ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

8 Ιαν 2013

Χαρά και Ευχαριστία,το Ύψιστο Χριστικό Μυστήριο.

30.12.2012
Πάντοτε το κλείσιμο ενός κύκλου είναι και αρχή. Με την βοήθεια του Θεού φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς αυτής που ήταν πολύ κρίσιμη. Δόξα τω Θεώ είμαστε εδώ! Ας αναπέμψουμε ευχαριστίες στον καλό μας Ραφαήλ που μας δίνει ευκαιρία και χρόνο για να ζήσουμε την ζωή στο βάθος, την ποιότητα και την έξαρση που της αξίζει, και αξίζει και σ’ εμάς. Κάθε αρχή εμπεριέχει το τέλος, και κάθε τέλος εμπεριέχει την διαδρομή του όλου. Το 2012 δίνει αριθμοσοφικά τον αριθμό πέντε, τον αριθμό του ανθρώπου. Το 2013 δίνει τον αριθμό έξι που είναι ο αριθμός του Χριστού: είναι ο αριθμός 33! Αντιστοιχεί στην 6η σφαίρα του Δέντρου της Ζωής, στην κεντρική σφαίρα του Χριστού. Το 2012 ήταν το έτος του ανθρώπου. Το 2013 είναι το έτος του Χριστού! Την περασμένη φορά αναφερθήκαμε στο σημείο όπου ο Ματθαίος μιλάει για την Βίβλο Γενέσεως του Ιησού Χριστού. Είδαμε στο πρόσωπο του Ιωσήφ την εβραϊκή Παράδοση -στην ένδοξή της εκδοχή, του Δαυίδ και των Προφητών που με συνταρακτική ακρίβεια ανήγγειλαν την έλευση του Χριστού και τα γεγονότα της ζωής του- να υποδέχεται και να υπηρετεί την ελληνική, Χριστική συνείδηση του ενσαρκωμένου Λόγου. Επισημάναμε την συγχρονικότητα του μηνύματος της Αρχής, καθώς ένας κύκλος έκλεισε ελπιδοφόρα με την χάρη που μας δόθηκε.
Το σημερινό Ευαγγέλιο μιλά για το μετά την Γέννηση. Ο Ραφαήλ μας ζήτησε αυτά τα Χριστούγεννα να ζήσουμε την δική μας γέννηση, την επικοινωνία δηλαδή με το βάθος εκείνο της ύπαρξης μας το ανεξερεύνητο για τον νου. Να αγγίξουμε το ιερό σημείο που κάθε ανθρώπινο πλάσμα εμπεριέχει στην ψυχή του. Αυτό το άγιο σημείο που ευλογεί τον εαυτό του και τον κόσμο! Μια που η σημερινή μέρα είναι ευχαριστιακή, αφού είμαστε στο μετά την γέννηση, ας απευθύνουμε την χαρά και την ευλογία της γέννησης -σε όποιο βαθμό την ζήσαμε- προς όλα τα πλάσματα της Γης, καλύπτοντας με την αγάπη μας τους συνανθρώπους μας. Να γίνουμε ο αδελφός του αδελφού μας, όπως ειπώθηκε κάποτε. Σήμερα ξεκινάμε το μετά την γέννηση, που σημαίνει πως το ΗΜΑΡΤΟΝ το είπαμε πριν, πως είμαστε ελεύθεροι από το παρελθόν! Τώρα προσερχόμαστε καινούργιοι λέγοντας απλώς ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Αυτό το ευχαριστώ είναι και η καρδιά του Χριστικού Μυστηρίου. Η θεία Κοινωνία είναι ευχαριστιακή, είναι θεία Ευχαριστία. Κάθε θεία Λειτουργία ξεκινάει με το «Ευλογητός ο Θεός πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν». Ξεκινάμε, λοιπόν, την θεία Λειτουργία της ζωής μας επικαλούμενοι τον Θεό. Εκ Θεού άρξασθαι. Τον επικαλούμαστε, τον ευχαριστούμε, και του απευθύνουμε την χαρά μας για το ότι ζούμε! Ο Θεός δεν είναι  μεταφυσικό συμβάν, αλλά το ίδιο το γεγονός της ζωής μας: το ότι είμαστε ζωντανοί, αισθανόμαστε, λειτουργεί η ψυχή μας, η καρδιά μας, οι αισθήσεις μας, νιώθουμε χαρά,  συλλαμβάνουμε ιδέες,  ζούμε -καθένας καθ’ ο δύναται- την σιωπή και τους μεγάλους κόσμους του Αγνώστου… Όλα αυτά είναι ο Θεός όπως εμείς τον ομολογούμε, είναι ο Ζων Θεός, και όχι  ιδεολόγημα του νου ή φιλοσοφικό ή θεολογικό ζητούμενο. Είναι ζώσα παρουσία της ζωής εντός μας, η ίδια μας η αναπνοή, το άγιο σημείο μέσα μας που ευλογεί την ζωή! Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, τον καινούργιο χρόνο ευχαριστιακά, κλείνοντας τον παλιό εξίσου ευχαριστιακά. Ο άνθρωπος με τον νου του μπορεί να σκεφτεί, να αμφισβητήσει, να χλευάσει οτιδήποτε. Έχει αυτή την δυνατότητα. Ο Θεός όμως είναι γεγονός πέρα από την σκέψη! Μας δίνει την ζωή ανεξάρτητα από το τι εμείς σκεφτόμαστε. Δίνει άπειρες ευκαιρίες ζωής σε όλα τα όντα! Άπειρες! Ευκαιρίες-σκοινιά στον άνθρωπο-ναυαγό προκειμένου να καταφέρει να πιάσει ένα από όλα και να σωθεί! Τι εννοούμε όμως όταν λέμε να διασωθούμε πνευματικά; Σημαίνει να είμαστε ικανοί να ευχαριστούμε τον Θεό! Τίποτα περισσότερο από αυτό! Μη φανταστείτε τρομερά επιτεύγματα, ούτε γιογκικές δεξιότητες όπως το να σταθούμε με το κεφάλι ανάποδα κ.λπ. Ούτε «μεταφυσικές» ή μαγικές δυνάμεις. Όταν λέμε να διασωθούμε πνευματικά εννοούμε να κρατήσουμε τον εαυτό μας σε τέτοια καθαρότητα, διαύγεια και επίγνωση ζωής που, κάθε μας αναπνοή να είναι ευχαριστία! Κάθε μας αναπνοή να είναι ύμνος στην χαρά και την αξία της ζωής! Με την ζωή μας να τιμούμε την ζωή! Μέσα μας και γύρω μας. Και συνεχώς να διευρύνουμε την αντίληψη και την αίσθηση μας για την ζωή και την ικανότητα μας να την λαμβάνουμε. Να τολμήσουμε να ανοιχτούμε στα βάθη εκείνα του εαυτού μας που ρέει καθαρό νερό, εκεί όπου εκπηγάζει το ιερό ποτάμι της ζωής μας. Από εκεί, από την πηγή του, να πιούμε καθαρό νερό ζωής. Αυτό το καθαρό νερό είναι η Αγάπη. Αγάπη προς την ζωή, προς τον εαυτό μας και προς όλα τα πλάσματα. Αγάπη προς τον εαυτό μας σημαίνει να είμαστε ικανοί να τιμάμε το γεγονός ότι ζούμε. Να είμαστε χρήσιμοι για τον εαυτό μας και το σύμπαν. Κάθε μας αναπνοή να είναι ευεργεσία για τον κόσμο. Θα μου πείτε πως αυτά είναι θεωρητικά, και πως στην διάρκεια της ζωής μας, κάθε μέρα δεχόμαστε τέτοιες αντικρουόμενες καταστάσεις που χάνουμε τον έλεγχο, και παίζεται όλο το γνωστό ψυχόδραμα! Πολλές φορές έχουμε πει πως αυτό που συμβαίνει, δεν παίζεται στο επίπεδο της προσωπικότητας, σ’ αυτό δηλαδή που έχουμε διαμορφώσει ως χαρακτήρα, ως καταστάλαγμα της γήινης εμπειρίας μας και το οποίο έχει χαράξει πάνω μας ελαττώματα, σημεία αδύναμα όσο και δυνατά, απόψεις, θεωρίες κ.λπ. Αυτό αφορά το μέρος που διαμορφώθηκε κατά την ενσάρκωση μας και που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Δεν αναφερόμαστε σε αυτό: στο να εξωραΐσουμε δηλαδή την προσωπικότητα μας. Φυσικά θα ήταν πολύ καλό και βολικό για όλους -ώστε να μην ταλαιπωρεί ο ένας τον άλλον- το να είμαστε κάθε στιγμή ευγενικοί, γλυκύτατοι, καλοπροαίρετοι, «αγγελούδια». Αυτό όμως που ο Χριστός μας ζήτησε -και εκεί έγκειται η διαφορά του από κάθε θρησκευτικό, ηθικό ή φιλοσοφικό τέλεσμα- δεν είναι εξωτερική ευπρέπεια ή συμμόρφωση σε έξω από μας νόμους και εξουσίες -όποιοι κι αν είναι αυτοί που μας τους επιβάλλουν. Ο Θεός, εξάλλου, δεν έχει εκπροσώπους. Ο Θεός είναι αυτό που είναι! Είναι η δύναμη της ΖΩΗΣ. Εκπρόσωπος του Θεού είναι καθένας από μας! Εμείς δεν είμαστε εδώ ως εκπρόσωποι του Θεού, ούτε ως εκπρόσωποι του Ραφαήλ, ούτε ως εκπρόσωποι κανενός! Είμαστε εδώ για να καταθέσουμε πνευματική μαρτυρία για την Δύναμη, αυτό που αποκαλούμε «αρχάγγελο Ραφαήλ»: για το ότι δηλαδή η Δύναμη αυτή είναι ενεργός, παρούσα στα ανθρώπινα δρώμενα, και προσιτή σε κάθε πλάσμα το οποίο μπορεί άμεσα να την επικαλεστεί και να ζήσει την ευεργεσία της. Δεν είμαστε εδώ ως μεσάζοντες του Ραφαήλ. Απλώς ομολογούμε, μαρτυρούμε και μεταφέρουμε αυτό που οι ίδιοι ζούμε σε σχέση με την Δύναμη αυτή. Αυτή την ομολογία και μαρτυρία καταθέτουμε, και σας λέμε ότι πρόκειται για Ζώσα Δύναμη, όπως Ζώσα είναι η Δύναμη του Χριστού και της Παναγίας από τις οποίες εξάλλου δεν διαχωρίζεται, καθώς και των αγίων και όλων των όντων που ενώθηκαν με τον Θόλο που σκέπει την Δημιουργία του Θεού. Αυτό που λέμε είναι: «Ζήστε την ζωή σας στο ύψος και το βάθος που σας αξίζει και σας αναλογεί!» Αφού γεννήματα της αγάπης του Θεού είμαστε! Και γι’ αυτό καλούμαστε να ζήσουμε αυτή την αγάπη: να την ζήσουμε προσωπικά, να ζήσουμε δηλαδή πως ο Θεός μας αγαπάει! Είτε τον αγαπάμε εμείς είτε όχι, είτε τον γνωρίζουμε είτε όχι, ο Θεός και μας αγαπάει και μας γνωρίζει! Γιατί είναι το ΟΛΟΝ έναντι του μέρους που εμείς είμαστε, καθώς κολυμπάμε ως ελάχιστη φυσαλίδα -εμπεριέχοντας την μεγάλη εκκρεμότητα της διττότητας- μέσα στο άπειρο ευλογημένο είναι του που μόνον ως ΖΩΗ μπορούμε να το αντιληφθούμε: «χρώματα» και ομορφιά που ήδη ζώντας εδώ καταφάσκουμε. Ας γυρίσουμε μόνο να δούμε πού μας έβαλε ο Θεός να κατοικήσουμε και να ζήσουμε την ζωή μας: σε περιβάλλον όμορφο και σοφό, την Γη, που εμείς μέσα στην ασυνειδησία μας καταστρέφουμε. Προσπερνάμε έτσι την δύναμη που μάς δείχνει τον δρόμο προς αυτό που δεν φαίνεται: το αόρατο μέρος της Ζωής. Αυτό δηλαδή που, επειδή δεν φαίνεται, δεν σημαίνει καθόλου πως δεν υπάρχει! Όσο περισσότερο καθαρίζουμε τον εαυτό μας, όσο περισσότερο αδειάζουμε τον νου μας, τόσο  γινόμαστε ικανότεροι να αφουγκραστούμε και να ζήσουμε υψηλότερες δονήσεις ζωής, επιτρέποντας στον εαυτό μας να ανυψωθεί στη δόνηση της χαράς! Η εκπλήρωση του λόγου της ζωής μας δεν είναι άλλη από την χαρά και την ευχαριστία κάθε στιγμή. Η χαρά και η ευχαριστία ας είναι η χρυσή γραμμή της ζωής μας. Να επανεκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας στην χαρά! Να του θυμίζουμε κάθε μέρα πως γεννήθηκε για να χαίρεται, πως ο Θεός δεν του ζήτησε τίποτε άλλο από την χαρά! Να έχει χαρά, ζώσα δηλαδή ζωή, και να την μοιράζει στον κόσμο! Θα σας παρακαλέσω, λοιπόν, με τον καινούργιο χρόνο κάθε πρωί να αποδίδουμε ευχαριστία προς την ΖΩΗ, τον «Θεό», ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε. Να θυμίζουμε στον εαυτό μας καθημερινά ότι γεννήθηκε για την χαρά! Και με τον ίδιο τρόπο να κλείνουμε την ημέρα μας: ευχαριστιακά, τιμώντας την χαρά και την ζωή!
*
Καθώς κλείνει ο χρόνος, σήμερα θα απαντήσουμε στο ερώτημα που μας είχε τεθεί σχετικά με το τι θεωρούμε ως απαύγασμα της εμπειρίας μας, ως μότο της ζωής μας. Κάποιο δηλαδή συμπέρασμα που μας εκπροσωπεί, λειτουργεί θετικά μέσα μας και μας εμπνέει. Εγώ σε μια πρόταση θα έλεγα το «να είμαστε καραβάκι παντός καιρού». Θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό το να μην εξαρτούμε την ζωή μας από τις εξωτερικές συνθήκες. Να θέλουμε, δηλαδή, το καράβι μας να ταξιδεύει μόνο με καλό καιρό, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα από μας. Πάντοτε ο άνθρωπος βάζει μπρος του μια εξίσωση: «αν έχω αυτό, τότε θα κάνω εκείνο». Εξαρτούμε δηλαδή την ποιότητα της ζωής μας -το δημιουργικό μας ζητούμενο, το δικό μας φωτεινό ίχνος στην Γη, την εκδήλωση του χαρίσματος μας- από  παράγοντες έξω από εμάς. Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, τότε είμαστε ικανοί να εκφράσουμε τα ταλέντα, τις καλοσύνες, τις εξυπνάδες και τις γνώσεις μας. Αν οι συνθήκες δεν είναι όπως τις θέλουμε, τότε οχυρωνόμαστε, μας πιάνουν οι κακίες, αναζητούμε ευθύνες από τους άλλους, ενόχους, κατηγορούμε τους πάντες κ.λπ. Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να συζητήσουμε τα προφανή, αλλά να μιλήσουμε από ένα σημείο και πάνω. Να τολμήσουμε να δούμε  με  την όραση του Χριστού όχι του ανθρώπου ο οποίος βρίσκεται στην κατάσταση της «συγκύπτουσας» του Ευαγγελίου, η οποία κυρτωμένη καθώς ήταν δεν μπορούσε να δει ουρανό άλλο παρά μόνο το χώμα. Και την οποία ο Χριστός, όπως είδαμε, σπλαχνίστηκε και θεράπευσε. Είμαστε όρθιοι, κοιτάζουμε τον ουρανό, είμαστε ελεύθερα όντα! Ο Ραφαήλ μας θυμίζει διαρκώς πως είμαστε ελεύθεροι, πως ανήκουμε στον Θεό, πως μπορούμε να έχουμε άμεση επαφή μαζί του, πως είμαστε πλασμένοι απ’ την αγάπη του, πως ο Θεός μας αγαπά και το μόνο που μας ζητά είναι η χαρά! Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να ειπωθεί! Ό,τι άλλο λέγεται είναι γιατί κάτι πρέπει να λέμε! Δεν αλλάζουν τα λόγια την ζωή μας! Αυτό που μπορεί να αλλάξει την ζωή μας είναι η δύναμη του Ραφαήλ, η Ζώσα δύναμη της Ζωής όπου μπορεί ο άνθρωπος να την συναντήσει. Εμείς μιλάμε γι’ αυτό που συναντήσαμε εμείς! Όλοι έχετε σε κάποιο βαθμό ζήσει την ευλογία και την θαυματουργία του αρχάγγελου. Απέναντι σ’ αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες και να μην το αγγίζουμε με το νου μας. Ο νους μας έχει αβυσσαλέα απόσταση από την αλήθεια, από το όντως ον! Ο νους είναι διεκπεραιωτικό εργαλείο της γήινης πραγματικότητας, το οποίο αμυδρώς αντανακλά κάτι από την δύναμη του πνεύματος. Εκ κατασκευής λειτουργεί στο επιστητό, δεν μπορεί να εισέλθει στους χώρους του πνεύματος, στους χώρους του αοράτου. Δεν υποτιμούμε τον νου. Ήδη μ’ αυτόν τον νου ο άνθρωπος δημιούργησε πολιτισμό, τεχνολογία κ.λπ. Δεν μπόρεσε όμως να φτιάξει τον εαυτό του! Παραμένει το ίδιο αυτοκαταστροφικός και καταστροφικός για το περιβάλλον του όσο και επικίνδυνος για τον εαυτό του και τον κόσμο. Με όλη την γνώση του νου του δεν κατάφερε να επικρατήσει μέσα του οριστικά η αγάπη, η συμπόνια, το έλεος, η δοτικότητα, η ευχαριστιακή στάση ζωής. Οι ψυχές είναι σκληρές. Δεν λειτουργεί η καρδιά του κόσμου! Αυτή είναι διάγνωση για την Γη του 2012 μ.Χ. Η καρδιά των κατοίκων της Γης δεν λειτουργεί! Ο άνθρωπος ζει στην επιφάνεια του εαυτού του, με ρηχά συναισθήματα, ευμετάβλητα, και με την ίδια ευκολία μπορεί να χαϊδέψει όσο και να χτυπήσει τον συνάνθρωπο του! Ζει αυτή την εφήμερη και ευμετάβλητη κατάσταση του νου, με πολύ μικρή επαφή με την καρδιά και τα βαθύτερα κοιτάσματα της ύπαρξης μέσα του. Δεν αναφέρομαι στον χαρακτήρα, αλλά σε εκείνο που βαθύτερα μέσα μας ζει και «υπογράφει» για τον εαυτό μας και τον κόσμο! Αυτό που η ψυχή βαθύτερα ζητά και για το οποίο δέεται. Ας δούμε, λοιπόν, τον εαυτό μας μέσα από αυτό το βάθος: την άγια όραση. Αυτή η όραση που έχουμε τώρα είναι μέσα από την διττότητα, την διαρκή μετακίνηση από το καλό στο κακό κ.ο.κ. Ο Θεός όμως δεν είναι ο άλλος πόλος του κακού! Δεν είναι το «καλό» στο κακό. Το «καλό» στο κακό είναι οι ιδεαλισμοί μας, οι καλοσύνες μας, οι εξυπνάδες μας. Το «καλό» στο κακό είναι ο, ας τον πούμε, «πολιτισμός». Είναι αυτό που ο άνθρωπος έφτιαξε για να αντιμετωπίσει αρχικά το περιβάλλον το οποίο έπρεπε με κάποιο τρόπο να δαμάσει ώστε να επιβιώσει, και στην συνέχεια τον εαυτό του τον ίδιο, καθώς και τον συνάνθρωπό του. Δεν είναι όμως ο Ζων Θεός το «καλό» στο κακό. Χωρίς να σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι το Καλό! Ο Θεός είναι το απόλυτο Καλό,  το απόλυτο Αγαθό! Δεν έχει αντίθετο πόλο. Αυτό που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως «καλό» σε σχέση με κάποιο «κακό» είναι ένα θεώρημα του νου του -καλό, χρήσιμο, εξευγενισμένο. Και μακάρι να ήταν όλοι σ’ αυτό τον πόλο και όχι στον άλλον! Δεν είναι όμως αυτό για το οποίο μιλάμε. Αν υποτεθεί ότι εμείς εδώ -που τουλάχιστον είμαστε καλοπροαίρετοι άνθρωποι- βρισκόμαστε στον πόλο του «καλού», ας έχουμε υπ’ όψη μας ότι και αυτός στο Matrix είναι εξ ίσου με τον πόλο του «κακού». Δεν μας εξασφαλίζει ο πόλος αυτός πως είμαστε στα μη ψευδαισθητικά πεδία της Ζώσας Ζωής. Η Ζώσα Ζωή είναι πέρα από το «καλό» και το «κακό» του νου. Πέρα από ό,τι μπορεί ο νους να αντιληφθεί. Είναι παντελώς έξω από τον νου! Γι’ αυτό η Αλήθεια δεν μπορεί να ειπωθεί! Ακόμα και αν ειπωθεί, θα εκληφθεί από τον νου ως ένα ακόμα ιδεολόγημα μπροστά στο οποίο θα ορθώσει τα πυρομαχικά του για να το κατατροπώσει, ή θα τον ικανοποιήσει για λίγο αλλά στην συνέχεια θα το βομβαρδίσει με «γιατί». Ο νους παράγει «γιατί» και το ΕΙΝΑΙ παράγει αγιότητα. Αυτό το ΕΙΝΑΙ, είναι ο Ζων Θεός, Ζωή Ζώσα, ζωή ατραυμάτιστη, χρυσός αγέρας ζωής, όπως λέει ο Ελύτης! Ζωή που δεν έχει θάνατο, δεν έχει εντροπία, δεν υπόκειται σε φθορά! Ο παρών πολιτισμός κάποτε θα καταγραφεί -και έτσι καταγράφεται στα αρχεία του σύμπαντος- ως πολιτισμός εντός της ψευδαίσθησης! Η μόνη μας γέφυρα με τον αληθινό κόσμο είναι ο Χριστός! Άλλη γέφυρα δεν υπάρχει! Αν υπάρχει ένας τόπος που να μας κρατάει εν δυνάμει ζωντανούς, αυτός είναι ο Χριστός. Και δεν αναφέρομαι στο ιστορικό πρόσωπο που έζησε στην Παλαιστίνη πριν από 2.000 χρόνια, αλλά την θεϊκή Συνείδηση που εκπορεύτηκε από την καρδιά του Θεού, ενσαρκώθηκε στην Γη ως άνθρωπος και έγινε Γέφυρα Ζωής! Αυτή η Γέφυρα είναι ο μόνος λώρος που έχει ο γήινος άνθρωπος με την Ζώσα Ζωή! Ο μόνος! Και όταν λέμε «Χριστός», δεν εννοούμε τίποτα άλλο από τον Ζώντα Θεό, την Ζώσα Δύναμη η οποία έχει Πρόσωπο, δεν είναι απρόσωπη, δεν είναι φιλοσόφημα, δεν είναι ιδέα. Είναι ένα από τα Πρόσωπα της Τριαδικής εκδήλωσης του Θεού. Είναι η Ζώσα Γέφυρα Ζωής για τον άνθρωπο που δεν γνωρίζει θάνατο! Αν μείνουμε στα ιδεολογήματα, τα συναισθήματα και την εμπειρία μας, θα έχουμε χάσει την δυνατότητα να συνδεθούμε με εκείνο που μπορεί να μας μεταφέρει στους αιώνες των αιώνων στην Ζώσα Ζωή. Ο άνθρωπος έτσι όπως σκέφτεται, έτσι όπως ζει, είναι θνητός. Θα πεθάνει! Και δεν θα πεθάνει μόνο υλικά -όσα χρόνια κι αν ζήσει. Η ζωή του μπορεί να παραταθεί από την επιστήμη, είτε και από παραχώρηση του ίδιου του Θεού ώστε να έχει περισσότερο χρόνο. Αν όμως δεν γίνουμε συμβατοί προς την Ζωή, το ίδιο το «οικοσύστημα» της Ζωής θα μας αποβάλει. Και γι’ αυτό θα σας συνιστούσα στις μελέτες και τις αναζητήσεις σας να προσέχετε ιδιαίτερα την φύση και να διδάσκεστε από αυτήν. Γιατί η φύση μάς διδάσκει πολλά! Βλέποντας την σοφία και την δύναμη της, αναλογιζόμαστε την άπειρη κλίμακα του συνολικού «οικοσυστήματος» της Δημιουργίας, το οποίο βεβαίως δεν εμπεριέχει εναντίωση ως προς την Ζωή, το ΄Ολον! Μέσα σ’ αυτό το «οικοσύστημα» του Θεού, ο άνθρωπος έτσι όπως είναι σήμερα δεν είναι ανεκτός, δεν είναι συμβατός, δεν συνηχεί με τις δονήσεις του Παντός. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, είναι μέσα από το θαύμα που ο Χριστός χώρεσε σε μία λέξη: την λέξη ΑΓΑΠΗ.
Εμείς φτιάχνουμε θεωρίες, θεολογίες, θρησκείες κ.λπ. προσπαθώντας να προσαρμόσουμε το θαύμα στην ατομική και συλλογική μας ψευδαίσθηση, στον, ας τον πούμε έτσι, πόλο του «καλού». Ο Χριστός χώρεσε το Όλον, το άπειρο, μέσα σε μια λέξη! Στην Αγάπη χωράει το Όλο πράγμα, δεν μένει τίποτα απέξω! Λέγοντας «ευλογείτε τους καταρωμενους ημάς», στην πραγματικότητα μάς λέει πως ο άνθρωπος δεν έχει εχθρό, δεν είναι ο συνάνθρωπός του εχθρός! Δεν είναι οι «κακοί» οι εχθροί μας, το «σύστημα», οι κακοί πολιτικοί, οι κακοί πλούσιοι, οι όποιοι «κακοί». Βλέπετε πως εδώ στην Γη οι άνθρωποι, ανάλογα με την ιδεολογία τους, έχουν ορίσει το ποιοι είναι οι «κακοί». Για όλους κάποιοι είναι οι «κακοί». Για τους χριστιανούς είναι οι αβάπτιστοι, για τους μουσουλμάνους οι βουδιστές, οι ινδουιστές και όσοι δεν ανήκουν στην παράδοση του ενός «βιβλίου», για τους αριστερούς οι δεξιοί, για τους δεξιούς οι αριστεροί, για τους φτωχούς οι πλούσιοι, για τους πλούσιους οι φτωχοί! Όλοι έχουν κάποιον εχθρό! Και μόνον ο Χριστός είπε πως δεν έχει εχθρό, αφού πάνω στον σταυρό συγχώρεσε τους σταυρωτές του λέγοντας στον Πατέρα του πως δεν ξέρουν τι κάνουν! Πώς λοιπόν να θεωρήσεις ως εχθρό κάποιον που δεν ξέρει τι κάνει! Ο Ραφαήλ ποτέ δεν μας αποκάλεσε «κακούς», ούτε καν τα φίδια, τις φυλές που κρατούν από ενάντιες, εκπεσούσες δυνάμεις του σύμπαντος. Μας λέει απλώς πως είμαστε νήπια που μεγαλώνουμε στο μεγάλο πάρκο της Γης. Και μέχρι να μεγαλώσουμε, χτυπιόμαστε, βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου, χτυπάμε ο ένας τον άλλον με τις κουδουνίστρες του νου κ.λπ. Τα μωρά δαγκώνουν ακόμα και τις νταντάδες (τους απεσταλμένους) που τα υπηρετούν! Ούτε καν αντιλαμβάνονται πως είναι εκεί για την ασφάλεια και την ανάπτυξη τους. Τα μωρά είναι μωρά. Αυτή είναι η κατάσταση μας. Τουλάχιστον να την αντιληφθούμε, και να επιτρέψουμε στην Ζωή μέσα μας να δράσει με τον τρόπο και την σοφία που γνωρίζει, ώστε να αναπτυχθούμε όσο γίνεται γρηγορότερα στο διάστημα της γήινης ζωής μας, και να γίνουμε συμβατοί με το Όλο πράγμα. Έτσι η ζωή μας θα έχει συνέχεια. Και η μόνη συνέχεια που μπορεί να έχει είναι μέσα από τον Χριστό. Να αγαπήσει ο άνθρωπος με τον τρόπο που του ζήτησε ο Χριστός -όχι με τον συναισθηματικό, ανθρώπινο τρόπο, αλλά με εκείνον που δεν γνωρίζει εχθρούς, αντιθέτως ευλογεί κάθε πλάσμα. Αν η έκφραση της αγάπης περιορίζεται κατ’ έκταση, εσωτερικά η καρδιά απευθύνεται χωρίς όρια, χωρίς εξαίρεση σε όλα τα πλάσματα. Η συνείδηση προσεύχεται και μεσολαβεί για την σωτηρία και την ευτυχία όλων των όντων. Εάν έχουμε έναν έστω εχθρό, δεν έχουμε Ζώντα Θεό! Ο Χριστός άνοιξε έναν καινούργιο πνευματικό πολιτισμό ο οποίος στηρίζεται στην χάρη! Έσκισε το χρεόγραφο του παρελθόντος, το χρεόγραφο του Νόμου παίρνοντας πάνω του την αμαρτία-αστοχία μας. Ό,τι δεν μπορέσαμε εμείς το μπορεί εκείνος, και το παίρνει πάνω του: «Ελάτε σε μένα! Ό,τι ζητήσετε στο όνομά μου θα σας δοθεί!» Ο υπέρτερος εαυτός μας, ο Χριστός, όντας έξω από την ψευδαίσθηση, έξω από το Matrix, μπορεί να μας ανακαινίσει στην Αλήθεια, αν τον δεχτούμε εσωτερικά. Στέκει στην πόρτα μας και την κτυπά. Αν του ανοίξουμε, θα εισέλθει και θα δειπνήσει μαζί μας.
*
Στο σημερινό Ευαγγέλιο συνεχίζει ο Ματθαίος την αφήγηση των γεγονότων μετά το προσκύνημα των Μάγων. Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ και του είπε να πάρει την Μαρία και τον Χριστούλη και να πάνε στην Αίγυπτο, διότι ο Ηρώδης ήθελε να τον σκοτώσει. Πράγματι κατέφυγαν στην Αίγυπτο μέχρι να πεθάνει ο Ηρώδης, και στην συνέχεια, πάλι με όνειρο ειδοποιείται ο Ιωσήφ να επιστρέψουν. Και πήγαν στην Ναζαρέτ. Δεν πήγαν στην Ιουδαία αλλά στην Ναζαρέτ, την πόλη των «εθνικών». Αυτό είναι ένα από τα σημεία που καταδεικνύει την ελληνικότητα του Χριστού. Αν δούμε σημειολογικά την γέννηση ως φώτιση, παρατηρούμε πως με το που γεννιέται ο Χριστός του επιτίθεται ο σατανάς μέσω του Ηρώδη, επιτόπου, για να τον σκοτώσει. Με την πνευματική μας γέννηση, δηλαδή, εξαγριώνεται το κακό! Ο Ηρώδης ψάχνει λυσσαλέα τον Χριστό για να τον σκοτώσει. Ο Θεός όμως τον προστατεύει! Τον πηγαίνει σε άλλο τόπο έως ότου παρέλθει ο κίνδυνος, και στην συνέχεια καθοδηγεί την επιστροφή του εκεί όπου μεγαλώνοντας θα συνεχίσει την ζωή της αποστολής του. Δείτε την αντιστοιχία σε ό,τι συμβαίνει μέσα μας. Καθώς με τις συνειδήσεις μας -όλων των όντων που προηγήθηκαν στην Γη- έχουμε διαμορφώσει συνθήκες διττότητας μέσα στις οποίες υποφέρουμε χτυπώντας ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει περίπτωση -έως ότου συντελεστεί μέσα μας η Χριστική ανατροπή, το πέραν του καλού και του καλού κακού καθαρό τοπίο που δεν αγγίζει η εντροπία- μια κίνηση ζωής να μην εξαγριώσει τις άλογες, ενάντιες δυνάμεις που εμείς έχουμε εκθρέψει, και να μας επιτεθούν. Η ζωή του Χριστούλη όμως μάς λέει πως ο Θεός προστατεύει το νεογέννητο! Ό,τι δηλαδή γεννηθεί μέσα μας και είναι γέννημα Ζωής, ο Θεός θα το προστατέψει, θα το καθοδηγήσει, θα το περάσει με ασφάλεια μέσα από το εμπόλεμο τοπίο της γήινης πραγματικότητας, και θα το εναποθέσει σε ασφαλές σημείο, εκεί όπου μπορεί να αναπτυχθεί κατά την τάξη και την προέλευση του, αλλά κυρίως κατά την επιλογή του ώστε να κάνει το έργο του, αυτό δηλαδή για το οποίο γεννήθηκε! Αφού το ζητούμενο της ζωής μας είναι να υπηρετήσει  τον λόγο για τον οποίο γεννηθήκαμε! Αυτόν τον λόγο εμείς μόνο τον γνωρίζουμε. Οι επιλογές που καλούμαστε να κάνουμε είναι για να μάς οδηγήσουν στο βάθος εκείνο του εαυτού μας όπου είμαστε ικανοί να ανθίσουμε! Ο λόγος της ζωής μας είναι να ανθίσουμε! Να αποδώσουμε τα ταλέντα μας, τα χαρίσματά μας, το απαύγασμα της ζωής μας, το άρωμα από το λουλούδι το φυτεμένο από το θεϊκό χέρι που καθένας από μας είναι. Να ανθίσει, δηλαδή, το λουλούδι της ζωής μας και να χαρίσει το άρωμά του!
Το 2012 ανοίξαμε τις ομιλίες αυτές με το «Εν αρχή ην ο Λόγος» για να τις κλείσουμε με το «Χαρά και Ευχαριστία: το ύψιστο Χριστικό Μυστήριο».
*
Ερχόμαστε τώρα στο μότο της ζωής μας μέχρι σήμερα. Ο Ραφαήλ μας λέει: «Άλλος είναι στο τιμόνι!» Μην νοιαζόμαστε, δηλαδή, εμείς τόσο πολύ να διορθώσουμε τα πράγματα, γιατί κανείς που χαλάει τα πράγματα δεν μπορεί να τα διορθώσει! Όταν ο νους μας -ο τρόπος που σκεφτόμαστε και λειτουργούμε- έχει χαλάσει τον κόσμο μας, δεν μπορεί στην συνέχεια να τον διορθώσει! Άρα αυτό που χαλάσαμε και χαλάμε δεν διορθώνεται με τον νου! Άλλος είναι στο τιμόνι! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να μας ακούσει ολόκληρη η νοήμων θεϊκή Δημιουργία -ορατή και αόρατη, όλα τα όντα που είναι φίλοι του ανθρώπου,  άγγελοι και οι αρχάγγελοι-, είναι να δηλώσουμε στην οθόνη του Παντός μπροστά στην οποία δίνουμε την παράσταση της ζωής μας, πως κατατιθέμεθα σ’ αυτή την Δύναμη της Ζωής, την επικαλούμαστε για να μας εμπνέει, να μας ζωογονεί, να μας ενδυναμώνει και να μας καθοδηγεί στην εκπλήρωση του λόγου της ζωής μας: την ευτυχία και την χαρά μας! Γιατί δεν υπάρχει άλλη εκπλήρωση πέρα από την χαρά! Ας κρατήσουμε αυτό μόνον για την χρονιά που έρχεται: είμαστε υπεύθυνοι για την χαρά μας! Να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας τίποτα λιγότερο από την χαρά!

Απάντηση 1η
-Δεν έχω σκεφτεί κάτι.
-Θα επανέλθουμε στο τέλος.
Απάντηση 2η
-Ο μπαμπάς μου μού έλεγε πάντα πως, για ό,τι κάνω, εγώ είμαι υπεύθυνη, και εγώ θα το πληρώσω, καλό ή κακό. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχω, αφού εγώ είμαι ο αποδέκτης των πράξεων μου.
-Εσύ, δηλαδή, έχεις την ευθύνη των πράξεων σου!
Απάντηση 3η
-Να μη φεύγεις από την φύση σου. Να εμπιστεύεσαι την συνείδηση σου και την διαίσθηση σου. Να τιμάς την ζωή και τις δυνατότητες που σου δόθηκαν. Να τις αξιοποιείς προς την κατεύθυνση που σου έδωσε αυτός που στις χάρισε. Είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που λέμε.
Απάντηση 4η
-Κι αυτό θα περάσει! Είναι κάτι που το λέω από τότε που γνώρισα τον Στέλιο και την Πηγή και εσένα Μαρία, αρκετά χρόνια πίσω.
-Μεγάλη σοφία! Σκεφτείτε τι και τι δεν έχει περάσει από τις ζωές μας! Αν μας εύρισκαν όλοι οι φόβοι και τα φαντάσματα του εαυτού μας, όλα αυτά που μας έχουν τρομοκρατήσει από μικρά παιδιά, δεν θα υπήρχε τίποτα ζωντανό πάνω στην Γη! Πράγματα που φοβηθήκαμε, που τους δώσαμε τόση αξία ώστε να μας πολεμήσουν, πού είναι τώρα; Βέβαια φροντίζουμε και τα ανανεώνουμε! Πάντως αυτό δείχνει ότι όλα περνούν!
Απάντηση 5η
-Εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητα μας. Ό,τι γίνεται, γίνεται για κάποιο λόγο. Αρκεί να αφουγκραστούμε τα μηνύματα που μας δίνονται!
-Πολύ σοφό. Βλέπετε πως καθένας καταθέτει κάτι από την αλήθεια που μας αφορά όλους.
Απάντηση 6η
-Ελευθερία! Είναι σημαία!
-Ελευθερία από τι;
 -Από όλα!
 -Προηγουμένως είπαμε πως ένας είναι ο εχθρός μας: αυτός που εμείς ταΐζουμε και ποτίζουμε, ο προσωπικός μας εχθρός της αρνητικής δύναμης. Άρα ελευθερία σημαίνει να είσαι ελεύθερος από την αντίλογη προς την ζωή δύναμη, για να μην την αποκαλέσω ευθέως «σατανά», όπως την αποκάλεσε ο Χριστός, και τον σταύρωσαν! Ελευθερία σημαίνει νίκη επί του εωσφορικού παράγοντα! Ο Χριστός τον νίκησε ως άνθρωπος επί της Γης, και καθ’ ολοκληρίαν. Όταν λέμε σατανά, δεν εννοούμε ένα τραγοπόδαρο ον με κέρατα, αλλά τις αρνητικές δυνάμεις που ο Θεός εν ελευθερία επιτρέπει να υπάρχουν, και εμείς εν ελευθερία μπορούμε είτε να προσεταιριστούμε είτε να λυτρώσουμε μέσα μας, έξω από μας, παντού! Ελευθερία, λοιπόν!
Απάντηση 7η
-Μη λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο!
-Διότι ο ξενοδόχος θα σε λογαριάσει!
Απάντηση 8η
-Η μαγεία των ταπεινών πραγμάτων! Εννοώ την χαρά της στιγμής: μια βόλτα, ένα λουλουδάκι, ένας καφές.
-«Ο Θεός των μικρών πραγμάτων»!
-Τότε ξεχνιέσαι μέσα σε μια μυρωδιά δεντρολίβανου και λες τι καλά που είμαι τώρα!
-Έτσι τιμάς την ζωή! Γιατί στην ζωή δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα πράγματα! Η μεγαλομανία του νου, του εγώ, θέλει τα «μεγάλα» μεγέθη. Δεν μας αρκεί, μάς φαίνεται μικρό το να ζήσουμε την ζωή μας απλά, ταπεινά, αλλά στο βάθος και την χαρά που της αξίζει. Γι’ αυτό την χάνουμε στις στιγμές της, στην απλότητα της. Ο νους μεγαλοπιάνεται. Να κάνει τι, αφού ποτέ κανείς δεν λυτρώθηκε από τον νου του με τον νου; Εντούτοις ο νους δεν σταματά αυτό που κάνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει ο πολιτισμός, η επιστήμη, η έρευνα. Εξάλλου ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα αυτή. Ίσα ίσα, αν ο νους ιεραρχηθεί ως προς την πηγή από την οποία προέρχεται, έχοντας μεγαλύτερη πρόσβαση σε αυτήν, είναι βέβαιο πως θα διευρυνθεί και θα ενοποιηθεί με αυτό που αποκαλούμε καρδιά. Τότε θα έχει πρόσβαση στο Όλο πράγμα. Οι λέξεις νους, καρδιά, Όλο πράγμα, σύμβολα πραγματικοτήτων είναι…
Απάντηση 9η
-Εσύ που ταξίδεψες και γνώρισες τόσα πολλά, τι έχεις να μας πεις;
-Προσπαθώ στις δύσκολες στιγμές να θυμάμαι ότι ο Θεός μ’ αγαπά! Άρα όλα καλώς! Είναι δύσκολο, αλλά αφού μ’ αγαπάει θα βρεθεί λύση!
-Τεράστιο σωσίβιο! Αν τις στιγμές που πιεζόμαστε, τις στιγμές που μας προδίδουν, που είμαστε μόνοι, που γκρεμίζεται το σύμπαν, αν σκεφτούμε πως ο Θεός μας αγαπά -όχι πως εμείς τον αγαπούμε!- αμέσως συνδεόμαστε με το νήμα της ζωής!
-Επίσης, στις δύσκολες στιγμές λέω: «Τώρα είναι ένα δευτερόλεπτο μετά!» Είναι σωτήριο αυτό. Μια στιγμή, μια ώρα, έναν χρόνο «μετά». Και στο τέλος δεν υπάρχει! Σε κλάσμα δευτερολέπτου είσαι ήδη «μετά» από ό,τι κι αν έχει συμβεί!
-Αυτό ακριβώς είναι η θεουργία της χρονικής μετάθεσης. Θα κάνουμε χρονική μετάθεση αυτή την πρωτοχρονιά! Αφού, λοιπόν, υπάρχει αυτό το «μετά», μπορούμε να μετατεθούμε «εκεί»: ένα κλάσμα δευτερολέπτου είναι! Εξάλλου ο χρόνος όπως και ο χώρος είναι καμπυλούμενα μεγέθη! Είναι εκπληκτικό! Θα σας πω κάτι αστείο: όταν ήμουν έγκυος και αντιμετώπιζα το άγνωστο της γέννας, το μόνο που με παρηγορούσε ήταν να σκέφτομαι ότι θα γεννήσω και θα υπάρχει η στιγμή του «μετά»! Έτσι όπως γίνε-ται η γέννα, σε μεταχειρίζονται σαν άρρωστο μέσα στα νοσοκομεία. Έχει εντελώς «ιατρικοποιηθεί» το ιερό αυτό γεγονός. Δεν μπορείς να μη φοβάσαι! Όλη η διαδικασία είναι νοσοκομειακή. Αυτό απηχεί και την κατάπτωση του πολιτισμού μας: το πώς γεννιούνται οι άνθρωποι! Ό,τι πιο ιερό, η γέννηση ενός ανθρώπου, είναι ένα περιστατικό ιατρικό. Τότε γνώρισα τον Λεμπουαγιέ, έναν διαπρεπή γάλλο γιατρό ο οποίος έδωσε στην Δύση την μέθοδο του ανώδυνου τοκετού, ύστερα από ένα συγκλονιστικό συμβάν που έζησε στην Καλκούτα, στην Ινδία. Είδε μια γυναίκα να γεννά στον δρόμο μόνη, αβοήθητη, σε κατάσταση διαλογισμού, ψάλλοντας! Μόνη της γέννησε, μόνη της έκοψε ύστερα από λίγο τον λώρο, και αφού έκανε μασάζ στο μωρό, το πήρε και έφυγε! Χωρίς να βγάλει άχνα! Ο Λεμπουαγιέ έπαθε σοκ. Κατέρρευσε όλη του γνώση. Εκεί κατάλαβε την εξίσωση πάνω στην οποία στήριξε την περίφημη μέθοδο του: ΦΟΒΟΣ=ΠΟΝΟΣ! ΠΟΝΟΣ=ΦΟΒΟΣ! Πονάμε γιατί φοβόμαστε. Δεν είναι δυνατόν η γυναίκα αυτή να μην πονούσε! Και όμως, ήταν σε τέτοια κατάσταση χαλάρωσης μέσα από τον διαλογισμό, που δεν πονούσε! Ήταν χαλαρωμένοι οι μύες του σώματος, δεν σφιγγόταν, και γι’ αυτό δεν πονούσε! Ο ανώδυνος τοκετός ακριβώς αυτό επιδιώκει μέσα από την αναπνοή: τον έλεγχο του πόνου. Όσο φοβάσαι σφίγγεσαι, όσο σφίγγεσαι, πονάς. Όσο πονάς εσύ, πονάει και το μωρό, το οποίο θέλει να βγει κι εσύ το σφίγγεις και το γυρίζεις πίσω! Ο Λεμπουαγιέ έχει γράψει σπουδαία βιβλία περιγράφοντας την γέννα από την οπτική του εμβρύου! Γι’ αυτό, εξάλλου, μιλούν για το τραύμα της γέννησης, το πρωτογενές τραύμα. Ο ίδιος παραθέτει άπειρες φωτογραφίες νεογέννητων με την μέθοδό του που δεν κλαίνε καθόλου, αντιθέτως γελάνε, είναι ήσυχα και ευτυχισμένα. Ο Λεμπουαγιέ είδε την γυναίκα αυτή να ακουμπάει το νεογέννητο στην κοιλιά της με το κεφαλάκι του στην καρδιά της… Δεν έκοψε τον λώρο αμέσως, ώστε να μην το εξαναγκάσει να πάρει βίαια αναπνοή. Με την βίαιη εξώθηση στην πρώτη αναπνοή το οξυγόνο καίει τους πνεύμονες πράγμα εξαιρετικά οδυνηρό. Γι’ αυτό το μωρό κλαίει! Αν ο λώρος δεν αποκοπεί αμέσως, δίνεται η ευκαιρία στο μωρό να δοκιμάσει να πάρει αναπνοή, να ξεκουραστεί λίγο επιστρέφοντας στον λώρο, και να ξαναδοκιμάσει στην συνέχεια απαλά χωρίς βία! Συγκλονιστικό! Και βέβαια στην συνέχεια η αγκαλιά, το μασάζ σε όλο το κορμάκι, η ζεστασιά της σωματικής επαφής, η προσευχή της μητέρας είναι το καλύτερο καλωσόρισμα στον κόσμο! Τα νεογέννητα στο νοσοκομείο τα παίρνουν αμέσως από την μητέρα και τα βάζουν σε άλλο χώρο, μόνα τους, σε πλαστικά κρεβατάκια! Ο τρόπος που γεννιέται και ο τρόπος που πεθαίνει και κηδεύεται ο άνθρωπος στον σύγχρονο πολιτισμό δείχνει την πνευματική μας κατάπτωση -τουλάχιστον στην Δύση-, το πόσο λάθος ζούμε! Πόσο λάθος είμαστε απέναντι στην φύση και τις δυνάμεις της ζωής. Και πόσο ο πόνος είναι η τραγική μας επιλογή. Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να πονά! Η εξίσωση του Λεμπουαγιέ μας αφορά εντελώς: φόβος=πόνος! Φοβάσαι, σφίγγεσαι, πονάς! Όσο περισσότερο σφίγγεσαι, τόσο περισσότερο πονάς. Δείτε το αυτό και σε ψυχολογικό και σε πνευματικό επίπεδο. Η έξοδος από τον πόνο βρίσκεται στο να αφεθείς! Να χαλαρώσεις.
Απάντηση 10η
-Μαζί!
-Το μαζί είναι πλήρες!
-Να δρας συνειδητοποιημένα, χωρίς να μπαίνεις σε σκέψεις!
-Να μη μπαίνεις στην σκέψη! Αυτό είναι σωτήριο! Δυστυχώς έχουμε φτιάξει ένα σκεπτικό αντανακλαστικό στις κρίσιμες στιγμές. Η σκέψη υπερλειτουργεί, αντί να κάνουμε πίσω. Και φυσικά η σκέψη παράγει φόβο!
-Να δρας ελεύθερα χωρίς σκέψη.
-Αυτό είναι ελευθερία!
Απάντηση 11η
-Υπομονή!
-Να, λοιπόν, και το μήνυμα της υπομονής! Μεγάλη υπόθεση η υπομονή. Συνδέεται με αυτό που ειπώθηκε πως όλα περνούν. Η καρδιά ξέρει να υπομένει, ο νους καθόλου. Μέσα στην απαίτησή του απομακρύνει το ζητούμενο. Αυτό το σύμπαν λειτουργεί νομοτελειακά, πρέπει να αντιστοιχείς προς το αίτημα σου. Ο άνθρωπος ζητά πράγματα προς τα οποία δεν αντιστοιχεί. Γι’ αυτό και δεν του δίνονται. Γι’ αυτό και οι προσευχές του δεν εισακούγονται. Ο νους έχει το θράσος να ζητάει πράγματα για τα οποία δεν είναι διατεθειμένος να πράξει αναλόγως. Απλώς απαιτεί να μην πονάει όταν έρχονται τα δύσκολα. Όμως το σύμπαν δεν λειτουργεί με τους εκβιασμούς του ανθρώπινου νου! Ο άνθρωπος για να μπορέσει να εισακουστεί από τις δυνάμεις της ζωής που τον συντηρούν και μπορούν να τον θεραπεύσουν, τού ζητούν την υπαγωγή του. Ο νους πρέπει να υπαχθεί στο πνεύμα από το οποίο προέρχεται, και του οποίου είναι αμυδρή αντανάκλαση εδώ, σε συνθήκες διττότητας. Η υπαγωγή του νου στο πνεύμα, του ελάσσονος στο μείζον, εξασφαλίζει την πνευματική δυναμοδότηση του ανθρώπου. Η μπαταρία του νου τελειώνει! Τόσο ευφυής που είναι ο νους και δεν αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται να συνδεθεί με την ηλεκτρική παροχή (του πνεύματος)! «Έχω την μπαταρία που έχω φτιάξει, και όσο κρατήσει!» λέει. Όταν όμως αυτή τελειώσει, σβήνει! Όλο το σύστημα του νου είναι μπαταρία που εκείνος έφτιαξε για να ζει αυτόνομος από την ηλεκτρική παροχή (του πνεύματος) -στο παράδειγμά μας αναλογούμε τον ηλεκτρισμό με την ζωοποιό δύναμη της ζωής. Για να συνδεθεί ο νους με αυτήν, πρέπει να υπαχθεί στο πνεύμα, και για να υπαχθεί πρέπει να αδειάσει!
Απάντηση 12η
-«Άλλος είναι στο τιμόνι», τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Την στιγμή που το λέω, είναι ασύλληπτη η ανακούφιση. Όλα τα βάρη φεύγουν.
-Είναι άμεσης δράσης!
-Κάτι άλλο που έμαθα δια πυρός και σιδήρου είναι να εμπιστεύομαι την θεία δικαιοσύνη. Έζησα το πόσο ανελέητο είναι το εγώ, πόσο ανελέητα κατακερματίζει τον άνθρωπο. Αν μπορούσε, θα με εξαφάνιζε. Κατάλαβα ότι με συμφέρει -όσο κι αν ακούγεται αστείο- η αγάπη του Θεού, η οποία δεν έχει προϋπόθεση! Μ’ αγαπάει ο Θεός! Είναι ανόητο να μην αγαπώ τον εαυτό μου, αφού μ’ αγαπάει ο Θεός! Κάτι παραπάνω ξέρει από μένα.
-Ξέρει και τα δίκια μας! Δεν χρειάζεται να του τα λέμε επιθετικά και απαιτητικά!
-Μ’ αγαπά πέρα από τα δίκια μου, πέρα από όλα. Επίσης λέω το «μαζί»!
-Ο Θεός δεν μας αγαπά επειδή είμαστε άξιοι! Μας αγαπά επειδή είμαστε παιδιά του! Αυτό αυτομάτως απενοχοποιεί εντελώς τον άνθρωπο από όλη την δεοντολογία την έξωθεν από αυτόν, αλλά και από αυτή που φορτώνεται ο ίδιος, και συνεχώς τον κάνει να νιώθει μειωμένος και να αυτοβασανίζεται στο ψυχόδραμα της ενοχής από το οποίο δεν βγαίνει ποτέ! Δεν είναι ποτέ αρεστός ούτε στον εαυτό του ούτε στα συστήματα στα οποία υπάγεται! Εξάλλου, ο Χριστός δεν ήρθε για να κρίνει τον κόσμο! Αν ήθελε να τον κρίνει, δεν θα υπήρχε αυτή την στιγμή κόσμος για να μιλάμε. Ο Χριστός αθώωσε τον κόσμο! Γιατί ο ίδιος ήταν Αθώος! Και μόνον ο Αθώος μπορεί να αθωώσει τον κόσμο! Εμείς γιατί πάμε και ξαναμαζεύουμε την αμαρτία; Προσπαθούμε να πλησιάσουμε τον Θεό με το εγώ μας, ως «ενήλικοι», δηλαδή με την ανθρώπινη προσωπικότητα που φτιάξαμε -την κάλλιστη ή όχι, την μορφωμένη ή όχι, την θρησκευόμενη ή όχι, κ.λπ. Τον Θεό δεν τον ενδιαφέρει τίποτα από αυτά! Ο Θεός διερευνά «νεφρούς και καρδίας». Δεν κοροϊδεύεται. Ούτε είναι ο Θεός ένα θρησκευτικό σύστημα. Και ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Ου πας ο λέγων με Κύριε, Κύριε, αλλά ο ποιών το θέλημα μου». Βλέπουμε σε τι τυπολατρία και φαρισαϊσμό έχει περιπέσει ο χριστιανισμός, ο οποίος καθόλου δεν εκπροσωπεί τον Χριστό. Ούτε κατ’ ελάχιστον. Αν οι χριστιανοί ήταν χριστιανοί, και κυρίως εμείς οι ορθόδοξοι αν ήμασταν στην θέση μας, δεν θα ήταν ο κόσμος έτσι! Ας μη γελιόμαστε ότι υπερέχουμε, επειδή η Ορθοδοξία κρατά δογματικά την αλήθεια. Ο κόσμος αυτός κρατιέται από την ανατροπή που είναι η αγιότητα! Από τα όντα που εξαγιάστηκαν, καθαρίστηκαν από την πόλωση του κακού, καθώς και από τα όντα που γεννήθηκαν μεταφέροντας την ευλογία του Θεού στην Γη. Μην επαναπαυόμαστε, λοιπόν. Φυσικά και η βάπτιση μας είναι δώρο, ευλογία και δύναμη, αλλά για να λειτουργήσουν μέσα μας χρειάζεται και η υπογραφή μας. Και αυτή δεν είναι ούτε  λόγια ούτε θεωρίες, ούτε τυπολατρία, ούτε απλώς εξωτερική  συμμόρφωση. Διότι αν ερχόταν ο Χριστός στην Γη για να μας ελέγξει με τον τρόπο που ήλεγξε τους Φαρισαίους, θα έλεγε το ίδιο που είπε σ’ εκείνους: «Όχι μόνο δεν είστε παιδιά του Αβραάμ, αλλά παιδιά του πατρός του διαβόλου είστε!» Η υποκρισία περισσεύει, και στην Εκκλησία συλλογικά και στον καθένα χριστιανό ατομικά. Ας αφήσουμε, λοιπόν, την εφησύχαση και ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς! Γιατί αν είμαστε ειλικρινείς, είμαστε ζωντανοί, αν είμαστε φαρισαίοι, είμαστε νεκροί. Ένα παιδί θα κάνει την ζημιά, θα σπάσει το βάζο και θα το παραδεχτεί συνεχίζοντας το παιγνίδι του. Εμείς δεν έχουμε την αθωότητα να παραδεχτούμε την κατάσταση μας, γι’ αυτό και δεν την αλλάζουμε. Η πνευματική ασθένεια της ανθρωπότητας είναι η υποκρισία. Από αυτήν πάσχει, νοσεί πνευματικά. Ο άνθρωπος που δεν είναι υποκριτής, είναι ζωντανός! Και ο ζωντανός άνθρωπος θα τα βρει όλα! Δεν θα τα βρει μεμιάς, θα τα βρει όμως στην πορεία! Δεν θα τα βρει εύκολα, θα τα βρει έστω και δύσκολα. Δεν θα τα βρει απλά, θα τα βρει σύνθετα, πάντως θα τα βρει, αφού είναι ζωντανός! Αυτός που ζει θα βρει τον τρόπο, γιατί η δύναμη της ζωής μέσα στον άνθρωπο είναι πολύ ισχυρή! Δεν μπορεί να ξεφύγει ο άνθρωπος από την ζωή! Δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Θεό! Δεν μπορεί! Το ένστικτο της ζωής, της επιβίωσης, είναι ο ίδιος ο Θεός μέσα μας. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτόν, φτάνει να ζούμε! Ο άνθρωπος που είναι υποκριτής, δεν ζει! Ζει στο ψέμα! Και το ψέμα είναι πάντοτε ενάντιο στην ζωή. Ομολογία δεν είναι ούτε τα ψυχοδράματα ούτε οι μεγάλες δηλώσεις και τοποθετήσεις εκτός του κέντρου μας. Ακόμα και το μυστήριο της εξομολόγησης καθιερώθηκε από τους πατέρες, κάποιους αιώνες μετά που έφυγε ο Χριστός από την Γη. Ο Χριστός έλεγε «εξομολογείσθε αλλήλοις!» Όσο ήταν ο ίδιος στην Γη, η Ζώσα δηλαδή Αλήθεια, καλούσε τον άνθρωπο να είναι αληθινός! Από κει και πέρα η Εκκλησία δίνει στον άνθρωπο χείρα βοηθείας. «Έλα, μπες, ιεραρχήσου μέσα σ’ αυτό το μυστήριο και θα λυτρωθείς». Ο  άνθρωπος και αυτό το έχει στρέψει εναντίον του, αφού το έχει κάνει υποκρισία. Τόσοι που εξομολογούνται, αν είχαν εξομολογηθεί πραγματικά έστω για μια φορά, θα είχαμε αγγέλους γύρω μας! Δεν περιστοιχιζόμαστε όμως καθόλου από αγγέλους! Όσο πιο ένοχος είναι κανείς, τόσο περισσότερο βλέπει ενόχους, υπεραμύνεται της «καθαρότητας» των πραγμάτων και γίνεται δογματικός και τιμητής. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να πάρουμε την βοήθεια που μας δίνει η Εκκλησία, αλλά θα μπορούσαμε εξίσου κάθε στιγμή να συνομιλήσουμε μαζί του, αφού «Πνεύμα ει ο Θεός», όπως είπε ο Χριστός. Μην τον ψάχνετε σε ναούς, είναι παντού! Είναι κι εκεί, αλλά είναι παντού, σε κάθε σημείο και κάθε στιγμή! Κυρίως όμως είναι μέσα μας! «Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Γεννηθήκαμε -λουλούδι φυτεμένο από το χέρι του Θεού- με την δυνατότητα κάθε στιγμή να μπορούμε να τον συναντήσουμε μέσα μας. Να μην είμαστε, λοιπόν, υποκριτές! Ας κάνει ο καθένας αυτό που επιλέγει, αλλά να είμαστε αληθινοί! Γιατί, «ο χιτώνας μας ελέγχει, ότι δεν είναι του νυμφώνος». Γνωρίζει ο άνθρωπος! Όταν τα έργα του δεν είναι αληθινά, έχουν ένα χαρακτηριστικό: δεν δίνουν χαρά! Ό,τι είναι αληθινό έχει πάντοτε την γεύση της χαράς! Όταν ζεις Ζώσα Ζωή, χαίρεσαι! Εάν μια κίνησή μας είναι αληθινή, το καταλαβαίνουμε γιατί ενέχει χαρά!
Απάντηση 13η
-Δεν μ’ αρέσει να μιλώ, γιατί όλα μου φαίνονται μεγάλα λόγια!
-Αφού μας ζήτησε ο Ραφαήλ να μιλήσουμε, θα το κάνουμε! Να μας πεις ένα συμπέρασμα που λειτουργεί σε σένα, και το εμπιστεύεσαι. Θα μας βοηθούσε όλους να το ακούσουμε.
-Το μεγαλύτερο ταξίδι είναι με τον εαυτό μας! Ό,τι σκεφτόμαστε για τους άλλους, έχει σχέση με τον εαυτό μας.
-Όλα γυρίζουμε μέσα μας!
Απάντηση 14η
-Εσύ που είσαι νέα γενιά, τι συμπέρασμα έχεις βγάλει από την ζωή σου; Πόσων χρόνων είσαι;
-26.
-Ο Χριστός στα 33 του έφυγε! 26 χρόνια έχεις ζήσει πολλά! Τι θεωρείς ότι λειτουργεί σε εσένα και σε κρατά στα δύσκολα;
-Θα ήθελα να ευχηθώ κάτι στον εαυτό μου, σαν συμπέρασμα. Εύχομαι να μην τελματωθεί ποτέ η αναζήτηση μου, η αναζήτηση για την γήινη ή την θεϊκή ύπαρξη.
-Μία είναι!
-Ας πούμε, λοιπόν, ότι είναι μία. Να συνεχίσω την αναζήτηση μου μέχρι το τέλος.
-Αμήν!
Απάντηση 15η
-Όλα καλά! Alles ist gut!
Απάντηση 16η
-Νιώθω πως οι χαρές που έχω ζήσει, είναι μόνο στις στιγμές που έχω νιώσει αγάπη. Όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονται «ρομποτοποιημένες» κινήσεις.
-Εγώ λέω όλα τα άλλα να τα θεωρήσουμε «πρόβες» ζωής! Έχουμε το δικαίωμα στην πρόβα, όπως κάθε καλλιτέχνης. Την στιγμή που είμαστε μέσα στην αγάπη, γνωρίζουμε πώς είναι. Τότε ζούμε! Κάνουμε όμως και τις πρόβες μας. Το δικαιούμαστε. Γι’ αυτό εξάλλου ο Θεός μας έδωσε τον χρόνο! Για να κάνουμε τις πρόβες που χρειαζόμαστε, και να δώσουμε την παράσταση μας ωραία!
Απάντηση 17η
-Δεν είμαστε μόνοι!
-Δεν είμαστε μόνοι!
Απάντηση 18η
-Την πρώτη μέρα που έπιασα δουλειά, ένας ηλικιωμένος μου είπε: «Να θυμάσαι ότι η σούπα δεν τρώγεται όσο καυτή σερβίρεται!» Δεν το κατάλαβα τότε καλά. Ήρθε η ζωή και μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτό που θεωρούμε ως απόλυτη δυστυχία, με την χάρη του Θεού έχει μέσα μια ευτυχία, μια ευλογία και μια νέα αρχή! Έχει ο Θεός! Να μην απελπιζόμαστε! Να στηριζόμαστε, και να προσπαθούμε να ανέλθουμε!
-Έτσι είναι.
Απάντηση 19η
-Έχει ο Θεός! Ποτέ δεν μας άφησε! Αυτό λέω σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ο Θεός ποτέ δεν μ’ αφήνει!
-Αμήν.
Απάντηση 20η
-Πάμε παρακάτω!
-Κι αυτό σοφό.
-Δεν στέκομαι ποτέ στην στιγμή. Άμα είναι χαρά, τρελαίνομαι. Αλλά άμα είναι από την άλλη πλευρά, το αφήνω. Σβήνω με την κιμωλία ό,τι έχω γράψει, και πάμε παρακάτω! Δεν κρατάω σκουπίδια.
Απάντηση 21η
-Είναι μια παλιά ευχή: «Ψυχή βαθειά!» Το εννοώ -θα ήθελα- δεν είμαι άξιος να πω ότι έχω φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά θα ήθελα η ψυχή μου να είναι τόσο βαθειά που να χωράει τα πάντα, και να δίνει από βαθειά τα πάντα!
-Τι σε εμποδίζει;
-Δεν είμαι άξιος να έχω φτάσει στο απόλυτο. Είναι ο δρόμος που θέλω να ακολουθήσω.
-Είσαι σ’ αυτή την κατεύθυνση!
Απάντηση 22η
-Εσύ δεν γεννήθηκες για να μισείς αλλά για να αγαπάς!
-Το διδάχτηκα αυτό. Ένιωσα ότι είναι αλήθεια. Είναι ο λόγος της Αντιγόνης στον Κρέοντα. «Ούτοι γαρ συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν» Έχουν σημασία οι λέξεις αυτές. Έχουν και οι δύο το «συν». Γεννήθηκα για να συναγαπώ!
-Είναι το «αγαπάτε αλλήλους!»
-Δεν γεννήθηκα για να αγαπώ μόνος μου, αλλά μαζί με άλλους ν’ αγαπώ και να αγαπιέμαι.
-Εκπληκτικό! Αυτά για όσους θεωρούν τους Έλληνες ειδωλολάτρες και ότι δεν γνώριζαν την αγάπη! Είναι κακοί απολογητές του Χριστού εκείνοι που υποτιμούν την αρχαία Ελλάδα. Ασφαλώς και γνώριζαν την αγάπη! Η αλήθεια δόθηκε σπερματικά από εμφανίσεως ανθρώπου στην Γη. Οι Έλληνες εκφράζουν ως τύπο συνείδησης την ίδια την Χριστική συνείδηση! Δεν ήταν δυνατόν, λοιπόν, να μην τους δοθεί η αλήθεια εξαρχής. Ο Χριστός πήγε και δίδαξε στον πάτο της ανθρωπότητας ως ελληνική συνείδηση που ήταν, για να δώσει το φως! Γι’ αυτό και χρησιμοποίησε το όχημα της Ελληνικής γλώσσας. Δεν μπορεί οι Έλληνες να μη γνώριζαν τι είναι η αγάπη!
Απάντηση 23η
-Η ζωή είναι μια τέχνη! Πρέπει να την μάθεις καλά! Την εξελίσσεις, την αλλάζεις  κ.λπ.
-Αλήθεια είναι αυτό! Μαθαίνουμε να ζούμε! Και την χαρά την μαθαίνουμε! Αυτεκπαιδεύεσαι στην χαρά και σε όλα τα όμορφα πράγματα! Είναι πολύ μεγάλη τέχνη η ζωή! Γιατί πρέπει να ξέρεις τι δεν θέλεις, τι δεν σε προάγει. Και ταυτοχρόνως να αποκτάς εμπειρία αυτού που θέλεις και ξέρεις εσύ -δοκιμασμένα, ως δική σου επιλογή- πως σε ωφελεί. Επιτέλους ας κάνουμε την επανάσταση του προφανούς! Να κάνουμε αυτά που μας ωφελούν και γνωρίζουμε. Να εξελίξουμε την τέχνη του να ζούμε! Να ζούμε όμορφα χωρίς να πονάμε, και να δίνουμε χαρά στον κόσμο γύρω μας ώστε να είμαστε χρήσιμοι στο οικοσύστημα της Ζωής!
Απάντηση 24η
-Εισπνοή-εκπνοή! Αφού εισπνέω και εκπνέω αέρα, αφήνομαι!
-«Κλείνω τα μάτια και σ’ ακολουθώ!»: από την Βίβλο των Ελληνικών τραγουδιών!
Απάντηση 25η
-Ευγνωμοσύνη! Να έχουμε ευγνωμοσύνη για όλα.
-Η ευγνωμοσύνη είναι πολύ γερό κράτημα στους γκρεμούς. Αν γυρίσει, δηλαδή, κανείς να δει τις μέχρι τώρα ευεργεσίες, η ευγνωμοσύνη θα τού δώσει δύναμη ζωής και στα δύσκολα! Μέσα από την ευγνωμοσύνη αντιλαμβανόμαστε την αγαθότητα του Θεού! Την βούλησή του να διασωθούμε πνευματικά και να είμαστε ευτυχισμένοι! Δυστυχώς έχει περάσει στον άνθρωπο μια αντίληψη για τον Θεό ότι είναι μια μεταφυσική κατάσταση -έξω από αυτόν- η οποία τον ελέγχει, και θέλει να του κόψει ό,τι τού δίνει χαρά βρίσκοντάς την μπρος του σε καθετί που θέλει να κάνει. Είναι παραμόρφωση της αλήθειας από τον νου όλο αυτό, δεν έχει καμιά σχέση με τον Θεό! Ο Θεός είναι απόλυτη αγαθότητα, απόλυτη χαρά. Θέλει την ζωή για όλα τα όντα! Να ενταχθούμε μέσα σ’ αυτό που συμβαίνει και να μεγαλώσουμε!
Απάντηση 26η
- Κάποτε μου είπες ότι ο Θεός είναι η Πατρίδα μας!
-Η ζωή είναι η πατρίδα μας!
-Το σημείωσα γιατί μου άρεσε! Την Πατρίδα του κανείς την αγαπά, θέλει να την γνωρίσει, να την τιμήσει! Πλήρης πρόταση.
Εσύ στα δύσκολα ποιο είναι το αντανακλαστικό σου; Αυτό το αντανακλαστικό δείχνει κάτι που μας έχει σφραγίσει προσωπικά. Τι μορφή έχει το αντανακλαστικό της ζωής μέσα σου;
-Πιστεύω πολύ στο ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι ο εαυτός του!
-Άμα δεν είναι ο εαυτός του, ποιος θα είναι;
-Οπότε στις δύσκολες στιγμές προσπαθώ να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ ο εαυτός μου. Γιατί νομίζω ότι έτσι εκδηλώνω τον Θεό: με το να είμαι ο εαυτός μου!
-Πότε δεν είσαι ο εαυτός σου;
-Στην καθημερινότητα παρασύρεσαι. Αν κάποια στιγμή θέλω να εμβαθύνω, αυτό κάνω: βάζω στην άκρη τα πάντα, και κοιτάζω όσο πιο βαθειά μπορώ σ’ αυτό που είμαι εγώ! Μέσα από αυτό αισθάνομαι τον Θεό!
-Είναι καταπληκτικό αυτό. Γιατί ο Θεός δεν είναι κάτι έξω από μας! Ξαναγυρίζουμε σ’ αυτή την αλήθεια. Όταν μιλάμε για τον Θεό, να αναζητάμε τον εαυτό μας με τον τρόπο που τέθηκε προηγουμένως. Να ξέρετε ότι σε εκείνο το σημείο είναι και η ασφάλεια μας. Δεν είναι η ασφάλεια μας σε κάποιον μεταφυσικό Θεό που τον επικαλούμαστε στα δύσκολα. Μια τέτοια επίκληση άλλωστε είναι του νου και δεν ταξιδεύει έξω από τα τοιχώματα του νου! Απλώς αντηχεί μέσα στην σφαίρα του  Matrix. Χτυπούν οι προσευχές και οι επικλήσεις του νου από το ένα τοίχωμα στο άλλο. Δεν πάνε πουθενά! Μόνο όταν είσαι αληθινός -και ξέρει ο καθένας πότε είναι ο εαυτός του-, είσαι μέσα στο τοπίο. Μου δίνει μεγάλη χαρά να ακούμε πόσο καλά τα νέα παιδιά θέτουν το θέμα. Να είμαστε, λοιπόν, ο εαυτός μας! Ξέρουμε πότε είμαστε ο εαυτός μας. Όταν είμαστε ο εαυτός μας, είμαστε πάντοτε καλά ό,τι κι αν γίνεται! Όταν δεν είμαστε ο εαυτός μας, δεν είμαστε ποτέ καλά. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας εμποδίζει να είστε ο εαυτός σας! Ούτε σε σύστημα ούτε σε ιδεολογία να παρεμβαίνει ώστε να μην είστε ο εαυτός σας. Γιατί ο «Θεός», είναι αυτό που λέμε «είμαι στην αλήθεια μου, είμαι ο εαυτός μου!» Είναι η μόνη άκρη για να πιάσουμε από κάπου τον Θεό! Σ’ ευχαριστούμε, ήταν πολύτιμο αυτό που είπες, γιατί μας αφορά καίρια.
-Πώς μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και ταυτόχρονα να παίζεις ρόλους;
-Άμα είσαι ο εαυτός σου, είναι πολύ εύκολο! Να ρωτήσουμε τον Ι. τι έκανε ως ηθοποιός: ήταν ο εαυτός του, και ταυτοχρόνως έπαιζε τον ρόλο του κάθε βράδυ στο θέατρο επί τρία χρόνια! Το ότι έπαιζε τον ρόλο του στην παράσταση δεν σημαίνει ότι δεν ήταν ο εαυτός του! Όσο περισσότερο είσαι ο εαυτός σου τόσο καλύτερα παίζεις ρόλους προκειμένου να εξυπηρετήσεις τα δρώμενα. Εγώ είμαι και μητέρα και σύζυγος και φίλη, αλλά μέσα μου τίποτα από αυτά δεν είμαι! Είμαι αυτό που είμαι την στιγμή που μένω εγώ και ο Θεός! Εγώ και η ΖΩΗ. Αυτό είμαι. Μπορώ όμως να παίζω ρόλους, όπως αυτόν που παίζω τώρα που με χρησιμοποιεί ο Ραφαήλ κάτι να πω. Στην συνέχεια θα εξυπηρετήσω την μητέρα μου -άλλος ρόλος αυτός, κ.λπ. Κανένα ρόλο όμως δεν μπορείς να παίξεις καλά και προς όφελος του εαυτού σου αν δεν είσαι ο εαυτός σου! Μην παίζετε ρόλους που σας απομακρύνουν από τον εαυτό σας! Επί είκοσι χρόνια δούλεψα στο Δημόσιο ως Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας, αλλά έπαιξα τον ρόλο μου όπως ήθελα εγώ. Δεν τους άφησα να με παίξουν εκείνοι! Υπήρχα εκεί ως πρόσωπο όχι ως υπάλληλός τους. Δεν τους επέτρεψα να αλλοιώσουν την ταυτότητα και την αλήθεια μου! Αποφάσισα εγώ πότε θα φύγω! Και τους αποχαιρέτησα με Ελύτη! Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό σημείο: Μην παίζετε ρόλους που δεν τους θέλετε. Μην παίζετε ρόλους που σας επιβάλουν άλλοι! Μην επιλέγετε ρόλους που σας απομακρύνουν από την αλήθεια του εαυτού σας! Βεβαίως ένας μεγάλος ηθοποιός δεν θα αρνηθεί κανέναν ρόλο! Ας ξεκινήσουμε επιτέλους την επανάσταση του προφανούς για την οποία μίλησα προηγουμένως. Μην κάνουμε πράγματα που μας βλάπτουν! Ας τα σταματήσουμε, είναι παραλογισμός. Αντιθέτως κάντε αυτά που ξέρετε ότι σας ωφελούν, σάς κάνουν καλό, σάς προάγουν, πράγματα που οδηγούν στην χαρά, την αλήθεια, την δημιουργικότητα! Μέσα σ’ αυτά να κάνουμε βουτιά!
-Καμιά φορά μπορεί να μπούμε σε διαδικασίες που να είναι επώδυνες…
-Το ταξίδι είναι προσωπικό! Αν έχουμε μπούσουλα, ξέρουμε πού πάμε!
-Είναι λίγο παρακινδυνευμένο.
-Η ερμηνεία είναι προσωπική! Καθένας αποφασίζει τι είναι ρόλος και τι είναι αλήθεια του εαυτού του, όπως και το τι αντέχει κ.λπ. Και μην ξεχνάμε ότι είμαστε ελεύθεροι κάθε στιγμή να στρίβουμε το τιμόνι! Δεν είμαστε όμηροι κανενός ανθρώπου, καμιάς εξωτερικής συνθήκης. Τι σημαίνει «είμαι αληθινός» είναι το προσωπικό μας διαγώνισμα σ’ αυτή την ζωή! Είμαστε εμείς και ο εαυτός μας: ενώπιοι ενωπίω! Θέλω να σας παρακαλέσω κάτι πάρα πολύ βαθειά, για να πούμε ότι κάτι κάνουμε μέσα σε τόση αλήθεια που μας παρέχεται από τον Ραφαήλ. Εξάλλου τα αυτονόητα λέμε, έχουμε όμως ευλογία και κάλυψη Θεού αφού καλοπροαίρετα αιτούμαστε να μας δώσει ο Θεός την δύναμη. Να αντιληφθούμε, λοιπόν, ότι αυτό που επιλέγουμε στην ζωή μας είναι δική μας υπόθεση! Εντελώς δική μας υπόθεση. Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, πράττουμε και στην συνέχεια αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας! Ας κλείσουμε την σημερινή συνάντηση λέγοντας πως ο καινούργιος χρόνος είναι λευκή σελίδα στο βιβλίο της ζωής μας και στο βιβλίο της ζωής του κόσμου για να γράψουμε όμορφα πράγματα. Να έχουμε κατά νου όλο το 2013 -και στο τέλος του θα σας εξετάσω με διαγώνισμα!- να κάνουμε τα δέοντα για την χαρά μας και την χαρά του κόσμου! Να είστε καλά! Καλή χρονιά! Σας φιλώ με αγάπη, Μαρία.
*
Απαντήσεις από εκείνους που δεν ήταν παρόντες.
Απάντηση 27η
-Αν αναδείξεις αυτό που έχεις μέσα σου θα σε σώσει, εάν όχι, θα σε σκοτώσει.
Απάντηση 28η
-Κάθε μέρα μια καινούργια μέρα!
Απάντηση 29η
Ένα είναι το μότο, δεν υπάρχουν μότο! Η ζωή είναι ένα φύλλο που πάει όπου φυσάει ο ΑΝΕΜΟΣ. Και ο ΑΝΕΜΟΣ είναι ο Θεός.
-Απάντηση 30η
-Η 25η ώρα. Η ώρα του Θεού, του ελέους και της χάριτος!
-Απάντηση 31η
-Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ, μα ωστόσο λάμπει!
Ο. Ελύτης
-Απάντηση 32η
-Το συμπέρασμά μου είναι, προς τα πάνω ο προσανατολισμός! Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας! Να προσεγγίσουμε το τέλειο, μέσα από την αγάπη (προς την ίδια την ζωή), την καλοσύνη, και την ψυχική ελευθερία!
Απάντηση 33η
-«Ευθυγράμμισε το σώμα και τον νου μου με τους αναπαλμούς της θείας παρουσίας του Χριστού εντός μου»: από την προ-σευχή στον αρχάγγελο Ραφαήλ…
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: