Η Ύβρις ως υπέρβαση των ορίων, της ηθικής δηλαδή και πνευματικής Τάξης, με αντίστοιχη συνέπεια την Νέμεση, την κινητοποίηση των νομοτελειών αποκατάστασης των πραγμάτων, μας αφορά και σε κοσμικό και σε ατομικό επίπεδο, αφού την υφιστάμεθα δραματικά. Πότε αλήθεια ο άνθρωπος περνάει την κόκκινη γραμμή προσχωρώντας στην ακάλυπτη ζώνη όπου τον κυνηγούν τα «σκυλιά του σύμπαντος», οι αδήριτοι νόμοι-φρουροί; Όταν χάνει την δόνηση την Αγάπης, την μόνη που τον συντονίζει με το θεϊκό γίγνεσθαι, αποποιούμενος έτσι την χάρη η οποία τον καθιστά αόρατο, αφού μόνο τότε είναι ελεύθερος από κάθε μορφής πρόθεση, δηλαδή κάρμα, πράγμα που του επιτρέπει να ταξιδεύει ανεμπόδιστα!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου