Σύζυγος γνωστού βιομήχανου της μεγαλοαστικής Αθήνας, εκείνη ήταν πλούσια από μόνη της σε ψυχή και πνεύμα! Εορτή των Θεοφανείων: μες στον βαρύ χειμώνα κάποιες δεκαετίες πριν, φοράει την γούνα της και ο σωφέρ της την πηγαίνει προς το Παγκράτι, σε σύναξη για την μεγάλη Γιορτή. Στο δρόμο, στην πλατεία Βαρνάβα, βλέπει μια γριούλα διπλωμένη στα δυο, ξεπαγιασμένη από το κρύο … Δίνει εντολή στον σωφέρ να σταματήσει. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, βγάζει την γούνα της και την ρίχνει πάνω στο κορμάκι της γιαγιάς! Αυτή ήταν η Μαρί! Ον μεγαλόπρεπο! Απέραντη! Μελένια, γενναιόδωρη ψυχή! Υψιπετές, λαμπρό πνεύμα! Στην κατοχή, κοριτσόπουλο, στην Χίο, ζύμωνε ψωμί για τους φτωχούς μέχρι που ξεκολλούσε το δέρμα από τα χέρια της… Ο προφήτης Ηλίας την προστάτευε και την καθοδηγούσε! Σε ένα τρομερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις της τον είδε ολοζώντανο μπροστά της! Επέζησε και αποκαταστάθηκε εντελώς παρ’ όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών. Διδασκάλισσα των ανθρώπων, η τελευταία της διδασκαλία ήταν για την Ανάληψη του προφήτη Ηλία! Στην είσοδο του σπιτιού της υπήρχε ένα δωματιάκι πάντοτε γεμάτο τσάντες με δώρα! Το τελευταίο Πάσχα της ζωής της έβαψε 300 αυγά! Κανείς από τους επισκέπτες δεν έφευγε χωρίς να πάρει από τα κόκκινα αυγά της! Όταν μετέστη, ειδοποίησα κάποιες καλόγριες από το αγαπημένο της μοναστήρι στην Πελοπόννησο. "Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα της! Από τα χέρια της ζεσταθήκαμε! Δεν άφησε μοναστήρι που να μην το γεμίσει με μάλλινα και σόμπες!" Πνεύμα σπάνιας λάμψης αφιέρωσε την ζωή της στον πνευματικό πολιτισμό της Νέας Εποχής της ανθρωπότητας! Τις νύχτες ξαγρυπνούσε με το κομποσκοίνι. «Τόσες ψυχούλες, Μαρία μου, πού να τις αφήσω;» μου έλεγε… Ανακεφαλαίωσε την ζωή της ένα ευλογημένο, ολοζώντανο όνειρο που της χάρισε ο Θεός. Είδε τον αρχάγγελο Γαβριήλ, έναν υπέρλαμπρο άγγελο με εκθαμβωτικού κάλλους υπέρλαμπρο χιτώνα… Το έργο της ήταν να περάσει μια χρυσοβελονιά στον ολόλαμπρο χιτώνα του Γαβριήλ… «Μη σας λυγίσει ο πόνος, μη σας πλανέψει ο κόσμος!» ήταν η υποθήκη της… Όταν πέθανε ο σύζυγός της, έσπευσε να αποποιηθεί μια τεράστια κληρονομιά υπέρ των ανιψιών της, και πούλησε το πολυτελές της αυτοκίνητο. Έφυγε νωρίς… Βαρύς και ξένος τόπος η Γη για την βασιλική της ψυχή… Μια συγκλονιστική Παρουσία πέρασε ανάμεσα μας… Δίδαξε πολλά μέσα από την μεγαλόπρεπη σιωπή της… Τι να κατάλαβαν άραγε όσοι βρέθηκαν γύρω της; Και πόσο στήριξαν το όνειρό της; «Πώς είναι δυνατόν να αρκούνται οι άνθρωποι σε τόσο λίγα!» έλεγε, καθώς εκείνη γνώριζε τα «πρωτότυπα», τα αληθινά μεγέθη ζωής… Μαζί βαφτίσαμε τον θρυλικό Ηλία! Είχα την ευτυχία επί χρόνια να ζήσω μαζί με την Μαρί και τον Ηλία μου... Το τελευταίο βράδυ της ζωής της κοιμηθήκαμε μαζί στο κρεβάτι της… Προσευχόταν… Προς τα ξημερώματα την άκουσα να λέει: «Όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως εσύ θέλεις, Χριστέ μου…» Με 72 ρόδα και 22 κρίνα στον ναό του Χριστού, όπως ο Ελισσαίος, και κάθοδο στα Ιεροσόλυμα, τίμησα το κλείσιμο του κύκλου της γήινης ζωής Σου, αγαπημένη μου Μαρί!
*
«Πλάνη είναι το πιστεύειν το ψευδές ως αληθές», έλεγε ο Κ. Χαλιώτης, αφανής σοφός του 20ου αιώνα. «Η πλάνη είναι πίστη» έλεγε. Γι’ αυτό συνιστούσε ζωή αγνή και ομοιογενή προς τον Θεό για να διασφαλίζεται η εν αληθεία ζωή. Δίδασκε σθεναρά την αναγκαιότητα της ηθικής διάστασης στην πνευματική αναζήτηση ως προϋπόθεση για την επικοινωνία με τον Θεό. Σπουδαίος πλατωνιστής, εντρύφησε και σχολίασε τις εσωτερικές διδασκαλίες των δασκάλων του, Κ. Χασάπη και Δ. Σεμελά παραδίδοντας με την σειρά του στους μαθητές του ένα κόσμημα ιδεών για την προσέγγιση των μεγάλων φιλοσοφικών θεμάτων… Η πλάνη, η ψευδαίσθηση, το Μάτριξ όπως αποδίδεται στην σύγχρονη γλώσσα, δεν είναι παρά ένα θολό νοητικό -ατομικό και συλλογικό- σύμπαν, από το οποίο η ανθρωπότητα προσλαμβάνει κατά κανόνα την εμπειρία της. Τροφοδοτείται δηλαδή με ψεύδος! Προσοχή στην πλάνη! «Είναι το αντίθετο της αλήθειας» όπως έλεγε ο Κ. Χαλιώτης, αφού, «η αλήθεια έχει πάντοτε τρία χαρακτηριστικά: είναι απλή, φωτεινή και δημιουργική!» Χαίρε Κωνσταντίνε! Καλά εσύ έφυγες νωρίς… Για να μη δεις σβηστή την καρδιά του μεγάλου ιδανικού σου από τους «εκσυγχρονιστές» μαθητές σου…
*
Ο Θεός ποτέ δεν πονά τον άνθρωποΌταν οι σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, το σώμα σου, σε πονούν, να ξέρεις πως σίγουρα δεν ευθύνεται ο Θεός γι’ αυτό! Ο Θεός ποτέ δεν προξενεί πόνο! Ούτε υπογράφει ποτέ τον πόνο του ανθρώπου. Αλλού πρέπει να αναζητήσει κανείς τον πρόξενο των δεινών του! Στην ίδια την δυϊστική του συνείδηση που παραπαίει ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο! Και στον βαθμό της παράδοσής του σε ενάντιες προς την ζωή επήρειες: την απόστασή του δηλαδή από την Ζώσα Ζωή…
*
Είχες αγοράσει, Δημήτρη, με χρήματα που είχες φέρει από την Αφρική όπου επί χρόνια δούλευες, πλήρη τεχνολογικό εξοπλισμό (35 χρόνια πριν…) καθόσον ήσουν φανατικός λάτρης της τεχνολογίας! Βίντεο, τηλεόραση, στερεοφωνικά, φωτογραφικές μηχανές κ.λπ. Κάποια μέρα μπήκε κλέφτης στο σπίτι σου και τα πήρε όλα! «Δόξα τω Θεώ» μου είπες! «Τώρα είμαι ελεύθερος!»
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου