάρμα της ανθρωπότητας, κάνοντας απλώς το έργο τους…  

Εμείς γιατί να θέλουμε τόσο πολύ την αναγνώριση των άλλων; Διότι κατά βάθος, αυτό το πράγμα το οποίο συντηρεί τον διαχωρισμό ανάμεσα στους ανθρώπους είναι το ότι δεν έχουμε μάθει να συνυπάρχουμε ευλογημένα μέσα από τα χαρίσματα και τα ταλέντα μας. Κανείς, και πρώτος ο Θεός ο οποίος μας τα έδωσε, εξάλλου, δεν αποκλείει στην εκδήλωση των χαρισμάτων και των ταλέντων μας την ομορφιά και την μοναδικότητα των χαρισμάτων κάθε όντος.  

Γιατί να ζούμε απειλητικά ο ένας το χάρισμα του άλλου; Το χάρισμα του άλλου δεν απειλεί το δικό μου χάρισμα. Εγώ έχω αυτό που έχω. Γιατί να απειλούμαι από το χάρισμα του άλλου; Έχω το δικό μου που με κάνει χρήσιμη στον κόσμο. Βλέπετε παντού την σφραγίδα του σατανά, τον διαχωρισμό. Και ο διαχωρισμός είναι πάντοτε αλαζονεία. Σκεφτείτε το βαθιά, γιατί μιλάμε για την δικιά μας αλαζονεία, όχι των άλλων.  

Είναι το τελευταίο φύλο συκής που έχει να πετάξει ο άνθρωπος για να ελευθερωθεί και να βρεθεί στην κατάσταση της απλότητας, για την οποία ο Στέλιος συνεχώς μας μιλάει, και που είναι και η καρδιά του όλου πράγματος: να γίνουμε απλοί, φυσικοί, ταπεινοί, καθημερινοί, και κατατεθειμένοι στον Θεό. Δεν μας αφαιρεί κάτι αυτό από την αίγλη και το μεγαλείο μας! Τουναντίον, μας συντονίζει και μας συνδέει με την αληθινή μας δύναμη, που είναι η δύναμη του Όλου.  

Εάν μας έλεγαν ότι θα συναντήσουμε όντα καθαρά, όντα που να μας ευλογούν, όντα που δεν μας χρεώνουν, όντα που η αύρα τους να είναι καθαρή και ισχυρή, όντα που να μας θεραπεύουν και μας ζωοποιούν, θα λέγαμε ότι δεν τα θέλουμε, θα νοιώθαμε ότι απειλούμαστε απ’ αυτά; Αλλά αυτά τα όντα τα πολεμάμε! Όχι με συνειδητό αλλά με υποσυνείδητο τρόπο.  

Και αυτό γίνεται γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να σεβαστεί, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αποδεχτεί κάτι που δεν έχει ο ίδιος. Τα όντα αυτά δεν αγαπιούνται, τουναντίον τα μισούν οι άνθρωποι, γιατί έχουν κάτι που εκείνοι δεν έχουν. Αλλά δεν σκέφτονται ότι δεν το έχουν ακόμα. Δεν πρόκειται για προνόμιο, το οποίο δεν θα αποκτήσει κανείς ποτέ!  

Ο άνθρωπος νοιώθει υποτιμημένος όταν συναντά όντα που έχουν κάτι που δεν έχει ο ίδιος. Και αυτό παίζεται σε υποσυνείδητο επίπεδο, μην το ψάχνετε στο συνειδητό. Κανείς συνειδητά δεν θέλει να υποτιμήσει κανέναν, ίσα ίσα όλοι θέλουμε να είμαστε καλά και να ανταλλάσσουμε τα χαρίσματά μας! Στο κάτω κάτω είναι προς το συμφέρον μας να συναντάμε τέτοια όντα.  

Στην πραγματικότητα όμως τα όντα αυτά δεν αγαπιούνται, δεν τ’ αγαπά κανείς, μόνο οι όμοιοί τους. Θα μπορέσουμε να τα αγαπήσουμε όταν γίνουμε καθαροί. Και θα γίνουμε καθαροί όταν αποβάλουμε αυτήν την αποτρόπαια «ζελατίνη», την αόρατη, που δεν φαίνεται, μέσα στην οποία έχει τυλίξει ο σατανάς τον άνθρωπο και έχει δεσμεύσει μέσα και τα καλά του!  

Αυτή η «ζελατίνη» λέγεται αλαζονεία! Όσα ειπώθηκαν δεν είναι ούτε θεωρητικά ούτε ηθικοπλαστικά. Είναι διαπιστώσεις, είναι αλήθειες, μας αφορούν όλους, αφορούν τον άνθρωπο! Ίσως βοηθήσουν να δούμε βαθύτερα τον εαυτό μας και να αποτάξουμε την σκιερή του πλευρά 

Μην στεκόμαστε στην σκιά! Να βγούμε στον ήλιο! Να βγούμε στον ήλιο του εαυτού μας, να στραφούμε και να εντοπιστούμε στην πιο ζεστή περιοχή του εαυτού μας. Στον άνθρωπο που εμφορείται από Θεό η καρδιά είναι ζεστή, εύπλαστη, συμπονετική, συγχωρητική.  

Τουναντίον, όσο πιο δέσμιοι είμαστε στην ψευδαίσθηση, τόσο πιο σκληροί και άκαμπτοι είμαστε. Τόσο δυσκολότερα συγχωρούμε, κατανοούμε, αλλάζουμε. Να σταθούμε λοιπόν στο πιο θερμό, στο πιο ζεστό σημείο του εαυτού μας, εκεί όπου η καρδιά μας πάλλεται πιο δυνατά. Και αυτό το σημείο του εαυτού, όποιο κι αν είναι για τον καθένα -το χάρισμά του, ο έρωτας του, μια ενασχόληση, μια άσκηση- να το ποτίσουμε! Είναι το σημείο που μας κρατά ζεστούς! Αυτό το σημείο αποδεικνύει πως είμαστε ζωντανοί! Είναι το σημείο της ζωής μέσα μας!
*
Το Ευαγγέλιο μιλάει για τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, τον «ευσχήμονα βουλευτή» ο οποίος ζήτησε από τον Πιλάτο το σώμα του Χριστού. Πράξη παρακινδυνευμένη για τον ίδιο, που όμως τόλμησε! Και ο Πιλάτος του το έδωσε! Το εναπόθεσε, λέει το Ευαγγέλιο, στον πέτρινο λαξευμένο στον βράχο τάφο ο οποίος ανήκε στον Νικόδημο.  

Και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος, ο οποίος ήταν Φαρισαίος διδάσκαλος, ήταν κρυφοί μαθητές του Χριστού. Ο Νικόδημος είναι εκείνος στον οποίο ο Χριστός είπε πως ό,τι είναι από σάρκα παραμένει σάρκα, και ό,τι είναι από πνεύμα, πνεύμα. Και ότι πρέπει να γεννηθείς από ύδωρ και πνεύμα! «Πώς; Γίνεται να μπω δυο φορές στην κοιλιά της μάνας μου;» είχε απαντήσει. Και όμως και εκείνος διακινδύνευσε για τον Χριστό όντας Φαρισαίος.  

Έτσι έθαψαν τον Χριστό. Οι δε γυναίκες πιο τολμηρές από την φύση τους, λίαν πρωί πήγαν να μυρώσουν το σώμα του Χριστού… Αλλά το μνημείο ήταν κενό! Στο τέλος όταν η Μαγδαληνή -στην οποία πρώτα εμφανίστηκε ο Χριστός αναθέτοντάς της να μεταφέρει το μήνυμα της Ανάστασής του στους μαθητές- ανήγγειλε την Ανάσταση, ο Μάρκος λέει πως δεν την πίστεψαν! Την αμφισβήτησαν.  

Και τότε τους εμφανίστηκε ο Χριστός «εν ετέρα μορφή», με άλλη μορφή! Το λέω αυτό γιατί δεν γνωρίζουμε με ποια μορφή ο Χριστός θα μας εμφανιστεί!  

O Χριστός είναι εδώ! Εν ετέρα μορφή, λοιπόν! «Πήγαινε και πες τους ότι θα τους δω στην Γαλιλαία!» στην πατρίδα τους, δηλαδή. Είναι σημαντικό να δούμε την μεταφορική σημασία του λόγου αυτού: θα σε συναντήσει στον τόπο σου, στην πατρίδα σου!
*
Ο σημερινός Απόστολος μιλάει για τα προβλήματα των αποστόλων στην καθημερινότητά τους με τον κόσμο. Δεν τα έχουμε μόνον εμείς! Κι ας είχαν ζήσει με τον Χριστό, κι ας είχαν ζήσει την Πεντηκοστή. Το ανθρώπινο μέρος τριγυρίζει παντού! Διαπληκτίζονταν στις Τράπεζες -καλή ώρα-οι Έλληνες με τους Εβραίους! Και οι απόστολοι αποφάσισαν να ορίσουν 7 διακόνους ώστε εκείνοι να ασχοληθούν αποκλειστικά με την προσευχή και τον λόγο.  

Και όρισαν δι’ επιθέσεως των χειρών, μεταφέροντας δηλαδή την θεία χάρη, 7 πρόσωπα ενάρετα και κατάλληλα ως υπευθύνους για τις Τράπεζες. Εμφαίνεται η σχέση μας με την κοινωνία, αφού ο άνθρωπος από την μια καλείται να ζήσει την σχέση του με τον Θεό στο άδυτο του εαυτού του, και από την άλλη την σχέση του με τον συνάνθρωπο, εν κοινωνία.  

Σ’ αυτή την εν κοινωνία σχέση δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι, ούτε ανώτερα και κατώτερα λειτουργήματα και διακονήματα. Όπου μπορεί καθένας να είναι χρήσιμος υπέρ του ανθρώπου, η προσφορά του είναι ισότιμη με των υπολοίπων, αφού σε όλους δίνεται η χάρις του Αγίου Πνεύματος! Αυτή είναι η αληθινή ισοτιμία!  

Άρα το ζήτημα είναι στο να λάβεις την χάρη και όχι στο διακόνημα που θα υπηρετήσεις! Είναι χρήσιμο να δούμε για μια ακόμη φορά μέσα σε όσα ειπώθηκαν πως όλο παίζεται στο μυστήριο της ενότητας μέσα από την χάρη του Θεού!

Εμείς πάντως ζούμε την διασφάλιση και την υπόσχεση ότι ο Χριστός είναι εδώ και είναι μαζί μας!
*