Για την ημέρα της Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Προδρόμου: «Η χαρά σου χαρά μου!» λέμε εμείς! «Ίσαμε εκεί να φτάσω!» Ο Θεός δεν πονά! Ούτε θέλει συμμέτοχους στον πόνο!

 Νίκη, ένα απίστευτο ον!

Ένας αυθεντικά λαϊκός άνθρωπος! Ένας αρσενικός Ηλίας! Που όπως και εκείνος, ή κλειστά είχε τα μάτια της ή ανοι-χτά ήταν το ίδιο! Τάιζε τους φτωχούς μέχρι την τελευταία της δεκάρα όντας φτωχή η ίδια! Πήγαινε στο γηροκομείο απόρων και έκανε συντροφιά στα γεροντάκια... Τους πήγαινε καραμέλες και τους έγραφε κασέτες με ρεμπέτικα... Χόρευε το πιο αυθεντικό ζεϊμπέκικο που έχω δει ποτέ! Είχε τέτοια ευθύτητα το βλέμμα της που κάνεις κατεργάρης δεν άντεχε να  κοιτάξει! Άνθρωπος της καρδιάς αλλά και απόλυτα αυστηρή! Άλλη Σχολή... Ο τελευταίος Δραβίδης δάσκαλος!

*

Σεβασμό στα όντα ορατά και αόρατα που σε ευεργε-τούν χωρίς να εμπλέκονται στα παιγνίδια του νου σου! 

Αυτό που αγνοείς, αυτό που μάχεσαι, αυτό στο οποίο αντιστέκεσαι, είναι ο ίδιος σου ο Εαυτός! 

Τόσο ευάλωτοι στο κακό! Γιατί; Λείπει η αγάπη που σώ-ζει! Αυτή η αγάπη! Η αγάπη που σώζει τον εαυτό και τον κόσμο! 

Πέταξε επιτόπου τα σκουπίδια της σκέψης! Φρέσκος καθαρός καινούργιος κάθε στιγμή! 

Η αγάπη μόνο εξαγνίζει το παρελθόν το παρόν και το μέλλον!

*

Ο κόσμος αυτός έχει τόσο ανάγκη από ευγένεια, τρυφε-ρότητα! Από την φτερωτή νοημοσύνη της αγάπης! 

Η αγένεια όπως και η ευγένεια δείχνουν αδιάψευστα την πνευματική μας κατάσταση! 

Κάποτε κι εσύ θα φτάσεις -ποιος;- ο νικητής αλλά βασι-λιάς μιας χώρας ακατοίκητης...

Οδ. Ελύτης

*

Να δίνεις χωρίς να θυμάσαι! Να παίρνεις χωρίς να ξεχνάς!

Θλιβερή μια ανθρωπότητα που η ζωή δεν την αγγίζει στο βάθος εκείνο που να συναντήσει την Ζώσα ζωή! 

Ας έχουμε με την χάρη του Θεού γρήγορο νου, σώφρονα λογισμό, καρδία νήφουσα! Απηλλαγμένοι από πάσης σα-τανικής επηρείας! 

Αν οι δάσκαλοι ήταν δάσκαλοι και οι μαθητές μαθητές ο κόσμος θα ήταν παράδεισος! 

*