Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι. Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες. Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος. Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τις πέτρες που έριχναν στον
Βούδα τους τις επέστρεφε ροδοπέταλα!
Αλλαγή! Κίνηση! Αυτό είναι Ζώσα
ζωή! "Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!"
Μην αναζητάτε τον Ζώντα μετά των
νεκρών!
το άδύνατον διαρκεί ως έλπίδα,
ώς πίστη, ώς άνοιγμα άγάπης.
Στη δική μας, το άδύνατον όνομάζεται ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Οδ.Έλύτης
Χριστός Ανέστη αγαπημένοι μου!
Φως και αγάπη στον κόσμο!
...Το αποτυχημένο εγώ γίνεται κοινωνία, πραγματικός έρωτας!
Δίνεσαι απόλυτα! Σπάει η δυαδική
μοναξιά! Θανάτω θάνατον πατήσας...
Καὶ στ' ἀσπαλάθια τῆς ἐρήμου
μιὰ μάννα φώναξε, παιδί μου!
Νίκος Γκάτσος
Ἐγώ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ
Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα,ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ
ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι,
οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ
μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ
σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί,
κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς
καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος.Τί πλέον θέλεις;
Σήμερον ο μαθητής αλλοτριούται
του χαρίσματος…
Μεγάλη Εβδομάδα είναι ένα πείσμα
της ζωής να αντιστέκεται στον χλευασμό! Ένας θεός πλένει τα πόδια του ανθρώπου…
Τόσο σπάνια αυτή η σιωπή! Έχουν
μεγάλη ταραχή οι άνθρωποι! Δεν αντέχουν την σιωπή… Και ενώ είναι τόσο
αγαπητική, θαλπωρική, πλήρης… Τόσο γεμάτη νόημα! Δεν αφήνεται ο άνθρωπος στον
Θεό! Προσβάλλεται από τον Θεό! Ο Κανένας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου