Έχει δίκιο ο άνθρωπος να αναζητά σε φιλοσοφίες και σε ιδέες την λύτρωσή του, αφού έτσι τον έχει εκπαιδεύσει ο πολιτισμός του… Και αφού η καρδιά του δεν λειτουργεί τόσο όσο να την εμπιστεύεται… Ακόμα και στους πνευματικούς ή τους διαφόρους δασκάλους αναζητά προτάσεις, «απαντήσεις», λέξεις, διανοήματα που θα καθησυχάσουν τον νου και θα νοηματοδοτήσουν την ζωή του. Η θρησκεία γίνεται εύκολα ένα καθήκον προς μια δεοντολογία, η εκπλήρωση της οποίας του ανταποδίδεται -ευτυχώς- ως ελπίδα! Το να βρίσκεσαι στην αύρα καθαρών όντων είναι αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη ευλογία! Κοντά σε φωτεινά όντα που έχουν επαφή με ευρύτερα πεδία ύπαρξης… Όμως κανείς δεν μπορεί να σου περιγράψει τι είναι η Παρουσία! Αυτή την παντελώς αβαρή κατάσταση πληρότητας και ελευθερίας που επιτρέπει η Παρουσία! Μπροστά στην Παρουσία και η πιο υψηλή ιδέα, η πιο ενορατική σκέψη είναι «βαρυτικές». Ακόμα και τα κείμενα των μεγάλων αποκαλύψεων και αληθειών… Το Φως είναι χαρμόσυνη ελευθερία Ζώσας Ζωής… Όπου συναντήσεις ΖΩΝ ΣΗΜΕΙΟ απλώς μένεις εκεί, εσωτερικά ακίνητος! Ευλογημένες οι ψυχές που πάλλονται από το θρόισμα του αρχαγγέλου που είναι παρών στην Γη… Μετέχουν σε έναν εξαίσιο στροβιλισμό φωτός που σε καθιστά μέτοχο του ουράνιου πολιτισμού του ΟΛΟΥ, ανακαινίζοντας και ανυψώνοντάς σε στην θεϊκή κλίμακα Ζωής...
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου