Βάζοντας την Λάμψη σε λέξεις
Αθήνα, Μάιος 2009
Ένα παιγνίδι είναι αυτό που παίζεται εδώ στην γη! Ένα σκηνικό όπου καλούμαστε να παίξουμε ρόλους, ο αριθμός και το είδος των οποίων εξαρτώνται από το ίδιο το ον. Ήδη οι αδελφοί μας άνθρωποι παίζουν πλάι μας κάθε δυνατό ρόλο. Μόνο που τον παίρνουν στα σοβαρά, ταυτίζονται μαζί του, τον πιστεύουν όπως και τον ρόλο που οι άλλοι παίζουν, και δεν μπορούν να αποταυτιστούν από αυτόν. Αν βγεις από το παιγνίδι για μια στιγμή (αυτό είναι η φώτιση), γνωρίζεις πλέον ότι αυτό που παίζεται είναι απλώς παιγνίδι. Και δεν παίρνεις στα σοβαρά ούτε την θεατρική σκηνή ούτε τους ρόλους που παίζεις. Γιατί όταν τελειώνει η παράσταση γυρίζεις πίσω στο σπίτι σου: στην Άγια θεϊκή Σιωπή… Η παράσταση αυτή παίζεται κάτω από το βλέμμα του Θεού με τους ευλογημένους συντελεστές του θελήματος του παρόντες. Όπως και στην αληθινή τέχνη το ζητούμενο είναι ένα: μέσα από τα δρώμενα να επέλθει κάθαρση. Και η μόνη κάθαρση που ελευθερώνει την ψυχή είναι η εμβάπτιση στα άγια νερά της Αγάπης που είναι το Χριστικό κέντρο εντός. Ήρθαμε εδώ για να παίξουμε ένα παιγνίδι, και μέσα σ’ αυτό να αγαπηθούμε έως τέλους… Και να χαρούμε για την ζωή που μας χαρίζεται η οποία μας δίνει την ευκαιρία για να παίζουμε, να μαθαίνουμε, να επεκτεινόμαστε προς το υπέροχο θεϊκό Άγνωστο.
Κατά αυτή την πνευματική στιγμή πυροδοτείται από τον Ουρανό ένα πέρασμα πρωτόφαντο στην ιστορία του ανθρώπου. Άλμα συνείδησης, δονήσεων που θα «λιώσει» την ύλη όπως την γνωρίζουμε. Ο νους αποσπάται από την επιβολή της αισθητικής εμπειρίας του κόσμου… Σπάνε τα σύνορα ορατού και αόρατου. Μια κοσμογονία συντελείται. «Μετατροποποιείται» η λειτουργία του νου! Ενσωματώνεται το υποσυνείδητο… Η Άρτεμις-Μαγδαληνή (σφαίρα 9 του Δέντρου της Ζωής) παρίσταται σε αυτό το πέρασμα! «Δι’ Εσού η Ανάσταση»… Στην συγχώνευση της σφαίρας 9 με την σφαίρα 6 της Χριστικής συνείδησης, η οποία και θα σημάνει την σύμπτυξη ολόκληρης της τέταρτης εκδίπλωσης του Άστρου στο Χριστικό πιλοτήριο. Ο Κυβερνήτης του Αστροσκάφους είναι παρών για να το οδηγήσει σε νέες πνευματικές περιοχές… Ανοίγει η πνευματική δυνατότητα του ανθρώπου στο άπειρο, όπως του είναι άνωθεν γεγραμμένη. Οι δυο αριθμοί, 6 και 9, ενωμένοι, σχηματίζουν το ιδεόγραμμα του απείρου… Η σφαίρα 9, εξάλλου, έχει άμεση σχέση με την Daat, την μυστική σφαίρα 11, στην οποία άνωθεν αναλογεί. Το πέρασμα της Αβύσσου! Η Γνώση κεκαθαρμένη επιστρέφει στο Άγιο Δισκοπότηρο… Και παραδίδεται αυτή την φορά στον Κύριο Του. Όχι με το αίμα Του πλέον αλλά με αυτό που το Αίμα Του μετάλλαξε στην ανθρώπινη συνείδηση: ως καθαρό ΦΩΣ!
……………………………………………
Το πέρασμα αλλάζει τον τρόπο που υπάρχει η σταθεροποιημένη πραγματικότητα. Η ύλη γίνεται λιγότερο «ανθιστάμενη», περισσότερο συμβατή προς το όλο πράγμα. Το υλικό από το οποίο είμαστε κατασκευασμένοι δεν αντέχει την συνέχεια των κόσμων! Γι’ αυτό εφηύρε τον θάνατο. Ανακυκλώνεται και επαναχρησιμοποιείται παρέχοντας νέο όχημα για το Πνεύμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει… Χρειάζεται να τροποποιηθεί. Ο νους έχει το κλειδί, αφού ο νους αποφασίζει πώς σταθεροποιεί την πραγματικότητα. Ο νους-σώμα είναι σκέψη. Γι’ αυτό και ακτινοβολείται με δονήσεις αναβαθμίζοντας το όχημα του. Δύσκολο όμως οι νόες να ταλαντωθούν στις κοσμικές δίνες κάτω από την εντροπία της ύλης… Ο Χριστός άνοιξε την Πύλη αλλά ο άνθρωπος 2000 χρόνια τώρα δεν μπορεί να περάσει, καθώς αδυνατεί να μετατρέψει δυναμικά τον τρόπο της ύπαρξης του. Η αγάπη, η συγχωρητικότητα, το έλεος, αποτελούν συνήχηση της ανθρώπινης ύπαρξης με τις δονήσεις των λεπτοφυών πεδίων. Η μόνη στολή είναι το ΦΩΣ για το πέρασμα. Ανοίγεται η προοπτική της αειζωίας! Τροποποιείται το ίδιο το γήινο πεδίο. Εκείνος είναι ξανά εδώ παρών για να διασωθεί ο άνθρωπος. Ο Ραφαήλ, ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου, καθιστά δυνατή την αντίληψη του θεϊκού Στροβιλισμού ως Ιερό Λόγο μέσα από τον οποίο ταλαντώνεται ο νους για την δονητική του ανύψωση, ατομική και συλλογική. Ο Στροβιλισμός δεν γίνεται σε ένα σημείο αλλά σε πολλά ταυτόχρονα, καθώς και στο ίδιο σημείο με πολλαπλούς τρόπους. Κάτω από την θεϊκή Λάμψη ο νους λειτουργεί κβαντικά σπάζοντας τα όρια της γραμμικής λογικής και την βεβαιότητα των γνωστών σχημάτων. Ως σιωπή, ως λόγος, ως παρουσία δημιουργεί, ταυτόχρονα και απειρότροπα ανάλογα με την φύση του όντος. Ο νους είναι ένα πνευματικά «αμφίβιο» όργανο. Αντέχει και στους δυο κόσμους αφού είναι φτιαγμένος από το υλικό της αρχεγονικής ενότητας. Πριν τον Κατακλυσμό της Πτώσης που άνοιξε την Άβυσσο ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια-λειτουργίες του εγκεφάλου… Έχει τις προδιαγραφές να ζει και στους δυο κόσμους, ορατό και αόρατο. Και στα δυο βασίλεια, συνειδητό και υποσυνείδητο, στα βασίλεια του ύπνου και του ξύπνιου. Ο παρόν χρόνος είναι η στιγμή! Κάθε στιγμή ανοίγει σύμπαντα. Ο Χριστός, το αιώνιο παρόν του Όντος, αλλάζει το παρελθόν! Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα! Γιατί ο Χριστός είναι η Άγια Στιγμή… Η Χάρις και η Χαρά! Ο Παράδεισος δεν είναι άλλος τόπος αλλά άλλος χρόνος. Είναι η Άγια Στιγμή της Χαράς! Ενώ η Κόλαση είναι πάντοτε παρελθόν! Ο Εωσφόρος είναι παρελθόν αφού εξαιρεί τον εαυτό του από την Άγια Στιγμή της Αγάπης. Δεν έγινε ποτέ τίποτα άλλο από την Αγάπη! Γι’ αυτό και η Αγάπη θα είναι πάντοτε το αδιαπέραστο για τον Εωσφόρο σύνορο. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου