ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

30 Νοε 2011

26.2.1982, συνάντηση με έναν άγιο

Γέροντας Παΐσιος, αγγελικός φύλακας του ναού της Ανάληψης της Παναγίας στην Γεσθημανή 
Φωτεινής μάρτυρος. Πρώτη μέρα στους Αγίους Τόπους. Στο δρόμο για την Γεσθημανή. Ο ναός στο σημείο όπου αναλήφθηκε η Παναγία. Κάθοδος μέσα από μια επιβλητική σκάλα στο βάθος ενός υποβλητικού χώρου φωτισμένου από δεκάδες καντήλια… Η μορφή του γέροντα Παΐσιου ως φωτεινή στήλη αγιότητας. Ήρθε και κάθισε δίπλα μας. Προσευχηθήκαμε μαζί σιωπηλά. Δεν ανταλλάξαμε ούτε λέξη. Ύστερα, στον κήπο της Γεσθημανής… Υπάρχουν ακόμα κάποιες ελιές από τότε που ο Αγαπημένος έζησε εκεί την συνταρακτική του αναμέτρηση με το τέλος που ήταν η αρχή της καινής κτίσης! Εκεί, στη Γεσθημανή, και ο ναός της Μαγδαληνής…
*
«Εάν σε λησμονήσω Ιερουσαλήμ ας με λησμονήσει η δεξιά μου…» Η χρυσή Πύλη απέναντι στην περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ… Εκεί από όπου θα εισέλθει ο Χριστός θριαμβευτής στο πλήρωμα των καιρών…
*

Νάρκισσος, ο μοναχός που έχει νύμφη του την Παναγία!

Πετζαχούρ 1998. Στα περίχωρα της Βηθλεέμ φιλοξενούμενη στον περίφημο Πύργο, μετόχι του Αγίου Σάββα. Κτίσμα επιβλητικό, λιτό εσωτερικά, με έκδηλη παντού την αρχοντιά και τον πολιτισμό του Νάρκισσου, μοναδικού του κατοίκου… Φιλοξενία καρδιακή, όπου τίποτα δεν λείπει και τίποτα δεν περισσεύει. Μοναστηριακή τάξη αλλά και θαλπωρή. Κάποια μέρα μπερδεύοντας τα δωμάτια μπήκα κατά λάθος στο υπνοδωμάτιό του. Μου κόπηκε η ανάσα. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Από άλλο κόσμο. Η μια πλευρά του κρεβατιού του ήταν καλυμμένη με μια τεράστια μακρόστενη ασημοσκεπασμένη εικόνα της Παναγίας, με το περίγραμμά της σχεδόν σε φυσικό μέγεθος (αντίγραφο της αντίστοιχης περίφημης εικόνας της Παναγίας, περιφορά της οποίας γίνεται κάθε δεκαπενταύγουστο σε ολόκληρη την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ…) στολισμένη με τούλια και λουλούδια, ίδια νύμφη σε νυφική παστάδα! Η νύμφη σου Νάρκισσε, αγαπημένε! Η Παναγιά μας, η ανύμφευτη νύμφη! Η νύμφη του μοναχού… Έκλεισα σιωπηλά την πόρτα πίσω μου δακρυσμένη… Χαίρε Νάρκισσε, ευλογημένε άρχοντα της Ιερουσαλήμ!
*

Ιδιοσυχνότητα και διεγέρτης

"Υπάρχει ένα φαινόμενο στη φυσική που λέγεται «εξαναγκασμένη ταλάντωση». Κάθε σώμα έχει την ιδιοσυχνότητα του η οποία είναι χαρακτηριστική για το συγκεκριμένο σώμα. Αν το αφήσεις ελεύθερο να ταλαντωθεί, θα εκτελέσει πλάτος με βάση την συχνότητα αυτή που λέγεται ιδιοσυχνότητα. Αν σ’ αυτό το σώμα επιβάλεις εσύ μια συχνότητα -ένας εξωτερικός παράγοντας του επιβάλλει μια συχνότητα ξένη από την δική του- αυτή λέγεται συχνότητα του διεγέρτη. Και τελικά το σώμα ταλαντώνεται όχι στην δική του συχνότητα αλλά στου διεγέρτη! Γίνεται το εξής παράξενο. Σε μια ταλάντωση ο σκοπός είναι το μέγιστο πλάτος! Το μέγιστο πλάτος επιτυγχάνεται όταν η συχνότητα του διεγέρτη πλησιάζει την ιδιοσυχνότητα του σώματος! Η οποία μπορεί να είναι μικρή ή πολύ μεγάλη! Δεν έχει σημασία! Αν η συχνότητα του διεγέρτη πλησιάσει την ιδιοσυχνότητα του σώματος τόσο, το πλάτος γίνεται μέγιστο! Μάλιστα, αν ταυτιστούν, γίνεται άπειρο! Αυτό είναι πρακτικά αδύνατον! Το ταλαντούμενο σώμα είναι ο άνθρωπος, και η ιδιοσυχνότητα του σώματος είναι η πορεία που έχει διαλέξει γι’ αυτόν ο Θεός. Είναι κάτι συγκεκριμένο γι’ αυτόν. Μπορεί να είναι κάτι μεγάλο ή κάτι μικρό. Δεν έχει σημασία. Η συχνότητα του διεγέρτη είναι οι επιλογές του ανθρώπου, αυτά που ο ίδιος επιλέγει. Ο δρόμος που εκείνος επιλέγει να ακολουθήσει! Επομένως η συχνότητα του διεγέρτη μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη και να επιτύχει ένα πλάτος. Το μέγιστο όμως πλάτος, το βέλτιστο αποτέλεσμα, έρχεται όταν ο δρόμος που επιλέγει είναι συμβατός προς την ιδιοσυχνότητα του. Και μάλιστα αν ταυτιστούν, γίνεται άπειρο!" Ι.Π.

27 Νοε 2011

Η Κιβωτός της χαράς

26.11.2011, Αγ. Στυλιανού
"Ο Ραφαήλ είναι ο αρχάγγελος των θαυμάτων! Όσοι τον ζουν, δεν νοείται να μη θαυματουργούν! Ο άνθρωπος δεν τολμά να αποπειραθεί να κάνει θαύματα από τον φόβο της έκθεσής του! Το μεγαλύτερο θαύμα, εντούτοις, είναι να μη χρειάζεσαι καν να μπεις στην διαδικασία του να κάνεις θαύμα! Να μη θέλεις τίποτα! Γιατί ο Θεός είναι εκείνος που διαρκώς θαυματουργεί! Η ζωή που μας χάρισε είναι το μεγαλύτερο θαύμα! Εμείς όμως μπορούμε να κάνουμε τα δικά μας θαύματα. Να αποβάλουμε την κακία μας -να συγχωρήσουμε τους εχθρούς μας! Να αποβάλουμε την ευθιξία! Να αποβάλουμε την κατάθλιψη! Ιδού τρία μεγάλα θαύματα! Η κατάθλιψη είναι φόβος θανάτου. Φοβάσαι, γιατί δεν πιστεύεις στην αθανασία! Αν δεν πιστεύεις στο «μετά» -μιλάμε για ζώσα πίστη- τότε θα βρεθείς όπου πιστεύεις. Στην ανυπαρξία! «Θα είμαι για σένα αυτό που πιστεύεις ότι είμαι». Μάχαιρα έδωσες με την σκέψη σου, μάχαιρα θα λάβεις! Εξάλλου αυτός που δεν πιστεύει ότι υπάρχει ζωή «μετά» ούτε τώρα ζει, αφού μόνος του αυτοαναιρείται! Αλίμονο στους παρόντες που είναι απόντες! Ευλογημένοι οι απόντες που είναι παρόντες! Ζήστε την ουράνια στιγμή! Την στιγμή της χαράς! Την στιγμή της χάρης! Την στιγμή του μαζί! Την στιγμή της ενότητας! Η αιωνιότητα εμπεριέχει την παρούσα αγάπη της στιγμής αυτής! Μπορώ να κάνω την στιγμή αιώνια, και να την επαναφέρω για πάντα έως ότου αθωωθείς! Φέρτε μου την χαρά σας για να ανασυντάξω την Εικόνα σας και να κερδίσουμε παράδεισο! Η στιγμή δημιουργεί παρελθόν και μέλλον, γέννηση και θάνατο! Η στήλη της χαράς ανυψώνεται πέρα από την γέννηση και τον θάνατο, στην αθανασία! Η αθανασία είναι η κατακόρυφη στήλη των στιγμών της χαράς-χάρης! Την αιωνιότητα την διαχειρίζονται οι απεσταλμένοι που μπορούν να κάνουν αθάνατες τις στιγμές της χαράς σου! Εκεί βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου! Ο Χριστός πάνω στον σταυρό είχε δεξιά του τον ληστή που συμβόλιζε την γέννηση, και αριστερά του τον ληστή που συμβόλιζε τον θάνατο! Εκείνος αναστήθηκε! Λύτρωσε έτσι τα δύο σημεία, αριστερά και δεξιά του! Ο ίδιος ήταν η κατακόρυφη στήλη της ένωσης των πριν διεστώτων: η Πύλη της αθανασίας!"
* 

22 Νοε 2011

Την επόμενη μέρα...

ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, 
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια 
αναγράφω σοι η πόλις Σου, Θεοτόκε. 
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον. 
Ίνα κράζω σοι,
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΗ!
*

21 Νοε 2011

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΊ

Άξιόν εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών
την τιμιωτέρα των Χερουβείμ
και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσα
την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν!
*
Χαίρε δι’ ής η χαρά εκλάμψει, Χαίρε δι’ ής η αρά εκλείψει!

Χαίρε αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον, Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε κλίμαξ επουράνιε, δι’ ής κατέβη ο Θεός, Χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν

Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα, Χαίρε παντός του κόσμου εξίλασμα

Χαίρε ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη, Χαίρε ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς

Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων, Χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων

Χαίρε η Γη της επαγγελίας, Χαίρε εξ ής ρέει μέλι και γάλα

Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, Χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα

Χαίρε ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα,

Χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα, Χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΗ!
*

Ο Bodidarma έλεγε για τον εαυτό του: «Δεν υπάρχω!»

«Όταν τα φαινόμενα διαλύονται δημιουργείται το Bodi, η υπέρτατη σοφία… Μια οφθαλμαπάτη η πραγματικότητα! Ένα όνειρο! Μια αστραπή! Η κενότητα, η ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό που υπάρχει και δεν υπάρχει ταυτόχρονα! Το απόλυτο, η έσχατη πραγματικότητα δεν υπάγεται σε κατηγορίες της νόησης. Στο απόλυτο δεν μπορεί να αποδοθούν προσδιορισμοί ή ιδιότητες. Δεν υπάρχει τίποτα! Σαμσάρα δεν είναι παρά μια φαινομενική πραγματικότητα. Το darma δεν έχει σχέση με τον νου. Όλη η πραγματικότητα είναι εκτός του νου! Ο νους είναι ένα μικρό όχημα που δεν τα καταφέρνει τόσο καλά. Μόνο το απόλυτο αποτελεί πραγματικότητα. Η Νιρβάνα πραγματοποιείται. Είναι το ίδιο πράγμα. Μόνο το απόλυτο, η κενότητα υπάρχει! Δεν υπάρχει ύπαρξη, δεν υπάρχει Σαμσάρα, δεν υπάρχει κάρμα, δεν υπάρχει πραγμάτωση. Δεν υπάρχει τίποτα! Όλες αυτές είναι φανταστικές καταστάσεις. Αυτός που αντιλαμβάνεται το απόλυτο, το κενό, βιώνει την πραγματικότητα. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, βυθίζεται σε μια φανταστική πραγματικότητα πλασμένη από τον νου του. Η μόνη δυνατότητα να καταλάβει, είναι τα όρια της πραγματικότητας που έχει πλάσει!»
Αυτά λέει ο εαυτός Σου-Bodidarma της 28ης δυναστείας!

20 Νοε 2011

Η ιλαρότητα και η ευφροσύνη του Ελληνικού φωτός!

H συνταρακτική ποιότητα και ένταση του Ελληνικού φωτός είναι συνεχές, αδιάλειπτο «χτύπημα ζωής» στην κάθε μας μέρα! Πώς να σκοτεινιάσεις μέσα σε τόσο φως; Η συνείδησή μας πάμφωτη σαν καλοκαίρι, όπως λέει ο Ελύτης... Όποιος δεν έχει ζήσει το ελληνικό καλοκαίρι δεν γνωρίζει την ιλαρότητα και την ευφροσύνη του Φωτός! Το φως πέφτει πάνω σου τόσο άμεσα που εισβάλλει εντός χωρίς να μπορείς να του αντισταθείς! Οι Έλληνες είναι καταδικασμένοι από το Φως να μην πιάσουν ποτέ κακιά σκουριά… «Αείποτε παίδες» μας αποκάλεσε το ιερατείο των μυστών της Αιγύπτου στον Πλάτωνα. Είμαστε παιδιά, με όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματα των παιδιών! Επιλεγμένοι εντούτοις από την θεϊκή βουλή να στεγάζουμε στην όμορφη και παράξενη πατρίδα μας το πιο συνταρακτικό φως της γης! Το φως αυτό γέννησε τον Λόγο, την Τέχνη, έκανε το μυστήριο διαυγές! Παρ’ όλες τις ανεπιτυχείς απόπειρες μες στους αιώνες να σβήσει αυτή η γενιά των θεών, με πρόσφατη την αήθη επίθεση ισοπέδωσης στο όνομα της παγκοσμιοποίησης των αγορών, δεν είναι ακόμα κατανοητό στο κουτό μυαλό των ερπετών της γης πως η χώρα αυτή είναι θεοφόρα! Γεννά θεούς! Και πως δεν είναι ένας ακόμη αριθμός στον χρηματιστηριακό τους τζόγο! Το βέβαιο είναι ότι η Ύβρις προκαλεί την Νέμεση! Η εκδίκηση της Ελλάδας είναι το ΦΩΣ της! Και η ιλαρότητα και ευφροσύνη που το ΦΩΣ αυτό χαρίζει στους Έλληνες, κάτω από όλες τις συνθήκες και περιστάσεις! Είμαστε από καλή γενιά! Τίποτα λιγότερο από ζήτημα φωτός!
*

15 Νοε 2011

Ηλίας, ο μεθυσμένος από Θεό!

Ο Ηλίας μου ήταν άνθρωπος της χαράς! Μονίμως «φτιαγμένος»! Μεθυσμένος από Θεό! Όχι απλώς δεν ήταν μελαγχολικός, αλλά μονίμως ήταν high! Ποτέ δεν τον είδα να σκοτεινιάζει. Ήθελε πάντοτε να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε! Με το που έβλεπε κάποιον, αδιακρίτως, τον βούταγε και έδινε παράσταση, ανάλογα με την περίπτωση! Ηθοποιός, καραγκιόζης του Θεού γινόταν μέχρι  να βρει το σημείο του άλλου, να  τον ξεκλειδώσει, να τον χαλαρώσει, να τον κάνει να γελάσει! Έλεγε απίστευτες ιστορίες… Δεν ξεχώριζε κανέναν άνθρωπο. Δεν το έκανε επιλεκτικά, ή μόνο με κάποιους που του άρεσαν! Δίποδο να έβλεπε, και το βούταγε κατ’ ευθείαν! Όπου και να ήταν! Έξω από το κότερο του Βαρδινογιάννη είχε το μαγκάλι του και έψηνε σουβλάκια και τα κερνούσε στους περαστικούς! Τάιζε τους κοτεράδες! Ελεημοσύνη στους πλούσιους, όπως λέει ο άγγελος. Αυτονών η ψυχή εξάλλου την χρειάζονται περισσότερο! Ο Ηλίας τους έφερνε αμηχανία, όμως τον πήγαιναν. Ένα άλλο απίστευτο πράγμα είναι πώς του έφταναν τα λεφτά του! Λες και τα πολλαπλασίαζε η ευλογία του Θεού! Ήταν άρχοντας! Κερνούσε, χάριζε, έδινε ατέλειωτα! Και ήταν πάντα χορτασμένος, πάντα ευχαριστημένος, πάντα γεμάτος, πάντα με το «δόξα σοι»! Τον ακολουθούσε η αφθονία! Να μην τελειώνουν αυτά τα κεμπάμπ; Τα κεράσματα; Τα παγωτά; Ερχόταν στο σπίτι και μας έφερνε κιβώτια παγωτά! Τα παιδιά τα μοίραζαν στην γειτονιά! Κιβώτια μπισκότα, αναψυκτικά! Πήγαινε στο Δαφνί, στο τρελοκομείο, φαγητά, τσιγάρα… Όπως και ο άγγελος, τραγουδούσε! Έπαιζε και φλογέρα… Τι μαντινάδες μας έλεγε, τι ιστορίες σούφικες… Παραμυθάς! Για μένα, ο Ηλίας ήταν το βάμμα του ηλιοτροπίου. Η ένδειξη για το πώς είναι τα πράγματα! Σπάνια να είδα έναν ή δύο ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια που να του αντιστάθηκαν! Ακόμα και τα τέρατα τα άνοιγε! Δεν μπορούσαν να του αντισταθούν! Σε όλους έκανε κάτι μέσα στην ψυχή τους! Αλλά έμπαινε πιο κάτω και από το κάτω προκειμένου να κερδίσει κάποιον! Τού έκανε ό,τι καραγκιοζιλίκι τον ενέπνεε ο Θεός που θα μπορούσε να τον ταρακουνήσει, να τον βγάλει από την κακομοιριά και την μιζέρια! Ήταν μιας σχολής, με συγκεκριμένη από Θεού αντίληψη. Έκανε τα πάντα μέχρι να σε κάνει να γελάσεις! Να σου πάρει το βάρος! Δεν του ξέφευγε κανείς! Εν τω μεταξύ τους τά ’χωνε κιόλας! Αυτός τους έπαιρνε το βάρος, αλλά εκείνοι βεβαίως το ξανάπαιρναν πίσω! Έστω για λίγο όμως τους χαλάρωνε, τους ελευθέρωνε από την μέγγενη του νου! Πάντως δεν μάσαγε τα λόγια του! Όπως ακριβώς και η Νίκη με την οποία έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Αυθεντικά λαϊκοί άνθρωποι, αληθινοί 100%. Ο Ηλίας μιλούσε ευθέως! Με παρρησία! Θυμάμαι κάποιον που έβγαλε ένα CD και έγραφε για τον Ηλία ότι ήταν «Τουρκοκρητικός». Έπαθε αμόκ! Δεν μπορούσε να ακούει καν την λέξη Τούρκος! Τού ’παιξε τέτοιες κατάρες που ούτε να τις επαναλάβω μπορώ. Εγώ είχα σκάσει στα γέλια! Αφού λοιπόν ξεθύμανε, άρχισε να τις μαζεύει: «Θεέ μου και μη μ’ ακούς! Θεέ μου και συχώρα τόνε!» Σε ό,τι έκανε, έλεγε: «Εγώ βάνω τη χέρα μου και ο Θεός το θέλημά του!» Δεν έκανε τίποτα, μα τίποτα, χωρίς να επικαλεστεί τον Θεό! Φαγητό βάζαμε στο φούρνο, και πάντοτε έλεγε: «Μπεσμ Αλλάχ Ελραχμάν Ελραχίμ!» Στο όνομα του πολυέλαιου και πολυεύσπλαχνου Θεού! Είχε ακτημοσύνη χωρίς όρια! «Ευτυχώς απού δεν δίνονται τα μάτια! Γιατί θελ’ άμαι από καιρού στραβός!» Δεν κρατούσε τίποτα! Και τι έμαθαν απ’ αυτόν; Τίποτα! Εντούτοις τους άγγιξε! Εγώ πάντως έμαθα! Για μένα  τον έστειλε ο Θεός! Ήταν τέτοιο συνταραχτικά φυσικό, υγιές στοιχείο, που με γείωνε, με κρατούσε, επειδή ακριβώς ήμουν αιθεροβάμων, «διανοούμενη» (ευτυχώς όχι μόνον). Ένιωθα το πνευματικό μέγεθος του Ηλία δίπλα μου, καθώς με γείωνε σ’ αυτήν την φυσική πραγματικότητα προτάσσοντας διαρκώς την απόλυτη βεβαιότητα του Θεού, και μου επέτρεπε να δω τον βαθμό της αρρώστιας των ανθρώπων χωρίς να με ξεγελούν ή να με γοητεύουν! Τον Ηλία, δεν μπορούσε κανείς να τον ξεγελάσει. Δεύτερο βλέμμα δεν χρειαζόταν να ρίξει για να καταλάβει τι ρόλο παίζει ο καθένας. Ήταν εντούτοις παιδικός, και συνταρακτικά άμεσος με όλους! Ποτέ δεν αποθαρρύνθηκε από την κακία! Έκανε κατά μέτωπο επίθεση ζωής διεισδύοντας στα τρίσβαθα του άλλου! Είχε άπειρη εμπιστοσύνη στον Θεό, στο καλό! Δεν θεωρούσε τον εαυτό του καθόλου θύμα, μόνο ευλογημένο, με όσα κύματα κι αν τον κουκούλωσαν στην ζωή του, όπως έλεγε. Μου έκανε εντύπωση όταν είδε μια φορά έναν ανάπηρο, τι είπε. Κάτι φαινομενικά σκληρό, αλλά εντέλει αληθινό: «Είναι ψυχή με κουσούρι γι’ αυτό τον ήκαμε ο Θεός ανάπηρο! Για να το βλέπει και να διορθωθεί!» Μέσα σου δηλαδή είναι το κουσούρι, και ο Θεός σου το βγάζει απέξω! Άρα ουδείς «αθώος», όπως θέλουν να σκέπτονται οι αφελείς διανοούμενοι. Το σύμπαν αυτό έχει νοημοσύνη! Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο! «Θεέ μου μεγαλοδύναμε, μεγάλο το όνομά σου, φύλλο δεν πέφτει από δεντρί δίχως το θέλημά σου!» Έλεγε για τον γάμο: «Καλιά η κατσαρόλα νά ’ναι σκεπασμένη παρά αξεσκέπαστη!» Είχε όμως τεράστια κατανόηση για τα ανθρώπινα! Πίστευε πως τον έρωτα ο Θεός τον φυτεύει στις καρδιές, και γι’ αυτό δεν ένιωθε καμιά ενοχή μέσα του, ούτε ενοχοποιούσε τους άλλους αν ήταν πράγματι ερωτευμένοι. Θυμάμαι κάποτε που ο μεγάλος του γιος, παντρεμένος με μια πολύ καλή γυναίκα και μ’ ένα τσούρμο παιδιά, ερωτεύτηκε μιαν άλλη γυναίκα και συνήψε δεσμό μαζί της. Ο Ηλίας δεν τον κατηγόρησε! Και όχι από αντρική αλληλεγγύη! Καθόλου μάλιστα. Ήταν πολύ στενοχωρημένος που είχε έρθει σε τέτοια δυσκολία το σπιτικό του. Μού ’λεγε όμως πως ο Θεός που έδωσε τον έρωτα στον γιο του, θα του δώσει και την λύση! Μ’ αγαπούσε συνταραχτικά! Έλεγε πως γι’ αυτόν πρώτα ήταν η νονά του, και μετά ο Θεός! Το έλεγε στην ίδια του την οικογένεια: «Από την μια είναι η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, ο κόσμος όλος, ο Θεός μου, και από την άλλη η νονά μου!» Έλεγε πως αυτό που νιώθει για μένα είναι κάτι θεοτικό! «Το ένα φως ήσμιξε με το άλλο φως! Φως στο φως είναι η αγάπη!» Μού’ λεγε πολλές φορές: «Αν δεν ακούσω την εμιλιά σου δεν ανοίγουν τα αυθιά μου μήτε τα μάθια μου…» Ποτέ μου δεν τον ζήτησα και να μην έρθει! Της καλής στιγμής ψυχή! Πάντα κοντά μου τα δώδεκα χρόνια που έζησε στην Ελλάδα! Μαζί μπήκαμε στο καινούργιο  σπίτι τότε, και στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, μαζί γιορτάσαμε με μαντινάδες και τσικουδιές χρόνια μετά ένα άλλο ευλογημένο χώρο… Μαζί, μέσα σε ξεκαρδιστικά γέλια και τραγούδια κουβαλήσαμε στα Χανιά σ’ ένα αμάξι (!) έναν ολόκληρο εξοπλισμό… Στις γέννες μου ήταν παρών! Στον θάνατο του πατέρα μου ήταν παρών. Εκείνος του έκλεισε τα μάτια. Στον θάνατο της αγαπημένης μου Μαρί ήταν παρών. Τότε πραγματικά τον χρειάστηκα. Είχα καταρρεύσει… Θυμάμαι που πηγαίναμε στην κηδεία, ήμουν πολύ εξαντλημένη -δεν είχα βάλει μπουκιά στο στόμα μου- και μου λέει: «Σταμάτα σ’ ένα φούρνο να πάρουμε κάτι να φάμε!» Εγώ θύμωσα και τον μάλωσα: «Δεν ντρέπεσαι, τέτοια στιγμή να μου λες να φάμε;» Και η απάντησή του: «Αν θέλεις του λόγου σου να ποθάνεις, ξά’σου, εγώ θα κατέβω και θα πάρω κάτι να φάω!» Ήταν σοκαριστική η δύναμη της ζωής μέσα του! Στην πραγματικότητα, ο σεβασμός του προς την ζωή! Ήταν άγιο δεδομένο πως ο Θεός θέλει να ζούμε, γι’ αυτό πρέπει να τιμούμε την ζωή, και πως εκείνος θα μας πάρει όταν ο ίδιος το θελήσει! Ο θάνατος δεν τον απασχολούσε καθόλου γιατί αγαπούσε την ζωή! Και την ζούσε εντελώς, «έστιβε» κάθε στιγμή για να της βγάλει όλη την δυνατή χαρά… Ούτε έκλαιγε κανέναν που πέθαινε! Ήταν βέβαιος πως ο Θεός ξέρει τι κάνει, αφού στα χέρια του είναι όλο το παιγνίδι της ζωής. «Ως η ζωή κι ο θάνατος!» έλεγε. «Μαρία μου, μη μπα και σκεφτείς ποτέ πως ο Θεός κάτι δεν μου χάρισε, πως κάτι στερήθηκα, κάτι δεν έζησα! Όλα μου τά ’δωκε! Είμαι χορτασμένος και ευχαριστησμένος μέσα από την ψυχή μου!» Αυτός ήταν ο λατρεμένος μου Ηλίας… Έλεγε στην μάνα μου, στον πατέρα μου, στην αδελφή μου, σε όλο μου το περιβάλλον: «Καλοί είστε και του λόγου σας, αλλά σαν την νονά μου δεν είστε! Καθένας στο σκαλούνι του!» Τους τρέλαινε! «Μαρία, αν με ρωτήσουν τι χρώμα έχουν τα μάτια σου δεν ξέρω! Δεν τά ’χω δει ποτές μου! Γιατί κάθε φορά που γυρίζω να σε κοιτάξω, βλέπω ένα φως!» Και δεν το έλεγε ποιητική αδεία: κάτι ζούσε πολύ ισχυρό. Δώδεκα χρόνια έζησε ανάμεσά μας ως υπηρέτης! Ερχόταν στο σπίτι και με βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού, γιατί τότε ήμουν μόνη. Τινάζαμε τα χαλιά κ.λπ. Ερχόταν, γέρος άνθρωπος, και με υπηρετούσε! Ήρθε για να μας υπηρετήσει! Να ξεσκατίσει τα παιδιά, να τα χορέψει στα γόνατα του, να τους τραγουδήσει μαντινάδες… Αυτή η ψυχή ήρθε ως υπηρέτης κοντά μας! Ο μόνος! Όλοι ενοχλούνταν που μου είχε αυτή την λατρεία! «Καλός είσαι και του λόγου σου, μα σαν την νονά μου δεν είσαι!» Ποιος άντεχε να το ακούει! Και τους αγαπούσε όλους πραγματικά. Ήταν τέτοια μαρτυρία Θεού για όλο αυτό τον κόσμο! Σ’ έπιανε απ’ τον λαιμό και σε έβαζε επί τόπου μες στην καρδιά του Θεού! Δεν του γλίτωνε κανείς! Πολλούς συντάραξε! Τι πήραν άραγε από τον Ηλία; Τι κράτησαν; Τα λόγια του, το κέφι του, την μαγική του δύναμη; Πάντως όλους τους διαπέρασε κάτι: μια ισχυρή μαρτυρία Θεού! Όλους!
*

14 Νοε 2011

Το παρελθόν γράφεται ΤΩΡΑ! Όπως και το μέλλον!

O σατανάς ένα πράγμα θέλει: να σου αφαιρέσει την Δύναμη του ΤΩΡΑ! Την Δύναμη που αλλάζει τα πάντα! Την Δύναμη που αλλάζει όχι μόνο την δική σου ιστορία, αλλά και την ιστορία του κόσμου! Οτιδήποτε ασύμβατο προς το Φως το σαρώνει το σύμπαν ως μηδέποτε υπάρξαν! Είμαστε εδώ για να γράψουμε μια καινούργια ιστορία! Το παρελθόν και το μέλλον θα ξαναγραφούν σύμφωνα με την βούληση των όντων του Φωτός! Ως ιστορία Φωτός! Εμείς αποφασίζουμε για την ιστορία! Και η αιώνια επιλογή μας είναι το Φως! Εσύ είσαι μαζί μας ή εναντίον μας;
*

11 Νοε 2011

Μα τι ήρθαμε σ’ αυτή την ζωή να πούμε άλλο από το σ’ αγαπώ…

Έζησες την αγάπη; Το μόνο που μένει είναι η αγάπη! Τι αγάπη έδωσες, τι αγάπη μοιράστηκες! Είναι το μόνο που νικά τον θάνατο! Η αγάπη! Κήδεψα ανθρώπους που αγάπησα πάρα πολύ, και το μόνο που με παρηγόρησε σε ανθρώπινο επίπεδο είναι ότι τους αγάπησα και με αγάπησαν! Συναντηθήκαμε αγαπητικά! Έγινε η Συνάντηση! Η συνάντηση της αγάπης! Αυτό είναι το μόνο που νικά το θάνατο! Ο θάνατος είναι η μη αγάπη! Τότε σε νικά ο θάνατος! Μια στιγμή επικοινωνίας καταργεί τον θάνατο! Ένιωσα τόσο βαθιά ότι ανταλλάξαμε το μήνυμά μας, που όταν έφυγαν ήμουν ήσυχη. Συναντηθήκαμε! Ανταλλάξαμε την ιερή λέξη «σ’ αγαπώ!» Πέταξε ως την ψυχή μου η αγάπη τους, όπως και η δική μου αγάπη πέταξε ως την δική τους ψυχή. Ενωθήκαμε! Μα τι ήρθαμε σ’ αυτή την ζωή να πούμε άλλο από το σ’ αγαπώ… Πραγματικά δεν ήρθαμε να πούμε τίποτα άλλο! Και όχι με λόγια… Έγινε η Συνάντηση; Νικήθηκε ο θάνατος! Έλεγε ο Ηλίας μου: «Μαρία μου, ποτέ σου να μη με κλάψεις! Ετούτηνα τη στιγμή να ποθάνω, να ξέρεις ότι είμαι ο πιο ευχαριστησμένος άθρωπος στον κόσμο! Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μου τό ’δωκε ο Θεός ο μεγαλοδύναμος! Είμαι ευχαριστησμένος από τση εφτά πατωσές τση γης ως τση εφτά πατωσές του ουρανού! Δεν υπάρχει ποτέ τίποτα που να ζήτηξα από του Θεού μου και να μη μου το δώσει! Ο Θεός αργεί μα δεν ξεχνά! Όπου πατώ, πατεί ο Θεός! Μη φοβηθείς τον θάνατο, Μαρία μου! Πιο δίκαιο από τον θάνατο δεν υπάρχει! Ο χάρος για να μην τόνε βρίζουνε, έδωκε την αφορμή! Ως η ζωή κι ο θάνατος!» Εννοούσε πως ο Θεός μας δίνει το δώρο της ζωής και γι’ αυτό δεν πρέπει να του παραπονεθούμε, να του ζητήσουμε τον λόγο γιατί μας παίρνει! Αφού μας τό’ δωσε το δώρο της ζωής! Ζήσαμε! «Ο εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγε…» Δεν σε νοιάζει να πεθάνεις, όταν ξέρεις ότι θα πας στον Πατέρα σου!
Ο Ραφαήλ θα σπάσει το δρεπάνι του θανάτου, αν το επιτρέψουν οι άνθρωποι! Είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει! Και το ανήγγειλε: την αειζωία! Ο Χριστός εξάλλου νίκησε τον θάνατο!
*

10 Νοε 2011

8.11.2011, των Αρχαγγέλων

Οραματισμός
Είμαι Φως, είμαι αγάπη, είμαι χαρά! Η δύναμη του Θεού προστατεύει και διατηρεί τον νου μου κρυστάλλινο, σοφό, έξυπνο και απλό. Το φως του Θεού πυρπολεί την καρδιά μου και νιώθω αγάπη για όλα τα πράγματα γύρω μου. Η σοφία του Θεού ενεργοποιεί το σώμα μου, το ισχυροποιεί, το θεραπεύει και το γεμίζει ενέργεια. Είμαι φως! Είμαι αγάπη! Είμαι χαρά! Με την δύναμη των αγίων αγγέλων πλημμυρίζω από αγαθά συναισθήματα. Είμαι φως! Είμαι αγάπη! Είμαι χαρά! Η δύναμη του Θεού, με θέλει άνθρωπο στην γη που θα μετατραπεί σε άγγελο! Έχω αγνότητα, καλοσύνη, φωτεινότητα και αγάπη για ό,τι με περιβάλλει! Εκπέμπω ηλιακό φως! Ο νους μου κρυστάλλινος προστατεύεται από την δύναμη του Θεού! Η καρδιά μου είναι ηλιακή, το σώμα μου είναι πανίσχυρο! Είμαι Φως! Είμαι Αγάπη! Είμαι χαρά! Είμαι άγγελος του Θεού σε ανθρώπινο σώμα! Τέλειος άνθρωπος, τέλειος άγγελος! Απλός, ταπεινός, δυνατός! Η δύναμη του άγιου Θεού προστατεύει τον νου μου! Τον διατηρεί κρυστάλλινο, πεντακάθαρο, άγιο, τέλειο! Το φως του άγιου Θεού πλημμυρίζει την καρδιά μου. Την κρατάει λαμπερή, ισχυρή, φωτοβόλα! Και η δύναμη του Θεού πλημμυρίζει το σώμα μου, το γεμίζει ενέργεια και το προστατεύει. Το φως του Θεού με προστατεύει. Ό,τι κοιτά, το κοιτώ με αγάπη! Ό,τι ακούω, το ακούω με αγάπη. Προσφέρω! Συγχωρώ! Συνδράμω! Εκτελώ το άγιο έργο του Θεού! Είμαι το φως του Θεού στην γη! Έχω αγάπη για όλους και όλα! Είμαι νέος, καινούργιος, όπως ο Θεός θέλει. Η άγια Δύναμη του Θεού καθαρίζει τον νου μου! Είμαι παιδί του Θεού! Είμαι θαύμα! Δεν επιτίθεμαι στον κόσμο! Συγχωρώ τον κόσμο! Συγχωρώ τα πάντα! Είμαι μαζί με όλους! Αγαπώ τα πάντα! Ευλογώ τα πάντα! Παρόλα αυτά είμαι έξυπνος και ξέρω να προφυλάσσομαι από ό,τι δεν είναι για το καλό το δικό μου και των άλλων.
Είμαι φως! Είμαι αγάπη! Είμαι χαρά!

6 Νοε 2011

Αλίμονο αν δεν ομολογήσεις το θαύμα!

Αλίμονο σ’ αυτούς που δαιμονοποιούν τους αγγέλους και αγγελοποιούν τους δαίμονες! Αλίμονο στους ευεργετημένους που κρατούν τις ευεργεσίες και τα θαύματα μόνο για τον εαυτό τους, χωρίς να τα ομολογούν προς δόξαν Θεού! Αλίμονο σ’ αυτούς που αρνούνται να αγαπήσουν τους αγγέλους! Ακόμα και ο ίδιος ο Δαίμονας δήλωσε υπακοή προς τον Θεό, σε αντίθεση με τον άνθρωπο! Ο Ραφαήλ είναι αυστηρός με τους αχάριστους: εκείνους που μόνοι τους διώχνουν από πάνω τους την χάρη της ευλογίας! Η ευθύνη όσων είναι κοντά στο «φαινόμενο» της θεϊκής συγκατάβασης του αρχαγγέλου Ραφαήλ μέσα στα ανθρώπινα δρώμενα, όσων είναι μάρτυρες των συνεχών του θαυμάτων, είναι μεγάλη! Αλίμονο αν δεν ομολογήσουν τις ευεργεσίες! Αλίμονο αν δεν διακηρύξουν τα θαύματά του! Δεν αντέχει ωστόσο η συνείδηση του ανθρώπου την εικόνα του θεού-θεραπευτή εντός του! Γιατί συνεπάγεται την ευθύνη της ομολογίας πως είναι υιός Θεού, παιδί του Θεού! Και ως εκ τούτου πως του αξίζει το Βασίλειο του Πατέρα του, γι’ αυτό και του επιστρέφεται! Το θαύμα ταυτοποιεί άμεσα την καθαρή ψυχή με τον Δημιουργό της! Είναι επιστροφή στην αρχεγονική ενότητα! «Εγώ θεράπευσα δέκα λεπρούς!» είπε ο Χριστός, «και μόνον ένας επέστρεψε για να με ευχαριστήσει! Οι υπόλοιποι εννέα πού είναι;» Ο νους του ανθρώπου εφευρίσκει άπειρους τρόπους για να «εκλογικεύει» και να ακυρώνει το θαύμα! «Τυχαίο ήταν» πολύ εύκολα λέει, ή το αποδίδει σε άλλους παράγοντες! Η ψυχή όμως γνωρίζει! Γι’ αυτό όταν δεν υπογράφει το θαύμα που της απευθύνεται, υπογράφει την αυτοκαταδίκη της!
*

Ο Νικητής!

Αν είσαι συνδεδεμένος με το δίκτυο του Φωτός, ό,τι και αν συμβαίνει είναι πάντοτε υπέρ εσού! Είσαι πάντοτε Νικητής! Δεν υπάρχει για σένα αρνητική εκδοχή ή «κακή» έκβαση! Η ανάγνωση των γεγονότων, εξάλλου, είναι εντελώς διαφορετική για σένα! Το υπέροχο Δώρο του Θεού, η Ζωή, είναι πάντοτε όμορφη! Κάθε σχέδιο Του είναι όμορφο! Και είναι ορατό από τα όντα του Φωτός! Τα όντα αυτά τα ακολουθεί η βεβαιότητα του ως εν ουρανώ και επί της γης! Η βεβαιότητα της θεϊκής Παρουσίας! Η βεβαιότητα αυτού που τα ίδια είναι: συμμέτοχοι και συνδημιουργοί της θεϊκής Εκδήλωσης!
*

Η κρίση είναι πτώση!

H σκέψη δεν είναι παρά συνεχής κρίση, συνεχής κριτική πάνω σ’ αυτό που  συμβαίνει! Και ούτε καν πάνω σ’ αυτό που όντως συμβαίνει, αλλά πάνω σ’ αυτό που ο νους νομίζει ότι συμβαίνει! Ο άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση με την σκέψη πάνω σ’ αυτό που συμβαίνει! Η σκέψη δεν είναι παρά θόρυβος πάνω στην προσκεπτική νοημοσύνη την οποία δεν αφήνει να εκδηλωθεί. Παραμένει έτσι η προσκεπτική μας νοημοσύνη ο σιωπηλός μάρτυρας της ψευδαισθητικής πραγματικότητας! Γι’ αυτό και ο συντομότερος τρόπος να βγεις από την ψευδαίσθηση είναι να πάρεις την στάση του παρατηρητή! Η κρίση είναι πτώση! Το Ον που έκρινε την Δημιουργία, εξέπεσε! Και συμπαρέσυρε μαζί του στρατιά όντων! Με την σκέψη-κρίση δηλαδή δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να αναπαράγουμε την Πτώση! Αυτό που όντως συμβαίνει -ροή υπέροχης, πολύχρωμης, απειρότροπης Ζωής- δεν κρίνεται από εκείνους που το συνδημιουργούν, αλλά από τους «θεατές», εκείνους δηλαδή που το «κοιτάζουν» όντες εκτός, εκτός Ζώσας Ζωής, μέσα στην φυσαλίδα της ψευδαίσθησης των πτωτικών συνειδήσεων που ούτως ή άλλως αποτελεί χωροχρονική εκκρεμότητα με ημερομηνία λήξης. Αναζητήστε την  εμπειρία της προσκεπτικής νοημοσύνης: την χαρά, το θάμβος, την έκσταση, την αίσθηση της ασφάλειας του να ρέεις με το όλο πράγμα… Ο Θεός είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν δεν σκέφτεσαι: στην σιγή του νου! Και οι ιδεαλιστικότερες, οι συγκλονιστικότερες σκέψεις, δεν είναι παρά «σχόλιο» αυτού που συμβαίνει! Αδειάστε τον νου! Ανακαλύψτε την ομορφιά της συνήχησης με την Ζώσα Ζωή! Μια άλλη Ζωή, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, συμβαίνει πίσω από «την παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μας», όπως αποκαλούσε ο Καζαντζάκης τις αισθήσεις. Ζωή ατραυμάτιστη για τους Οδυσσείς στο συναρπαστικό Ταξίδι που συνδημιουργούμε και ταυτοχρόνως ανακαλύπτουμε!
*

Όλοι για τον Θεό, εντέλει, δουλεύουν!

Η απάντηση στην καθημερινή τρομοκρατία των ερπετικών συνειδήσεων, αλλά και των αμαθών, είναι πως άλλος είναι στο τιμόνι! Όλοι για τον Θεό, εντέλει, δουλεύουν! Στο τέλος θα διαχωριστεί η ήρα από το στάρι! Το Φως είναι στην γη! Το σχέδιο των φωτεινών όντων, της εκδήλωσης απειρότροπων εκδοχών Ζωής, δεν διαταράσσεται από τα ασυνείδητα όντα! Η ΖΩΗ σε κάθε περίπτωση νικά! Εσύ τι υπηρετείς; Την ζωή ή τον θάνατο; Η απάντηση σου κρίνει την τύχη σου καθώς και την τύχη των όντων που συνηχούν μαζί σου!
*

3 Νοε 2011

Ορθοδοξία, ο Ελληνικός Χριστιανισμός: η Ελληνική θρησκεία

Η Ορθοδοξία, ο ελληνικός χριστιανισμός, είναι η ελληνική θρησκεία! Το άνοιγμα προς την Ορθοδοξία ωφελεί κάθε νέο άνθρωπο! Μέσα από τον λόγο θα ανακαλύψει τα κείμενα της ορθόδοξης παράδοσης, της ορθόδοξης γραμμής. «Έμμελος λόγος» είναι εξάλλου η βυζαντινή μουσική. Μέσα από τον λόγο θα προσεγγίσει την βυζαντινή μουσική, την μουσική της Ελληνικής γραμμής! Παρακολουθώντας την Θεία Λειτουργία λέξη προς λέξη νιώθει κανείς το κάλλος της Ορθοδοξίας μέσα από τον λόγο! Η ελληνικότητα είναι ζήτημα «ταυτότητας». Το ζήτημα δηλαδή είναι όχι πώς σε βλέπουν οι άλλοι, αλλά πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου! Εσύ εντέλει τι επιλέγεις να είσαι, εσύ πώς προσδιορίζεσαι! Γνωρίζουμε ότι το 1/3 μόνο από τους κατοίκους της Ελλάδας είναι Έλληνες, και το 1/10 από τους κατοίκους της γης είναι άνθρωποι! Η Ελλάδα είναι αυτή που προσδιόρισε και οριοθέτησε τον ανθρώπινο πολιτισμό. Σε σχέση με την Ελλάδα προσδιορίζονται όλοι! Η Αναγέννηση μέσα από την οποία έζησε τόσους αιώνες η Δύση, μια αφελής «ανακάλυψη» της Ελλάδας κατά το μέγεθος της υπήρξε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είχε στην Τέχνη μεγάλες στιγμές. Πάντως σε σχέση με το αυθεντικό που είναι η Ελλάδα, «φωμπιζού» φαντάζει η Δύση! Ωστόσο και μόνο από τα ψιχία που οι Δυτικοί αφομοίωσαν από την Ελλάδα, άνθισαν, για τα μέτρα τους! Το Ελληνικό πνεύμα εξάλλου καμιά σχέση δεν είχε ποτέ με πυρά βιβλίων και αντιφρονούντων ανθρώπων! Ας αναλογιστούμε την βαρύτητα της λέξης «Λόγος» στην ελληνική γλώσσα. Γιατί ο Χριστός είναι ο Λόγος: η σχέση ανάμεσα στα άνω και τα κάτω, ο ενδιάμεσος παράγων, η αναλογία, η αιτία, η ομιλία, η ικανότητα του ομιλείν, η λέξη, ο εκδηλωμένος Θεός! Ρωτούν πώς η Ελλάδα θα επανεύρει το φως της. Το ζήτημα είναι να αφυπνιστεί αυτό το 1/3 που είναι οι Έλληνες! Δεν παίζεται στα 2/3 των ανθρωπόμορφων φυλών! Στο 1/3, που είναι Έλληνες, βρίσκεται η «πληροφορία»! Γι’ αυτό πάντοτε μπροστά στον κίνδυνο οι Έλληνες ξυπνούν και συσπειρώνονται, και δίνουν αυτές τις εποποιίες των αγώνων για την ελευθερία! Αυτό μαρτυρεί η παράδοσή μας! Ο σκοπός εντούτοις είναι να μη φτάσουμε στα έσχατα όρια! Όποιος θέλει να δει την Ελλάδα, ας γυρίσει να δει τον πολιτισμό της, τον διαχρονικό πολιτισμό που διασώζεται στην λαϊκή παράδοση, στην λαϊκή τέχνη, στην παραδοσιακή της μουσική, στα ήθη και έθιμα του καθημερινού βίου: αδιάψευστους μάρτυρες της ελληνικής γραμμής. Ο λαϊκός πολιτισμός είναι η ψυχή! Ποια Ελλάδα δημιούργησε τον Ηλία μου, μια ζωντανή κιβωτό του Ελληνισμού, σε ένα ψαροχώρι της Συρίας; Πώς ήξερε ότι «η Ελλάδα είναι η πρωτεύουσα του ντουνιά»; Πώς είχε αυτή την "πληροφορία;" Πώς γνώριζε ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας; Και μάλιστα Κρητικός! Βρέθηκε μπρος μας ένας τέτοιος συγκλονιστικός άνθρωπος για να μας δείξει την ψυχή της Ελλάδας! Αυτή την ψυχή που ο ίδιος ήταν! Για να αυτοπροσδιοριστείς, πρέπει να βρεις την αλήθεια σου! Κανέναν δεν σώζει απλά το ταλέντο του, αν η ίδια του η ζωή δεν μπορεί να το υποστηρίξει! Χωρίς πνευματική ρίζα η τέχνη είναι καλλωπισμός της φυλακής! Χωρίς ρίζα ζωής οι «δημιουργίες» του ανθρώπου είναι έωλες, τις παίρνει ο αέρας! Το ζήτημα είναι να μπορείς να υποστηρίζεις την αλήθεια του εαυτού σου! Να αναζητήσεις την αλήθεια και το φως του εαυτού σου μέχρι τέλους! Το Ταξίδι είναι μεγάλο, ζούμε πολλά, πολλές επιρροές, κάπου θα μαγκωθούμε, κάπου θα λερωθούμε… Αλλά το ζητούμενο είναι να καθαριζόμαστε και να συνεχίζουμε! Μέχρι να ζήσουμε τον πυρήνα της ύπαρξης μας που είναι ο Χριστός! Η θολούρα των δήθεν διανοουμένων και καλλιτεχνών είναι ορατή! Δεν θέλουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν την αλήθεια του εαυτού τους! Γι’ αυτό κάνουν παράπλευρα πράγματα (εθισμούς, τέχνες κ.λπ.) ως υποκατάστατα για την προσωπική τους εξισορρόπηση! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν αλήθεια και ρίζα ζωής τέτοια που να μπορεί να αλλάξει τον κόσμο! Ακόμα και την τέχνη και την διανόηση, για προσωπική τους κατανάλωση τις χρησιμοποιούν! Αν κάτι είναι αληθινό, αν η τέχνη είναι αληθινή, έχει μεταμορφωτική δύναμη, ποτίζει το Δέντρο της Ζωής του κόσμου! Ήθελα να γνωρίσω τον άνθρωπο! Ήθελα να γνωρίσω κάθε ψυχή! Γι’ αυτό και πέρασα από παντού! Αλλά ο κόσμος δεν με άγγιξε! Ήξερα τι με άγγιζε: μόνο ό,τι με αφορούσε και το αναγνώριζα ως δικό μου! Δεν αναγνώρισα ποτέ κάτι ψεύτικο σαν αληθινό… Από όλη την περιήγηση μου στον «πολιτισμό» έβλεπα τις χρυσές ψηφίδες… Δεν με αφορούσε ό,τι δεν είχε αλήθεια! Αναζητούσα την ενότητα των πραγμάτων, το σημείο διασύνδεσης… Ήθελα να κατανοήσω τι παίζεται! Εντούτοις γεννήθηκα γνωρίζοντας... 
*

2 Νοε 2011

Αθήνα, το πνευματικό πιλοτήριο του κόσμου

Το πνευματικό πιλοτήριο του κόσμου βρίσκεται εδώ στην Αθήνα, την πνευματική Μητρόπολη του κόσμου! Ο Χριστός είναι η κορωνίδα του πολιτισμού του Λόγου! Δεν θα μπορούσε να μην είναι Έλληνας! Όπως και η Μαγδαληνή. Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σ’ αυτή την ιερή πόλη. Ό,τι και να κάνουν οι Έλληνες για να την ασχημίσουν, το κάλλος της δεν έχει όρια! Αν ξέρεις πώς να την κοιτάξεις και από ποια σημεία, το βλέπεις αυτό το κάλλος! Την νύχτα από τον Λυκαβηττό η Αθήνα είναι μαγική. Σαν μόνον ο βράχος της Ακρόπολης να υπάρχει! Και μόνο αν μπορέσεις να κοιτάξεις την Αθήνα σωστά, βλέπεις αυτό που είναι! Σαν να αιωρείται η Ακρόπολη! Πάντοτε αυτή την αίσθηση είχα… Σαν να μην εφάπτεται της γης! Φαίνεται τεράστια! Απ’ αλλού φερμένη! Το θλιβερό είναι πως ξεπάτωσαν τα γλυπτά της, πως απo-ιεροποίησαν τον ναό, και πώς το κτίριο του Μουσείου που έφτιαξαν είναι εκτός μέτρου και  αισθητικής αρμονίας. Δείχνει όλη την κατάπτωση των Νεοελλήνων που το επέλεξαν και το ανέχονται. Τα λαμπρά της αγάλματα τα μίκρυναν σε εκθέματα εικαστικής περιήγησης στην κλίμακα μιας τεράστιας αίθουσας που μέσα της χάνονται, φαίνονται σαν νάνοι! Αυτό, πάει, έγινε! Τώρα, ας την βρούμε ο καθένας την Ακρόπολη μέσα του! Τώρα φαίνεται μόνο με τα πνευματικά μάτια! Μας την αποστείρωσαν από το πρωτογενές της αισθητικό κάλλος, όμως παρ’ όλα αυτά κράτησε όλη την Λαμπρότητα! Αυτό που αιθερικά λάμπει! Είναι απερίγραπτη η Λάμψη της αν μπορείς να την δεις! Καλύτερα να την άφηναν ήσυχη την Ακρόπολη στην πατίνα του χρόνου… Όπως μια ωραία γυναίκα. Να την άφηναν στην φυσική ροή του χρόνου… Τώρα την απογύμνωσαν, την λεηλάτησαν… Και εντούτοις ακόμα ορθώνεται στην τσιμεντένια πόλη ως ισχυρή ενθύμηση της αποστολής της Αθήνας, της Ελλάδας μας ως πνευματικής βασιλεύουσας του κόσμου!
* 

Αυτή είναι η άριστη και άρρητη στιγμή

Μήνυμα Ραφαήλ στις 31.10.2011
Αυτή είναι η άριστη και άρρητη στιγμή! Είναι μια υπέροχη στιγμή για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή όλοι μας τώρα σταματάμε να είμαστε συμμέτοχοι στην τοπική αλλά και παγκόσμια συνωμοσία που στήνει ο δαίμονας, και όλοι όσοι αποτελούν τις φθαρμένες αυθεντίες της ψευδαίσθησης και της καταστροφής, μέσα στις οποίες είχαμε μετατραπεί σε υπνοβάτες πολλαπλών και ανόητων πραγματικοτήτων. Έτσι λοιπόν χάρη σε αυτούς από τους οποίους ρέει το φως και οι ηλιακές ευλογίες, αφυπνιζόμαστε. Αυτή την στιγμή ο ουρανός και η γη σμίγουν! Καθώς η ονειροπόληση και η αυθεντική πραγματικότητα συγχωνεύονται, καταγράφουμε το ουράνιο και χαρμόσυνο γεγονός ότι είμαστε υπεύθυνοι για την δημιουργία ενός νέου ηλιακού κόσμου. Όχι σε κάποια μακρινή εποχή ή κάποιο μακρινό τόπο, αλλά ΤΩΡΑ, μέσα στο υψηλό ηλιακό φως. Καθώς στεκόμαστε σε αυτό το χείλος, καθώς χορεύουμε σε αυτό το μεταίχμιο, δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ανόητους χαραγμένους που κυβερνούν τον ανόητο κόσμο να συνεχίζουν να δημιουργούν και να κερνούν συμφορές. Πρέπει όσοι μετέχουν στο Φως να ξεσηκωθούν, και να πολεμήσουν την άρρωστη λογική τους. Πρέπει να αντισταθούμε και να αποτρέψουμε την σκοτεινή τους μαγεία απελευθερώνοντας την ιερή μας οργή και ενισχύοντας την πνευματική μας καταγωγή, ΤΩΡΑ! Φυσικά και δεν είναι αρκετό να ανατρέψουμε τους ζωντανούς-νεκρούς, δεν είναι αρκετό να διαμαρτυρηθούμε εναντίον των καλοντυμένων τεράτων. Και οπωσδήποτε κανένας που είναι φωτοφόρος δεν πρέπει να αφήσει τον εαυτό του να αναλωθεί από την οργή. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους κινδύνους τους δημιουργημένους από τους χαραγμένους να μας γίνουν εμμονή, να καταλάβουν την σκέψη μας, και να αλώσουν την θέλησή μας. Τα μυστικά φωτοβόλα σώματα λαχταρούν να ακτινοβολούν σε αρμονικούς ρυθμούς, και η δυναμική μας σοφία απαιτεί να γευτεί το άπειρο. Αυτός ο νέος κόσμος που περιέχουμε ως όντα φωτός, πρέπει να μας πλημμυρίσει με ρωμαλέα συμπόνια, υπερβατικό καθήκον, ευφυή αγάπη και επαναστατική ομορφιά. Πρέπει να είμαστε πλήρεις ηλιακής περιέργειας. Να έχουμε χιούμορ, παιδικότητα, αχόρταγη προσοχή, και κοσμική ευγνωμοσύνη. Θα αγνοήσουμε την λατρεία της καταστροφής και της θλίψης και θα ασπαστούμε το σκοπό της ανόδου και της ευημερίας. Θα γελάσουμε με την ανοησία του κακού και του μίσους, και θα επιστρατεύσουμε θεουργικά την ευφυΐα του επαίνου και της δημιουργίας. Ανεξάρτητα από το πόσο χαοτικά και περίεργα μπορεί να φαίνονται όλα αυτά, δεν φοβόμαστε, επειδή ως όντα απεσταλμένα γνωρίζουμε το μεγαλύτερο όλων των μυστικών: ως όντα φωτός γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι τρελά ερωτευμένος μαζί μας! Επομένως και η ζωή το ίδιο: άγρια ζωή, αθώα ζωή ερωτευμένη μαζί μας! Έτσι θα μας δίνει πάντοτε αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε, την στιγμή που το χρειαζόμαστε, όπως κάνει μέχρι τώρα. Το μεγαλύτερο ξόρκι που υπάρχει στον κόσμο του ορατού και του αοράτου, και αποτελεί την ισχυρή ράβδο της δύναμής μας, είναι η λέξη πρόνοια, και το περιεχόμενό της. Αυτή είναι το αντίδοτο κάθε μορφής παράνοιας από όπου και αν προέρχεται, εξωτερικά ή εσωτερικά. Είναι η «θρασύτατη» άποψη ότι ο αόρατος κόσμος του Θεού μας απέστειλε στη γη, και «συνωμοτεί» για να μας περιλούει με ευλογίες. Θεία Πρόνοια σημαίνει ότι ακόμα και αν δεν μπορούμε να δούμε, ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε, ακόμα και αν κοιμόμαστε, υπάρχουν κάποιοι πρωταρχικοί, προσκεπτικοί, προαιώνιοι ευεργέτες που συν-ωμοτούν για να μας απελευθερώσουν. Οι άνεμοι και οι παλίρροιες είναι στο πλευρό μας νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων. Η φωτιά και η βροχή «δολοπλοκούν» για να απαλύνουν κάθε πόνο μας. Ο ήλιος και η σελήνη με εντολή του ύψιστου Δημιουργού γνωρίζουν τα αληθινά μας ονόματα. Και ακόμα και το ζωικό βασίλειο προσεύχεται για μας ενώ ονειρευόμαστε. Είτε πιστεύετε στους αγγέλους είτε όχι, εκείνοι χρησιμοποιούν φυσικά και υπερφυσικά τεχνάσματα για να δώσουν τα δώρα τους, δώρα που πολλές φορές αγνοείτε ότι τα θέλετε. Να είστε αλλεργικοί στα δόγματα! Να τρέφεστε με πνευματικούς γρίφους! Σε οποιαδήποτε ιδέα και αν πιστεύετε, να διατηρείτε το δικαίωμα της διερεύνησής της, καθώς και της πηγής της. Πριν από τον νου, πριν από την σκέψη, η πρόνοια περιγράφει πώς είναι στα αλήθεια ο κόσμος. Είναι πιο υγρός από το νερό, πιο ισχυρός από το θάνατο, και πιο αληθινός από την φωτιά! Μπορείτε να κλείσετε τώρα τα μάτια σας και να αισθανθείτε τον κόσμο να λαμποκοπά σαν το Βόρειο Σέλας στα όργανα και τους μυς του σώματός σας. Η πρόνοια λέει ότι η ζωή, η σκληρή, πράσινη και καφέ γη, είναι μεγάλη τιμή και μοναδικό προνόμιο, είναι μια πρόσκληση-πρόκληση να αγιάσουμε, και να επιτελέσουμε θαύματα τα οποία είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν σε οποιαδήποτε Νιρβάνα, οποιαδήποτε Γη της Επαγγελίας ή στην μεταθανάτια ζωή. Ήδη ζούμε στον παράδεισο, και αν έχετε τόλμη, δέστε το! Η γλυκιά υπερουσία του Θεού που σβήνει όλους μας τους πόθους, δεν βρίσκεται σε κάποια άλλη εποχή ή απόμερο τόπο. Είναι ΕΔΩ! Εσύ που το ακούς αυτό, είσαι ζωντανός εξαιτίας της αγάπης. Είσαι φτιαγμένος από αγάπη! Γι’ αυτό απόδωσε δόξα στο υψηλότερο σημείο! Την αγάπη δεν την έχουμε όλοι, γιατί δεν είναι συναίσθημα, αλλά στάση και πράξη ζωής. Πράξη μιας ηρωικής ευφυΐας. Η πρόνοια είναι το αντίδοτο της παράνοιας: είναι η Λήψη ότι το σύμπαν είναι φιλικό, είναι ένας τρόπος εκπαίδευσης στις αισθήσεις και στην νόηση ώστε να είστε σε θέση να αντιλαμβάνεστε ότι ο Θεός κάθε στιγμή σας δίνει ακριβώς αυτό που χρειάζεστε, όταν το χρειάζεστε. Το κακό είναι βαρετό. Η δραστηριότητα του νου προς τον κυνισμό είναι ανοησία. Ο φόβος είναι συνήθεια, αλλά κακή συνήθεια. Η απελπισία είναι οκνηρότητα στην ουσία του χαρακτήρα. Η χαρά και η χάρις όμως είναι συναρπαστικό σημείο, στιγμή, ζωή! Και η ευχαρίστηση αποτελεί φυσικό δικαίωμα των παιδιών του Θεού. Να είστε δεκτικοί, γιατί η δεκτικότητα είναι ουρανοδύναμη, είναι υπερδύναμη. Να ενεργείτε πάντοτε μέσα από την κεντρική σκέψη ότι το σύμπαν είναι ένα θαύμα φτιαγμένο για σας: για να διασκεδάσετε, να παίξετε, να χαρείτε! Και φυσικά να αφυπνιστείτε! Αν δεν μπορείτε να πιστέψετε, τουλάχιστον υποθέστε ότι η μυστική αρωγή δουλεύει «παρασκηνιακά» για να απελευθερώσει την αριστουργηματική σας φύση, ώστε να πάρετε κι εσείς μέρος στην «συνωμοσία» των ευλογημένων όντων. Και να περιλούζετε ολόκληρη την πλάση με ευλογίες. Το μυστικό είναι να έχεις μια αποστολή: κάτι στο οποίο να αφιερώσεις ολόκληρη την ζωή σου, στο οποίο να φέρνεις κάθε λεπτό της ημέρας τα πάντα, για ολόκληρη την ζωή σου. Και το πιο σημαντικό: αυτό που θα φέρνεις, να είναι κάτι που πιθανώς δεν μπορείς να κάνεις! Να προσεύχεστε για την επιτυχία των εχθρών σας όταν κάνετε έρωτα! Να αλλάζετε το όνομά σας καθημερινά για χίλιες μέρες! Να θεραπεύσετε την άγνοιά σας! Και να διαλύσετε σε μια στιγμή την μικροψυχία σας! Να ανυψώσετε τους κραδασμούς σας και να επιτείνετε την προσπάθειά σας! Να αναζητάτε το καλύτερο δυνατόν στους ανθρώπους! Και επιτέλους, στο όνομα του ύψιστου Θεού και Δημιουργού των κόσμων, να γλυκάνετε την καρδιά σας ακόμα και όταν αποδέχεστε τον εαυτό σας γι’ αυτό ακριβώς που είναι -με όλες τις επονομαζόμενες από σας «ατέλειες». Να βελτιώνετε ό,τι κοιτάζετε και αγκαλιάζετε, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζετε και ενεργείτε. Και να ενδυναμώνετε μέσα στον νου σας την αναζωογονητική ομορφιά που σας ωθεί να είστε πιστοί στον εαυτό σας και στον Πατέρα σας. Να έχετε: τρελή σοφία που σας κάνει απρόσβλητους στον πειρασμό να πιστέψετε ότι τα ιδανικά σας αποτελούν απόλυτες αλήθειες, εξωφρενική καλοσύνη που σας εμπνέει να πειραματιστείτε με ασυγκράτητη συναίσθηση, γενναιόδωρη καλοσύνη που σας κρατά σε επαγρύπνηση για τυχόν ευκαιρίες να μοιραστείτε το φως σας, επαναστατική θεϊκή αγάπη που σας μεταμορφώνει κάθε λεπτό, και πάθος για να δημιουργείτε χαρά που να εξισορροπείται από την ικανότητά σας για το μέτρο, καθώς θα μετέχετε ταπεινά στην απελευθέρωση όλου του κόσμου από την άγνοια και τον πόνο! Αν είστε ένα συνηθισμένο, καθημερινό «κάτι» το οποίο υποψιάζεται ότι νιώθει έστω κάπου βαθειά μιαν αρμονία με το χαρούμενο φως, πρέπει να σταματήσετε να εξισώνετε τον κυνισμό με την οξυδέρκεια! Και να τολμήσετε να αναλάβετε το ρίσκο να εκθέσετε τον εαυτό σας σε μια τονωτική ψυχαγωγία ώστε αυτό να αμβλύνει την καθημερινή νοημοσύνη. Αν διατηρείτε αμφιβολίες για όλα αυτά, σταματήστε να διαβάζετε τις προτροπές του Ραφαήλ ΤΩΡΑ! Αλλιώς ξεκινήστε! Και προχωρήστε με νεογέννητους συλλογισμούς, καινοτόμους και θεοφόρους, για το μεγάλο ξόρκι που θα εγκαταστήσει στην γη ξανά την ομορφιά και την αλήθεια, την ευδαιμονία και την καλοσύνη, την δικαιοσύνη και την απελευθέρωση. Η αλήθεια ως λέξη, λερώθηκε. Ας την ονομάσουμε φωτοδιαύγεια. Η ομορφιά ως λέξη, λερώθηκε. Ας την ονομάσουμε φωτοπαρουσία. Εγκαταστήστε την αλήθεια και την ομορφιά στον νου σας και επικαλεστείτε την χάρη! Εξοβελίστε με την δύναμη του Θεού κάποιο συλλογικό σκοτεινό σημείο που σας έχει εμποδίσει να ανθίσετε! Ίσως ειρωνικά να περάσετε σε μια έκρηξη-παράνοια. Ίσως να πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε μέσα από αυτήν, την πιθανότητα μιας συνομωσίας που σκοπό έχει σ’ αυτό τον κόσμο να εμποδίσει την πρόνοια να πάρει φωτιά μέσα στην συλλογική φαντασία. Αλλιώς πώς θα μπορούσατε να εξηγήσετε για ποιο λόγο δεν έχει εξαπλωθεί με μεταδοτική χαρά, τουλάχιστον μέσω των απεσταλμένων, η αφιέρωση και η αφύπνιση του ανθρώπινου γένους; Πρέπει να κάνετε τα πάντα για να γεννηθεί η ενθύμηση και να απελευθερωθεί ο υπέρτατος ΞΕΝΙΣΤΗΣ. Γιατί μόνο αυτός μπορεί να αντέξει την άμεση επικοινωνία με τον δημιουργό του. Μέσα στο ανθρώπινο είδος -γιατί γι’ αυτό μιλώ- υπάρχει ένα αθάνατο κομμάτι, μια αδαμάντινη μοναδικότητα που ποτέ δεν γεννήθηκε και ποτέ δεν πεθαίνει! Αλλά η επίγνωση μας ακόμη δεν μπορεί να κατοικήσει εκείνο το αθάνατο κομμάτι μέχρι να εξαλείψουμε τους δεσμούς-δαίμονες με τα συνονθυλεύματα εξαρτημένων συμπεριφορών τα οποία δυστυχώς οι περισσότεροι των ανθρώπων τα αντιλαμβάνονται, τα ερμηνεύουν ή τους τα ερμηνεύουν οι χαραγμένοι ως τον πολύτιμο, συναρπαστικό και μοναδικό εαυτό. Φανταστείτε ότι είστε το ξύλο και ταυτόχρονα η φωτιά που κατακαίει το ξύλο. Όταν εστιάζετε την προσοχή σας στο κομμάτι του εαυτού σας που είναι το ξύλο, πονάτε. Είναι επίπονο να νιώθετε την αίσθηση του εαυτού σας να διαλύεται και να αποτεφρώνεται. Αλλά καθώς στρέφετε την προσοχή σας στο κομμάτι του εαυτού που αποτελεί την φωτιά, αγαλλιάζετε νιώθοντας την άγρια χαρά της ελευθερίας και της δύναμης! Είναι ωραίο να αισθάνεστε τον εαυτό σας μόνο σαν φωτιά, αλλά αν θέλετε να δείτε ολοκληρωτικά την πρόνοια, πρέπει να δείτε ταυτόχρονα και το ξύλο. Εξασκηθείτε και παρακαλέστε τον Θεό να σας αφυπνίσει, να γίνετε μια σεμνή, αυθεντία και μια φωτοδόχος παρουσία στο σύμπαν και στον κόσμο σας! Φως! Ώστε η ζωή να μη μιμείται την ψεύτικη τέχνη του Χόλυγουντ με τα σκηνοθετημένα όμορφα «τελειώματα», αλλά να είναι κάτι αληθινό! Κάτι που θα κάνει την κορυφή του κεφαλιού σας να ξεκολλήσει από την ύλη! Μας έχει ανατεθεί το έργο να δημιουργήσουμε τα καλά νέα που έρχονται! Να ξεκινήσουμε ένα ανατρεπτικό όνειρο που θα εκδηλωθεί σαν στέρεη πραγματικότητα! Η δύναμη της βαρύτητας είναι πανταχού παρούσα, παρ’ όλα αυτά δεν φαίνεται ούτε ακούγεται ούτε αγγίζεται ούτε μπορεί κανείς πειστικά να την εξηγήσει! Πρόνοια! Μπορείτε να φανταστείτε ή να γευθείτε όταν ξυπνήσετε πώς θα ήταν να ζείτε σε έναν κόσμο όπου υπάρχει πανταχού παρών ο ωκεανός της θεϊκής αγάπης, η οποία πάντοτε παραμένει κρυμμένη για εσάς όλους που τώρα ακούτε ή διαβάζεται αυτά; Ακριβώς όμως με τον ίδιο τρόπο που η θάλασσα παραμένει κρυμμένη για ένα ψάρι! Όποιος ακουμπά τον διάβολο, είναι διάβολος! Όποιος ακουμπά τον Θεό, είναι παιδί του! Καλώς ήρθατε στο «show»! Καλώς ήρθατε στην αλήθεια! Μάθετε να αγναντεύετε την άβυσσο της ευτυχίας! Φτιάξτε την δική σας Βίβλο που μέσα της να περιέχει μόνο εσάς! Γίνετε ενθουσιώδης: το αντίθετο του τρομοκράτη! Συνωμοτήστε για να απελευθερώσετε ευλογία στους ανυποψίαστους δέκτες της κακίας, ώστε να νιώσουν καλά! Σταματήστε να καταστρέφετε! Κτίστε τα πάντα! Να εκτελείτε ενέργειες που θυσιάζουν μέτριες απολαύσεις προς χάριν του Φωτός! Εξυμνείτε το Φως! Γιατί ο κόσμος είναι πολύ επικίνδυνος όπως τον ξέρει ο σατανάς, και χαοτικός, αν μέσα σου δεν υπάρχει ο Σκοπός και μια εξυψωτική αποστολή! Πάρτε μόνο αυτό που θέλετε! Ποτέ δεν μπορείτε να έχετε και τα δύο (και την αποστολή και τον σατανά!) Κάνετε την ζωή σας παράδειγμα που διαλύει την ψευδαίσθηση την οποία δημιουργεί ο σατανάς! Το να ακολουθείς τον Θεό μοιάζει με νυχτερινή οδήγηση! Ποτέ δεν βλέπετε μακρύτερα από όσο σας δείχνουν τα φώτα σας! Παρ’ όλα αυτά μπορείτε να κάνετε το ταξίδι και να φτάσετε στον προορισμό σας! Η ίδια η ζωή είναι σαν νυχτερινή οδήγηση! Αυτό το Φως θα σας κάνει να δείτε την γενική εικόνα του προορισμού σας, σαν ολόκληρος ο κόσμος να φωτίζεται ολοσχερώς! Λες και οδηγείτε, και ταυτόχρονα παρακολουθείτε το ταξίδι σας από ψηλά! Προσευχηθείτε ΤΩΡΑ!  Και δημιουργείστε τον κόσμο! Ακριβώς όπως ο Πατέρας σας! Ο παράδεισος είναι ΕΔΩ, ΤΩΡΑ!
*