Μπορεί να γίνει ανάκληση του πρώτου, άφθαρτου σώματος!

Αυτό το σώμα που έχεις, μπορεί να ανακαλέσει την αφθαρσία στον εαυτό σου! Απλώς έχει χάσει τα κλειδιά! Ο Κανένας

 Εμείς φυτεύουμε στο Αιθερικό αυτό που πρόκειται να έρθει! Ερχόμαστε από το μέλλον!

Ο Κανένας

*

Έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ότι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους

Και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας. Αυτό ήταν ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα. Και η ανάγκη που ένιωθα για μια δέηση, μου 'δωσε ένα δεύτερο εύρημα. Να δώσω, δηλαδή, σ' αυτή τη διαμαρτυρία μου για το άδικο τη μορφή μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας. Κι έτσι γεννήθηκε το «Αξιον Εστί».

Οδ. Ελύτης

*

Η αλήθεια δεν αυτοδικαιώνεται! Είναι απλά αυτό που είναι!

 Κάθε ψυχή έχει ήδη αποφασίσει τι θέλει να ακούσει!

 Όταν θα μ’ αληθέψει το όνειρο... Active Member

 Προβάλει κανείς το μέρος του εαυτού του που δεν μπορεί να αντέξει! Ανεξαρτήτως των ελαττωμάτων ή μη των άλλων!

*

 Και μετά που θα κλείσει η συζήτηση τι γίνεται;

Σβήνουν όλα αυτά… Εγώ όλη την ώρα λειτουργώ με αυτή την ταχύτητα! Δεν σταματώ! «Δεν κουράζεσαι;» Όχι! Ποτέ δεν κουράστηκα!

Αυτή είναι η διαφορά μας! Ενώ εσύ σε λίγη ώρα θα βλέπεις μόνο αυτό που μπορείς! Εγώ όμως θα βλέπω αυτό που είμαι! Και θα το παίζω ότι είμαι αυτό που μπορώ! Αλήθεια, θα το παίζω τόσο καλά που θα ακολουθώ μόνο αυτό που βλέπεις εσύ! Και η δική σου αλήθεια θα είναι και δική μου! Χωρίς αυτό να ενοχλεί την ταχύτητά μου. Η επιτάχυνση με κινεί και με σβηστή μηχανή. Την μηχανή θα την ανάψω την ώρα που την χρειάζομαι.

Ο Κανένας

*

Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος.

Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.

Γ. Σεφέρης

*

Και ο Χριστός ψηφίδες έδωσε… Σουρεαλιστικά απαντούσε! Ήταν αντιφατικός! Δεν μπορούν να δουν το παζλ!

Όλα όσα έχουμε καταγράψει είναι ψηφίδες… Αν δεν είσαι αυτό που πρέπει δεν βγάζεις νόημα, σύνδεση… Είναι κβαντική η διδασκαλία! Δεν είναι συμβατή σε σειριακούς νόες! Φαίνεται αντιφατική!

 ******************************************************************

Εσύ,

αυτήν την στιγμή,

εσύ,

ο συγγραφέας των βιβλίων που έχεις διαβάσει και θα διαβάσεις,

ο συγγραφέας όλων των ζωών που έχεις ζήσει και αυτών που θα ζήσεις,

Εσύ,

ο πραγματοποιών όλες τις υπάρχουσες αλήθειες,

Εσύ, η στιγμή, ο Ονειροπόλος,

ο απόλυτος άρχων της άπειρης πραγματικότητας,

Εσύ,

ο δημιουργός των συμπάντων,

έπεσες στα γόνατα αιχμάλωτος ενός ιού;

Elio D'Anna

*

Χιονισμένη  Σαχάρα! Τυχαία τα ακραία καιρικά φαινόμενα;

Κατέστρεψαν τις ζωές για μια ίωση με θνητότητα 0,15%! Η γρίπη έχει 0,10%!

Ι. Ιωαννίδης, καθηγητής του Στάνφορντ

*

Θεϊκά Φώτα! Θα δράσουν στο μαύρο του ανθρώπου! Ο Κανένας

 Αυτή η Δύναμη που κατέρχεται θα ανασχεδιάσει τον κόσμο! Ο Κανένας

Θα δοθεί στον άνθρωπο νέα δυνατότητα για να αντιμετωπίσει τον Εωσφόρο! Ο Κανένας

*

Mυστηριώδες πολύ φωτεινό αντικείμενο στον γαλαξία μας στέλνει δύναμη!

«Δεν θα έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο» Ο ΡΑΦΑΗΛ θα αλλάξει την πορεία του κόσμου... Κάποια στιγμή θα το δουν! Είναι καθαρή ενέργεια και ευλογία φτιαγμένη από υπέρτατα όντα αγάπης.... Για να σωθεί ο κόσμος και η Γη!

από Stelios Nikolaides

*

Παρατήρησε τα ΜΟΤΙΒΑ γεγονότων που συμβαίνουν! Ένωσε γεγονότα, πού και πότε συμβαίνουν! Και θα καταλάβεις τα πάντα… Πώς σου φυλακίζουν την προσοχή με κάτι ακραίο… Γιατί το κάνουν! Πώς αποπροσανατολίζουν! Ποιον ή ποιους προστατεύουν, κ.λπ.! Έξυπνος είσαι! Δες τι γίνεται… Χάθηκε το μέτρο! Καθένας μας είναι καιρός να βάλει το κεφάλι του να δουλέψει! από Stelios Nikolaides

 Η προσευχή σου μαζί με άλλων ανθρώπων έσωσαν χιλιάδες ζωές!

Μέσα στον χαμό υπήρχαν κάποιοι άγγελοι στους δρόμους, απίστευτα όντα που έκαναν ό,τι μπορούσαν σαν να ήταν οι άλλοι οικογένεια τους! Γι’ αυτούς τους αγγέλους σίγουρα θα σώσει ο Θεός αυτή την χώρα!

από Stelios Nikolaides

*

Η μεγαλύτερη βία είναι η αδράνεια!

Δ. Αποστολάκης, Χαίνης

 Υγιής σημαίνει είμαι ευτυχισμένος!

*

 Σε Εκείνους που η Φλόγα της Ελευθερίας παραμένει Αναλλοίωτη.

Σε Εκείνους που η Λήθη απέκτησε το Α και μετατράπηκε σε Επίγνωση.

Σε Εκείνους που η Λάμψη των ματιών τους αντανάκλασε την Απεριόριστη Αγάπη τους.

Σε Εκείνους που δεν έχουν Ελπίδα μήτε Απελπισία.

Σε Εκείνους που Στέκονται εκεί Ψηλά, πριν τη Μεγάλη Εφόρμηση στο Άπειρο.

Σε Εκείνους που βούτηξαν, που ένιωσαν μέχρι την τελευταία Ικμάδα της Ύπαρξης τους τον Άνθρωπο.

Στους ταξιδευτές του Απείρου …

 ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

Άνοιξα τα μάτια μου. Άμεσα σε εμένα ήρθαν οι απόρροιες της αντίληψης και της συνειδητότητας. Έβλεπα, χωρίς να μπορώ να αποδώσω ουσία, νόημα, αντίληψη, συνείδηση. Αρχικά έβλεπα τον κόσμο. Οι αισθήσεις μου άρχισαν να λειτουργούν, η συνείδηση μου ενσαρκώθηκε μέσα σε ένα σώμα. Η γλώσσα και η σκέψη ήταν θέμα χρόνου. Μα όλα αυτά που ακολούθησαν βασάνιζαν το πρωταρχικό αιώνιο ερώτημα ενός Εαυτού που Είναι.

 Το ονόμασαν λήθη, εντρύφησαν μέσα σε αυτό το μεσοδιάστημα και το ονόμασαν Ζωή, Ζωή είναι αυτό που κινείται, που ρέει, που μεταβάλλεται, που αλλάζει, η συνεχής κίνηση που για τις αισθήσεις είναι ένα στροβίλισμα μέσα στο Χρόνο.

 Το ανθρώπινο ον γεννιέται σε μια καθαρή υπαρξιακή κατάσταση. Πλάθει τον κόσμο του εσωτερικά και αυτή η πλάση εξωτερικεύεται. Αρχίζει να νιώθει, να βλέπει, να ακούει, να αντιλαμβάνεται και να αυτοδιαμορφώνει μια εικόνα της ύπαρξης του. Η αντίληψη της καθαρής ενέργειας ομαλοποιείται μέσα σε μια στάσιμη υλική πραγματικότητα.

 Η ροή της ενέργειας πια είναι μια αντιληπτική ικανότητα που βασίζεται στις αισθήσεις και κυρίως στην διαίσθηση. Τι είναι αλήθεια αυτό που μας κάνει ανθρώπινους; Η σκέψη, η γλώσσα, η φαντασία είναι μοναδικά ανθρώπινα στοιχεία. Η ικανότητα να είμαστε πολύπλοκοι, σύνθετοι, δημιουργικοί, να σκεφτόμαστε για τον εαυτό και την ύπαρξη μας χαρίζει την ιδιότητα του ανθρώπου;

 Προσδώσαμε ιδιότητες, γλωσσικούς χαρακτηρισμούς, συμβολισμούς, σκέψεις, εικόνες, ιδέες, αντιλήψεις περί του ποιοι είμαστε. Η αγωνία μας να ανακαλύψουμε την ύπαρξη μας, ο φόβος του αγνώστου από το οποίο προήλθαμε και στο οποίο οδεύουμε οχύρωσε την ικανότητα μας να δημιουργούμε θεωρίες, μύθους, ιστορίες και ιδεολογικούς προμαχώνες για να μπορέσουμε να στηρίξουμε μέσα μας το αβάσταχτο βάρος του αγνώστου.

Το άγνωστο όμως είναι εδώ κάθε στιγμή και μας δηλώνει την παρουσία του. Η απόδοση νοήματος, ουσίας και λογικής στο άγνωστο προσφέρει μια παροδική ανακούφιση στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η περιέργεια μας οδηγεί να το εξερευνήσουμε, να το ερμηνεύσουμε, να το τραβήξουμε και να το αποδώσουμε στα μέτρα μας. Όλα αυτά είναι μέρος μιας προσπάθειας να κατανοήσουμε την ουσία αυτού που είμαστε. Κοιτάζοντας το άγνωστο, κοιτάζουμε μέσα στον εαυτό μας.

 Είμαστε παιδιά του. Από μέσα του ξεπροβάλλαμε και μέσα του οδεύουμε ξανά. Το άγνωστο για τον ανθρώπινο νου είναι η προσωποποίηση του χάους, η αδυναμία να τοποθετηθεί σε καλούπια μέσα στο νου και τις αισθήσεις του. Είναι αδυναμία αντίληψης αυτού που είμαστε.

 Κάθε φορά που κοιτάς το άγνωστο, αυτό αλλάζει, ρέει σε μια ατέρμονη συνέχεια που οι λέξεις και οι γλωσσικές μας ικανότητες αδυνατούν να προσδιορίσουν και να αποδώσουν την ουσία του. Τι κάνει ο άνθρωπος εδώ; Γιατί είμαστε εδώ;

Τα ανθρώπινα όντα οδεύουν μέσα στο άγνωστο, ταξιδεύοντας στο άπειρο με τη ματιά καρφωμένη προς την ελευθερία. Τα ανθρώπινα όντα κατέχοντας το σημείο της σιωπηλής γνώσης μετέβησαν στο σημείο της λογικής.

 Η λογική τους εξώθησε να ερμηνεύσουν σχηματοποιώντας το άπειρο σε έννοιες, λέξεις και σκέψεις. Η άμεση σύνδεση του ανθρώπινου όντος με το άπειρο και η σιωπηλή γνώση αυτού του ταξιδιού διακόπηκε με την υιοθέτηση της σημασιολογικής λογικής. Τα ανθρώπινα όντα έπεσαν στην παγίδα της ερμηνείας, αποκόπηκαν από την σιωπηλή γνώση και ο κρίκος αυτός σκούριασε. Ο κρίκος αυτός είναι ο σκοπός. Ο σκοπός εκείνος που οδηγεί τα όντα προς την ελευθερία.

 Την ελευθερία που βρίσκεται πίσω από την σημασιολογική λογική και τη σιωπηλή γνώση. Την ελευθερία της ροής, της άσβεστης φλόγας, του άκτιστου, της ίδιας της Αρχής. Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να θυμηθεί τη Λήθη στην οποία υπέπεσε Υπ-άρχοντας και να γνωρίσει την Α-Λήθεια.

 Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ

Η ρευστότητα της ύπαρξης μας σύντομα χειραγωγείται. Σε μικρή ηλικία ξεκινάει μια διαδικασία που ονομάζεται θωράκιση. Ο άνθρωπος θωρακίζεται μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια τις εκάστοτε κουλτούρας και κοινωνίας στην οποία ανατρέφεται και βλέπει τον εαυτό του να μεγαλώνει. Θωρακίζεται στα πλαίσια συμφωνημένων ιδεών για του πώς είναι η ζωή. Η φυσική ικανότητα του ανθρώπινου όντος να αντιλαμβάνεται ενστικτωδώς την ροή της ζωής διακόπτεται απότομα από την θεώρηση ότι ο άνθρωπος είναι παρα-φύσει γεννημένος και οφείλει να αποκτήσει ένα καλούπι που το ονομάζουμε Άνθρωπος.

 Η φυσική ροή της αντίληψης του Υπαρξιακού Γίγνεσθαι πεθαίνει μέσα από τα μάτια της ίδιας της Ζωής.

Ο άνθρωπος γεννιέται ζωντανός και ανατρέφεται να πεθαίνει μέρα με τη μέρα.

 Ώσπου φτάνει στο σημείο να έχει νεκρώσει αναπτύσσοντας την λογική μιας απομονωτικής αντίληψης για τη ζωή, μια ενίσχυση του ατομισμού, μια υπερθεμάτιση του Εγώ. Αυτό το Εγώ είναι η δυστυχία του ανθρώπινου όντος. Είναι η μη φυσική οχύρωση του Ατόμου που θέλησε ενώ ήταν ζωντανό να πεθάνει. Να κινείται μέσα στη Ζωή, να ρέει μέσα σε ένα Ωκεανό Ενέργειας αποκομμένος από αυτόν και στρεφόμενος μέσα στον μικρόκοσμο του.

 Σε έναν μικρόκοσμο που δεν είναι δικός του. Σε έναν μικρόκοσμο που του έχει δοθεί, που έχει δομηθεί από έννοιες, ιδέες, αντιλήψεις και δράσεις που δεν του ανήκουν. Είναι η συναρμολόγηση ενός μοναδικού αυτόματου το οποίο παρά την διαφορετικότητα που το χαρακτηρίζει από τα άλλα αυτόματα είναι μη φυσικό, μη πραγματικό. Εδώ αρχίζει η Οδύσσεια του Ανθρώπου. Του ανθρώπου που μετατρέπεται σε ένα υποκατάστατο Ανθρώπινου όντος, σε μια ημιζώντανη ύπαρξη που αναζητά τη Ζωή.

Αναζητώντας την Ζωή ο Άνθρωπος που νέκρωσε την ίδια του την Ύπαρξη, στήριξε όλες του τις Ελπίδες σε ένα Ον το οποίο λειτουργεί πατρικά γι’ αυτόν. Στήριξε τις Ελπίδες του χαμένου παραδείσου του σε ένα Ον το οποίο θα του δώσει πίσω τη χαμένη του Αλήθεια, τη χαμένη του Επίγνωση.

 Ο Άνθρωπος εθελοτυφλεί. Χάθηκε γιατί θέλησε να χαθεί. Να χαθεί διαστρεβλώνοντας την ίδια του την Ύπαρξη. Αποκόπηκε από τη μητέρα Γη και από τις ενέργειες του Σύμπαντος. Η επιλογή του ήταν το μικρό, το επιφανειακό και το παροδικό. Επέλεξε την θνητότητα από την αιωνιότητα. Κατέληξε σκλάβος της ανελευθερίας του Εγωισμού του. Σκλάβος των προκαταλήψεων και της λογικής του.

 Έμεινε στην σημασιολογία και ξέχασε την σιωπή.

Ξέχασε τον κρίκο που τον συνέδεε με το Άπειρο.

Τώρα ο Άνθρωπος περπατάει τρεκλίζοντας σε μια τρελή γη. Σε μια γη που συνεχίζει στους παράλογους ρυθμούς και απαιτήσεις της απληστίας του Εγώ. Κλυδωνίζεται στον πόνο, στον πόλεμο, στη δυστυχία, στην πείνα διότι ο άνθρωπος επέλεξε να συμφωνεί ότι είναι αποκομμένος- ότι είναι ένας αυθύπαρκτος θεός – ότι είναι το κέντρο του Σύμπαντος. Έχει πέσει στη Λήθη ότι είναι θνητός. Θεωρεί την Αθανασία του δεδομένη ενώ τρέφει την υπέρτατη ψευδαίσθηση για το ποιος είναι πραγματικά.

 Ποιοι είμαστε πραγματικά; Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Μπορούμε να δημιουργήσουμε κάθε είδους σύστημα, φιλοσόφημα, επιστήμη για να ερμηνεύσουμε και να βρούμε απαντήσεις. Καταλήγουμε στο ίδιο σημείο. Μπορούμε να απαλύνουμε τον πόνο του αγνώστου που αντιμετωπίζουμε κάθε ημέρα, όμως δεν θα μπορέσουμε ποτέ μέσα από την φυλακή που συνειδητά κατασκευάσαμε να φτάσουμε σε ένα Νόημα. Νόημα ζητάμε διότι έχουμε την έμφυτη ανάγκη να καταλάβουμε. Νόημα ζητάμε για να νιώσουμε ασφαλείς. Μόνο που η Ζωή δεν μπορεί να προσφέρει καμία ασφάλεια-αυτό είναι ένα τέχνασμα του ανθρώπου για να αποφύγει έντεχνα τη ύστατη μοίρα του, να πεθάνει.

 Νόημα δημιουργούμε για να συνεχίζουμε να Υπάρχουμε.

 Νόημα δημιουργούμε για να συνεχίζουμε να στηρίζουμε τον Χρόνο. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα, γιατί αυτόματα μας παγιώνει. Ό, τι μας παγιώνει φέρνει τον Θάνατο. Ο Θάνατος είναι η ανάμνηση. Είναι η Ανάμνηση του χαμένου μας κρίκου.

 Δεν γνωρίζω αν μπορούμε να γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζω τίποτα μέσα από την σημασιολογία των λέξεων. Μέσα από την λογική νοηματική τοποθέτηση της Ύπαρξης μας. Ακόμα και το Παραπέρα από τη Λογική είναι ο φόβος και η ασφάλεια που μας κινεί να απαντήσουμε, να ερμηνεύσουμε.

 Είμαστε σκλάβοι του νου μας. Σε έναν λαβύρινθο τακτοποιημένο προσπαθούμε να απαντήσουμε για το Αχανές, για το Άπειρο, για το Απτό και το μη Απτό. Η ελευθερία και η φυλακή ξεκινάει μέσα από εμάς. Δεν είναι οι απαντήσεις που θα μας οδηγήσουν σε μια Αφύπνιση, μήτε οι ερωτήσεις. Είναι το ταξίδι. Είναι Εκείνη η Στιγμή που σε οδηγεί στο Βλέπειν. Σε αυτό που Είναι. Είναι Εκείνη η Στιγμή που θα σε οδηγήσει στα όρια της Υπαρξιακής σου κατάστασης. Στα όρια του απτού και του μη απτού.

Στα όρια της διαμόρφωσης σου. Εκεί που θα συναντήσεις την μη διαμόρφωση σου.

 Εκεί που θα απορρίψεις και θα τα δεχτείς όλα. Εκεί που για πρώτη φορά θα συναντήσεις τη σιωπηλή γνώση. Σε Εκείνο το Σημείο που θα τυλιχτείς στις φλόγες της Αγάπης και της Σιωπηλής Γνώσης.

 ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Το Καλό και το Κακό δημιουργήθηκε όταν η Ουσία του Ανθρώπου αποσυνδέθηκε από την Πηγή. Όταν ο Άνθρωπος θωρακίστηκε πίσω από την αυτο-ανάκλαση του Εαυτού του, όταν ισχυροποίησε την Μονάδα της Ύπαρξης του, δημιουργήθηκε αυτόματα το εννοιολογικό πλαίσιο «Καλού-Κακού». Όταν αποκόπτεσαι, όταν θωρακίζεσαι στα όρια σου, η ενέργεια σου διαχέεται προς την Ενίσχυση του Εγώ σου. Η αποκοπή στερεί το μυστήριο, τη σύνδεση με την Ολότητα και την Βιολογική Πλήρωση.

 Ο άνθρωπος έχει προέλθει από έναν κοσμικό ωκεανό ενέργειας. Μέσα στα μικρά όρια του περικλείει το Όλον του Κοσμικού, όχι το Μέρος. Η απειροσύνη δεν συνίσταται από Μέρη, η ουσία δεν αποτελείται από Μέρη. Είναι ολόκληρη και εκφράζεται ως Ολόκληρη, είτε μέσα από εμένα είτε μέσα από εσένα. Όταν η συνειδητότητα της Κοσμικής Ενέργειας «συνάντησε» το όργανο του Εγκεφάλου-αυτή η Έλλογη Ουσία εκφράστηκε- εκδηλώθηκε. Μέσα από τον Εγκέφαλο η Κοσμική Ουσία είδε. Η σκέψη δημιουργήθηκε σε αυτή, εξατομίκευσε την απειροσύνη της, γνώρισε τον Εαυτό της. Το “σκέφτεσαι” εγκλώβισε την Ουσία-Ενέργεια. Η διαστρέβλωση του Κοσμικού είναι μια απορία.

 Η ανάπτυξη του Εγώ και η αποσύνδεση παραμένει ερωτηματικό. Η αποσύνδεση οδήγησε στη διττότητα του Εγώ και ο Κόσμος, ο Κόσμος και Εγώ. Η διττότητα οδήγησε στη κατηγοριοποίηση της Υπαρξιακής Υπόστασης μας σε Καλή ή Κακή. Πάλι, η αποσύνδεση οδήγησε στον Ορθολογισμό. Εάν ο Κοσμικός Ωκεανός είναι Έλλογος, το Ανθρώπινο Ον είναι παράλογο διότι τίποτα σε αυτόν δεν φανερώνει την Έλλογη Ουσία του.

 Πώς αλήθεια έγινε αυτό;

Ωθούμαστε να βρούμε την Ολότητα, το Ανεκπλήρωτο όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε Ολόκληροι-Συνείδηση-Κοσμική Ενέργεια. Γιατί υπάρχει το πέπλο της Λήθης; Γιατί αναζητούμε δρώντας ως ανολοκλήρωτα Όντα την Ολοκλήρωση; Τι είναι αυτό που έχει διαστρεβλωθεί; Δημιουργηθήκαμε έτσι; Εάν υποθέσουμε ότι ο Δημιουργός μας είναι Καλός ή Κακός δεχόμαστε την Ύπαρξη αυτών των δυο δίπολων δυνάμεων; Μέσα μας ανευρίσκεται η απεραντοσύνη του κοσμικού και ταυτόχρονα η απέραντη εγωιστική μας μονοφθαλμία. Είναι η Λήθη – η διατήρηση του πέπλου.

 Εάν έχουμε δημιουργηθεί τότε σίγουρα ο ίδιος ο Δημιουργός δεν έχει Ιδέα ούτε Ποιος Είναι, ούτε τι Αποσκοπεί από τη Δημιουργία του. Αυτός που Δημιουργεί- δημιουργεί για να ικανοποιήσει μια ματαιοδοξία- τον εγωισμό του. Αυτός που δημιουργεί με αυτό το Σκοπό (ο Δημιουργός έχει Σκοπό), αναμφίβολα στα δημιουργήματα του θα αντανακλάται η Ποιότητα του Είναι του. Αυτός που είναι δεν Δημιουργεί με Σκοπό, αυτός που Είναι δεν έχει Σκοπό, αυτός που Είναι δεν έχει Νόημα, αυτός που Είναι δεν έχει Ουσία, αυτός που Είναι δεν έχει Μορφή, αυτός που

 Είναι δεν έχει Κενότητα ούτε Πληρότητα. Γιατί αυτός που Είναι, Είναι και δεν Είναι.

 Στην τελική, τίποτα δεν Είναι, ακόμα και το Τίποτα. Δεν μπορεί να περιγραφεί το Είναι. Αντίθετα, ο Δημιουργός έχει σημείο Αναφοράς, το Εγώ του. Εκεί αρχίζει και εκεί τελειώνει. Ο Δημιουργός Υπάρχει- είναι Υπό της Αρχής. Η κοσμική Ενέργεια Άρχει, αυτός Υπάρχει. Η Κοσμική Ενέργεια είναι το Πυρ Εκείνο που ανάβει και σβήνει αιώνια με καθορισμένο τρόπο γιατί είναι Έλλογη – έχει Λόγο. Αντίθετα, ο Δημιουργός έχει Ύπαρξη.

 Ο ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Μπορώ να εκφραστώ μόνο ως ταξιδευτής του Απείρου. Με γνώση ότι δεν κατέχω καμία αυθεντία και απορρίπτοντας κάθε τι που παγιώνει την ανθρώπινη οντότητα μπορώ να διατυπώσω το βλέπειν μου γι’ αυτή την πραγματικότητα, τα όρια της οποίας τα καθορίσαμε εμείς οι ίδιοι, εμείς που αποκαλούμαστε άνθρωποι.

Στο ταξίδι αυτό της αναζήτησης δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε θεωρίες μήτε οτιδήποτε το οποίο να βασίζεται κάποιος και να ακολουθεί. Το ταξίδι αυτό είναι ένα μονοπάτι της καρδιάς, το μονοπάτι ενός ταξιδευτή που παρατηρεί την λάμψη της κοσμικής ενέργειας και την έκφραση της μέσα από μια υλική πραγματικότητα που υλοποιείται χάρη στη μοναδικότητα των αισθητήριων οργάνων μας και του μοναδικού μας εγκεφάλου. Έχουμε στερεοποιήσει την ενεργειακή υπόσταση του κοσμικού ωκεανού και έχουμε δημιουργήσει την συγκεκριμένη και συμφωνημένη μας πραγματικότητα.

 Αυτή την πραγματικότητα ο ταξιδευτής του Απείρου την σέβεται και την ζει έχοντας γνώση ότι δεν ανήκει σε αυτήν, ούτε καν σε αυτό που ονομάζει Εγώ. Είναι μια κατάθεση της καρδιάς του ταξιδευτή μέσα από την ανθρώπινη υπόσταση στην οποία έχει υλοποιηθεί το πνεύμα του. Σεβόμενος το θαύμα και το μυστήριο που του προσφέρει η κοσμική ενέργεια ξύπνησε προσπαθώντας να νοήσει κάθε κομμάτι της υπαρξιακής του δομής προκειμένου να κατανοήσει το υπέρτατο των μυστηρίων: τον ίδιο του τον εαυτό.

 Η έκφραση του Σύμπαντος μέσα από εμάς αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση την οποία έχει να αντιμετωπίσει ένας ταξιδευτής. Ο ταξιδευτής είναι μια μορφή ρευστή χωρίς προκαθορισμένα όρια, ιδέες και προσωπικότητα. Είναι η έκφραση στην πιο αγνή μορφή της Άπειρης Φλόγας πέρα από τις Δημιουργίες. Είναι η έκφραση του Εαυτού πέρα από το Εγώ. Αποτελεί μια θαυμάσια οντότητα που παρατηρεί με παιδικά μάτια τον αβυσσαλέο κόσμο μας χωρίς να έχει καμία πρόθεση να παρέμβει να τον αλλάξει. Παρατηρεί αυτό που είναι και ταυτόχρονα βιώνει σε υπέρτατο βαθμό την Ανθρώπινη του Φύση.

 H ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη είναι ένα ξύπνημα. Ένα ξύπνημα από τη λήθη που πέφτουμε καθώς ο χρόνος αναπάντεχα μας σκεπάζει. Στην αγάπη ξυπνάς μέσα σε μια καθάρια υπαρξιακή κατάσταση. Είσαι ολόκληρος. Συμπλέεις με αυτό που πάντα Είναι. Η αγάπη είναι σχέση. Είναι σχέση η οποία δεν περικλείει υποκείμενα. Περικλείει μια καθάρια μορφή παρατήρησης των σχέσεων αυτού που λέγεται Εαυτός και του Κόσμου. Ο κόσμος όμως είμαστε Εμείς. Η αγάπη αναπόφευκτα προκαλεί την κατάρρευση του κόσμου μας όπως τον γνωρίζουμε και τον βιώνουμε.

Είναι μια αίσθηση που πηγάζει από μέσα σου. Μια φλόγα που σιγοκαίει μέσα στα βάθη της ψυχής σου. Μια φλόγα που γίνεται απτή μέσα από τους χτύπους του Είναι σου. Μέσα από την αγάπη αγγίζεις απαλά τον απατηλό μας κόσμο. Απαλά και γλυκά προσεγγίζεις έναν κόσμο που ο χρόνος είναι ένα συνονθύλευμα στιγμών του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Εκείνο που υπάρχει είναι η στιγμή. Η στιγμή που δεν μπορεί να αιχμαλωτιστεί από καμία σκέψη και συναίσθημα. Η στιγμή που μπορεί να βιωθεί μόνο από την παρουσία. Από μια σιωπηλή γνώση ύπαρξης.

 Είναι η στιγμή που μπορείς να ξετρυπώσεις από το γνωστό, να ξεφύγεις τα όρια του σύμπαντος και της συνέχειας σου. Να είσαι και να μην είσαι. Είναι η αλήθεια σου εκεί. Κατάματα την κοιτάς μέσα από τα φλογερά σου μάτια. Δεν μπορεί να περιγραφεί εκείνο που Είναι. Έχεις μια αίσθηση η οποία ξεπερνά τα όρια των αισθήσεων του νευρικού σου συστήματος αλλά Είναι εκεί.

 Όσο και να προσπαθούμε να την εγκλωβίσουμε εκείνη πάντα θα ξεγλιστράει.

Αλλάζει κάθε στιγμή και αιώνια μένει ίδια. Η αγάπη είναι μια ποιότητα του Σύμπαντος που ούτε του ανήκει ούτε δεν του ανήκει. Είναι εκείνη η ποιότητα που διαπνέει τα πάντα. Δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο και όμως είναι αυτού του κόσμου. Είναι στον χτύπο της καρδιάς σου, στην αγκαλιά που δίνεις, στο φιλί, στον έρωτα, στο χάδι, στο δάκρυ, στο χαμόγελο ενός παιδιού. Είναι το ανείπωτο πάντα.

 Είναι το ανείπωτο Όλον. Είναι στην παρουσία σου όταν για πρώτη φορά κοιτάς. Όχι με τα μάτια. Κοιτάς με την Ολότητα σου. Σπας το φράγμα του χρόνου που σου δίνει συνέχεια. Σπας το φράγμα που σου δίνει ακόμα και την ασυνέχεια. Όταν δεν μπορείς να προσδιοριστείς ως ύπαρξη και ως μη ύπαρξη έχεις δει το Ανείπωτο. Η αγάπη πάντα θα μας ξεγλιστράει και θα μας ξεγλιστράει διότι δεν μπορεί να παγ(ι)ωθεί.

Δεν μπορεί να εγκλωβιστεί από κανέναν. Η αγάπη δεν ανήκει πουθενά. Δεν είναι θέμα υποκειμένων ή αντικειμένων. Είναι η ποιότητα του Είναι. Η ποιότητα του άχρονου και του ανείπωτου. Δεν είναι μυστήρια. Είναι απτή. Είναι εδώ. Αν μπορέσεις άνθρωπε να ξυπνήσεις δίπλα στον/στην αγαπημένο/ αγαπημένη σου εκείνο το πρωινό που για πρώτη φορά Είσαι, θα νιώσεις Εκείνο που Είναι.

 Η αγάπη είναι αυτό που δεν μπορεί να περιγραφεί.

 Αφιερωμένο σε εκείνα τα Όντα που είδαν πέρα από το πέπλο, που τόλμησαν το άλμα! Τους οφείλουμε ένα ευχαριστώ.

από Ιωάννης-Αλέξανδρος Γαμπιεράκης Νευροβιολόγος ΜSc

*

 Να ζεστάνουν οι καρδιές τους παγωμένους... Με όποιο πρόσφορο τρόπο...

Λαμπερός ήλιος στην Αττική Γη! Η φύση μιλάει την δική της γλώσσα...

 Λευκή η Ελλάδα!

Εικόνα ισχυρή. Αμήν.

*

 Τουλάχιστον οι επιστήμονες έσπασαν τα στενά πλαίσια της γραμμικής σκέψης. Της αριστοτέλειας λογικής. Μπήκαν στο χάος! Στο απρόβλεπτο της Δημιουργίας.

Αυτό που βλέπουν τους ξεπερνάει! Δεν υπόκειται σε καμία γνωστή νομοτέλεια που να μπορούν να ελέγξουν. Αγγίζουν κάτι, και ανοίγεται πίσω του αόρατο βάθος πραγματικοτήτων ανεξερεύνητων. Τουλάχιστον οδηγήθηκαν στο ίδιο συμπέρασμα με τον Σωκράτη: «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα!» Η βλακεία του μαθητευόμενου μάγου που έζησε τον 20ο αιώνα πήρε τέλος. Όλη η αλαζονεία της παντοδυναμίας της νοησιαρχίας!

*

Οι επιστήμονες τώρα λένε ότι δεν είναι γραμμένο στο DNA του ανθρώπου να πεθαίνει! Ότι είναι «ξένο» ολόγραμμα…

Ο Ραφαήλ έδωσε τo μήνυμα της Αειζωίας το 1976! Καταγράφηκε στο βιβλίο «Εμείς οι αθάνατοι!» Επίσης λένε πλέον οι επιστήμονες ότι η αρρώστια είναι αποτέλεσμα συγκρούσεων που δεν μπορεί να τις επιλύσει ο νους. Είναι επιλογή!

*

 Ο κόσμος είναι ακατανόητος.

Γιατί λοιπόν εγώ,

πρέπει να ζωγραφίζω

πίνακες που να είναι κατανοητοί;

Όλοι θέλουν

να καταλάβουν

τη ζωγραφική.

Γιατί δεν προσπαθούν

να καταλάβουν

το κελάηδημα των πουλιών;

Τους αρέσουν τόσα

πράγματα γύρω τους

χωρίς να τα καταλαβαίνουν.

Γιατί πρέπει οπωσδήποτε

να καταλάβουν τη ζωγραφική;

Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη.

Πρέπει πάντα

να αρχίζεις να ζωγραφίζεις

κάτι συγκεκριμένο.

Μετά μπορείς

να αφαιρέσεις

κάθε ίχνος ρεαλισμού.

Δεν πρέπει

να ζωγραφίζεις

αυτό που βλέπεις.

Πρέπει να ζωγραφίζεις

αυτό που σκέφτεσαι.

Ξεκινάς με κάτι.

Στη συνέχεια αφαιρείς

όλα τα ίχνη της πραγματικότητας.

Το νόημα της ζωής είναι

να ανακαλύψεις το ταλέντο σου.

Ο σκοπός της ζωής είναι

να το χαρίσεις στους άλλους.

Η επιτυχία είναι επικίνδυνη.

Αντιγράφεις τον εαυτό σου

και αυτό είναι χειρότερο

από το να αντιγράφεις τους άλλους.

Είναι στείρο.

Η τέχνη είναι ερωτική.

Η τέχνη ξεπλένει την ψυχή

από τη σκόνη της καθημερινότητας. 

Πάμπλο Πικάσο

 Επιτέλους να κατοικήσει ο άνθρωπος στο Άγιο του μέρος!

Απλά αλλάζεις τρόπο που κοιτάζεις τον κόσμο!

 Εμπιστοσύνη στην Έκπληξη! Στο καινούργιο!

 Αυτή την φορά ο Θεός ούτε παπάς το έπαιξε ούτε μοναχός, ούτε Χριστός, ούτε αντίχριστος. Τό ’παιξε άνθρωπος με τους ανθρώπους! Ο Κανένας

 Όπως λέει ο 'Ομηρος, ο αιθερογέννητος βοριάς

 γυρίζει μέγα κύμα!

 Η αλήθεια του Θεού είναι σοβαρή μες στο παιγνίδι της! Και είναι παιγνιδιάρα μες στην σοβαρότητα της!

 Όταν έχεις Θεό, δεν κάνεις τίποτα χωρίς να τον ρωτάς! Μέχρι ο Θεός να εγκατασταθεί μέσα σου ως Ζων Θεός!

Ο Κανένας

*

Σε έστειλε ο Θεός και είσαι υπηρέτης! Δεν είσαι καλύτερος επειδή διδάσκεις, ή επειδή μοιράζεις πράγματα στους φτωχούς.

Είσαι υπηρέτης! Εμένα με έστειλε ο Πατέρας μου για να σας υπηρετήσω, όχι για να σας υποβιβάσω, ούτε να πατήσω πάνω σας ως πλάσμα αξιότερο στην σκέψη, στην αίσθηση, στην δύναμη! Με έστειλε ως υπηρέτη! Εάν ο υπηρέτης γίνει βασιλιάς, τότε ο Εωσφόρος κερδίζει τα πάντα. Αν πει ο υπηρέτης: «Εγώ ήρθα στην Γη για να σας σώσω! Αν δεν είχατε εμένα, θα είχατε χαθεί!» λέει αυτό που είπε και ο Εωσφόρος! «Ανώτερος των ανθρώπων είμαι! Πρίγκιψ του κόσμου!» Και έπεσε. Όποιος πει ότι ήρθε για να σώσει τον κόσμο, να πάει στον καθρέφτη να δει τον εαυτό του και να πει: «κόσμε, σε έσωσα!» Αλλά να μιλάει στον εαυτό του. Μην πει κανείς πως ήρθε για να σώσει τον κόσμο! Ή πως μιλάει εξ ονόματος του Θεού! Ο Κανένας

 Παθαίνουν οι άνθρωποι υπερένταση από την αναζήτηση του Θεού! Δεν βλέπουν ότι είναι παντού! Ο Κανένας

 Ρωτάνε γιατί ο Θεός δεν απαντά στις προσευχές! Γιατί δεν χρειάζεται! Άμα είσαι μαζί του δεν χρειάζεται να απαντήσει ο Θεός σε προσευχές! Σου έχει δώσει την ελευθερία να διορθώσεις οτιδήποτε που σε αφορά και αφορά και τον κόσμο! Ο Κανένας

*

 19 Ιανουαρίου 2022-107 χρόνια πριν, κάτι πολύ όμορφο φανερώθηκε στην Γη... Δόξα στο Φως!

Αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε μαζί! Στο μαζί βρίσκεται το τέλος του Εωσφόρου!

 Εγώ κοιτάζω κάθε στιγμή το θάνατο. Τον κοιτάζω και δεν φοβούμαι. Όμως και ποτέ, ποτέ δεν λέω: Μου αρέσει. Όχι, δε μου αρέσει καθόλου! Δεν υπογράφω!

Ν. Καζαντζάκης

 Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερα σε εγέννησα...

 Να δημιουργείς ζωή! Όλο και περισσότερη ζωή!

 «Η αγάπη μου είναι άπειρη, η αγάπη μου ποτέ δεν τελειώνει, ποτέ δε θα σ’ αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω...» από Stelios Nikolaides

 Πλησιάζει «η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου»

Οδ. Ελύτης

 Όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ότι έχουν εξαπατηθεί, η οργή τους θα είναι τρομακτική! Alex Berenson

 Η πραγματική γενναιότητα είναι η αγάπη! Ο Κανένας

 Η γενναιότητα αξίζει όταν είσαι με τον Θεό! Αλλιώς απλά είσαι εγωιστής!

Ο Κανένας

*

Η επιλογή της παρακοής στον Θεό είναι πράξη ανελευθερίας όχι ελευθερίας!

Το μόνο που θέλει να αποδείξει ο νους είναι το αν υπάρχει Θεός!

 Δεν μας έπεισε ο Εωσφόρος να μην αγαπάμε!

 Κι αν δεν είναι τίποτα όπως το σκέφτεσαι;

 Ζητάς το θεϊκό θέλημα ή το δικό σου;

 Η αλήθεια είναι κβαντική! Ο Εωσφόρος, το fake, οργανώνει!

 Γενναίοι εμείς στην θέση τους! Με την πίστη που δεν έχουν!

*

 Σκέψεις αφιερωμένες με αγάπη!

Σε σχέση με τον ανθρώπινο νου ο Θεός είναι μία παραίσθηση! Είναι η υψηλότερη παραίσθηση του νου! Γι’ αυτό και ο νους δεν είναι ποτέ βέβαιος για την ύπαρξη του Θεού! «Υπάρχεις κιόλας ή δεν υπάρχεις;» Τον τρώει το ερώτημα. Γιατί ό,τι προέρχεται από τον νου δεν μπορεί να δώσει βεβαιότητα. Παρ’ όλα αυτά όμως, αν ο άνθρωπος μείνει μες στην παραίσθηση του Θεού, έστω με όποιον τρόπο την αντιλαμβάνεται, αυτό τον συντονίζει κατά κάποιον τρόπο με κάτι. Γιατί το ζήτημα είναι να ζεις! Όχι να σκέπτεσαι ότι ζεις!

 Το μεγαλύτερο παράδοξο είναι πως ενώ ζούμε ρωτάμε αν υπάρχει Θεός! Το ζήτημα, δεν είναι το αν υπάρχει Θεός, αλλά το αν υπάρχεις εσύ! Αν εσύ υπάρχεις, και βιώνεις πως υπάρχεις, γιατί ρωτάς αν υπάρχει Θεός; Ο Θεός δεν είναι ένα αίνιγμα να το λύσεις, ούτε ένα ερώτημα να το απαντήσεις! Οι πιο ευφυείς άνθρωποι παγιδεύονται περισσότερο μέσα σ’ αυτά τα ψευδοδιλλήματα! Γιατί το θέτει το ζήτημα στον νου! Και ούτε καν με ένα τρόπο που να έχει υπαρξιακή λύτρωση γι’ αυτούς! Είναι, λοιπόν, ο Θεός η υψηλότερη ψευδαίσθηση, αλλά την ίδια ώρα, αν προσανατολίσεις την ζωή σου προς τα εκεί, με όποιο τρόπο και αν τον αντιλαμβάνεσαι, συντονίζεσαι και ζεις! Γιατί το ζήτημα είναι να ζήσεις πως ζεις!

 Θυμάμαι τον αγαπημένο μου Ηλία τον αγράμματο ψαρά, τον Συροκρητικό δερβίση, ο οποίος μου έλεγε πως η μεγαλύτερη απόδειξη πως υπάρχει ο Θεός είναι οι αισθήσεις μας! Το ότι βλέπεις, ότι ζεις τα χρώματα, τον κόσμο! Αυτό που εμείς θεωρούμε πως εμποδίζει την θέαση του Θεού, το επιστητό, και το ψάχνουμε, ο Ηλίας το θεωρούσε Παρουσία Θεού! Δεν μας φτάνει αυτό που μας αποκαλύπτει μέσα από την Δημιουργία! Λέμε: «Κάπου είσαι κρυμμένος! Να σε δούμε!» Δεν μας φτάνει το ότι ζούμε, το ότι προσλαμβάνουμε την Δημιουργία με τις αισθήσεις, νιώθουμε, έχουμε συναισθήματα, ιδέες, νόηση! Αλλά ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τον νου του εναντίον του! Γιατί να σκέφτεται αρνητικά; Γιατί να σκέφτεται με τρόπο που να πονά! Άμα σε πονά η σκέψη σου κάτι δεν πάει καλά! Όταν ο νους εντάσσεται μέσα στην λειτουργία της Ζώσας ζωής, τότε η νοημοσύνη σου δεν σε πονά!

 Αν σε πονά ο νους σου, οι σκέψεις σου, είναι αποτέλεσμα αρνητικών εκδοχών και πραγμάτων που φτιάχνεις και σε χτυπούν! Μου είπε κάτι συνταρακτικό ο Κανένας: όταν δεν ζεις αυτήν την πληρότητα του ΕΙΝΑΙ, που είναι ο Θεός, πονάς ψυχικά, διανοητικά, σωματικά. Τι είναι ο πόνος; Ο πόνος είναι ο τρόπος να αποδείξεις ότι ζεις! Είναι απουσία Θεού! Πονάς και μέσα από τον πόνο καταλαβαίνεις ότι υπάρχεις. Είναι αντεστραμμένος τρόπος για να το καταλάβεις! Ανωμαλία! Γι’ αυτό και η ηδονή για τον άνθρωπο πόνος είναι! Δεν μπορεί να ζήσει μια κατάσταση που να μην πονά! Και στιγμιαία να ζήσει κάτι, τον βρίσκει ο πόνος, είτε ψυχικός, είτε διανοητικός είτε σωματικός. Είναι τρόπος που έχει επιλέξει! Αφού δεν μπορεί να ζήσει το καθαρό ΕΙΝΑΙ, αποδεικνύει με τον πόνο στον εαυτό του ότι υπάρχει! Απίστευτο!

Ο άνθρωπος την ίδια ώρα αναζητά τον Θεό μ’ αυτό το νοσηρό μυαλό! Στο «αόρατο»! Η ελληνική οπτική εξάλλου είναι το φυσικό γεγονός του «μεταφυσικού». Ο Θεός είναι μια φυσική, αξιωματική αλήθεια! Δεν χρειάζεται να αναιρέσεις την ύλη, τις μορφές, τις αισθήσεις για να αποκαλύψεις έναν μεταφυσικό Θεό! Ο Θεός φανερώνεται μέσα από την Δημιουργία! Αποκάλυψη του Θεού είναι ο κόσμος! «Βλέπεις τα χρώματα, Μαρία μου, έχεις τα μυαλά σου, ανιώθεις! Αυτό είναι ο Θεός!» μου έλεγε ο Ηλίας μου. Ενώ εμείς τον αναζητούμε «αλλού», γιατί δεν είμαστε παρόντες στην όραση μας, στις αισθήσεις μας, στον νου μας, στην καρδιά μας!

Είμαστε απόντες από τον εαυτό μας, και όσο είμαστε απόντες, απουσιάζει και ο Θεός! Δώσε εσύ στίγμα ύπαρξης, ότι υπάρχεις, και θα δεις ό,τι υπάρχει! Ο άνθρωπος δεν δίνει όμως στίγμα ύπαρξης, δηλαδή Ζώσα Ζωή! Ο δυτικός άνθρωπος είναι προσδιορισμένος στον νου του: «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω!»

 Έχουμε που έχουμε το χάλι μας και θέλουμε να μας φανερωθεί ο Θεός! Εδώ σου έχει φανερώσει τον εαυτό του μέσα από την Δημιουργία! Μέσα από σένα! Αν δεν νιώσεις εσύ ότι υπάρχεις, δεν θα ζήσεις ποτέ εκείνον που υπάρχει! Γιατί μέχρι τότε δεν υπάρχεις! Οπότε καλά λες ότι δεν υπάρχει Θεός, αφού για σένα που δεν υπάρχεις, πράγματι δεν υπάρχει Θεός! Αυτό είναι το απίστευτο! Ο Θεός είναι σαν το οξυγόνο! Δεν το βλέπεις, και όμως το αναπνέεις και ζεις απ’ αυτό! Το ίδιο και τον Θεό, δεν τον βλέπεις αλλά από αυτόν ζεις! Θα μπορούσε ο άνθρωπος αντί να παγιδεύεται στον νου του, να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Έχει που έχει τον νου, να τον βάλει, λοιπόν, στην υψηλότερη παραίσθηση! Τον Θεό!

 Το ζητούμενο είναι να απαντήσεις όχι στο αν υπάρχει Θεός και τι ρόλο παίζει, αλλά αν υπάρχεις εσύ και τι ρόλο παίζεις εσύ! Γιατί το ζήτημα δεν είναι να φιλοσοφούμε για να περνάει η ώρα! Το ζήτημα είναι τι πράττει ο καθένας! Και αυτό σχετίζεται με το πώς αντιλαμβάνεται τι ρόλο παίζει, για ποιο λόγο είναι εδώ! Αυτή είναι η ερώτηση. Όχι για το αν υπάρχει Θεός! Εσύ που υπάρχεις εδώ -αν υποτεθεί ότι υπάρχεις και βιώνεις ύπαρξη- τι ρόλο παίζεις!

 Αν δεν ζεις αντεστραμμένα, αλλά καρδιακά, αντιλαμβάνεσαι πως είσαι μέσα στο σχέδιο του Θεού! Μπορεί να μη βλέπεις τον παππούλη με τα γένια, εκείνον που το έφτιαξε, βλέπεις όμως το σχέδιο του. Έχει αφήσει όμως όπως ο Κοντορε-βιθούλης τα ίχνη, τα βοτσαλάκια, τα σημεία να πατήσεις να τον βρίσκεις στο κάθε σου βήμα. Αν γυρίσουμε όλοι να δούμε την ζωή μας, θα δούμε τα «βοτσαλάκια» τα οποία ξετυλίγουν το νήμα της ζωής μας, θα δούμε τον Θεό να μας αποκαλύπτεται, θα δούμε τον Θεό να μας μιλάει! Αλλά πρέπει ν’ ανοίξει η καρδιά! Να λειτουργήσει η καρδιά!

 Ας φύγουμε από τα ψευδοερωτήματα του νου! Το κτίσμα να ρωτά τον Κτίστη αν υπάρχει! Και να θέλει να του αποκαλυφθεί! Για να σου αποκαλυφθεί ο Θεός, πρέπει να του αποκαλυφθείς εσύ! Να του πεις ότι υπάρχεις! Δυναμικά να αποδείξεις στο σύμπαν ότι υπάρχεις! Ότι από εν δυνάμει ζωή, είσαι εκδηλωμένη, βεβαιωμένη αποκρυσταλλωμένη Ζώσα Ζωή! Μέχρι τότε, είσαι δυνατότητα ζωής! Μια ελεύθερη δυνατότητα να πάει όπου θέλει!

 Αν δεν αποδείξεις στον Θεό ότι υπάρχεις εσύ, δεν θα σου αποκαλυφθεί ποτέ εκείνος! Εμπλεκόμαστε όμως στα ψευδοερωτήματα του νου! «Ναι, αλλά αφού υπάρχει, γιατί υπάρχω;» κ.λπ. Δεν καταλαβαίνουμε πως ό,τι ζούμε το κινούμε εμείς! Εμείς τα δημιουργούμε όλα και κυρίως τον πόνο! Ο Θεός δεν προκαλεί πόνο στον άνθρωπο! Ο Θεός είναι καθαρό φως, καθαρή αγάπη! Θέλει μόνο την ευτυχία όλων των όντων! Και την συλλειτουργία τους μέσα στο μυστήριο της ενότητας! Το σύμπαν όλο ζει την Γιορτή του μυστηρίου της ενότητας, και ο άνθρωπος στέκεται απέξω, και διερωτάται: «Υπάρχω; Δεν υπάρχω;»

 Αυτό ακριβώς εξάλλου είναι η πτώση -και όχι απλώς η Πτώση ενός αρχαγγέλου. Το να είσαι απέξω από το μυστήριο της Ενότητας! Αυτό μόνο με τον νου του μπορεί να το διαπράξει ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να το κάνει η καρδιά! Η καρδιά είναι φτιαγμένη να ζει την αγάπη και να αποζητά σε κάθε περίπτωση το ευλογημένο μαζί! Το Όλον! Την πληρότητα! Γιατί από κει προέρχεται ο άνθρωπος. Ενώ ο νους μπορεί να κάνει το αδιανόητο, να πει: «Είμαι μόνος! Είμαι χωρισμένος από τα πάντα. Τι ρόλο παίζω;» Είναι απίστευτο τι σκουπίδια παράγει ο νους! Και σκεπτόμενος έτσι παράγει χωριστικότητα, παράγει πτωτική κατάσταση, παράγει πόνο!

 Ο νους είναι μηχανή που παράγει πόνο! Προκαλεί ο άνθρωπος τον πόνο, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο αποδεικνύει ότι υπάρχει! Ο πόνος είναι υποκατάστατο του Θεού! Γιατί αν ένιωθε τον Θεό, δεν θα πονούσε! Ο πόνος είναι απουσία Θεού στο σημείο. Θα πείτε είμαστε τόσο ένοχοι και πονάμε; Μιλάμε για μια συνολική ανθρωπότητα! Για να μετατοπιστεί η συνείδηση στο πέρα από τον πόνο, πρέπει να επανεμβαπτιστεί ο άνθρωπος μέσα στο μυστήριο της ενότητας! Αυτό είναι το μυστήριο του Θεού από το οποίο ο άνθρωπος αποστατεί! Και πονά! Πεθαίνει! Και διερωτάται γιατί!

 Δεν καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος είναι να ανοίξει την καρδιά του και να ζήσει την ενότητα του με όλα! Ότι ποτέ δεν συνέβη τίποτε άλλο από φως, αγάπη, δημιουργία, ενότητα! Ο χωρισμός δεν έχει συμβεί ποτέ στην πραγματικότητα! Αυτό είναι το μεγάλο παράδοξο. Ο άνθρωπος διανοήθηκε το αδιανόητο: ότι είναι έξω από τον Θεό! Δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο, αφού δεν υπάρχει τίποτα έξω από τον Θεό! Δεν συνέβη ποτέ τίποτα άλλο από Θεός! Ο άνθρωπος έχει φτιάξει μια παραπραγματικότητα, ένα παραμαγνητικό πεδίο, βοηθώντας τον Εωσφόρο, μέσα στο οποίο έχει ψευδή αντίληψη για το τι είναι και τι δεν είναι! Η στάση του δημιουργεί την χωριστικότητα, τον πόνο, αλλά και την ηδονή.

 Γιατί και η ηδονή πόνος είναι στο τέλος. Ο πόνος και η ηδονή είναι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Δυο ακραία σημεία υποκατάστασης του Θεού! Αυτό που συμβαίνει στην κατάσταση της ενότητας δεν είναι πόνος ούτε ηδονή. Είναι ιλαρότητα! Φως ιλαρόν! Δεν είναι ηδονή, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι ευχάριστη! Είναι ευάρεστη στην νιοστή δύναμη! Όχι απλώς όπως ο οργασμός του σώματος! Που αν διαρκέσει ένα δευτερόλεπτο παραπάνω γίνεται πόνος φρικτός. Εκεί βλέπεις ότι, παρόλο που όλος μας ο πολιτισμός είναι προσανατολισμένος εκεί, στην ηδονή, στην επιδίωξη του οργασμού, ως ό,τι πιο συνταρακτικού ζει ο άνθρωπος, αν πράγματι ήταν τόσο συνταρακτικό δεν θα ενείχε πόνο και αγωνία, ούτε θα τελείωνε! Χώρια το ψυχικό, ψυχολογικό και διανοητικό μέρος που βασανίζεται μαζί με το σώμα.

 Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μια κατάσταση χωρίς πόνο! «Με πόνους και κόπους θα γεννάς τα παιδιά σου!» Αυτό είναι το επιτίμιο της εξόδου από τον παράδεισο της ενότητας. Και τις χαρές του και τις ηδονές του με δόσεις τις ζει, αποσπασματικά, με τιμήματα, και την διαρκή απειλή του τέλους. Ο έρωτας συνοδεύεται από την ματαίωση, γιατί δεν μπορεί κανείς να ζήσει την ένωση του με τον άλλον! Αφού δεν υπάρχει ένωση! Πρόκειται περί προσδοκίας του ανύπαρκτης! Και ξέρετε γιατί είναι ανύπαρκτη η ένωση με τον άλλον; Γιατί πρέπει να λειτουργεί η σχέση τριγωνικά, με τον Θεό στην κορυφή! Η σχέση με τον άλλον, αν δεν περνάει μέσα από τον Θεό και είναι οριζόντια, είναι σαρκοβόρα. Εξαντλεί τάχιστα ο ένας τα ενεργειακά αποθέματα του άλλου, και γίνεται κανιβαλισμός. Ανθρωποθυσία! Ποιος θα προλάβει να κατασπαράξει τον άλλον!

 Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ενωθεί με κάποιον άλλον! Δεν υπάρχει το δυναμικό! Δεν είναι ότι φταίει ο εκάστοτε σύντροφος, ότι είναι λίγος κ.λπ. Απλώς δεν νοείται σχέση άμεση ανθρώπου προς άνθρωπο, αλλά μόνον μέσα από τον Θεό! Αν δεν λειτουργεί έτσι, αν δεν κινείται η ενέργεια τριγωνικά, ό,τι και να είναι ο άλλος, ο πιο χαρισματικός άνθρωπος στον κόσμο να είναι, εξαντλείται το δυναμικό του και στο τέλος τον αντιπαθείς -όταν δεν τον μισείς! Τα μεγαλύτερα μίση προέρχονται από προδομένα και ματαιωμένα «αισθήματα»! Σε εκδικείται το ανικανοποίητο σε όλα τα επίπεδα. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για κάτι τόσο λίγο! Μας κακοφαίνεται όταν το ακούμε. Αλλά είναι πολύ λίγο, ακόμα και το πιο υψηλό, σε σχέση με τον ωκεανό του Θεού! Και είναι λίγο, γιατί δεν τους περιλαμβάνει όλους! Δείτε τους «ευτυχισμένους» του στυλ «εγώ, εσύ και η αγάπη μας». Αυτοί που αφήνουν τον κόσμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα του σπιτιού τους! Είναι οι πιο παραπλανημένοι.

 «Κολυμπούν σε μια λιμνούλα και την έχουν για ωκεανό!» Σταματούν τον εαυτό τους από το να ζήσουν την πληρότητα για την οποία έχουν γεννηθεί μέσα από το αγαπητικό βίωμα του ΟΛΟΥ. Ο αληθινός έρωτας των ψυχών δεν αποκλείει τον κόσμο. Είναι ανοικτό σύστημα! Ό,τι είναι αληθινό συλλειτουργεί με το Όλον.

 Ο έρωτας αντιθέτως είναι «απομονωτικό» αίσθημα. Έχει ζήλεια, αποκλειστικότητα, διεκδίκηση! Αλλά ακόμα κι αν είσαι ευτυχισμένος, τι ευτυχία μπορεί να είναι αυτή, όταν ο κόσμος είναι δυστυχισμένος, αποκλεισμένος από το «σύστημα» σου! Είμαστε το κλειδί ο ένας για τον άλλον! Η λύση είναι στο μαζί! Κι ας ζει ο καθένας επιμέρους ό,τι επιλέγει! Χωρίς όμως να αναιρεί το μυστήριο της ενότητας! Δεν αποκλείει τις ψυχικές συγγένειες και αγχιστείες, όντας όμως μέσα στο μυστήριο της ενότητας, στον Θεό! Όμως οι άνθρωποι και στους έρωτες και στις φιλίες τους θέλουν αποκλειστικότητα! Αντί να τους ανοίγουν στον κόσμο, τους κλείνουν μέσα στον μικρόκοσμο τους! Ο Κανένας έχει τινάξει στον αέρα τις «αποκλειστικότητες»! Δεν έχει αφήσει περιθώρια ψευδαισθήσεων! Μας έχει ξεμπροστιάσει την υποκρισία των σχέσεων. «Σχέση» = σε χέσει! Το λέει η λέξη!

Αν δεν σχετίζεσαι με τον εαυτό σου, με τον Θεό μέσα σου, τι σχέση να κάνεις! Απλώς σε κινεί η ανάγκη σου! Και αν σε κινεί η ανάγκη, την έχεις βάψει! Γιατί αν δεν ξεκινάς από πληρότητα, δεν θα την συναντήσεις ποτέ! Όπως ξεκινάς αυτό και θα σε βρει! Αν ξεκινάς από ανάγκη, η ανάγκη σου θα είναι συνεχώς μπροστά! Ό,τι και να κάνει ο άλλος, δεν θα σου την καλύψει ποτέ! Αν είσαι πλήρης, μπορείς να συναρτηθείς με το παν, με το όλο πράγμα!

 Εδώ με την παρουσία του Κανένα και της ανοιχτής γραμμής που έχει με τον ουρανό -γιατί δεν μιλάμε για θύραθεν φιλοσοφίες, παρόλο που πολλές ιδέες είναι γνωστές και βρίσκονται σπερματικά σε θρησκείες και φιλοσοφικά συστήματα- έχουμε την καταπληκτική τύχη να πίνουμε νερό καθαρό απ’ ευθείας από την πηγή. Δεν είναι τυχαίο που δεν είναι «διανοούμενος», να έχει δηλαδή ήδη γεμίσει το κρανίο του με απόψεις. Δεν είναι τυχαίο που διάλεξε ο Θεός ένα τόσο καθαρό δοχείο για να εναποθέτει καθαρές αλήθειες!

Η συνταρακτική αλήθεια για να τα πάμε μέχρι τέλους τα πράγματα, είναι πως δεν χρειάζεται το σεξ για την διαιώνιση του είδους! Του τόσο αξιαγάπητου ανθρώπινου είδους! Είμαστε τόσο υπέροχοι που ανησυχούμε μήπως δεν διαιωνιστούμε! Υπάρχει ενεργειακός τρόπος συνεύρεσης και ανταλλαγής. Ο τρόπος της Παναγίας! Όταν ανυψωθεί η δόνηση του ανθρώπινου είδους! Τότε Παναγιές θα γεννούν Χριστούς!

 

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι τον εαυτό μας και το φως! Αυτή την στιγμή! 

Δεν θα προσκυνήσει ο Θεός τον κόσμο! Ο κόσμος θα προσκυνήσει τον Θεό! O Κανένας

Πλούσιοι, φτωχοί, διανοούμενοι ή μη, αν δεν αγγελοποιηθείτε θα πεθάνετε! Αν δεν ανορθωθεί μέσα σας ο άγγελος! Ο Κανένας

 Σας ελευθερώνουμε! Το σακίδιο όμως της σκέψης το αφήνετε κάπου. Κι όταν βαριόσαστε την ελευθερία, το ξαναφοράτε! Ο Κανένας

*

What a wonderful world!

Κτηνίατρος ο επικεφαλής της εταιρείας σκευασμάτων που αποφασίζει για την υγεία των "κτηνών!"

 Δεν φοβόμαστε οι χριστιανοί! Μέσα μας έχουμε την "παρανομία!" π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

 Να πεις: "Θα με φροντίσει ο Θεός!" Και θα δρας τότε με έμπνευση και εσωτερική καθοδήγηση!

*

 Όλοι έχουν φυσικά «θεματάκια» με τους «δασκάλους»! Καθένας με τα δίκια του. Γιατί οι «δάσκαλοι» προσβάλουν τον εγωισμό τους! Είτε γιατί από την φύση τους είναι οι «δάσκαλοι» προσβλητικοί, είτε γιατί μπορεί να έχουν δίκιο.

Γιατί ο νους νιώθει πίεση από κάποιον που ασκεί ισχυρή πνευματική δύναμη πάνω στους άλλους. Έτσι, λοιπόν, ένα μέρος του εαυτού τον ξηλώνει ώστε αν δει κάτι πάρα πολύ βαρύ, να έχει περιθώριο διαφυγής! Αλήθειες που μπορεί να τις αντέξει όποιος μπορεί να τις αντέξει! Όποιος δεν μπορεί, ας τις επεξεργαστεί αργότερα!

 Απαράδεκτη η ανθρώπινη συμπεριφορά! Που κρύβει τα ψυχικά χάσματα πίσω από την «πνευματικότητα». Ξέρεις τι ελλείψεις των ψυχισμών κρύβονται πίσω από θεουργικές ιδέες και διδασκαλίες, και πόσο η έλλειψη γίνεται ένδυμα, φύλλο συκής μπροστά στην έλλειψη αθωότητας;

 Έρχεται ο Θεός και ρωτά: «Γιατί Αδάμ φοράς φύλλο συκής; Γιατί ντύθηκες με όλες αυτές τις θεωρίες;» -«Γιατί είμαι γυμνός!» Η γύμνια του ψυχισμού κρύβεται πίσω από θεωρίες και ιδέες και αναπέμπει δεήσεις, αναπτύσσει συστήματα! Άνθρωποι υπερευφυείς έχουν εγκλωβιστεί σε τέτοια συστήματα.

 Όποιος θεωρεί ότι έχει κάτι παραπάνω, επειδή ο Θεός του μιλάει λίγο περισσότερο ή λιγότερο, είναι ανόητος! Όποιος θεωρεί ότι επικοινωνεί περισσότερο από κάποιον άλλον με τον Θεό, είναι ανόητος. Αυτός που έχει την δύναμη να σε αγαπά, ελέγχει αν ό,τι λαμβάνεις προέρχεται από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει ανώτερη επικοινωνία ως ελίτ με τον Θεό! Ανοησία!

 Ενώπιον του Θεού μηδέν είναι, ματαιότητα, στάχτη, χώμα. Αν λάμψεις ως πύρινος άγγελος, και γίνεις και είσαι, τότε θα μιλάς ταπεινά εκ μέρους του Θεού, γνωρίζοντας ότι κι εσένα μπορεί να προσπεράσει. Αλλιώς δεν έχουμε καμιά διαφορά από τον Εωσφόρο!

Ο Κανένας

*

 Ακούστε, η ανηθικότητα δεν είναι στο σώμα

αλλά στο πώς βάζεις την ευφυΐα σου να εκμεταλλευτεί αυτό το σύστημα -που πρέπει να κτίσεις- ώστε να μείνεις μακριά από τον Θεό νομίζοντας ότι είσαι κοντά. Αυτό είναι ανήθικο!

Ανήθικο είναι να δημιουργείς μια αίσθηση εγγύτητας με τον Θεό, να υπάρχει σε εσένα ο Θεός και να μην τον έχεις γνωρίσει ποτέ! Ανήθικο είναι να προσποιείσαι πως είσαι με τον Θεό, και το μόνο που κάνεις είναι να έχεις θεοποιήσει ένα μέρος της λογικής σου, να το προβάλεις ως Θεό απέξω για να δικαιολογείς όλες σου τις πράξεις!

Να πούμε: «Θεέ μου, πέρασε μέσα από όλους μας!» Δεν έχει σημασία ποιος θα μιλήσει. Έχει σημασία να περάσει μέσα από όλους μας! Ο Θεός δεν είναι τοπικό φαινόμενο μιας εγωιστικής ανάδειξης του εαυτού μας, του παιδιού μας, του βρωμερού εγωισμού μας! Ο Θεός είναι μια πραγματική ζώσα ζωή μέσα στα έγκατα των κυττάρων μας!

 Είναι μια ασύλληπτη ευτυχία! Τότε για πρώτη φορά θα βγεις στον δρόμο και δεν θα νιώθεις εχθρούς! Μπορεί να νιώθεις ανθρώπους πληγωμένους, παρεξηγημένους που δεν τους θέλεις για παρέα, αλλά δεν θα νιώθεις εχθρούς! Δεν θα σε απειλεί το περιβάλλον σου! Δεν είμαστε η κάστα των εκλεκτών!

 Είσαι μοναδικός αλλά όχι ανώτερος! Είσαι μοναδικός!

O Κανένας

*

 Η Παναγία αγάπη βρίσκει τρόπους να φτάσει στις καρδιές...

"Κάνω μια φωναχτή σιωπή. Γιατί είμαι μες στον καθένα σας, μέσα στο μυαλό σας! Έρχομαι με μεγάλες ταχύτητες. Σαν αστραπή φτάνω..."

*

 Είναι καιρός να δημιουργήσουμε παράλληλες κοινωνίες Αγάπης!

Σχολεία, μαγαζιά, υπηρεσίες, εκκλησίες που απλά δεν πάνε με το ρεύμα του μίσους αλλά προάγουν τον ανθρωπισμό και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, τα ζώα, την φύση... Μακριά από το αυτοκαταστροφικό «αυτόματο» σύστημα. Πρώτα από όλα να δώσουμε το παράδειγμα με την συμπεριφορά μας, να έχουμε συμπόνια, στοργή και σεβασμό για κάθε πλάσμα.

 Έπειτα να ενημερώσουμε όσους περισσότερους γίνεται. Ώστε ο κάθε ένας με τα ταλέντα του να ενώσει το γυαλί ενός σπασμένου κόσμου… Να γίνουμε δημιουργικοί... Και με έμπνευση να δώσουμε δυνάμεις κοινού στόχου... Δεν μιλώ για οργανώσεις, κόμματα κ.λπ. αλλά για ατομική αλλαγή... Και των φίλων μας!

 Κοίτα τώρα σιγά σιγά η λογική έχει δώσει την θέση της στη τρέλα και δεν σκεφτόμαστε πλέον καθαρά. Ας γίνουμε δημιουργικοί...

 Θέλουμε απλά χρόνο! Και την επιστροφή στη πραγματικότητα μας.

 Η μοναχικότητα επίσης πρέπει να σταματήσει! Ας φτιάξουμε μία περιοχή με δικά μας πρόσωπα -μην είμαστε μόνοι... Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία από τις χειρότερες μορφές ψυχολογικής πανδημίας, με μοναξιά, απομόνωση κ.λπ.

Έχουμε θεοποιήσει λάθη μας... Και έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα! Έχουμε παραδοθεί σε αυταπάτες! Ο φόβος ή το άγχος οδηγούν το άτομο στον πανικό.

 Όποιος μπορεί να σου παρέχει ψευδαισθήσεις που να δικαιολογούν το λάθος, γίνεται εύκολα ο αφέντης σου.

 ΟΜΩΣ

«Οι προσμένοντες τον Κύριον, θέλουσιν ανανεώση την δύναμιν αυτών, θέλουσι αναβή με πτέρυγας ως αετοί, θέλουσι τρέξη και δεν θέλουσιν αποκάμη, θέλουσι περιπατήση και δεν θέλουσιν ατονήση».

 Αντίστοιχα, πιστεύω πως και ο καιρός της δικής μας ανανέωσης είναι το πρωί της τρίτης χιλιετηρίδας την οποία και διανύουμε.

ΥΓ

Ο Αετός είναι το μακροβιότερο από τα αρπακτικά πτηνά και μπορεί να ζήσει μέχρι 70 χρόνια. Αλλά για να φθάσει σε αυτή την ηλικία επιβάλλεται να πάρει μια σκληρή απόφαση στα 40 του.

Τότε τα μακριά και ευέλικτα νύχια του δεν μπορούν πλέον να αρπάξουν την λεία του για να τραφεί. Το μακρύ και κοφτερό ράμφος του γίνεται πολύ κυρτό και τα υπερήλικα βαριά φτερά του που οφείλονται στα πυκνά πούπουλα, κολλάνε στο στήθος του και τον δυσκολεύουν στο πέταγμα. Του μένουν λοιπόν δύο επιλογές, να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που διαρκεί 150 μέρες.

 Στη διαδικασία αυτή επιβάλλεται να πετάξει στην κορυφή ενός βουνού. Εκεί, ο αετός χτυπάει το ράμφος του σ’ ένα βράχο μέχρι να το αποκόψει. Θα περιμένει να φυτρώσει καινούριο και έπειτα θα αποκόψει τα νύχια του. Αφού φυτρώσουν τα καινούρια του νύχια, ο αετός αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά. Μετά από πέντε μήνες πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της αναγέννησής του και ζει ακόμη 30 χρόνια.

από Stelios Nikolaides

*

 ΠΥΛΗ ΧΡΙΣΤΟΥ

Πέρα από τις ατέλειωτες και ποικίλες προτάσεις αυτογνωσίας, ανάπτυξης και ψυχοθεραπείας των New Agers υπάρχει και η Άγια απλότητα της αλήθειας!

Επιτέλους αποφασίστε να συγχωρήσετε! Να αγαπήσετε! Να δώσετε δωρεάν! Να χαριστείτε! Να λυτρωθείτε!

Δώστε τα χρήματα των ψυχοθεραπειών σας, των ψυχολόγων, δασκάλων, guru, trainers, influencers κ.λπ. σε όσους έχουν ανάγκη!

Να λυτρωθεί η ψυχή σας!

Να χαρούν άνθρωποι!

Δώστε!

Ό,τι τακτοποίηση κι αν κάνετε στον νου σας και στα «ψυχολογικά» σας, ΟΛΟ εξακολουθεί να παίζεται στο βαθύ σημείο της ενεργοποίησης του Άγιου Εαυτού, του Χριστού εντός!

Τολμήστε την ανατροπή του «μην κάνεις τίποτα!» Ως εγώ!

Γιατί ο εσωτερικός μαχητής, ο Χριστός εντός, έχει κερδίσει όλες τις μάχες! Υπόγραψε το!

Φύγε από την συναλλαγή!

Ελευθερώσου από τους θεσμούς του κόσμου τούτου!

Χάρισε!

Χαρίσου!

Είσαι Υιός και Θυγατέρα Θεού!

Είσαι πλήρης στην δυνατότητα σου!

Πιάσε το χέρι των άλλων αθώα, σαν παιδί!

Για την χαρά!

Για το παιχνίδι!

Για το χαμόγελο της ζωής!

Ας μοιράσουμε τα δώρα μας!

Καρδιακά, απλά, θεϊκά!

Δώσε εσύ αυτό που ζητάς!

Σπάσε και το πιο αραχνοΰφαντο Πέπλο του Matrix: την αλαζονεία του εγώ που στέκεται δικαιωμένος θεατής και όχι ΜΑΖΙ!

Αυτό το Άγιο ΜΑΖΙ είναι η Σύναξη, η Αγία ΕΚΚΛΗΣΙΑ που κατέβασε ο Χριστός στην Γη και είναι το ίδιο Του το ΣΩΜΑ!

Συμπεριλαμβάνει όλους όσοι τον ομολογούν!

Και είναι η Ζώσα ΜΟΝΑΔΑ των άπειρων όντων που λέγεται Χριστός-Άνθρωπος ή Άνθρωπος-Χριστός!

Μην ασχολείστε με τα αρχέτυπα του παρελθόντος παρά μόνον για να επιβεβαιώνετε την των Πάντων ΕΝΟΤΗΤΑ!

Την Ουράνια Γραμμή που κορυφώθηκε στην θεϊκή ενσάρκωση του Χριστού!

Το ΤΩΡΑ είναι λευκό και αθώο!

Είναι πλήρες!

Γιατί είναι μαζί μας και θα είναι μαζί μας έως συντελείας, ο Χριστός-Εαυτός! Η μόνη ανατροπή του ψεύδους, του Matrix!

Βοηθήστε να λειτουργήσει η καρδιά του κόσμου!

Αγαπήστε!

Ελευθερωθείτε από την ανταμοιβή!

«Τραγούδα κι ας μην υπάρχει αυτί να σε ακούσει», έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης! «Δούλευε κι ας μην υπάρχει κανείς να σου πληρώσει το μεροκάματο!»

Σπείρε φωτολούλουδα που αλλάζουν το παρελθόν και το μέλλον!

Είσαι φως!

 ΥΓ

Όσο για το μοδάτο «απομακρύνετε τους τοξικούς» σας θυμίζω τα λόγια Του: «Από κει θα σας αναγνωρίζουν ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον άλλον!» και, «αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν τι διαφορά έχετε από τους Φαρισαίους!» Ελεύθερος σημαίνει είμαι συνδεδεμένος με το ΟΛΟΝ αλλά δεν παίζω τα παιγνίδια κανενός! Δεν χρησιμοποιώ και δεν με χρησιμοποιούν!

Αγάπη απρόσωπη! Χωρίς εξαίρεση!

Συγχωρήστε τον ίδιο τον Εωσφόρο και την στρατιά του!

Ο Θεός δεν τον εξαφάνισε αλλά του επιτρέπει να υπάρχει για να επιστρέψει! Αν θέλει!

Υψώστε το Σπαθί του ΦΩΤΟΣ που δεν περιέχει ίχνος κακίας! Ούτε τιμωρίας! Αλλά την ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!

Μόνο ΦΩΣ! Φως Χριστού!

Ας ενώσουμε την δύναμή μας στον Χριστό-Εαυτό!

Να τελειώσει ο πόνος! Να λήξει η εξορία!

Να έρθει η Άγια Ημέρα του Θεού του Παντοκράτορα!

Το ως εν Ουρανώ και επί της Γης!

Αμήν.

*

 Δεν με ενδιαφέρουν «δίκια» ή αυτοδικαιώσεις! Αλλά η αλήθεια!

Είναι πάντα όμορφη και απόλυτη! Επειδή είναι αλήθεια!

Άμα δεν φοβάσαι να πεθάνεις δεν φοβάσαι να ζήσεις!

 Έχουμε γίνει οι άνθρωποι από τους οποίους οι γονείς μας μάς είχαν προειδοποιήσει να φυλαγόμαστε;

Stelios Nikolaides

*

 Αγαπημένοι μου! Εγώ μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το ραντεβού μας εδώ έχει υπογραφεί από πάνω! Γι’ αυτό, παρ’ όλες τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες, το πόσο διαφορετικοί είμαστε, το πόσο κάποιοι ζορίζονται, είμαστε όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Στο κάτω κάτω δεν έχουμε εξωτερικά κάποιο κίνητρο, δεν μας συνδέει κάποιο συμφέρον ή μια έξωθεν μαρτυρία, δεν έχουμε κάποιο όφελος κοινωνικό κ.λπ. Και ενώ είναι όλα τόσο στέρεα και σοβαρά, όλα αιωρούνται! Υπάρχει μια φοβερή ρευστότητα. Δεν ξέρουμε ποτέ τι θα γίνει. Ούτε μπορούμε να έχουμε στο τσεπάκι μας την Δύναμη Ραφαήλ!

 Εγώ, κάθε φορά που θα συναντήσω τον Κανέναν, νοιώθω τέτοια χαρά σαν να είναι η πρώτη φορά! Δεν το είδα ποτέ σαν μια ρουτίνα, σαν επανάληψη. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο χαίρομαι τόσο πολύ! Δεν έχω πάει ποτέ να τον συναντήσω χωρίς να κρατώ λουλούδια! Ποτέ! Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες! Νιώθω τέτοια χαρά! Κανείς δεν μας το χρωστά… Εντούτοις ενώ είναι ένα σημείο που μας δίνει τόση πληρότητα και ασφάλεια, όλα είναι στον αέρα. Δεν υπάρχει κάτι να πιάσουν τα χέρια μας, να το ελέγξουμε ανθρώπινα!

 Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Το μόνο που μας φέρνει κοντά είναι η ψυχή που κάτι έχει ψυχανεμιστεί, κάτι έχει ενθυμηθεί, ίσως.

 Πάντως είναι ραντεβού από πάνω! Και τέτοια ραντεβού έχουν μεγάλη σημασία. Μην νομίζετε ότι μια ενσάρκωση στη Γη είναι απλή ιστορία! Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να έχει μια ψυχή! Δισεκατομμύρια ψυχές βρίσκονται σε «στάση» και θέλουν να ενσαρκωθούν. Να ζήσουν την εμπειρία της ελεύθερης βούλησης και να μπορέσουν να αλλάξουν τα πράγματα… Είναι μεγαλειώδες το ότι ζούμε! Και δεν το αξιολογούμε! Κοιμόμαστε ως προς αυτό το γεγονός. Θα έπρεπε να ζούμε κάθε μέρα σαν να είναι γιορτή. Να την κάνουμε εμείς γιορτή για τον εαυτό μας και τους άλλους!

Κάθε μέρα γιορτή! Είναι συγκλονιστικό να ζεις! Έστω και με τις δυσκολίες που υπάρχουν! Προερχόμαστε από τις δυνάμεις της ζωής που μπορούν να μας κάνουν ικανούς να ζούμε με πληρότητα και χαρά.

 Έχουμε ακόμα δουλειά! Δεν είναι για να φύγουμε από την Γη! Το μαγικό σημείο είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος! Αν αυτή την στιγμή αποφασίσει κανείς να είναι ευτυχισμένος, μπορεί να το επιτύχει. Γιατί είναι επιλογή η ευτυχία όπως και η δυστυχία! Ανεξαρτήτως από το ότι βοηθούν τα συμπαρομαρτούντα.

 Εκκλησία είναι ο εσωτερικός ναός! Αν δεν είσαι στην χαρά δεν είσαι σε καμία Εκκλησία. Η Εκκλησία του ανθρώπου είναι η χαρά. Να μπορεί να βρει το σημείο της ευδαιμονίας του! Να χαίρεται που ζει! Και όχι να ζει μέσα από τις προϋποθέσεις που του έχουν βάλει οι άλλοι. Και καλά να έχεις βάλει εσύ τις προϋποθέσεις! Αλλά να σου τις έχουν βάλει άλλοι και να ταλαιπωρείσαι σ’ όλη σου την ζωή προσπαθώντας να αντεπεξέρχεσαι σε πρότυπα και συνθήκες άλλων! Ας βάλουμε ένα τέλος σ’ αυτό. Ας αξιολογήσουμε ό,τι έχει πραγματικά αξία!

 Να ποτίζουμε ό,τι μπορεί να αναπτυχθεί για το καλό μας και το καλό του κόσμου! Κατ’ αρχάς μην κάνουμε πράγματα που μας «χαλάνε»! Λες και υπάρχει ένας ψυχαναγκασμός! Γιατί γίνεται «εγγραφή»… Όπως λέει ο Κανένας όταν το χαρτί τσαλακωθεί, τείνει να ξανατσαλακωθεί στο ίδιο σημείο! Κάποιοι έζησαν καλά παιδικά χρόνια που είναι ένα υπέροχο εφόδιο. Όμως το συγκλονιστικό είναι ότι δεν υπάρχει συνταγή! Μπορεί κάποιος να έζησε ένα δράμα και ο ίδιος να παρέμεινε καλός και δοτικός! Το κακό να μην τον άγγιξε.

Όπως στην περίπτωση του πατέρα μου που έζησε ορφανός, που οι γονείς του τον πέταξαν στον δρόμο, που τον εκμεταλλεύτηκαν και τον αδίκησαν, και όμως η ψυχή του έμεινε αμόλυντη από την κακία, παρέμεινε παιδική και δοτική. Άνθρωπος του καλού και της προσφοράς. Και άλλοι τα έχουν όλα, και όταν κάτι δεν τους κάθεται όπως το θέλουν, κακιώνουν, αναστέλλονται και εγκλωβίζεται το δυναμικό τους!

 Να δούμε ένα σημείο: είναι άδικο, ακόμα κι αν πρόκειται να ζήσουμε μία μόνο μέρα -πολλώ δε μάλλον χρόνια πολλά, που πρώτα ο Θεός θα ζήσουμε- να μην παρακάμψουμε τον «αναστολέα»! Κάπου, κάθε ψυχή έχει κολλήσει! «Δεν μπορώ!» Να αποβάλλουμε την ψυχολογία του ηττημένου. Να σβήσουμε την ήττα από την ζωή μας και να διεκδικήσουμε την χαρά!

*

 -Πού βρισκόμαστε;

-Το πνεύμα του Θεού φέρεται επί της Αβύσσου! Ο Κανένας

 Δεν δικαιούσαι να ζητάς από τους άλλους να είναι ό,τι δεν είσαι εσύ!

 Στην φύση σταματά η βοή αφηγημάτων ξένων!

 Η ζωή δεν παίζεται με τους όρους μας αλλά με τους όρους του Θεού! Στην 25η ώρα!

 "Με υπομονή θα περάσεις την έρημο..." Ευλογούν οι αόρατοι φίλοι μας!

*

Ελεύθερη! Του ανέμου! Του ήλιου! Της θάλασσας!

"Ή μαζί μου είσαι ή εναντίον μου!" μας είπε ο Χριστός...

 «Στήσε τα, σατανά, οργάνωσε τα, κι εγώ μια χάρη θα δώσω και θα τα γκρεμίσω όλα!»

Ο Κανένας

 Όταν ζήσεις το ΑΓΙΟ ΦΩΣ ο νους λαμπρύνεται, το σώμα θεραπεύεται, εδραιώνεται η Αθανασία, ανοίγει η έμπνευση... Ο Κανένας

*

Γέννηση και Πνευματική Φανέρωση!

Τα Χριστούγεννα γιορτάζουν στις 6 Ιανουαρίου στους Αγίους Τόπους, στο Άγιον Όρος, στο Φανάρι και αλλού! Χριστούγεννα και Θεοφάνεια σήμερα! Το Φως γεννήθηκε, φανερώθηκε και είναι παντοτινά μαζί μας, όπως μας υποσχέθηκε! Χριστός ετέχθη! Και το φως του το απρόσιτο εσημειώθη εφ' ημάς! Αλλά για τον καθέναν από μας ισχύει ό,τι υπογράφει η συνείδηση του! Κάθε μέρα Χριστούγεννα αγαπημένοι μου! Κάθε μέρα Θεοφάνεια! Φως! Φως! Φως!

*

 Πάρτε όλοι κουράγιο! Ο Υιός του Ανθρώπου ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Και οι εχθροί Του Τρέμουν!

ΔΥΝΑΜΗ

Ο Θεός της Αγάπης, ο Θεός της Ελευθερίας, ο Θεός της Αλήθειας είναι ΗΔΗ ΕΔΩ! ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ!!!

 Μετατρέψατε και τα σπίτια σας σε εκκλησίες κι αυτό ήταν-είναι η χαριστική βολή προς το Κτήνος. Όσο περισσότερο υμνείτε την έλευση του ΒΑΣΙΛΙΑ του Φωτός μέσα στους δικούς σας Ναούς, τόσες κι άλλες τόσες μαχαιριές του μπήγετε στο βδελυρό κορμί του!

Ο Χριστός γεννήθηκε ΚΑΙ ΕΣΤΡΑΦΗ Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΙΣΩ και το Φως αρχίζει να απλώνεται στον σκοτισμένο από το Ψεύδος πλανήτη. Ψάλλετε ΤΟ Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία και αφήστε το Φως να πλημμυρίσει το σπιτικό σας. Ο Χριστός είναι ΕΔΩ και θα παραμείνει ΕΔΩ. Κι όλοι εσείς-ΕΜΕΙΣ είστε Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ, ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΝΤΑ!

 

Κανείς δεν μπορεί να σας πειράξει, γιατί τον εμποδίζει το Θείο Φως που εσείς αφήσατε να μπει μέσα σας και μέσα στο σπιτικό σας! Χαρείτε, γιατί το Φως της Δικαιοσύνης, έρχεται να αποδώσει πληρωμή στο Σκοτάδι της Ανομίας.

 Καλός φωτισμός Έλληνες!

Καλή Φώτιση σε όλους, και ας είναι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ το ΦΩΣ του Αληθινού ΘΕΟΥ που έρχεται, όχι ως Αρνίο πλέον, αλλά ως Λέων για να αποδώσει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

 Η Αλήθεια βρίσκει τον τρόπο να αναδυθεί και να ραπίσει τα πρόσωπα που λαλούν το Ψεύδος. Η δύναμη της ταπείνωσης, νικά την δόλια ισχύ της Πλάνης. Η λογική, νικά την παραφροσύνη.

 Η Αλήθεια έχει μόνον έναν εκπρόσωπο: Τον ανυπέρβλητο Υιό του Θεού, που γεννήθηκε πριν από 2021 χρόνια μέσα σε περιβάλλον ταπεινό, περιφρονώντας κάθε είδους χλιδή και φανφάρα. Αυτός λοιπόν ο ανυπέρβλητος ανίκητος Υιός της Παρθένου, είχε έναν και μόνο σκοπό. Να ενθρονίσει την Αλήθεια και να εκμηδενίσει το Ψεύδος. Τα κατάφερε με την άδολη Θυσία Του να συντρίψει τον πατέρα του Ψεύδους και να ανυψώσει το Φως του Πνεύματος και της Ζωής.

 Αυτή η Ενανθρώπιση, ανύψωσε τον Άνθρωπο και τον έφερε πλέον ΞΑΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ. Αυτό ακριβώς μισεί θανάσιμα το Ψεύδος που σήμερα, σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, προσπάθησε να αποδομήσει. Προσπάθησε να μεταλλάξει αυτό το κατόρθωμα της Θείας Μέριμνας προς το δημιούργημα της.

 Στην προσπάθεια αυτή, κατέλυσε κάθε έννοια λογικής, κάθε έννοια ανθρωπιάς, κάθε έννοια πίστης, κάθε έννοια πνεύματος. Προσπάθησε εργαλειοποιώντας τον Φόβο, να πολεμήσει την Ελευθερία.

 Προσπάθησε με το σκοτάδι, να πολεμήσει το Φως! Μα υπήρχε περίπτωση ποτέ το Σκοτάδι να νικήσει την απέραντη Λάμψη του Φωτός της Αλήθειας; Βρεθείτε μέσα σε ένα κατασκότεινο δωμάτιο και ανάψτε έναν αναπτήρα! Αμέσως το σκοτάδι χάνεται, η μικρή, ταπεινή φλογίτσα του θα το διαλύσει μεμιάς!

από Stelios Nikolaides

*