Ο φόβος ως αυτοεπαληθευόμενη προφητεία
Η σκέψη είναι ενέργεια! Είναι κάτι απολύτως «υπαρκτό»! Η σκέψη διαμορφώνει πραγματικότητες. Η σκέψη είναι η ισχυρότερη μαγεία επί του εαυτού και του κόσμου! Η αρνητική σκέψη η εμποτισμένη με φόβο είναι το απόλυτο ρουά ματ για την Ζώσα Ζωή: ο νους προγραμματίζει τα επερχόμενα δεινά! Η σκέψη τα καλεί ανοίγοντας ενεργειακά τον δρόμο για την εκπλήρωση των αρνητικών εκδοχών. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος αυτοκτονεί με την ίδια του την σκέψη, με το ίδιο εργαλείο του νου με το οποίο μπορεί να διαμορφώνει σύμπαντα ομορφιάς, αλήθειας, φωτός για τον εαυτό του και τον κόσμο!
*
Το μήνυμα που αρνείσαι να προσλάβεις, θα το συναντάς μπροστά σου με δυσμενέστερους όρους
Σοφό και νοήμον το σύμπαν! Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Όλα κινούνται γύρω από το κινούν ακίνητο: την αλήθεια των όντων! Κι αυτή η αλήθεια ξεδιπλώνεται αργά αργά για κάθε ψυχή με αντίστοιχες κάθε φορά προκλήσεις και ευκαιρίες! Η ζωή σού ζητά απόλυτη αγιότητα! Σε λειαίνει, σε διαμορφώνει μέχρι να γίνεις κρυστάλλινα διαυγής! Τότε αφομοιώνεσαι από το φως! Μάταιη η αντίσταση! Μόνο κατάχρηση σε πόνο και χρόνο! Και με παρόντα πάντοτε τον κίνδυνο της «εξάτμισης»! Η ύπαρξη είναι μονόδρομος: Ζωή ή θάνατος!
*
Μνήμη Θεού
Κάθε στιγμή είναι η ώρα του Θεού! Κάθε στιγμή μπορεί το αλεξίπτωτο του Θεού να ανοίξει και να σε πιάσει στον αέρα! Κάθε στιγμή είναι η ώρα του θαύματος! Όταν όλα έχουν «τελειώσει» για τον νου, όταν τα όρια απειλητικά σου επισημαίνουν την ύπαρξή τους, όταν η απελπισία, ο πόνος, η διάψευση, η αμφιβολία πέφτουν ανελέητα πάνω σου, να θυμάσαι τον Θεό! Όλη αυτή η παράσταση της ψευδαίσθησης παίζεται μέσα σε μια φυσσαλίδα εντός ενός άπειρου ΟΛΟΥ… Μην πιστεύεις τον κόσμο αυτό! Επικαλέσου δυναμικά τον Ζώντα Θεό! Όλα αλλάζουν! Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αλλάξει! Όλα μπορεί να γίνουν καινούργια! «Ιδού εγώ τα κάνω όλα νέα!» μας είπε ο Αγαπημένος… Νέα γη και ουρανός! Απλά, γύρισε να Τον κοιτάξεις! Είναι παρών! Είναι εδώ! Στην αιώνια στιγμή της Ζωής.
*
Καραβάκι παντός καιρού
Το φυσικό, το φυσιολογικό, έχει γίνει το μέγα ζητούμενο! Κάθε είδους οργανωμένη ιδεολογία, φιλοσοφία, θρησκεία, μοιραία παράγει προϊόντα θερμοκηπίου: ιδεολόγους, πιστούς, ακόμα και «καλούς» αλλά ειδικών συνθηκών ανθρώπους, προσδιορισμένους από δόγματα, νόμους και κανονισμούς… Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο ελεύθερο! Ο άνθρωπος εμπεριέχει εγγενώς την αλήθεια που τον αφορά! Το ταξίδι ακόμα και στο μη δήλο του μέρος είναι μεγάλο και συναρπαστικό! Το ζήτημα είναι να είσαι καραβάκι παντός καιρού! Να ταξιδεύεις άφοβα «με μπουνάτσες και μποφόρια»! Να είσαι καπετάνιος ισχυρός, ανθεκτικός, πολυμήχανος! Και με συνεχή επαφή με το κέντρο…
*
Ανάγκη και αγάπη
Η ανάγκη σε δεσμεύει! Η αγάπη σε ελευθερώνει! Ποτέ δεν μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά αυτόν που έχεις ανάγκη! Στο τέλος τον μισείς! Γιατί η ανάγκη σου δεν τελειώνει ποτέ! Ούτε ποτέ θα θεωρήσεις «αρκετή» την προσφορά του! Μία Συνάντηση ψυχών θα έφτανε να σηκώσει όλη την ανάγκη και να την κάνει ΑΓΑΠΗ! Η λύτρωση δεν έρχεται από την κάλυψη της ανάγκης σου αλλά από την στιγμή που μόνη σου ανάγκη έχει γίνει η αγάπη, την οποία εσύ ο ίδιος ζεις και απευθύνεις στον εαυτό σου και στους άλλους! Τότε κινητοποιείται η ενέργεια της πλήρωσης κάθε επιμέρους ανάγκης. Ανάγκη είναι να αγαπάς! Όταν αγαπάς, η ανάγκη σου πληρούται με τρόπους θαυματουργικούς! Γιατί το σύμπαν απαντά με αφθονία στην αφθονία!
*
Κανείς δεν μπορεί να σε προστατεύσει από τον εαυτό σου
Όταν ο Χριστούλης έλεγε να αγαπήσουμε τον εχθρό μας, εννοούσε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας! Αν νικήσεις τον εχθρό μέσα σου, δεν έχεις εχθρούς πια! Κανείς τότε δεν μπορεί να σε βλάψει, αφού κανείς δεν έχει πλέον εξουσία πάνω σου! Αγάπη σημαίνει αθώωση! Αυτός που αγαπά, αθωώνει τον εαυτό του. Και τότε αθωώνει και τους «άλλους»… Αυτό είναι το happy end! Κανείς όμως δεν μπορεί να σε προστατεύσει από τον εαυτό σου! Μόνον εσύ μπορείς να κατατροπώσεις τον εσωτερικό, προσωπικό σου «αντίλογο». Εσύ μόνον οφείλεις να απαντήσεις τα γιατί του εαυτού σου. Και όταν τελειώσεις με τον νου σου, τότε ξεκινάει μια όμορφη ιστορία φωτός… Αφού όπως είπε ο Σεφέρης, κατά βάθος είσαι ζήτημα φωτός…
*
Άλλος είναι στο τιμόνι
Τις στιγμές που ο αόρατος πόλεμος κορυφώνεται αδυσώπητα και οι επιθέσεις γίνονται κυνικά «ορατές», η παρουσία του αγγέλου μάς επαναφέρει ισχυρά στην Δύναμη του μητρικού Αστροσκάφους! Άλλος είναι στο τιμόνι! Στα χέρια άλλου βρίσκεται η ΝΙΚΗ η οποία έχει ήδη συντελεστεί! Έχε θάρρος! Έχεις υπερασπιστή! Μη σε φοβερίζει, μη σε τρομοκρατεί ο εχθρός! Μπροστά στο θάρρος σου καταρρέει! Ο εχθρός ούτως ή άλλως είναι εικονικός! Ψευδαίσθηση! Δεν υπάρχει! Άλλος είναι στο τιμόνι του Αστροστόλου! «Ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος στον νου» μας φανέρωσε το όνομά του: Ραφαήλ! Ο υπέρτατος αρχάγγελος μέσα από την σμαραγδένια του ακτινοβολία μας προστατεύει και μας ανοίγει πρόσβαση στην υπερκοσμική πληροφορία του Φωτός!
*
Σημασία έχει όχι τι είσαι αλλά τι θέλεις να γίνεις!
Αμήχανος ο άνθρωπος αιώνες τώρα μπροστά στο ερώτημα του ποιος είναι! Άπειρες οι θεωρίες, οι φιλοσοφικές, θρησκευτικές, επιστημονικές και άλλες δοξασίες: τα γυαλιά δηλαδή που σου προτείνονται ώστε μέσα από αυτά να δεις τον εαυτό σου! Άκρη δεν βρίσκεις! Ούτε ο εαυτός αντικρίζεται έτσι! Μια πολύτιμη επισήμανση είναι να αποφασίσεις ΕΣΥ τι θέλεις να είσαι. Και να γίνεις αυτό που θέλεις να είσαι! Ο μετά Χριστόν άνθρωπος, εξάλλου, έχει την δυνατότητα που εκείνος του χάρισε: να μπορεί να γίνει Φως αν το επιλέξει!
*
Να τολμήσεις να κάνεις ό,τι δεν έκανες μέχρι τώρα!
Ό,τι δεν έγινε, να γίνει! Επιτέλους να γίνει το θέλημά σου! Ο Εαυτός γνωρίζει! Το εγώ φοβάται! Άφησε το θάρρος σου να αλλάξει τον κόσμο σου! Αν δεν κάνεις αυτό το οποίο θέλεις, τι θα κάνεις; Αυτό που δεν θέλεις; Βρες την δύναμη να ξετυλίξεις το πεπρωμένο σου μέχρι τέλους! Αποφάσισε να αντέξεις την απόλυτη στιγμή του «σαν μόνος, σαν χωρίς καμιά βοήθεια»: το βάρος του επίκεντρου! Όσο ο Θεός μας χαρίζει χρόνο, λευκές σελίδες στο βιβλίο της ζωής μας, ας εγγράψουμε με σοφία και ομορφιά το πέρασμα μας από την γη που εμείς επιλέγουμε αν θα το κάνουμε παράδεισο… Από μόνο το θέλημα της αγάπης…
*
«Θεέ μου το ελάχιστο σου ζήτησα, και με τιμώρησες με το πολύ»
Ξέρουμε, αλήθεια, τι ζητάμε από τον Θεό; Και ακόμα: είμαστε έτοιμοι να το λάβουμε; Ο Θεός δεν ξέρει να δίνει λίγο! Σου φανερώνεται! Σου τα δίνει όλα! Εσύ τι αντέχεις να δεις; Τι αντέχεις να πάρεις; «Δεν μπορείς να δεις τον Θεό επί πολύ και να ζήσεις!» Χάτεμ Τάι, τον έλεγες Ηλία μου: Μέγα Χουβαρντά! Εκείνος δεν ξέρει να δίνει λίγο! Εσύ αντέχεις το πολύ; «Πάω να τους αγγίξω και καίγονται…»
*
Οι άκριτες φιλανθρωπίες μόνο τα δαιμόνια ταΐζουν
Βλέπουμε πολλούς γύρω μας να κάνουν ψυχαναγκαστικές «φιλανθρωπίες». Άλλοι για το κορέκτ, άλλοι για το θεαθήναι, άλλοι από ενοχή, άλλοι γιατί συμφέρει… Η χήρα που επαίνεσε ο Χριστός για το δίλεπτο που πρόσφερε, μας θυμίζει την αξία της πραγματικής ελεημοσύνης. «Από καθαρό σκώτι και κουρασμένα χέρια» έλεγες, Ηλία μου, ότι προέρχονταν τα δικά σου δώρα προς τους άλλους: οι εκατοντάδες σταυροί και κομποσκοίνια από κουκούτσια ελιάς (αρχαία πρακτική όπως ανακάλυψα σε ποίημα του Ρίτσου) που έφτιαχνες και χάριζες αδιακρίτως. Μέχρι σήμερα βλέπω παρκαρισμένα αυτοκίνητα να έχουν κρεμασμένα τα κομποσκοίνια σου «με τον σταυρό και τση δώδεκα ακριμάτιστους» με τα οποία γέμισες την Αθήνα! Δεν είναι τυχαίο που ο άγγελος δεν θέλει καθόλου να ονομάζουμε φιλανθρωπία την όποια προσφορά μας προς τους άλλους, αλλά συνανθρωπία. Βασικά ένα πράγμα οφείλουμε: την χαρά! «Τση ψυχής πηγαίνει, Μαρία μου, η μπουκιά, όχι στο σώμα!» Μια πράξη είναι αποτελεσματική στο καλό της όταν είναι πλήρης, δηλαδή καθαρή από την αρχή (την πρόθεση) έως το τέλος (την ανόρθωση του αποδέκτη). Προσοχή στις άκριτες φιλανθρωπίες! Μόνο το εγώ του δότη ταΐζουν δαιμονίζοντας και τον άλλο… Χρειάζεται έμπνευση και εσωτερική απλότητα για να κινηθεί κανείς ορθά…
*
Η «χάβρα των Εβραίων» ή πού είναι κρυμμένο το Μυστικό…
Ένα άγιο φαινόμενο λαμβάνει χώρα στην γη με την παρουσία του Ραφαήλ! Μακάριοι όσο το ζουν! Γύρω από το θεϊκό αυτό φαινόμενο η «χάβρα των Εβραίων»: δηλαδή κάθε λογής ηθελημένος «θόρυβος». Για να μην ακουστεί το άγιο όνομα από τους βέβηλους! Όπως τότε στον ναό του Σολομώντα όπου γινόταν η θεϊκή φανέρωση… Το φως κρατά επτασφράγιστα φανερό το μυστικό!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου