Μας άνοιξε την Πύλη του ουρανού!
Άξιον
εστί μεγαλύνειν Σε τον ζωοδότη!
Ανάσταση με πρωτομαγιά μαζί! Ω γλυκύ μας Έαρ...
Άρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης!
Λίαν
πρωί ελθούσα...
«Τι
ζητείτε τον Ζώντα μετά των νεκρών!»
Χαίρε Έαρ γλυκύ του κόσμου! Χαίρε Αθώε μας Εαυτέ!
Αλλιώς Τον περίμεναν και τότε... Μήπως και τώρα Τον περιμένουμε αλλιώς; Και αν είναι ανάμεσα μας;
Και αφού σ' εξοντώσουν θα 'ναι ακόμη ωραίος ο κόσμος
εξαιτίας σου!
Ω θέαμα ξένον!
Ο Αθώος θα φωτίζει με το Κάλλος Του την ανθρωπότητα έως τέλους! Καλή ανάσταση!
Να πεις: "Ηρθα για την καλή εκδοχή του κόσμου! Όσο αναπνέω υπογράφω το Happy end! ΕΙΜΑΙ Η ΚΑΛΗ ΕΚΔΟΧΗ!"
***
Θα σας αγαπώ έως τέλους! Μέχρι να αποκαλύψουμε όλοι την
Ομορφιά μας!
Κάθε ανάσα στο ευλογημένο μαζί του κόσμου!
*
Εσύ τι
επιλέγεις: την ομορφιά ή την ασχήμια;
Επιλέγεις την
Πύλη διαφυγής, ή επιλέγεις συνεχείς περιδινήσεις, τρανταγμούς και κινδύνους;
Γιατί κάθε
ομορφιά είναι δυνατότητα της φύσης μας!
Πώς αλλιώς θα
μπορούσαμε να την εκτιμήσουμε αν δεν την περιείχαμε;
Όταν όμως
περιέχεις κάτι, μπορείς και να το επιλέξεις ως εκδηλωμένη κίνηση και έκφραση.
Η ζωή, η
ομορφιά, η ειρήνη, γίνονται αντιληπτές ως ευλογία.
Από το καλό
προχώρησε στο κάλλιστο.
Ζήσε αιώνια με
υγεία, αρμονία και ομορφιά.
μπροστά στο
μεγαλύτερο τόλμημα της εμπειρίας σου.
με την μορφή
συνείδησης που επιλέγεις να είσαι!
Έλα να
γνωρίσουμε μαζί την αρχή
για την ομορφιά,
την ζωή, την σοφία σου!
Το δρεπάνι του
θανάτου θα λυγίσει όταν η συνείδηση του ανθρώπου δεν θα εμπεριέχει θάνατο!
Η επαναφορά στην Χριστότητα σε καθιστά πραγματικά αβλαβή
για να δεχτείς τα Μεγάλα Δώρα της Ζώσας Ζωής!
Ένας δάσκαλος, ο Χριστός!
Να πεις: Είμαι ΕΔΩ ήσυχα και αναμένω περαιτέρω οδηγίες από τον Χριστό-Εαυτό!
*
Ας εισέλθουμε στην Αγία Ιερουσαλήμ του Εαυτού!
Ας πορευτούμε εις Ανάσταση! Εκείνος σταυρώθηκε για μας! Ας
τιμήσουμε την θυσία Του με την Ανάσταση μας!
*
Να ζήσεις την καθημερινότητά σου σαν θεουργός! Να κάνεις
θαύματα! Να παίξεις!
Ό,τι μπορεί να καταλάβει κανείς είναι αντίστοιχο με την
αγάπη μέσα του!
*
Ματαίως αναζητούν το
αφήγημα της ιστορικότητας των Ελλήνων οι γιορταστές του 1821!
Αφού το ίχνος τους χάνεται στον
Ουρανό! Υιοί θεών!
Τόσες αποτυχημένες προσπάθειες της φύσης να αναδειχθούν άνθρωποι από τους ανθρωπόμορφους! Ο Κανένας
*
Μια βόλτα από ψηλά με
τον Stelios Nikolaides! Μετά σχολίων...
Υπάρχει μόνον ύπαρξη και δεν υπάρχει
τίποτε άλλο πέραν αυτού! Προσπαθήστε να βρείτε κάτι που δεν είναι ύπαρξη!
Υπάρχει μόνο ύπαρξη, και το εκπληκτικό σχετικά μ' αυτό είναι ότι μέσα σε αυτήν
την ύπαρξη αναδύεται η ιδέα ότι δεν υπάρχει ύπαρξη... ότι υπάρχει ένα εγώ που
αναζητάει την ύπαρξη, που αναζητάει την φώτιση! «Αυτό» είναι απόλυτη, άσπιλη, πληρότητα
και σε αυτήν την άσπιλη πληρότητα αναδύεται η ιδέα ότι δεν είναι άσπιλη
πληρότητα. Αλλά δεν είναι μόνο μια ιδέα. Συντηρείται ενεργητικά. Ο αναζητητής
προσκολλάται ενεργητικά στο «εγώ»: «Είμαι αυτό το σώμα, χωριστός από αυτό που
υπάρχει εκεί έξω!» Η προσκόλληση στο «εγώ» είναι μια ενεργητική συστολή από τον
φόβο και την ανάγκη για επιβίωση. Η φαινομενική συστολή μπορεί να διαλυθεί μέσα
στο απεριόριστο. Η ενεργητική μετατόπιση (στο απεριόριστο) φαινομενικά
συμβαίνει από την απουσία του χωρισμού και επομένως δεν συμβαίνει σε κάποιον.
Αυτό είναι το μυστήριο. Αυτό που χτυπάει τα χέρια (και νομίζεις ότι είσαι εσύ)
είναι το τίποτα που συμβαίνει. Είναι τίποτα. Είναι το τίποτα που χτυπάει τα
χέρια του σε όλα! Είναι ο ΘΕΟΣ!
***
Δεν υπάρχει κάποιος για
να χαθεί κάτι!
Κάτι νομίζει ότι υπάρχει!
Δεν μπορεί να χαθεί αυτό το κάτι
γιατί δεν υπάρχει!
Νομίζει ότι υπάρχει από φόβο!
Τίποτα άλλο δεν υπάρχει μόνο ύπαρξη,
ύπαρξη!
Αυτό το ον που νομίζει ότι έχει εγώ
δεν υπάρχει!
Όλη η εκδήλωση είναι ταυτόχρονα απάτη
(δεν υπάρχει) και πραγματικότητα. Αλλά και ύπαρξη!
Ονειρεύεται ότι είναι ξεχωριστά από
την ύπαρξη!
Τόση φασαρία για το ανύπαρκτο!
Η ενεργητική μετατόπιση, ένας
ονειρικός χαρακτήρας!
Ούτε μετατόπιση υπάρχει! Η μετατόπιση
είναι μορφή διάλυσης!
Αιωνιότητα. Υπάρχει μόνο η αίσθηση
της ύπαρξης!
Ο μόνος τρόπος να νιώσεις ασφαλής
είναι να μπαίνεις στην φαινομενική ιστορία του εαυτού σου μέσα στον χρόνο!
Το «αυτό» διαχωρίζει το είναι από
σένα!
Δεν υπάρχει «αυτό»!
Είναι ύπαρξη και ανυπαρξία!
Μία αντίληψη που συμβαίνει μέσα στην
ύπαρξη!
Οι λειτουργίες συμβαίνουν αλλά δεν
υπάρχει ένα κέντρο μέσα σ’αυτό στο οποίο συμβαίνουν!
Ο νους δεν μπορεί να καταλάβει ότι
υπάρχει κάτι που είναι εκεί και δεν είναι γνωστό!
Το μάτι δεν βλέπει την ματιά! Δεν
μπορεί να δει πέρα από αυτό που ορίζει τα όριά του!
Υπάρχει το τίποτα που είναι τα πάντα!
Η ύπαρξη δεν περιέχει πόνο!
Κανείς δεν γεννιέται!
Ο πόνος είναι μία αντίληψη μέσα στο
νου!
Δεν συμβαίνει τίποτα!
Ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από φως!
Όταν είσαι χωριστός (αισθάνεσαι ότι
είσαι χωριστός) ελπίζεις σε νόημα, σε απάντηση!
Η αφύπνιση είναι τίποτα!
Το τέλος του χωρισμού, η φώτιση:
ξέρεις ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός!
Η ανάμνηση είναι ζωντάνια! Χτυπάς τα
χέρια!
Δεν σημαίνει ότι υπάρχει ό,τι
αναδύεται μέσα στην ύπαρξη σαν πόνος-μνήμη!
Το πρώτο πράγμα που υφίστασαι είναι
ότι είσαι διαχωρισμένος!
Αν δεν είσαι διαχωρισμένος το όλον τα
θεραπεύει όλα!
Το ότι αναδύεται το εγώ δημιουργεί
τον χωρισμό!
Μέσα στο νερό που βράζει, αναδύεται
μία φυσαλίδα που σκάει, και «πονάει»!
Η ύπαρξη της φυσαλίδας αναδύεται μέσα
από το νερό!
Δεν είναι λιγότερο πραγματική από το
νερό όσο διαρκεί!
Όλη η αντίληψη είναι μία φυσαλίδα!
Όλα συμβαίνουν μέσα σε αυτό που είναι
όλα!
Είναι εντελώς απελευθερωτικό!
Αν ο νους θελήσει να ορίσει την
Νιρβάνα την ξαναγυρίζει στη φυσαλίδα!
Όλο αυτό είναι θεϊκότητα!
Ποιος το πυροδοτεί; Αφού δεν υπάρχει
τίποτα τι να πυροδοτηθεί;
Η φυσαλίδα είναι ο εαυτός του νερού!
Όλη η δημιουργία είναι μία μικρή
φυσαλίδα!
*
Αυτός ο κόσμος ο μικρός
ο Μέγας!
Η εξαίσια για φασαρία του τίποτα!
Μόνο η Χαρά έχει νόημα! Ο Χριστός
μόνο αυτό έλεγε: «Να έχετε χαρά!»
Ο Θεός πηγαίνει όπου τον πας! Ο Θεός
δεν έχει άποψη! Εσύ έχεις!
Ο Θεός μπορεί να θέλει να σε κάνει
Θεό για να παίξει!
Εκείνος είναι Θεός γεμάτος! Εσύ είσαι
Θεός άδειος (κλούβιος)! Για να γεμίσεις χρειάζεσαι εκείνον!
Ο Θεός είναι ένα με σένα!
Για το παιχνίδι γίνονται όλα!
Κάτι πρέπει να κάνουμε! Γι’ αυτό
παίζουμε!
Το παιχνίδι είναι η σοβαρότερη
παραίσθηση! Η πιο κοντινή στη χαρά!
Για να υπάρχει ένας τόσο όμορφος,
ψεύτικος κόσμος, φαντάσου πώς είναι ο αληθινός!
Οι άνθρωποι πείστηκαν από τον δαίμονα
ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον Θεό!
Να νιώσεις ότι είσαι μέσα στη
θεϊκότητα!
Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και
εσμέν!
*
