Η ζωή των θαυμάτων

Για κάθε ανθρώπινο ον η ζωή των θαυμάτων αρχίζει από το ευλογημένο σημείο της αποκατάστασης της Άγιας Σχέσης. Στον θρόνο αποκαθίσταται ο Πατέρας, ο άγιος Θεός! Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν. Το εγώ εκτοπίζεται από την θέση του σφετεριστή του θρόνου της ψυχής, καθιστάμενο ένας απλός διαχειριστής της πραγματικότητας κάτω από την θεϊκή παλμοδόνηση. Αποκαθίσταται έτσι η άγια σχέση του Υιού με τον Πατέρα μέσα από την ελεύθερη ροή του Αγίου Πνεύματος. Την άγια σχέση αποκαθιστά η ζώσα ομολογία, η οποία εξάλλου έχει σφραγιστεί με την βάπτισή μας: συντάσσομαι με τον Χριστό, αποτάσσομαι τον Σατανά. Η αδιαπραγμάτευτη υπογραφή της Χριστότητας μας καθιστά, ως ουρανώ και επί της γης, Υιούς Θεού, κληρονόμους του Βασιλείου του, αδελφούς με τον ουδέποτε εκπέσαντα Υιο του, και γι’ αυτό Λυτρωτή μας, τον Χριστό. Στο μυστήριο της Υιότητας, δηλαδή της Χριστότητας, λειτουργείται η ενότητα των ανθρώπινων ψυχών. Οι αναστημένες συνειδήσεις αποτελούν την μαγιά για την ανάσταση όλων των ανθρώπων, ολόκληρου του πνευματικού σώματος του Ανθρώπου μέσα στο μυστήριο της ενότητας με το ΟΛΟΝ.

*

Άσκηση, το δώρο της αγάπης

Το να δεχτεί να σε εκπαιδεύσει ένας πνευματικός οδηγός, αποτελεί υψηλή έκφραση αγάπης. Αφού σου φωτίσει την θεϊκότητα σου, στρέφεται, ενίοτε με σφοδρότητα, στα αδύναμα σου σημεία που εμποδίζουν την επέκταση σου και την πλήρη σου αποκατάσταση ως αγγελικού όντος. Μέσα στο παιγνίδι της ανάπτυξης που ούτως ή άλλως είναι η ίδια η ζωή μας, τίποτα δεν είναι «αληθινό» εκτός από τον ζώντα Θεό και τον Υιό του… Αδυναμία δεν υπάρχει στον τέλειο Υιό του Θεού. Ο Θεός ποτέ δεν είδε τίποτα λιγότερο από εκείνο που ο ίδιος δημιούργησε. Ευτυχώς! Όλη η αυθαιρεσία της διαχείρισης της ζωής που μας εμφύσησε ως την ανάστασή μας, δεν νομιμοποιείται από το βλέμμα του. Μας έχει χαρίσει το ταξίδι! Ο Θεός βλέπει μόνο το βάθος της θέλησης, της πρόθεσης μας. Βλέπει αυτό που υπογράφουμε ως προοπτική δική μας και του κόσμου. Αυτή η βαθειά πρόθεση για το καλό καθιστά ευτυχώς άσφαιρες τις επιμέρους κινήσεις μας. Τις αναιρεί ως προς το αρνητικό τους μέρος. Η ασφάλεια μας βρίσκεται στην αθωότητά μας. Το παιδί μέσα μας είναι πάντοτε ασφαλές στην αγκαλιά του Πατέρα του. Το Αστρόπλοιο αφού επέλεξες να μπεις μέσα θα σε ταξιδέψει εκεί όπου δεν πάτησε ποτέ κανείς. Ο Κυβερνήτης θα σε ταξιδέψει με ασφάλεια στον προορισμό σου που δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ίδιο το Βασίλειο, την Δημιουργία.

*

Ο ανένδοτος αγώνας της στρατιάς του φωτός

Τίποτα λιγότερο μην αποδεχτείς από την θεϊκότητά σου, την θεία λειτουργία του όντος σου που είναι το φως, η χαρά, η ροή με την ζώσα ζωή και τον συγκλονιστικό στροβιλισμό. Τίποτα λιγότερο από την κρυσταλλική λειτουργία του νου! Την κένωση του δηλαδή από την σκέψη που ενέχει αντίθεση, και την πλήρωσή του από φως, χαρά, Λάμψη. Αυτό είναι εξάλλου ο Ραφαήλ εντός: ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου ως Λάμψη! Κανείς να μη συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από την Χριστότητά του. Την ανάκτηση του βασιλείου της Υιότητας. Μη φοβηθείς! Μη φοβηθείς καν να φοβηθείς! Έχεις υπερασπιστή της ψυχής σου: τον Χριστό, Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου.

*

Ένα φως μεσολάβησε και άλλαξε τον ρουν της ιστορίας μας και του κόσμου!

Αθήνα, 22 Ιουνίου 2009

Το πνευματικό ηχείο της γης εκπέμπει μωβ αγάπη σε κάθε ανθρώπινο ον…

Το πεδίο διαπερνά τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η κατακράτηση σε ένα «κουτί» μέσα στον εγκέφαλο της ενέργειας του πεδίου, λέγεται εγώ. Η ανάδραση από την σύγκρουση των πέντε αισθήσεων με το περιβάλλον δημιουργεί εκδοχές αντίληψης. Το κουτί αυτό παράγει μέσα από την σκέψη λόγο.

Το ζητούμενο είναι να συνδεθεί ο βιο-υπολογιστής του ανθρώπινου νου με τον παγκόσμιο πνευματικό ιστό!

Το ρεύμα για την λειτουργία αυτού του βιο-υπολογιστή είναι δωρεάν! Είναι το δώρο, η εκχώρηση της ζωής. Η χρήση εναπόκειται στην ελεύθερη επιλογή κάθε ανθρώπου. Διαφορετικά κάνει συμβατική χρήση του υπολογιστή και για όσο διάστημα του επιτρέπει η ενεργειακή του φόρτιση.

Αν ο άνθρωπος συνδεθεί με τον παγκόσμιο πνευματικό ιστό τότε έχει πρόσβαση στην κοσμική πληροφορία! Δέχεται αντίστοιχα διαρκείς «ενημερώσεις» και «update».

Το νέο update που μεταφέρουμε είναι σύνδεση με τον παγκόσμιο πνευματικό ιστό χωρίς να χρειάζεται η σκέψη! Αυξάνεται η ταχύτητα πρόσβασης!

*

Προς τους αδελφούς της γης από όπου κι αν προέρχονται οι οποίοι επέλεξαν την Ελλάδα

Όλοι είστε καλοδεχούμενοι! Εμείς οι αληθινοί Έλληνες σας υποδεχόμαστε με όλη μας την αγάπη στην χώρα του Ξένιου Δία, στην χώρα του Φωτός και του Λόγου που οι χριστιανοί αποκαλούν Χριστό. Δυστυχώς η παγκόσμια οικογένεια των ανθρώπων είναι ακόμη μακριά από την συνείδηση της ενότητας, της ισότητας και της αδελφοσύνης. Ο συμπαντικός νόμος της αγάπης λέει αυτός που έχει να δίνει σε αυτόν που δεν έχει, σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που ανταλλάσσουμε είναι πάντοτε αμοιβαίο! Με χαρά παίρνουμε και εμείς με την σειρά μας αυτό που εσείς έχετε να μας δώσετε. Και πάνω από όλα την καρδιά σας! Οι πολιτικοί, θρησκευτικοί, και κάθε είδους ιδεολογικοί διαχωρισμοί, είναι μακριά από την αλήθεια του ανθρώπου και το θέλημα του Θεού στην γη που είναι η δημιουργική συνύπαρξη για την χαρά όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων. Καθώς ο ύψιστος νόμος που διέπει την ζωή είναι η αγάπη, αυτή είναι και η μόνη διασφάλιση της ανθρώπινης ευτυχίας. Όσοι σας στερούν αυτό που η αγάπη υπαγορεύει, το στερούν πρώτα από τον εαυτό τους. Αυτή είναι εξάλλου η δικαιοσύνη του Θεού… Τα αίτια της ανισορροπίας που προκαλεί η αδικία, ανάγονται πολύ πιο πέρα από αυτό που προφανώς φαίνεται: την απληστία των οικονομικά ισχυρών. Η καρδιά όμως μπορεί να κάνει ό,τι οι θεσμοί και τα κράτη αρνούνται. Και στην καρδιά των Ελλήνων μπορείτε να βρείτε φιλία και απαντοχή. Έτσι ήταν η Ελλάδα πάντα στους αιώνες: ο καρδιακός νους του κόσμου. Σας απευθύνουμε μια κίνηση καρδιάς. Ας μην μπούμε στο αδιέξοδο παιγνίδι του μίσους από το οποίο κανείς δεν βγαίνει νικητής. Η ανθρωπιά και η επίκληση του ενός Θεού είναι βέβαιο πως ανοίγει λύσεις… Και αυτό επιλέγουμε να το εμπιστευτούμε περισσότερο από τον φόβο, το μίσος και την βία.
Καλώς ήρθατε στη Ελλάδα!

*

Αγία παρασκευή του νου για την θεία λειτουργία του

Ακούς αυτό που έχεις να δώσεις.

Ο τέλειος έλεγχος της σκέψης είναι μέσα από την εργασία.

Αν δεν κλάψεις, δεν γελάσεις, δεν παίξεις, δεν έχεις ζώσα ψυχή… Θα πλήξεις.

Τα συναισθήματα να τα εκφράζεις την στιγμή που συμβαίνουν.

Η παρούσα στιγμή πάντοτε καίγεται σαν το διαμάντι χωρίς να αφήνει ίχνη.

Περιγράφεις αυτό που πιστεύεις ότι ζεις, όχι αυτό που έχεις ζήσει.

Αν ζεις στο παρόν είσαι άγγελος. Είσαι επιτυχημένος!

Ο φόβος είναι πάντοτε παρελθόν.

Ο Θεός είναι πάντοτε στο απειροστικό σημείο της στιγμής.

Το τώρα δεν είναι ορατό στον άνθρωπο.

Ο Θεός σε βλέπει ακίνητο.

Όταν μείνεις χωρίς σώμα, η ψυχή γίνεται μικρή μπροστά στον Θεό. Αντιθέτως εδώ στην γη το εγώ είναι τεράστιο ως προς τον Θεό ο οποίος είναι μικρούλης…

Ό,τι κάνεις να το προσφέρεις!

*
Ο απλότητα δίνει το μέτρο του φυσιολογικού ανθρώπου που έχει φτερά. Μέσα στην απλότητα συντάσσεται η Δύναμη.

Ο Ραφαήλ μπορεί να μιλήσει μέσα από οποιονδήποτε άνθρωπο που έχει καρδιά.

Η έλλειψη αντίληψης λειτουργεί την καρδιά.

Πρώτα γεννιέται η λύση και μετά το πρόβλημα.

Να εμπιστευτείς το μικρούλι που υπάρχει μέσα σου…

Όταν χαίρεσαι αυτό που κάνεις και το προσφέρεις με αγάπη, έχεις όλη την ευλογία του Θεού.

Να εμπνέεσαι παίζοντας! Να νιώθεις ωραία με τον εαυτό σου! Να είσαι πρωτότυπος!

Να τολμήσεις να βγεις από την ασφάλειά σου.

Μέχρι να βρει ο άλλος τον δάσκαλο μέσα του παίζεις τον ρόλο του δασκάλου.

Αν αυτόν που επιλέγεις ως δάσκαλο δεν τον αγαπήσεις βαθειά και αμετάκλητα, δεν μπορείς να διδαχθείς από αυτόν.

Είναι πάντοτε μια πρόκληση να δώσεις ό,τι καλύτερο έχεις όταν είσαι μπροστά σε δυο καινούργια μάτια.

Να βγάλουμε από μέσα μας τον φόβο!

Γιατί όλοι όσοι κατοικούν στην επιφάνεια της γης, ανεξάρτητα σε ποιο σημείο της γήινης σφαίρας βρίσκονται, νιώθουν ότι είναι «από πάνω»;

Απλούστατα η γη δεν υπάρχει! Ούτε ο άνθρωπος! Το μόνο που υπάρχει είναι ένα παλλόμενο πεδίο.

Ο κόσμος είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα το οποίο μεταφράζεται ως τέτοιο από ένα άλλο ηλεκτρομαγνητικό κύμα που είναι ο άνθρωπος!

Ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε ποτέ!

Το πεδίο εκπέμπει συχνότητες ταλάντωσης. Δημιουργεί κέντρα ισχύος αντίληψης της ταλάντωσής του για πολλαπλές ανταποκρίσεις στον τρόπο που ταλαντώνεται.

Ο Άνθρωπος είναι ένας! Ένα Ον.

Είμαστε αισθητήρες ταλάντωσης του πεδίου.

Το πεδίο αυτοπαρατηρείται. Διαχέεται μέσα σε κάθε σημείο της παρατήρησής του.

Αυτό το φαινόμενο είναι αθάνατο. Ο άνθρωπος δεν είναι.

«Παιδίον εγεννήθη εν ημίν…» Πεδίο!

Όταν ζητάς την αθανασία δεν θέλεις τον Θεό.

Το μήνυμα της έλλειψης είναι ψευδές ως προς τον Θεό.

Το πεδίο είναι καθαρή αγάπη! Μητέρα και Πατέρας!

Είναι στη φύση του κακού να εκλείψει.

Δεν μπορείς να κατασκευάσεις τίποτα που δεν μπορείς να αντιληφθείς.

Ο δρόμος είναι άσκηση, προσευχή, χαρά!

Τώρα το ρεύμα είναι εναλλασσόμενο. Θα γίνει συνεχές!

Προσευχή είναι η διαρκής αίσθηση του φωτός και της αγάπης στο σημείο όπου είσαι.

Σήκω στα δύο σου πόδια! Και στη συνέχεια αναστήσου! Πέταξε!

Η Ελλάδα είναι ο χώρος φωτός της κεντρικής δεξαμενής του πεδίου. Είναι ο οφθαλμός του κόσμου!

Το πεδίο δεν έχει πρόθεση. Παίζει!

*

Η κόλαση είναι εκεί όπου κολλάς εσύ! Αυτή είναι η βολφρα-νιακή παγίδα। Υπάρχει σαν πεδίο. Σε τυλίγει μέσα σε επηρειακό «σελοφάν» και δεν μπορείς να βγεις. Η αγάπη τότε συστρέφεται, γυρίζει προς τα μέσα αντί να εκπέμπεται προς τα έξω. Τότε ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος, νιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ενώ υπερασπιστής του είναι ο Θεός. Κανείς δεν εξαιρείται από αυτή την εμπειρία αφού άρχων του κόσμου τούτου είναι ο Σατανάς. Μπορούμε όμως να μάθουμε πώς να βγαίνουμε! Μόνον η χάρις του Θεού σε βγάζει από την επήρεια αυτή. Δεν πρέπει όμως να φοβηθείς, ούτε να στραφείς να κοιτάξεις πίσω, όπως είπε ο Θεός στον Λωτ. Μπροστά! Στο παρόν, στο τώρα, στην αγάπη, στην χαρά. Δεν έγινε ποτέ τίποτα! Δεν χρειάζεται τίποτα να σκεφτείς, τίποτα να αναλύσεις. Ειπέ λόγον! Όπως ζητήθηκε από τον Μωυσή. Δηλαδή εμπιστοσύνη στην δράση της χάριτος. Είσαι παιδί του Θεού! Ο Θεός σε διεκδικεί απολύτως! Και ένα τοις εκατό από την αγάπη και την αφοσίωση που Του οφείλεις αν την στρέψεις αλλού, τότε κινδυνεύεις από την βολφρανιακή παγίδα. Η απάντηση είναι το παρόν. Είσαι το παρόν σου!

*

Τα πάντα εν πάσι Χριστός

Ο Χριστός είναι η οντολογική πραγματικότητα της ζωής μας! Εκείνος είναι η αιώνια στιγμή και το άπειρο σημείο της πρόσβασης μας προς το όλο πράγμα। Το φως του κόσμου! Η χαρά και η χάρις! Το μόνο ΓΕΓΟΝΟΣ. Η καθαρή αγάπη. Στους αιώνες των αιώνων αμήν.

Το αόρατο ντόμινο

Είναι συγκλονιστικό να δει κανείς πώς περπάτησε ο Χριστός στην γη… Έζησε ως άνθρωπος και δεν εξαιρέθηκε από τίποτα ανθρώπινο. Στο μόνο που δεν ακολούθησε την ανθρώπινη μοίρα είναι στην διάσπαση του μυστηρίου της ενότητας. Δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει: «Εγώ και ο Πατήρ μου εν εσμέν!» Εκείνο ήταν το σημείο της δύναμης του το οποίο καταθέτει στους αιώνες υπέρ του ανθρώπου και με το οποίο θαυματούργησε και νίκησε κατά κράτος τον δαίμονα. Περπατώντας εντελώς μέσα στις ανθρώπινες διαδρομές χωρίς να αποκλείσει ή να εξαιρέσει κανέναν άνθρωπο -ει μη μόνο τους υποκριτές οι οποίοι μόνοι τους αυτοαποκλείονται- έριξε τον προβολέα του θεϊκού φωτός σε κάθε πτυχή, σε κάθε σημείο των δρώμενων της γης εξαγιάζοντας και λυτρώνοντάς το εσχατολογικά. Δεν περιορίστηκε σε «εκλεκτούς» ούτε σε σεσωσμένους. Αγκάλιασε τον άνθρωπο καθολικά, όπου τον βρήκε, όπως τον βρήκε, χωρίς να τον κρίνει, αποκαλύπτοντάς του το μυστήριο της Υιότητας: πως κάθε ανθρώπινον ον είναι αγαπημένο παιδί του Θεού. Δεν φοβήθηκε υπέρ του ανθρώπου να σπάσει τα όρια κάθε νόμου! Μπήκε μπροστά στον Σατανά υπερασπιστής και κραταίωμα του ανθρώπου. Σοκάρισε τα ιερατεία και τους Φαρισαίους συναναστρεφόμενος πόρνες, και κάθε μορφής για το κατεστημένο «μιασμένους»… Έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους ως ένας από αυτούς. Έτρωγε, έπινε, περπάτησε σε κάθε τόπο για να τον αναστήσει. Ο Χριστός δεν έκανε φιλανθρωπία υπέρ του ανθρώπου αλλά την ύψιστη θεουργία του Φωτός! Και το ίδιο κάνει και σήμερα…

Το παγκόσμιο δίκτυο του Φωτός στη γη

Κάθε φωτεινό ον είναι μέρος του παγκόσμιου δικτύου του φωτός στη γη! Αυτό το δίκτυο επιτρέπει την παλμοδόνηση της γης από το θεϊκό πεδίο της καθαρής αγάπης που δημιουργεί, συντηρεί και συνέχει όλη την Δημιουργία। Κανένα φως που εκπέμπεται στο δίκτυο αυτό, όσο αδύναμο κι αν είναι, δεν είναι αμελητέο! Όπως οι στύλοι της ΔΕΗ, κάθε φωτεινό ον μεταφέρει το φως σε σημεία, ανάλογα με την ισχύ του. Όταν πέφτει η τάση, μειώνεται η ένταση του φωτός. Και αυτό γίνεται με την μείωση της χαράς εντός. Στερούμε δηλαδή από τους συνανθρώπους μας υψηλότερη ποιότητα και δόνηση φωτός. Αυτό το δίκτυο του φωτός στο οποίο επιστατεί ο ίδιος ο Χριστός που είναι το φως του κόσμου, είναι αισθητοποίηση της αόρατης, ουράνιας Σχολής του Φωτός. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο αστείες είναι οι εσωτερικές σχολές και τα σχήματα μαθητείας υποτιθέμενων μαθητών σε υποτιθέμενους δασκάλους. Ένας είναι ο δάσκαλος: το Φως, ο Χριστός. Και μία η Σχολή: η σχολή του Φωτός στην οποία εντάσσεται αυτοδικαίως κάθε ανθρώπινο ον το οποίο ενδύεται το φως, και ως φωτεινό ον πλέον ιεραρχείται κατά την ένταση και την ποιότητα του φωτός που εκπέμπει.

Φως από το φως Σου

Μια απλή κίνηση: delete!

Mέσα στην πραγματικότητα του Μάτριξ κάθε στιγμή που οι εκδοχές του νου, δικές μας και των άλλων, ορθώνονται απειλητικές, υπάρχει πάντοτε έξοδος: μηδενίζουμε όλα τα μέχρι το σημείο εκείνο δεδομένα! Μένουμε κενοί, λευκοί, αθώοι. Ένα γνωρίζουμε, ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα! Και τότε γίνεται ακαριαία εμβάπτιση στην ακένωτη δεξαμενή της θεϊκής μας δυνατότητας. Το φως το οποίο αναβλύζει, ξέρει τον τρόπο να μας θεραπεύσει, να μας εμπνεύσει, να μας καθοδηγήσει.

*

Δεν έγινε ποτέ τίποτα

Ο νους είναι δέσμιος του παρελθόντος!Ό,τι κι αν σκεφτεί, δεν είναι φρέσκο. Είναι ήδη παρελθόν. Γιατί η ΑΕΙΖΩΙΑ, δηλαδή ζωή ενταγμένη στην θεϊκή ροή, είναι στο άχρονο! Άρα ό,τι και αν σκεφτεί ή συλλάβει ο νους, είναι στην καλύτερη περίπτωση περιορισμός που κάτι απλώς μπορεί να σημάνει. Όταν το σημαινόμενο του νου ανοίγεται πέρα από την συμβατική, γραμμική αντίληψη, τότε ανοίγονται κρουνοί μη λεκτικής πρόσληψης. Το μόνο που συμβαίνει πέρα από τον νου είναι χαρά! Συμμετοχή στην μεγάλη γιορτή της Ζωής από την οποία ο άνθρωπος με την παρούσα περιορισμένη συνείδηση απουσιάζει!

*

«Μια Λάμψη ο άνθρωπος, κι αν είδες, είδες»

Και μια σημειακή γνωριμία με τα πράγματα είναι ο άνθρωπος, θα πρόσθετα, Οδυσσέα… Σημειακά παίρνει γεύση από όσα τον υπερβαίνουν! Γεύση από το άπειρο, το άχρονο, γεύση από την αγάπη, την χάρη, γεύση από το φως και τον απειρότροπο στροβιλισμό του… Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει τι είναι ζωή, γιατί έστω σημειακά γνωρίζει την γεύση της! Το βέβαιο είναι ότι ο βαθμός της ζωής μέσα μας, της ενεργού δηλαδή σύνταξής μας με την θεϊκή ροή, είναι ο βαθμός της χαράς που νιώθουμε ζώντας!

*

Το πάγωμα σε μια ελλειματική πραγματικότητα

Είναι άδικο για τον άνθρωπο να εγκλωβίζεται, στιγμιαία ή σε διάρκεια, σε μία ελλειματική πραγματικότητα του εαυτού του. Σε κάτι δηλαδή λιγότερο από την χαρά και το φως που είναι η φύση του και τα δώρα της θεϊκής του πατρίδας. Κάτω από διαφορετικές περιστάσεις μπορεί κανείς να παγιδευτεί σε μία τέτοια έλλειψη. Η επαναφορά, το νήμα της Αριάδνης για την έξοδο από τον Λαβύρινθο του νου, είναι πάντοτε η αναγωγή στην πρωτογενή μας ταυτότητα! Ο αυτοπροσδιορισμός ως παιδί του Θεού! Σε εκείνον καταφεύγεις, και εκείνος λύνει τα δεσμά, είτε είναι πρόσκαιρα είτε σε διάρκεια, που η έστω στιγμιαία μη εγρήγορση μπορεί να προκαλέσει. Και τι σημαίνει εγρήγορση; Σταθερός συντονισμός με αυτό που «παίζει» πίσω από αυτό που φαίνεται. Και αυτό είναι πάντα Θεός. Για τις αγγελικές συνειδήσεις, ο συντονισμός αυτός δεν διακόπτεται. Μπορεί όμως, κάτω από ορισμένες περιστάσεις, να υποστούν τα «παράσιτα» καθώς από συμπόνια υπερβαίνουν τα όρια που ο Θεός έχει ορίσει, εισπράττοντας την δαιμονική επήρεια του περιβάλλοντος. Η πραγματικότητα, διαρκώς εναλλάσσεται, το ίδιο και η αντίληψη μας για αυτήν. Αυτό που παραμένει σταθερό είναι η σύνδεσή μας με αυτό που έχουμε βαθύτερα «υπογράψει» ως δική μας πραγματικότητα. Εκεί βρίσκεται η ασφάλεια και το σημείο της επαναφοράς μας από κάθε παρεκτροπή του νου ή δαιμονική επήρεια που, εξάλλου, δεν απηχεί καμία πραγματικότητα πέρα από αυτήν της ψευδαίσθησης. Ό,τι κι αν γίνεται στο Μάτριξ, δεν έχει αληθινή υπόσταση. Δεν έγινε ποτέ τίποτα! Τα παράσιτα -ή αλλιώς δαιμονική επήρεια- στο σταθερό σήμα που είναι ο Θεός είναι αναπόφευκτα μέχρι ενός σημείου, εδώ όπου άρχων του κόσμου τούτου είναι ο Δαίμονας, δηλαδή η ελαττωμένη συνείδηση. Και παραμένει ελαττωμένη γιατί δεν ποθεί την επιστροφή στο μυστήριο της ενότητας από τo οποίo αυτοεξαιρέθηκε. Ο άνθρωπος όμως, ο αγαπημένος γιος του Θεού, δεν βρίσκει ανάπαυση παρά μόνο στην αγκαλιά του Πατέρα του, στην ανάκτηση της Χριστότητας η οποία είναι η αληθινή του φύση. Γι’ αυτό και εκεί καταφεύγει! Και στην στοργικότητα των αγγέλων που κάθε στιγμή, με την αδιάλειπτη φωτεινή τους συμπαρεύρεση στα ανθρώπινα δρώμενα του θυμίζουν τα φτερά του. Ευτυχώς έχουμε τον Ραφαήλ, τον υπέροχο άγγελό μας, να μας διασώζει και να μας καθοδηγεί στο φωτεινό μονοπάτι… Χαίρε Ραφαήλ, αγαπημένε!

Η κατανόηση της λειτουργίας του νου επιτρέπει στην καρδιά την επαναφορά της θείας λειτουργίας του ανθρώπινου όντος.

Δώρα από τον Ραφαήλ
Αγ. Παρασκευή, 15,16,17 Ιουνίου 2009

Για τα κύματα Θ του εγκεφάλου η εγρήγορση θεωρείται ύπνος!

Το εγώ δεν παραδέχεται ότι συνολικά είναι λάθος.

Όταν είσαι επιεικής δεν χρειάζεσαι απολογητική στάση ζωής.

Ο άγιος είναι επιεικής με τον εαυτό του και τους άλλους.

Το κλάμα όπως και το «μ’ αγαπάς;» είναι υποκρισία. Απλώς σου πατάνε την ουρά σου…

Ο νους πρέπει να λειτουργεί σε μια αναλογία ένα προς τρία σε σχέση με τον εαυτό και τους άλλους. Ένα ως προς την καθημερινή διεκπεραίωση του εαυτού, και τρία ως προς την δραστηριότητα προσφοράς προς τους άλλους.

Για να έχεις πρόβλημα πρέπει να έχεις δημιουργήσει πρόβλημα!

Η ενοχή με την οποία χρεώνεις τους άλλους είναι μίσος.

Όταν η σκέψη δεν είναι απλή, είναι δαιμονική. Η σύνθετη σκέψη επιτρέπεται μόνο όταν πρόκειται να βοηθήσει τους άλλους. Απλότητα στη σκέψη σημαίνει ταξινόμηση, αφαίρεση, κατανόηση.

Ο συναισθηματισμός δεν ενέχει την αγιότητα του φωτός. Αντιδράς σύμφωνα με ό,τι νιώθεις και όχι με ό,τι συμβαίνει.

Αντί νους σιωπή!

Τον νου τον αντικαθιστάς με την χαρά.

Υπάρχουν 12 στερεότυπες συμπεριφορές του νου, 9 πρότυπα, και 24 συναισθηματικές πλατφόρμες καθώς και οι μεταξύ τους συνδυασμοί.

Καθαρότητα χρειάζεται όχι συναίσθημα.

Σαν να βλέπεις 12 ταινίες: από το ραχάτι έως την απόγνωση.

Όπου υπάρχει γλώσσα, γλωσσική έκφραση, υπάρχει εγώ.

Είσαι ό,τι σκέφτεσαι.

Όταν σκέφτεσαι, δεν υπάρχεις πραγματικά.

Χρειάζεται να κατανοήσεις την λειτουργία του νου για να αφήσεις την καρδιά να λειτουργήσει.

Ο νους λειτουργεί με την αυτολύπηση, την αυτοδικαίωση και την αιτιολόγηση.

Να κρίνεις τους άλλους μόνον αν είσαι φωτισμένος, δηλαδή τους αγαπάς και θέλεις να τους βοηθήσεις.

Σε έναν λυτρωμένο δεν φταίει ποτέ κανείς.

Αυτός που κρίνεις πονάει! Με κάθε τρόπο σου ζητά βοήθεια.

Η απόλαυση είναι η αρχή της μάθησης.

Στην ελευθερία σε οδηγεί η καρδιά σου και η αγιότητά σου.

Αν έχεις καρδιά, δεν χρειάζεσαι καμία μέθοδο!

Αν συγχωρήσεις τον εαυτό σου, αθωώνεσαι. Και τότε αθωώνεις όλους τους ανθρώπους.

Μειώνεις τους άλλους για να μη διδάσκεσαι από αυτούς.

Η πραγματική αγάπη είναι «ουδέτερη». Έχει μόνο φωτεινότητα. Δεν κινείται από έλλειψη ούτε από συμβόλαια ή αναδράσεις ως προς τους άλλους.

Μισείς γιατί είσαι μισός.

Πηγαίνεις στην τράπεζα (σχέση) για ανάληψη όχι για κατάθεση. Για να πάρεις όχι να δώσεις.

Αν είσαι ευτυχισμένος, όποιον και αν παντρευτείς θα τον κάνεις ευτυχισμένο.

Αν εσύ αγαπάς, ο άλλος θα σε αγαπήσει.

Να νιώθεις χαρά γιατί τώρα ξέρεις τι παίζεται.

Η χαρά των χαρούμενων είναι η λύπη των λυπημένων.

Για να αγαπήσεις, πρέπει να έχεις ψυχή. Αλλιώς αγαπάς με ό,τι έχεις.

Το δωρεάν μόνον οι άγιοι το γνωρίζουν.

Αν δεν έβλεπες την γυναίκα σου σαν πόρνη, δεν θα πήγαινες με πόρνες! Σημαίνει ότι την διχοτόμησες.

Η μόνη χαρά που μπορείς να έχεις είναι η αλήθεια.

Η προσπάθεια για αποδέσμευση σε βυθίζει βαθύτερα στη δέσμευση. Επειδή το σκέφτεσαι!

Το παρελθόν είναι φωτογραφίες! Άλμπουμ με φωτογραφίες που κρατά ο νους. Δεν είσαι υποχρεωμένος να σου αρέσουν
όλες.

Το πραγματικό συναίσθημα σε ελευθερώνει.

Χρειάζεται θάρρος και δύναμη!

Ο αληθινός έρωτας είναι ξεκλείδωμα του νου! Είναι επικοινωνία!

Ο έρωτας είναι ακινησία όχι κίνηση!

Όποιος πιέζεται από όσα λέγονται, δεν θέλει να αλλάξει.

Την στιγμή που ακούς την αλήθεια αφήνεσαι στο Φως!

*

Αποκαλύπτουμε την πονηρία του ανθρώπινου νου.

Μην υποκύπτεις στην πολυτέλεια της σκέψης!

Ο Θεός, το καλό, είναι ΕΔΩ μαζί με αυτά που λέγονται.

Για να μη σε πολεμάει ο νους, χρειάζεται διαρκώς να εργάζεσαι.

Μέσα από σκληρή εκπαίδευση άντεξα τον Θεό, τον εαυτό μου και τους άλλους.

Όταν κάνεις μόνο αυτό που σου αρέσει, γίνεσαι τέρας!

Ο νους είναι εκείνος που παγιδεύει τις φυσικές δυνάμεις. Ό-ταν σηκώνεσαι το πρωί και νιώθεις βαριά, ο νους έχει παγιδεύσει το σώμα σου την νύχτα.

Ο εγκέφαλος λειτουργεί συνήθως με κύματα Α έως Δ. Τα κύματα Θ, τα θεϊκά κύματα, είναι εκείνα που τον αναζωογονούν και τον συνδέουν με την πηγή του. Είναι η κατάσταση της προσευχής.

Το σώμα ξεκουράζεται όταν ο νους συντονίζεται με την θεϊκή συχνότητα Θ. Τον συντονισμό αυτόν τον εμποδίζουν πράξεις ασύμβατες προς την συνείδησή μας.

Τα κύματα Α, η κατάσταση εγρήγορσης, είναι συχνότητα με μικρό εύρος. Σε αυτή την κατάστασης συνείδησης δεν υπάρχει ξεκούραση.

Λαμβάνουμε περίπου τρισήμισι δισεκατομμύρια πληροφορίες κάθε πέντε λεπτά.

Μία οξεία αίσθηση ή συναίσθημα, στην συνήθη εγρήγορση σε καταβάλλει άμεσα.

Να μη σκέφτεσαι! Η σκέψη επιβαρύνει τον εγκέφαλο με άχρηστο φορτίο.

Αντί να σκέφτεσαι, να προσεύχεσαι αδιαλλείπτως. Να έχεις δηλαδή χαρά.

Το πρωί που ξυπνάς, ο νους να οδηγείται στην χαρά.

Ο νους, μέσω της αναπνοής, εφελκύει ρεύμα το οποίο τον μετατρέπει σε κεραία. Αυτοπροσδιορίζεται ως κεραία. Έτσι μπορεί, όπου στρέφεται να συλλαμβάνει αντίστοιχα πράγματα.

Όταν λες το όνομά σου, αυτοπροσδιορίζεις την υποδομή της συνείδησης ως εγώ.

Η κεραία αυτή που λέγεται εγκέφαλος, στρέφεται προς διάφορες κατευθύνσεις: στην χαρά, τον πολιτισμό, την γλώσσα, τα πρότυπα, τις κοινωνικές δομές κ.λπ.

Ο εγκέφαλος μόνο στρέφεται (προς διάφορες κατευθύνσεις), δεν κάνει τίποτα άλλο! Απλώς επιλέγει το πού στρέφεται.

Οι βασικές «στρέψεις» του νου είναι δεδομένες μέσα στο μάτριξ της πραγματικότητας.

Να βάλουμε δορυφορική κεραία! Επιλέγουμε μόνο τοπικά κανάλια.

Η νέα λήψη είναι η ΧΑΡΑ!

Να είσαι στην συχνότητα των κυμάτων Α και ταυτόχρονα Θ. Να βυθίζεσαι, δηλαδή, στον ωκεανό του Θείου.

Όταν το σώμα-νους συντονίζεται με τον Θεό, τότε ξεκουράζεσαι. Αυτοαγιάζεις.

Η δορυφορική κεραία είναι η ΧΑΡΑ!

Ο αθώος είναι στο ΤΩΡΑ. Έχει αφήσει το τιμόνι του νου.

Η λέξη Θεός και η λέξη θάνατος αρχίζουν και οι δύο από το γράμμα θήτα. Επισημαίνεται το ότι όποιος δεν έχει Θεό έχει θάνατο!

Σεβασμός της ζωής σημαίνει χαρά!

Ο Θεός μας χάρισε την ζωή. Το μόνο που θα μας ρωτήσει είναι αν την χαρήκαμε…

Χαρά είναι η αυτοσύμπτυξη στο φως!

Ο Θεός δεν ζήτησε ποτέ τίποτα από τον άνθρωπο! Ούτε καν από τους απεσταλμένους του. Εκείνοι μόνοι τους αποφασίζουν να δείξουν στους ανθρώπους την χαρά!

Η προσευχή δεν είναι λέξεις. Προσευχή είναι η χαρά!

Δεν χρειάζεται με τις προσευχές μας να υποδεικνύουμε στον Θεό τι να κάνει. Η αθώα προσευχή όμως μπορεί να πει: «Αυτό μου το δείχνει ο Θεός για να παρακαλέσω γι’ αυτό…»

Όλοι λάβατε το πνευματικό σας όχημα, άξιοι και μη! Είμαστε μες στο σκάφος του Χριστού και ταξιδεύουμε με ασφάλεια. Αυτό είναι η χαρά!

Μετά τον Χριστό ο άνθρωπος μπορεί πλέον να ανθίσταται στον Εωσφόρο. Οι συνθήκες είναι υπέρ του ανθρώπου!

*

Ο νους δεν αντιλαμβάνεται το μεγάλο, τον Θεό, γιατί δεν το καταλαβαίνει. Δεν αντιλαμβάνεται καν ότι η γη κινείται!

Η γνώση προϋπάρχει της σκέψης.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι απλώς διατυπωτής περιοχών που αγνοεί. Ταξινομεί για να μη φοβάται το άγνωστο. Αποφεύγοντας όμως το άγνωστο, χάνει και το γνωστό.

Ο νους φιλοσοφεί και ιδεολογεί για να μη φοβάται! Απασχολεί έτσι την προσοχή του. Με αυτό τον τρόπο ξεχνιέται, αλλά φοβάται περισσότερο!

Οι ευφυείς φοβούνται περισσότερο γιατί η ευφυΐα τους μεγεθύνει το παρατηρούμενο.

Αγάπη χρειάζεται, όχι ταξινόμηση.

Η αγάπη είναι η απάντηση σε κάθε έλλειψη!

Κόλαση είναι η έλλειψη. Η ίδια η έλλειψη είναι η τιμωρία σου. Σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει η έλλειψη.

Το ζητούμενο είναι να σου αρέσει ο εαυτός σου. Αν σου αρέσει ο εαυτός σου, σου αρέσει και η δουλειά σου καθώς και ό,τι κάνεις.

Ο αληθινός βασιλιάς είναι απλός, ταπεινός, πλήρης. Απλώς φοράει την πνευματική του κορώνα.

Όταν χαίρεσαι με αυτό που κάνεις και το προσφέρεις στους άλλους κάνοντας τους ευτυχισμένους, τότε είσαι πλήρης και δεν σου χρειάζονται διδασκαλίες και σχολές.

Η κούραση είναι έλλειψη παρουσίας, εγρήγορσης.

Η κούραση είναι σφραγίδα παρελθόντος. Το παρόν, το τώρα, δεν έχει ποτέ κούραση!

Ο Ραφαήλ σας χαρίζει σήμερα τρία δώρα: αν επιλέξετε την ευτυχία να είστε άπειρα ευτυχείς, η σιωπή σας από δω και πέρα να είναι προσευχή, και να κάνετε θαύματα πάντα για το καλό και την χαρά των άλλων. Ο Χριστός είπε: «Α εγώ ποιώ, μείζων τούτων υμείς ποιήσετε».

*

Η αλήθεια σου είναι στο χάρισμά σου

Καθώς μέσα στα χρόνια ο μέγας Αναστολέας μουδιάζει τα χαρίσματα, τα "μη και τα δεν" όπως τον ονομάζεις, Οδυσσέα, ο άνθρωπος αναζητά την λύτρωση έξω και πέρα από τον εαυτό του… Στρέφει έτσι την πλάτη στο μόνο σημείο της σωτηρίας του: στο τάλαντο του, το οποίο είναι το νήμα της Αριάδνης προς την έξοδο από την ματαιότητα, εγγενώς φυτεμένο από τον Θεό σε κάθε ψυχή! Όταν χαρίζεσαι, όταν είσαι πρωτότυπος και δημιουργικός, όταν καις το λάδι στο καντήλι σου, η φλόγα ανάβει γοργά. Αυτό που είσαι το αποδίδεις! Και παραμένει ακένωτο… Σ’ αυτό το σημείο είναι όλη η χαρά και η ευλογία… Υπάρχει άραγε άνθρωπος που δεν έχει το ταλέντο να αγαπά;

Ένα συμβάν: ο Θεός!

Σε όλες τις διαστάσεις, τα σύμπαντα, τις δημιουργίες -ορατές και αόρατες- αλλά και μέσα στην ίδια την φυσαλίδα των ψευδαισθητικών πεδίων, ένα μόνο πράγμα συμβαίνει: Θεός! Εδώ στην γη το παιγνίδι της αυτεπίγνωσης και επέκτασης συμβαίνει κάτω από συνθήκες δυισμού και αντίθεσης, συνθήκες που ο ίδιος ο νους παράγει ή, πιο σωστά, αναπαράγει από τον πρώτο διδάξαντα, τον Εωσφόρο. Η συνείδηση που υπερβαίνει τον δυισμό και τις αντιθέσεις αναιρεί την ψευδαίσθηση! Στην πραγματικότητα αποχωρισμός από τον Θεό δεν συνέβη ποτέ ώστε να «νομιμοποιηθεί» ο δυισμός και η αντίθεση. Αφού όλα εντός του Θεού λαμβάνουν χώρα! Ένας Εαυτός υπάρχει! Εντούτοις η αίσθηση της ενότητας είναι θολή στα ψευδαισθητικά πεδία τα οποία η ανθρώπινη συνειδητότητα, ως άγγελος, καλείται να διαπεράσει με το Φως της πρωταρχικής Λάμψης που εκ καταγωγής εμπεριέχει.

Από το Άστρο Σου

Πρόσεξε!
Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γίνονται λέξεις.
Πρόσεξε τις λέξεις σου, γίνονται πράξεις.
Πρόσεξε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες.
Πρόσεξε τις συνήθειές σου, γίνονται χαρακτήρας.
Πρόσεξε τον χαρακτήρα σου, γίνεται ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ.

Έτσι απλά!
Υποσχέσου στον εαυτό σου

1. Να είσαι τόσο δυνατός που τίποτα να μην μπορεί να διαταράξει την γαλήνη του νου σου.
2. Να συζητάς για υγεία, ευτυχία και για το καλό με κάθε πρόσωπο που συναντάς.
3. Να κάνεις όλους τους φίλους σου να νιώθουν ότι έχουν κάτι ωραίο μέσα τους.
4. Να βλέπεις το κάθε τι από την ευχάριστη πλευρά του, και να επιδιώκεις την πραγματοποίηση των στόχων σου.
5. Να σκέφτεσαι μόνο το άριστο, να επιδιώκεις μόνο το άριστο και να προσδοκάς μόνο το άριστο.
6. Να ενθουσιάζεσαι για την επιτυχία των άλλων τόσο όσο ακριβώς ενθουσιάζεσαι για την δική σου.
7. Να μην επηρεάζεσαι από τα λάθη του παρελθόντος και να επιμένεις στις μεγαλύτερες επιτεύξεις του μέλλοντος.
8. Να έχεις χαρούμενη όψη πάντοτε, και να χαρίζεις ένα χαμόγελο σε όσους συναντάς.
9. Να αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο για την καλυτέρευση του εαυτού σου ώστε να μη σου μένει καθόλου χρόνος για να επικρίνεις τους άλλους.
10. Να μη σε ανησυχούν τα μικροπράγματα. Να είσαι ανώτερος στον θυμό σου, πολύ δυνατός στο φόβο και πολύ ευτυχής ώστε να μην επιτρέπεις στις δυσκολίες να σταθούν εμπόδιο στην πορεία σου.

Το δίκιο του ανθρώπου είναι η αλήθειά του

Αγ. Παρασκευή, 17.5.2009
Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς μπροστά στον Χριστό από το να υπερασπιστεί τον άνθρωπο; «Αν εσείς δεν την κρίνετε ούτε κι εγώ την κρίνω» είπε ο ίδιος ο Χριστός για την πόρνη. Δεν χρειάζεται υπεράσπιση ο Θεός σ’ αυτή την γη, αλλά ο άνθρωπος. Γεννήθηκα για την υπεράσπιση του Ανθρώπου! Γι’ αυτό και το δίκιο του με αφορά απόλυτα. Αυτό που εκείνος θεωρεί ή αντιλαμβάνεται ως δίκιο. Γιατί αυτό είναι και η αλήθειά του. Αν ακούγαμε τους άλλους θα τους αγαπούσαμε, είπες. Εδώ εξάλλου δεν ήρθαμε για να συμφωνήσουμε αλλά για να αγαπηθούμε! Και η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος για να συμφωνήσουμε. Έχουμε το δικαίωμα της προτίμησης αλλά όχι του διαχωρισμού. Ο «άλλος» είναι το δίκιο του! Αυτό το δίκιο το ακούω, το σέβομαι και το υπερασπίζομαι απολύτως. Γιατί πάνω σ’ αυτό το δίκιο του ανθρώπου, μικρό ή μεγάλο, στηρίζω την δέηση για την σωτηρία του. «Χριστέ μου κάνε απόψε ένα χατήρι κι οι τελευταίοι νά’ ρθουν πιο μπροστά…». Σαράντα χρόνια στην έρημο του κόσμου, πριν Σε συναντήσω, ένα μόνο πράγμα έκανα: με όλη μου την δύναμη συγκρατούσα τον κόσμο να μην πέσει πάνω μου και με συνθλίψει! Και σου παρέδωσα τον εαυτό μου ακέραιο. Όταν συναντηθήκαμε στην γη, επιβεβαίωσες κάθε αίσθηση, κάθε διαίσθηση και έμπνευση ζωής εντός μου. Βεβαίωσες συνταρακτικά, Εαυτέ μου, την Απάντηση με την οποία γεννήθηκα για να χαρίσω στους ανθρώπους. Μόνον Εσύ με άκουσες. Γιατί με χωράς αιώνια στο άπειρό Σου. Έτσι ανάστησες το αιώνιο παρόν της ζωής μου στο σημείο ΕΔΩ. Γνωρίζω τι σημαίνει να μη σε ακούν! Γνωρίζω τι σημαίνει να θέλουν να σου επιβληθούν. Και δεν θα το έκανα ούτε και αν επρόκειτο να επιβάλλω στην θέληση του άλλου τον Θεό. Γιατί ο Θεός δεν μπορεί να είναι έξω από την κατανόηση και την ελεύθερη βούληση του υποκειμένου, αφού η αλήθεια για κάθε άνθρωπο είναι στο σημείο όπου ο ίδιος την συναντά. Δεν θέλω τίποτα άλλο από το να είμαι η φίλη των ανθρώπων… Ακούω το δίκιο τους και υπερασπίζομαι την ελευθερία τους να το εκφράσουν και να το διεκδικήσουν. Αυτό εξάλλου είναι και η πεμπτουσία της διδασκαλίας της Δώρας περί Προσωπικότητας. Το δικαίωμα του ανθρώπου να υπερασπίζεται αυτό που κατανοεί, και να διαμορφώνει την προσωπικότητά του ελεύθερα και ανεξάρτητα από έξωθεν επιβολές. Έτσι διασφαλίζεται η αυθεντικότητα που τον διαφυλάσσει από την υποκρισία και την δουλοπρέπεια. Αυτό ακριβώς θέλω να διδάξω στα παιδιά μου και σε όλους όσους έχουν κάτι να πάρουν από μένα. Την ελευθερία να είναι ο εαυτός τους όπως τον αντιλαμβάνονται κάθε στιγμή, και να έχουν το θάρρος να τον υπερασπίζονται. Μόνον έτσι το πρόσωπο του ανθρώπου έχει ελπίδα οικειοθελώς να χυθεί μες στο απρόσωπο του Θεού, όχι ως «πολτός» αλλά ως μοναδική και ανεπανάληπτη ελεύθερη εκδήλωση Του. Έχω την βεβαιότητα ότι η ελευθερία, ο σεβασμός, το βάθος της φιλίας ανθρώπου προς άνθρωπο πάντοτε οδηγούν στο φως. Στο σημείο εξάλλου που βρισκόμαστε εδώ ΜΑΖΙ, ό,τι λέγεται απευθύνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ως ιερό, λυτρωτικό για όλες τις ψυχές, δρώμενο. Και μην ξεχνάμε ποτέ πως ο «άλλος» δεν είναι παρά ο εαυτός μας…

Η ΠΥΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ

«Ιδού, ίσταμαι επί την θύραν και κρούω, εαν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκ. 3,20).
Δεν χρειάζεται να αναζητάς τον Χριστό εδώ κι εκεί. Δεν είναι μακρύτερα από την θύρα της καρδιάς σου! Εκεί στέκεται και περιμένει, περιμένει, περιμένει… Έχει άπειρη υπομονή. Μέχρι να σε βρει έτοιμο να ανοίξεις, και να Τον αφήσεις να εισέλθει. Το άνοιγμα και η είσοδός Του γίνονται την ίδια στιγμή. Όμως δεν το πιστεύουν οι άνθρωποι αυτό. Ό,τι δηλαδή είναι τόσο εύκολο, τόσο απλό.

Τα δίκια και η αλήθεια του ανθρώπου

Αθήνα, 1.6.2009
Το δίκιο του ανθρώπου είναι πάντοτε η εκλογίκευση μιας απειλής. Και την απειλή μόνο η αγάπη την νικά! Ποτέ τα όπλα που η λογική του απειλούμενου εγώ αναζητά. Η αγάπη του Θεού στο πλάσμα του είναι δεδομένη. Η αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο είναι το ύψιστο δώρο της Υιότητας. Το μόνο που μας ζήτησε ο Χριστός. Απειλή νιώθει το εγώ όταν χάνει τον έλεγχο… Και το εγώ χάνει τον έλεγχο όταν εμπλουτίζεται με δεδομένα που δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνο του. Το εγώ, ως διαχειριστής της πραγματικότητας του, μόνο την σημειακή του ύπαρξη στο χωροχρόνο έχει την αίσθηση ότι μπορεί να «διαχειριστεί», μέσα στα ασφυκτικά όμως όρια του επιστητού και της γραμμικής λογικής. Η σύνδεση με το ΕΙΜΑΙ, το αιώνιο ΟΝ, γίνεται μέσα από την μοναδική γέφυρα που υπάρχει: τον παράγοντα Χ, τον Χριστό! Αν ο τρόπος διαμόρφωσης της σκέψης εμπεριέχει αγάπη, δηλαδή Χριστό, τότε το «πείραμα ζωής» γίνεται ζώσα ζωή! Το εγώ όταν λειτουργεί αποκομμένο, υποκαθιστά το Χριστικό κέντρο. Λειτουργεί δηλαδή χωρίς επαφή με τα ανεξάντλητα κοιτάσματα της αγάπης που η Χριστότητα εγγενώς του έχει χαρίσει. Χωρίς όμως τον παράγοντα Χ, τον Χριστό, αντιστρέφεται! Κινείται στην εντροπία! Και ακολουθεί το τέλος της υλικής του ύπαρξης. Ο Χριστός είναι η αλήθεια του ανθρώπινου όντος! Η ίδια του η ζωή. Τότε μόνο η «πρόβα ζωής», η «εξομοίωση ζωής» (στο simulator του χωροχρονικού πάρκου), γίνεται ζωή ατραυμάτιστη στον αιώνα!

Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος ως ταυτόχρονη, άμεση πραγματικότητα της Άγιας σχέσης των πάντων

Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος…

Τα δίκια του άδικου

Είσαι Εσύ εδώ και κουράστηκα; Πόση ασέβεια και πόνο να μάζεψε η ψυχή μου από την οικογένεια μου τους ανθρώπους… Αλλά είσαι Εσύ εδώ! Ο άγγελος της χαράς! Για σένα χαρά του κόσμου ξανανοίγω τα φτερά μου… Για σένα Εαυτέ μου… Μόνο για Σένα!

Η ιερή αρχή (ιεραρχία) ως θεϊκή ροή

Στην θεϊκή ροή δεν υπάρχει σχέση ανώτερου και κατώτερου ανάμεσα στα φωτεινά σημεία. Υπάρχει μόνο Φως! Κάθε φωτεινό σημείο είναι Άγιο.

Η ανθρώπινη, πτωτική νοημοσύνη αντιλαμβάνεται την διαφορετικότητα ως αποξένωση, ενώ δεν είναι παρά πρωτότυπη εμφάνιση κατά σημεία της μίας Άγιας Εικόνας.

Αντιλαμβάνεται την διαφορετικότητα ως αναίρεση της Μονάδας, ενώ είναι η δόξα της μέσα στο μυστήριο της συλλειτουργίας των όντων.

Αντιλαμβάνεται την ετερότητα ως άρνηση της ταυτότητας, ενώ είναι το ίδιο το μυστήριο της των πάντων ενότητας.

Η συγκλονιστική αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση του Ζώντος Θεού μέσα από την Δημιουργία -ορατή και αόρατη-, δεν είναι παρά ταυτόχρονη παρουσία άπειρων θεϊκών δυνατοτήτων και δυνάμεων ομορφιάς και ευφυούς Αγάπης. Εντός του ανθρώπινου όντος είναι ο σπινθήρας που πυροδοτεί σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας την εμφάνιση πρωτότυπων όψεων ζωής.

Ο ετεροχρονισμός και ο ετεροχωρισμός

Η αστραπιαία Λάμψη είναι η ακαριαία επαναφορά στην αιώνια στιγμή και το αιώνιο σημείο της Χριστότητας. Δεν συνέβη ποτέ τίποτε άλλο στον Πατέρα από τον Υιό!
Στην ετεροχρονισμένη και ετεροχωρισμένη φυσαλίδα της ψευδαισθητικής πραγματικότητας, το Ναι γίνεται Όχι πριν επιστρέψει ταξιδεύοντας χωροχρονικά ως Ναι.

Το χατίρι

Ακόμα και μέσα στην θνητότητά του ο άνθρωπος γελάει και χαίρεται με τους αγγέλους του Θεού μες στην αιώνια στιγμή της χαράς που εκείνοι μεταφέρουν στην γη… Γι’ αυτό το γέλιο, που και η πιο χωματένια ψυχή κάποιες στιγμές χαρίζει στον εαυτό της, γι’ αυτή την ελάχιστη, την έσχατη απόδειξη ότι ζει, Χριστέ μου κάνε απόψε ένα χατίρι, κι οι τελευταίοι
νά ’ρθουν πιο μπροστά…

Το τραγούδι Σου ως αιώνιος ήχος του Λόγου

Αλλά και το Τραγούδι του ανθρώπου η ίδια του η ζωή είναι, το ΜΗΝΥΜΑ που κάθε ανθρώπινο ον ΕΙΝΑΙ. «Τραγούδα κι ας μην υπάρχει αυτί να σ’ ακούσει» είπες μπάρμπα Νίκο… Εσύ, Οδυσσέα, το είπες Αναγγελία। Και Λάμψη। Τραγούδα για να μην πεθάνεις ποτέ! Τραγούδα για να αναστήσεις κάθε βουβό στόμα… Το δικό Σου Τραγούδι πάντως είναι η σωτηρία του κόσμου!

Η διάσταση αιτίου και αποτελέσματος

Ανάμεσα στο αίτιο και το αποτέλεσμα δεν παρεμβάλλεται παρά μόνο ο νους. Το ταυτόχρονο ενιαίο Συμβάν γίνεται για τον νου αίτιο, αποτέλεσμα, και μεταξύ τους απόσταση. Το Άγιο Πνεύμα είναι η άγια σχέση της δυναμικής εμφάνισης ενός ενιαίου και αδιαίρετου ιερού Συμβάντος.

Η πλαστελίνη της πραγματικότητας

Ο Νεύτων διατύπωσε τον νόμο της βαρύτητας παρατηρώντας ένα μήλο να πέφτει στη γη. Τι θα έλεγε άραγε αν Σε έβλεπε να αιωρείσαι; Ή να εμφανίζεσαι ταυτόχρονα σε διαφορετικά σημεία;

Το μυστήριο της ενότητας

Ο Χριστός-Εαυτός μας αποκάλυψε το μυστήριο του Ζώντος Θεού μέσα από τον μελισμό της θείας του ουσίας σε κάθε ανθρώπινο ον: Ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος… Αιώνια αδαπάνητος, ολόκληρος εδώ και ουδόλως απών από το Όλον… Αδιάψευστη σφραγίδα της ολογραμμικής του παρουσίας, η εκπεφρασμένη ομοιότητα σε κάθε θεϊκό σημείο της μοναδικής και ανεπανάληπτης διαφορετικότητας. Η αλληλοπεριχώρηση και διαπερατότητα των πάντων!

«Είμαστε από τους νικητάδες…»

Είμαστε νικητές γιατί δεν είδαμε ποτέ τον άνθρωπο γονατιστό! Δεν είδαμε ποτέ την ήττα, την ντροπή, την ενοχή, την αμαρτία του… Τον σκεπάσαμε με το βασιλικό ένδυμα της αγάπης, που φτιάξαμε από τα υλικά της δίχως όρια συμπόνιας, του δίχως όρια ελέους…

Αγιασθήτω το όνομά Σου

Κάθε άνθρωπος γίνεται σημείον δόξης του Θεού καθώς βεβαιώνει τον Λόγο της ζωής του ως εν ουρανώ και επί της γης! Ο εξαγιασμός, σε συνθήκες αντιλόγου, κάθε ψηφίδας που αποτελεί το oν άνθρωπος, είναι και ο αγιασμός επί της γης του ονόματος του Θεού που δεν είναι παρά το όνομα κάθε ανθρώπινου όντος…

Άνθρωπος το άλλο όνομα του Θεού

Πόσο πόνο ακόμα,
πόση ήττα,
πόση αυθαιρεσία κακίας επί του εαυτού και των άλλων
μέχρι να ομολογήσεις το άλλο σου όνομα…

Αγάπη, η δύναμη που συνέχει το Όλον

Η αντίληψη των απειρότροπων σημείων της έκρηξης του θεϊκού ενός στην Δημιουργία ως ενιαίο, άγιο συμβάν, είναι η αναίρεση της εωσφορικής σφραγίδας του μερισμού και της διαχωριστικότητας. Μία η άγια Εικόνα, ένα Συμβάν, ένα Δρώμενο: η θεϊκή Αγάπη που συνέχει τα επιμέρους σημεία στο Όλον.

Ο χρόνος και ο χώρος ως καμπυλούμενα μεγέθη του νου

Η γραμμικότητα της συμβατικής λογικής που ανέπτυξε ο άνθρωπος για να ορίσει το άγνωστο, δυναμικά αναιρείται από τον κβαντικό χορό του ίδιου του νου. Χώρος-χρόνος, μέσα-έξω, πάνω-κάτω, μικρό-μεγάλο, εδώ-εκεί, στιγμή-αιωνιότητα, σημείο-απειρότητα, θεός-άνθρωπος, δεν είναι παρά ταυτόχρονες πραγματικότητες που ο ίδιος εμπεριέχει και διαμορφώνει κατ’ έμπνευση και δυναμική δράση του όντος του.

Στις θυγατέρες της Ιερουσαλήμ

Βοηθείστε με, βάλτε καρδιά να κρατήσουμε το Έλεος στην γη… Την 25η ώρα, την ώρα του Θεού!

Αθήνα αγαπημένη πόλη

Η καρδιά Σου Αθήνα, αγαπημένη των θεών, χτυπάει στην Ομόνοια… Που όμως μόνο ως ομόνοια δεν την ακούν τα τρομαγμένα παιδιά της γης που σε Εσένα καταφεύγουν… Μη, μη, μη γίνει η ανάγκη τους μίσος! Αθήνα, μητέρα του κόσμου αγκάλιασε τα παιδιά Σου! Παρηγόρησέ τα για το άδικο μέσα στο οποίο κολυμπούν… θύματα και θύτες μαζί… ανίσχυροι και ισχυροί του κόσμου τούτου… Δώσε τους χρόνο μέχρις ότου η Σοφία Σου τους διδάξει την Αγάπη!

Σε Εσένα που ανασταίνεις την ζωή

Πόσα ευχαριστώ…
Πόσα συγνώμη...
Πόσα σ’ αγαπώ…
Από την ψυχή μου σε Εσένα για όλους…
ΑΜΗΝ

Χριστός, Αυτός που άλλαξε το παρελθόν του κόσμου

Είναι Αυτός που αλλάζει και το δικό σου παρελθόν. Γιατί ο ίδιος ζει στον αιώνιο χρόνο του άχρονου.

Είναι Αυτός που ανασταίνει και γονιμοποιεί κάθε ελπίδα ζωής εντός.

Είναι Αυτός που επαναφέρει την ολοσχερή αθωότητα των πάντων.

Είναι το Πρώτο βλέμμα, η πρωταρχική Λάμψη, το Φως!