Να πεις: "Από τον ανεξάντλητο Πνευματικό Ήλιο αντλώ το φως μου και το χαρίζω!"

 Να έρθουν καλύτερες μέρες για την Ελλάδα! Για να γυρίσει το φως σε όλο τον κόσμο! Κάθαρση και ομορφιά! Ο Κανένας

 Μην ξεχνούν όσοι είναι υπέρ των εκτρώσεων ότι οι ίδιοι έχουν γεννηθεί!

 Θλιβερό θέαμα τα εξουθενωμένα πλήθη των ανθρώπων που μετακινούνται -αυτή την φορά πίσω στην Γάζα…

Στον 21ο αιώνα άνθρωποι να ξεπατώνονται από την πατρίδα τους! Και να αναζητούν επιβίωση!

 Επιστροφή στην Γάζα! Πόση ακόμα σκληρότητα, αναλγησία, αδικία! "Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς...."

 Από την άλλη μακάρι όσοι επαναπατρίζονται στην Λατινική Αμερική να είναι όντως παράνομοι και εγκληματίες! Πριν την Γη χωρίς σύνορα έχει να μάθει πολλά η ανθρωπότητα για τον σεβασμό και την ελευθερία των εθνών, των κρατών και κυρίως των ατόμων! Βάρβαρη ακόμη η δικαιοσύνη του πολιτισμού μας!

Μη συμφιλιωθείς με την παρακμή! Θα κάνουμε αντίσταση στην παρακμή!

Σήμερα η παρακμή είναι διαφορετική από ότι παλαιότερα. Κάνε αντίσταση ποιότητας. Αντιστάσου. Το σύνθημα αυτό μπορεί να περάσει σε όλους. Μείζον όλων η Αγάπη... Μόνο η εξουσία της αγάπης μπορεί να νικήσει την αγάπη για εξουσία… Η αγάπη είναι το αντίδοτο κατά του εγωκεντρισμού, εθνικού, φυλετικού, θρησκευτικού, που δηλητηριάζει την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων και λαών! Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

 Φαίνονται οι εθισμένοι στο ψέμα!

Να επιστρέφεις τις πέτρες της ασυνειδησίας τους σε φως!

 «Η ζωή σου θα γίνει ωραία και ασφαλής όταν η ζωντάνια σημαίνει για σένα περισσότερα απ’ την σιγουριά, η αγάπη περισσότερα απ’ το χρήμα, η ελευθερία σου περισσότερα απ’ την γραμμή του κόμματος ή την κοινή γνώμη!» Βιλχελμ Ραιχ

 «Μας κυβερνάει η Κακιστοκρατία!»

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΝΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ!

 Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει εσαεί το αίτημα για δικαιοσύνη μιας κοινωνίας! Φωνή λαού οργή Θεού!

 Ευθυγράμμιση έξι πλανητών 21 μέχρι και τις 31του μηνός: Άρης, Δίας, Ουρανός, Ποσειδώνας, Αφροδίτη και Κρόνος

Ο νυχτερινός ουρανός μας χαρίζει ένα αξέχαστο μαγευτικό αστρονομικό θέαμα: την ευθυγράμμιση έξι πλανητών, ένα γεγονός που δεν θα επαναληφθεί για χρόνια. Το βράδυ, λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, έξι πλανήτες - Άρης, Δίας, Ουρανός, Ποσειδώνας, Αφροδίτη και Κρόνος – ευθυγραμμίζονται στον ουρανό!

 ΕΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΗΣ ΜΑΖΙ! Βιρτζίνια Γουλφ

Η Ελλάδα

είναι χωρίς αμφιβολία η πιο

όμορφη χώρα που έχει απομείνει.

Οι άνθρωποι είναι οι πιο

συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ.

Όλοι χαμογελάνε.

Γιατί δε μου είπες

ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη;

Κρυστάλλινη θάλασσα

και πεντακάθαρη άμμος.

Ολόκληρο το βουνό

ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα

και τις παπαρούνες.

Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα

αστεράκια που δεν τα 'χα ξαναδεί,

και μικρά βυσσινιά, μωβ, μπλε,

άσπρα λουλουδάκια, σα μαργαρίτες.

Είναι τρέλα να χάνει κανείς

τα καλύτερά του χρόνια

πασχίζοντας να πλουτίσει,

όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά

πολιτισμένη και πανέμορφη χώρα

όπου μπορείς να ζήσεις.

Τί μπορώ να πω για τον Παρθενώνα.

Ο ναός σαν πλοίο, δονείται,

τεντώνεται, πλέει αν και ακίνητος,

διασχίζοντας τους αιώνες.

Κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο

στη θάλασσα.

Πόσο όμορφα είναι

τα ανέγγιχτα χείλη της θάλασσας

όταν αγγίζουν μιαν άγρια παραλία.

Πίσω μας

λόφοι και άγριες κοιλάδες.

Στο βάθος η Ελευσίνα.

Ο ουρανός απόλυτα λείος.

Γευματίσαμε στο Σούνιο. Οι κολώνες

άσπρες σαν κιμωλία, ψηλές σα φάροι.

Γυρίσαμε

περνώντας φουντωτά δέντρα,

κόκκινα τετραγωνισμένα χωράφια,

αφήνοντας πίσω μας τσιγγάνικα

τσαντίρια, σαν ινδιάνικα καλύβια

από κλαδιά φτέρης.

Σήμερα - τί όμορφα ήταν σήμερα -

στη μικρή βυζαντινή εκκλησία,

στους πρόποδες του Υμηττού.

Το θρόισμα των κυπαρισσιών.

Κάμαρες χτισμένες ψηλά

σα χελιδονοφωλιές με κομμάτια

σκαλισμένο μάρμαρο στις παραστάδες.

Η μικρή αυλή.

Το άρωμα των λουλουδιών.

Ένα ματσάκι άγριες ανεμώνες

και ορχιδέες.

Η ζωή μοιάζει τόσο ελεύθερη,

γεμάτη απ' όλα τα καλά.

''Γιατί δε μπορούμε να ζούμε

για πάντα έτσι;'' αναρωτήθηκα.

Να γίνουμε εραστές της ζωής και

να τρώμε μόνο ψωμί, γιαούρτι, αυγά,

ας πούμε στην Κρήτη.

Το Λονδίνο δε φτάνει, ούτε το Σάσσεξ.

Θες να ξαναγυρίσεις

σ' αυτούς τους φιλικούς ανθρώπους

απλώς και μόνο για να τους μιλήσεις.

Η ώρα είναι δέκα παρά πέντε.

Και πού βρίσκομαι και γράφω

με πένα και μελάνι;

Στους Δελφούς

κάτω από μιαν ελιά, σε γη στεγνή,

στρωμένη με άσπρες μαργαρίτες.

Ακούγονται κουδούνια κατσικιών.

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα

τα βουνά σα λάμες μαχαιριών.

Κι ένιωσα σαν ένα μαχαίρι να έξυσε

ένα αμβλύ όργανο που υπήρχε μέσα μου,

γιατί δε μπορούσα να βρω κανένα

ψεγάδι σ' αυτή τη λυγερή, αθλητική

ομορφιά, τη βουτηγμένη στο χρώμα,

χωρίς να 'ναι ψυχρή,

χωρίς ίχνος χυδαιότητας, αλλά

πανάρχαια από ανθρώπινη ζωή.

Κόρινθος, Ναύπλιο,

Μυκήνες, Μυστράς, Τριπολιτσά,

και από εκεί πίσω στην Αθήνα.

Αύριο τέτοια ώρα

θα φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη.

Είμαι στην Ελλάδα.

Είμαι ήρεμη, χαλαρή, φιλική προς όλα.

Είμαι ευτυχισμένη.