Ο Χριστός είναι το ίδιο το Δώρο των Χριστουγέννων! Μας χαρίζει τον εαυτό του!

Να συνδεθούμε με αυτό που δεν πεθαίνει! Το Χριστικό σημείο εντός! Αυτό το σημείο είναι τα Χριστούγεννα της ψυχής μας! Η αποκατάσταση εδώ στην Γη της εικόνας του Αγίου Όντος, της Αγίας Οικογένειας από την οποία προερχόμαστε!

Το παιδί μέσα μου γιορτάζει με αδιάπτωτη χαρά τα Χριστούγεννα! Είναι μέρες που τις αγαπώ πολύ και πάντα τις ζω με την ίδια συγκίνηση! Ο Άη Βασίλης υπάρχει γι’ αυτούς που τον πιστεύουν! Όπως και οι «βοηθούληδες» του Άη Βασίλη! Το πνεύμα των Χριστουγέννων, όπως το αποκαλούν εκείνοι που προσπαθούν να αποκόψουν το μήνυμα των Χριστουγέννων από τον Χριστό, ούτως ή άλλως όντως υπάρχει! Είναι ο ίδιος ο Χριστός! Η έννοια του Δώρου! Είναι ο Χριστός που χαρίζεται! Είναι ο Χριστός που χαρίζει τα Δώρα: τον εαυτό του! Σε όλους όσοι τα θέλουν!

Κάποτε κάναμε αυτό το Ταξίδι πάνω από την Γη, στο Αιθερικό της Γης… Και μοιράσαμε τα δώρα σε όλα τα πλάσματα που ήταν ανοιχτά… Όπως όλες οι ιστορίες οι αληθινές κι αυτή γράφτηκε στο πάνω πάτωμα του κόσμου…

Ούτως ή άλλως υπάρχουν επτά Γαίες! Είμαστε τώρα εδώ, αλλά ταυτόχρονα γράφονται επάλληλες ιστορίες πάνω στο Σώμα της Γης, πάνω στο Σώμα του ανθρώπου. Γι’ αυτό τα νέα είναι πάντοτε καλά! Τα νέα είναι πάντοτε καλά στον Ουρανό! Πάντοτε αυτά που συμβαίνουν είναι γιορτινά, γιατί η ίδια η ζωή είναι Γιορτή!

Αυτό που ζει ο άνθρωπος εδώ, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την «υπογραφή» του. Ας δούμε το πώς μπορούμε να ζήσουμε στο πάνω πάτωμα του κόσμου, εκεί που όλα είναι ατραυμάτιστα, όπως λέει ο Ελύτης. Εκεί είναι τα πρωτότυπα! Εδώ ζούμε τα αντίγραφα. Εδώ ζούμε τον κόσμο της ψευδαίσθησης. Μια μακρινή μόνο αντανάκλαση των πρωτοτύπων υλικών της ζωής που αδιάλειπτα μας προσκαλεί, γιατί είναι δική μας, είναι για μας! Καλούμαστε να την προσλάβουμε, να την ζήσουμε και να την μοιραστούμε!

Ο αρχάγγελος Ουριήλ μάς ζήτησε να αφήσουμε χώρο μέσα μας να γεννηθεί ο Χριστός!

Τι μπορεί να σημαίνει για τον καθέναν αυτό; Ας το σκεφτούμε! Να δούμε τι χώρο έχουμε μέσα στην ψυχή μας για τον Χριστό! Ζούμε κατακλυσμένοι από τις σκέψεις μας! Το εγώ έχει γίνει ο σφετεριστής του όντος μας! Αραιά και πού παίρνουμε μηνύματα πέρα από τα ασφυκτικά όρια της ατομικότητας -όπως έχει διαμορφωθεί εδώ στον κόσμο μιας πραγματικότητας η οποία, στον βαθμό που είναι αποκομμένη από την συνείδηση του Όλου, το Μυστήριο της Ενότητας, είναι ψευδαισθητική, είναι ψευδής, είναι το περίφημο Μάτριξ. Εντούτοις η αληθινή ζωή είναι παρούσα, είναι ΕΔΩ! Αυτό είναι και το μεγάλο Μυστήριο. Δεν είναι σε άλλο σημείο, άλλο τόπο, άλλο χρόνο. Όλα όσα παίζονται, ό,τι εννοούμε με την λέξη «Θεός» παίζεται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ! Εδώ και τώρα είναι όλα παρόντα!

Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν!

Όταν λέμε Χριστούγεννα, γέννηση του Χριστού, κάθοδο του Χριστού στην Γη, ανάσταση και νίκη επί του θανάτου, θάνατο του θανάτου, όλα αυτά είναι πνευματικές πραγματικότητες, οι οποίες ισχύουν και παίζουν εδώ και τώρα! Λέμε να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας. Θα διερωτάτο κανείς, μα δεν είμαστε γεννημένοι με τον Χριστό μέσα μας; Τι είναι αυτό που θα γεννηθεί; Πράγματι, είμαστε κατά χάριν θεοί, όπως μας λέει η Ορθοδοξία! Πράγματι είναι ο σπινθήρας του Θείου Λόγου μέσα μας. Εξάλλου, μας λέει ο Ιωάννης πως «Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν!» Έχει σκηνώσει μέσα μας, είμαστε μελισμός του Θείου Λόγου, εμπεριέχουμε σπερματικά την θεϊκή ουσία! Άρα τί είναι αυτό που λείπει, τί είναι να κάνουμε εμείς;

Ομολογία της παρουσίας του Χριστού εντός

Πώς να υποδεχτούμε τον Χριστό; Αυτό που χρειάζεται είναι η υπογραφή μας, η ομολογία μας, η συναίνεσή μας σ’ αυτό που ήδη συμβαίνει! Να το σφραγίσουμε δυναμικά! Στο Τάγμα  αποκαλείται «βεβαίωση του Λόγου» ως η ύψιστη πνευματική μας λειτουργία! Να ομολογήσουμε την παρουσία του Χριστού εντός! Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι την επιλέγουμε! Ότι τον θέλουμε! Ζώντας εδώ ο άνθρωπος υφίσταται ισχυρές επήρειες και σκεπτομορφές του αντίλογου πνεύματος. Καλείται ο ίδιος να ξετυλίξει το χρυσό νήμα που ξεκινάει από την καρδιά του και τον οδηγεί κατ’ ευθείαν στην καρδιά του Όλου πράγματος. Δηλαδή στην καρδιά της αγάπης! Γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο για το οποίο να μιλήσουμε! Όταν λέμε, λοιπόν, να ετοιμάσουμε τον χώρο μέσα μας για να γεννηθεί ο Χριστός, εννοούμε να γεννηθεί η αγάπη!

Η αγάπη που δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, αλλά κατάσταση ύπαρξης που επιλέγουμε συνειδητά! Ενότητα με το Όλον! Εκεί είναι ο παράδεισος της αγάπης του Θεού! Η αγάπη του Θεού είναι η μόνη υπαρκτή αλήθεια! Το μόνο που υπάρχει!     Το μόνο που δεν υπάρχει είναι σημείο ή στιγμή χωρίς την αγάπη του Θεού! Αν τα καταφέρει ο άνθρωπος να ζει μια κατάσταση που δεν βιώνει την αγάπη του Θεού είναι αξιοσημείωτο κατόρθωμα! Πώς μπορεί; Είναι ψευδαίσθηση! Την οποία του υποβάλλει η ενάντια δύναμη, η οποία μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή ώστε να τον εγκλωβίζει κατά καιρούς και να του δημιουργεί την αίσθηση της μοναξιάς, της απομόνωσης! Μόνος είναι μόνον ο Εωσφόρος! Και αυτό το επέλεξε! Ήθελε κι έφυγε από την Γιορτή! Ήθελε κι έφυγε από την παρέα! Κανείς δεν είναι μόνος! Εκτός κι αν το επιλέξει. Αν επιλέξει να μην είναι στο μαζί της αγάπης του Θεού! Μέσα σ’ αυτό το μαζί είναι όλο το Μυστήριο του Θεού.

Ο Θεός συγκαταβαίνει στα καθημερινά μας δρώμενα

Σήμερα, κάποιοι από μας ήμασταν μαζί το μεσημέρι εκεί που τραγουδάει ο Ισίδωρος. Γίναμε μια παρέα με όλο τον κόσμο που ήταν εκεί. Διάφοροι άνθρωποι, παθημένες ψυχές, ταλαίπωρες, που με τον τρόπο τους διασκέδαζαν και εξέφραζαν τον εαυτό τους… Σκεφτόμουν, πως σ’ αυτό τον χώρο που φάγαμε, τραγουδήσαμε, γελάσαμε, ήρθαμε σ’ επαφή με τον κόσμο εκεί, ο Θεός ήταν μαζί μας! Ο Ραφαήλ ήταν εκεί! Συγκατέβαινε μαζί μας! Ο άνθρωπος φαντάζεται τον Θεό κάπου μακριά, κάπου αλλού, σε αποστειρωμένες συνθήκες «αγιότητας», και πως ο άνθρωπος για να συνευρεθεί με τον Θεό πρέπει να είναι άψογος, τέλειος, κορέκτ, να τον αγαπούν όλοι, να τον δοξάζουν όλοι, να τον θαυμάζουν όλοι. Τι τεράστια ψευδαίσθηση!

Αυτό που ο Θεός μας δείχνει, -το έδειξε 2000 χρόνια πριν, και το ξαναδείχνει τώρα με τρόπο συνταρακτικό- είναι το πώς συγκαταβαίνει στα ανθρώπινα με  τρόπο απλό και άμεσο… Σε τέτοιο βαθμό που η ανθρώπινη νοημοσύνη μπορεί να το προσπεράσει, να μην το δει καθόλου! Εντούτοις η δύναμη και η αγάπη του Θεού είναι μαζί μας!

Σκεφτόμουν όλα αυτά τα ελληνικά τραγούδια που τραγουδάμε, την Αγία Γραφή των ελληνικών τραγουδιών που τα έχουν πει όλα! Έχουν περιγράψει όλο το τοπίο της ανθρώπινης ψυχής: τους καημούς, τον έρωτα, την προδοσία, την ορφάνια, την χαρά, την λύπη! Οι Έλληνες τραγουδούν την χαρά και τον πόνο, την ζωή και τον θάνατο! Και τα μεγάλα και τα μικρά! Όλη αυτή η περιήγηση στο ανθρώπινο ψυχικό τοπίο από ένα ον απ’ αλλού φερμένο δεν μπορεί παρά να είναι το κοίταγμα του Αθώου σ’ όλα αυτά τα πάθη του ανθρώπου, το καλό και το κακό του! Ένας εξαγιασμός αυτής της πραγματικότητας! Γιατί αυτός ο κόσμος ο άχαρος, μόνο με την χάρη του Θεού μπορεί να λυτρωθεί! Το μόνο που μπορεί να τον επαναφέρει στο αρχαίο κάλλος είναι αυτό το βλέμμα της αγιότητας που εξαγιάζει την πραγματικότητα. Το βλέμμα που κοιτάζει μέσα από ανθρώπινα μάτια και είναι ΕΔΩ! Λαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση είμαστε εδώ και  ευλογούμε τον κόσμο κάθε στιγμή! Κάθε αναπνοή ευλογία! Μόνο αυτό μπορεί να θεραπεύσει την αόρατη πληγή!

Η καρδιά γνωρίζει τον τρόπο να αποκαθιστά τα πράγματα σιωπηλά, μυστικά, θεϊκά

Ό,τι κι αν πούμε ή κάνουμε σε εξωτερικό επίπεδο, είναι πάντοτε πεπερασμένο και μέσα στα όρια του ανθρώπινου νου. Η καρδιά γνωρίζει τον τρόπο να αποκαθιστά τα πράγματα σιωπηλά, μυστικά, θεϊκά, μεταφέροντας τις θεϊκές δονήσεις που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξαναβρεί τον Χριστό μέσα του και να δεχτεί να γίνει κατοικητήριό του! Ας μην αναζητάμε, λοιπόν, τον Θεό πουθενά αλλού έξω από την αγάπη! Κι ας μην αναζητάμε την αγάπη αλλού από τον Χριστό! Στα συναισθήματα τα τόσο ευμετάβλητα και τρωτά! Αλλά σ’ αυτή την βαθειά αίσθηση της Ενότητας και της πληρότητας του μαζί! Της ασφάλειας που δίνει η παρουσία του Θεού! Να αφήσουμε τον εαυτό μας να ζήσει αυτή την πληρότητα και την ασφάλεια της θεϊκής παρουσίας. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα! Αυτά που ζητάμε από τους άλλους, ας τα δώσουμε εμείς! Να γίνουμε εμείς η Οικογένεια των ανθρώπων.

Είμαστε ένα πρόπλασμα, μια προτύπωση αυτής της Οικογένειας!

Τόσο ετερόκλητοι άνθρωποι, από τόσες διαφορετικές διαδρομές συναντιόμαστε εδώ χωρίς τις προθέσεις του κόσμου: ούτε συμφέρον έχουμε, ούτε κανενός είδους συναλλαγή. Παρά μόνον μια αίσθηση φιλίας! Ίσως και από μέρους όλων κάποιου εσωτερικού βιώματος ως προς την δύναμη του αρχαγγέλου Ραφαήλ, κάποιας εμπειρίας «θαύματος»…

Το θαύμα είναι ο Χριστός! Το θαύμα είναι η αγάπη! Το θαύμα είναι το Δώρο του Χριστού! Το θαύμα είναι η ίδια η Ζωή! Από όπου κι αν μας αγγίζει, όλοι μας έχουμε εμπειρία, έστω σημειακά, του τι είναι Ζώσα Ζωή! Ατραυμάτιστη Ζωή! Αυτή η κατάσταση πραγμάτων που δεν έχει πόνο, αντίθεση, φθορά, θάνατο. Αυτή είναι η αίσθηση του Θεού! Αυτό αφήνει πάντα ο Θεός στο πέρασμά του μέσα από κάθε ψυχή.

Η αίσθηση της Οικογένειας μέσα μας είναι τα Χριστούγεννα!

Ο Χριστός, ο φίλος μας, ο φίλος του ανθρώπου, μας έδειξε την οικογένειά μας! Οικογένειά μας δεν είναι οι φυσικοί μας γονείς, αδέλφια και συγγενείς! Μόνο στον βαθμό που υπάρχει αγάπη! Οικογένειά μας, Γεννήτορές μας είναι ο Χριστός και η Παναγία! Οι αρχάγγελοι, οι άγγελοι, οι απόστολοι, οι απεσταλμένοι, οι άγιοι, είναι οι φίλοι και αδελφοί μας! Δεν μπορεί κανείς να μας τους στερήσει! Ούτε να μας τους πάρει ούτε να μας τους δώσει! Είμαστε ενταγμένοι μέσα σ’ αυτή την οικογένεια, και είναι πραγματικά κρίμα να νιώθει ένας άνθρωπος μόνος όταν έχει τέτοια παρέα!

Ο ουρανός είναι εδώ! Είναι μαζί μας, μαζί με τον άνθρωπο! Δεν τον εγκαταλείπει ποτέ! Από την άλλη καλούμαστε να δώσουμε έκφραση, εμφάνιση, σ’ αυτή την πνευματική πραγματικότητα ΕΔΩ, «ως εν Ουρανώ και επί της Γης»! Να δώσουμε εμφάνιση στο μεγάλο Μυστήριο του «ως εν Ουρανώ και επί Γης!»

Να αποφασίσουμε να είμαστε εμείς η Οικογένεια των ανθρώπων!

Αυτά τα Χριστούγεννα ας τα δούμε από την δική μας την πλευρά ως προς τους άλλους! Όχι από την οπτική του τι δεν μας έδωσαν, τι δεν μας δίνουν, τι δικαιούμαστε, τι μας αρνούνται οι άλλοι! Αλλά εμείς να αποφασίσουμε να είμαστε η Οικογένεια των ανθρώπων! Αυτά που ζητάει η ψυχή μας να τα δώσουμε εμείς! Εξάλλου ο Χριστός στον χρυσό κανόνα που έδωσε για την ευτυχή μας συμβίωση εδώ στην Γη μας είπε να μην κάνουμε ποτέ στους άλλους ό,τι δεν θέλουμε να μας κάνουν. Αντιθέτως, να κάνουμε για τους άλλους ό,τι θα θέλαμε εκείνοι να κάνουν σ’ εμάς!

Ας νιώσουμε εμείς Οικογένεια με τους ανθρώπους! Ας τους νιώσει η ψυχή μας! Μα την Γη την κατοικούν κάθε λογής όντα, θα πείτε. Υπάρχουν αυτοί που τους θεωρούμε -ή και είναι πράγματι- υπεύθυνοι για την δυστυχία και τον πόνο των συνανθρώπων τους. Δεν χρειάζεται να πούμε κοινοτοπίες ή τα προφανή που ο νους γνωρίζει και απαντά με τον δικό του τρόπο. Απλώς ανοίγουμε το παραπέτασμα να δούμε λίγο από πάνω προς τα κάτω, μια άλλη οπτική: τα καλά νέα του ουρανού! Και τα νέα του ουρανού είναι πάντοτε καλά! Η Ζώσα Ζωή είναι πάντοτε λαμπερή και νικηφόρα! Θριαμβευτικά νικηφόρα, απέναντι σε όλα τα ενάντια που μπορεί ο νους να φανταστεί!

Κάτι τόσο μεγάλο έλαβε χώρα με τόσο συνταρακτικά απλό τρόπο. Αυτό το σπήλαιο είναι η ίδια μας η ύπαρξη! Είναι η ψυχή μας! Εκεί στο βάθος της σιωπής του νου που μπορεί ο καθένας από μας να αγγίξει, εκεί γεννιέται κάθε στιγμή ο Χριστός!

Αυτό που είναι να δούμε είναι το βάθος εκείνο στο οποίο συντελείται το Μυστήριο του Ζώντος Θεού! «Μυστήριο κραυγής εν σιωπή συντελεσθέν». Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος του Θεού θέλει σιωπή! Αυτή η γέννηση έλαβε χώρα, συμβολικά, σε ένα σπήλαιο έξω από πολυκοσμία και τον θόρυβο της μικρής πόλης της Βηθλεέμ… Όλο αυτό το σκηνικό που μας παραδίδεται εξωτερικά, δείχνει ότι κάτι τόσο μεγάλο έλαβε χώρα με τόσο συνταρακτικά απλό τρόπο. Αυτό το σπήλαιο είναι η ίδια μας η ύπαρξη! Είναι η ψυχή μας! Εκεί στο βάθος της σιωπής του νου που μπορεί ο καθένας από μας να αγγίξει, εκεί γεννιέται κάθε στιγμή ο Χριστός! Κάθε στιγμή γεννιέται! Κάθε στιγμή είναι καινούργιος! Κάθε στιγμή είναι παρών! Θα ήθελα να μπορούσαμε να μιλήσουμε πιο απροκάλυπτα για το τι συμβαίνει αυτή την εποχή στην Γη! Αλλά ίσως δεν έχει νόημα, αφού ο νους πάντοτε θα ορθώσει αυτό που ξέρει!

Αυτά τα Χριστούγεννα ας αναλογισθούμε την παρουσία του αρχάγγελου Ραφαήλ στην ζωή μας, το χρυσό νήμα που μας δόθηκε.

Ας γυρίσουμε να δούμε τις ευεργεσίες, ας γυρίσουμε να δούμε την ευλογία η οποία κατέρχεται στην Γη! Και μέσα από την απλότητα με την οποία για μια ακόμα φορά ξετυλίγεται το Μυστήριο του Ζώντος Θεού να αποφασίσουμε να συνταχθούμε στο έργο του Φωτός. Ώστε να σταματήσει αυτό το κακό αστείο του διαχωρισμού αλλά και του πνευματικού ύπνου. Γιατί κοιμόμαστε ύπνο βαθύ! Άμα κάποιον τον ξυπνήσεις απότομα θα τρομάξει! Αυτή είναι η αλήθεια. Καθένας από εμάς θα ξυπνήσει όταν θα έχει χορτάσει ύπνο! Αλλά όταν ανάμεσά μας είναι όντα ξύπνια, αυτό είναι μια τεράστια ευκαιρία! Είναι όπως όταν ήμασταν μικρά παιδιά και νυστάζαμε, αλλά ξέραμε πως θα γίνει το ρεβεγιόν και λέγαμε: «Θα κοιμηθώ για λίγο, αλλά ξύπνησέ με μην χάσω την γιορτή!»

Πράγματι μια Γιορτή λαμβάνει χώρα! Είμαστε καλεσμένοι! Και μέσα στην μυστική, εσωτερική συνομιλία που καθένας έχει με τον θεούλη, ας του πούμε πως ακόμα κι αν κοιμηθούμε για λίγο, μη μας αφήσει να χάσουμε την Γιορτή! Ας μας ξυπνήσει εγκαίρως!

Οι καλεσμένοι του Θεού που δεν προσήλθαν, τα πιο τραγικά όντα!

Σήμερα, το Ευαγγέλιο μιλάει για τον οικοδεσπότη εκείνον που προσκάλεσε τους καλεσμένους του, το δείπνο ετοιμάστηκε, και έστειλε τον δούλο του για να το αναγγείλει. Ο ένας όμως αγρόν αγόραζε, ο άλλος ήθελε να φροντίσει τα βόδια του, ο άλλος παντρεύτηκε και έμεινε με την γυναίκα του! Κοντολογίς καθένας είχε τον λόγο του και δεν εμφανίστηκε! Και οργίστηκε, λέει, ο οικοδεσπότης! Είπε του δούλου του να βγει στον δρόμο και να φέρει μέσα όποιον βρει! Κουτσούς, στραβούς, φτωχούς, ανάπηρους! Πήγε και το έκανε. Αλλά υπήρχε κι άλλος χώρος ακόμα! Και του λέει ο οικοδεσπότης: «Ξαναπήγαινε και σπάσε τα φράγματα και ανάγκασέ τους να έρθουν μέχρι να γεμίσει ο οίκος μου!» Πράγματι, αυτό έγινε. Στο τέλος ο οικοδεσπότης είπε: «Εκείνοι που προσκλήθηκαν και δεν προσήλθαν δεν θα γευτούν ποτέ το δείπνο μου!» Είναι τα πιο τραγικά όντα που κατοικούν την Γη και κάποια στιγμή θα απολογηθούν! Από την άλλη, το έλεος και η αγάπη του Θεού, η γενναιοδωρία του Οικοδεσπότη είναι ατελείωτη και απρόβλεπτη.

Ας δει ο καθένας από μας από την ημέρα που γεννηθήκαμε το νήμα που έφερε την ζωή μας εδώ

Φαίνεται κάτι απλό αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου απλό! Τι έχει συμπλακεί για τον καθέναν, μέσα από ποιες συγκυρίες -σε άλλους συνειδητά, σε άλλους ακόμα και από προσευχή τρίτου, ή αγίου ή αγγέλου, ή λόγω πνευματικής αγχιστείας- κάποιοι βρεθήκαμε επί τω αυτώ και σίγουρα δεν είναι τυχαίο! Ας δούμε πώς το αξιολογούμε αυτό υπέρ του εαυτού μας και του κόσμου! Με την έννοια ότι, όπως λέει ο απόστολος Παύλος στο σημερινό εδάφιο, η Ιερή Παρακαταθήκη συνοψίζεται σε δύο λέξεις: ομολογία και αποστολή! Χαρίζεις αυτό που ομολογείς ως αληθές! Την χαρμόσυνη αγγελία του Σωτήρος Θεού υπέρ του κόσμου!

Το κινούν ακίνητο που διαμορφώνει τα γεγονότα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος!

Θα πείτε, ωραία τα λόγια, αλλά καθένας ζει την πραγματικότητα που ζει! Και τα πράγματα για κάποιους είναι δύσκολα. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, εντούτοις αυτό που παίζεται και εκεί συγκλίνουν όλες οι δοξασίες από παντού -δεν προέρχεται από μία μόνο πηγή, αλλά απηχεί μια μεγάλη αλήθεια- είναι πως το κινούν ακίνητο ο άνθρωπος είναι! Όσο κι αν φαίνεται ότι υφίσταται παθητικά τα πράγματα για τα οποία θεωρεί ότι ευθύνονται, κατά κανόνα, οι άλλοι -αλλά και από τα δικά του λάθη- στην πραγματικότητα  είμαστε συνυπεύθυνοι και ταυτόχρονα συλλειτουργοί σ’ αυτό που εξυφαίνεται για την λύση! Είμαστε όλοι και μέρος του προβλήματος και μέρος της λύσης του προβλήματος! Αυτό που πρέπει πιο δυναμικά να αποφασίσουμε, είναι την οριστική σύνταξή μας με τις δυνάμεις της Ζώσας Ζωής οι οποίες αποκαθιστούν στην Ψυχή του Κόσμου την πληγή αυτή του αποχωρισμού -της αποστασίας από το Μυστήριο της Ενότητας. Μα πόσο κοντά είμαστε, πόσο μοιραζόμαστε την καθημερινότητά μας κ.λπ. Στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό που κάνει την φιλία! Όταν ο Χριστός είπε πως είναι φίλος μας, είναι και παραμένει -μαζί με την συνοδεία του- η δύναμη που μας συνέχει και μας συνδέει με την ζωή. Αυτός είναι ο φίλος μας!

Όσο κι αν ως άνθρωποι χρειαζόμαστε την εγγύτητα, αφού έτσι είναι ο κόσμος των αισθήσεων, χρειαζόμαστε αισθητά την παρουσία των αγαπημένων μας, στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι έτσι φτιαγμένος που αν δεν συναντήσει μέσα του τον Εαυτό του, τον Χριστό δηλαδή, δεν θα ικανοποιηθεί και δεν θα πληρωθεί ποτέ! Από καμιά  μορφή εκδήλωσης αισθημάτων! Πάντοτε θα είναι αρεστά, αλλά δεν θα είναι ποτέ αρκετά!

Δεν πρόκειται ποτέ ο άνθρωπος να λυτρωθεί από τα αισθήματα των άλλων! Ούτε από τα δικά του! Εάν δεν συνδεθεί με αυτό που δεν πεθαίνει! Όλα τα άλλα είναι θνησιγενή, έχουν όρια, έχουν την σφραγίδα της εντροπίας!

Αυτό που τόσο σφοδρά αναζητά ο άνθρωπος, την αποκλειστικότητα του έρωτα και της αγάπης, δεν υπάρχει περίπτωση να το λάβει έτσι όπως το ζητάει. Ώστε να λυτρωθεί υπαρξιακά! Είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα τα αισθήματα των άλλων, και ειδικά από εκείνους που καθένας θέλει και επιλέγει να τον αγαπήσουν! Όμως και στην βέλτιστη ακόμα περίπτωση, δεν πρόκειται ποτέ ο άνθρωπος να λυτρωθεί από τα αισθήματα των άλλων! Ούτε από τα δικά του! Εάν δεν συνδεθεί με αυτό που δεν πεθαίνει! Όλα τα άλλα είναι θνησιγενή, έχουν όρια, έχουν την σφραγίδα της εντροπίας! Το μόνο που μπορούμε να εμπιστευτούμε, και στον εαυτό μας και στους άλλους γύρω μας, είναι ακριβώς το Χριστικό σημείο! Εκεί όπου υπάρχει Ζώσα Ζωή! Αυτό το σημείο είναι τα Χριστούγεννα της ψυχής μας! Η σύνδεσή μας δηλαδή με την Ζώσα Ζωή! Και η συνειδητή δική μας διάθεση προς το Ον αυτό του Χριστού για την αποκατάσταση εδώ στην Γη, σ’ αυτά τα βαρυτικά πεδία που βρεθήκαμε, της εικόνας του Θεού ως του Αγίου Όντος, της Αγίας Οικογένειας από την οποία προερχόμαστε!