Η παραπλάνηση του πολιτισμού της εκλογίκευσης!

Μια τεράστια σκευωρία, μια φάρσα εις βάρος του ανθρώπου είναι το παιγνίδι των λέξεων! Μες στους αιώνες ο άνθρωπος τέρπεται με φιλοσοφίες και θεολογίες. Τέρπεται με ό,τι τον τέρπει και πολεμά το καθετί που δεν συμφωνεί με το εκάστοτε ιδεολόγημα του! Πόλεμος λέξεων! Αίμα! Αυτή είναι η ιστορία του «πολιτισμού», της μέχρι τώρα προσπάθειας του ανθρώπου για την κατάκτηση του αγνώστου! Ο Χριστός δεν μάσησε τα λόγια του. Αυτό που είχε να πει δεν το είπε «κομψά» ώστε να είναι αρεστός στα φίδια! Είπε τα πράγματα με το όνομα τους! Δεν μίλησε αφηρημένα για το «κακό» με φιλοσοφικούς και ψυχολογικούς όρους ώστε να μην ενοχληθούν τα κακώς κείμενα και οι κακώς κείμενοι! Μίλησε για τον σατανά, μίλησε για δαιμόνια, μίλησε για έχιδνες! Μίλησε για λεγεώνα! Είπε πως άρχοντας του κόσμου τούτου είναι ο σατανάς! Είπε πως ο σατανάς πάνω του δεν έχει ουδεμία εξουσία! Είπε στους Φαρισαίους πως δεν είναι καθόλου τέκνα του Αβραάμ αλλά του διαβόλου! Είπε πως λεγεών είναι το όνομα του διαβόλου καθώς επιμερίζεται σε πληθώρα δαιμονίων! Ο ίδιος εξέβαλε δαιμόνια και ελευθέρωσε όσους του το ζήτησαν! Όπως επίσης μίλησε για την γέενα του πυρός που περιμένει τους αρνητές του Θεού! Ο Χριστός είπε την αλήθεια! Και η Εκκλησία -ως πνευματική κιβωτός- μες στην σοφία της οργάνωσε ένα σύστημα για την προστασία των χριστιανών από τον σατανά: νηστεία, προσευχή, εξομολόγηση, θεία Κοινωνία, βίο αγνό, καθαρό, δοτικό. Βίο αγάπης και συγχώρησης. Ο ίδιος ο Χριστός, εξάλλου, είπε πως η γενεά αυτή δεν θα σωθεί παρά μόνο με νηστεία και προσευχή! Νηστεία από κάθε ακάθαρτη «τροφή», υλική, ψυχική, πνευματική. Όμως, «τα απλά του λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες…» Μες στην πολύ ανάλυση και θεολόγηση χάθηκε το κέντρο! Ο Χριστός κατονόμασε τον εχθρό του ανθρώπου! Είπε ξεκάθαρα από τι κινδυνεύει ο άνθρωπος, καθώς και το πώς θα λυτρωθεί με την χάρη του Θεού! Ο άνθρωπος όμως καθώς τρομοκρατείται από τον σατανά, δεν τολμά να δει και να παραδεχτεί την λεηλασία που υφίσταται από αυτόν! Δεν μπορεί να παραδεχτεί πως η κακία του, τα πάθη του, η ασθένεια του σώματος και της ψυχής δεν είναι παρά εισβολές ξένων επενεργειών, «επηρειών» που τις καλεί ατομικά ή συλλογικά η ανθρωπότητα με την ασυνειδησία της, την απόστασή της δηλαδή από το Φως! Σοκάρονται οι διανοούμενοι και θεωρούν σκοταδισμό τα των δαιμονίων κ.λπ. καθώς ανακάλυψαν πιο κομψούς τρόπους να τα ονομάσουν: «φόβους», «τραύματα», «ασυνείδητο» κ.α Εντούτοις, όπως κι αν προσπαθεί να εξευμενίσει την πραγματικότητα του ο άνθρωπος, δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό που του συμβαίνει! Παρόλη την εκλογίκευση του «κακού», παραμένει δέσμιος του! Οι αναλύσεις του δεν τον ωφελούν! Απλώς κάνει μια τεράστια προβολή του «κακού» έξω από αυτόν: στους «άλλους», στο «σύστημα», στο «κατεστημένο» κ.λπ., οι οποίοι δεν είναι παρά εξωτερίκευση μιας πραγματικότητας η οποία τον αφορά προσωπικά! Ο Κ. Χασάπης μίλησε ευθέως κατά τον 20^ο αιώνα στους εσωτεριστές για το «κακό». Και εξεβλήθη! Είναι πιο ευάρεστες οι φιλοσοφικές αοριστίες και οι αφηρημένες έννοιες. Όμως, εντέλει, αποπροσανατολίζουν τον άνθρωπο από το μέγιστο υπαρξιακό πρόβλημα της επιβίωσης του ως όντος μετά την αποσάρκωση. Διότι κινδυνεύει να αναλώσει τον βίο του σε μια ρηχότητα τακτοποίησης «ιδεών» στον νου του, ενώ η πράξη του παραμένει ασύνδετη με την Χριστική Δυνατότητα που από χάρη ο Θεός έδωσε σε όλα τα ενσαρκωμένα ανθρωπόμορφα όντα -την Δυνατότητα της έμπρακτης φωτοφόρας αγάπης. Αλλά για να λειτουργήσει η χάρις αυτή ως θωράκιση από τον δαίμονα και θεϊκή ευλογία, απαιτείται ομολογία: «Αποτάσσομαι τον σατανά, συντάσσομαι με τον Χριστό!» Ο άνθρωπος ούτε με ευφυολογήματα ούτε με φιλοσοφικές διατυπώσεις ούτε με ψυχαναλύσεις μπορεί να δει και να αντιμετωπίσει τον εχθρό του! Γι’ αυτό και τον αποφεύγει με κάθε τρόπο. Και έχει δίκιο. Είναι τρομακτικό να παραδεχτεί κανείς ότι στεγάζει δαιμόνια, ότι τον διαπερνά ο σατανάς ευκαιριακά ή μόνιμα. Όμως αυτή είναι η αλήθεια, και η ψυχή την γνωρίζει! Παρόλα αυτά, αυτό που τόσο πολύ φοβάται, απωθεί και προβάλει στους άλλους, είναι τόσο απλό να αντιμετωπιστεί! Ναι! Με Χριστό! Χωρίς Χριστό, χωρίς το Φως του κόσμου τρόμος καταλαμβάνει τον άνθρωπο στην σκέψη και μόνο του κακού. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο και έφερε το Φως! Ο Χριστός αναστήθηκε! Ο Χριστός είναι εδώ, και τίποτα δεν είναι το ίδιο πια. Μόνο μπροστά στο Χριστικό Φως οπισθοχωρούν και κατακρημνίζονται οι δαίμονες. Μόνο με τον Χριστό ο άνθρωπος είναι ασφαλής και ελεύθερος, και ο Χριστός τότε ζει μέσα του και μπορεί να τον επικαλείται και να αισθάνεται την παρουσία του κάθε στιγμή! Οδεύομεν εις ανάστασιν! Ας μην περάσει και αυτό το Πάσχα «φιλοσοφικά» ή με ρηχή θρησκευτικότητα, αλλά αναστάσιμα! Με το Φως να καταυγάσει εντός και να καθαρίσει τον εφιάλτη! Μόνο την συναίνεση μας ζητά το Φως! Την υπογραφή μας! Να επιτρέψουμε στον Νυμφίο να εισέλθει στον οίκο μας και να δειπνίσει μαζί μας! Εάν οντολογικά πραγματοποιηθεί ο ιερός γάμος με τον θεϊκό Εαυτό, μπορούμε στην συνέχεια να φιλοσοφήσουμε όσο θέλουμε! Η αλήθεια όμως πρέπει να υπομνησθεί. Ο άνθρωπος πρέπει επιτέλους να γνωρίσει τον εχθρό του. Δεν είναι οι «άλλοι», δεν είναι κάποιο σύστημα. Είναι αυτό που και ο ίδιος στεγάζει μέσα του, γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνος για όσα συμβαίνουν καθώς είναι συνδημιουργός της κοινής πραγματικότητας! Μόνον εκείνος που τόλμησε και είπε πως είναι το Φως του κόσμου μπορεί με το Φως να εξαφανίσει το σκοτάδι! Αντί να φοβάται, λοιπόν, το σκοτάδι ο άνθρωπος και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να το εκλογικεύσει ή να το εξευμενίσει, ας στραφεί στο Φως! Μόνο αυτή η κίνηση θα τον ελευθερώσει! Το Φως είναι ΠΑΡΟΝ. Είναι ΕΔΩ. Η Πύλη είναι ανοιχτή! Κανένας συμβιβασμός με το σκοτάδι! Μόνο το Φως μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο, και να τον εισάγει έτσι στην γιορτή του κόσμου! Τότε θα ανατείλει ένας καινούργιος πολιτισμός όπου ο άνθρωπος δεν θα «αντιδρά» ατάκτως σε αόρατα χτυπήματα αλλά θα δρα, δημιουργώντας ασύλληπτες πραγματικότητες φωτός, χαράς και χάρης για τον εαυτό του και τον κόσμο!

*