Τα χιλιάδες βλέμματα

Αν δεν λειτουργήσει η καρδιά, δεν φωτίζεται ο νους! Ο άνθρωπος εντούτοις ακολουθεί ακριβώς ανάποδη διαδρομή: αναζητά να κατανοήσει ο νους του για να κινητοποιηθεί η καρδιά του. Μάταιο! Ο νους ό,τι και να κατανοήσει έχει τρόπο να το εξουδετερώσει, ορθώνοντας αντίλογο και αντικαθιστώντας το εκάστοτε με κάτι συναρπαστικότερο. Έτσι η καρδιά φυλακισμένη δεν ανασαίνει τον «χρυσό ζωής αγέρα» όπως ο Ελύτης ονομάζει το αιώνιο ΕΥ… Και πώς να βάλει σε λειτουργία την καρδιά του ο άνθρωπος πέρα από τις περιστασιακές συγκινήσεις που τελειώνουν άδοξα αφού δραματικά ζητούν επανάληψη; Η ισχυρότερη παλμοδόνηση της καρδιάς συμβαίνει όταν βρεθεί μπροστά σε μια θεϊκά παλλόμενη ζώσα ψυχή! Αν σε αγγίξει η παλμοδόνηση της αγάπης ενός τέτοιου όντος, τότε δυναμοδοτείται και η δική σου καρδιά. Το βίωμα αυτό της πρωτογενούς, άγιας, θεϊκής αγάπης είναι τόσο συγκλονιστικό που ο νους κενώνεται για να προσλάβει ελεύθερος πλέον την αλήθεια ως καρδιακό γεγονός χαράς και χάρης. Ο νους γίνεται καρδιακός! Η αλήθεια δεν είναι μια γραμμική ατέρμονη περιπλάνηση αλλά ένα κυκλικό πλήρες βίωμα της των πάντων ενότητας. Οι λέξεις πλέον δεν πληγώνουν, δεν διαχωρίζουν, αλλά εμπεριέχονται στην πληρότητα που τις γεννά. Η καρδιά δονείται κάθε φορά που αναμιμνήσκεται! Το να ζεις στην αύρα ενός θεϊκού όντος είναι η ισχυρότερη εμπειρία «ενθύμησης» αλλά και αρτιότητας του ζην. Ευλογημένα τα όντα που δονούν την αγάπη μέσα μας! Ο Χριστός αγκάλιαζε καρδιακά τους μαθητές του για να τους μεταφέρει άμεσα την δόνηση της ιερής του καρδιάς…
Στους αιώνες το αιθερικό της γης πάλλεται από την αγάπη αυτή… Πάντοτε παρών ο Χριστός αγκαλιάζει τον άνθρωπο ανυψώνοντας τις δονήσεις της ύπαρξής του, εμπλουτίζοντάς τον με ασύλληπτες για τον νου αποχρώσεις φωτός! Στην αγκαλιά σου, Χριστούλη, η ζωή είναι γλυκιά…
*