Δεν υπάρχει τίποτα πιο υπερβατικό από την φιλία!

Ο Χριστός δεν δίδαξε στον άνθρωπο τίποτα λιγότερο από την φιλία! Είναι συνταρακτικός ο τρόπος που έζησε και κινήθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο ίδιος εξάλλου απευθύνθηκε στον άνθρωπο ως φίλο και όχι ως δούλο, γκρεμίζοντας έτσι ένα παρελθόν μεταφυσικής υποτέλειας. Ζούσε μαζί με τους μαθητές του με απλότητα, μοιραζόταν την καθημερινότητά τους… Όσοι τον ακολούθησαν, παρέμειναν μαζί του όπως τους συνάντησε, άλλοι παντρεμένοι και άλλοι ελεύθεροι, όλοι όμως αφιερωμένοι και γοητευμένοι από τον παράξενο αυτόν Μεσσία! Ο οποίος ζούσε απλά σαν κι αυτούς, αλλά ταυτόχρονα θαυματουργούσε! Ο Χριστός δίδαξε την αγάπη, την φιλία, τον κοινοτικό βίο, το μαζί που όλα τα μοιράζεσαι… Ένας ήταν ο Μάγκας στην ιστορία, ο Χριστός! Ο μέγας ανατροπέας! Ήρθε σε ρήξη με την εξουσία ξεμπροστιάζοντας το ψέμα και την υποκρισία. Νίκησε με μόνη την δύναμη του πνεύματος, παραμένοντας 2.000 χρόνια τώρα το άγιο, το αληθινό μας πρόσωπο. Αγκάλιασε τον άνθρωπο χωρίς καμιάς μορφής ταξικότητα, τον περιέθαλψε, και τον θεράπευσε, διδάσκοντάς του την αλήθεια! Τον προειδοποίησε ότι ζωή δεν υπάρχει μετά αν δεν γίνει ως τα παιδία, δηλαδή αθώος, χωρίς πρόθεση, αφού σε αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών… Δίδαξε στο φως της ημέρας, φανερά, όχι εν κρυπτώ, τολμώντας να αποκαλέσει τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους -οι οποίοι προσπαθούσαν να τον παγιδεύσουν στις σοφιστείες τους- τέκνα του διαβόλου! Ο άνθρωπος αναζητά φιλοσοφίες, ψυχολογικές θεωρίες και πολιτικά συστήματα για να κάνει τον βίο του δίκαιο και ευτυχή. Ό,τι όμως οικοδόμησε ο πολιτισμός ως ανθρωπιστικό ιδεώδες προέρχεται από την Χριστική διδασκαλία! Ο άλλος όχι ως εχθρός αλλά ως αδελφός -αφού είναι και εκείνος πρόσωπο δηλαδή όψη Θεού-, είναι η αξεπέραστη ανατροπή που κόμισε ο Χριστός στην ιστορία του κόσμου! Είναι εντελώς διαφορετική η οπτική του κόσμου όταν ομολογείς τον ένα, κοινό Γεννήτορα των ανθρώπων και ως εκ τούτου και την αδελφική σχέση με όλα τα ανθρώπινα όντα. Από αυτή την οπτική απορρέει η συγχωρητικότητα, η αλληλεγγύη, η προστασία των αδυνάτων, η ελεημοσύνη, το έλεος. Αν ο σύγχρονος κόσμος τηρούσε την αρχαία εντολή της δεκάτης -την οποία ανανέωσε ο Χριστός, παρότι ο ίδιος τα έδωσε όλα!- δεν θα υπήρχε φτώχεια στην Γη. Η αριστερά που ευαγγελίστηκε την δικαιοσύνη και την ισότητα δεν εξέφρασε παρά την απόπειρα να πραγματοποιηθεί στην Γη η Χριστική ηθική. Ο κομμουνισμός προσπάθησε να την επιβάλει βίαια και χωρίς Θεό! Με τον ίδιο τρόπο που οι ψυχολόγοι και οι ψυχαναλυτές θέλουν να θεραπεύσουν την ανθρώπινη ψυχή με εκλογικεύσεις και αναλύσεις χωρίς να έχουν κατανοήσει την μόνη θεραπεία της ψυχής που δίδαξε ο Χριστός: την αγάπη και την συγχώρηση. Είδαμε στον λεγόμενο υπαρκτό (ανύπαρκτο!) σοσιαλισμό απλώς να υποκαθιστούν τα θρησκευτικά αρχέτυπα με το κόμμα και τους ηγέτες του, σε παράκρουση εβραϊκής πατριαρχίας! Παρατηρούμε στις μέρες μας τις ανθρωπιστικές και τις κοινωνικές επιστήμες, σε αντίθεση με τις θετικές, να είναι σε παρακμή. Τι γνωρίζουν για τον άνθρωπο, αφού ύστερα από τέτοια κομπορρημοσύνη και ρηματική κατάχρηση αδυνατούν να τον βοηθήσουν; Γιατί δεν υπάρχει θεραπεία άλλη από την αγάπη! Ο άνθρωπος ζητά αυτόν που θα τον αγαπήσει για να λυτρωθεί. Αυτόν που θα τον αποδεχτεί με το σκοτάδι του μαζί και δεν θα τον απορρίψει! Όλη εξάλλου η διαδικασία της μάθησης βασίζεται στην ενθάρρυνση, στο «sweet way», για να έχει καρπούς… Αν ο άνθρωπος δεν κάνει συναισθηματικό εμετό, ώστε να αποβάλει πικρίες, χρεώσεις, κακίες και κάθε λογής σάπια συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις, δεν θα βρει ποτέ την ψυχική του υγεία! Αν δεν συγχωρήσει, αν δεν λουστεί στο έλεος, δεν θα μπορέσει να καθαριστεί και να επιτρέψει την κβαντική λειτουργία του εαυτού του ως πομπού και δέκτη διευρυμένων μηνυμάτων ζωής. Δεν θα ζήσει Ζώσα Ζωή στο διηνεκές. Αν δεν αδειάσουμε από τα σκουπίδια, δεν θα γεμίσουμε από το ελιξίριο της ζωής! Ο εγκέφαλος, αυτό το μαγικό εργαλείο εκπομπής και λήψης νοημόνων μηνυμάτων ζωής, δεν αντέχει τόση εκλογίκευση, τόση «τάξη». Όπως λέει και ο Ελύτης, πάντοτε η «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει! Η υπερβολική τάξη, η υπερβολική ταξινόμηση και εκλογίκευση, η υπερβολική λογική ανάλυση τρελαίνει τον άνθρωπο, ο εγκέφαλος του γίνεται επιληπτικός. Και αυτό που ο ίδιος δεν αντέχει, θέλει να το εφαρμόσει και στις κοινωνίες του! Το μυστήριο του ανθρώπου, εντούτοις, χρειάζεται απέραντη «ευρυχωρία» για να λειτουργήσει. Την ευρυχωρία της αγάπης! Μόνο το κβαντικό πρότυπο ανταποκρίνεται στην φύση του ανθρώπου! Ο κβαντικός χορός εν μέσω των αντιθέσεων που διαρκώς ανοίγει προς τα πάνω τον ατέρμονα κοχλία! Είναι δυστυχής ο άνθρωπος γιατί αυτό που δημιουργεί δεν αντιστοιχεί στην κβαντικότητα του, την ελευθερία της φύσης του. Κατ’ αρχάς η πορεία είναι αφαιρετική και όχι προσθετική. Να μείνουμε στο καίριο, το ακριβές, το πλήρες νοήματος. Ο πολιτισμός μας είναι σωρευτικός, ποσοτικός, think big: περισσότερη γνώση, περισσότερα αγαθά κ.λπ. Ενώ ο δρόμος προς το μυστικό κέντρο, το κινούν ακίνητο, είναι ακριβώς αντίθετος: αφαίρεση! Απλότητα, απλότητα, απλότητα! Αφαίρεση ως την άγια κενότητα του νου -για την οποία μιλά αιώνες το Άγιον Όρος- εκεί όπου συντελείται το θαύμα της αγιοπνευματικής πλήρωσης. Ο άνθρωπος της γραμμικής λογικής διαρκώς αναζητεί άλλο τόπο, περισσότερη γνώση, άλλον Μεσσία κ.λπ. Το παν ΟΛΟΝ είναι εντούτοις εδώ, τώρα, μπροστά μας -όσο ζούμε... Δεν είναι άλλος τόπος, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, είναι άλλος τρόπος του ΖΗΝ. Ο Χριστός ομολόγησε με δύναμη τον Πατέρα του. Και ανατίναξε τον Άδη! Ο άνθρωπος νοεί το Δέντρο της Ζωής του χωρίς ρίζα, χωρίς Θεό. Γι’ αυτό ξεραίνεται! Αν ο Χριστός ερχόταν για να μας ελέγξει, δεν θα γινόταν καθόλου αποδεκτός από την θεσμική Εκκλησία. Ο Ντοστογιέφσκι στον Ιεροεξεταστή περιγράφει μεγαλοφυώς τους λόγους γιατί… Απλώς θα μας χάλαγε το οικοδόμημα που στήσαμε στο όνομά του και βολέψαμε την ίδια αρχαία υποκρισία! Οι εκκλησίες θα έπρεπε να στεγάζουν, να ταΐζουν και να περιθάλπουν τους φτωχούς και αναξιοπαθείς. Το ίδιο και οι καρδιές, πέρα από τις προθετικές φιλανθρωπίες. «Τα απλά του λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες…» Έλεγαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι για τον Χριστό: «Πώς μιλάει έτσι, αφού δεν έμαθε γράμματα!» Το ίδιο ιερατείο κρατά τον κόσμο μακριά από την θεοφόρο απλότητα και την φυσική σχέση του ανθρώπου με την αλήθεια και τον Δημιουργό του. Είμαστε όμως διατεθειμένοι να δεχτούμε την αλήθεια; Να μην οπισθοχωρούμε μπρος στην αλήθεια; Να δεχτούμε να μπούμε στα βάθη εκείνα που εξουσία δεν έχει ο μολυσμένος από τον Εωσφόρο νους; Πνεύμα ο Θεός! Όταν ο Ηλίας μου πούλησε τον βαφτιστικό του σταυρό για να ταΐσει τους φτωχούς, μου είπε: «Εγώ είμαι ο σταυρός! Δεν χρειάζομαι χρυσάφια! Αυτά είναι για να ταΐζουμε τση φτωχούς!» Και άνοιξε τα χέρια του και έγινε ο ίδιος ζωντανός σταυρός! Η αυθεντικότητα και η αμεσότητα με την οποία ζούσε τον Θεό ο Ηλίας, όπως και η Νίκη, έχουν πολλά να μας διδάξουν. Αυθεντικά λαϊκοί άνθρωποι και οι δύο, αγράμματοι, είχαν εντούτοις όλη την σοφία της ζώσας αλήθειας. Γνώριζαν την φιλανθρωπία και την συμπόνια χωρίς όρια. Καθώς και την ευθύτητα της άμεσης επαφής με τον Θεό. «Ή κλειστά έχω τα μάθια μου ή ανοιχτά το ίδιο κάνει!» μου έλεγε. «Όπου πατώ πατεί ο Θεός!» Ποιος θα ξεχάσει το ευθύβολο βλέμμα της Νίκης; Όπως και τον Ηλία, δεν μπορούσες ούτε εκείνην να την ξεγελάσεις! Δεν άντεχε το ψέμα μπροστά στο βλέμμα τους! «Μπαγαπόντηδες» αποκαλούσε ο Ηλίας τους παπάδες. Όταν όμως είδε έναν άγιο τον αναγνώρισε αμέσως! Χριστιανοί χωρίς Χριστό είναι τα ποίμνια που στοιβάζονται στις εκκλησίες. Τυπολάτρες που δεν μπορούν να κοινωνήσουν τον Χριστό σε κάθε μπουκιά ψωμιού που θα φάνε και κάθε γουλιά κρασιού που θα πιούν! Να ζήσουν δηλαδή ευχαριστιακά! Τιμούν, υποτίθεται, τα άμφια, τους σταυρούς και τα αξιώματα, αλλά είναι υποκριτές, όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Ας αποφασίσουμε να απορροφήσουμε όλα τα «κονδύλια» του Θεού, να πάψει να μας αρκεί η στοιχειώδης ζωή των αισθήσεων. Μεριμνούμε και ανησυχούμε και φοβόμαστε για τις υλικές μας απώλειες και δεν ανησυχούμε που χάνουμε την ψυχή μας, την ίδια την προοπτική της ζωής μας! Η φιλία που δίδαξε ο Χριστός δεν έχει στεγανά! Είναι ζωή ειλικρινώς ανοιχτή προς τον άλλον… Πρόκληση επανένταξης στο μυστήριο της ενότητας! Ο άνθρωπος έτσι όπως ζει, είναι έξω από την γιορτή του κόσμου! Απών από τον εαυτό του. Βολεμένος στα λίγα τετραγωνικά του νου του ίσα ίσα αντιμετωπίζει τον τρόμο της ύπαρξης. Αφού το θέλει ο Ραφαήλ, δεν θα σωπάσω πλέον, αλλά κάθε φορά θα σας λέω κάτι από την ωραιότερη ιστορία του κόσμου με την οποία γεννήθηκα! Σας επισημαίνω λοιπόν ότι μπροστά μας συμβαίνει Θεός, ο Ραφαήλ μάς αποκαλύπτεται, μάς διδάσκει, μάς προστατεύει, μάς θεραπεύει… Και υπάρχει μια ανεξήγητη χλιαρότητα, δειλία να μπούμε βαθύτερα σ’ αυτό που συμβαίνει. Και ασέβεια. Οι απεσταλμένοι του Θεού είναι υπηρέτες των ανθρώπων! Δεν χρειάζεται να τους αντιπαθούν! Είναι εδώ για να τους το κάνουν πιο εύκολο. Για να δώσουν είναι εδώ! Ο άνθρωπος φυσικά και μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με τον Θεό, αφού εκείνος τον δημιούργησε. Δεν είναι όμως τυχαία τα όντα που ο Θεός κάθε φορά στέλνει. Οι απεσταλμένοι έχουν την ανθρώπινη φύση, αλλά γεννήθηκαν χωρίς το κεντρί της κακίας! Φέραμε μια πρωτόγνωρη ελευθερία και οπτική για τον άνθρωπο προκειμένου να συνδεθεί με την ζώσα ζωή. Μεταφέρουμε έναν πνευματικό πολιτισμό χωρίς τα όρια και τις δεσμεύσεις του παρελθόντος: την ανεικονική λατρεία του Θείου! «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν…» Και παραμένει τόσο δύσκολο να αποβάλει την ειδωλολατρία του ο άνθρωπος! Ο Χριστός είπε: «Αν υψωθώ εκ της γης, ελκύσω πάντας ημάς!» Το ίδιο λέει και τώρα. Γι’ αυτό, ας μείνουμε με απλότητα και αθωότητα σ’ αυτό που συμβαίνει. Ο άγγελος μάς διδάσκει την φιλία! Το υπέροχο μαζί. «Αν οι άνθρωποι ζούσαν την φιλία, δεν θα αναζητούσαν τάγματα και οργανώσεις». Ας μείνουμε με αθωότητα σ’ αυτό το μαζί! Στο πνευματικό αστρόπλοιο του Ραφαήλ! Για να μην χαθεί κανείς! Ήρθαμε εδώ για να σπάσουμε τα αμπάρια του κόσμου! Ας βρει την δύναμη καθένας να προσθέσει την ψυχή του. Να γίνει η ζωή στην Γη συμβατή προς την πνευματική καταγωγή του ανθρώπου. Για το ΕΥ ΖΗΝ του κόσμου! Ας πάρουμε την ζωή μας και την τύχη μας στα χέρια μας! Αντέχετε να παραμερίσουμε όλα τα παραπετάσματα της αλήθειας; Ας ανατινάξουμε το μπουρδέλο του Εωσφόρου! Τίποτα λιγότερο από αυτό! Σας απευθύνομαι εν αληθεία. Είμαι οι λέξεις μου!

*