Κάνε αυτό που θέλεις, αυτό για το οποίο γεννήθηκες, όσο ζεις! Το Πνεύμα της Αληθείας, η Δύναμις του Αγίου Πνεύματος μεθ’ ημών, τώρα και πάντα!

Γιορτάζουμε το Άγιο Πνεύμα το οποίο κατήλθε την Πεντηκοστή, το Πνεύμα που είναι η ίδια η Δύναμις που μας κρατά στην Ζωή! Τιμάμε την Ζωή, γιορτάζουμε την Ζωή μέσα και έξω από μας, καθένας με τον τρόπο που αναλογεί στην συνείδησή του!

Ένα Ταξίδι ο ιερός λόγος πάνω στην  χρυσή Χριστική γραμμή που είναι η αιώνια αλήθεια, το ίδιο το Πνεύμα της Αληθείας που γιορτάζουμε σήμερα. Γιατί φανερώθηκε, όπως ο Χριστός προλάλησε: «Θα σας στείλω και άλλον Παράκλητο, ο οποίος από μένα θα λάβει και Εκείνος θα σας εξηγήσει πάσα την αλήθεια!»

Η λέξη «Παράκλητος» ετυμολογικά σημαίνει κλητός παρά τινός. Αυτός που κάποιος τον έχει καλέσει. Σημαντική λέξη! Η εκκλησία την ερμηνεύει ως «ο Παρηγορητής». Όχι ότι δεν είναι παρηγορητής! Η ύψιστη παρηγορία είναι ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που καλείς! Το κάλεσε ο Χριστός για μας! Και το καλούμε κι εμείς, όσοι θέλουμε την αλήθεια. Γιατί είναι το Πνεύμα της Αληθείας.

Μας δίνει ο Χριστός την διάσταση της Αληθείας για το Άγιο Πνεύμα! Η Αλήθεια που δεν είναι ένα ζητούμενο του νου, μια αναζήτηση του νου μέσα από θεωρίες και ιδεολογίες. Αυτήν την αναζήτηση μπορεί να την κάνει ο άνθρωπος μέσα στα πλαίσια της υλικής του ζωής, προκειμένου να αναπτύξει επιστήμες και τέχνες για την διαβίωσή του στον κόσμο.

Η φύση της αλήθειας όμως δεν είναι κάτι που προσεγγίζεται από τον ανθρώπινο νου! Είναι ανέγγιχτη από τον νου. Γι’ αυτό και είναι μάταιη κάθε προσπάθεια να αντιληφθεί ο άνθρωπος και να ζήσει την αλήθεια μέσα στα πλαίσια του νου του. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση!

Η μόνη περίπτωση να γνωρίσουμε την αλήθεια είναι καλώντας εκείνον ο οποίος είναι το Πνεύμα της Αληθείας: τον Παράκλητο! Τότε εκείνος θα μας εξηγήσει όλη την αλήθεια!

*

Ο Χριστός είπε: «Όποιος διψά, ας έρθει να του δώσω νερό!» Βλέπουμε τον συμβολισμό του νερού, όπως στην συνάντηση με την Σαμαρείτιδα, όπου της είπε: «Όποιος πιει από το νερό που εσύ αντλείς από το πηγάδι, θα ξαναδιψάσει! Εγώ όμως θα σου δώσω να πιεις από το ζωντανό νερό!» Έτσι και τώρα λέει: «Όποιος διψά, ας έρθει σε μένα! Και τότε ποταμοί υδάτων θα ρεύσουν από την κοιλία του!»

Το νερό, είναι το στοιχείο που προσιδιάζει προς την ψυχή -αυτό συμβολίζει η θάλασσα στην ψυχανάλυση-, το συναίσθημα, η θήλεια όψη του κόσμου, η αγάπη. «Ζωντανά ύδατα ρεύσουσι εκ της κοιλίας αυτού»…

Η κοιλία αντιστοιχεί στο ηλιακό πλέγμα, στο ενεργειακό κέντρο που κατά κάποιο τρόπο χωρίζει το σώμα στα ανώτερα και κατώτερα ενεργειακά κέντρα. Είναι το κεντρικό (ομφαλός) σημείο, κέντρο μεγάλης σημασίας, αφού το θεωρούν δεύτερο «εγκέφαλο» του ανθρώπου, επειδή εκεί εδράζει το συναίσθημα.

Όταν λέει ότι «Εκ της κοιλίας ρεύσουσι ύδατα ζώντα», εννοεί την πηγή της αγάπης που θα ενεργοποιήσει τον άνθρωπο και θα λύσει τα εμπόδια της επικοινωνίας των κατώτερων με τα ανώτερα ενεργειακά κέντρα ώστε να ρέει ανεμπόδιστα η ενέργεια προς την επίφυση, στην κορυφή της κεφαλής.

Το ηλιακό πλέγμα απεικονίζεται ως ο κόμβος από τον οποίο κατευθύνονται δυο δέντρα, πάνω και κάτω, σε αντίθετη φορά. Προς τα κάτω διαρρέει η ενέργεια από το ηλιακό πλέγμα προς το κέντρο της σεξουαλικότητας και ξοδεύεται.

Στο κομβικό σημείο του ηλιακού πλέγματος γίνεται η μεταστοιχείωση της καθαρής ενέργειας μέσα από τους κρουνούς των ζώντων υδάτων. Και γίνεται η διέλευση της ενέργειας προς τα πάνω. Η ενέργεια ανυψώνεται! Δεν είναι τυχαίος, λοιπόν, ο λόγος αυτός του Χριστού.

Ο Χριστός έκανε πολλές αναφορές στο Άγιο Πνεύμα. Μάλιστα στο τέλος, μετά την Ανάστασή του, διαμήνυσε μέσω της Μαγδαληνής στους μαθητές να μην φύγουν από τα Ιεροσόλυμα, γιατί εκεί θα τους βρει η «επαγγελία», η υπόσχεση δηλαδή της Πεντηκοστής! «Θα φύγω εγώ, αλλά θα στείλω άλλον Παράκλητο…»

Ο Παύλος περιγράφει γλαφυρά το πώς έγινε η Πεντηκοστή. Στο «υπερώο» εντός της πόλης των Ιεροσολύμων ήταν μαζεμένοι οι μαθητές και η Μαγδαληνή. Στην αρχή άκουσαν βοή ανέμου που γέμισε όλο το σπίτι! Και στην συνέχεια κατήλθαν οι πύρινες φλόγες πάνω από τα κεφάλια τους. Και ξαφνικά άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες!

Τα Ιεροσόλυμα ήταν κέντρο πολλών ευλαβών ανθρώπων από παν έθνος υπό τον ουρανόν, όπως λέει ο Παύλος ποιητικά. Εκτός από τους μαθητές που ήταν εκ Ναζαρέτ, από την Ελληνική αυτή πόλη όπου ως Έλληνες κατοικούσαν, στην Ιερουσαλήμ ήταν Πάρθοι, Μήδοι, από την Φρυγία, την Παμφυλία, την Λιβύη, την Ασία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, Κρήτες, Άραβες, Ρωμαίοι και Ιουδαίοι προσήλυτοι κ.α., οι οποίοι άκουσαν καθένας να του μιλούν οι απόστολοι στην δική του διάλεκτο!

Ήταν άμεση η δράση του Αγίου Πνεύματος, θέλοντας να τους δείξει ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με κάθε ψυχή και να την θεραπεύσουν. Ο κόσμος όλος συγκλονίστηκε! Ο Ιωήλ από την Παλαιά Διαθήκη ήδη μιλάει για το Πνεύμα το Άγιο, καθώς ο Θεός λέει: «Θα ξεχυθεί χάρις από το Πνεύμα μου και θα δοθεί σε κάθε άνθρωπο!»

Φυσικά έχουμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος κατά την Βάπτιση του Χριστού, όπου το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίωνε του λόγου το ασφαλές: πως εκείνος, ο Χριστός, είναι ο Υιός ο αγαπητός εν ω ο Πατήρ ευδόκησε! Αυτό η φωνή του Θεού αποκάλυπτε κατά την βάπτιση του Χριστού από τον Ιωάννη. Αύριο, ημέρα του Αγίου Πνεύματος, γιορτάζουμε και το γενέθλιον του Ιωάννου του Προδρόμου.

Ο Ιωάννης αγιογραφείται κρατώντας την αποκοπείσα κεφαλή του. Συμβολίζει έτσι την αποκοπή της διάνοιας γινόμενος ον πτερωτό, άγγελος. Είναι ο μόνος άγιος που απεικονίζεται με φτερά! Ο άνθρωπος δηλαδή που θα αποκόψει την διάνοια γίνεται άγγελος, ον πνευματικό!

Όταν ο άνθρωπος μπορέσει να αποβάλει το «παράσιτο» της σκέψης και ελευθερώσει την σφαίρα που την καλύπτει, ελευθερώσει το κεφάλι του ολόκληρο από την ψευδαίσθηση -ό,τι αντηχεί μέσα του από έναν κόσμο ψευδαισθητικό και ανύπαρκτο-, τότε έρχεται σε επαφή με το Πνεύμα το Άγιο, την καθαρή Αλήθεια!

Ας μην έχουμε, λοιπόν, πουθενά αλλού τις ελπίδες μας ως προς τον προορισμό και την βέλτιστη έκβαση της ζωής μας σύμφωνα με ό,τι ονειρευόμαστε: μόνον να μας διατρέξει η χάρις του Θεού, το Πνεύμα το Άγιο, το Πνεύμα της Αληθείας. Μόνο τότε θα συναντηθούμε μ’ αυτό που είμαστε, και θα συνδεθούμε με το Όλο πράγμα! Διαφορετικά θα ζούμε μια κομματιασμένη ύπαρξη, η οποία θα υπόκειται στις συνθήκες του χωροχρόνου χωρίς πρόσβαση στα καθαρά πεδία της ύπαρξης. Τα πεδία αυτά που δεν γνωρίζουν αρχή και τέλος!

*

Το ζητούμενο παραμένει στο να εστιαστεί καθένας μας στο σημείο όπου ισχυρός και ελεύθερος θα πραγματοποιήσει αυτό για το οποίο γεννήθηκε! Αυτό που  καθένας μας θέλει, και η ψυχή του το γνωρίζει! Ας το κάνουμε λοιπόν! Όσο ζούμε! Σύμμαχός μας είναι το Πνεύμα το Άγιο: η Ζωή την οποία φέρουμε και αναπνέουμε!

Αφού την ίδια την Ζωή αναπνέουμε, και λειτουργείται μέσα μας με τρόπο μυστικό, και ζούμε! Όσο ζούμε και μας διαπερνάει το άγιο ρεύμα της Ζωής, όσο το Άγιο Πνεύμα μας δίνει την Ζωή να μπορέσουμε να μπούμε μέσα σ’ αυτό το ρεύμα: να καθαριστούμε, να εξαγιαστούμε και να έρθουμε σε επαφή με αυτό που είμαστε! Με το Χριστικό κέντρο εντός!

Γιατί ο Χριστός είναι ο εαυτός μας! Μέσα στο πλαίσιο του όντος που λέμε «Χριστό», είμαστε όλοι: μελισμένες όψεις και κομμάτια του! Αυτού, δηλαδή, του Σύνολου Ανθρώπου που είναι Υιός Θεού και Υιός Ανθρώπου. Αυτό, λοιπόν, για το οποίο γεννήθηκε καθένας από μας, πρέπει να το κάνει!

Πρέπει να το αναζητήσει έως τέλους, και να το πράξει… Γι’ αυτό εξάλλου μας δίνεται ο χρόνος. Και ο χρόνος είναι συγκεκριμένος! Κάποια στιγμή θα τελειώσει! Και πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε ότι ζήσαμε Ζώσα Ζωή, ότι είμαστε ζωντανοί!

Ο άνθρωπος είναι ζωντανός όταν είναι δημιουργικός, όταν εκφράζει τον εαυτό του, τα χαρίσματά του, τα ταλέντα του. Πρέπει να κάνουμε την κίνηση να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, αλλά όχι με τον νου! Ούτε με ψυχαναλυτικές μεθόδους. Καθόλου ανάλυση! Ίσα ίσα αφαίρεση χρειάζεται!

Να αφαιρέσουμε οτιδήποτε εμποδίζει την Ζωή να συνομιλήσει μέσα μας! Αφαιρώντας το φορτίο των σκέψεων, των πράξεων, των ενοχών, των βαρών, των παθών! Με το οποίο δεν τα βγάζει πέρα ο άνθρωπος! Ούτε μπορεί να το νικήσει! Δεν μπορεί να αναμετρηθεί μαζί του! Το νικά με το συνειδητό και το υποσυνείδητο από κάτω τα ανατρέπει όλα! Έχει βάλει την βόμβα από κάτω!

Λέει κανείς με το στόμα «δεν το θέλω αυτό», και με το που το λέει, μια δύναμη το βάζει μπρος του συνεχώς! Σου λέει κάποιος «σ’ αγαπώ», και την ίδια ώρα κάτι μέσα του σε βρίζει! Είναι ανεξέλεγκτες δυνάμεις αυτές! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα βγάλει πέρα.

Δεν είναι τυχαίο που όλοι, από όλα τα σημεία της γης, δάσκαλοι, σοφοί, άγιοι, απεσταλμένοι, άγγελοι, το ίδιο πράγμα λένε: πως ο άνθρωπος πρέπει να καθαριστεί, να γίνει σαν παιδί, να αδειάσει, για να μπορέσει να γεμίσει με χάρη! Πρέπει όμως να αποδεχτεί ότι η ασφάλειά του είναι στην απουσία άμυνας! Αυτό είναι κάτι ανατρεπτικό για τον νου!

Ο κόσμος μάς διδάσκει ακριβώς το αντίθετο. Μας λέει ότι για να είμαστε ισχυροί, πρέπει να είμαστε ετοιμοπόλεμοι, να μπορούμε να επιτιθέμεθα! Ο εσωτερικός νόμος λέει ακριβώς το αντίθετο: πως η δύναμη και η ασφάλειά σου βρίσκονται στην απουσία άμυνας!

Απουσία άμυνας σε τι; Στην Ζώσα Ζωή! Δηλαδή παράδοση! Αυτό που ο νους αρνείται να κάνει. Και δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να το κάνει! Ούτε με προσευχές –ένα μουρμουρητό για να χαλαρώσει ο νους!– υπάρχει περίπτωση να πειστεί ο εαυτός πως μπορεί να νικήσει!

Ο άνθρωπος χρειάζεται να συντονιστεί με το ρεύμα της ζωής! Να εμβαπτιστεί μέσα στο ρεύμα της ζωής! Και δεν μπορεί να  κάνει μόνος του αυτό το οποίο θα τον καταστήσει άγγελο, θα του δώσει φτερά, δυνατότητες δηλαδή συμμετοχής σε άλλα πεδία ύπαρξης ατραυμάτιστα από το κακό και την εναντίωση που ζει εδώ!

Μόνον να επιτρέψει μπορεί στις δυνάμεις της Ζωής, στην δύναμη του Αγίου Πνεύματος να τον εξαγιάσει και να τον ανακαινίσει! Γι’ αυτό μην κάνουμε μάταιους αγώνες! Μην δίνουμε μάταιες μάχες! Στις οποίες μόνον ηττώμεθα και απογοητευόμαστε. Δεν μπορεί ο άνθρωπος ως εγώ να επιλύσει τίποτα!

Ο Χριστός είπε την μαγική λέξη: «Αγάπη»! «Αγαπήστε και μες στην αγάπη θα βρείτε όλες τις απαντήσεις! Συγχωρήστε και θα είστε ελεύθεροι! Αυτός που δέχεται να αδειάσει από τον κόσμο, θα γεμίσει!» Εκείνος που τα αφήνει όλα και τον ακολουθεί, κάνει δηλαδή την απόλυτη κίνηση προς την απουσία άμυνας, παραδίδεται όχι σε έναν άνθρωπο ή σε μία ιδέα, αλλά στον ίδιο του τον Εαυτό, τον ανώτερό του Εαυτό που είναι ο Χριστός! Στον πλήρη, ολοκληρωμένο του Εαυτό!

Δεν ζητάμε παράδοση σε έναν μεταφυσικό Θεό! Την ίδια ώρα ο άνθρωπος είναι έτοιμος να παραδοθεί σε πολύ λιγότερα πράγματα. Όπερ και κάνει! Εκχωρεί τον εαυτό του σε ανθρώπους, έρωτες, ιδεολογίες, επαναστάσεις! Και δίνει και την ζωή του! Αλλά όμως δεν λυτρώνεται! Ούτε έχει λυτρωθεί μες στους αιώνες!

Βλέπουμε μιαν ανθρωπότητα, παρόλη την πρόοδο της επιστήμης, της τεχνολογίας και των τεχνών, να πονά και να είναι το ίδιο δυστυχισμένη όπως είναι αιώνες τώρα! Ελάχιστοι άνθρωποι ζουν ειρήνη! Ελάχιστοι άνθρωποι ζουν χαρά! Τον άνθρωπο τον πολεμά ισχυρά ο εαυτός του, τον πολεμά ισχυρά ο νους του, καθώς ζει σε συνθήκες διττότητας με πολύ μικρά διαλείμματα ελευθερίας. Και παραπλανιέται να θεωρεί ότι οι εξωτερικές συνθήκες θα του εξασφαλίσουν τις εσωτερικές συνθήκες της ελευθερίας!

Η ελευθερία είναι  κατάσταση πνευματική, στην οποία δεν μπορεί να βρεθεί κανείς αν δεν δεχτεί να εμβαπτιστεί στο Πνεύμα το Άγιο Ζωής καθαρής και άχραντης. Και άχραντο είναι εκείνο που δεν το άγγιξε κάτι ώστε να το λερώσει!

Την ημέρα της Πεντηκοστής  λέγονται στην Εκκλησία τρομερά λόγια! «Άχραντε, αμίαντε, άναρχε, αόρατε, ακατάλυτε, ανεξίκακε Κύριε, ο μόνος έχων αθανασίαν, φως οικών απρόσιτον…»

Άχραντος είναι αυτός που δεν έχει λερωθεί από κάτι! Η μεγάλη ελπίδα και το χαρμόσυνο της ιστορίας είναι ότι όσο δύσκολο είναι για τον άνθρωπο να τα αλλάξει όλα με τον νου του -να αλλάξει τον κόσμο, να αλλάξει τον εαυτό του- τόσο εύκολο και ελπιδοφόρο είναι από την άλλη, το μήνυμα πως ο Χριστός το έκανε ήδη για μας! Ο Χριστός, όπως πολλές φορές έχουμε πει, μας νίκησε όλους! Εκείνος είναι ο νικητής! Η Αγάπη μας νίκησε!

Είμαστε όλοι ηττημένοι από την αγάπη του Χριστού! Γιατί όλα τελειώνουν στην αγάπη! Δεν μπορεί ο άνθρωπος επί μακρόν να αντισταθεί στην αγάπη! Σκέφτομαι πόσα νήματα Ζωής έχουν ανοιχτεί με την χάρη του Ραφαήλ! Όλα είναι εδώ! Ανοιχτά! Γιατί δεν είναι μόνον αυτό που φαίνεται!

Στην πραγματικότητα ζούμε διπλή ζωή: μια ορατή και μια αόρατη! Δεν ξέρουμε, λόγου χάριν, πού ταξιδεύει η ψυχή μας όταν την παραδίδουμε στον ύπνο! Άγγελοι την επιδιορθώνουν, την καθαρίζουν και την ξαναβρίσκουμε το πρωί! Πλειάδα όντων ασχολούνται με το να παρακολουθούν και να καταγράφουν τις σκέψεις και τις πράξεις μας…

Ζούμε ταυτόχρονα σε δύο κόσμους! Αλλά ο διακόπτης είναι κλειστός. Και δεν έχουμε ταυτόχρονη παρουσία και εγρήγορση στους δύο κόσμους. Ζούμε εντούτοις διπλή ζωή! Τα πάντα έχουν δύο όψεις: μία ορατή και μία αόρατη.

Απλώς ό,τι υπάρχει και συμβαίνει, υπάρχει και συμβαίνει γι’ αυτόν που μπορεί να το δει. Για τον καθέναν συμβαίνει ό,τι αντιλαμβάνεται η συνείδησή του πως συμβαίνει! Από το τίποτα μέχρι το θαύμα! Όλα αυτά τα νήματα που έχουμε αφήσει ανοιχτά, είτε τα πήραμε είτε όχι, παραμένουν! Νήματα Ζωής, πολλαπλών δυνατοτήτων. Όσο είμαστε στην γη, αυτά τα νήματα ζωής είναι πρόσφορα προς όλους!

Προσωπικά ονειρεύομαι όλα αυτά τα χρόνια να είχαμε κάνει κάτι από κοινού αξιοποιώντας ένα τεράστιο υλικό. Εντέλει όμως αυτό έχει γίνει εσωτερικά! Θα μπορούσε όμως να έχει στερεωθεί καλύτερα στην συνείδησή σας: όλη αυτή η ροή των αληθειών, όλη αυτή η καταγραφή του σμαραγδένιου δρόμου του Ραφαήλ!

Έχουν ειπωθεί πρωτόγνωρα πράγματα! Ακόμα και για όσους προέρχονται από εσωτερικές σχολές και έχουν μελετήσει πολύ γύρω από αυτά τα θέματα. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω προσωπικά ότι έχουν δοθεί καινοφανείς όψεις της Αλήθειας! Αποκαλύψεις που αφορούν τον άνθρωπο και την παρουσία του στην Γη!

Ο λόγος του Ραφαήλ είναι μια τεράστια γέφυρα  προς κάτι στο οποίο κάποτε η ανθρωπότητα θα περάσει: στην ενιαία συνείδηση της Ζωής στους κόσμους!

Αυτό που ο αρχάγγελος Ραφαήλ υποσχέθηκε, και ο Χριστός προανήγγειλε με την ανάστασή του -θέτοντας σε ισχύ εδώ στην γη ένα μέρος από την οντότητά του- πως ο άνθρωπος θα νικήσει τον θάνατο,  είναι στα χέρια του ανθρώπου!

Να ζητά σταθερά την μετατόπιση της συνείδησής του από τον θάνατο στην Ζωή! Ανάσταση σημαίνει ρήξη με τον θάνατο! Ρήξη με τον θανατόφιλο τρόπο σκέψης! Ακύρωση των αρνητικών εκδοχών που εκπηγάζουν διαρκώς από το μυαλό μας και που τα δισεκατομμύρια των μυαλών αναπαράγουν, διαμορφώνοντας έτσι περιβάλλον σύγχυσης, περιβάλλον αρνητικών σκεπτομορφών τις οποίες στην συνέχεια αναπνέουμε! Ζούμε κυριολεκτικά μέσα σε δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.

*

Ας πάρουμε τους μεγάλους σκουπιδοτενεκέδες και να πετάξουμε τα σκουπίδια της ζωής μας: το παρελθόν! Το παρελθόν είναι ασύμβατο με το ρεύμα της ζωής. Όπως είπε εξάλλου και ο Ηράκλειτος, δεν είναι δυνατόν να μπεις δυο φορές στον ίδιο ποταμό! Ήδη όλα είναι παρελθόν! Καλά και κακά! Πίσω! Τελείωσαν! Αυτή την στιγμή τι γίνεται! Μη μαζεύουμε το παρελθόν! Ούτε καν το «καλό». Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από την άγια στιγμή του τώρα, καθαρή και γεμάτη άπειρες δυνατότητες ζωής!

Να εμβαπτιστούμε μέσα σ’ αυτήν, και να τα κάνουμε όλα καινούργια! Ας κάνουμε, λοιπόν, την κίνηση του να συγχωρή-σουμε -γιατί άμα κανείς δεν συγχωρήσει, δεν μπορεί να ελευθερωθεί! Να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, τους συνανθρώπους μας, τον «Θεό» για όσα του έχουμε χρεώσει! Να ελευθερωθούμε από κάθε μορφής χρέωση, κρίση και κατάκριση!

Να σηκώσουμε έτσι την ταφόπλακα από τον εαυτό μας, ελευθερώνοντας τον νου. Γιατί μέσα από την κατάκριση αποστραγγίζουμε τις δημιουργικές δυνατότητες και του δικού μας νου! Να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας και να ελευθερώσουμε και τους άλλους! Έχοντάς τους χρεωμένους τους «κακούς», δεν τους αφήνουμε να κάνουν με την σειρά τους το ίδιο πράγμα. Να αλλάξουν! Να ανατρέψουν τα δεδομένα της ζωής τους!

Να έχουμε προς τους άλλους την ίδια γενναιοδωρία που η ζωή έχει μαζί μας! Ο Θεός μας δίνει την δύναμη κάθε μέρα να ζούμε, παρ’ όλες μας τις παραβάσεις  έναντι του νόμου της ζωής! Να κάνουμε, λοιπόν, κι εμείς το ίδιο στους άλλους! Να δημιουργούμε γι’ αυτούς συνθήκες ελευθερίας!

*

Η Εκκλησία θεμελιώθηκε πάνω στην μέρα της Πεντηκοστής κατά την οποία κατήλθε το Πνεύμα το Άγιο στους αποστόλους -η πνευματική Εκκλησία που δέχτηκε και κράτησε το Άγιο Πνεύμα! Το φως μυστικά μεταφέρεται μες στους αιώνες! Και φτάνει μέχρις εμάς που έχουμε το προνόμιο να είμαστε βαπτισμένοι. Έχουμε, δηλαδή, πρόσβαση στο νήμα αυτό της Πεντηκοστής! Και ελπίδα Ανάστασης!

Ζούμε μια μεγεθυμένη στιγμή Πεντηκοστής! Έκτοτε, από την ημέρα εκείνη, κατά την οποία έλαβε χώρα το συνταρακτικό γεγονός της καθόδου του Αγίου Πνεύματος, ζούμε την μεγεθυμένη στιγμή Πεντηκοστής από την οποία, αργά ή γρήγορα, η ανθρωπότητα θα νικηθεί, όπως νικήθηκε και από την αγάπη του Χριστού!

*

Το πιο ωραίο πράγμα είναι το μαζί! Να μοιραζόμαστε τα όνειρά μας και τις αγωνίες, τα δύσκολα και τα εύκολα. Και κυρίως την ευλογία που δίνεται! Γιατί μόνος του κανείς είναι σίγουρα ηττημένος! Μαζί είμαστε ισχυροί! Αφού πάντοτε θα είναι κάποιος όρθιος για να σηκώνει τους υπόλοιπους. Αυτή είναι η μεγάλη ευλογία!

Όταν λέγονται αλήθειες, παρόλο που λέγονται απρόσωπα αφού όλους μας αφορούν -ουδείς εξαιρείται όσων λέγονται, ουδείς που φέρει ανθρώπινο σώμα- παρόλα αυτά μπορεί κάτι να είναι ιδιαίτερα οδυνηρό ή δυσάρεστο σε κάποιον να το ακούσει. Τότε γίνεται το φαινόμενο του καθρέφτη. Γίνεσαι ο καθρέφτης για να δει ο άλλος κάτι που δεν θέλει να δει! Ή δεν θέλει να το δει ακόμα!

Και τότε γίνεσαι δυσάρεστος και σε αντιπαθεί, σε μισεί, θέλει να ξεφύγει από σένα! Αυτό είναι κατανοητό και αναμενόμενο. Συμβαίνει στον δρόμο της αναζήτησης της αλήθειας! Γι’ αυτό μην μένουμε σ’ αυτό! Είναι κάτι που συμβαίνει!

Είμαστε αγρός ανοικτός! Δίνουμε την φιλία μας και τα δώρα μας! Η χαρά μας είναι να μοιραζόμαστε ό,τι έχουμε, να είναι όλοι ευτυχισμένοι και να αναπτύσσονται πνευματικά.

Όταν κάποιος ενοχλείται, να ξέρετε πως κάποια αλήθεια τον άγγιξε, και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Γι’ αυτό εξάλλου μας έδωσε ο Θεός τον χρόνο! Γιατί μέσα στον χρόνο ο άνθρωπος ωριμάζει, προχωρά… Είναι η φύση των πραγμάτων τέτοια που δεν μπορεί να μείνει για πολύ στο λάθος! Εξανίσταται ο εαυτός του.

Υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο από τον ίδιο τον Θεό φυτεμένες ελεήμονες διαδρομές που δεν μας αφήνουν για πολύ στο έλεος του εαυτού μας! Ευτυχώς! Μας επαναφέρουν και μας επανατοποθετούν στο ρεύμα της αγάπης, στο ευλογημένο ρεύμα του μαζί! Αν σκεφτείτε πως ο Χριστός δεν ζήτησε τίποτα άλλο από τον άνθρωπο παρά μόνο να δει τον συνάνθρωπό του ως αδελφό! Να τον δει ως κομμάτι του εαυτού του, όχι ως ξένο!

Αν κάτι κόμισε ο Χριστός στην ιστορία του κόσμου είναι ακριβώς το ότι αναίρεσε κάθε έννοια «εχθρού», κάθε έννοια «ξένου», κάθε έννοια χωριστικότητας. Και είπε στον άνθρωπο πως δεν είναι εχθρός ο συνάνθρωπός του! Ούτε ο εαυτός του είναι ο εχθρός του! Άλλος είναι ο εχθρός του ανθρώπου!

Γι’ αυτό να μην συντηρούμε την εναντιωτική δύναμη η οποία στην συνέχεια πέφτει πάνω μας ανελέητα, και πάνω σε ό,τι αγαπάμε. Και τότε πονάμε, θέλουμε να ξεφύγουμε αλλά δεν είναι εύκολο. Να ξέρουμε ότι είμαστε συνυπεύθυνοι για τον κόσμο και αυτό που συλλογικά ζούμε!

Καθ’ ο καθένας γνωρίζει, και κατά την τάξη, την σειρά και την αποστολή του εδώ στην Γη, έχει την ευθύνη όσων αντιλαμβάνεται η συνείδησή του… Γι’ αυτό ο μόνος ασφαλής δρόμος για μας είναι ανά πάσα στιγμή να διορθώνουμε το τιμόνι! Γιατί ανθρώπινα κάνουμε πάρα πολλά λάθη -το εγώ εξάλλου είναι φτιαγμένο για λάθη, αφού το ίδιο είναι ένα λάθος έτσι διαχωριστικά όπως λειτουργεί.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι κάθε στιγμή να επανερχόμαστε στην απλότητα, στην καθαρότητα, στην αγάπη και στην αίσθηση της ενότητας. Γιατί κανείς μας δεν είναι τόσο σπουδαίος ώστε να θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω των άλλων!

Είμαστε όλοι εδώ στην Γη για να υπηρετήσουμε το έργο του Θεού, που δεν είναι άλλο από το έργο της Ζωής! Μη ξεχνάμε ποτέ πως ο Χριστός είπε στους μαθητές του -αυτούς τους μαθητές που έγιναν κατόπιν οι απόστολοι των εθνών- όταν τον ρώτησαν ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία, πως ανώτερος είναι ο υπηρέτης όλων!

Αρχετυπικό είναι το αμάρτημα της μεγαλομανίας, όλοι να θέλουν να είναι αρχηγοί! Σε τι, σε ποιους; Αφού ένας είναι ο αρχηγός: ο Χριστός! Όλοι είμαστε δικά του κομμάτια, είμαστε μέσα σ’ αυτόν! Ο μεγαλύτερος όλων είναι ο πιο ταπεινός! Αυτός κατέχει την υψηλότερη πνευματική θέση! Ενώ εδώ στον κόσμο ζούμε την πλήρη αντιστροφή: θέλουμε να μας υπηρετούν! Αυτός που υπηρετούν και λιβανίζουν οι άνθρωποι θεωρείται «αρχηγός»!

Να γυρίσουμε να κοιτάξουμε με πνευματικό μάτι όλα αυτά, πως είμαστε ταυτόχρονα μαθητές και δάσκαλοι, την ίδια στιγμή, του εαυτού μας και των άλλων. Κάθε λεπτό κάποιος είναι πίσω και κάποιος μπροστά από μας. Έναντι όλων όσοι είναι πίσω από μας είμαστε δάσκαλοι! Έναντι όλων όσοι είναι μπροστά από μας είμαστε μαθητές!

Και δεν έχει τέλος η πορεία προς την αλήθεια και την αποκάλυψη του Φωτός και των θείων Δημιουργιών. Δεν είναι κάτι που εξαντλείται, ούτε ανθρώπινη γνώση για να κατακτηθεί. Είμαστε όλοι στους ίδιους ρόλους -ταυτοχρόνως δάσκαλοι και μαθητές.

Καθώς η φύση μας είναι μελισμός της θείας ουσίας, καλούμαστε ως εξατομικευμένες οντότητες να ενώσουμε το εγώ με το ειμί! Με την Ζώσα Ζωή. Με την Δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Νυν και Αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

*