Η Εκκλησία δεν κουράστηκε, δεν βαρέθηκε αιώνες τώρα να μετέρχεται τον ίδιο εκκλησιαστικό κύκλο! Ξανά και ξανά! Απευθύνει μια ιερή αρχετυπική ιστορία όχι στον ανόητο νου αλλά στην ενθύμηση της ψυχής!

Πάντα ίδιος ο άνθρωπος σε όλες τις εποχές!

Οι κρυφοί μαθητές, ο Ιωσήφ ο Αριμαθείας και ο Νικόδημος, ήταν εκείνοι που έλαβαν και ενταφίασαν το σώμα του Χριστού. Ο Ιωσήφ ο Αριμαθείας το ζήτησε από τον Πιλάτο, και ο Νικόδημος παραχώρησε το μνήμα, την ίδια ώρα που οι μαθητές για τον φόβο των Ιουδαίων είχαν διασκορπιστεί και είχαν κρυφτεί!

*

Ο ίδιος άνθρωπος που λιγοψυχά και τον νικά ο φόβος την ίδια στιγμή μπορεί να Χριστοποιηθεί μέσα από την θεία χάρη!

 Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, κατά την Πεντηκοστή, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που τον εγκατέλειψαν -και όμως αγάπησαν τον Χριστό και τον ακολούθησαν με τον τρόπο τους όσο ζούσε- στην συνέχεια έγιναν οι απόστολοι των Εθνών που ανάσταιναν νεκρούς, θεράπευαν και εξέβαλαν δαιμόνια! Οι πνευματικοί στύλοι του μετά Χριστόν κόσμου! Μέχρι σήμερα από αυτές τις ακτίνες της χάριτος τροφοδοτείται η ανθρωπότητα: από τους Δώδεκα και το στενό περιβάλλον του Χριστού! Αυτά τα όντα που εδώ, ως εν Ουρανώ και επί της Γης, ομολόγησαν και αποδέχτηκαν ολοκληρωτικά τον Χριστό! Αυτά τα φωτεινά όντα που ευεργετούν τον άνθρωπο και θα είναι εδώ έως συντελείας.

Τιμούμε ιδιαίτερα τον Ιωσήφ τον Αριμαθείας και τον Νικόδημο! Δεν ήταν τυχαία όντα! Σχετίζονταν άμεσα με το Χριστικό έργο το οποίο υπηρέτησαν υποδειγματικά.

Κάθε φορά παίζεται ακριβώς το ίδιο πράγμα: όντας εδώ ενσαρκωμένος καλείσαι να ενθυμηθείς και να συνδεθείς με την αποστολή σου! Ευχόμαστε σε όλους να το κάνουν και να δώσουν στην ανθρωπότητα αυτό που ο Θεός θέλει!

*

Τι είναι η θήλεια φύση του Θεού

Στην εορτή της Μητέρας τιμούμε την θήλεια Αρχή, την Αγάπη, την ίδια την Παναγία -και βεβαίως και τις φυσικές μας μητέρες! Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε τι είναι η θήλεια φύση του Θεού!

Η Αγάπη και η Σοφία είναι οι δύο φύσεις του Θεού -ισότιμες, οι οποίες αποτυπώνονται στο ιερό σύμβολο του Δικέφαλου Αετού. Συμπράττουν και συνδημιουργούν σε όλους τους κόσμους, σε ολόκληρη την Δημιουργία! Εάν έπρεπε όμως να πει κανείς πού υπάρχει το προβάδισμα, αυτό ανήκει στην Αγάπη! «Η Αγάπη σκίρτησε στα στήθη του Θείου Πατρός ο οποίος έζει εν εαυτώ, και με κίνητρο την Αγάπη και μέσον την Σοφία δημιούργησε, εκδηλώνοντας τον εαυτόν του ως Θείο Λόγο!» Η Αγάπη είναι ο Λόγος της Δημιουργίας!

*

Η θήλεια φύση δεν είναι οι γυναίκες και τα φεμινιστικά τους αιτήματα αλλά η ίδια η φύση του Θεού!

Μακάρι οι γυναίκες να αρθούν στο ύψος της Παναγίας Αγάπης και οι άρρενες στο ύψος του Χριστού Λόγου! Γιατί η Παναγία και ο Χριστός εκδηλώνουν την Θεία φύση! Ας τιμήσουμε την θήλεια αρχή, κατ’ αρχάς με το να την αναστήσουμε μέσα μας! Να ξυπνήσουμε την καρδιά μας, την αγάπη μέσα μας προς όλα τα πλάσματα χωρίς εξαίρεση!

*

Η Παναγία Αγάπη!

Είναι η Αγάπη που την βλέπουμε να αποτυπώνεται στην σχέση της μάνας με το παιδί με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο -γιατί η μητέρα αγαπά το παιδί της επειδή είναι παιδί της και όχι επειδή είναι άξιο! Αυτό δείχνει όλο το μεγαλείο της αγάπης της Θεϊκής Μητέρας προς τον άνθρωπο!

*

Η Παναγία το έσχατο αποκούμπι του ανθρώπου

Η Παναγία είναι εκείνη η οποία μεσιτεύει στον Γιο της, εκείνη που μεταφέρει τα αιτήματα των ψυχών, εκείνη η οποία μεσολαβεί για την σωτηρία όλων των όντων!

Ας έχουμε στην καρδιά μας την Παναγία και να καταφεύγουμε σ’ αυτήν, γιατί το έλεος της είναι χωρίς όρια! Πέρα από οτιδήποτε ο Νόμος μπορεί να ορθώσει μπροστά στον άνθρωπο!

*

Είναι πιο ψηλά από τον Νόμο το Έλεος!

Σ’ αυτό μπορεί πάντα να επαφίεται ο άνθρωπος! Και να το επικαλείται! Το έλεος είναι η Παναγία! Είναι η Αγάπη, η Μητέρα, που τιμούμε αύριο! Χαρίστε λουλούδια στις μητέρες σας και στην Παναγία μας όσοι πάνε σε εκκλησίες! Να τιμήσουμε την ύψιστη θήλεια θεϊκή Αρχή!

*

Πώς αντιλαμβανόμαστε το φως;

Το φως και η παρουσία του είναι συνεχής και ενιαία κατάσταση. Η ευλογία που ζούμε μέσα από την Πηγή που ονομάζουμε Ραφαήλ ενεργοποιεί σημεία και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους δίνοντάς μας την ευκαιρία να ευεργετηθούμε από πολλές διαφορετικές διόδους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι ενιαία, ότι δεν μιλάμε για την ίδια δύναμη στην οποία οφείλουμε τον ίδιο σεβασμό! Αναφέρομαι στο ότι μπορεί στην αντίληψη μας κάποια πράγματα να μας αρέσουν και  κάποια να μην μας αρέσουν, κάποια να προτιμούμε και κάποια άλλα όχι. Αυτό είναι ανθρώπινη τοποθέτηση μακράν όμως της πνευματικής πραγματικότητας! Αυτό που συμβαίνει δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα καθαυτά  παρά μόνον ως «αφορμές» που θέλει ο Ραφαήλ να υπάρχουν για να μας ευεργετεί όλους, και μέσα από μας όλο τον κόσμο!

Όλα τα όντα που υπηρετούν το έργο του Ραφαήλ είναι σε πλήρη εσωτερική ενότητα. Η τοποθέτηση μας να επιτρέπει να υπάρξει αυτή η σιωπή η οποία είναι απαραίτητη για να δώσουμε χώρο στον Θεό να μιλήσει. Καθένας γνωρίζει, αυτό που γνωρίζει!

*

Η θυσία

Στον απεσταλμένο του Θεού του δίνεται η Δύναμη να γίνει Κύριος του επιπέδου αυτού και των φαινομένων του, και πραγματικά να μην υπάρχει τίποτα που με την ευλογία και την δύναμη του Θεού να μην μπορεί να πράξει. Συγκλονιστική η κάθοδος της Δύναμης του Ραφαήλ στην Γη, καθώς και τα θαύματα και τα υπερφυσικά γεγονότα που την ακολούθησαν!

«Αποδέχομαι με χαρά να ζω την ανθρώπινη εμπειρία, επιλέγω να είμαι άνθρωπος, να μην χρησιμοποιώ την Δύναμη -παρεκτός όταν ο Ραφαήλ άμεσα επεμβαίνει!»

Μέσα σ’ αυτή την επιλογή, τού να επιλέγει δηλαδή ο απεσταλμένος, ο θεοφόρος, την ανθρώπινη κατάσταση και δυνατότητα, μέσα σ’ αυτή του την επιλογή σώζεται ο άνθρωπος! Γιατί και ο Χριστός αν χρησιμοποιούσε την δύναμη του, όχι μόνον δεν θα τον σταύρωναν αλλά θα είχε ανατρέψει μεμιάς το Βασίλειο του Εωσφόρου στην Γη. Δεν το έκανε γιατί δεν είναι το θέλημα του Θεού αυτό! Θα μπορούσε εξάλλου να το κάνει από τον ουρανό! Δεν θα χρειαζόταν να ενσαρκώνονται εδώ οι απεσταλμένοι του Θεού!

Αυτό όμως  που ο Θεός θέλει είναι μέσα από τις συγκεκριμένες εντολές που δίνει σε κάθε συγκεκριμένο απεσταλμένο, να τηρείται η ελευθερία του ανθρώπου και η ελευθερία του Εωσφόρου. Ο Εωσφόρος είναι ελεύθερος να τον αρνείται! Όπως και ο άνθρωπος εξάλλου. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς, καθένας από μας, και πόσο συνειδητοποιούμε τι πραγματικά παίζεται. Πόσο μας αγγίζει, μας συγκλονίζει η ταπείνωση του Μεγάλου Τιτάνα! Αυτό που κάνει για μας, για τον κόσμο, για την ανθρωπότητα. Ας τα σκεφτούμε αυτά και ας πράξουμε σύμφωνα με την συνείδησή μας!

*

Επαναλαμβάνουμε για τρίτη φορά τον εκκλησιαστικό κύκλο!

Ο εκκλησιαστικός κύκλος είναι κάτι το συγκλονιστικό γιατί είναι ο χρόνος όπως τον αντιλαμβάνεται η Εκκλησία -η αιώνια αυτή Σύναξη των μελών του Σώματος του Χριστού. Μέσα στον κύκλο του χρόνου, ο οποίος ξεκινάει την 1^η Σεπτεμβρίου, την αρχή της Ινδίκτου, τοποθετεί η Εκκλησία τις γιορτές και τα Ευαγγέλια κάθε Κυριακή -τα σημεία εκείνα της διαδρομής του Χριστού στην Γη- με ένα τρόπο που να αφηγούνται αυτή την ιερή αρχετυπική ιστορία! Και αυτό το επαναλαμβάνει κάθε χρόνο!

*

Ο αναιδής και ασεβής ανθρώπινος νους ζητά διαρκώς το «καινούργιο» γιατί απουσιάζει από το Πνεύμα

Ο νους βαριέται, θεωρεί ότι τα ξέρει όλα, θέλει συνεχώς κάτι διαφορετικό να τον διεγείρει. Σκεφτείτε πόσο εκτός πνευμα-τικής πραγματικότητας βρίσκεται ο νους του ανθρώπου, αφού η Εκκλησία, η εγκαταστημένη από τον ίδιο τον Χριστό, παρόλα τα ανθρώπινα λάθη των λειτουργών της 2.000 χρόνια τώρα, κρατά την χάρη! Και αναφέρομαι στους Ορθόδοξους κατ’ εξοχήν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Θεός δεν καλύπτει κάθε πλάσμα καθαρό, με αντίστοιχη χάρη και δύναμη.

*

Η Εκκλησία δεν κουράστηκε, δεν βαρέθηκε αιώνες τώρα να μετέρχεται τον ίδιο κύκλο! Ξανά και ξανά!

Γιατί δεν απευθύνεται στον νου, ο οποίος βαριέται και «ξέρει» την ιστορία του Χριστούλη από την Ναζαρέτ που γεννήθηκε σε μια φάτνη στην Βηθλεέμ, που τον κυνήγησε ο Ηρώδης, που η Παναγία με τον Ιωσήφ τον πήραν και κατέφυγαν στην Αίγυπτο που επέστρεψαν, και από κει ξεκινούν τα μεγάλα γεγονότα: Διδασκαλία στον Ναό, Βάπτιση, Μεταμόρφωση, Πειρασμός στην έρημο, Είσοδος στα Ιεροσόλυμα, Μυστικός Δείπνος, Γεσθημανή, Σταύρωση, Ανάσταση, Ανάληψη!

*

Μέχρι τέλους για τον Χριστό θα μιλάμε! Δεν υπάρχει άλλο θέμα! Εκείνος είναι! Και η χάρις η οποία μεταφέρει!

Κάθε φορά καλούμαστε να ζήσουμε με διαφορετικό τρόπο αυτά τα σημεία που επέλεξε να επισημαίνει η Εκκλησία στους δώδεκα μήνες του χρόνου, κάθε Κυριακή και μέσα από τις μεγάλες γιορτές. Την ίδια ώρα επαναδονείται το Αιθερικό από τα ιερά αυτά σημεία κάθε φορά που μια ψυχή ελευθερώνεται και αγγίζει την Χριστότητά της! Έτσι έλκουμε ακόμα μεγαλύτερη χάρη στην Γη και συντομεύουμε το Ταξίδι σε πόνο και χρόνο!

*

Θέλεις να σε κάνω καλά;

Ο Χριστός είδε στην Προβατική Κολυμβήθρα έναν παράλυτο ο οποίος κείτονταν ανήμπορος και του είπε: «Θες να σε κάνω καλά;» -«Θέλω, απάντησε, αλλά δεν έχω άνθρωπο να με σπρώξει όταν έρχεται ο άγγελος και ταράζει τα νερά!» Σ’ αυτό το σημείο βλέπουμε πως εκείνες τις εποχές που μάλιστα τις θεωρούμε βάρβαρες, κατέβαιναν ακόμα οι άγγελοι στην Γη, ανάδευαν τα νερά και θεράπευαν τους  ανθρώπους! Ας το αναλογιστούμε αυτό! Κι αυτό ήταν μια πραγματικότητα για τους ανθρώπους της εποχής εκείνης! Εκείνος όμως δεν είχε κανέναν για να τον σπρώξει στην Κολυμπήθρα.

*

Στην κραυγή «άνθρωπον ουκ έχω» που είναι και η κραυγή της εποχής μας, έρχεται ο Χριστός ως απάντηση!

Ο Χριστός θεραπεύει τον παραλυτικό: «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα!» Στην συνέχεια βλέπουμε το παράδοξο οι Ιουδαίοι να αγνοούν το θαύμα και να εξανίστανται που σήκωσε το κρεβάτι του Σάββατο! Απύθμενο το βάθος της υποκρισίας και της κακίας των αντεστραμμένων όντων! Αντί να συγκλονιστούν από το θαύμα έψαχναν να βρουν κάτι για να κατηγορήσουν τον Αθώο! Ο Χριστός διέφυγε, μας λέει το Ευαγγέλιο. Πολλές φορές ο Χριστός διαφεύγει από τα πλήθη. Είχε τον τρόπο του να απεγκλωβίζεται, καθώς πάρα πολλές φορές προσπάθησαν να τον πιάσουν! Αλλά δεν ήταν ακόμα η ώρα!

*

 Πορεύου και μη αμάρτανε πλέον! Γιατί αν συνεχίσεις να αμαρτάνεις θα σε βρει κάτι χειρότερο από αυτό!

Λέγοντας ο Χριστός «μηκέτι αμάρτανε» εντοπίζει την αιτία της ασθενείας στην αμαρτία του ασθενούς. Σε άλλα θαύματα έχουμε δει άλλη εξήγηση για την αρρώστια, όπως την αμαρτία των γονέων. Ο ίδιος ο Χριστός επίσης λέει ότι γίνονται θαύματα προς δόξαν Θεού. «Πρόσεξε μη σε βρει κάτι χειρότερο!»; Ο Χριστός με τον λόγο του αυτό επισημαίνει ότι το χειρότερο για τον άνθρωπο δεν είναι η φυσική ασθένεια, αλλά το να πεθάνει πνευματικά! Ο θάνατος της ψυχής!

*

Το «χειρότερο» δεν είναι η σωματική ασθένεια ούτε ο φυσικός θάνατος, αλλά ο πνευματικός θάνατος!

Συνταρακτικό! Να το έχουμε κατά νου! Η ζωή δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Υπό την άνωθεν οπτική η ζωή αυτή είναι ένα μεγάλο ψέμα! Γιατί η μόνη αλήθεια, η μόνη πραγματικό-τητα είναι το Φως, είναι η αγάπη, είναι ο Θεός!

*