Ιδιοσυχνότητα και διεγέρτης

"Υπάρχει ένα φαινόμενο στη φυσική που λέγεται «εξαναγκασμένη ταλάντωση». Κάθε σώμα έχει την ιδιοσυχνότητα του η οποία είναι χαρακτηριστική για το συγκεκριμένο σώμα. Αν το αφήσεις ελεύθερο να ταλαντωθεί, θα εκτελέσει πλάτος με βάση την συχνότητα αυτή που λέγεται ιδιοσυχνότητα. Αν σ’ αυτό το σώμα επιβάλεις εσύ μια συχνότητα -ένας εξωτερικός παράγοντας του επιβάλλει μια συχνότητα ξένη από την δική του- αυτή λέγεται συχνότητα του διεγέρτη. Και τελικά το σώμα ταλαντώνεται όχι στην δική του συχνότητα αλλά στου διεγέρτη! Γίνεται το εξής παράξενο. Σε μια ταλάντωση ο σκοπός είναι το μέγιστο πλάτος! Το μέγιστο πλάτος επιτυγχάνεται όταν η συχνότητα του διεγέρτη πλησιάζει την ιδιοσυχνότητα του σώματος! Η οποία μπορεί να είναι μικρή ή πολύ μεγάλη! Δεν έχει σημασία! Αν η συχνότητα του διεγέρτη πλησιάσει την ιδιοσυχνότητα του σώματος τόσο, το πλάτος γίνεται μέγιστο! Μάλιστα, αν ταυτιστούν, γίνεται άπειρο! Αυτό είναι πρακτικά αδύνατον! Το ταλαντούμενο σώμα είναι ο άνθρωπος, και η ιδιοσυχνότητα του σώματος είναι η πορεία που έχει διαλέξει γι’ αυτόν ο Θεός. Είναι κάτι συγκεκριμένο γι’ αυτόν. Μπορεί να είναι κάτι μεγάλο ή κάτι μικρό. Δεν έχει σημασία. Η συχνότητα του διεγέρτη είναι οι επιλογές του ανθρώπου, αυτά που ο ίδιος επιλέγει. Ο δρόμος που εκείνος επιλέγει να ακολουθήσει! Επομένως η συχνότητα του διεγέρτη μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη και να επιτύχει ένα πλάτος. Το μέγιστο όμως πλάτος, το βέλτιστο αποτέλεσμα, έρχεται όταν ο δρόμος που επιλέγει είναι συμβατός προς την ιδιοσυχνότητα του. Και μάλιστα αν ταυτιστούν, γίνεται άπειρο!" Ι.Π.