«Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει, Χαίρε δι’ ης η αρά εκλείψει. Χαίρε νύμφη ανύμφευτε!»

 «Μακροθύμησον επ’ εμοί και πάντα αποδώσω σοι!»

*

Οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι, και γενικώς ο αόρατος κόσμος επικοινωνεί μαζί μας με κάθε δυνατό τρόπο!

*

Το Ευαγγέλιο αφηγείται την εξής ιστορία: κάποιος πατέρας έφερε το παιδί του που είναι σε δαιμονισμό στον Χριστό. Το παιδί ήταν σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Ο Χριστός ρώτησε τον πατέρα αν πιστεύει. «Ναι, πιστεύω, αλλά βοήθα με στην απιστία μου!» Μια απάντηση που τόσο αφορά τον άνθρωπο!

Λέει ο Χριστός: «Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να γίνει σ’ αυτόν που πιστεύει!» Τον ρώτησε από πότε βασανίζεται το παιδί. «Παιδιόθεν! Βοήθησε μας! Σπλαχνίσου μας!» Ο Χριστός επιτίμησε το δαιμόνιο και το εξέβαλε. «Έξελθε εξ αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν!» Και το παιδί έγινε χλωμό ωσεί νεκρός!

Το ήγειρε παίρνοντάς το από το χέρι και το ανέστησε. Έγινε εντελώς καλά. Ήταν παρευρισκόμενοι και οι μαθητές οι οποίοι είχαν προσπαθήσει προηγουμένως να εκβάλουν το ακάθαρτο πνεύμα, χωρίς όμως να τα καταφέρουν. Ο Χριστός τους είπε: «Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία». Εννοούσε μια γενεά ευάλωτη στις δράσεις των ακάθαρτων πνευμάτων.

Η Εκκλησία προσδιορίζει ξεκάθαρα τον εχθρό του ανθρώπου από τον οποίο πονά και υποφέρει. Και του προτείνει την Νηπτική οδό που είναι κατ’ εξοχήν η προσευχή και η νηστεία. Νηστεία και στα τρία επίπεδα, αποχή δηλαδή από το κακό και στο σώμα και στην ψυχή και στο πνεύμα! Με ό,τι σημαίνει για τον καθένα αυτό. Και φυσικά προσευχή και λειτούργησή μας στα Μυστήρια, στην θεία Κοινωνία κ.λπ. Έδωσε, δηλαδή, ο Χριστός το φάρμακο!

Και είπε: «Αν θέλετε να κρατάτε καθαρό τον εαυτό σας και να εκβληθεί με την δύναμη μου κάθε ακάθαρτο πνεύμα, να φροντίζετε τα εισερχόμενα και να προσεύχεστε!»

Η Νηπτική οδός είναι ο τρόπος να κρατά ο άνθρωπος τον εαυτό του καθαρό. Να μην κατακλύζεται από σκέψεις που συσκοτίζουν το καθαρό σήμα της ζωής! Γιατί το σήμα της ζωής είναι καθαρό, είναι πάντοτε αυτή η θεϊκή Λάμψη! Ο άνθρωπος χωρίς απαραίτητα να καταλαβαίνει, ή να γνωρίζει την λύση του δράματος, τον τρόπο δηλαδή που θα βγει από την κάθε δυσκολία, απλώς ας κατατίθεται στον Θεό!

Ή την δυσκολία του θα σκέφτεται ή τον Θεό! Δεν μπορεί να τα σκέφτεται και τα δύο! Ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί με μια σκέψη κάθε φορά! Η σκέψη του Θεού εκτοπίζει τον φόβο! Μνήμη Θεού την αποκαλούν οι γέροντες μας. Σκέψη που μας πονά, που μας τρομοκρατεί, που μας φοβίζει, εκτοπίζεται από την μνήμη Θεού!

Γνωρίζουμε πως η πηγή της τραγωδίας του ανθρώπου είναι αυτό που ο Χριστός αποκάλεσε «δαίμονα». Έχουμε πει πολλές φορές πως αυτό μπορεί να σοκάρει  διανοουμένους και φιλοσοφούντες, δεν παύει όμως να είναι μια οντολογική πραγματικότητα! Ο Χριστός μίλησε ξεκάθαρα και άμεσα στον άνθρωπο για το ποιο είναι το πρόβλημα του! Συνέστησε στον άνθρωπο να βάζει πρώτα τον Θεό στην αξιολόγηση του, στον θρόνο της ψυχής του, και τότε «πάντα τα λοιπά προστεθήσονται».

Ό,τι κι αν συμβαίνει, μικρό ή μεγάλο, να μην ξεχνάμε πως η πρωταρχική αξία είναι ο Θεός, να τον τιμούμε και να έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτόν! Να χρησιμοποιούμε την Νηπτική οδό και την εσωτερική μας έμπνευση ώστε να κρατάμε τον εαυτό μας καθαρό και να μπορούμε να συλλαμβάνουμε τα θεϊκά μηνύματα.

Αλήθεια σας λέω, η ζωή μου από την μέρα που γεννήθηκα, είναι γεμάτη από την διαρκή επισήμανση της παρουσίας του Θεού. Ουκ έστιν αριθμός τα σημεία, τα μηνύματα, οι στιγμές της Παρουσίας! Πραγματικά μας παρακολουθεί ο Θεός! Δεν σημαίνει εντούτοις πως για να συμβαίνει πρέπει να είμαστε άψογοι, τέλειοι, χωρίς λάθη! Ή ακόμη και χωρίς αμαρτίες!

Γιατί θα έλεγε κανείς πως κάποιοι είναι εκλεκτοί, τους γουστάρει ο Θεός και τους συμβαίνουν όλα τα καλά! Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Εκεί που απαντά ο Θεός, είναι σ’ αυτό που άμεσα η ψυχή απευθύνει προς αυτόν, και την ίδια ώρα το υπογράφει! Σ’ αυτό το βάθος αναφέρεται η καθαρότητα για την οποία μιλάμε! Σ’ αυτό το βάθος να είμαστε καθαροί, και τότε  όλα τα καλά συμβαίνουν!

*

Ο απόστολος Παύλος μιλάει για τις θείες υποσχέσεις. Ο Θεός ό,τι υποσχέθηκε στον άνθρωπο, το εκπλήρωσε! Από την Παλαιά Διαθήκη γνωρίζουμε πως ο Θεός με την πτώση των Πρωτοπλάστων υποσχέθηκε ότι θα στείλει τον Υιό του να πατάξει την κεφαλή του όφη! «Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτώ πτέρναν!»

Επίσης ο Θεός έδωσε υπόσχεση στον Αβραάμ ορκιζόμενος στον εαυτό του -«ώμοσε καθ’ εαυτού»- αφού δεν υπάρχει κάτι υψηλότερο στο οποίο να ορκιστεί: «Ει μη ευλογών ευλογήσω σε, και πληθύνων πληθυνώ σε». Και ο Αβραάμ ούτω μακροθυμήσας, επέτυχε της Επαγγελίας: έλαβε δηλαδή την υπόσχεση!

Αληθώς μίλησε ο Θεός στον Αβραάμ: «Θα σε υπερευλογήσω και θα σε υπερπληθύνω!» Και πράγματι αξιώθηκε ο Αβραάμ την Γη της Επαγγελίας και έγινε πατήρ πολλών εθνών.

Στην συνέχεια έρχεται ο Χριστός και υπόσχεται στους μαθητές του πως όταν θα φύγει και θα ανέλθει στους ουρανούς, θα τους αποστείλει το Άγιο Πνεύμα. Και πράγματι το απέστειλε κατά την συγκλονιστική Πεντηκοστή που έλαβε χώρα στην συνέχεια.

Υπάρχουν όμως υποσχέσεις που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιηθεί: η Δευτέρα Παρουσία κατά την οποία θα γίνει η Κρίση, και η κληρονομία της Βασιλείας των Ουρανίων. Αυτή η εκπλήρωση δεν έχει πραγματοποιηθεί χρονικά. Όμως γνωρίζουμε ότι ο χρόνος του Θεού είναι το ΤΩΡΑ. Ως εκ τούτου ο χρόνος της θεϊκής αναγγελίας και επαγγελίας είναι εξίσου το ΤΩΡΑ.

Για την ψυχή που στέκεται στο κέντρο της, στο Χριστικό σημείο, είναι όλα πεπληρωμένα. Είναι ήδη στην Βασιλεία των Ουρανών. Ζει από την Γη τον παράδεισο! Ως τρόπο ύπαρξης! Λέει, επίσης, ο Απόστολος Παύλος να μην ξεχνά ο άνθρωπος την ελπίδα ότι η επαγγελία θα εκπληρωθεί.

Αυτή η ελπίδα βρίσκεται σαν άγκυρα της ψυχής, ασφαλής και βέβαιη, στο εσώτερον του παραπετάσματος στο οποίο εισήλθε πρόδρομος προς χάριν μας ο Χριστός, ο μέγας αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ στον αιώνα. Ο Χριστός είναι η βεβαίωση και η εκπλήρωση της θεϊκής επαγγελίας!

Λέει ο Θεός στον άνθρωπο: «Η ελπίδα σου είναι ο Γιος μου, τον οποίο απέστειλα και θα είναι μαζί σου στον αιώνα!» Ο άνθρωπος ζώντας μέσα στον χρόνο, καθώς ταλαιπωρείται από τα γεγονότα και τις δυσκολίες, πολλές φορές σκέφτεται πως ο Θεός τον έχει ξεχάσει! Πως δεν απαντά στην προσευχή του, στο αίτημα του.

Έχουμε το παράδειγμα της ανάστασης του Λαζάρου: όταν ο Χριστός έμαθε πως ο Λάζαρος πέθανε, είπε στους μαθητές του: «Πορεύομαι ίνα ξυπνήσω αυτόν!» Όταν έφτασε στο σπίτι, ο Λάζαρος είχε πεθάνει, και η αδελφή του παραπονέθηκε λέγοντάς του πως αν ήταν εκεί δεν θα είχε πεθάνει! Όμως ο Χριστός είχε υποσχεθεί ότι θα τον αναστήσει. Και τον ανέστησε!

Βλέπουμε τον χρόνο του ανθρώπου και τον χρόνο του Θεού. Ο Χριστός είχε ήδη κάνει το θαύμα όταν είπε πως θα τον «ξυπνήσει», πως θα τον αναστήσει δηλαδή. Ο άνθρωπος όμως ζώντας στον χρόνο, ζώντας τα γεγονότα στην γραμμική πραγματικότητα, υποκύπτει στην ψευδαίσθηση. «Μα ήταν νεκρός» θα πείτε, «τι πιο αμετάκλητο, πώς αλλιώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να σκεφτεί!»

Και όμως ο Χριστός κατά θεία Οικονομία άφησε τα γεγονότα να εξελιχθούν έτσι για την απιστία του ανθρώπου! Για να του δείξει πως ό,τι επαγγέλλεται γίνεται πάντοτε! Στην Κρήτη λέμε πως ο Θεός αργεί αλλά δεν ξεχνά!

*

Προτείναμε το αγγελικό ρολόι ως τρόπο να εντάξουμε τον εαυτό μας μέσα σε μία ευλογία. Και από κει που ο χρόνος είναι ένα συμβατικό μέγεθος, να γίνει αγγελικός κύκλος προστασίας.

Η κοινωνία έχει φροντίσει να γεμίσει τον χρόνο μας με υποχρεώσεις,  δέοντα, ρόλους, «δουλειές», ώστε να κρατά το μυαλό μας διαρκώς μέσα στην ροή του κόσμου, αποσπώντας μας από την σιωπή μέσα στην οποία αναπνέει η θεϊκή μας ύπαρξη! Για να μην προτάσσουμε έτσι τον αόρατο εσωτερικό μαχητή που μπορεί να ανατρέψει αυτή την παρωδία, την ψευδαίσθηση που ζούμε. Γιατί για νεκρή ζωή πρόκειται!

Είμαστε πνευματικά νεκροί ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα στον χρόνο που έχει ως κατάληξη τον θάνατο! Ο Χριστός είναι ακριβώς το σημείο εντός που διαρρηγνύει, σπάει την πέτρα η οποία καλύπτει το μνημείο του θανάτου, και διαδηλώνει πως ΖΕΙ! «Μη ζητάτε τον ζώντα μετά των νεκρών»!

Ο Χριστός φέρνει την ζωή μέσα στον θάνατο! Μην αυταπατώμεθα πως αυτό που ζούμε είναι ζωή! Είναι ένας προδιαγεγραμμένος θάνατος αν η ψυχή δεν συναντηθεί με τον Χριστό! Την δύναμη αυτή την ζωοποιό, η οποία μπορεί να μας συνδέσει με το θεϊκό κέντρο, την πηγή της Ζωής, ώστε να περάσουμε -είτε από ζώντας είτε μέσα από την φοβερή πύλη του θανάτου- στην πνευματική αφθαρσία και αθανασία του σώματος και της ψυχής.

Καθώς σκεφτόμουν το θέμα της νήψης και το πώς ο άνθρωπος μπορεί να κρατήσει τον εαυτό του σε εγρήγορση, είδα την βοήθεια που μας δίνει ο Ραφαήλ μέσα από το αγγελικό ρολόι.

Να στραφεί η συνείδησή μας στην ένταξη της ζωής μας στον αγγελικό χρόνο! Θα μπορέσουμε έτσι να κάνουμε νέα εγγραφή στον χρόνο που ο εγκέφαλος ήδη γνωρίζει με τον συμβατικό τρόπο: να βάλουμε την αλήθεια πάνω σε ένα ψέμα! Αυτό θα λειτουργήσει με τρόπο θεουργικό στην ψυχή και το υποσυνείδητο μας!

Να ομολογήσουμε πως κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου μας, είναι σημείο δόξης του Θεού! Πύλη συνομιλίας και επαφής με το αόρατο μέγεθος της ζωής που εμείς οι ίδιοι είμαστε! Δεν είναι κάποιο άλλο πρόσωπο. Μέσα σ’ αυτή την ενότητα με το θεϊκό κέντρο είναι η αλήθεια μας, δηλαδή η ζωή μας.

Οι Χαιρετισμοί προς την Παναγία έχουν 4 Στάσεις. Κάθε Στάση έχει 7 Χαίρε, ανά μία τριάδα. (7Χ3=21, 21Χ4=84 8+4=12, 1+2=3) Ο αριθμός 3 είναι η χαρά! Η δομή, δηλαδή, των Χαιρετισμών δίνει τον αριθμό 3, τον αριθμό που στο αγγελικό ρολόι αντιστοιχεί στην χαρά! Αριθμοσοφικά οι Χαιρετισμοί αποδίδονται με τον αριθμό 3! Είναι απλό και αυτονόητο όταν σου το υποδείξει κάποιος να το δεις. Όταν όμως σου υποδειχθεί εσωτερικά είναι κάτι μαγικό: «Κοίτα αυτό!»  Πραγματικά συγκινήθηκα πάρα πολύ…

Μας αποκαλύπτεται και μέσα από τους αριθμούς πως η Παναγία μας είναι η χαρά του κόσμου! Η Παντοχαρά, όπως την αποκαλεί ο Ελύτης! Τα Χαίρε που της απευθύνουμε, είναι η δοξαστική χαρά και έμπνευσή μας προς την Χάρη της!

Να διαλέξει καθένας μας από ένα Χαίρε και να το αντιστοιχίσει στις ώρες. Ένα, ίσως, από κάθε επτάδα. Εγώ έβαλα το πρώτο κάθε επτάδας! Μπορείτε όμως να διαλέξετε οποιοδήποτε σας αρέσει, και να το απευθύνετε ως προσευχή προς την Μητέρα του κόσμου: το πρωί, το βράδυ, κάθε ώρα, ή όποτε εσείς εμπνέεστε!

Θα μπορούσαμε όμως να απευθύνουμε από κοινού ένα Χαίρε κατά τις ώρες που αντιστοιχούν στον Σταυρό του ρολογιού (12, 3, 6, 9). Ένα Χαίρε που προσωπικά αγαπώ πάρα πολύ και είναι η καρδιά των Χαιρετισμών είναι το πρώτο με το οποίο ξεκινούν:

Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει, Χαίρε δι’ ης η αρά εκλείψει. Χαίρε νύμφη ανύμφευτε!

 Η αγάπη είναι αυτή που φέρνει την Λάμψη της χαράς, η αγάπη είναι αυτή που διώχνει την κατάρα! Η Παναγία Αγάπη! Καθώς θα απευθύνουμε αυτό το Χαίρε προς την Παναγία τέσσερις φορές την ημέρα, ο εγκέφαλος θα προσαρμόζεται και θα θυμάται τις ώρες.

Συντονίζοντας όλοι την προσευχή μας πάνω στον άξονα του Σταυρού, είναι βέβαιο πως και θα ευεργετούμαστε προσωπικά, και θα διαχέουμε προς το περιβάλλον ευλογία! Να ενημερώσουμε και όσους λείπουν. Θα είναι μία μεγάλη κίνηση φωτός προς τον εαυτό μας και τον κόσμο!

«Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει, Χαίρε δι’ ης η αρά εκλείψει. Χαίρε νύμφη ανύμφευτε!»

Οι Χαιρετισμοί, λοιπόν, σφραγίζονται από τον αριθμό της χαράς! Αλλά και το αγγελικό ρολόι που ορίζει τον χρόνο  σφραγισμένο στο κέντρο του με την Χριστότητα, δίνει τους αριθμούς 3, 33, 333. Την Χριστική σφραγίδα.

Όπως θα ξεδιπλώνουμε την θεουργική του λειτουργία, θα το ζούμε  ως θεϊκή παρέμβαση στον ανθρώπινο χρόνο ώστε να εντάξει τον άνθρωπο μέσα σε ένα κύκλο ευλογίας και προστασίας -στον βαθμό πάντοτε που εκείνος ανταποκρίνεται. Μέσα στον αγγελικό χρόνο δεν είναι ποτέ ο άνθρωπος μόνος! Δεν είναι ποτέ χωρίς βοήθεια, καθώς οι αόρατοι φίλοι μας στέκονται φρουροί κάθε στιγμή του χρόνου μας! Τόσοι άγγελοι προστρέχουν στην επίκληση μας!

Οι ώρες του Σταυρού σφραγίζονται από τον αριθμό 3 (12=3,  3, 6= 33,  9=333)

  

3

3

33

333

Επταδική παρουσία του 3! Η οποία δίνει πάλι τον αριθμό 3 (21, 2+1=3). Όμως και αν προσθέσουμε τους απέναντι αριθμούς του Σταυρού (12+6=18=9=333,  9+3=12=3), είμαστε πάλι μπροστά στον αριθμό 3!

Αν πολλαπλασιάσουμε τους απέναντι αριθμούς του Σταυρού (12Χ6=72=9=333   9Χ3=27=9=333) πάλι το 3 δίνουν. Το 72 μάλιστα αντίστροφα είναι το 27! (72+27=99=333 και 333).

Αν αφαιρέσουμε τους απέναντι αριθμούς του Σταυρού (12–6=6=33, 9–3=6=33) πάλι δίνουν τον Χριστικό αριθμό 33!

Ασύλληπτες σφραγίδες! Ο Σταυρός, δηλαδή, ο οποίος ορίζει την καρδιά του αγγελικού χρόνου, σφραγίζεται από το 3, το 33, το 333. Από τον αριθμό που αντιστοιχεί στην χαρά, από τον αριθμό της Αγίας Τριάδας, από τον Χριστικό αριθμό! Ο Σταυρός είναι η ίδια η παρουσία του Χριστού στην καρδιά του χρόνου μας!

*

Να κρατήσουμε το κεντρικό νόημα: την χαρά! Πως ο Χριστός και η Παναγία είναι η χαρά του κόσμου! Αυτό να θυμόμαστε! Καθώς ό,τι είναι αληθινό είναι αληθινό από την αρχή μέχρι το τέλος, όπως μια ακτίνα φωτός είναι φως από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν μπορεί να εμπιστευόμαστε το φως στην πηγή του, αλλά να αμφιβάλουμε για τα σημεία της διαδρομής του!

Αν εμπιστευόμαστε την αρχαγγελική δύναμη του Ραφαήλ, αν εμπιστευόμαστε τον Χριστό, ή όποια όψη του Θεού είναι οικεία στην συνείδηση εκάστου, δεν μπορεί να την εμπιστευόμαστε επιλεκτικά!

Πιστεύουμε, ας πούμε, στον Ραφαήλ, αλλά αν μας υποδείξει κάτι που στριμώχνει τον νου μας, δεν πιστεύουμε ότι αυτό είναι δυνατόν να γίνει! «Δεν γίνεται» είπαν και οι αδελφοί του Λάζαρου! «Δεν γίνεται τίποτα τώρα πια που ο Λάζαρος πέθανε!»

Και όμως ο Χριστός, ενώ ήταν νεκρός, τον ανέστησε! Μας δείχνει πόσο πρέπει το μυαλό μας να βγει από την συμβατική του λειτουργία! Μας δείχνει πόσο μας έχει πείσει ο σατανάς και οι αιώνες που έχει ζήσει ο άνθρωπος δέσμιος των ορίων του νου του, πως το θαύμα είναι κάτι εντελώς μακρινό και άπιαστο! Παρ’ όλα αυτά το ζητάμε με τους όρους μας! Αυτό στην καλύτερη περίπτωση που πιστεύουμε στο θαύμα. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι που δεν πιστεύουν σε τίποτα έξω από το νοησιαρχικό τους σύμπαν.

Ο Χριστός όμως, το θαύμα του κόσμου, είναι απρόβλεπτος, απροσδόκητος, έρχεται ως κλέπτης και ανατρέπει την τάξη των πραγμάτων του νου! Είναι η αιώνια ρήξη των ορίων!

*

Ας δούμε τώρα κατά τον ίδιο τρόπο, πέρα από τον Σταυρό, ολόκληρο το αγγελικό ρολόι.

Ας προσθέσουμε τις αντίθετες ώρες :

12+6=18=9=333

11+1=12=3

10+2=12=3

9+3=12=3

8+4=12=3

7+5=12=3

Οκτώ φορές το 3!

8=¥

Απίστευτο; Ας κάνουμε τώρα αφαίρεση χιαστί:

12–6=6=33

11–5=6=33

10–4=6=33

9–3=6=33

8–2=6=33

7–1=6=33

(Το άθροισμα: 6+6+6+6+6+6=36=9=333)

Είναι συνταρακτικοί οι αριθμοί! Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια!

*

Επίσης, η λέξη ΩΡΑ δίνει τον αριθμό 33. Ω=24, Ρ=17, Α=1 (24+17+1=42=6=33)

Η λέξη ΩΡΑ εμπεριέχει το ΑΩ («Εγώ ειμί το Άλφα και το Ωμέγα!») αλλά και το Ρ που είναι ο Ραφαήλ, η θεϊκή Ροή. Το Ρ είναι το 8, ο αριθμός του απείρου! Οι αριθμοί δεν κάνουν ποτέ λάθος! Ο Πυθαγόρας θεωρούσε πως ο Θεός αποκαλύπτει τον ίδιο του τον εαυτό μέσα από τους αριθμούς! Θεϊκές πραγματικότητες!

Είναι απίστευτη η μαγεία των αριθμών! Αν αντιστοιχίσεις τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου με τους αριθμούς (όπως οι Έλληνες έκπαλαι γνώριζαν) τότε οι λέξεις αποκαλύπτουν μέσα από την αριθμητική τους δύναμη την μαγεία των ιδεατών νοημάτων τους και την πλήρη αντιστοιχία τους με το πνεύμα! Για τους Έλληνες τα γράμματα ήταν αριθμοί!

Ο χρόνος στην Χριστική του διάσταση είναι το άπειρο! Δεν υπάρχει δηλαδή «χρόνος» στο αγγελικό ρολόι!

Το αγγελικό ρολόι ως κύκλος με τους τρεις δείκτες δείχνει τον αριθμό 30! Το 3 μέσα στον κύκλο. Την Αγία Τριάδα!

Επίσης οι 3 δείκτες αντιστοιχούν και στις 3 διαστάσεις αυτού του επιπέδου. Ο άνθρωπος έχει χάσει μία διάσταση! Δεν έχει επαφή με την τέταρτη διάσταση στον χρόνο του. Ο χρόνος του είναι δομημένος μέσα στις τρεις διαστάσεις. Αυτή η τέταρτη διάσταση, ως κατάσταση συνείδησης, είναι το ζητούμενο που μας βγάζει από την γραμμική λογική και μας μεταφέρει στο Πνεύμα! Είναι ο κρυμμένος παράγοντας!

Ο παράγοντας αυτός είναι πάντοτε Λάμψη! Γι’ αυτό και ο Ραφαήλ αποκαλύπτεται ως Λάμψη στον νου! Είναι ο Θεός ο αποκαλυπτόμενος ως Λάμψη στον νου! Η Λάμψη είναι η υψηλότερη λέξη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αποδώσουμε αυτή την «εισβολή» στην πραγματικότητα μας μιας άλλης πραγματικότητας!

«Ιδού έρχομαι ως κλέπτης!» Είναι ακριβώς αυτό που η ανθρώπινη αντίληψη δεν μπορεί ούτε να αντιληφθεί ούτε να χωρέσει! Το σημείο της εισβολής του Θεού στο χρόνο της ζωής του, μέσα του και στην πραγματικότητα του! Το σημείο ανατροπής του κόσμου τούτου!

Το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε πως ο χρόνος είναι ένα μέγεθος που μπορούμε να το ζήσουμε είτε σαν φυλακή είτε σαν κύκλο θεϊκής ευλογίας μέσα στον οποίο κατοικεί ο ίδιος ο Χριστός. Φτάνει να τον συναντήσουμε! Ο δείκτης που δείχνει τα δευτερόλεπτα κινείται με τρόπο που κανείς δεν παρακολουθεί. Κινείται όμως αδιάλειπτα, και γι’ αυτό αποτυπώνει την μυστική δράση του Αγίου Πνεύματος. Είναι μία διαρκής κίνηση!

Ο άνθρωπος που θα γυρίσει να δει τον χρόνο μ’ αυτό τον τρόπο, θα νιώσει την απόλυτη προστασία! Δεν είμαστε μόνοι μας! Ο άνθρωπος απευθύνει το ζήτημα της μοναξιάς του στους άλλους! Και από κει ξεκινά και το δράμα του, αφού ποτέ δεν θα νιώσει πλήρη κάλυψη από τους συνανθρώπους του! Ακόμα κι αν καλυφθεί συναισθηματικά, έρχεται ο θάνατος να τον χωρίσει από αυτούς που αγαπά! Και η ψυχή μένει ξανά μόνη και ακάλυπτη!

Ο Χριστός έστειλε εφάπαξ τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα, σύμφωνα με την Επαγγελία του! Είναι αδιάλειπτα μαζί μας! Ας νιώσουμε, λοιπόν, ασφαλείς! Ας νιώσουμε πως ο Θεός μας παρακολουθεί! Ο άνθρωπος ακόμα και όταν προσεύχεται, διερωτάται: «Μα μ’ ακούει ο Θεός; Κι αν μ’ ακούει, γιατί δεν μου απαντά;» Είναι λογικό για τον ανθρώπινο νου να το σκεφτεί αυτό! Απηχεί όμως τεράστιο ψέμα ως προς την πνευματική πραγματικότητα. Γιατί ο Θεός είναι πάντοτε παρών, πάντοτε «ακούει» τον άνθρωπο!

Ο άνθρωπος είναι απών από τον εαυτό του,  γι’ αυτό ζει την απουσία του Θεού! Δεν υπάρχει τίποτα τραγικότερο από το να ζεις την απουσία του Θεού! Ο Θεός δεν έφυγε ποτέ από τον άνθρωπο! Ο άνθρωπος καθώς είναι απών από τον εαυτό του ζει την απουσία του Θεού! Η αγάπη του, δηλαδή, είναι απούσα! Το Χαίρε που επιλέξαμε να βάλουμε στον σταυρό του χρόνου μας μάς λέει πως μέσα από την χαρά που είναι η Παναγία, εκλείπει η αρά, η κατάρα!

Δεν υπάρχει τρόπος να νικήσει ο άνθρωπος τον θάνατο, ούτε σε ψυχολογικό, ούτε σε συναισθηματικό, ούτε σε πνευματικό επίπεδο, αλλά ούτε και σε υλικό, εάν δεν συντονιστεί μ’ αυτό που λέμε χαρά! Ο Χριστός πάντοτε έλεγε «Χαίρετε», και «Χαίρειν»! Ο ίδιος είναι η χαρά του κόσμου! Η ανάσταση του κόσμου μας στην χαρά! Ο άγγελός μας από την πρώτη μέρα που τον συνάντησα στην Γη, δεν έπαψε να μιλά για την χαρά! Όλα αυτά τα χρόνια μόνο για την χαρά μιλάει, μόνο στην χαρά μας προτρέπει! Μόνο την χαρά δείχνει ως τρόπο να ζούμε Ζώσα Ζωή και να έχουμε έτσι σύνδεση με το Όλο πράγμα!

Και ως χαρά δεν εννοεί τις συναισθηματικές μας εξάρσεις, αλλά αυτή την δοξαστική, ευχαριστιακή Λάμψη της ύπαρξής μας, ως αντίδωρο στο δώρο της Ζωής -αν αφήσουμε τον εαυτό μας να ζήσει την ανάσα του Χριστού!

Ο άνθρωπος ζητά να τον δει, όπως η Σεμέλη τον Δία! Όμως όταν της αποκαλύφθηκε στην θεϊκή του φύση, την έκαψε! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δει τον Θεό! Ο Μωυσής τον «είδε», αλλά μέσα από «προσομοίωση» όχι καθαυτόν! Άκουσε το «Εγώ είμαι ο Ων ο Ην και ο ερχόμενος!» -«Τότε εγώ τι είμαι;» –«Εσύ είσαι το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ! Είσαι αυτός που μπορεί να ομολογήσει ότι εγώ είμαι ο Ων ο Ην και ο Ερχόμενος!»

Αυτή η ομολογία αποδεικνύει ότι ζεις! Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως ο Εωσφόρος δεν υπάρχει, αφού δεν ομολογεί τον Θεό! Όμως ο Εωσφόρος υπάρχει! Αλλά με τρόπο που αρνείται αυτό που υπάρχει! Και σ’ αυτό είναι τραγικός! Υπάρχει, αρνούμενος αυτό που υπάρχει, χωρίς να μπορεί να συνδεθεί μαζί του. Και γι’ αυτό οριοθετεί το τέλος της εναντίωσης του! Παραμένει ασύνδετος με το αιώνιο του Θεού! Όντας η ίδια η ιδέα της θνητότητας, του τέλους.

Μόνον ο Θεός δεν έχει τέλος! Από τα σημερινά δώρα του Ραφαήλ, ας κρατήσουμε το νηπτικό μέγεθος της χαράς! Και το πώς αυτό αναδεικνύεται από τους Χαιρετισμούς προς την Παναγία, αλλά και από το αγγελικό ρολόι! Μας δείχνουν πως και η Παναγία μας και ο Χριστός είναι παρόντες στον χωροχρόνο μας ως χαρά! Και πως κάθε στιγμή που χαιρόμαστε, είμαστε μαζί τους, και ζούμε την εκπλήρωση της Επαγγελίας! Γιατί η ζωή είναι ταυτόσημη με την χαρά!

*