Την στιγμή που το συνειδητοποιείς, έχεις ανακαλύψει το αρχικό σου πρόσωπο και τότε δεν υπάρχει γέννηση, ούτε θάνατος. Με την ανακάλυψη του αρχικού σου προσώπου, όλοι οι φόβοι, όλα τα άγχη εξαφανίζονται. Τότε η ζωή είναι ένας σκέτος χορός, μια χαρά! Μετά είναι γιορτή, πανηγύρι φώτων, λουλουδιών, τραγουδιών! Όσσο
*
O εγωισμός σε αποκόπτει από
την Πηγή!
Σιγά σιγά υποκύπτεις στην
εντροπία και πεθαίνεις! Είναι το πιστοποιητικό του θανάτου!
Ο Κανένας
*
Γιατί, η Ελληνική γλώσσα,
είναι μοναδική στο κόσμο;
Δεν είναι τυχαία, δεν βασίστηκε
σε ξένες επιρροές, γεννήθηκε εδώ σ' αυτό τον τόπο που πατάς.
Χτίστηκε στα μαθηματικά, κάθε
λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο. Δεν είναι η αποτύπωση της ιδέας,
αντίθετα γεννά ιδέα.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα
δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το
σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική).
Η σημαντική τους ιδιότητα είναι
ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας
αριθμός, οπότε κατ' επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός.
Οι αριθμοί, τα σχήματα, η
αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί)
η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και αστρονομία (αστήρ=α-χωρίς-
στήριγμα + φυσικοί νόμοι που τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα,
που με την συγκεκριμένη σειρά που ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του-
έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό.
Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η
μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά κάθισαν και
συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες
στείρες γλώσσες του κόσμου.
Τα γράμματα του Ελληνικού
αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι
σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο.
Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε
έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός),
πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν
αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).
Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον
Πυθαγόρα ήταν: 1. Αριθμοί (μαθηματικά), 2. Σχήματα (Γεωμετρία) 3. Μουσική
(Αρμονία), 4. Αστρονομία.
Η Ελληνική γλώσσα ομιλείτε,
χιλιετιρίδες, αδιάλλειπτα, έφτιαξε το λατινικό αλφάβητο το αλφάβητο της
Χαλκίδας, που εξαπλώθηκε στο κόσμο απ' τις αποικίες των Ελλήνων στην Μεγάλη
Ελλάδα την σημερινή Ιταλία, το όποιο το είχαν μόνο για εμπορικούς σκοπούς.
Τα Ελληνικά έχουν την φωνή
(φωνήεντα) και την συμφωνία (σύμφωνα) μεταξύ των γραμμάτων. Από αυτά έχουμε και
την ανάλογη φωνή, βραχέα, μακρά. Και τον τρόπο εκφοράς χειλικά, οδοντικά,
ένρινα σύμφωνα.
Τα πάντα στην αρχαία Ελληνική
γλώσσα είναι "τελετουργία", ενόραση, νους, εγκέφαλος, ψυχή. Και
πετσοκομμένη γλώσσα σημαίνει, χαλασμένη σκέψη.
Αν θέλετε έξυπνα παιδιά μάθετέ τα αρχαία Ελληνικά. Πόσες λέξεις έχει; Εκατομμύρια. Άλλοι λένε 70, άλλοι 90 μύρια και ακόμη αποθησαυρίζεται απ' τους υπολογιστές που όχι μακριά στο μέλλον θα μιλάνε μόνο αρχαία Ελληνικά. από Vera Sakka
*
Η μόνη θεραπεία που αξίζει ο
άνθρωπος είναι η αγάπη!
Όταν κερδίζει έδαφος το κακό
σημαίνει ότι επάλξεις έμειναν αφρούρητες!
*
Το αόρατο δεν είναι ανύπαρκτο!
Είναι υπαρκτό αν το ζεις... Γι' αυτό έχουν δίκιο όλοι ό,τι και να πουν!
*
Η Ελλάδα κινείται σε τροχιές έλλειψης νοήματος! Ι.Ιωαννίδης
*
Η ''όμορφη αφροσύνη''!
Οδ. Ελύτης, ο αστός που κατετάγη
ως εθελοντής στο Αλβανικό μέτωπο και κινδύνευσε να πεθάνει από τύφο…
*
Είδα στο πρόσωπο
των στρατιωτών μου
τη λάμψη που είναι ικανός
ο Ελληνισμός ν' αναδύσει
όταν πιστεύει στο δίκιο του.
Και γνώρισα από πολύ κοντά
την αψηφισιά του θανάτου,
την ακατάβλητη θέληση της ζωής
που έγινε τελικά και δική μου.
"Τι είναι εκείνο
που σας συγκίνησε
στο Έπος του Σαράντα;" Ήταν
ότι διάβαζα στην πράξη
και μ' ένα σφίξιμο στην καρδιά
μην τύχει και δακρύσω,
αυτά που με ανία και δυσφορία
διάβαζα ως τότε στα βιβλία
και για την ιστορία της χώρας
μου.
Ήταν μια βίαιη φορά
προς τα εμπρός του λαού
που είχε κάποτε ηττηθεί,
όχι εξ αιτίας του,
στη Μικρασία και που τώρα
θα έπαιρνε την εκδίκησή του.
Έτσι το έβλεπα εγώ.
Σαν άχτι μακροχρόνιο
που έβγαινε και ξεθύμαινε.
Δεν έπαιζε ρόλο που
ο εχθρός ήταν διαφορετικός.
Ο εχθρός ήτανε η Τυραννία,
ήτανε η μορφή του Άδικου,
που την είχαμε υποστεί
κάτω από διαφορετικές μορφές
επί αιώνες και είχε γίνει μοίρα
μας.
Αυτή η εξέγερση
εναντίον της Μοίρας,
χωρίς υπολογισμό, μες στα όλα,
αυτή η ''όμορφη αφροσύνη'',
όπως λέω κάπου αλλού,
ήτανε που ανέβαζε το γεγονός
σε μιαν άλλη σφαίρα, ποιητική.
Μέσα μου έγινε
μια αναπαρθένευση
των τριμμένων εννοιών.
Οι λέξεις
ξεφουσκώνανε
και ξαναγεμίζανε
με καθαρή ουσία.
Με τη βοήθεια της ουσίας αυτής,
βρήκα το θάρρος
να ξαναπροφέρω λόγια
που ως τότε φοβόμουνα
επειδή τα συναντούσα
μόνο στα χείλη
των κούφιων πολιτικών
και των πατριδοκάπηλων.
Οδυσσέας Ελύτης
*
Καταλλαγή Θεέ μου στον κόσμο
μας!
Δεν είναι η άλλη άποψη που
ενοχλεί! Είναι η εσωτερική βία και η βαθιά αγένεια που εκπέμπουν κάποιοι
άνθρωποι με τον λόγο τους!
