ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

3 Οκτ 2012

Ζητάτε πρώτα την βασιλεία των ουρανών και όλα τα υπόλοιπα θα προστεθούν

Η οπτική του ελέους πάντοτε αναπαύει και είναι βάλσαμο για την ψυχή. Και η αυστηρότητα όμως, όταν προέρχεται από θεοφόρο ον, έλεος είναι! Την αλήθεια φανερώνουμε, και η αλήθεια πάντοτε ελευθερώνει!  Μόνο το ευλογημένο μαζί  μπορεί να έλξει το βλέμμα του Θεού πάνω μας και να μας διασώσει. Να μείνει ανοικτή στην Γη η Πύλη του Ελέους! Και ο ιερός λόγος έλεος είναι για τον άνθρωπο -ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου-, ώστε να συναρμολογηθεί και να ζωοποιηθεί εντός του η αλήθεια! Κάθε λέξη από τον ιερό λόγο δεν είναι παρά τρόπος να γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού: φωτοσπόροι που ενεργοποιούν μέσα του την σύνδεση με το Όλον. Σας χαρίζω τις λέξεις μου! Έχω κερδίσει το δικαίωμα να τις απευθύνω στον άνθρωπο… Έχουμε πληρώσει τα αντίτιμα. Μεταφέρουμε αυτό που λάβαμε! Δεν είναι δύο οι φωνές, μία είναι. Πρόκειται για την ίδια γλώσσα. Η αλήθεια που μεταφέρουμε δεν απειλεί κανέναν, μόνον τον σατανά! Δεν ήρθαμε στην Γη για να κολακεύσουμε το κακό μέσα στον άνθρωπο, αλλά για να τον ελευθερώσουμε από αυτό. Ούτε το ζητούμενο είναι να είμαστε αρεστοί. Κάθε ψυχή επιλέγει τον δρόμο και τον τρόπο της πορείας της προς τον Θεό. Δεν είναι όλα για όλους. Ούτε υπάρχει για σένα αλήθεια, την οποία η ψυχή σου δεν  αναγνωρίζει και δεν αναπαύεται σε αυτήν. Μόνο στο καρδιακό μέγεθος μπορούμε να συναντηθούμε! Μόνον αν η ψυχή αναπαύεται στο μαζί επιτρέπουμε στον Ραφαήλ να μας χαρίσει τα δώρα του. Μόνο στο μαζί υπάρχει ελπίδα: αυτός που κέρδισε το πνευματικό λαχείο να το μοιραστεί με όλους! Σε αυτό το καρδιακό μαζί συσπειρώνουμε ολόκληρη την ανθρωπότητα καθώς κινείται θεουργικά το ντόμινο σε όλο το σώμα της…  Αγάπη δεν είναι να παίζεις τα παιγνίδια των άλλων, αλλά να στηρίζεις εσωτερικά, με ορατό και αόρατο τρόπο, το νήμα της ζωής τους. Ακόμα και αν σε μισήσουν ή σε απορρίψουν, να ποτίζεις το Δέντρο της Ζωής τους! Θέλεις όλοι να ζήσουν την ομορφιά και το φως της ζωής. Αυτό ήρθαμε εξάλλου να κάνουμε στην Γη: να ποτίσουμε το Δέντρο της Ζωής του κόσμου! Κατ’ αρχάς μη χρεώνοντας το κακό στον άνθρωπο. Η αυστηρότητα είναι ευκαιρία να διορθώσει κανείς το τιμόνι όταν δεν βρίσκεται στο κέντρο του και ασεβεί απέναντι στον Εαυτό του. Αγάπη είναι να θέλεις την σωτηρία όλων των όντων! Και να εργάζεσαι πνευματικά γι’ αυτό. Το μαζί είναι ο χάρος του Εωσφόρου! Τον αναιρεί! Τον εκτοπίζει! Πάντοτε ο Εωσφόρος ξεμοναχιάζει τον άνθρωπο για να τον χτυπήσει. Και πάντοτε του ξηλώνει μέσα του το μυστήριο της ενότητας, από το οποίο εκείνος πρώτος αποστάτησε! Ευτυχώς πάντοτε η επόμενη στιγμή, το ΤΩΡΑ, όσο ζούμε, είναι του Θεού! Ο Χριστός μίλησε για ανακαίνιση του ανθρώπου. «Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!» Μόνο ως παιδιά μπορούμε να ζήσουμε την αθωότητά μας και την αθωότητα των άλλων. Όχι γιατί είμαστε άψογοι, αλλά γιατί είμαστε παιδιά! Στηρίζουμε το δικαίωμα του παιδιού να ζήσει μέσα σε κάθε άνθρωπο! Ο Θεός θέλει να ζήσει ό,τι ήρθε σε ύπαρξη! Και δίνει νήματα και ευκαιρίες ζωής! Πού αλλού, λοιπόν, μπορεί ο άνθρωπος να στηρίξει το αίτημα της ζωής του παρά στον Θεό! Ζητάτε πρώτα την βασιλεία των ουρανών… Ποια είναι αυτή η βασιλεία; Βασιλεία των ουρανών είναι η πλήρης μας δυνατότητα! Βασιλεία των ουρανών είναι η Υιότητα, η ομολογία δηλαδή πως είμαστε παιδιά του Θεού. Ο Χριστός στην προσευχή που ο ίδιος έδωσε, ιεράρχησε τον άνθρωπο μέσα σε δύο λέξεις: κατακόρυφα ως προς τον έναν Πατέρα, τον κοινό Γεννήτορα, και οριζόντια ως προς όλους τους ανθρώπους, τους  ισότιμους αδελφούς του. Πάτερ ημών… Ο άνθρωπος διανοείται το Δέντρο της Ζωής του χωρίς ρίζα! Χωρίς Θεό! Αφού όμως δεν ζει την κατακόρυφη διάσταση, ούτε την οριζόντια μπορεί να ζήσει: το ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ. Ο άλλος τότε είναι ξένος, είναι εχθρός. Δεν είναι αδελφός. Ορφανός ο άνθρωπος, χωρίς Γεννήτορα και αδέλφια, βιώνει τον κόσμο ως ερημικό τοπίο αποστεωμένο από την ζωοφόρο αγάπη. Ζητά γνώση χωρίς Θεό, δύναμη χωρίς Θεό, δικαιοσύνη χωρίς Θεό, καλοσύνες και ελεημοσύνες χωρίς Θεό! Χωρίς δηλαδή να αναλαμβάνει την ηθική και πνευματική ευθύνη του εαυτού του! Γι’ αυτό ο κόσμος με τόσους ιδεολόγους και φιλάνθρωπους παραμένει αλύτρωτος! Γιατί έχει εκπέσει μέσα στον άνθρωπο η πρωταρχική αξία: ο Θεός και Δημιουργός του Παντός. Χωρίς τον Θεό στην πρώτη θέση, στον εσωτερικό του θρόνο, ο άνθρωπος είναι εξόριστος από τον ίδιο του τον εαυτό. Αλύτρωτος χτυπιέται ανελέητα στα βράχια των αντιθέσεων του νου! Οι πράξεις του δεν έχουν ευλογία, δηλαδή πνευματική δυναμική να επιφέρουν αληθινές αλλαγές, αφού δεν είναι πλήρεις, η εκκίνησή τους δεν είναι η καθαρότητα του θεϊκού εαυτού αλλά η αυθαιρεσία του εγώ. Θεός στην πρώτη θέση σημαίνει επικέντρωση, εσωτερική προσοχή στο θεϊκό σημείο. Εκεί βρίσκεται η δύναμή μας. Κυρίως όμως σημαίνει ιεράρχηση. Και ο άνθρωπος θέτει το εγώ του υπεράνω του Θεού! Το μέγα πρόβλημα του ανθρώπου είναι ότι παραμένει ανιεράρχητος! Γι’ αυτό και μισεί ή πολεμά τους απεσταλμένους του Θεού αντί να τους αγαπά! Ζηλεύει το χάρισμά τους αντί να λαμβάνει την ευεργεσία τους ώστε να ανθίσει και το δικό του! Αφού όμως δεν μπορεί να περιέχει έναν απεσταλμένο αλλά αντιθέτως περιέχεται από αυτόν, έχει μόνον μία πρόσβαση στην αλήθεια που εκείνος μεταφέρει: να τον αγαπήσει! Αλλιώς δεν μπορεί να πάρει τα δώρα του. Αν υπήρχε στον κόσμο αληθινή φιλία δεν θα χρειαζόταν ο άνθρωπος τάγματα και σέκτες. Κανείς όμως που δεν αγαπά δεν πιστεύει ότι αγαπιέται! Ο άγγελος όλα τα ανατινάζει προς χάριν της αγάπης! Δείχνει μέσα από τον τρόπο που κινείται ανάμεσα στους ανθρώπους την αληθινή φιλία, το αληθινό δωρεάν, την αληθινή ακτημοσύνη και κοινοκτημοσύνη, χαράζοντας καινούργιες φωτεινές διαδρομές... Δείχνει την ελευθερία που ο Χριστός εγκατέστησε στους μαθητές του και σε όσους τον ακολούθησαν: την ελευθερία τους από τον κόσμο! Είναι πάντοτε ο μεγάλος αναρχικός! Περπατά πάντοτε στον κόσμο χωρίς να αποστρέφεται καμιάς μορφής πόνο ή αμαρτία. Εξάλλου ο Χριστός μόνον την υποκρισία καταδίκασε τόσο ακραία! Γιατί είναι ψεύδος. Και πατέρας του ψεύδους είναι ο διάβολος! Ήρθαμε να δείξουμε πως το σημείο της ευλογίας για μας είναι ο Ραφαήλ και όχι ο κόσμος! Η ασφάλειά μας είναι στον Θεό που μας αποκαλύπτεται και όχι στον κόσμο! Ο άνθρωπος είναι ακόμη αμήχανος στο να χειριστεί ταυτόχρονα τα μεγέθη του Θεού και του κόσμου… Ποτέ μην εμπιστευτείτε όμως τον κόσμο περισσότερο από τον Θεό! Το αίτημα της ευτυχίας και της ευημερίας μας μόνον ο Θεός μπορεί να το ικανοποιήσει. Τα δώρα των ανθρώπων είναι περιστασιακά και με ανταλλάγματα, και έχουν πάντοτε ημερομηνία λήξης. Ας είμαστε εμείς που προσφέρουμε στους άλλους αυτό που ζητάμε από εκείνους! Η αγάπη δεν χρειάζεται δύο! Και ένας φτάνει! Δεν προσκυνά ο Θεός τον κόσμο! Ο κόσμος θα προσκυνήσει τον Θεό για να σωθεί! Και όταν λέμε να «προσκυνήσει», εννοούμε να υπαχθεί πνευματικά, να ιεραρχηθεί! Και τότε όλα τα υπόλοιπα θα προστεθούν. Είμαι εδώ για να σας υποψιάσω ότι κάτι συμβαίνει πίσω και πέρα από αυτό που φαίνεται! Δεν έχουμε χρόνο! Ας μην κρίνουμε τον άγγελο του Θεού… Εκείνος γνωρίζει γιατί και πώς πράττει. Το βέβαιο είναι πως πάντοτε πράττει υπέρ του ανθρώπου. Πλησιάζουμε ένα μεγάλο κατώφλι. Και έχουμε προειδοποιηθεί. Ο Ραφαήλ μηδένισε πολλές φορές το κοντέρ της ζωής μας διαγράφοντας το παρελθόν. Όσοι δεν το πίστεψαν, έχασαν την ευκαιρία, δεν έλαβαν το δώρο του! Η Βασιλεία των ουρανών είναι να ανοίξουμε τα δώρα μας! Ο ιερός λόγος ούτως ή άλλως αφορά την καρδιά που λειτουργεί! Δεν έχει ισοδύναμο στον ανιεράρχητο άνθρωπο! Χρειάζεται να λειτουργεί η καρδιά! Ο Χριστός έφερε τον πολιτισμό της χάριτος, ελευθερώνοντας τον άνθρωπο από την κατάρα του νόμου και τον πρωτογονισμό της τιμωρίας. Αντιστοιχεί η συνείδησή μας στο έλεος; Συγχωρούμε;  Τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την χάρη του Θεού!
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: