ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

31 Ιαν 2013

Υπενθυμίζουμε τον αρχαίο νόμο της Δεκάτης

Να χαρίζουμε το ένα δέκατο όσων έχουμε! Το ένα δέκατο των χρημάτων μας, του χρόνου μας, των υπηρεσιών που μπορούμε να προσφέρουμε κ.λπ. Είναι το πρώτο σκαλί για να φτάσουμε κάποτε στην πλήρη υλική, ψυχική, και πνευματική ακτημοσύνη! Το πρώτο αλλά μεγάλο σκαλί! Μην υποτιμάμε την αξία της Δεκάτης! Αν την τηρούσαν όλοι οι άνθρωποι δεν θα υπήρχε φτώχεια σε κανένα επίπεδο!
*

Ανύψωση της δόνησης

Να ξεκινάμε και να κλείνουμε την ημέρα μας ευχαριστιακά! Η πιο σύντομη αλλά ύψιστη προσευχή είναι το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Να αναπνέουμε ήλιο, αέρα, φως! Να πίνουμε νερό που έχουμε αφήσει να το διαποτίσει ο ήλιος και αν το σταυρώνουμε!

Να αερίζουμε και να λιάζουμε το χώρο μας, τα ρούχα μας τα αντικείμενα που φοράμε!

Να σταυρώνουμε ό,τι φοράμε, ό,τι τρώμε, ό,τι πίνουμε, το μαξιλάρι που κοιμόμαστε!   

Ο χώρος μας να έχει χρώματα, να είναι καθαρός, προσεγμένος, με αντικείμενα που επιλέγουμε με προσοχή και αγάπη και σημαίνουν κάτι για μας!

Να αφαιρούμε κάθε τι περιττό! Να χαρίζουμε ό,τι δεν χρησιμοποιούμε!

Να έχουμε επαφή με την φύση! Ακόμα και μια βόλτα είναι πολύτιμη. Να ανακαλύψουμε τα πάρκα της Αθήνας!

Να γνωρίσουμε την Αθήνα, την πόλη στην οποία ζούμε! Αναφέρω ενδεικτικά τους επτά λόφους της, την Καισαριανή, τους αρχαιολογικούς της χώρους, τα μουσεία της, τα βουνά και τις θάλασσες που την περιβάλλουν, τις βυζαντινές εκκλησίες και τα ξωκλήσια της. Να γνωρίσουμε την Ελλάδα μας!

Να γνωρίσουμε την χαρά των όρθρων και των εσπερινών…

Να δίνουμε χαρά στους άλλους! Να τους ενθαρρύνουμε! Να είμαστε γενναιόδωροι! Ο λόγος μας να μην έχει κανένα κοφτερό γυαλί. Η αλήθεια δεν χρειάζεται την κακία για να υποστηριχτεί!

Να μεγεθύνουμε ο καλό όπου το συναντάμε!

Να μη συμμετέχουμε σε κακολογίες, μεμψιμοιρίες, αρνητισμούς.

Να επιλέγουμε σε όλα τα επίπεδα αυτό που μας κάνει καλό!

Να κρατάμε τον νου μας καθαρό, φρέσκο, άδειο από παγιωμένες και σκληρές απόψεις και θέσεις! Όλα αλλάζουν!

Να είμαστε προσαρμοστικοί, ευέλικτοι αλλά και έτοιμοι για κάθε ανατροπή!

Να πετάμε τα σκουπίδια της ημέρας συγχωρώντας απολύτως –τον εαυτό μας και τους άλλους! Η πρόθεσή μας να είναι η κρυστάλλινη βεβαιότητα πως ο εαυτός μας όπως και οι κόσμοι όλοι είναι στα χέρια του Θεού!

Να βάζουμε κάθε πλάσμα που συναντάμε μέσα στην ενέργεια της αγάπης μας. Να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους!

Να κάνουμε αυθόρμητες κινήσεις συνανθρωπίας ελεύθεροι από το αποτέλεσμα! Η ζωή γνωρίζει… Μακριά από προσκοπικές φιλανθρωπίες!  

Να είμαστε πρωτότυποι! Να κάνουμε καινούργια πράγματα, να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα!   

Να ευλογούμε τον εαυτό μας και τον κόσμο! Τον κόσμο μας!

Να επικαλούμαστε την θεραπευτική όψη του Θεού, τον αρχάγγελο Ραφαήλ για τον εαυτό μας και τον κόσμο!

Να θυμόμαστε τον κορυφαίο λόγο του Χριστού: ΙΔΟΥ ΕΓΩ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΝΕΑ!
*

30 Ιαν 2013

Σ’ αγαπώ

Είμαι οι λέξεις μου! Και τα αγαπητικά τους αντίστοιχα!

Οι λέξεις μου δεν είναι παρά διαφορετικοί τρόποι για να σου πω «σ’ αγαπώ!»

Ένα «σ’ αγαπώ» είναι το ισχυρότερο φάρμακο από όλα τα φάρμακα του κόσμου! Η μόνη ίαση! Και για εκείνον που το απευθύνει και για εκείνον που το λαμβάνει!

Όλο το μυστήριο της ζωής σε μια λέξη!
 *

29 Ιαν 2013

Όλο το πνευματικό μας ταξίδι είναι η ομολογία του απολύτου! Κάνουμε μαζί μία διαδρομή ενθύμησης! Να βρεθούμε μέσα στα αρχέτυπα της ψυχής μας, στα θεϊκά αρχέτυπα.

Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε πώς θα μας έβλεπε κάποιος απέξω! Από κοινωνιολογικής άποψης είμαστε αταξινόμητοι! Οι άνθρωποι οργανώνονται σε ομάδες με βάση κάποια χαρακτηριστικά. Εμείς είμαστε αταξινόμητοι! Αυτή είναι η μεγάλη μας σφραγίδα. Κανείς δεν επεμβαίνει σε κανέναν, τι κάνει, πώς το κάνει, όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει δεν έρχεται, αν θέλει δεν ξανάρχεται, είναι όσο κοντά ή μακριά θέλει. Κανείς δεν του ζητά τίποτα. Καθένας είναι αυτό που είναι, έχει την προσωπικότητα του, την τρέλα του. Έχουμε εντούτοις ένα κοινό σημείο: καθένας έχει την τρέλα του, αλλά με τον δικό του τον τρόπο. Διαφορετική τρέλα! Ούτε στην τρέλα δεν συμφωνούμε! Είμαστε συγκάτοικοι όμως μέσα στην τρέλα! Ξέρετε τι είναι να είμαστε συγκάτοικοι μέσα στην τρέλα; Μέγα επίτευγμα! Για να πούμε και τα καλά μας!

Προσωπικά είμαι απολύτως σοβαρή με τα απολύτως σοβαρά. Απολυτότητα είναι αυτό που γνωρίζεις να το καταθέτεις. Δεν είναι ζήτημα υπεράσπισης, αφού η αλήθεια δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης. Η αλήθεια όμως πρέπει να ακούγεται! Όχι ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει το απόλυτο, καλείται όμως να το ομολογήσει! Όλο το πνευματικό μας ταξίδι είναι η ομολογία του απολύτου! Κάνουμε μαζί μία διαδρομή ενθύμησης! Να βρεθούμε μέσα στα αρχέτυπα της ψυχής μας, στα θεϊκά αρχέτυπα. Τον λόγο τον κατευθύνει ο Ραφαήλ. Ο Χριστός έτσι κι αλλιώς είναι το παντελώς απόλυτο μέγεθος! Ο λόγος που πατάει πάνω στις ράγες του Χριστού είναι απόλυτος. Η αυστηρότητα ή μη έχει να κάνει με την ανθρώπινη προσωπικότητα και νοοτροπία! Εμείς είμαστε εντελώς αθωωτικοί ως προς τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει πρόθεση κατάκρισης ή ποδηγέτησης. Απλώς είμαστε μπροστά σε απόλυτο μέγεθος. Ο Θεός είναι το απόλυτο μέγεθος! Όσα λέγονται, εξάλλου, στον βαθμό που τα υποστηρίζει η δύναμη του Ραφαήλ, απευθύνονται σε όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνον σε εμάς! Απευθυνόμαστε σε όλο τον κόσμο! Ακούγονται αλήθειες, αυτές οι μεγάλες αλήθειες για να επαναπροσδιορίσουμε πάνω τους την ζωή μας! Κατά τα άλλα είμαστε μια παρέα μοναδική! Καθένας είναι τόσο διαφορετικός από τον άλλον!

Τα πράγματα κινούνται απρόβλεπτα. Το όλο σύστημα λειτουργεί παντελώς «χαοτικά». «Άσε το χάος να οργανώσει τον εαυτό του!» Μπορεί να έρθεις εδώ και να μη βρεις κανέναν! Ή να βρεις τους πάντες! Μπορεί να υπάρχουν φαγητά, γλυκά καθ’ υπερβολήν ή να μην υπάρχει τίποτα! Επικρατεί γενικώς μια κατάσταση απρόβλεπτη. Μπορεί να έρθεις μια φορά και να συναντήσεις τον άγγελο, ή να έρχεσαι συχνά και να μην τον συναντάς! (Να μην πω για τις «εμφανίσεις» τρίτου τύπου, στα καλά καθούμενα στη μέση του πουθενά…)

Μέσα στα χρόνια βλέπουμε τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα: αιφνιδιαστικά και απρόβλεπτα. Στην πραγματικότητα αυτό λειτουργεί ως άσκηση. Μας βγάζει εντελώς από την «σειρά», τον γραμμικό τρόπο που ο νους περιμένει τα πράγματα. Μας ξεκουρδίζει τον κατεστημένο τρόπο αντίδρασης. Ύψιστη άσκηση! Αυτό μπορεί κάποιους να τους εκνευρίζει αφόρητα. Ειδικά εκείνους που χρειάζονται να ελέγχουν τα πράγματα. Εδώ είμαστε μπροστά σε κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε με ανθρώπινο τρόπο! Μόνο η αγάπη και το παιγνίδι μας συνδέουν! Όλα τα άλλα δεν παίζονται με τον καθιερωμένο τρόπο! Γενικώς το απρόβλεπτο έχει να κάνει με το να ξεκουρδιστεί λίγο το μυαλό από τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει τα πράγματα. Θέλουμε και τον αρχάγγελο να τον εντάξουμε, να τον «τακτοποιήσουμε» στην ζωή μας, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Αυτό θέλει ο νους! Και εκνευρίζεται με αυτή την αστάθεια των συμβαινόντων. Αυτό το ξεκούρδισμα γίνεται κατά κόρον! Ίσως για να μας δείξει πόσο οριοθετημένοι και προσδιορισμένοι είμαστε εσωτερικά και κοινωνικά. «Θέλω να ξέρω!» λέει ο νους. Και τι θα γίνει αν δεν ξέρεις; Αν ο Θεός σου πει «ΤΩΡΑ!» και είναι η στιγμή σου; Είναι όπως η κλήση του Χριστού τότε που οι καλεσμένοι «αγρόν ηγόραζον!» Μέσα σε όλα αυτά εκπαιδευόμαστε! Μπορεί να φαίνεται ένα χαοτικό σχήμα, αλλά μέσα από όλες τις καταστάσεις εκπαιδευόμαστε! Δεν υπάρχει εξωτερική παρέμβαση. Γενικώς καθένας αφήνεται κινηθεί και να εκφραστεί όπως θέλει. Είναι μια καινοτόμος κατάσταση.. Δόθηκε η ευκαιρία για πολλά, και έγιναν πολλά. Άνθρωποι ευεργετήθηκαν, κάποιοι βρήκαν τον δρόμο τους: ένα ντόμινο υπέρ του ανθρώπου κινήθηκε σε όλα τα επίπεδα. Αν ήμασταν μια Σχολή, θα είχαμε ένα εξωτερικό φαίνεσθαι. Εδώ ούτε ο κόσμος που έρχεται καν δεν είναι σταθερός. Ανοιχτός αγρός, είμαστε. Μείνε όσο θες, πάρε ό,τι θες. Ο λόγος είναι πρωτότυπος, ανατρεπτικός, πρωτάκουστα βαθύς όσο και απλός. Είναι πρωτοφανείς οι καταγραφές που έχουν γίνει από τον λόγο του Ραφαήλ! Αλλά ούτε αυτές μπαίνουν σε διαχείριση από την «λογική»! Σημασία έχει να μη νεκρώνεται ο νους μέσα από την συνήθεια, την επαναληπτικότητα και την «ασφάλεια» της ψευδαίσθησης, το Matrix! Το σημείο πάνω στο οποίο εκπαιδευόμαστε είναι να μη φτιάχνουμε παγιωμένες εικόνες και σχήματα! Ό,τι στήνεις ξεστήνεται, όπου βολεύεσαι θα ξεβολευτείς! Εκπαιδευόμαστε ανελέητα στο να μη μείνει τίποτα όρθιο! Ως την ολική μας απελευθέρωση! Τόση εκπαίδευση έγινε στο νοητικό κουνγκ φου! Έχουμε πάρει όλα αυτά τα χρόνια μεγάλο πακέτο πληροφορίας. Ο νους διευρύνθηκε και επαναδομήθηκε στην αλήθεια! Έγινε ισχυρός προσανατολισμός προς αυτό που πραγματικά παίζεται! Διαφωτίστηκαν τα πράγματα! Βλέπω τώρα να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο πράγματα που χρόνια πριν συζητούσαμε! Τότε ήμασταν οι «τρελοί»! Όλα αυτά για την κβαντικότητα, το Matrix, την παρέμβαση στο DNA, την αιχμαλωσία της Γης από δαιμονικές οντότητες (ερπετά κ.λπ.) την κάθοδο οντοτήτων για την απελευθέρωση των ανθρώπων (όντα Q), με αποκορύφωμα το αναμενόμενο δώρο της Αειζωίας, κ.λπ., τότε, όταν ειπώθηκαν από τον Ραφαήλ, ούτε λεξιλόγιο υπήρχε καν αντίστοιχο. «Ο κόσμος δεν θα είναι πλέον όπως είναι σήμερα!» μας είπε ο Ραφαήλ στα κράσπεδα της αλλαγής της χιλιετίας! Από κει και πέρα έγινε η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος, ραγδαίες ανακαλύψεις στην ιατρική, στην τεχνολογία, στην κβαντική φυσική κ.λπ.! Έξαρση πληροφορίας! Εξάλλου ο Ραφαήλ είναι «ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου!» Αυτή την στιγμή διαβάζω πράγματα στο διαδίκτυο και νομίζω ότι τα έχω γράψει εγώ. Χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες λέξεις, ίδιες προτάσεις, ίδια νοήματα! «Ό,τι λέγεται, ταξιδεύει παντού! Γονιμοποιούνται συνειδήσεις, εμπνέονται νόες σ’ όλη την Γη! Κάποιος στην Κίνα θα προσλάβει μια ιδέα που λέμε αυτή την στιγμή. Από αυτό το τραπέζι των συναντήσεων μας ταξιδεύει ο λόγος του Ραφαήλ σ’ όλη την Γη!» Αν μια διαπίστωση ισχύει, είναι το πόσο αλληλεπιδρώμενα και αλληλοεξαρτώμενα είναι τα πάντα! Η «συμπεριφορά», ας πούμε, των φωτονίων είναι ασύλληπτη! Ο παρατηρητής όχι μόνον επηρεάζει την συμπεριφορά τους αλλά συμπεριφέρονται με τον τρόπο που ο παρατηρητής περιμένει! Εκπληκτικό! Είμαστε μέσα σ’ ένα σύμπαν που δεν αντανακλά απλώς αυτό που εκπέμπουμε αλλά το διαμορφώνει κιόλας, ανάλογα με το μήνυμα που παίρνει από μας. Αυτό το σύμπαν είναι αποδέκτης των σκέψεων και των συναισθημάτων μας! Απόλυτη Βαβέλ, δηλαδή! Σκεφτείτε να ακούς τα πάντα! Ένα μεγάφωνο είναι η Γη που εκπέμπει! Σκεφτείτε τι εκπέμπει! Κι ας μην μείνουμε στις δολοφονικές και «κακούργικες» σκέψεις, αλλά στις υποτιθέμενες «φυσιολογικές», οι οποίες είναι τόσο μα τόσο αντιφατικές! Την μια στιγμή λες κάτι στο σύμπαν -αφού κάθε μας ενεργειακή εκπομπή στο σύμπαν απευθύνεται- και την επομένη το αναιρείς με τον πιο παράλογο τρόπο! Την μια λες πως είσαι μια χαρά και την άλλη πως βαρέθηκες να ζεις! Ποιο από τα δύο να υπολογίσει το σύμπαν; Μπορεί να μην το πολυπιστεύεις, αλλά και μόνο που το λες, αυτό ταξιδεύει. Ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι νιώθουμε, ό,τι λέμε ταξιδεύει! Είναι ενέργειες που ταξιδεύουν! Κατ’ αρχάς επιστρέφουν πάνω μας σαν μπούμερανγκ. Αλλά και καθ’ οδόν επηρεάζουν -αρνητικά και θετικά- ό,τι συναντούν. Χωρίς Θεό δεν αντιμετωπίζεται αυτή η ανελέητη επιδρομή ενεργειών πάνω μας! Εμείς εδώ ζούμε την πολυτέλεια της προστασίας του Ραφαήλ! Έχουμε μεγάλη ευθύνη για το τι απευθύνουμε στο σύμπαν με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας! Κανονική Βαβέλ! Σύγχυση! Πώς να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας όταν εκπέμπουμε τόσο αντιφατικά μηνύματα; Προσευχόμαστε στον Θεό να μας κάνει καλά, ενώ όλη την ημέρα δρούμε ενάντια στον εαυτό μας! Αυτοαναιρούμε τα ίδια μας τα αιτήματα! Την μια λέμε ότι αναγνωρίζουμε τα θαύματα του Ραφαήλ, και την επομένη πως μπορεί να ήταν και τυχαία! Δεν έχουμε εμπιστοσύνη όταν μας λέγεται πως κάτι θα γίνει: θέλουμε να γίνει τώρα, αυτή την στιγμή. Κάποιες φορές ο Ραφαήλ παρεμβαίνει άμεσα. Άλλες φορές η αποκατάσταση γίνεται στον χρόνο και με τον τρόπο που εκείνος επιλέγει. Ο άνθρωπος άμα δεν εκπληρωθεί το αίτημα του άμεσα, αμφιβάλλει! Ούτε σκεφτόμαστε εξάλλου πως ο Χριστός δεν θεράπευσε όλους όσους συνάντησε! Ο ίδιος ο Χριστός εν πλήρει δυνάμει δεν τους θεράπευσε όλους! Όχι βεβαίως γιατί δεν μπορούσε! Σε κάθε θαύμα βλέπουμε τον Χριστό να απαντά στην πίστη του άλλου! Κάποια θαύματα έγιναν προς δόξαν Θεού! «Πιστεύεις ότι μπορώ να το κάνω;» ρωτούσε. «Η πίστη σου σε έσωσε!» ή «Θέλεις να γίνεις καλά;» Δεν λειτουργεί ο Θεός όπως εμείς νομίζουμε. Καθετί συμβαίνει για κάποιο λόγο. Ο άνθρωπος ζητά απλώς να μην πονά, αλλά δεν ενδιαφέρεται να θεραπεύσει την αιτία του πόνου του! Πάντως εμείς που είμαστε εδώ βρισκόμαστε κάτω από την προστασία του Ραφαήλ! Εκείνος ξέρει το πότε και το πώς για το καθετί. Να έχουμε εμπιστοσύνη!

Έχω την αίσθηση ότι μπαίνω σ’ ένα χώρο που είναι άνθρωποι που με περιμένουν, συγγενείς, άνθρωποι που θα αγκαλιάσεις και θα φιλήσεις! Αυτό το ένιωσα από την πρώτη στιγμή! Το «ετερόκλητο» της παρέας μου θυμίζει τάξη με παιδιά. Για μένα είναι μια οικεία κατάσταση, απλώς σε μεγέθυνση, επειδή μεγάλωσα σε αυλή και ζούσα πάντοτε με κόσμο. Είναι κάτι οικείο. Αυτό το βλέπεις πια στις ελληνικές ταινίες! Αυτό που θα έπρεπε να ζούμε: την «οικογενειακή» κατάσταση! Όλοι οι άνθρωποι εδώ είναι καλόψυχοι! Δεν υπάρχει άνθρωπος εδώ που να τον κοιτάξεις και να μην έχει γλυκά μάτια και καλή καρδιά. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες, σίγουρα όλοι έχουμε τα ελαττώματα μας…

Δεν καλλιεργείται καθόλου μα καθόλου το να εμφανίζεσαι ως κάτι άλλο από αυτό που είσαι. «Ή άλλαξε, αν πιστεύεις πως χρειάζεσαι αλλαγή, ή να είσαι ο εαυτός σου». Δεν μας ενδιαφέρουν οι εξωτερικές συμμορφώσεις. Ο καθένας ας βγάλει αυτό που έχει! Να εκφραστεί ελεύθερα! Οι κάθε είδους εκφράσεις μας είναι σαν τα δερματικά συμπτώματα που η Ομοιοπαθητική ιατρική θεωρεί πως εκτονώνουν τον οργανισμό και πως δρουν «θεραπευτικά» από μόνα τους. Επίσης για να εκτονώνεσαι σημαίνει ότι θεωρείς πως είσαι με οικείους ανθρώπους, αλλιώς δεν θα το έκανες αυτό με ξένους. Η «συμμόρφωση» εξάλλου έχει φτάσει τον κόσμο σ’ αυτό το σημείο της υποκρισίας και της ανειλικρίνειας. Με τον φόβο μπορείς να επιτύχεις την συμμόρφωση των άλλων, ή με ψυχολογικούς χειρισμούς. Και μεταφυσικά ακόμα σε φοβερίζουν για να σε ελέγξουν! Η Εκκλησία σ’ ένα βαθμό το κάνει αυτό. Την Εκκλησία αν δεν την αγγίξεις στο βάθος του βάθους της ώστε πραγματικά να ωφεληθείς, αν μείνεις στην επιφάνεια, θα νιώσεις ανελευθερία. Φόβο! Ή τιμωρία. Όσον αφορά τις ασθένειες όποια ιατρική μέθοδο κι αν επιλέξει κανείς, να γνωρίζει πως το κλειδί της ίασης του το κρατά ο ίδιος! Αν επικαλείται την θεραπευτική δύναμη του σύμπαντος με εμπιστοσύνη, θα τον θεραπεύσει. Καθένας έχει τον γιατρό που αντιστοιχεί στην συνείδηση του!

Εγώ αυτό που θέλω να πω είναι ότι σας αγαπώ όλους πάρα πολύ!

Το μόνο που μένει είναι η αγάπη! Όλα τα βαριέται κανείς! Ο άνθρωπος είναι έτσι φτιαγμένος: βαριέται! «Μόνο η αγάπη μένει. Όλα τ’ άλλα είναι καπνός!» όπως λέει ο Σεφέρης. Το σίγουρο είναι πως την αγάπη δεν την κάνει η συμμόρφωση. Η συμμόρφωση τακτοποιεί το εξωτερικό μέρος, αλλά το από μέσα είναι ανέλεγκτο. Έχουμε απομυθοποιήσει ούτως ή άλλως εντελώς τα περί δασκάλων και μαθητών. Δεν υπάρχουν τέτοιες διακρίσεις! Ο άνθρωπος κατ’ αρχάς νοιώθει υποτιμημένος από τους «δασκάλους». Γι’ αυτό και κατά βάθος δεν τους χωνεύει. Το μόνο που κάνουμε εδώ είναι ένα παιγνίδι ενθύμησης!

Μου φαινόταν παράξενο που οι συναντήσεις γίνονταν ασυνήθιστες ώρες και χωρίς προειδοποίηση!

Αυτό έχει να κάνει με το ξεβόλεμα του νου! Τώρα το βλέπω αλλιώς! Έχουμε περάσει πολλά καψόνια! Μπορεί κάποιος που είναι τυπικός να ακούσει τις πιο μεγάλες κατσάδες, ή να λείψει μια φορά και να χάσει κάτι σημαντικό! Το Matrix είναι ισχυρό, μη νομίζετε πως επειδή το κουβεντιάζουμε είμαστε και έξω από αυτό. Είμαστε πολύ προσδιορισμένοι από το σύστημα και από την συμβατική λογική. Καθώς και από τους κοινωνικούς κανόνες! Ακόμα και οι πιο «επαναστατημένοι» είμαστε προσδιορισμένοι! Ο Ραφαήλ μας ελευθερώνει, αλλά διαρκώς υπάρχει κι άλλο, κι άλλο… Μέχρι να ελευθερωθούμε από όλες τις συμβάσεις. Να είσαι ελεύθερο ον σημαίνει να αποφασίζεις εσύ για σένα! Να μη φοβάσαι! Μέσα στα χρόνια εκπαιδευόμαστε ισχυρά. Κάποια στιγμή θα δούμε μαζεμένο το αποτέλεσμα αυτής της εκπαίδευσης. «Η υψηλότερη εκπαίδευση γίνεται όταν δεν το καταλαβαίνεις!» Εκπαιδευόμαστε και με την σιωπή, και με τον τρόπο που γίνονται ή δεν γίνονται, που λέγονται ή δεν λέγονται τα πράγματα. Είναι ένα πλέγμα καταστάσεων!
*

28 Ιαν 2013

Λουλούδια από τον Κήπο

Η ανησυχία σου ματαιώνει το θαύμα!

Ένας δρόμος υπάρχει: να καταβάλλεις παιδική αγάπη!

Ο κόσμος είναι ένας και ανήκει στον Θεό!

Μόνο ο κόσμος της αγάπης και της χαράς υπάρχει, και εκεί πάμε! Έναν κόσμο βλέπω! Κανείς μην σε αναγκάσει να δεις διαιρεμένους τους κόσμους!

Η θέληση χρειάζεται έρωτα!

Η μεγαλύτερη μαγεία είναι να είσαι απλός!
*
Μηδένισε τον εαυτό σου! Είναι ασήμαντο ό,τι έχεις φτιάξει μπροστά στον Θεό! Άδειασε για να σε γεμίσει με καινούργια ζωή, ατραυμάτιστη… Αν δεν μηδενίσεις τον νου σου δεν γλυτώνεις!

Τίποτα δεν μπορεί να σε τρομοκρατήσει αν ξέρεις ποιος είσαι!

Προσοχή μη γίνει το φως μέσα σου αλαζονεία! Ό,τι δεν γίνεται έλεος γίνεται αλαζονεία!

Αυτός που ζητά τον σεβασμό του άλλου, είναι κατώτερος εκείνου στον οποίο απευθύνεται!

Υπογράφω την ευτυχία όλων των όντων!

Πριν πεθάνεις να γνωρίσεις αυτό που είναι αθάνατο!

Είσαι μοναδικός όχι ανώτερος!

Μόνον ο Θεός μπορεί να σου επιστρέψει την πρώτη εικόνα. Εκείνος είδε ότι καλόν

Η Άβυσσος ορθώνεται απέναντι στην αλήθεια: δεν την γεφυρώνουν τα λόγια αλλά η χάρις!

Μην επαναλαμβάνετε τον εαυτό σας! Να είστε πρωτότυποι!
Η επαναληπτικότητα αφήνει τρύπες στην αύρα!

Σε έναν κόσμο ψεύτικο μόνον εσύ μπορείς να είσαι αληθινός!

Δεν υπάρχει μετενσάρκωση αλλά ταυτόχρονη παρουσία στο χωροχρονικό γίγνεσθαι!

Κάθε μετατόπιση της συνείδησης επηρεάζει και το μπρος και το πίσω!

Ο άνθρωπος τρώει αλύπητο ξύλο από το μυαλό του!

Να είμαστε σε εγρήγορση! Η Γη αλλάζει!

Όταν γεννιέσαι είσαι άγιος! Η προσωπικότητα είναι το γαϊδουράκι πάνω στο οποίο θα εισέλθεις στα Ιεροσόλυμα του εαυτού σου…

  Δάσκαλος είναι εκείνος που σε διδάσκει πώς να διδάξεις τον εαυτό σου!

Να εμπιστεύεσαι κάθε στιγμή πως ο άλλος μπορεί να αλλάξει!
Μην τον κρατάς δέσμιο του παρελθόντος!

Ο Χριστός είναι η αρχή! Δεν είναι το καλωσόρισες αλλά το καλό ταξίδι!

Μοιχεία είναι η μείξη του καλού με το κακό!

Μην επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου σημαίνει μην
«ζηλέψεις» άλλη ψυχή που θεωρείς πως είναι πιο μπροστά από την δική σου!

Η ψυχή η ίδια διαγράφει τον προορισμό της…

Ακόμα έχεις εχθρούς;

Η ψυχή σε δευτερόλεπτα σχίζεται! Ο κόσμος όμως είναι ένας και ανήκει στον Θεό!
*

24 Ιαν 2013

Δεν υπάρχει δίκιο πάνω από την αγάπη

Τα δίκια μας μπορούν να μας πεισματώσουν και να περιορίσουν την όραση μας τόσο ώστε να μη βλέπουμε τι άλλο παίζεται πέρα από το προσωπικό μας σύμπαν!

Είναι πολύτιμα τα δίκια μας για να τα μετατρέπουμε σε άρνηση της αγάπης και της ζώσας ζωής!

Δίκια που δεν τα παραδίνουμε στην αγάπη δεν θα δικαιωθούν ποτέ!

Η υψηλότερη μορφή δικαιοσύνης είναι το έλεος!
*

23 Ιαν 2013

Η αλήθεια δεν είναι κρίση αλλά πρόσκληση

Σε εκείνους που με θέλουν αλλά χωρίς την αλήθεια μου, λέω: Αφού η αλήθεια μου σας είναι άχρηστη, τι άλλο θέλετε από μένα! Σας αγαπώ, αλλά εσείς αυτοαποκλείεστε από την ζωή μου!

Ο άνθρωπος είναι η ομολογία του!

Ο άνθρωπος είναι το όνειρο του!

Η γνώση σου έχει αντοχή στα γεγονότα, στον κόσμο, στις συνθήκες, στις περιστάσεις;

Μόνο ο εαυτός σου σε εμποδίζει από την πλήρη ευτυχία!
*

22 Ιαν 2013

Όταν ο λόγος υποστηρίζεται από την ζωοποιό Δύναμη είναι Ενθύμηση!

Μόνον ο λόγος που είναι αθώος -από πρόθεση επιβολής ή χειρισμού των άλλων-, ελεύθερος από κάθε χρησιμοθηρία, υποστηρίζεται από την Δύναμη της Ζώσας Ζωής! Έχει δηλαδή μεταμορφωτική δύναμη! Μεταφέρει ζωή! Μόνον ο αθώος, εκείνος που κινείται με καθαρή πρόθεση, δηλαδή με αγάπη, δικαιούται να «διδάσκει». Ο λόγος τότε είναι καρδιακός, δεν περιέχει ίχνος από τα κοφτερά γυαλιά της κακίας! Ο αθώος δεν γίνεται «δάσκαλος» αλλά χρησιμοποιείται από την Ζώσα Δύναμη ως Ενθυμητής! Η αλήθεια δεν διδάσκεται, αφού η ψυχή την εμπεριέχει! Η αλήθεια υπομιμνήσκεται! Και κάθε ενσαρκωμένη ψυχή αποφασίζει τι θέλει να θυμηθεί και μέχρι πού. Πάνω σ’ αυτή την ελευθερία ο Θεός μάς χάρισε το Ταξίδι της Ενθύμησης μέσα στον χωροχρόνο! Ο κόσμος είναι γεμάτος λέξεις που παράγουν χάος σκεπτομορφών! Λυτρωτική δύναμη, εντούτοις, έχει μόνον ό,τι υποστηρίζει η Ζώσα Δύναμη. Διαφορετικά οι λέξεις παραμένουν νεκρές σοφιστείες στις οποίες τέρπεται αλλά και παγιδεύεται ο νους μέσα στο Matrix, χάνοντας την δυνατότητα να ευλογηθεί στο φως! Η αλήθεια είναι απόλυτη, όταν έχει καλοσύνη! Η καλοσύνη κάνει μιαν αλήθεια απόλυτη! Η ψυχή νιώθει το αγαθόν… Είναι πλασμένη για να το νιώθει! Αναγνωρίζει την αλήθεια! Στον βαθμό που δεν έχει μολυνθεί από τον νου!
*

Περί έρωτος

Ο έρωτας είναι φυσικό συμβάν! Όταν παρεμβαίνει ο νους το κάνει αφύσικο -όπως και όλα!

Ο νους όταν είναι στην φυσική του κατάσταση είναι ελεύθερος! Το ίδιο και τα όνειρά του! Διαφορετικά παράγει εφιάλτες!

Όταν ο νους είναι ελεύθερος ερωτεύεται! Γίνεται ο ίδιος ο Έρωτας!

Η ανύψωση της ενέργειας καθιστά την ανταλλαγή της δυνατή με άπειρους -μη σωματικούς- όμορφους τρόπους!

Ο έρωτας είναι για τους ωραίους: αυτούς δηλαδή που είναι παρόντες στην ώρα τους!

Ο έρωτας θέλει κότσια και αθωότητα!

Σεξ δικαιούνται να κάνουν μόνον οι ερωτευμένοι!

Ο Χριστός μόνον ερωτεύτηκε όλους τους ανθρώπους!

Ερωτευτής είναι μόνον ο αθώος!
*

Η αλήθεια στο τέλος μάς νικά

Πάντοτε ένας βλάκας νικά έναν έξυπνο! Δεν θα συνεννοηθούν ποτέ, αφού ο έξυπνος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός από τον βλάκα!
Πάντοτε ένας ανόητος νικά έναν σοφό! Αφού δεν υπάρχει περίπτωση ο ανόητος να τον κατανοήσει!
Πάντοτε αυτός που δεν γνωρίζει -και στον βαθμό που δεν γνωρίζει- νικά εκείνον που γνωρίζει! Αφού αυτό που δεν γνωρίζει, απλώς για εκείνον δεν υπάρχει! Έχει έτσι κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσει και να χλευάσει εκείνον που γνωρίζει!
Η αλήθεια δεν είναι παρά φωτοσπόροι! Ανθίζουν μέσα στον χρόνο ανάλογα με το έδαφος και την φροντίδα που θα τύχουν…
Από αυτή την άποψη, πίσω από την αντίληψη ή την κατανόηση του νου, πίσω από αυτό που φαίνεται, η αλήθεια και οι αληθινοί μεταλλάσσουν τον κόσμο!
*

21 Ιαν 2013

Η θεραπεία του Ραφαήλ μέσα από τον σμαραγδένιο καταρράκτη του φωτός

Το σώμα θυμάται! Αγκυροβόλι είναι των πάσης φύσεως χτυπημάτων! Αθώο θύμα του νου! Αλλά και προστασία της ψυχής! Μπαίνει μπροστά για να την προστατεύει… Χάρτης των επιθέσεων! Των μη και των δεν! Της άρνησης και της προδοσίας, της ματαίωσης και της κακίας! Μόνο ο σμαραγδένιος καταρράκτης του φωτός μπορεί να το καθαρίσει και να το ανακαινίσει!
*

Η ζωή με ζωή σε θεραπεύει!

Όταν το εξωτερικό φως λιγοστεύει, να αυξάνεις το εσωτερικό σου φως! Όταν νιώθεις μπερδεμένος και αδύναμος, να κάνεις βουτιά στην δημιουργικότητα! Χρειάζεσαι «χτύπημα ζωής!» Η ζωή με ζωή σε θεραπεύει! Υπάρχει καιρός για δράση και καιρός για ησυχία -εσώτερη δράση. Μη σιωπάς όταν πρέπει να δράσεις! Μη δρας όταν χρειάζεσαι ησυχία!
*

Ένα είναι το Τραγούδι της Γιορτής του κόσμου

Κανείς δεν ακούει κανέναν αν δεν τραγουδήσει ο ίδιος το τραγούδι της ψυχής του! Τότε μόνον θα καταλάβει πως ένα είναι το τραγούδι της Γιορτής του κόσμου! Πριν αληθινά τραγουδήσει ο ίδιος, βαριέται ή και ενοχλείται από τo τραγούδι των άλλων, επαναλαμβάνοντας αυτάρεσκα το αυτιστικό του μουρμουρητό! Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρεί αριστούργημα!
*

Στον άγγελο μου

Ο λόγος μου από την αγάπη Σου.
Την αγάπη Σου που μου επιτρέπει να αντέχω να ζω στην Γη!
*

Μια καλημέρα!

Κανείς ευτυχισμένος δεν θέλει την δυστυχία των άλλων! Κανείς ευτυχισμένος δεν θέλει να προκαλεί πόνο! Κανείς ευτυχισμένος δεν κονιορτοποιεί με την κριτική του τον κόσμο γύρω του! Γι’ αυτό έχουμε την ευθύνη της ευτυχίας μας!

Παρατεταμένες πικρίες, χρεώσεις, εμπάθειες, δημιουργία εχθρών, παράπονα, αυτοδικαιώσεις, κακίες, δεν είναι παρά διάγνωση της προσωπικής δυστυχίας! Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να την προβάλλουμε στους άλλους!

Ο μόνος υπεύθυνος για την ευτυχία σου είσαι εσύ! Η μόνη ευτυχία είναι στην ελευθερία! Ο ελεύθερος αφήνει και τους άλλους ελεύθερους! Εσωτερικά! Γιατί εξωτερικά μπορεί να χρειαστεί να παίξει διάφορους ρόλους!

Κανείς δεν αγαπά έναν ελεύθερο, γιατί δεν μπορεί να τον ελέγξει! Ούτε να τον κατανοήσει!

Αν κάτι δεν σου αρέσει απλώς παίρνεις το κουβαδάκι σου και παίζεις αλλού! Υπάρχει άπλερος χώρος για όλα τα παιγνίδια στο μεγάλο σχολείο της Γης! Ώσπου να πάρουμε το μήνυμά τους! Δεν χρειάζεται να δαιμονοποιείς ό,τι δεν επιλέγεις!

Η αλήθεια φαίνεται μες στην ψιλή κρισάρα του χρόνου, όπως έλεγε ο Καζαντζάκης! Γιατί πάντοτε παράγει ομορφιά, φως, χαρά, ελπίδα, δημιουργικότητα!

Οι κατακριτικοί χαρακτήρες, οι δικαστές των άλλων δηλώνουν το προσωπικό τους έλλειμα! Δεν δικαιούσαι να κρίνεις ό,τι δεν προτίθεσαι να αλλάξεις! Και ο κόσμος αλλάζει με την αγάπη! Αγάπησέ τον και θα αλλάξει! Όσοι αγαπούν αλλάζουν τον κόσμο τους! Και τότε κατανοούν πως όλα είναι στην θέση τους!

Κάθε αρνητική συμπεριφορά είναι έκκληση για βοήθεια! Είναι ο αρνητικός τρόπος να πεις: «Γιατί δεν μ’ αγαπάς;» Κανείς όμως δεν μπορεί να εκβιάσει τα αισθήματα των άλλων! Αν ζητάς την αγάπη να αγαπάς! Αν θέλεις να θέλεις την ομορφιά στην ζωή σου, να την αξίζεις!

Υπάρχει πιο απλός, πιο ανθρώπινος τρόπος για να ζητήσεις την αγάπη από τους ψυχολογικούς εκβιασμούς των πάσης φύσεως «επιθέσεων»! Να συγχωρέσεις, να αδειάσεις το καμίνι των χρεώσεων μέσα στο οποίο καις την ζωή σου, και καθαρός, όμορφος, καινούργιος να έρθεις να παίξουμε!

Όση απόσταση έχουμε από την Μεγάλη Συγνώμη τόση απόσταση έχουμε από την Ζώσα Ζωή! Οι χρεώσεις μαραίνουν το Δέντρο της Ζωής μας! Είμαστε συνυπεύθυνοι για τον κόσμο γύρω μας! Ας του χαρίσουμε το θεϊκό μας χαμόγελο!

Κανείς που δεν αγαπά δεν πιστεύει πως τον αγαπούν!

Όταν μιλάς για τους άλλους, στην πραγματικότητα περιγράφεις τον κόσμο σου! Αν αλλάξεις τον τρόπο που κοιτάζεις τον κόσμο, τότε βλέπεις διαφορετικά πράγματα! Αν εσύ δεν αγαπάς, δεν θα πιστέψεις ποτέ στην αγάπη!

Η ειρωνεία είναι η κακία των ευφυών! Είναι τρόπος να υπονομεύουν την αλήθεια των άλλων! Γιατί δεν έχουν δική τους!

Η αλήθεια είναι απλή, φωτεινή, δημιουργική! Πάντοτε καινούργια, αναβλύζουσα, πρωτότυπη! Γι’ αυτό κάθε στιγμή να  γινόμαστε καινούργιοι! Άγραφο χαρτί! Άδειο καλάμι για να τραγουδήσει ο Θεός!

Ας αφήσουμε τις παλιές ιστορίες! Άπειρη ομορφιά ζωής είναι μπροστά! Το παρόν της δοξαστικής χαράς δεν σβήνει απλώς το παρελθόν αλλά το ξαναγράφει με τα χρώματα της!

«Ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από φως! Εσύ ο Ονειρευτής και το όνειρο που λείπει!» Ισίδωρος Πάτερος

Ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από φως! Όλος ο χωροχρόνος είναι ένα καμπυλούμενο μέγεθος που προσκυνά το φως! Το ίδιο και η ζωή μας!

Άνοιξε το παράθυρο της καρδιάς σου και τραγούδησε το τραγούδι της αλήθειας σου! Το σύμπαν θα το ακούσει! Ποιους άλλους ακροατές ζητάς!

Αν αρέσεις στον Εαυτό σου σε ποιον άλλον ζητάς να αρέσεις; Αφού ένας είναι ο Εαυτός!

Αφού το μόνο που θέλεις είναι να σ’ αγαπούν, γιατί δεν κάνεις εσύ την αρχή; Όλο το νοητικό οικοδόμημα δεν είναι παρά υποκατάστατο της αγάπης που διαμορφώνει σύμπαντα από μόνη της!

Όσο περισσότερα τα ιδεολογήματα τόση λιγότερη η άμεση εμπειρία Ζώσας Ζωής!

Το μυστήριο της ζωής μάς αποκαλύπτεται όταν προσερχόμαστε σ’ αυτό ως ευλαβείς προσκυνητές! Σεβασμό στην ζωή! Σεβασμό στην ζωή μας!  

Ό,τι πιο συνταρακτικό ήδη συμβαίνει! Ζεις! Ποια άλλη προσευχή να πεις από την αναπνοή!

«Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες…» Ο Θεός τέλειωσε την δουλειά του. Εσύ; Μόνο ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ είναι η δική μας δουλειά! Μέσα στην θεία Λειτουργία της ζωής μας, στην θεία Ευχαριστία του Εαυτού, είναι όλη μας η δουλειά!

«Ένα σ’ αγαπώ νά’ ναι αυτό, ποιος είμαι εγώ να θυμηθώ…»  Ισίδωρος Πάτερος

Η αγάπη είναι η μόνη πράξη που δεν εμπεριέχει αντίλογο! Και στην υψηλότερη ιδέα ορθώνει αντίλογο ο νους! Μόνο αν λειτουργήσει η καρδιά του κόσμου θα ησυχάσει ο νους! Μόνο αν λειτουργήσει η καρδιά σου θα ησυχάσει ο νους σου! Η αγάπη μόνο νικά τον νου! Γιατί απαντά σε όλα του τα δίκια!

Δεν υπάρχει δίκιο πάνω από την αγάπη! Μας νικάει όλους!

Συγχώρεσε με, αδελφέ μου, για την τόση αδεξιότητα του «σ’ αγαπώ» μου! Ένα «σ’ αγαπώ» θέλω μόνο να σου πω! Δεν σου είπα ποτέ τίποτα άλλο από «σ’ αγαπώ»…

Συγχώρεσέ με για να δεις πως είμαι καινούργιος! Δεν έγινε ποτέ τίποτα αν δεν το βλέπει κανείς!

Μην κρατάμε τον εαυτό μας και τον κόσμο γειωμένο στην αμαρτία-αστοχία του! Ας του δώσουμε πίσω τα φτερά του!

Ώρα για απογείωση! Ο κόσμος χωρίς φτερά στην καλύτερη του εκδοχή δεν παρά πρόβα για την στιγμή της απογείωσης!

Μην πιστέψουμε πως η πρόβα ζωής είναι η ζώσα ζωή!

Άσε με να σου δείξω την χρυσή γραμμή της ζωής μου… Γιατί δεν είναι δική μου… Άλλος την χαράζει μέσα μου… Δεν θέλω να με αναγνωρίσεις, ούτε τον σεβασμό σου ζητώ. Να την δεις θέλω…

Έλα να ανταλλάξουμε τα δώρα μας! Κι αν δεν έχεις δεν πειράζει! Έλα να πάρεις τα δώρα που σου οφείλω…

Συγχώρεσέ με που δεν φορώ το ρούχο εκείνο μέσα από το οποίο θα γύριζες να με κοιτάξεις!

Άφησε με να σου δώσω το δώρο μου! Για σκέψου να το κρατώ στα χέρια και να το προσπερνάς… Μην στέκεσαι στο περιτύλιγμα! Ένα περιτύλιγμα είναι η προσωπικότητα! Μακάρι να έβρισκα αυτό που θα σου άρεσε! Βοήθησέ με να το βρω! Για να σ’ ευχαριστήσω! Ή φτιάξε εσύ ό,τι περιτύλιγμα σου αρέσει!  Άσε με όμως να σου δώσω την ψυχή μου!

Σ’ αγαπώ!
*

20 Ιαν 2013

Μετά τον φωτισμό, την συνάντηση με την χάρη και την χαρά, η άσκηση των χαρισμάτων

Επτανήσου, 13.1.2013
Είμαστε στην Κυριακή μετά τα Φώτα. Δεν είναι τυχαίο που η Εκκλησία  ονομάζει τον σημερινό ευαγγελικό λόγο «Αφετηρία της αιώνιας ζωής». Φτάσαμε μέχρι εδώ περνώντας μέσα από την μεγάλη δυσκολία τον Δεκέμβριου (21.12.2012). Είχαμε εντούτοις την διαβεβαίωση του Ραφαήλ ότι θα μας βοηθήσει. Έτσι ξεπεράσαμε κάτι που ούτε υποπτευόμαστε το μέγεθος του! Έγινε χωροχρονική μετάθεση της Γης! Και η 22η Δεκεμβρίου ξημέρωσε σαν μια ακόμα όμορφη μέρα! Οι περισσότεροι είπαν πως δεν έτρεχε δα και τίποτα, ήταν απλώς κινδυνολογία. Όσοι όμως γνωρίζουν, γνωρίζουν πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αναμετρηθήκαμε με ένα από τα κύματα για τα οποία είχαμε προειδοποιηθεί και αναμέναμε. Ο τρόπος που σταθήκαμε και στεκόμαστε και αυτή την στιγμή -αφού χρόνος δεν υπάρχει- θα κρίνει και την έκβαση των επομένων κυμάτων που έρχονται, καθώς και το αν ο Θεός θα παρέμβει εξίσου. Αυτό δεν το λέω απειλητικά. Απλώς σας ενημερώνω, αφού μας έχει ειδοποιήσει ο Ραφαήλ. Ας δούμε, λοιπόν, ο καθένας αν στέκεται στο σημείο του εαυτού του το άγιο, αν στέκεται στο κέντρο του, εν Θεώ, ώστε να καταθέσει την πνευματική του δύναμη ως ασπίδα υπέρ του ανθρώπου. Μετά τα Φώτα, λοιπόν! Από την διάσωση μας από τον Ραφαήλ ήρθαμε στα Χριστούγεννα: μας ζητήθηκε να γεννηθούμε! Και μας ειπώθηκε ο τρόπος: να καταθέσουμε αυτό το πολύτιμο δευτερόλεπτο που επιμένουμε να μην καταθέτουμε! Είμαστε τόσο τσιγκούνηδες, παρόλο που ο Θεός μας δίνει άπειρο χρόνο! Αυτό το απόλυτο όμως που μας ζητάει, δεν το καταθέτουμε! Ή το καταθέτουμε με δόσεις, με όρους, κ.λπ. Εύχομαι να το καταθέσουμε όλοι! Όσο έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Και μάλιστα να το καταθέσουμε έγκαιρα, ώστε να είμαστε χρήσιμοι στον κόσμο! Γιατί αν το καταθέσουμε το τελευταίο λεπτό πριν φύγουμε από την Γη, θα διασώσουμε μεν την ψυχή μας, αλλά δεν θα έχουμε συνεισφέρει σε όλα εκείνα για τα οποία ήρθαμε να πράξουμε υπέρ του ανθρώπου. Και όταν λέμε «υπέρ του ανθρώπου», εννοούμε πάντοτε την συνεισφορά μας στο τέλος του πόνου! Τίποτα λιγότερο από αυτό! Ο Ραφαήλ είναι παρών με το δώρο της Αειζωίας, και περιμένει τις συνειδήσεις που θα το υπογράψουν για να γίνει πραγματικότητα στα γήινα όντα. Έχουμε αυτή την ευθύνη για τον εαυτό μας και τον κόσμο!
Μετά τα Χριστούγεννα, την γέννηση, ήρθαν τα Φώτα, τα  προσωπικά μας Θεοφάνεια μέσα από τα Θεοφάνεια του Χριστού, η συνάντηση μας, δηλαδή, με την χάρη. Αφού αυτό είναι τα Θεοφάνεια: συνάντηση με το Άγιο Πνεύμα και επισφράγιση της εσωτερικής μας Χριστότητας. Γιατί ο Χριστός φανερώθηκε με την γέννηση του και φανερώθηκε εκ νέου με την βάπτιση του, καθώς τα σημεία του ουρανού τον ομολόγησαν μέσα από το Μυστήριο της φανέρωσης της Αγίας Τριάδας.
Ερχόμαστε τώρα στο μετά τα Φώτα, μετά την φώτιση, να δούμε την απαρχή της αιώνιας ζωής, αφού για αιώνια ζωή μιλάμε μετά την συνάντηση μας με την χάρη! Αυτή είναι η απαρχή: είτε συλλογικά είτε ατομικά. Η ανθρωπότητα συναντήθηκε με την χάρη μέσα από τον Χριστό! Αυτό έγινε εφάπαξ. Λέει ο Παύλος σήμερα ότι ο Χριστός διέσχισε τους ουρανούς «αναβάς εις ύψος», έως του θρόνου του Θεού, και εκεί έδωσε «δόματα» στους ανθρώπους, δώρα, δηλαδή, αιχμαλωτίζοντας την αιχμαλωσία. Εκείνο που τυραννά τον άνθρωπο και τον καθιστά αιχμάλωτο, δέσμιο, ανελεύθερο, ο Χριστός το αιχμαλώτισε με την ενανθρώπιση του, την κάθοδο στον Άδη και στην συνέχεια την άνοδο του στους ουρανούς. Το πώς διέσχισε ο Χριστός τα έγκατα των εγκάτων που ήταν ο Άδης, και έφτασε στο ύψιστο σημείο, στα άγια των αγίων της Τριαδικής υπόστασης του Θεού όπου και κάθισε εκ δεξιών του Πατέρα του, είναι κάτι το συνταρακτικό! Έφερε τον Άδη στο φως. Αποκατέστησε τον άνθρωπο, και αυτή την αποκαθαρμένη και χαριτωμένη πλέον ανθρώπινη φύση την παίρνει μαζί του, αφού την «φόρεσε» ως άνθρωπος ενσαρκωμένος στην Γη. Κάθεται πλέον στον ουράνιο θρόνο  του με την ανθρώπινη φύση μαζί. «Ασώματος γαρ κατελθών μετά σαρκός ανελύληθεν».  Αυτό είναι ένα σημείο της υπέροχης ορθόδοξης θεολογίας που μας λέει πολλά. Το ασώματο, το ασύλληπτο, κατέρχεται στην Γη, γίνεται άνθρωπος, λαμβάνει σώμα δίνοντας εμφάνιση στο μυστήριο της ενανθρώπισης. Ο Χριστός νικά καθ’ ολοκληρίαν τον Εωσφόρο, απόλυτα, ολοσχερώς ως άνθρωπος, με όχι μεγαλύτερα όπλα από όσα έχει καθένας από μας: με την δυνατότητα που καθένας από μας έχει να ταυτιστεί με τον Θεό  και να χρησιμοποιήσει την δύναμη που μας εκχωρεί. Ο Χριστός το έκανε πρώτος! Και αποκαλείται παραδόξως «Ο πρωτότοκος των νεκρών». Ο Χριστός νεκρός; Πρωτότοκος των νεκρών; Ο Ιησούς, δηλαδή, ο ενσαρκωμένος Υιός, δεχόμενος να σταυρωθεί, πήρε πάνω του όλη την σφοδρότητα της επίθεσης του Εωσφόρου, δέχτηκε να εκτεθεί σε κάθε μορφής πόνο, και παρέμεινε με τον Πατέρα του με την αδιασάλευτη βεβαιότητα της Παρουσίας του Θεού και της ενότητας του μαζί του! Αυτό είναι τόσο συνταρακτικό που σχεδόν μας εκμηδενίζει βλέποντας την δική μας απιστία, αβεβαιότητα και αστάθεια, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές. Γιατί όταν όλα είναι καλά, ο άνθρωπος μπορεί να λέει πως πιστεύει, πως αγαπάει τον Θεό, πως κάνει το θέλημα του. Όταν όμως έρχεται η δύσκολη στιγμή, η δοκιμασία, η περίσταση για να αποδείξει την πίστη του, να καταθέσει δηλαδή την βεβαιότητα του για το αίτημα που απευθύνει στον Θεό, τότε το μόνο που θέλει ο άνθρωπος είναι να πατήσει ένα κουμπί και να πραγματοποιηθεί αυτό που ζητά. Δεν αντέχει να δει την δική του ευθύνη. Κάθε αίτημα προς τον Θεό ενέχει την προσωπική ευθύνη του αιτούντος. Αυτός που αιτεί είτε για τον εαυτό του είτε υπέρ άλλου, δεν εναποθέτει απλώς, αλλά καταθέτει και ο ίδιος την πίστη και την βεβαιότητα του. Αν το αίτημα του το συνοδεύει η σύγχυση και η απιστία, και απλώς ζητά να γίνει το θαύμα γιατί δεν αντέχει άλλη έκβαση, τότε δεν το δικαιούται. Παρόλα αυτά η χάρη του Θεού είναι τεράστια καθώς και η αγάπη του προς τον άνθρωπο. Ο Ζων Θεός, ο Χριστός, είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου. Και αυτό που θέλει είναι να ζήσει ο άνθρωπος! Όσο δεν υπογράφει το τέλος του πόνου, να λήξει δηλαδή οριστικά η τραγικότητα του θανάτου, υφίσταται και είναι μέσα σ’ αυτό τον κύκλο της φθοράς. Ο Χριστός εντούτοις θέλει για κάθε ψυχή την οδήγηση της σε ασφαλές υπαρξιακό σημείο που να είναι συμβατό με την δόνηση της ζωής στα μη πτωτικά επίπεδα, και άρα να ζήσει. Πάντοτε υπογράφει υπέρ της ζωής! Εμείς ζούμε την χάρη του Ραφαήλ μέσα από την οποία έχουμε δει μεγάλα θαύματα, και γι’ αυτό τον επικαλούμαστε γνωρίζοντας την δύναμη του. Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει καθένας να δει πού στέκεται με την ψυχή του, με τον εαυτό του, και να συνηχήσει με την θέληση του Θεού. Να νικήσει τον «σατανά» ο οποίος, όπως έχουμε πει, δεν είναι ένα τέρας που μας φοβερίζει, αλλά οι ενάντιες προς την ζωή, προς την χαρά και την πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου δυνάμεις και επήρειες, τις οποίες οικειοθελώς υφίσταται. Ενώ τουλάχιστον από ελεύσεως Χριστού είναι ελεύθερος να τις αποτρέψει. Ερχόμαστε, λοιπόν, στο μετά τα Φώτα, την «δια θείας εκλάμψεως και ενυποστάτου φωτισμού της καρδίας υπερφυσική γνώση του Υιού του Θεού». Ο Ραφαήλ μας λέει ότι το ζήτημα δεν είναι να αλλάξουμε κάτι εμείς! Εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα! Τόσες προσπάθειες που έχουμε κάνει από την μέρα που γεννηθήκαμε, τόσο που οι άλλοι προσπάθησαν να μας αλλάξουν, τόσες θεωρίες που ακολουθήσαμε -πρακτικές, ασκήσεις κ.λπ.-, γιατί δεν μας άλλαξαν; Ο Ραφαήλ μας λέει, ό,τι πιο βολικό γίνεται: πως δεν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι! «Μην κουράζεστε! Γιατί αυτό που παίζεται δεν μπορεί να το αλλάξετε εσείς! Δεν μπορείτε να το αλλάξετε ως εγώ. Ούτε τα ελαττώματα σας καν μπορείτε να αλλάξετε, ούτε τα πάθη και τις κακίες σας! Δεν μπορείτε να αλλάξετε τίποτα!» Ο άνθρωπος δεν αλλάζει! Ο άνθρωπος χαριτώνεται! Τι σημαίνει να χαριτωθώ; Να συναντηθώ με την θεία χάρη, την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και πώς γίνεται η συνάντηση αυτή; Όχι με τις προσπάθειες του εγώ να ευπρεπιστεί -όχι πως είναι κακό, μακάρι να είμαστε ευπρεπείς και ευγενείς ακόμα και στα πάθη και τα λάθη μας, τουλάχιστον από σεβασμό προς τους άλλους. Δεν παίζεται όμως εκεί το ζήτημα, αλλά στο «δευτερόλεπτο»!  Είναι εκτός χρόνου ούτως ή άλλως αυτό που παίζεται! Παίζεται στο νανοδευτερόλεπτο -ούτε καν δευτερόλεπτο- της συνάντησης μας με το απόλυτο! Το εγώ μπορεί να ζητάει απόλυτα πράγματα -να μην πονά, να είναι ευτυχισμένο, να μην πεθάνει- αλλά δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι απόλυτα, αφού το ίδιο είναι σχετικό και βρίσκεται μέσα στην διττότητα. Γι’ αυτό ενώ αιτεί, ταυτοχρόνως υποσυνείδητα υπονομεύει το αίτημά του με κάθε τρόπο! Αυτό που ζητάς, ο ίδιος εσύ, το σαμποτάρεις! Ο σαμποτέρ είναι μέσα σου! Αυτό που υπονομεύει την υγεία, την χαρά, την ευτυχία, την αθανασία σου, δεν είναι άλλο από τον εαυτό σου! Και ενώ λογικά, «συνειδητά», λέμε πως θέλουμε την υγεία και την χαρά, την δική μας και του κόσμου, υποσυνείδητα είμαστε αυτοκατα-στροφικοί αλλά και καταστροφικοί για τους άλλους, στον βαθμό που τους εμπλέκουμε στα ψυχολογικά μας παιγνίδια! Και διέξοδος δεν υπάρχει! Αυτές είναι διαπιστώσεις επαλη-θεύσιμες, λίγη προσοχή να δώσει κανείς στα δρώμενα. Οι γιατροί το γνωρίζουν, διαπιστώνοντας καθημερινά πόσο εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο η ίαση του, καθώς και το γεγονός ότι κάθε «ψυχότυπος» προκαλεί συγκεκριμένες ασθένειες -πράγμα που έχει μελετηθεί και είναι ενδιαφέρον να το δει κανείς. Άρα αφού με τον νου αρρωσταίνουμε, δεν μπορούμε με τον νου να θεραπευτούμε. Δεν μπορεί αυτό που μας αρρωσταίνει να μας θεραπεύσει. Παίζεται κάτι που δεν μπορεί να το ελέγξει ο νους, γι’ αυτό νιώθει ανασφάλεια, γι’ αυτό «εφευρίσκει» σχήματα που τον ξεπερνούν προκειμένου να πιαστεί απ’ αυτά. Παραμένει όμως άνθρωπος μέσα στον νου του! Όλο αυτό που δημιουργεί για να μη φοβάται είναι ο Θεός του νου του, δικό του δημιούργημα που επικαλείται σαν τοτέμ, στο οποίο αποδίδει απόλυτες ιδιότητες. Επειδή όμως είναι ιδεολόγημα του νου και όχι ο Ζων Θεός, δεν είναι αποτελεσματικό. Και την ίδια ώρα που το επικαλείται, την ίδια ώρα το αρνείται με χιλιάδες υποσυνείδητους τρόπους! Το ίδιο του το ιδεολόγημα-τοτέμ. Αυτό φαίνεται στις δύσκολες στιγμές, σε μια αρρώστια, έναν θάνατο. Η αποσάρκωση, εξάλλου, που εμείς θεωρούμε ως απόλυτη καταστροφή, είναι απλώς η στιγμή που η ψυχή αλλάζει επίπεδο για να συνεχίσει την διαδρομή της αλλού, σύμφωνα με την Θεία Πρόνοια. Φυσικά ο Θεός μπορεί να παρέμβει μέσα από μια ισχυρή επίκληση, όμως το αίτημά μας πρέπει να αντιστοιχεί και στην συνείδησή μας, ή τουλάχιστον στην «υπογραφή» μας! Δεν μπορείς να ζητάς κάτι απέναντι στο οποίο απιστείς. Πώς  ζητάς το θαύμα του Ραφαήλ, ενώ δεν πιστεύεις σ’ αυτόν! Πώς  να σε θεραπεύσει κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις εσύ ο ίδιος; Απλώς ζητάς, μπας και κάτι γίνει και απ’ αυτή την μεριά του «Θεού». Ο άνθρωπος αντί πινακίου φακής αποποιείται τα πρωτοτόκια, τα βασιλικά του δικαιώματα της Υιότητας. Η Χριστότητά μας εξαρτάται από κάτι τόσο ανεπαίσθητο, τόσο αδιόρατο για τον νου, που γι’ αυτό και του διαφεύγει! Το αναζητά και το σκέφτεται πιο πολύπλοκα, πιο σύνθετα, πιο οδυνηρά για τον ίδιο, δημιουργεί αυτοματαιώσεις, το εμποδίζει με χιλιάδες τρόπους, ενώ είναι πολύ απλό: έχει γεννηθεί με αυτό! Όλο το ζήτημα είναι να συναντηθεί μαζί του. Είναι συνάντηση ο Θεός! Συνάντηση με το απόλυτο! Είναι  συνάντηση η χάρις! Αυτή την συνάντηση καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε. Να συναντηθούμε με την χάρη του Θεού, αυτήν που θα μας ανακαινίσει. Το ζητούμενο δεν είναι καλύτερη διευθέτηση της ζωής μας όπως την γνωρίζουμε τώρα. Συνάντηση με την χάρη σημαίνει ότι σηκωνόμαστε πάνω από την Γη, στον αέρα. Δεν είμαστε πλέον υποκείμενοι στην βαρυτικότητα αυτού του επιπέδου, στην βαρυτικότητα του νου. Όσο είσαι μες στο νου, όσο σκέφτεσαι, ακόμα και αν οραματίζεσαι τα υψηλότερα πράγματα, ακόμα κι αν θεωρείς ότι τα δικαιούσαι, όσο είσαι μέσα στο βασίλειο του νου υφίστασαι την βαρυτικότητα εκείνη που δεν σου επιτρέπει να συμμετέχεις σε μη υλικές πραγματικότητες. Υπάρχουν φυσικά όρια! Είσαι μέσα στα όρια του νου σου, μέσα στα όρια του επιστητού που είναι προβολή του συλλογικού νου. Γι’ αυτό και έχει όρια! Όταν λοιπόν λέμε «Χριστός», δεν εννοούμε έναν ακόμα θρησκευτικό ηγέτη, ούτε ένα φωτισμένο ιστορικό πρόσωπο που έδωσε χρήσιμα πράγματα στην ανθρωπότητα. Μιλάμε για την δύναμη του Θεού που χώρισε την ιστορία του κόσμου στο πριν και το μετά την έλευση της, στον προ του Χριστού και μετά τον Χριστό κόσμο, οριοθετώντας την εποχή πριν την χάρη και μετά την χάρη που ο Χριστός έφερε στην Γη. Αυτό δεν σημαίνει πως απωλέστηκαν οι ψυχές που είχαν ζήσει μέχρι τότε και ήταν αγαθές. Αφού δεν υπάρχει χρόνος, ο Χριστός τις συνάντησε! Ο Χριστός εκτός χρόνου συναντά ό,τι είναι να συναντήσει! Αυτό που εμείς γνωρίσαμε ως ιστορικό δρώμενο με την ενσάρκωση του Χριστού στην Γη, χαράζει μια χρυσή γραμμή ανάμεσα σε ένα πριν και ένα μετά. Βλέπουμε το πώς ήταν ο κόσμος πριν και μετά. Θα πείτε ότι χάλια είναι και μετά από 2.000 χρόνια! Αυτό δεν θα το κρίνουμε από την πλειοψηφία των ανθρώπινων συνειδήσεων επί της Γης αλλά από το τι επέτρεψε ο Χριστός έκτοτε να εμφανιστεί στην Γη, με αποκορύφωμα την παρουσία του αρχάγγελου Ραφαήλ στις μέρες μας. Ο Χριστός νικώντας ως άνθρωπος τον θάνατο, έσπασε τις Πύλες του Άδη. Η Ανάσταση του Χριστού άνοιξε την αναστάσιμη προοπτική του ανθρώπου! Οι ψυχές μπορούν πλέον να συναντηθούν με τον Θεό και να αποκατασταθούν. Είναι συνταρακτικό ότι ο Χριστός πήρε μαζί του την ανθρώπινη φύση αποκαταστημένη, αποκαθαρμένη, χαριτωμένη. Δεν επέστρεψε απλώς ως εκείνο το οποίο ήταν πριν κατέλθει. Κατήλθε, έλαβε την ανθρώπινη φύση, την εξαγίασε και την εγκαθιστά στον θρόνο του ως Υιός Θεού. Εσχατολογικά αυτό έχει ήδη γίνει! Εμείς καλούμαστε να βάλουμε  σ’ αυτό την προσωπική μας «υπογραφή» -για τον εαυτό μας και τον κόσμο. Να ομολογήσουμε αυτό που έκανε ο Χριστός και να το υπογράψουμε! Εκείνος το έκανε! Ο άνθρωπος έχει αποκατασταθεί εσχατολογικά! Εκτός χρόνου! Ο σατανάς έχει νικηθεί ολοσχερώς από τον Χριστό! Όλη η εναντίωση προς την ζωή, προς την χάρη και την ευλογία της ζωής, προς την αναβλύζουσα κατάσταση της ιλαρότητας του φωτός, έχει κατατροπωθεί από τον Χριστό. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για μας, με τις ευνοϊκότερες πνευματικά συνθήκες, τις οποίες όμως δεν βλέπουμε και δεν αξιολογούμε γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς Χριστό, όπως δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η ζωή μας -ημών εδώ- χωρίς τον Ραφαήλ, ο οποίος είναι άμεση παρουσία θεϊκής Δύναμης. Όμως πραγματικά το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε ευγνωμοσύνη για όλα τα δώρα της ζωής που άνοιξε ο Χριστός για μας. Να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τα λάβει. «Ο καταβάς αυτός εστί και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών ίνα πληρώσει τα πάντα» Και αυτός, συνεχίζει ο Παύλος, έδωσε το χάρισμα των αποστόλων, των προφητών, των ευαγγελιστών, των ποιμένων και των διδασκάλων. Δόθηκε, λέει, σε καθέναν από μας η χάρις κατά το μέτρο της δωρεάς του Χριστού. Ας ανοίξουμε λοιπόν τα δώρα που είναι για μας! Σε άλλα χωρία αναφέρονται οι αρετές που προσδίδει το Άγιο Πνεύμα, εδώ κατονομάζονται οι πνευματικοί ρόλοι, η πνευματική αποστολή. Ο Χριστός με την κάθοδο του στο έσχατο σημείο και την άνοδο του στο ύψιστο, πλήρωσε κάθε κενό. Δεν άφησε σημείο που να μη γεμίσει η παρουσία του. Είναι πλήρης πλέον ο κόσμος. Δεν υπάρχει ίχνος από την αρχαία Πτώση. Πλήρης η αποκατάσταση. Θυμάμαι τον Ηλία μου, αυτόν τον συνταρακτικό συροκρητικό δερβίση, που μου έλεγε: «Μαρία μου, ο Χριστός φως είναι! Φως! Ένα αγριοπαράξενο φως από τση εφτά πατωσές τση γης ως τση εφτά πατωσές του ουρανού!» περιγράφοντας ακριβώς την διαδρομή από τον Άδη ως τα Άγια των Αγίων. Αυτή την διαδρομή που μόνο το Φως του κόσμου, ο Λόγος, ο Υιός του Θεού, ο Χριστός, διένυσε: το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος που δέχτηκε να ενσαρκωθεί εδώ και να πάρει πάνω του την γήινη εκτροπή ώστε να εξαγιάσει τον άνθρωπο. Να θυμόμαστε πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αλλά χαριτώνεται! Ας καταθέσουμε, λοιπόν, την θέληση και την βεβαιότητα μας πως θα συναντηθούμε με την χάρη του Θεού. Όλη μας η ζωή είναι γι’ αυτή την συνάντηση. Γι’ αυτό εξάλλου μας δίνει τόσο χρόνο! Μακάρι να γίνει εγκαίρως ώστε να είμαστε χρήσιμοι στους συνανθρώπους μας ως πολεμιστές του φωτός στον αόρατο πόλεμο που ετεροχρονισμένα υφιστάμεθα, καθόσον ο νους ζει παρελθόν-παρόν- μέλλον. Ενώ θα μπορούσαμε ακαριαία, αν συνηχούσαν οι ανθρώπινες συνειδήσεις, να βρεθούμε στην Χριστική κατάσταση της Επαναφοράς, και να τελειώσουν όλα! Αυτό, εντούτοις, μπορούμε να το κάνουμε ατομικά. Για την συλλογική Επαναφορά χρειάζονται οι αντίστοιχες «υπο-γραφές», τουλάχιστον από την κρίσιμη, κατά την κρίση του Θεού, μάζα της ανθρωπότητας. Η υπογραφή της Χριστότητας ανοίγει τα δώρα, με πρώτο το υπεσχημένο από τον Ραφαήλ: την Αειζωία. Μη διώχνουμε τα δώρα του Θεού! Με τον νου δεν τα βγάζουμε πέρα! Δεν υπάρχει έξοδος! Όπου και να κινηθεί ο νους υπάρχουν όρια. Ο Χριστός διέρρηξε τα όρια! «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι!» Η εξ Αγίου Πνεύματος Γέννηση και η Ανάσταση του διέρρηξαν τα φυσικά όρια. Άνοιξαν αυτό που ο νους αποκαλεί «θαύμα». «Θαύμα» αποκαλεί η ανοησία του νου εκείνο με το οποίο ο άνθρωπος ήταν ενωμένος πριν από την Πτώση του. Αυτό που του ήταν δεδομένο: η ροή του μέσα στο Όλο πράγμα. Αυτό ο νους το ζει ως θαύμα. Καλείται, λοιπόν, να ομολογήσει και να  ενστερνιστεί την αναίρεση των φυσικών ορίων με την παρουσία του Χριστού, και στην συνέχεια των αποστόλων και όλων των Χριστοφόρων όντων, με αποκορύφωση την δράση του Ραφαήλ στις μέρες μας. Όσο στριμώχνεται ο νους, βρίσκεται μπροστά στο πρόβλημα του: τα όρια, τα φυσικά όρια που δεν μπορεί να ξεπεράσει παρά μόνο αν σηκωθεί από την βαρυτικότητα του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται! Να σηκωθεί ο άνθρωπος ένα πόντο από την Γη, να νικήσει δηλαδή την βαρυτικότητα του νου. Δεν μπορεί με τον νου του να πάει πουθενά έξω από το Matrix! Δεν μπορεί να συναντήσει τον Θεό! Δεν μπορεί να συναντήσει τον εαυτό του! Με τον νου δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα! Απλώς, όσο πιο καλλιεργημένος είναι ο νους, τόσο πιο παγιδευμένος είναι, διότι μέσα στην αυταρέσκεια του αρνείται να δει πως δεν μπορεί να σηκωθεί πάνω από την Γη! Δεν μπορεί να σταθεί στον αέρα! Δεν μπορεί να πετάξει! Γειωμένος, προσπαθεί να διευθετήσει τα πράγματα: ζωγραφίζει στο κελί του φτερούγες ελευθερίας! Το σκάφος του νου έτσι όπως λειτουργεί, δεν μπορεί να απογειωθεί, δεν μπορεί να μας πάει πουθενά. Η Χριστότητα είναι η θεία Λειτουργία του νου! Η μόνη που μας επιστρέφει τα φτερά μας! Διαφορετικά ο νους νικιέται από την εντροπία: την αρρώστια και τον θάνατο που ο ίδιος συντηρεί. Το μόνο που νικά τον θάνατο είναι η χάρις! Η χάρις είναι ένας άλλος κόσμος στον οποίο μας άνοιξε ο Χριστός πρόσβαση. Αυτή την στιγμή για μας που βρισκόμαστε εδώ, υπάρχει ανοιχτή μια Πύλη που λέγεται Ραφαήλ, και μας δίνεται η ευκαιρία, αν θέλουμε, να ξεφύγουμε από την βαρυτική δύναμη του κόσμου τούτου και να ζήσουμε μια άλλη κατάσταση η οποία ούτε περιγράφεται, ούτε ερμηνεύεται, ούτε συνταγή υπάρχει γι’ αυτήν. Αν υπήρχε εξάλλου συνταγή, θα την είχε ακολουθήσει ο άνθρωπος. Νύξεις υπάρχουν! Το ζήτημα είναι να προσέλθουμε και να την ζήσουμε. «Γεύσασθε και ίδετε!» Πρέπει να την γευτείς! Να το ζήσεις. Είναι σαν να σου περιγράφουν το μέλι χωρίς ποτέ να το έχεις δοκιμάσει. Αν το ζήσεις μια φορά, θα σε καταδιώκει έως τέλους. «Ο Θεός σε ποθεί έως φθόνου»! Δεν γλιτώνεις από τον Θεό! Λίγο να γευτείς την κατάσταση αυτή της πληρότητας που δεν έχει πόνο, την ευλογημένη ροή με το Όλο πράγμα, δεν αντέχεις να ζεις χωρίς αυτήν! Είναι ακατανίκητη η ανάγκη να είσαι μέσα της! Η χάρις θα μας συναντήσει την στιγμή που θα αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να συναντήσουμε το απόλυτο μέσα μας! Δεν γίνεται με τις εκπτώσεις του νου ούτε με προϋποθέσεις, ούτε με διαπραγματεύσεις, ούτε με πείσματα, εμμονές, αιτιάσεις και αυτοκαταστροφή. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος γνωρίζει την θνητότητα του, φοβάται φρικτά τον θάνατο, και προσπαθεί να δημιουργεί υποκατάστατα ώστε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, η οποία όμως διαρκώς του τρίζει τα δόντια… Και αντί να κάνει το πιο απλό, κάνει το πιο πολύπλοκο, εκείνο που δεν τον οδηγεί πουθενά. Και λέει ο Χριστός: «Γίνετε σαν τα παιδιά! Αυτών είναι η Βασιλεία των Ουρανών!» Ένα παιδί κάνει την σκανταλιά του και συνεχίζει να παίζει! Είναι εκπληκτικό πώς πράττει ένα παιδί! Ο Αδάμ και η Εύα είχαν την φαεινή ιδέα πως η πράξη τους τους διαχώρισε από τον Θεό! Από αυτή την φαεινή τους ιδέα υποφέρουμε έκτοτε! Μια πράξη παιδική -αν δεν παρενέβαινε ο νους- σταθεροποιήθηκε μέσα από τον νου ως αποχωρισμός από την ενότητα! Τότε ο Αδάμ και η Εύα ήταν αθάνατοι, ό,τι σκέφτονταν γινόταν πραγματικότητα. Σκέφτηκαν, λοιπόν, πως ο Θεός είναι απέναντι και θα τους τιμωρήσει! Από την στιγμή που τον είδαν απέναντι, ξεκίνησε η «Πτώση». Ένιωσαν ντροπή για την γύμνια τους, είδαν ένοχο ο ένας τον άλλον, πήγαν να κρυφτούν κ.λπ. Βλέπουμε την αναλογία με τις καταστάσεις που ζούμε έκτοτε. Μόνο αν το δούμε σε ό,τι μας αφορά έχει εξάλλου χρησιμότητα να το κουβεντιάζουμε. Ό,τι λάθος κι αν γίνει, ό,τι αμαρτία ή αστοχία, κάνουμε τον σταυρό μας και συνεχίζουμε! Εφόσον ο Θεός δεν μας αφαιρεί την ζωή ακαριαία αλλά ξημερωνόμαστε στο φως της καινούργιας ημέρας, είναι κρίμα αυτό που δεν μας χρεώνει ο Θεός να το χρεώνουμε εμείς στον εαυτό μας! Και μάλιστα τόσο ύπουλα! Ο άνθρωπος είτε θα πει «δεν υπάρχει Θεός, δεν έχω κανέναν ανάγκη, κάνω ό,τι μπορώ κι όπου με βγάλει», είτε θα πει «υπάρχει Θεός και είναι υποχρεωμένος να με βγάζει από κάθε δυσκολία!» Εντέλει η μόνη του δυσκολία είναι να δει την δική του δύναμη, την δύναμη που ο Θεός του έχει δώσει. Ένα ον πανίσχυρο έχει αυτο-συρικνωθεί, και κάτω από τις ενάντιες επήρειες διαρκώς εξασθενεί. Δεν ασκεί την δύναμη την οποία εγγενώς εμπεριέχει! Δεν χρησιμοποιούμε τα όπλα μας! Βγαίνουμε σε έναν πόλεμο -που ούτε καν τον βλέπουμε- με την απόχη για πεταλούδες, όπως ο Γούντι Άλλεν στον «Ειρηνοποιό». Ούτε καν αντιλαμβανόμαστε ότι μαίνεται ένας αόρατος πόλεμος τον οποίο υφιστάμεθα, και στον οποίο μπορούμε να πάρουμε θέση ισχυρή και αποτελεσματική. Και αφήνουμε τον χρόνο μας να κυλάει σε ελάσσονα προσπάθεια, μέσα στα όρια του νου. Ο νους όμως θα σκοντάφτει πάντοτε στα όρια του! Με τον ίδιο τρόπο που η επιστήμη σκοντάφτει μπρος στον αιθερικό κόσμο, του οποίου την ύπαρξη αντιλαμβάνεται ως εκ των αποτελεσμάτων της αλλά δεν μπορεί να τον αγγίξει, αφού δεν είναι υλικός. Αδυνατούν, εντούτοις, να κάνουν την παραδοχή πως υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος νοήμων, τον οποίο αγνοούν, και από τον οποίο πηγάζουν τα αίτια των φαινομένων που εδώ μελετούν. Ο άνθρωπος, όσο ο νους του λειτουργεί με γραμμικό τρόπο, θα είναι πάντοτε αντιμέτωπος με τα όρια του! Αντιμέτωπος με τα φυσικά όρια. Πάντοτε θα πονά. Και είτε επαναστατεί και εξαγριώνεται, είτε παραιτείται, το μόνο που κάνει είναι να χάνει την ζωή του, τις δυνάμεις του, να τον εξαντλεί ο Εωσφόρος! Εάν μάλιστα είναι ον της Αποστολής ακόμα χειρότερα, γιατί τον καθυστερεί αποστερώντας τις δυνάμεις του από το μεγάλο Έργο της προστασίας των αδυνάτων -ας το πούμε έτσι. Διότι υπάρχουν οι πιο αδύναμοι και οι πιο ισχυροί στον πνευματικό αγώνα. Μέσα στο μυστήριο της ενότητας οφείλουμε να αποδίδουμε το μέγιστο των δυνάμεων μας. Η προσευχή μας ας μην είναι ένα θρησκευτικό καθήκον ή απλώς ευσεβής πόθος, αλλά κατάθεση βεβαιότητας.  Τότε είναι προσευχή! Μέχρι τότε είναι απλώς ευχή! Ευχόμαστε να μην πεθάνουμε, αλλά θα πεθάνουμε αν δεν κάνουμε κάτι! Παρά να καταριέσαι, βεβαίως, καλύτερα να εύχεσαι, αφού υπάρχουν και αυτοί που καταριούνται! Δεν είναι όμως αυτό προσευχή. Προσευχή σημαίνει «καταθέτω την βεβαιότητα μου πως ο Θεός είναι ισχυρότερος από τον σατανά!» Όταν φοβόμαστε, όταν αμφιβάλλουμε, είναι σαν να λέμε στο σύμπαν «εμπιστεύομαι τον σατανά περισσότερο από τον Θεό!» Αυτό ακούγεται στο σύμπαν από τα μεγάφωνα της γης! Αναλογιστείτε τι μηνύματα παίρνει  ο αόρατος κόσμος από τις σκέψεις των ανθρώπων στην Γη! Ασύλληπτο! Το πώς συγκρατείται το πράγμα έστω και έτσι, είναι εξ αιτίας της δράσης των όντων εκείνων που διατίθενται υπέρ του ανθρώπου. Ας επαναξιολογήσουμε την ζωή μας -όχι μέσα από την προοπτική του πώς να την κάνουμε πιο ευχάριστη για μας, αλλά στο υπαρξιακό της βάθος: αυτό που θα κρίνει την τύχη της ψυχής μας και του κόσμου. Εύχομαι να συναντηθούμε με την χάρη και να διαρρήξουμε κι εμείς προσωπικά τα όρια που πρώτος ο Χριστός διέρρηξε με την Ανάσταση του. Να θυμόμαστε επίσης πως «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ». Γιατί θα πει κανείς: «Την ώρα που θέλω να κατατεθώ απόλυτα, η σκέψη μου με ξεπερνάει υπονομεύοντάς με, με τορπιλίζει από κάτω, αμφιβάλλω». Όμως μπορούμε πάντοτε να προστρέξουμε στο έλεος του Θεού, στην αγάπη, στην  διαβεβαίωση  του Χριστού ο οποίος ως Πρόσωπο εδώ μας είπε πως θα είναι πάντοτε μαζί μας, έως συντελείας, και πως ό,τι ζητήσουμε στο όνομά του θα γίνει! «Επικαλεστείτε με!» Το εγώ όμως μπλοκάρει, μπαίνει μπροστά νομίζοντας πως θα το κάνει εκείνο. Δεν αφήνει τον Χριστό να υπερασπιστεί την ψυχή μας, τον «αόρατο μαχητή» εντός. Αυτός είναι ο υπερασπιστής της ζωής μας! Κι εμείς δίνουμε άχρηστες μάχες! Τις τρώμε, απογοητευόμαστε, ενώ έχουμε υπερασπιστή! Όσο δύσκολα κι αν φαίνονται τα πράγματα -και πράγματι κάποιες φορές είναι, ειδικά όταν αγγίζουν τα πολύ οδυνηρά σημεία εντός μας, της ασθενείας και του θανάτου που μας δείχνουν πόσο ανέτοιμοι πνευματικά είμαστε!- όλα αλλάζουν! Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα! Ειδικά τις στιγμές της δυσκολίας να μην ξεχνάμε ότι έχουμε υπερασπιστή της ζωής μας! Πάντοτε να επαφιέμεθα στην αγάπη του Θεού, στο έλεος του Θεού! Και στην απόλυτη του βούληση να διασώσει κάθε ψυχή! Εύχομαι σε όλους μας καλή συνάντηση με την χάρη! Αμήν!
Σας φιλώ, με αγάπη, Μαρία.
*

18 Ιαν 2013

Τραγούδα, κι ας μην υπάρχει αυτί να σ’ ακούσει!

Από τα δέκα τέσσερα έως τα είκοσι ένα μου χρόνια έζησα  από αυτόν τον λόγο του Καζαντζάκη! Μέσα του βρήκα όλη την γενναιότητα να αντέξω σ’ ένα κόσμο βουβό στην καρδιά μου! Αν εσύ δεν είσαι η καρδιά του κόσμου, πουθενά δεν θα βρεις την καρδιά σου! Αν εσύ δεν είσαι ο κομιστής του νοήματος, κανείς δεν θα κομίσει το νόημα σε σένα… Ακόμα τραγουδώ! Από την αγάπη για την αγάπη!
*

Η υψηλότερη κορυφή πολιτισμού είναι η καλοσύνη!

«Πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω» ο Οδυσσέας…
Σαν τον Οδυσσέα κι εγώ πολλών ανθρώπων γνώρισα τους τόπους και την νοοτροπία. Μα ένα μόνο πράγμα αληθινά με συγκίνησε και με συγκινεί: η καλοσύνη! Όσο κι αν με γοητεύουν οι ιδέες, η τέχνη, ο πολιτισμός, η ομορφιά της καλοσύνης είναι ο ναός όπου κατοικεί ο Θεός μου. Ευγνωμονώ τα μάτια που με κοίταξαν με καλοσύνη, τις καρδιές που μου εξέπεμψαν καλοσύνη, τα χείλη που μου απηύθυναν λέξεις με καλοσύνη. Ό,τι πιο ευφρόσυνο πιο όμορφο συνάντησα στην Γη, είναι αυτό το σπάνιο άνθος της καλοσύνης!
*

Στο ευάλωτο της ανθρώπινης φύσης, το μεγαλείο της θειότητας μας!

Η ψυχή και η προσωπικότητα ζουν βίους παράλληλους έως ότου, και αν, ενωθούν! Η προσωπικότητα διαμορφώνεται ως εξωτερικό κέλυφος της ψυχής καθώς αυτή εφάπτεται της υλικής πραγματικότητας. Είναι ο χαρακτήρας, οι συνήθειες, η εμπειρία ζωής, η παιδεία μας κ.λπ. Αυτό που διαμορφώνεται από την γήινη πραγματικότητα. Η ψυχή είναι ο εσώτερος εαυτός που εφάπτεται των πνευματικών δρώμενων. Η προσωπικότητα αναμετριέται με την εξωτερικότητα! Η σύγκρουση προσωπικότητας και ψυχής επιφέρει την ασθένεια στο σώμα. Το άψογο της προσωπικότητας που μετά μανίας επιζητά το εγώ, όχι μόνον δεν είναι το ζητούμενο αλλά, αντιθέτως, το μεγαλείο της θειότητάς μας βρίσκεται στην παραδοχή του ευάλωτου της ανθρώπινης φύσης! Φτάνει η θειότητά μας να κατισχύει!
*

Κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από τον Θεό!

Είναι τόσο αστείο να προσδιορίζουν οι άνθρωποι τους συνανθρώπους τους με βάση τις κάθε λογής πεποιθήσεις τους. Κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα για κανέναν! Κανείς δεν μπορεί να κρίνει ούτε να καταδικάσει κανέναν! Γιατί στο μεγάλο σχολείο της Γης κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από τον Θεό! Ο Θεός δεν είναι ιδεολόγημα για να το αρνηθεί, δεν είναι συναίσθημα για να το προδώσει, δεν είναι ιδέα για να την βεβηλώσει! Είναι η ίδια του η ζωή που του ζητά λογαριασμό! Και την ώρα αυτή της συνάντησης με τον Θεό δεν μπορεί κανείς να την αποφύγει! Την ώρα της οριστικής επιλογής! Κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από τον Θεό μέχρι την οριστική κατάφαση ή άρνηση της ζωής του.
*

17 Ιαν 2013

Οδηγός αυτοθεραπείας αμέσου δράσης

1. Συγχωρούμε!
Τον εαυτό μας και τους άλλους!
Πετάμε, δηλαδή, τα σκουπίδια από μέσα μας! Συναισθηματικός εμετός! Καθαριζόμαστε! Φρέσκιοι, άδειοι από πικρίες, παράπονα, ενοχοποιήσεις, κακίες, καινούργιοι γράφουμε καινούργια πράγματα στην λευκή σελίδα της ημέρας που μας ξημέρωσε!
2. Προσφέρουμε!
Δίνουμε χαρά στον εαυτό μας και στους άλλους, μέσα στην αγία καθημερινότητα! Φτιάχνουμε μόνοι μας την χαρά μας! Ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, ένα χάδι, μια προσευχή! 
Δίνουμε από ό,τι έχουμε! "Το τίποτα είναι πιο λίγο!" Δίνοντας χαρά, προσφέροντας στους άλλους, ανθίζει και η δική μας χαρά!
3. Τολμάμε να κάνουμε ό,τι δεν έχουμε κάνει μέχρι σήμερα! Εφευρίσκουμε τρόπους να είμαστε χρήσιμοι στον εαυτό μας και στον κόσμο!

*

15 Ιαν 2013

Ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από Φως!

Ο Χριστός σήκωσε, πήρε πάνω του, την αμαρτία του κόσμου! Αθώωσε έτσι τον άνθρωπο! Άντεξε έως τέλους να δει τον άνθρωπο αθώο, όπως τον δημιούργησε ο Πατέρας του, πριν παρεμβληθεί το "κακό". Κοιτάζοντάς τον έτσι, του επιστρέφει το αρχαίο κάλλος! Υπάρχει ένα ποιοτικό άλμα που πρέπει να κάνει ο νους για να υπογράψει η συνείδησή του κάτι που έχει ήδη συντελεστεί ενώ εκείνος το ζει στα χωροχρονικά καρέ σε συνθήκες διττότητας. Είναι στην ελευθερία του να υπογράψει ή όχι αυτό που ο Χριστός έκανε! Ο πόλεμος κερδήθηκε από τον Χριστό! Οι επιμέρους συνειδήσεις το υπογράφουν μέσα στον χρόνο... Η αποκατάσταση έχει ήδη γίνει! Και κάτι πιο ανατρεπτικό: αφού υπήρξε εκείνος που νίκησε ολοσχερώς το κακό μιλάμε για καινούργια δεδομένα! Η Ανάσταση νικά τα όρια που ο αποκομένος από την πηγή του νους δημιούργησε! Όταν βρεθείς στο φως ποτέ δεν έγινε άλλο τίποτα από φως!
*

Θεοφάνεια 2013

Από την αναζήτηση στην φανέρωση!
Στους Αγίους Τόπους τα Θεοφάνεια εορτάζουν την Άγια Νύχτα. Τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους τα Χριστούγεννα συνέπιπταν με τα Επιφάνεια, όπως αποκαλούσαν την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στην Γη. Είναι όμορφο που εμείς εδώ στην Ελλάδα εορτάζουμε τα Θεοφάνεια, και στους Αγίους τόπους, όπως και σε άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, εορτάζουν τα Χριστούγεννα! Είναι μέρα Γέννησης, μέρα χαρμόσυνη, ευλογημένη! Μας επισημαίνει την φανέρωση του Μυστηρίου του Τριαδικού θεού στον Ιορδάνη και, μέσα από την Γέννηση του Χριστού, όλη την διαδρομή της Επανόδου. «Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη, και το φως σου, Κύριε, εσημειώθη εφ’ ημάς… Εν επιγνώσει υμνούντας σε, ήρθες, εφάνης, το φως το απρόσιτο». Σήμερα είναι μέρα φανέρωσης! Η Εκκλησία ονομάζει το σημερινό Ευαγγέλιο: «Από την αναζήτηση στην φανέρωση», αφού η έλευση του Χριστού στην Γη είναι σταθμός στην ιστορία του κόσμου. Αυτό που ο άνθρωπος αναζητούσε φανερώθηκε! Πλέον δεν έχουμε να αναζητήσουμε κάτι έξω από τον Χριστό! Αυτό που ήταν να έρθει, φανερώθηκε και φανερώνεται: ο Ζων Θεός με τον οποίο ο Αδάμ και η Εύα συνομιλούσαν πριν την πτώση τους. Όταν ήταν στον παράδεισο, ήταν φυσικό γεγονός η συνομιλία τους με τον ζώντα Θεό. Αυτή την συνομιλία διέκοψε η αποστασία τους η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ανεπαισθήτως έγινε! Γι’ αυτό να προσέχουμε την ψυχή μας! Να προσέχουμε αυτά που σκεφτόμαστε, αυτά που αισθανόμαστε και πράττουμε! Γιατί η πτώση δεν είναι γκρεμός, αλλά  ανεπαίσθητη άρνηση του Θεού και του Μυστηρίου της Ενότητας. Όταν λέμε «Θεός» είναι το ίδιο το Μυστήριο της των Πάντων Ενότητας. Σ’ αυτό το μυστήριο ζούμε χαρά, πληρότητα, ασφάλεια, ανθοφορία. Γι’ αυτό πάντοτε ως αδιάψευστο κριτήριο των επιλογών μας -σκέψεων και πράξεων, το αν δηλαδή εκπληρώνουν τον λόγο της ζωής μας-, να θεωρούμε την γεύση που μας αφήνουν. Αν μας αφήνουν χαρά, ευχαριστιακή αίσθηση, αίσθηση ενότητας, τότε ναι, είμαστε μέσα σ’ αυτό που δημιούργησε ο Θεός για μας. Διαφορετικά, διαιωνίζουμε την αρχαία Πτώση και υφιστάμεθα τις συνέπειες της -ατομικά και συλλογικά. Ο Χριστός, λοιπόν, φανερώθηκε με την Γέννηση του, και με την Βάπτιση ξεκινά την αποστολή του η οποία είναι δεύτερη φανέρωσή του στον κόσμο. Ο Χριστός έζησε 30 χρόνια πριν την Βάπτιση. Και το έργο του διάρκεσε 3 χρόνια! Εμείς αδημονούμε για την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης μας, αυτού που είναι να γίνει μέσα μας ώστε να νιώσουμε άξιοι να μας χρησιμοποιήσει ο Θεός! Ο Χριστός γεννήθηκε όντας αυτό που είναι, και μετά από 30 χρόνια φανερώνεται στον κόσμο! Στις πολλές επισκέψεις μου στην Αίγυπτο πάντοτε στεκόμουν με δέος μπροστά στην Μεγάλη Πυραμίδα! Ένας όγκος τεράστιος για να στηρίξει ένα σημείο, την κορυφή. Αυτό το σημείο -ο τελευταίος λίθος- στους αρχαίους χρόνους ήταν από καθαρό χρυσάφι. Οι ακτίνες του φωτός από την μια κορυφή στην άλλη των τριών πυραμίδων της Γκίζας σχημάτιζαν τρίγωνο! Η πυραμίδα αισθητοποιεί την τεράστια προετοιμασία που καλείται να κάνει ο άνθρωπος μέσα από τα τεράστια θεμέλια που θα στηρίξουν τον όγκο του πνευματικού του οικοδομήματος ώστε να αναδειχτεί αυτό το χρυσό σημείο στην κορυφή! Επίσης, αν θεωρήσει κανείς κάθε γιγαντιαίο λίθο της πυραμίδας ως μια αποκρυσταλλωμένη Προσωπικότητα, τότε η πυραμίδα είναι αισθητοποίηση του μεγαλείου του Ανθρώπου! Είναι ο σύνολος Άνθρωπος ο οποίος καταλήγει στο Χριστικό σημείο του Φωτός, και ως Φως διαπλέκεται με τις άλλες θεϊκές Δημιουργίες! Το μήνυμα είναι να μην απογοητευόμαστε από την πνευματική μας διαδρομή, τον πνευματικό μας αγώνα, γιατί δεν ξέρουμε ποια στιγμή θα δώσουμε εμφάνιση σ’ αυτό το σημείο. Για τον Χριστό διάρκεσε τρία χρόνια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προηγουμένως, πριν τα 30 του χρόνια, δεν ήταν αυτό που ήταν και δεν έκανε εκείνο που ο Πατέρας του τού υποδείκνυε. Η φανέρωση του όμως, η τελική ευθεία του έργου του, έλαβε χώρα τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του. Για τον Χριστό ήταν τρία χρόνια, για μας μπορεί να είναι ένα λεπτό, μια μέρα, ένας λόγος, μια μαρτυρία, μια συνάντηση, ένα χαμόγελο! Ούτε ξέρουμε τι μπορεί να είναι, και τι διάρκεια θα έχει αυτό το χρυσό σημείο για το οποίο γεννηθήκαμε, και το οποίο πατάει πάνω σε όλη μας την ζωή, σε όλη την εμπειρία, όλη την εκπαίδευση, ολόκληρη την προσωπικότητα μας. Να σεβόμαστε, λοιπόν, αυτό που ο Θεός κάνει μέσα μας! Επίσης να θυμόμαστε πως ο Χριστός ως άνθρωπος νίκησε τον σατανά, και μάλιστα κατά κράτος: αυτό είναι όχι χαρμόσυνο, όχι απλώς ελπιδοφόρο, αλλά η ίδια η ελπίδα μας! Ο αόρατος πόλεμος κερδήθηκε από τον Χριστό! Εμείς ζούμε τα χωροχρονικά καρέ αυτού του αόρατου πολέμου που μαίνεται μέσα και έξω από μας, στην Γη και πέρα από την Γη, σε όλα τα πτωτικά πεδία τα οποία επηρεάστηκαν από την αρχαία Πτώση. Το μόνο που αξίζει να σκεφτόμαστε είναι ότι, αφού ο Χριστός νίκησε, αυτό που ζητά από μας είναι απλώς να υπογράψουμε την νίκη του. Να υπογράψουμε μια νίκη που άλλος κέρδισε για μας! Δεν καλούμαστε εμείς να κερδίσουμε καμιά νίκη! Καλούμαστε να υπογράψουμε, δηλαδή να ομολογήσουμε, την νίκη που κατίσχυσε ο Χριστός πάνω στον σατανά, αφού ο Θεός επέτρεψε στον σατανά να πολεμήσει με όλη του την δύναμη τον Χριστό! Δεν άφησε τίποτα που να μην εκτοξεύσει εναντίον του Χριστού, επέπεσε με όλη του την σφοδρότητα πάνω του, τον χτύπησε σε κάθε σημείο που μπορεί να χτυπηθεί πλάσμα… Και ο Χριστός τον νίκησε καθ’ ολοκληρίαν! Αυτή την νίκη καλούμαστε να υπογράψουμε και να σεβαστούμε! Αυτό το οποίο στην βάπτιση μας ήδη, ο πνευματικός μας γονιός, ο νονός μας, υπέγραψε για μας λέγοντας: «Συντάσσομαι τω Χριστώ, αποτάσσομαι τον σατανά!» Αυτό είναι το νόημα εξάλλου της ζωής μας: η σύνταξη με τον Χριστό και η απόταξη του σατανά. Κι όταν λέμε «σατανάς», ας τον δούμε μέσα από την εμπειρία μας: όλες εκείνες τις δυνάμεις και ενέργειες που εμποδίζουν την χαρά της ζωής μας! Την χαρά! Ο άνθρωπος όταν έχει ζώσα σχέση με τον Χριστό ανθίζει: έχει χαρά, φως, ζωντάνια, ζωτικότητα, ενέργεια, δυνάμεις ζωής! Οτιδήποτε, λοιπόν, είναι  ενάντιο προς την χαρά μας, ενάντιο προς την ανθοφορία μας, ενάντιο προς την αγάπη, είναι ο «σατανάς». Μην τον φανταζόμαστε σαν τέρας, γιατί αυτό είναι πολύ απλοϊκό και βολικό για τον νου. Αυτό δεν σημαίνει πως η ενάντια δύναμη δεν υπάρχει και έξω από αυτό που μπορεί ο άνθρωπος να αντιληφθεί. Σημασία έχει εμείς τι υπογράφουμε. Διότι ο Χριστός νίκησε, ο αόρατος πόλεμος κερδήθηκε, αλλά εμείς για λογαριασμό μας καλούμαστε να «απαντήσουμε» σ’ αυτό το αντίλογο, αντίχριστο, πονηρό πνεύμα. Δεν είναι τυχαίο που αποκαλείται έτσι, γιατί ο Χριστός είναι απόλυτη ευθύτητα, αλήθεια, παρρησία. Ο σατανάς είναι ο πονηρός! Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τις παντοειδείς επήρειες που δεχόμαστε, τα ακούσματα του νου, τους λογισμούς, τις θυμαπάτες, και γενικώς τα «εισερχόμενα» μέσω των αισθήσεων μας. Να τα ελέγχουμε με το αδιάψευστο κριτήριο του αν ποτίζουν το Δέντρο της Ζωής μας! Εάν μας ωφελούν! Μην υποτιμούμε τον αόρατο πόλεμο! Βλέπω γύρω μου ανθρώπους ευφυείς και «καλούς» να ζουν εντελώς ανόητα και αντιπνευματικά, σαν να μην υπάρχει ο πόλεμος αυτός. Και η αντίλογη δύναμη τους χρησιμοποιεί, τους δεσμεύει την χαρά και την ενέργεια τους! Ο νους τους τούς βασανίζει φρικτά ζώντας μέσα σε αντιθέσεις από τις οποίες δεν μπορούν να ξεφύγουν. Και στο τέλος αντιστρέφονται, χωρίς να μπορούν καθόλου να δουν το φως! Πρέπει να περιφρουρούμε την ψυχή μας, τον εαυτό μας, τις πράξεις μας, τα συναισθήματα μας! Και να κατατιθέμεθα στον Θεό! Γιατί αυτό που εμείς δεν μπορούμε, το μπορεί εκείνος. Ως εγώ δεν μπορεί να νικήσει ο άνθρωπος! Αυτό που πέφτει πάνω του δεν μπορεί να το νικήσει ως εγώ! Μόνο αν συνδεθεί με την πηγή της Δύναμης μπορεί να πολεμήσει αυτό που είναι να πολεμηθεί. Διαφορετικά, εκχωρεί την ζωή του στην αντίλογη δύναμη, και στο τέλος η φωτιά που άναψε για κάποια χρόνια εδώ στην Γη θα σβήσει! Είμαστε εδώ, πάνω σε ένα ίχνος που αφήνει ο Ραφαήλ με την παρουσία του, το οποίο είναι για μας μεγάλη προστασία. Είναι κρίμα με τόσο ευνοϊκές, από πνευματική άποψη, συνθήκες, να μας δέρνει τόσο αλύπητα ο νους μας! Θα έπρεπε να μην τον παίρνουμε στα σοβαρά! Ούτε όμως και να τον πολεμάμε! Ούτε καν να του «απαντάμε». Απλώς να μην τον παίρνουμε στα σοβαρά. Να προσπαθούμε να λειτουργεί η καρδιά μας, να την κρατάμε ζωντανή! Να μπορεί να δώσει και να πάρει αγάπη, να δώσει και να λάβει φως! Αυτή την εμπειρία του Φωτός καλούμαστε να ζήσουμε! Τα Θεοφάνεια δείχνουν ακριβώς την φανέρωση του Φωτός που είναι ο Χριστός και τα σημεία τα οποία επεσήμαναν την ταυτότητα του. Την φανέρωση της Τριαδικής Μονάδας που είναι το Μυστήριο του Θεού. «Το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές». Ακούστηκε η φωνή του Θεού: «Ούτος εστί ο υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα. Και το Πνεύμα το Άγιο στάθηκε πάνω στον Χριστό. Αυτή η Τριαδική φανέρωση, η επισφράγιση του Αγίου Πνεύματος σε μας γίνεται κατά το μυστήριο του χρίσματος, το οποίο ακολουθεί την τριπλή εμβάπτιση στο νερό. Το χρίσμα είναι η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος πάνω στο νεογέννητο! Και έχουμε την ευθύνη να την κρατήσουμε πάνω μας αυτή την χάρη και ευλογία. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε άλλη ευθύνη από αυτήν! Ο άνθρωπος βάζει στόχους και σκοπούς στην ζωή του, όμως ο μόνος πραγματικός σκοπός είναι να κρατήσει την χάρη του Αγίου Πνεύματος -που τουλάχιστον εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί λάβαμε εκ γεννήσεως- και να του επιτρέψουμε να μας διδάξει, όπως λέει ο Ιωάννης. «Έχετε το χρίσμα για να σας διδάξει και να σας απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα σας!» Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από το ότι έχουμε ερωτήματα τα οποία μπορεί κάποιος άλλος να μας  απαντήσει! «Εσείς υποδύεστε ότι δεν ξέρετε, και εγώ ότι ξέρω, προκειμένου κάτι να πούμε, κάτι να γίνει, κάτι να συμβαίνει εξωτερικά ενόσω ο Ραφαήλ θα δρα μέσα σας! Εγώ απλώς κρατώ απασχολημένο το μυαλό σας!» Είναι πολύ μεγάλες αλήθειες αυτές! Στην πραγματικότητα τίποτα δεν παίζεται σε ό,τι φαίνεται αλλά σε εκείνο που είναι «πίσω». Σε εκείνη την δύναμη η οποία χρησιμοποιεί τον λόγο για να μας θεραπεύσει και να μας επαναφέρει στο σημείο της Χριστότητας. Όλο το ζήτημα της Πτώσης είναι μια στάση του νου τρομερή αλλά και ανεπαίσθητη. Γι’ αυτό επισήμανα τον κίνδυνο. Μην εφησυχάζετε στο ότι δεν κάναμε δα και εγκληματικές πράξεις, ούτε ζητάμε το κακό κανενός, ούτε θέλουμε να σκοτώσουμε, να κλέψουμε ή να αδικήσουμε! Δεν είναι αυτό η πτώση! Είναι κίνηση ασέβειας προς την Ζωή, προς το δώρο της Ζωής, προς τον Ζώντα Θεό που κατοικεί μέσα μας, προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Μην απευθύνετε τον σεβασμό σας σε δασκάλους! Δεν υπάρχουν δάσκαλοι! Ο σεβασμός αφορά τον εαυτό σας! Εάν μπορείτε να σεβαστείτε τον εαυτό σας και αυτό που κατά χάριν φιλοξενείτε μέσα σας -εκείνον που σας δημιούργησε- τότε θα σεβαστείτε όλα τα όντα! Το σχήμα δάσκαλος-μαθητής είναι παρωχημένη, παλαιοεποχιακή ανθρωποποίητη «ιεράρχηση», η οποία στα μάτια του Θεού δεν έχει καμιά απολύτως αξία. Ο μόνος δάσκαλος είναι ο Χριστός! Από κει και πέρα υπάρχουν υπηρέτες του έργου του. Και καθένας καταθέτει στο Χριστικό έργο τα ταλέντα, τα χαρίσματα, τις δυνάμεις του, ό,τι ο Θεός του εναποθέτει να κάνει. Είμαστε υπηρέτες, εργάτες. Δεν είμαστε δάσκαλοι κανενός! Δίνουμε εκείνο που μας έχει δοθεί, ώστε να ενεργοποιηθεί μέσα σε όλους μας η δύναμη η οποία μπορεί να μας διδάξει. Και με την σειρά του καθένας να κατατεθεί -και ήδη το κάνουμε όλοι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό- χαρίζοντας ό,τι έχει στους συνανθρώπους του. Αν μπορώ να δώσω μια εικόνα για τον λόγο που είμαστε εδώ στην Γη λέω πως είναι για να ανταλλάξουμε τα δώρα μας! Έχουμε προσκληθεί σε μια μεγάλη Γιορτή και αυτό που είναι να γίνει είναι να ανταλλαχθούμε: να μου δώσεις το δώρο σου και να σου δώσω το δικό μου! Να ανταλλάξουμε τα δώρα μας! Να τολμήσουμε να το κάνουμε! Ό,τι έχουμε, ό,τι κομίσαμε, ό,τι δημιουργήσαμε, ό,τι αντιληφθήκαμε, ό,τι μας εμπνέει ο εαυτός μας, ό,τι καλό να το χαρίσουμε! Να μη μείνουμε σε εσωστρέφεια. Το λάθος των εσωτερικών και φιλοσοφικών σχολών που διδάσκουν μεγάλες ιδέες είναι, κατ’ αρχάς, ότι απευθύνονται σε ολίγους, και κάποιες μάλιστα μυστικά, δεσμεύοντας και δι’ όρκου τα μέλη τους. Αυτό ήδη δείχνει ότι είναι μακριά από τον τρόπο που ο Θεός δρα. Ο Θεός φανερώνεται μέσα στο φως! Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Υπήρξαν εποχές που οι συνάξεις γίνονταν μυστικά για λόγους ασφάλειας, όπως εξάλλου και των πρώτων χριστιανών ή ενδεχομένως σε  δικτατορικά καθεστώτα. Μέσα στις ιστορικές συνθήκες θα μπορούσε ίσως να ερμηνεύσει κανείς την παράδοση της «μυστικότητας». Έχουμε όμως γυρίσει σελίδα! Είμαστε στον 21ο αιώνα! Οι νοοτροπίες αυτές έρχονται από ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πλέον! Αυτή την στιγμή βρίσκεται στην Γη η ύψιστη Δύναμη του αρχαγγέλου Ραφαήλ -του Θεού του αποκαλυπτόμενου στον νου-, ο οποίος ούτε καν ως λόγος αλλά ως Λάμψη ανακαινίζει τον ανθρώπινο νου, την ανθρώπινη συνείδηση, την ανθρώπινη καρδιά. Είμαστε σε νέα πνευματική τεχνολογία! Είναι κρίμα να μαζεύουμε παλαιά σχήματα που ίσως στην εποχή τους βοήθησαν αλλά πάντως δεν οδήγησαν στην ελευθερία, την λύτρωση, την απλότητα, την δοξαστική κατάσταση της κάθε στιγμής μέσα στην άγια καθημερινότητα. Εκεί εξάλλου παίζονται όλα. Ο Χριστός αυτό έδειξε με την ζωή του. Έζησε μέσα στον κόσμο, μέσα στις ανθρώπινες συνθήκες, ανάμεσα στα όντα που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή -τα πάσης φύσεως- και δεν απέφυγε κανένα, δεν καταδίκασε κανένα, δεν αποστράφηκε κανένα. Το ίδιο καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς. Μέσα στον κόσμο να χαρίσουμε, τίποτα λιγότερο από τον εαυτό μας! Ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε! Τι άλλο από τον εαυτό μας έχουμε, εξάλλου, να χαρίσουμε; Το λουλούδι μας! Το άνθος που έσπειρε ο Θεός και εμείς το ποτίσαμε και το ποτίζουμε με την αγάπη μας για να ανθίσει και να χαρίσει το κάλλος και το άρωμά του! Να ευεργετήσει τον κόσμο! Τα Θεοφάνεια δεν είναι μια ακόμη επετειακή γιορτή θρησκευτικού τύπου. Είναι η φανέρωση του Μυστηρίου του Θεού ως Τριαδικής Μονάδας, είναι η δόξα του Φωτός, του Χριστού, ως απάντηση στην εναγώνια από Πτώσεως αναζήτηση του Ζώντος Θεού από τον άνθρωπο.
Πάντοτε, όταν διάβαζα την Γένεση, μια εικόνα μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Προηγουμένως είπαμε πως στο «μετά» καταλαβαίνουμε την ποιότητα του «πριν»: από την επίγευση, αυτό που μας αφήνει «μετά» μια πράξη, μια κατάσταση. Έχει   χαρά, Θεό; Αυτό μας δείχνει το αν είμαστε στο στρατόπεδο της ζωής ή στην άρνηση της: η γεύση της χαράς. Μου έκανε πάντοτε μεγάλη εντύπωση, λοιπόν, που ενώ φαίνεται οι πρωτόπλαστοι να έχουν δίκιο -στο κάτω κάτω το Δέντρο ήταν εκεί, γιατί να μην δοκιμάσουν τον καρπό του;- Άμα τον δοκίμασαν όμως τα έβαλαν ο ένας με τον άλλον: ο Αδάμ με την Εύα, η Εύα με το φίδι! Δεν ανέλαβαν πάντως την ευθύνη της πράξης τους! Το ζήτημα δεν ήταν τόσο στο ότι παράκουσαν τον Θεό και έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό, αλλά στο τι έκαναν στην συνέχεια. Μια απαγόρευση είναι δοκιμασία για να τοποθετηθείς απέναντι σ’ αυτήν. Είναι πρόκληση! Δεν είναι το «κακό» στον απαγορευμένο καρπό καθαυτόν. Τον έφαγαν, τι έκαναν όμως στην συνέχεια; Η ευθύνη τους δεν ήταν απλώς στο ότι έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό! Η πράξη της παρακοής ήταν το μέτρο για τα υπόλοιπα που έγιναν! Εξάλλου είναι δυνατόν η θεία Πρόνοια να μην είχε μεριμνήσει -αφού έβαλε εκεί το Δέντρο- για την άκρως πιθανολογούμενη περίπτωση να δοκιμάσουν τον καρπό του οι πρωτόπλαστοι; Άρα το κακό δεν ήταν στην «γνώση» που προέκυψε από τον απαγορευμένο καρπό, ούτε η πτώση είναι το τίμημα της γνώσης κ.λπ., όπως λανθασμένα ερμήνευσαν μέσα στους αιώνες. «Ο Θεός μας τιμώρησε επειδή γνωρίσαμε!» κάποιοι ισχυρίζονται. Εγώ απλώς θα αναφερθώ στο «μετά». Ξαφνικά ένιωσαν γυμνοί! Γυμνοί ήταν και πριν, αλλά δεν τους ενοχλούσε! Έβαλαν τότε φύλλα συκής! Ντράπηκαν για τα σώματα τους! Άκουσαν την φωνή του Θεού και έτρεξαν να κρυφτούν! Αλλάζει, δηλαδή, ξαφνικά το εσωτερικό τους τοπίο. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση από παιδί. Έλεγα: «Θεέ μου, γιατί δεν παραδέχτηκαν απλώς ότι το έκαναν, ότι έφαγαν από το δέντρο, γιατί να τα βάλουν ο ένας με τον άλλον, γιατί να κρυφτούν από τον Θεό αντί να καταφύγουν σ’ αυτόν! Ο Θεός θα τους συγχωρούσε!» Γιατί να ζήσουν τέτοια αποστασιοποίηση από τον Θεό! Από κει που συνομιλούσαν μαζί του και ζούσαν σε αρχεγονική ενότητα με τον Θεό, «ενσωματωμένοι» μέσα του, ξαφνικά τον βίωσαν εξ αντικειμένου προς αυτούς! Διαχωρίστηκαν από τον Θεό! Και είδαν τον εαυτό τους απέναντι, εξ αντικειμένου και ως προς τον κόσμο και ως προς τα δρώμενα. Ένιωσαν ντροπή, ενοχή, ανάγκη να κρυφτούν. Δεν ήταν πια παιδιά! Αυτό λέει πολλά για τις επιμέρους πτώσεις του ανθρώπου έκτοτε. Το Ταξίδι της ζωής είναι μεγάλο, είναι πάρα πολλά αυτά μέσα από τα οποία θα περάσει ο άνθρωπος: λάθη, αμαρτίες, αστοχίες, πτώσεις. Ο ίδιος ο Χριστός δοκιμάστηκε ανελέητα από τον σατανά. Δεν εξαιρέθηκε από τον πόνο της δοκιμασίας, γενικά από τον πόνο. Μην θεωρούμε δηλαδή πως μας υποτιμά το να παραδεχτούμε ότι περνάμε και πτώσεις και κινδύνους, και πως μας διαπερνούν «δαιμόνια» -περισσότερο ή λιγότερο και για περισσότερο ή λιγότερο χρόνο. Ζούμε σε εμπόλεμο τόπο! Ο αόρατος πόλεμος μαίνεται! Πόλεμος «ενεργειακός», να το πούμε έτσι για να μην σοκάρονται κάποιοι. Είμαστε εδώ για να μεταμορφώσουμε αυτή την αρνητική ενέργεια με όποιο τρόπο ο καθένας αντιλαμβάνεται. Μέσα σε έναν πόλεμο όσες φάμε και όσες δώσουμε, που λέει και ο Καραγκιόζης! Σε έναν πόλεμο δεν θα την βγάλουμε «κυριλάτα», αβρόχοις ποσί. Δεν υπάρχουν ατσαλάκωτοι πολεμιστές! Μόνον όρθιοι πολεμιστές! Είναι τραγικές πλάνες αυτά που μας λένε πως πρέπει να είμαστε άψογοι, «υπεράνω», και ότι αφού δεν είμαστε, δεν κάνουμε για τον Θεό, αφού για τον Θεό είναι οι «εκλεκτοί» κ.λπ. Τερατώδη ψέματα που έχουν βλάψει βαθειά τον άνθρωπο, αποπροσανατολίζοντας τον από το τι πραγματικά παίζεται εδώ! Απλώς να πάρουμε επιτέλους το μήνυμα πως αυτό που μας ζητά ο Θεός είναι να επανέλθουμε στην φυσική μας κατάσταση! Η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι κατ’ αρχάς το να μην πονάει! Και για να μην πονάει, πρέπει ο νους να φύγει από την μέγγενη των αντιθέσεων. Την αρρώστια την προκαλεί η σύγκρουση που λαμβάνει χώρα μέσα στον νου! Ανάλογα με την σύγκρουση, και το αντικείμενο της σύγκρουσης πλήττονται και αντίστοιχα όργανα. Αυτό έχει μελετηθεί. Η ασθένεια προκαλείται από μη λυμένη σύγκρουση της προσωπικότητας με την ψυχή. Ο νους έτσι όπως λειτουργεί παράγει αρρώστια. Γι’ αυτό χρειάζεται να τον αφήσουμε στην άκρη, να μην τον παίρνουμε στα σοβαρά πέρα από την διεκπεραιωτική του ικανότητα στην πραγματικότητα. Όσο μπορούμε να ζούμε με απλότητα, με χαρά, με παιγνίδι, με δημιουργικές δραστηριότητες, προκαλώντας οι ίδιοι στον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας εμπειρίες «προσκεπτικού» τύπου: να μην εισχωρεί η σκέψη! Η σκέψη τραυματίζει μέσα στον άνθρωπο -ακόμη και στην καλύτερη της εκδοχή-  το μυστήριο της ενότητας. Να το θυμόμαστε! Αυτό που λέμε αγάπη, την υποθήκη του Χριστού προς την ανθρωπότητα, να την ζήσουμε μέσα στην αίσθηση του ΜΑΖΙ. Είμαστε μαζί! Δεν έχουμε δικαίωμα να περιφρονήσουμε κανένα πλάσμα, καμιάς μορφής συνείδηση, αφού ο Θεός επιτρέπει να υπάρχει ό,τι υπάρχει. Όλοι δικαιούνται την αγάπη μας, την στήριξη της χρυσής ζωής μέσα τους! Αυτός εξάλλου είναι και ο σκοπός της ζωής μας: να ποτίζουμε το Δέντρο της Ζωής του κόσμου, να δημιουργούμε συνθήκες Ζωής -ό,τι και αν σημαίνει η λέξη αυτή- ώστε ο κόσμος μας να ανθίσει! Τότε ζούμε τον Θεό! Τότε ζούμε τα προσωπικά μας Θεοφάνεια!
*

Ας αναλογιστούμε τα δώρα της δικής μας βάπτισης! Η βάπτιση είναι πανάρχαιο Μυστήριο. Και οι Έλληνες γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν την ευλογία του ύδατος. Οι μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια λούζονταν στην θάλασσα μετά την τέλεση των Μυστηρίων. Η έννοια του καθαρτηρίου ύδατος υπάρχει από τους αρχαιότατους χρόνους. Το νερό συμβολίζει την ψυχή, την ίδια την αγάπη του Θεού! Μέσα στην αγάπη κατέρχεται το πυρ του Πνεύματος! Το ύδωρ μάς αποκαθαίρει ώστε να δεχτούμε το Άγιο Πνεύμα. Κι ενώ ως στοιχείo το νερό σβήνει την φωτιά, εντούτοις κατά το Μυστήριο, την ώρα που καθαριζόμαστε στα εξαγιασμένα ύδατα της Βάπτισης, το πυρ του Αγίου Πνεύματος κατέρχεται και μας σφραγίζει. Το χρίσμα της βάπτισης μας συνδέει με την αγιοπνευματική οικογένεια. Από την σημερινή, λοιπόν, ημέρα να θυμόμαστε την αξία της βάπτισης μας και την ευθύνη που έχουμε να την τιμήσουμε.
Εισήλθαμε στον 21ο αιώνα! Ο αριθμός 3 είναι ο αριθμός του Πνεύματος! Είμαστε στο ξεκίνημα της Εποχής του Αγίου Πνεύματος, της Τρίτης, Παρακλητικής Εποχής. Η παρουσία του Ραφαήλ στην Γη επισημαίνει αυτή την Δύναμη του ενοποιημένου πεδίου του Ουρανού που εκφράζεται δυναμικά στην Γη. Ζούμε την ανατολή μιας υπέρλαμπρης Δύναμης που θα καταυγάσει μεταμορφώνοντας παντελώς το ανθρώπινο γίγνεσθαι.
Το πρώτο σημείο της Δύναμης είναι η Αειζωία. Θα αναιρεθεί, δηλαδή, το επιτίμιο της Πτώσης του Αδάμ. Η Δύναμη του Ραφαήλ, Αγιοπνευματική Δύναμη, θα επαναφέρει τον άνθρωπο στην κατάσταση που ήταν πριν εκπέσει πνευματικά. Πριν δηλαδή από τον διαχωρισμό με τον Δημιουργό του. Δεν είναι τυχαίο που είναι ο αρχάγγελος της θεραπείας! Αυτό που θεραπεύει ο Ραφαήλ είναι την αόρατη μας πληγή! «Γιατί δεν θεραπευτήκαμε σε όλες μας τις ασθένειες, σωματικές και μη;» θα πείτε ή «Γιατί δεν γίναμε αείζωοι;» Νομίζω πως όλοι έχουμε αντιληφθεί πως η Δύναμη αυτή θεραπεύει την αόρατη πληγή μας! Αυτό που φαίνεται, είναι πολύ μικρό μπροστά σ’ αυτό που δεν φαίνεται. Από αυτή την αόρατη πληγή προέρχονται τα δεινά μας, η ασθένεια, αλλά και οι συγκρούσεις του νου. Η Δύναμη του Ραφαήλ εκφρασμένη στην Γη ευεργετεί κάθε πλάσμα που αυτή την ιστορική στιγμή ζει εδώ,  μεταφέροντας νέα ενέργεια ικανή να ανακαινίσει τον άνθρωπο και να τον επαναφέρει στην ολοσχερή του αθωότητα. Δεν είναι τυχαίο που μας ζητά διαρκώς να κρατάμε τον νου άδειο από σκέψεις, φρέσκο, καθαρό, πρόθυμο να εισακούει τις εντολές της ζωής! Όταν κρατάμε τις απόψεις μας, τις θεωρίες μας, τις γνώσεις μας, όλο αυτό το παγιωμένο υλικό που μας έχει μεταφέρει η ανθρωπότητα, και που εμείς φροντίζουμε να ανανεώνουμε, είναι σαν να μην αφήνουμε χώρο ελεύθερο στον Θεό! Όλοι στις ευλογημένες μας στιγμές ζούμε την κατάσταση του να μη μας πονάει ο νους! Γιατί από τον νου πονάμε: από τις αντιθέσεις που τον σπαράσσουν, από τις συγκρούσεις του, ακόμα και από τα δίκια του! Να προσέχουμε τα δίκια μας! Είναι πολύτιμα για να τα χαρίζουμε στον σατανά! Από τα δίκια μας κινδυνεύουμε περισσότερο από τα άδικα μας! Δίκια που μας οδηγούν στην εκδίκηση, στην κακία, στον αρνητισμό, στην απαίτηση, στην ασέβεια, στην αυτπκαταστροφή, είναι αναιρεμένα. Τα χάνουμε! Έχουμε πολλά δίκια, αλλά να τα απευθύνουμε στον Θεό όχι στον σατανά. Δίκια που γίνονται θυμός, κατάκριση, διαχωρισμός, παράπονο, διεκδίκηση, είναι αρνητικές καταστάσεις που δεν μας οδηγούν πουθενά. Δεν υπάρχουν δίκια πάνω από την αγάπη! Να το θυμόμαστε αυτό! Ο Χριστός, ο μόνος αθώος, δεν υπερασπίστηκε το δίκιο του! Μ’ αυτή του την στάση να μετράμε την απόσταση μας από εκείνο που μας ζήτησε! Εμείς δεν ανεχόμαστε λίγο να μας «ξύσουν» τον εγωισμό μας. Εξαγριωνόμαστε! Ζητάμε αποκατάσταση των πραγμάτων. Είμαστε πολύ μακριά από τον Χριστό! «Και τι να είμαστε δηλαδή, βλάκες, να αφήνουμε τους άλλους να μας χτυπούν και να μας αδικούν;» Πραγματικά θα ήθελα να μη μιλάμε για τα προφανή! Να μη συζητάμε σε τόσο χαμηλό επίπεδο. Φυσικά και δεν εννοούμε κάτι τέτοιο. Ο Θεός νου και καρδιά μας έδωσε να υπερασπιζόμαστε την ζωή μας σε όλα τα επίπεδα, και φυσικά να χρησιμοποιούμε τα όπλα μας. Τα όπλα όμως που έχει ο εν Θεώ άνθρωπος δεν είναι τα μαχαίρια του Εωσφόρου, τα κρυμμένα ή φανερά. Έχουμε όπλο την προσευχή! «Μα η προσευχή έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα». Όχι πάντα! Πράγματι μέσα στον χρόνο απαντά ο Θεός αλλά μπορεί να απαντήσει και άμεσα! Αυτό που γίνεται με την προσευχή λαμβάνει χώρα στον χώρο του αόρατου! Δεν ξέρουμε τι ευεργετείται, τι διορθώνεται μέσα από την προσευχή μας! Ακόμα και αν δεν δούμε το αποτέλεσμα εδώ. Να χρησιμοποιούμε την οδό της αιτήσεως! Ο Χριστός είπε: «Αιτείτε και δοθήσεται!» Επίσης είπε πως ό,τι και αν ζητήσουμε στο όνομά του, θα μας το δώσει! Έχουμε όπλα, λοιπόν! Δεν είμαστε άοπλοι. Έχουμε την προσευχή! Έχουμε την πράξη μας! Μέσα από την πράξη μας μπορούμε να δείξουμε, να διορθώσουμε, να αντισταθμίσουμε. Αυτόν τον κόσμο αν συνεχίσουμε να τον κοιτάζουμε με τον ίδιο τρόπο, απλώς θα τον αναπαράγουμε! Θα αναπαράγουμε τον πόλεμο, την βία, την κακία, το αδιέξοδο. Δεν υπάρχει διέξοδος μέσα στο Matrix! Χρειάζεται να σηκωθούμε στον αέρα! Πάνω από την Γη. Το παρελθόν συλλήβδην είναι γείωση! Ελεύθεροι από το παρελθόν να πετάξουμε! Να χρησιμοποιήσουμε τα φτερά που μας χαρίζει ο αρχάγγελος! Δεν υπάρχει διέξοδος μέσα στον κόσμο του νου, στον κόσμο της ψευδαίσθησης. Ο μόνος τρόπος είναι να αλλάξουμε όραση! Να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Χριστού! Να τον δούμε αθώο, όπως ο Δημιουργός μας τον έφτιαξε! Μόνο αν δούμε τον κόσμο αθώο, αυτός ο κόσμος θα αλλάξει. Μόνον αν απαντήσουμε στον κόσμο, όχι με την θυσία του Χριστού αλλά με το έλεος, θα τον σώσουμε! Εκείνος επέλεξε να θυσιαστεί και το έκανε για όλους! Δεν μας ζήτησε θυσία, έλεος ζήτησε! Σκεφτείτε πόσο διεφθαρμένη είναι η  ανθρωπότητα που ο άνθρωπος θεωρεί θυσία το να μαζέψει τον εγωισμό του, το να μην απαντήσει με κακό στο κακό! Στην πραγματικότητα η αγάπη είναι η άσκηση της αγιότητας η οποία απορρέει από την Υιότητα. Και ο Υιός του Θεού είναι αναμάρτητος! Αυτό να το θυμόμαστε! Να μη μας πείσει ποτέ κανείς πως είμαστε ένοχοι! Είμαστε ένοχοι μόνον όταν νιώθουμε ένοχοι! Κανείς άλλος δεν μας έχει ενοχοποιήσει, μόνο ο εαυτός μας! Και μπορούμε να σταματήσουμε να είμαστε ένοχοι αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να δει τον κόσμο με τα μάτια του Χριστού! Ο Χριστός δεν είδε κανέναν ένοχο! Ούτε και τους σταυρωτές του! Εμείς όταν φύγουμε από αυτήν την Γη και ο Θεός μας ρωτήσει τι είδαμε εδώ κάτω, θα πούμε πως εμείς δεν είδαμε το κακό! Όλοι αθώοι! Ουδείς ένοχος!  Δεν θα πούμε τι είδαμε στην Γη, ή τι υποστήκαμε! Ο Χριστός αφόπλισε τους παρολίγον λιθοβολητές της πόρνης λέγοντας τους το περίφημο «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!» Και έμειναν με τις πέτρες στα χέρια! Οπισθοχώρησαν! Ντράπηκαν και έφυγαν! Και έμεινε, όπως λέει το Ευαγγέλιο, ο Χριστός μόνος με την πόρνη. Και τότε της είπε: «Αφού κανείς δεν σε κατέκρινε ούτε κι εγώ σε κρίνω!» Σε αντίθεση με την κοσμική νοοτροπία την ευφάνταστη σε υπόδειξη ενόχων ο Χριστός δεν βρήκε κανέναν ένοχο! Βλέπουμε σε τι αντιστροφή βρίσκεται η διάνοια μας σε σχέση με την Χριστότητα, αυτό που μας ζήτησε ο Χριστός! Είμαστε, δηλαδή, σε εντελώς άλλη κατάσταση! Εκείνος μας είπε ότι δεν υπάρχουν εχθροί, κι εμείς βλέπουμε παντού εχθρούς! Αυτούς τους εχθρούς δεν υπάρχει περίπτωση να τους νικήσουμε! Γιατί εμείς τους στήνουμε μπρος μας, κι εμείς τους ταΐζουμε! Εμείς τους επιτρέπουμε να μας χτυπούν! Είναι αδιέξοδη η οπτική των «εχθρών». Μα, θα πείτε, δεν υπάρχουν αυτοί που βλάπτουν κ.λπ; Για όλα αυτά τα ερωτήματα να παραπέμπουμε τον εαυτό μας σε ό,τι ειπώθηκε για την αόρατη πληγή του κόσμου! Δεν γνωρίζουμε πού πονάει ο άνθρωπος. «Αλλού ο φόνος και αλλού η κραυγή!» όπως λέει ο Ελύτης. Αλλού έχει γίνει το φονικό και άλλα πληρώνουμε! Γι’ αυτό να σεβόμαστε την αόρατη πλευρά της ζωής! Να μην την τραυματίζουμε! Ώστε να της δίνουμε την δυνατότητα να μας αποκαλύπτεται, και να μπορούμε να συμμετέχουμε σ’ αυτήν. Εδώ παίζεται κάτι που αν περιοριστούμε στην χοϊκή όραση, ούτε αντέχεται ούτε παλεύεται, ούτε και αλλάζει! Ασπιρίνη σε ετοιμοθάνατο είναι και ο πολιτισμός μας και οι καλοσύνες μας και οι εξυπνάδες μας! Η Ορθοδοξία μέσα στην σοφία της, όπως και ο Βουδισμός εξάλλου, καθώς και θεοφόρα όντα όπως ο Μορύα, ο Όσσο, ο Άϊβανχωφ, ο Έμετ Φοξ κ.α. μίλησαν για την δύναμη που έχει ο νους! Η δύναμη του βρίσκεται ακριβώς στην κένωση του, στο άδειασμα του! Στην θεία του Λειτουργία! Εμείς κάνουμε ακριβώς την αντίθετη κίνηση: αντί να αφαιρούμε, προσθέτουμε! Η κίνηση είναι αφαίρεση! Αφαίρεση όσων έχουμε συσσωρεύσει, αφαίρεση του περιττού σε όλα τα επίπεδα! «Η πείρα μου ξέμαθε τον κόσμο!» λέει ο Ελύτης.
Πείρα είναι τα δεδομένα, όλες αυτές οι εγγραφές που δεν σ’ αφήνουν να είσαι φρέσκος, καινούργιος, άγραφος. «Να βρεις την σελίδα κατάλευκη, να μπεις και ν’ ανατείλεις!» Δεν είμαστε ανοιχτοί, δεκτικοί, έχουμε φίλτρα, «γυαλιά» μέσα από τα οποία κοιτάζουμε τον κόσμο! Έχουμε «οπτική». Δεν είσαι ελεύθερος! Δεν είσαι λευκή σελίδα για να γράψει η ΖΩΗ, ο Θεός! Όσο πιο φανατικά και κλειστά είναι τα ιδεολογήματα του νου σου, τόσο περισσότερο έγκλειστος είσαι μέσα στην ψευδαίσθηση! Πολλές φορές ο άνθρωπος αγγίζει το εσωτερικό σημείο μέσα του, την Χριστική Πύλη από την οποία μπορεί να διαφύγει, αλλά μετά τον ξαναρουφά η ψευδαίσθηση, ξαναπέφτει μέσα στον κόσμο του Matrix! Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει! Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι δέσμιος του νου του, ο οποίος φοβάται το άγνωστο! Ο νους θέλει να γνωρίζει, ώστε να έχει τον έλεγχο! Ο Θεός είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλει ο νους! Είναι, αν μπορούμε να πούμε κάτι, κβαντική, χαοτική δύναμη -μιλώ με την έννοια που έχει στην φυσική ο όρος- απροσδιόριστη και απρόβλεπτη από τον νου! Δεν «συμπεριφέρεται» με τρόπο που ο νους μπορεί να καταγράψει και να ελέγξει. Να νιώσει ασφαλής. Όπως  το φως την μια εμφανίζεται ως σωματίδιο την άλλη ως καθαρή ενέργεια, την μια ανιχνεύεται εδώ, την άλλη εξαφανίζεται. Ο Θεός είναι άλλης «τεχνολογίας» φαινόμενο από αυτά που γνωρίζει ο νους. Τα μη πτωτικά πεδία, τα πέραν της ψευδαίσθησης, λειτουργούν με άλλη τεχνολογία: με την  τεχνολογία «δίνης» και το χαοτικό μοντέλο. Με την παρούσα τεχνολογία της σκέψης δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, ούτε καν να αντιληφθούμε τα πεδία τα πέραν της σκέψης. Το Matrix, το ψευδαισθητικό πεδίο της Γης, συντηρείται από τις σκέψεις μας! Είμαστε σε ένα σημείο πάνω στο οποίο ισορροπεί η συνισταμένη των σκέψεων μας -των αντικρουόμενων, τρελών μας σκέψεων- τις οποίες στην συνέχεια υφιστάμεθα, αφού σαν μπούμεραγκ επιστρέφουν και μας χτυπούν. Ο Έμετ Φοξ μίλησε για την συνταρακτική δύναμη που έχει ο καθαρός νους να διαμορφώνει πνευματικές πραγματικότητες -ο καθαρός από το ψεύδος νους - ο οποίος διατιθέμενος στον Θεό καθίσταται συνδημιουργός! Η θεία, δηλαδή, λειτουργία του νου ξεκινά, όταν ο νους παραδοθεί στον Θεό. Η θεία λειτουργία του νου είναι η δράση του ως συνδημιουργού πνευματικών πραγματικοτήτων! Είναι σημαντικό να δούμε ποιο ον ήταν εκείνο που βάπτισε τον Χριστό: ο Ιωάννης, ένα ον από το οποίο αποκόπηκε η διάνοια, το κεφάλι! Στην βυζαντινή αγιογραφία αποδίδεται συνταρακτικά ως φτερωτό ον το οποίο  κρατά το αποκομμένο κεφάλι του (διατηρώντας εντούτοις κεφάλι στο σώμα!) Καταδεικνύεται έτσι η αποκοπή της διάνοιας! Το ον αυτό δεν λειτουργεί πλέον με την συμβατική, χοϊκή νοημοσύνη! Ο Ιωάννης, το ον που δέχεται να θυσιάσει την διάνοιά του, επιλέγεται να βαπτίσει τον Χριστό! Τα γεγονότα για τα οποία μιλάμε ούτως ή άλλως έλαβαν χώρα εκτός χρόνου. Συνταρακτικό!  Επιλέγεται το ον το ελεύθερο από τον νου, το χωρίς κεφαλή! Αυτό που εμείς θεωρούμε τόσο σημαντικό -τις ιδέες, τις σκέψεις, τα συμπεράσματα μας- είναι ακριβώς εκείνο που μας εμποδίζει να επικοινωνούμε και να τροφοδοτούμαστε με  Ζώσα Ζωή, με το αόρατο μέρος του κόσμου, που επειδή δεν το βλέπουμε, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει! Είναι πραγματικά παράλογο να το ισχυριστούμε αυτό. Ας είμαστε τουλάχιστον από δω και πέρα -αφού η δύναμη του Ραφαήλ μας υποστηρίζει, μας ευλογεί και μας συγχωρεί αφαιρώντας το φορτίο από πάνω μας- προσεκτικοί προς αυτό που δεν φαίνεται, προς τα ασώματα όντα στα οποία ανήκει και ο Ραφαήλ. Να αφουγκραζόμαστε το θρόισμα του πνεύματος, να συμμετέχουμε στις μη υλικές πραγματικότητες για να  επιτρέπουμε να μας τροφοδοτούν, να μας ζωοποιούν και να μας αποκαλύπτονται. Διαφορετικά, θα είμαστε σαν μέσα σε γυάλινη σφαίρα στην οποία απλώς αντηχούν οι σκέψεις και οι κραυγές οι δικές μας και των άλλων! Αυτή είναι η κατάσταση της Γης. Έτσι θα μας έβλεπε ένα ον του ουρανού. Κλεισμένους σε νοόσφαιρα μη καθαρών σκέψεων! Γιατί ανακατεύουμε το καλό με το κακό! Αυτή η μείξη είναι και η πιο δηλητηριώδης. Κρατάμε την αλήθεια πλάι στο ψέμα, είμαστε καλοί αλλά κατακρίνουμε, θέλουμε να αγιάσουμε αλλά δεν συγχωρούμε. Με όλη αυτή την σύμμεικτη κατάσταση δημιουργούμε πεδίο σύγχυσης, σύγκρουσης, πολέμου, το οποίο διαιωνίζουμε και  το οποίο υφιστάμεθα. Είναι εφιαλτικό αυτό που ζούμε εδώ στην Γη! Πόλεμος του ενός κρανίου με το άλλο! Ενώ συμβαίνουν ταυτόχρονα και άλλες, επάλληλες πραγματικότητες! Εδώ, σ’ αυτό το σημείο, όχι σε άλλη Γη, άλλο σύμπαν. Φυσικά και σε άλλα συμβαίνουν άλλα! Υπάρχουν διαφορετικές συχνότητες αμόλυντες από αυτό τον πόλεμο, από αυτή την εωσφορική κατάσταση του νου! Εδώ, αυτή την στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν συνειδήσεις στην Γη που ζουν παράδεισο, ενότητα με τον Θεό! Υπάρχουν άγγελοι που πατούν στην Γη! Υπάρχουν συνειδήσεις που κατεβάζουν Ουρανό! Υπάρχουν συνειδήσεις-πύλες για την εισροή της ευλογίας που τόσο χρειάζεται η Γη μας. Αυτή την κίνηση που είναι να κάνουμε  μην την συναρτούμε από τον νου. Δεν είναι να κάνουμε κάτι, να καταλάβουμε κάτι, να συμβεί κάτι ώστε να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι ζήτημα ενός «κλικ» μέσα μας.  Τίποτε άλλο! Είναι ζήτημα αυτού του δευτερόλεπτου  που άπειρες φορές μας έχει ζητηθεί! Ένα δευτερόλεπτο κατάθεσης! Ένα δευτερόλεπτο «πίσω» από τον νου! Το ζητούμενο δεν είναι μετά από τόση γνώση που μας έχει δώσει ο Ραφαήλ απλώς να επαναδιευθετήσουμε τα «έπιπλα» του νου μας! Κι αυτό καλό είναι: αντί να ζούμε στο υπόγειο, να ζούμε σε ένα όμορφο φωτεινό δωμάτιο του νου. Αλλά ούτε καν αυτό δεν είναι εκείνο για το οποίο μιλάμε. Γιατί και πάλι σε κελί είμαστε -έστω και ευχάριστο- ως προς την δυνατότητα της ελευθερίας μας. Μιλάμε για την απελευθέρωση μας από το Matrix. Και ο μόνος τρόπος, ο μόνος δρόμος είναι ο Χριστός! Δεν υπάρχει άλλος! Αυτός είναι ο τρόπος, αυτός είναι ο δρόμος. Ήταν είναι και θα είναι η φανέρωση του Μυστηρίου του Θεού. Δεν υπάρχει έξοδος από το Matrix άλλη από τον Χριστό! Δεν είναι ζήτημα μιας καλύτερης θεωρίας, μιας καλύτερης θρησκείας, ενός καλύτερου γκουρού κ.λπ. Ό,τι και να κάνουμε, δεν υπάρχει έξοδος! Είναι κλειστές οι πόρτες μέσα σ’ αυτή την σφαίρα του παράλογου, η οποία στο τέλος θα μας καταπιεί αποστερώντας μας από την Ζώσα Ζωή. Χωρίς σύνδεσμο με τα μη πτωτικά επίπεδα ώστε να συνεχίσει η ζωή μας εκεί, να περάσουμε στην Αειζωία και την Αθανασία. Άρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνδεθούμε με τον Ζώντα Θεό, με τον Χριστό! Για τον εγωιστή άνθρωπο είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξομολογηθεί! Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ταπεινωθεί. Αλλά η χάρις του Θεού είναι μεγάλη. Ρώτησα: «Πώς θα κοινωνούν αφού τους είναι τόσο δύσκολη η εξομολόγηση;» Και η απάντηση ήταν: «Ας πάνε όπως μπορούν, και ο Χριστός θα τους συναντήσει!» Ας ζυγιάσει ο καθένας τις πνευματικές του δυνάμεις, και ας κινηθεί αναλόγως αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Μακάρι να κοινωνούσαμε μια φορά στην ζωή μας και να ήμασταν παρόντες! Να μη χρειαζόταν επανάληψη! Ο Χριστός μας ζήτησε να του δώσουμε το φορτίο μας: «Έλθετε προς με πάντες οι κεκοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς». «Δώστε μου το φορτίο σας!» Δεν είπε ότι θα το σηκώσουμε εμείς! «Θα σας το σηκώσω εγώ»! Ας του δώσουμε, λοιπόν, το φορτίο μας για μια ακόμη φορά! Ας του επιτρέψουμε να μας ανακαινίσει, να ζήσουμε Θεοφάνεια! Και να κοινωνούμε όσο συχνότερα μπορούμε ώστε να είμαστε σε επαφή με το Μυστήριο του Θεού. Η Ορθοδοξία σου δίνει την ελευθερία να μπορείς να συναντήσεις ιερείς από όλο το φάσμα: από τον ακραίο ασκητισμό και ζηλωτισμό μέχρι την απέραντη κατανόηση και ελευθερία. Δεν δίνει το ίδιο φάρμακο σε όλους τους ασθενείς! Διάβασα στο facebook κάτι που έγραψε ένας ιερέας σχετικά με τον αγιασμό των Θεοφανείων: «Τον αγιασμό τον πίνουμε νηστικοί; Πρέπει να έχουμε νηστέψει; Τον πίνουμε πριν ή μετά το αντίδωρο;» Εκεί, λοιπόν, που περιμένεις ότι θα δώσει τις απαντήσεις, λέει: «Τι ντροπή! Κάτι τόσο μεγάλο, ένα θαύμα, να το κλείνουμε μέσα σ’ αυτά τα ερωτήματα!» Του απάντησα: «Όσο υπάρχουν ιερείς σαν κι εσάς, έχει ακόμα πρόσβαση ο Χριστός στην Εκκλησία! Αυτή είναι η Εκκλησία της καρδιάς μας!» Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε πονηρός, κάθε υποκριτής μπορεί να καλυφθεί πίσω από μια τέτοια θέση. Να ελέγχουμε τον εαυτό μας, τις προθέσεις και τα κίνητρα μας. Να  μη χάνουμε όμως και το ζητούμενο. Γιατί ο ίδιος ο Χριστός είπε πως «Το μεν πνεύμα ζωοποιεί το δε γράμμα αποκτείνει!» Να αναζητούμε τι μας ωφελεί πνευματικά, με σεβασμό, με συναίσθηση πως την παράσταση μας την δίνουμε ενώπιον του Θεού, όχι ενώπιον των ανθρώπων. Το ζήτημα δεν είναι να συμμορφωθούμε ή να κοροϊδέψουμε έναν ιερέα ή τον εαυτό μας. Το ζήτημα είναι πώς στεκόμαστε μπροστά στον Θεό. Αν μπορούμε να υποστηρίξουμε τις πράξεις μας ενώπιον Θεού! Να είμαστε σοβαροί στο τι κάνουμε. Να μην αναζητάμε την μετάθεση τα ευθύνης μας σε άλλους. Μόνον ο Χριστός μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της ζωής μας. Και θα το κάνει, αν του το επιτρέψουμε! Αν το ζητήσουμε με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την εντιμότητα, με όλη μας την αγάπη! Μην είμαστε δέσμιοι του τύπου, αλλά και μην ασεβούμε σε κανόνες που έγιναν για την προστασία μας! Όταν όμως ο κανόνας γίνεται θηλιά στον λαιμό, τότε κάτι έχουμε καταλάβει λάθος, κάτι λάθος γίνεται. Αλλά αυτά τα θέματα ας τα απαντήσει καθένας για τον εαυτό του. Πάντως ο ιερέας αυτός ήταν αποκαλυπτικός στον τρόπο που το έθεσε! Συμβαίνει ένα θαύμα, παίρνουμε αγιασμό που το ίδιο το Άγιο Πνεύμα σήμερα κατέρχεται και ευλογεί, και κάποιοι ιερείς και πιστοί μένουν πίσω από αυτό που συμβαίνει! Είμαστε σε παιδαριώδη και υποκριτική κατάσταση, και χάνουμε το θαύμα! Κοιτάζουμε το δάκτυλο αντί εκείνο που μας δείχνει! Θα σας πω μιαν ακόμη ιστορία: στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό, πριν από πολλά χρόνια, βρέθηκα σε μια Λειτουργία στην οποία λειτουργούσε ένας υπέργηρος ιερέας. Στην συνέχεια έμαθα πως δεν ήταν ένας τυχαίος ιερέας, αλλά είχε υψηλή θεολογική μόρφωση και ορθόδοξη εμπειρία καθώς είχε ζήσει επί πολλά χρόνια στην Ελβετία εκπροσωπώντας την Ορθόδοξη Εκκλησία στον διαθρησκευτικό διάλογο. Φαινόταν πολύ βαθύς, σοβαρός και καλός άνθρωπος. Μας ξάφνιασε όλους όταν στο τέλος της Λειτουργίας μας κάλεσε όλους να κοινωνήσουμε! «Ξέρω ότι δεν είστε έτοιμοι! Ελάτε κάτω από το πετραχήλι και θα σας διαβάσω την ευχή της μετανοίας» είπε με φωνή γεμάτη συγκίνηση και επίγνωση. «Ελάτε όλοι να κοινωνήσετε!» Έγινε κάτι συνταρακτικό μέσα στον ναό. Σε αντίθεση με εκείνους που δεν εμπιστεύονται την ελευθερία του ανθρώπου, εγώ πάντοτε την εμπιστεύομαι και πιστεύω πως πάντοτε για καλό είναι. Δεν πιστεύω πως ο άνθρωπος θα κάνει κακό μέσα στην ελευθερία, ίσως γιατί εγώ ό,τι καλό έχω κάνει στην ζωή μου το έχω κάνει μέσα από την ελευθερία! Δεν μπορώ να διαχωρίσω την ελευθερία από το καλό! Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω τα εκτός ελευθερίας. Σας διαβεβαιώνω πως ο κόσμος δεν προσήλθε καθόλου με θράσος ούτε σαν να μην τρέχει τίποτα. Μια ολόκληρη εκκλησία γονάτισε! Ήταν συντετριμμένοι! Με συναίσθηση της χάρης που μας δόθηκε… Μας έβαλε όλους κάτω από το πετραχήλι πολύ συγκινημένος και σε υψηλή εσωτερική εγρήγορση. Και στην συνέχεια μας κοινώνησε, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την ευθύνη. Γιατί αυτό σημαίνει πνευματικός οδηγός. «Ο ποιμήν ο καλός»! Πήρε το κρίμα μας όλων στο λαιμό του για να το παραδώσει στον Χριστό και να μας ελευθερώσει! Ήταν η πιο συγκλονιστική Μυσταγωγία της ζωής μου εντός εκκλησίας! Κοινώνησε όλο το εκκλησίασμα! Αυτή είναι μια άλλη Εκκλησία η οποία υπάρχει μέσα στην Εκκλησία!  Δεν το λέω για να κρίνω τις άλλες γραμμές, οι οποίες σαφώς έχουν τους αποδέκτες τους και τους οποίους αναμφίβολα ευεργετούν. Υπάρχει όμως και αυτή η όψη της Εκκλησίας! Σας διαβεβαιώνω ότι δημιουργήθηκε τέτοιο κλίμα μέσα στην εκκλησία συγκίνησης και συναίσθησης που δεν μπαίνει σε λόγια… Ήταν μυσταγωγία! Ίσως να κοινώνησαν για πρώτη φορά στην ζωή τους πραγματικά! Έζησαν σίγουρα μάτι από το μυστήριο της ενότητας! Όλοι μαζί προσήλθαμε στο κοινό Ποτήριο του Χριστού, τον οποίο συμβολίζει ο ιερέας. Ο Χριστός δεν σε ρωτά ποιος είσαι μέχρι να φτάσεις μπρος του! Σε συναντά όταν προσέρχεσαι ενώπιον του, και τότε εκείνος σε συγχωρεί, σε ανορθώνει και σε κοινωνεί στο Μυστήριο του. Θα σας πω μιαν ακόμα ιστορία επίκαιρη, αφού αφορά την σημερινή μέρα των Θεοφανείων. Τα Θεοφάνεια του 1996 πήγα για μια ακόμη φορά στους Αγίους Τόπους για να παραβρεθώ στον αγιασμό των υδάτων στον Ιορδάνη, στο σημείο όπου κατά την παράδοση βαπτίστηκε ο Χριστός. Το Πατριαρχείο δεν μας βοήθησε στην μεταφορά μας εκεί, επειδή δεν είμαστε σε γκρουπ. Έπρεπε να βρούμε τρόπο να πάμε εκεί, γιατί ήταν στρατιωτική περιοχή και δεν μπορούσαμε να πάμε μόνοι μας. Κανείς δεν δέχτηκε να μας πάρει μαζί του. Στεκόμασταν, λοιπόν, στον δρόμο ψάχνοντας για ταξί, μήπως με τον κατάλληλο οδηγό τα καταφέρναμε να περάσουμε. Εκεί όπου στεκόμασταν, βλέπουμε δίπλα μας έναν ιερέα. Τον ρωτήσαμε πώς να πάμε εκεί, και μας απάντησε πως και εκείνος εκεί πήγαινε! Μας πήρε έτσι μαζί του! Τον έλεγαν Ηλία, και ήταν ο Πατριάρχης των Ορθόδοξων Παλαιστινίων! Μας τον έστειλε, λοιπόν, ο Θεός και μας πήγε στον Ιορδάνη. Εκεί βρεθήκαμε σε ένα ανυπόφορο πλήθος που διαγκωνιζόταν για να βρεθεί μπροστά στον ποταμό φωνάζοντας, σε μια νοοτροπία του «να σωθώ μόνος μου!» χωρίς καμιά ευσέβεια και συναίσθηση. Αλλά και οι ιερείς χωρίς καμία ιεροπρέπεια, διεκπεραιωτικοί ήταν. Απελπισμένη από την όλη κατάσταση, είπα μέσα μου: «Θεέ μου, αυτό ονειρευόμουν στην ζωή μου; Να βρεθώ τα Θεοφάνεια στον Ιορδάνη που βαπτίστηκε ο Χριστός και να δω αυτό το εξαγριωμένο πλήθος;» Και πάνω  που ήμουν εντελώς απογοητευμένη, γυρίζω το κεφάλι μου στον ουρανό και τι να δω: δυο πάλλευκα περιστέρια από διαφορετικές κατευθύνσεις να διασταυρώνονται ακριβώς πάνω από το σημείο όπου γινόταν ο αγιασμός των υδάτων! Συγκλονίστηκα! Έπαθα σοκ! Αμέσως κοίταξα να δω αν το είδαν και οι άλλοι. Αλλά κανείς δεν κοιτούσε τον ουρανό!
Eπάλληλες πραγματικότητες λαμβάνουν χώρα εδώ και τώρα, στις οποίες δεν έχουμε πρόσβαση! Δεν συντονιζόμαστε, δεν συμμετέχουμε σε άλλες «συχνότητες» συμβαινόντων. Κάνουμε εξωτερική μόνο ανάγνωση της πραγματικότητας! Δεν το είδε κανείς! Είναι συνταρακτικό! Μεγάλο μάθημα: ακόμα και αν δεν φαίνεται τι συμβαίνει, ακόμα και αν η πραγματικότητα είναι απογοητευτική, δεν γνωρίζουμε τι κάνει ο Θεός υπέρ ημών!
Ο άνθρωπος πάντοτε κινδυνεύει από τον νου του. Ο Χριστός είναι πέρα από κάθε ανθρώπινο νόμο, θρησκεία, τυπικό, πέρα από κάθε προϋπόθεση. Ο ίδιος, εξάλλου, είπε πως πνεύμα είναι ο Θεός! Ο ίδιος κατήργησε τα ιερατεία! Επέλεξε, εντούτοις, τους μαθητές του. Και στον Πέτρο είπε: «Εσύ είσαι η πέτρα πάνω στην οποία θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου!» Και έδωσε την χάρη του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους για να την οικοδομήσουν. Αυτή η Εκκλησία είμαστε εμείς, ως σώμα Χριστού. Δεν είναι η Εκκλησία μια θρησκεία. Η λέξη «εκκλησία» είναι ελληνική και παραπέμπει στην Εκκλησία του Δήμου η οποία ήταν σύναξη πολιτών. Η έννοια είναι εντελώς ελληνική αφού σημαίνει ΜΑΖΙ. Η Εκκλησία είναι σύναξη εν Χριστώ. Εκκλησία του Χριστού είμαστε όλοι εμείς όταν προσερχόμαστε και εκείνος κατά χάρη μας εξαγιάζει!
*