ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

30 Οκτ 2011

Από τα Δώρα Σου…

Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει λευκό χιτώνα δοτό από την μέρα που γεννήθηκε! Απλώς τον έχει στην ντουλάπα! Ντύθηκες κλόουν, καραγκιόζης, αυτοκράτορας, έξυπνος, χαζός κ.λπ. Ό,τι μπορούσες, ντύθηκες! Αλλά αυτά είναι τα ρούχα του ρόλου σου! Ψάχνοντας όμως μέσα στο μπαούλο με τα ρούχα, κάπου είναι η λευκή στολή με την οποία ήρθες στον κόσμο! Δεν μπορείς να λες ότι είσαι ηθοποιός και δεν έχεις τα ρούχα σου για να φύγεις από το θέατρο! Ούτε θα φύγεις με τα ρούχα της παράστασης! Αυτό που κάνουμε είναι να ψάξουμε μες στο μπαούλο να βρούμε τα ρούχα σου! Για να τα βάλεις και να βγεις έξω. Όλα αυτά που βλέπεις δεν είναι το φως! Είναι της σκηνής! Αυτό είπε ο Χριστός! «Όλοι οι ρόλοι είναι της σκηνής. Εγώ όμως είμαι το φως του κόσμου! Εγώ είμαι η στολή μου! Είμαι ηθοποιός στην σκηνή, δεν είμαι ο ρόλος!» Διαχωρίζουμε τον ρόλο από το ον! Όταν τελειώσει μια παράσταση, δεν θα δείρεις τον ηθοποιό που υποδύεται τον Καϊάφα επειδή σταύρωσε τον Χριστό! Ρόλος ήταν! Πίσω από τον ρόλο όμως κρύβεται ο εαυτός μας! Αν είσαι έξυπνος ηθοποιός, ξέρεις ποιος είναι ο ρόλος και ποιος ο εαυτός σου. Άρα πριν να έρθετε εδώ, είχατε την στολή σας, αλλά κάπου την καταχωνιάσατε και κυκλοφορείτε με θεατρικά κουστούμια! Άρα μη στενοχωριέστε για την στολή σας! Δική σας ήταν από πριν! Εκείνο που κάνουμε, δεν είναι να καταδείξουμε τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, αλλά τον ρόλο και το τέλεσμα! Από το αποτέλεσμα που είναι ο ίδιος σας ο εαυτός! Και Γραμματέας θα γίνεις και Φαρισαίος και Μωυσής! Ό,τι θες θα γίνεις! Πίσω όμως από όλα κρύβεται ο Χριστούλης που είσαι!
*

18 Οκτ 2011

Γη ο πλανήτης της αντίστασης!

Ο χωροχρόνος δεν είναι παρά αισθητοποίηση ενός «delay» ως προς την ταυτοποίηση του Δημιουργήματος με τον Δημιουργό! Είναι συνθήκη για την βεβαίωση του ως εν ουρανώ και επί της γης.  Η ίδια η ζωή του ανθρώπου είναι ένα «delay» στην συνειδητή ομολογία της ταυτότητας του! Ο Χριστός ομολόγησε τον Πατέρα του, καθώς και την ταυτότητά του: ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Όσο μεγαλύτερη απόσταση από το Χριστικό κέντρο έχει ένα ον, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντίσταση του στο φως! Η γη που σταύρωσε τον Χριστό και αρνείται τους απεσταλμένους του, είναι ο πλανήτης της αντίστασης! Αυτή την αντίσταση -το εσωτερικό σκότος που δεν είναι παρά κατάληψη, περιστασιακή ή μόνιμη-, μόνο η αδιάλειπτη παλμοδόνηση του φωτός μπορεί να την εξαλείψει, μέσα από τις ακτίνες του πνευματικού Ήλιου που φτάνουν ως εδώ. Ο λόγος είναι ευλογία για την Χριστοφόρο ψυχή, και γράμμα κενό για τα «υπό αίρεση» όντα. Το έργο του Ραφαήλ καταγράφεται σε λόγο για να αποτυπωθεί στα αιθερικά αρχεία καθώς και στις καθαρές ψυχές, τους ζώντες Ναούς. Γι’ αυτό ο ιερός λόγος ακούγεται χωρίς να ακούγεται! Αποκαλύπτεται, χωρίς να φανερώνεται στα ασύμβατα προς τους κραδασμούς του όντα. Γι’ αυτό εξάλλου δεν μπορεί να βεβηλωθεί! Οι άνωθεν γεννημένοι κατεβαίνουν στην γη με ισχυρή αίσθηση ταυτότητας! Αυτά τα όντα ουκ αμαρτάνουν, αφού η Πατρίδα τους είναι στα εκτός Πτώσης πεδία… Οι ανερχόμενες ψυχές εμπλέκονται στα δίχτυα του χωροχρόνου και παγιδεύονται στο «delay» που είναι ψευδαίσθηση! Με κίνδυνο πάντοτε την ολοσχερή τους εξάτμιση… Πώς να αγαπήσουν τον Χριστό και τους απεσταλμένους του χωρίς ταυτότητα; Στην πραγματικότητα ο Χριστός και οι απεσταλμένοι του είναι η ταυτότητα τους! Ασεβής και ανιεράρχητος καθώς είναι ο άνθρωπος που ακόμα αρνείται τον Χριστό του, αρνείται και τα Δώρα του: τους απεσταλμένους Του για την δική του σωτηρία. Φτιάχνει έτσι ανθρωποποίητους θεούς και προσκυνά ανθρωποποίητους «ναούς»! Γιατί δεν μπορεί να δει αυτό που ακόμα δεν έχει το εσωτερικό του ισοδύναμο! Ο άγγελος είναι εδώ! Ένα λεπτό ολοσχερούς αθωότητας φτάνει για να του επιτρέψεις να σε ανεβάσει στο πνευματικό του φωτοσκάφος! Μόνο αυτό μπορεί να σε διασώσει από τον εχθρό του εαυτού σου! Όσο είναι καιρός δεχτείτε τα Δώρα! Αγαπήστε τον Χριστό-εαυτό σας! Μόνο ως εξιλαστήριο θύμα τον αποδέχτηκε η ανθρωπότητα, αφού πρώτα τον σταύρωσε! Τώρα θα σταυρωθεί κάθε συνείδηση που τον αρνείται! Το φως διαχέει κρουνούς αγάπης, ομορφιάς, ελευθερίας, κοσμικής πληροφορίας… Είναι η ώρα για την ανθρωπότητα της μετάβασης σε άλλη κραδασμιακή διάσταση! Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να καταστραφεί η γη! Είμαστε εδώ για να την διασώσουμε! Αλλά ο άνθρωπος -και κάθε ανθρωπόμορφος- θα διασωθεί μόνο αν υπογράψει οριστικά και αμετάκλητα την θέληση του να συνταχθεί με τον Χριστό και τους απεσταλμένους του. Μέχρι τότε δεν ζει! Και βαραίνει την ήδη βεβαρημένη γη. Η Δύναμη του Ραφαήλ είναι η σύνδεση με τον Ζώντα Θεό! Και είναι ΕΔΩ.

5 Οκτ 2011

Συνειδητό- Συνειδητότητα και μνήμη - Γνώση και γνώσεις

Από το Άστρο Σου         
Ο άνθρωπος θυμάται γνώσεις όχι Γνώση. Η Γνώση είναι Συνειδητότητα, μια πνευματική κατάσταση που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την τριτοδιαστατική-διανοητική γνώση. Η Συνειδητότητα είναι κατάληψη χώρου, μια συνεχής διεύρυνση της αύρας και του ενεργειακού πεδίου, δεν είναι μια διανοητική κατάσταση. Το αποτέλεσμα της συνεχώς επεκτεινόμενης Συνειδητότητας είναι οι συνειδητοποιήσεις και οι γνώσεις-πληροφορίες. Δεν μπορεί κάποιος να συγκρατήσει γνώσεις που διαβάζει σε βιβλία αν η συνειδητότητά του δεν έχει διευρυνθεί στο ανάλογο επίπεδο. Οι εξωτερικές γνώσεις και πληροφόρηση είναι αποτέλεσμα της πνευματικής διεύρυνσης και έρχονται στη ζωή συγχρονικά, π.χ. αν κάποιος πάρει μια διεύρυνση πνευματική την ώρα του διαλογισμού του, τότε μετά από λίγο καιρό θα του έρθουν μπροστά του τα ανάλογα βιβλία, κείμενα κ.λπ. Κάποιες φορές μπορεί να έχουμε βιώσει την ώρα του διαλογισμού να επεκτείνεται η αύρα μας ή να μεγαλώνει ή να φουσκώνει. Αυτό είναι η συνειδητότητα που διευρύνεται. Μια περιορισμένη συνειδητότητα ό,τι και να διαβάσει δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους και την απορρίπτει, δεν τη θυμάται μετά από λίγο, εκτός αν το άτομο έχει ισχυρή διανόηση και μυαλό (σαν computer) και θυμάται επιφανειακά. Αυτό όμως είναι γνώση, πληροφορία και όχι Γνώση, Επίγνωση, Συνειδητότητα. Η Γνώση λοιπόν δεν έχει να κάνει με τη μνήμη. Οι γνώσεις έχουν να κάνουν με τη μνήμη. Επιστημονικά, (η πνευματικότητα είναι η επιστήμη των επιστημών), διευρυμένη Γνώση-Συνειδητότητα σημαίνει πλούσιο ενεργειακό πεδίο, υγιή nadis και μεσημβρινοί από όπου περνά η ζωτική ενέργεια, φωτισμένη aura, ενεργά, καθαρά, ζωντανά chakras, ένα ενεργειακό πεδίο που όλο επεκτείνεται και δημιουργεί. Τα παιδιά είναι ένα παράδειγμα, καθώς είναι μικροί διδάσκαλοι πνευματικοί, αν και δεν έχουν γνώσεις! Τα παιδιά είναι αγάπη, γι' αυτό και μας αρέσει να τα κρατάμε αγκαλιά. Αγάπη είναι όλα τα παραπάνω, δεν είναι μια γενική, αόριστη έννοια αλλά κάτι το εντελώς επιστημονικό (πραγματικά επιστημονικό αφού η σύγχρονη επιστήμη είναι ακόμα πολύ πίσω: στο μέλλον οι επιστήμες θα ενοποιηθούν με την Πνευματικότητα).
Τα εγκεφαλικά κύματα των βρεφών πάλλονται στα κύματα Δέλτα, που είναι η βαθιά εκείνη κατάσταση της Ύπαρξης, χωρίς σκέψεις. Μετά τα 4 χρόνια περίπου τα εγκεφαλικά κύματα πάλλονται σε Θήτα brainwave που είναι η βαθιά εκείνη σκέψη, πέρα από χρονικά όρια. Μέχρι την εφηβεία τα εγκεφαλικά κύματα είναι Άλφα, λειτουργεί δηλαδή το παιδί με το συναίσθημα (καθαρά συναισθήματα). Και μετά την εφηβεία αρχίζει πια και πάλλεται ο νους στο επίπεδο Βήτα, που είναι η λογική, εξωτερική, διανοητική κατάσταση. Οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν στο Βήτα brainwave, σε μια εξωτερικότητα της δημιουργημένης από το περιβάλλον (γονείς-φίλους-δασκάλους-κοινωνίας) προσωπικότητα. Στην προσευχή με την εξάσκηση πάει κανείς βαθύτερα και φτάνει το σαμάντι, στη καθαρή, χωρίς σκέψεις εκείνη κατάσταση της Ύπαρξης που είναι το Δέλτα brainwave. Εμείς καλούμαστε να ενοποιήσουμε όλα αυτά τα επίπεδα. Νά γιατί ο Χριστός είπε ότι πρέπει να γίνουμε σαν τα παιδιά για να εισέλθουμε στο Βασίλειο Του...
*

Ο νους δημιουργεί λαβυρίνθους

Από το Άστρο Σου              
Ο νους δημιουργεί λαβύρινθους για να μη μπορέσεις να βρεις την έξοδο που θα σε οδηγήσει στην Αγάπη και την Ενότητα.
Μη σε απογοητεύει όμως η πολυπλοκότητα των στοών του λαβυρίνθου.  Θυμήσου το νήμα της Αριάδνης! Το νήμα αυτό είναι ο Χριστικός δρόμος.  Έχε εμπιστοσύνη στο φωτεινό νήμα, και ακολούθησέ το  με κατανόηση για τα σφάλματα, τις πτώσεις, την αγνωσία σου.  Κατανόησε τα μικρά και μεγάλα καθημερινά προβλήματα που σε περιτριγυρίζουν. Ας πειθαρ-χήσουν οι σκέψεις σου! Να μη σε οδηγεί ο άλογος νους,  σκέψεις σαν τα πηδήματα του πιθήκου. Άνοιξε τις φτερούγες της καρδιάς σου,  αγκάλιασε τον Θεό, βοήθησε τον εαυτό σου. Για σένα θα το πράξεις, προς όφελος του δικού σου εαυτού. Βαπτίστηκες στο Όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και φέρεις μέσα σου τον Κύριο της Αγάπης, την συνείδηση της Χριστότητας στην απειρότητά της.  Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι  ενώ αυτό το Φως της Χριστότητας είναι αδύνατον να σβηστεί, διότι οι δεσμοί μαζί του είναι πλέον άρρηκτοι και αδιάσπαστοι, μπορεί, εντούτοις, να εγκλωβιστεί μέσα από της αγνωσίας τις επιλογές, τις θέσεις και τους εγωισμούς της προσωπικότητας, η οποία ωθείται στην ανισορροπία από τις αρνητικά θεμελιωμένες σκέψεις. Εσύ καλείσαι να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό να απεγκλωβιστεί από εκφράσεις της καθημερινής ζωής, προσκόμματα και εμπόδια που σκοπό πραγματικό έχουν να σε αποδυναμώσουν. Η εμπειρία δίνει γνώση. Με την γνώση αποφεύγουμε ακόμη και την εμπειρία.
* 

3 Οκτ 2011

Το δυναμικό υποκείμενο

Από το Άστρο Σου
Το υποκείμενο και το εγώ είναι δύο διαφορετικές έννοιες που δεν πρέπει να συγχέονται. Το υποκείμενο που συνδέεται με την Συνείδηση είναι μία δυναμική έννοια και μπορεί να εξελιχθεί αλλάζοντας ή αποβάλλοντας τα διάφορα ατομικά του στοιχεία. Το εγώ εξάλλου είναι τα διάφορα ατομικά στοιχεία που, όσο διατηρούνται, προσδίδουν στο υποκείμενο τον ατομικό του χαρακτήρα. Αυτά τα στοιχεία μπορούν να αλλάξουν ή να καταργηθούν.  Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που λόγω «εξέλιξης» ή εξαιτίας συμβάντων άλλαξαν και έγιναν «άλλοι» άνθρωποι. Το υποκείμενο εξελίχθηκε, αλλά το εγώ άλλαξε τελείως. Όταν το υποκείμενο αποβάλλει εντελώς τα ατομικά του στοιχεία, γίνεται καθαρή συνείδηση και μπορεί να έχει πλήρη αντίληψη της Πραγματικότητας.

*

Το άδειασμα του ποτηριού μας

Από το Άστρο Σου
  
   H "βιβλιολαγνεία" και η "γνωσιολαγνεία" είναι κάτι κοινό σε αυτούς που ασχολούνται με την μεταφυσική και την "πνευματικότητα''. Το να διαβάζει κανείς βιβλία δεν είναι βεβαίως από μόνο του κάτι κακό, το αντίθετο μάλιστα. Πολλές φορές όμως αυτή η αχόρταγη αναζήτηση γνώσης μέσα από βιβλία που δεν συνοδεύεται από πνευματική άσκηση και προσευχή, καταλήγει στο να γίνεται κανείς περισσότερο δογματικός, σκληρός και αμείλικτος με τους άλλους από κάποιον που ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα θέματα αυτά. Πραγματικά, μερικές φορές η συναναστροφή και η επικοινωνία με απλούς ανθρώπους είναι ευκολότερη από ότι  με ανθρώπους που έχουν διαβάσει πολλά και το εγώ τους έχει γίνει θεόρατο αφού έχασαν την ικανότητα να ακούν με απλότητα! Το "άδειασμα του ποτηριού μας" είναι απαραίτητο για να λάβουμε ουσιαστικά πνευματικά δώρα που θα μας φέρουν ευτυχία. Είναι ίσως από τα πιο δύσκολα πράγματα το να μάθουμε πραγματικά να ακούμε και να είμαστε ανοιχτοί  προς στους ανθρώπους και τον Θεό. Καλά είναι τα βιβλία, αρκεί να "ξεχνάμε" στη συνέχεια τι λένε. Αν διαβάσουμε κάτι που πραγματικά μας άγγιξε, δηλαδή μας μεταμόρφωσε, δεν είναι ανάγκη να προσπαθήσουμε να το θυμόμαστε γιατί απλώς έγινε βίωμα, είναι πλέον μέσα μας. "Το να γνωρίζεις δεν σημαίνει να θυμάσαι". Καλύτερα να περάσουμε στην βιωματική πνευματικότητα και να γράψουμε τα δικά μας βιβλία μέσα από τα προσωπικά μας βιώματα αντί να παπαγαλίζουμε πνευματικές διδασκαλίες...
*

Τι λείπει λοιπόν;

Από το Άστρο Σου
Να έχετε σεβασμό για εκείνους που δεν σας ακολουθούν, και με την αγάπη σας να τους καλύπτετε. Καθώς ανέρχεσαι τα σκαλοπάτια της εξέλιξης πρέπει στο κάθε σου βήμα να επιτυγχάνεις στις εξετάσεις. Γιατί σίγουρα γνωρίζεις ότι δεν μπορείς από την πρώτη τάξη να πας στην τελευταία. Θα περάσεις από εκεί που εσύ θέλησες, αποφάσισες και επέλεξες για την πνευματική σου ενηλικίωση. Είστε ελεύθεροι να πράξετε κατά πώς θέλετε μες στην πορεία σας, αλλά καθώς είστε αναζητητές -όπως θέλετε να ονομάζετε τον εαυτό σας- θα ήταν λάθος να εγκλειστείτε στην περιοριστικότητα του φανατισμού, στην περιοριστικότητα του "σωστού"! Ανοίξτε την αγκαλιά σας ώστε να χωρέσει και αυτά που δεν μπορεί!  Και αν την βρίσκετε μικρή, ανοίξτε τον νου σας που χωρά και αγκαλιάζει τα άπειρα και τα απέραντα. Σας καλώ στο όνομα της Αγάπης,  της Θρησκείας της Αγάπης, στην φανέρωση και κατανόηση της ομορφιάς της που βρίσκεται μέσα σας:  στην καρδιά και στο νου σας. Πολλοί από εσάς γνωρίζουν αναμφισβήτητα πάρα πολλά πράγματα. Τις περισσότερες φορές όμως η γνώση όχι μόνο δεν σώζει, αλλά δεν είναι καν θετική. Έτσι εξηγείται γιατί, ενώ έχετε δυνατότητες, εγκλωβίζεστε στην περιοριστικότητα των γνώσεών σας. Τι λείπει, λοιπόν; Λείπει η Αγία παρουσία Του που είναι ο αλάτι της ζωής, η ουσία που φανερώνεται όχι μόνο με την γνώση, αλλά με πράξεις που οδηγούν στην ελευθερία, την μακαριότητα, την ενότητα, αλλά και στην φανέρωση της ολότητας του Θεού στο ένα: το Πρόσωπό σας.
*

Συντονισμός με τον Λόγο εντός μας

Από το Άστρο Σου
Ο Λόγος είναι Ενέργεια, που δομεί και ενεργοποιεί την ψυχική φυσιολογία. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να συντονιστούν με τον Λόγο εντός τους, αρκεί να το θέλουν πολύ. Αντιλαμβάνεται κανείς αυτή την ενέργεια ως κάτι απόλυτο, ως την πραγματική του φύση, την αμετάβλητη Αλήθεια. Αυτό το αμετάβλητο, το καλούμε στην τόσο φθαρτή και πρόσκαιρη φυσιολογία μας για να την ενδυναμώσει και να την ζωοποιήσει. Είναι υποχρέωση καθενός από μας να συντονιστούμε με αυτή την Πηγή, και να προσπαθήσουμε να ''κατεβάσουμε'' στη γη ενέργειες που θα δώσουν αλήθεια και ζωή στα χωμάτινά μας μέρη. Η έκφραση ευγνωμοσύνης είναι ένας τρόπος εξύψωσης. Με την εξάσκηση της ευγνωμοσύνης, το είναι μας μπορεί και εκφράζει λεπτότερα, αληθινότερα στοιχεία, ξεκινώντας ίσως από μια προσευχή ευγνωμοσύνης και καταλήγοντας σε μια προσευχή-κοινωνία πνεύματος. Είναι καιρός να αφήσουμε τις ψευδείς ταπεινότητες οι οποίες άλλωστε κρύβουν μεγάλη δόση εγωισμού και άρνησης, και να οδηγηθούμε στη συνδημιουργία Πατέρα-Υιού. Το δικαίωμα στη θέωση το διεκδικεί ο άνθρωπος με την προσπάθειά του.
 *

2 Οκτ 2011

Συλλέκτες φωτός

Από το Άστρο Σου
"Υπάρχουν τόσοι συλλέκτες φωτός που αναμένουν την συνειδητή χρησιμοποίησή τους! Ο άνθρωπος είναι ένα ον με φορείς  πνευματικών ενεργειών. Ανάψτε τους υποδοχείς αυτούς και θα έρθει η μεταμόρφωση του ανθρώπινου γένους."

Στη φυσιολογία μας έχουμε χιλιάδες λεπτοφυή κέντρα που χρησιμεύουν στην υποδοχή των πνευματικών ενεργειών. Κάθε τέτοιο κέντρο όταν ενεργοποιηθεί, μεταφέρει διάφορες ποιότητες φωτός που τις διαβιβάζει στην συνειδητότητά μας, και σε πρακτικό επίπεδο, έχουμε νέα κατανόηση σε ορισμένες όψεις ζωής.

Η προσπάθεια για να εστιαστούμε στο φως είναι αυτή που ενεργοποιεί τα λεπτοφυή  κέντρα μας. Δηλαδή η προσπάθεια εκλέπτυνσης της αντίληψης.

Σε κάθε προσευχή συνάντησης με το φως,  «ανάβουμε» ένα τέτοιο λεπτοφυές νεύρο. Όσο περνά ο καιρός, μέσα από τον πνευματικό αγώνα, η ψυχική μας φυσιολογία φωτίζεται όλο και περισσότερο. Και ως αποτέλεσμα βιώνουμε ελευθερία, γνώση, ευδαιμονία.

Όταν φωτιστεί ένα μας κέντρο, παύουμε τις προσκολλήσεις στο ανάλογο σημείο της συνειδητότητας, είμαστε πιο δημιουργικοί, θετικοί και αρμονικοί. Άλλωστε οι ανισορροπίες και οι αρνήσεις στη ζωή μας δεν είναι παρά σκοτάδια, δηλαδή, σκοτεινά ή «σβησμένα» λεπτοφυή κέντρα.
*

Πώς μπορεί να πετάξει το νερό;

Από το Άστρο Σου
Η μετενσάρκωση δεν ήταν ξένη στην αρχαιοελληνική σκέψη. Οι Πυθαγόρειοι πρέσβευαν ότι είναι δυνατή εάν προηγηθεί κάθαρση της ψυχής, και ο Πλάτωνας την απέδιδε στην αγάπη της ψυχής για το σώμα. Πριν από αυτούς, ο Ηράκλειτος μιλούσε για την ενότητα του κόσμου και την ρευστότητα των μορφών. Αν βέβαια σκίσουμε λίγο το περιτύλιγμα, θα δούμε ότι πίσω από όλες αυτές τις ιδέες κρύβεται η διαισθητική γνώση της επιβίωσης, η γνώση ότι ο θάνατος του υλικού σώματος δεν σημαίνει το τέλος των πάντων.
Στη Δύση σήμερα η μετενσάρκωση έχει γίνει συνώνυμη της επιβίωσης της προσωπικότητας. Η μόνη απώλεια από ζωή σε ζωή φαίνεται να είναι η μνήμη: γεννιόμαστε χωρίς την ανάμνηση του ποιοι ή τι ήμασταν, αλλά ίσως αν εξελιχθούμε αρκετά ή αν προσφύγουμε σε κάποιες μεθόδους (αναδρομή κ.λπ.) να καταφέρουμε να ανασυνθέσουμε την κατακερματισμένη μας εικόνα και να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, γιατί βαθιά μέσα μας ξέρουμε όλοι ότι είμαστε κάτι σπουδαίο και μοναδικό. Ίσως βέβαια να δυσκολευόμαστε να δεχθούμε ότι και ο διπλανός μας είναι κάτι εξίσου σπουδαίο και μοναδικό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Για τους παλιούς βουδιστές και βεδδιστές η ιδέα της επιβίωσης της προσωπικότητας ήταν ανόητη. Εκείνοι έβλεπαν, όπως ο δικός μας Ηράκλειτος, την ενότητα και την ροή, όχι τους κόμπους συνείδησης που συνθέτουν τα επιμέρους εγώ μας. Και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άλμα να προσπαθήσουμε να δούμε τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια, μέσα από τον δικό τους τρόπο, γιατί μπορεί μέσα από αυτόν τον τρόπο να ανακαλύψουμε έναν καλύτερο ορισμό του ποιοι πραγματικά είμαστε.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι το μόνο που υπήρχε στο σύμπαν στην Μεγάλη Αρχή ήταν ένα ποτάμι, μια ροή νερού (και στη Γένεση εξ άλλου αναφέρεται ότι το πνεύμα του Θεού «εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων»). Ας πούμε λοιπόν ότι το ποτάμι αυτό, υπέροχο και τέλειο μέσα στη ροή του, επιθυμούσε βαθιά να έχει μια διαφορετική εμπειρία, μια διαφορετική πρόσληψη Αυτού που Είναι. Το ποτάμι επιθυμούσε βαθιά να πετάξει. Πώς μπορεί όμως να πετάξει το νερό; Ήταν αδύνατον. Τότε το ποτάμι βυθίστηκε στον διαλογισμό του και άρχισε να γίνεται κάτι παράξενο. Λίγο λίγο το νερό του άρχιζε να γίνεται ανάλαφρο, πολύ ανάλαφρο και να υψώνεται αργά στον ουρανό. Ένα τμήμα του ποταμού μεταβαλλόταν σε σύννεφο.
Δεν υπάρχει νομίζω κανείς που να αμφισβητεί ότι τα σύννεφα είναι υπέροχα, τόσο όμορφα, τόσο δυναμικά που είναι! Αλλάζουν συνέχεια μορφές, φορτία, ύψη, φέρουν ευλογημένο νερό, καταστρεπτικό χαλάζι ή απαλό χιόνι, κάποια είναι μοναχικά ενώ άλλα ταξιδεύουν σε ομάδες... Τα σύννεφα μας μοιάζουν τόσο πολύ! Είναι όπως ο κόσμος των μορφών, είναι όπως εμείς μέσα σε αυτόν τον κόσμο.
Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες γεννιούνται, εξελίσσονται και πεθαίνουν, σε κάθε περίπτωση τα σύννεφα έχουν την δική τους αλήθεια. Η αλήθεια τους δεν βρίσκεται στο συνεχώς μεταβαλλόμενο σχήμα τους, δεν βρίσκεται καν στο γεγονός ότι είναι σύννεφα. Η αλήθεια κάθε σύννεφου είναι, και αναπόδραστα παραμένει, το νερό.
Έτσι κι εμείς, έχουμε τόσο συνηθίσει την όψη του σύννεφου που ξεχνάμε την θεμελιώδη μας αλήθεια: δεν είμαστε σύννεφα, είμαστε νερό. Είμαστε μια μορφή που πήρε το νερό μέσα στην βαθιά λαχτάρα του να πετάξει!
Και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε κάτι ακόμη. Σε κάθε δεδομένη στιγμή, δεν ξέρουμε ποιο τμήμα του ποταμού έγινε σύννεφο, ούτε ποιο τμήμα της βροχής που επέστρεψε στο ποτάμι προήλθε από ποιο σύννεφο. Δεν ξέρουμε επειδή δεν έχει σημασία. Σημασία έχει μόνο το μεγάλο ποτάμι στο σύμπαν, από όπου γεννιούνται και όπου επιστρέφουν όλα τα σύννεφα που έγιναν, γίνονται και θα γίνουν ποτέ. Καθένας μας, ως σύννεφο, είναι η τέλεια προσπάθεια του νερού να έχει μια διαφορετική εμπειρία του κόσμου, αλλά καθένας μας είναι και πάντοτε θα είναι νερό.
Και όπως το νερό στο ποτάμι δεν είναι στατικό αλλά μια συνεχής ροή, όπως κάθε σταγόνα νερού δεν έχει ονοματεπώνυμο ή ταυτότητα αλλά είναι ενιαία και αναπόσπαστη από το ποτάμι, έτσι κι εμείς δεν χρειαζόμαστε την ταυτότητά μας για να είμαστε.
Η ταυτότητα, το εγώ μας, είναι παραπλανητικό, μια ψευδαίσθηση που μας δόθηκε ως εργαλείο πλοήγησης σε αυτόν τον κόσμο, τίποτε περισσότερο. Όταν όμως του δίνουμε μεγαλύτερη σημασία από αυτήν που πρέπει, τότε βιώνουμε τον χωρισμό από την αλήθεια μας, και η αλήθεια μας δεν είναι μόνο ότι είμαστε νερό. Η αλήθεια μας είναι ότι είμαστε το ίδιο νερό με όλους τους υπόλοιπους. Και όπως είναι αδύνατο μέσα στην ροή του ποταμού να ξεχωρίσει κανείς μια σταγόνα από τις υπόλοιπες, έτσι είναι αδύνατο να ξεχωρίσουμε τον εαυτό μας από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Εντέλει, είμαστε όλοι μορφές ενός Εαυτού, είμαστε όλοι Ένα. Μπορούμε να το δούμε και αλλιώς: όλοι γύρω μας είναι μορφές του εαυτού μας, μορφές δικές μας. Η ατομική ύπαρξή μας διαχέεται σε όλους τους ανθρώπους που συναντάμε, που έχουμε συναντήσει ή θα συναντήσουμε ποτέ, σε όλους τους ανθρώπους που υπάρχουν, υπήρχαν και θα υπάρξουν, στο άπειρο. Όλοι οι άνθρωποι είναι εγώ,
εγώ είμαι όλοι οι άνθρωποι.
Μα, θα μου πείτε, τι σχέση έχω εγώ με τον Χίτλερ ή με τον Στίβεν Χόκινγκ; Τι σχέση έχω με τους γονείς μου που με καταδυνάστευαν ή με τον υπέροχο δάσκαλό μου που δεν του φτάνω στο μικρό του δαχτυλάκι; Και τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν ότι όλοι είμαστε εξαιρετικά γενναία όντα και ότι θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που εκτελούμε τόσο δύσκολη υπηρεσία. Σημαίνουν επίσης ότι ζούμε σε έναν κόσμο φαινομένων, σε μια μεγάλη σκηνή θεάτρου όπου παίζουμε ρόλους, γιατί κάθε ενσάρκωση είναι ακριβώς αυτό, ένας ρόλος. Και ίσως την επόμενη φορά που θα σκεφτούμε τους γονείς μας που μας καταδυνάστευαν, να σκεφτούμε πόσο γενναίοι ήταν που ανέλαβαν τόσο δύσκολους ρόλους, που πήραν τόσο χαμηλή δόνηση, φόρεσαν το χειρότερό τους ενεργειακό ένδυμα για να μας βοηθήσουν να μάθουμε.
Γιατί δεν είμαστε απλά νερό, δεν είμαστε απλά το ίδιο νερό με όλους τους άλλους, αλλά κυρίως είμαστε νοήμον νερό που μαθαίνει να αγαπάει.
Και όπως δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τις σταγόνες του νερού, έτσι ίσως ανακαλύψουμε ότι υπάρχει λίγος Χίτλερ μέσα σε κάθε εγκληματική μας σκέψη, και λίγος Χόκινγκ μέσα σε κάθε ευφυή. Ίσως ανακαλύψουμε ότι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας είναι όχι μόνο καθρέφτες αλλά εκδοχές του ίδιου του εαυτού μας, και δούμε ότι ιδίως όσοι μας έφεραν πόνο μας πρόσφεραν την μεγαλύτερη δυνατή υπηρεσία.
Είμαστε όλοι νερό. Είμαστε όλοι τέλειοι και ανυπέρβλητοι μέσα στη μεγαλοθυμία και το μεγαλείο του ποταμού. Αν το αντιληφθούμε αυτό, ίσως καταφέρουμε τελικά να εκτιμήσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και έτσι να εκτιμήσουμε και να αγαπήσουμε όλους τους άλλους. Επίσης, ίσως δούμε ότι είμαστε ασφαλείς. Ότι ζούμε μια συναρπαστική περιπέτεια που όμως δεν είναι η αλήθεια μας, ότι παίζουμε απλώς ένα παιχνίδι σαν παιδιά στην αυλή της Δημιουργίας.
Όσο για την προσωπικότητα... Μέσα στις αναρίθμητες ενσαρκώσεις, τους ατελείωτους ρόλους, η προσωπικότητα δεν έχει παρά μία μόνο ζωή, ακριβώς όπως πρεσβεύει η χριστιανική μας παράδοση. Στο τέλος των ημερών της θα γίνει ξανά μια σταγόνα βροχής μέσα στην καταιγίδα των φθαρτών πραγμάτων και θα επιστρέψει με ασφάλεια στην αγκαλιά του μεγάλου ποταμού. Και όταν θα ενώσει την εμπειρία της μαζί του, όλα θα γίνουν ολόκληρα ξανά, γιατί όλα είναι Ένα.
*

Προσευχή του Κ. Χασάπη για την Εποχή του Αγίου Πνεύματος

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς,
δια του πνευματικού φωτός του Λόγου σου
φώτιζε την ψυχή
και δια του πνευματικού πυρός του Παρακλήτου σου
θέρμαινε το πνεύμα
ενός εκάστου και του συνόλου των ανθρώπων
για την εκδήλωση και την ανάπτυξη της Αρετής
και για την εδραίωση δι’ αυτής 
του επί της γης κράτους σου
της εν σοφία αγάπης και της εν παντί ενότητας.
Αμήν!
*

Από το Άστρο Σου

Η ανθρώπινη ευτυχία δεν βρίσκεται στα αντικείμενα των αισθήσεων                                                                                                      
Συνειδητοποιείστε ότι η ανθρώπινη ευτυχία δεν βρίσκεται στα αντικείμενα των αισθήσεων ή των εμπειριών. Οποιαδήποτε ευχαρίστηση κι αν χαρίζουν αυτά, είναι προσωρινή και στιγμιαία. Πραγματική και παντοτινή ευτυχία μπορεί να προέλθει μόνο από μέσα σας.

Τα αισθητήρια όργανα πρέπει να θεωρούνται ως όργανα για προσφορά υπηρεσίας προς τους άλλους. Η ανόητη εντύπωση ότι η ευτυχία βρίσκεται μόνο στην ενασχόληση με τις αισθησιακές απολαύσεις πρέπει να εγκαταλειφθεί. 

Τα ζώα αρκούνται στο να αντλούν ικανοποίηση μόνο από τις αισθήσεις. Γι' αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να δηλώσει ακλόνητα: "Είμαι άνθρωπος και όχι ζώο." Μόνο όταν έχει αυτή την ακλόνητη πεποίθηση, θα αποβάλει την ζωώδη του φύση και θα διατρανώσει την ανθρωπινότητά του. Άρα, μόνο όταν θέσει τα αισθητήρια όργανα υπό τον έλεγχο του, θα μπορέσει να συλλάβει την φύση του Θεού.
*

Πραγματωμένη πίστη και συντονισμός
 με τον κοσμικό Ρυθμό                                                      
Οι άνθρωποι αγχώνονται στην προσπάθεια τους  να καθοδηγούν με τη διάνοια τις καταστάσεις και τους άλλους, ασκώντας έτσι, ασυνείδητα, μαύρη μαγεία. Φοβούνται να αφεθούν, έχουν ξεχάσει να είναι παιδιά. Φοβούνται ότι, αν ακολουθήσουν την Ροή και δεν βάλουν την δική τους θέληση, δεν θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα όμως αν προσαρμοστούμε με την Ροή των πραγμάτων, με τον Κοσμικό Ρυθμό, η θεία Πρόνοια θα μας προσφέρει ό,τι πραγματικά έχουμε ανάγκη και όχι ό,τι η διάνοια μας θεωρεί ως ανάγκη. 
Αυτά που μας προσφέρει ο Θεός είναι που μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους. Αρκεί να είμαστε απλοί σαν τα παιδιά. Γιατί στα παιδιά του ο Θεός δίνει πάντοτε αυτό που έχουν ανάγκη, αρκεί να πιστεύουν σ' εκείνον, χωρίς να αμφιβάλλουν. Η πίστη δεν είναι διανοητική κατάσταση,  με τον τρόπο που οι περισσότεροι θρησκευόμενοι λένε "πιστεύω στον Θεό", αλλά πραγμάτωση. Όποιος πιστεύει, μπορεί να θαυματουργήσει, όπως μας είπε ο Χριστός. Στην αρχή βεβαίως της πνευματικής μας πορείας επειδή είμαστε πνευματικά τυφλοί, είναι απαραίτητη η πίστη στο Άγνωστο, η οποία σιγά σιγά οδηγεί στην  βιωματική Πίστη που μπορεί να θαυματουργεί.
*
Προσφορά στον ίδιο σου τον εαυτό
Προσφορά, υπηρεσία στον ίδιο σου τον εαυτό είναι να κατορθώσεις να τον ανακαλύψεις! Να τον γνωρίσεις!
Ποιος αληθινά μπορεί να προσφέρει κάτι, όταν ο ίδιος δεν το έχει;
Με τρυπημένο κύπελλο δεν πίνεις νερό, να το θυμάσαι. Και το κύπελλό σου πρέπει νά’ ναι καλό, γερό, αλλά και να τό’ χεις αποκτήσει τίμια με τον αγώνα σου.
Γι’ αυτό προσπάθησε να έχεις.
Ανάπτυξε και βοήθησε τον εαυτό σου ώστε να γίνει άξιος να μπορεί να προσφέρει.
Στο φως μαζεύονται τόσα έντομα, τι τα ελκύει; Μα το Φως, η θερμότητα, η καθαρότητα!
Γίνε Φως να φωτίσεις! Και στο Φως σου θα προσέλθουν
εκείνοι που πραγματικά βλέπουν την Αγάπη του Φωτός, και που ζητούν βοήθεια.

Αλλά πρόσεχε! Ο κίνδυνος, μαχητή, του να θεωρήσεις τον εαυτό σου Διδάσκαλο και τον δρόμο σου μοναδικό, καραδοκεί.

Νά' χεις την σύνεση εκείνη ώστε να γνωρίζεις, να βοηθάς, να προσφέρεις κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι γύρω να γίνονται άξιοι, να γίνονται διδάσκαλοι του δικού τους εαυτού. Και να γνωρίσουν έτσι τον Θεό που μέσα τους κατοικεί.
* 
Να είστε μαζί μου! 

Και ανεβαίνει στο βουνό, και προσκαλεί όσους αυτός ήθελε· και πήγαν σ' αυτόν. Και εξέλεξε δώδεκα για να είναι μαζί του, και για να τους αποστέλλει να κηρύττουν. Για ποιο λόγο ο Χριστός επέλεξε  τους Δώδεκα; Πολλοί από μας προσπερνούν το "για να είναι μαζί του'', και απαντούν: ''για να τους αποστέλλει να κηρύττουν''. Αλλά ο Λόγος του Θεού δεν λέει αυτό. Λέει ότι ο Χριστός επέλεξε τους δώδεκα μαθητές πρώτα απ’ όλα ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, να έχουν δηλαδή κοινωνία μαζί του, να είναι όπου εκείνος είναι. Στην συνέχεια ακολουθεί το ''για να τους αποστέλλει να κηρύττουν''.

          Ο Χριστός έχει προσκαλέσει και εμάς! Να είμαστε μαζί του. Και κατόπιν, όντες σε κοινωνία μαζί του, μας αποστέλλει να κηρύττουμε, και να περπατάμε στα έργα που έχει προετοιμάσει για μας. Πολλοί παλεύουν με την ''ξηρότητα'', την δυσκολία που φέρνει η επικέντρωση στα έργα, στην πράξη. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε ξεχάσει το πρώτο μέρος της πρόσκλησης του Χριστού που απλώς λέει: ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΊ ΜΟΥ!
*

Ένα από τα πρώτα πράγματα που προσπαθούμε να αναπτύξουμε για να προοδεύσουμε πνευματικά, είναι η συνειδητοποίηση των αρνητικών μας συμπεριφορών, συνηθειών κ.λπ. Αφού προηγηθεί η αναγνώρισή τους, η σωστή αντιμετώπιση είναι όχι η κατά μέτωπον σύγκρουση αλλά η ταύτιση με την εσωτερική μας αγαθότητα και το φως. Τότε από μόνα τους τα αρνητικά στοιχεία του εαυτού μας ατονούν, μαραζώνουν και διαλύονται. Φέρνουμε δηλαδή το φως στα σκοτάδια, αντί να παλεύουμε με τις ίδιες τις σκιές. Γι’ αυτό και πολλές πνευματικές τεχνικές όπως η αυτογνωσία, ακόμα και η ψυχοθεραπεία, καθώς και άλλες που δεν εμπεριέχουν διαλογισμό ή προσευχή, τελικά δεν μας πάνε πολύ μακριά, αν και βοηθούν σε ένα επίπεδο. Κάθε τέτοια αρνητική σκεπτομορφή-σκεπτοδομή, είναι ουσιαστικά παγιωμένη ενέργεια στη φυσιολογία μας, η οποία μπλοκάρει την ελεύθερη ροή. Αυτό αλλιώς λέγεται εγωισμός! Οι σκεπτομορφές αυτές έχουν έλλειψη ενέργειας, έλλειψη συνειδητότητας. Όταν ταυτίζεται κανείς με το Φως και την Αγαθότητα, φέρνει περισσότερη ενέργεια, πράνα, στη φυσιολογία του. Και σιγά σιγά τα μπλοκαρίσματα διαλύονται. Ενώ μόνο μια διανοητική αντιμετώπιση του τύπου: "σήμερα θα προσπαθήσω να καταπιέσω τον θυμό μου όταν δω αυτό το άτομο που με ενοχλεί" δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα αφού δεν είναι δημιουργική. Όλα τα προβλήματά μας ξεκινούν από έλλειψη δημιουργικότητας, από αδράνεια σε πολλαπλά επίπεδα. Πρέπει να γίνουμε σαν τον ήλιο, που συνεχώς δημιουργεί και δίνει ενέργεια. Σε τέτοια κατάσταση συνεχούς προσφοράς η ζωή θα μας θρέψει, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε ή να φοβόμαστε! Η εγωκεντρική συμπεριφορά του "όλα για μένα, δώσε μου, κοίτα με, αγάπησέ με'' κ.λπ. τελικά δεν οδηγεί  πουθενά. Συνεχίζουμε να νιώθουμε κενοί αφού περάσει η επίδραση της ενέργειας που μας έχει χαριστεί. Αυτό το νόημα έχει η συνεχής, ανιδιοτελής υπηρεσία για την οποία μιλούν όλες οι άγιες διδασκαλίες ώστε να είναι κανείς συνεχώς σε δημιουργικότητα, αφοβία και χαρά. Να δίνει, χωρίς προσμονή ανταπόδoσης. Από την στιγμή που σκεφτόμαστε το προσωπικό μας όφελος, μπλοκάρουμε άμεσα την ενέργεια που ελεύθερα έρχεται για να μας θρέψει. Γι’ αυτό να προσπαθούμε στην καθημερινότητα μας να μετατρέπουμε τις βαμπιρικές σκεπτομορφές σε δημιουργικές!
*

1 Οκτ 2011

Από το Άστρο Σου

Όσο πας προς τον Εαυτό τόσο Εκείνος φαίνεται να απομακρύνεται
"Όσο κανείς κινείται προς τον Εαυτό σε μια προσπάθεια διεύρυνσης της ατομικής συνειδητότητας, τόσο Εκείνος φαίνεται να απομακρύνεται. Προχωράει εντούτοις για την εξερεύνηση του Εαυτού και των Δυνατοτήτων. Είναι σοφό να κινείται σ’ αυτό το νήμα της διαρκούς μεταμόρφωσης, καθώς είναι ο πιο ασφαλής δρόμος."

Ίσως έχετε παρατηρήσει, ότι όσο προχωράει κανείς και νιώθει ότι πάει να ενωθεί με τον Εαυτό του, τόσο εκείνος απομακρύνεται. Είναι μια ουτοπική εργασία αυτή του πνευματικού ανθρώπου! Εργαζόμαστε να φέρουμε το μέλλον στο παρόν, το ουτοπικό στο τώρα. Πόσο βαρετά θα ήταν τα πράγματα αν αυτό δεν ήταν έτσι...
Το ότι προσπαθούμε και πάντα κάτι μας ξεφεύγει δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξέλιξη. Επίσης δεν λείπουν οι πολύτιμες εκείνες στιγμές της ''επίτευξης'', όταν δηλαδή κάποιος νιώθει ότι έχει καταφέρει το στόχο της περιόδου εκείνης. Πάντα βέβαια ο στόχος  απομακρύνεται ξανά, για ένα νέο γύρο ανάπτυξης. Καθόλου βαρετή η ζωή του διαλογιζόμενου!
Αν καταφέρει κάποιος να ταυτιστεί και να ευθυγραμμιστεί μ' αυτό το νήμα της διαρκούς πορείας, της εξέλιξης, τότε βιώνει ελάχιστο πόνο και μέγιστη χαρά (όχι φυσικά κάποια κραυγαλέα χαρά). Και πάλι η στασιμότητα είναι ο εχθρός, η αδράνεια και ο φόβος για αλλαγή και προσαρμογή στο καινούργιο. Ο άνθρωπος αρκείται σε όσα καλώς έχουν και δεν θέλει, αρνείται να πάει παραπέρα. Όμως και αυτός ο φόβος, η άρνηση είναι  πλάνη...
*
Ούτε καν οι θετικές σκέψεις…                                 
Αγάπη είναι ακόμα και μια θετική σκέψη.
 Στην επίκληση της Παρουσίας Του όμως,
αφέσου στην εμβάπτιση του Εαυτού μέσα
στην λίμνη του Ενοποιημένου Πεδίου
 χωρίς να σε απασχολούν σκέψεις,
ούτε καν οι θετικές.

Δεν γίνεται να μείνει κανείς πίσω!
Όλα υπάρχουν στην ίδια αλυσίδα και εξελίσσονται ως μια ψυχή χωρισμένη, τεμαχισμένη σε μυριάδες σώματα… Αυτό όμως δεν σου δίνει το δικαίωμα να είσαι αμελής και να μη φροντίζεις τον εαυτό σου.
 *
Η παρεξηγημένη έννοια της προσευχής
Η έννοια της προσευχής είναι παρεξηγημένη. Πρώτον,  πολλοί νομίζουν ότι προσεύχονται σε κάποιον Θεό έξω από τον Εαυτό, σε κάποια δύναμη έξω από τον Εαυτό. Η πραγματική όμως προσευχή είναι επίκληση των ανώτερων επιπέδων του ίδιου του Εαυτού.

Δεύτερον, υπάρχει και μια άλλη παρεξήγηση: ότι πρέπει να περιμένουμε να πραγματοποιηθούν εκείνα που ζητήσαμε. Όμως αυτό είναι  επαιτεία, δεν είναι πραγματική προσευχή η οποία πάντοτε εξυψώνει και εξαγνίζει. Το ζητούμενο είναι να ΓΙΝΟΥΜΕ εμείς αυτό που ζητάμε! Αν θέλουμε να έχουμε επικοινωνία με ανώτερα όντα, πρέπει να προσπαθήσουμε να εξομοιωθούμε μαζί τους! Η  δήθεν ταπεινοφροσύνη "μα μόνον ένας ήταν ο Χριστός, και ποιος είμαι εγώ να τον φτάσω", απλώς προέρχεται από την Άρνηση. Φυσικά δεν θα πάμε στο άλλο άκρο να νομίζουμε ότι έχουμε γίνει Χριστοί. Το ζήτημα όμως είναι μέσα από την  προσευχή  να προσπαθούμε να ανυψωνόμαστε στο Χριστικό Πεδίο, με αγνότητα, αγάπη και χαρά.

Όταν εξασκείται κανείς συχνά με αυτόν το τρόπο, αργά η γρήγορα η υλική του φυσιολογία αρχίζει να εκλεπτύνεται. Πνευματοποιείται. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που ήρθαμε εδώ στη γη: να πνευματοποιήσουμε την ύλη!
*
Πνευματικά σχολεία
 "Σκοπός της πνευματικότητας είναι η παράλληλη πορεία του ανθρώπου με τις εξελίξεις του πνευματικού κόσμου. Ως τα άνω και τα κάτω. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται εναρμόνιση, ενατένιση, και συμμετοχή στα πνευματικά σχολεία, τόσο στην γη όσο και στον ουρανό."

Όπως υπάρχουν σχολεία στην γη που δίνουν γνώσεις και πληροφορίες στους ανθρώπους, έτσι υπάρχουν και πνευματικά σχολεία στους ανώτερους κόσμους που φροντίζουν για την ψυχική ανάπτυξη του ανθρώπου, είτε αυτός είναι ενσαρκωμένος είτε όχι. Στον ύπνο γίνεται συχνά  τέτοια παρακολούθηση των πνευματικών δασκάλων. Το σπουδαίο όμως είναι να δώσουμε εκεί,  μέσα από την προσευχή, συνειδητά την προσοχή μας και τον εαυτό μας. Στα σχολεία αυτά διδάσκεται η γλώσσα του Φωτός, η οποία εκπαιδεύει τον άνθρωπο σε ανώτερες λειτουργίες ζωής. Μια τέτοια εκπαίδευση έχει  εμφανή αποτελέσματα στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς του ανθρώπου στην καθημερινότητα του στην γη. Η ζωή ομορφαίνει, εμπλουτίζεται, αποκτά νόημα, συντονισμό, συνοχή, αγάπη, ελευθερία, ομορφιά και ταπεινότητα. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να παρευρισκόμαστε σ’ αυτά τα σχολεία και να δίνουμε την συγκατάθεσή μας για να μας εκπαιδεύουν οι Διδάσκαλοι. Έτσι η ζωή μας εδώ στην γη συντονίζεται με την ανώτερη Ζωή. Κι αυτός είναι ένας από τους στόχους της πνευματικότητας.
* 
Πνευματικός ελιτισμός
Μη φαντάζεστε ότι μπορείτε να σταθείτε μακριά από έναν κακό ή ανόητο άνθρωπο. Είναι ο εαυτός σας, αν και σε μικρότερο βαθμό από όσο ένας φίλος ή ο Δάσκαλός σας.
Αν επιτρέψετε στην ιδέα του διαχωρισμού σας από καθετί κακό -πράγμα ή άτομο- να αναπτυχθεί μέσα σας, θα δημιουργήσετε κάρμα το οποίο θα σας προσδέσει σ’ αυτό ακριβώς από το οποίο θέλετε να διαχωριστείτε, μέχρις ότου η ψυχή σας αναγνωρίσει ότι δεν μπορεί να απομονωθεί.
Να θυμάστε ότι η αμαρτία και η ντροπή του κόσμου είναι και δική σας αφού είστε μέρος του κόσμου. Το δικό σας κάρμα συμπλέκεται άρρηκτα με το συνολικό κάρμα.
Πριν μπορέσετε να αποκτήσετε γνώση, πρέπει να περάσετε μέσα από όλες τις θέσεις εξίσου, καθαρές και μη. Επομένως, να θυμάστε ότι το βρώμικο ένδυμα που αποφεύγετε να αγγίξετε, ίσως ήταν δικό σας χθες ή ίσως γίνει δικό σας αύριο. Κι αν το αποστρέφεστε όταν πέφτει στους ώμους σας, τότε θα κολλήσει ακόμα πιο πολύ πάνω σας.
Ο υποκριτής φτιάχνει για τον εαυτό του κρεβάτι από λάσπη. Να απέχετε από ό,τι θεωρείτε κακό επειδή αυτό είναι σωστό, και όχι για να κρατήσετε τον εαυτό σας "καθαρό".
*
Πορεία ωραιοποίησης του εαυτού-θετική στάση του νου
Η πνευματική πορεία χρειάζεται αφοσίωση, η οποία  αργά ή γρήγορα πληρώνεται και αποδίδει τους καρπούς της. Έτσι o εστιασμός στο Ιδανικό και την Ομορφιά, έλκει ανάλογες Οντότητες που δίνουν Χαρά στην υπόσταση μας. 
Η πνευματική πορεία είναι πορεία ωραιοποίησης του εαυτού! Έχουμε πολλά στοιχεία με τα οποία χρειάζεται να δουλέψουμε, να εξευγενίσουμε και να καλλιεργήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας στην Χαρά, ακόμα κι αν οι συνθήκες της ζωής μας είναι δύσκολες. Έτσι κι αλλιώς την στάση του νου μας κανείς δεν μπορεί να την αλλάξει αν εμείς δεν θέλουμε. Γι' αυτό και μπορούμε συνεχώς να την καθοδηγούμε σε όμορφα μονοπάτια.
Η προσπάθεια να κάνουμε όμορφο τον εαυτό μας είναι  ενεργητική, δραστική κατάσταση. Είναι  κρούση προς τους Πνευματικούς Κόσμους. Σύμφωνα με τον Νόμο του ''όποιος κρούει, θα λάβει'', ως αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής επέρχεται μεγαλύτερη ικανότητα αυτοκυριαρχίας, κάτι πολύτιμο που μας προστατεύει από τις δυσκολίες. Γιατί ποια προστασία είναι μεγαλύτερη από την ευλογία;

Κοιτώ μπροστά σημαίνει θετικότητα πνεύματος, η οποία οδηγεί στην αναγέννηση του εαυτού.
 
*
Πού είναι ο δικός σας παράδεισος;     
Ο δικός μου παράδεισος είναι η γη! ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ είναι εδώ που βρίσκομαι τώρα και περπατώ, είναι ο αέρας που αναπνέω, είναι  η ομορφιά της φύσης... 
Είναι η γη που ονειρεύομαι μια μέρα να αλλάξει .... ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΡΑΦΑΗΛ!
Και τότε τα παιδιά θα τρέχουν ανέμελα στους δρόμους, θα ακούγονται γέλια από τα ευτυχισμένα σπίτια, θα υπάρχει αγάπη, συμπαράσταση, δικαιοσύνη... 
Μια γη απαλλαγμένη από κακίες, μικρότητες, αντιζηλίες, ανασφάλεια και φόβο... 
Ο δικός μου Παράδεισος είναι η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή που εργάζομαι με όλες μου τις δυνάμεις για να κάνω το όνειρο αυτό  πραγματικότητα!!! 
*