Άβολες αλήθειες…

Αγ. Παρασκευή, 28.11.2010

Το ζητούμενο είναι η υπέρβαση του ανθρώπινου μέρους! Διαφορετικά, αν ήμασταν άγιοι, δεν θα είχε καμία αξία η αγιότητα μας εδώ…

Οι ζωντανοί άνθρωποι έχουν ελαττώματα! Το ότι είμαστε όμως τώρα, εδώ, ΜΑΖΙ, είναι πιο σημαντικό από οποιοδήποτε χτες.

Η σκέψη να γίνει ΝΟΥΣ! Να πεις: «Γενηθήτω στερέωμα!»

Είμαστε λαμπαδηφόροι του Φωτός! Εγώ το φως το παρέλαβα από τον Ραφαήλ και το έδωσα σε όλους!

Σεβασμό σε όσους κρατούν το φως!

Το μεγαλύτερο σας ελάττωμα είναι το ότι σκέφτεστε! Μόνο χαρά να έχετε! Ο κόσμος δεν χρειάζεται τις θεωρίες σας αλλά την χαρά και την αγκαλιά σας!

Προτιμώ να γελάς και να μην ξέρεις τίποτα!

Αυτός που δεν έχει το φως, κακιώνει με εκείνον που το έχει!

Χωρίς έρωτα απουσιάζετε από την ζωή σας. Αν απουσιάζετε από την ζωή σας, είστε πρόβλημα για τους άλλους!

Μην αγγίζετε άνθρωπο που δεν ερωτεύεστε!

Οι άνθρωποι που δεν είναι ερωτευμένοι, είναι πρόστυχοι!

Αν πετάξατε τον έρωτα, πετάξατε την αγιότητα σας! Ο έρωτας βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν: αυτή είναι η μαγεία του! Βλέπει το καλό ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει!

Όταν είσαι με τον Θεό, είσαι πάντοτε καλά όπου κι αν είσαι.

Απεκδυθείτε την σκέψη! Πετάξτε τα όλα! Μείνετε γυμνοί!

Αν δεν είσαι ερωτευμένος με αυτόν που αγαπάς, δεν τον θέλεις!

Ό, τι μας διαχώρισε, διαχωρίστηκε από τον εαυτό του. Ό,τι μας ενώνει γίνεται εν-ον!

Να συγχωρείς τους φίλους σου όπως συγχωρείς το παιδί σου! Καθόλου λιγότερο.

Η χαρά είναι η μαρτυρία του Ζώντος Θεού.

Στο τέλος αυτής της ζωής δεν θα μείνει παρά ο έρωτας και η αγκαλιά που έδωσες… Τότε θα μπορείς να πεις: «Εωσφόρε, έχασες το παιγνίδι! Ο Θεός με έκανε καλύτερο σου!»

Ακόμα και ο θάνατος ακινητοποιείται μπροστά σ’ αυτόν που αγκάλιασε τον άνθρωπο-Εαυτό του!

«Ερωτεύτηκα περισσότερο από ότι πάλεψα τον εαυτό μου!» Ιδού η δόξα του ανθρώπου!
Να πεις: «Ο Πατέρας μου κι εγώ αποτελούμε πλειοψηφία!»

Είστε θεοί κατά χάριν!

Εσύ είσαι εκείνος που δίνει εντολή να επιστρέψει ο Εωσφόρος: όταν με την αγάπη σου νικάς τον θάνατο!

Αυτός που μπορεί να αγαπά και να ερωτεύεται είναι αθάνατος!

Δεν υπάρχει για τον Εωσφόρο εχθρός μεγαλύτερος από τον ερωτευμένο άνθρωπο!

Ο Εωσφόρος σου πυροδοτεί τα «δίκια» σου! Το μόνο δίκιο όμως είναι η αγάπη!

Εμπιστευτείτε τον έρωτα περισσότερο από την σκέψη!

Το μυαλό σας είναι εναντίον σας! Μυαλό σημαίνει ΜΗ ΑΛΛΟ! Παραδώστε το μυαλό σας στον Θεό!

Εγώ ειμί το φως του κόσμου! Δεν σκέφτομαι! Σας αγαπώ!

Το μήνυμα του Ραφαήλ παραμένει το ίδιο: «Σας αγαπώ, όπως κι αν είστε! Είμαι μαζί σας! Και κυρίως με αυτούς που θα μείνουν έως τέλους!»

Δώστε μου ένα δευτερόλεπτο χωρίς σκέψη!

Ο κόσμος τρελαίνεται, χάνεται! Αν μείνετε σ’ αυτό το δευτερόλεπτο, θα είστε η τελευταία ελπίδα για την σωτηρία του. Το δευτερόλεπτο αυτό δεν είναι χρόνος, είναι χώρος! Αν μια φορά μπεις μέσα σ’ αυτό, είσαι πάντα εκεί!

Θαύμα είναι το ότι παραμένετε ίδιοι, αφού μόνον ο Θεός σας αλλάζει!

Χόρεψε με τον εαυτό σου!

Εγώ είμαι το μήλο της έριδας! Μην τα βάζετε ο ένας με τον άλλον! Έφερα διαίρεση! Το φως διαιρεί, ενώ το σκοτάδι ενώνει! Στο φως βλέπεις ό,τι δεν φαίνεται στο σκοτάδι! Άναψα το φως! Μπορείς να μ’ αγαπήσεις;

Μπορείτε να αγαπηθείτε βλέποντας τα αδύναμα σημεία ο ένας του άλλου;

Να ξαναγαπηθείτε στο φως!

Εγώ σας αγάπησα! Εσείς;

Έφερα το φως του Ραφαήλ κι εσείς διαιρείστε! Κάθε σας διαίρεση είναι ένα ακόμα καρφί στα χέρια μου…

Η σκέψη είναι η πόρνη της Αποκάλυψης!

Να αντέξουμε το φως! Μείνετε στο φως! Να πούμε στον Εωσφόρο: «Μεγάλε, την πάτησες!»

Σας αγαπώ όλους! Δεν χρειάζεται να διαιρείστε!

*

Η γιορτή του Starwalkers radio

Αστερόσκονη η γιορτή μας αγαπημένοι Ταξιδευτές των Άστρων! Η μουσική μας, η χαρά μας, το κέφι μας, η αγάπη μας διαχύθηκαν παντού στις ψυχές… Μια ευλογημένη αφορμή σύναξης χαράς από την αγάπη για την αγάπη! Μια ζεστή οικογένεια για όλους! Τα παιδιά μας συγκινητικά μες το ταλέντο, την αγνότητα, την ομορφιά τους: οι ΕΛQ του μέλλοντος μας! Αφήστε την χαρά σας να αλλάξει τον κόσμο! Οι Ταξιδευτές των Άστρων γνωρίζουν πώς να ταξιδεύουν μέσα σε κάθε ψυχή με το δώρο του Φωτός! Κάθε μέρα γιορτή!

*

Μια φορά και έναν καιρό

Μια φορά και έναν καιρό ένας πανέμορφος, λαμπερός άγγελος ζήτησε να κατέβη στην γη… Ήθελε, λέει, να σώσει ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους με μόνη την Λάμψη της αγάπης του… Και ήρθε στην γη με τα αγγελικά του δώρα μες το θεϊκό του Φωτολούλουδο: την συμπόνια, το έλεος, το ιαματικό σμαραγδένιο Φως, μαζί με όλη την τρυφερή στοργικότητα των αγγέλων… Περπατώντας από τότε στην γη σαν άνθρωπος, αφήνει σε όλες τις διαδρομές του ανθρώπινου νου ΦΩΣ, ΦΩΣ, ΦΩΣ: ισχυρή μνήμη και ελπίδα ουρανού! Χρόνια πολλά στην γη, λατρευτέ μας άγγελε! Συγχώρα μας, αγάπα μας, όπως τότε, όπως πάντα! Χρόνια πολλά με όλα τα λουλούδια και τα σ’ αγαπώ του κόσμου!

*

Από τον απόηχο της γιορτής της Παναγίας

Αυτός που θυμάται είναι θύμα του νου του

Καθώς η πραγματικότητα έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης, πολλά συνέβησαν και παίχτηκαν και σ’ αυτή την γιορτή… Καθείς κατά την πνευματική του αντίληψη συμμετείχε και κατανόησε τα δρώμενα… Μακάρι οι ψυχές να λυγίζουν μπροστά στην τόση αγάπη Σου… «Μη σκέφτεστε! Μη θυμάστε το κακό! Αυτός που θυμάται, είναι θύμα του νου του! Να χορεύετε με όλα! Μην έχετε πάνω σας σημεία θανάτου! Η ευθιξία είναι αδυναμία! Να είστε διαυγείς, φρέσκιοι, κάθε στιγμή καινούργιοι! Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από την στιγμή! Ό,τι συμβαίνει έχει την αξία του στην στιγμή! Μη μαζεύετε παρελθόν! Το μόνο παρόν είναι η αγάπη του ΜΑΖΙ! Μείνετε στο ΜΑΖΙ!» Η Παναγία αγάπη μεθ’ ημών, αγαπημένοι μου…

Η ολογραμμική δύναμη της αλήθειας

Η αγωνία του νου είναι πάντοτε η κατ’ έκταση κατάκτηση της γνώσης. Η αλήθεια όμως δεν είναι παγιωμένη γνώση, θεωρία ή δόγμα από αυτά που ο νους επιζητεί για να νιώθει ασφαλής! Η αλήθεια είναι παλμός ζωής, αίσθηση πραγμάτων, ποιότητα πρόσληψης, ζώσα ροή! Το ζήτημα δεν είναι να «κατακτήσεις» την αλήθεια, αλλά να την αγγίξεις! Η αλήθεια είναι η απόλυτη θεϊκή φύση. Όταν αγγίξεις την αλήθεια, όταν δηλαδή σηκωθείς έναν πόντο πάνω από την γη του νου, τότε δεν υπάρχει περισσότερη ή λιγότερη αλήθεια, αφού τότε δεν υπάρχει πολύ και λίγο. Γνωρίζεις χωρίς να γνωρίζεις, είσαι «αλλού» χωρίς να μετατοπίζεσαι. Είναι ολογραμμική η δύναμη της αλήθειας! Κάθε μέρος της εμπεριέχει το όλον. Απλώς είσαι μέσα στο τοπίο!

*

Τα μεγαλύτερα θαύματα συμβαίνουν ερήμην του νου.

Ευτυχώς η καρδιά μας λειτουργεί χωρίς να την σκεφτόμαστε, από μόνη της! Όπως εξάλλου και όλες οι λειτουργίες που μας κρατούν ζωντανούς. Από μόνη την βασική εντολή της ζωής εντός. Κατά τον ίδιο τρόπο συμβαίνουν και άλλες αόρατες για τον νου λειτουργίες και δραστηριότητες που επιτρέπουν στον άνθρωπο να διαπερνάται, δυνητικά, από το όλο φάσμα της ζωής και να επικοινωνεί με αυτό. Το ανθρώπινο ον δεν αναπνέει μόνο φυσικά, αλλά ψυχικά και πνευματικά, καθώς ανταλλάσσεται με τους αντίστοιχους κόσμους. Στην πραγματικότητα ζούμε παράλληλες, πιο σωστά, επάλληλες ζωές. Ο κοινός παρονομαστής είναι η καθαρότητα, η διαύγεια, η διαφάνεια: αυτός καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας στο Παν! Ευτυχώς πίσω από την υλική μας ύπαρξη θαυμαστά πράγματα συμβαίνουν, και άλλα κυοφορούνται. Ας έχουμε εμπιστοσύνη και σεβασμό στις μη δήλες όψεις της ζωής μας!

*

Δεν είμαστε θύματα των άλλων, μόνο του εαυτού μας.

Όσο βέβαιοι κι αν είμαστε ότι οι άλλοι μας φταίνε ή οι περιστάσεις κ.λπ., η οδυνηρή για το εγώ αλήθεια είναι πως μόνο ο εαυτός μας μπορεί να μας μετατρέψει σε θύμα, όσο δυσμενείς κι αν είναι οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε. Ο ρόλος του θύματος είναι επιλογή! Αν δεν τον αποδεχτείς σε καμιά μα καμιά περίσταση, τότε όλο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να βγεις από την εκάστοτε δυσκολία. Η δύναμή μας είναι στον σταθερό αυτοεντοπισμό στο κέντρο του εαυτού, εκεί από όπου ξεκινάει ο πνευματικός λώρος που μας συνδέει με το ουράνιο γίγνεσθαι. Και τότε δεν είμαστε ποτέ μόνοι! Μας υποστηρίζει όλη η δύναμη του φωτός.

*

Μια ελπίδα ταξιδεύει μέσα στον παράδεισο: το όνομα της είναι Ραφαήλ!

Και αφού ο Θεός εποίησε την Δημιουργία, θέλησε να δημιουργήσει κάτι ακόμα… Κάτι ομορφότερο και από τους αγγέλους, τελειότερο από ό,τι είχε δημιουργήσει μέχρι τότε… Ο Θεός μιλάει στους αγγέλους του σ’ αυτή την αρχαία ιστορία και λέει: «Ελάτε να φτιάξουμε το ομορφότερο και τελειότερο πλάσμα που θα έχει υπάρξει ποτέ!» Πήρε, λοιπόν, χώμα -έτσι λέει η ιστορία-, φωτοχώμα, όχι αυτό που ξέρουμε, χώμα που έχει λάμψεις και φως. Και φύσηξε μέσα σ’ αυτό. Και ξαφνικά δημιουργήθηκε το ομορφότερο, τελειότερο, το πιο παιδικό πλάσμα. Και λέει: «Πρέπει να του βρω ένα χώρο να το βάλω μέσα, αντάξιο της ομορφιάς του!» Τέτοιος χώρος δεν υπήρχε τότε! Και δημιούργησε ο θεούλης ένα χώρο που τον ονόμασε Παράδεισο! Και έβαλε μέσα σ’ αυτόν τα πιο όμορφα πουλιά, τα πιο όμορφα ζώα και τους πιο όμορφους αγγέλους να κάνουν παρέα στον άνθρωπο. Και περνούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Δεν υπήρξε ποτέ τίποτε άλλο!

Ο άνθρωπος είναι πάντοτε εκεί: το όμορφο παιδί του Θεού, μωρό ακόμη, μαζί με τους αγγέλους, μαζί με το φως, το ουράνιο φως, και όλα αυτά τα πανέμορφα πλάσματα. Ποτέ δεν έπεσε ο άνθρωπος! Εμείς δεν το είδαμε ποτέ αυτό! Μόνον ο ίδιος το νόμισε. Μόνον ο ίδιος ο άνθρωπος κατάλαβε κάτι λάθος. Και είναι μες στον Παράδεισο και κλαίει. Και νομίζει πως είναι απέξω! Σε έναν καταραμένο τόπο που τον λένε Γη, έναν τόπο που έχει δυσκολίες, προβλήματα, αρρώστια και θάνατο. Μια φορά λοιπόν κι έναν καιρό, στέλνει ο Θεός τους αγγέλους του. Και λέει στον άνθρωπο: «Παιδί μου, είσαι ακόμη στον Παράδεισο!» -«Μα πονάω, πεθαίνω, χάνω τους δικούς μου, αναστατώνομαι, χάνομαι ο ίδιος!» Και ο θεούλης του λέει: «ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ! Απλά ακολούθησέ με!» Δεν το κατάλαβε όμως ο άνθρωπος αυτό. Και κάθεται κάτω από ένα δέντρο κάπου εκεί, σε μια γωνιά του Παραδείσου. Και νομίζει ότι είναι στην Γη, κλαίει και σκέφτεται!

«Τι να κάνω για να τον βγάλω από εκεί; Πώς θα τον βγάλω; Όσο σκέφτεται ο άνθρωπος καθισμένος κάτω από τα υπέροχα δέντρα του Παραδείσου, κατοικεί μέσα στους κόσμους τους οποίους σκέφτεται! Γιατί αυτό το πλάσμα το έφτιαξα τέλειο, ώστε να μπορεί το ίδιο να δημιουργεί κόσμους! Έχει κλείσει τα μάτια του και ονειρεύεται την Γη, ονειρεύεται πολέμους, φτώχεια, θάνατο. Ονειρεύεται πως έχει εγώ, ονειρεύεται πως είναι χωρισμένος από τους άλλους. Ονειρεύεται ότι ο Θεός δεν είναι μαζί του και ότι κάπου τον έχει παραπετάξει μόνο του! Ονειρεύεται… Ονειρεύεται… Ακόμα πιο βαθιά… Και τινάζεται μέσα στον ύπνο του, αναστατώνεται και νιώθει ότι εκείνα τα κακά όνειρα είναι αλήθεια!»

Και είπε ο Θεός: «Γενηθήτω φως!» Και γίνεται φως! Αλλά ο άνθρωπος κοιμάται! «Γενηθήτω στερέωμα! Και διαχωρισθήτωσαν τα ύδατα από την γη!», αλλά ο άνθρωπος κοιμάται. «Και είδεν ο Θεός ότι καλόν», αλλά ο άνθρωπος κοιμάται. Μια ελπίδα ταξιδεύει μέσα στον Παράδεισο: το όνομά της είναι Ραφαήλ. Φωνάζει, λοιπόν, ο Θεός τον ομορφότερο από τους αγγέλους του και του λέει: «Σε ύπνο είναι το παιδί μου, ξύπνησέ το!»

Και έκτοτε ο Ραφαήλ ταξιδεύει μέσα στον ύπνο του ανθρώπου. Περνάει το μαύρο χάσμα μεταξύ Παραδείσου και αλήθειας, ψέματος και ύπνου, ύπνου και αισθήσεων, παραισθήσεων και ενεργειών, θέσεων και αντιθέσεων. Και μπαίνει μέσα στον κόσμο που οι άνθρωποι ονομάζουν Γη. Και λέει: «Χαίρετε!» Ο άνθρωπος τον συναντάει και του λέει: «Καλώς τον άνθρωπο! Χαίρε, άνθρωπε!» Και ο Ραφαήλ παίρνει μαζί του απεσταλμένους και άλλους αγγέλους και καλά πλάσματα του ύπνου και του ξύπνιου. «Χαίρετε!» λέει. Και περπατάει, και μιλάει, και τραγουδάει, και διδάσκει, και παίζει, και αμαρτάνει, και σηκώνεται. Κάνει τα πάντα μέσα σε αυτό το παιχνίδι του ύπνου. Και σιγά σιγά πιάνει τον άνθρωπο από το χέρι. Και παίζοντας όπως τα μικρά παιδιά που έχουν στο μυαλό τους μια έξοδο, παίζοντας, τραβάει την προσοχή τους προς την έξοδο από τον αυτισμό, από αυτόν τον ατελέσφορο ύπνο.

Και ο Θεός περιμένει κοιτάζοντάς τον στα μάτια, πότε θα ανοίξει τα μάτια του. Να ξεπηδήσει από μέσα η Παρουσία και η αίσθησή του. Και η αντίληψη ότι βρίσκεται στο κέντρο του Παραδείσου.

Μια φορά και έναν καιρό πιστέψαμε ότι υπάρχει ένας πλανήτης που τον λένε Γη. Πιστέψαμε ότι γεννηθήκαμε και ότι θα πεθάνουμε. Τίποτε απ’ αυτά δεν υπάρχει, τίποτα απ’ αυτά δεν είναι περισσότερο αληθινό από την πιο ψεύτικη σκέψη μας. Ο Ραφαήλ, ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ, όλοι οι αρχάγγελοι και τα θεία όντα σαν ηλιαχτίδες μέσα στο μυαλό του κοιμισμένου, αυτιστικού παιδιού, του διεγείρουν τις αισθήσεις, την περιέργεια της αντίληψης και των δυνάμεών του.

Αυτό ήταν το παραμυθάκι. Το τέλος είναι ευχάριστο αφού είναι γνωστό: θα ξυπνήσει το παιδί του Θεού! Αλλά μέχρι τότε ας μην τρομάξει πολύ από τους εφιάλτες. Τους δικούς του εφιάλτες. Να είναι καλά όλοι! Να είστε όλοι καλά! Τα πάντα είναι ανάλαφρα, όμορφα και λαμπερά. Ας έρθουν τα κάλλιστα σε σας! Αυτό είναι το μήνυμα της γιορτής. Και τώρα απλά κάντε μια ευχή, όποια ευχή θέλετε. Μιαν ευχή γεμάτη αγάπη. Όχι για σας, αλλά για τους άλλους! Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υπάρχουν άλλοι. Όλα εσείς είστε! «Χρόνια πολλά γεμάτα φως!» η ευχή του Ραφαήλ. Χρόνια πολλά από τον Χρίστο με πολλές πολλές ευχές. Και από τον Χριστούλη. Χρόνια πολλά απ’ όλους τους αγίους αγγέλους και αρχαγγέλους. Αυτό είναι το μήνυμά τους. Χρόνια πολλά!

*

Κάποτε, κάπου, κάπως, το νοήμον Σύμπαν θα περιθάλψει τις ψυχές που επιδέχονται ανακαίνισης

Το Ταξίδι ως τα ελεύθερα πεδία του Φωτός είναι μακρύ για τα θνητά όντα… Πρέπει πρώτα να γίνεις κύριος τους εαυτού σου και της διαχρονικής σου βούλησης. Να την κατευθύνεις σε αντίθετη πορεία από εκείνη που ακολούθησε ύστερα από την πτώση από τα βασίλεια του φωτός. Κάθε ανθρώπινο πλάσμα είναι μία μοναδική, αυθεντική και εξατομικευμένη εκδήλωση της αιώνιας Βούλησης. Προέρχεται από την άχρονη θάλασσα της θεϊκότητας που δεν έχει μορφή, προκειμένου να κατανοήσει την ατομική του τελειοποίηση. Διότι το ίδιο ανέκοψε την ανοδική πορεία προς την τελειοποίηση στον κόσμο του φωτός, επιζητώντας την απόκτηση εμπειριών μέσα στο βασίλειο της φυσικής αντιληπτικότητας. Δύσκολα ελευθερώνεται από τα ψευδαισθητικά πεδία που δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος στην αντίληψή του, όχι μόνο κατά την γήινη ζωή, αλλά και στην συνέχεια, σε όσα η ψυχή συναντά ως αντανάκλαση της γήινης της εμπειρίας: φασματικά πεδία αντιθέσεων και πολέμου κατ’ εικόνα και ομοίωση της ανεξέλικτης γήινης πραγματικότητας… Εκεί η ψυχή αιχμαλωτίζεται εξίσου και περιπλανιέται μακριά από το Φως! Η απελευθέρωση από την ψευδαίσθηση εντούτοις μπορεί να γίνει στην παρούσα ζωή! Η ίδια η ζωή είναι η άσκηση και η μαθητεία που χρειάζεται η κάθε ψυχή. Οι Οδηγοί είναι σπάνιοι στην ιστορία της γης: όντα που προέρχονται από το απόλυτο. Εξίσου σπάνιες για τους γήινους είναι οι αυθεντικές πνευματικές εμπειρίες! Η αξία της υλικής ενσάρκωσης είναι ανυπολόγιστη ευκαιρία για την ανύψωση της ψυχής! Και είναι κατά κανόνα ΜΙΑ! Η μέγιστη ευλογία είναι να συναντήσεις έναν Οδηγό… Σε βάζει μέσα στον Εαυτό του, επιτρέποντάς σου να ζήσεις Λάμψεις των απόλυτων πεδίων του Φωτός! Προσοχή στις ψευδαισθήσεις! Προσοχή σε κάθε μορφής ψεύδη! Η ζωή είναι πολύτιμη! Το μήνυμα είναι: ζήσε με απλότητα, ελευθερία, καθαρότητα, ομορφιά! Με την χαρά της προσφοράς, και της συνήχησης του εαυτού σου στις φωτεινές διαδρομές του κόσμου!

*

Της γης τα ορφανά

Ένα κάλεσμα προς τις άστεγες ψυχές

Ασφαλείς στους μαντρότοιχους πεποιθήσεων, οπαδοί και οδηγοί οριοθετημένοι σε παραδείσους που αφήνουν απ’ έξω την κόλαση των άλλων, δεν θα ανταποκριθούν ποτέ στα όντα που γεννήθηκαν γι’ αυτό το κάλεσμα! Στα όντα που είναι το ίδιο το κάλεσμα. Δεν μας χωρίζουν λέξεις αλλά παγωμένες καρδιές! Καρδιές που, με άλλοθι τον νου, επιλέγουν να αυτοπροσδιορίζονται μακριά από το φως που θα τις ζεστάνει και θα τις αφυπνίσει σε έναν καινούργιο κόσμο. «Το μόνο που έχουν να χάσουν οι σκλάβοι είναι τις αλυσίδες τους» έλεγε ο γερο-Μάρξ. Γι’ αυτό και κάθε μορφής losers είναι πιο κοντά στην αλήθεια: γιατί η ανάγκη τους είναι ζωτική, καθαρό αίμα. Αυτός που έχασε -ή δεν τις είχε ποτέ- τις βεβαιότητες και τις ασφάλειές του στον κόσμο αυτό της ψευδαίσθησης, είναι πιο ειλικρινής αποδέκτης μιας άλλης πραγματικότητας. Που δεν είναι απλώς ανατρεπτική οπτική, αλλά ζωντανός τόπος και τρόπος ύπαρξης, ανοιχτός προς τις απειρότροπες παλμοδονή-σεις ζωής ζώσας. Είναι ο δρόμος των γενναίων ψυχών! Πρέπει να χάσεις την ψυχή σου για να την βρεις! «Freedom is just another word for nothing left to lose». Ευτυχώς οι άστεγοι του κόσμου έχουν στέγη τον Ουρανό! Ο Χριστός, αδιαφορώντας για τα ιερατεία, τους γραμματείς και τους φαρισαίους, περπάτησε στους δρόμους του κόσμου, αγκαλιάζοντας κάθε πλάσμα που του απηύθυνε το αίτημα της λύτρωσής του. Κάθε εποχή έχει τον Χριστό της! Όσο στην γη είναι παρούσα η Χριστική Δύναμη, καλεί τον άνθρωπο με τον ίδιο συνταρακτικό τρόπο… «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ… Πόσες φορές δεν σε κάλεσα όπως η κλώσα τα κλωσόπουλα…» Θα σου μιλήσω με όποιες λέξεις θέλεις, θα σε αγκαλιάσω με όποιο τρόπο θέλεις, θα αφουγκραστώ την ελπίδα και το όνειρό σου! ΄Ελα! Έλα! Έλα στο υπέροχο ΜΑΖΙ: την πύλη άλματος προς τον κόσμο του θαυμαστού!

*

Το απόλυτο μέγεθος του Θεού εξουθενώνει το εγώ

Ο άνθρωπος συνεχώς έρχεται ενώπιον των ορίων του! Σε ένα τοίχο που δεν μπορεί να διαπεράσει… Γιατί ο κόσμος του απολύτου, ο θεϊκός κόσμος, είναι απροσπέλαστος από τον ανθρώπινο νου! Μόνο η πληρότητα της καρδιάς μπορεί να αγγίξει την κατάσταση αυτή της ενότητας με την θεϊκή πραγματικότητα. Μόνο μέσα στο μυστήριο της ενότητας μπορεί ο άνθρωπος να αγγίξει το απόλυτο του θεϊκού Ζην. Δεν κατακτάται το απόλυτο από τον άνθρωπο! Το απόλυτο είναι η θεϊκή φύση, την οποία μόνο μέσα στο μυστήριο της αγάπης μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει: εκεί όπου το εγώ παραδίδεται και αφομοιώνεται στην ταυτότητα της μίας και μοναδικής Ύπαρξης. Από τον αγώνα για την «κατάκτηση» του απολύτου, το εγώ μόνον εξουθενωμένο μπορεί να βγει. Και όμως το άπειρα μεγάλο, το υπέρτατο ον, μπορεί να χωρέσει μες στην μικρούλα ανθρώπινη καρδιά όταν αυτή δεχτεί να γίνει θρόνος της αγάπης!

*

Η απρόβλεπτη, αιφνιδιαστική για τον νου δράση του θεϊκού αγγέλου

Η θεϊκή δράση είναι πάντοτε ο ζωηφόρος αέρας, «ο χρυσός ζωής αγέρας» που αναστατώνει την κατάσταση πραγμάτων, την «τάξη» του νου, ξεβολεύοντάς τον από βεβαιότητες, σχέδια, προγράμματα, στρατηγικές, φαντασιώσεις! Απλώς τον διαπερνά, αφήνοντας πίσω του υπέροχο άρωμα ζωής, μιαν ισχυρή μνήμη Παραδείσου που γοητεύει, αλλά και αποσυντονίζει τον νου! Μια Δύναμη πρωτόγνωρη αλλά και μη διαχειρίσιμη. Σε επάλληλα επίπεδα πάλλεται η ζωή! Όταν χαρίζονται οι υψηλές παλμοδονήσεις του φωτός, η «προσωπικότητα» μόνο να παραμερίσει μπορεί και να αφήσει τον θεϊκό αέρα να διαπεράσει την ανθρώπινη ύπαρξη… Απρόβλεπτος, πρωτότυπος, «αιφνιδιαστικός», ο θεϊκός άγγελος έρχεται πάντοτε με τα δώρα του! Πόσο έτοιμος είσαι άραγε κάθε στιγμή να αφεθείς στο υπέροχο άγνωστο; Τραγικό να καλείς αυτό που δεν είσαι αποφασισμένος ούτε έτοιμος να υποδεχτείς! Αυτόν που έρχεται για να εκπληρώσει το όνειρό σου! Έρχεται ως κλέπτης! Και πάντοτε για να μας τιμωρήσει με το πολύ, όπως λέει ο Ποιητής.

*

Ο θεϊκός τρόπος

Χορεύει στο ναρκοπέδιο του κάθε ανθρώπινου ψυχισμού ο «τρελός του Θεού», όπως αποκαλούν τον θεϊκό άγγελο. Πάντοτε απρόβλεπτος ο άνθρωπος όταν τον πλησιάζει! Εκρήγνυνται βόμβες τρέλας, διαστροφής, επίθεσης κάθε μορφής, συκοφαντίας, αντιστροφής! «Θα περπατάτε επί σκορπίων και όφεων…» Ποιοί είναι οι σκορπιοί και οι όφεις; Το ζωντανό αυτό ναρκοπέδιο! Δεν ξέρει από πού θα του επιτεθεί τι. Περιμένουν, όπως οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, να πιαστούν από μία λέξη για να κρίνουν, να επιτεθούν, να συκοφαντήσουν τον θεϊκό άγγελο. Κι όμως εκείνος κατεβαίνει στον Άδη της κάθε ψυχής για να τον αναστήσει! Χωρίς δίχτυ ασφαλείας! Αλλά και χωρίς τους κανόνες τους ανθρώπινους. Χωρίς καμία προκατάληψη, κατάκριση, σκοπιμότητα. Χωρίς κανενός είδους ρατσισμό ή πουριτανισμό. Ελεύθερος από τα παραμορφωτικά φίλτρα του νου! Αθώος, καθαρός, θεϊκός, μεταφέρει το φως στα έγκατα της γης. Σε αυτή την διαδρομή για την ανάστα-ση, υφίσταται κάθε μορφής κακοποίηση από τον άνθρωπο, ο οποίος βλέπει τον Λυτρωτή ως απειλή! Κατέρχεται στον Άδη για να πάρει κάθε φορά την ψυχή αγκαλιά και να την μεταφέρει στον αναστάσιμο τόπο! Τον τόπο αυτόν τον κέρδισες Εσύ, άγγελέ μου, για όλους! Και τραγουδάς σε κάθε ψυχή, καθώς την κρατάς μέσα στην αγκαλιά σου, το υπέροχο τραγούδι του Γυρισμού.

*

Ο Θεός δεν είναι για «ορισμένους»

«Ο Θεός δεν είναι για ορισμένους, είναι για όλους, Μαρία μου» μου έλεγες, Ηλία. Επιτέλους η επανάσταση του προφανούς! Και όμως οι θρησκείες, οι ποικίλες εσωτερικές σχολές, καθώς και η κάθε λογής κομισάριοι, επιμένουν να θεωρούν πως ο Θεός, ή όπως αλλιώς αποκαλούν το μέγα ζητούμενο, είναι για ορισμένους! Εννοώντας ως «Θεό» τον θεό της αντίληψής τους, και ως «ορισμένους» τους ίδιους! Παιδικά παιχνίδια νηπίων που παίζουν ακόμη στο πάρκο του νου…

*

Ο τρόπος που θέτεις το αίτημά σου καλεί τον δρόμο για την εκπλήρωσή του

Όλος ο χρόνος της ζωής που σου χαρίστηκε δεν είναι παρά για να προσδιορίσεις το αίτημά σου και να αναζητήσεις αδιαπραγμάτευτα, εσύ ο ίδιος, την εκπλήρωσή του. Τόλμησε να αναζητήσεις έως τέλους αυτό που θα λυτρώσει την ύπαρξή σου, αυτό που θα εκπληρώσει το αίτημά σου: το δικό σου αίτημα. Μέχρι τότε είσαι αιχμάλωτος του αιτήματός σου! Όλα αρχίζουν μετά την εκπλήρωση. Ο ευφυέστερος και συντομότερος δρόμος εντούτοις είναι να καταθέτεις το αίτημά σου με εμπιστοσύνη στον Θεό. Και να ζήσεις με απλότητα και έμπνευση την άγια καθημερινότητα.

*

Η άγια απλότητα μαρτυρεί την αμεσότητα του βιώματος

Μόνον η απλότητα μπορεί να φτάσει στην καρδιά! Είναι το πιο αξιόπιστο ένδυμα του φωτός. Και όμως οι μολυσμένες ψυχές έχουν τρόπο και αυτήν να την πυροβολήσουν! Το βάθος της επιλογής καθορίζει το πόσο, το πώς, το πότε... Αλλά αν προσπεράσεις την Δύναμη του ζώντος «συμβαινόμενου», πού αλλού να αναζητήσεις ζωή;

*

Δεν φτάνει μόνο το δίκιο σου

Η γη είναι γεμάτη δίκια! Γεμάτη εγώ που έχουν δίκιο! Ποιο δίκιο θα επικρατήσει; Ποιός έχει το πιο μεγάλο δίκιο; Και πώς θα γίνει το δίκιο αυτό αποδεκτό απ’ όλους; Πώς θα αποκατασταθεί η δικαιοσύνη, διερωτάται ο άνθρωπος. Το μόνο δίκαιο είναι του Αθώου. Και ο μόνος Αθώος, ο Χριστός, το θυσίασε για να ζήσει ο κόσμος! Είναι σημαντικό για τον άνθρωπο να βρει το δίκιο του. Είναι σημαντικό να δεχτεί να ακούσει και να ανεχτεί τα δίκια των άλλων. Η δικαιοσύνη όμως είναι πέρα από τα ανθρώπινα δίκια. Το δίκιο για την γη είναι ακόμη η θυσία του Αθώου!

*

Οι δεοντολογίες του εγώ και των συστημάτων σκέψης

Τόσα κορέκτ! Τεχνικές, σχολές, μέθοδοι, φιλοσοφίες, θρησκευτικές δοξασίες! Γιατί τότε ο άνθρωπος παραμέ-νει στους αιώνες τραγικά αλύτρωτος; Αυτό που παίζεται είναι σε τέτοιο βάθος που ο νους δεν το αγγίζει! Το θαύμα δεν έχει συνταγή. Είναι σαν το Βόρειο Σέλας: όποτε θέλει αποκαλύπτεται. Όσο και να το προσμένεις, δεν μπορείς να προγραμματίσεις, ούτε να ελέγξεις την εμφάνισή του. Και μόνο το θαύμα σου αποκαλύπτει τον κόσμο του θαυμαστού! Μέχρι τότε, περιγράφεις με λέξεις την φαντασία σου που την αποκαλείς «Θεό».

*

Άκουσε προσεκτικά τον εαυτό σου

Δεν υπάρχει αλήθεια για σένα που να μην την αναγνωρίζει ο εσωτερικός εαυτός. Κάθε πλάσμα έχει δικό του ανεπανάληπτο λώρο ζωής που τον συνδέει με το πεπρωμένο του. Άκουσε προσεκτικά τον εαυτό σου! Το βάθος του αιτήματός σου. Άκουσε προσεκτικά την δική σου φωνή. Ξεχώρισέ την από τις φωνές των άλλων μέσα σου. Η φωνή σου είναι η αλήθεια σου. Η αλήθειά σου είναι η δύναμή σου. Και η αλήθεια σου είναι πάντοτε στο χάρισμά σου, στο ταλέντο σου, στην μοναδικότητα της έκφρασής σου. Είναι ο μίτος της Αριάδνης για το βάθος εκείνο που αισθάνεσαι. Τόλμησε να γνωρίσεις, να ζήσεις τον εαυτό σου! Είναι η μεγαλύτερη χαρά, αλλά και το μεγαλύτερο δώρο στους άλλους.

*

Η επανάσταση του κλασικού

Η αξιολόγηση της επανάστασης του κλασικού στην τέχνη είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με την αντίστοιχη της παράδοσης. Η εποχή μας καταδυναστεύεται από κάθε μορφής μοντερνισμούς και μεταμοντερνισμούς! «Αν δεν μπορείς να βρεις το καινούργιο, δεν είναι ντροπή να κρατήσεις την παράδοση» μου είχε πει κάποτε ένας σοφός γέροντας στην Κρήτη. Αλαζών καθώς είναι ο νους, προσπερνά ίχνη πολύτιμα, χαραγμένα με προσοχή και σοφία από τους αρχαίους Ταξιδευτές.

*

Η ευλογία του να είσαι στο σωστό σημείο την σωστή στιγμή

Το κορυφαίο σημείο της ζωής σου είναι η παρουσία σου την στιγμή που ο Ουρανός αποκαλύπτεται. Άπειρες στιγμές μας χαρίζονται για να ζήσουμε αυτήν την μία, την μοναδική στιγμή της Παρουσίας. Γι’ αυτή την στιγμή, γι’ αυτό το σημείο διαπλέκονται ασύλληπτες κοσμικές διαδρομές. Μετά την Συνάντηση, όλα στην πραγματικότητα είναι συντελεσμένα. Ο νόμος υποχωρεί για σένα μπροστά στην Χάρη. Ο Ελευθερωτής σε εντόπισε! Μαζί με όλο σου τον κόσμο!

*

Οι λέξεις για να «το» πεις

Μεγάλη η δύναμη του Λόγου! Είναι σημαντικό να μιλάς στον Θεό μέσα σου, να απευθύνεσαι με λέξεις στο ιερότερο σημείο εντός. Είναι σημαντικές οι λέξεις που διαλέγεις για να «το» πεις. Οι λέξεις με τις οποίες προσδιορίζεις τον εαυτό σου, δίνεις το στίγμα σου, απευθύνεσαι στο νοήμον σύμπαν. Είναι σημαντικό για σένα τον ίδιον να ακούσεις την φωνή σου με λέξεις. Ό,τι προσδιορίζεις, του αφαιρείς την εξουσία επάνω σου. Οι λέξεις είναι τα ισχυρότερα ξόρκια. Απόβαλε κάθε κοφτερό γυαλί από τον λόγο σου. Ας είναι οι λέξεις σου όμορφα αληθινές! Τις χρειάζεται ο κόσμος. Είναι πνευματικά λουλούδια που ομορφαίνουν το Ταξίδι όλων.

*

Η διεσταλμένη στιγμή της αγάπης

Υπάρχει μόνο το ΤΩΡΑ του ευλογημένου ΜΑΖΙ. Εκεί που κάθε φορά μας ταξιδεύεις… Ο υπέροχος, ασφαλής κόσμος ενός ΜΑΖΙ που είναι προσευχή και χάρις… Η Πατρίδα! Ανέγγιχτος από τον νου, λάμπει! Αυτή την αιώνια στιγμή μας την χάρισες. Την ζήσαμε! Σε τόπο Φωτός. Συνέβη στην Αθήνα! Χαίρε Ραφαήλ! Είσαι ωραίος σαν φυσικό φαινόμενο…

*

Είσαι το αίτημά σου

Τις ώρες που σε νικά η αδυναμία και η αμφιβολία πελεκάει το δέντρο της ζωής σου, να θυμάσαι: δεν ήρθαμε εδώ για να αποδείξουμε πως είμαστε δυνατοί! Αλλά για να παραμεί-νουμε αθώοι! Αν δεν σ’ αρέσει κάτι, άλλαξέ το! Κι αν δεν μπορείς, μείνε «εις μικρόν γενναίος», όπως έλεγε ο μεγάλος αλεξανδρινός… Η ψυχή είναι ήδη εκεί που ο νους αγωνίζεται να πάει... Είσαι το αίτημά σου! Κατάθεσε το με εμπιστοσύνη στην Άγια Ζωή που από παντού μας περιβάλλει… Δεν είναι η αδυναμία που σε προδίδει αλλά η ασυνέχεια του νου. Ο νους σημειακά μόνο μπορεί να εντοπίσει την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να υπερασπιστεί την ψυχή! Μείνε πιστός στο αίτημά σου! Εμπιστεύσου την ψυχή σου που γνωρίζει! Αυτό που ήδη έχει γίνει με την γέννησή σου. Τον τέλειο Υιό του Θεού…

*

Λουλούδια όμορφα που όμως δεν είναι ανθεκτικά…

Σε όσους λιποψύχησαν, σε όσους δεν άντεξαν, σε όσους κουράστηκαν, σε όσους παραιτήθηκαν… Το δικό μας φιλί στο μέτωπό τους ας είναι η βεβαιότητα πως εμείς θα συνεχίσουμε το όνειρό τους!

«Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια, θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια… Να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις, Ουρανέ! Γιά δεν υπήρξα κατεργάρης, και την χρειάζομαι την χάρη Σου, μωρέ…»

Ο Ακροβάτης

Και μια συνταρακτική εκδοχή
όσων και λαβωμένοι συνεχίζουν να αγωνίζονται!

«Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη
που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη
πως δε ζαλίζεται

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Για ιδέστε πού ’χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
πετά κι ας τό ’βρε θανάτου βόλι
κόντρα στον καιρό

Με τον καιρό νά ’ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι, δέστε και μένα
άλλο δε ζητώ
πού ’χω στους ώμους φτερά σπασμένα
και ακροβατώ

Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου…»

Μην παρεμβαίνεις χωρίς κάλλος και ευγένεια!

Με την σπουδή της ασυνειδησίας του ο άνθρωπος θέλει διαρκώς να «διορθώνει» αυτά που θεωρεί «κακώς κείμενα». Ίσως γιατί δεν μπορεί να δει την απόλυτη δικαιοσύνη του σύμπαντος πίσω από ό,τι τόσο αβίαστα θεωρεί άδικο. Ούτε και να εμπιστευτεί μπορεί τον Ζώντα Θεό και από εκείνον να εμπνευστεί κάθε στιγμή για τον βηματισμό του… Ο νους επαναστατεί: «Πώς να μείνω αδρανής;» Θεός στην θέση του Θεού αρνείται να δει την νομοτέλεια που η ίδια η πράξη του ανθρώπου κινεί εναντίον του: το «αντιπεπονθός» όπως οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τον αδήριτο νόμο του κάρμα. Αρνείται να κοιτάξει πίσω από τα φαινόμενα. Αρνείται να σηκώσει με χαμόγελο την όποια δυσκολία, μεγεθύνοντάς την έτσι καθώς τον περιμένει σε κάθε γωνιά… Σκέφτηκες ποτέ ότι μια δυσκολία, μια ασθένεια, μπορεί να είναι το ανάχωμα ενός μεγαλύτερου κύματος που αν πέσει πάνω σου θα σε συνθλίψει και το σταματά η θεία Πρόνοια; Ασφαλώς και η πρόταση δεν είναι να μένεις αδρανής. Συν Αθηνά και χείρα κίνει! Έχε όμως σεβασμό! Να σεμνύνεσαι μπροστά στα συμβαινόμενα των οποίων τις αιτίες κατά κανόνα αγνοείς. Το έλεος του Θεού προς τον άνθρωπο είναι άπειρο! Ας έχουμε θάρρος στις δυσκολίες, και εμπιστοσύνη στην Άγια Ζωή εντός! Χωρίς θυμό, χωρίς διαμαρτυρία, χωρίς αναίδεια, αλλά με έμπνευση, ευγένεια, προσευχή ας είναι οι «διορθωτικές» μας κινήσεις επί του εαυτού μας και των άλλων. Η μόνη αληθινά διορθωτική κίνηση που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, είναι να εγκαθιστά μέσα του όλο και βαθύτερα το Φως και να το μεταφέρει στον κόσμο γύρω του. Καθώς το Φως απλώνεται από μέσα προς τα έξω, τακτοποιεί όλα τα περιφερειακά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Ακριβώς αντίστροφα από τον τρόπο που εκείνος κινείται: από έξω προς τα μέσα, θεωρώντας ότι πορεύεται προς το κέντρο καθώς προσπαθεί να διορθώνει την περιφέρεια, τις εξωτερικές συνθήκες, το υλικό μέρος… Το Φως δεν είναι παρά το κινούν ακίνητον! Αυτό που με τόσο κόπο και αγωνία αναζητά ο άνθρωπος και τόσο ανεπαισθήτως το χάνει… Και την ανάσα σου πρέπει να κρατάς όταν σε τιμά το Φως… Το μυστήριο του Φωτός λαμβάνει χώρα στα ατέλειωτα βάθη μιας ευγενικής Σιωπής απροσπέλαστης από τον νου…

*

Μόνον ό,τι δίνεις είναι δικό σου

«Χάτεμ Τάι» αποκαλούσες τον Θεό, Ηλία μου: Μέγα Χουβαρντά! Γι’ αυτό η συμβουλή σου προς τον άνθρωπο ήταν μία: «Χάριζε να σου χαρίζει ο Θεός!» Χαρίζω, χαρά, χάρισμα, χάρη, χρίσμα, Χριστός… Λέξεις συγγενικές, γενναιόδωρες… Με αθωότητα παιδιού -όπως μόνον εσύ, άγγελέ μου-, ο Ηλίας έδινε ό,τι είχε. Αλλά και έπαιρνε με την ίδια απλότητα! Χαιρόταν, έπαιζε και χάριζε περαιτέρω ό,τι έπεφτε στα χέρια του… Ολοσχερώς ακτήμονες οι μεγάλοι χουβαρντάδες που όλα τα παρέχουν κρατώντας την ροή ανοικτή και ανεμπόδιστη προς κάθε κατεύθυνση! Οι εκπληρωτές αυτού που πάντα ήταν το όνειρο μου: να ανταλλάξουμε τα δώρα μας έως τέλους στην μεγάλη της αγάπης γιορτή!

*

Άγγελοι, οι φίλοι των ανθρώπων

8.11.2010, εορτή των αρχαγγέλων
Φως! Φως! Φως κομίζουν τα φωτοειδή, ασώματα όντα στον άχαρο πλανήτη μας… Τρυφερό φως αγαπητικής νοημοσύνης!
Λάμψη Ζωής κρυστάλλινης… Για να ζήσει ο κόσμος!

*

Αβατάρ, ο τελευταίος μαχητής του αέρα

Ο Αβατάρ των τεσσάρων στοιχείων! Ο Ένας, ο τελευταίος Αβατάρ, ο Λυτρωτής, εκείνος που θα φέρει την ενοποίηση! Μια ενοποίηση κατακόρυφη αλλά και οριζόντια: των τεσσάρων στοιχείων εντός, μέσω των παλμοδονήσεων της υπερσυνείδησης. Χωρίς την ενεργοποίηση της υπερσυνείδησης δεν υπάρχει ισορροπία! Κυριαρχεί η φωτιά, η ύλη, ο πόλεμος! Χαρίζεται ο έλεγχος του νερού: του αιθερικού φορέα, της Ψυχής. Τα νερά είναι η επικοινωνία, η διασύνδεση των πάντων! Καθώς ορθώνεται το φράγμα των ευλογημένων υδάτων, οι «φυλές» της φωτιάς θα εκτοπίζονται. Το Σκάφος μαζί με όσους με κάποιο τρόπο θα καταφέρουν να μπουν μέσα, θα διασωθεί! Στόχος των φυλών της φωτιάς είναι ο Αβατάρ! Να μη γεννηθεί, κι αν γεννηθεί να εξοντωθεί! Η φωτιά (λογική) ζητά να εξουδετερώσει καθετί που προέρχεται από τον αέρα: δεν είναι δηλαδή ορατό αλλά μόνο να το αισθανθείς μπορείς. Ζητά την επικράτηση της καθαρά υλικής διάστασης της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Αβατάρ αφυπνίζει στο πέρασμά του όποιον συναντά, επιστρέφοντας την χαμένη δύναμη σε όσους τον αναγνωρίζουν. Το ζητούμενο είναι η αφύπνιση του Αβατάρ εντός, αφού κάθε άνθρωπος έχει έναν Αβατάρ μέσα του που οι φυλές της φωτιάς θέλουν να εξαφανίσουν. Τα όντα των αγίων υδάτων της αγάπης δέχονται να θυσιάσουν την προσωπικότητα για την σωτηρία όλων. Για να σωθεί ο κόσμος! Είναι η ώρα που ο Υδροχόος αποκαλύπτεται αποκαθαίροντας την γη, προστατεύοντας με υδάτινο πέπλο τα όντα που ζητούν σωτηρία. Ποιος μπορεί να σωθεί; Ο γεννημένος εξ ύδατος και πνεύματος, από αγιοπνευματικό δηλαδή πυρ!

«Είμαστε η τελευταία τους ελπίδα! Αυτό που μεταφέρω είναι η σωτηρία τους! Προσπαθούν να με παγιδεύσουν σε μικρή κλίμακα! Και μόνο όμως που είμαι εδώ σώζονται! Είμαι ο τελευταίος κρίκος σ’ αυτόν τον αιώνα ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο!»

*

Τολμήστε το καινούργιο

Πετάξτε τα παλιά «προγράμματα»
Τόσο απλό! Just do it! Αξίζει τον κόπο να ζήσεις πολλές ζωές
σε μια! Όσο ζεις μπορείς να ζωγραφίσεις το έργο της ζωής
σου όπως το θέλεις… Τόλμησε να σκίσεις τα πρωτόλεια και
να δημιουργήσεις το αριστούργημά σου! Άφησε τις πρόβες
ζωής και ΖΗΣΕ!
*

Ο «ακτιβισμός» των αγγέλων

Σε αντίθεση με τις ατέλειωτες θεωρίες και φιλοσοφίες των ανθρώπων, οι άγγελοι απλώς πράττουν! Κάθε τους κίνηση γονιμοποιεί μέσα στον άνθρωπο απειρότροπες εκδηλώσεις ζωής… Ας γυρίσουν να δουν την ζωή Σου, άγγελέ μου! On the road… Ντύνεις, ταΐζεις, παρηγορείς, ενθαρρύνεις, εμπνέεις, διδάσκεις, παίζεις, θεραπεύεις! Σαν αέρας περνάς ανάμεσα στους ανθρώπους μεταφέροντας την ιαματική Σου Παρουσία «σε όποιον τύχει»! Χωρίς να αποστρέφεσαι καμιάς μορφής πόνο, καμιάς μορφής αμαρτία. Η υψηλότερη όμως μορφή του ακτιβισμού Σου είναι η δόνηση της χαράς που αλλάζει τα δεδομένα της ζωής όσων συναντάς! Η ατέλειωτη γιορτή που ΕΙΣΑΙ και από μόνη της ακυρώνει την μιζέρια, «τα μη και τα δεν» του κόσμου τούτου!

*

Ψυχαγωγία και διασκέδαση

Η ψυχαγωγία είναι χαρά! Η διασκέδαση είναι νάρκωση! Διασκεδάζεις για να ξεχάσεις, να ξεχαστείς… Η διασκέδαση είναι στην καλύτερη περίπτωση αναλγητική, «χαλαρωτική», όταν δεν είναι απλώς χυδαία εκτόνωση των ζωωδών ενστίκτων. Η ψυχαγωγία αντιθέτως είναι εγρήγορση, είναι επαφή με το κέντρο του εαυτού, είναι πληρότητα, δημιουργικότητα, ισορροπία. Είναι ενθύμηση και όχι λησμοσύνη! Ο άνθρωπος συνέδεσε την ηδονή με την αμαρτία, και την χαρά με την ξενέρωτη απουσία της! Δεν γνωρίζει την ύψιστη ηδονή της χαράς! Αυτό ακριβώς που είναι η ζωή, και όχι μόνο δεν αναιρεί τις αισθήσεις αλλά τις ανυψώνει στο αιθερικό και το πνευματικό τους ανάλογο δυναμοδοτώντας ασύλληπτη πρόσληψη ζωής, αδιανόητης για τον υλιστικό άνθρωπο! Η ηδονή που αυτός επιδιώκει, εντέλει, δεν είναι παρά η οδύνη του διαρκούς ανικανοποίητου! Η αλήθεια είναι πως καμιά περιφερειακή «χαρά» δεν τροφοδοτεί το κέντρο. Αντιθέτως!

*

Το τίποτα είναι πιο λίγο

Άλλη μια σοφή σου κουβέντα, Ηλία μου… Ράπισμα στους αδρανείς τελειοθηρικούς, στους σούπερ χαρισματικούς που δεν καταδέχονται να χαρίσουν στους άλλους ούτε ένα ψίχουλο από την ιδιοφυΐα τους! Αυτιστικά ανακυκλώνοντας την είσπραξη του χαρίσματος τους, όποιας κλίμακας, δεν νιώθουν ποτέ επαρκείς ούτε βεβαίως έχουν κίνητρο για να χαρίσουν το χάρισμα τους! Και η τιμωρία είναι ο αυτοεγκλωβισμός! Στο τέλος το χάρισμα σε ανατινάζει εσωτερικά! Είμαστε παγιδευμένοι στο δώρο μας! Ποιο είναι το κίνητρο που λείπει; Πάντα το μόνο κίνητρο δεν μπορεί να είναι άλλο από την αγάπη! Η τόλμη να αποφασίσεις να εμφανιστείς! Η εμπιστοσύνη πως δι’ εσού γίνεται ό,τι γίνεται, δεν το κάνεις εσύ! Εσύ μόνον αποφασίζεις να διατεθείς! Και τότε γίνεσαι μουσική, λόγος, παιγνίδι, χάδι, άγγελος! Μη φοβηθείς να ανοίξεις το καπάκι της παγιδευμένης δημιουργικότητας! Μη σκοτώνεις την ζωή πριν καν γεννηθεί! Αντί για την εκδοχή της μετριότητας και της αποτυχίας, ας βρούμε την ψυχή να αποκαλύψουμε την αλήθεια! Την όποια αλήθεια! Την εκάστοτε αλήθεια του εαυτού μας! Πάντα η αλήθεια φτάνει στις ψυχές… Ως χαρά, φως, άγια Απλότητα! Όχι ως τελειότητα! Τέλειος είναι μόνον ο Θεός! Γι’ αυτό και την τελειότητα την επιζητά μόνον ο εωσφόρος-εγωισμός, ο οποίος πασχίζει να γίνει θεός στην θέση του θεού. Το δώρο που χαρίζουμε είναι η ίδια μας η ψυχή, και όχι η τελειότητα του μέσου που θα διαλέξουμε! Ας τολμήσουμε να αποκαλυφθούμε! «Πάντα υπάρχει κάτι να δώσουμε, Μαρία μου! Το τίποτα είναι πιο λίγο!» Το ευάλωτο εξάλλου του εαυτού δεν είναι καθόλου μικρότερη αλήθεια μας… Ίσως να είναι και η συγκλονιστικότερη… Το τσαλάκωμα της εικόνας μας!

*

Όλες οι μάχες κερδίζονται στην καρδιά

Όσο κι αν ο νους διψάει για εξηγήσεις, αναλύσεις, θεωρίες, η καρδιά δεν αναπαύεται παρά μόνον στην αγάπη! Αφού όλα αυτά υποκατάστατα είναι, ή μήπως έκκληση για αγάπη, αφού δεν υπάρχει απάντηση άλλη από την αγάπη! Κάθε μάχη διαιωνίζει τον πόλεμο, τον διαχωρισμό. Ο ηττημένος ζητά εκδίκηση, δικαίωση. Καμιά μάχη δεν κερδίζεται στ’ αλήθεια όσο υπάρχουν ηττημένοι! Οι μάχες κερδίζονται μόνο στην καρδιά! Και τότε είναι όλοι νικητές!

*

Το θαύμα

Το μεγαλύτερο θαύμα είναι η θνητή, ευάλωτη μορφή που διαλέγουμε για να υπάρχουμε ως ανθρώπινα όντα επί της γης. Η νίκη μέσα από τις ανθρώπινες μας δυνάμεις… Η νίκη της αγάπης, του ελέους, της έως τέλους παροχής προς τον άνθρωπο! Η νίκη του να μην καταφέρει ο άνθρωπος να τον αποστραφούμε!

*

Λύτρωσε με σημαίνει αγάπησε με όπως είμαι!

Μόνον η μάνα και ο άγγελος του Θεού μπορούν να σε αγαπήσουν έτσι. Στην πραγματικότητα λες: «Αγάπησε με γιατί εγώ δεν μπορώ να αγαπήσω τον εαυτό μου!» Γι’ αυτό η αγάπη παραμένει το μεγαλύτερο θαύμα. Κι αν όλα τα γνωστικά συστήματα μπορεί να τα αλώσει ο νους, η αγάπη παραμένει το ανέγγιχτο από την νοημοσύνη θαύμα! Αν έχεις την τύχη να συναντήσεις άγγελο Θεού, στο βλέμμα του δεν θα δεις παρά αυτή την αγάπη: αν σε κοιτάξει αυτό το βλέμμα τίποτα δεν είναι ίδιο πια! Σου επιστρέφει ένα πρωτόγνωρο Όλο που ο νους δεν μπορεί να συλλάβει αφού ζει στην διττότητα. Το Όλο του εαυτού σου! Εσύ μπορείς να γίνεις ο άγγελος του ανθρώπου;

*

Η άρνηση του εαυτού είναι η εύρεση της θεότητας!

Δεν υπάρχει προδιαγεγραμμένη διαδρομή αλλά επιλογή! Όλο το κλειδί της ανθρώπινης ανάπτυξης βρίσκεται στην λέξη «επιλογή»! Επιλογή σημαίνει ευθύνη! Αυτό ακριβώς που ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχτεί: ότι ευθύνεται για όσα του συμβαίνουν αφού τα έχει επιλέξει, συνεισφέροντας έτσι στην συνολική επιλογή της ανθρωπότητας κάθε στιγμή. Δεν υπάρχει προδιαγραφή άλλη από την αγάπη! Όλα είναι και δεν είναι προδιαγραμμένα. Αυτό που έχει σημασία είναι η υπογραφή σου. Τι υπογράφεις. Ο μόνος τρόπος να βρεις τον εαυτό σου είναι να δεχτείς να τον χάσεις! Σε αυτή την απώλεια είναι η ανεύρεση του Όλου: η σταγόνα γίνεται ωκεανός!

*

Μπουκάλι νερό στην έρημο…

Κόπτεται ο άνθρωπος για τον έρωτα του Σηματωρού! Αλλά πόσο είναι διατεθειμένος να παραδοθεί στην απολυτότητα που αυτό συνεπάγεται; Μια τέτοια απολυτότητα μόνον απόλυτη ανάγκη μπορεί να την γεννήσει! Να είναι για σένα τίποτα λιγότερο από νερό στην έρημο… Τίποτα, ποτέ, να μη βάλεις πάνω από αυτό τον Έρωτα της Ψυχής: τον Θεό στην πρώτη θέση! Στον θρόνο της καρδιάς! «Μόνο να είμαστε μαζί! Τίποτα άλλο! Κανένας όρος, καμία προϋπόθεση!» Πολύ γρήγορα όμως εξατμίζεται το όνειρο των ανθρώπων! Γιατί δεν το υποστηρίζει ολόκληρος ο εαυτός! Τόσο γρήγορα που χορταίνει, αρκείται στο λίγο, σταματά την χρυσή ροή… Πώς να σου μιλήσει ο άγγελος, όταν δεν τον καλεί πια το όνειρό σου; Μόνον οι άγγελοι είναι ανεξάντλητοι, και μόνον οι άγγελοι επικοινωνούν αδιάλειπτα με «Αυτό» που είναι ανεξάντλητο, ακένωτο… Μην εγκαταλείπεις έτσι εύκολα το όνειρό σου! Στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα άλλο από το όνειρό σου! Δικαίωμα στο όνειρο! «Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση…»

*

Μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο από το διαρκές «κι άλλο!»

Και μέσα στην χαρά μπορείς να χάσεις την εγρήγορση της Κρυστάλλινης γραμμής! Ο Θεός μας δοκιμάζει μέσα σ’ αυτά που μας προσφέρει! Ακόμα και μέσα στην χαρά που εκείνος μας δίνει. Περνάμε μεταξύ φωτιάς και φωτιάς! Σου ζητά το ΕΝΑ, το απόλυτο σημείο της επικέντρωσης. Το πιο απλό! Και όμως γίνεται τρομακτικά δύσκολο χωρίς το φως της καρδιάς! Αυτό που χρειάζεται είναι κι άλλο βάθος αγάπης! Αυτό το διαρκές «κι άλλο» είναι το μυστήριο του Θεού! Αυτή η στάση δεν επιβάλλεται απέξω, ούτε και διδάσκεται! Αστείες οι δηλώσεις και οι απολυτότητες του νου! Όλο παίζεται σε μια στιγμή, κάθε στιγμή!

*

Η αόρατη Οικογένεια

Οι θρησκείες και οι εσωτερικές σχολές έχουν μιλήσει μες στους αιώνες για τις ουράνιες ιεραρχίες των όντων και την εποπτεία τους πάνω στα ανθρώπινα δρώμενα. Έχουν μάλιστα δώσει ονομασίες στα όντα αυτά, πολλά από τα οποία προσωποποιούν. Πάντοτε όμως ο ανθρώπινος νους αντιλαμβάνεται την ιεραρχία με τρόπο που ενέχει άσκηση εξουσίας και ως εκ τούτου τιμωρία και ενοχή. Ο διεστραμμένος αυτός νους ένα τρόπο έχει να συλλαμβάνει τα πράγματα: απειλητικά για τον ίδιο, τον συνάνθρωπο του αλλά και τις εκδοχές της «αλήθειας» που θεωρεί ότι αντιλαμβάνεται. Στην πραγματικότητα ο τρόπος που σκέφτεται ο άνθρωπος είναι αυτοκτονικά επιθετικός. Όλη η Σφαίρα της Ζωής η έμπλεη ζωηφόρου φωτός δεν είναι παρά ζεστή μήτρα που γεννά και συντηρεί απειρία όντων μέσα από έναν μοναδικό και «αδήριτο» νόμο: την Αγάπη! Γέννημα της Αγάπης είναι η Ζωή σε όποια κλίμακα και αν την βιώνουμε! Την απάντηση για όλα τα παρατράγουδα ας την αναζητήσουμε στην δυνατότητα ελεύθερης επιλογής. Δημιουργούμε δηλαδή θνησιγενή σύμπαντα κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας τα οποία σαν μπούμερανγκ μας χτυπούν ατομικά και συλλογικά. Στους πτωτικούς, λοιπόν, κόσμους όπου οι συνειδήσεις είναι αποκομμένες από το μυστήριο της των πάντων ενότητας, την Αγάπη την αντιστρέφουν σε φόβο! Η δόνηση της αγάπης δεν μπορεί να φτάσει στις ψυχές αυτές ως έλεος, ως αέναη δωρεά, παροχή των πάντων στους πάντες! Όσο πιο μακριά είναι μια ψυχή από την Πατρίδα, τόσο περισσότερο ζει αντί της Αγάπης τον φόβο, την ενοχή, την τιμωρία. Δημιουργεί δηλαδή την κόλασή του! Γιατί τι άλλο είναι η κόλαση από τόπος χωρίς αγάπη! Έτσι τα όντα που από το παν και παντού μας αγκαλιάζουν μεταφέροντας την Αγάπη, την Παρουσία, τα Δώρα τους, είναι για τον χοϊκό άνθρωπο είτε οι εκτελεστές της τιμωρίας του, είτε η αφηρημένη ελπίδα του από μηχανής Θεού! Δεν υπάρχει όμως ζώσα σχέση και συλλειτουργία με τα αναρίθμητα όντα που κατοικούν στο Σύμπαν και διατρέχουν απ’ άκρου εις άκρον την Δημιουργία υπηρετώντας την Ζωή και τον μοναδικό της νόμο: την Αγάπη! Είναι η αόρατη Οικογένειά μας που μας προσέχει και μας οδηγεί στο πεπρωμένο μας. Θέλουμε στ’ αλήθεια να την συναντήσουμε; Θέλουμε να συνομιλήσουμε με τους αγγέλους που πλάι μας κάθε στιγμή χορεύουν; Σαν τις χιονονιφάδες μπορούμε να απλώσουμε τα χέρια μας και να αγγίξουμε τους αγγέλους! Ένας ο Εαυτός, άπειρα χρώματα, όψεις, εκδηλώσεις μοναδικότητας! Απερίγραπτος χορός ομορφιάς, ευφυΐας, αγάπης! Ως πότε η γη θα ζει σε πνευματική απομόνωση; Κι εσύ τι επιλέγεις ως άτομο; Η γιορτή των Αρχαγγέλων έρχεται σε λίγες μέρες… Ας τους καλέσουμε βαθειά μέσα από την ψυχή μας… Να γίνουν οι αποκαλυπτές της ζωής μας! Ραφαήλ, άγιε αρχάγγελε, ΕΡΧΟΥ!

Για ένα χατίρι στέκει ο κόσμος!

Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να αντέξεις τα απρόβλεπτα κύματα αυτής της ζωής: απέραντη γενναιοδωρία! «Χάριζε να σου χαρίζει ο Θεός!» όπως έλεγες Ηλία μου. Ας μην κρατάμε άλλο τα μπακαλοτέφτερα των χρεών! Χάρισε ό,τι σου χρωστούν! Δώσε ό,τι χρωστάς! Πώς; Δίνοντας χαρά! Σε ποιον; «Σε όποιον τύχει!» όπως είπε το παιδί… «Αν θέλεις να ξεχρώνεις, να ευχαριστίζεις ψυχές!» Κανείς άνθρωπος να μη μείνει έξω από την χαρά και την γιορτή της καρδιάς μας! Αυτής της χαράς και της γιορτής που μας έχει χαριστεί τώρα και για πάντα! Ναι, Ηλία μου! «Για ένα χατίρι στέκει ο κόσμος!» Το χατίρι της αγάπης! Αμήν.

Θα μείνω ακίνητος για ένα λεπτό και θα βρεθώ στο σπίτι μου

I said to my soul: be still and wait… (T.S. Eliot)

Ποσότητα χώρου και χρόνου καταναλώνει και διαρκώς αποζητά ο άνθρωπος! Και όμως στο ελάχιστα μικρό είναι η πύλη άλματος προς την ελευθερία του, δηλαδή την ευτυχία του. Στο σημείο και την στιγμή που ο νους σιωπά! Τι παράδοξη ακινησία! Μια ακινησία που κινεί έναν μαγικό στροβιλισμό κοσμικής πληροφορίας, ένα χορό άπειρων εναλλακτικών πραγματικοτήτων! Κάτι σημαντικό μας διαφεύγει: το εντός κινούν ακίνητο! Το σπίτι μας!
*

Σαν φωτάκια που λάμπουν η ταυτόχρονη παρουσία μας σε σημεία της Δημιουργίας

Φτάνει να ζεις! Να έχεις κατοχυρώσει το δικαίωμα να ζεις! Να έχεις σκάφος, Αστρόπλοιο να ταξιδεύεις στους κόσμους, τις Δημιουργίες, τα σύμπαντα… Αυτό το Αστρόπλοιο είναι από Φως! Αυτό το Αστρόπλοιο είναι η Αγάπη! Έτσι το βάφτισε από την αρχή του χωροχρόνου ο κατασκευαστής του, ο Χριστός, για να τον συναντάς παντού, σε ένα ανεξάντλητο πανόραμα Ζωής! Μην αποποιείσαι τα πρωτοτόκια αντί πινακίου φακής! Μας χαρίζεται ΖΩΗ! Ας σπάσουμε τα αμπάρια των πικριών, των χρεώσεων, των παραπόνων, των παθών, της κακίας. Λίγο πιο πάνω από την γη της αντίληψής σου σε περιμένει ο ανοικτός ουρανός! Το απέραντο στερέωμα! Δικό σου είναι!

*

Το σύνορο ορατού και αόρατου

«Ή ανοιχτά έχω τα μάτια μου ή κλειστά το ίδιο κάνει!» έλεγες αγαπημένε μου Ηλία! Για σένα δεν υπήρχε όριο, είχες σχίσει από ζώντας την θολή γραμμή των οριζόντων… Η συνείδησή σου φωταγωγημένη ζούσε Θεό και μόνον Θεό! Σε τέτοια πλάσματα ο ύπνος και ο ξύπνιος, το εδώ και το «μετά», το ορατό και το αόρατο δεν είναι παρά μία συνειδητότητα, ίδιος τόπος και χρόνος: τόπος και χρόνος Θεού! Ο Ηλίας δεν ήταν παρά ένας αγράμματος ψαράς με κρητική ψυχή σε ένα ψαροχώρι της Συρίας… «Ψαράς και ψαρεμένος» όπως ο ίδιος έλεγε. Ένα μνημείο όντος από τα υλικά των Άστρων. «Όπου πατώ πατεί ο Θεός!» Τόσο συνταρακτικά ζώσα η επαφή με τον Θεό! «Ποτέ μη λυπηθείς, Μαρία μου, πως κάτι δεν έζησα, πως κάτι δεν μού’δωκενε ο Θεός σε τούτηνα τη ζωή! Ό,τι και αν του ζήτηξα, ίσαμε το πρωί μου τό’ χενε δωσμένο! Είμαι χορτασμένος και ευχαριστισμένος μέχρι τα τρίσβαθα τση καρδιάς μου!» Αυτό που εκείνος ζούσε με φυσικό τρόπο, καλείται να το ζήσει η κρίσιμη μάζα της ανθρωπότητας: να σπάσει το σύνορο που ο νους βάζει, ώστε να λυγίσει το δρεπάνι του θανάτου και να μας χαριστεί η Αειζωία της ενοποιημένης συνείδησης: η χαρά και η πληρότητα του να ζεις ένα εξαίσιο ΠΑΝΤΟΥ. Αλλιώς η ύπαρξή μας στην γη θα παραμένει προβληματική και μετέωρη, υποκείμενη στην φθορά και τον θάνατο. Καθώς οι άνθρωποι αποτελούν μειοψηφία στην γη, και οι εξ αυτών «φωτισμένοι» είναι εξίσου μειοψηφία, η κλίμακα στενεύει ασφυκτικά. «Τότε» παίχτηκε σε δώδεκα ψαράδες και κάποιους κρυφούς μαθητές! Τώρα ίσως σε ακόμα λιγότερους… Σε μια μικρή ιερή ομάδα ανθρώπων που δέχονται να γίνουν παιδιά, παίζεται αυτή την στιγμή το αν αξίζει ο άνθρωπος να συνεχίσει να φιλοξενείται στην γη! Γι’ αυτό και ο άγγελος μας καλεί στην πιο σοβαρή πράξη της ζωής μας: το παιγνίδι! «Τόσος κόπος τόσες λέξεις και προσπάθεια για να Σου πω τον μοναδικό μου λόγο: Σ’ αγαπώ…» Ας είναι η μόνη λέξη, η μόνη αίσθηση, η μόνη πράξη στο αγαπημένο, γιορτινό παιγνίδι που κάθε στιγμή μας μαθαίνεις: το άγιο παιγνίδι του ΜΑΖΙ!

*

Ακινδύνου, Ανεμποδίστου, Ελπιδοφόρου

2 Νοεμβρίου 2010
Οι τρεις άγιοι που μοίραναν την γέννησή Σου, Οδυσσέα! Και ήρθες Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Ελπιδοφόρος! Ε, λοιπόν, ναι! Αυτό που γύρεψες, Είσαι! Φωτεινός Σηματωρός, Ποιητή, μας είπες στον αιώνα Σου τι είδες! Τα τέρατα με τα λιπαρά πόδια, και τους άλλους που γι’ αυτούς η φύση δεν είναι παρά τοπίο μαζί με μιαν Ελλάδα στο πάνω πάτωμα του κόσμου να φωταγωγεί τους αιώνες! Άφησες ένα συγκλονιστικά διαυγές βλέμμα πάνω στο ζην ελληνικώς! Αριστοκράτης ασκητής, κοσμοπολίτης όπως μόνον ένας Έλληνας μπορεί να είναι, παρέμεινες μακριά από τις αγορές έως τέλους. Χαίρε Οδυσσέα! Όλβια η χώρα που σε γέννησε και σου χάρισε τες λέξεις που υπέροχα της αντιδώρησες! Η χώρα του αχωρήτου Φωτός!