Απάντησε για πάντα το ΦΩΣ!

 Ο Χριστός έφερε την χάρη! Γιατί επιλέγουν τον νόμο;

 ΙΔΟΥ ΕΓΩ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΝΕΑ! ΝΕΑ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ!

 Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν! Χριστός ανέστη και ουδείς νεκρός εν μνήματι! Επικράνθη ο Άδης και γαρ κατηργήθη!

 Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος! Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος!

 "Δος μοι τούτον τον ξένον..." Ξένος στην Γη παραμένει ο Χριστός! Ευλογημένες οι ψυχές που τον στεγάζουν!

 Ανάσταση είναι η χαρά! Την χαρίζουν υπέροχα τα λουλούδια! Χαρά Χριστού στις ψυχές!

*

Η Παρουσία του Χριστού στην Γη το Φως και η Ελπίδα! Ο Φίλος μας…

Η ανάσταση του Χριστού το συγκλονιστικότερο συμβάν στην ιστορία του κόσμου! Η νίκη επί του θανάτου! "Έδωκεν ημίν την Αιώνιον ζωήν και το Μέγα Έλεος!"

*

Αρκετά στο όνομά μου σταυρώσατε το ανθρώπινο γένος!

"Μα εγώ δεν είμαι χριστιανός, βρε σαφρακιάρηδες! Κι εσείς μοιάζετε σε μένα, όσο μοιάζει ο ρυπαρός ιπποπότα­μος στο περήφανο άλογο με το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα μάτια. Όλους εσάς δεν ήρθα να σώσω. Να σας καταγγείλω ήρθα, και να σας φραγγελώσω. Το μυαλό σας, την ψευτιά σας, την αχρεία ψυχή, και τις δολερές σας πράξεις. Αυτά είχα στο νου μου, την ώρα που τίναζα τα αστροπελέκια με τα απανωτά «ουαί» για τη φαρισαϊκή ηθική σας. Με αστραπές τρεκλές, με βροντή και με λάμψη εμαστίγωσα την υποκρισία σας. Και σεις με κάματε ση­μαία στα ψεύδη και σάλπιγγα στις πομπές σας. Γιατί όλοι σας, από τον πάπα της Ρώμης και τον πατριάρχη της Πό­λης, από το σοφό θεολόγο και το φοροφυγά επίτροπο της ενορίας ως τον τουρλωτό καθηγούμενο του μοναστηριού, είσαστε ίδιοι οι τάφοι που παράσταινα! Γιομάτοι ακαθαρ­σίες, μύγα κουλουμωτή, και σάπια κόκαλα. Και τούτο το τέρας των τεράτων δύο χιλιάδες χρόνους τώρα, το σέρνετε και χαράζετε την τροχιά της ιστορίας, όπως οι Τρώες που έσερναν εκείνο το ξύλινο άλογο με χαχανητά και αλλη­λούια από τα τείχη στην πόλη. Χωρίς να ξέρουν ότι ετοί­μαζαν το χαμό τους. Σας βλέπω χωσμένους στα ερείπια της ιστορίας, που οι ίδιοι στο όνομά μου θα την γκρεμί­σετε. Διπλοεντέληνοι και παχυμουλαράτοι. Κακά σας έμα­θε, όποιος σας είπε ότι σας φέρνω ειρήνη. Ρομφαία και μαχαίρια σας έφερα. Και το μεγάλο πόλεμο στον εαυτό σας πρώτα, και ύστερα στους υποκριτές του κόσμου. Καμωθήκατε πως δεν καταλάβατε αυτά που σας είπα. Όμως τα λόγια μου ήσαν κρυστάλλινα και καθαρά σαν τα μάτια μου. Εκείνος που είναι να τραβήξει το δρόμο μου, είπα, θα σηκώσει τον δικό του σταυρό. Αλλο πέρασμα δεν υπάρχει. Ούτε άλλη ερμηνεία στα λόγια μου. Μα εσείς διακωμωδήσατε την τραγωδία. Ανοίξατε πόρτα εκεί που δεν υπάρχει. Την οδηγία μου την κατεβάσατε στη λασπουριά και στα έλη σας. Όπου κοάζετε και βουτάτε με τους βαθράκους. Εγώ να σηκώσω τις δικές σας αμαρτίες; Για ποιο λόγο τάχα, χαραμήδες; Το χρώσταγα στην αμά­θεια, στην οκνηρία, στο βόλεμά σας; Στο λιανό άντερο και στο χοντρό σας; Ναι. Είναι αλήθεια πως σας ζήτησα ν' αγαπάτε τους άλλους. Αλλά πώς ημπορείτε, θεομπαίχτες, ν' αγαπάτε τους άλλους, αν δεν πάψετε πρώτα ν' αγαπάτε τον εαυτό σας; Που ο καθένας σας πιστεύει πως είναι ο άξονας, που γύρω του κινείται η γη και η ιστορία; Με παραχαράξατε ως το τελευταίο μου κύτταρο. Και διδάξατε πονηρά ότι ανέβηκα στο σταυρό, για να σας λυτρώσω, Όχι. Εκείνος που είναι να σωθεί, που σημαίνει εκείνος που διάλεξε τη ζωή της αρετής και του δίκιου, θα τραβή­ξει αναπόφευγα για το δικό του λόφο και το δικό του όρος. Τέλος, κιοτήδες και κάλπηδες.

 Αγιορείτες, μαδεμλίνοι, δομηνικανοί, σαβουρώματα. Τέλος. Αρκετά στο όνομά μου σταυρώσατε το ανθρώπινο γένος!" Δ. Λιαντίνης

*

Ω θέαμα ξένον...

Ν. Γκάτσος, Μεγάλη Παρασκευή

...άφατο δρόμο ακολουθάς

έγγιστε κι ανέγγιστε

των μεγίστων μέγιστε.

των μεγίστων μέγιστε.

 "Πατέρα συγχώρεσε τους! Δεν ξέρουν τι κάνουν!"

 Και αφού σ' εξοντώσουν θα 'ναι ακόμη ωραίος ο κόσμος εξαιτίας σου... Οδ. Ελύτης

*

Χριστέ μου συγχώρεσε με για το "δεν αντέχω..."

Ω γλυκύ μου Έαρ...