Αφιερωμένο! Του Στέλιου η μπαλάντα!

Η ζωή μας μια άδεια σκοπιά

που κανένας δεν φυλάει τώρα πια
ένα θέατρο σκιών, τυπικά και μεις "παρών"
να κοιτάμε, να κοιτάμε

Τόσα χρόνια η ίδια πληγή
στο παράλογο να βρούμε λογική
να πιστεύουμε σοφούς, τους προφήτες, τους τρελούς
ν’ ακολουθάμε, ν’ ακολουθάμε

Ψάχνω για τα θαύματα
μέσα στα χαλάσματα
με του Στέλιου τη μπαλάντα
ό,τι χάθηκε για πάντα θα σωθεί
Κράτησε το χέρι μου, μη φοβάσαι αστέρι μου
με του Στέλιου τη μπαλάντα
έχει τ’ όνειρο αβάντα και ψυχή

Η ζωή μας ρούχο φθηνό
το πουλάνε στα παζάρια στο σταθμό
Τι να ζούμε στο παρόν, δίχως στάλα παρελθόν
Να προχωράμε, να προχωράμε…

*