Όταν η οπτική σου σε
πονά θέλει κι άλλη δόση αγάπης!
Πρόσεχε την συμπαράσταση σου σε όντα με χαμηλές δονήσεις! Μπορεί να σε
λερώσουν!
Έχει τον τρόπο του ο αντίπαλος να σε κλειδώνει στο δωμάτιο των δίκιων
σου!
Μα θα πεθάνουν! Δεν χρειάζονται και την δική σου τιμωρία! Η κριτική ως κατάκριση είναι γέννημα της
απόστασης του νου από την καρδιά!
*
«Όπου κοιτάζω
πονάω!»
Ήρθαμε για να ολοκληρώσουμε την
αποστολή μας! Όσο οδυνηρά κι αν είναι επιμέρους καρέ!
***
Ο Θεός σε περιμένει
έως τέλους να ορθώσεις το Ποίημα της ζωής σου!
Δεν αποσύρει την ευλογία του που είναι βεβαιότητα πως θα νικήσεις! Μην
αφαιρείς λοιπόν εσύ το δικαίωμα στους άλλους του λάθους, της αστοχίας μέσα στα
χωροχρονικά καρέ!
*
Το ραβδάκι της δικής
σου αγάπης να μετατρέπει τους βάτραχους σε πριγκιπέσσες!
Ναι, είναι ουτοπία η αγάπη! Αφού εσύ την δημιουργείς!
Και τότε υπάρχει για σένα! Όπως και για όσους κάνουν το ίδιο! Είναι σαν
να πλέκεις θιβετανική γέφυρα πάνω από θεόρατους γκρεμούς! Τα νήματα τα πετάς
από την μία μόνο πλευρά!
*
Από το εγώ στους
«άλλους»!
Όταν σταματήσεις να προτάσεις την ανάγκη σου, το δίκιο σου, κ.λπ. έχεις
γίνει από παιδί ενήλικος!
Η ζωή που ζεις αποτιμάται από τις καθημερινές πράξεις ομορφιάς! Για να
ζήσει ο κόσμος!
***
Στα ζόρια εξακολουθώ
να ακούω μέσα μου την φωνή του πρώτου μου Γέροντα, του Νίκου Καζαντζάκη, να μου
λέει: «Τραγούδα κι ας μην υπάρχει αυτί να σ’ ακούσει!»
Ναι, το οφείλουμε αυτό το τραγούδι, το τραγούδι της ζωής μας, σε όλους
όσους κάνουν μες στους αιώνες το
ίδιο!
*
Μόνον ο Εωσφόρος
είναι μόνος! Γιατί δεν θεωρεί κανέναν αντάξιο του!
Ό,τι δεν ποτίζεις εσύ, μαραίνεται! Και κανένας δεν θα ποτίσει τα δικά σου
λουλούδια… Απλά θα χαθούν! Ποιος νοιάζεται! Μόνον ο Χριστός!
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου