ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Δεκ 2011

2012 ευχές για Φως, Φως, Φως!


Ότι παιδίον εγενήθη ημίν
υιός και εδόθη ημίν
ού η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού
και καλείται το όνομα αυτού
μεγάλης βουλής άγγελος
θαυμαστός σύμβουλος
Θεός ισχυρός
εξουσιαστής
άρχων ειρήνης
πατήρ του μέλλοντος αιώνος.
(Ησ. Θ, 6)
Το παιδίον είναι και πεδίο, ενέργεια. Ο Χριστός δεν υπάρχει ακόμα, δεν αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. Το πεδίο φαίνεται ως παιδί. Το παιδί αυτό που γεννιέται είναι και Υιός για μας. Ο Ησαΐας μιλάει για την γέννηση του ίδιου του Θεού μέσα στον άνθρωπο, και στην συνέχεια για το πώς θα νικηθούν οι φυλές και από ποιον. Πρέπει να τροποποιηθείς, να γίνεις ένα άλλο ον, το οποίο είναι ο ίδιος ο Θεός! Έρχεται ως άγγελος μεγάλης βουλής αφού ο Θεός δεν μπορεί να κατοικήσει μέσα σε σώμα. Σύμβουλος θαυμαστός: ο ίδιος είναι θαύμα Δύναμης. Εγενήθη σημαίνει εκτός χρόνου. Είναι το άχρονο σημείο της ενοίκησης του ανθρώπου από τον Θεό. Παιδίον εγενήθη: δόθηκε Υιός σ’ αυτό το παιδίον. Εγενήθη, Υιός εδόθη, αρχή εδόθη: είναι η πρώτη και δεύτερη γέννηση, και η παραχώρηση του Θεού. Στην πρώτη γέννηση γεννιέσαι ό,τι είσαι, στην δεύτερη δίνεται χάρη, αφού θεωρείσαι Υιός Θεού, και στην τρίτη μετατρέπεσαι -από αυτό που γίνεσαι στην δεύτερη γέννηση- σε αρχή. Επί του ώμου αυτού: κάθεσαι πλέον στον ώμο αυτού του όντος, το οποίο σε μεταφέρει για να μην προσκόπτει το πόδι σου επί λίθου… Σε «μεταφέρει» πλέον το ον αυτό! Μεγάλης βουλής άγγελος: μετατρέπεσαι σε θρόνο που είναι η υψηλότερη πνευματική μορφή! Μετά από αυτή την κατάσταση, γίνεσαι πατήρ του μέλλοντος αιώνος. Ως σύμβουλος θαυμαστός βούλεται και συναποφασίζει μαζί με σένα για τα θαύματα… Θεός ισχυρός: είναι εξουσιαστής, όλα υπακούν σε αυτόν ώστε να τα οδηγήσει στην ειρήνη! Καταργείται έτσι η Πτώση και ο θάνατος! ΑΜΗΝ.
*

30 Δεκ 2011

Η «Γουατεμάλα» του Mena House

In memoriam
Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε τόπος! Η Γουατεμάλα, ας πούμε, και όχι ο μαγικός κήπος του Mena House μπροστά στις Πυραμίδες! Ίδιο εξάλλου το ζητούμενο της ψυχής σε κάθε σημείο: το θαύμα της αποκάλυψης του εαυτού! Πόση αλήθεια αντέχει το βλέμμα! Πόση Λάμψη ο νους! Πόση διαυγή αίσθηση η καρδιά!
«Δεν δικαιούται κανείς να είναι μαζί σου, αν γι’ αυτόν δεν είσαι μπουκάλι νερό στην έρημο…»
*

Στο μεγάλο τζαμί της Ακρόπολης του Καΐρου

1997: μετά από μια στοχαστική περιπλάνηση στα σοκάκια της αρχαίας Ακρόπολης του Καΐρου, με την σκέψη μου στον Δημήτριο Σεμελά τον υπέροχο, χάθηκα χάρη στο μακρύ μου φουστάνι και το μαντήλι στα μαλλιά, μέσα στην ανωνυμία του πλήθους στο μεγάλο τζαμί. Εκείνο το αξέχαστο δειλινό, στο τέλος μιας συναρπαστικής ημέρας στο αγαπημένο Κάιρο, ανάμεσα στις μουσουλμάνες γυναίκες που γεμάτες κατάνυξη προσεύχονταν, έσμιξα κι εγώ την δική μου ευτυχισμένη προσευχή μαζί τους… Η ζεστή ψυχή της Ανατολής μ’ αγκάλιασε σιωπηλά για μια ακόμη φορά… Μετά το τέλος της προσευχής, ήρθαν οι γυναίκες κοντά μου σαν μελίσσι και μ’ αγκάλιασαν πολιορκώντας με με ερωτήσεις καθώς με περιεργάζονταν με απόλυτο ενδιαφέρον! Μουσουλμάνα με τους μουσουλμάνους στα τζαμιά του αραβικού κόσμου, εβραία με τους εβραίους στο τείχος των θρήνων της Ιερουσαλήμ, βουδίστρια με τους βουδιστές στις στούπες της Ινδίας, του Νεπάλ, και της κοιλάδας των Ιμαλαΐων, ινδουίστρια με τους ινδουιστές, αλλά και σε ζωροαστρικούς και παγανιστικούς ναούς στην Περσία, στο φως των αρχαιοελληνικών ναών, σε εκθαμβωτικές ορθόδοξες ελληνικές εκκλησίες, σε κάθε λογής ιερά όλων των θρησκειών και των δογμάτων στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και την Ασία, συμπροσευχήθηκα με το πολύχρωμο πλήθος στον έναν Θεό για το τέλος του πόνου! Ας είναι ευλογημένα τα μάτια που κοίταξα και με κοίταξαν σ’ όλα τα σημεία της γης! Αυτά θα πάρω μαζί μου φεύγοντας από την γη! Και θα τα εναποθέσω στο μέγα θεϊκό έλεος! Αμήν.
*

Με την Ζωή, στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο (2000)

Ένα κρινάκι και ένας σταυρός από την εκκλησία του Ευαγγελισμού στην Αλεξάνδρεια και την έρημο της Γκίζας, τα σημεία πως το φωτεινό ταξίδι συνεχίζεται…
Σκηνή πρώτη: Αλεξάνδρεια
Η Αλεξάνδρεια γιορτή! Το παιδικό όνειρο! Πάνω σε μια άμαξα που έσερναν ψωραλέα άλογα και έτριζε σαν να επρόκειτο να διαλυθεί από στιγμή σε στιγμή, διασχίσαμε ένα τεράστιο πολύβουο πλήθος σε ατμόσφαιρα πανηγυριού, έξαρσης χαράς και ζωής! Νύχτα και όλοι οι άνθρωποι στον δρόμο! Η μεθυστική Ανατολή! Λαμπιόνια, μαγαζιά, κάθε λογής εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία ανοιχτά, οικογένειες με τσούρμο παιδιά στους δρόμους, ένας ολόκληρος κόσμος που ζωντανεύει την νύχτα!
Σκηνή δεύτερη: Κάιρο
Καθισμένες στην άμμο μπροστά στον πέτρινο όγκο της Πυραμίδας του Χέοπα, μετρήσαμε την ζωή μας ως εδώ! Ανύπαρκτο το επόμενο σημείο χωρίς φτερά, χωρίς ελπίδα! Χωρίς θαύμα! Ο άγγελος ήδη περίμενε μόλις ένα βήμα μπροστά…
Σκηνή τρίτη: επιστρέφοντας στις 9.10 στην Αθήνα, συνάντηση με τον άγγελο στην καφετέρια «Μαϊμού»! Σημασιολογικό το περιπαιχτικό όνομα! Εκεί, στην «Μαϊμού», άνοιξε το πέπλο της ζωής μου για τα επερχόμενα… Λίγο πριν φτάσω στην Συνάντηση, ένα φορτηγό κόντεψε να με συνθλίψει… Έζησα! Και ήρθα σε Σένα: το αιώνιο παρόν της ζωής μου!
*

1986, ταξίδι στην Άνω Αίγυπτο

Με την συνταρακτική φωνή του μουεζίνη αποχαιρετίσαμε για μια ακόμα φορά την πολιτεία της Γκίζας… Πίσω μας η Μεγάλη Πυραμίδα και η Σφίγγα να αναπνέουν! Πρώτη φορά περπατήσαμε στην πίσω πλευρά της Σφίγγας… Εντυπωσιακή η ουρά και τα πόδια της. Η άμμος κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της… Αυτή μόνο μπορεί να γνωρίζει την ηλικία της Σφίγγας καθώς δεκάδες φορές την σκέπασε και την αποκάλυψε στους αιώνες…
Από το Κάιρο «ντογρύ» -αφού αυτή ήταν η μόνη λέξη που καταλάβαινε ο Μωχάμετ, ο οδηγός μας- στην Άνω Αίγυπτο που είναι κάτω! Μετά δυσκολίας κάναμε κάποιες απαραίτητες στάσεις. Ασκηταριά και μοναστήρια της Αγ. Ελένης στην μείζονα περιοχή. Αρχαία Λυκόπολη, πατρίδα του Πλωτίνου. Εδώ έζησαν ο Παχώμιος και ο Νεστόριος. Μες στην έρημο ιστορημένος ο Χριστός ένδοξος και η Παναγία με το αστέρι… Στην Ντέντερα, σε ιερό του Όσιρι, βρέθηκε ο περίφημος αστρολογικός πίνακας (σήμερα βρίσκεται στο Λούβρο). Εδώ φυλασσόταν ένα από τα 16 κομμάτια του Όσιρι, τα πλευρά του. Ναός της Αθώρ. Στην οροφή του η θεά του Ουρανού Νουτ. Ουρανός το ίδιο το σώμα της! Στο Λούξορ ευτυχισμένες μέρες… Μουλιασμένοι στο φως και την ραστώνη της Αιγύπτου… Σε ειδυλλιακό αποικιακού στυλ ξενοδοχείο με θέα την δυτική όχθη του Νείλου και τα ερείπια των αρχαίων Θηβών, της πόλης του Άμμωνα, της «εκατόπυλης» όπως την ονόμαζε ο Όμηρος. Στην κοιλάδα των Βασιλέων και των Βασιλισσών. Εντυπωσιακός ο ναός του Λούξορ ο οποίος λειτούργησε μέσα στους αιώνες ως εκκλησία και ως τζαμί! Λειτουργήθηκε και από μας: ως σημείο της των πάντων ενώσεως… Μεγαλόπρεπη ιερή οδός με σφίγγες και κριούς ένωνε κάποτε τον ναό του Λούξορ με τον ναό του Καρνάκ. Γάμος στο διπλανό τζαμί… Ήχος και φως το βράδυ στο Καρνάκ! Για μια στιγμή φωτίστηκε όλη η μαγική ομορφιά του αρχαίου τόπου… Ο Μέγας Αλέξανδρος ξανάχτισε το άδυτο του ναού του Καρνάκ! Ένας οβελίσκος από τον ναό του Λούξορ μαρτυρεί στην Place de la Concorde στο Παρίσι την αρχαία δόξα… Φωταγωγημένος ο ναός του Λούξορ την νύχτα το ίδιο μαγικός. Μας υποδέχτηκε μια κουκουβάγια! Η φωνή του μουεζίνη να μπερδεύεται με το παρελθόν και το παρόν των τόπων... Όνειρο του Νίκου: πυρά στην αυλή του ναού, οι κίονες να ψηλώνουν σαν κυπαρίσσια. Ακούστηκε η μυστική λέξη QUEST: αναζήτηση του ιερού Δισκοπότηρου! Άβυδος. Εδώ ο συμβολικός τάφος του Όσιρι. Η ιερότερη γιορτή ήταν τα μυστήρια κατά την διάρκεια των οποίων το άγαλμα του Όσιρι μεταφερόταν με λέμβο στον τάφο του! Τελ ελ Αμάρνα, η πόλη του Αχενατόν! Η έρημος κατάπιε και τα τελευταία ίχνη που άφησαν οι μανιασμένοι εχθροί του μονοθεϊστή φαραώ. Απαλός αέρας μας διαπέρασε στα ερείπια του ανακτόρου της Νεφερτίτης, της αγαπημένης του Αχενατόν… «Ιδού η ωραία έρχεται» έλεγε το όνομά της… Ο πιο φορτισμένος συγκινησιακά τόπος για μένα. Το επίκεντρο του ταξιδιού. «Ήλιε Ατόν, φώναζε τ’ όνομά μου και δεν θα χαθώ ποτέ!» Στην Tuna el Gebel, δυτικά της Ερμούπολης, ο τάφος του Πετόσιρι, ιερέα του Θωθ-Ερμή. «Δώρο του Όσιρι» σήμαινε το όνομά του. Γνώριμη αύρα στον κυβικό ναΐσκο του τάφου. Πίσω του ο τάφος της Ελληνίδας Ισιδώρας, όπως αποκαλύπτει ένας ελληνικός πάπυρος. Τα χέρια της μας θύμισαν το χέρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά… Happy end του ταξιδιού κατά την επιστροφή στο Κάιρο το μαγικό του παζάρι!
*

Στο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού: η εξομολόγηση ενός κοσμοπολίτη μοναχού!

1982, στο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στην νέα πόλη της Ιερουσαλήμ. Αρχαίο μοναστήρι χτισμένο, σύμφωνα με την παράδοση, πάνω στο τρισυπόστατο «ξύλο» από το οποίο έγινε ο σταυρός του Χριστού. Φτάσαμε απόγευμα. Χτυπήσαμε πολλές φορές την πόρτα του περιτειχισμένου μοναστηριού. Καμιά απάντηση. Πάνω στην ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, βλέπουμε ένα μοναχό να μας φωνάζει από το παράθυρο ψηλά. Κατέβηκε αμέσως και άνοιξε την βαριά μοναστηριακή πόρτα. Ήταν ο Νάρκισσος, ηγούμενος και μοναδικός κάτοικος του μοναστηριού. Ένα πλάσμα σπάνιας ομορφιάς! Σίγουρα δεν του έδωσε τυχαία ο γέροντάς του το όνομα αυτό! Όπως μας είπε στην συνέχεια, από μια άξαφνη παρόρμηση κοίταξε έξω από το παράθυρό του και μας είδε! Οικείος και αγαπημένος μας υποδέχτηκε καρδιακά σαν να γνωριζόμασταν από πάντα! Μείναμε ώρες πολλές μαζί κουβεντιάζοντας… Μας μίλησε εξομολογητικά για την συνταρακτική ζωή του… Η νύχτα έπεσε χωρίς να το καταλάβουμε. Μας κράτησε να κοιμηθούμε στο μοναστήρι. Γεννήθηκε, όπως μας είπε, μέσα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Πάτρα όπου κατέφυγε η μητέρα του για να γλιτώσει από τις τελευταίες βόμβες που έριχναν οι Γερμανοί καθώς εγκατέλειπαν την Ελλάδα! Εννέα χρονών συνάντησε τον γέροντά του και αφιερώθηκε στην Παναγία! Πριν κατέβη στους Αγίους Τόπους, επί χρόνια στην Πάτμο κάθε μέρα έπλενε με «ροδόνερο και δάκρυα» το σπήλαιο της Αποκάλυψης… Ως ηγούμενος του Τιμίου Σταυρού με την εξαιρετική του μόρφωση και παρουσία έγινε γρήγορα ευρύτερα γνωστός. Ερχόντουσαν από όλο τον κόσμο να τον γνωρίσουν από κοντά, και να δουν την τεράστια συλλογή του από αντίκες και έργα τέχνης που γέμιζαν τα ακατοίκητα δωμάτια του μοναστηριού. «Ο αριστοκράτης μοναχός» έγραφαν γι’ αυτόν τα γαλλικά περιοδικά. Ώσπου μια μέρα ένιωσε να τον πνίγουν! Κάλεσε ένα φορτηγό, τα φόρτωσε όλα μέσα και απαλλάχτηκε μια για πάντα από αυτά! Από τα χείλη του άκουσα για πρώτη φορά τον ορισμό του μοναχού, ο οποίος γράφτηκε ανεξίτηλα στα βάθη του όντος μου: «ο πάντων χωρισθείς και πάσιν συνηρμοσμένος!» Μαζί με μία ακόμα συνταρακτική αλήθεια: ''Στον Θεό αφιερώνονται οι καλύτεροι των ανθρώπων και όχι οι αποτυχημένοι και ριψάσπιδες!"
*

Σουρεαλισμός, ή η αβάσταχτη μοναξιά ενός ιερέα!

Γαβαλοχώρι Κρήτης, Αύγουστος 2009. Χωριό παραδοσιακό με πολλά ενετικά σπίτια και εκκλησίες… Μεγάλη κοινότητα ξένων ζει μόνιμα εκεί. Ο ορθόδοξος ιερέας από την Σκωτία, σπάνιας μόρφωσης και θεολογικής παιδείας, διαπρεπής μουσικός, διανοούμενος που διαλέγεται με τις μεγαλύτερες σύγχρονες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας στον κόσμο. Οι ντόπιοι τραχείς, αδαείς, βάρβαροι! Την εκκλησία την επισκέπτονται μόνον για κηδείες και μνημόσυνα! «Δεν είσαι το στόμα που ταιριάζει σε τέτοια αυτιά» σκέφτηκα καθώς παρατηρούσα την αριστοκρατική του μορφή και την ησυχία στα γαλάζια μάτια του… Απλός, σοβαρός, ευγενής, χωρίς ίχνος υπεροψίας ή περιφρόνησης για το ανεκδιήγητο ποίμνιό του, το οποίο εξάλλου μόνο στο καφενείο-ταβέρνα του χωριού συναντούσε! Φορές πολλές μπήκαμε στις τεράστιες ενετικές εκκλησιές όπου λειτουργούσε μόνος, ολομόναχος από ανατολής ηλίου… Με την ψηλόλιγνη μορφή του σαν λαμπάδα να διαφαίνεται μέσα στο ιερό… Και ο αντίλαλος της φωνής του στον άδειο όγκο του ναού σαν από άλλο τόπο και χρόνο… Δεν θα ξεχάσω κάποιο Πάσχα την χαρά του καθώς μας είδε να μπαίνουμε στην εκκλησία… Το «κελί» του σπαραχτικό. Εντελώς άδειο. Χωρίς ραδιόφωνο, υπολογιστή, βιβλία, χωρίς το αγαπημένο του πιάνο… Αυτός ο επιφανής, χαρισματικός διανοούμενος σε τέτοια επιλογή σιωπής! Ανήμερα της Παναγίας τέλεσε με το αρχαίο τυπικό το τελευταίο μυστήριο στο χωριό, την βάπτιση της Χριστίνας από την Αυστρία, πριν φύγει οριστικά για την Σκωτία. Οι γριές τον αποχαιρέτησαν μυξοκλαίγοντας και οι άντρες με εμφανή αμηχανία! Άφησε πίσω του τις εκκλησίες που αναστήλωσε, και την βάση για ένα άσυλο που ονειρεύτηκε για τους ξένους και τους απόκληρους! Σίγουρα, οι κάτοικοι του χωριού δεν φαντάζονταν πως ο παπάς τους έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο -ύψιστη τιμή- σε μεγάλους καθεδρικούς ναούς της Αγγλίας, ούτε πως είχε αποφοιτήσει από τα καλύτερα πανεπιστήμιά της. Ίσως και να τον συμπάθησαν -αν εξαιρέσεις πως βρήκε το αυτοκίνητο του σπασμένο μια μέρα πριν φύγει… Τυχεροί όσοι σε ανακαλύψουν στην Σκωτία, παπά-Τζων. Εμείς πάντως σε αγαπήσαμε για όλους!
*

Το μόνο της ζωής τους παιγνίδι

Αρχές δεκαετίας του ’80, Αίγυπτος, στην έρημο της Σαχάρας. Μας προσκάλεσαν ντόπιοι για τσάι. Βρεθήκαμε έτσι στην μέση του πουθενά σε μια σκηνή στην έρημο. Απόλυτος μινιμαλισμός: το μόνο της περιεχόμενο ήταν πολύχρωμα χαλιά, μια τσαγιέρα στην μέση να αχνίζει, και μια ψιλόλιγνη, όμορφη γυναίκα με τα παιδιά της να μας κοιτάζει με αστείρευτο ενδιαφέρον! Σίγουρα της κάναμε τόση εντύπωση όσο και εκείνη σε εμάς! Αυθόρμητα έκανα την σκέψη πως σε όλη την ανατολή οι ρόλοι είναι αρχετυπικά σαφείς: το ζευγάρι είναι ζευγάρι, ο άντρας άντρας, η γυναίκα γυναίκα, το παιδί παιδί. Καθίσαμε ανακούρκουδα μαζί της παρακολουθώντας τις πίττες που ψήνονταν στην άμμο… Την προσοχή μας τράβηξαν τα παιδιά: έπαιζαν ευτυχισμένα στον αμέριμνο ατέλειωτο χρόνο της μικρής τους ζωής με ένα τοσοδά αυτοκινητάκι το οποίο πήγαιναν δώθε κείθε, πάνω κάτω… Γελούσαν όλο έξαψη, το αυτοκινητάκι άλλαζε χέρια και φτου κι από την αρχή! Δεν σταματούσαν να παίζουν με το αυτοκινητάκι αυτό όσην ώρα πίναμε τσάι στην σκηνή με το ίδιο ατέλειωτο ενδιαφέρον, την ίδια χαρά, την ίδια έξαψη. Με το μόνο της ζωής τους παιγνίδι!

*

«Αν δεν ντρέπεσαι κάνε ό,τι θες!»

Στους χωρίς αιδώ καιρούς μας τα λόγια σου, Ηλία μου, ακούγονται τόσο συνταρακτικά αληθινά! Η ντροπή λοιπόν είναι το όριο! Αυτό που ο σύγχρονος άνθρωπος έσπασε. «Αν δεν ντρέπεσαι, κάνε ό,τι θες!» Χάθηκε η ντροπή, και καθένας κάνει πλέον ό,τι θέλει!

*

Πίσω από τις πολυκατοικίες, οι Πυραμίδες!

1980: το πρώτο ταξίδι στην Αίγυπτο. Ακολούθησαν έκτοτε πολλά μέσα στα χρόνια. Η Αίγυπτος τόπος μητρικός όπως και η Παλαιστίνη. Όνειρο! Θρύλος! Να βρεθώ στις Πυραμίδες, στην Σφίγγα… Είχα δει εξάλλου στον ύπνο μου χρόνια πριν να πετώ πάνω από την έρημο της Γκίζας… Μπαίνοντας στο ταξί για να πάμε από την πόλη του Καΐρου στην Γκίζα η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που νόμιζα πως θα σπάσει. Δεν είχα καν κάποια εικόνα στα μάτια. Μόνο προσμονή. Αφού διασχίσαμε το Κάιρο αφήνοντας πίσω μας την πολύβουη γοητεία του, ξαφνικά, πίσω από τις πολυκατοικίες βλέπω να ορθώνεται ο πέτρινος όγκος της Πυραμίδας του Χέοπα! Αιφνιδιάστηκα! Είναι δυνατόν; Έτσι ξαφνικά, έτσι απλά; Σαν χωρίς «προειδοποίηση»! Τόσο απλά, όπως εξάλλου όλα τα μεγάλα συμβαίνουν την μαγική στιγμή που σου χαρίζονται…

*

Ο πιο αθώος αποχαιρετισμός

1993, στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Μηνά έξω από την Αλεξάνδρεια. Ζέστη, κι αυτή η βουερή σιωπή των αρχαίων τόπων… Ένας φύλακας ντυμένος με μια λιγδερή στολή και ένα ντουφέκι στον ώμο που έστεκε πάνω στο αποστεωμένο του σώμα σαν σε κούτσουρο, ανέλαβε την ξενάγησή μας. Πλήρης σουρεαλισμός! Γύρω δεν υπήρχε ψυχή σε μια απέραντη έκταση αδρής ερήμου. Θεός ξέρει πόσον καιρό είχε να δει επισκέπτη! Από την στιγμή που μας είδε, δεν μας άφησε ούτε λεπτό! Μιλούσε συνεχώς με κάτι «αιγυπτιακά» αγγλικά που μόνο από διαίσθηση καταλαβαίναμε τι ήθελε να πει καθώς κοιτάζαμε το μαυριδερό του πρόσωπο με τα εκφραστικά μαύρα μάτια αλλά και τις ασταμάτητες θεατρικές κινήσεις των χεριών του! Έτσι περάσαμε μαζί του ένα ολόκληρο πρωινό! Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, μας κοίταξε αποσβολωμένος: «Δεν είναι δυνατόν να φύγετε! Δηλαδή δεν θα σας ξαναδώ ποτέ;» είπε, κι άρχισε να κλαίει με μια λύπη τόσο δυνατή και παράξενη -σχεδόν μεταφυσική- που μας σπάραξε την καρδιά… Ευλογημένος να είσαι, φίλε μου, όπου κι αν βρίσκεσαι! Δεν θυμάμαι το όνομά σου! Θυμάμαι όμως την ψυχούλα σου! Και τα πιο ειλικρινή δάκρυα που είδα ποτέ να κυλάνε από ανθρώπινα μάτια…

*

Ηλίας, ένας ένσαρκος άγγελος…

1993, Αλεξάνδρεια, Cecil Hotel. Με το που φτάνουμε στην ρεσεψιόν μας περιμένει στην είσοδο του θρυλικού ξενοδοχείου ένας χαμογελαστός, όμορφος νέος, ντυμένος στα λευκά. «Καλώς ήρθατε!» μας είπε στα ελληνικά, «αφήστε τα πράγματά σας να σας τα μεταφέρουν στο δωμάτιό σας και ελάτε μαζί μου να σας δείξω την πόλη! Το όνομά μου είναι Ηλίας!» Όλη μέρα τριγυρίζαμε στα αξιοθέατα της Αλεξάνδρειας κουβεντιάζοντας αμέριμνα μέχρι αργά το βράδυ. Εξουθενωμένοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ευχαριστώντας τον θερμά. Προσφερθήκαμε να του δώσουμε χρήματα, αλλά εκείνος αρνήθηκε ευγενικά. Μας χαιρέτισε με ένα εγκάρδιο χαμόγελο λέγοντάς μας πώς θα ξαναβρεθούμε. Πέσαμε να κοιμηθούμε γεμάτοι εικόνες και μυρουδιές, και αυτή την ισχυρή αίσθηση από την συνάντηση με την Αλεξάνδρεια, μια πόλη μυθική που σαν παρακμασμένη αρχόντισσα έλαμψε κι έσβησε μα εξακολουθεί να γοητεύει! Το πρωί αναζητήσαμε στην ρεσεψιόν τον Ηλία. «Δεν υπάρχει εδώ κανένας Ηλίας!» -«Μα ο Έλληνας ξεναγός που μας περίμενε χτες με την άφιξή μας στο ξενοδοχείο…» -«Δεν υπάρχει κανείς τέτοιος ξεναγός…» Ηλία, Ηλία, φύλακα άγγελε πάντοτε της ζωής μου…

*

Fata Morgana καθώς διασχίζαμε την Λιβυκή έρημο προς την όαση του Siwa

Αντικατοπτρισμός! Οκτώβριος 2000. Ένα σημαδιακό ταξίδι που έκλεισε ένα τεράστιο κύκλο της ζωής μου! Μόλις ένα βήμα πριν μου πιάσει το χέρι ο άγγελος και με βγάλει από το κενό της ήδη θρυμματισμένης ψευδαίσθησης… Εκεί στην έρημο πριν αυτή γίνει Ερμής-αγγελιοφόρος της ιστορίας που έγινε σατόρι, είδα την περίφημη Fata Morgana! Απίστευτο! Ήμουν βέβαιη πως κοίταζα λίμνη, νερά! Και δεν ήταν παρά ψευδαίσθηση! Μόνο έρημος! Ψευδαίσθηση τόσο μα τόσο αληθινή όσο τα 40 χρόνια μου στην έρημο του κόσμου πριν Σε συναντήσω!
*

28 Δεκ 2011

Μνήμη Οδυσσέα Ελύτη

Καθώς κλείνει το 2011, έτος αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την γέννηση του ποιητή, αφήνω τον δικό του λόγο ως λουλούδι αγαπητικής μνημοσύνης -τα δικά του από τα δικά του- να μιλήσει. Και να πει αυτό που στον ίδιο αξίζει αφού, όπως λέει ο άγγελος, μόνο ό,τι είμαστε μπορούμε να εκφράσουμε!
Ανεβαίνει μοναχός
και ολόλαμπρος
τόσο πιωμένος από φως
που φαίνεται η καρδιά του…
*

26 Δεκ 2011

Ίδετε φως μέγα oι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου, φως λάμψει εφ' υμάς!

Ότι παιδίον εγενήθη ημίν
υιός και εδόθη ημίν
ού η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού
και καλείται το όνομα αυτού
μεγάλης βουλής άγγελος
θαυμαστός σύμβουλος
Θεός ισχυρός
εξουσιαστής
άρχων ειρήνης
πατήρ του μέλλοντος αιώνος.

25 Δεκ 2011

Άναρχος Θεός καταβέβηκεν!

 Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο!

24 Δεκ 2011

Στον ανώνυμο απελπισμένο

Μη φοβάσαι, αγάπη μου... Απόψε γεννιέται ο Χριστούλης... Φέρνοντας ξανά την ελπίδα! Κι εγώ, σ' αγαπώ!

Έλεος!

Χριστέ μου, κάνε απόψε ένα χατήρι κι οι τελευταίοι νά 'ρθουν πιο μπροστά...

22 Δεκ 2011

Η μόνη αλήθεια της Γιορτής: να γίνουμε Άγιοι Βασίληδες ο ένας για τον άλλο! Και ιδού, Χριστούγεννα!

Ας χαρίσουμε ο ένας στον άλλο τα φετινά Χριστούγεννα ό,τι πιο άγιο: το Δώρο! Ας γίνουμε εμείς οι ίδιοι το Δώρο της Αγάπης! Να κυκλοφορήσει στις ψυχές το ζεστό ρεύμα της Ζωής… Ευτυχείς όσοι το έχουν νιώσει έστω για μια φορά! Το θεοάγγιγμα που ζωοποιεί το λουλούδι της αγάπης εντός! Οι ουρανοί είναι ανοιχτοί! Δωρίσου, για να λάβεις το Δώρο σου: τα Χριστούγεννα!
*

Τα μαγικά Χριστούγεννα!

Τα κουδουνάκια από το μαγικό έλκηθρο ηχούν πάνω από την γη κάθε Χριστούγεννα μεταφέροντας τα χιλιάδες ηχοχρώματα μιας γιορτής που μόνο τα παιδιά -κάθε ηλικίας- μπορούν να ζήσουν! Ας σπάσουμε φέτος τις συμβατικότητες των καθιερωμένων εορτασμών! Ας αφήσουμε το παιδί μέσα μας να ζήσει απλά την μαγεία της χαράς, το Δώρο, το ΕΥ:  αυτό που μόνο ο Χριστούλης μπορεί να δώσει σε κάθε ψυχή!  Το δικαίωμα στο θαύμα! Το δικαίωμα που κάθε παιδί έχει σε ζωή θαυμαστή!
*

Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Ο σοφός άγιος της Καισαρείας με την θρυλική «Βασιλειάδα» του -πρότυπο των μετέπειτα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων- έγινε ο χοντρούλης γελαστός γεράκος της Κόκα Κόλα με την κόκκινη κάπα και τον σάκο με τα δώρα… Ακόμα κι έτσι όμως, όποια μορφή και αν του αποδοθεί, ουδόλως ενοχλείται το πνεύμα των Χριστουγέννων! Άγιος Βασίλης, ή Άγιος Νικόλαος (Claus) για κάποιους λαούς  -άλλος ελεήμων σοφός άγιος της χριστιανικής παράδοσης!- ή Father Christmas επί το απλούστερο, το αρχέτυπο αυτό είναι τόσο ισχυρό που μιλά στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης ανεξαρτήτως θρησκείας, κατορθώνοντας αυτό που τόνοι θεολογίας αδυνατούν μέχρι σήμερα να επιτύχουν!
*

Ο υπέροχος κόσμος πίσω και μέσα στον κόσμο!

Τόσο εδώ το αλλού! Τόσο παρόν στον χρόνο να παιγνιδίζει το άχρονο! Επάλληλα δονητικά πεδία διαπερνώντας τον χωροχρόνο χορεύουν τον ίδιο συγκλονιστικό χορό του Φωτός! Ο κόσμος αυτός είναι ψευδαίσθηση για τους ψευδείς και αληθινός για τους αληθινούς! Η αλήθεια είναι για τους αληθινούς και βρίσκεται σε κάθε σημείο και στιγμή του Παντός! Εδώ, τώρα, νυν και αεί, η μόνη θεϊκή πραγματικότητα της δίχως όρια άπειρης ομορφιάς της Δημιουργίας!
*

16 Δεκ 2011

Ζορμπάς και Βούδας: Διόνυσος και Απόλλων

«Και Ζορμπάς και Βούδας» έλεγε ο Όσσο, ο μέγας αυτός διδάσκαλος και πνευματικός χάκερ του αιώνα μας, πως είναι το ζητούμενο για την ολοκληρωμένη συνείδηση, τον πλήρη άνθρωπο. Οι Έλληνες το γνώριζαν αιώνες πριν. Ο Απόλλων και ο Διόνυσος, οι δύο ιεροί αδελφοί ένωναν στην ανθρώπινη συνείδηση τον ουρανό με την γη, την νηφαλιότητα με την μέθη, την ενδελέχεια με το πάθος! Σ’ ένα χορό ύψιστης διπολικής δημιουργικής ενέργειας που δίνει δυνατότητα εμφάνισης της Ζωής σε ένα κλαβιέ άπειρων συχνοτήτων και χρωμάτων… Αιώνια μαζί οι δύο αδελφοί… Ο Χριστός και η ψυχή του…

*

Χριστούγεννα 2011


Κάτω από την λαμπρότητα του ελληνικού Φωτός για μια ακόμη φορά γεννιέται ο Χριστός, ο Λόγος της ζωής μας! Καπετάνιος στο πνευματοσκάφος της Ελλάδας μας διασώζει στην τρικυμία, σε πείσμα εχθρών και πολέμιων! «Είμαστε από καλή γενιά!» Από την Ακρόπολη -ζωντανό εγρηγορός του πνεύματος- ας διαχυθεί στον κόσμο η ομορφιά της γέννησης του Λόγου! Από την Αθήνα, την πνευματική Μητρόπολη που γέννησε τον Λόγο, το Φως ας είναι η μόνη βεβαίωση της πνευματικής μας ταυτότητας! Παντοτινή δόξα του Υιού του Ανθρώπου! Η Ελλάδα ζει, και θα ηγηθεί του παγκόσμιου πνευματικού πολιτισμού!
Καλά Χριστούγεννα!
2012 ευχές για φως και χαρά σε κάθε ψυχή!
*

14 Δεκ 2011

Αμέ!

 Η λέξη αμήν (λατινικά amen) κάθε άλλο παρά εβραϊκή είναι. Πρόκειται για αντιγραφή του αρχαίου τύπου ή μήν που σημαίνει αληθώς (Ιλιάδα Β291). Αναφέρεται επίσης ως ημέν (Ιλιάδα Η301). Εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ! Εξάλλου όπως γράφει ο Εβραίος καθηγητής J. Yahuda στο βιβλίο του Hebrew is Greek, το οποίο εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο (Becket Publications Oxford, 1982)  τα εβραϊκά είναι ελληνικά! Ειρήσθω εν παρόδω ότι το βιβλίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, ο ίδιος δε σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Επί τριάντα έτη o μεγαλοφυής Εβραίος ερευνητής συνέκρινε  την εβραϊκή και την αραβική γλώσσα  προς την ελληνική ομηρική!
*

13 Δεκ 2011

Ο Ζων Θεός ο δικός μας Άη Βασίλης

12.12.2011, μια κρυπτική ημερομηνία! Τέσσερις μονάδες και τρεις δυάδες: 11(2)11(2),222. 22222=10, ο τέλειος αριθμός. Το Δέντρο της Ζωής σε πληρότητα. Εμφαίνεται επίσης η παρουσία του αριθμού 3 τρεις φορές (1+2, 1+2, 2+1), 333 συν η μονάς, 1.
*
Πριν 16 χρόνια μια άλλη Συνάντηση…
*
Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, ένας Αγγελικός Δείπνος
Αυτά τα Χριστούγεννα ας αποφασίσουμε να μη σταυρωθεί ο Χριστός! Να γεννηθεί εντός ως Φως, ως ελπίδα! Αν ζήσετε το Φως που γεννιέται, θα δεχτείτε να μην το σταυρώσετε; Δηλαδή, να μη φοβάστε; Θα ελευθερωθείτε από τις συμβάσεις και από τον ίδιο τον θάνατο; Θα θαυματουργείτε; «Α εγώ ποιώ, τούτων μείζονα υμείς ποιήσετε!» μας είπε. Μόνον ο Εωσφόρος δεν μπορεί να θαυματουργήσει! Αυτός που θρυμμάτισε την γυάλα -τον άνθρωπο- σε άπειρες επί μέρους εξατομικευμένες οντότητες που αναζητούν την επανένωσή τους σε ένα ον… Το Φως της Γέννησης, εντούτοις, το έχει μόνον ο Χριστός! Αν σας δοθεί το Φως, αναλαμβάνετε να το μεγαλώσετε ως παιδίον θαυμαστό; Όταν αιτείς από τον Θεό, η απάντησή του έρχεται χρησιμοποιώντας την δική σου ενέργεια. Μπορείς να σηκώσεις το αίτημα της καθόδου του Φωτός στην γη; Στην Ελλάδα βρίσκεται η Δύναμη του Ζώντος Θεού! Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου! Οι Έλληνες είναι το αιώνιο ΤΩΡΑ. Ο Υιός του Ανθρώπου δοξάστηκε δια παντός! Οι Έλληνες είναι η συνέχεια του προπτωτικού ανθρώπου! Έλληνες είναι οι μετέχοντες στο Ελληνικό Φως! Ο Θεός αγαπά μόνον τους Έλληνες! Όλοι οι άλλοι είναι βάρβαροι, οι οποίοι εντούτοις, κατά θεϊκή οικονομία, επιδέχονται μετάλλαξης μέσα από το μπόλιασμα τους στο Ελλάνιο Φως! Το όνομα του Ανθρώπου -του προ της πτώσης Αδάμ- παραμένει μυστικό… Καμία ελληνική συνείδηση δεν συμμετείχε στον φόνο του Έλληνα Χριστού! Παρών εδώ, στον παρόντα χρόνο, στην αρχαία μητρόπολη των Αθηνών, ο Δικέφαλος Αετός της διπολικής ενέργειας του Χριστικού Όντος. Ο Χριστός δεν έφυγε ποτέ από την Ελλάδα! Τώρα αποκαλύπτεται στον Ηλιακό του πόλο. Μη λιθοβολείτε τους απεσταλμένους! Με μόνο το ότι ξυπνά ένας απεσταλμένος στην γη, ο κόσμος σώζεται! Φέτος το φως της Γέννησης θα ανάψει από την Ελλάδα, από εδώ! Ο Θεός επιστρέφει την αθωότητα σε εκείνους που δέχτηκαν να γίνουν σκεύος καθόδου του Φωτός! Επτά φορές θα κατέλθει το πνεύμα των Χριστουγέννων στο σκεύος αυτό…  Μακάριοι όσοι δέχτηκαν να γίνουν το πέρασμα του Φωτός στην γη! Σήμερα έχουμε μαζί μας τον Άη Βασίλη! Ένας Αγγελικός Δείπνος σήμανε την κάθαρση σε μεγάλη κλίμακα… Η Τρίτη Διαθήκη δεν είναι συλλογική. Συντελείται μεταξύ κεκλημένων από τον  θεϊκό Οικοδεσπότη -τον Χριστό- Προσώπων!
*

Το «δαγκωμένο» από τον Εωσφόρο κομμάτι του ανθρώπου

Aυτό ακριβώς αναπλάθει το θεϊκό άγγιγμα του Χριστού… Το κακοποιημένο από τον Εωσφόρο μέρος του ανθρώπου… Κομμάτια ολόκληρα που λείπουν από το ψυχικό και το πνευματικό του σώμα… «Ελάτε όλοι σε μένα» είπε, «κι εγώ θα σας αναπαύσω…» Το άγγιγμα του Χριστού είναι πληρότητα, χαρά, φως, κρυστάλλινη αίσθηση ζωής… Αποκαθιστά την ακεραιότητα της ανθρώπινης υπόστασης: τον άνθρωπο πριν από την πτώση του! Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα! Ξαναγεννά το παιδί αποκαλύπτοντας την αθωότητα, τον άγγελο! Αφού μέσα στην ίδια την λέξη «άνθρωπος» εμπεριέχεται η λέξη αθώος! Καθώς και οι λέξεις ναός, άνθος, θάρ(ρ)ος, θωρ, καθώς και ο αρχετυπικός ήχος Ρα
*

11 Δεκ 2011

Όταν οι (πνευματικά) φιλοξενούμενοι ασχημονούν προς τους οικοδεσπότες

Το έδειξε ιδιοφυώς ο Μπουνιουέλ στην ταινία του «Βιριδιάνα»! Παλιά ιστορία. Η τέχνη, εξάλλου, την ζωή μιμείται. Πάντα οι φιλοξενούμενοι στο τέλος ξεχνούν ποιοι είναι οι οικοδεσπότες! Κατά βάθος αυτό που θέλουν είναι να τους εκτοπίσουν το συντομότερο και να πάρουν την θέση τους! Να κλέψουν δηλαδή αυτό που τους χαρίστηκε! Η ευγένεια των οικοδεσποτών είναι η αναίδεια των φιλοξενουμένων! Ο Θεός το επιτρέπει. Έτσι γίνεται πάντα. Μέχρι να ξεφύγει συνειδητά από την νηπιώδη του κατάσταση ο άνθρωπος και να μη χρειάζεται άλλο να το κάνει αυτό. Και τότε θα πάψει να νιώθει ότι απειλείται από τους οικοδεσπότες! Από εκείνους που του ανοίγουν την πόρτα και τον φιλοξενούν! Αντιθέτως θα νιώθει την χαρά της συνύπαρξης, την γιορτή της αγάπης! Και θα διαθέτει τον εαυτό του με ομορφιά στο αναστάσιμο Έργο …
*

8 Δεκ 2011

Οι αληθινοί ροκ

Σ’ αυτή την πέτρα -πάνω μας- οικοδόμησε ο Χριστός την Εκκλησία του! Γιατί πέτρα γίνεται το φως στην γη! Και πάνω του πατούν και υπάρχουν οι ανερχόμενες συνειδήσεις… Οι αληθινοί ροκ αστέρες, ανατροπείς της ασχήμιας κάθε εξουσίας, στηρίζουν την Παρουσία του Φωτός: την μόνη επανάσταση!
*

Οι Άη Βασίληδες των λέξεων

Λεξούλα λεξούλα μάζεψα την αλήθεια με τόση ομορφιά, τόσο με το μέρος του ανθρώπου… Περισυλλέγοντας κάθε ανάσα δίκιου, κάθε φτερωτή του σκέψη, τις ακούμπησα στο μαγικό μας τραπέζι: να ξαναγράψουμε την ιστορία από την αρχή, στο ύψος και το βάθος των μεγάλων στιγμών του ανθρώπου! Η ίδια η Συνάντησή μας ξανάγραψε την ιστορία! Αιώνια σύζευξη του ουρανού με την γη! Ξαναγράψαμε μαζί το παρελθόν με το φως και την χαρά του παρόντος: το φως και την αγάπη μιας αιώνιας Συνάντησης! Το έργο έχει για μια ακόμη φορά συντελεστεί! Η σμαραγδένια και μωβ ακτινοβολία σε ένα συγκλονιστικό χορό αλληλοπεριχώρησης χαριτοδοτούν τον καινούργιο άνθρωπο! Άφησα λέξεις σε κάθε μας βήμα στην γη… Για να τις βρει ο προσεκτικός προσκυνητής… Η Γέννηση έχει ήδη γίνει!
Καλά Χριστούγεννα!
 *

1 Δεκ 2011

Οδυσσέας Ελύτης: «Δεν ανήκω πουθενά!»

«Δεν ανήκω πουθενά, αλλά η φύση μου είναι ίσως θρησκευτική, δηλαδή θέλει να συγκροτήσει έναν κόσμο και να τον πιστεύει αιώνιο!» Εικόνες είναι τα ποιήματα σου, είπες. Κοιτάζεις τον κόσμο σαν ζωγράφος! «Βλέπω τα πράγματα και νομίζω ότι είναι μια αρετή. Πρέπει οι ποιητές να το έχουν αυτό, αλλιώς αν βάζουν μόνο σκέψεις, κινδυνεύουν να περάσουν στο abstrait, στο αφηρημένο…» Ακραιφνώς ελληνική η οπτική Σου δεν είδε ποτέ έξω από την αλήθεια αυτό που τα μάτια κοιτάζουν! Ο λόγος στην Ελλάδα γίνεται σάρκα, δεν αιωρείται ως αφηρημένη δοξασία! Είδες μέσα στο φως της ελληνικής γης την εικόνα ενός κόσμου όμορφου, έμπλεου θεϊκότητας, αντάξιου του ουράνιου ανάλογου! Βαθειά αναρχικός Οδυσσέα ως γνήσιος Έλληνας η ποίηση Σου καταγγέλλει την ασχήμια κάθε λογής εξουσίας! Ελεύθερος από ιδεολογίες, θεσμούς, θρησκείες, έμεινες αληθινός, πνευματικός: «θρησκευτικός!» Δηλαδή ευλαβής μπροστά στο Κάλλος που δεν χρειάζεται καμιά μεταφυσική για να στηρίξει το πνεύμα αφού το εμπεριέχει! Χαίρε Οδυσσέα! Λάμπεις στην Ελλάδα του πάνω πατώματος του κόσμου… Παιδί της αιώνιας Ελλάδας, ψυχή από την ψυχή της! Εσύ που ευτύχησες να ζήσεις «έξω από τις αγορές του αιώνα», έφυγες έγκαιρα χωρίς να προλάβεις να δεις τα «τέρατα με τα πλάγια λιπαρά πόδια» να προσπαθούν να χωρέσουν την Ελλάδα Σου στα κέρδη του χρηματιστηριακού τους τζόγου!
*

Από τον δρόμο του ειρηνικού πολεμιστή

«Ο ανόητος είναι ευτυχισμένος όταν ικανοποιούνται οι επιθυμίες του. Ο πολεμιστής είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η ανώτατη μορφή πειθαρχίας!»
*

Βλέμματα…

Δεκαετία ’80, ταξίδια στην Μικρά Ασία
Πέργαμος, Πριήνη, Άσσος, Τροία, Αϊβαλί, Έφεσος, Δίδυμα, Ίμβρος… Χωριά στοιχειωμένα, ερειπωμένες εκκλησίες: Ελλάδα σβησμένη από τον χάρτη με την ψυχή της εντούτοις κρυμμένη να σε ξαφνιάζει μέσα από ελάσσονες σπαρακτικούς τόνους… Όπως ο παπάς που ήρθε με πολιτικά ρούχα πάνω σε γαϊδουράκι για να λειτουργήσει σε μια εκκλησιά στην Ίμβρο… Μια λειτουργία αληθινή σαν εκείνες των πρωτοχριστιανικών συνάξεων… Με τα μάτια, τα βλέμματα, οι λιγοστοί Έλληνες μας ιστόρησαν όσα το στόμα δεν μπόραγε να πει «για τον φόβο των Ιουδαίων». Βλέμματα γεμάτα εγρήγορση… Μια παράξενη δήλωση παρουσίας και μνήμης…
*
Και κάποιο άλλο βλέμμα καταχωρημένο στην μνήμη της καρδιάς «από άλλη ταινία»… Σε τουρκικό καφενέ, εκείνο ενός νέου άντρα: όλος ο απόλυτος ερωτισμός του αρχέγονου… Τόποι παλίμψηστοι, άνθρωποι παλίμψηστοι, που εντός τους ξεχειλίζει η ιστορία… Αυτή που τα βλέμματα κρατούν. Και την συνεχίζουν!
*

Σινά 1981, μπλε πέτρες και βράχοι στην έρημο!

Οι στέγες του μοναστηριακού συγκροτήματος της Μονής της Αγίας Αικατερίνας, πύλη στον Ουρανό! Χουρμάδες και Βεδουίνοι… Νύχτα στο όρος Χωρήβ… Ανάβαση με την ανατολή… Πεσίχαροι βεδουίνοι μας συνόδευσαν στην έρημο πέρα από το μοναστήρι του Σινά για να μας δείξουν όλο περηφάνια μια τεράστια έκταση που ένας βέλγος καλλιτέχνης έβαψε τις πέτρες και τους βράχους της μπλε. Πλήρης σουρεαλισμός στην έρημο του Σινά! Εντυπωσιακό εντούτοις στερεοσκοπικό εικαστικό επίτευγμα.
*
Ασημένια από το φως της σελήνης η μαγική ταράτσα του μοναστηριού κάτω από τον έναστρο ουρανό να σβήνει τα όρια του ορατού με το αόρατο… Τ’ άστρα χαμηλά λες και μπορούσες να τα αγγίξεις με τα ακροδάκτυλά σου… Στο στερέωμα μυριάδες αστέρια μέσα στην σιωπή της ερήμου… Απόκοσμη αίσθηση… Τόπος αιωρούμενος μεταξύ ουρανού και γης…
*
Με πανσέληνο στο όρος Χωρήβ όπου ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές. Στην κορυφή μας υποδέχτηκαν ένα μικρό τζαμί και ένα εκκλησάκι… Συνταρακτική ανατολή του ήλιου! Από απέναντι έφταναν ως εμάς οι αιθερικές δονήσεις του όρους της Αγίας Αικατερίνας, της νύμφης που παντρεύτηκε τον Χριστό! Σαν να έπλεε η Αγία Κορυφή στην Αστροθάλασσα… Στ’ αφτιά μας μακρινός αχός από καμπάνες στροβίλιζε τον νου σε γειτονιές του ουρανού… Επιτακτική ανάγκη να κόψω όλα τα νήματα του ανθρώπινου εαυτού… Μοναχός Παύλος: μια ευλογημένη ψυχή! Αληθινός! Όπως και οι βεδουίνοι, οι άγρυπνοι φύλακες του μοναστηριού μες στους αιώνες… Μας αποχαιρέτησαν με γέλια και χουρμάδες, τα φρούτα της ερήμου...
*

3.3.1982, ο γέροντας Αμφιλόχιος, παρουσία του Προφήτη Ηλία στην έρημο της Παλαιστίνης

Από την Ιεριχώ στην μονή Χοτζεβά. Στην μαγική πόλη της Ιεριχούς (Ελ-Ριχά) της σφραγισμένης με τον αριθμό 22, το φρέαρ του Ελισσαίου, άρχοντα του τάγματος του Ρόδου… Συνταρακτική πορεία προς την έρημο του Ιωάννη στο σημείο όπου ο χείμαρρος του Ουάντι Κελτ χύνεται στον Ιορδάνη… Εκεί όπου ο ένσαρκος άγγελος, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος βάπτιζε… Μονή Χοτζεβά: σκαρφαλωμένη σε απόκρημνα βράχια. Εδώ έζησε ο Προφήτης Ηλίας! Εδώ τον έτρεφε το κοράκι! Στο ίδιο σπήλαιο ο Ιωακείμ ευαγγελίστηκε την γέννηση της Παναγίας… Μας υποδέχτηκε ο γέροντας Αμφιλόχιος -βιβλική μορφή με την υπέρτατη σοφία της υπέροχης καλοσύνης! Το πιο συγκλονιστικό: δεν μας έκανε καμιά απολύτως ερώτηση! Ολονυχτία. Ένιωθα να αιωρούμαι. Βαθιά, μυστική ατμόσφαιρα… Στο απόδειπνο μαζί του ισχυρή αίσθηση της πύρινης παρουσίας του προφήτη Ηλία! Αναγνώριση ψυχών… Μας το είπε και ο ίδιος: «Υπάρχουν σημεία αναγνώρισης. Ένα από αυτά είναι η φωνή…» Μετά τον όρθρο μας ξεπροβόδισε ως την έξοδο του μοναστηριού. Του αφήσαμε δώρο τον δόκιμο μοναχό-φύλακα άγγελό μας, τον Παναγιώτη, συνοδό μας στα προσκυνήματα. Στο πρόσωπό του αναγνώρισε τον γέροντά του… Νήματα ζωής… Μια συνταρακτική μέρα που κατέληξε στο Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στην Ιερουσαλήμ. Από τον γέροντα Αμφιλόχιο στον Νάρκισσο!
*