Το ρήμα Θέλω

 Όσο πιο άδειος ενεργειακά νοιώθει κάποιος μέσα του τόσο περισσότερο  και βιαιότερα αναζητά ενέργεια από το εξωτερικό περιβάλλον.

Γιατί οι άνθρωποι θέλουν δύναμη τόσο παθιασμένα;

Πολύ απλά όσο πιο δυνατός είναι κάποιος τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχει να αναπαράγει το γεννητικό του υλικό αφενός και αφετέρου τόσο περισσότερο νοιώθει ότι αξίζει να αγαπηθεί εκεί που του έχει λείψει και το χρειάζεται. 

Οι περισσότεροι ζουν  μια ζωή που απέχει κατά πολύ από αυτά που θέλουν,  χωρίς να καταλαβαίνουν  τι τους φταίει. Ο συνήθης ένοχος που κατηγορούν είναι πάντα έξω από αυτούς, κάποιο πρόσωπο, κατάσταση, ατυχία κ.λπ. Επαναλαμβάνουν ένα μοτίβο και ένα ρόλο που έχουν μάθει να παίζουν από μικροί που τους αρρωσταίνει, αλλά δεν τον αποχωρίζονται με τίποτα, ενώ ταυτόχρονα αγαπούν, μισούν, λατρεύουν ή απεχθάνονται διάφορα πρόσωπα ή καταστάσεις που είναι όλα προβολές του εαυτού τους.

Δυστυχώς μόνο όταν κάποιος αναπτύσσεται ενεργειακά με οποιοδήποτε τρόπο

και αποκτά φώτιση, δηλαδή όσο καθαρίζει από τις τοξίνες και ανεβαίνει το επίπεδο δόνησης, το συνολικό φάσμα συχνοτήτων του οργανισμού, τόσο αποκτά αυτογνωσία και κάποια στιγμή καταλαβαίνει ότι  αφενός δεν υπάρχει τύχη, και αφετέρου οτιδήποτε συμβαίνει στην ζωή μας, καλό ή κακό, το έχουμε καλέσει εμείς για κάποιο λόγο!

Είμαστε δηλαδή μόνο εμείς οι ηθοποιοί και σκηνοθέτες της ζωής μας!

Επίσης τότε ανακαλύπτουμε χαρίσματα και δυνάμεις που δεν ξέραμε ότι τα είχαμε και γινόμαστε πιο ελεύθεροι, αυτάρκεις και υγιείς. Αντί να αναζητούμε λοιπόν τον συνήθη ένοχο έξω από εμάς, θα έπρεπε να τον αναζητούμε εντός μας! Γιατί εμείς είμαστε αυτοί που τορπιλίζουμε συνέχεια τις προσπάθειες μας! Οι άλλοι είναι καθρέφτης! Και μας φέρονται όπως έχουμε μάθει να φερόμαστε εμείς στον εαυτό μας!

Υπάρχει κάποιος γρήγορος τρόπος να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι εμείς τορπιλίζουμε τον εαυτό μας συνέχεια και καλούμε την αποτυχία και την αρρώστια; Ναι! Xρησιμοποιώντας το ρήμα θέλω!

Ουσιαστικά καλούμε την ασθένεια για να βγούμε από μια σύγκρουση, ένα αδιέξοδο κ.λπ.! Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς όταν πρέπει -επειδή δεν ξέρουμε ή φοβόμαστε να μάθουμε τι γίνεται μέσα μας- θα το κάνει ο οργανισμός και ο βαθύτερος εαυτός μας για εμάς.                                                          

Αυτές οι δύο  καταστάσεις -η προσπάθεια του οργανισμού αφ ενός να απαλλαγεί από τις τοξίνες, και το ασυνείδητο μήνυμα αφετέρου που μας στέλνει μέσα από την ασθένεια επιλύοντας τις συγκρούσεις - είναι πολύ στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους!

Το θέλω για το συν (+) και το θέλω για το πλήν ( –)

 Βλέπουμε ότι βάζοντας το ρήμα θέλω σε οτιδήποτε αρνητικό μας έρχεται, αρχίζουμε και γεμίζουμε ερωτηματικά που με μια συνεπή εργασία αυτογνωσίας θα μας οδηγήσουν στο κρυφό νόημα της κατάστασης μας. Ο λόγος είναι ότι όπως υπάρχει η επιθυμία για θετικές καταστάσεις, έτσι υπάρχει επιθυμία και για αρνητικές καταστάσεις, η οποία είναι κρυφή και ενεργοποιείται υπόγεια όταν μπλοκαριστεί η πρώτη!

Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε σχηματικά θέλω για το συν (+), το θέλω για οτιδήποτε θετικό, και το θέλω για το πλήν (-) το θέλω για οτιδήποτε αρνητικό! Όσο πιο ισχυρό είναι το ένα τόσο πιο αδύναμο είναι το άλλο!

Αυτό το θέλω  είναι ουσιαστικά ένας  «ενεργειακός μαγνήτης»  που λειτουργεί μέσα από το φαινόμενο του συντονισμού των δονήσεων (τα όμοια συντονίζονται και έλκουν τα όμοια) ο οποίος έλκει είτε καλά είτε άσχημα πράγματα στην ζωή μας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι προσθέτοντας το ρήμα θέλω στις κρυφές και φανερές σκέψεις που κάνουμε, θα αρχίσουμε να γεμίζουμε ερωτηματικά που με μια συνεπή εργασία θα μας οδηγήσει σε αυτογνωσία, φώτιση και ελευθερία. Βιώνοντας έτσι την αρνητικότητα μας, ενεργοποιούμε τελικά την θετικότητα μας, δηλαδή τις υγιείς δυνάμεις του οργανισμού μας για θεραπεία και βελτίωση της κατάστασης μας, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν τα παρατάμε και είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας!

Γιώργος Ασιθιανάκης

Νευροχειρουργός