Ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη

 Παρέα με τρεις αγγέλους

5.6.2014, αγ. Δωροθέου, Πέμπτη

Βγαίνοντας από το αεροπλάνο αντίκρισα τον αριθμό 222!

Το ταξί μάς μετέφερε παραλιακά: από την μια η θάλασσα του Μαρμαρά και από την άλλη τα τείχη!

Στο ιστορικό ξενοδοχείο Pera Palace (1892) στο Πέραν, το οποίο είχε γίνει για τους επιβάτες του Orient Express! Υπέροχο! Σ’ αυτό έμεναν κοσμοπολίτες καλλιτέχνες και διανοούμενοι όπως ο Ernest Hemingway, ο Alfred Hitchcock, η Sarah Bernardt, η Agatha Christi, ο Yehudi Menuhin κ.α. Με θέα τον Κεράτιο!

Δείπνο με κεμπάπ στην περιοχή του Γαλατά! Στην ταράτσα για ποτό με θέα την μαγική Πόλη να παραδίνεται στην νύχτα και την φωνή του μουεζίνη… Περπατήσαμε τον κεντρικό δρόμο Istiklal από την πλατεία Ταξίμ ως το ξενοδοχείο! Ο Ισίδωρος αγόρασε πολλά cd με παραδοσιακή τούρκικη μουσική!

Γεύση ανατολής. Από το μπαλκονάκι του δωματίου μας ξανά η φωνή του μουεζίνη…

Αγνώριστη παρόλα αυτά μου φάνηκε μετά από τριάντα χρόνια η Κωνσταντινούπολη… «Εξυγχρονισμένη».

*

6.6.2014, αγ. Ιλαρίωνος, Παρασκευή

Στην Αγιά Σοφιά με ψιλόβροχο! Αγοράσαμε αμέσως το εισιτήριο ενώ συνήθως η ουρά είναι τεράστια. Ο οδηγός μάς πήγε από τα τείχη! Κάθε φορά νιώθω την ίδια συγκίνηση αντικρίζοντάς τα… Σε αγριεύουν εντούτοις οι παρεμβάσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, στην εκκλησία! Ήδη από μακριά, η Αγιά Σοφιά εκπέμπει μια γλυκύτητα, σε αντίθεση με την «επιθετικότητα» των τζαμιών τριγύρω... Οι κολώνες της θαυμαστές, σε πολλά διαφορετικά χρώματα, ο τρούλος θεϊκός -εκεί όπου κουρνιάζει ο αετός περιμένοντας να ξαναπετάξει! «Πάλι με χρόνια με καιρούς…» Σαν να στηρίζεται στον Ουρανό! Ο όγκος της χάνεται! Σε αγκαλιάζει! Θαλπωρική αίσθηση… Συγκλονιστικό το ψηφιδωτό του αρχαγγέλου Γαβριήλ, σε κοιτάζει από ψηλά από την δεξιά πλευρά… Στο εσωτερικό του ναού Βαβέλ: τουρίστες από όλο τον κόσμο, ξεναγήσεις σε  όλες τις γλώσσες… Τόπος πατημένος, «μουσειακός», που αχνά μόνον μεταφέρει το ένδοξο παρελθόν! «Και διηγώντας τα να κλαίς!»

Βγαίνοντας καθίσαμε για καφέ στο καφενείο μπροστά στην εκκλησία. Κάποτε η Αγιά Σοφιά ήταν εμπειρία  συνάντησης του Ουρανού με την Γη! Περνώντας το κατώφλι της θαμπω-νόταν ο επισκέπτης από το Φως, κτιστό και άκτιστο! Ήταν πνευματικό γεγονός! Ο Ομφαλός στον αριθμό 22 όριζε τον περίλαμπρο θρόνο του αυτοκράτορα, το σημείο όπου γινόταν η στέψη!

Στα μάτια μου η τελευταία νύχτα πριν την Άλωση: κατάμεστη η Αγιά Σοφιά στην ολονύχτια Λειτουργία! Ο λαός  με τον Πατριάρχη και τον τελευταίο θρυλικό αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο με τον Δικέφαλο αετό στο στήθος, να δέονται για μια ακόμη φορά προς την Παναγία, την υπέρτατη Στρατηγό! Κανείς δεν πίστευε πως η Πόλη θα πέσει! Η κερκόπορτα άνοιξε στον Μωάμεθ με την χριστιανή μάνα τα απόρθητα τείχη της! «Έπεσε η Πόλη, έπεσε, μα ζει μες στην καρδιά μας!»

Στην επιστροφή οι ταξιτζήδες μάς ζητούσαν εξωφρενικά ποσά για να μας γυρίσουν πίσω στο ξενοδοχείο! Στο τέλος σταμάτησε ένας ηλικιωμένος σοβαρός άνθρωπος ο οποίος μας εξυπηρέτησε με ελάχιστα χρήματα! Τον γέμισα ευχές… Τι ευλογία ο καλός άνθρωπος όπου τον συναντήσεις... Ποιος ξέρει τι του χρωστούσε το σύμπαν και μας συνάντησε…

Το απόγευμα χάσαμε το καράβι της γραμμής για την Χάλκη και πήραμε θαλάσσιο ταξί! Αυτό έγινε αφορμή να γνωρίσουμε έναν ρωμιό ταξιτζή, τον κ. Γιώργο, ο οποίος μας πήγε ώς την αποβάθρα ακριβώς το λεπτό που το θαλάσσιο ταξί ερχόταν για να μας πάρει! Γνωριμία καρδιάς! Τις επόμενες μέρες ήταν ο καλός μας άγγελος! Μου θύμισε στην ζεστασιά τον Ηλία μου… Από το λιμάνι της Χάλκης με άμαξα μέχρι την Θεολογική Σχολή! Φτάσαμε ταυτόχρονα με τον Ισίδωρο ο οποίος είχε ξεκινήσει νωρίτερα! Η διαδρομή μέσα από μια ρημαγμένη «Ελλάδα» μας έσφιξε την ψυχή… Η Σχολή ανακαινισμένη, μεγαλοπρεπής, αρχοντική! Συγκινητικά τα παλιά θρανία και οι μαυροπίνακες στις αίθουσες…  Ο πατριάρχης δεν παρευρέθηκε γιατί ήταν στο Βατικανό, σε συμπροσευχή με τον πάπα για την ειρήνη στην Μέση Ανατολή! Ήταν εκεί ο μελλοντικός πατριάρχης και επίσκοπος Προύσας, Ελπιδοφόρος!

Η συναυλία επιτυχής, ο Ισίδωρος υπέροχος να τραγουδά χωρίς όργανο μπροστά από την ορχήστρα το «Έναν καιρό επήγαινα»… «Έναν καιρό επήγαινα στα Θαραπιά πετώντας, μα εδά με κόψαν τα φτερά και πάω περπατώντας…» Συγκλονιστικό τραγούδι!

Ζήτησα να μας ανοίξουν την εκκλησία του μοναστηριού της Αγίας Τριάδας να προσκυνήσουμε. Ο ιερομόναχος που μας συνόδευσε, μας μίλησε με ζήλο… Κάτι ένοιωσε… Μας έδειξε μια εικόνα της Παναγίας της Παυσολύπης, του 14^ου αιώνα, η αρχαιότερη που έχουν, η οποία το 2.000 αποκαλύφτηκε αμφιπρόσωπη με μιαν εκπληκτική Σταύρωση με τον Ιωάννη και την Παναγία στην πίσω μεριά.

Το μοναστήρι γιορτάζει στις 9.6, του Αγίου Πνεύματος!
Η παρουσία μας εδώ πνοή ζωής για την Σχολή και το Μοναστήρι. Μας έκανε εντύπωση πως δεν μας πρόσφεραν ούτε ένα ποτήρι νερό! Ούτε και την εκκλησία θα την άνοιγαν αν δεν το ζητούσα… Δειπνήσαμε στο λιμάνι της Χάλκης.

*

7.6.2014, Ψυχοσάββατο
Από την ανατολή του ήλιου φανατικοί μουσουλμάνοι είχαν κατακλύσει -όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκα από τον τύπο- τον χώρο μπροστά στην Αγιά Σοφιά διεκδικώντας την λειτουργία της ως τζαμί! Εμείς περάσαμε από την Αγιά Σοφιά όταν είχαν φύγει πηγαίνοντας στην Αγία Ειρήνη η οποία βρίσκεται πίσω της! Μας συγκίνησε η απλότητα η ζεστασιά το ήθος ως αίσθηση του ναού αυτού… Έχει γίνει και συναυλιακός χώρος!

Περάσαμε την Υψηλή Πύλη, και διασχίσαμε το Τοπ Καπί, το περίφημο ανάκτορο των σουλτάνων. Ανοιχτόκαρδοι οι υπαίθριοι χώροι, κανείς μας εντούτοις δεν ήθελε να μπει μέσα! Τα μπλέ μωσαϊκά πανέμορφα.

Περπατήσαμε ως τον χώρο του Ιππόδρομου όπου βρίσκεται η στήλη του Θεοδοσίου, ο αιγυπτιακός Οβελίσκος, και ο χάλκινος Τρίποδας των Δελφών!

Επισκεφτήκαμε το μουσείο Μωσαϊκών, σε μια από τις σκεπαστές αγορές της παλιάς πόλης.

Καταλήξαμε σε έναν παραδοσιακό καφενέ για τσάι και ναργιλέ τριαντάφυλλο!

Από κει μας πήρε ο κ. Γιώργος και μας πήγε στο έσχατο σημείο του Βοσπόρου όπου ξεκινά η Μαύρη Θάλασσα, στο Ρούμελη Καβάκι! Απέναντι μας το κάστρο! Η παραλία γεμάτη ψαροταβέρνες! Φάγαμε καταπληκτικό ψάρι. Μας καταπεριποι-ήθηκαν στην ταβέρνα που μας πήγε! Επιστρέψαμε παραλια-κά… Περάσαμε από τα Θεραπιά, το Νιχώρι, το Ρούμελη Χισάρ, το Μπέμπεκ, το Ορτάκιοϊ. Η νύχτα μαγική, οι γέφυρες να αλλάζουν χρώματα…

Ο Ισίδωρος στα κέφια του τραγούδησε για τον κ. Γιώργο λαϊκά και ρεμπέτικα! Ξεκίνησε τραγουδώντας το «Έναν καιρό επή-γαινα» καθώς διασχίζαμε τα Θεραπιά… Μιλήσαμε πολύ, ακούσαμε τις ιστορίες του, τα βάσανά του, τον πόνο του να ζει με τους Τούρκους…

*

8.6.2014, Πεντηκοστή, Κυριακή
Οκτώ, ο αριθμός του Ραφαήλ! Μέρα που έφυγε η κ. Νίκη το 2011! Σήμερα η συμπροσευχή του πατριάρχη με τον πάπα στο Βατικανό!

Ήρθε το πρωί ο κ. Γιώργος και μας πήγε στο Φανάρι! Φτωχογειτονιά χωρίς καθόλου Έλληνες πια… Ο ναός του Αγίου Γεωργίου περίλαμπρος με πολύ ωραίες εικόνες! Η Παναγιά η Φανερωμένη! Τα άγια λείψανα των τριών Ιεραρχών, Βασιλείου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου! Η κολόνα όπου μαστί-γωσαν τον Χριστό… Κάναμε την γονυκλισία… Ζήτησα στο τέλος να μας κοινωνήσουν! Μας κοινώνησαν! Όπως και στην Χάλκη ούτε νερό δεν μας έδωσαν… Άφησα ένα γράμμα για τον Πατριάρχη.

Σήμερα, ανήμερα της Πεντηκοστής πνευματικά δώρα στα παιδιά που θα γίνουν πλήρως αντιληπτά σε δώδεκα μέρες…

Στην Μεγάλη του Γένους Σχολή! Σώζεται η ελληνική επιγραφή! Η Σχολή λειτουργεί, όπως και το Ζάππειο και το Ζωγράφειο για τα λιγοστά παιδιά…

Κάναμε τον γύρο των τειχών… Από τον Άγιο Γεώργιο μού είπαν πως η κερκόπορτα ήταν χαμηλά προς την θάλασσα, στο σημερινό Ζεϊτάν Μπουρούν!

Στο Μπαλουκλί, η Ζωοδόχος Πηγή, το ιστορικό αγίασμα και οι τάφοι των πατριαρχών. Πήρα αγίασμα! Πάντα με συγκινεί η Ζωοδόχος Πηγή καθόσον συνδέεται με την πνευματική μου ιστορία… Είναι ακόμα τα χρυσόψαρα στην στέρνα -επτά είναι λένε- που πήδησαν από το τηγάνι του καλόγερου όταν του ανακοίνωσαν πως έπεσε η Πόλη! «Μόνο αν πηδήσουν τα ψάρια από το τηγάνι στην στέρνα θα το πιστέψω…»

Στην μονή της Χώρας, της Χώρας του Αχωρήτου, της Χώρας των Ζώντων! Συγκλονιστικά ψηφιδωτά!

Περπατήσαμε στο τέλος του Κεράτιου κόλπου. Ατέλειωτη η ουρά για το τελεφερίκ που πηγαίνει στο καφενείο του Λοτί!

Φύγαμε για τα Ταταύλα, στην γειτονιά του Αγίου Δημητρίου  όπου φάγαμε σε λαϊκό κεμπαμπτζίδικο! Γνωρίσαμε την Νεκταρία μια Ελληνίδα που δουλεύει εκεί γκαρσόνα για να ζήσει! Με το που κατάλαβε πως είμαστε Έλληνες σαν να βρήκε το φως της!

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και στην συνέχεια πήγαμε σε δερβίσικο χορό. Μου έκανε εντύπωση ένας ξανθός όμορφος νέος ο οποίος χόρευε με κλειστά μάτια από την αρχή ως το τέλος, ψάλλοντας… Ευλογημένη ψυχή…

Πήγαμε στην Αγιά Σοφιά, σε ένα καφενείο με παραδοσιακή τούρκικη μουσική… Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο μπροστά μας πήγαινε ένα αυτοκίνητο με τον αριθμό 3333!

Τα παιδιά περπάτησαν στην Istiklal και ήπιαν ένα ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου μας…

Κοιμήθηκα νωρίς νιώθοντας τεράστιο το βάρος της Τουρκιάς μέσα μου! Προέκυψε μίας μέρας παράταση στην διαμονή του Παναγιώτη στην Κωνσταντινούπολη για δουλειά! «Σε θέλω πίσω!» μου είπες… Ήδη χρειαζόμουν τις ημέρες αυτές στην Αθήνα για την αποτροπή του σεισμού που κάθε τόσο μας απειλεί…

*

9.6.2014, Αγίου Πνεύματος, Δευτέρα
Σαν σήμερα συναντηθήκαμε στην Γη το 1996, πριν από 18 χρόνια! Δύο 9άδες!

Κοινωνήσαμε στην Αγία Τριάδα στο Πέραν! Το Ευαγγέλιο: «Ό,τι κρατάτε θα μένει κρατημένο και ότι λύνετε θα μένει λυμένο στους αιώνες…»

Μια τεράστια επαρχιώτικη συγκινητική  εκκλησία που μου θύμισε την Ευαγγελίστρια στα Χανιά… Ο κλήρος εντούτοις σε όλες τις εκκλησίες που επισκεφτήκαμε, «διεκπεραιωτικός»! Οι λαϊκοί ιερείς κουρασμένοι ξεχασμένοι ακρίτες, οι αριστοκράτες του Φαναριού διαχειριστές πολιτικών και άλλων σκοπιμοτήτων!

Πάντα η Αγία Τριάδα στις συναντήσεις μας! Και εδώ παρούσα την σημερινή ημέρα! 

Περπατήσαμε με τα πόδια από την πλατεία Ταξίμ ως το ξενοδοχείο! Αγοράσαμε γλυκά! Τα παιδιά επισκέφτηκαν την μεγάλη σκεπαστή αγορά, το Kapali Carsi.

Ο Παναγιώτης μας συνόδευσε στο αεροδρόμιο! Ο κ. Γιώργος μας χάρισε μια Παναγιά! Ατέλειωτη ταλαιπωρία με τα εισιτήρια! Τα είχαν ακυρώσει! Αντιμέτωποι με την γραφειοκρατία, την βλακεία και την κακία των Τούρκων παρ’ ολίγο να χάσουμε την πτήση! Σαν να κορυφώθηκε η αιθερική επίθεση… Το ταξίδι ήταν άθλιο! Τα καθίσματα είχαν τον αριθμό 22!

Όταν πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα ένιωσα ότι πλύθηκα! Σαν να με είχαν ρίξει σε αιθερικό βόθρο η αίσθηση των Τούρκων! Χάρηκα τόσο που γύρισα στην λαμπερή Ελλάδα!

Χριστέ εσύ θα έχεις την τελευταία λέξη για την ένδοξη Πατρίδα μας…

*

ΥΓ
Κοινωνήσαμε και στις δυο πλευρές του Κεράτιου: και στο Φανάρι και στο Πέραν!

Αγία Τριάδα και στην πρώτη και στην τελευταία μας μέρα!

Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι πρωτεύουσα του τουρκικού κράτους!

Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι ήταν στην Έφεσο και την  Κωνσταντινούπολη, σε  ηλικία 14 χρονών!

*