Συζήτηση με έναν Δάσκαλο

-Δάσκαλε, είστε υπέροχος! Απαρνηθήκατε τα πλούτη και τις ανέσεις για να αναζητήσετε τον Θεό και να μας διδάξετε την σοφία!

-Αντιστρέφεις τα πράγματα! Άφησα μερικές ευτελείς ρουπίες, μερικές μηδαμινές απολαύσεις, για μια συμπαντική αυτοκρατορία ατελείωτης μακαριότητας! Πώς λοιπόν απαρνήθηκα οτιδήποτε; Γνωρίζω την χαρά του να μοιράζομαι τον θησαυρό! Είναι αυτό θυσία; Οι κοντόφθαλμοι εγκόσμιοι άνθρωποι είναι οι πραγματικοί απαρνητές! Εγκαταλείπουν έναν απαράμιλλο θεϊκό πλούτο για ελάχιστα φτωχικά γήινα παιχνίδια! Η θεϊκή τάξη τακτοποιεί το μέλλον μας πιο σοφά από οποιαδήποτε ασφαλιστική εταιρεία! Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανήσυχους ανθρώπους που πιστεύουν σε μια εξωτερική ασφάλεια! Οι πικρές σκέψεις τους είναι σαν ουλές στα μέτωπά τους! Αυτός που μας έδωσε οξυγόνο και γάλα με την πρώτη μας ανάσα, ξέρει πώς να φροντίζει μέρα με την μέρα εκείνους που πιστεύουν σε αυτόν!

*