Είναι ρακένδυτος, φτωχός,
με ένα άρραφο χιτώνα και ξυπόλυτος! Δεν έχει λεγεώνες και στρατό, φρουρούς και
μάχιμους υπερασπιστές, μα λίγους μαθητές και μαθήτριες! Ακόμη κι όταν ο Πέτρος
θα χρησιμοποιήσει βία και όπλο να τον υπερασπιστεί, κόβοντας το αυτί του
Μάλχου, ο Χριστός θα τον επιπλήξει, λέγοντας του, ότι μου ήταν πολύ εύκολο να έχω λεγεώνες αγγέλων και όχι μόνο, προς υπεράσπιση
μου. Όμως δεν είναι αυτό το πνεύμα μου. Η βία δεν κατέχει καμία θέση στην
δική Του βασιλεία.
Ο Χριστός εκεί που
φανερώνει την παραδοξότητα της βασιλείας του, είναι ότι με απόλυτη νηφαλιότητα
και αυτοσυνειδησία, προσπερνά τα πλήθη που παραληρούν στην υποδοχή του,
δίχως να γοητεύεται από τις επευφημίες τους! Γνωρίζει καλά, ότι δεν
υποδέχονται αυτόν, εκείνο που είναι και φέρει ως νέο στον κόσμο, αλλά αυτό που
αυτοί νομίζουν, πιστεύουν και φαντασιώνονται ότι θα έπρεπε να είναι. Τα κριτήρια
τους είναι πολύ μακριά από τα δικά του. Και το ζητούμενο τους, πολύ μικρό σε
σχέση με το έργο που έρχεται να επιτελέσει. Γι’ αυτό δεν νιώθει καμία γοητεία.
Τα αφήνει όλα πίσω και προχωρά προς τον Σταυρό.
Ο Θρόνος της βασιλείας του δεν είναι η άνεση αλλά η θυσία. Και η
δόξα του παράδοξου βασιλιά της καρδιάς μας, δεν είναι ένας θρόνος δύναμης και
επιβολής, εξουσίας και δυναστείας, φόβου, απειλής και τρομοκρατίας, μα η
ταπείνωση του Σταυρού και της θυσίας!
Ο Χριστός είναι ένας παράδοξος, αλλιώτικος βασιλιάς! Είναι
αυτός που θυσιάζεται για να σωθεί ο λαός του! Αυτή είναι και η
διαφορά του χριστιανικού ήθους, ότι ενώπιον του συνανθρώπου υπάρχει η ευθύνη της θυσίας! Ότι στην πάλη με τον Θεό αφήνεσαι να νικηθείς! Στον Χριστιανισμό η ήττα
γεννά επιτυχία, η αμαρτία αρετές, τα λάθη αγίους, και ο θάνατος ανάσταση! Είναι
όντως η πιο παράδοξη βασιλεία εκείνη του Χριστού, αφού οι ηττημένοι της ζωής γίνονται οι νικητές της αιωνιότητας!
π. Λίβυος
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου