Είμαι Ύπαρξη

Να ευγνωμονείς τον εαυτό σου που υπάρχει! Να ευγνωμονείς αυτή την απειρία του είναι σου που πληροί όλο τον χώρο της ύπαρξης, μέσα σε όλα τα σύμπαντα! Είσαι παντού Εσύ! Αυτή η φιγούρα σου μέσα στο δωμάτιο σου, και αυτή η φιγούρα μου, δεν θα αντιπροσωπεύσουν ποτέ αυτό που πραγματικά είμαι ή είσαι! Αυτή η αδιάλειπτη ανάγκη για οτιδήποτε αυτού του ανθρωποειδούς που είμαστε, δηλώνει την ανυπαρξία μας!

Όπως κι αν έχει η κατάσταση, βιώνουμε μια ανάγκη! Από το να πάμε στην τουαλέτα, να βήξουμε, να φάμε, να πιούμε, να κρυώνουμε, να ζεσταινόμαστε, να κοιμηθούμε, να ξυστούμε, να αγαπήσουμε... Τίποτα από όλα αυτά δεν θα καλυφθεί ποτέ αρκετά, και τίποτα δεν είναι αληθινό! Είναι μια απαίτηση εικονική και συναινούμε να την βιώνουμε, ενώ πραγματικά είμαστε ένα φως που ταξιδεύει χωρίς καμιά ανάγκη στις ουράνιες σφαίρες της πληρότητας μας!

Βιώνουμε την τελειότητα της Ενότητας μας με όλα τα σύμπαντα και αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα για την φύση μας! Ό,τι και να αποκτήσει αυτή η περιοριστική φιγούρα, αυτό το ανθρωποειδές, δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ, γιατί το κυβερνάει μια παράλογη πλεονεξία! Είναι ένα αδηφάγο τέρας που πάντα θα ζητάει τα πάντα και τα ανήκουστα. Από το να αγαπήσει, μέχρι να αποφασίσει ότι αγάπησε λάθος άτομο ή ότι βαρέθηκε να αγαπάει! Όχι ότι είναι κακό να έχεις επιθυμίες, αλλά η βιωματική σου εμπειρία εδώ, έπαψε να είναι ζωή και είναι μια ανάγκη! 

ΕΙΣΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ! Είναι ένα συνονθύλευμα άγνοιας ματαιοδοξίας και απληστίας αυτό το εγώ!
Όλοι είμαστε αδέλφια και μαθαίνουμε με κάθε ανάσα. Το εγώ που ψάχνει για δικαίωση είναι το τίποτα! Είχα διαβάσει κάποτε στον καταπληκτικό Έμμετ Φοξ: «Έτσι θα καταλάβεις ότι αγαπάς, όταν ακόμα και τον εχθρό ή έστω αυτόν που έρχεσαι σε κόντρα, είσαι σε θέση πρόθυμος να τον σφίξεις στην αγκαλιά σου, νοερά!» Όχι απλά να τον αγκαλιάσεις, αλλά να τον σφίξεις! ΤΟΤΕ ΝΑΙ, ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ!


Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΝΟ ΦΩΣ ΟΛΟΙ! ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ! Και πρέπει να μην αφήνουμε άλλες ανατολές να ξημερώνουν χωρίς να το πιστεύουμε αυτό και να το αφήνουμε να μας κατευθύνει. Την απληστία πώς να την ικανοποιήσεις; Τον εγωισμό πώς να τον γιατρέψεις; Την ρουτίνα, την ηλιθιότητα, την ιδιοτέλεια!
Πώς να θεμελιώσεις την ομορφιά και την γαλήνη στην ζωή σου όταν από παντού αφήνεσαι να πιστεύεις ότι όλα είναι φθαρτά και επιζήμια; Όταν δεν εμπιστεύεσαι; Όταν φοβάσαι να δοθείς και να πάρεις; Όταν ζούμε σε έναν κόσμο, που σε ενημερώνουν ότι ένα ξεχασμένο κουτί ή μια τσάντα, πιθανόν είναι εκρηκτικός μηχανισμός;

Δεν είναι ουτοπία να πιστεύεις ότι χτίζεις οτιδήποτε καλό μέσα στην ύλη, σε μια ύλη που όλα της τα υλικά με μαθηματική ακρίβεια, φθίνουν ή είναι τόσο περιοριστικά και αδύναμα! Όταν ένα πανέμορφο γρασίδι σε καθιστά αλλεργικό και άρρωστο, πώς περιμένεις να απολαύσεις το μεγαλείο του έρωτα ή της αγάπης ή της θυσίας; Όταν πρώτα δεν αδειάσεις από μέσα σου ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ! ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ!

Τα μαλλιά και τα δόντια σου σού φταίνε ή οι γελοίες σκέψεις σου; Είναι δυνατόν να επιτρέπεις ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΙΡΟΥΣ

ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ;

Είναι δυνατόν να απαιτώ να με αγαπήσουν όταν το ενδιαφέρον μου είναι μηδενικό και δεν σηκώνω ποτέ το δαχτυλάκι μου να στείλω ένα μήνυμα σε έναν άλλον από εγωισμό, ή απαξιώ να στείλω γιατί είμαι τάχα πολυάσχολος! Πώς να παραδεχτεί κανείς πως αυτά τα ανδρείκελα που είμαστε, λεγόμαστε άνθρωποι!

Όταν θεωρήσουμε από αυτήν την άποψη την ύπαρξη μας, και αντιληφθούμε πως όταν λέμε ότι ένα χρώμα είναι κόκκινο είναι ΜΟΝΟ κόκκινο, όχι και πράσινο, τότε μόνο θα ξυπνήσουμε στο Φως που μας γέννησε! Αυτήν την ύπαρξη, δεν αξίζει κανείς να την παίρνει στα σοβαρά! Κάθε στεναχώρια είναι αστεία κατάσταση! Και η πιο σοβαρή ακόμα! Απλά ο νους αρνείται να το δεχθεί!

Καλή μέρα να έχεις μέσα στο άρωμα και την γεύση της Αλήθειας! Είμαστε το ΠΑΝ! Και είσαι το τέλειο όργανο Του χωρίς τις σκέψεις σου! Αδειάζουμε ό,τι μας μολύνει και φτιάχνουμε το ωραιότερο και τελειότερο μπουκέτο μας, αν θέλουμε να το δωρίσουμε και να εκτιμηθεί! 

Δεν αφήνουμε μέσα τίποτα άχρηστο και μαραμένο! Σήμερα φτιάχνω το τελειότερο μου μπουκέτο από ορθές ιδέες και τις μοιράζω ανιδιοτελώς στο σύμπαν-ζωή μου! Και ξεκινώ με την χαρά μου να θέλω να χρωματίσω τα πρόσωπα όλων δίπλα μου με χαμόγελα! 

Maria-Teresa Petridis

***