ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Δεκ 2011

2012 ευχές για Φως, Φως, Φως!


Ότι παιδίον εγενήθη ημίν
υιός και εδόθη ημίν
ού η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού
και καλείται το όνομα αυτού
μεγάλης βουλής άγγελος
θαυμαστός σύμβουλος
Θεός ισχυρός
εξουσιαστής
άρχων ειρήνης
πατήρ του μέλλοντος αιώνος.
(Ησ. Θ, 6)
Το παιδίον είναι και πεδίο, ενέργεια. Ο Χριστός δεν υπάρχει ακόμα, δεν αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. Το πεδίο φαίνεται ως παιδί. Το παιδί αυτό που γεννιέται είναι και Υιός για μας. Ο Ησαΐας μιλάει για την γέννηση του ίδιου του Θεού μέσα στον άνθρωπο, και στην συνέχεια για το πώς θα νικηθούν οι φυλές και από ποιον. Πρέπει να τροποποιηθείς, να γίνεις ένα άλλο ον, το οποίο είναι ο ίδιος ο Θεός! Έρχεται ως άγγελος μεγάλης βουλής αφού ο Θεός δεν μπορεί να κατοικήσει μέσα σε σώμα. Σύμβουλος θαυμαστός: ο ίδιος είναι θαύμα Δύναμης. Εγενήθη σημαίνει εκτός χρόνου. Είναι το άχρονο σημείο της ενοίκησης του ανθρώπου από τον Θεό. Παιδίον εγενήθη: δόθηκε Υιός σ’ αυτό το παιδίον. Εγενήθη, Υιός εδόθη, αρχή εδόθη: είναι η πρώτη και δεύτερη γέννηση, και η παραχώρηση του Θεού. Στην πρώτη γέννηση γεννιέσαι ό,τι είσαι, στην δεύτερη δίνεται χάρη, αφού θεωρείσαι Υιός Θεού, και στην τρίτη μετατρέπεσαι -από αυτό που γίνεσαι στην δεύτερη γέννηση- σε αρχή. Επί του ώμου αυτού: κάθεσαι πλέον στον ώμο αυτού του όντος, το οποίο σε μεταφέρει για να μην προσκόπτει το πόδι σου επί λίθου… Σε «μεταφέρει» πλέον το ον αυτό! Μεγάλης βουλής άγγελος: μετατρέπεσαι σε θρόνο που είναι η υψηλότερη πνευματική μορφή! Μετά από αυτή την κατάσταση, γίνεσαι πατήρ του μέλλοντος αιώνος. Ως σύμβουλος θαυμαστός βούλεται και συναποφασίζει μαζί με σένα για τα θαύματα… Θεός ισχυρός: είναι εξουσιαστής, όλα υπακούν σε αυτόν ώστε να τα οδηγήσει στην ειρήνη! Καταργείται έτσι η Πτώση και ο θάνατος! ΑΜΗΝ.
*

30 Δεκ 2011

Η «Γουατεμάλα» του Mena House

In memoriam
Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε τόπος! Η Γουατεμάλα, ας πούμε, και όχι ο μαγικός κήπος του Mena House μπροστά στις Πυραμίδες! Ίδιο εξάλλου το ζητούμενο της ψυχής σε κάθε σημείο: το θαύμα της αποκάλυψης του εαυτού! Πόση αλήθεια αντέχει το βλέμμα! Πόση Λάμψη ο νους! Πόση διαυγή αίσθηση η καρδιά!
«Δεν δικαιούται κανείς να είναι μαζί σου, αν γι’ αυτόν δεν είσαι μπουκάλι νερό στην έρημο…»
*

Στο μεγάλο τζαμί της Ακρόπολης του Καΐρου

1997: μετά από μια στοχαστική περιπλάνηση στα σοκάκια της αρχαίας Ακρόπολης του Καΐρου, με την σκέψη μου στον Δημήτριο Σεμελά τον υπέροχο, χάθηκα χάρη στο μακρύ μου φουστάνι και το μαντήλι στα μαλλιά, μέσα στην ανωνυμία του πλήθους στο μεγάλο τζαμί. Εκείνο το αξέχαστο δειλινό, στο τέλος μιας συναρπαστικής ημέρας στο αγαπημένο Κάιρο, ανάμεσα στις μουσουλμάνες γυναίκες που γεμάτες κατάνυξη προσεύχονταν, έσμιξα κι εγώ την δική μου ευτυχισμένη προσευχή μαζί τους… Η ζεστή ψυχή της Ανατολής μ’ αγκάλιασε σιωπηλά για μια ακόμη φορά… Μετά το τέλος της προσευχής, ήρθαν οι γυναίκες κοντά μου σαν μελίσσι και μ’ αγκάλιασαν πολιορκώντας με με ερωτήσεις καθώς με περιεργάζονταν με απόλυτο ενδιαφέρον! Μουσουλμάνα με τους μουσουλμάνους στα τζαμιά του αραβικού κόσμου, εβραία με τους εβραίους στο τείχος των θρήνων της Ιερουσαλήμ, βουδίστρια με τους βουδιστές στις στούπες της Ινδίας, του Νεπάλ, και της κοιλάδας των Ιμαλαΐων, ινδουίστρια με τους ινδουιστές, αλλά και σε ζωροαστρικούς και παγανιστικούς ναούς στην Περσία, στο φως των αρχαιοελληνικών ναών, σε εκθαμβωτικές ορθόδοξες ελληνικές εκκλησίες, σε κάθε λογής ιερά όλων των θρησκειών και των δογμάτων στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και την Ασία, συμπροσευχήθηκα με το πολύχρωμο πλήθος στον έναν Θεό για το τέλος του πόνου! Ας είναι ευλογημένα τα μάτια που κοίταξα και με κοίταξαν σ’ όλα τα σημεία της γης! Αυτά θα πάρω μαζί μου φεύγοντας από την γη! Και θα τα εναποθέσω στο μέγα θεϊκό έλεος! Αμήν.
*

Με την Ζωή, στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο (2000)

Ένα κρινάκι και ένας σταυρός από την εκκλησία του Ευαγγελισμού στην Αλεξάνδρεια και την έρημο της Γκίζας, τα σημεία πως το φωτεινό ταξίδι συνεχίζεται…
Σκηνή πρώτη: Αλεξάνδρεια
Η Αλεξάνδρεια γιορτή! Το παιδικό όνειρο! Πάνω σε μια άμαξα που έσερναν ψωραλέα άλογα και έτριζε σαν να επρόκειτο να διαλυθεί από στιγμή σε στιγμή, διασχίσαμε ένα τεράστιο πολύβουο πλήθος σε ατμόσφαιρα πανηγυριού, έξαρσης χαράς και ζωής! Νύχτα και όλοι οι άνθρωποι στον δρόμο! Η μεθυστική Ανατολή! Λαμπιόνια, μαγαζιά, κάθε λογής εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία ανοιχτά, οικογένειες με τσούρμο παιδιά στους δρόμους, ένας ολόκληρος κόσμος που ζωντανεύει την νύχτα!
Σκηνή δεύτερη: Κάιρο
Καθισμένες στην άμμο μπροστά στον πέτρινο όγκο της Πυραμίδας του Χέοπα, μετρήσαμε την ζωή μας ως εδώ! Ανύπαρκτο το επόμενο σημείο χωρίς φτερά, χωρίς ελπίδα! Χωρίς θαύμα! Ο άγγελος ήδη περίμενε μόλις ένα βήμα μπροστά…
Σκηνή τρίτη: επιστρέφοντας στις 9.10 στην Αθήνα, συνάντηση με τον άγγελο στην καφετέρια «Μαϊμού»! Σημασιολογικό το περιπαιχτικό όνομα! Εκεί, στην «Μαϊμού», άνοιξε το πέπλο της ζωής μου για τα επερχόμενα… Λίγο πριν φτάσω στην Συνάντηση, ένα φορτηγό κόντεψε να με συνθλίψει… Έζησα! Και ήρθα σε Σένα: το αιώνιο παρόν της ζωής μου!
*

1986, ταξίδι στην Άνω Αίγυπτο

Με την συνταρακτική φωνή του μουεζίνη αποχαιρετίσαμε για μια ακόμα φορά την πολιτεία της Γκίζας… Πίσω μας η Μεγάλη Πυραμίδα και η Σφίγγα να αναπνέουν! Πρώτη φορά περπατήσαμε στην πίσω πλευρά της Σφίγγας… Εντυπωσιακή η ουρά και τα πόδια της. Η άμμος κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της… Αυτή μόνο μπορεί να γνωρίζει την ηλικία της Σφίγγας καθώς δεκάδες φορές την σκέπασε και την αποκάλυψε στους αιώνες…
Από το Κάιρο «ντογρύ» -αφού αυτή ήταν η μόνη λέξη που καταλάβαινε ο Μωχάμετ, ο οδηγός μας- στην Άνω Αίγυπτο που είναι κάτω! Μετά δυσκολίας κάναμε κάποιες απαραίτητες στάσεις. Ασκηταριά και μοναστήρια της Αγ. Ελένης στην μείζονα περιοχή. Αρχαία Λυκόπολη, πατρίδα του Πλωτίνου. Εδώ έζησαν ο Παχώμιος και ο Νεστόριος. Μες στην έρημο ιστορημένος ο Χριστός ένδοξος και η Παναγία με το αστέρι… Στην Ντέντερα, σε ιερό του Όσιρι, βρέθηκε ο περίφημος αστρολογικός πίνακας (σήμερα βρίσκεται στο Λούβρο). Εδώ φυλασσόταν ένα από τα 16 κομμάτια του Όσιρι, τα πλευρά του. Ναός της Αθώρ. Στην οροφή του η θεά του Ουρανού Νουτ. Ουρανός το ίδιο το σώμα της! Στο Λούξορ ευτυχισμένες μέρες… Μουλιασμένοι στο φως και την ραστώνη της Αιγύπτου… Σε ειδυλλιακό αποικιακού στυλ ξενοδοχείο με θέα την δυτική όχθη του Νείλου και τα ερείπια των αρχαίων Θηβών, της πόλης του Άμμωνα, της «εκατόπυλης» όπως την ονόμαζε ο Όμηρος. Στην κοιλάδα των Βασιλέων και των Βασιλισσών. Εντυπωσιακός ο ναός του Λούξορ ο οποίος λειτούργησε μέσα στους αιώνες ως εκκλησία και ως τζαμί! Λειτουργήθηκε και από μας: ως σημείο της των πάντων ενώσεως… Μεγαλόπρεπη ιερή οδός με σφίγγες και κριούς ένωνε κάποτε τον ναό του Λούξορ με τον ναό του Καρνάκ. Γάμος στο διπλανό τζαμί… Ήχος και φως το βράδυ στο Καρνάκ! Για μια στιγμή φωτίστηκε όλη η μαγική ομορφιά του αρχαίου τόπου… Ο Μέγας Αλέξανδρος ξανάχτισε το άδυτο του ναού του Καρνάκ! Ένας οβελίσκος από τον ναό του Λούξορ μαρτυρεί στην Place de la Concorde στο Παρίσι την αρχαία δόξα… Φωταγωγημένος ο ναός του Λούξορ την νύχτα το ίδιο μαγικός. Μας υποδέχτηκε μια κουκουβάγια! Η φωνή του μουεζίνη να μπερδεύεται με το παρελθόν και το παρόν των τόπων... Όνειρο του Νίκου: πυρά στην αυλή του ναού, οι κίονες να ψηλώνουν σαν κυπαρίσσια. Ακούστηκε η μυστική λέξη QUEST: αναζήτηση του ιερού Δισκοπότηρου! Άβυδος. Εδώ ο συμβολικός τάφος του Όσιρι. Η ιερότερη γιορτή ήταν τα μυστήρια κατά την διάρκεια των οποίων το άγαλμα του Όσιρι μεταφερόταν με λέμβο στον τάφο του! Τελ ελ Αμάρνα, η πόλη του Αχενατόν! Η έρημος κατάπιε και τα τελευταία ίχνη που άφησαν οι μανιασμένοι εχθροί του μονοθεϊστή φαραώ. Απαλός αέρας μας διαπέρασε στα ερείπια του ανακτόρου της Νεφερτίτης, της αγαπημένης του Αχενατόν… «Ιδού η ωραία έρχεται» έλεγε το όνομά της… Ο πιο φορτισμένος συγκινησιακά τόπος για μένα. Το επίκεντρο του ταξιδιού. «Ήλιε Ατόν, φώναζε τ’ όνομά μου και δεν θα χαθώ ποτέ!» Στην Tuna el Gebel, δυτικά της Ερμούπολης, ο τάφος του Πετόσιρι, ιερέα του Θωθ-Ερμή. «Δώρο του Όσιρι» σήμαινε το όνομά του. Γνώριμη αύρα στον κυβικό ναΐσκο του τάφου. Πίσω του ο τάφος της Ελληνίδας Ισιδώρας, όπως αποκαλύπτει ένας ελληνικός πάπυρος. Τα χέρια της μας θύμισαν το χέρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά… Happy end του ταξιδιού κατά την επιστροφή στο Κάιρο το μαγικό του παζάρι!
*

Στο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού: η εξομολόγηση ενός κοσμοπολίτη μοναχού!

1982, στο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στην νέα πόλη της Ιερουσαλήμ. Αρχαίο μοναστήρι χτισμένο, σύμφωνα με την παράδοση, πάνω στο τρισυπόστατο «ξύλο» από το οποίο έγινε ο σταυρός του Χριστού. Φτάσαμε απόγευμα. Χτυπήσαμε πολλές φορές την πόρτα του περιτειχισμένου μοναστηριού. Καμιά απάντηση. Πάνω στην ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, βλέπουμε ένα μοναχό να μας φωνάζει από το παράθυρο ψηλά. Κατέβηκε αμέσως και άνοιξε την βαριά μοναστηριακή πόρτα. Ήταν ο Νάρκισσος, ηγούμενος και μοναδικός κάτοικος του μοναστηριού. Ένα πλάσμα σπάνιας ομορφιάς! Σίγουρα δεν του έδωσε τυχαία ο γέροντάς του το όνομα αυτό! Όπως μας είπε στην συνέχεια, από μια άξαφνη παρόρμηση κοίταξε έξω από το παράθυρό του και μας είδε! Οικείος και αγαπημένος μας υποδέχτηκε καρδιακά σαν να γνωριζόμασταν από πάντα! Μείναμε ώρες πολλές μαζί κουβεντιάζοντας… Μας μίλησε εξομολογητικά για την συνταρακτική ζωή του… Η νύχτα έπεσε χωρίς να το καταλάβουμε. Μας κράτησε να κοιμηθούμε στο μοναστήρι. Γεννήθηκε, όπως μας είπε, μέσα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Πάτρα όπου κατέφυγε η μητέρα του για να γλιτώσει από τις τελευταίες βόμβες που έριχναν οι Γερμανοί καθώς εγκατέλειπαν την Ελλάδα! Εννέα χρονών συνάντησε τον γέροντά του και αφιερώθηκε στην Παναγία! Πριν κατέβη στους Αγίους Τόπους, επί χρόνια στην Πάτμο κάθε μέρα έπλενε με «ροδόνερο και δάκρυα» το σπήλαιο της Αποκάλυψης… Ως ηγούμενος του Τιμίου Σταυρού με την εξαιρετική του μόρφωση και παρουσία έγινε γρήγορα ευρύτερα γνωστός. Ερχόντουσαν από όλο τον κόσμο να τον γνωρίσουν από κοντά, και να δουν την τεράστια συλλογή του από αντίκες και έργα τέχνης που γέμιζαν τα ακατοίκητα δωμάτια του μοναστηριού. «Ο αριστοκράτης μοναχός» έγραφαν γι’ αυτόν τα γαλλικά περιοδικά. Ώσπου μια μέρα ένιωσε να τον πνίγουν! Κάλεσε ένα φορτηγό, τα φόρτωσε όλα μέσα και απαλλάχτηκε μια για πάντα από αυτά! Από τα χείλη του άκουσα για πρώτη φορά τον ορισμό του μοναχού, ο οποίος γράφτηκε ανεξίτηλα στα βάθη του όντος μου: «ο πάντων χωρισθείς και πάσιν συνηρμοσμένος!» Μαζί με μία ακόμα συνταρακτική αλήθεια: ''Στον Θεό αφιερώνονται οι καλύτεροι των ανθρώπων και όχι οι αποτυχημένοι και ριψάσπιδες!"
*

Σουρεαλισμός, ή η αβάσταχτη μοναξιά ενός ιερέα!

Γαβαλοχώρι Κρήτης, Αύγουστος 2009. Χωριό παραδοσιακό με πολλά ενετικά σπίτια και εκκλησίες… Μεγάλη κοινότητα ξένων ζει μόνιμα εκεί. Ο ορθόδοξος ιερέας από την Σκωτία, σπάνιας μόρφωσης και θεολογικής παιδείας, διαπρεπής μουσικός, διανοούμενος που διαλέγεται με τις μεγαλύτερες σύγχρονες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας στον κόσμο. Οι ντόπιοι τραχείς, αδαείς, βάρβαροι! Την εκκλησία την επισκέπτονται μόνον για κηδείες και μνημόσυνα! «Δεν είσαι το στόμα που ταιριάζει σε τέτοια αυτιά» σκέφτηκα καθώς παρατηρούσα την αριστοκρατική του μορφή και την ησυχία στα γαλάζια μάτια του… Απλός, σοβαρός, ευγενής, χωρίς ίχνος υπεροψίας ή περιφρόνησης για το ανεκδιήγητο ποίμνιό του, το οποίο εξάλλου μόνο στο καφενείο-ταβέρνα του χωριού συναντούσε! Φορές πολλές μπήκαμε στις τεράστιες ενετικές εκκλησιές όπου λειτουργούσε μόνος, ολομόναχος από ανατολής ηλίου… Με την ψηλόλιγνη μορφή του σαν λαμπάδα να διαφαίνεται μέσα στο ιερό… Και ο αντίλαλος της φωνής του στον άδειο όγκο του ναού σαν από άλλο τόπο και χρόνο… Δεν θα ξεχάσω κάποιο Πάσχα την χαρά του καθώς μας είδε να μπαίνουμε στην εκκλησία… Το «κελί» του σπαραχτικό. Εντελώς άδειο. Χωρίς ραδιόφωνο, υπολογιστή, βιβλία, χωρίς το αγαπημένο του πιάνο… Αυτός ο επιφανής, χαρισματικός διανοούμενος σε τέτοια επιλογή σιωπής! Ανήμερα της Παναγίας τέλεσε με το αρχαίο τυπικό το τελευταίο μυστήριο στο χωριό, την βάπτιση της Χριστίνας από την Αυστρία, πριν φύγει οριστικά για την Σκωτία. Οι γριές τον αποχαιρέτησαν μυξοκλαίγοντας και οι άντρες με εμφανή αμηχανία! Άφησε πίσω του τις εκκλησίες που αναστήλωσε, και την βάση για ένα άσυλο που ονειρεύτηκε για τους ξένους και τους απόκληρους! Σίγουρα, οι κάτοικοι του χωριού δεν φαντάζονταν πως ο παπάς τους έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο -ύψιστη τιμή- σε μεγάλους καθεδρικούς ναούς της Αγγλίας, ούτε πως είχε αποφοιτήσει από τα καλύτερα πανεπιστήμιά της. Ίσως και να τον συμπάθησαν -αν εξαιρέσεις πως βρήκε το αυτοκίνητο του σπασμένο μια μέρα πριν φύγει… Τυχεροί όσοι σε ανακαλύψουν στην Σκωτία, παπά-Τζων. Εμείς πάντως σε αγαπήσαμε για όλους!
*

Το μόνο της ζωής τους παιγνίδι

Αρχές δεκαετίας του ’80, Αίγυπτος, στην έρημο της Σαχάρας. Μας προσκάλεσαν ντόπιοι για τσάι. Βρεθήκαμε έτσι στην μέση του πουθενά σε μια σκηνή στην έρημο. Απόλυτος μινιμαλισμός: το μόνο της περιεχόμενο ήταν πολύχρωμα χαλιά, μια τσαγιέρα στην μέση να αχνίζει, και μια ψιλόλιγνη, όμορφη γυναίκα με τα παιδιά της να μας κοιτάζει με αστείρευτο ενδιαφέρον! Σίγουρα της κάναμε τόση εντύπωση όσο και εκείνη σε εμάς! Αυθόρμητα έκανα την σκέψη πως σε όλη την ανατολή οι ρόλοι είναι αρχετυπικά σαφείς: το ζευγάρι είναι ζευγάρι, ο άντρας άντρας, η γυναίκα γυναίκα, το παιδί παιδί. Καθίσαμε ανακούρκουδα μαζί της παρακολουθώντας τις πίττες που ψήνονταν στην άμμο… Την προσοχή μας τράβηξαν τα παιδιά: έπαιζαν ευτυχισμένα στον αμέριμνο ατέλειωτο χρόνο της μικρής τους ζωής με ένα τοσοδά αυτοκινητάκι το οποίο πήγαιναν δώθε κείθε, πάνω κάτω… Γελούσαν όλο έξαψη, το αυτοκινητάκι άλλαζε χέρια και φτου κι από την αρχή! Δεν σταματούσαν να παίζουν με το αυτοκινητάκι αυτό όσην ώρα πίναμε τσάι στην σκηνή με το ίδιο ατέλειωτο ενδιαφέρον, την ίδια χαρά, την ίδια έξαψη. Με το μόνο της ζωής τους παιγνίδι!

*

«Αν δεν ντρέπεσαι κάνε ό,τι θες!»

Στους χωρίς αιδώ καιρούς μας τα λόγια σου, Ηλία μου, ακούγονται τόσο συνταρακτικά αληθινά! Η ντροπή λοιπόν είναι το όριο! Αυτό που ο σύγχρονος άνθρωπος έσπασε. «Αν δεν ντρέπεσαι, κάνε ό,τι θες!» Χάθηκε η ντροπή, και καθένας κάνει πλέον ό,τι θέλει!

*

Πίσω από τις πολυκατοικίες, οι Πυραμίδες!

1980: το πρώτο ταξίδι στην Αίγυπτο. Ακολούθησαν έκτοτε πολλά μέσα στα χρόνια. Η Αίγυπτος τόπος μητρικός όπως και η Παλαιστίνη. Όνειρο! Θρύλος! Να βρεθώ στις Πυραμίδες, στην Σφίγγα… Είχα δει εξάλλου στον ύπνο μου χρόνια πριν να πετώ πάνω από την έρημο της Γκίζας… Μπαίνοντας στο ταξί για να πάμε από την πόλη του Καΐρου στην Γκίζα η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που νόμιζα πως θα σπάσει. Δεν είχα καν κάποια εικόνα στα μάτια. Μόνο προσμονή. Αφού διασχίσαμε το Κάιρο αφήνοντας πίσω μας την πολύβουη γοητεία του, ξαφνικά, πίσω από τις πολυκατοικίες βλέπω να ορθώνεται ο πέτρινος όγκος της Πυραμίδας του Χέοπα! Αιφνιδιάστηκα! Είναι δυνατόν; Έτσι ξαφνικά, έτσι απλά; Σαν χωρίς «προειδοποίηση»! Τόσο απλά, όπως εξάλλου όλα τα μεγάλα συμβαίνουν την μαγική στιγμή που σου χαρίζονται…

*

Ο πιο αθώος αποχαιρετισμός

1993, στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Μηνά έξω από την Αλεξάνδρεια. Ζέστη, κι αυτή η βουερή σιωπή των αρχαίων τόπων… Ένας φύλακας ντυμένος με μια λιγδερή στολή και ένα ντουφέκι στον ώμο που έστεκε πάνω στο αποστεωμένο του σώμα σαν σε κούτσουρο, ανέλαβε την ξενάγησή μας. Πλήρης σουρεαλισμός! Γύρω δεν υπήρχε ψυχή σε μια απέραντη έκταση αδρής ερήμου. Θεός ξέρει πόσον καιρό είχε να δει επισκέπτη! Από την στιγμή που μας είδε, δεν μας άφησε ούτε λεπτό! Μιλούσε συνεχώς με κάτι «αιγυπτιακά» αγγλικά που μόνο από διαίσθηση καταλαβαίναμε τι ήθελε να πει καθώς κοιτάζαμε το μαυριδερό του πρόσωπο με τα εκφραστικά μαύρα μάτια αλλά και τις ασταμάτητες θεατρικές κινήσεις των χεριών του! Έτσι περάσαμε μαζί του ένα ολόκληρο πρωινό! Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, μας κοίταξε αποσβολωμένος: «Δεν είναι δυνατόν να φύγετε! Δηλαδή δεν θα σας ξαναδώ ποτέ;» είπε, κι άρχισε να κλαίει με μια λύπη τόσο δυνατή και παράξενη -σχεδόν μεταφυσική- που μας σπάραξε την καρδιά… Ευλογημένος να είσαι, φίλε μου, όπου κι αν βρίσκεσαι! Δεν θυμάμαι το όνομά σου! Θυμάμαι όμως την ψυχούλα σου! Και τα πιο ειλικρινή δάκρυα που είδα ποτέ να κυλάνε από ανθρώπινα μάτια…

*

Ηλίας, ένας ένσαρκος άγγελος…

1993, Αλεξάνδρεια, Cecil Hotel. Με το που φτάνουμε στην ρεσεψιόν μας περιμένει στην είσοδο του θρυλικού ξενοδοχείου ένας χαμογελαστός, όμορφος νέος, ντυμένος στα λευκά. «Καλώς ήρθατε!» μας είπε στα ελληνικά, «αφήστε τα πράγματά σας να σας τα μεταφέρουν στο δωμάτιό σας και ελάτε μαζί μου να σας δείξω την πόλη! Το όνομά μου είναι Ηλίας!» Όλη μέρα τριγυρίζαμε στα αξιοθέατα της Αλεξάνδρειας κουβεντιάζοντας αμέριμνα μέχρι αργά το βράδυ. Εξουθενωμένοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ευχαριστώντας τον θερμά. Προσφερθήκαμε να του δώσουμε χρήματα, αλλά εκείνος αρνήθηκε ευγενικά. Μας χαιρέτισε με ένα εγκάρδιο χαμόγελο λέγοντάς μας πώς θα ξαναβρεθούμε. Πέσαμε να κοιμηθούμε γεμάτοι εικόνες και μυρουδιές, και αυτή την ισχυρή αίσθηση από την συνάντηση με την Αλεξάνδρεια, μια πόλη μυθική που σαν παρακμασμένη αρχόντισσα έλαμψε κι έσβησε μα εξακολουθεί να γοητεύει! Το πρωί αναζητήσαμε στην ρεσεψιόν τον Ηλία. «Δεν υπάρχει εδώ κανένας Ηλίας!» -«Μα ο Έλληνας ξεναγός που μας περίμενε χτες με την άφιξή μας στο ξενοδοχείο…» -«Δεν υπάρχει κανείς τέτοιος ξεναγός…» Ηλία, Ηλία, φύλακα άγγελε πάντοτε της ζωής μου…

*

Fata Morgana καθώς διασχίζαμε την Λιβυκή έρημο προς την όαση του Siwa

Αντικατοπτρισμός! Οκτώβριος 2000. Ένα σημαδιακό ταξίδι που έκλεισε ένα τεράστιο κύκλο της ζωής μου! Μόλις ένα βήμα πριν μου πιάσει το χέρι ο άγγελος και με βγάλει από το κενό της ήδη θρυμματισμένης ψευδαίσθησης… Εκεί στην έρημο πριν αυτή γίνει Ερμής-αγγελιοφόρος της ιστορίας που έγινε σατόρι, είδα την περίφημη Fata Morgana! Απίστευτο! Ήμουν βέβαιη πως κοίταζα λίμνη, νερά! Και δεν ήταν παρά ψευδαίσθηση! Μόνο έρημος! Ψευδαίσθηση τόσο μα τόσο αληθινή όσο τα 40 χρόνια μου στην έρημο του κόσμου πριν Σε συναντήσω!
*

28 Δεκ 2011

Μνήμη Οδυσσέα Ελύτη

Καθώς κλείνει το 2011, έτος αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την γέννηση του ποιητή, αφήνω τον δικό του λόγο ως λουλούδι αγαπητικής μνημοσύνης -τα δικά του από τα δικά του- να μιλήσει. Και να πει αυτό που στον ίδιο αξίζει αφού, όπως λέει ο άγγελος, μόνο ό,τι είμαστε μπορούμε να εκφράσουμε!
Ανεβαίνει μοναχός
και ολόλαμπρος
τόσο πιωμένος από φως
που φαίνεται η καρδιά του…
*

26 Δεκ 2011

Ίδετε φως μέγα oι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου, φως λάμψει εφ' υμάς!

Ότι παιδίον εγενήθη ημίν
υιός και εδόθη ημίν
ού η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού
και καλείται το όνομα αυτού
μεγάλης βουλής άγγελος
θαυμαστός σύμβουλος
Θεός ισχυρός
εξουσιαστής
άρχων ειρήνης
πατήρ του μέλλοντος αιώνος.

25 Δεκ 2011

Άναρχος Θεός καταβέβηκεν!

 Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο!

24 Δεκ 2011

Στον ανώνυμο απελπισμένο

Μη φοβάσαι, αγάπη μου... Απόψε γεννιέται ο Χριστούλης... Φέρνοντας ξανά την ελπίδα! Κι εγώ, σ' αγαπώ!

Έλεος!

Χριστέ μου, κάνε απόψε ένα χατήρι κι οι τελευταίοι νά 'ρθουν πιο μπροστά...

22 Δεκ 2011

Η μόνη αλήθεια της Γιορτής: να γίνουμε Άγιοι Βασίληδες ο ένας για τον άλλο! Και ιδού, Χριστούγεννα!

Ας χαρίσουμε ο ένας στον άλλο τα φετινά Χριστούγεννα ό,τι πιο άγιο: το Δώρο! Ας γίνουμε εμείς οι ίδιοι το Δώρο της Αγάπης! Να κυκλοφορήσει στις ψυχές το ζεστό ρεύμα της Ζωής… Ευτυχείς όσοι το έχουν νιώσει έστω για μια φορά! Το θεοάγγιγμα που ζωοποιεί το λουλούδι της αγάπης εντός! Οι ουρανοί είναι ανοιχτοί! Δωρίσου, για να λάβεις το Δώρο σου: τα Χριστούγεννα!
*

Τα μαγικά Χριστούγεννα!

Τα κουδουνάκια από το μαγικό έλκηθρο ηχούν πάνω από την γη κάθε Χριστούγεννα μεταφέροντας τα χιλιάδες ηχοχρώματα μιας γιορτής που μόνο τα παιδιά -κάθε ηλικίας- μπορούν να ζήσουν! Ας σπάσουμε φέτος τις συμβατικότητες των καθιερωμένων εορτασμών! Ας αφήσουμε το παιδί μέσα μας να ζήσει απλά την μαγεία της χαράς, το Δώρο, το ΕΥ:  αυτό που μόνο ο Χριστούλης μπορεί να δώσει σε κάθε ψυχή!  Το δικαίωμα στο θαύμα! Το δικαίωμα που κάθε παιδί έχει σε ζωή θαυμαστή!
*

Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Ο σοφός άγιος της Καισαρείας με την θρυλική «Βασιλειάδα» του -πρότυπο των μετέπειτα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων- έγινε ο χοντρούλης γελαστός γεράκος της Κόκα Κόλα με την κόκκινη κάπα και τον σάκο με τα δώρα… Ακόμα κι έτσι όμως, όποια μορφή και αν του αποδοθεί, ουδόλως ενοχλείται το πνεύμα των Χριστουγέννων! Άγιος Βασίλης, ή Άγιος Νικόλαος (Claus) για κάποιους λαούς  -άλλος ελεήμων σοφός άγιος της χριστιανικής παράδοσης!- ή Father Christmas επί το απλούστερο, το αρχέτυπο αυτό είναι τόσο ισχυρό που μιλά στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης ανεξαρτήτως θρησκείας, κατορθώνοντας αυτό που τόνοι θεολογίας αδυνατούν μέχρι σήμερα να επιτύχουν!
*

Ο υπέροχος κόσμος πίσω και μέσα στον κόσμο!

Τόσο εδώ το αλλού! Τόσο παρόν στον χρόνο να παιγνιδίζει το άχρονο! Επάλληλα δονητικά πεδία διαπερνώντας τον χωροχρόνο χορεύουν τον ίδιο συγκλονιστικό χορό του Φωτός! Ο κόσμος αυτός είναι ψευδαίσθηση για τους ψευδείς και αληθινός για τους αληθινούς! Η αλήθεια είναι για τους αληθινούς και βρίσκεται σε κάθε σημείο και στιγμή του Παντός! Εδώ, τώρα, νυν και αεί, η μόνη θεϊκή πραγματικότητα της δίχως όρια άπειρης ομορφιάς της Δημιουργίας!
*

16 Δεκ 2011

Ζορμπάς και Βούδας: Διόνυσος και Απόλλων

«Και Ζορμπάς και Βούδας» έλεγε ο Όσσο, ο μέγας αυτός διδάσκαλος και πνευματικός χάκερ του αιώνα μας, πως είναι το ζητούμενο για την ολοκληρωμένη συνείδηση, τον πλήρη άνθρωπο. Οι Έλληνες το γνώριζαν αιώνες πριν. Ο Απόλλων και ο Διόνυσος, οι δύο ιεροί αδελφοί ένωναν στην ανθρώπινη συνείδηση τον ουρανό με την γη, την νηφαλιότητα με την μέθη, την ενδελέχεια με το πάθος! Σ’ ένα χορό ύψιστης διπολικής δημιουργικής ενέργειας που δίνει δυνατότητα εμφάνισης της Ζωής σε ένα κλαβιέ άπειρων συχνοτήτων και χρωμάτων… Αιώνια μαζί οι δύο αδελφοί… Ο Χριστός και η ψυχή του…

*

Χριστούγεννα 2011


Κάτω από την λαμπρότητα του ελληνικού Φωτός για μια ακόμη φορά γεννιέται ο Χριστός, ο Λόγος της ζωής μας! Καπετάνιος στο πνευματοσκάφος της Ελλάδας μας διασώζει στην τρικυμία, σε πείσμα εχθρών και πολέμιων! «Είμαστε από καλή γενιά!» Από την Ακρόπολη -ζωντανό εγρηγορός του πνεύματος- ας διαχυθεί στον κόσμο η ομορφιά της γέννησης του Λόγου! Από την Αθήνα, την πνευματική Μητρόπολη που γέννησε τον Λόγο, το Φως ας είναι η μόνη βεβαίωση της πνευματικής μας ταυτότητας! Παντοτινή δόξα του Υιού του Ανθρώπου! Η Ελλάδα ζει, και θα ηγηθεί του παγκόσμιου πνευματικού πολιτισμού!
Καλά Χριστούγεννα!
2012 ευχές για φως και χαρά σε κάθε ψυχή!
*

14 Δεκ 2011

Αμέ!

 Η λέξη αμήν (λατινικά amen) κάθε άλλο παρά εβραϊκή είναι. Πρόκειται για αντιγραφή του αρχαίου τύπου ή μήν που σημαίνει αληθώς (Ιλιάδα Β291). Αναφέρεται επίσης ως ημέν (Ιλιάδα Η301). Εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ! Εξάλλου όπως γράφει ο Εβραίος καθηγητής J. Yahuda στο βιβλίο του Hebrew is Greek, το οποίο εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο (Becket Publications Oxford, 1982)  τα εβραϊκά είναι ελληνικά! Ειρήσθω εν παρόδω ότι το βιβλίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, ο ίδιος δε σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Επί τριάντα έτη o μεγαλοφυής Εβραίος ερευνητής συνέκρινε  την εβραϊκή και την αραβική γλώσσα  προς την ελληνική ομηρική!
*

13 Δεκ 2011

Ο Ζων Θεός ο δικός μας Άη Βασίλης

12.12.2011, μια κρυπτική ημερομηνία! Τέσσερις μονάδες και τρεις δυάδες: 11(2)11(2),222. 22222=10, ο τέλειος αριθμός. Το Δέντρο της Ζωής σε πληρότητα. Εμφαίνεται επίσης η παρουσία του αριθμού 3 τρεις φορές (1+2, 1+2, 2+1), 333 συν η μονάς, 1.
*
Πριν 16 χρόνια μια άλλη Συνάντηση…
*
Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, ένας Αγγελικός Δείπνος
Αυτά τα Χριστούγεννα ας αποφασίσουμε να μη σταυρωθεί ο Χριστός! Να γεννηθεί εντός ως Φως, ως ελπίδα! Αν ζήσετε το Φως που γεννιέται, θα δεχτείτε να μην το σταυρώσετε; Δηλαδή, να μη φοβάστε; Θα ελευθερωθείτε από τις συμβάσεις και από τον ίδιο τον θάνατο; Θα θαυματουργείτε; «Α εγώ ποιώ, τούτων μείζονα υμείς ποιήσετε!» μας είπε. Μόνον ο Εωσφόρος δεν μπορεί να θαυματουργήσει! Αυτός που θρυμμάτισε την γυάλα -τον άνθρωπο- σε άπειρες επί μέρους εξατομικευμένες οντότητες που αναζητούν την επανένωσή τους σε ένα ον… Το Φως της Γέννησης, εντούτοις, το έχει μόνον ο Χριστός! Αν σας δοθεί το Φως, αναλαμβάνετε να το μεγαλώσετε ως παιδίον θαυμαστό; Όταν αιτείς από τον Θεό, η απάντησή του έρχεται χρησιμοποιώντας την δική σου ενέργεια. Μπορείς να σηκώσεις το αίτημα της καθόδου του Φωτός στην γη; Στην Ελλάδα βρίσκεται η Δύναμη του Ζώντος Θεού! Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου! Οι Έλληνες είναι το αιώνιο ΤΩΡΑ. Ο Υιός του Ανθρώπου δοξάστηκε δια παντός! Οι Έλληνες είναι η συνέχεια του προπτωτικού ανθρώπου! Έλληνες είναι οι μετέχοντες στο Ελληνικό Φως! Ο Θεός αγαπά μόνον τους Έλληνες! Όλοι οι άλλοι είναι βάρβαροι, οι οποίοι εντούτοις, κατά θεϊκή οικονομία, επιδέχονται μετάλλαξης μέσα από το μπόλιασμα τους στο Ελλάνιο Φως! Το όνομα του Ανθρώπου -του προ της πτώσης Αδάμ- παραμένει μυστικό… Καμία ελληνική συνείδηση δεν συμμετείχε στον φόνο του Έλληνα Χριστού! Παρών εδώ, στον παρόντα χρόνο, στην αρχαία μητρόπολη των Αθηνών, ο Δικέφαλος Αετός της διπολικής ενέργειας του Χριστικού Όντος. Ο Χριστός δεν έφυγε ποτέ από την Ελλάδα! Τώρα αποκαλύπτεται στον Ηλιακό του πόλο. Μη λιθοβολείτε τους απεσταλμένους! Με μόνο το ότι ξυπνά ένας απεσταλμένος στην γη, ο κόσμος σώζεται! Φέτος το φως της Γέννησης θα ανάψει από την Ελλάδα, από εδώ! Ο Θεός επιστρέφει την αθωότητα σε εκείνους που δέχτηκαν να γίνουν σκεύος καθόδου του Φωτός! Επτά φορές θα κατέλθει το πνεύμα των Χριστουγέννων στο σκεύος αυτό…  Μακάριοι όσοι δέχτηκαν να γίνουν το πέρασμα του Φωτός στην γη! Σήμερα έχουμε μαζί μας τον Άη Βασίλη! Ένας Αγγελικός Δείπνος σήμανε την κάθαρση σε μεγάλη κλίμακα… Η Τρίτη Διαθήκη δεν είναι συλλογική. Συντελείται μεταξύ κεκλημένων από τον  θεϊκό Οικοδεσπότη -τον Χριστό- Προσώπων!
*

Το «δαγκωμένο» από τον Εωσφόρο κομμάτι του ανθρώπου

Aυτό ακριβώς αναπλάθει το θεϊκό άγγιγμα του Χριστού… Το κακοποιημένο από τον Εωσφόρο μέρος του ανθρώπου… Κομμάτια ολόκληρα που λείπουν από το ψυχικό και το πνευματικό του σώμα… «Ελάτε όλοι σε μένα» είπε, «κι εγώ θα σας αναπαύσω…» Το άγγιγμα του Χριστού είναι πληρότητα, χαρά, φως, κρυστάλλινη αίσθηση ζωής… Αποκαθιστά την ακεραιότητα της ανθρώπινης υπόστασης: τον άνθρωπο πριν από την πτώση του! Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα! Ξαναγεννά το παιδί αποκαλύπτοντας την αθωότητα, τον άγγελο! Αφού μέσα στην ίδια την λέξη «άνθρωπος» εμπεριέχεται η λέξη αθώος! Καθώς και οι λέξεις ναός, άνθος, θάρ(ρ)ος, θωρ, καθώς και ο αρχετυπικός ήχος Ρα
*

11 Δεκ 2011

Όταν οι (πνευματικά) φιλοξενούμενοι ασχημονούν προς τους οικοδεσπότες

Το έδειξε ιδιοφυώς ο Μπουνιουέλ στην ταινία του «Βιριδιάνα»! Παλιά ιστορία. Η τέχνη, εξάλλου, την ζωή μιμείται. Πάντα οι φιλοξενούμενοι στο τέλος ξεχνούν ποιοι είναι οι οικοδεσπότες! Κατά βάθος αυτό που θέλουν είναι να τους εκτοπίσουν το συντομότερο και να πάρουν την θέση τους! Να κλέψουν δηλαδή αυτό που τους χαρίστηκε! Η ευγένεια των οικοδεσποτών είναι η αναίδεια των φιλοξενουμένων! Ο Θεός το επιτρέπει. Έτσι γίνεται πάντα. Μέχρι να ξεφύγει συνειδητά από την νηπιώδη του κατάσταση ο άνθρωπος και να μη χρειάζεται άλλο να το κάνει αυτό. Και τότε θα πάψει να νιώθει ότι απειλείται από τους οικοδεσπότες! Από εκείνους που του ανοίγουν την πόρτα και τον φιλοξενούν! Αντιθέτως θα νιώθει την χαρά της συνύπαρξης, την γιορτή της αγάπης! Και θα διαθέτει τον εαυτό του με ομορφιά στο αναστάσιμο Έργο …
*

8 Δεκ 2011

Οι αληθινοί ροκ

Σ’ αυτή την πέτρα -πάνω μας- οικοδόμησε ο Χριστός την Εκκλησία του! Γιατί πέτρα γίνεται το φως στην γη! Και πάνω του πατούν και υπάρχουν οι ανερχόμενες συνειδήσεις… Οι αληθινοί ροκ αστέρες, ανατροπείς της ασχήμιας κάθε εξουσίας, στηρίζουν την Παρουσία του Φωτός: την μόνη επανάσταση!
*

Οι Άη Βασίληδες των λέξεων

Λεξούλα λεξούλα μάζεψα την αλήθεια με τόση ομορφιά, τόσο με το μέρος του ανθρώπου… Περισυλλέγοντας κάθε ανάσα δίκιου, κάθε φτερωτή του σκέψη, τις ακούμπησα στο μαγικό μας τραπέζι: να ξαναγράψουμε την ιστορία από την αρχή, στο ύψος και το βάθος των μεγάλων στιγμών του ανθρώπου! Η ίδια η Συνάντησή μας ξανάγραψε την ιστορία! Αιώνια σύζευξη του ουρανού με την γη! Ξαναγράψαμε μαζί το παρελθόν με το φως και την χαρά του παρόντος: το φως και την αγάπη μιας αιώνιας Συνάντησης! Το έργο έχει για μια ακόμη φορά συντελεστεί! Η σμαραγδένια και μωβ ακτινοβολία σε ένα συγκλονιστικό χορό αλληλοπεριχώρησης χαριτοδοτούν τον καινούργιο άνθρωπο! Άφησα λέξεις σε κάθε μας βήμα στην γη… Για να τις βρει ο προσεκτικός προσκυνητής… Η Γέννηση έχει ήδη γίνει!
Καλά Χριστούγεννα!
 *

1 Δεκ 2011

Οδυσσέας Ελύτης: «Δεν ανήκω πουθενά!»

«Δεν ανήκω πουθενά, αλλά η φύση μου είναι ίσως θρησκευτική, δηλαδή θέλει να συγκροτήσει έναν κόσμο και να τον πιστεύει αιώνιο!» Εικόνες είναι τα ποιήματα σου, είπες. Κοιτάζεις τον κόσμο σαν ζωγράφος! «Βλέπω τα πράγματα και νομίζω ότι είναι μια αρετή. Πρέπει οι ποιητές να το έχουν αυτό, αλλιώς αν βάζουν μόνο σκέψεις, κινδυνεύουν να περάσουν στο abstrait, στο αφηρημένο…» Ακραιφνώς ελληνική η οπτική Σου δεν είδε ποτέ έξω από την αλήθεια αυτό που τα μάτια κοιτάζουν! Ο λόγος στην Ελλάδα γίνεται σάρκα, δεν αιωρείται ως αφηρημένη δοξασία! Είδες μέσα στο φως της ελληνικής γης την εικόνα ενός κόσμου όμορφου, έμπλεου θεϊκότητας, αντάξιου του ουράνιου ανάλογου! Βαθειά αναρχικός Οδυσσέα ως γνήσιος Έλληνας η ποίηση Σου καταγγέλλει την ασχήμια κάθε λογής εξουσίας! Ελεύθερος από ιδεολογίες, θεσμούς, θρησκείες, έμεινες αληθινός, πνευματικός: «θρησκευτικός!» Δηλαδή ευλαβής μπροστά στο Κάλλος που δεν χρειάζεται καμιά μεταφυσική για να στηρίξει το πνεύμα αφού το εμπεριέχει! Χαίρε Οδυσσέα! Λάμπεις στην Ελλάδα του πάνω πατώματος του κόσμου… Παιδί της αιώνιας Ελλάδας, ψυχή από την ψυχή της! Εσύ που ευτύχησες να ζήσεις «έξω από τις αγορές του αιώνα», έφυγες έγκαιρα χωρίς να προλάβεις να δεις τα «τέρατα με τα πλάγια λιπαρά πόδια» να προσπαθούν να χωρέσουν την Ελλάδα Σου στα κέρδη του χρηματιστηριακού τους τζόγου!
*

Από τον δρόμο του ειρηνικού πολεμιστή

«Ο ανόητος είναι ευτυχισμένος όταν ικανοποιούνται οι επιθυμίες του. Ο πολεμιστής είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η ανώτατη μορφή πειθαρχίας!»
*

Βλέμματα…

Δεκαετία ’80, ταξίδια στην Μικρά Ασία
Πέργαμος, Πριήνη, Άσσος, Τροία, Αϊβαλί, Έφεσος, Δίδυμα, Ίμβρος… Χωριά στοιχειωμένα, ερειπωμένες εκκλησίες: Ελλάδα σβησμένη από τον χάρτη με την ψυχή της εντούτοις κρυμμένη να σε ξαφνιάζει μέσα από ελάσσονες σπαρακτικούς τόνους… Όπως ο παπάς που ήρθε με πολιτικά ρούχα πάνω σε γαϊδουράκι για να λειτουργήσει σε μια εκκλησιά στην Ίμβρο… Μια λειτουργία αληθινή σαν εκείνες των πρωτοχριστιανικών συνάξεων… Με τα μάτια, τα βλέμματα, οι λιγοστοί Έλληνες μας ιστόρησαν όσα το στόμα δεν μπόραγε να πει «για τον φόβο των Ιουδαίων». Βλέμματα γεμάτα εγρήγορση… Μια παράξενη δήλωση παρουσίας και μνήμης…
*
Και κάποιο άλλο βλέμμα καταχωρημένο στην μνήμη της καρδιάς «από άλλη ταινία»… Σε τουρκικό καφενέ, εκείνο ενός νέου άντρα: όλος ο απόλυτος ερωτισμός του αρχέγονου… Τόποι παλίμψηστοι, άνθρωποι παλίμψηστοι, που εντός τους ξεχειλίζει η ιστορία… Αυτή που τα βλέμματα κρατούν. Και την συνεχίζουν!
*

Σινά 1981, μπλε πέτρες και βράχοι στην έρημο!

Οι στέγες του μοναστηριακού συγκροτήματος της Μονής της Αγίας Αικατερίνας, πύλη στον Ουρανό! Χουρμάδες και Βεδουίνοι… Νύχτα στο όρος Χωρήβ… Ανάβαση με την ανατολή… Πεσίχαροι βεδουίνοι μας συνόδευσαν στην έρημο πέρα από το μοναστήρι του Σινά για να μας δείξουν όλο περηφάνια μια τεράστια έκταση που ένας βέλγος καλλιτέχνης έβαψε τις πέτρες και τους βράχους της μπλε. Πλήρης σουρεαλισμός στην έρημο του Σινά! Εντυπωσιακό εντούτοις στερεοσκοπικό εικαστικό επίτευγμα.
*
Ασημένια από το φως της σελήνης η μαγική ταράτσα του μοναστηριού κάτω από τον έναστρο ουρανό να σβήνει τα όρια του ορατού με το αόρατο… Τ’ άστρα χαμηλά λες και μπορούσες να τα αγγίξεις με τα ακροδάκτυλά σου… Στο στερέωμα μυριάδες αστέρια μέσα στην σιωπή της ερήμου… Απόκοσμη αίσθηση… Τόπος αιωρούμενος μεταξύ ουρανού και γης…
*
Με πανσέληνο στο όρος Χωρήβ όπου ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές. Στην κορυφή μας υποδέχτηκαν ένα μικρό τζαμί και ένα εκκλησάκι… Συνταρακτική ανατολή του ήλιου! Από απέναντι έφταναν ως εμάς οι αιθερικές δονήσεις του όρους της Αγίας Αικατερίνας, της νύμφης που παντρεύτηκε τον Χριστό! Σαν να έπλεε η Αγία Κορυφή στην Αστροθάλασσα… Στ’ αφτιά μας μακρινός αχός από καμπάνες στροβίλιζε τον νου σε γειτονιές του ουρανού… Επιτακτική ανάγκη να κόψω όλα τα νήματα του ανθρώπινου εαυτού… Μοναχός Παύλος: μια ευλογημένη ψυχή! Αληθινός! Όπως και οι βεδουίνοι, οι άγρυπνοι φύλακες του μοναστηριού μες στους αιώνες… Μας αποχαιρέτησαν με γέλια και χουρμάδες, τα φρούτα της ερήμου...
*

3.3.1982, ο γέροντας Αμφιλόχιος, παρουσία του Προφήτη Ηλία στην έρημο της Παλαιστίνης

Από την Ιεριχώ στην μονή Χοτζεβά. Στην μαγική πόλη της Ιεριχούς (Ελ-Ριχά) της σφραγισμένης με τον αριθμό 22, το φρέαρ του Ελισσαίου, άρχοντα του τάγματος του Ρόδου… Συνταρακτική πορεία προς την έρημο του Ιωάννη στο σημείο όπου ο χείμαρρος του Ουάντι Κελτ χύνεται στον Ιορδάνη… Εκεί όπου ο ένσαρκος άγγελος, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος βάπτιζε… Μονή Χοτζεβά: σκαρφαλωμένη σε απόκρημνα βράχια. Εδώ έζησε ο Προφήτης Ηλίας! Εδώ τον έτρεφε το κοράκι! Στο ίδιο σπήλαιο ο Ιωακείμ ευαγγελίστηκε την γέννηση της Παναγίας… Μας υποδέχτηκε ο γέροντας Αμφιλόχιος -βιβλική μορφή με την υπέρτατη σοφία της υπέροχης καλοσύνης! Το πιο συγκλονιστικό: δεν μας έκανε καμιά απολύτως ερώτηση! Ολονυχτία. Ένιωθα να αιωρούμαι. Βαθιά, μυστική ατμόσφαιρα… Στο απόδειπνο μαζί του ισχυρή αίσθηση της πύρινης παρουσίας του προφήτη Ηλία! Αναγνώριση ψυχών… Μας το είπε και ο ίδιος: «Υπάρχουν σημεία αναγνώρισης. Ένα από αυτά είναι η φωνή…» Μετά τον όρθρο μας ξεπροβόδισε ως την έξοδο του μοναστηριού. Του αφήσαμε δώρο τον δόκιμο μοναχό-φύλακα άγγελό μας, τον Παναγιώτη, συνοδό μας στα προσκυνήματα. Στο πρόσωπό του αναγνώρισε τον γέροντά του… Νήματα ζωής… Μια συνταρακτική μέρα που κατέληξε στο Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στην Ιερουσαλήμ. Από τον γέροντα Αμφιλόχιο στον Νάρκισσο!
*

30 Νοε 2011

26.2.1982, συνάντηση με έναν άγιο

Γέροντας Παΐσιος, αγγελικός φύλακας του ναού της Ανάληψης της Παναγίας στην Γεσθημανή 
Φωτεινής μάρτυρος. Πρώτη μέρα στους Αγίους Τόπους. Στο δρόμο για την Γεσθημανή. Ο ναός στο σημείο όπου αναλήφθηκε η Παναγία. Κάθοδος μέσα από μια επιβλητική σκάλα στο βάθος ενός υποβλητικού χώρου φωτισμένου από δεκάδες καντήλια… Η μορφή του γέροντα Παΐσιου ως φωτεινή στήλη αγιότητας. Ήρθε και κάθισε δίπλα μας. Προσευχηθήκαμε μαζί σιωπηλά. Δεν ανταλλάξαμε ούτε λέξη. Ύστερα, στον κήπο της Γεσθημανής… Υπάρχουν ακόμα κάποιες ελιές από τότε που ο Αγαπημένος έζησε εκεί την συνταρακτική του αναμέτρηση με το τέλος που ήταν η αρχή της καινής κτίσης! Εκεί, στη Γεσθημανή, και ο ναός της Μαγδαληνής…
*
«Εάν σε λησμονήσω Ιερουσαλήμ ας με λησμονήσει η δεξιά μου…» Η χρυσή Πύλη απέναντι στην περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ… Εκεί από όπου θα εισέλθει ο Χριστός θριαμβευτής στο πλήρωμα των καιρών…
*

Νάρκισσος, ο μοναχός που έχει νύμφη του την Παναγία!

Πετζαχούρ 1998. Στα περίχωρα της Βηθλεέμ φιλοξενούμενη στον περίφημο Πύργο, μετόχι του Αγίου Σάββα. Κτίσμα επιβλητικό, λιτό εσωτερικά, με έκδηλη παντού την αρχοντιά και τον πολιτισμό του Νάρκισσου, μοναδικού του κατοίκου… Φιλοξενία καρδιακή, όπου τίποτα δεν λείπει και τίποτα δεν περισσεύει. Μοναστηριακή τάξη αλλά και θαλπωρή. Κάποια μέρα μπερδεύοντας τα δωμάτια μπήκα κατά λάθος στο υπνοδωμάτιό του. Μου κόπηκε η ανάσα. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Από άλλο κόσμο. Η μια πλευρά του κρεβατιού του ήταν καλυμμένη με μια τεράστια μακρόστενη ασημοσκεπασμένη εικόνα της Παναγίας, με το περίγραμμά της σχεδόν σε φυσικό μέγεθος (αντίγραφο της αντίστοιχης περίφημης εικόνας της Παναγίας, περιφορά της οποίας γίνεται κάθε δεκαπενταύγουστο σε ολόκληρη την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ…) στολισμένη με τούλια και λουλούδια, ίδια νύμφη σε νυφική παστάδα! Η νύμφη σου Νάρκισσε, αγαπημένε! Η Παναγιά μας, η ανύμφευτη νύμφη! Η νύμφη του μοναχού… Έκλεισα σιωπηλά την πόρτα πίσω μου δακρυσμένη… Χαίρε Νάρκισσε, ευλογημένε άρχοντα της Ιερουσαλήμ!
*

Ιδιοσυχνότητα και διεγέρτης

"Υπάρχει ένα φαινόμενο στη φυσική που λέγεται «εξαναγκασμένη ταλάντωση». Κάθε σώμα έχει την ιδιοσυχνότητα του η οποία είναι χαρακτηριστική για το συγκεκριμένο σώμα. Αν το αφήσεις ελεύθερο να ταλαντωθεί, θα εκτελέσει πλάτος με βάση την συχνότητα αυτή που λέγεται ιδιοσυχνότητα. Αν σ’ αυτό το σώμα επιβάλεις εσύ μια συχνότητα -ένας εξωτερικός παράγοντας του επιβάλλει μια συχνότητα ξένη από την δική του- αυτή λέγεται συχνότητα του διεγέρτη. Και τελικά το σώμα ταλαντώνεται όχι στην δική του συχνότητα αλλά στου διεγέρτη! Γίνεται το εξής παράξενο. Σε μια ταλάντωση ο σκοπός είναι το μέγιστο πλάτος! Το μέγιστο πλάτος επιτυγχάνεται όταν η συχνότητα του διεγέρτη πλησιάζει την ιδιοσυχνότητα του σώματος! Η οποία μπορεί να είναι μικρή ή πολύ μεγάλη! Δεν έχει σημασία! Αν η συχνότητα του διεγέρτη πλησιάσει την ιδιοσυχνότητα του σώματος τόσο, το πλάτος γίνεται μέγιστο! Μάλιστα, αν ταυτιστούν, γίνεται άπειρο! Αυτό είναι πρακτικά αδύνατον! Το ταλαντούμενο σώμα είναι ο άνθρωπος, και η ιδιοσυχνότητα του σώματος είναι η πορεία που έχει διαλέξει γι’ αυτόν ο Θεός. Είναι κάτι συγκεκριμένο γι’ αυτόν. Μπορεί να είναι κάτι μεγάλο ή κάτι μικρό. Δεν έχει σημασία. Η συχνότητα του διεγέρτη είναι οι επιλογές του ανθρώπου, αυτά που ο ίδιος επιλέγει. Ο δρόμος που εκείνος επιλέγει να ακολουθήσει! Επομένως η συχνότητα του διεγέρτη μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη και να επιτύχει ένα πλάτος. Το μέγιστο όμως πλάτος, το βέλτιστο αποτέλεσμα, έρχεται όταν ο δρόμος που επιλέγει είναι συμβατός προς την ιδιοσυχνότητα του. Και μάλιστα αν ταυτιστούν, γίνεται άπειρο!" Ι.Π.

27 Νοε 2011

Η Κιβωτός της χαράς

26.11.2011, Αγ. Στυλιανού
"Ο Ραφαήλ είναι ο αρχάγγελος των θαυμάτων! Όσοι τον ζουν, δεν νοείται να μη θαυματουργούν! Ο άνθρωπος δεν τολμά να αποπειραθεί να κάνει θαύματα από τον φόβο της έκθεσής του! Το μεγαλύτερο θαύμα, εντούτοις, είναι να μη χρειάζεσαι καν να μπεις στην διαδικασία του να κάνεις θαύμα! Να μη θέλεις τίποτα! Γιατί ο Θεός είναι εκείνος που διαρκώς θαυματουργεί! Η ζωή που μας χάρισε είναι το μεγαλύτερο θαύμα! Εμείς όμως μπορούμε να κάνουμε τα δικά μας θαύματα. Να αποβάλουμε την κακία μας -να συγχωρήσουμε τους εχθρούς μας! Να αποβάλουμε την ευθιξία! Να αποβάλουμε την κατάθλιψη! Ιδού τρία μεγάλα θαύματα! Η κατάθλιψη είναι φόβος θανάτου. Φοβάσαι, γιατί δεν πιστεύεις στην αθανασία! Αν δεν πιστεύεις στο «μετά» -μιλάμε για ζώσα πίστη- τότε θα βρεθείς όπου πιστεύεις. Στην ανυπαρξία! «Θα είμαι για σένα αυτό που πιστεύεις ότι είμαι». Μάχαιρα έδωσες με την σκέψη σου, μάχαιρα θα λάβεις! Εξάλλου αυτός που δεν πιστεύει ότι υπάρχει ζωή «μετά» ούτε τώρα ζει, αφού μόνος του αυτοαναιρείται! Αλίμονο στους παρόντες που είναι απόντες! Ευλογημένοι οι απόντες που είναι παρόντες! Ζήστε την ουράνια στιγμή! Την στιγμή της χαράς! Την στιγμή της χάρης! Την στιγμή του μαζί! Την στιγμή της ενότητας! Η αιωνιότητα εμπεριέχει την παρούσα αγάπη της στιγμής αυτής! Μπορώ να κάνω την στιγμή αιώνια, και να την επαναφέρω για πάντα έως ότου αθωωθείς! Φέρτε μου την χαρά σας για να ανασυντάξω την Εικόνα σας και να κερδίσουμε παράδεισο! Η στιγμή δημιουργεί παρελθόν και μέλλον, γέννηση και θάνατο! Η στήλη της χαράς ανυψώνεται πέρα από την γέννηση και τον θάνατο, στην αθανασία! Η αθανασία είναι η κατακόρυφη στήλη των στιγμών της χαράς-χάρης! Την αιωνιότητα την διαχειρίζονται οι απεσταλμένοι που μπορούν να κάνουν αθάνατες τις στιγμές της χαράς σου! Εκεί βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου! Ο Χριστός πάνω στον σταυρό είχε δεξιά του τον ληστή που συμβόλιζε την γέννηση, και αριστερά του τον ληστή που συμβόλιζε τον θάνατο! Εκείνος αναστήθηκε! Λύτρωσε έτσι τα δύο σημεία, αριστερά και δεξιά του! Ο ίδιος ήταν η κατακόρυφη στήλη της ένωσης των πριν διεστώτων: η Πύλη της αθανασίας!"
* 

22 Νοε 2011

Την επόμενη μέρα...

ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, 
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια 
αναγράφω σοι η πόλις Σου, Θεοτόκε. 
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον. 
Ίνα κράζω σοι,
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΗ!
*

21 Νοε 2011

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΊ

Άξιόν εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών
την τιμιωτέρα των Χερουβείμ
και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσα
την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν!
*
Χαίρε δι’ ής η χαρά εκλάμψει, Χαίρε δι’ ής η αρά εκλείψει!

Χαίρε αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον, Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε κλίμαξ επουράνιε, δι’ ής κατέβη ο Θεός, Χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν

Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα, Χαίρε παντός του κόσμου εξίλασμα

Χαίρε ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη, Χαίρε ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς

Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων, Χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων

Χαίρε η Γη της επαγγελίας, Χαίρε εξ ής ρέει μέλι και γάλα

Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, Χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα

Χαίρε ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα,

Χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα, Χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΗ!
*

Ο Bodidarma έλεγε για τον εαυτό του: «Δεν υπάρχω!»

«Όταν τα φαινόμενα διαλύονται δημιουργείται το Bodi, η υπέρτατη σοφία… Μια οφθαλμαπάτη η πραγματικότητα! Ένα όνειρο! Μια αστραπή! Η κενότητα, η ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό που υπάρχει και δεν υπάρχει ταυτόχρονα! Το απόλυτο, η έσχατη πραγματικότητα δεν υπάγεται σε κατηγορίες της νόησης. Στο απόλυτο δεν μπορεί να αποδοθούν προσδιορισμοί ή ιδιότητες. Δεν υπάρχει τίποτα! Σαμσάρα δεν είναι παρά μια φαινομενική πραγματικότητα. Το darma δεν έχει σχέση με τον νου. Όλη η πραγματικότητα είναι εκτός του νου! Ο νους είναι ένα μικρό όχημα που δεν τα καταφέρνει τόσο καλά. Μόνο το απόλυτο αποτελεί πραγματικότητα. Η Νιρβάνα πραγματοποιείται. Είναι το ίδιο πράγμα. Μόνο το απόλυτο, η κενότητα υπάρχει! Δεν υπάρχει ύπαρξη, δεν υπάρχει Σαμσάρα, δεν υπάρχει κάρμα, δεν υπάρχει πραγμάτωση. Δεν υπάρχει τίποτα! Όλες αυτές είναι φανταστικές καταστάσεις. Αυτός που αντιλαμβάνεται το απόλυτο, το κενό, βιώνει την πραγματικότητα. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, βυθίζεται σε μια φανταστική πραγματικότητα πλασμένη από τον νου του. Η μόνη δυνατότητα να καταλάβει, είναι τα όρια της πραγματικότητας που έχει πλάσει!»
Αυτά λέει ο εαυτός Σου-Bodidarma της 28ης δυναστείας!

20 Νοε 2011

Η ιλαρότητα και η ευφροσύνη του Ελληνικού φωτός!

H συνταρακτική ποιότητα και ένταση του Ελληνικού φωτός είναι συνεχές, αδιάλειπτο «χτύπημα ζωής» στην κάθε μας μέρα! Πώς να σκοτεινιάσεις μέσα σε τόσο φως; Η συνείδησή μας πάμφωτη σαν καλοκαίρι, όπως λέει ο Ελύτης... Όποιος δεν έχει ζήσει το ελληνικό καλοκαίρι δεν γνωρίζει την ιλαρότητα και την ευφροσύνη του Φωτός! Το φως πέφτει πάνω σου τόσο άμεσα που εισβάλλει εντός χωρίς να μπορείς να του αντισταθείς! Οι Έλληνες είναι καταδικασμένοι από το Φως να μην πιάσουν ποτέ κακιά σκουριά… «Αείποτε παίδες» μας αποκάλεσε το ιερατείο των μυστών της Αιγύπτου στον Πλάτωνα. Είμαστε παιδιά, με όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματα των παιδιών! Επιλεγμένοι εντούτοις από την θεϊκή βουλή να στεγάζουμε στην όμορφη και παράξενη πατρίδα μας το πιο συνταρακτικό φως της γης! Το φως αυτό γέννησε τον Λόγο, την Τέχνη, έκανε το μυστήριο διαυγές! Παρ’ όλες τις ανεπιτυχείς απόπειρες μες στους αιώνες να σβήσει αυτή η γενιά των θεών, με πρόσφατη την αήθη επίθεση ισοπέδωσης στο όνομα της παγκοσμιοποίησης των αγορών, δεν είναι ακόμα κατανοητό στο κουτό μυαλό των ερπετών της γης πως η χώρα αυτή είναι θεοφόρα! Γεννά θεούς! Και πως δεν είναι ένας ακόμη αριθμός στον χρηματιστηριακό τους τζόγο! Το βέβαιο είναι ότι η Ύβρις προκαλεί την Νέμεση! Η εκδίκηση της Ελλάδας είναι το ΦΩΣ της! Και η ιλαρότητα και ευφροσύνη που το ΦΩΣ αυτό χαρίζει στους Έλληνες, κάτω από όλες τις συνθήκες και περιστάσεις! Είμαστε από καλή γενιά! Τίποτα λιγότερο από ζήτημα φωτός!
*

15 Νοε 2011

Ηλίας, ο μεθυσμένος από Θεό!

Ο Ηλίας μου ήταν άνθρωπος της χαράς! Μονίμως «φτιαγμένος»! Μεθυσμένος από Θεό! Όχι απλώς δεν ήταν μελαγχολικός, αλλά μονίμως ήταν high! Ποτέ δεν τον είδα να σκοτεινιάζει. Ήθελε πάντοτε να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε! Με το που έβλεπε κάποιον, αδιακρίτως, τον βούταγε και έδινε παράσταση, ανάλογα με την περίπτωση! Ηθοποιός, καραγκιόζης του Θεού γινόταν μέχρι  να βρει το σημείο του άλλου, να  τον ξεκλειδώσει, να τον χαλαρώσει, να τον κάνει να γελάσει! Έλεγε απίστευτες ιστορίες… Δεν ξεχώριζε κανέναν άνθρωπο. Δεν το έκανε επιλεκτικά, ή μόνο με κάποιους που του άρεσαν! Δίποδο να έβλεπε, και το βούταγε κατ’ ευθείαν! Όπου και να ήταν! Έξω από το κότερο του Βαρδινογιάννη είχε το μαγκάλι του και έψηνε σουβλάκια και τα κερνούσε στους περαστικούς! Τάιζε τους κοτεράδες! Ελεημοσύνη στους πλούσιους, όπως λέει ο άγγελος. Αυτονών η ψυχή εξάλλου την χρειάζονται περισσότερο! Ο Ηλίας τους έφερνε αμηχανία, όμως τον πήγαιναν. Ένα άλλο απίστευτο πράγμα είναι πώς του έφταναν τα λεφτά του! Λες και τα πολλαπλασίαζε η ευλογία του Θεού! Ήταν άρχοντας! Κερνούσε, χάριζε, έδινε ατέλειωτα! Και ήταν πάντα χορτασμένος, πάντα ευχαριστημένος, πάντα γεμάτος, πάντα με το «δόξα σοι»! Τον ακολουθούσε η αφθονία! Να μην τελειώνουν αυτά τα κεμπάμπ; Τα κεράσματα; Τα παγωτά; Ερχόταν στο σπίτι και μας έφερνε κιβώτια παγωτά! Τα παιδιά τα μοίραζαν στην γειτονιά! Κιβώτια μπισκότα, αναψυκτικά! Πήγαινε στο Δαφνί, στο τρελοκομείο, φαγητά, τσιγάρα… Όπως και ο άγγελος, τραγουδούσε! Έπαιζε και φλογέρα… Τι μαντινάδες μας έλεγε, τι ιστορίες σούφικες… Παραμυθάς! Για μένα, ο Ηλίας ήταν το βάμμα του ηλιοτροπίου. Η ένδειξη για το πώς είναι τα πράγματα! Σπάνια να είδα έναν ή δύο ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια που να του αντιστάθηκαν! Ακόμα και τα τέρατα τα άνοιγε! Δεν μπορούσαν να του αντισταθούν! Σε όλους έκανε κάτι μέσα στην ψυχή τους! Αλλά έμπαινε πιο κάτω και από το κάτω προκειμένου να κερδίσει κάποιον! Τού έκανε ό,τι καραγκιοζιλίκι τον ενέπνεε ο Θεός που θα μπορούσε να τον ταρακουνήσει, να τον βγάλει από την κακομοιριά και την μιζέρια! Ήταν μιας σχολής, με συγκεκριμένη από Θεού αντίληψη. Έκανε τα πάντα μέχρι να σε κάνει να γελάσεις! Να σου πάρει το βάρος! Δεν του ξέφευγε κανείς! Εν τω μεταξύ τους τά ’χωνε κιόλας! Αυτός τους έπαιρνε το βάρος, αλλά εκείνοι βεβαίως το ξανάπαιρναν πίσω! Έστω για λίγο όμως τους χαλάρωνε, τους ελευθέρωνε από την μέγγενη του νου! Πάντως δεν μάσαγε τα λόγια του! Όπως ακριβώς και η Νίκη με την οποία έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Αυθεντικά λαϊκοί άνθρωποι, αληθινοί 100%. Ο Ηλίας μιλούσε ευθέως! Με παρρησία! Θυμάμαι κάποιον που έβγαλε ένα CD και έγραφε για τον Ηλία ότι ήταν «Τουρκοκρητικός». Έπαθε αμόκ! Δεν μπορούσε να ακούει καν την λέξη Τούρκος! Τού ’παιξε τέτοιες κατάρες που ούτε να τις επαναλάβω μπορώ. Εγώ είχα σκάσει στα γέλια! Αφού λοιπόν ξεθύμανε, άρχισε να τις μαζεύει: «Θεέ μου και μη μ’ ακούς! Θεέ μου και συχώρα τόνε!» Σε ό,τι έκανε, έλεγε: «Εγώ βάνω τη χέρα μου και ο Θεός το θέλημά του!» Δεν έκανε τίποτα, μα τίποτα, χωρίς να επικαλεστεί τον Θεό! Φαγητό βάζαμε στο φούρνο, και πάντοτε έλεγε: «Μπεσμ Αλλάχ Ελραχμάν Ελραχίμ!» Στο όνομα του πολυέλαιου και πολυεύσπλαχνου Θεού! Είχε ακτημοσύνη χωρίς όρια! «Ευτυχώς απού δεν δίνονται τα μάτια! Γιατί θελ’ άμαι από καιρού στραβός!» Δεν κρατούσε τίποτα! Και τι έμαθαν απ’ αυτόν; Τίποτα! Εντούτοις τους άγγιξε! Εγώ πάντως έμαθα! Για μένα  τον έστειλε ο Θεός! Ήταν τέτοιο συνταραχτικά φυσικό, υγιές στοιχείο, που με γείωνε, με κρατούσε, επειδή ακριβώς ήμουν αιθεροβάμων, «διανοούμενη» (ευτυχώς όχι μόνον). Ένιωθα το πνευματικό μέγεθος του Ηλία δίπλα μου, καθώς με γείωνε σ’ αυτήν την φυσική πραγματικότητα προτάσσοντας διαρκώς την απόλυτη βεβαιότητα του Θεού, και μου επέτρεπε να δω τον βαθμό της αρρώστιας των ανθρώπων χωρίς να με ξεγελούν ή να με γοητεύουν! Τον Ηλία, δεν μπορούσε κανείς να τον ξεγελάσει. Δεύτερο βλέμμα δεν χρειαζόταν να ρίξει για να καταλάβει τι ρόλο παίζει ο καθένας. Ήταν εντούτοις παιδικός, και συνταρακτικά άμεσος με όλους! Ποτέ δεν αποθαρρύνθηκε από την κακία! Έκανε κατά μέτωπο επίθεση ζωής διεισδύοντας στα τρίσβαθα του άλλου! Είχε άπειρη εμπιστοσύνη στον Θεό, στο καλό! Δεν θεωρούσε τον εαυτό του καθόλου θύμα, μόνο ευλογημένο, με όσα κύματα κι αν τον κουκούλωσαν στην ζωή του, όπως έλεγε. Μου έκανε εντύπωση όταν είδε μια φορά έναν ανάπηρο, τι είπε. Κάτι φαινομενικά σκληρό, αλλά εντέλει αληθινό: «Είναι ψυχή με κουσούρι γι’ αυτό τον ήκαμε ο Θεός ανάπηρο! Για να το βλέπει και να διορθωθεί!» Μέσα σου δηλαδή είναι το κουσούρι, και ο Θεός σου το βγάζει απέξω! Άρα ουδείς «αθώος», όπως θέλουν να σκέπτονται οι αφελείς διανοούμενοι. Το σύμπαν αυτό έχει νοημοσύνη! Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο! «Θεέ μου μεγαλοδύναμε, μεγάλο το όνομά σου, φύλλο δεν πέφτει από δεντρί δίχως το θέλημά σου!» Έλεγε για τον γάμο: «Καλιά η κατσαρόλα νά ’ναι σκεπασμένη παρά αξεσκέπαστη!» Είχε όμως τεράστια κατανόηση για τα ανθρώπινα! Πίστευε πως τον έρωτα ο Θεός τον φυτεύει στις καρδιές, και γι’ αυτό δεν ένιωθε καμιά ενοχή μέσα του, ούτε ενοχοποιούσε τους άλλους αν ήταν πράγματι ερωτευμένοι. Θυμάμαι κάποτε που ο μεγάλος του γιος, παντρεμένος με μια πολύ καλή γυναίκα και μ’ ένα τσούρμο παιδιά, ερωτεύτηκε μιαν άλλη γυναίκα και συνήψε δεσμό μαζί της. Ο Ηλίας δεν τον κατηγόρησε! Και όχι από αντρική αλληλεγγύη! Καθόλου μάλιστα. Ήταν πολύ στενοχωρημένος που είχε έρθει σε τέτοια δυσκολία το σπιτικό του. Μού ’λεγε όμως πως ο Θεός που έδωσε τον έρωτα στον γιο του, θα του δώσει και την λύση! Μ’ αγαπούσε συνταραχτικά! Έλεγε πως γι’ αυτόν πρώτα ήταν η νονά του, και μετά ο Θεός! Το έλεγε στην ίδια του την οικογένεια: «Από την μια είναι η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, ο κόσμος όλος, ο Θεός μου, και από την άλλη η νονά μου!» Έλεγε πως αυτό που νιώθει για μένα είναι κάτι θεοτικό! «Το ένα φως ήσμιξε με το άλλο φως! Φως στο φως είναι η αγάπη!» Μού’ λεγε πολλές φορές: «Αν δεν ακούσω την εμιλιά σου δεν ανοίγουν τα αυθιά μου μήτε τα μάθια μου…» Ποτέ μου δεν τον ζήτησα και να μην έρθει! Της καλής στιγμής ψυχή! Πάντα κοντά μου τα δώδεκα χρόνια που έζησε στην Ελλάδα! Μαζί μπήκαμε στο καινούργιο  σπίτι τότε, και στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, μαζί γιορτάσαμε με μαντινάδες και τσικουδιές χρόνια μετά ένα άλλο ευλογημένο χώρο… Μαζί, μέσα σε ξεκαρδιστικά γέλια και τραγούδια κουβαλήσαμε στα Χανιά σ’ ένα αμάξι (!) έναν ολόκληρο εξοπλισμό… Στις γέννες μου ήταν παρών! Στον θάνατο του πατέρα μου ήταν παρών. Εκείνος του έκλεισε τα μάτια. Στον θάνατο της αγαπημένης μου Μαρί ήταν παρών. Τότε πραγματικά τον χρειάστηκα. Είχα καταρρεύσει… Θυμάμαι που πηγαίναμε στην κηδεία, ήμουν πολύ εξαντλημένη -δεν είχα βάλει μπουκιά στο στόμα μου- και μου λέει: «Σταμάτα σ’ ένα φούρνο να πάρουμε κάτι να φάμε!» Εγώ θύμωσα και τον μάλωσα: «Δεν ντρέπεσαι, τέτοια στιγμή να μου λες να φάμε;» Και η απάντησή του: «Αν θέλεις του λόγου σου να ποθάνεις, ξά’σου, εγώ θα κατέβω και θα πάρω κάτι να φάω!» Ήταν σοκαριστική η δύναμη της ζωής μέσα του! Στην πραγματικότητα, ο σεβασμός του προς την ζωή! Ήταν άγιο δεδομένο πως ο Θεός θέλει να ζούμε, γι’ αυτό πρέπει να τιμούμε την ζωή, και πως εκείνος θα μας πάρει όταν ο ίδιος το θελήσει! Ο θάνατος δεν τον απασχολούσε καθόλου γιατί αγαπούσε την ζωή! Και την ζούσε εντελώς, «έστιβε» κάθε στιγμή για να της βγάλει όλη την δυνατή χαρά… Ούτε έκλαιγε κανέναν που πέθαινε! Ήταν βέβαιος πως ο Θεός ξέρει τι κάνει, αφού στα χέρια του είναι όλο το παιγνίδι της ζωής. «Ως η ζωή κι ο θάνατος!» έλεγε. «Μαρία μου, μη μπα και σκεφτείς ποτέ πως ο Θεός κάτι δεν μου χάρισε, πως κάτι στερήθηκα, κάτι δεν έζησα! Όλα μου τά ’δωκε! Είμαι χορτασμένος και ευχαριστησμένος μέσα από την ψυχή μου!» Αυτός ήταν ο λατρεμένος μου Ηλίας… Έλεγε στην μάνα μου, στον πατέρα μου, στην αδελφή μου, σε όλο μου το περιβάλλον: «Καλοί είστε και του λόγου σας, αλλά σαν την νονά μου δεν είστε! Καθένας στο σκαλούνι του!» Τους τρέλαινε! «Μαρία, αν με ρωτήσουν τι χρώμα έχουν τα μάτια σου δεν ξέρω! Δεν τά ’χω δει ποτές μου! Γιατί κάθε φορά που γυρίζω να σε κοιτάξω, βλέπω ένα φως!» Και δεν το έλεγε ποιητική αδεία: κάτι ζούσε πολύ ισχυρό. Δώδεκα χρόνια έζησε ανάμεσά μας ως υπηρέτης! Ερχόταν στο σπίτι και με βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού, γιατί τότε ήμουν μόνη. Τινάζαμε τα χαλιά κ.λπ. Ερχόταν, γέρος άνθρωπος, και με υπηρετούσε! Ήρθε για να μας υπηρετήσει! Να ξεσκατίσει τα παιδιά, να τα χορέψει στα γόνατα του, να τους τραγουδήσει μαντινάδες… Αυτή η ψυχή ήρθε ως υπηρέτης κοντά μας! Ο μόνος! Όλοι ενοχλούνταν που μου είχε αυτή την λατρεία! «Καλός είσαι και του λόγου σου, μα σαν την νονά μου δεν είσαι!» Ποιος άντεχε να το ακούει! Και τους αγαπούσε όλους πραγματικά. Ήταν τέτοια μαρτυρία Θεού για όλο αυτό τον κόσμο! Σ’ έπιανε απ’ τον λαιμό και σε έβαζε επί τόπου μες στην καρδιά του Θεού! Δεν του γλίτωνε κανείς! Πολλούς συντάραξε! Τι πήραν άραγε από τον Ηλία; Τι κράτησαν; Τα λόγια του, το κέφι του, την μαγική του δύναμη; Πάντως όλους τους διαπέρασε κάτι: μια ισχυρή μαρτυρία Θεού! Όλους!
*

14 Νοε 2011

Το παρελθόν γράφεται ΤΩΡΑ! Όπως και το μέλλον!

O σατανάς ένα πράγμα θέλει: να σου αφαιρέσει την Δύναμη του ΤΩΡΑ! Την Δύναμη που αλλάζει τα πάντα! Την Δύναμη που αλλάζει όχι μόνο την δική σου ιστορία, αλλά και την ιστορία του κόσμου! Οτιδήποτε ασύμβατο προς το Φως το σαρώνει το σύμπαν ως μηδέποτε υπάρξαν! Είμαστε εδώ για να γράψουμε μια καινούργια ιστορία! Το παρελθόν και το μέλλον θα ξαναγραφούν σύμφωνα με την βούληση των όντων του Φωτός! Ως ιστορία Φωτός! Εμείς αποφασίζουμε για την ιστορία! Και η αιώνια επιλογή μας είναι το Φως! Εσύ είσαι μαζί μας ή εναντίον μας;
*

11 Νοε 2011

Μα τι ήρθαμε σ’ αυτή την ζωή να πούμε άλλο από το σ’ αγαπώ…

Έζησες την αγάπη; Το μόνο που μένει είναι η αγάπη! Τι αγάπη έδωσες, τι αγάπη μοιράστηκες! Είναι το μόνο που νικά τον θάνατο! Η αγάπη! Κήδεψα ανθρώπους που αγάπησα πάρα πολύ, και το μόνο που με παρηγόρησε σε ανθρώπινο επίπεδο είναι ότι τους αγάπησα και με αγάπησαν! Συναντηθήκαμε αγαπητικά! Έγινε η Συνάντηση! Η συνάντηση της αγάπης! Αυτό είναι το μόνο που νικά το θάνατο! Ο θάνατος είναι η μη αγάπη! Τότε σε νικά ο θάνατος! Μια στιγμή επικοινωνίας καταργεί τον θάνατο! Ένιωσα τόσο βαθιά ότι ανταλλάξαμε το μήνυμά μας, που όταν έφυγαν ήμουν ήσυχη. Συναντηθήκαμε! Ανταλλάξαμε την ιερή λέξη «σ’ αγαπώ!» Πέταξε ως την ψυχή μου η αγάπη τους, όπως και η δική μου αγάπη πέταξε ως την δική τους ψυχή. Ενωθήκαμε! Μα τι ήρθαμε σ’ αυτή την ζωή να πούμε άλλο από το σ’ αγαπώ… Πραγματικά δεν ήρθαμε να πούμε τίποτα άλλο! Και όχι με λόγια… Έγινε η Συνάντηση; Νικήθηκε ο θάνατος! Έλεγε ο Ηλίας μου: «Μαρία μου, ποτέ σου να μη με κλάψεις! Ετούτηνα τη στιγμή να ποθάνω, να ξέρεις ότι είμαι ο πιο ευχαριστησμένος άθρωπος στον κόσμο! Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μου τό ’δωκε ο Θεός ο μεγαλοδύναμος! Είμαι ευχαριστησμένος από τση εφτά πατωσές τση γης ως τση εφτά πατωσές του ουρανού! Δεν υπάρχει ποτέ τίποτα που να ζήτηξα από του Θεού μου και να μη μου το δώσει! Ο Θεός αργεί μα δεν ξεχνά! Όπου πατώ, πατεί ο Θεός! Μη φοβηθείς τον θάνατο, Μαρία μου! Πιο δίκαιο από τον θάνατο δεν υπάρχει! Ο χάρος για να μην τόνε βρίζουνε, έδωκε την αφορμή! Ως η ζωή κι ο θάνατος!» Εννοούσε πως ο Θεός μας δίνει το δώρο της ζωής και γι’ αυτό δεν πρέπει να του παραπονεθούμε, να του ζητήσουμε τον λόγο γιατί μας παίρνει! Αφού μας τό’ δωσε το δώρο της ζωής! Ζήσαμε! «Ο εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγε…» Δεν σε νοιάζει να πεθάνεις, όταν ξέρεις ότι θα πας στον Πατέρα σου!
Ο Ραφαήλ θα σπάσει το δρεπάνι του θανάτου, αν το επιτρέψουν οι άνθρωποι! Είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει! Και το ανήγγειλε: την αειζωία! Ο Χριστός εξάλλου νίκησε τον θάνατο!
*

10 Νοε 2011

8.11.2011, των Αρχαγγέλων

Οραματισμός
Είμαι Φως, είμαι αγάπη, είμαι χαρά! Η δύναμη του Θεού προστατεύει και διατηρεί τον νου μου κρυστάλλινο, σοφό, έξυπνο και απλό. Το φως του Θεού πυρπολεί την καρδιά μου και νιώθω αγάπη για όλα τα πράγματα γύρω μου. Η σοφία του Θεού ενεργοποιεί το σώμα μου, το ισχυροποιεί, το θεραπεύει και το γεμίζει ενέργεια. Είμαι φως! Είμαι αγάπη! Είμαι χαρά! Με την δύναμη των αγίων αγγέλων πλημμυρίζω από αγαθά συναισθήματα. Είμαι φως! Είμαι αγάπη! Είμαι χαρά! Η δύναμη του Θεού, με θέλει άνθρωπο στην γη που θα μετατραπεί σε άγγελο! Έχω αγνότητα, καλοσύνη, φωτεινότητα και αγάπη για ό,τι με περιβάλλει! Εκπέμπω ηλιακό φως! Ο νους μου κρυστάλλινος προστατεύεται από την δύναμη του Θεού! Η καρδιά μου είναι ηλιακή, το σώμα μου είναι πανίσχυρο! Είμαι Φως! Είμαι Αγάπη! Είμαι χαρά! Είμαι άγγελος του Θεού σε ανθρώπινο σώμα! Τέλειος άνθρωπος, τέλειος άγγελος! Απλός, ταπεινός, δυνατός! Η δύναμη του άγιου Θεού προστατεύει τον νου μου! Τον διατηρεί κρυστάλλινο, πεντακάθαρο, άγιο, τέλειο! Το φως του άγιου Θεού πλημμυρίζει την καρδιά μου. Την κρατάει λαμπερή, ισχυρή, φωτοβόλα! Και η δύναμη του Θεού πλημμυρίζει το σώμα μου, το γεμίζει ενέργεια και το προστατεύει. Το φως του Θεού με προστατεύει. Ό,τι κοιτά, το κοιτώ με αγάπη! Ό,τι ακούω, το ακούω με αγάπη. Προσφέρω! Συγχωρώ! Συνδράμω! Εκτελώ το άγιο έργο του Θεού! Είμαι το φως του Θεού στην γη! Έχω αγάπη για όλους και όλα! Είμαι νέος, καινούργιος, όπως ο Θεός θέλει. Η άγια Δύναμη του Θεού καθαρίζει τον νου μου! Είμαι παιδί του Θεού! Είμαι θαύμα! Δεν επιτίθεμαι στον κόσμο! Συγχωρώ τον κόσμο! Συγχωρώ τα πάντα! Είμαι μαζί με όλους! Αγαπώ τα πάντα! Ευλογώ τα πάντα! Παρόλα αυτά είμαι έξυπνος και ξέρω να προφυλάσσομαι από ό,τι δεν είναι για το καλό το δικό μου και των άλλων.
Είμαι φως! Είμαι αγάπη! Είμαι χαρά!

6 Νοε 2011

Αλίμονο αν δεν ομολογήσεις το θαύμα!

Αλίμονο σ’ αυτούς που δαιμονοποιούν τους αγγέλους και αγγελοποιούν τους δαίμονες! Αλίμονο στους ευεργετημένους που κρατούν τις ευεργεσίες και τα θαύματα μόνο για τον εαυτό τους, χωρίς να τα ομολογούν προς δόξαν Θεού! Αλίμονο σ’ αυτούς που αρνούνται να αγαπήσουν τους αγγέλους! Ακόμα και ο ίδιος ο Δαίμονας δήλωσε υπακοή προς τον Θεό, σε αντίθεση με τον άνθρωπο! Ο Ραφαήλ είναι αυστηρός με τους αχάριστους: εκείνους που μόνοι τους διώχνουν από πάνω τους την χάρη της ευλογίας! Η ευθύνη όσων είναι κοντά στο «φαινόμενο» της θεϊκής συγκατάβασης του αρχαγγέλου Ραφαήλ μέσα στα ανθρώπινα δρώμενα, όσων είναι μάρτυρες των συνεχών του θαυμάτων, είναι μεγάλη! Αλίμονο αν δεν ομολογήσουν τις ευεργεσίες! Αλίμονο αν δεν διακηρύξουν τα θαύματά του! Δεν αντέχει ωστόσο η συνείδηση του ανθρώπου την εικόνα του θεού-θεραπευτή εντός του! Γιατί συνεπάγεται την ευθύνη της ομολογίας πως είναι υιός Θεού, παιδί του Θεού! Και ως εκ τούτου πως του αξίζει το Βασίλειο του Πατέρα του, γι’ αυτό και του επιστρέφεται! Το θαύμα ταυτοποιεί άμεσα την καθαρή ψυχή με τον Δημιουργό της! Είναι επιστροφή στην αρχεγονική ενότητα! «Εγώ θεράπευσα δέκα λεπρούς!» είπε ο Χριστός, «και μόνον ένας επέστρεψε για να με ευχαριστήσει! Οι υπόλοιποι εννέα πού είναι;» Ο νους του ανθρώπου εφευρίσκει άπειρους τρόπους για να «εκλογικεύει» και να ακυρώνει το θαύμα! «Τυχαίο ήταν» πολύ εύκολα λέει, ή το αποδίδει σε άλλους παράγοντες! Η ψυχή όμως γνωρίζει! Γι’ αυτό όταν δεν υπογράφει το θαύμα που της απευθύνεται, υπογράφει την αυτοκαταδίκη της!
*

Ο Νικητής!

Αν είσαι συνδεδεμένος με το δίκτυο του Φωτός, ό,τι και αν συμβαίνει είναι πάντοτε υπέρ εσού! Είσαι πάντοτε Νικητής! Δεν υπάρχει για σένα αρνητική εκδοχή ή «κακή» έκβαση! Η ανάγνωση των γεγονότων, εξάλλου, είναι εντελώς διαφορετική για σένα! Το υπέροχο Δώρο του Θεού, η Ζωή, είναι πάντοτε όμορφη! Κάθε σχέδιο Του είναι όμορφο! Και είναι ορατό από τα όντα του Φωτός! Τα όντα αυτά τα ακολουθεί η βεβαιότητα του ως εν ουρανώ και επί της γης! Η βεβαιότητα της θεϊκής Παρουσίας! Η βεβαιότητα αυτού που τα ίδια είναι: συμμέτοχοι και συνδημιουργοί της θεϊκής Εκδήλωσης!
*

Η κρίση είναι πτώση!

H σκέψη δεν είναι παρά συνεχής κρίση, συνεχής κριτική πάνω σ’ αυτό που  συμβαίνει! Και ούτε καν πάνω σ’ αυτό που όντως συμβαίνει, αλλά πάνω σ’ αυτό που ο νους νομίζει ότι συμβαίνει! Ο άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση με την σκέψη πάνω σ’ αυτό που συμβαίνει! Η σκέψη δεν είναι παρά θόρυβος πάνω στην προσκεπτική νοημοσύνη την οποία δεν αφήνει να εκδηλωθεί. Παραμένει έτσι η προσκεπτική μας νοημοσύνη ο σιωπηλός μάρτυρας της ψευδαισθητικής πραγματικότητας! Γι’ αυτό και ο συντομότερος τρόπος να βγεις από την ψευδαίσθηση είναι να πάρεις την στάση του παρατηρητή! Η κρίση είναι πτώση! Το Ον που έκρινε την Δημιουργία, εξέπεσε! Και συμπαρέσυρε μαζί του στρατιά όντων! Με την σκέψη-κρίση δηλαδή δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να αναπαράγουμε την Πτώση! Αυτό που όντως συμβαίνει -ροή υπέροχης, πολύχρωμης, απειρότροπης Ζωής- δεν κρίνεται από εκείνους που το συνδημιουργούν, αλλά από τους «θεατές», εκείνους δηλαδή που το «κοιτάζουν» όντες εκτός, εκτός Ζώσας Ζωής, μέσα στην φυσαλίδα της ψευδαίσθησης των πτωτικών συνειδήσεων που ούτως ή άλλως αποτελεί χωροχρονική εκκρεμότητα με ημερομηνία λήξης. Αναζητήστε την  εμπειρία της προσκεπτικής νοημοσύνης: την χαρά, το θάμβος, την έκσταση, την αίσθηση της ασφάλειας του να ρέεις με το όλο πράγμα… Ο Θεός είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν δεν σκέφτεσαι: στην σιγή του νου! Και οι ιδεαλιστικότερες, οι συγκλονιστικότερες σκέψεις, δεν είναι παρά «σχόλιο» αυτού που συμβαίνει! Αδειάστε τον νου! Ανακαλύψτε την ομορφιά της συνήχησης με την Ζώσα Ζωή! Μια άλλη Ζωή, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, συμβαίνει πίσω από «την παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μας», όπως αποκαλούσε ο Καζαντζάκης τις αισθήσεις. Ζωή ατραυμάτιστη για τους Οδυσσείς στο συναρπαστικό Ταξίδι που συνδημιουργούμε και ταυτοχρόνως ανακαλύπτουμε!
*

Όλοι για τον Θεό, εντέλει, δουλεύουν!

Η απάντηση στην καθημερινή τρομοκρατία των ερπετικών συνειδήσεων, αλλά και των αμαθών, είναι πως άλλος είναι στο τιμόνι! Όλοι για τον Θεό, εντέλει, δουλεύουν! Στο τέλος θα διαχωριστεί η ήρα από το στάρι! Το Φως είναι στην γη! Το σχέδιο των φωτεινών όντων, της εκδήλωσης απειρότροπων εκδοχών Ζωής, δεν διαταράσσεται από τα ασυνείδητα όντα! Η ΖΩΗ σε κάθε περίπτωση νικά! Εσύ τι υπηρετείς; Την ζωή ή τον θάνατο; Η απάντηση σου κρίνει την τύχη σου καθώς και την τύχη των όντων που συνηχούν μαζί σου!
*

3 Νοε 2011

Ορθοδοξία, ο Ελληνικός Χριστιανισμός: η Ελληνική θρησκεία

Η Ορθοδοξία, ο ελληνικός χριστιανισμός, είναι η ελληνική θρησκεία! Το άνοιγμα προς την Ορθοδοξία ωφελεί κάθε νέο άνθρωπο! Μέσα από τον λόγο θα ανακαλύψει τα κείμενα της ορθόδοξης παράδοσης, της ορθόδοξης γραμμής. «Έμμελος λόγος» είναι εξάλλου η βυζαντινή μουσική. Μέσα από τον λόγο θα προσεγγίσει την βυζαντινή μουσική, την μουσική της Ελληνικής γραμμής! Παρακολουθώντας την Θεία Λειτουργία λέξη προς λέξη νιώθει κανείς το κάλλος της Ορθοδοξίας μέσα από τον λόγο! Η ελληνικότητα είναι ζήτημα «ταυτότητας». Το ζήτημα δηλαδή είναι όχι πώς σε βλέπουν οι άλλοι, αλλά πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου! Εσύ εντέλει τι επιλέγεις να είσαι, εσύ πώς προσδιορίζεσαι! Γνωρίζουμε ότι το 1/3 μόνο από τους κατοίκους της Ελλάδας είναι Έλληνες, και το 1/10 από τους κατοίκους της γης είναι άνθρωποι! Η Ελλάδα είναι αυτή που προσδιόρισε και οριοθέτησε τον ανθρώπινο πολιτισμό. Σε σχέση με την Ελλάδα προσδιορίζονται όλοι! Η Αναγέννηση μέσα από την οποία έζησε τόσους αιώνες η Δύση, μια αφελής «ανακάλυψη» της Ελλάδας κατά το μέγεθος της υπήρξε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είχε στην Τέχνη μεγάλες στιγμές. Πάντως σε σχέση με το αυθεντικό που είναι η Ελλάδα, «φωμπιζού» φαντάζει η Δύση! Ωστόσο και μόνο από τα ψιχία που οι Δυτικοί αφομοίωσαν από την Ελλάδα, άνθισαν, για τα μέτρα τους! Το Ελληνικό πνεύμα εξάλλου καμιά σχέση δεν είχε ποτέ με πυρά βιβλίων και αντιφρονούντων ανθρώπων! Ας αναλογιστούμε την βαρύτητα της λέξης «Λόγος» στην ελληνική γλώσσα. Γιατί ο Χριστός είναι ο Λόγος: η σχέση ανάμεσα στα άνω και τα κάτω, ο ενδιάμεσος παράγων, η αναλογία, η αιτία, η ομιλία, η ικανότητα του ομιλείν, η λέξη, ο εκδηλωμένος Θεός! Ρωτούν πώς η Ελλάδα θα επανεύρει το φως της. Το ζήτημα είναι να αφυπνιστεί αυτό το 1/3 που είναι οι Έλληνες! Δεν παίζεται στα 2/3 των ανθρωπόμορφων φυλών! Στο 1/3, που είναι Έλληνες, βρίσκεται η «πληροφορία»! Γι’ αυτό πάντοτε μπροστά στον κίνδυνο οι Έλληνες ξυπνούν και συσπειρώνονται, και δίνουν αυτές τις εποποιίες των αγώνων για την ελευθερία! Αυτό μαρτυρεί η παράδοσή μας! Ο σκοπός εντούτοις είναι να μη φτάσουμε στα έσχατα όρια! Όποιος θέλει να δει την Ελλάδα, ας γυρίσει να δει τον πολιτισμό της, τον διαχρονικό πολιτισμό που διασώζεται στην λαϊκή παράδοση, στην λαϊκή τέχνη, στην παραδοσιακή της μουσική, στα ήθη και έθιμα του καθημερινού βίου: αδιάψευστους μάρτυρες της ελληνικής γραμμής. Ο λαϊκός πολιτισμός είναι η ψυχή! Ποια Ελλάδα δημιούργησε τον Ηλία μου, μια ζωντανή κιβωτό του Ελληνισμού, σε ένα ψαροχώρι της Συρίας; Πώς ήξερε ότι «η Ελλάδα είναι η πρωτεύουσα του ντουνιά»; Πώς είχε αυτή την "πληροφορία;" Πώς γνώριζε ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας; Και μάλιστα Κρητικός! Βρέθηκε μπρος μας ένας τέτοιος συγκλονιστικός άνθρωπος για να μας δείξει την ψυχή της Ελλάδας! Αυτή την ψυχή που ο ίδιος ήταν! Για να αυτοπροσδιοριστείς, πρέπει να βρεις την αλήθεια σου! Κανέναν δεν σώζει απλά το ταλέντο του, αν η ίδια του η ζωή δεν μπορεί να το υποστηρίξει! Χωρίς πνευματική ρίζα η τέχνη είναι καλλωπισμός της φυλακής! Χωρίς ρίζα ζωής οι «δημιουργίες» του ανθρώπου είναι έωλες, τις παίρνει ο αέρας! Το ζήτημα είναι να μπορείς να υποστηρίζεις την αλήθεια του εαυτού σου! Να αναζητήσεις την αλήθεια και το φως του εαυτού σου μέχρι τέλους! Το Ταξίδι είναι μεγάλο, ζούμε πολλά, πολλές επιρροές, κάπου θα μαγκωθούμε, κάπου θα λερωθούμε… Αλλά το ζητούμενο είναι να καθαριζόμαστε και να συνεχίζουμε! Μέχρι να ζήσουμε τον πυρήνα της ύπαρξης μας που είναι ο Χριστός! Η θολούρα των δήθεν διανοουμένων και καλλιτεχνών είναι ορατή! Δεν θέλουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν την αλήθεια του εαυτού τους! Γι’ αυτό κάνουν παράπλευρα πράγματα (εθισμούς, τέχνες κ.λπ.) ως υποκατάστατα για την προσωπική τους εξισορρόπηση! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν αλήθεια και ρίζα ζωής τέτοια που να μπορεί να αλλάξει τον κόσμο! Ακόμα και την τέχνη και την διανόηση, για προσωπική τους κατανάλωση τις χρησιμοποιούν! Αν κάτι είναι αληθινό, αν η τέχνη είναι αληθινή, έχει μεταμορφωτική δύναμη, ποτίζει το Δέντρο της Ζωής του κόσμου! Ήθελα να γνωρίσω τον άνθρωπο! Ήθελα να γνωρίσω κάθε ψυχή! Γι’ αυτό και πέρασα από παντού! Αλλά ο κόσμος δεν με άγγιξε! Ήξερα τι με άγγιζε: μόνο ό,τι με αφορούσε και το αναγνώριζα ως δικό μου! Δεν αναγνώρισα ποτέ κάτι ψεύτικο σαν αληθινό… Από όλη την περιήγηση μου στον «πολιτισμό» έβλεπα τις χρυσές ψηφίδες… Δεν με αφορούσε ό,τι δεν είχε αλήθεια! Αναζητούσα την ενότητα των πραγμάτων, το σημείο διασύνδεσης… Ήθελα να κατανοήσω τι παίζεται! Εντούτοις γεννήθηκα γνωρίζοντας... 
*

2 Νοε 2011

Αθήνα, το πνευματικό πιλοτήριο του κόσμου

Το πνευματικό πιλοτήριο του κόσμου βρίσκεται εδώ στην Αθήνα, την πνευματική Μητρόπολη του κόσμου! Ο Χριστός είναι η κορωνίδα του πολιτισμού του Λόγου! Δεν θα μπορούσε να μην είναι Έλληνας! Όπως και η Μαγδαληνή. Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σ’ αυτή την ιερή πόλη. Ό,τι και να κάνουν οι Έλληνες για να την ασχημίσουν, το κάλλος της δεν έχει όρια! Αν ξέρεις πώς να την κοιτάξεις και από ποια σημεία, το βλέπεις αυτό το κάλλος! Την νύχτα από τον Λυκαβηττό η Αθήνα είναι μαγική. Σαν μόνον ο βράχος της Ακρόπολης να υπάρχει! Και μόνο αν μπορέσεις να κοιτάξεις την Αθήνα σωστά, βλέπεις αυτό που είναι! Σαν να αιωρείται η Ακρόπολη! Πάντοτε αυτή την αίσθηση είχα… Σαν να μην εφάπτεται της γης! Φαίνεται τεράστια! Απ’ αλλού φερμένη! Το θλιβερό είναι πως ξεπάτωσαν τα γλυπτά της, πως απo-ιεροποίησαν τον ναό, και πώς το κτίριο του Μουσείου που έφτιαξαν είναι εκτός μέτρου και  αισθητικής αρμονίας. Δείχνει όλη την κατάπτωση των Νεοελλήνων που το επέλεξαν και το ανέχονται. Τα λαμπρά της αγάλματα τα μίκρυναν σε εκθέματα εικαστικής περιήγησης στην κλίμακα μιας τεράστιας αίθουσας που μέσα της χάνονται, φαίνονται σαν νάνοι! Αυτό, πάει, έγινε! Τώρα, ας την βρούμε ο καθένας την Ακρόπολη μέσα του! Τώρα φαίνεται μόνο με τα πνευματικά μάτια! Μας την αποστείρωσαν από το πρωτογενές της αισθητικό κάλλος, όμως παρ’ όλα αυτά κράτησε όλη την Λαμπρότητα! Αυτό που αιθερικά λάμπει! Είναι απερίγραπτη η Λάμψη της αν μπορείς να την δεις! Καλύτερα να την άφηναν ήσυχη την Ακρόπολη στην πατίνα του χρόνου… Όπως μια ωραία γυναίκα. Να την άφηναν στην φυσική ροή του χρόνου… Τώρα την απογύμνωσαν, την λεηλάτησαν… Και εντούτοις ακόμα ορθώνεται στην τσιμεντένια πόλη ως ισχυρή ενθύμηση της αποστολής της Αθήνας, της Ελλάδας μας ως πνευματικής βασιλεύουσας του κόσμου!
* 

Αυτή είναι η άριστη και άρρητη στιγμή

Μήνυμα Ραφαήλ στις 31.10.2011
Αυτή είναι η άριστη και άρρητη στιγμή! Είναι μια υπέροχη στιγμή για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή όλοι μας τώρα σταματάμε να είμαστε συμμέτοχοι στην τοπική αλλά και παγκόσμια συνωμοσία που στήνει ο δαίμονας, και όλοι όσοι αποτελούν τις φθαρμένες αυθεντίες της ψευδαίσθησης και της καταστροφής, μέσα στις οποίες είχαμε μετατραπεί σε υπνοβάτες πολλαπλών και ανόητων πραγματικοτήτων. Έτσι λοιπόν χάρη σε αυτούς από τους οποίους ρέει το φως και οι ηλιακές ευλογίες, αφυπνιζόμαστε. Αυτή την στιγμή ο ουρανός και η γη σμίγουν! Καθώς η ονειροπόληση και η αυθεντική πραγματικότητα συγχωνεύονται, καταγράφουμε το ουράνιο και χαρμόσυνο γεγονός ότι είμαστε υπεύθυνοι για την δημιουργία ενός νέου ηλιακού κόσμου. Όχι σε κάποια μακρινή εποχή ή κάποιο μακρινό τόπο, αλλά ΤΩΡΑ, μέσα στο υψηλό ηλιακό φως. Καθώς στεκόμαστε σε αυτό το χείλος, καθώς χορεύουμε σε αυτό το μεταίχμιο, δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ανόητους χαραγμένους που κυβερνούν τον ανόητο κόσμο να συνεχίζουν να δημιουργούν και να κερνούν συμφορές. Πρέπει όσοι μετέχουν στο Φως να ξεσηκωθούν, και να πολεμήσουν την άρρωστη λογική τους. Πρέπει να αντισταθούμε και να αποτρέψουμε την σκοτεινή τους μαγεία απελευθερώνοντας την ιερή μας οργή και ενισχύοντας την πνευματική μας καταγωγή, ΤΩΡΑ! Φυσικά και δεν είναι αρκετό να ανατρέψουμε τους ζωντανούς-νεκρούς, δεν είναι αρκετό να διαμαρτυρηθούμε εναντίον των καλοντυμένων τεράτων. Και οπωσδήποτε κανένας που είναι φωτοφόρος δεν πρέπει να αφήσει τον εαυτό του να αναλωθεί από την οργή. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους κινδύνους τους δημιουργημένους από τους χαραγμένους να μας γίνουν εμμονή, να καταλάβουν την σκέψη μας, και να αλώσουν την θέλησή μας. Τα μυστικά φωτοβόλα σώματα λαχταρούν να ακτινοβολούν σε αρμονικούς ρυθμούς, και η δυναμική μας σοφία απαιτεί να γευτεί το άπειρο. Αυτός ο νέος κόσμος που περιέχουμε ως όντα φωτός, πρέπει να μας πλημμυρίσει με ρωμαλέα συμπόνια, υπερβατικό καθήκον, ευφυή αγάπη και επαναστατική ομορφιά. Πρέπει να είμαστε πλήρεις ηλιακής περιέργειας. Να έχουμε χιούμορ, παιδικότητα, αχόρταγη προσοχή, και κοσμική ευγνωμοσύνη. Θα αγνοήσουμε την λατρεία της καταστροφής και της θλίψης και θα ασπαστούμε το σκοπό της ανόδου και της ευημερίας. Θα γελάσουμε με την ανοησία του κακού και του μίσους, και θα επιστρατεύσουμε θεουργικά την ευφυΐα του επαίνου και της δημιουργίας. Ανεξάρτητα από το πόσο χαοτικά και περίεργα μπορεί να φαίνονται όλα αυτά, δεν φοβόμαστε, επειδή ως όντα απεσταλμένα γνωρίζουμε το μεγαλύτερο όλων των μυστικών: ως όντα φωτός γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι τρελά ερωτευμένος μαζί μας! Επομένως και η ζωή το ίδιο: άγρια ζωή, αθώα ζωή ερωτευμένη μαζί μας! Έτσι θα μας δίνει πάντοτε αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε, την στιγμή που το χρειαζόμαστε, όπως κάνει μέχρι τώρα. Το μεγαλύτερο ξόρκι που υπάρχει στον κόσμο του ορατού και του αοράτου, και αποτελεί την ισχυρή ράβδο της δύναμής μας, είναι η λέξη πρόνοια, και το περιεχόμενό της. Αυτή είναι το αντίδοτο κάθε μορφής παράνοιας από όπου και αν προέρχεται, εξωτερικά ή εσωτερικά. Είναι η «θρασύτατη» άποψη ότι ο αόρατος κόσμος του Θεού μας απέστειλε στη γη, και «συνωμοτεί» για να μας περιλούει με ευλογίες. Θεία Πρόνοια σημαίνει ότι ακόμα και αν δεν μπορούμε να δούμε, ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε, ακόμα και αν κοιμόμαστε, υπάρχουν κάποιοι πρωταρχικοί, προσκεπτικοί, προαιώνιοι ευεργέτες που συν-ωμοτούν για να μας απελευθερώσουν. Οι άνεμοι και οι παλίρροιες είναι στο πλευρό μας νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων. Η φωτιά και η βροχή «δολοπλοκούν» για να απαλύνουν κάθε πόνο μας. Ο ήλιος και η σελήνη με εντολή του ύψιστου Δημιουργού γνωρίζουν τα αληθινά μας ονόματα. Και ακόμα και το ζωικό βασίλειο προσεύχεται για μας ενώ ονειρευόμαστε. Είτε πιστεύετε στους αγγέλους είτε όχι, εκείνοι χρησιμοποιούν φυσικά και υπερφυσικά τεχνάσματα για να δώσουν τα δώρα τους, δώρα που πολλές φορές αγνοείτε ότι τα θέλετε. Να είστε αλλεργικοί στα δόγματα! Να τρέφεστε με πνευματικούς γρίφους! Σε οποιαδήποτε ιδέα και αν πιστεύετε, να διατηρείτε το δικαίωμα της διερεύνησής της, καθώς και της πηγής της. Πριν από τον νου, πριν από την σκέψη, η πρόνοια περιγράφει πώς είναι στα αλήθεια ο κόσμος. Είναι πιο υγρός από το νερό, πιο ισχυρός από το θάνατο, και πιο αληθινός από την φωτιά! Μπορείτε να κλείσετε τώρα τα μάτια σας και να αισθανθείτε τον κόσμο να λαμποκοπά σαν το Βόρειο Σέλας στα όργανα και τους μυς του σώματός σας. Η πρόνοια λέει ότι η ζωή, η σκληρή, πράσινη και καφέ γη, είναι μεγάλη τιμή και μοναδικό προνόμιο, είναι μια πρόσκληση-πρόκληση να αγιάσουμε, και να επιτελέσουμε θαύματα τα οποία είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν σε οποιαδήποτε Νιρβάνα, οποιαδήποτε Γη της Επαγγελίας ή στην μεταθανάτια ζωή. Ήδη ζούμε στον παράδεισο, και αν έχετε τόλμη, δέστε το! Η γλυκιά υπερουσία του Θεού που σβήνει όλους μας τους πόθους, δεν βρίσκεται σε κάποια άλλη εποχή ή απόμερο τόπο. Είναι ΕΔΩ! Εσύ που το ακούς αυτό, είσαι ζωντανός εξαιτίας της αγάπης. Είσαι φτιαγμένος από αγάπη! Γι’ αυτό απόδωσε δόξα στο υψηλότερο σημείο! Την αγάπη δεν την έχουμε όλοι, γιατί δεν είναι συναίσθημα, αλλά στάση και πράξη ζωής. Πράξη μιας ηρωικής ευφυΐας. Η πρόνοια είναι το αντίδοτο της παράνοιας: είναι η Λήψη ότι το σύμπαν είναι φιλικό, είναι ένας τρόπος εκπαίδευσης στις αισθήσεις και στην νόηση ώστε να είστε σε θέση να αντιλαμβάνεστε ότι ο Θεός κάθε στιγμή σας δίνει ακριβώς αυτό που χρειάζεστε, όταν το χρειάζεστε. Το κακό είναι βαρετό. Η δραστηριότητα του νου προς τον κυνισμό είναι ανοησία. Ο φόβος είναι συνήθεια, αλλά κακή συνήθεια. Η απελπισία είναι οκνηρότητα στην ουσία του χαρακτήρα. Η χαρά και η χάρις όμως είναι συναρπαστικό σημείο, στιγμή, ζωή! Και η ευχαρίστηση αποτελεί φυσικό δικαίωμα των παιδιών του Θεού. Να είστε δεκτικοί, γιατί η δεκτικότητα είναι ουρανοδύναμη, είναι υπερδύναμη. Να ενεργείτε πάντοτε μέσα από την κεντρική σκέψη ότι το σύμπαν είναι ένα θαύμα φτιαγμένο για σας: για να διασκεδάσετε, να παίξετε, να χαρείτε! Και φυσικά να αφυπνιστείτε! Αν δεν μπορείτε να πιστέψετε, τουλάχιστον υποθέστε ότι η μυστική αρωγή δουλεύει «παρασκηνιακά» για να απελευθερώσει την αριστουργηματική σας φύση, ώστε να πάρετε κι εσείς μέρος στην «συνωμοσία» των ευλογημένων όντων. Και να περιλούζετε ολόκληρη την πλάση με ευλογίες. Το μυστικό είναι να έχεις μια αποστολή: κάτι στο οποίο να αφιερώσεις ολόκληρη την ζωή σου, στο οποίο να φέρνεις κάθε λεπτό της ημέρας τα πάντα, για ολόκληρη την ζωή σου. Και το πιο σημαντικό: αυτό που θα φέρνεις, να είναι κάτι που πιθανώς δεν μπορείς να κάνεις! Να προσεύχεστε για την επιτυχία των εχθρών σας όταν κάνετε έρωτα! Να αλλάζετε το όνομά σας καθημερινά για χίλιες μέρες! Να θεραπεύσετε την άγνοιά σας! Και να διαλύσετε σε μια στιγμή την μικροψυχία σας! Να ανυψώσετε τους κραδασμούς σας και να επιτείνετε την προσπάθειά σας! Να αναζητάτε το καλύτερο δυνατόν στους ανθρώπους! Και επιτέλους, στο όνομα του ύψιστου Θεού και Δημιουργού των κόσμων, να γλυκάνετε την καρδιά σας ακόμα και όταν αποδέχεστε τον εαυτό σας γι’ αυτό ακριβώς που είναι -με όλες τις επονομαζόμενες από σας «ατέλειες». Να βελτιώνετε ό,τι κοιτάζετε και αγκαλιάζετε, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζετε και ενεργείτε. Και να ενδυναμώνετε μέσα στον νου σας την αναζωογονητική ομορφιά που σας ωθεί να είστε πιστοί στον εαυτό σας και στον Πατέρα σας. Να έχετε: τρελή σοφία που σας κάνει απρόσβλητους στον πειρασμό να πιστέψετε ότι τα ιδανικά σας αποτελούν απόλυτες αλήθειες, εξωφρενική καλοσύνη που σας εμπνέει να πειραματιστείτε με ασυγκράτητη συναίσθηση, γενναιόδωρη καλοσύνη που σας κρατά σε επαγρύπνηση για τυχόν ευκαιρίες να μοιραστείτε το φως σας, επαναστατική θεϊκή αγάπη που σας μεταμορφώνει κάθε λεπτό, και πάθος για να δημιουργείτε χαρά που να εξισορροπείται από την ικανότητά σας για το μέτρο, καθώς θα μετέχετε ταπεινά στην απελευθέρωση όλου του κόσμου από την άγνοια και τον πόνο! Αν είστε ένα συνηθισμένο, καθημερινό «κάτι» το οποίο υποψιάζεται ότι νιώθει έστω κάπου βαθειά μιαν αρμονία με το χαρούμενο φως, πρέπει να σταματήσετε να εξισώνετε τον κυνισμό με την οξυδέρκεια! Και να τολμήσετε να αναλάβετε το ρίσκο να εκθέσετε τον εαυτό σας σε μια τονωτική ψυχαγωγία ώστε αυτό να αμβλύνει την καθημερινή νοημοσύνη. Αν διατηρείτε αμφιβολίες για όλα αυτά, σταματήστε να διαβάζετε τις προτροπές του Ραφαήλ ΤΩΡΑ! Αλλιώς ξεκινήστε! Και προχωρήστε με νεογέννητους συλλογισμούς, καινοτόμους και θεοφόρους, για το μεγάλο ξόρκι που θα εγκαταστήσει στην γη ξανά την ομορφιά και την αλήθεια, την ευδαιμονία και την καλοσύνη, την δικαιοσύνη και την απελευθέρωση. Η αλήθεια ως λέξη, λερώθηκε. Ας την ονομάσουμε φωτοδιαύγεια. Η ομορφιά ως λέξη, λερώθηκε. Ας την ονομάσουμε φωτοπαρουσία. Εγκαταστήστε την αλήθεια και την ομορφιά στον νου σας και επικαλεστείτε την χάρη! Εξοβελίστε με την δύναμη του Θεού κάποιο συλλογικό σκοτεινό σημείο που σας έχει εμποδίσει να ανθίσετε! Ίσως ειρωνικά να περάσετε σε μια έκρηξη-παράνοια. Ίσως να πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε μέσα από αυτήν, την πιθανότητα μιας συνομωσίας που σκοπό έχει σ’ αυτό τον κόσμο να εμποδίσει την πρόνοια να πάρει φωτιά μέσα στην συλλογική φαντασία. Αλλιώς πώς θα μπορούσατε να εξηγήσετε για ποιο λόγο δεν έχει εξαπλωθεί με μεταδοτική χαρά, τουλάχιστον μέσω των απεσταλμένων, η αφιέρωση και η αφύπνιση του ανθρώπινου γένους; Πρέπει να κάνετε τα πάντα για να γεννηθεί η ενθύμηση και να απελευθερωθεί ο υπέρτατος ΞΕΝΙΣΤΗΣ. Γιατί μόνο αυτός μπορεί να αντέξει την άμεση επικοινωνία με τον δημιουργό του. Μέσα στο ανθρώπινο είδος -γιατί γι’ αυτό μιλώ- υπάρχει ένα αθάνατο κομμάτι, μια αδαμάντινη μοναδικότητα που ποτέ δεν γεννήθηκε και ποτέ δεν πεθαίνει! Αλλά η επίγνωση μας ακόμη δεν μπορεί να κατοικήσει εκείνο το αθάνατο κομμάτι μέχρι να εξαλείψουμε τους δεσμούς-δαίμονες με τα συνονθυλεύματα εξαρτημένων συμπεριφορών τα οποία δυστυχώς οι περισσότεροι των ανθρώπων τα αντιλαμβάνονται, τα ερμηνεύουν ή τους τα ερμηνεύουν οι χαραγμένοι ως τον πολύτιμο, συναρπαστικό και μοναδικό εαυτό. Φανταστείτε ότι είστε το ξύλο και ταυτόχρονα η φωτιά που κατακαίει το ξύλο. Όταν εστιάζετε την προσοχή σας στο κομμάτι του εαυτού σας που είναι το ξύλο, πονάτε. Είναι επίπονο να νιώθετε την αίσθηση του εαυτού σας να διαλύεται και να αποτεφρώνεται. Αλλά καθώς στρέφετε την προσοχή σας στο κομμάτι του εαυτού που αποτελεί την φωτιά, αγαλλιάζετε νιώθοντας την άγρια χαρά της ελευθερίας και της δύναμης! Είναι ωραίο να αισθάνεστε τον εαυτό σας μόνο σαν φωτιά, αλλά αν θέλετε να δείτε ολοκληρωτικά την πρόνοια, πρέπει να δείτε ταυτόχρονα και το ξύλο. Εξασκηθείτε και παρακαλέστε τον Θεό να σας αφυπνίσει, να γίνετε μια σεμνή, αυθεντία και μια φωτοδόχος παρουσία στο σύμπαν και στον κόσμο σας! Φως! Ώστε η ζωή να μη μιμείται την ψεύτικη τέχνη του Χόλυγουντ με τα σκηνοθετημένα όμορφα «τελειώματα», αλλά να είναι κάτι αληθινό! Κάτι που θα κάνει την κορυφή του κεφαλιού σας να ξεκολλήσει από την ύλη! Μας έχει ανατεθεί το έργο να δημιουργήσουμε τα καλά νέα που έρχονται! Να ξεκινήσουμε ένα ανατρεπτικό όνειρο που θα εκδηλωθεί σαν στέρεη πραγματικότητα! Η δύναμη της βαρύτητας είναι πανταχού παρούσα, παρ’ όλα αυτά δεν φαίνεται ούτε ακούγεται ούτε αγγίζεται ούτε μπορεί κανείς πειστικά να την εξηγήσει! Πρόνοια! Μπορείτε να φανταστείτε ή να γευθείτε όταν ξυπνήσετε πώς θα ήταν να ζείτε σε έναν κόσμο όπου υπάρχει πανταχού παρών ο ωκεανός της θεϊκής αγάπης, η οποία πάντοτε παραμένει κρυμμένη για εσάς όλους που τώρα ακούτε ή διαβάζεται αυτά; Ακριβώς όμως με τον ίδιο τρόπο που η θάλασσα παραμένει κρυμμένη για ένα ψάρι! Όποιος ακουμπά τον διάβολο, είναι διάβολος! Όποιος ακουμπά τον Θεό, είναι παιδί του! Καλώς ήρθατε στο «show»! Καλώς ήρθατε στην αλήθεια! Μάθετε να αγναντεύετε την άβυσσο της ευτυχίας! Φτιάξτε την δική σας Βίβλο που μέσα της να περιέχει μόνο εσάς! Γίνετε ενθουσιώδης: το αντίθετο του τρομοκράτη! Συνωμοτήστε για να απελευθερώσετε ευλογία στους ανυποψίαστους δέκτες της κακίας, ώστε να νιώσουν καλά! Σταματήστε να καταστρέφετε! Κτίστε τα πάντα! Να εκτελείτε ενέργειες που θυσιάζουν μέτριες απολαύσεις προς χάριν του Φωτός! Εξυμνείτε το Φως! Γιατί ο κόσμος είναι πολύ επικίνδυνος όπως τον ξέρει ο σατανάς, και χαοτικός, αν μέσα σου δεν υπάρχει ο Σκοπός και μια εξυψωτική αποστολή! Πάρτε μόνο αυτό που θέλετε! Ποτέ δεν μπορείτε να έχετε και τα δύο (και την αποστολή και τον σατανά!) Κάνετε την ζωή σας παράδειγμα που διαλύει την ψευδαίσθηση την οποία δημιουργεί ο σατανάς! Το να ακολουθείς τον Θεό μοιάζει με νυχτερινή οδήγηση! Ποτέ δεν βλέπετε μακρύτερα από όσο σας δείχνουν τα φώτα σας! Παρ’ όλα αυτά μπορείτε να κάνετε το ταξίδι και να φτάσετε στον προορισμό σας! Η ίδια η ζωή είναι σαν νυχτερινή οδήγηση! Αυτό το Φως θα σας κάνει να δείτε την γενική εικόνα του προορισμού σας, σαν ολόκληρος ο κόσμος να φωτίζεται ολοσχερώς! Λες και οδηγείτε, και ταυτόχρονα παρακολουθείτε το ταξίδι σας από ψηλά! Προσευχηθείτε ΤΩΡΑ!  Και δημιουργείστε τον κόσμο! Ακριβώς όπως ο Πατέρας σας! Ο παράδεισος είναι ΕΔΩ, ΤΩΡΑ!
*