ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

23 Οκτ 2012

Το Τάγμα των ξυπόλυτων

Ο Χριστός στο ευαγγέλιο της Κυριακής θεράπευσε τον δαιμονιζόμενο ο οποίος περιφέρονταν γυμνός και σε άγρια κατάσταση. «Μη με βασανίζεις!» είπε στον Χριστό, αφού με μόνη την παρουσία του καιγόταν! «Λεγεών» ήταν το όνομα των δαιμονίων που τον είχαν καταλάβει. Και του ζήτησαν να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, τους οποίους οδήγησαν στην λίμνη όπου και πνίγηκαν. Μόλις ελευθερώθηκε, έβαλε, λέει, ρούχα και ευπρεπίστηκε. Ενδύθηκε δηλαδή ξανά το Πνεύμα το Άγιο, και του επιστράφηκε η ευλογία του να είναι άνθρωπος… Λεγεών καταδυναστεύει την Γη! Και κρατά γυμνούς από την χάρη και σε άγρια κατάσταση όσους δεν κρατούν μέσα τους το Άγιο Πνεύμα!
*
Η Εκκλησία είναι Πύλη προς τον Ζώντα Θεό, όπως εξάλλου Πύλη είναι η Παρουσία αγγέλου… Είναι ώρα να βαθύνουμε προς το Μυστήριο της θείας Κοινωνίας που μας προσφέρεται ως μέθεξη με την λυτρωτική χάρη του Χριστού, ως δυνατότητα αγιοπνευματικής αλλοίωσης της ύπαρξής μας μέσα στο Μυστήριο του Ζώντος Θεού. Ο Χριστός δεν είναι ιδρυτής θρησκείας ούτε κήρυκας υψηλής θεολογίας. Είναι Ζώσα Παρουσία! Είναι το θαύμα, η ανατροπή της ανθρώπινης ιστορίας, η αναστάσιμη προοπτική! Αναφερόμαστε λοιπόν στην Ουράνια Εκκλησία, τον πολύφωτο Ουρανό, στον οποίο καλούμαστε να προσέλθουμε ευχαριστιακά, δοξαστικά, αποτίοντας σιωπηλά τιμή προς την ζωή που μας χαρίζεται… Είμαστε το Σώμα της Εκκλησίας και γι’ αυτό απολύτως συνυπεύθυνοι για την έκφρασή της στην Γη! Μην ξεχνάμε ότι σε κάθε θεία Λειτουργία παρεστήκασι χιλιάδες αρχαγγέλων και μυριάδες αγγέλων, τα χερουβείμ και τα σεραφείμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά…
*
Το Πανάγιο Τάγμα δεν έχουμε παρά να το αναζητήσουμε εντός του Μυστηρίου του Ζώντος Θεού. Όσοι χρησιμοποιούν ιερά ονόματα αρχαίων παραδόσεων οφείλουν να ενταχθούν συνειδητά στο σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οφείλουν να λειτουργηθούν νηπτικά και να επιδοθούν στην ελεημοσύνη, την μόνη αρεστή προς τον Χριστό δραστηριότητα του ανθρώπου από την χαρά και για την χαρά! Κάθε άλλη διαχείριση είναι αίρεση, δηλαδή απώλεια του Όλου. Πολύς λόγος γίνεται για την ασκητική πρόταση της Εκκλησίας. Ο Χριστός δεν ήταν ασκητής! Έζησε ως απλός άνθρωπος μαζί με τους ανθρώπους, χωρίς να εντάσσεται τυπολατρικά σε καμία θρησκεία, γι’ αυτό εξάλλου τον κατηγορούσαν οι Φαρισαίοι, οι οποίοι εμφανίζονταν ως οι τοποτηρητές του Νόμου. Ο Χριστός έτρωγε και έπινε κρασί με τους μαθητές του με τους οποίους ζούσε μαζί, χωρίς καμία απολύτως τυπολατρία, ταξικότητα ή άλλης μορφής διαχωρισμό. Ήρθε στην Γη για να εξαλείψει κάθε έννοια εχθρού και ξένου! Συναναστράφηκε κάθε λογής «αμαρτωλούς»: πόρνες, τελώνες, Σαμαρείτες κ.λπ. χωρίς να αποκλείει κανέναν άνθρωπο ούτε να αποστρέφεται καμιάς μορφής αμαρτία, εκτός της υποκρισίας, την οποία στηλίτευσε άγρια! Γιατί η υποκρισία είναι θάνατος, αφού είναι αυτοαποκλεισμός από την αλήθεια! Και μόνον η αλήθεια μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο. Η Ορθοδοξία ευτυχώς έχει πολλούς τρόπους προσωπικής καθοδήγησης μέσω των διαφορετικών πνευματικών γραμμών που μπορεί να επιλέξει κανείς… Ο άνθρωπος αναζητά γενικώς να πάρει κάποιος άλλος την ευθύνη της ζωής του… Η αλήθεια είναι πως ούτε ο ασκητισμός ούτε ο μη ασκητισμός σε σώζει! Ας είναι καθένας ειλικρινής, και ας αποφασίσει μέσα του τι θέλει, τι προσιδιάζει στην ιδιαιτερότητά του, τι τον προάγει, και να το πράξει. Να πάρει την ευθύνη! Κανείς από μας εδώ να μην παραμείνει υποκριτής και τυπολάτρης! Η ομολογία, η προσφυγή στον εσωτερικό ναό μόνο λύτρωση και ευλογία είναι! Επιτέλους να στραφούμε έσω και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να διδαχτεί από το ίδιο του το χρίσμα, την χάρη δηλαδή του βαπτίσματος για την οποία μιλάει ο Ιωάννης στις επιστολές του. Γνωρίζουμε τις απαντήσεις! Ας σταματήσει η υποκρισία των ερωτήσεων! Κανείς έξω από σένα δεν μπορεί να σου απαντήσει τίποτα! Όποια απάντηση και να λάβεις, ούτως ή άλλως θα την αμφισβητήσεις! Νου και ηλικία έχουμε να αποφασίσουμε τι μας ωφελεί και τι μας βλάπτει. Ο άνθρωπος γεννήθηκε γνωρίζοντας, αφού είναι γέννημα της αγάπης του Θεού! Να ανατρέξουμε σ’ αυτή την πρωτογενή πρόσβαση που έχουμε στην αλήθεια! Στον εν ημίν Θεό! Στο Μυστήριο του Θεού! Ο νους τέρπεται με το να μας παγιδεύει σε διλήμματα. Όπως όμως  έχουμε πολλές φορές πει, συνταγή δεν υπάρχει για το θαύμα: για την οριστική υπέρβαση του νου προς τον πολιτισμό της μετασκέψης! Ούτε η διανόηση ούτε η μη διανόηση, ούτε η άσκηση ούτε η μη άσκηση. Η μόνη έξοδος διαφυγής για τον άνθρωπο είναι μέσω της χάριτος! Να έλξει την χάρη του Θεού μέσα από την εσωτερική του απλότητα και καθαρότητα. Ας ξεκαθαρίσουμε τις εκκρεμότητές μας! Ας καθαρίσουμε οριστικά τον εαυτό μας από χρεώσεις και κακίες! Ας συγχωρήσουμε! Και πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μας! Ο μόνος λόγος για τον οποίο οφείλουμε να ζητήσουμε να μας συγχωρήσει ο Θεός είναι για το ότι δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας, σταθεροποιώντας έτσι την αρνητική εκδοχή των πραγμάτων. Ο Θεός δεν είδε ποτέ το κακό! Βλέπει μόνο αυτό που εκείνος δημιούργησε. Αν το έβλεπε, ή θα έπρεπε να μας αφήσει να πετρώσουμε μέσα σ’ αυτό, ή το βλέμμα του θα το νομιμοποιούσε! Η υποσυνείδητη εντούτοις δράση της ενοχής, υπονομεύει όλο μας το οικοδόμημα! Ακόμα και η κακία ακραία μορφή ενοχής είναι! Ανάποδη έκκληση για αγάπη! Ο αρχάγγελος Ραφαήλ παρών στα ανθρώπινα δρώμενα εξάλλου δεν μας ζητά τίποτα! Μην κάνεις τίποτα, λέει! Αυτό είναι εντέλει η δυσκολότερη άσκηση! Είναι η αληθινή ταπείνωση. Κάθε παρέμβαση του νου είναι σαν κινούμενη άμμος. Μας βυθίζει βαθύτερα, δεν αποκαθιστά τα πράγματα. Πώς να ξεφύγουμε από τον νου και τα αποτελέσματα του με τον νου! Δεν γίνεται! Του ζητάμε να κάνει κάτι που δεν μπορεί! Εντούτοις αυτό που δεν γίνεται και δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, παρ' όλη την τόση γνώση μας, ο Θεός μπορεί να το κάνει! Προσθέτοντας την χάρη! Τα φτερά χαρίζονται, η πέρα από τον νου χρυσή ζωή! Δεν μπορεί μόνος του ο άνθρωπος να στεφτεί βασιλιάς! Μόνο να αφαιρέσει μπορεί κάθε τι ξένο ώστε ο Θεός να προσθέσει την χάρη! Ο νους και το σώμα παραμένουν ξένα προς την ψυχή, καθώς έχουν την σφραγίδα της εντροπίας, αν δεν τα εναποθέσουμε να ευλογηθούν και να καθαγιαστούν… Μια μικρή μετατόπιση της συνείδησης και είσαι σε άλλο τοπίο, σε παράδεισο εν μέσω της κόλασης των ανθρώπων! Στο σταθερό, ασφαλές έδαφος της Ζώσας Ζωής! Είναι διαφορετικό το τοπίο με Θεό, και διαφορετικό χωρίς Θεό! Το ζητούμενο είναι η μη πρόθεση, η μη σκέψη, να σηκωθούμε στον αέρα, πάνω από την βαρυτικότητα του νου! Ας είναι η βαθύτερη κοινωνία μας με τον Χριστό ανάχωμα στην επέλαση του Εωσφόρου!
*
Ας γυρίσουμε να δούμε την συνταρακτική απλότητα, την συνταρακτική ακτημοσύνη, με την οποία ο άγγελος κινείται ανάμεσά μας! Η ζωή του, ο τρόπος που ζει, είναι η μεγαλύτερη διδασκαλία! Εκείνος ήρθε στην Γη για το Τάγμα των ξυπόλυτων! Ας κοιμούνται ήσυχοι οι κάθε λογής κλειδοκράτορες! Δεν ήρθε για να τους πάρει την δόξα! Κάθε μέρα στους δρόμους της αγαπημένης πόλης, δίπλα στον άνθρωπο, κινεί το θεουργικό ντόμινο για την θεραπεία και αποκατάσταση κάθε μορφής πόνου, έλλειψης, ανάγκης! Παντελώς ελεύθερος από συμβατικότητες, θεσμούς και κοσμικές εξουσίες, σαν τον αέρα μεταφέρει κάθε στιγμή στην Γη το θεϊκό φως! Και θαυματουργεί μυστικά μεταφέροντας όπου είναι την Πύλη προς την θεϊκή διάσταση… Μέσα στην επαναληπτικότητα και την συνήθεια δεν βλέπουμε καν πώς κινείται και τι μεταφέρει το ον αυτό! Ούτε την συνταρακτική του ελευθερία από όλα όσα αλυσοδένουν τον άνθρωπο! Έχουμε εξανθρωπίσει ένα θεϊκό φαινόμενο! Ένα ον χωρίς σκιά… Γι’ αυτό και περιφερειακά μόνον ωφελούμαστε από την παρουσία του… Η διδασκαλία της ζωής του μας φέρνει μπροστά στις πιο άβολες αλήθειες! Και το μεγαλύτερο θαύμα είναι το πώς μπορεί να κρύβει ό,τι δεν αποκαλύπτει! Με όλη μου την αγάπη κάνω έκκληση σε όλους να σταματήσουμε να είμαστε υποκριτές! Ακούσαμε ότι έρχονται δεινά! Ακούσαμε ότι ο Ραφαήλ δεν παίρνει πίσω το δώρο της Αειζωίας! Η ευθύνη μας είναι μεγάλη! Ας πράξουμε κατά συνείδηση. «Όποιος έχει το μύχιον τι αίσθημα ότι κάτι μπορεί να πράξει, ας το πράξει!» Αυτό που υπογράφει η συνείδησή μας να το υπερασπιζόμαστε κάθε στιγμή και έως τέλους. Επιτέλους να φύγουμε από την σκέψη και να μπούμε στην προσευχή, αναμένοντας το Πύρινο ένδυμα του Αγίου Πνεύματος! Αναμένοντας Πεντηκοστή! Αμήν.
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: