ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

30 Νοε 2013

Να φλέγεσαι, να λάμπεις και να δίνεις φως!

Είναι απίστευτο πόσο χαρούμενα είναι τα λουλούδια!

Ένα πουλί γνωρίζει τον τρόπο να υμνεί τον δημιουργό του! Ας είναι το δικό μας τραγούδι φως και αλήθεια!

Η υψηλότερη μορφή πολιτισμού είναι η καλοσύνη!

Μην πιστεύεις το θέατρο του κόσμου τούτου! Μόνο την ομορφιά! Και αυτό που την γεννά!

Αυτό που φαίνεται δεν είναι αυτό που παίζεται! Αυτό που παίζεται δεν φαίνεται! Εμπιστεύσου μόνο την ομορφιά που γεννά η αγάπη! Την άνευ όρων σύνταξη με την Ζώσα Ζωή!

Αν έχεις την τύχη να αναγνωρίσει η συνείδησή σου Ζων σημείο Φωτός, άφησε τα όλα και ακολούθησέ το! Δείχνουν -οι πνευματικοί οδηγοί- κάτω από το τσιμέντο αυτής της πραγματικότητας τα πολύτιμα πετράδια του θεϊκού γίγνεσθαι!

Εμπιστεύσου την καθαρότητα των πραγμάτων!

Ζεις γιατί κάποια όντα συντηρούν το ενεργειακό σου σώμα...
Δεν μπορείς να σεβαστείς τα όντα που σε ευεργετούν, αν ο ίδιος δεν γίνεις ευεργέτης του κόσμου σου!

Επικοινωνείς μόνο με ό,τι αντιστοιχεί στην συνείδησή σου! Κόσμοι φωτός και ομορφιάς δεν ανιχνεύονται καν μέσα σου γιατί δεν έχεις δημιουργήσει πνευματικά ισοδύναμα... Αυτό ακριβώς κάνουν εντός σου τα όντα του Φωτός!

Η γεύση των πραγμάτων είναι στο "ήθος"! Ο κόσμος αλλάζει όχι με την επανάληψη παλαιών σχημάτων αλλά με την εισροή αγνής ενέργειας φωτός...

Μην παίρνεις τον εαυτό σου στα σοβαρά! Μην παίρνεις τίποτα στα σοβαρά! Η ζωή μάς νικάει υπέροχα!

Ο άνθρωπος αυθαιρετεί και αυτοσχεδιάζει όσο δεν μιλάει ο Θεός!

Όταν αντιστρέφεσαι μπροστά σε ένα ον του Φωτός, τον εαυτό σου είναι που αντιπαθείς! Δεν θέλεις να δεις! Γιατί αρνείσαι την θεϊκή σου προοπτική!

Στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις, είναι να πάρεις κάτι πολύ λιγότερο από το Θαύμα που μέσα από ένα τέτοιο ον σου προσφέρεται! Γιατί το Θαύμα σου ζητάει να γίνεις θαυμαστός!

Αντιπαθείς αυτό που σε ελέγχει μέσα από το βλέμμα του Αθώου!

Γιατί να ζηλεύεις; Κάθε χάρισμα, κάθε κατάκτηση είναι δώρο για όλους!

Αυτό που δεν είσαι, και ο Χριστός ΕΙΝΑΙ, υπάρχει ένας άμεσος τρόπος να γίνεις: αγαπώντας Τον! Μέσα από την μέθεξη της αγάπης αναιρείται κάθε διαχωρισμός! Εκείνος νίκησε για όλους! Αν ο άνθρωπος Τον αγαπήσει, θα βρεθεί στο υπέροχο και άμωμο βασίλειο του Φωτός για πάντα!

Κάθε μέρα που ξημερώνει μας παραδίδει καινούργιους στο Θαύμα που η ζωή είναι! Ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από ΦΩΣ!

Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση!
Μαθήματα θαυμάτων
*

29 Νοε 2013

Κάθε στιγμή ένας άγγελος κάνει περιπολία στην Γη! Επικαλεστείτε τον!

Η ψυχή, καθώς ενσαρκώνεται, χρεώνεται οικειοθελώς μέρος της Σκιάς! Αλλά και την έλκει!

Το υποσυνείδητο, η Σκιά, το αρνητικό της ταινίας, ακολουθεί την συνείδηση! Είναι μέρος της συνολικής Σκιάς!

Η ψυχή χρεώνεται την εξουδετέρωση της Σκιάς!

Η Σκιά υπάρχει κατά το ήμισυ από διαμορφώσεως του χαρακτήρα!

Όλα τα παραπάνω ισχύουν ταυτοχρόνως!

Η Σκιά απορροφάται με άσκηση! Η Σκιά εξουδετερώνεται με την προσευχή και την ανάπτυξη προτερημάτων. Με εμπειρία φωτός! Καθώς το φως εισρέει στον πνευματικό οργανισμό του ανθρώπου, η Σκιά εξαφανίζεται!
*

28 Νοε 2013

ΑΣΕ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Μακριά από "μυστικές" συνεδριάσεις, σχολές για ολίγους, σοβαροφάνειες! Η χάρις βρίσκεται στην χαρά! Ζήσε την χαρά! Φτιάξε χαρά! Δώσε χαρά! Φως και χαρά στον κόσμο!

Aγάπη και φως είναι το όνομά μας! Στο όνομα της αγάπης και του φωτός ας είναι κάθε μέρα μας στην γη γιορτή υπέρ του ανθρώπου!
*

27 Νοε 2013

Μοιχεία είναι η ανάμειξη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου του καλού με το κακό. Ο νους του μολύνει την ψυχή του!

Αυτοί που θα πάνε από την «απέναντι» μεριά είναι εκείνοι που αρνούνται τον Θεό! Δεν τον θέλουν! Ο Θεός δεν φεύγει από κανένα πλάσμα, ούτε τιμωρεί κανέναν! Ο άνθρωπος φεύγει! Επισημαίνεται η απολυτότητα των πραγμάτων! Ο Θεός επέτρεψε στον Εωσφόρο να του αντιταχθεί! Η πράξη του όμως αυτή τον εξέβαλε από εκεί απ’ όπου ήταν. Έκτοτε ο Εωσφόρος έχει μολυσμένη, σύμμεικτη οπτική, την οποία μανιωδώς προσπαθεί να επιβάλλει στον άνθρωπο. Είναι ακριβώς η μοιχεία για την οποία μιλά ο Χριστός. Αυτό είναι η μοιχεία: η μίξη του κακού με το καλό στην αντίληψη του ανθρώπου. Όχι ότι αυτό μπορεί να συμβεί εξ αντικειμένου. Η μοιχεία βρίσκεται σε αυτή την μίξη, και όχι εκεί όπου νομίζει ο άνθρωπος. Μοιχεία είναι η ανάμειξη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου του καλού με το κακό. Ο νους του μολύνει την ψυχή του! Αυτό τον οδηγεί στον πνευματικό θάνατο! Ακολουθεί την τύχη του Εωσφόρου! Ο Θεός δεν  εξαφάνισε τον Εωσφόρο, δεν τον κατακεραύνωσε, αλλά τον άφησε να υπάρχει εναντιωτικά, σε μια πραγματικότητα αυτιστική, την οποία ο ίδιος δημιούργησε με την αποστασία του από το μυστήριο της ενότητας. Μέσα σ’ αυτήν εγκλωβίστηκε, και μέσα σ’ αυτήν προσπαθεί να εγκλωβίσει και τον άνθρωπο! Και το έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό! Από αυτόν τον τρομακτικό εγκλεισμό οι άγγελοι του Θεού, οι απεσταλμένοι, ο ίδιος ο Χριστός, όλοι οι δάσκαλοι και τα άγια όντα της Γης προσπαθούν να ελευθερώσουν τον άνθρωπο, να του θυμίσουν την καταγωγή του, να του πουν πως είναι θείο δημιούργημα και πως μεταφέρει Θεό. Ο Χριστός με την ανάστασή του άνοιξε την αναστάσιμη προοπτική της ανθρωπότητας, την πλήρη αποκατάστασή της. Αν θέλει! Όστις θέλει! Το κακό δεν είναι παρά η ανάμειξη των πραγμάτων μέσα μας! Η προσβολή της καθαρότητας εντός, η ασέλγεια του νου πάνω στην ψυχή. Όταν επιτρέψει ο άνθρωπος στον νου του να μολύνει την ψυχή του, έχει υπογράψει την καταστροφή του! Αυτό ας το σκεφτούμε σε βάθος.
*

Ιωάννη Χρυσοστόμου: «Τι πλέον θέλεις;»

«Εγώ πατήρ, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω. Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ. Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σε και αλήτης δια σε, επί σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε. Άνω υπέρ σού εντυγχάνω τω Πατρί. Κάτω υπέρ σού πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος. Τι πλέον θέλεις;»
*
Τι άλλο θέλεις;
«Εγώ πατέρας και νυμφίος και σπίτι, εγώ τροφοδότης, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο. Ό,τι θελήσεις, εγώ είμαι για σένα. Να μην έχεις   ανάγκη κανενός πράγματος. Εγώ θα σε υπηρετήσω! Γιατί ήρθα για να σε υπηρετήσω όχι για να υπηρετηθώ! Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μητέρα σου. Τα πάντα είμαι εγώ. Μόνο να με θεωρείς δικό σου! Εγώ φτωχός για σένα και αλήτης για σένα, στον σταυρό για σένα, στον τάφο για σένα! Πάνω στον ουρανό συναντώ τον Πατέρα υπέρ εσού. Και από τον Πατέρα έρχομαι κάτω στην γη ως πρεσβευτής υπέρ εσού. Τα πάντα είσαι για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και κομμάτι μου!
Τι άλλο θέλεις;»

Ο λόγος αυτός μας δείχνει το απόλυτο μέγεθος που είναι ο Χριστός. Είναι τα πάντα για τον άνθρωπο, γι’ αυτό και του ζητά τα πάντα! Το μήνυμα, εξάλλου, που πήραμε σήμερα, μιλά για ένα απόλυτο ξεκαθάρισμα. Οι μεν θα πάνε από την μια μεριά και οι δε από την άλλη! Και αυτό το λέει ο καλός Χριστούλης! Είναι έτσι η φύση των πραγμάτων του Θεού. Ο Θεός είναι απόλυτο μέγεθος. Αν έχει κάποιο νόημα να μιλά κανείς, είναι για να μεταφέρει αυτό το μήνυμα: πως ο Θεός είναι απόλυτο μέγεθος, είναι η απόλυτη καθαρότητα, δεν επιδέχεται μίξη. Ο άνθρωπος αυτό πού θέλει είναι και τον Θεό και τον Μαμμωνά. Να έχει και αυτό που ικανοποιεί τα θέλω του και το συμφέρον του, αλλά και τον «Θεό», τον οποίο αντιλαμβάνεται ως μεταφυσική δύναμη που θα τον τιμωρήσει, γι’ αυτό και θέλει να έχει καλές σχέσεις μαζί του, ώστε να του καθησυχάζει τους φόβους του, να τον θεραπεύει κ.λπ. Δεν είναι διατεθειμένος, εντούτοις, να τον αγαπήσει εξ όλης της ισχύος, εξ όλης της καρδίας, εξ όλης της ψυχής, εξ όλης της διανοίας του. Ο Χριστούλης είπε: «Άφησέ τα όλα και ακολούθησέ με!» Δεν αναφέρεται σε μια θρησκεία, ούτε σε έναν ηγέτη, ούτε σε έναν γκουρού, αλλά στον ζώντα Θεό, τον Γιο του Θεού, τον ίδιο του τον Εαυτό. Άφησέ τα όλα και ακολούθησέ με! Και αυτό το «όλα» δεν είναι μόνο τα υλικά πράγματα, αλλά οτιδήποτε κατέχει ή νομίζει ότι κατέχει ο άνθρωπος: γνώσεις, δόξα, ισχύ κ.λπ. Ίσως τα υλικά πράγματα να είναι το λιγότερο, παρόλο που κι αυτά πολύ τον καίνε! Πάντως η σχέση που κάθε άνθρωπος έχει με το χρήμα, λέει πολλά γι’ αυτόν.
*

Η ηθική της αριστεράς

Γιατί τα κατσικάκια τα καημένα είναι εξ αριστερών του Πατρός δεν ξέρω! Ελπίζω η σημειολογία να μην αφορά και την Αριστερά! Την αριστερά της καρδιάς μας σίγουρα δεν την αφορά! Η ηθική στάση της αριστεράς θα μας αφορά πάντοτε! Όχι ως πολιτικού συστήματος, αλλά ως οπτικής υπέρ των αδυνάτων και των αδικημένων, υπέρ της ισότητας και της δικαιοσύνης. Δεν αναφέρομαι καθόλου σε πολιτικές πρακτικές. Αλλά σε μια ηθική που δεν είναι διαφορετική από την ηθική που δίδαξε ο Χριστός: την δικαιοσύνη και την προστασία των αδυνάτων! Αυτά λέγονται για να μην αποκόπτουμε στην αντίληψή μας τον Θεό, σαν κάτι που βρίσκεται κάπου εκεί ψηλά, από την πραγματικότητα στην οποία ζούμε!
*

Πούλησε όλα όσα έχεις και μοίρασέ τα στους φτωχούς

Ιδού ο τρόπος να θησαυρίσεις στον ουρανό! Καμιά τήρηση κανόνων δεν σώζει τον άνθρωπο! Μόνο η ανταπόκριση στο απόλυτο μέγεθος του Χριστού! Άφησε τα όλα και ακολούθησέ με! Η κίνηση αυτή είναι εκείνο που λείπει! Εντούτοις όσοι είναι πλούσιοι σε πάσης φύσεως αγαθά, απόψεις, γνώσεις κ.λπ., δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να τα εγκαταλείψουν! Ο Χριστός είπε πως είναι αδύνατον να εισέλθει πλούσιος στην Βασιλεία του Θεού! «Και τότε ποιος είναι δυνατόν να σωθεί;» τον ρώτησαν, για να λάβουν την απάντηση: «Αυτά που είναι αδύνατα για τον άνθρωπο είναι δυνατά για τον Θεό!» Ο Χριστός είπε την αλήθεια! Η επαναστατική της δύναμη είναι ζωντανή για εκείνον που η ψυχή του την ζητά! Και θα αντηχεί πάντα στον βυθισμένο στο ψέμα κόσμο μας, έως ότου το αδύνατον γίνει δυνατόν!
*

Μοναδικό καύχημα η Χριστότητα

Ο απόστολος Παύλος δεν έχει να καυχηθεί, όπως λέει, για τίποτα άλλο εκτός από τον Σταυρό του Χριστού μέσω του οποίου ο κόσμος είναι σταυρωμένος ως προς εκείνον, και εκείνος είναι σταυρωμένος ως προς τον κόσμο! Το μυστήριο του Σταυρού είναι το μυστήριο της εξαγοράς του ανθρώπινου γένους από τον Χριστό! Για τον άνθρωπο ο Σταυρός είναι η ανάληψη της ευθύνης της Χριστότητάς του! Για τον Χριστό δεν έχουν αξία οι πρακτικές του παρελθόντος αλλά η καινή κτίση, η νέα δημιουργία! Έμπλεη ειρήνης και ελέους!
*

Πώς να λυτρωθείς από τους φόβους σου; Μην ασχολείσαι με τον εαυτό σου! Χαρίσου!

Αρνηθείτε πεισματικά να υπογράψετε εσωτερικά την καταστροφή της Ελλάδας! Αυτή είναι η υψηλότερη θεουργία για την αναστροφή των γεγονότων! Μην ξεχνάμε πως το σύμπαν έχει νοημοσύνη!

Αυτό που παλεύεις είναι τόσο γρήγορο όσο εσύ! Εσύ είσαι! Η Σκιά σου! Τι να κάνεις; Να παρατηρείς!

Μη φοβάσαι να φοβηθείς! Όταν χαλαρώσει ο φόβος πες: ΟΛΑ ΚΑΛΑ!

Πόση συμπόνια έχεις; Η συμπόνια σου είναι τόση όση είναι η ισχύς αυτού που σε πολεμάει!

Δυο πράγματα σε χτυπούν: ο φόβος σου και η πραγματικότητα σου!

Όταν έχεις μεταφυσική ρίζα δεν έχεις επιθετικούς φόβους!

Αύξησε την συμπόνια σου για να ελαττωθούν οι επιθέσεις της Σκιάς! Του υποσυνειδήτου!

Να προτάσεις τα προτερήματα σου στον φόβο! Η πραγματικότητα σου έχει άμεση σχέση με τον φόβο σου!

Πώς ξέρεις αν σε χτυπά ο φόβος σου ή η πραγματικότητά σου; Αν αιτείσαι την προστασία του Θεού και είσαι κάτω από την σκέπη του, σε προστατεύει από την πραγματικότητα! Και σου ζητά άμεσα να σταματήσεις να παράγεις με τον φόβο σου δυσμενείς για σένα συνθήκες!

Πώς να λυτρωθείς από τους φόβους σου; Μην ασχολείσαι με τον εαυτό σου! Χαρίσου!
                                                                       *

26 Νοε 2013

Τι πιο υπερφυσικό από την ζωή που μας προσφέρεται όπως προσφέρεται στον καθέναν!

Επιδιώκοντας ο άνθρωπος το «υπερφυσικό», χωρίζει τον κόσμο στα δύο, καθώς και τον εαυτό του! Δεν υπάρχει υπερφυσικό! Όλα είναι φυσικά! Φυσική είναι η πρόσβαση στην ζωή, όπως προσφέρεται στον καθένα μας! Σημειακή εμπειρία είναι -ούτως ή άλλως- η συμμετοχή στο όλο πράγμα! Ενδοψυχικά επικοινωνεί ο άνθρωπος με το Όλο πράγμα!
*

Να ρωτάς τον εαυτό σου!

Η ψυχή γεννήθηκε γνωρίζοντας! Ρωτάς, όσο δεν θέλεις να αποδεχτείς πως γνωρίζεις! Όσο, δηλαδή, δεν θέλεις να αναλάβεις την ευθύνη του ότι γνωρίζεις! Και ρωτάς κάποιον έξω από σένα, για να σου πει αυτό που ήδη έχεις αποφασίσει αν θέλεις να αποδεχτείς ή όχι. Δεν υπάρχει ερώτημα του εαυτού σου που να μην μπορείς να απαντήσεις! Αν πραγματικά θέλεις απάντηση! Ο Εαυτός σε κάθε περίπτωση σου απαντά! Ρώτησε τον! Άκουσε τον!
*

Δεν ακούμε! Ακούμε ό,τι θέλουμε να ακούσουμε!

Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν ακούει τους άλλους! Γιατί συνεχώς μιλάει μέσα του. Συνεχώς σκέφτεται, συνεχώς φοβάται! Ακούω, σημαίνει είμαι ελεύθερος! Δεν χρησιμοποιώ, ούτε αφήνω να με χρησιμοποιήσουν! Ακούω, σημαίνει γνωρίζω την αλήθεια από όπου κι αν προέρχεται! Δεν έχω λόγο να αντιστέκομαι! Δεν έχω λόγο να μπαίνω σε παράπλευρες διαδρομές! Δεν φαντασιώνομαι ανύπαρκτες απαντήσεις! Ακούω χωρίς να βάζω φίλτρα στην αλήθεια. Αυτό που θέλω δεν είναι διαφορετικό από την αλήθεια μου! Δεν έχω λόγο να αντιστέκομαι στην αλήθεια! Θέλω να ακούσω,  σημαίνει θέλω να ελευθερωθώ!
*

Επικοινωνήστε με τα φωτοειδή όντα, τους αγγέλους!

Οι άγγελοι είναι οι φίλοι των ανθρώπων! Επιστατούν βοηθώντας και στηρίζοντας τον αγώνα του ανθρώπου να ανακτήσει την ενιαία συνειδητότητα του Όλου. Οι άγγελοι μας ακούν! Τους μιλάτε; Πιστεύετε πως θα μας απαντήσουν;
*

Σκίστε τις άσχημες «φωτογραφίες» του εαυτού σας και των άλλων!

Ας φτιάξουμε ένα άλμπουμ με τις όμορφες «φωτογραφίες» του εαυτού μας και των άλλων! Οι άλλες ας μην υπάρχουν πια στην όραση μας! Να κρατάμε τον εαυτό μας και τους άλλους στις μεγάλες τους στιγμές, στις αληθινές τους στιγμές, στις όμορφες τους στιγμές! Να μην επιστρέφουν τα μάτια μας εικόνα άλλη από ομορφιά και αλήθεια! Να κρατάμε σταθερή την υψηλή εικόνα του ανθρώπου!
*

Οδηγός για να είσαι πάντοτε ασφαλής

Ο οδηγός για να είσαι πάντοτε ασφαλής είναι το να είσαι ο εαυτός σου! Κάθε κίνηση προς τα «έξω» από έλλειψη, από ανασφάλεια, από διάθεση επιβεβαίωσης, είναι καταδικασμένη! Ό,τι κι αν γίνεται, ό,τι κι αν εναλλάσσεται στην οθόνη της πραγματικότητας, το μόνο σταθερό σημείο, το κινούν ακίνητο είναι ο εαυτός σου! Ακολουθείς τις σταθερές σου, οι οποίες στηρίζουν την φυσική σου ισορροπία: συγχωρητικότητα, απλότητα, άφεση στον Θεό, δημιουργική προσφορά! Έτσι το καραβάκι σου διασχίζει τα πελάγη! Καραβάκι παντός καιρού! Δεν υπογράφεις ποτέ τίποτα άλλο πέρα από την απόλυτη ομορφιά της ζωής: την αγαπητική ροή της αλήθειας και την χαρισματική προσφορά!
*

Ο Εωσφόρος ζήλεψε τον άνθρωπο

Γιατί να θέλεις να είσαι ανώτερος; Αφού είσαι πλήρης! Είσαι παιδί του Θεού! Κάθε σου «ανάγκη» είναι ένα ψέμα ως προς αυτό που είσαι! Δεν σου φτάνει η πληρότητα του ακίνητου κινούμενου; Η υπεραξία σου βρίσκεται στην άφεση στον Θεό, ώστε ο Θεός να σκέφτεται μέσα από σένα! Αυτό δεν αφήνει τις παράπλευρες επιλογές του εγώ να πληγώσουν την βασική παράμετρο της ζωής σου! Ο άνθρωπος έχει σφετεριστεί τον Θεό! Θεωρεί ότι είναι δύο -ο Θεός και αυτός- αλλά είναι ένα! Ο Εωσφόρος ζήλεψε τον άνθρωπο! Η ζήλεια, η αίσθηση της ανωτερότητας, η ανάγκη της αποκλειστικότητας, είναι η πτωτική διαδρομή που ο Εωσφόρος μετέφερε στην ψυχή του ανθρώπου! Όσο θίγεσαι, «υπάρχεις» διαχωρισμένος από τον Θεό! Να λες: «Δεν υπάρχω! Μόνον ο Θεός!» Αυτό είναι το τέλος του πόνου: η Φώτιση!

*

Μην υπογράφεις τίποτα λιγότερο από όλα τα δώρα της ζωής

Δεν είναι ολιγάρκεια να μην υπογράφεις για σένα και τον κόσμο όλα τα δώρα της ζωής! Είναι έλλειψη γενναιοδωρίας, και ασέβεια προς τον Εαυτό! Ο Θεός υπέγραψε εφάπαξ την ευτυχία του ανθρώπου! Και του χάρισε όλα τα χρυσά δώρα της ζωής! Όλα σε όλους! Η ενοχή μόνο παρεμβάλλεται ανάμεσα στην θέληση του Θεού και την υπογραφή του ανθρώπου! Το όχι στο εν! Η άρνηση της ενότητας, η οποία μετατρέπει τον αθώο Υιό του Θεού σε ένοχο! Το εγώ παράγει ενοχή! Το Άγιο Πνεύμα παράγει αθωότητα!

*

Είναι επικίνδυνη η κάλυψη του Εωσφόρου πίσω από τον άνθρωπο

Όταν η συμπόνια αγνοεί την δικαιοσύνη γίνεται αλαζονεία! Ο Εωσφόρος χρησιμοποιεί πολλαπλώς τον άνθρωπο για να επιτεθεί στο σχέδιο του Θεού που αφορά την ανάσταση του κόσμου τούτου! Προσπαθώντας να προστατεύσει ο απεσταλμένος τον άνθρωπο, είναι πολύ εύκολο να λειτουργήσει αυτό ως κάλυψη και του Εωσφόρου! Το κακό πρέπει να εκβάλλεται! Ο άνθρωπος πρέπει να έχει την δύναμη να το αποτάσσεται και να το απομακρύνει από πάνω του! Να κρατά τον εαυτό του σε καθαρότητα ώστε να έλκει την χάρη του Θεού! Να μην επιτρέπει σκέψεις και συναισθήματα σύμμεικτα! Να συντάσσεται κάθε στιγμή  με  απλότητα και καθαρότητα με το Φως! Η δικαιοσύνη του Θεού έγκειται στο ότι κάθε ον είναι ελεύθερο να αποφασίζει και να δρα, με αντίστοιχες πάντοτε συνέπειες! Αν δεν αποφασίσει να ξεριζώσει ο άνθρωπος την πρόσβαση που έχει το κακό μέσα του, απλώς θα καταναλώνει την ενέργεια των απεσταλμένων ως αναισθητικό στον πόνο και όχι ως πυρ για την οριστική του απελευθέρωση! Και η μη ανάληψη από τον άνθρωπο της ευθύνης των συνεπειών του συγχρωτισμού του με τον Εωσφόρο, θα του δημιουργεί πάντοτε μία ψευδή εικόνα καλώς έχειν, ενώ την ίδια ώρα το κακό θα απεργάζεται τα επόμενα χτυπήματα! Είναι αγάπη η έκθεση του κακού, ακόμα και αν φαίνεται ως αυστηρότητα που πληγώνει!  

*

24 Νοε 2013

Μαζί ή μόνος

Ο Εωσφόρος είναι μόνος! Γιατί τα κομμάτια του και όσοι καταφέρνει να πλανήσει δεν μπορούν ποτέ να είναι μαζί! Ο άνθρωπος βρίσκεται πάντοτε απέναντι σ’ αυτή την αρχεγονική επιλογή: μαζί ή μόνος; Δύο ή πολλά εγώ δεν μπορούν ποτέ να είναι «μαζί». Γι’ αυτό και τόσο γρήγορα, εξάλλου, εξαντλούν το δυναμικό τους και στην συνέχεια τρώνε τις σάρκες τους! Το μαζί το δημιουργεί η αγιοπνευματική ευλογία! Το μαζί του Θεού όχι μόνο δεν είναι αναίρεση του Προσώπου αλλά υπέροχη ανάδειξή του! Το μαζί του Θεού είναι ο ύμνος της ανάδειξης της χαρισματικότητας του Προσώπου σε συλλειτουργία και εσωτερική ενότητα με τους «άλλους» που δεν είναι παρά όψεις του Ενός! Το μαζί είναι η χάρη του Θεού στον άχαρο κόσμο! Και αφορά τους πνευματικά ζωντανούς…

*

Από τον πολιτισμό του εγώ στον πολιτισμό του μαζί!

Ο αρχάγγελος Ραφαήλ ευλογεί την μετάβαση του ανθρώπου από τον πολιτισμό του εγώ στον πολιτισμό του μαζί! Αυτό το πρότυπο θα σφραγίσει την μελλοντική ανθρωπότητα! Ανεξαρτησία διεκδίκησε μόνον ο Εωσφόρος! Και εξέπεσε! Αυτοαποβλήθηκε από το μυστήριο της ενότητας! Διεκδίκησε αυτό που ήδη είχε! Αφού ο Θεός σε όλα τα όντα χαρίζει ανεξαρτησία, μοναδικότητα, χαρισματικότητα εν ενότητι! Μόνον ο Εωσφόρος και ο πτωτικός άνθρωπος διεκδικούν διαχωρισμένη από το Όλο συνείδηση. Με συνέπεια τον πόνο την φθορά και τον θάνατο! Η αποστασία από το μυστήριο της ενότητας τον εγκλωβίζει μέσα σ’ αυτό που επέλεξε: την ιδιάζουσα θνησιγενή «ατομικότητα» έξω από την Γιορτή της ζωής! Βάζουμε τα θεμέλια ενός μαζί που σπάει τον απομονωτισμό των «δύο»! Η ένωση, εξάλλου, είναι μυστήριο, όχι ψυχολογική ή κοινωνική πρακτική! 

*

23 Νοε 2013

Να δημιουργήσεις έναν παράλληλο κόσμο ομορφιάς! Και να επιβληθεί στην πραγματικότητα αυτή!

Η ψυχή είναι προ-νοητική κατάσταση! Την «νόηση» την παράγει το εγώ!

Την εγγραφή του θανάτου την νικά η επίκληση των αγγέλων!

Το εγώ να απορροφηθεί από την ψυχή!

Μόνο η χάρη του Αγίου Πνεύματος μπορεί να ευλογήσει την επίγνωση της ατομικότητας και να δημιουργήσει νέες δυνατότητες για το ανθρώπινο ον!

Ο άνθρωπος, έτσι όπως λειτουργεί, είναι όπως ένα κινητό χωρίς πρίζα! Έχει ζωή όσο κρατάει η μπαταρία! Αν τον επαναφορτίσουν, θα ξανανάψει!

Η «σταθεροποίηση» στην ύλη έχει ηδονή! Το εγώ την χρειάζεται!

Η ψυχή θα μπορούσε να μην πέσει ποτέ! Να μην έχει ποτέ σταθεροποιηθεί στην ύλη!

Επέλεξες να κατοικήσεις σε ένα μόνο δωμάτιο! Και εκεί είσαι μόνος!

Η οργανωμένη σκέψη δημιουργεί εγώ!
*

Τι τραγικό να επιστρέφουν πίσω στα είδωλα, στην λατρεία των χρυσών μόσχων, συνειδήσεις που ευλογήθηκε η επάνοδός τους!

Είναι πανίσχυρο το ψευδαισθητικό πεδίο! Η πλάνη και η λήθη είναι οι μεγάλες ρουφήχτρες εντός της σφαίρας του Μάτριξ! Η πλάνη είναι πίστη! Πιστεύεις το ψεύτικο για αληθινό! Είναι το φω μπιζού του Εωσφόρου! Σε κάνει, ας πούμε, να βαφτίζεις «αγάπη» το παιγνίδι της γοητείας και της κολακείας του εγώ, καθώς και την μανική σχέση των σωμάτων! Γι’ αυτό η Εκκλησία προσφέρει τα Μυστήρια της: για να εντάσσει ο άνθρωπος την ζωή του στην αγιότητα της θεϊκής φύσης! Η λήθη είναι ο λίθος, η ταφόπλακα πάνω στην  Ζώσα ροή της σχέσης σου με την Ζώσα Ζωή… Είναι αυτό που σε αποκόπτει από την αλήθεια, καθώς η αλήθεια είναι ακριβώς μη λήθη! Η πλάνη και η λήθη κρατούν τον άνθρωπο στην ζωώδη του μόνο λειτουργία, εκτός της αγιοπνευματικής χάριτος! Ο νους βεβαίως έχει τον τρόπο του να βάζει μέλι στα σκατά! Για να συντηρεί την ψευδαίσθηση! Αυτό εντούτοις που καταδικάζει τον άνθρωπο δεν είναι η πράξη του ούτε καν η αμαρτία ή η πτώση του -μικρή ή μεγάλη: αλλά ο τρόπος που την διαχειρίζεται! Ο άνθρωπος στην ζωή του μπορεί να βρεθεί σε πολλές δυσκολίες και πνευματικούς κινδύνους! Αυτό που τον διασώζει είναι να κρατά το νήμα! Αυτό το νήμα έχει όνομα: λέγεται σεβασμός! Υπακοή, πιο σωστά υπαγωγή στην πρωταρχική αξία που είναι ο Θεός και τα όντα του Φωτός, οι φίλοι του ανθρώπου! Η ασέβεια, η ανυπακοή, κόβουν το νήμα της διάσωσης! Ο ορειβάτης αν κρατιέται από το σχοινί, όσο χαμηλά κι αν πέσει, όσο δύσκολη κι αν γίνεται η ανάβαση, μπορεί να διασωθεί! Σεβασμός στην πρωταρχική αξία! Χωρίς Θεό ο άνθρωπος αυτοκαταδικάζεται στις αυθαιρεσίες του! Συν Θεώ διδάσκεται ακόμα και από αυτές! Και κάθε συναπάντημα γίνεται μάθημα και ενίσχυση για την πορεία του προς το Φως! Προσοχή στα λάθη! Η παραμονή επί μακρόν στο λάθος φέρνει όχι μόνο λήθη αλλά άλλη κατάσταση πραγμάτων! Μπαίνεις σε άλλο τοπίο! Τοπίο που δεν έχει αλήθεια! Εκεί εξάλλου κατοικεί η πλειοψηφία της ανθρωπότητας!
*

Τα όντα του Φωτός διορθώνουν τις αιθερικές εγγραφές

Αυτό είναι το έργο των όντων του Φωτός! Να διορθώνουν τις αιθερικές εγγραφές! Να θεραπεύουν την αόρατη πληγή του κόσμου! Αυτά τα όντα δεν προσφέρουν οργανωμένες διδασκαλίες, ώστε ο νους να μη μπορεί να συντηρεί την γραμμική του αντίληψη! Η αλήθεια είναι Ζώσα σχέση υποκειμένου και αντικειμένου! Κανείς δεν μπορεί να διδαχθεί τίποτα που δεν αντιστοιχεί στην συνείδησή του! Πολλώ δε μάλλον να διδάξει! Ο λόγος των όντων αυτών λειτουργεί σαν το χτύπημα των δασκάλων του Ζεν: ως ευκαιρία αφύπνισης, ως αιφνιδιασμός του γραμμικού νου για να «υποψιαστεί»,  ως ρωγμή στο Μάτριξ της συμβατικής σκέψης! Σπερματικά, σημειακά δίνονται οι αλήθειες! Το παζλ πρέπει να το φτιάξεις μόνος σου! Και καθένας το φτιάχνει κατ’ εικόνα και ομοίωση δική του! Αναλόγως της καθαρότητας με την οποία λαμβάνει το σήμα της Ζώσας Ζωής με όποιο τρόπο αυτό εκφέρεται!
Ο επεξηγηματικός λόγος από την άλλη, είναι λόγος παραμυθίας και αγάπης για να κινείται «πίσω» από αυτόν το ρεύμα της Ζώσας Ζωής… Δεν παίζεται τίποτα, ούτως ή άλλως, στις λέξεις, αλλά στο ψυχικό και πνευματικό φορτίο που κάθε φορά μέσα από αυτές μεταφέρεται! Ο Χριστός, το ον που τόλμησε να πει πως είναι το φως του κόσμου, δίδαξε άπαξ την ανθρωπότητα! Και υπέδειξε μέσα από την αγάπη και την απόλυτη συγχωρητικότητα τον τρόπο να ζει ο άνθρωπος την κρυστάλλινη συνειδητότητα που του επιτρέπει η ένταξη, πιο σωστά, η επανένταξή του στο μυστήριο της ενότητας! Εκεί του αποκαλύπτεται ως Ζώσα Ζωή αυτό που ο ανόητος νους διεκδικεί ως ιδεολόγημα!   
*

22 Νοε 2013

Συνήχηση με το δίκτυο του Φωτός

Σε έναν κόσμο βυθισμένο στην υλιστικότητα, ψυχές που συνηχούν συντάσσονται εσωτερικά στο δίκτυο του Φωτός το οποίο απεργάζεται τον καινούργιο πνευματικό πολιτισμό της Γης! Είμαστε μαζί! Σε ένα μαζί ελεύθερο από παλαιοεποχιακά πρότυπα οργανώσεων, ιεραρχιών, σκοπιμοτήτων κ.λπ.! Χωρίς αυτό να αποκλείει συνάξεις για το κοινό έργο της προσφοράς και της ενθύμησης όπως εμπνέει ο Θεός! Συνάξεις ελεύθερων ανθρώπων, όχι οπαδών! Συνάξεις αδελφών! Είμαστε μαζί! Και κάθε κατάκτηση και ευλογία του ενός είναι δώρο για όλους! Από την αρχή μας πολέμησαν από την αρχή νικήσαμε! Με την βεβαιότητα της αιώνιας νίκης της Φωτός, με αγιοπνευματική ισχύ και αγάπη ας είναι ευλογημένα τα βήματα όλων! Σας φιλώ με αγάπη Μαρία 
                                                                         * 

20 Νοε 2013

Αγάπη, η μόνη δικαίωση

Δεν δικαιώνει ο νόμος αλλά η αγάπη, ο Χριστός! Ο Χριστός είναι η δικαίωση της ζωής μας! Πεθαίνουμε για τον κόσμο της ψευδαίσθησης και ζούμε για την Χριστότητα που τα κάνει όλα καινούργια! Τότε ο Χριστός ζει μέσα μας και γινόμαστε σημεία δόξης, σημεία απόβασης του Θεού στον κόσμο για την ανάσταση του!
*

Όλα όσα μάζεψες προς τι!

Έρχεται ο Θεός και λέει στον άφρονα πλούσιο πως αυτή την νύχτα ζητούν την ψυχή του! Ποιοι άραγε; Έζησε την ζωή του ο άφρων, μεριμνώντας για την δική του μόνο ευμάρεια, και το πώς θα επεκτείνει τις αποθήκες του για να φυλάξει τα αγαθά του! «Έχεις πολλά αγαθά, ψυχή μου, για πολλά χρόνια! Αναπαύου, τρώγε, πίνε και ευφραίνου!» Και ξαφνικά έρχεται ο θάνατος! Μπροστά στο αμείλικτο τέλος, ορθώνεται το τραγικό ερώτημα: «Και όλα όσα ετοίμασες προς τι;» Στο τέλος, μπροστά στο οποίο κάθε ψυχή θα βρεθεί, έρχονται να την διεκδικήσουν οι θεοί που εκείνη πίστεψε και υπηρέτησε όσο ζούσε! Ο άφρων θησαύρισε ως προς τον θνησιγενή εαυτό του χωρίς να γίνει πλούσιος από Θεό! Και ο «πλούτος» του τραγικά τον προδίδει παραδίδοντάς τον στον οριστικό θάνατο.

*

19 Νοε 2013

Το θαύμα του αγγέλου της αγάπης

Η αληθινή αγάπη για κάποιον, η βαθιά, αληθινή αγάπη και προσευχή για αυτόν, στέλνει αυτομάτως τον άγγελο της αγάπης δίπλα του για να τον προσέχει! Όπου κι αν είναι, ό,τι και αν κάνει, ανεξαρτήτως από τον φύλακα άγγελο που ούτως ή άλλως έχει! Να αγαπάς! Να προσεύχεσαι! Να ευλογείς αυτούς που αγαπάς! Και τότε συμβαίνει το θαύμα του αγγέλου της αγάπης! Εμείς δεν μπορούμε να τα προφτάσουμε όλα! Εκείνος όμως μπορεί! Πες: «Άγγελε της αγάπης να είσαι μαζί του!» Και νά, ο άγγελος αμέσως εκεί, έτσι απλά! Ο Θεός και οι άγγελοι του είναι πάντοτε μαζί μας!
*

17 Νοε 2013

Η ηθική της εξέγερσης για την ελευθερία

Η ηθική της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα μας αφορά πάντα! Δεν ζει χωρίς ελευθερία ο άνθρωπος! Πίσω και πέρα από σκοπιμότητες και καπηλείες, κάποιοι νέοι άνθρωποι έβαλαν το αίτημα της ελευθερίας πάνω από την ζωή τους! Ας μην κρίνουμε πώς διαχειρίστηκε καθένας την νιότη του στην συνέχεια! Το Πολυτεχνείο είναι η φωτογραφία μιας μεγάλης, ηθικά, στιγμής! Ας την κρατήσουμε έτσι! Οι μεγάλες μας στιγμές, εξάλλου, ατομικά και συλλογικά, είναι η δύναμή μας!

*

Καλούμαστε απλώς να επανέλθουμε στην φυσική μας κατάσταση!

Μετά χαράς διατιθέμεθα για να βρίσκουν πάντα όλοι όσοι προσέρχονται εδώ, μιαν αγκαλιά, έναν άνθρωπο να μιλήσουν, ένα ναό να προσευχηθούν, ένα λόγο να ακούσουν που να στηρίζει την Ζώσα Ζωή μέσα τους!       

Έλλειψη εγρήγορσης είναι η αδυναμία να βρεθούμε στην κατάσταση της σιωπής, ακόμα και μετά από προσευχή! Επιστρέφουμε τάχιστα στο μελίσσι των σκέψεων και των λέξεων. Πόσο δύσκολο είναι να βρεθούμε στην εσωτερική διάσταση! Αυτό είναι και το μέγα ζητούμενο. Εδώ η πρόταση δεν είναι να στραφούμε έσω κατόπιν υποδείξεων ή ασκήσεων και τεχνικών!

Καλούμαστε απλώς να επανέλθουμε στην φυσική μας κατάσταση. Καλούμαστε να βρούμε τον Θεό μέσα μας, την αλήθεια μέσα μας, τον εαυτό μας με τρόπο φυσικό, άμεσο, αβίαστο. Να βρεθούμε με φυσικό τρόπο σ’ αυτή την εγρήγορση.

 Εμένα είναι ο ρόλος μου να  επισημαίνω πράγματα… Καθένας, ας δει με τον εαυτό του τι έχει να κάνει! Είμαστε μια όμορφη σύναξη ανθρώπων που συνδέονται με ανιδιοτελή φιλία. Μια όαση μέσα στον κόσμο! Μπορεί να έρθει κανείς οποιαδήποτε ώρα θέλει! Παρέχουμε φιλοξενία σε κάθε ψυχή που προσέρχεται. Το τραπέζι μας είναι πάντα «στεμένο» όπως λέμε στην Κρήτη. Μετά χαράς διατιθέμεθα για να βρίσκουν πάντα όλοι όσοι προσέρχονται, μιαν αγκαλιά, έναν άνθρωπο να μιλήσουν, ένα ναό να προσευχηθούν, ένα λόγο να ακούσουν που να στηρίζει την Ζώσα Ζωή μέσα τους!

Σ’ αυτή την απλότητα που κινούνται τα πράγματα, υπάρχει ο κίνδυνος, να θεωρήσει κανείς ότι αυτό είναι όλο! Μαρτυρούμε πως «Εδώ κάτι συμβαίνει» πίσω από αυτό που φαίνεται! Και αυτό που συμβαίνει είναι παρουσία ουρανού καθώς είναι ενεργός και ζώσα η παρουσία του αρχαγγέλου Ραφαήλ!

Ο αρχάγγελος Ραφαήλ όπως και όλος ο αόρατος κόσμος, οι άγγελοι, οι αρχάγγελοι, όλα τα όντα που είναι οι φίλοι των ανθρώπων, δεν έρχονται απρόσκλητοι! Πρέπει να τους το ζητήσουμε! Η αίτηση δεν είναι μια συμβατική πρόσκληση ή μια επίκληση στις στιγμές της ανάγκης μας μόνο. Μπορούμε να επικαλούμαστε την δύναμη του αρχαγγέλου Ραφαήλ, και να αιτούμεθα την σύνδεση μας μαζί της. Η δύναμη αυτή είναι ιαματική και ανταποκρίνεται άμεσα! Φτάνει να την επικαλεστούμε!

Όσο μπορούμε, να αφηνόμαστε στον Θεό! Και να παρακολουθούμε τι παίζεται, γιατί πάντοτε ο Θεός έρχεται ως κλέπτης! Απροειδοποίητα! Περνάει πολύ απαλά, δεν βιάζει την θέληση του ανθρώπου! Ή την θέση του να μην τον συναντήσει!

Ο Ραφαήλ πάντοτε έρχεται την ημέρα των αρχαγγέλων! Γι’ αυτό την ημέρα αυτή να είμαστε προσεκτικοί και να παρακολουθούμε εν εγρηγόρσει τι γίνεται! Έρχεται και δίνει δώρα σε όσους είναι παρόντες! Παρόντες πνευματικά.

Οι περισσότεροι από μας είμαστε ευεργετημένοι από την δύναμη του αρχαγγέλου Ραφαήλ την οποία γνωρίζουμε καθένας με τον τρόπο του! Και φυσικά έχουμε αντίστοιχη ευθύνη!

Το μέγα ζητούμενο είναι να περάσουμε στην «άλλη κατάσταση πραγμάτων»! Στην εσώτερη κατάσταση. Αυτή είναι μία κατάσταση σιωπής! Όχι μιας σιωπής επιβεβλημένης ή που την επιτυγχάνουμε με άσκηση. Είναι η σιωπή που έρχεται αυθόρμητα κάποιες στιγμές. Όταν νιώθει ο άνθρωπος ότι υπάρχουν οι συνθήκες για να επικοινωνήσει με τον Θεό! Η παρουσία του Θεού είναι πανταχού! Απλώς είναι στο χέρι μας, στην δική μας στάση να τον επικαλούμαστε και να του μιλάμε!

Όταν μιλάμε για ζώσα παρουσία και ζώντα Θεό εννοούμε ακριβώς αυτή την θεϊκή παρουσία με την οποία κάθε λεπτό μπορούμε να είμαστε σε επαφή. Αυτό δεν είναι ένα ζήτημα «μεταφυσικό» ούτε προϋποθέτει ειδικές συνθήκες! Μία στροφή είναι της ύπαρξης μας προς τα έσω! Εκεί τον συναντούμε! Γιατί πάντοτε στέκεται έξω από την πόρτα και μας περιμένει να του ανοίξουμε για να δειπνήσει μαζί μας, όπως μας είπε ο Χριστός. Είναι πάντοτε εκεί!

Πάντοτε ο Ραφαήλ έρχεται ως κλέπτης! Ας μην εφησυχάζουμε θεωρώντας ότι κατανοούμε τι παίζεται και πώς παίζεται! Σίγουρα δεν παίζεται τίποτα στα λόγια! Και αν μιλάμε, είναι για να κρατάμε ένα νήμα μιας κοινής νοητικής, λογικής επικοινωνίας μέσα στην χρυσή Χριστική γραμμή, καθώς πατάμε πάνω στις μεγάλες αλήθειες που έδωσε ο Χριστός! Για να τις γνωρίζουμε και να τις ενθυμούμαστε, αλλά και για να ανακαλύπτουμε κάθε φορά ένα καινούργιο βάθος σε όσα μας άφησε κληρονομιά ο Χριστός στην Γη με τα λόγια και τις πράξεις του.
*
Ο Θεός εκ κοιλίας σε επιλέγει! Δεν ξέρουμε ποια στιγμή ο καθένας από μας θα συναντήσει το Χριστό στον δικό του δρόμο για την Δαμασκό!

Ο απόστολος Παύλος μιλώντας για τον εαυτό του λέει ότι εκείνος δεν γνώρισε καν τους αποστόλους. Ήταν διώκτης των χριστιανών, όπως γνωρίζουμε. Ούτε ήταν ένας από τους αποστόλους που έλαβαν την χάρη του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή. Και όμως αυτός ο διώκτης που λιθοβόλησε τον Στέφανο, στον δρόμο προς την Δαμασκό κατακυριεύτηκε από τον Χριστό! Και μεταστράφηκε όλη του η ύπαρξη. Και είπε ότι έζησε για κάποιο λόγο χωρίς να γνωρίσει τον Χριστό, όμως εκείνος «εκ κοιλίας» τον επέλεξε! Χωρίς να το ξέρει. Αυτό κάτι λέει για όλους τους ανθρώπους.

Δεν ξέρουμε ποια στιγμή ο καθένας από μας θα συναντήσει το Χριστό στον δικό του δρόμο για την Δαμασκό! Και θα τον ρωτήσει: «Γιατί με διώκεις;» Θα πείτε, εμείς τον διώκουμε; Ο Χριστός είπε πως όσοι δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του! Και μαζί του είμαστε όταν κάνουμε εκείνο που μας ζήτησε. «Ου πας ο λέγων με Κύριε Κύριε αλλά ο ποιών το θέλημα μου!» Μας ζήτησε απόλυτη συγχωρητικότητα! Αυτό μας ζήτησε! Μας ζήτησε να ευλογούμε τους εχθρούς μας και αυτούς που μας καταριούνται! Ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη για την ανθρωπότητα! Μας έθεσε μπροστά σε απόλυτα μεγέθη! Αλλά η αλήθεια, ο Θεός είναι το απόλυτο!

Ο άνθρωπος όσο δεν θέλει να αναμετρηθεί με το απόλυτο που είναι ο Ζων Θεός, ο Χριστός, δεν θα μπορέσει να λυτρωθεί. Όλα τα άλλα είναι εντός του νου! Για να τέρπεται ο νους, για να τακτοποιείται η ζωή μας να είμαστε θετικοί κ.λπ. Όλα αυτά καλά είναι. Αλλά δεν είναι εκείνο που μας ζήτησε! «Άφησε τα όλα και ακολούθησε με!» Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία. Δεν εννοεί απλώς να αφήσουμε τα λεφτά μας, τα καλά μας, τα σπίτια μας! Εννοεί να αφήσουμε όλο αυτό το σύστημα των σκέψεων, των απόψεων, των επιθυμιών που αποτελεί τον κόσμο του εγώ, στον οποίο ο νους συνεχώς φαντασιώνεται μια ψευδαίσθηση πραγμάτων αρνούμενος να κάνει πίσω ώστε να ακούσουμε την ψυχή μας! Την ψυχή αυτή που δεν είναι δικιά μας, αλλά του Χριστού, καθώς εκείνος μας την έχει φυτέψει!
*
Έχουμε γεννηθεί ανώτεροι εφόσον είμαστε γεννήματα του Θεού και μας έχει φυτέψει την ψυχή μας! Είμαστε πλήρεις! Δεν χρειάζεται να μας αποδώσουν οι συνάνθρωποι μας τίτλους ανωτερότητας, πολλώ δε μάλλον να επιβάλλουμε εμείς την ανωτερότητα μας!

Ο Θεός έκπαλαι ζήτησε από τον άνθρωπο να τον αγαπήσει εξ όλης της ψυχής, εξ όλης καρδίας, εξ όλης της διανοίας, εξ όλης της ισχύος του, και τον πλησίον σου ως εαυτόν. Με ολόκληρο, δηλαδή, τον εαυτό του. Δεν άφησε τίποτα απέξω: καρδιά, ψυχή, διάνοια, ισχύ! Ποιος μπορεί να πει ότι αγαπά έτσι! Ποιος μπορεί να πει ότι εναποθέτει την ζωή του στον Θεό! Μόνον εκείνος που τον γνωρίζει! Εκείνος που τον έχει γνωρίσει είτε από χάρη, είτε μέσα από το ταπεινό φρόνημα της προσευχής, που κι αυτό χάρη είναι! Ώστε να αποκτήσει ζων βίωμα Θεού. Διαφορετικά κινούμαστε μέσα στον νου, είμαστε καλά μέσα στις ανθρώπινες καλοσύνες αλλά που μπορεί εύκολα να κακιώσουμε, να εξαντληθούν τα όρια μας και οι αντοχές μας και η ενέργεια μας, όλα όσα είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε! Εάν όμως είμαστε συνδεδεμένοι με την Ζώσα Ζωή, τότε είναι αυτό που λέει ο Παύλος: «Ο Θεός με έκανε να ζήσω τον Γιο του εν εμοί». Μέσα του δηλαδή!

Είναι αυτό το βίωμα το εσωτερικό που ο ενοποιημένος άνθρωπος χωρίς σημεία μέσα του που να επαναστατούν, να ρωτούν, να αντιλέγουν, απευθύνεται στον Θεό, τον αφουγκράζεται και επικοινωνεί μαζί του! Όσο έχουμε αντιρρήσεις, όσο ορθώνουμε «γιατί», όσο αγανακτούμε, όσο έχουμε δίκια να υπερασπιστούμε, όσο υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και νιώθουμε την ανάγκη να τον υπερασπίσουμε έναντι των άλλων, έναντι του κόσμου, έναντι του Θεού, είμαστε στον θαυμαστό κόσμο του εγώ το οποίο συνεχώς θέλει να επιβάλλεται, να δοξάζεται, και θίγεται όταν δεν δικαιώνεται!

Όταν ζητάμε δικαίωση, είμαστε σε εγωική έξαρση! Μα ο Θεός θέλει να εξουθενώσει τον άνθρωπο; Σε καμιά περίπτωση! Ούτε αυτό που του ζητά είναι να μην έχει αυτό που ο άνθρωπος ονομάζει «προσωπικότητα». Τότε θα μας είχε φτιάξει όλους ίδιους, θα μας είχε επιβληθεί, και θα είχε τελειώσει η ιστορία! Όντας όμως ελεύθεροι, έχουμε το δικαίωμα της επιλογής! Κάθε στιγμή μπορούμε να τον αρνηθούμε! Κάθε στιγμή στην πραγματικότητα συντασσόμαστε ή δεν συντασσόμαστε μαζί του! «Συντάσσομαι τω Χριστό, αποτάσσομαι τω σατανά!» όπως λέει ο ανάδοχος ανθ’ ημών κατά την βάπτισή μας! Κάθε στιγμή! Δεν φτάνει μία στιγμή ούτε καν μια περίοδος της ζωής μας! Ούτε μια μεγάλη πράξη, μια μεγάλη κίνηση ή μια ηρωική στάση! Αλλά κάθε στιγμή, έως τέλους.

Και λέει ο Χριστός: «Ο υπομείνας έως τέλους ούτος σωθήσεται!» μέχρι δηλαδή το τελευταίο λεπτό πρέπει να είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε όχι τον εαυτό μας αλλά τον Χριστό μέσα μας! Ενώπιον των ανθρώπων αλλά και των πολέμιων δυνάμεων!

Λέει ο απόστολος Παύλος πως όταν συναντήθηκε πνευματικά με τον Χριστό και συνειδητοποίησε ότι έλαβε αυτή την χάρη, δεν κατέφυγε στους ανθρώπους για να μιλήσει, ούτε πήγε στα Ιεροσόλυμα, στους αποστόλους που γνώρισαν τον Χριστό. Αλλά έφυγε στην Αραβία για τρία χρόνια, και μετά επέστρεψε στην Δαμασκό. Και μετά συνάντησε στα Ιεροσόλυμα τον Πέτρο και έμεινε μαζί του για 15 μέρες! Τον μόνο απόστολο εκτός αυτού που γνώρισε, ήταν ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος.

Βλέπουμε ότι ο Χριστός έδωσε ολόκληρη την χάρη του έξω από εκείνο που έγινε με την παρουσία του την δεδομένη χωροχρονική στιγμή! Αυτό μας δίνει την ελπίδα ότι δεν γνωρίζουμε γιατί πράγμα έχει επιλέξει ο Θεός τον καθένα από μας, και πότε αυτό θα φανερωθεί. Και σε ποια στιγμή της ζωής μας θα συνειδητοποιήσουμε όχι αυτά που φαντασιωνόμαστε, αλλά αυτό που πραγματικά ο Θεός έχει επιλέξει για μας!

Αυτό είναι μια μεγάλη ελπίδα, γιατί συνήθως οι άνθρωποι σκέφτονται ότι οι λαμπερές περιπτώσεις, οι «εκλεκτοί», είναι λίγοι. Και φαίνονται! Και όλοι οι άλλοι άνθρωποι τι γίνονται; Δεν είναι εκλεκτοί; Κάθε άνθρωπος είναι Εκλεκτός. Απλώς ο χρονισμός που θα το αντιληφθεί είναι διαφορετικός! Αυτό είναι το μόνο που μας ξεχωρίζει! Η στιγμή που θα το αντιληφθούμε. Γι’ αυτό δεν έχουμε τίποτα να υπερασπιστούμε! Ούτε κάποια ανωτερότητα έναντι κάποιων άλλων!

Έχουμε γεννηθεί ανώτεροι εφόσον είμαστε γεννήματα του Θεού και μας έχει φυτέψει την ψυχή μας! Δεν χρειάζεται να μας αποδώσουν οι συνάνθρωποι μας τίτλους ανωτερότητας, πολλώ δε μάλλον να επιβάλλουμε εμείς την ανωτερότητα μας! Γιατί είμαστε ανώτεροι! Είμαστε πλήρεις! Απλώς αυτό που ο άνθρωπος καλείται, είναι να το δει! Να το ανακαλύψει! Τότε θα σεβαστεί και τους συνανθρώπους του και θα τους δει ισότιμα! Θα καταλάβει πως όλοι είμαστε πνευματικά μέλη του ίδιου Σώματος -του Χριστού!
*
Να είσαι «πλησίον» του πλησίον σου! «Αδελφός του αδελφού σου!» Ρωτάει ο νομικός τον Χριστό τι πρέπει να κάνει για να κληρονομήσει την ουράνια βασιλεία. Και ο Χριστός του απαντά: «Τι λέει ο νόμος; Εσύ είσαι και νομοδιδάσκαλος!» -«Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της ισχύος, και εξ όλης της διανοίας σου! Και τον πλησίον σου ως εαυτόν!» Και του λέει ο Χριστός: «Πολύ ωραία, κάν’ το»! -«Και ποιος είναι ο πλησίον;» τον ρώτησε.

Βλέπουμε πάντοτε πόσο πονηρός είναι ο νους και ζητά εξηγήσεις για τα αυτονόητα. Γιατί την αλήθεια, η ψυχή την γνωρίζει! Είμαστε γεννημένοι για να την γνωρίζουμε! Είμαστε γεννημένοι γνωρίζοντας! Αλλά δεν θέλουμε να γνωρίζουμε αυτά που γνωρίζουμε! Δεν θέλουμε ούτε να τα ακούσουμε από εκείνους που γνωρίζουν και θέλουν να μας τα θυμίσουν! Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος αποφασίζει ο ίδιος τι θέλει να ακούσει και πόσο θέλει να «γνωρίσει»! Δεν υπάρχει πλάσμα που να μην έχει πρόσβαση στην αλήθεια! Ισότιμα! Ακόμα και όταν φαίνεται ότι κάποιοι είναι περισσότερο ευνοημένοι, δεν υπάρχουν περισσότερο ευνοημένοι! Το ζητούμενο, τηρουμένων των αναλογιών, είναι το ίδιο!

Το μυστήριο του Θεού λειτουργείται μέσα σε κάθε ψυχή! Τον ίδιο Ρουβίκωνα πρέπει να περάσει κάθε ενσαρκωμένη ψυχή! Να αποφασίσει δυναμικά και να επιλέξει τι θέλει! Να δεχτεί να ακούσει μέχρι τέλους! Εμείς τα σταματάμε τα πράγματα. Και λέμε «τόσο θέλω!» Δεν θέλουμε! Από την μια κοπτόμεθα πως θέλουμε να γνωρίσουμε την αλήθεια, και από την άλλη καθόλου δεν θέλουμε την αλήθεια! Ή την θέλουμε με όρους, με προϋποθέσεις, και πάντως όχι με τον τρόπο που ο Θεός διατίθεται κάθε λεπτό να μας την δώσει!

Απέναντι στο πονηρό ερώτημα του νομικού για το ποιος  είναι «ο πλησίον» ο Χριστός είπε μια ιστορία! Για έναν άνθρωπο που πηγαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ έπεσε θύμα ληστών, οι οποίοι αφού τον τραυμάτισαν και τον λήστεψαν, τον εγκατέλειψαν στον δρόμο! Περνάει, λέει, ένας ιερέας, περνάει ένας Λευίτης, αλλά δεν σταμάτησαν! Και έρχεται και ένας Σαμαρείτης -οι Σαμαρείτες ήταν εχθροί με τους Εβραίους, γι’ αυτό δεν τον διάλεξε τυχαία ο Χριστός- και ο Σαμαρείτης τον σπλαχνίστηκε και τον περιέθαλψε! Έβαλε λάδι στις πληγές του, τον φόρτωσε στο ζώο του και τον πήγε σε πανδοχείο! Και τον επισκέφθηκε την άλλη μέρα, και έδωσε χρήματα στον πανδοχέα να τον φροντίσει μέχρι να γίνει καλά!

Και ρωτάει ο Χριστός τον νομικό: «Από τους τρεις ποιος έδειξε έλεος; Ποιος ήταν «ο πλησίον»; Αναγκάστηκε να πει: «Ο Σαμαρείτης!» -«Τότε πορεύου κι εσύ και ποίει ομοίως!» του απάντησε ο Χριστός! Στους διαλόγους του ο Χριστός ειδικά με τους Φαρισαίους και την άρχουσα τάξη οι οποίοι του την είχαν στημένη από παντού -πάντοτε πολύ πονηρά τον προσέγγιζαν προσπαθώντας να τον παγιδεύσουν λεκτικά- βλέπω τον σοφό τρόπο που εκείνος τους αντιμετώπιζε! Με τέτοια απλότητα που δεν μπορούσε κανείς να προσπεράσει τον λόγο του.

Δεν έκανε, ας πούμε, θεωρίες στον νομικό ότι όλοι είμαστε ίσοι ή ότι ο Σαμαρείτης δεν είναι εχθρός. Του το έδειξε με την ιστορία που του είπε: «Αυτός που έδειξε έλεος αυτός είναι ο πλησίον!» Η ιστορία αυτή μας φέρνει μπροστά στις δικές μας ευθύνες! Γιατί συνήθως τις δεοντολογίες τις κρατάμε για τους άλλους! Το πώς θα έπρεπε οι άλλοι να είναι για να είναι ευάρεστοι σ’ εμάς, να μας διευκολύνουν ή τουλάχιστον να μη μας εμποδίζουν, να μη μας ταλαιπωρούν! Ο Χριστός όμως δεν μας ζητά να ασχοληθούμε με το τι κάνουν οι άλλοι, αλλά με το τι κάνουμε εμείς!

Πόσο «πλησίον» είμαστε του πλησίον μας! Αυτό που η Ζωή είπε τόσο καταπληκτικά: «Να γίνεις αδελφός του αδελφού σου!» Θεϊκός λόγος! Φυσικά την αδελφοσύνη δεν την κάνει η εξ αίματος συγγένεια, αλλά η πνευματική. Πολλοί μάλιστα έχουν εμπειρία αρνητική, σχέση δοκιμασίας με τους εξ αίματος συγγενείς. Άρα η συγγένεια δεν είναι εξ αίματος αλλά εκ πνεύματος! Καθόσον είμαστε όλοι μέλη ενός Σώματος, του Σώματος του Χριστού!
*
Δυο όντα συμφώνησαν επί παντί ρήματι!
Στην λειτουργία των Αρχαγγέλων ειπώθηκε πως, αν βρεθούν δύο όντα που να συμφωνήσουν επί παντός, θα γίνει το θέλημα τους! «Επί παντί ρήματι»! Θα σπεύσουμε να πούμε πως με κάποιους συμφωνήσαμε… Δεν εννοεί καθόλου τέτοια συμφωνήματα… Δεν είναι τόσο απλό να συμφωνήσεις επί παντί ρήματι!

Μόνο όντα που προέρχονται από τον ουρανό, αν συναντηθούν στην Γη, μπορεί να συμφωνήσουν επί παντί ρήματι και να πραγματοποιήσουν θείες θελήσεις… Αυτά είναι τα όντα που αλλάζουν την πνευματική ιστορία του κόσμου!

Σκεφτείτε αυτό το προφανές, το να συμφωνήσουμε σε όλα, πόσο ακατόρθωτο είναι! Μια ουτοπία για τον άνθρωπο, στον βαθμό που δεν έχει επιστρέψει ολόκληρος στην θεϊκή του κατάσταση! Αντιθέτως ο άνθρωπος διεκδικεί μετά μανίας το δικαίωμα στην «ανεξάρτητη» γνώμη, στον αντίλογο κ.λπ.!
*
Θα πατάτε επί σκορπίων και όφεων και δεν θα σας βλάπτουν
Ο Χριστός μιλώντας για τα δαιμόνια λέει στους αποστόλους ότι τους δόθηκε εξουσία από τον Θεό να τα εκβάλουν! «Θα πατάτε επί σκορπίων και όφεων και δεν θα σας βλάπτουν» τους είπε! Σκεφτείτε πόσο απέχει η συνείδηση μας από αυτή την αφοβία! Είμαστε κατ’ όνομα μόνο Χριστιανοί!

Αν ήμασταν Χριστιανοί, αν συνειδητοποιούσαμε τι είναι το βάπτισμα και το χρίσμα που εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε λάβει, θα ζούσαμε την σύνδεση μας με την αγιοπνευματική δύναμη και δεν θα φοβόμασταν το κακό! Θα το περιφρονούσαμε, και δεν θα είχε καμιά εξουσία επάνω μας! Ούτε σε πνευματικό ούτε σε υλικό επίπεδο! Δεν θα μας έπιανε τίποτα!

Δείτε 2.000 χρόνια μετά, πόσο φοβισμένος και αδύναμος παραμένει ο άνθρωπος! Μετά την διάνοιξη από τον Χριστό της αναστάσιμης προοπτικής του ανθρωπίνου γένους! Μετά από όλα τα απεσταλμένα και άγια όντα και τους αγγέλους που έχουν κατακλύσει την Γη από τότε  μέχρι σήμερα, τα οποία συνεχώς βοηθούν τον άνθρωπο και καθαρίζουν τον δρόμο του, ενισχύουν και επιστατούν στην Γη φροντίζοντας τον και φρουρώντας τον! Και ο άνθρωπος παραμένει ακόμα στην ίδια κατάσταση: πονάει, αρρωσταίνει και πεθαίνει! Φοβάται και τρομοκρατείται από τον σατανά!
*
Ήταν ελεύθερος ο Εωσφόρος! Όπως είναι ελεύθερος και ο άνθρωπος και όλα τα πλάσματα! Και επέλεξε μία αντίλογη στάση η οποία είχε τρομερές συνέπειες!
Λέει ο Χριστός: «Είδα τον Εωσφόρο ως αστραπή να πέφτει από τον ουρανό!» Γνωρίζουμε ότι ο Εωσφόρος ήταν αρχάγγελος! Ήταν το πρώτο ον το οποίο είχε βούληση! Ο Χριστός είναι μέρος της Αγίας Τριάδας -δεν συζητάμε για τον Χριστό. Ο Εωσφόρος αρνήθηκε, όπως λέει η πνευματική παράδοση, να αναγνωρίσει τον άνθρωπο ως ισότιμο με αυτόν πνευματικό δημιούργημα του Θεού! Θα πείτε, είναι δυνατόν εφόσον ο Εωσφόρος προήρχετο από τον Θεό, να μπορεί να αντιταχθεί στο θέλημα του Θεού; Η απάντηση βρίσκεται στο μυστήριο της ελευθερίας, εκεί όπου είναι η απάντηση και για όλα τα θέματα για τα οποία διερωτάται ο άνθρωπος σχετικά με το κακό κ.λπ.

Ήταν ελεύθερος ο Εωσφόρος! Όπως είναι ελεύθερος και ο άνθρωπος και όλα τα πλάσματα! Και επέλεξε μία αντίλογη στάση η οποία είχε τρομερές συνέπειες! Και για τον ίδιο και για τον άνθρωπο του οποίου προκάλεσε την πτώση, καθώς εκείνος «έριξε» τον Αδάμ! Αυτή η στάση είναι μια στάση που συναντάμε πολύ συχνά! Είναι μια στάση που εξωτερικά μπορεί να φαίνεται σωστή και δίκαιη. Στην παραβολή του ασώτου υιού, ο υιός που έμεινε κοντά στον πατέρα διαμαρτύρεται γιατί, για εκείνον που ήταν πιστός, δεν έσφαξε τον μόσχο τον σιτευτό! Ενώ για τον άσωτο που πρόδωσε τον πατέρα του, που έφυγε και σπατάλησε την περιουσία του, τού άνοιξε την αγκαλιά του κι έκανε γιορτή μεγάλη!

Βλέπουμε την δικαιοσύνη του Θεού! Η οποία καθόλου δεν αρέσει σ’ αυτούς που έχουν ταξικότητα στα πνευματικά πράγματα, πιστεύουν σε ιεραρχίες κ.λπ. Στον Θεό δεν υπάρχει κάτι τέτοιο! Και η δικαιοσύνη του είναι πολύ παράδοξη! Εξάλλου και ο Χριστός είπε πως «οι έσχατοι έσονται πρώτοι!»

Ο Εωσφόρος πήρε μια στάση που βλέπουμε συχνά γύρω μας: «Το δίκαιο είναι να έχω εγώ την αποκλειστικότητα, σε υπηρετώ άρα σε διεκδικώ απολύτως! Δεν μπορείς να με εξισώνεις με τους άλλους!» Βλέπουμε μέσα σ’ αυτά τα συναισθήματα της διεκδίκησης, της αποκλειστικότητας, της ζήλειας, τον πυρήνα της εωσφορικότητας! Είναι ακριβώς αυτό που αναπαράγει ο άνθρωπος μέσα στην ψυχή του.

Ο Εωσφόρος δεν είναι ένα τέρας που μας απειλεί! Είναι αυτός ο αρνητισμός που μας πλήττει όσο δεν καθαρίζουμε εντελώς! Όσο η ψυχή δεν εξαγιάζεται! Μόνο με τον εξαγιασμό του ο άνθρωπος μπορεί να γίνει πλησίον του πλησίον του, αδελφός του αδελφού του. Να αποβάλλει κάθε μορφής ταξικότητα και κάθε μορφής ανάγκη να ζητά την «αποκλειστικότητα». Αυτό είναι ούτως ή άλλως ανόητο, αφού κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός!

Ο Θεός δεν στέρησε την μοναδικότητα από κάθε πλάσμα, ούτε φτιάχνει πανομοιότυπα όντα! Αντιθέτως, είναι σφραγισμένα με ανόμοια χαρίσματα, αρετές και ευλογίες! Είμαστε έτσι γεννημένοι! Με την ανάγκη για δικαίωση και αποκλειστικότητα που έχει ο άνθρωπος, ορθώνει την ζήλεια μπροστά σε ό,τι θεωρεί ότι τον απειλεί. Στην πραγματικότητα αρνείται να μοιραστεί τα «αγαθά», την αγάπη του Θεού! Γιατί να σε πειράζει που η αγάπη απλώνεται προς όλους, που μοιράζεται! Η αγάπη προσφέρεται ολόκληρη, και ουδέποτε εξαντλείται!

Δεν σε αγαπά ο Θεός λιγότερο επειδή αγαπά όλους τους ανθρώπους! Γιατί να σε απειλεί αυτό, αν είσαι ενωμένος με τον Πατέρα σου! Αυτή η πρώτη πράξη του διαχωρισμού που έκανε ο Εωσφόρος, σφράγισε από κει και πέρα την τύχη ενός μέρους της Δημιουργίας! Με τις γνωστές συνέπειες για τον άνθρωπο! Ας γυρίσουμε, λοιπόν, να δούμε αυτά τα συναισθήματα τα οποία όπως, εξάλλου, και πολλές σκέψεις δεν είναι καν δικές μας! Μας τις έχει περάσει η συλλογική αρνητική ανθρώπινη εμπειρία, το συνολικό κατεστημένο της ανθρωπότητας! Γι’ αυτό «κολλάνε» στα ίδια σημεία οι άνθρωποι!

Αυτή η αρνητική ενεργειακή συσσώρευση έρχεται και μας διαπερνά, και μας υποβάλλει συναισθήματα και σκέψεις μακράν της φύσης μας και της αλήθειας μας! Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να τον αναγνωρίσει κανείς ή να τον επαινέσει ως ξεχωριστό ή εκλεκτό για να είναι εκλεκτός!
*
Αυτό που σε κάνει εκλεκτό και ξεχωριστό είναι ότι είσαι παιδί του Θεού! Αυτή είναι η αξία σου! Φτάνει να το δεις!
Αυτό που σε κάνει εκλεκτό και ξεχωριστό είναι ότι είσαι παιδί του Θεού! Αυτή είναι η αξία σου! Φτάνει να το δεις! Δεν καταλαβαίνει όμως ο άνθρωπος πως αυτή είναι η αξία του θεωρώντας πως ότι η αξία του βρίσκεται στο να στολίσει το εγώ του και την ανθρώπινη του προσωπικότητα με έναν τρόπο που να εντυπωσιάσει τους άλλους, και στην συνέχεια να τους επιβληθεί. Αυτό είναι εντελώς έξω από την πνευματική πραγματικότητα.

Ο άνθρωπος δεν ήρθε εδώ για να αποδείξει κάτι στους συνανθρώπους του ή ότι εκείνος είναι ανώτερος και οι άλλοι κατώτεροι! Ούτε καν είναι εδώ κανείς για να διδάξει κανέναν! Ό,τι ήταν να ειπωθεί το είπε ο Χριστός! Και μας το λέει κάθε μέρα και κάθε λεπτό που ζούμε, η ίδια η ζωή, ο Ζων Θεός μας, μέσα μας! Μας το λέει με άπειρους τρόπους! Δεν χρειάζεται κανείς να αναλάβει τέτοιο ρόλο!

Μπορούμε να μοιραστούμε την πνευματική μας εμπειρία, αλλά κανείς δεν μπορεί να διδάξει κανέναν! Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι είναι να κρατάμε τον εσωτερικό μας ναό καθαρό, ώστε να λειτουργείται μέσα μας το μυστήριο του Θεού! Να μας εμπνέει, να μας καθοδηγεί και να μας αποκαλύπτει! Να ζούμε το μυστήριο του Θεού!
*
Να σκίσουμε όλες τις κακές φωτογραφίες! Να κρατήσουμε μόνο τις καλές στιγμές του εαυτού μας και των άλλων!
Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε μια συγκεκριμένη πρακτική κίνηση. Να φτιάξουμε ένα καινούργιο άλμπουμ με τις φωτογραφίες μας, τις δικές μας και των άλλων, κρατώντας μόνο τις όμορφες! Να σκίσουμε όλες τις κακές φωτογραφίες!

Να κρατήσουμε μόνο τις καλές στιγμές του εαυτού μας και των άλλων! Να κρατήσουμε τις φωτογραφίες-μνήμες που μας δίνουν χαρά, δύναμη, αισιοδοξία, ελπίδα, άνοιγμα πνευματικό, ζωή! Να σχίσουμε τις φωτογραφίες που κρατάμε από τους άλλους στις άσχημες, τις μικρές τους στιγμές! Στην αμαρτία-αστοχία τους, την κακία, το λάθος! Μην κρατάμε τέτοιες φωτογραφίες κανενός! Να τις σχίσουμε όλες αυτές τις φωτογραφίες! Να τις αφαιρέσουμε από το άλμπουμ της ζωής μας! Από το άλμπουμ της μνήμης! Εικόνες που δεν μας αρέσουμε, που δεν τις θέλουμε!

Να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο άλμπουμ με όλες τις όμορφες φωτογραφίες! Γιατί ο άνθρωπος είναι οι μεγάλες του στιγμές! Αυτό είναι! Όταν σκεφτούμε τον εαυτό μας ή τον άλλον, ας τον σκεφτούμε στην μεγάλη του στιγμή! Χαμογελαστό, καλό, όμορφο, δημιουργικό, υπέροχο! Γιατί αυτό είναι ο εαυτός του! Ο εαυτός μας! Μη δεχτούμε τίποτα λιγότερο από αυτό! Αυτή η κίνηση μάς επιτρέπει να απαλλαγούμε από πικρίες, από την μνήμη του κακού που φέρνει το παρελθόν!

Να αποβάλλουμε την μνήμη του κακού! Την μνήμη του κακού που μας έκαναν και που κάναμε! Η μνήμη του κακού δεν μας πάει πουθενά! Μνήμη Θεού χρειαζόμαστε! Μνήμη του καλού! Μνήμη Χριστού! Μόνο αυτός  μπορεί να μας αναστήσει! Το κακό δεν υπάρχει! Υπάρχει όμως αν το βλέπουμε! Αυτό το σύμπαν είναι τόσο νοήμον που μας κάνει την χάρη να μπορούμε να δούμε ό,τι θέλουμε να δούμε! Αν θέλουμε να δούμε το κακό, μας επιτρέπει να το δούμε αλλά και να το υποστούμε!

Αν θέλουμε να δούμε τον Θεό, την αλήθεια, το φως, τους αγγέλους, τον πνευματικό κόσμο, τα θεϊκά όντα που μας περιβάλλουν, αν θέλουμε να δούμε τον αγγελικό μας εαυτό, την ψυχή μας, τον Χριστό μέσα μας, ας ανοίξουμε τα ωραία μας ματάκια να δούμε τον κόσμο όμορφο! Να τον κοιτάξουμε σαν για πρώτη φορά! Και να πετάξουμε την ταφόπλακα του παρελθόντος! Όλο μας το πρόβλημα είναι το παρελθόν! Το παρελθόν που πονέσαμε, που μας πόνεσαν, που αποτύχαμε, ο χρόνος που χάσαμε, οι ευκαιρίες που χάσαμε, όσα δεν έγιναν!

Όλα αυτά είναι ψευδαίσθηση! Δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά! Μια προβολή είναι μέσα στην ψευδαίσθηση: στην σπηλιά που περιγράφει ο Πλάτωνας! Είναι κάτι ανύπαρκτο! Matrix! Ένα παραλήρημα του νου -του δικού μας και των άλλων- όσο εννοεί να κινείται γραμμικά, οριζόντια, άρα ανύπαρκτα! Και χτυπάει ο νους, έγκλειστος καθώς είναι, από το ένα τοίχωμα της σφαίρας του Matrix στο άλλο!

Το μυαλό του ανθρώπου είναι πτωτικό! «Έκτοτε»! Γιατί θέλησε να γνωρίσει το «κακό»! Ο Αδάμ πριν από την πτώση του δεν γνώριζε το κακό. Δεν το γνώριζε! Ο Θεός του είχε πει να μην φάει από το Δέντρο αυτό. Από το Δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού! Τον παρέσυρε ο «όφις», ο οποίος πριν μπει μέσα του ο σατανάς και γίνει όργανο της πτώσης των πρωτοπλάστων, είχε φτερά, πετούσε! Μετά έγινε ερπετό και σέρνεται! Αυτό τα λέει όλα! Είχε φτερά! Όπως και ο άνθρωπος! Ο όφις ήταν, λέει, το φρονιμότερο των ζώων! Αυτό που έχασε ο άνθρωπος με την παρακοή του, ήταν στην πραγματικότητα η αφθαρσία του σώματος και η αθανασία της ψυχής που είχε ζώντας στον παράδεισο! Αυτά καλείται να ανακτήσει!

Ο αρχάγγελος Ραφαήλ έφερε το δώρο της Αειζωίας στην Γη! Ο Θεός δεν παίρνει ποτέ πίσω τα δώρα του! Καλείται η ανθρωπότητα που κατοικεί αυτή την στιγμή στην Γη να το λάβει αυτό το δώρο! Το οποίο ο Θεός έχει ήδη δώσει! Είναι ζήτημα πλέον της δικής μας συνείδησης να αποδεχτούμε το ότι δεν γεννηθήκαμε για να αρρωσταίνουμε και να πεθαίνουμε!

Αρκετά με την τιμωρία του ανθρώπου: να γεννά με πόνους και κόπους τα παιδιά του! Ήρθε ο Χριστός, έσκισε το χειρόγραφο, μας ελευθέρωσε, μας υπέδειξε τον τρόπο να καθαριζόμαστε: τα Μυστήρια του! Άρα δεν έχει κανένα λόγο ο άνθρωπος να διαιωνίζει την πτώση! Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Το παράδοξο είναι πως σ’ αυτό τον κόσμο που συγκατοικούμε τόσα δισεκατομμύρια όντα, καθένα αντιλαμβάνεται και ζει τον κόσμο που επιλέγει η συνείδηση του!
*
Καθένας από μας κατοικεί στον κόσμο που αντιστοιχεί στην συνείδησή του! Άλλος ζει κόλαση, άλλος ζει παράδεισο!
Καθένας από μας κατοικεί στον κόσμο που αντιστοιχεί στην συνείδησή του! Άλλος ζει κόλαση, άλλος ζει παράδεισο! Και φυσικά ζει όλες τις ενδιάμεσες καταστάσεις! Κατά τα άλλα, στον ίδιο κόσμο ζούμε όλοι! Επιλέγει εντούτοις καθένας τι θέλει να ζήσει! Ανάλογα με το πού συνηχεί, υφίσταται και την αντίστοιχη ενέργεια! Μην πιστεύουμε, λοιπόν, τόσο πολύ αυτή την πραγματικότητα -όσο κι αν φαίνεται όχι απλώς πειστική, αλλά συμπαγής, αμετάκλητη, απειλητική!

Μην την πιστεύουμε, γιατί δεν υπάρχει καν! Ούτε το κακό υπάρχει! Υπάρχει, μόνο αν το «βλέπουμε», αν του δίνουμε υπόσταση! Υπάρχει, μόνο αν το συντηρούμε! Υπάρχει, μόνο αν το προσεταιριζόμαστε! Διαφορετικά δεν υπάρχει! Έχει όμως τον τρόπο να απειλεί τον άνθρωπο μέσα από τον νου του και να δημιουργεί παραισθητικές πραγματικότητες! Και η μεγαλύτερη είναι πως ο άνθρωπος είναι διαχωρισμένος από εκείνον που τον δημιούργησε!
*
Η υψηλότερη παραίσθηση που έχει προβάλει ο σατανάς στον άνθρωπο
Η υψηλότερη παραίσθηση που έχει προβάλει ο σατανάς στον άνθρωπο είναι πως ο Θεός είναι διαχωρισμένος από αυτόν! Και προσπαθεί  να τον  πείσει ότι έτσι είναι τα πράγματα! Πως ο Θεός είναι κάπου «αλλού», κάπου «απέναντι», κάπου «ψηλά»! Και πως για να τον βρεις είναι πολύ δύσκολο, πρέπει να κάνεις τρομερά πράγματα, να μάθεις τρομερά μυστικά κ.λπ. Συγχρόνως είμαστε και ενοχοποιημένοι θεωρώντας πως είμαστε ανάξιοι να μας κοιτάξει! Όλα αυτά είναι σκέψεις του νου και δεν έχουν σχέση με την πνευματική πραγματικότητα!
*
Η μεγάλη αλήθεια είναι πως ο Θεός δεν έφυγε ποτέ από τον άνθρωπο!
Η μεγάλη αλήθεια είναι πως ο Θεός δεν έφυγε ποτέ από τον άνθρωπο!
Ούτε και ο άνθρωπος από τον Θεό! Απλώς το σκέφτηκε ο άνθρωπος αυτό! Και έδωσε έτσι υπόσταση σε μια ψευδαίσθηση! Υπόσταση σε κάτι ανυπόστατο! Δίνοντας έτσι υπόσταση σε έναν αποχωρισμό που δεν υπάρχει! Ο Θεός δεν έφυγε ποτέ από τον άνθρωπο! Αυτή είναι και η μεγάλη ελπίδα! Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε! «Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν!» Μέσα στον Θεό κολυμπάμε! Κι όλο αυτό που ζούμε εδώ και μας φαίνεται τόσο παράλογο, τόσο άδικο κ.λπ., είναι μια φυσαλίδα της οποίας η τύχη δεν είναι στα χέρια του εγώ!

Αυτό που παίζεται είναι απόλυτα δίκαιο, γιατί σέβεται απολύτως την ελευθερία όλων των όντων που υπάρχουν! Ο Θεός δίνει αδιαλείπτως συνθήκες και δυνατότητες ώστε εν ελευθερία να επιλέξουν όλα τα όντα τον μη πόνο! Όσο κι αν μας φαίνεται τρελό, αφού κανείς δεν θα πει ποτέ ότι θέλει να πονάει, εντούτοις ο πόνος είναι επιλογή, η αρρώστια είναι επιλογή, ο θάνατος είναι επιλογή! Θα πει κανείς: «Κι αν εγώ πω όχι στον θάνατο, θα σταματήσει; Εδώ πεθαίνουν πριν από μένα και πλάι μου στρατιές! Οι άνθρωποι πονούν ψυχικά, νοητικά, σωματικά!»

Και όμως! Ο πόνος, η αρρώστια και ο θάνατος είναι επιλογή! Και μπορεί να σταματήσει! Εάν η συνείδηση του ανθρώπου σταθεροποιηθεί στο Χριστικό σημείο! Γι’ αυτό ξεκινάμε με μια μέθοδο αφαίρεσης και όχι πρόσθεσης! Αυτή ακριβώς που έδωσε ο Χριστός. Να καθαρίσουμε τον εαυτό μας, να αφήσουμε όλα όσα είναι εντέλει ανύπαρκτα, και να τον ακολουθήσουμε! Να ακολουθήσουμε ποιον; Όχι ένα πρόσωπο, έναν «Θεό», τον ιδρυτή μιας θρησκείας! Αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό! Την ψυχή μας! Κι αυτό ως φρόνημα! Όχι να τα παρατήσουμε όλα, χωρίς διάκριση, και να γίνουμε παράλογα όντα.

Ο Θεός δίνει σοφία και έμπνευση για το πώς να κινηθούμε. Αυτό που μας ζητά είναι μια στάση να αποδεικνύει πως είμαστε ελεύθερα όντα! Και ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όχι όταν σταματήσει να απειλείται από τους εχθρούς που νομίζει πως έχει, αλλά από τον πραγματικό του εχθρό! Γιατί δεν είναι εχθροί μας οι συνάνθρωποι μας, ακόμα και οι πιο βάναυσοι και αντιπαθητικοί! Δεν είναι εκείνοι που μας απειλούν!

Ο εχθρός του ανθρώπου, όπως ο Χριστός μας είπε, είναι ένας: ο σατανάς! Δεν έχει άλλο εχθρό ο άνθρωπος! Δεν είναι ο συνάνθρωπος του ο εχθρός του! Ούτε ο εαυτός του! Γιατί, ή θα στρεφόμαστε εναντίον του εαυτού μας, ή εναντίον των άλλων! Αλλά δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα! Χτυπάμε στον αέρα ανύπαρκτους εχθρούς, σαν τον Δον Κιχώτη. Φαντάσματα του νου μας χτυπάμε! Και την ίδια ώρα ο πραγματικός εχθρός με άπειρα όπλα μας βάλλει!

«Λεγεών» όντων εωσφορικών που είναι αόρατα αλλά υπαρκτά, με κάθε τρόπο προσπαθούν να ξεράνουν και να κόψουν το Δέντρο της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου! Δεν είναι όμως τόσο εύκολο! Έχουμε υπερασπιστή! Εκτός και αν το θέλει, αν το επιλέγει ο άνθρωπος! Εάν δεν το επιλέγει, βρίσκεται κάτω από την διαρκή κάλυψη και προστασία του Θεού! Αυτό θα το δούμε και στην συνέχεια της διαδρομής της ψυχής μας! Το πόσο ο Θεός μας προστατεύει! Και πώς την κάθε ψυχή την παιδαγωγεί και την καθοδηγεί προς την λύτρωσή της! Με τι σοφία και αγάπη!
*