Μόνο αγάπη και παιγνίδι

Αυτή είναι η μόνη πρόταση του αρχαγγέλου Ραφαήλ: αγάπη και παιγνίδι για την ενθύμηση και την ανάπτυξη της συνειδητότητας… Οι κανόνες, η τιμωρία, οι «νόμοι», οι διδακτικές κάθε είδους αιώνες τώρα αυτοαναιρούνται από την ίδια την αναποτελεσματικότητά τους, αφού το μόνο που καλλιεργούν είναι την υποκρισία και την συμμόρφωση σε ένα φαίνεσθαι που δεν αντιστοιχεί καθόλου με τις εσωτερικές «υπογραφές»… Οι σύγχρονοι φαρισαίοι στήνουν τις «σχολές» τους και οι άγγελοι τις γκρεμίζουν για να περάσει το φως! Ποιος όμως έχει την θεϊκή δύναμη να απαντά με αγάπη και παιγνίδι, αταλάντευτα, στην μεταμφιεσμένη με άπειρους τρόπους κακία και ασυνειδησία; Η αγάπη και το παιγνίδι δεν απευθύνονται στον γραμμικό νου αλλά στην προ-νοητική του λειτουργία, στην περιοχή συνήχησης με το όλο πράγμα. Η αγάπη και το παιγνίδι επανεκπαιδεύουν τον νου στις κβαντικές του δυνατότητες… Ποιος όμως μπορεί πραγματικά να κατοικεί στις πέρα από τις αντιθέσεις της διττότητας συχνότητες ζωής; Αυτός που διορθώνει τον κόσμο χωρίς να τον κρίνει! Η κρίση είναι ενοχή. Και η ενοχή αυτοτιμωρία. Η αγάπη γεννά αθωότητα! Το παιγνίδι αφυπνίζει τις άπειρες ανεκμετάλλευτες δυνατότητες του παιδιού! «Ελάτε να αγαπηθούμε! Ελάτε να παίξουμε!» λέει ο Ραφαήλ… Ποιος ακούει; Πολύ σοβαροί οι άνθρωποι για να παίξουν, πολύ ένοχοι για να δεχτούν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν, πλούσιοι λίαν από γνώσεις, αυτοδικαιώσεις και τίτλους για να αδειάσουν, να δεχτούν να τσαλακώσουν την όποια εικόνα τους, να τα αφήσουν όλα και να ακολουθήσουν αυτόν που ως μόνο του ιμάτιο έχει το φως! Αδιανόητο για τον νου! Για το παιδί όμως δεν είναι παρά ένα όμορφο λαμπερό παιγνίδι ανακάλυψης των κβαντικών δυνατοτήτων της φωτεινής παρουσίας στο Όλον.

*