ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

8 Δεκ 2012

Πατάμε «like», στην ζωή μας λέμε ΝΑΙ! Αυτό είναι όλο! Ένα «like»!

Αποφάσισαν να λειτουργούν το εκκλησάκι του αγίου Στυλιανού στον Καρέα μια φορά τον μήνα, αρχής γενομένης στις 21.12! Θα γίνει ολονυχτία! Όταν το ανακοίνωσε ο ιερέας με έπιασαν τα γέλια σκεπτόμενη την ημερομηνία αυτή που συνδέεται με τόσα ενδεχόμενα καταστροφής. «Είναι πολύ ωραία ιδέα να είμαστε στην Εκκλησία αυτή την νύχτα» του είπα, «καθόσον λέγεται ότι σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγια μπορεί να είναι το τέλος του κόσμου!» Γέλασε! «Αν την κάνουμε, πρώτα ο Θεός, την ολονυχτία, να μου θυμίσεις να το πω στον κόσμο!» Ο τρόπος του έδειχνε πνευματική ισχύ και ταπείνωση ταυτοχρόνως. Τα μάτια του είχαν μεγάλη αγαθότητα… Αυτό που είπε το είπε καταθέτοντας ισχυρά μία βεβαιότητα, όχι για το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει κάτι, αλλά για το ότι έχουμε Χριστό! «Εμείς είμαστε με τον Χριστό! Τι μας νοιάζει τι θα γίνει; Εκείνος αποφασίζει! Ό,τι και να γίνει, είμαστε με τον Χριστό!» Αυτό πέρασε μέσα στην ψυχή μου! Η συνταρακτική στάση του ανθρώπου που έχει επαφή με τον Ζώντα Θεό! Δεν τον ένοιαζε τίποτα. Πλησιάζουμε αυτή την ημερομηνία, η ευθυγράμμιση των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος προς το κέντρο του Γαλαξία είναι γεγονός. Οι συνέπειες σε ενεργειακό επίπεδο είναι στα χέρια του Θεού. Είναι βέβαιο πως θα εκλυθεί φωτονιακή ζώνη από το κέντρο του Γαλαξία η οποία θα επιδράσει στην Γη όπως εξάλλου αλληλεπιδρά το κάθε τι στο σύμπαν. Τί ακριβώς θα συμβεί, αν θα υπάρξουν καταστροφικές για τον άνθρωπο συνέπειες, κανείς δεν μπορεί να το πει, αφού «το παν είναι κινητόν». Ούτε χρειάζεται να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες για να καταστραφεί η Γη! Μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να γίνει οτιδήποτε που δεν υποπίπτει στην αντίληψη μας! Όσο ο Θεός θέλει, η Γη θα γυρίζει, και ο άνθρωπος θα υπάρχει επί της Γης. Αυτό δεν είναι κάτι που θα το αποφασίσει άλλη δύναμη από εκείνον! Άρα δεν έχει νόημα να μας απασχολεί το θέμα αυτό παρά στον βαθμό που εμείς χρειάζεται να ευθυγραμμιστούμε με το θεϊκό μας κέντρο, τον Χριστό εντός. Να γίνει μια αφορμή να σκεφτούμε και τις δύο εκδοχές. Και το να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ξέρουμε, και το να συμβεί κάτι καταλυτικό, όπως να μας χτυπήσει ο κομήτης που έρχεται. Απ’ ό,τι μας έχει πει ο Ραφαήλ η 21.12 θα παρέλθει χωρίς σοβαρές επιπτώσεις, οι πιθανότητες όμως μέχρι τώρα να πέσει ο κομήτης πάνω μας, συντόμως, είναι 50%. Την ίδια ώρα ο Ραφαήλ μάς λέει να συνεχίσουμε την ζωή μας κανονικά. Είναι το παράδοξο του Θεού που εκνευρίζει την ανθρώπινη λογική η οποία θέλει να ξέρει ξεκάθαρα τα πράγματα: «Θα γίνει ή δεν θα γίνει; Και πότε θα γίνει; Θα πεθάνουμε ή όχι;» Ο Θεός όμως δεν εκβιάζεται από τα ερωτήματα μας, ούτε φανερώνεται κατά την βούληση μας. Όσον αφορά την τύχη μας, την εξαρτά και από την συνείδηση μας. Θα μου πείτε σε είκοσι μέρες θα αλλάξει η συνείδηση της ανθρωπότητας; Πριν λίγες μέρες ειπώθηκε πως εμείς ήρθαμε στην Γη ακριβώς για να αποτρέψουμε τα γεγονότα αυτά. Να αποτρέψουμε την καταστροφή του ανθρώπου. Αυτό, εφόσον λέγεται, θα πρέπει να το σεβαστούμε και να συνειδητοποιήσουμε την βαρύτητά του. Είναι κάποια όντα στην Γη που ήρθαν γι’ αυτό τον σκοπό. Για να αποτρέψουν την καταστροφή την οποία γνώριζαν και για την οποία είχαν προειδοποιηθεί. Η ημερομηνία αυτή εξάλλου (21.12) είναι γνωστή από το μακρινό παρελθόν, πολλές εσωτερικές κινήσεις την γνωρίζουν. Το ζήτημα είναι να διερωτηθούμε εμείς προσωπικά, αν εδώ τελειώνει το πανηγύρι πόσο έντιμοι είμαστε να κλείσουμε τον κύκλο της ζωής μας ευλογημένα, και με εμπιστοσύνη ότι η ζωή μας είναι στα χέρια εκείνου που μας την χάρισε. Αν πάλι ζήσουμε και πάνε όλα καλά, πόση συναίσθηση θα έχουμε ότι αυτό έγινε όχι λόγω της δικής μας αξιότητας, αλλά γιατί κάποια όντα που είναι εδώ στην Γη μπαίνουν μπροστά και μας διασώζουν, δίνοντάς μας παράταση χρόνου για να μεγαλώσουμε και να βγούμε από το παιδικό πάρκο μέσα στο οποίο βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου και χτυπιόμαστε με τις κουδουνίστρες των ιδεών μας! Τα όντα αυτά, λοιπόν, μας δίνουν χρόνο για να μεγαλώσουμε πνευματικά και να συνεχίσει η παρουσία του ανθρώπου στην Γη. Είμαστε ανάμεσα σε δυο εκδοχές μπροστά στις οποίες δοκιμάζεται ισότιμα η πνευματική μας κατάσταση. Πόσο έτοιμοι είμαστε να πεθάνουμε, πόσο έτοιμοι είμαστε να ζήσουμε! Το πώς δηλαδή αξιολογούμε την δική μας ζωή μέσα στο ενδεχόμενο ότι όλα μπορεί να τελειώσουν εδώ, ή να δυσκολέψουν πολύ οι συνθήκες της διαβίωσης μας, να μην υπάρχει, ας πούμε, ηλεκτρισμός, κ.λπ. Και αν υποτεθεί ότι ξεπερνάμε ανώδυνα αυτή την πλανητική συγκυρία πώς θα τοποθετηθούμε «μετά»; Με το θράσος τού ότι δεν έγινε τίποτα και όλα αυτά ήταν ανυπόστατα; Αν πάρουμε αυτή την στάση, θα είναι καλύτερα να πηγαίναμε από την ευθυγράμμιση! Γιατί τουλάχιστον τότε θα μας πίστωνε το σύμπαν ό,τι καλά έχουμε κάνει! Διαφορετικά είναι μεγάλη ασέβεια απέναντι και στο έλεος του Θεού και στα όντα που μάχονται εδώ στην Γη υπέρ ημών. Ούτως ή άλλως κάθε στιγμή είμαστε μπροστά στον εαυτό μας και μπροστά στον θάνατο. Μπορεί να βγούμε από το σπίτι μας και να πέσει ένα κεραμίδι στο κεφάλι μας, όπως στου Πύρρου, του μεγάλου στρατηλάτη, και να πεθάνουμε. Κανείς μας δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει η ζωή του. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι έχουμε την επιλογή αυτή την ζωή που ζούμε να την ζήσουμε με τον τρόπο που ο βαθύτερος εαυτός μας μάς ζητά. Δεν πρόκειται για συμμόρφωση σε μια δεοντολογία έξω από εμάς ή σε κάτι που μας επιβάλλεται -από όπου κι αν προέρχεται αυτή η επιβολή: από την θρησκεία ή το «σύστημα» ή εκείνους που ισχυρίζονται ότι μεταφέρουν ένα μήνυμα στην Γη κ.λπ. Το ζήτημα είναι να σταθούμε μπροστά στον ίδιο μας τον εαυτό και να διερωτηθούμε για τα πεπραγμένα μας, για το πού πάμε και κατά πόσον είμαστε έτοιμοι για την απολογία ενώπιον του Χριστού, ο οποίος δεν είναι παρά ο ανώτερος Εαυτός. Ο ίδιος μας ο Εαυτός είναι που θα μας ελέγξει -και στην πραγματικότητα κάθε στιγμή μας ελέγχει. Το ενδεχόμενο λοιπόν μιας καταστροφής από τον κομήτη -ό,τι εξέλιξη κι αν πάρει- ας γίνει αφορμή να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας και να τοποθετηθούμε δυναμικά υπέρ της ζωής! Είμαστε θυμωμένοι. Ο άνθρωπος είναι θυμωμένος με την ζωή του! Επειδή η ζωή δεν μας κάθεται όπως θα θέλαμε! Είπε πως όσο έχουμε αυτό τον θυμό δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό. Είμαστε πολύ μακριά από το μυστήριο του Θεού! Όσο δεν μπορούμε να αγγίξουμε μέσα μας την ευλογία της ζωής -μέσα στις δυσκολίες που μπορεί να έχει- και να νιώσουμε ευχαριστιακά και δοξαστικά προς τον Θεό που μας την χάρισε, δεν θα ζήσουμε ποτέ πως είμαστε «σημεία δόξης» του Θεού μέσα από τα οποία ο Χριστός, ο Ζων Θεός, κοιτάζει τα ανθρώπινα δρώμενα, τα ευλογεί, τα εξαγιάζει, τα αθωώνει, τα αποκαθιστά. Δεν θα ζήσουμε ποτέ την αγιότητα της Χριστικής όρασης. Εδώ στην Γη υπάρχει μια μεγάλη εκκρεμότητα που την ζει αιώνες η ανθρωπότητα. Το τεράστιο ζήτημα του αποχωρισμού μας -στην συνείδηση και τον νου μας- από τον Θεό- αυτό το τρομακτικό πράγμα που συμβαίνει να παρεμβάλλεται ένας νους διασπασμένος ανάμεσα στην καρδιά μας, τον δέκτη της ζωής, και τον Ζώντα Θεό που είναι ο πομπός κάθε ζωής! Η καρδιά του κόσμου δεν λειτουργεί! Αυτό είναι και το πρόβλημα μας. Αυτό προκαλεί όλα τα δεινά τα οποία μας χτυπούν: αδικία, βία, συγκρούσεις του νου κ.λπ. Από την άλλη, ο Χριστός μάς διαβεβαιώνει πως θα είναι μαζί μας έως συντελείας του αιώνος! Είπε ότι αν ο άνθρωπος τον αγαπήσει και τον ομολογήσει, θα τον ομολογήσει και εκείνος στον Πατέρα του, το Μέγα Άγνωστο για μας, αφού μόνο από τον Χριστό, τον Υιό του μάς έγινε γνωστό. Ο Χριστός μάς έδωσε την ταυτότητα του Πατέρα του λέγοντας πως «ο Θεός αγάπη εστί». Είπε πως τον Πατέρα του δεν τον είδε ποτέ κανένας, και πως εκείνος είναι ένα με τον Πατέρα του. Και πως αν αγαπήσουμε εκείνον -τον Λόγο της ζωής μας, την Αγάπη που λειτουργεί στον άνθρωπο το μυστήριο της ενότητας επανεντάσσοντάς τον στον χαμένο παράδεισο- τότε εκείνος θα μάς παραδώσει στην αγκαλιά του Μεγάλου Θεϊκού Αγνώστου για το οποίο δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Έχουμε δηλαδή υπερασπιστή της ζωής μας και της ψυχής μας. Αυτός είναι ο Χριστός, ο Ζων Θεός! Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο Θεός δεν απαντά στον άνθρωπο με τον τρόπο που εκείνος θέλει. Ο τρόπος που δρα ο Θεός είναι ανεξιχνίαστος για τον νου, το πώς, το πότε, και σε ποιο βαθμό εκείνος φανερώνεται κάθε φορά μέσα σε κάθε άνθρωπο. Είναι όμως βέβαιο ότι κατά την διάρκεια της ζωής μας ο Ζων Θεός θα περάσει με κάποιον τρόπο από όλους τους ανθρώπους που κατοικούν στην Γη και θα χτυπήσει την πόρτα. «Στέκομαι μπροστά στην πόρτα σας! Ανοίξτε μου να δειπνήσω μαζί σας!» μας είπε εξάλλου ο Χριστός. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσει ο Θεός με τρόπο άμεσο και συγκεκριμένο που να γίνει αντιληπτός από την ψυχή. Αν η ψυχή ανταποκριθεί, συνδέεται διαπαντός με την Ζώσα Ζωή και συντάσσεται στην άγια ροή της. Διαφορετικά, ο άνθρωπος, ως υπό συνθήκην ον, φέρει την ζωή για όσο την φέρει, όσο αναπνέει και όσο τον διαπνέει το Άγιο Πνεύμα, και μετά οι νόμοι της αγνότητας και της καθαρότητας που διέπουν τις μη πτωτικές δημιουργίες, τον τοποθετούν αναλόγως. Ο άνθρωπος δηλαδή κινδυνεύει πνευματικά, αν δεν κάνει εκείνο που μας ζήτησε ο Χριστός, αν δεν ζήσει την αγάπη! Όχι ως συναίσθημα, αλλά ως αληθινή βίωση της ενότητας, ως εσώτερη στάση δέησης υπέρ του κόσμου, ως υπογραφή της ψυχής για την σωτηρία όλων των όντων. «Θα αγωνίζομαι για την σωτηρία όλων των όντων, ακόμα και του έσχατου…» λέει μια υπέροχη βουδιστική προσευχή. Να δούμε την ζωή μας πέρα από την κλίμακα του μικρόκοσμού μας και των διευθετήσεών του, με τις οποίες διαρκώς μάς απασχολεί. Την ευημερία και την αφθονία, εξάλλου, ο Θεός όχι μόνον δεν την εμποδίζει, αλλά την ευλογεί για όλα τα όντα! Και αν δεν την έχει ο κόσμος, είναι αποτέλεσμα αυτού που εμείς φτιάξαμε. Εμείς τον φτιάξαμε τον κόσμο τόσο άδικο και τόσο αιχμηρό! Να δούμε τον εαυτό μας, την ψυχή μας, και να τον αξιολογήσουμε στο βάθος εκείνο που μας ζήτησε ο Χριστός. Να τον αποτιμήσουμε σε σχέση με ό,τι μας ζήτησε και με την ανταπόκριση μας απέναντι σ’ αυτό που παίζεται πάνω στην Γη. Είναι και στο δικό μας χέρι, δηλαδή, να πάρει τέλος το «κακό» που ζούμε!

Ας σκεφτούμε σε σχέση με το δώρο της Αειζωίας τρεις λόγους για τους οποίους θα θέλαμε να είμαστε αείζωοι. Την Αειζωία ο Ραφαήλ την έχει υπογράψει για τον άνθρωπο! Και μέσα από την συνείδηση του εντεταλμένου όντος την έχει «κατεβάσει» στην Γη. Αυτό που περιμένει είναι η δική μας ανταπόκριση, η δική μας υπογραφή για να ενεργοποιηθεί. Να δούμε πως είναι δυνατόν να ανατραπεί ο θάνατος! Θα μου πείτε, από την μια απειλούμαστε άμεσα με καταστροφή -κι αν την γλιτώσουμε από την 21.12 έρχεται ο Nibiru!- και από την άλλη μάς χαρίζει ο Θεός την Aειζωία; Ο Θεός δρα με τρόπο που αδυνατούμε να κατανοήσουμε. Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί «γραμμικά», δεν αντιλαμβάνεται την κβαντική, θεϊκή λειτουργία του σύμπαντος όπου όλα είναι παρόντα, όλα «παίζουν» ταυτοχρόνως, και μόνον ο Θεός γνωρίζει τί θα σταθεροποιηθεί ως πραγματικότητα. Το ζήτημα είναι πώς εμείς τοποθετούμαστε απέναντι στις δυνατότητες αυτές. Η δική μας υπογραφή θα καθορίσει, σε κάθε περίπτωση, την τύχη μας. Αν γινόταν ταυτόχρονη μετατόπιση συνείδησης κάποιου αριθμού όντων προς το Χριστικό κέντρο, θα ανατρεπόταν εντελώς η υλική μας πραγματικότητα! Ένα ον να περάσει «απέναντι», να διαφύγει δηλαδή από την ψευδαίσθηση, από τον κόσμο του Matrix, και να εισέλθει στον κόσμο των αιτίων, στον κόσμο της αληθινής ζωής, ανατρέπει τα δεδομένα! Και το κάνει ευκολότερο σε όλους μας. Αφού λοιπόν μας ζητήθηκε να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα, ας τοποθετηθούμε σήμερα πάνω στο δώρο της Αειζωίας. Θεωρούμε ότι το θέλουμε, το δικαιούμαστε, και για ποιό λόγο; Για ποιό λόγο καθένας από εμάς θα ήθελε ο ίδιος να είναι αείζωος, δηλαδή να μην πεθαίνει, να μπορεί να επιλέγει το όχημα μέσα από το οποίο θα υπάρχει ως συνείδηση και για όσο χρόνο θέλει!

Απάντηση 1η
-Δεν έχω κάτι να πω. Δεν έχω σκεφτεί αρκετά.
-Θα ήθελες να μην πεθάνεις;
-Δεν μπορώ να απαντήσω.
Απάντηση 2η
-Κάποτε ήταν αείζωος ο άνθρωπος.
-Ναι. Είναι η κατάσταση του παραδείσου που χάσαμε. Ο Αδάμ και η Εύα ήταν αείζωοι. Δεν ήταν αθάνατοι.
-Καλά είναι και έτσι.
-Για ποιο λόγο θα το ήθελες αυτό για σένα; Γιατί αυτό είναι το ερώτημα. Ο Χριστούλης επέλεξε να ζήσει 33 χρόνια. Εμείς ζούμε πολλά περισσότερα και ευχαριστημένοι δεν είμαστε.
-Και τα εκατό να γίνουν διακόσια, πάλι δεν αλλάζει τίποτα! Τι νόημα έχει; Καλύτερα να φεύγεις, να ξεβρωμίζει ο τόπος!
-Να πας πού;
-Η αειζωία χρειάζεται όταν το επιτρέπει η συνείδηση σου.
-Για την δική σου συνείδηση μιλάμε.
-Δεν ξέρω. Όταν η συνείδηση μου είναι εκεί που πρέπει…
-Τότε θέλεις να είσαι αείζωος! Όταν δεν είναι;
-Τότε δεν υπάρχει λόγος να υπάρχω!
-Θα επανέλθω! Έχεις χρόνο να σκεφτείς.
Απάντηση 3η
-Εγώ δεν βλέπω τον λόγο να πεθάνω. Πάντα μου έκανε εντύπωση γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι! Γιατί να υπάρχει ο θάνατος. Μου έδωσαν κάποιες εξηγήσεις οι θρησκείες κ.λπ. Ότι δηλαδή δεν είναι εφικτό να μην πεθαίνεις. Τώρα έχω αρχίσει να πιστεύω ότι είναι εφικτό! Ο κυριότερος λόγος για μένα είναι ότι μου αρέσει πάρα πολύ η ζωή, οι άνθρωποι που αγαπώ… Θέλω να είμαι σ’ αυτή την διάσταση -και σ’ αυτή την διάσταση- μαζί τους! Τι να πω! Κάθε μέρα ξεκινώ την ζωή μου από την αρχή, οπότε δεν αισθάνομαι ότι βαρέθηκα! Αυτό είναι το κυριότερο: ότι δεν τελειώνει ποτέ! Τώρα με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό, δεν με νοιάζει. Αρκεί να συμβεί. Το θέλω!
Απάντηση 4η
-Για την Αειζωία ακούσαμε πρώτη φορά από το βιβλίο «Εμείς οι αθάνατοι». Με το που το διάβασα, το πίστεψα ακαριαία. Έχει γίνει πραγματικότητα.
-Εσύ για ποιο λόγο θα ήθελες για τον εαυτό σου να είσαι αείζωη;
-Δεν έχω συγκεκριμένο λόγο. Απλώς είμαι!
Απάντηση 5η
-Η Αειζωία χαρίζεται από τον Ραφαήλ. Πιστεύω ότι αν μου χαριζόταν, θα ήθελα να είμαι χρήσιμη γι’ αυτό που θα έμενα να κάνω… Δεν θα ήθελα απλώς να ζω σε μια καθημερινότητα. Αν γίνει αυτό, ναι, θέλω να γίνει! Με την προϋπόθεση όχι να ζω, όπως τώρα, συμβατικά, αλλά να βοηθήσω τον κόσμο! Να καταλάβει ο κόσμος! Να φύγει ο πόνος, η στενοχώρια. Μόνο γι’ αυτό. Αν πάλι δεν το αξίζω, αν δεν θα μπορούσα να το μεταφέρω στον κόσμο, δεν θα την ήθελα.
Απάντηση 6η
-Δεν το έχω σκεφτεί.
-Θα ήθελες να μην πεθάνεις;
-Θα ήθελα να ζω μια καλή ζωή, να μπορώ να βοηθώ τον κόσμο… Θα ήθελα αν ζήσω να είναι και οι φίλοι μου κοντά μου. Δεν σκέφτομαι την ζωή μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για όλους όσοι είναι γύρω μου. Η ζωή είναι ωραία, αλλά πρέπει να την ζούμε για την κάθε στιγμή -και τις καλές και τις κακές. Δεν το έχω όμως σκεφτεί. Αν φτάσω στο σημείο να προσφέρω ό,τι μπορώ να προσφέρω… Αν είναι να ζήσω, να ζήσω… Να ζω καλά, να ζω και να προσφέρω. Δεν θέλω να ζω συμβατικά. Να κάνω αυτό που θα ήθελα. Ο κόσμος να είναι καλύτερος, με ωραίες προοπτικές, να προσφέρουμε ευτυχία. Να ζήσω, αλλά με καλύτερες συνθήκες.
-Το επιλέγεις; Θα το ήθελες;
-Θα το ήθελα.
Απάντηση 7η
-Δεν ξέρω να πω τρεις λόγους!
-Πες έναν!
-Το σίγουρο είναι ότι αυτό που αξίζει στην ζωή, είναι η χαρά. Χωρίς χαρά τί να την κάνεις την Αειζωία; Από κει και πέρα δεν ξέρω αν έχω κατακτήσει αυτή την χαρά για να την χρησιμο-ποιήσω και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου μπροστά στον θάνατο!
-Την θέλεις την Αειζωία για σένα;
-Βέβαια! Φυσικά!
Απάντηση 8η
-Ερχόμαστε στον κόσμο αυτό για κάποιο σκοπό. Πολλοί δεν τον έχουμε βρει ακόμα. Εγώ δεν έχω βρει το γιατί ήρθα να ζήσω αυτή την ζωή. Θα ήθελα να ζήσω περισσότερα χρόνια για να μπορέσω να διορθώσω πράγματα και ο χρόνος με πιέζει. Βέβαια, όταν ξέρεις ότι έχεις λίγο χρόνο, επισπεύδεις το να γίνεις καλύτερος. Έχοντας καλά κίνητρα, το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να προσφέρουμε την γνώση μέσα από την ίδια μας την ζωή, προς τους άλλους, ναι, θα ήθελα να ζήσω! Και για να διορθώσω πράγματα και επιλογές που δεν με αφήνει ο χρόνος και για να βρω τον σκοπό για τον οποίο ήρθα και δεν είναι ξεκάθαρος. Δεν ξέρω τελικά γιατί ζω. Η ζωή είναι ωραία, έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα.
-Για φαντάσου να είσαι αείζωος και τον σκοπό της ζωής σου να μην τον βρίσκεις!
(Γέλια)
-Αν βρεθεί, δεν υπάρχει και λόγος να είσαι εδώ! Αν έχεις την ένωση με το Θείο δεν υπάρχει λόγος…
-Για να είσαι αείζωος θα έχεις επαφή!
-Αν έχεις την επαφή και σου δώσει ένα σκοπό να πραγματο-ποιήσεις -όχι απλώς να τρώμε και να πίνουμε- τότε ναι, να μείνω. Η ζωή είναι ωραία!
Απάντηση 9η
-Θα ήθελα να ζω, αλλά πρώτα να περάσω «απέναντι».
-Βάζεις προϋποθέσεις! Την θέλεις την Αειζωία; Take it or leave it!
-Θέλω να αναπτύξω τα ταλέντα μου και μέσα από τα ταλέντα μου να βοηθήσω την Ελλάδα και τον κόσμο. Ειδικά την πατρίδα μου όμως θέλω πολύ να την βοηθήσω!
Απάντηση 10η
-Αν ήταν ευλογία αυτό ναι, θα ήθελα!
-Την ευλογία εσύ θα την φέρεις!
-Αν η παρουσία μου σ’ αυτόν τον πλανήτη ήταν μια ευλογημένη παρουσία…
-Πώς το βλέπεις, μπορεί να είναι ευλογημένη;
-Με τον βαθμό συνείδησης που έχω αυτή την στιγμή, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να διεκδικήσω κάτι τέτοιο.
-Θα το ήθελες όμως;
-Ως χάρη. Μόνον με την χάρη του Θεού. Αν αυτό ήταν μέσο για να εκπληρώσω κάποιο σκοπό.
-Ούτως ή άλλως η ζωή χάρις είναι!
-Ναι, αν συνέβαινε αυτό!
Απάντηση 11η
-Δεν είναι κάτι που συζητείται μέσα σε τόσο κόσμο!
-Μας ζητήθηκε!
-Δεν έχει νόημα να το εκθέσω. Δεν λέγονται αυτά. Εγώ νομίζω ότι έχω ζήσει αρκετά. Θα μπορούσα κάλλιστα να φύγω. Μου αρέσει η ζωή πολύ αλλά και καμιά φορά δεν μου αρέσει καθόλου! Θα μπορούσα να φύγω! Αν έφευγε ο Στέλιος θα έφευγα την ίδια στιγμή! Δεν κάθομαι ούτε λεπτό! Και θα ήθελα να ζήσω εφόσον θα ζούσαν και οι δικοί μου. Αλλιώς το να ζήσω μόνος μου δεν το καταλαβαίνω! Τι νόημα έχει να ζήσω και 500 και 600 χρόνια και να μην έχω εσένα, την Σία κ.λπ. Τώρα, αν ο Θεός θέλει να με κρατήσει, ας με κρατήσει!
Απάντηση 12η
-Θα ήθελα να είμαι αείζωος!
-Για ποιο λόγο;
Να είμαι με τους ανθρώπους που αγαπώ, όπως ειπώθηκε προηγουμένως. Αλλιώς τι νόημα έχει;
-Και ποιους αγαπάς;
-Αρκετούς.
-Αυτούς θέλεις να έχεις μόνο; Και τους κακούς τι θα τους κάνουμε;
-Θα τους κάνουμε καλύτερους.
-Ναι! Να υπάρχει μια προοπτική. Να μην υπάρχει μονοτονία.
-Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό; Να μην είναι μονότονη η ζωή σου και η ζωή των άλλων;
-Προσπαθώ!
-Τα καταφέρνεις;
-Σε ένα βαθμό!
Απάντηση 13η
-Εγώ θα σας πω τρεις λόγους για τους οποίους δεν θέλω την Aειζωία!
-Αμάν!
-Πρώτον, εφόσον η ψυχή μου θα ενωθεί με τον Πατέρα, θα είναι καταπληκτικά!
-Ο Θεός θέλει να μας κάνει ένα δώρο! Αντί να πεθαίνουμε, να ζούμε τον φυσικό θάνατο, αυτό το φοβερό πέρασμα, μάς λέει: «Δεν σας γέννησα για να πεθαίνετε! Μπορώ να σας επαναφέρω στην κατάσταση από την οποία φύγατε. Αφού είστε στην Γη να μπορείτε να επιλέγετε την παραμονή σας εκεί!» Όπως έχουμε πει άλλωστε ο παράδεισος είναι τρόπος και όχι τόπος! Να επιστρέψει η συνείδηση μας εκεί από όπου έφυγε! Να ανακτήσουμε παράδεισο! Ο Θεός δεν θα μάς έδινε την Αειζωία για να πονάμε! Ούτε για να διαιωνίζουμε αυτό που φτιάξαμε έως τώρα. Γι’ αυτό εξάλλου και δεν την ενεργοποιεί ακόμα την δυνατότητα αυτή της Αειζωίας. Αειζωία, αφ’ ορισμού, σημαίνει ότι έχεις κατακτήσει συνείδηση φωτός, ένωσης με το θείο θέλημα. Ο Θεός δεν θέλει να πεθαίνεις! Να είσαι εδώ όσο θέλεις! Και μετά να μπορείς να πας σε οποιοδήποτε άλλο σημείο. Εφόσον ζεις, και έχεις κατοχυρώσει το δικαίωμα να ζεις, σού χαρίζει όχημα. Να μπορείς να ζεις επ’ αόριστον. Αυτό δεν είναι ανεξάρτητο από την αθανασία της ψυχής αλλά δεν είναι και το ίδιο. Μπορείς να αποφασίσεις την παραμονή σου στην Γη, το θέλεις αυτό;
-Δεν θέλω να συμβεί ό,τι λέει το τραγούδι: «Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει!» Εφόσον είμαστε μια παρεούλα και αγαπιόμαστε, να ζήσουμε. Αλλά να βλέπω να πεθαίνουν…
-Εσύ θα ήθελες να ζήσεις;
-Δεν θα ήθελα να ζω και να πεθαίνουν οι άλλοι!
-Αν σου έδινε ο Θεός την Αειζωία θα έλεγες ότι δεν την θέλεις;
-Άντε να ζήσεις αείζωος με την σύνταξη του ΙΚΑ!
(Γέλια)
-«Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών ανώδυνα ανεπαίσχυντα, ειρηνικά…» και στον Πατέρα!
-Μα ο Πατέρας σου δίνει την Αειζωία και με τον Πατέρα είσαι.
-Το να βλέπω τους άλλους να πεθαίνουν…
-Το έχεις αποσυνδέσει από τον Θεό! Είπα προηγουμένως ότι αυτό το δώρο της Αειζωίας δεν θα δοθεί για την διαιώνιση του κόσμου όπως είναι τώρα! Γι’ αυτό εξάλλου και δεν μάς το δίνει! Μιλάει για ένα δώρο που απευθύνεται σε συνειδήσεις ενοποιημένες με τον Θεό! Η τύχη τους είναι συνυφασμένη με την βούληση του Θεού από την οποία δεν διαχωρίζονται. Το ζήτημα είναι, αν θέλουμε να παραμείνουμε εδώ ή δεν θέλουμε.
-Το θέλημα του Θεού δεν είναι δυνατόν να το αρνηθεί κανείς!
-Είμαστε ελεύθεροι! Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν το θέλει αυτό το δώρο!
-Μπορεί να είναι και δοκιμασία. Να θέλει ο Θεός να δει τι θα κάνεις 500 χρόνια! Αν θα αλλάξεις!
-Εσύ τι θα έλεγες σ’ αυτό;
-Το βρίσκω μεγάλη περίοδο.
-Προτιμάς να ξεμπερδεύεις! Στα πόσα χρόνια είσαι ευχαριστημένος; Όταν όμως έρχεται ο θάνατος δεν τον θέλουμε!
-Αν είναι ένας κόσμος που να τους δέχεται όλους σε καλύτερες συνθήκες, σε υψηλότερη πνευματικότητα, μια Εδέμ, θα το απολάμβανα.
-Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: εσύ θέλεις να είσαι αείζωος;
-Όχι! Θέλω να πάω κανονικά. Εδώ πήγε ο Χριστός!
-Ο Χριστός δεν έχει καμία σχέση με εμάς! Νίκησε τον θάνατο με την Ανάσταση! Άνοιξε δηλαδή την Αειζωία για τον άνθρωπο!
-Με τον τρόπο που το κατανοούμε εδώ, δεν θα ήθελα να ζω.
Απάντηση 14η
-Εγώ το θέλω με χίλια! Γιατί θα ήθελα να εξερευνήσω τον εσωτερικό μου χώρο.
-Πολύ ψαγμένο!
(Γέλια)
Απάντηση 15η
-Αν υπάρχει λόγος και ανάγκη!
-Εσύ τι λες για τον εαυτό σου, θα ήθελες;
-Αν μου υποδειχθεί ο σκοπός!
-Αν δεν σού υποδειχθεί;
-Χωρίς λόγο; Δεν υπάρχει τίποτα αναίτιο!
-Τώρα έχει λόγο η ζωή σου;
-Για να είμαι εδώ, μάλλον.
-Δεν φτάνει αυτός ο λόγος;
-Πώς δεν φτάνει! Και περισσεύει!
Απάντηση 16η
-Ναι! Θέλω! Γιατί νομίζω ότι αυτή είναι η φυσική μας κατάσταση.
Απάντηση 17η
-Και βέβαια θέλω! Δεν υπάρχει δίλλημα για μένα. Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, αυτή είναι η φυσική μας κατάσταση. Δεν αισθάνομαι καμία ανάγκη να το αιτιολογήσω. Απλώς τα πράγματα έτσι είναι! Ο θάνατος είναι ένα λάθος στην όλη διαδικασία. Μας δίνεται αυτή την στιγμή η δωρεά της αποκατάστασης του λάθους! Ουδέν σχόλιον.
-Οπότε το επιλέγεις!
-Το επιλέγω. Από εκεί και πέρα το πώς θα το διαχειριστώ έχει να κάνει με το εσωτερικό κέντρο που υπάρχει στον καθέναν και τον οδηγεί.
Απάντηση 18η
-Θα ήθελα, όσο είμαι χρήσιμος στην κοινωνία και στην οικογένεια μου να είμαι καλά και ωραία.
-Μόνο για την οικογένεια σου;
-Και για την κοινωνία!
-Κοινωνία είμαστε όλοι!
-Όλος ο κόσμος! Αν είμαι χρήσιμος, θα το ήθελα. Τώρα δεν ξέρω πόσα χρόνια θα ήταν αυτά.
-Εσύ πιστεύεις ότι μπορείς να είσαι χρήσιμος;
-Προσπαθώ, δεν ξέρω!
-Θα επέλεγες την Αειζωία;
-Αν κάποιος μού έλεγε ότι αυτό είναι το σωστό και βοηθάει τον κόσμο, ναι.
-Εσύ δεν ξέρεις; Δεν ξέρεις τρόπο να είσαι χρήσιμος;
-Δεν μπορώ να πω με σιγουριά.
-Τώρα είσαι χρήσιμος;
-Πιστεύω πως ναι. Δεν ξέρω όμως από ποια πλευρά το εννοούμε.
-Από την δική σου την πλευρά.
-Πιστεύω πως ναι. Γι’ αυτό κάνω ό,τι κάνω.
-Οπότε με αυτό το πρίσμα βλέπεις και την διαιώνιση της ζωής σου.
-Ναι. Αλλά δεν ξέρω τι μήκος θα είχε αυτή η ζωή.
-Θα άλλαζε κάτι, αν ήταν 500, 1000, 2000 χρόνια; Θα έβαζες εσύ κάποιο όριο;
-Όχι, αλλά δεν ξέρω πόσα χρόνια θα είμαι χρήσιμος! Μην κάνω και ζημιά!
-Πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις ζημιά;
-Γιατί όχι;
-Αυτό είναι ένα θέμα!
-Είτε από λάθος είτε από άλλη δύναμη που μπορεί να σε κυριαρχήσει… Δεν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ζημιά; Δεν πιστεύω ότι έχω τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού μου!
-Δεν το θέλεις όμως να μην τον έχεις!
-Δεν το θέλω. Αλλά μπορώ να υπογράψω ότι θα είμαι πάντοτε καλός άνθρωπος; Θα είναι ψέμα!
-Δεν μπορείς να το υπογράψεις;
-Θέλω να είμαι καλός άνθρωπος!
-Άρα το υπογράφεις! Άμα το υπογράφεις, θα έχεις και την ευλογία να είσαι!
Απάντηση 19η
-Εγώ είμαι της άποψης του «Γεννηθήτω το Θέλημα Σου!» Εάν ο Θεός θέλει κάτι συγκεκριμένο για μένα και από μένα, εγώ είμαι δεκτική, λέω ναι σ’ αυτό. Δεν μπορώ να αποφασίσω εγώ για το τι θα κάνω! Θα αποφασίσει ο Θεός.
-Θα το υπέγραφες το δώρο της Αειζωίας;
-Ήδη η ζωή είναι μεγάλο δώρο! Και μεγάλο δώρο είναι που μού άνοιξε τα μάτια! Δεν κοιμάμαι! Θα ήθελα την Αειζωία, αλλά με ανθρώπους αφυπνισμένους.
-Και αν οι άλλοι δεν είναι αφυπνισμένοι; Δεν θα την ήθελες τότε;
-Ίσως να είναι ένας από τους λόγους για να δεχτώ. Για να βοηθήσω στην αφύπνιση.
Απάντηση 20η.
-Ναι!
-Την θέλεις! Για ποιο λόγο;
-Για να βοηθήσω όσους μπορώ. Θα προτιμούσα όλους! Και να τους κάνω χαρούμενους.
Απάντηση 21η
-Πολλά ζεϊμπέκικα μάς περιμένουν στην Αειζωία!
(Γέλια)
-Την φοβερή ώρα της κρίσης θα περάσεις απέναντι λόγω των ζεϊμπέκικων, γιατί τα χόρεψες με την καρδιά σου! Είσαι λοιπόν για πολλά ζεϊμπέκικα ή βάζεις όρια; Αν σου το κάνουν δώρο;
-Δεν βάζω όρια! Μετά χαράς!
Απάντηση 22η
-Εγώ όταν είχε πρωτοτεθεί η ερώτηση το σκέφτηκα και είπα: «Ούτε κατά διάνοιαν!» Έκανα μια διαδρομή, τώρα λέω ότι θα το διαπραγματευόμουν! Θα το διεκδικούσα ως μία προοπτική που θα μπορούσε να είναι ευλογία!
-Για σένα και για τον κόσμο!
-Ο κόσμος μόνο αν είμαστε ένα θα είναι ευλογία. Άρα προς το παρόν δεν θα μιλήσω καθόλου αλτρουιστικά, όπως μίλησαν οι συμμαθητές μου!
-Συγκάτοικοι είμαστε μέσα στην τρέλα!
(Γέλια)
-Δεν με νοιάζει καθόλου ο κόσμος! Ας βρω εγώ τον τρόπο να μην έχω τις γωνίες μου, και ας το βρει και ο κόσμος από μόνος του!
-Τι γωνίες έχεις; Ο μπακλαβάς έχει γωνίες!
(Γέλια)
-Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος είναι κάτι διαφορετικό από μένα! Είναι όλοι προβολές δικές μου! Αυτό πιστεύω.
-Σου αρέσει αυτός ο κόσμος;
-Καθένας, επιλέγει εκείνο που θέλει να κάνει. Άλλες φορές μου αρέσει και άλλες όχι, αλλά τελικά, αν το πολυψάξω, κάποιος λόγος υπάρχει για ό,τι γίνεται. Υπάρχει ισορροπία σ’ αυτή την συμπεριφορά. Κάποιες φορές διερωτώμαι γιατί κάποιος επιλέγει μια συγκεκριμένη στάση.
-Πάντως διορθώνονται τα πράγματα! Πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο να τα κάνουμε καλύτερα!
-Έχω θετική στάση. Όταν έχει γίνει αλλαγή μέσα μου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έχω μια ελπίδα ότι Αειζωία θα μπορούσε να είναι ευλογία.
-Όταν το σκέφτηκες τότε που το πρωτάκουσες, θα ήθελες να πεθάνεις;
-Ναι! Όχι όμως αυτοκτονικά.
-Σε πόσα χρόνια θα ήσουν ευχαριστημένη;
-Δεν μπορώ να το καθορίσω αυτό! Έχω ζήσει πολλούς θανάτους. Καθένας έχει τον δικό του θάνατο ανάλογα με την ζωή που έχει κάνει. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πεθάνει χωρίς καμία αγωνία. Δεν θα με πείραζε καθόλου να φύγω έτσι. Εκείνοι που έχουν αγωνία έχει να κάνει με τον τρόπο που έζησαν: τι σκέπτονταν, τι αισθάνονταν. Ο θάνατος, έτσι όπως είναι τα πράγματα τώρα, είναι «ευλογία». Μάλλον φυσική συνέπεια του τρόπου ζωής. Δεν γίνεται αλλιώς. Με εκπλήσσει ο τρόπος που τοποθετούνται όλοι. Υπάρχει μια μορφή παραίτησης. «Δεν βρίσκω το νόημα να ζω». Αυτό είναι μορφή άρνησης. Αν καταφέρεις να αγαπήσεις την ζωή ανεξάρτητα από τις συνθήκες… Ας πούμε, να είμαι για πάντα με τον ίδιο άντρα; Μπορεί και να έμενα. Αλλά δεν το βάζω σαν προϋπόθεση. Μου έκαναν εντύπωση οι απαντήσεις. Σε ένα περιβάλλον προσδιορισμένο και εστιασμένο συγκεκριμένα, το οποίο αυτό από μόνο του δημιουργεί τόσες συγκρούσεις επειδή έχει φόβο μέσα του!
-Αυτό που ζούμε τώρα.
-Ναι. Το ζήτημα είναι αν επιλέγεις το γνωστό!
-Η Αειζωία δεν είναι το γνωστό.
-Η εξοικείωση με το άγνωστο είναι ένα θέμα πολύ ωραίο!
-Πιο πολύ εκεί παίζεται!
-Εκεί παίζεται! Αυτό νομίζω κι εγώ.
-Για τον νου! Γιατί η ψυχή γνωρίζει…
Απάντηση 23η
-Μου αρέσει η ιδέα της Αειζωίας! Θα την ήθελα, ξεκάθαρα! Γιατί βρίσκω την ζωή μου απολαυστική και γοητευτική ήδη -και με όσα κακά έχει.
-Σκέψου να είχαμε και την ευλογία!
-Υπάρχουν ένα σωρό συνδυασμοί ενδιαφέροντες. Άκουσα από τους προηγούμενους και άλλα νοήματα! Λέω ναι με τόνο! Μόνο και μόνο γιατί αυτό το πράγμα είναι ενσωματωμένο μέσα μας! Το να μας αρέσει η ζωή, η περιπέτεια, η αυριανή μέρα, οπότε λέω ναι!
Απάντηση 24η
-Εγώ νιώθω ότι δεν μπορεί να υπάρχει Θεός, αγάπη, χαρά, και θάνατος! Είναι πράγματα που δεν κολλάνε. Και πάντοτε το ένιωθα αυτό, από την στιγμή που υπάρχει ο φόβος του θανάτου, είτε κοντά είτε μακριά. Έζησα τον θάνατο του πατέρα μου σε ηλικία18 χρόνων και μπήκε μέσα μου ο φόβος του θανάτου! Για μένα ο θάνατος διώχνει την χαρά! Μιλάμε τόσα χρόνια για χαρά… Από την στιγμή που πλανιέται ο θάνατος, εγώ δεν μπορώ να βιώσω χαρά. Άρα για μένα την στιγμή που θα νιώθω ότι δεν υπάρχει θάνατος αλλά Αειζωία, νομίζω ότι τότε η ζωή μου θα γεμίσει χαρά! Ο φόβος του θανάτου επισύρει πάνω μου και πάρα πολλούς άλλους φόβους: για ασθένειες, για τον θάνατο αγαπημένων προσώπων, για αποχωρισμούς συναισθηματικούς.
-Πώς θα έβλεπες τον εαυτό σου στην προοπτική της Αειζωίας; Τι θα την έκανες;
-Χωρίς την προοπτική του θανάτου, μπαίνω αυτομάτως στην χαρά! Χωρίς την ιδέα του θανάτου!
-Τότε υπάρχει η ιδέα της Ζωής!
-Είσαι μέσα;
-Εννοείται! Εντελώς μέσα! Δεν υπάρχει ζωή με την ιδέα του θανάτου στο πίσω μέρος του μυαλού μου! Ο θάνατος δεν συμβιβάζεται μ’ αυτό που λέμε Θεός, χαρά, αγάπη κ.λπ! Δεν μιλάω για τον εαυτό μου μόνο. Έχω βιώσει τον θάνατο, γι’ αυτό ψηφίζω την ζωή με χίλια! Και για τον εαυτό μου πιστεύω ότι με την ιδέα της Αειζωίας θα ξαναγεννηθώ: αν φύγει από πάνω μου ο φόβος του θανάτου!
-Το υπογράφεις αυτό;
-Βεβαίως!
-Η ερώτηση είναι προσωπική, το αν εμείς υπογράφουμε την Αειζωία για τον εαυτό μας. Βέβαια, η ερώτηση ενέχει στην πραγματικότητα κάτι βαθύτερο: το αν θεωρούμε ότι μάς αξίζει για να μάς δοθεί! Το αξίζουμε αυτό το δώρο;
Απάντηση 25η
-Εγώ έχω την τύχη να έχω ζήσει μια εμπειρία χειρουργείου στα 27 μου χρόνια, για το οποίο έβαλα την υπογραφή μου. Είχα 50% πιθανότητες να ζήσω. Όταν ξύπνησα και είδα ότι ζω, αυτό με γέμισε με πολύ μεγάλη χαρά! Από τότε για μένα η ζωή είναι χαρά και παιγνίδι! Νιώθω ότι αυτά τα δυο πράγματα τα θέλω πολύ! Να ζήσω, να χαρώ, να αγαπώ, να με αγαπούν! Και να προσπαθώ μέσα από αυτό να γνωρίσω τον εαυτό μου περισσότερο και να τον βελτιώσω!
-Και να παίζεις!
-Και να παίζω! Ήταν πολύ έντονο αυτό που έζησα!
-Έχεις πράγματα δηλαδή να κάνεις!
-Ναι, έχω! Έχω μεγάλη χαρά όταν βλέπω το φως της μέρας το πρωί! Αυτό το συναίσθημα που με πλημμύρισε τότε, το έχω ακόμα. Νιώθω μεγάλη χαρά και αγάπη που ζω!
-Δόξα τω Θεώ!
-Και θέλω να γνωρίσω και άλλα πράγματα και τον εαυτό μου περισσότερο -και να τον βελτιώσω!
-Το δώρο της ζωής είναι απέραντο! Έχουμε πάρει μια γνώση τώρα. Είναι σαν το σακί με το αλάτι. Δεν χρειάζεται να φας όλο το σακί με το αλάτι για να γνωρίσεις τί είναι το αλάτι. Έτσι κέρδισε ο ήρωας του σχετικού παραμυθιού την βασιλοπούλα. Δεν προσπάθησε να φάει όλο το σακί με το αλάτι. Μόνο το δοκίμασε!
Απάντηση 26η
-Εγώ ποτέ δεν έχω συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου. Ούτε με την αρρώστια ούτε με τον πόνο. Τα θεωρώ ξένα προς τον άνθρωπο. Το δώρο της Αειζωίας το θέλω! Για δύο λόγους: πρώτον, γιατί την ζωή μου δεν την έζησα με τον σεβασμό που θα έπρεπε, και δεν την έζησα με χαρά! Δεν την αξιοποίησα την ζωή μου από την άποψη της χαράς. Τώρα το τί προσπάθησα να κάνω είναι άλλη ιστορία. Δεν είμαι δα και από τους κακούς ανθρώπους! Αλλά πέρασε η ζωή μου αγκομαχώντας! Όταν κάποια στιγμή άρχισα να καταλαβαίνω αυτό το δώρο, άλλαξαν οι παράμετροι και τα πράγματα. Τώρα απλώς αισθάνομαι ότι δεν έχω χρόνο! Δεν θέλω να πεθάνω! Θέλω να ζήσω! Θέλω να την ζήσω την ομορφιά της ζωής! Την ομορφιά του κόσμου. Αυτού του κόσμου. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι το δειλινό, την θάλασσα, τα χρώματα, τις μυρωδιές… Αυτά δεν τα έζησα επί χρόνια! Γιατί; Για διάφορους λόγους δεν τα έζησα. Και θέλω να τα ζήσω! Θα ήθελα όμως μαζί με την υπογραφή για την δική μου ζωή, να υπογράψω και για κάθε άνθρωπο. Αυτό είναι πρωτεύον για μένα! Πραγματικά δεν θα μπορώ να ζω και δίπλα μου να καταρρέουν και να μαραίνονται οι άνθρωποι. Να συνεχίζεται η φθορά, αυτός ο πόνος, ο θάνατος! Το θέλω για μένα και για κάθε άνθρωπο που έχει φτιάξει ο Θεός πάνω στον κόσμο.
-Αν το έδινε μόνο σε σένα δεν θα το ήθελες;
-Αν το έδινε μόνο σε μένα, θα το δεχόμουν μόνο αν ήξερα ότι ακολουθώ το θέλημα του Θεού. Ότι αξίζω να το πάρω. Και θα άξιζα, μόνο αν υπηρετούσα το έργο του Θεού! Γιατί να μου το δώσει; Ουσιαστικά δεν το αξίζω! Γιατί την ζωή μου δεν την σεβάστηκα! Αυτή που μου έδωσε… Έχασα πάρα πολλά χρόνια.
-Ευτυχώς, δεν υπάρχει χρόνος!
-Εκτός χρόνου λοιπόν την θέλω την Αειζωία, το δώρο αυτό! Αλλά να ξέρω ότι έχω κάποιο λόγο για να ζω. Πέρα από το να χαρώ την ομορφιά του κόσμου! Να ξέρω ότι κάτι κάνω!
-Πάμε τώρα στο βαρύ πυροβολικό.
Απάντηση 27η
-Πρόκειται περί ψευδερωτήματος!
-Όπως όλα! Κάτι να λέμε για να περνά η ώρα σ’ αυτή την Γη!
-Η ανθρωπότητα έχει επιλέξει. Και εμείς μαζί με την ανθρωπότητα.
-Έλα όμως που ο Θεός θέλει να μάς το δώσει αυτό το δώρο, και ο Ραφαήλ το έχει «κατεβάσει»! Το κρατά στο χέρι του ο Στέλιος, και περιμένει τις συνειδήσεις μας να το υπογράψουν!
-Η συνείδηση μας, πρώτα απ’ όλα, λέει πως ο θάνατος δεν υπάρχει! Οπότε οτιδήποτε ρωτήσουμε πάνω σ’ αυτό, είναι ψευδερώτηση.
-Για σένα! Για κάποιους άλλους το ερώτημα υπάρχει.
-Δεν είμαστε μόνο το σώμα το οποίο φέρουμε.
-Αν θέλει ο Ραφαήλ μαζί με την αθανασία της ψυχής να μας δώσει ως δώρο (extra bonus) την Αειζωία;
-Οτιδήποτε μάς δώσει είναι δεκτό!
-Εσύ θα έλεγες ναι;
-Εξυπακούεται! Δεν τίθεται ερώτημα!
-Και αν οι άλλοι ψοφολογούσαν δίπλα σου;
-Και τώρα ψοφολογάνε!
-Σωστά!
-Τι διαφορά θα υπάρχει;
-Η συνείδηση σου δεν υπογράφει θάνατο!
-Είναι καλοδεχούμενο το δώρο από την ανθρωπότητα όταν έχει φτάσει η συνείδηση της σ’ αυτό το σημείο. Να το δεχτεί!
-Να μην υπογράφει τον θάνατο!
-Θάνατος δεν υπάρχει! Να το συνειδητοποιήσουμε. Αυτό να είναι ενστερνισμένο στο είναι μας!
-Γι’ αυτό εξάλλου, αν η ανθρωπότητα δεν το υπογράψει, δεν θα της το δώσει!
-Η υπογραφή είναι στην πίστη μας! Δεν συμβιβαζόμαστε με τον θάνατο.
-Αμήν!
Απάντηση 28η
-Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, θάνατος δεν υπάρχει! Ο φόβος του θανάτου πρέπει να διαγραφεί εντελώς από την ανθρωπότητα. Τότε η ανθρωπότητα θα πάρει το δώρο της Αειζωίας. Όσο για μένα, τι θέλω και τι δεν θέλω δεν παίζει κανένα ρόλο.
-Θα το έπαιρνες το δώρο;
-Σημασία έχει τι θέλει ο Πατέρας μου. Εκείνος ξέρει τι δίνει.
-Οπότε το παίρνουμε!
-Δεν το συζητώ!
-Αφού δώρο είναι!
-Είναι όλα στα χέρια του!
Απάντηση 29η
-Πες μας την δική σου απάντηση. Αειζωία όχι όμως για να είσαι διαρκώς στο Facebook!
(Γέλια)
-Την δέχομαι και έτσι!
-Κάνει «like»!
-Όλοι μας!
(Γέλια)
-«Πάλι με χίλια βάσανα πάλι η ζωή γλυκιά’ ναι»!
-Θα είχα την επίγνωση, θα το ζούσα!
-Θα το ήθελες! Το υπογράφεις!
-Ναι!
-Σίγουρα το δώρο είναι δώρο και δεν επιστρέφεται. Ιστορικά, μέχρι σήμερα, μόνο οι παράφρονες όμως το ζήτησαν, όπως ο Χίτλερ, οι πλούσιοι κ.λπ.
-Δεν μας αφορά αυτή η ιστορία. Είναι ανύπαρκτη πνευματικά!
-Δεν έχει ζητηθεί από λογικό άνθρωπο.
-Ποιος είπε ότι είμαστε λογικοί; Συγκάτοικοι είμαστε μέσα στην τρέλα!
(Γέλια)
-Θα έχουμε την εμπειρία όσων έχουμε ζήσει, ή θα ξεκινήσουμε από το μηδέν;
-Μιλάμε για την ζωή! Και όταν μιλάμε για ζωή, εννοούμε Ζώσα Ζωή! Μην μπούμε στα «διαδικαστικά». Ο νους πάει να μας βάλει εκεί από όπου πάμε να φύγουμε!
Απάντηση 30η
-Εγώ θα έλεγα για την Αειζωία αυτό που λέω και για την ζωή μου αυτή που ζω εδώ. Διατίθεμαι στο θέλημα του Θεού! Εκεί είναι η απάντηση μου! Θέλει να με πάρει, θέλει να με αφήσει, θέλει να μου δώσει Αειζωία, εδώ, εκεί, αλλού, όπου θέλει! Δεν έχω αντίσταση. Παρόλα αυτά ό,τι ειπώθηκε μάς αφορά όλους καθ’ ότι συμμετέχουμε στην ανθρώπινη εμπειρία. Αυτό που θα είχα να προσθέσω, ως Μαρία, αφού με ρωτάτε, είναι πως θεωρώ ότι η ζωή είναι τόσο πολύτιμη, και στην ελάχιστη της γεύση, που ασφαλώς και την αξιολογώ για όλους! Έχουμε πάρα πολλά όμορφα πράγματα να κάνουμε! Πάρα πολλά όμορφα πράγματα να ανακαλύψουμε ως όντα ενσαρκωμένα εδώ στην Γη. Έχουμε πάρα πολλά πράγματα να γίνουμε ο ένας για τον άλλον, και να ανταλλάξουμε μεταξύ μας! Να εμφανίσουμε το «ως εν ουρανώ και επί της γης»! Γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού!

Να μας απαντήσει τώρα ο πρώτος λαλήσας, εκείνος που μας χρωστάει την απάντηση του.
-Αν μου δινόταν το δώρο αυτό, θα το έπαιρνα, αν μου το έδινε ο Ραφαήλ. Οι περισσότεροι δεν απάντησαν στο ερώτημα αν πιστεύουν ότι αυτό θα το άξιζαν! Είναι πράγματι δύσκολο ερώτημα, κι εγώ δεν μπορώ ακριβώς να το απαντήσω.
-Εσύ θεωρείς ότι είσαι άξιος;
-Αν έπαιρνα το δώρο αυτό, την Αειζωία, θα ήταν για να ζήσω σε έναν κόσμο που δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό τον κόσμο όπως είναι τώρα. Και επειδή ο άλλος κόσμος αισθάνομαι ότι θα έρθει, πιστεύω ότι μπορώ να κάνω πολλά γι’ αυτόν! Δεν θα διάλεγα την Αειζωία για να ζήσω την ομορφιά του κόσμου έτσι όπως είναι! Όχι. Αλλά για έναν κόσμο που δεν θα είχε καμιά σχέση με αυτόν όπως είναι τώρα! Μέσα μου αισθάνομαι πως ο κόσμος αυτός έρχεται και ότι έχω να κάνω κάτι μέσα σ’ αυτόν. Οπότε θα το έπαιρνα το δώρο της Αειζωίας!
-Είναι εύκολο να πει κανείς αν το αξίζει ή όχι;
-Κάθε ερώτημα, όπως ειπώθηκε προηγουμένως είναι ψευδερώ-τημα! Η Αειζωία είναι δώρο! Άρα αυτός που σού το δωρίζει θέλει να σού το δωρίσει! Το ζήτημα είναι ότι ήδη μας έχει δωριθεί η ζωή! Ήδη το ζούμε! Η ζωή είναι ενιαίο φαινόμενο! Η ζωή είναι μία! Διαφοροποιείται ως προς το βάθος και την ένταση. Η γεύση είναι ίδια! Όπως η ιστορία με το σακί με το αλάτι, που μου είπε ο Ηλίας μου, ένας σοφός δερβίσης, συροκρητικός. Σοφιστεία η πρόκληση να φας σακί το αλάτι, σοφιστεία και η απάντηση του ήρωα της ιστορίας. Δεν παύει όμως η γεύση του αλατιού να είναι το αλάτι! Γνωρίζουμε την γεύση της ζωής! Η ιστορία αυτή μας βοηθά να βγούμε από τον νου. Ο νους κρίνει τα πράγματα με τα δεδομένα που έχει αυτή την στιγμή! Η ψυχή μας γνωρίζει, αφού προέρχεται από το Όλον. Ο νους μας όμως, έχοντας φτιάξει μια φυσαλίδα «πραγματικότητας» μέσα στην οποία κατοικεί, τέτοιες ανατροπές είναι πέρα από το κλειστό του σύστημα. Όμως αυτά τα όρια ακριβώς πάμε να διαρρήξουμε! Να δούμε τις ίδιες μας τις αντιφάσεις μέσα σε όσα ειπώθηκαν.
-«Αν την ζωή σου χάλασες στην κόγχη τούτη την μικρή, σ’ όλη την Γη την χάλασες» όπως λέει ο Καβάφης. Και για να μην πάρω την αρνητική θέση, λέω πως αν την φτιάξεις εδώ, σ’ όλη την Γη την έφτιαξες!
-Ακριβώς! Το ζήτημα είναι αν πιστεύεις ότι μπορείς να την φτιάξεις. Αν φτιάξεις την ζωή σου τώρα, εδώ, αυτή την στιγμή, σύμφωνα με ό,τι σου έχει χαρίσει ο Θεός, τότε αυτό μπορείς να το κάνεις παντού και πάντα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες! Το ζητούμενο είναι «ποιοτικό»! Εξάλλου σε κάθε αληθινή στιγμή που ζούμε, είμαστε μέσα στο τοπίο του Θεού, σε κάθε αληθινή μας στιγμή, σε κάθε στιγμή που είμαστε παρόντες σ’ αυτό που μας συμβαίνει -απέναντι στο ιερό γεγονός ότι ζούμε- σε κάθε στιγμή που έχουμε χαρά, αφού τότε μόνο ζούμε… Κι αν θέλουμε να αθροίσουμε την ζωή μας, είναι η χαρά που ζήσαμε από μωρά μέχρι σήμερα! Αυτή είναι και η ζωή που έχουμε ζήσει! Αφού μόνο όταν είμαστε χαρούμενοι ζούμε! Την γνωρίζουμε «σημειακά» την χαρά, μάς την έχει δώσει ο Θεός, την γνωρίζουμε, γνωρίζουμε την γεύση από το αλάτι! Εκεί είναι όλο το ζητούμενο. Να υπογράψουμε την ζωή δυναμικά, με ισχύ! Να υπογράψουμε την χαρά! Να υπογράψουμε την ισχύ της ζωής απέναντι στον θάνατο που δεν είναι παρά ψευδαίσθηση του νου εντός του Matrix. Ας βάλουμε στον «θάνατο» όλα τα κακά, και εμείς ας υπογράψουμε όλα τα καλά που αντιλαμβάνεται η συνείδηση μας, και έχει γνωρίσει! Όλα αυτά λέγονται «Ζωή»!
-Όσοι είπαν ότι δεν υπάρχει θάνατος, φαντάζομαι ότι δεν μιλούσαν για το φυσικό σώμα και την φθορά του. Εννοούν ότι η ψυχή δεν πεθαίνει! Η ερώτηση που έγινε δεν αφορά την αθανασία της ψυχής, αλλά της προσωπικότητας της συγκεκριμένης.
-Τί υπογράφουμε όντας εδώ στην Γη. Αν την ζωή αυτή την υπογράφουμε ως δώρο Θεού, μάς την χαρίζει στο διηνεκές.
-Ουσιαστικά όταν υπογράψεις τον θάνατο της προσωπικότητας, κερδίζεις την Αειζωία. Παρ’ το κι αλλιώς!
-Δεν είναι έτσι. Το ζήτημα είναι να μην υπογράψεις τον θάνατο σε καμιά του εκδοχή, όχι να τον αποδεχτείς. Να μην υπογράψουμε τον θάνατο σε καμία του εκδοχή! Ήδη είπαμε εξ αρχής πως δεν είναι θέλημα Θεού το να πεθάνουμε. Το ότι ο άνθρωπος αρρωσταίνει και πεθαίνει δεν είναι θέλημα του Θεού! Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε από τον Θεό για να αρρωσταίνει και να πεθαίνει! Η κατάσταση της συνείδησης μας, αυτό που μάς κατοικεί είναι σε τέτοια αναντιστοιχία προς το δώρο της ζωής που προκαλεί τον θάνατο! Το ζήτημα είναι πως ένα δώρο που σου προσφέρουν απλώς το παίρνεις! Και ο Θεός θα μας το δώσει αν θέλει, όποτε θέλει, σε όποιους θέλει. Το ζήτημα όμως είναι εμείς να αντιληφθούμε την αξία της ζωής! Αυτή την ζωή που την έχουμε ζήσει και στις εξάρσεις της! Όσες φορές την ζήσαμε στις εξάρσεις της, στο βάθος εκείνο που μπορέσαμε να την ζήσουμε ως χαρά, πληρότητα, ευλογία, αυτό το σημείο του εαυτού μας -της εμπειρίας και της συνείδησης μας- να το υπογράψουμε! Και να το υπογράφουμε δυναμικά από δω και πέρα! Γιατί αυτό καθορίζει εκείνο που παίζεται, όπου κι αν παίζεται, με όποιο τρόπο κι αν παίζεται, στους αιώνες των αιώνων! Η βαθιά μας δηλαδή υπογραφή για την αξία της ζωής, το δώρο της ζωής, και για την δική μας συμμετοχή και λειτουργία μέσα σ’ αυτό. Είναι στα χέρια του Θεού το δώρο αυτό να το επεκτείνει και να μας το αποκαλύψει σε ασύλληπτα μεγέθη και αποχρώσεις!

Σχετικά με την παραβολή του τυφλού στην οποία αναφέρεται το σημερινό Ευαγγέλιο: σε κάθε παραβολή ο λόγος του Χριστού έχει επτά επίπεδα ερμηνείας. Εμείς ερμηνεύουμε τα πολύ πρώτα. Όπως είπαμε και για τον «πλούσιο» ότι δεν είναι απλώς αυτός που έχει πολλά χρήματα, αλλά και εκείνος που έχει πολλές γνώσεις πολύ «εγώ» κ.λπ., κατά τον ίδιο τρόπο, «τυφλός» δεν είναι μόνον εκείνος που στερείται της φυσικής του όρασης, αλλά και εκείνος που είναι τυφλός ως προς την αλήθεια. Υπό αυτή την οπτική, η παραβολή αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Χριστός καθ’ οδόν προς τα Ιεροσόλυμα, πλησιάζοντας στην Ιεριχώ, συνάντησε έναν τυφλό ζητιάνο, ο οποίος ακούγοντας την φασαρία, ρώτησε τι συμβαίνει, και του είπαν ότι περνάει από κει ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Αμέσως τότε φώναξε: «Ιησού, υιέ Δαβίδ, ελέησόν με!» Φυσικά δεν είναι τυχαίο το ότι ο Χριστός βρέθηκε κοντά του. Μας δείχνει η παραβολή ότι ο Θεός είναι εκείνος που αποφασίζει για τον χρόνο της συνάντησης του μαζί μας. Το ίδιο ακριβώς αφορά και τον χρόνο της απόδοσης του δώρου της Αειζωίας, όπως προηγουμένως συζητήσαμε… «Τί σοι θέλεις ποιήσω;» τού λέει ο Χριστός. Τι θέλεις να κάνω για σένα; Και εκείνος του απαντά: «Κύριε, ίνα αναβλέψω!» Να ξαναβρώ το φως μου! Και ο Χριστός τότε του λέει: «Ανάβλεψον! Η πίστις σου σέσωκε σε!» Τον θεράπευσε άμεσα, έγινε αμέσως καλά, και μάλιστα δοξολόγησε τον Θεό και ακολούθησε τον Χριστό. Αυτή η πολύ λιτή και σύντομη περιγραφή της παραβολής θίγει πολύ κρίσιμα σημεία. Πρώτον, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ακόμα και αν έτσι εμφανίζεται. Δεν ξέρουμε ποιά στιγμή ο Θεός θα περάσει από την ζωή μας! Και θα το κάνει με τέτοιο τρόπο που, αν τον αποδεχτούμε, θα μας φανερωθεί! Και πάλι, θα μας φανερωθεί με τον τρόπο που εκείνος θέλει! Πέρασε, λοιπόν, δίπλα από τον τυφλό, και εκείνος τον αντιλήφθηκε, τον ομολόγησε. Παρ’ όλα αυτά ο Χριστός δεν τον θεραπεύει άμεσα, αλλά τον ρωτά: «Τι θέλεις να κάνω για σένα;» Και εκείνος έχει την ετοιμότητα να πει το αίτημα του. «Κύριε, να αναβλέψω!» Και τον θεράπευσε. «Ανάβλεψον!» Δες ξανά! Σού επιστρέφω την όραση! Θίγεται εδώ και το εξίσου καίριο σημείο της ελευθερίας μας. Το ότι είμαστε μέχρι την τελευταία στιγμή ελεύθεροι, ακόμα και παρόντος του Χριστού, να αρνηθούμε το δώρο της παρουσίας του! Ο Χριστός, ο Ζων Θεός, έρχεται πάντοτε να μάς συναντήσει, με τρόπο εντός της Θείας Πρόνοιας, απολύτως, αλλά αυτό όσον αφορά την δική μας αντίληψη είναι μέγα άγνωστο. Δεν ξέρουμε το πότε. Αυτό μας καλεί σε διαρκή εγρήγορση και αξιολόγηση της ζωής μας, ώστε να μην αφήνουμε ούτε λεπτό χαμένο! «Μια μέρα χωρίς χαμόγελο είναι μια χαμένη μέρα». Να αξιολογούμε ότι αυτό το δώρο της ζωής έχει για μας την αξία που τού αποδίδει ο Θεός. Μέσα σ’ αυτό κρύβεται η άλλη οπτική του κόσμου για την οποία έχουμε μιλήσει! Απαντά στο ερώτημα του αν αξίζει να ζούμε. Η ζωή που διαθέτουμε στην Χριστική όραση είναι ζωή ευλογημένη. Αυτή είναι η πρόκληση. Να κοιτάξουμε τον κόσμο με τα μάτια του Χριστού! Μέσα από την αγία όραση! Εάν επιτρέψουμε στον Χριστό να χρησιμοποιήσει τα μάτια μας και να δει τον κόσμο, και εμείς να δούμε μέσα από εκείνον, ό,τι κοιτάξει, θα το αθωώσει, θα το αποκαταστήσει, θα το εξαγιάσει. Και εμείς, ταυτιζόμενοι με το βλέμμα του, θα δούμε τον ίδιο κόσμο της αθωότητας με εκείνον. Θα δούμε τον κόσμο και τον εαυτό μας λυτρωμένους! Το ζήτημα δεν είναι, δηλαδή, να διαιωνίσουμε τον κόσμο έτσι όπως είναι τώρα, αλλά να τον αλλάξουμε δυναμικά με την Χριστική παρουσία εντός. Θα αξίζουμε να μας δώσει την Αειζωία ο Θεός, αν του πούμε: «Θεέ μου, μέχρι τώρα αυτό μπόρεσα, αυτό έκανα. Μακάρι να μπορώ να ζω το δώρο σου, την χαρά, και να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι και χρήσιμοι. Αυτό που σου ζητώ και θα ήθελα να είναι η ζωή μου χαρά- το υπογράφω για όλα τα πλάσματα και σε κάθε μορφή, πτυχή, απόχρωση, έκφραση, εκδήλωση ζωής που εσύ αποφασίζεις να μου χαρίσεις. Πατάμε «like», στην ζωή μας λέμε ΝΑΙ! Αυτό είναι όλο! Ένα «like»! Μια και ο Ραφαήλ μας έθεσε το ζήτημα της αναμέτρησής μας με την Αειζωία, ας υπογράψουμε δυναμικά πως αγαπάμε την ζωή, πως τιμάμε την ζωή, πως αξιολογούμε το δώρο της ζωής και για τον εαυτό μας και για τον κόσμο! Πως θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι! Πως εντασσόμαστε μέσα στην ροή της Ζώσας Ζωής! Πως ομολογούμε την Συνάντηση με τον Χριστό ως θαύμα και δοξολογία! Πως αφιερώνουμε τον εαυτό μας στην Ζωή, στον Ζώντα Χριστό. Αυτή είναι η διαδρομή του «τυφλού» που ανέβλεψε. Η ζωή μας!
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: