ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

30 Οκτ 2012

Ισχυρή εκπομπή σε όλη την Γη να εστιαστεί στον Ζώντα Θεό, αυτόν που εμείς γνωρίζουμε ως Χριστό

28.10.2012, της Αγίας Σκέπης
Η βαβέλ των θεωριών, των σχολών, και των πάσης φύσεως δοξασιών ας δεχτεί την Λάμψη του Ανείπωτου. Οι παράδρομοι, τα σοκάκια και τα παραμάγαζα της μίας Εκκλησίας την οποία ο Χριστός εγκατέστησε στην Γη, και της οποίας το άρωμα η ελληνική Ορθοδοξία υπέροχα διαφυλάσσει, να ιεραρχηθούν ως νηπιαγωγεία και θεραπευτήρια (έστω διαβαθμισμένα) της ανθρωπότητας… Μέχρις εκεί. Ο Χριστός απευθύνθηκε στον άνθρωπο χωρίς κανέναν διαχωρισμό. Δεν εξαίρεσε κανέναν. Νίκησε τον σατανά κατά κράτος, γι’ αυτό είναι το ΟΛΟΝ. Και τον νίκησε ως άνθρωπος -μέσα στο μυστήριο της θεανθρώπισης-, γιατί, αν τον νικούσε ως Θεός, δεν θα είχε καμία αξία για τον αγώνα του κάθε ανθρώπου. Είναι ο Υιός που ομολόγησε τον Πατέρα του ως εν Ουρανώ και επί της Γης. Ο Θεός εξάλλου δεν χρειάζεται να νικήσει τίποτα, αφού είναι πέραν της διττότητας. Απλώς δίνει ευκαιρίες ζωής… Αίρεση παραμένει πάντοτε το μέρος έναντι του Όλου. Και το Όλον είναι ο Χριστός ως οντολογικό γεγονός για τον άνθρωπο. Ο Χριστός δεν ήρθε στην Γη για να ιδρύσει μία ακόμα θρησκεία -σε μιαν ανθρωπότητα που έως σήμερα υπερασπίζεται την βαβέλ της, αφού όλοι ισχυρίζονται μετά μανίας πως έχουν «δίκιο». Μετατρέπουν έτσι την αλήθεια σε ιδεολογικό ζητούμενο του νου καθώς αγνοείται ως Ζώσα μεταμορφωτική Δύναμη. Το ενιαίο πεδίο της Δύναμης που ονομάζεται Ραφαήλ διαφυλάσσει και αποκαλύπτει στην Γη το μυστήριο του Ζώντος Θεού! Και μας καλεί στην μέθεξη της χάρης που έχει πάντοτε το πλησίασμα του ανθρώπου στον Ζώντα Θεό! Χαρά και χάρη πέρα από τους περιορισμούς και την βαρυτικότητα του σκεπτικού νου! Γι’ αυτό και επείγει η κάθαρση του εαυτού. Να συγχωρήσουμε! Να πετάξουμε τα σκουπίδια του εαυτού μας! Να ελευθερωθούμε από συμβατικότητες και κοινωνικά ψεύδη! Να έλξουμε την χάρη! Επείγει η παράδοση του εαυτού με απλότητα στην μεταμορφωτική δύναμη της Ζώσας Ζωής! Εντοπιζόμαστε, λοιπόν, ισχυρά στο πνευματοσκάφος της Εκκλησίας. Η πρόταση παραμένει: ζωή απλή, καθημερινή, φωτεινή… Το πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι ότι έχει χάσει το κέντρο της. Δεν έχει εστιασμό! Ο άνθρωπος περιφέρεται ερήμην της ψυχής του! Ασυνάρτητος, χωρίς δηλαδή να συναρτάται με τον Ζώντα Θεό! Ζητά χαρά, γνώση, λύτρωση χωρίς Θεό! Και ζει αυτό ακριβώς που είναι η κόλαση: τρόπος να μη νιώθει την αγάπη του Θεού! Αντιθέτως ο παράδεισος όντας εξίσου τρόπος και όχι τόπος αλλού, είναι τρόπος του Ευ Ζην που η αγάπη είναι! Στο όνομα της Παναγίας Αγάπης, που την γιορτάζουμε ως Σκέπη του κόσμου, να επανέλθουμε στο θεϊκό μας σημείο! Στο χαμένο κέντρο! Να ζητήσουμε την βοήθεια και την μεσιτεία της για να φύγουμε από την απάθεια απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους! Ό,τι δεν έγινε να γίνει, ό,τι δεν μπορέσαμε να το μπορέσουμε! Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε; Η Εκκλησία παραμένει ο ισχυρότερος Ναός της Γης γιατί εντός του υπάρχει η χάρις του Αγίου Πνεύματος! Είναι πολύτιμο να μπούμε μέσα στην ροή του εκκλησιαστικού δρώμενου. Δεν αξίζει στον άνθρωπο τίποτα λιγότερο από το Όλον που ο Χριστός είναι. Τίποτα λιγότερο από την Γιορτή! Ο σταυρός που φοράμε δεν είναι  σύμβολο του μαρτυρίου του Χριστού αλλά της ανάστασης του Ανθρώπου! Το άνοιγμα του δηλαδή στα τέσσερα σημεία! Στην διάσταση του Όλου που εκείνος, ο Χριστός, είναι! Εκείνος νίκησε! Πήρε όλο τον πόνο πάνω του! Για να ζήσουμε εμείς την χαρά! Την χαρά της ανάστασης! Για να ζήσουμε την Γιορτή της ζωής! Πώς; Μετέχοντας στο μυστήριο του Ζώντος Θεού! Σε αυτό που το κοινό Ποτήριο είναι και συμβολίζει! Στο ευχαριστιακό γεγονός. Στο Δώρο. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» δεν σημαίνει να σταυρωθείς, αλλά να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, την ευθύνη δηλαδή της Χριστότητας σου, του Όλου του εαυτού σου!  Εκείνος συγχώρησε τον άνθρωπο. «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!» Δίπλα στην υπογραφή του Χριστού για την αθωότητα του ανθρώπου εμείς υπογράφουμε την ενοχή του; Ο Χριστός ήρθε στην Γη για να εξαλείψει κάθε έννοια εχθρού και ξένου! Μίλησε για έναν Πατέρα και για αδελφούς! Άλλος είναι ο εχθρός του ανθρώπου, όχι ο συνάνθρωπός του: το αντίλογο πνεύμα που γεννά και συντηρεί τον πόνο την αρρώστια και τον θάνατο! Ο Χριστός αποκάλεσε τον άνθρωπο φίλο! Ανέτρεψε το κατεστημένο και των δούλων και των εκλεκτών! Ο δούλος των θρησκειών ίσως -ως ταπεινωμένος και εν ανάγκη- να είναι πιο κοντά στον Θεό, σε σύγκριση με τον «εκλεκτό» των λεγόμενων εσωτερικών σχολών που η αλαζονεία τον αποκλείει ανεπιστρεπτί από την ζώσα αλήθεια! Φίλους μας αποκάλεσε ο Χριστός, εγκαινιάζοντας την ισότιμη αξία του Προσώπου… Ας μη μας τρομοκρατεί ο σατανάς. Έχουμε όπλα, έχουμε την χάρη του βαπτίσματος, έχουμε τον Χριστό μέσα μας, τον μελιζόμενο και μη διαιρούμενο. «Και ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν…» Και μόνο το σημείο του σταυρού μάς προστατεύει από κάθε ενάντια επήρεια… Να μη μένουμε παθητικοί στις επιθέσεις! Και μόνο η επίκληση του ονόματος του Χριστού μας θωρακίζει ισχυρά… Στο  ευαγγέλιο της Κυριακής ο Χριστός ανασταίνει την κόρη του Ιάειρου ο οποίος ήταν άρχων της Συναγωγής και απλώς είχε ακούσει για τον Χριστό.  Αποτάθηκε στον Χριστό από ανάγκη. Και ο Χριστός ανταποκρίθηκε προς δόξαν Θεού, όπως και στην περίπτωση της αιμορροούσας, η οποία απλώς άγγιξε τον χιτώνα του βέβαιη πως θα θεραπευτεί -αν και λαθραία… Ο Χριστός είναι παρών στα ανθρώπινα δρώμενα καθώς ο ίδιος μάς υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί μας έως συντελείας… Ήρθαμε στην Γη για να συνυπογράψουμε με τον Χριστό την καλή εκδοχή, την αίσια έκβαση, την σωτηρία όλων των όντων! Καθώς ο χρόνος δεν είναι παρά αυτόνομες στιγμές -το συνεχές του χρόνου είναι ψευδαίσθηση του νου-, μπορούμε κάθε στιγμή να κάνουμε την ανατροπή! Την ολοσχερή ανακαίνιση! Κάθε στιγμή είναι λευκή σελίδα να γράψουμε μια καινούργια, όμορφη ιστορία Ζωής! Ας θωρακιστούμε από την ψυχοπνευματική αιθαλομίχλη κάθε μορφής αρνητισμού και αρνητικής εκδοχής! Προσωπικά μεταφέρω το happy end! Δεν εμπεριέχω άλλη εκδοχή -εκ γεννήσεως- από την λύτρωση και την ευτυχία όλων των όντων. Την συνυπογραφή αυτής της ευλογημένης εκδοχής! Οι λέξεις μου δεν είναι παρά διαφορετικοί τρόποι για να πω στον άνθρωπο σ’ αγαπώΟι λέξεις μου είναι το ον μου! Σας χαρίζω τον εαυτό μου μέσα από τις λέξεις μου! Τι  αξία θα είχε ο δικός μου λόγος αν δεν ήταν ομολογία! Αυτήν την ομολογία σας καταθέτω για να σας είναι χρήσιμη στο Ταξίδι… Η συνάντησή μου με τον Ραφαήλ επιβεβαίωσε όλες μου τις διαισθήσεις, τα σημεία, τα βιώματα… Ξεκίνησε ένα Ταξίδι αγάπης και αθώωσης του ανθρώπου! Χωρίς όρια! Έως τέλους! Για μια ακόμα φορά… Φέρνουμε τον πολιτισμό του ελέους και της χάρης! Είμαστε οι φίλοι των ανθρώπων, πραγματικά με το μέρος του και για την ευτυχία του! Παρ' όλη την σοβαρότητα την οποία έχει ο λόγος, σημαντικότερη είναι η καρδιά από την οποία γεννιέται… Και αυτό που μεταφέρουμε ως μόνη εκδοχή είναι η συμμετοχή όλων στην μεγάλη Γιορτή της Ζώσας Ζωής! Ο νους έχει ούτως ή άλλως ανοσία στον λόγο, αφού ό,τι ακούει είτε νομίζει ότι το ξέρει είτε κινητοποιείται αυτομάτως για να το καταρρίψει. Όμως ό,τι είναι αληθινό έχει δύναμη, και ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου δεν δρα απλώς για την υψηλή ταξινόμηση του νου, αλλά ως χρυσός ζωής αέρας… Πνεύμα ο Θεός, είπε ο Χριστός ελευθερώνοντας τον νου του ανθρώπου από κάθε περιορισμό! Η ηρωική ατμόσφαιρα της σημερινής ημέρας έχει πολλά να μας διδάξει:  πως οι αγώνες κερδίζονται στην ψυχή και όχι στα αριθμητικά μεγέθη! Οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ στον ναζισμό προσθέτοντας μία ακόμα εποποιία στον αγώνα τους για την ελευθερία! Όπως και το 1821 όπου ως Δαβίδ νίκησαν τον Γολιάθ της Οθωμανικής αυτοκρατορίας! Και αυτό να το θυμόμαστε όποτε ο σατανάς μάς τρομοκρατεί και μάς χλευάζει! Είναι στο πνευματικό μας γονίδιο ο αγώνας για την ελευθερία! Και η νίκη! Ποτέ να μην ξεχνάμε πως ο Έλληνας είναι τίτλος ευγενείας και τύπος συνείδησης: η ίδια η Χριστική συνείδηση! Η Αγία Σκέπη που συνεορτάζουμε με το ΟΧΙ, η Παναγία Αγάπη, η υπέρτατη Στρατηγός, ας είναι βοήθεια και προστασία όλων.
*

29 Οκτ 2012

Να τρέχεις γρηγορότερα από την σκιά σου

«Όπως οι άγιοι, οι σαλοί και εμείς, να κρατάτε την καλή εκδοχή του κόσμου! Δεν υπάρχει το δεδομένο της επόμενης ημέρας! Να δημιουργείτε τον Φωτεινό Αστέρα όταν κοιμάστε το βράδυ! Η αύρα σας χρειάζεται χώρο. Ο άνθρωπος χρειάζεται ζωτικό χώρο και χρόνο. Οι σχέσεις σας να έχουν ευγένεια και χαρά. Να είναι γιορτή! Η ένωση εις σάρκα μία αναφέρεται στο εγώ. Η αλήθεια που θέλετε να αγνοήσετε είναι ότι δεν γιορτάζετε πια! Η επιλογή σας σάς στέρησε την χαρά σας! Δεν έχεις χαρά; Να φτιάξεις! Να αποφεύγετε τους τοξικούς ανθρώπους! Η απιστία δεν είναι προς τον άλλον αλλά προς τον εαυτό σας! Το σεξ είναι απαγορευμένο από το σύμπαν αν δεν είναι δώρο! Χωρίς δώρο για τον άλλον δεν έχει καμία αξία. Μην απεκδύετε τον άνθρωπο από την θεϊκότητά του! Τότε γίνεται αριθμός που τον χειρίζεται ένα ολόκληρο σύστημα… Δώστε στον Θεό την ευκαιρία να είναι μαζί σας στις χειρότερες σας πράξεις! Στις καλύτερες σας δεν τον χρειάζεστε: γι’ αυτό σάς έχει δώσει τα ταλέντα σας!»
*

27 Οκτ 2012

Ένα αντίο ψυχής για την Μαρία Χαραμή

Δυο λόγια για την Μαρία η οποία τόσο αθόρυβα έφυγε πριν λίγες μέρες από κοντά μας… Δεν την γνώριζα προσωπικά ούτε την οικογένεια της. Διάβαζα όμως ανελλιπώς την σελίδα της Savoir vivre στο ένθετο περιοδικό του Βήματος με μεγάλη χαρά, αφού κάθε φορά είχε κάτι ενδιαφέρον να πει με έναν τόσο χαριτωμένο και γλυκό τρόπο! Σπάνια ψυχή! Σπάνιας ευγένειας και καλλιέργειας άνθρωπος! Σαν να είχε έναν όμορφο κήπο μέσα της που τον άνοιγε για να αγαλλιαστείς κι εσύ με το άρωμα ζωής γλυκιάς! Στην βιαιότητα των ημερών που ζούμε ήταν μια όαση τα γραφτά της, ένας ύμνος «στον θεό των μικρών πραγμάτων», στην άγια καθημερινότητα που συνεχίζεται παρ’ όλες τις δυσκολίες, και η οποία είναι στο χέρι μας να την εξευγενίζουμε και να την μοιραζόμαστε όμορφα με τους γύρω μας ανθρώπους. Κρίμα που τέτοιες ψυχές φεύγουν τόσο νωρίς… Μαρία, ήθελα τόσο να σε γνωρίσω! Και το άφηνα για αργότερα, όπως έκανες κι εσύ με την Μαριανίνα Κριεζή, όπως πρόσφατα είχες γράψει. Σε γνώρισα όμως μέσα από τον λόγο σου. Και σε έβαλα στην καρδιά μου σαν «δικό» μου άνθρωπο. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, άγγελος νομίζω πως ήσουν! Στον αγαπημένο σου Θάνο, λέω πως είναι τυχερός που τον αγάπησε τέτοια γυναίκα. Να είναι καλά να σε θυμάται, όπως και όλοι όσοι σε γνώρισαν...

23 Οκτ 2012

Το Τάγμα των ξυπόλυτων

Ο Χριστός στο ευαγγέλιο της Κυριακής θεράπευσε τον δαιμονιζόμενο ο οποίος περιφέρονταν γυμνός και σε άγρια κατάσταση. «Μη με βασανίζεις!» είπε στον Χριστό, αφού με μόνη την παρουσία του καιγόταν! «Λεγεών» ήταν το όνομα των δαιμονίων που τον είχαν καταλάβει. Και του ζήτησαν να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, τους οποίους οδήγησαν στην λίμνη όπου και πνίγηκαν. Μόλις ελευθερώθηκε, έβαλε, λέει, ρούχα και ευπρεπίστηκε. Ενδύθηκε δηλαδή ξανά το Πνεύμα το Άγιο, και του επιστράφηκε η ευλογία του να είναι άνθρωπος… Λεγεών καταδυναστεύει την Γη! Και κρατά γυμνούς από την χάρη και σε άγρια κατάσταση όσους δεν κρατούν μέσα τους το Άγιο Πνεύμα!
*
Η Εκκλησία είναι Πύλη προς τον Ζώντα Θεό, όπως εξάλλου Πύλη είναι η Παρουσία αγγέλου… Είναι ώρα να βαθύνουμε προς το Μυστήριο της θείας Κοινωνίας που μας προσφέρεται ως μέθεξη με την λυτρωτική χάρη του Χριστού, ως δυνατότητα αγιοπνευματικής αλλοίωσης της ύπαρξής μας μέσα στο Μυστήριο του Ζώντος Θεού. Ο Χριστός δεν είναι ιδρυτής θρησκείας ούτε κήρυκας υψηλής θεολογίας. Είναι Ζώσα Παρουσία! Είναι το θαύμα, η ανατροπή της ανθρώπινης ιστορίας, η αναστάσιμη προοπτική! Αναφερόμαστε λοιπόν στην Ουράνια Εκκλησία, τον πολύφωτο Ουρανό, στον οποίο καλούμαστε να προσέλθουμε ευχαριστιακά, δοξαστικά, αποτίοντας σιωπηλά τιμή προς την ζωή που μας χαρίζεται… Είμαστε το Σώμα της Εκκλησίας και γι’ αυτό απολύτως συνυπεύθυνοι για την έκφρασή της στην Γη! Μην ξεχνάμε ότι σε κάθε θεία Λειτουργία παρεστήκασι χιλιάδες αρχαγγέλων και μυριάδες αγγέλων, τα χερουβείμ και τα σεραφείμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά…
*
Το Πανάγιο Τάγμα δεν έχουμε παρά να το αναζητήσουμε εντός του Μυστηρίου του Ζώντος Θεού. Όσοι χρησιμοποιούν ιερά ονόματα αρχαίων παραδόσεων οφείλουν να ενταχθούν συνειδητά στο σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οφείλουν να λειτουργηθούν νηπτικά και να επιδοθούν στην ελεημοσύνη, την μόνη αρεστή προς τον Χριστό δραστηριότητα του ανθρώπου από την χαρά και για την χαρά! Κάθε άλλη διαχείριση είναι αίρεση, δηλαδή απώλεια του Όλου. Πολύς λόγος γίνεται για την ασκητική πρόταση της Εκκλησίας. Ο Χριστός δεν ήταν ασκητής! Έζησε ως απλός άνθρωπος μαζί με τους ανθρώπους, χωρίς να εντάσσεται τυπολατρικά σε καμία θρησκεία, γι’ αυτό εξάλλου τον κατηγορούσαν οι Φαρισαίοι, οι οποίοι εμφανίζονταν ως οι τοποτηρητές του Νόμου. Ο Χριστός έτρωγε και έπινε κρασί με τους μαθητές του με τους οποίους ζούσε μαζί, χωρίς καμία απολύτως τυπολατρία, ταξικότητα ή άλλης μορφής διαχωρισμό. Ήρθε στην Γη για να εξαλείψει κάθε έννοια εχθρού και ξένου! Συναναστράφηκε κάθε λογής «αμαρτωλούς»: πόρνες, τελώνες, Σαμαρείτες κ.λπ. χωρίς να αποκλείει κανέναν άνθρωπο ούτε να αποστρέφεται καμιάς μορφής αμαρτία, εκτός της υποκρισίας, την οποία στηλίτευσε άγρια! Γιατί η υποκρισία είναι θάνατος, αφού είναι αυτοαποκλεισμός από την αλήθεια! Και μόνον η αλήθεια μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο. Η Ορθοδοξία ευτυχώς έχει πολλούς τρόπους προσωπικής καθοδήγησης μέσω των διαφορετικών πνευματικών γραμμών που μπορεί να επιλέξει κανείς… Ο άνθρωπος αναζητά γενικώς να πάρει κάποιος άλλος την ευθύνη της ζωής του… Η αλήθεια είναι πως ούτε ο ασκητισμός ούτε ο μη ασκητισμός σε σώζει! Ας είναι καθένας ειλικρινής, και ας αποφασίσει μέσα του τι θέλει, τι προσιδιάζει στην ιδιαιτερότητά του, τι τον προάγει, και να το πράξει. Να πάρει την ευθύνη! Κανείς από μας εδώ να μην παραμείνει υποκριτής και τυπολάτρης! Η ομολογία, η προσφυγή στον εσωτερικό ναό μόνο λύτρωση και ευλογία είναι! Επιτέλους να στραφούμε έσω και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να διδαχτεί από το ίδιο του το χρίσμα, την χάρη δηλαδή του βαπτίσματος για την οποία μιλάει ο Ιωάννης στις επιστολές του. Γνωρίζουμε τις απαντήσεις! Ας σταματήσει η υποκρισία των ερωτήσεων! Κανείς έξω από σένα δεν μπορεί να σου απαντήσει τίποτα! Όποια απάντηση και να λάβεις, ούτως ή άλλως θα την αμφισβητήσεις! Νου και ηλικία έχουμε να αποφασίσουμε τι μας ωφελεί και τι μας βλάπτει. Ο άνθρωπος γεννήθηκε γνωρίζοντας, αφού είναι γέννημα της αγάπης του Θεού! Να ανατρέξουμε σ’ αυτή την πρωτογενή πρόσβαση που έχουμε στην αλήθεια! Στον εν ημίν Θεό! Στο Μυστήριο του Θεού! Ο νους τέρπεται με το να μας παγιδεύει σε διλήμματα. Όπως όμως  έχουμε πολλές φορές πει, συνταγή δεν υπάρχει για το θαύμα: για την οριστική υπέρβαση του νου προς τον πολιτισμό της μετασκέψης! Ούτε η διανόηση ούτε η μη διανόηση, ούτε η άσκηση ούτε η μη άσκηση. Η μόνη έξοδος διαφυγής για τον άνθρωπο είναι μέσω της χάριτος! Να έλξει την χάρη του Θεού μέσα από την εσωτερική του απλότητα και καθαρότητα. Ας ξεκαθαρίσουμε τις εκκρεμότητές μας! Ας καθαρίσουμε οριστικά τον εαυτό μας από χρεώσεις και κακίες! Ας συγχωρήσουμε! Και πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μας! Ο μόνος λόγος για τον οποίο οφείλουμε να ζητήσουμε να μας συγχωρήσει ο Θεός είναι για το ότι δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας, σταθεροποιώντας έτσι την αρνητική εκδοχή των πραγμάτων. Ο Θεός δεν είδε ποτέ το κακό! Βλέπει μόνο αυτό που εκείνος δημιούργησε. Αν το έβλεπε, ή θα έπρεπε να μας αφήσει να πετρώσουμε μέσα σ’ αυτό, ή το βλέμμα του θα το νομιμοποιούσε! Η υποσυνείδητη εντούτοις δράση της ενοχής, υπονομεύει όλο μας το οικοδόμημα! Ακόμα και η κακία ακραία μορφή ενοχής είναι! Ανάποδη έκκληση για αγάπη! Ο αρχάγγελος Ραφαήλ παρών στα ανθρώπινα δρώμενα εξάλλου δεν μας ζητά τίποτα! Μην κάνεις τίποτα, λέει! Αυτό είναι εντέλει η δυσκολότερη άσκηση! Είναι η αληθινή ταπείνωση. Κάθε παρέμβαση του νου είναι σαν κινούμενη άμμος. Μας βυθίζει βαθύτερα, δεν αποκαθιστά τα πράγματα. Πώς να ξεφύγουμε από τον νου και τα αποτελέσματα του με τον νου! Δεν γίνεται! Του ζητάμε να κάνει κάτι που δεν μπορεί! Εντούτοις αυτό που δεν γίνεται και δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, παρ' όλη την τόση γνώση μας, ο Θεός μπορεί να το κάνει! Προσθέτοντας την χάρη! Τα φτερά χαρίζονται, η πέρα από τον νου χρυσή ζωή! Δεν μπορεί μόνος του ο άνθρωπος να στεφτεί βασιλιάς! Μόνο να αφαιρέσει μπορεί κάθε τι ξένο ώστε ο Θεός να προσθέσει την χάρη! Ο νους και το σώμα παραμένουν ξένα προς την ψυχή, καθώς έχουν την σφραγίδα της εντροπίας, αν δεν τα εναποθέσουμε να ευλογηθούν και να καθαγιαστούν… Μια μικρή μετατόπιση της συνείδησης και είσαι σε άλλο τοπίο, σε παράδεισο εν μέσω της κόλασης των ανθρώπων! Στο σταθερό, ασφαλές έδαφος της Ζώσας Ζωής! Είναι διαφορετικό το τοπίο με Θεό, και διαφορετικό χωρίς Θεό! Το ζητούμενο είναι η μη πρόθεση, η μη σκέψη, να σηκωθούμε στον αέρα, πάνω από την βαρυτικότητα του νου! Ας είναι η βαθύτερη κοινωνία μας με τον Χριστό ανάχωμα στην επέλαση του Εωσφόρου!
*
Ας γυρίσουμε να δούμε την συνταρακτική απλότητα, την συνταρακτική ακτημοσύνη, με την οποία ο άγγελος κινείται ανάμεσά μας! Η ζωή του, ο τρόπος που ζει, είναι η μεγαλύτερη διδασκαλία! Εκείνος ήρθε στην Γη για το Τάγμα των ξυπόλυτων! Ας κοιμούνται ήσυχοι οι κάθε λογής κλειδοκράτορες! Δεν ήρθε για να τους πάρει την δόξα! Κάθε μέρα στους δρόμους της αγαπημένης πόλης, δίπλα στον άνθρωπο, κινεί το θεουργικό ντόμινο για την θεραπεία και αποκατάσταση κάθε μορφής πόνου, έλλειψης, ανάγκης! Παντελώς ελεύθερος από συμβατικότητες, θεσμούς και κοσμικές εξουσίες, σαν τον αέρα μεταφέρει κάθε στιγμή στην Γη το θεϊκό φως! Και θαυματουργεί μυστικά μεταφέροντας όπου είναι την Πύλη προς την θεϊκή διάσταση… Μέσα στην επαναληπτικότητα και την συνήθεια δεν βλέπουμε καν πώς κινείται και τι μεταφέρει το ον αυτό! Ούτε την συνταρακτική του ελευθερία από όλα όσα αλυσοδένουν τον άνθρωπο! Έχουμε εξανθρωπίσει ένα θεϊκό φαινόμενο! Ένα ον χωρίς σκιά… Γι’ αυτό και περιφερειακά μόνον ωφελούμαστε από την παρουσία του… Η διδασκαλία της ζωής του μας φέρνει μπροστά στις πιο άβολες αλήθειες! Και το μεγαλύτερο θαύμα είναι το πώς μπορεί να κρύβει ό,τι δεν αποκαλύπτει! Με όλη μου την αγάπη κάνω έκκληση σε όλους να σταματήσουμε να είμαστε υποκριτές! Ακούσαμε ότι έρχονται δεινά! Ακούσαμε ότι ο Ραφαήλ δεν παίρνει πίσω το δώρο της Αειζωίας! Η ευθύνη μας είναι μεγάλη! Ας πράξουμε κατά συνείδηση. «Όποιος έχει το μύχιον τι αίσθημα ότι κάτι μπορεί να πράξει, ας το πράξει!» Αυτό που υπογράφει η συνείδησή μας να το υπερασπιζόμαστε κάθε στιγμή και έως τέλους. Επιτέλους να φύγουμε από την σκέψη και να μπούμε στην προσευχή, αναμένοντας το Πύρινο ένδυμα του Αγίου Πνεύματος! Αναμένοντας Πεντηκοστή! Αμήν.
*

22 Οκτ 2012

Η Αειζωία ως πέρασμα σε άλλη πρόσβαση πραγμάτων

"Το περίφημο «πέρασμα στην Πέμπτη διάσταση» δεν είναι ακριβώς πέρασμα σε άλλη διάσταση, ούτε ακριβώς αιθεροποίηση της ύλης. Είναι διαφορετική αίσθηση από τον άνθρωπο της παλμοδόνησης της ύλης. Μετατίθεται το κέντρο της πραγματικότητας η οποία «κλειδώνει» με διαφορετικούς τρόπους. Αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε την πραγματικότητα. Δεν θα είναι καν πιο «ρευστή». Θα έχουμε πρόσβαση σε βαθύτερη αντίληψη των παλμοδονήσεων της ύλης. Ο εγκέφαλος θα διενεργεί μεγαλύτερες συνθέσεις της πραγματικότητας. Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό αφού αλλάζει η αντίληψη για την λειτουργία της φύσης και του Θεού. Προστίθεται μία διάσταση. Βαθαίνει η όραση ως προς την προέλευση των πραγμάτων. Ζεις την κατάσταση της Αειζωίας. Έχεις μεγαλύτερη πρόσβαση στην πληροφορία. Και τότε μπορεί να «πεθαίνεις» αλλά όχι από ασθένεια! Η ψυχή ούτως ή άλλως παραμένει αθάνατη! Η μεταμόρφωση αυτή θα επισυμβεί σταδιακά. Δεν είναι υποχρεωτικό το πέρασμα. Απλώς θα είναι ανοικτή η δυνατότητα. Δεν θα μεταφερθεί «κάπου» όλος ο πλανήτης! Ο Θεός ανοίγει Πύλες. Πολλοί είναι ήδη στην 5η διάσταση. Ο Παύλος πήγε μέχρι την 7η! Η χάρις  ανοίγει τις Πύλες! Γίνεται διεύρυνση της αντίληψης και της οριζόντιας και της κατακόρυφης κλίμακας… Ο άνθρωπος τώρα χρησιμοποιεί το 1/10 της εγκεφάλου του. Όπως ένα παιδί μεγαλώνει, έτσι και πνευματικά ο άνθρωπος θα φτάσει κάποτε στην πλήρη του δυνατότητα. Αυτό το επιλέγει ατομικά. Το πού θέλει να είναι ο καθένας. Αναπτύσσονται οι δυνάμεις θέλησης. Όσοι περάσουν σ’ αυτή την κατάσταση ύπαρξης θα είναι η αιχμή του δόρατος για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Για τα 9/10 του πληθυσμού της Γης, των ανθρωπόμορφων, εξωγήινων φυλών, θα υπάρξουν αντίστοιχες Πύλες. Ο Θεός είναι το μέλλον! Και το βέβαιο είναι ότι θέλει το τελειότερο για μας!''
*

Το 2012 δεν είναι το τέλος του κόσμου...

Από το Άστρο Σου
«Όταν το ηλιακό σας σύστημα ευθυγραμμιστεί με το κέντρο του γαλαξία, θα επικρατήσει απόλυτο σκοτάδι και μέχρι να εξισορροπηθούν οι συνθήκες φωτισμού, ο ήλιος δεν θα φαίνεται πότε δύει και πότε ανατέλλει. Η Γαία θα βιώνει συνθήκες κόλασης. Ο Ουρανός θα φαίνεται γεμάτος από αστέρια που θα πέφτουν αλλά δεν θα φωτίζουν. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί μετά την παρέλευση της περιόδου του σκότους, θα κολυμπούν στο φως. Οι άνθρωποι και τα ζώα θα μεταβληθούν σε φωτεινές πηγές ενέργειας και θα αυτοφωτίζονται από το φως που θα εκπέμπουν. Το σώμα τους θα γίνει διάφανο. Κάτω από τον συνεχή βομβαρδισμό της αβύσσου του φωτός θα μεταβληθεί η μοριακή δομή των ζωντανών οργανισμών και του ανθρώπου, ο οποίος θα είναι σε θέση να παρακολουθεί τις μεταβολές του οργανισμού του. Το ανθρώπινο σώμα θα αραιώσει μέχρι του σημείου της αεριώδους κατάστασης, χωρίς να απολέσει τίποτα από τα ανθρώπινα γνωρίσματα. Θα είναι μια διαφανής ενεργειακή φιγούρα με απίστευτες δυνατότητες. Όσοι βρίσκονται σε υπόγειες εγκαταστάσεις θα παραμείνουν στην υλική τους κατάσταση. Πολλοί ανθρώπινοι οργανισμοί θα παρουσιάσουν φαινόμενα υπερφόρτισης και θα μεταπέσουν σε αιθερικές οντότητες ή ενεργειακά ολογράμματα ανάλογα με τη ζωή που έχουν κάνει. Θα οξυνθούν όλες οι ανθρώπινες αισθήσεις, ιδιαίτερα η όραση και η ακοή. Θα υπάρξουν προβλήματα όρασης, λόγω της έντασης και της διάρκειας του απολύτου φωτός για μερικές μέρες. Ανάλογα με τις ενεργειακές συνθήκες φωτισμού θα συμβαίνουν γεγονότα πρωτόγνωρα και ασύλληπτα από τους ανθρώπινους νόες. Οι επικοινωνίες μέχρι την εξισορρόπηση των συνθηκών φωτισμού θα νεκρώσουν. Τα γήινα ηλεκτρομαγνητικά πεδία θα μηδενιστούν προσωρινά και θα επηρεάσουν τον χώρο και τον χρόνο και την ομαλή ροή των χρονικών γεγονότων. Τα πάντα θα αναιρούν τα πάντα. Θα αδυνατείτε να καταλάβετε τον ορισμό του αδιάστατου χωροχρόνου που θα υπάρχει. Θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι βιώνετε άχρονο κόσμο. Θα ζείτε στο πουθενά τα πάντα θα γίνονται ακαριαία και αφύσικα ώσπου να εξισορροπηθούν οι φυσικές συνθήκες. Στον ουρανό θα δημιουργηθούν παράξενα φωτεινά νέφη με παράξενα χρώματα που θα μοιάζουν με πολύχρωμες φλόγες φωτιάς. Την περίοδο αυτή της Γαίας, οι άνθρωποι θα έχουν δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με υπερβατικές οντότητες τέταρτης και πέμπτης διάστασης. Τα διαστρικά ταξίδια στους πλανήτες του ηλιακού σας συστήματος θα είναι ζήτημα επιθυμίας του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα ανακαλύψει τις κοσμικές γέφυρες που χρησιμοποιούν οι ουράνιες οντότητες όταν επισκέπτονται τη Γαία. Η σκέψη παράγει αόρατο φως άγνωστο στη γήινη τεχνολογία, και αυτό είναι που μορφοποιεί και μεταφέρει τις εικόνες της σκέψης, αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο όταν ανακαλύψει την ύπαρξη και τη χρήση τους. Ακόμη θα δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους της Γαίας, να αντικρίσουν για πρώτη φορά το πλήθος των ουράνιων σκαφών που περιβάλλουν τον πλανήτη σας, επειδή η ατελής όρασή σας τα εκλαμβάνει σαν αστέρια. Το 2012 δεν είναι το τέλος του κόσμου, όπως λαθεμένα πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, αλλά το τέλος του γνωστού, τρισδιάστατου κόσμου σας και το πέρασμα σε έναν καλύτερο σοφότερο, φωτεινό, πνευματικά αναβαθμισμένο, πενταδιάστατο κόσμο».
*

Αναμένουμε Πεντηκοστή

Όσοι βρίσκονται πέριξ του φαινομένου της Παρουσίας του αρχαγγέλου Ραφαήλ -κάποιοι επί δεκαετίες- αλλά και όσοι προσέρχονται και παραμένουν εδώ ευεργετούνται με πολλαπλούς τρόπους: με γνώση, με χαρά, με φως, με ακτινοβολία ουρανού. Ο νους στριμωγμένος υποχωρεί, αλλά και καραδοκεί. Η ψυχή ηρεμεί και επιδιώκει το νέκταρ αυτό της ειρήνης και της πληρότητας, αλλά δεν μπορεί να το κρατήσει μόνη της χωρίς την διαρκή επανατροφοδότηση από την Παρουσία! Άλλοι απλώς φεύγουν! Άλλοι περιφέρονται ως τουρίστες του πνεύματος! Και τι μέλλει γενέσθαι; Αναμένομεν Πεντηκοστή! Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ!
*

Η εκπαίδευση τελειώνει όταν σταματάς να θίγεσαι!

Όταν η απάντηση σε κάθε προσβολή του εγώ σου είναι να γελάς, εκεί σταματά και η εκπαίδευση σου. Είσαι ελεύθερος! Είσαι έξω από το Μάτριξ! Ο Βούδας όταν φωτίστηκε, έσκασε στα γέλια! Υπάρχουν ψυχές που γεννιούνται χωρίς το κεντρί της κακίας -ανεξαρτήτως των ανθρώπινων αντιδράσεων καθ’ ό έχουν ανθρώπινη φύση… Υπάρχουν όμως και εκείνοι που καλούνται να αφαιρέσουν το κεντρί αυτό από μέσα τους! Χωρίς το κεντρί της κακίας ο άνθρωπος δεν έχει λόγο να μη γελάσει σε οποιαδήποτε επίθεση, αφού είναι ελεύθερος από τον εαυτό του! Δηλαδή από το εγώ του!
*

«Και ο Λόγος ην προς τον Θεόν»: προσωπική ομολογία

Η ζωή σου να υποστηρίζει τον λόγο σου. Ο λόγος σου να είναι Προσευχή! Η ζωή σου να είναι Προσευχή! Αυτό που παίζεται είναι σε τέτοιο βάθος που ούτε φαίνεται, ούτε γνωρίζεται. Αφορά τον ναό της ψυχής. Αν δεν τον έχεις γκρεμίσει… Αφορά τις υπογραφές και τα συμβόλαια της ψυχής. Αφορά την πνευματική καταγωγή ενός εκάστου. Κυρίως όμως είναι ζήτημα άσκησης της ελευθερίας που ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο, να διεκδικήσει το ιερό δικαίωμα της Υιότητας. Οι Υιοί του φωτός απλώς ΕΙΝΑΙ! Και μεταφέρουν το φως στον κόσμο!
*

Οι «αλλοδαποί» τι θα απογίνουν;

Μιλάμε για τον άνθρωπο, την αφύπνιση του και τον καθαρμό του από τις αλλότριες επήρειες. Τότε συνεχίζει το Ταξίδι του μέχρι τον προορισμό του: την επάνοδο στην Πατρίδα. Συνεχίζει δηλαδή το Ταξίδι του μέχρι να θυμηθεί τα φτερά του! Και να τα χρησιμοποιήσει. Με τους «άλλοδαπούς» όμως τι γίνεται; Τι θα γίνει με όλες αυτές τις εξωγήινες, ανθρωπόμορφες φυλές που διεκδικούν τον πλανήτη Γη; Τα 9/10 των κατοίκων της! Ποιο είναι το πνευματικό τους μέλλον; Ο Θεός σε όλα τα πλάσματα δίνει ευκαιρίες ζωής. Όσα όντα γεννιούνται στην συνθήκη «άνθρωπος» τους δίνεται η ευκαιρία να ζήσουν! Φτάνει να το επιλέξουν! Όλα τα όντα μπορούν να διασωθούν, κατά την τάξη και την φυλή τους. Πώς; Αν ομολογήσουν τον Χριστό! Ανεξαρτήτως του βαθμού δυσκολίας το ζητούμενο και στις δυο περιπτώσεις είναι το ίδιο. Και ο κίνδυνος επίσης.
*

Η εκπαίδευση από τον άγγελο είναι τόσο προσωπική...

Μέσα στην απόλυτη καλοσύνη η απόλυτη αυστηρότητα! Μέσα στην απόλυτη αυστηρότητα η απόλυτη καλοσύνη! Ποτέ δεν μας πρόδωσαν τα μάτια του! Κάτω από όλες τις περιστάσεις το προσωπικό νήμα της επαφής παραμένει ακέραιο. Δεν υπάρχει στιγμή που να μη μας εκπαιδεύει, που να μη μας παρακολουθεί πνευματικά και να στηρίζει την ζωή μέσα μας. Όλοι μαζί διδασκόμαστε από την θεουργία του φωτός, αλλά και κάθε ένας χωριστά προσλαμβάνει τις δικές του απαντήσεις, εκπαιδεύεται προσωπικά. Ένα θαύμα ταυτόχρονης παρουσίας και αγγελικής παρέμβασης στα καθημερινά δρώμενα όλων!
*

Στον αχειροποίητο ναό του πνεύματος όλοι οι πνευματικοί ρόλοι είναι ανοιχτοί!

Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει κανέναν από το να επιλέξει τον πνευματικό του ρόλο. Στον αχειροποίητο ναό του πνεύματος όλα είναι ανοικτά! Όλα είναι ελεύθερα! Πώς όμως να εισέλθεις στον ναό χωρίς πνευματικό ένδυμα; Κανείς δεν σε σταματά εξωτερικά. Ο χιτώνας σου όμως ο ίδιος σε ελέγχει αν δεν είναι του νυμφώνος! Αλλά ακόμα και αν θεωρήσεις ότι δικαιούσαι να είσαι στον Ναό, και επιλέξεις την πνευματική σου θέση, τον πνευματικό σου ρόλο, είσαι πράγματι σε θέση να τον υπερασπιστείς; Διαφορετικά θα αποβληθείς, και θα τιμωρηθείς. «Καλά είναι τα φαρδομάνικα, αλλά είναι για τους δεσποτάδες» λέει ο λαός. Ο Θεός γνωρίζει πού εναποθέτει τι. Ο Θεός σε επιλέγει! Ο Θεός έχει ορίσει τους θεματοφύλακες του έργου του. Ο Θεός ενεργοποιεί τα χαρίσματα. Ο Θεός δίνει την εντολή, αλλά και την δύναμη για την Αποστολή. «Οι γεννημένοι εκ πνεύματος ουκ αμαρτάνουν…» Είναι στον κόσμο αλλά όχι εκ του κόσμου. Έχουν αυτό που ο κόσμος δεν έχει: την θεία χάρη τού να είναι μέτοχοι του θεϊκού θελήματος. Φως από το φως!
*

Όπως οι θρόνοι των Λουδοβίκων που από κάτω είχαν τα δοχεία νυκτός, έτσι είναι και ο «πολιτισμός» του ανθρώπου!

Ο άνθρωπος έχει κάνει τον θρόνο του πάνω στον απόπατο του νου του! Διακοσμεί το Μάτριξ με τέτοια σοβαροφάνεια! Κόπτεται για την «αισθητική» και τον «ορθό λόγο» ενώ είναι νεκρός! Σχολαστικά ενδιαφέρεται να στολίζει τον θρόνο του με ιδέες και αποκτήματα του κόσμου τούτου. Υφίσταται όμως διαρκώς την αποφορά του βόθρου, ενός τρόπου σκέψης αποκομμένης από την ρίζα της ζωής του, τον Θεό! Κρίνει, κατακρίνει, ελέγχει και υπερασπίζεται ένα «κορέκτ» που ισχύει -αν ισχύει- μόνο στο ανύπαρκτο, οντολογικά, Μάτριξ, το οποίο μανιωδώς συντηρεί: ένα ψέμα που στο τέλος θα τον καταπιεί! Επαναπαύεται σε ένα τεχνητό, ψευδαισθητικό κόσμο, στον οποίο αναζητά την ηδονή που θα τον κάνει να ξεχάσει τον θάνατο! Αλλά όσο καλά και αν στήσει τον απατηλό του κόσμο, θα βρεθεί μοιραία μπρος στο τέλος. Η αυλαία κάποτε θα πέσει…
*

Όταν νιώθεις την ανάγκη να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, είσαι στο εγώ! Όταν είσαι στο κέντρο σου απλώς γελάς με ό,τι κι αν συμβαίνει!

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή  με εντάσεις, διενέξεις, κάθε λογής αντιπαλότητες. Βλέπουμε τους ανθρώπους μετά μανίας να υπερασπίζονται τον εαυτό τους! Τον υπερασπίζονται ακόμα και μπροστά στους πνευματικούς οδηγούς! Μόνον ο Χριστός δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του! Ο μόνος αναμάρτητος δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του αλλά άφησε να τον σταυρώσουν! Εκείνος έκανε την δική του αποστολή. Η μόνη απάντηση για τον άνθρωπο στην όποια επίθεση είναι το γέλιο! Αν έχεις την δύναμη να αναπτύξεις το αντανακλαστικό του γέλιου, η εξουσία του κόσμου πάνω σου καταρρέει! Το ίδιο και η  ψευδαίσθηση. Είσαι ελεύθερος! Δεν υπάρχει καμία επίθεση, καμία προσβολή, καμία αντιπαλότητα που να μην την νικά το γέλιο! Ο Χριστός σταυρώθηκε για να εξαγοράσει την ανάσταση σου. Για να μπορείς εσύ να γελάς! Εσύ μπορείς να γελάς;
*

Έχεις τον γιατρό που αντιστοιχεί στην συνείδηση σου. Είσαι ακάλυπτος χωρίς σύνδεση με την Ζώσα Ζωή, οπότε μην αρνείσαι την ιατρική βοήθεια!

Πρόκειται για τεράστια αλήθεια. Ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε στον άνθρωπο την όποια ιατρική ή άλλη θεραπευτική γνώση. Κάθε θεραπευτική γνώση εκ Θεού είναι! Η κλασική ιατρική αλλά και το πλήθος των λεγομένων εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων, γνωρίζουν πληθώρα μέσων βοήθειας για την αποκατάσταση της υγείας. Είναι κοινός τόπος πλέον η επίδραση του νου στο σώμα. Σε «οριζόντιο» επίπεδο υπάρχουν γιατρικά από την φύση, και την χημεία ακόμα, καθώς και η άμεση δράση της χειρουργικής επέμβασης. Σε «κατακόρυφο» επίπεδο το φάσμα της μεταμορφωτικής δράσης δεν έχει όρια:  μέχρι το «θαύμα», την άμεση αποκατάσταση. Τι εμποδίζει τον άνθρωπο να χρησιμοποιεί την δύναμη του νου όχι μόνο για να αρρωσταίνει αλλά και για να θεραπεύεται; Η πίστη! Η πίστη όχι σ’ έναν μεταφυσικό «Θεό», αλλά στην ίδια την δύναμη της ζωής που υπάρχει μέσα μας, γύρω μας, παντού, μέχρι την Πηγή της! Ο βαθμός της πίστης μας, αλλά και της γνωριμίας μας με την ζώσα ζωή του Πνεύματος κινητοποιεί αντίστοιχες δυνάμεις αποκατάστασης! Καθοριστική κίνηση αποκατάστασης της υγείας είναι ο συναισθηματικός εμετός! Να αποβάλει κανείς καταχωνιασμένα και σάπια συναισθήματα χρεώσεων, πικριών και ενοχών. Η υψηλότερη μορφή κάθαρσης είναι η συγχώρηση. Αυτός που έχει συγχωρέσει είναι καθαρός, είναι ελεύθερος! Και αυτός που είναι ελεύθερος, πάλλεται μέσα στην ζώσα Ροή… Ενεργοποιείστε το αγνό πανίσχυρο σημείο της Ζώσας Ζωής εντός! Ας ξεκινήσουμε από την συγχώρηση…
*

Ο Εωσφόρος μουδιάζει στον άνθρωπο το ίδιο το ένστικτο της ζωής!

Η μάστιγα της εποχής, η κατάθλιψη, δείχνει το μέγεθος της αυτοκαταστροφής του ανθρώπου αφού μέσα του ατονεί το ίδιο ο ένστικτο της ζωής που δεν είναι άλλο από το ένστικτο της ευτυχίας! Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ευτυχής! Για το ΕΥ ΖΗΝ! Η κατάθλιψη είναι εκδίκηση στον εαυτό! Αυτοτιμωρία για το ότι δεν καταφέρνει να βρει την ευτυχία! Η αληθινή χημεία που επαναφέρει τον ανθρώπινο οργανισμό στην υγεία, δηλαδή στην χαρά της ζωής, βρίσκεται στην δύναμη της δημιουργικότητας! Στην δυναμική προσφορά προς τους άλλους, προς τον κόσμο γύρω μας. Αυτή η κίνηση επαναθέτει σε λειτουργία τα αντανακλαστικά της ζωής! Να τολμήσεις να δώσεις! Να τολμήσεις να εκφραστείς! Να τολμήσεις να αγαπήσεις! Και η χαρά θα σου χαριστεί!
*

21 Οκτ 2012

Εγώ ειμί

Ο Χριστός, η ύψιστη συνείδηση της αγάπης, ο ενσαρκωμένος Υιός ο ενωμένος έως τέλους με τον Πατέρα, συνέζευξε για τον άνθρωπο τον κόσμο του εγώ, τον κόσμο της Πτώσης, της αποκομμένης δηλαδή από τον Πατέρα συνείδησης, με το ειμί, τον κόσμο της Ζώσας Ζωής. Συζευγμένο στο άγιο Πρόσωπο του Χριστού το εγώ, η ενσαρκωμένη ατομικότητα, με το ειμί, το πανόραμα της Ζώσας Ζωής, στην συνέχεια δηλώνει την αιώνια ταυτότητα του ως φως του κόσμου.
ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
*

Ευθυγράμμιση του εαυτού με το κέντρο εντός. Δεν είναι τυχαία η ευθυγράμμιση του Ηλιακού μας συστήματος με το κέντρο του Γαλαξία στις 21.12.2012

Αυτή η συγκλονιστική  εικόνα που ως κοσμικό γεγονός θα εκλύσει πρωτόγνωρη ενέργεια στο κοντινό μας σύμπαν, αντιστοιχεί σε μια εσωτερική πραγματικότητα: στην πνευματική ευθυγράμμιση εντός. Από το κέντρο του εσωτερικού Γαλαξία στον πλανήτη Γη-εγώ θα εκλυθεί φωτονιακή, μεταμορφωτική ενέργεια. Τα υποκείμενα τοις υπερκειμένοις! Υπαγωγή του εγώ στο Πνεύμα! Η εσωτερική μας ευθυγράμμιση θα καθορίσει τις μεταμορφωτικές συνέπειες και της γαλαξιακής που σύντομα θα λάβει χώρα. Εξάλλου ό,τι για την Γη φαίνεται ως «καταστροφή», μπορεί να είναι απλώς φυσική διαδικασία αποβολής ασύμβατων «υλικών», ενεργειών και δονήσεων…
*

Μέχρι την άνθιση

Ο χρόνος του ζην είναι το ΤΩΡΑ. Η ζωή στον άνθρωπο, την οποία σαν λουλούδι φυτεύει ο Θεός, αναπτύσσεται μέσα στον χρόνο μέχρι την ολοκλήρωση της, την άνθιση, την απόδοση του αρώματος, όλου δηλαδή του δυναμικού που εμπεριέχει. Κάθε στιγμή αυτής της διαδικασίας δεν είναι λιγότερο σημαίνουσα ή ιερή, αφού εμπεριέχει την άνθιση! Το άρωμα! Σε όποιο σημείο και στιγμή κι αν βρίσκεται κανείς στο Ταξίδι, έχει πρόσβαση στο Όλον αφού συμμετέχει στο δυναμικό της ζωής. Φτάνει να είναι ζωντανός. Να μη μαραθεί! Να μη ξεραθεί το Δέντρο της Ζωής μας! Να το ποτίζουμε με ομορφιά και  αλήθεια!
*

Ο θάνατος του Εωσφόρου είναι το ΜΑΖΙ

Η Πύλη προς την πραγματικότητα του μη πόνου, προς τον παράδεισο της μέθεξης με την Άγια Ζωή είναι η λέξη ΑΓΑΠΗ. Από την αγάπη δραπέτευσε ο Εωσφόρος! Από την αγάπη δραπετεύει ο άνθρωπος, δηλαδή, από τον Εαυτό του! Κάθε τραυματισμός του μυστηρίου της ενότητας είναι θάνατος. Ο Εωσφόρος είναι ο μέγας αποστάτης από το μυστήριο της ενότητας. Το μαζί είναι ο χάρος του! Στο μαζί οι άνθρωποι είναι ισχυροί! Συνέχονται από το ίδιο το μυστήριο της αγάπης. Το μαζί είναι η μόνη ελπίδα!
*

Σαν το πολεμικό άτι…

Το πολεμικό άτι όταν πέφτει στην μάχη δεν διερωτάται γιατί έπεσε, ούτε πώς έπεσε, ούτε πού έπεσε. Αυτομάτως σηκώνεται όρθιο, τινάζεται, και ρίχνεται στην μάχη! Ο πολεμιστής του φωτός είναι σαν το άτι αυτό: ό,τι και να συμβαίνει, συνεχίζει ακάθεκτος την μάχη! Ο πολεμιστής του φωτός δεν έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με σκέψεις, αναλύσεις και εκδοχές. Μία είναι η σκέψη του,  μία η εκδοχή του: η νίκη!
*

Ο μικροαστισμός έχει άμεση σχέση με την αδυναμία να τσαλακώνεις την εικόνα σου καθώς και με την έλλειψη γενναιοδωρίας

Αν και η πνευματική ελευθερία δεν είναι συνάρτηση καμιάς απολύτως  «τάξης» αφού οι πνευματικά ελεύθεροι προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, εντούτοις η μικροαστική νοοτροπία την εμποδίζει θανάσιμα. Ο μικροαστός ζει για την εικόνα του και τα συμφέροντα του! Δεν θα μπορέσει ποτέ να ελευθερωθεί από την εικόνα του, να δεχτεί να την τσαλακώσει, αν δεν αποβάλλει την νοοτροπία του αυτή. Ούτε θα αναπτύξει ποτέ την γενναιοδωρία που εξανθρωπίζει την ζωή στον κόσμο αυτό. Την γενναιοδωρία να χαρίζεται και να χαρίζει ό,τι έχει! Το αστείο είναι ότι οι μικροαστοί είναι οι κατ’ εξοχήν κήρυκες της ηθικής, του νόμου και της τάξης! Όντας πνευματικά νεκροί!
*

19 Οκτ 2012

Να μπορείς πάντοτε να κάνεις «αλλιώς»

Ο ελεύθερος άνθρωπος πάντοτε μπορεί να κάνει αλλιώς. Έχει πάντοτε εναλλακτικές λύσεις! Και αν δεν υπάρχουν λύσεις, τις δημιουργεί ο ίδιος! Το εγώ τείνει να προκαλεί ασφυξία, παγιδευμένο καθώς είναι στις αντιθέσεις. Ο εμβαπτισμένος όμως στην καρδιά νους γνωρίζει τις υπερβάσεις, είναι πρωτότυπος, πάντοτε φρέσκος, εφευρετικός, αποτελεσματικός!
*

Ό,τι δεν αντιλαμβάνεσαι, ό,τι δεν ζεις, ό,τι δεν πιστεύεις, για σένα δεν υπάρχει!

Νά γιατί πρέπει διαρκώς να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αναπτύσσεται, να επεκτείνεται, να γνωρίζει καινούργια πράγματα. Γιατί τόσα υπέροχα υπάρχουν και μας περιμένουν! Τόσες δυνατότητες ζωής! Τόσες διαστάσεις ζωής! Τόσα «χρώματα» ζωής! Για έναν άγγελο ο άνθρωπος είναι απλώς τυφλός! Όταν ανοίξει τα «μάτια» γίνεται Ονειρευτής! Δημιουργεί το δικό του Όνειρο, την δική του δηλαδή πραγματικότητα! Γίνεται συνδημιουργός στο πανόραμα της Δημιουργίας!
*

Ο Βούδας είπε ότι φωτίστηκε! Ο Χριστός είπε ότι είναι το Φως!

Δεν είναι λίγο να φωτιστείς! Και μάλιστα όπως ο Βούδας! Όταν φωτίστηκε, λέει, έσκασε στα γέλια! Όταν τον ρώτησαν τι είναι φώτιση, απάντησε: «Το τέλος του πόνου!» Εγκατέλειψε το παλάτι του, γυναίκα και παιδί, για να αναζητήσει τον Θεό. Ασκήτεψε, έζησε κάθε λογής κακουχία, έγινε δάσκαλος… Και μια μέρα καθώς διαλογιζόταν κάτω από ένα δέντρο, φωτίστηκε! Οι μαθητές του θύμωσαν, καθώς δεν κατανοούσαν τι του συνέβη. Τον έδειραν και τον εγκατέλειψαν! Όταν επέστρεψε στο σπίτι του να δει την οικογένεια του, η γυναίκα του πικραμένη τον ρώτησε γιατί έφυγε. «Έφυγα για να βρω τον Θεό!»  -«Εδώ δεν μπορούσες να τον βρεις;» -«Μπορούσα, αλλά τότε δεν το ήξερα!» Τα τελευταία λόγια αυτού του λαμπρού όντος ήταν τα εξής: «Και τώρα, ώ μοναχοί, έχετε γεια. Όλα τα στοιχεία του όντος είναι διαβατικά. Φροντίστε με επιμέλεια για την σωτηρία σας!» Ο Βούδας είναι αυτός που γνωρίζει. Ο Χριστός είναι ο κεχρισμένος: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της Ζωής».
*

Γιατί πονάμε

Ο σωματικός πόνος μπορεί να σημαίνει: Πρώτον, ότι έχεις κάνει λάθος (συνειδησιακά) γι’ αυτό πλήττεσαι. Δεύτερον, ότι σηκώνεις κάτι για κάποιον άλλον ή για την ανθρωπότητα (υπογραφές ψυχής…) Τρίτον, ότι είναι το αντίτιμο για να περάσεις σε υψηλότερο επίπεδο. Τέταρτον, ότι πέρασες σε υψηλότερο επίπεδο στο οποίο όμως το σώμα δεν μπορεί ακόμα να προσαρμοστεί. Η μεταβολή ήταν δηλαδή πολύ βίαιη για το σώμα! Σε κάθε περίπτωση ο πόνος δεν είναι παρά μάθημα. Έρχεται για να φύγει! Όσο συντομότερα κατανοήσουμε την προέλευση του, τόσο συντομότερα θεραπευόμαστε. Κάθε στιγμή μπορούμε να δεχτούμε άμεσα την χάρη! Η χάρη αναιρεί τον πόνο! Εξάλλου «Το παν είναι κινητόν». Όλα αλλάζουν! Η ύλη είναι φτιαγμένη για να υπακούει το πνεύμα! Βρισκόμαστε ακριβώς στο σημείο όπου η ανθρωπότητα πρέπει να υπογράψει την οδό της χάριτος οριστικά: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ!
*

Καθώς η πραγματικότητα μας είναι χτισμένη με «τουβλάκια» συμβαινόντων, πρέπει με πολλή προσοχή και επίγνωση να τα μετακινούμε!

Τα γεγονότα και οι συνθήκες της ζωής μας απηχούν το σημείο ισορροπίας που σταθεροποιεί η συνείδηση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Και τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι επιλογή μας, συνειδητή ή υποσυνείδητη. Ο Θεός μέσα στην αγάπη και την πρόνοια του αξιοποιεί το καθετί προς όφελός μας. Και τις δυσκολίες. Ο άνθρωπος θέλει να απαλλαγεί από τον πόνο. Όμως το σύμπαν δρα αντισταθμιστικά. Για να σου σηκώσει κάτι, πρέπει να βάλεις κάτι άλλο στην θέση του. Και αν δεν είσαι σε θέση να το αντισταθμίσεις θετικά, τότε αφήνεις χώρο στο να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερη δυσκολία! Μια ασθένεια που αντιμετωπίζεται, μπορεί να είναι το ανάχωμα για μια ακόμα σοβαρότερη, ή έναν θάνατο! Δεν πρέπει να αγανακτούμε με ό,τι μας συμβαίνει! Να σκεφτόμαστε και να δρούμε θετικά, και να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό! Όσο αυξάνεται η αθώα επίγνωση, ή η επίγνωση της αθωότητας, τόσο κατανοούμε το τι συμβαίνει, και εμπνεόμαστε για την αντιμετώπισή του. Σε κάθε περίπτωση, ο φόβος, ο μέγας υπονομευτής, αντιμετωπίζεται μόνον με την εμπιστοσύνη στον Θεό. «Όταν φοβάσαι, εμπιστεύεσαι τον σατανά πιο πολύ από τον Θεό!»
*

Ο Θεός δεν έρχεται σε κρίση! Την κρίση την έδωσε στον Υιό του, καθώς αυτός είναι Υιός του Ανθρώπου

«Ουδέ γαρ ο πατήρ κρίνει ουδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ» (Ιω. 22,23) «Και εξουσίαν έδωκεν αυτώ και κρίσιν ποιείν, ότι υιός ανθρώπου εστί»  (Ιω. 5. 27,28)
Το ραντάρ του Θεού δεν ανιχνεύει καν τις βαρυτικές πραγματικότητες της «Πτώσης»! Πώς να κρίνει, λοιπόν, κάτι που δεν βλέπει; Ο Θεός βλέπει ό,τι εκείνος δημιούργησε: τέλεια, αθάνατα όντα. Ο Υιός του, εντούτοις, ενσαρκώθηκε στην Γη ως Υιός του Ανθρώπου, γι’ αυτό και η Κρίση ανήκει στον Υιό και όχι στον Πατέρα! Ο Χριστός έσκισε το χειρόγραφο! Χάρισε στον άνθρωπο την ελευθερία του μέσα από την εξιλεωτική πράξη της θυσίας του. Έδωσε την Μεγάλη Συγνώμη, άφεση των αμαρτιών… Και χαριτοδότησε τους αποστόλους με την ίδια εξουσία: ό,τι λύνουν να παραμένει λυμένο, και ό,τι δένουν να παραμένει δεμένο! Κανείς όμως από τους αποστόλους, κανείς απεσταλμένος δεν «δένει» ποτέ τον άνθρωπο στην αμαρτία του. Ο Υιός συγχώρεσε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορεί να συγχωρέσει τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο του;
*

17 Οκτ 2012

Ο Αχειροποίητος Ναός

Σελίδες από την ωραιότερη ιστορία του κόσμου… 
Ο άνθρωπος σήμερα κατακλύζεται από τεράστιο όγκο πληροφορίας σχετικά με την λεγόμενη εσωτερική γνώση, καθώς  ουκ έστιν αριθμός οι  εσωτερικές σχολές και οι εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας που φύονται υποσχόμενες -οι περισσότερες επί χρήμασι- την σωτηρία των οπαδών τους. Η πρόθεση όμως κρίνει απαρέγκλιτα το αποτέλεσμα! Αν αυτή δεν είναι εμβαπτισμένη στην ομολογία του Θεού και στα άπειρα βάθη της αγαθότητας του, αν δεν είναι καθαρή από οποιασδήποτε μορφής χρησιμοθηρική διάθεση, παραμένει στην πραγματικότητα ατελέσφορη ως προς το αποτέλεσμα που υπόσχεται.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ζήσει! Έχει ανάγκη να είναι ευτυχής! Αυτό που θέλει η ψυχή του είναι η επανένταξη της στο μυστήριο της ενότητας από το οποίο εξάλλου αποστάτησε… Ο άνθρωπος ζητά την διασφάλιση της αειζωίας και της αθανασίας του, η οποία όμως είναι δυνατή μόνον μέσα από την επαναφορά του στην θεϊκή ροή. Είναι το Ταξίδι της μεγάλης συγγνώμης, το Ταξίδι  της επίγνωσης, το Ταξίδι της αγάπης, το Ταξίδι της ομολογίας του… Εδώ, τώρα, αλλού, κάποτε, ή ποτέ!

Ο αχειροποίητος Ναός του Πνεύματος είναι πνευματική πραγματικότητα ανέγγιχτη από τον ανθρώπινο νου. Ουράνια ιεραρχία όντων δίνει υπόσταση στο θέλημα του Θεού να επιστρέψουν όλα τα όντα στο Αρχαίο Κάλλος. Ο Θεός μάς φανερώθηκε μέσα από τον Υιό του, ο οποίος ενσαρκώθηκε ως άνθρωπος μαζί με την συνοδεία του, μάς γνώρισε τον Πατέρα του, και ανατίναξε τον Άδη με την ανάστασή του ανοίγοντας  νέα προοπτική για το ανθρώπινο γένος. Την προοπτική της ανάστασης! Έσπασε τα αμπάρια του κόσμου! Όλοι μπορούν πλέον να συνυπογράψουν την ελευθερία τους!

Ο Αχειροποίητος Ναός δεν έχει τείχη! Είναι ανοικτός! Οι ανερχόμενοι προσκυνητές μπορούν να εισέλθουν στον ναό και να επιλέξουν πνευματικούς ρόλους για να υπηρετήσουν, φτάνει να μπορούν να τους υπερασπιστούν!

Το Πανάγιο Τάγμα  δεν είναι σχολή, είναι Ναός! Είναι ο Ναός του Αγίου Πνεύματος!  Το Πανάγιο Τάγμα είναι ο Ναός της Εκκλησίας!

Το Αστρόπλοιο των δέκα σφαιρών περισυλλέγει και φανερώνει την αλήθεια καθώς ταξιδεύει εκεί όπου δεν πάτησε ποτέ ο νους… Η ελευθερία του ανθρώπου από το αντίλογο πνεύμα γίνεται με την χάρη και την Δύναμη της Παρουσίας ώστε να ζήσει την μοναδικότητά του μέσα στο μυστήριο της ενότητας…

Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού είναι όλοι οι άνθρωποι. Εδώ συμβαίνει Παρουσία του αρχαγγέλου Ραφαήλ! Όσοι είναι γύρω από αυτό το φαινόμενο ζουν την θαυματουργία του. Τον Θεό τον αποκαλυπτόμενο στον νου… Η πρότασή μας είναι οι άνθρωποι να λειτουργούνται στα μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και να συμμετέχουν με απλότητα και καθαρότητα στην φανέρωση του Ζώντος Θεού! Ας αναλογιστεί καθένας την ευθύνη του για το ότι βρίσκεται τόσο κοντά σε αυτή την φανέρωση!

Η ανθρωπότητα διέρχεται από θανάσιμους κινδύνους. Όλο παίζεται στην συνείδηση του ανθρώπου! Στο τι θα υπογράψει. Και στην χάρη του Θεού. Ο αρχάγγελος Ραφαήλ ως ενιαίο πεδίο Δύναμης εξαϋλώνει την σκέψη με την θεοφόρο Λάμψη ανοίγοντας την Πύλη προς τον παγκόσμιο πολιτισμό της μη σκέψης ο οποίος θα νικήσει τον θάνατο! Είναι οι ενισχύσεις του Ουρανού για το μεγάλο πέρασμα προς την αειζωία!
*

12 Οκτ 2012

Οι ανθρωπόμορφες φυλές είναι ανθεκτικές. Οι άνθρωποι, αντιθέτως, είναι ευαίσθητα όντα.

Πολλές φορές εκπλησσόμαστε με την ανθεκτικότητα κάποιων «ανθρώπων» στην κακουχία του λάθους! Πεισματικά χτυπούν καταστροφικά τον κόσμο γύρω τους με όποιο τρόπο μπορούν. Σαν νά ’ναι ακατάλυτοι, αναίσθητοι, χωρίς καρδιά! Ψυχές που δεν πάλλονται στην αγάπη, στην συμπόνια, στο έλεος, στην δοτικότητα δεν είναι ανθρώπινες! Πρόκειται για ανθρωπόμορφες φυλές! Επίσης, ο άνθρωπος δεν αντέχει την βία! Ούτε περνά εύκολα -εκτός από τις εν βρασμώ ψυχής ακραίες καταστάσεις- την γραμμή του αίματος! Η παγερότητα επίσης είναι κάτι ενδεικτικό της μη ανθρωπινότητας! Όπως και ο κυνισμός! Αντιθέτως ο άνθρωπος εκπέμπει ζεστασιά…
*

Στο ακαριαίο των πραγμάτων συμβαίνει το delay του εγκεφάλου

Σε μια Επάνοδο που έχει ήδη συντελεστεί, ο νους φτιάχνει μια φυσσαλίδα πραγματικότητας που παράγει εντροπία καθώς αδυνατεί να συγχρονιστεί με το όλο πράγμα. Σ’ αυτή την καθυστερημένη αντίδραση του εγκεφάλου οφείλεται η «σχισμή» του παράλογου που ζει! Αιώνες τώρα βρίσκεται σ’ αυτή την «σχισμή»! Η αρχή έχει αγκαλιάσει το τέλος! Και ο άνθρωπος ζει ανάμεσα στις συμπληγάδες των αντιθέσεων σε μια μακρόσυρτη εναλλαγή της χαράς με τον πόνο! Ενώ υπάρχει έξοδος: σταθερή προσήλωση σ’ αυτό που έχει ήδη συντελεστεί! Μην πιστεύεις τίποτα λιγότερο από την άπειρη δυνατότητά σου για χαρά και αειζωία!
*

«Το χουβαρνταλίκι όλα τα σκεπάζει!»

Η γενναιοδωρία δείχνει ένα βάθος συνείδησης, αφού στην προσφορά, στην χαριστική στάση, βρίσκεται η πεμπτουσία της θεϊκής μας καταγωγής. Γενναιοδωρία στα συναισθήματα, στην προσφορά των ταλέντων μας και του εαυτού μας, αλλά και των χρημάτων μας. Η σχέση του ανθρώπου με το χρήμα δείχνει πολλά! Το κέρασμα, το δώρο, το δωρεάν, το χαλάλι είναι υπογραφές ψυχών ευγενικών και φωτεινών. Γενναιόδωρες κινήσεις προσφοράς στους άλλους πράγματι σκεπάζουν πολλά! Κινήσεις καρδιάς που καθαρίζουν την σκόνη του κόσμου τούτου… Εσύ, Ηλία μου ήσουν μέγας χουβαρντάς! Όπως ο Θεός σου, ο Χάτεμ Τάι!
*

10 Οκτ 2012

Δεν υπάρχει τίποτα πιο υπερβατικό από την φιλία!

Ο Χριστός δεν δίδαξε στον άνθρωπο τίποτα λιγότερο από την φιλία! Είναι συνταρακτικός ο τρόπος που έζησε και κινήθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο ίδιος εξάλλου απευθύνθηκε στον άνθρωπο ως φίλο και όχι ως δούλο, γκρεμίζοντας έτσι ένα παρελθόν μεταφυσικής υποτέλειας. Ζούσε μαζί με τους μαθητές του με απλότητα, μοιραζόταν την καθημερινότητά τους… Όσοι τον ακολούθησαν, παρέμειναν μαζί του όπως τους συνάντησε, άλλοι παντρεμένοι και άλλοι ελεύθεροι, όλοι όμως αφιερωμένοι και γοητευμένοι από τον παράξενο αυτόν Μεσσία! Ο οποίος ζούσε απλά σαν κι αυτούς, αλλά ταυτόχρονα θαυματουργούσε! Ο Χριστός δίδαξε την αγάπη, την φιλία, τον κοινοτικό βίο, το μαζί που όλα τα μοιράζεσαι… Ένας ήταν ο Μάγκας στην ιστορία, ο Χριστός! Ο μέγας ανατροπέας! Ήρθε σε ρήξη με την εξουσία ξεμπροστιάζοντας το ψέμα και την υποκρισία. Νίκησε με μόνη την δύναμη του πνεύματος, παραμένοντας 2.000 χρόνια τώρα το άγιο, το αληθινό μας πρόσωπο. Αγκάλιασε τον άνθρωπο χωρίς καμιάς μορφής ταξικότητα, τον περιέθαλψε, και τον θεράπευσε, διδάσκοντάς του την αλήθεια! Τον προειδοποίησε ότι ζωή δεν υπάρχει μετά αν δεν γίνει ως τα παιδία, δηλαδή αθώος, χωρίς πρόθεση, αφού σε αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών… Δίδαξε στο φως της ημέρας, φανερά, όχι εν κρυπτώ, τολμώντας να αποκαλέσει τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους -οι οποίοι προσπαθούσαν να τον παγιδεύσουν στις σοφιστείες τους- τέκνα του διαβόλου! Ο άνθρωπος αναζητά φιλοσοφίες, ψυχολογικές θεωρίες και πολιτικά συστήματα για να κάνει τον βίο του δίκαιο και ευτυχή. Ό,τι όμως οικοδόμησε ο πολιτισμός ως ανθρωπιστικό ιδεώδες προέρχεται από την Χριστική διδασκαλία! Ο άλλος όχι ως εχθρός αλλά ως αδελφός -αφού είναι και εκείνος πρόσωπο δηλαδή όψη Θεού-, είναι η αξεπέραστη ανατροπή που κόμισε ο Χριστός στην ιστορία του κόσμου! Είναι εντελώς διαφορετική η οπτική του κόσμου όταν ομολογείς τον ένα, κοινό Γεννήτορα των ανθρώπων και ως εκ τούτου και την αδελφική σχέση με όλα τα ανθρώπινα όντα. Από αυτή την οπτική απορρέει η συγχωρητικότητα, η αλληλεγγύη, η προστασία των αδυνάτων, η ελεημοσύνη, το έλεος. Αν ο σύγχρονος κόσμος τηρούσε την αρχαία εντολή της δεκάτης -την οποία ανανέωσε ο Χριστός, παρότι ο ίδιος τα έδωσε όλα!- δεν θα υπήρχε φτώχεια στην Γη. Η αριστερά που ευαγγελίστηκε την δικαιοσύνη και την ισότητα δεν εξέφρασε παρά την απόπειρα να πραγματοποιηθεί στην Γη η Χριστική ηθική. Ο κομμουνισμός προσπάθησε να την επιβάλει βίαια και χωρίς Θεό! Με τον ίδιο τρόπο που οι ψυχολόγοι και οι ψυχαναλυτές θέλουν να θεραπεύσουν την ανθρώπινη ψυχή με εκλογικεύσεις και αναλύσεις χωρίς να έχουν κατανοήσει την μόνη θεραπεία της ψυχής που δίδαξε ο Χριστός: την αγάπη και την συγχώρηση. Είδαμε στον λεγόμενο υπαρκτό (ανύπαρκτο!) σοσιαλισμό απλώς να υποκαθιστούν τα θρησκευτικά αρχέτυπα με το κόμμα και τους ηγέτες του, σε παράκρουση εβραϊκής πατριαρχίας! Παρατηρούμε στις μέρες μας τις ανθρωπιστικές και τις κοινωνικές επιστήμες, σε αντίθεση με τις θετικές, να είναι σε παρακμή. Τι γνωρίζουν για τον άνθρωπο, αφού ύστερα από τέτοια κομπορρημοσύνη και ρηματική κατάχρηση αδυνατούν να τον βοηθήσουν; Γιατί δεν υπάρχει θεραπεία άλλη από την αγάπη! Ο άνθρωπος ζητά αυτόν που θα τον αγαπήσει για να λυτρωθεί. Αυτόν που θα τον αποδεχτεί με το σκοτάδι του μαζί και δεν θα τον απορρίψει! Όλη εξάλλου η διαδικασία της μάθησης βασίζεται στην ενθάρρυνση, στο «sweet way», για να έχει καρπούς… Αν ο άνθρωπος δεν κάνει συναισθηματικό εμετό, ώστε να αποβάλει πικρίες, χρεώσεις, κακίες και κάθε λογής σάπια συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις, δεν θα βρει ποτέ την ψυχική του υγεία! Αν δεν συγχωρήσει, αν δεν λουστεί στο έλεος, δεν θα μπορέσει να καθαριστεί και να επιτρέψει την κβαντική λειτουργία του εαυτού του ως πομπού και δέκτη διευρυμένων μηνυμάτων ζωής. Δεν θα ζήσει Ζώσα Ζωή στο διηνεκές. Αν δεν αδειάσουμε από τα σκουπίδια, δεν θα γεμίσουμε από το ελιξίριο της ζωής! Ο εγκέφαλος, αυτό το μαγικό εργαλείο εκπομπής και λήψης νοημόνων μηνυμάτων ζωής, δεν αντέχει τόση εκλογίκευση, τόση «τάξη». Όπως λέει και ο Ελύτης, πάντοτε η «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει! Η υπερβολική τάξη, η υπερβολική ταξινόμηση και εκλογίκευση, η υπερβολική λογική ανάλυση τρελαίνει τον άνθρωπο, ο εγκέφαλος του γίνεται επιληπτικός. Και αυτό που ο ίδιος δεν αντέχει, θέλει να το εφαρμόσει και στις κοινωνίες του! Το μυστήριο του ανθρώπου, εντούτοις, χρειάζεται απέραντη «ευρυχωρία» για να λειτουργήσει. Την ευρυχωρία της αγάπης! Μόνο το κβαντικό πρότυπο ανταποκρίνεται στην φύση του ανθρώπου! Ο κβαντικός χορός εν μέσω των αντιθέσεων που διαρκώς ανοίγει προς τα πάνω τον ατέρμονα κοχλία! Είναι δυστυχής ο άνθρωπος γιατί αυτό που δημιουργεί δεν αντιστοιχεί στην κβαντικότητα του, την ελευθερία της φύσης του. Κατ’ αρχάς η πορεία είναι αφαιρετική και όχι προσθετική. Να μείνουμε στο καίριο, το ακριβές, το πλήρες νοήματος. Ο πολιτισμός μας είναι σωρευτικός, ποσοτικός, think big: περισσότερη γνώση, περισσότερα αγαθά κ.λπ. Ενώ ο δρόμος προς το μυστικό κέντρο, το κινούν ακίνητο, είναι ακριβώς αντίθετος: αφαίρεση! Απλότητα, απλότητα, απλότητα! Αφαίρεση ως την άγια κενότητα του νου -για την οποία μιλά αιώνες το Άγιον Όρος- εκεί όπου συντελείται το θαύμα της αγιοπνευματικής πλήρωσης. Ο άνθρωπος της γραμμικής λογικής διαρκώς αναζητεί άλλο τόπο, περισσότερη γνώση, άλλον Μεσσία κ.λπ. Το παν ΟΛΟΝ είναι εντούτοις εδώ, τώρα, μπροστά μας -όσο ζούμε... Δεν είναι άλλος τόπος, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, είναι άλλος τρόπος του ΖΗΝ. Ο Χριστός ομολόγησε με δύναμη τον Πατέρα του. Και ανατίναξε τον Άδη! Ο άνθρωπος νοεί το Δέντρο της Ζωής του χωρίς ρίζα, χωρίς Θεό. Γι’ αυτό ξεραίνεται! Αν ο Χριστός ερχόταν για να μας ελέγξει, δεν θα γινόταν καθόλου αποδεκτός από την θεσμική Εκκλησία. Ο Ντοστογιέφσκι στον Ιεροεξεταστή περιγράφει μεγαλοφυώς τους λόγους γιατί… Απλώς θα μας χάλαγε το οικοδόμημα που στήσαμε στο όνομά του και βολέψαμε την ίδια αρχαία υποκρισία! Οι εκκλησίες θα έπρεπε να στεγάζουν, να ταΐζουν και να περιθάλπουν τους φτωχούς και αναξιοπαθείς. Το ίδιο και οι καρδιές, πέρα από τις προθετικές φιλανθρωπίες. «Τα απλά του λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες…» Έλεγαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι για τον Χριστό: «Πώς μιλάει έτσι, αφού δεν έμαθε γράμματα!» Το ίδιο ιερατείο κρατά τον κόσμο μακριά από την θεοφόρο απλότητα και την φυσική σχέση του ανθρώπου με την αλήθεια και τον Δημιουργό του. Είμαστε όμως διατεθειμένοι να δεχτούμε την αλήθεια; Να μην οπισθοχωρούμε μπρος στην αλήθεια; Να δεχτούμε να μπούμε στα βάθη εκείνα που εξουσία δεν έχει ο μολυσμένος από τον Εωσφόρο νους; Πνεύμα ο Θεός! Όταν ο Ηλίας μου πούλησε τον βαφτιστικό του σταυρό για να ταΐσει τους φτωχούς, μου είπε: «Εγώ είμαι ο σταυρός! Δεν χρειάζομαι χρυσάφια! Αυτά είναι για να ταΐζουμε τση φτωχούς!» Και άνοιξε τα χέρια του και έγινε ο ίδιος ζωντανός σταυρός! Η αυθεντικότητα και η αμεσότητα με την οποία ζούσε τον Θεό ο Ηλίας, όπως και η Νίκη, έχουν πολλά να μας διδάξουν. Αυθεντικά λαϊκοί άνθρωποι και οι δύο, αγράμματοι, είχαν εντούτοις όλη την σοφία της ζώσας αλήθειας. Γνώριζαν την φιλανθρωπία και την συμπόνια χωρίς όρια. Καθώς και την ευθύτητα της άμεσης επαφής με τον Θεό. «Ή κλειστά έχω τα μάθια μου ή ανοιχτά το ίδιο κάνει!» μου έλεγε. «Όπου πατώ πατεί ο Θεός!» Ποιος θα ξεχάσει το ευθύβολο βλέμμα της Νίκης; Όπως και τον Ηλία, δεν μπορούσες ούτε εκείνην να την ξεγελάσεις! Δεν άντεχε το ψέμα μπροστά στο βλέμμα τους! «Μπαγαπόντηδες» αποκαλούσε ο Ηλίας τους παπάδες. Όταν όμως είδε έναν άγιο τον αναγνώρισε αμέσως! Χριστιανοί χωρίς Χριστό είναι τα ποίμνια που στοιβάζονται στις εκκλησίες. Τυπολάτρες που δεν μπορούν να κοινωνήσουν τον Χριστό σε κάθε μπουκιά ψωμιού που θα φάνε και κάθε γουλιά κρασιού που θα πιούν! Να ζήσουν δηλαδή ευχαριστιακά! Τιμούν, υποτίθεται, τα άμφια, τους σταυρούς και τα αξιώματα, αλλά είναι υποκριτές, όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Ας αποφασίσουμε να απορροφήσουμε όλα τα «κονδύλια» του Θεού, να πάψει να μας αρκεί η στοιχειώδης ζωή των αισθήσεων. Μεριμνούμε και ανησυχούμε και φοβόμαστε για τις υλικές μας απώλειες και δεν ανησυχούμε που χάνουμε την ψυχή μας, την ίδια την προοπτική της ζωής μας! Η φιλία που δίδαξε ο Χριστός δεν έχει στεγανά! Είναι ζωή ειλικρινώς ανοιχτή προς τον άλλον… Πρόκληση επανένταξης στο μυστήριο της ενότητας! Ο άνθρωπος έτσι όπως ζει, είναι έξω από την γιορτή του κόσμου! Απών από τον εαυτό του. Βολεμένος στα λίγα τετραγωνικά του νου του ίσα ίσα αντιμετωπίζει τον τρόμο της ύπαρξης. Αφού το θέλει ο Ραφαήλ, δεν θα σωπάσω πλέον, αλλά κάθε φορά θα σας λέω κάτι από την ωραιότερη ιστορία του κόσμου με την οποία γεννήθηκα! Σας επισημαίνω λοιπόν ότι μπροστά μας συμβαίνει Θεός, ο Ραφαήλ μάς αποκαλύπτεται, μάς διδάσκει, μάς προστατεύει, μάς θεραπεύει… Και υπάρχει μια ανεξήγητη χλιαρότητα, δειλία να μπούμε βαθύτερα σ’ αυτό που συμβαίνει. Και ασέβεια. Οι απεσταλμένοι του Θεού είναι υπηρέτες των ανθρώπων! Δεν χρειάζεται να τους αντιπαθούν! Είναι εδώ για να τους το κάνουν πιο εύκολο. Για να δώσουν είναι εδώ! Ο άνθρωπος φυσικά και μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με τον Θεό, αφού εκείνος τον δημιούργησε. Δεν είναι όμως τυχαία τα όντα που ο Θεός κάθε φορά στέλνει. Οι απεσταλμένοι έχουν την ανθρώπινη φύση, αλλά γεννήθηκαν χωρίς το κεντρί της κακίας! Φέραμε μια πρωτόγνωρη ελευθερία και οπτική για τον άνθρωπο προκειμένου να συνδεθεί με την ζώσα ζωή. Μεταφέρουμε έναν πνευματικό πολιτισμό χωρίς τα όρια και τις δεσμεύσεις του παρελθόντος: την ανεικονική λατρεία του Θείου! «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν…» Και παραμένει τόσο δύσκολο να αποβάλει την ειδωλολατρία του ο άνθρωπος! Ο Χριστός είπε: «Αν υψωθώ εκ της γης, ελκύσω πάντας ημάς!» Το ίδιο λέει και τώρα. Γι’ αυτό, ας μείνουμε με απλότητα και αθωότητα σ’ αυτό που συμβαίνει. Ο άγγελος μάς διδάσκει την φιλία! Το υπέροχο μαζί. «Αν οι άνθρωποι ζούσαν την φιλία, δεν θα αναζητούσαν τάγματα και οργανώσεις». Ας μείνουμε με αθωότητα σ’ αυτό το μαζί! Στο πνευματικό αστρόπλοιο του Ραφαήλ! Για να μην χαθεί κανείς! Ήρθαμε εδώ για να σπάσουμε τα αμπάρια του κόσμου! Ας βρει την δύναμη καθένας να προσθέσει την ψυχή του. Να γίνει η ζωή στην Γη συμβατή προς την πνευματική καταγωγή του ανθρώπου. Για το ΕΥ ΖΗΝ του κόσμου! Ας πάρουμε την ζωή μας και την τύχη μας στα χέρια μας! Αντέχετε να παραμερίσουμε όλα τα παραπετάσματα της αλήθειας; Ας ανατινάξουμε το μπουρδέλο του Εωσφόρου! Τίποτα λιγότερο από αυτό! Σας απευθύνομαι εν αληθεία. Είμαι οι λέξεις μου!
*

3 Οκτ 2012

Ο Νιμπίρου έρχεται!

Ο Νιμπίρου είναι ορατός από καιρό από την ΝΑΣΑ. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως η λέξη «Νιμπίρου» είναι αναγραμματισμός της λέξης «ρουμπίνι»! Από έξω είναι μπλε -όπως της φλόγας του γκαζιού- και από μέσα κόκκινος. Στην πραγματικότητα είναι όχημα του ίδιου του Εωσφόρου! Κατευθύνεται στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών! Οι εκδοχές, όπως αποκαλύπτει ο άγγελος, είναι επτά. Αναφέρει τις τρεις, αφού οι υπόλοιπες δεν αντιστοιχούν στην συνείδησή μας. Η πρώτη, είναι να ανακοπεί η πορεία του ώστε να μη φτάσει ποτέ στην Γη. Η δεύτερη, είναι να έρθει και να χτυπήσει την Γη, με προφανείς συνέπειες! Η τρίτη, είναι να βρεθούμε εμείς σε άλλη διάσταση! Ήδη είμαστε -όσοι συνδέονται με τον αρχάγγελο Ραφαήλ- σε πνευματικό Αστρόπλοιο, σε ένα πνευματικό Στάρτρεκ!

Και ένα παραμύθι από τον Μέρλιν, αφού μόνο με παραμύθια και μύθους η αλήθεια είναι ανεκτή. Μια μύγα ταξίδεψε μέσα σε ένα ταξί από την Πάτρα στην Αθήνα. Δεν άλλαξε για εκείνην κάτι. Δεν κατάλαβε την μετακίνηση. Στην Αθήνα ο οδηγός ανοίγει το παράθυρο και η μύγα ελευθερώνεται. Ταυτόχρονα μια άλλη μύγα πετάει ελεύθερη στη Πάτρα και κάποιος κάνει ψεκασμό και πεθαίνει. Η μύγα που έφτασε στην Αθήνα απλώς απέφυγε τον ψεκασμό!

Είναι σημαντικό εσύ ποια εκδοχή υπογράφεις! Όλος ο κόσμος δικό σου όνειρο είναι! Άρα μπορείς να το αλλάξεις!

Τρία άβατα για τον Εωσφόρο σημεία είναι η Ακρόπολη, ο λόφος του Στρέφη (ο οποίος συνδέεται με τον Λυκαβηττό)  και το Άγιο Όρος…
*

Ζητάτε πρώτα την βασιλεία των ουρανών και όλα τα υπόλοιπα θα προστεθούν

Η οπτική του ελέους πάντοτε αναπαύει και είναι βάλσαμο για την ψυχή. Και η αυστηρότητα όμως, όταν προέρχεται από θεοφόρο ον, έλεος είναι! Την αλήθεια φανερώνουμε, και η αλήθεια πάντοτε ελευθερώνει!  Μόνο το ευλογημένο μαζί  μπορεί να έλξει το βλέμμα του Θεού πάνω μας και να μας διασώσει. Να μείνει ανοικτή στην Γη η Πύλη του Ελέους! Και ο ιερός λόγος έλεος είναι για τον άνθρωπο -ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου-, ώστε να συναρμολογηθεί και να ζωοποιηθεί εντός του η αλήθεια! Κάθε λέξη από τον ιερό λόγο δεν είναι παρά τρόπος να γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού: φωτοσπόροι που ενεργοποιούν μέσα του την σύνδεση με το Όλον. Σας χαρίζω τις λέξεις μου! Έχω κερδίσει το δικαίωμα να τις απευθύνω στον άνθρωπο… Έχουμε πληρώσει τα αντίτιμα. Μεταφέρουμε αυτό που λάβαμε! Δεν είναι δύο οι φωνές, μία είναι. Πρόκειται για την ίδια γλώσσα. Η αλήθεια που μεταφέρουμε δεν απειλεί κανέναν, μόνον τον σατανά! Δεν ήρθαμε στην Γη για να κολακεύσουμε το κακό μέσα στον άνθρωπο, αλλά για να τον ελευθερώσουμε από αυτό. Ούτε το ζητούμενο είναι να είμαστε αρεστοί. Κάθε ψυχή επιλέγει τον δρόμο και τον τρόπο της πορείας της προς τον Θεό. Δεν είναι όλα για όλους. Ούτε υπάρχει για σένα αλήθεια, την οποία η ψυχή σου δεν  αναγνωρίζει και δεν αναπαύεται σε αυτήν. Μόνο στο καρδιακό μέγεθος μπορούμε να συναντηθούμε! Μόνον αν η ψυχή αναπαύεται στο μαζί επιτρέπουμε στον Ραφαήλ να μας χαρίσει τα δώρα του. Μόνο στο μαζί υπάρχει ελπίδα: αυτός που κέρδισε το πνευματικό λαχείο να το μοιραστεί με όλους! Σε αυτό το καρδιακό μαζί συσπειρώνουμε ολόκληρη την ανθρωπότητα καθώς κινείται θεουργικά το ντόμινο σε όλο το σώμα της…  Αγάπη δεν είναι να παίζεις τα παιγνίδια των άλλων, αλλά να στηρίζεις εσωτερικά, με ορατό και αόρατο τρόπο, το νήμα της ζωής τους. Ακόμα και αν σε μισήσουν ή σε απορρίψουν, να ποτίζεις το Δέντρο της Ζωής τους! Θέλεις όλοι να ζήσουν την ομορφιά και το φως της ζωής. Αυτό ήρθαμε εξάλλου να κάνουμε στην Γη: να ποτίσουμε το Δέντρο της Ζωής του κόσμου! Κατ’ αρχάς μη χρεώνοντας το κακό στον άνθρωπο. Η αυστηρότητα είναι ευκαιρία να διορθώσει κανείς το τιμόνι όταν δεν βρίσκεται στο κέντρο του και ασεβεί απέναντι στον Εαυτό του. Αγάπη είναι να θέλεις την σωτηρία όλων των όντων! Και να εργάζεσαι πνευματικά γι’ αυτό. Το μαζί είναι ο χάρος του Εωσφόρου! Τον αναιρεί! Τον εκτοπίζει! Πάντοτε ο Εωσφόρος ξεμοναχιάζει τον άνθρωπο για να τον χτυπήσει. Και πάντοτε του ξηλώνει μέσα του το μυστήριο της ενότητας, από το οποίο εκείνος πρώτος αποστάτησε! Ευτυχώς πάντοτε η επόμενη στιγμή, το ΤΩΡΑ, όσο ζούμε, είναι του Θεού! Ο Χριστός μίλησε για ανακαίνιση του ανθρώπου. «Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!» Μόνο ως παιδιά μπορούμε να ζήσουμε την αθωότητά μας και την αθωότητα των άλλων. Όχι γιατί είμαστε άψογοι, αλλά γιατί είμαστε παιδιά! Στηρίζουμε το δικαίωμα του παιδιού να ζήσει μέσα σε κάθε άνθρωπο! Ο Θεός θέλει να ζήσει ό,τι ήρθε σε ύπαρξη! Και δίνει νήματα και ευκαιρίες ζωής! Πού αλλού, λοιπόν, μπορεί ο άνθρωπος να στηρίξει το αίτημα της ζωής του παρά στον Θεό! Ζητάτε πρώτα την βασιλεία των ουρανών… Ποια είναι αυτή η βασιλεία; Βασιλεία των ουρανών είναι η πλήρης μας δυνατότητα! Βασιλεία των ουρανών είναι η Υιότητα, η ομολογία δηλαδή πως είμαστε παιδιά του Θεού. Ο Χριστός στην προσευχή που ο ίδιος έδωσε, ιεράρχησε τον άνθρωπο μέσα σε δύο λέξεις: κατακόρυφα ως προς τον έναν Πατέρα, τον κοινό Γεννήτορα, και οριζόντια ως προς όλους τους ανθρώπους, τους  ισότιμους αδελφούς του. Πάτερ ημών… Ο άνθρωπος διανοείται το Δέντρο της Ζωής του χωρίς ρίζα! Χωρίς Θεό! Αφού όμως δεν ζει την κατακόρυφη διάσταση, ούτε την οριζόντια μπορεί να ζήσει: το ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ. Ο άλλος τότε είναι ξένος, είναι εχθρός. Δεν είναι αδελφός. Ορφανός ο άνθρωπος, χωρίς Γεννήτορα και αδέλφια, βιώνει τον κόσμο ως ερημικό τοπίο αποστεωμένο από την ζωοφόρο αγάπη. Ζητά γνώση χωρίς Θεό, δύναμη χωρίς Θεό, δικαιοσύνη χωρίς Θεό, καλοσύνες και ελεημοσύνες χωρίς Θεό! Χωρίς δηλαδή να αναλαμβάνει την ηθική και πνευματική ευθύνη του εαυτού του! Γι’ αυτό ο κόσμος με τόσους ιδεολόγους και φιλάνθρωπους παραμένει αλύτρωτος! Γιατί έχει εκπέσει μέσα στον άνθρωπο η πρωταρχική αξία: ο Θεός και Δημιουργός του Παντός. Χωρίς τον Θεό στην πρώτη θέση, στον εσωτερικό του θρόνο, ο άνθρωπος είναι εξόριστος από τον ίδιο του τον εαυτό. Αλύτρωτος χτυπιέται ανελέητα στα βράχια των αντιθέσεων του νου! Οι πράξεις του δεν έχουν ευλογία, δηλαδή πνευματική δυναμική να επιφέρουν αληθινές αλλαγές, αφού δεν είναι πλήρεις, η εκκίνησή τους δεν είναι η καθαρότητα του θεϊκού εαυτού αλλά η αυθαιρεσία του εγώ. Θεός στην πρώτη θέση σημαίνει επικέντρωση, εσωτερική προσοχή στο θεϊκό σημείο. Εκεί βρίσκεται η δύναμή μας. Κυρίως όμως σημαίνει ιεράρχηση. Και ο άνθρωπος θέτει το εγώ του υπεράνω του Θεού! Το μέγα πρόβλημα του ανθρώπου είναι ότι παραμένει ανιεράρχητος! Γι’ αυτό και μισεί ή πολεμά τους απεσταλμένους του Θεού αντί να τους αγαπά! Ζηλεύει το χάρισμά τους αντί να λαμβάνει την ευεργεσία τους ώστε να ανθίσει και το δικό του! Αφού όμως δεν μπορεί να περιέχει έναν απεσταλμένο αλλά αντιθέτως περιέχεται από αυτόν, έχει μόνον μία πρόσβαση στην αλήθεια που εκείνος μεταφέρει: να τον αγαπήσει! Αλλιώς δεν μπορεί να πάρει τα δώρα του. Αν υπήρχε στον κόσμο αληθινή φιλία δεν θα χρειαζόταν ο άνθρωπος τάγματα και σέκτες. Κανείς όμως που δεν αγαπά δεν πιστεύει ότι αγαπιέται! Ο άγγελος όλα τα ανατινάζει προς χάριν της αγάπης! Δείχνει μέσα από τον τρόπο που κινείται ανάμεσα στους ανθρώπους την αληθινή φιλία, το αληθινό δωρεάν, την αληθινή ακτημοσύνη και κοινοκτημοσύνη, χαράζοντας καινούργιες φωτεινές διαδρομές... Δείχνει την ελευθερία που ο Χριστός εγκατέστησε στους μαθητές του και σε όσους τον ακολούθησαν: την ελευθερία τους από τον κόσμο! Είναι πάντοτε ο μεγάλος αναρχικός! Περπατά πάντοτε στον κόσμο χωρίς να αποστρέφεται καμιάς μορφής πόνο ή αμαρτία. Εξάλλου ο Χριστός μόνον την υποκρισία καταδίκασε τόσο ακραία! Γιατί είναι ψεύδος. Και πατέρας του ψεύδους είναι ο διάβολος! Ήρθαμε να δείξουμε πως το σημείο της ευλογίας για μας είναι ο Ραφαήλ και όχι ο κόσμος! Η ασφάλειά μας είναι στον Θεό που μας αποκαλύπτεται και όχι στον κόσμο! Ο άνθρωπος είναι ακόμη αμήχανος στο να χειριστεί ταυτόχρονα τα μεγέθη του Θεού και του κόσμου… Ποτέ μην εμπιστευτείτε όμως τον κόσμο περισσότερο από τον Θεό! Το αίτημα της ευτυχίας και της ευημερίας μας μόνον ο Θεός μπορεί να το ικανοποιήσει. Τα δώρα των ανθρώπων είναι περιστασιακά και με ανταλλάγματα, και έχουν πάντοτε ημερομηνία λήξης. Ας είμαστε εμείς που προσφέρουμε στους άλλους αυτό που ζητάμε από εκείνους! Η αγάπη δεν χρειάζεται δύο! Και ένας φτάνει! Δεν προσκυνά ο Θεός τον κόσμο! Ο κόσμος θα προσκυνήσει τον Θεό για να σωθεί! Και όταν λέμε να «προσκυνήσει», εννοούμε να υπαχθεί πνευματικά, να ιεραρχηθεί! Και τότε όλα τα υπόλοιπα θα προστεθούν. Είμαι εδώ για να σας υποψιάσω ότι κάτι συμβαίνει πίσω και πέρα από αυτό που φαίνεται! Δεν έχουμε χρόνο! Ας μην κρίνουμε τον άγγελο του Θεού… Εκείνος γνωρίζει γιατί και πώς πράττει. Το βέβαιο είναι πως πάντοτε πράττει υπέρ του ανθρώπου. Πλησιάζουμε ένα μεγάλο κατώφλι. Και έχουμε προειδοποιηθεί. Ο Ραφαήλ μηδένισε πολλές φορές το κοντέρ της ζωής μας διαγράφοντας το παρελθόν. Όσοι δεν το πίστεψαν, έχασαν την ευκαιρία, δεν έλαβαν το δώρο του! Η Βασιλεία των ουρανών είναι να ανοίξουμε τα δώρα μας! Ο ιερός λόγος ούτως ή άλλως αφορά την καρδιά που λειτουργεί! Δεν έχει ισοδύναμο στον ανιεράρχητο άνθρωπο! Χρειάζεται να λειτουργεί η καρδιά! Ο Χριστός έφερε τον πολιτισμό της χάριτος, ελευθερώνοντας τον άνθρωπο από την κατάρα του νόμου και τον πρωτογονισμό της τιμωρίας. Αντιστοιχεί η συνείδησή μας στο έλεος; Συγχωρούμε;  Τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την χάρη του Θεού!
*

2 Οκτ 2012

Να μπορείς πάντοτε να κάνεις «αλλιώς»

Ο ελεύθερος άνθρωπος πάντοτε μπορεί να κάνει αλλιώς. Έχει πάντοτε εναλλακτικές λύσεις! Και αν δεν υπάρχουν λύσεις, τις δημιουργεί ο ίδιος! Το εγώ τείνει να προκαλεί ασφυξία, παγιδευμένο καθώς είναι στις αντιθέσεις. Ο εμβαπτισμένος όμως στην καρδιά νους γνωρίζει τις υπερβάσεις, είναι πρωτότυπος, πάντοτε φρέσκος, εφευρετικός, αποτελεσματικός!
*

Ό,τι δεν αντιλαμβάνεσαι, ό,τι δεν ζεις, ό,τι δεν πιστεύεις, για σένα δεν υπάρχει!

Νά γιατί πρέπει διαρκώς να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αναπτύσσεται, να επεκτείνεται, να γνωρίζει καινούργια πράγματα. Γιατί τόσα υπέροχα υπάρχουν και μας περιμένουν! Τόσες δυνατότητες ζωής! Τόσες διαστάσεις ζωής! Τόσα «χρώματα» ζωής! Για έναν άγγελο ο άνθρωπος είναι απλώς τυφλός! Όταν ανοίξει τα «μάτια» γίνεται Ονειρευτής! Δημιουργεί το δικό του Όνειρο, την δική του δηλαδή πραγματικότητα! Γίνεται συνδημιουργός στο πανόραμα της Δημιουργίας!
*

Ο Βούδας είπε ότι φωτίστηκε! Ο Χριστός είπε ότι είναι το Φως!

Δεν είναι λίγο να φωτιστείς! Και μάλιστα όπως ο Βούδας! Όταν φωτίστηκε, λέει, έσκασε στα γέλια! Όταν τον ρώτησαν τι είναι φώτιση, απάντησε: «Το τέλος του πόνου!» Εγκατέλειψε το παλάτι του, γυναίκα και παιδί, για να αναζητήσει τον Θεό. Ασκήτεψε, έζησε κάθε λογής κακουχία, έγινε δάσκαλος… Και μια μέρα καθώς διαλογιζόταν κάτω από ένα δέντρο, φωτίστηκε! Οι μαθητές του θύμωσαν, καθώς δεν κατανοούσαν τι του συνέβη. Τον έδειραν και τον εγκατέλειψαν! Όταν επέστρεψε στο σπίτι του να δει την οικογένεια του, η γυναίκα του πικραμένη τον ρώτησε γιατί έφυγε. «Έφυγα για να βρω τον Θεό!»  -«Εδώ δεν μπορούσες να τον βρεις;» -«Μπορούσα, αλλά τότε δεν το ήξερα!» Τα τελευταία λόγια αυτού του λαμπρού όντος ήταν τα εξής: «Και τώρα, ώ μοναχοί, έχετε γεια. Όλα τα στοιχεία του όντος είναι διαβατικά. Φροντίστε με επιμέλεια για την σωτηρία σας!» Ο Βούδας είναι αυτός που γνωρίζει. Ο Χριστός είναι ο κεχρισμένος: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της Ζωής».
*

Γιατί πονάμε

Ο σωματικός πόνος μπορεί να σημαίνει: Πρώτον, ότι έχεις κάνει λάθος (συνειδησιακά) γι’ αυτό πλήττεσαι. Δεύτερον, ότι σηκώνεις κάτι για κάποιον άλλον ή για την ανθρωπότητα (υπογραφές ψυχής…) Τρίτον, ότι είναι το αντίτιμο για να περάσεις σε υψηλότερο επίπεδο. Τέταρτον, ότι πέρασες σε υψηλότερο επίπεδο στο οποίο όμως το σώμα δεν μπορεί ακόμα να προσαρμοστεί. Η μεταβολή ήταν δηλαδή πολύ βίαιη για το σώμα! Σε κάθε περίπτωση ο πόνος δεν είναι παρά μάθημα. Έρχεται για να φύγει! Όσο συντομότερα κατανοήσουμε την προέλευση του, τόσο συντομότερα θεραπευόμαστε. Κάθε στιγμή μπορούμε να δεχτούμε άμεσα την χάρη! Η χάρη αναιρεί τον πόνο! Εξάλλου «Το παν είναι κινητόν». Όλα αλλάζουν! Η ύλη είναι φτιαγμένη για να υπακούει το πνεύμα! Βρισκόμαστε ακριβώς στο σημείο όπου η ανθρωπότητα πρέπει να υπογράψει την οδό της χάριτος οριστικά: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ!
*

Καθώς η πραγματικότητα μας είναι χτισμένη με «τουβλάκια» συμβαινόντων, πρέπει με πολλή προσοχή και επίγνωση να τα μετακινούμε!

Τα γεγονότα και οι συνθήκες της ζωής μας απηχούν το σημείο ισορροπίας που σταθεροποιεί η συνείδηση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Και τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι επιλογή μας, συνειδητή ή υποσυνείδητη. Ο Θεός μέσα στην αγάπη και την πρόνοια του αξιοποιεί το καθετί προς όφελός μας. Και τις δυσκολίες. Ο άνθρωπος θέλει να απαλλαγεί από τον πόνο. Όμως το σύμπαν δρα αντισταθμιστικά. Για να σου σηκώσει κάτι, πρέπει να βάλεις κάτι άλλο στην θέση του. Και αν δεν είσαι σε θέση να το αντισταθμίσεις θετικά, τότε αφήνεις χώρο στο να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερη δυσκολία! Μια ασθένεια που αντιμετωπίζεται, μπορεί να είναι το ανάχωμα για μια ακόμα σοβαρότερη, ή έναν θάνατο! Δεν πρέπει να αγανακτούμε με ό,τι μας συμβαίνει! Να σκεφτόμαστε και να δρούμε θετικά, και να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό! Όσο αυξάνεται η αθώα επίγνωση, ή η επίγνωση της αθωότητας, τόσο κατανοούμε το τι συμβαίνει, και εμπνεόμαστε για την αντιμετώπισή του. Σε κάθε περίπτωση, ο φόβος, ο μέγας υπονομευτής, αντιμετωπίζεται μόνον με την εμπιστοσύνη στον Θεό. «Όταν φοβάσαι εμπιστεύεσαι τον σατανά πιο πολύ από τον Θεό!»
*

Ο Θεός δεν έρχεται σε κρίση! Την κρίση την έδωσε στον Υιό του, καθώς αυτός είναι Υιός του Ανθρώπου

«Ουδέ γαρ ο πατήρ κρίνει ουδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ» (Ιω. 22,23) «Και εξουσίαν έδωκεν αυτώ και κρίσιν ποιείν, ότι υιός ανθρώπου εστί»  (Ιω. 5. 27,28)
Το ραντάρ του Θεού δεν ανιχνεύει καν τις βαρυτικές πραγματικότητες της «Πτώσης»! Πώς να κρίνει, λοιπόν, κάτι που δεν βλέπει; Ο Θεός βλέπει ό,τι εκείνος δημιούργησε: τέλεια, αθάνατα όντα. Ο Υιός του, εντούτοις, ενσαρκώθηκε στην Γη ως Υιός του Ανθρώπου, γι’ αυτό και η Κρίση ανήκει στον Υιό και όχι στον Πατέρα! Ο Χριστός έσκισε το χειρόγραφο! Χάρισε στον άνθρωπο την ελευθερία του μέσα από την εξιλεωτική πράξη της θυσίας του. Έδωσε την Μεγάλη Συγνώμη, άφεση των αμαρτιών… Και χαριτοδότησε τους αποστόλους με την ίδια εξουσία: ό,τι λύνουν να παραμένει λυμένο, και ό,τι δένουν να παραμένει δεμένο! Κανείς όμως από τους αποστόλους, κανείς απεσταλμένος δεν «δένει» ποτέ τον άνθρωπο στην αμαρτία του. Ο Υιός συγχώρεσε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορεί να συγχωρέσει τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο του;
*